هنگامی که صحبت از پیشرفت های مدرن در فناوری دندان به میان می آید، ایمپلنت های دندانی یکی از بهترین ها هستند. برخلاف پروتزهای دندانی مصنوعی، بریج و دیگر گزینه های جایگزینی دندان، ایمپلنت های دندانی جایگزین کل ساختار دندان، از ریشه تا تاج می شوند. جایگزینی ریشه دندان از دست رفته برای جلوگیری از آتروفی استخوان فک بسیار مهم است و ایمپلنت های دندانی تنها راه حل جایگزینی دندان هستند.

ایمپلنت های دندانی شامل یک پایه ایمپلنت هستند که با جراحی برای لنگر انداختن دندان های جایگزین، محکم ترین، کاربردی ترین و راحت ترین راه حل ها برای جایگزینی دندان های از دست رفته هستند. پست ایمپلنت همچنین به حفظ سلامت استخوان فک کمک می کند. با این حال، یک نکته این است که بیمار باید از قبل استخوان فک کافی برای حمایت از ایمپلنت دندانی داشته باشد. هنگامی که دندان ها از دست می روند، استخوان فک تقریباً بلافاصله شروع به تحلیل رفتن می کند، حتی زمانی که دندان های از دست رفته با پروتز یا بریج جایگزین شوند. در مواردی که استخوان کافی در فک بالا وجود ندارد، ایمپلنت زیگوما (که ایمپلنت زیگوماتیک نیز نامیده می شود) راه حلی عالی با درصد موفقیت بسیار بالا است.

در زمینه ترمیم دندان، ایمپلنت های زیگوماتیک و ایمپلنت های دندانی معمولی دو گزینه پرکاربرد برای افرادی هستند که به دنبال احیاء لبخند و بهبود سلامت عمومی دهان خود هستند. گرچه هر دو فرایند شامل قرار دادن ریشه های دندان مصنوعی می شوند، اما از نظر کاربرد، فرآیند جراحی و مناسب بودن برای شرایط مختلف دندانی متفاوت هستند. در این راهنمای جامع، ما به پیچیدگی های ایمپلنت های زیگوماتیک و ایمپلنت های دندانی می پردازیم، مزایا، معایب و شرایط خاصی را که در آن هر گزینه ممکن است توصیه شود، بررسی خواهیم کرد.

ایمپلنت زیگوماتیک چیست؟

ایمپلنت های زیگوماتیک که به نام ایمپلنت های زیگوما نیز شناخته می شوند، یک نوع تخصصی از ایمپلنت های دندانی هستند که در استخوان زیگوماتیک، که یکی از اساسی ترین و متراکم ترین استخوان ها در ساختار صورت است، قرار داده می شوند. این ایمپلنت ها عمدتاً در مواردی استفاده می شوند که در آنها افراد دچار تحلیل استخوان شدید در فک بالای خود شده اند که باعث می شود آنها برای دریافت ایمپلنت های دندانی سنتی مناسب نباشند.

استخوان زیگوماتیک که در نزدیکی استخوان گونه قرار دارد، پایه ای محکم برای ایمپلنت فراهم می کند و آن را قادر می سازد تا یک قوس کامل از دندان های جایگزین را بدون تکیه بر استخوان فک موجود پشتیبانی کند. این راه حل نوآورانه انقلابی در زمینه ترمیم دندان ایجاد کرده است و گزینه مناسبی را برای بیمارانی ارائه داده است که قبلاً به دلیل تحلیل گسترده استخوان برای ایمپلنت های دندانی نامناسب تشخیص داده می شدند.

ایمپلنت زیگوماتیک چیست؟

ایمپلنت زیگوماتیک چیست؟

ایمپلنت دندانی چیست؟

از سوی دیگر، ایمپلنت های دندانی، ریشه های دندان مصنوعی هستند که با جراحی درون استخوان فک قرار می گیرند تا جایگزین دندان های از دست رفته شوند. این ایمپلنت ها معمولاً از تیتانیوم یا زیرکونیا ساخته می شوند، موادی که زیست سازگار هستند و می توانند از طریق فرآیندی به نام اسئواینتگریشن osseointegration با استخوان اطراف ترکیب شوند و جوش بخورند.

هنگامی که ایمپلنت به صورت موفقیت آمیز با استخوان فک جوش خورد، می توان روکش، بریج یا پروتز مصنوعی دندانی را به ایمپلنت متصل کرد و توانایی جویدن، صحبت کردن و لبخند زدن با اطمینان را به بیمار بازگرداند. ایمپلنت های دندانی به صورت گسترده ای ه عنوان استاندارد طلایی برای جایگزینی دندان های از دست رفته در نظر گرفته می شوند و راه حلی با دوام، ظاهر طبیعی و با دوام ارائه می دهند.

درمان با ایمپلنت های دندانی یک روش درمانی پیشرفته است که به دلیل سطح ثبات و راحتی که ارائه می دهد اغلب راه حل مقرون به صرفه تری در نظر گرفته می شود. دندانپزشکی که در زمینه کاشت ایمپلنت های دندانی تخصص دارد هر مورد ایمپلنت را به صورت جداگانه ارزیابی می کند تا از قبل خطرات و مشکلات احتمالی جراحی ایمپلنت را در نظر بگیرد. آنها متعهد هستند که امکان یک وضعیت دهانی سالم برای هر مراجعه کننده را فراهم کنند.

مقایسه: ایمپلنت های زیگوماتیک در مقابل ایمپلنت های معمولی

ایمپلنت های زیگوماتیک و ایمپلنت های دندانی استاندارد از این نظر مشابه هستند که هر دو راه حلی پایدار و طولانی مدت برای دندان های از دست رفته ارائه می دهند. اما این دو نوع ایمپلنت از چندین جهت نیز متفاوت هستند. یکی از تفاوت های اصلی در استخوانی است که به آنها چسبیده است. ایمپلنت های استاندارد به استخوان فک متصل می شوند. ایمپلنت های زیگوماتیک تا حدی در استخوان فک و تا حدی در استخوان گونه (که به آن استخوان زیگوما یا استخوان مالار نیز گفته می شود) تکیه می زند، که از استخوان فک متراکم تر است و با از دست دادن دندان های خود تراکم خود را از دست نمی دهد. هم ایمپلنت های زیگوماتیک و هم ایمپلنت های معمولی راه حل های عالی برای جایگزینی دندان هستند. در اینجا نحوه مقایسه آنها آمده است:

  • طول: پیچ های ایمپلنت زیگوماتیک بسیار بلندتر از پیچ های ایمپلنت دندان معمولی هستند. این امر ضروری است زیرا ایمپلنت های زیگوماتیک به استخوان هایی متصل می شوند که دورتر از خط لثه و استخوان فک هستند.
  • تکیه در استخوان: ایمپلنت های دندانی معمولی به فک بالا یا پایین تکیه می کنند. ایمپلنت های زیگوماتیک تا حدی در فک و قسمتی در استخوان زیگوماتیک لنگر انداخته اند.
  • قرار دادن قوس دندانی: از ایمپلنت های دندانی استاندارد می توان برای جایگزینی دندان ها در قوس های دندانی بالا و پایین استفاده کرد. ایمپلنت های دندانی زیگوماتیک فقط برای جایگزینی دندان در قوس دندانی بالا استفاده می شود.
  • گزینه های مناسب: گزینه های مناسب برای ایمپلنت های دندانی استاندارد باید دارای حجم و تراکم استخوان کافی برای حمایت از ایمپلنت باشند. گزینه های ایمپلنت های دندانی زیگوماتیک معمولاً افرادی هستند که آتروفی قابل توجه استخوان فک به دلیل از دست دادن دندان در فک بالا را تجربه کرده اند. این افراد ممکن است افرادی با دندان های لق در فک بالا یا افرادی باشند که از دست دندان کامل در قوس بالایی استفاده می کنند.
  • فرایندهای تکمیلی: بیماران کاندید دریافت ایمپلنت با ارتفاع، عرض یا تراکم استخوان ناکافی قبل از کاشت ایمپلنت استاندارد، برای ساختن استخوان خود می توانند پیوند استخوان داشته باشند. این معمولاً چندین ماه به زمان درمان اضافه می کند. ایمپلنت های زیگوماتیک به ندرت به پیوند استخوان نیاز دارند، بنابراین زمان درمان به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.
  • نرخ موفقیت: ایمپلنت های دندانی معمولی ۹۰ تا ۹۵ درصد موفقیت دارند. نرخ موفقیت ایمپلنت های دندانی زیگوماتیک بین ۹۷ تا ۹۸ درصد است. ایمپلنت های زیگوماتیک اغلب برای درمان و توانبخشی ایمپلنت های معمولی شکست خورده در قوس دندانی بالا استفاده می شوند.
  • طول عمر: با مراقبت مناسب و مراجعه منظم به دندانپزشک، ایمپلنت های دندانی استاندارد و زیگوماتیک می توانند تا ۲۵ سال یا بیشتر دوام بیاورند. روکش و اباتمنت در معرض آسیب ناشی از گاز گرفتن و جویدن هستند، بنابراین بسته به محل ایمپلنت داخل دهان ممکن است به تعویض در ۱۰ یا ۱۵ سالگی نیاز داشته باشند.
  • هزینه: هر مورد منحصر به فرد است و هزینه ایمپلنت های دندانی در افراد مختلف متفاوت خواهد بود، بسته به عوامل مختلفی از جمله محدوده درمان، تعداد ایمپلنت ها، محل دندان یا دندان ها، مواد مورد استفاده و فرایندهای تکمیلی مورد نیاز. اما به طور کلی، ایمپلنت های دندانی معمولی و زیگوماتیک بین ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ دلار برای هر دندان هزینه دارند. برای افرادی که آتروفی استخوان فک را تجربه کرده اند و برای آماده شدن برای کاشت ایمپلنت دندانی سنتی به پیوند استخوان یا سایر فرایندها نیاز دارند، ایمپلنت های زیگوماتیک به طور کلی هزینه کمتری دارند.
ایمپلنت های زیگوماتیک در مقابل ایمپلنت های معمولی

ایمپلنت های زیگوماتیک در مقابل ایمپلنت های معمولی

برای درک بهتر تفاوت بین ایمپلنت های زیگوماتیک و ایمپلنت های معمولی، بیایید ویژگی های کلیدی آنها را بررسی کنیم:

مشخصه ویژه ایمپلنت های زیگوماتیک ایمپلنت های معمولی
الزامات استخوانی مناسب برای افرادی که در فک بالای خود دچار تحلیل شدید استخوان شده اند به تراکم و حجم استخوان کافی در فک نیاز دارند
قرار دادن ایمپلنت تکیه در استخوان زیگوماتیک (استخوان گونه) مستقیماً درون استخوان فک قرار می گیرد
پیچیدگی جراحی فرایند جراحی پیچیده تر و تهاجمی تر فرایند جراحی نسبتاً کمتر پیچیده

 

مدت زمان درمان به طور کلی مدت زمان درمان کوتاه تر است طول مدت درمان طولانی تر، به دلیل نیاز احتمالی به پیوند استخوان
هزینه معمولاً گران تر از ایمپلنت های دندانی سنتی بر اساس تعداد ایمپلنت ها و فرایندهای اضافی مورد نیاز، هزینه ممکن است متفاوت باشد
مناسب برای چه افرادی ایده آل برای افراد با تحلیل رفتگی شدید استخوان یا نقص های آناتومیک مناسب برای افرادی با تراکم و حجم استخوان مناسب

مزایای ایمپلنت زیگوماتیک

  • نیاز به پیوند استخوان را از بین می برد: در مواردی که استخوان فک تحلیل قابل توجهی را تجربه کرده باشد، ایمپلنت های زیگوماتیک نیاز به فرایندهای پیچیده و زمان بر پیوند استخوان را از بین می برند، زیرا برای حمایت، بر استخوان زیگوماتیک متکی هستند.
  • عملکرد فوری: ایمپلنت های زیگوماتیک اغلب امکان بارگذاری فوری را فراهم می کنند، به این معنا که بلافاصله پس از جراحی می توان دندان های مصنوعی موقت را به ایمپلنت ها متصل کرد و توانایی جویدن و صحبت کردن بیمار را فوراً احیاء کرد.
  • فرایندهای جراحی کمتر: ایمپلنت های زیگوماتیک با دور زدن نیاز به پیوند استخوان، معمولاً به مداخلات جراحی کمتری نیاز دارند و زمان کلی درمان و ناراحتی احتمالی برای بیمار را کاهش می دهند.
  • بهبود کیفیت زندگی: ایمپلنت های زیگوماتیک با بازگرداندن توانایی غذا خوردن، صحبت کردن و لبخند زدن با اعتماد به نفس می توانند کیفیت زندگی بیمار را به طور قابل توجهی بهبود بخشند، بویژه در مواردی که ایمپلنت های دندان سنتی گزینه مناسبی نیستند.
مزایای ایمپلنت زیگوماتیک

مزایای ایمپلنت زیگوماتیک

مزایای ایمپلنت های دندانی

  • ظاهر و عملکرد طبیعی: ایمپلنت های دندانی برای تقلید از ظاهر و عملکرد دندان های طبیعی طراحی شده اند و ترمیم یکپارچه و زیبایی را ارائه می دهند.
  • راه حل طولانی مدت: با مراقبت و نگهداری مناسب، ایمپلنت های دندانی می توانند چندین دهه دوام داشته باشند و در دراز مدت آنها را به یک راه حل با دوام و مقرون به صرفه تبدیل کنند.
  • حفظ انسجام استخوان فک: ایمپلنت های دندانی استخوان فک را تحریک می کنند، به حفظ تراکم و ساختار آن کمک می کنند، از تحلیل بیشتر استخوان جلوگیری می کنند و از سلامت عمومی دندان ها و لثه های اطراف حمایت می کنند.
  • انعطاف پذیر بودن: ایمپلنت های دندانی را می توان برای جایگزینی یک دندان، چندین دندان یا حتی یک قوس کامل از دندان های از دست رفته استفاده کرد که راه حلی همه کاره برای شرایط مختلف دندانی ارائه می دهد.
  • بهبود سلامت دهان: ایمپلنت های دندانی با جایگزینی دندان های از دست رفته، به حفظ تراز بایت مناسب، جلوگیری از جابجایی دندان های باقی مانده و تسهیل پاکسازی آسان تر کمک می کنند و به بهبود سلامت عمومی دهان کمک می کنند.

چه زمانی باید ایمپلنت زیگوماتیک را در نظر بگیریم؟

ایمپلنت زیگوماتیک عمدتاً در شرایط زیر توصیه می شود:

  • تحلیل رفتن شدید استخوان در فک بالا: زمانی که افراد به دلیل شرایطی مانند بیماری پیشرفته پریودنتال، تروما یا نقایص مادرزادی، تحلیل استخوان قابل توجهی را در فک بالا تجربه کرده اند، ایمپلنت زیگوماتیک راه حل مناسبی برای احیاء عملکرد و زیبایی دندانی آنها ارائه می دهد.
  • پیوند استخوان ناموفق: در مواردی که تلاش های قبلی برای پیوند استخوان ناموفق بوده یا منع مصرف دارد، ایمپلنت های زیگوماتیک یک روش جایگزین بدون نیاز به فرایندهای پیوند اضافی ارائه می دهند.
  • محدودیت های تشریحی: ایمپلنت های زیگوماتیک ممکن است برای افرادی با محدودیت های آناتومیکی مانند حفره سینوس باریک یا کم عمق، که در آن ایمپلنت های دندان سنتی مناسب نیستند، توصیه شود.

چه زمانی به ایمپلنت دندان فکر کنیم؟

ایمپلنت دندان به طور کلی در موقعیت های زیر توصیه می شود:

  • تراکم و حجم استخوان کافی: زمانی که افراد دارای تراکم و حجم استخوان کافی در استخوان فک خود باشند، ایمپلنت های دندانی را می توان مستقیماً درون استخوان قرار داد و پایه ای پایدار برای دندان های جایگزین ایجاد کرد.
  • جایگزینی تکی یا چند تایی دندان ها: ایمپلنت های دندانی گزینه ای عالی برای جایگزینی یک یا چند دندان از دست رفته هستند و عملکرد و زیبایی را احیاء می کنند.
  • جایگزینی قوس کامل دندانی: برای افرادی که به جایگزینی کل دندان های از دست رفته قوس دندانی نیاز دارند، ایمپلنت های دندانی می توانند از یک بریج ثابت یا پروتز بر پایه ایمپلنت پشتیبانی کنند و ثبات و راحتی را بهبود بخشند.
  • حفظ سلامت دهان و دندان: ایمپلنت های دندانی به حفظ یکپارچگی استخوان فک و دندان های اطراف کمک می کنند و به سلامت کلی دهان و دندان کمک می کنند و از عوارض بعدی جلوگیری می کنند.

 

چه زمانی به ایمپلنت دندان فکر کنیم؟

چه زمانی به ایمپلنت دندان فکر کنیم؟

نتیجه گیری

در نتیجه، هم ایمپلنت های زیگوماتیک و هم ایمپلنت های دندانی راه حل های قابل توجهی برای ترمیم دندان های از دست رفته و بهبود سلامت دهان ارائه می دهند. در حالی که ایمپلنت های دندانی گزینه ارجح برای افرادی با تراکم و حجم استخوان کافی هستند، ایمپلنت های زیگوماتیک جایگزینی هستند که برای افرادی که از دست دادن استخوان شدید یا محدودیت های آناتومیکی دارند بازی را تغییر می دهند.

در نهایت، تصمیم گیری برای انتخاب بین ایمپلنت های زیگوماتیک و ایمپلنت های معمولی باید با مشورت یک متخصص دندانپزشکی با تجربه گرفته شود که می تواند وضعیت دندانی خاص شما را ارزیابی کند، اهداف و انتظارات شما را مورد بحث قرار دهد و مناسب ترین طرح درمان متناسب با نیازهای فردی شما را توصیه کند.

پرسش های پرتکرار درباره ایمپلنت های زیگوماتیک و ایمپلنت های معمولی

آیا ایمپلنت های زیگوماتیک قابل جابجایی هستند؟

خیر، ایمپلنت های زیگوماتیک به گونه ای طراحی شده اند که یک راه حل دائمی باشند و به طور محکم درون استخوان زیگوماتیک تکیه دهند. پس از ادغام موفق با استخوان اطراف، قرار نیست آنها برداشته یا جایگزین شوند.

مدت زمان جراحی ایمپلنت زیگوماتیک چقدر طول می کشد؟

مدت زمان کاشت ایمپلنت های زیگوماتیک بسته به پیچیدگی مورد و تعداد ایمپلنت های مورد نیاز می تواند متفاوت باشد. به طور کلی، فرایند جراحی چندین ساعت طول می کشد و ممکن است به یک شب بستری در بیمارستان برای تحت نظر بودن نیاز داشته باشد.

آیا فرایند کاشت ایمپلنت زیگوماتیک دردناک است؟

مانند هر فرایند جراحی دیگری، پس از جراحی کاشت ایمپلنت های زیگوماتیک می توان انتظار کمی ناراحتی و تورم را داشت. با این حال، روش های مناسب مدیریت درد و داروهای تجویز شده توسط متخصص دندانپزشکی می توانند به کاهش ناراحتی در طول دوره بهبودی کمک کنند.

ایمپلنت های دندانی چه مدت دوام می آورند؟

ایمپلنت های دندانی با مراقبت و نگهداری مناسب، می توانند سال ها و اغلب تا پایان عمر بیمار دوام بیاورند. طول عمر ایمپلنت های دندانی به عواملی مانند بهداشت دهان، نیروهای بایت و سلامت کلی فرد بستگی دارد.

آیا ایمپلنت های دندانی توسط بدن پس زده می شوند؟

در حالی که نادر است، ممکن است بدن ایمپلنت های دندانی را پس بزند. این پدیده که تحت عنوان شکست ایمپلنت شناخته می شود، در صورتی می تواند رخ دهد که ایمپلنت به درستی با استخوان اطراف جوش نخورد یا اگر بدن ایمپلنت را به عنوان یک جسم خارجی درک کند و پاسخ ایمنی را آغاز کند. تکنیک مناسب جراحی و رعایت دستورالعمل های مراقبت بعد از عمل.

آیا متوجه شده اید که برخی از خوراکی ها باعث حساس شدن دندان های شما می شوند؟ این مشکل اغلب با دمای زیاد، خوراکی ها و مایعات شیرین یا ترش و همچنین حفره ها یا پر شدگی های عمیق ایجاد می شود. حساسیت که مشکلی بسیار گسترده است، حدود ۴۵ میلیون نفر در ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد. حساسیت یکی دیگر از عوارض جانبی مکرر قرار گرفتن تحت درمان ارتودنسی است، بنابراین اگر آن را تجربه کردید تعجب نکنید.

حساسیت دندانی که یک بیمار در طول درمان ارتودنسی با ابزارهایی مانند اینویزیلاین احساس می کند، ناشی از فشاری است که توسط الاینرها به دندان های او وارد می شود. میزان ناراحتی که هر بیمار تجربه می کند متفاوت است. این حساسیت موقتی است و بعد از چند روز برطرف خواهد شد.

 

حساسیت دندان چیست؟

اگر دندان های شما به شدت به دماهای سرد و داغ واکنش نشان می دهند، ممکن است دندان های حساسی داشته باشید. علائم دیگر عبارتند از درد شدید یا درد مبهم در دندان ها بعد از مصرف خوراکی های سرد یا داغ، مسواک زدن دندان ها یا حتی استفاده از خمیر دندان یا دهانشویه نعنایی.

علاوه بر دلایلی که قبلاً توضیح دادیم، طیف وسیعی از محرک های دیگر ممکن است باعث ایجاد دندان های حساس شوند. در این رابطه باید با یک دندانپزشک متخصص مشورت شود تا علت آن را بیشتر ارزیابی کند. این ناراحتی می تواند ناشی از پوسیدگی دندان باشد. در موارد خاص، اسید تولید شده توسط باکتری های متصل به دندان ممکن است به تدریج باعث تخریب مینای دندان ها شوند و عاج را بدون پوشش محافظ، در معرض محیط دهان قرار دهد.

دلیل این امر می تواند ترکیبی از چند عامل مختلف باشد، اما یکی از شایع ترین دلایل، آسیب مینای دندان به دلیل خشن مسواک زدن است. اگر با مسواک دارای فرچه سفت به شدت دندان های خود را مسواک بزنید، بافتی که دندان ها و لثه های شما را به یکدیگر متصل می کند، به سرعت از بین خواهد رفت. با تحلیل رفتن خط لثه، سطوح متخلخل ریشه در معرض محیط دهان قرار خواهند گرفت. این ممکن است باعث شود برخی از دندان های شما بسیار حساس شوند.

تحلیل رفتن لثه پیامد طبیعی فرآیند پیری است که به مرور زمان در افراد بالای ۶۰ سال ایجاد می شود. مسواک زدن دندان ها به صورت عمودی به جای افقی، با استفاده از یک مسواک نرم، با حرکات بالا و پایین، می تواند به کاهش احتمال حساس شدن دندان ها کمک کند.

اینویزیلاین و حساسیت دندان

اینویزیلاین و حساسیت دندان

آیا اینویزیلاین می تواند باعث حساسیت دندان شود؟

برخی از افراد هستند که دندان هایشان به طور طبیعی حساس تر از افراد دیگر است. اگر قصد دارید دندان های خود را با الاینرهای اینویزیلاین صاف کنید، این حساسیت دندان ممکن است برای شما مشکل ساز شود.

تری های الاینر اینویزیلاین جایگزین مناسبی برای بریس های سنتی هستند که وقتی دندان ها جابجا شدند، به جابجایی آنها به یک موقعیت مطلوب تر کمک می کند.. تحقیقات در زمینه ارتودنسی نشان می دهند افرادی که از الاینرهای شفاف مانند اینویزیلاین استفاده می کنند، کمتر در معرض حساسیت دندان قرار دارند. در طول درمان خود با اینویزیلاین، یا بلافاصله پس از اتمام آن، می توانید متوجه شوید که دندان های شما لق به نظر می رسند. علیرغم این موضوع، طبیعی است که در چند هفته اول همه چیز به حالت عادی برگردد.

حساسیت ایجاد شده توسط اینویزیلاین ممکن است با ایجاد ناراحتی در هنگام صاف شدن دندان ها ارتباط داشته باشد. با این وجود، بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی قرار می گیرند، درجات مختلفی از ناراحتی را گزارش می کنند، از سطوحی که به سختی قابل توجه هستند گرفته تا سطوح غیرقابل تحمل.

گزینه های مختلفی برای مدیریت درد برای افرادی که از حساسیت دندانی رنج می برند یا در طول درمان اینویزیلاین احساس ناراحتی می کنند، وجود دارند. بسیار بعید است که خود الاینرها منبع مستقیم هر گونه حساسیتی باشند که ممکن است در طول درمان با اینویزیلاین ایجاد شود.

اینویزیلاین و حساسیت دندان

اینویزیلاین و حساسیت دندان

پرسش های متداول در مورد حساسیت دندان ها با اینویزیلاین

در مورد حساسیت دندان ناشی از اینویزیلاین چه کاری می توانید انجام دهید؟

شما برای کنترل درد دندان های خود که ممکن است در طول درمان اینویزیلاین خود تجربه کنید، می توانید چند کار را انجام دهید. اولویت دادن به سلامت دهان و دندان ها مهم است.

اول، مهم است که به عادات بهداشت دهان و دندان خود ادامه دهید. این به معنای دو مرتبه مسواک زدن در روز، نخ دندان کشیدن منظم و استفاده از دهانشویه است. همچنین می توانید از یک مسواک نرم استفاده کنید و هنگام مسواک زدن دندان های خود، با خمیردندانی که غلظت فلوراید بیشتری دارد، ملایم تر باشید.

همچنین توصیه می شود بلافاصله پس از خوردن غذاهای اسیدی مسواک نزنید. وقتی می دانید که می خواهید چیزی اسیدی یا شیرین مصرف کنید، ابتدا دندان های خود را مسواک بزنید و سپس دهان خود را با آب بشویید.

در نهایت، اگر متوجه شدید که این حساسیت واقعا آزار دهنده است، در مورد سایر گزینه های درمانی می توانید با دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی خود صحبت کنید.

 

دندان های شما با اینویزیلاین تا چه زمانی حساس خواهند بود؟

ممکن است در طول یا بلافاصله پس از اتمام درمان با اینویزیلاین، حساسیت دندانی خفیفی را تجربه کنید. علت این است که دندان های شما در حال حرکت و جابجایی هستند و الاینرها به دندان های شما فشار وارد می کنند. با این حال، این حساسیت باید ظرف چند روز از بین برود. اگر ادامه پیدا کرد یا بدتر شد، لطفا با ارتودنتیست خود مشورت کنید.

 

اگر دندان های حساسی دارم باید اینویزیلاین استفاده کنم؟

هدف اولیه از درمان ارتودنسی این است که دندان ها را مجدداً مرتب کند تا در موقعیت مطلوب تری قرار بگیرند. به عنوان یک نتیجه مستقیم، اکثر بیماران ممکن است در طول درمان خود ناراحتی را تجربه کنند. با این وجود، هرگونه حساسیتی که ممکن است ایجاد شود را می توان با کمک فناوری ها و درمان های مدرن به حداقل رساند.

اگر از قبل دندان های حساسی دارید، درمان اینویزیلاین به طور قابل توجهی آنها را بدتر نخواهد کرد. علت این است که الاینرها در مقایسه با بریس های فلزی عملاً نامرئی هستند. اکثر بیماران گزارش می دهند که تنها در ابتدای درمان و چند روز اول پس از رفتن به سراغ الاینرهای جدید ناراحتی دارند، اما در نهایت از بین می رود.

آیا صاف کردن دندان ها با وجود ایمپلنت های دندانی عملی است؟

هر دو فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی و درمان ارتودنسی، شیوه های دندانپزشکی با هدف بهبود لبخند فرد هستند. گاهی اوقات ممکن است هر دو نیاز باشند؛ بسته به ساختار دهان، افراد ممکن است در کنار صاف کردن دندان ها نیاز به جایگزینی دندان ها نیز داشته باشند.

اگر شما هم مدت ها منتظر صاف و یکدست کردن دندان های خود بوده اید، اما مطمئن نیستید که آیا انجام این کار با داشتن ایمپلنت های دندانی سازگار است یا خیر- ما می توانیم کمک کنیم. اگر شما دندان از دست رفته دارید و در حال فکر کردن به این موضوع هستید که آیا ایمپلنت های دندانی، قبل از اقدام به درمان صاف کردن دندان ها یک گزینه مناسب است یا خیر، در اینجا چند عامل وجود دارند که باید در نظر گرفته شوند.

  • آیا امکان صاف و یکدست کردن دندان ها با وجود ایمپلنت های دندانی وجود دارد؟
  • زمان بندی مهم است، بنابراین مقداری هماهنگی وجود دارد که باید انجام شوند.

ایمپلنت دندانی چیست؟

ایمپلنت های دندانی یک گزینه دائمی برای جایگزینی دندان های طبیعی از دست رفته هستند. آنها پر کاربردترین روش برای جایگزینی دندان ها هستند و با دوام ترین گزینه نیز هستند. آنها می توانند برای جایگزینی دندان های شکسته، ترک خورده، لب پر شده یا از دست رفته استفاده شوند.

ایمپلنت با یک میله یا پیچ فلزی آغاز می شود که داخل استخوان فک قرار می گیرد. هنگامی که جوش خوردن میله با استخوان به پایان رسید، یک اباتمنت متصل می شود. اباتمنت قطعه ای است که روکش را آن قرار می گیرد. روکش بخشی از ایمپلنت دندانی است که شبیه دندان اصلی است. شکل و رنگ این قطعه به گونه ای است که تا حد امکان طبیعی به نظر برسد و با دندان های دیگر هماهنگ باشد.

ایمپلنت های دندانی عملکردی درست شبیه به دندان های طبیعی دارند. دوام و عملکرد آنها بیشتر و بهتر از بریج ها یا پروتز های مصنوعی است. از آنجا که برای کاشت ایمپلنت های دندانی با جراحی یک میلع فلزی داخل استخوان فک قرار می گیرد، آنها به شکلی باور نکردنی دائمی هستند و معمولاً مانند دندان های طبیعی با تکنیک های صاف کردن قابل جابجا شدن نیستند.

ارتباط ایمپلنت دندانی و درمان ارتودنسی

ارتباط ایمپلنت دندانی و درمان ارتودنسی

صاف کردن دندان در حالی که برخی دندان ها از دست رفته اند

اینکه آیا دندان ها باید قبل از قرار دادن جایگزین برای دندان های از دست رفته صاف شوند یا خیر، به محل دندان های از دست رفته و وضعیت دهان فرد بستگی دارد. در برخی موارد، در صورتی که دندان های موجود در حال حاضر بیش از اندازه فشرده و نامرتب باشند، امکان استفاده از بریس ها برای بستن فضای ایجاد شده با از دست رفتن دندان ها وجود دارد. این یک گزینه صاف کننده خوب را فراهم می آورد که نیاز به گزینه های جایگزینی دندان ها مانند ایمپلنت های دندانی را کاهش می دهد.

اگر دندان های موجود نیاز داشته باشند که به یکدیگر نزدیک تر شوند، ممکن است قبل از صاف کردن دندان ها نیاز باشد، دندان یا دندان های از دست رفته جایگزین شوند. در برخی موارد، صاف کردن را می توان با حفظ فضا برای کاشت ایمپلنت ها در آینده آغاز کرد. در هر صورت، تا جایی که امکان دارد، بریس ها باید قبل از اینکه ایمپلنت های دندانی کاشته شوند روی دندان ها نصب شوند، زیرا ایمپلنت های دندانی در صورتی که در جای خود بگیرند به مانند دندان های طبیعی قادر به حرکت کردن نیستند.

صاف کردن دندان ها با وجود ایمپلنت های دندانی

همانطور که قبلاً اشاره شد، ایمپلنت های دندانی را نمی توان جابجا کرد، اما دندان های اطراف آنها قابل جابجا شدن هستند. یک بریس ثابت یا الاینرهای شفاف، می تواند برای حرکت دادن دندان های مجاور طراحی شوند بدون آنکه تأثیری روی ایمپلنت های دندانی داشته باشند. در برخی موارد، در صورت نیاز، روکش های روی ایمپلنت های دندانی را می توان تعویض کرد تا در زاویه از متفاوت و همراستا با دندان های اصلاح شده قرار بگیرد. در موارد نادر، در صورت نیاز، کل ایمپلنت را می توان تعویض کرد.

نیاز به ایمپلنت های دندانی در طول درمان ارتودنسی

شاید شگفت آور باشد، اما اصلاً بعید نیست افراد در حالی که تحت درمان ارتودنسی قرار دارند، به ایمپلنت های دندانی نیاز داشته باشند. از آنجا که درمان ارتودنسی یک درمان نسبتاً طولانی مدت است، در طول این بازه زمانی درمان اتفاقات زیادی می توانند رخ دهند. خراب شدن یک دندان در نتیجه پوسیدگی و حفره های دندانی و یا حتی آسیب دیدن آن به دلیل تروماهای دهانی اصلاً دور از انتظار نیست، تا حدی که امکان نجات آن با درمان ریشه یا پر کردن ساده دندان وجود نداشته باشد. به همین دلیل ممکن است یک یا چند دندان حتی در طول درمان ارتودنسی نیاز به کشیدن داشته باشند.

قطعاً برای کسی که برای انجام درمان ارتودنسی سرمایه گذاری کرده است، حفظ نتایج از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به همین دلیل ممکن است فرد بخواهد جایگزینی برای دندان یا دندان های از دست رفته خود قرار دهد. اما این پرسش مطرح می شود که آیا امکان کاشت ایمپلنت های دندانی در طول مدتی که بریس ها روی بقیه دندان ها قرار دارند وجود دارد یا خیر.

خوشبختانه، اکثر ارتودنتیست ها و دندانپزشکان موافقند که امکان دریافت ایمپلنت ها در طول درمان ارتودنسی وجود دارد، خواه درمان با بریس های سنتی انجام شود یا با بریس های شفاف. با این حال، ممکن است چند چالش بوجود بیایند، به همین دلیل انجام این فرایند ممکن است همیشه توصیه نشود.

ارتباط ایمپلنت دندانی و درمان ارتودنسی

ارتباط ایمپلنت دندانی و درمان ارتودنسی

اجتناب از مشکلات در صورت امکان

اکثر ارتودنتیست ها معتقدند که بهتر است برای کاشت ایمپلنت های دندانی تا پس از اتمام درمان ارتودنسی منتظر بمانید. هنگامی که ایمپلنت کاشته می شود، نمی توان آن را جابجا کرد زیرا یک دندان طبیعی نیست. هدف درمان ارتودنسی صاف و یکدست کردن دندان های طبیعی است و اگر ایمپلنت دندانی در طول این فرایند صاف کردن قرار گیرد، دندان های اطراف آن ممکن است حرکت کنند یا تنظیم شوند. این امر می تواند در طول دوره بهبود ایمپلنت باعث بوجود آمدن مشکلاتی شود.

خطرات

اگر یک ایمپلنت دندانی در طول درمان ارتودنسی کاملاً ضروری باشد، بنابراین آگاه بودن از خطرات مهم است. دندان های طبیعی ممکن است به شکلی غیر عادی جابجا شوند، زیرا استخوان فک نیز در حال تطبیق پیدا کردن با ایمپلنت تیتانیومی جدید است که داخل آن جاسازی شده است. به دلیل جایگذاری اخیر این ایمپلنت های تیتانیومی ممکن است صاف و یکدست شدن دندان ها طول بکشد.

خود ایمپلنت نیز ممکن است مشکلاتی مانند تأخیر در بهبودی یا جوش خوردن با استخوان را تجربه کند. تأخیر در بهبودی و جوش خوردن بعلاوه می تواند باعث شود کل دهان بیشتر در معرض خطر عفونت های باکتریایی قرار داشته باشد. هنگامی که ایمپلنت های دندانی جای می گیرند، یک جراح دهان و دندان یک برش در لثه ایجاد می کند تا استخوان فک قابل دسترسی باشد. اگر برش ها به سرعت بهبود پیدا نکنند، بیشتر احتمال دارد که نوعی عفونت وجود داشته باشد.

ناراحتی بیشتر

درمان ارتودنسی عموماً دردناک نیست، اما برخی موارد وجود دارند که ناراحتی احساس می شود، بویژه هنگامی که تنظیمات انجام می شوند. هنگامی که در طول درمان ارتودنسی ایمپلنت های دندانی داخل دهان جای می گیرند، بیماران عموماً ناراحتی کلی را داخل دهان خود تجربه می کنند. ایمپلنت ها نیاز به جراحی دارند، که می تواند باعث بروز سوزش اضافی شود، در حالی که بیمار نیز تحت درمان ارتودنسی قرار دارد.

فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی در حین درمان ارتودنسی امکان پذیر است، اما مهم است که از خطرات و تأثیری که ممکن است روی این فرآیند داشته باشد، اطلاع داشته باشید. برای مطرح کردن پرسش های خود درباره درمان ارتودنسی و ایمپلنت های دندانی، با یک دندانپزشک یا ارتودنتیست مشورت کنید و از یک دندانپزشک متخصص بخواهید تا بیشتر توضیح دهد که آیا امکان دریافت ایمپلنت های دندانی با وجود بریس ها روی دندان ها وجود دارد یا خیر.

ارتباط ایمپلنت دندانی و درمان ارتودنسی

ارتباط ایمپلنت دندانی و درمان ارتودنسی

کاشت ایمپلنت های دندانی در طول درمان ارتودنسی با الاینرهای شفاف اینویزلاین

اینویزیلاین ها جایگزینی برای بریس های سنتی یا مرسوم هستند که شهرت آنها رو به افزایش است و می توانند دندان ها را صاف و یکدست کنند و انواع مختلفی از مشکلات دندانی مانند فشردگی و نامرتبی بیش از حد، و اوربایت را به شیوه ای تقریباً نامرئی، اصلاح کنند. این کار با استفاده از ریتینرهای شفاف انجام می شود. اینویزیلاین نه تنها به شما لبخند جذابی که همیشه می خواسته اید را می دهد، بلکه عزت نفس، اعتماد به نفس و همچنین سلامت جسمی شما را بهبود می بخشد. اینویزیلاین راحت است و از آنجا که تنها یک بار مراجعه نیاز دارد، دردسر مراجعات گاه به گاه به ارتودنتیست شما را آزار نخواهد داد.

اینویزیلاین پس از ایمپلنت های دندانی

افرادی که در حال بررسی اینویزیلاین هستند، به طور طبیعی پرسش های زیادی دارند. که در اینجا به تعدادی از آنها پاسخ خواهیم داد.

آیا پس از کاشت ایمپلنت های دندان می توان اینویزیلاین استفاده کرد؟

گاهی اوقات ممکن است شما در موقعیتی قرار بگیرید که لازم است ایمپلنت دندانی دریافت کنید، اما در حال حاضر علاقه مند به استفاده از اینویزیلاین خود هستید. بنابراین، آیا استفاده از اینویزیلاین ها پس از ایمپلنت های دندانی امکان پذیر است؟

گرچه هر مورد متفاوت است، اما به طور کلی، پاسخ کوتاه به این پرسش این است که آری، شما هنوز هم می توانید گزینه مناسبی برای استفاده از اینویزیلاین ها باشید. اینویزیلاین همچنین می تواند پس از دریافت بریج ها، روکش ها و پر شدگی های دندان نیز استفاده شود. با این حال، احتمالاً طرح درمان شما اندکی پیچیده خواهد بود، که دلایل آن در زیر توضیح داده خواهند شد.

مطمئناً ترجیح داده می شود ابتدا از ینویزیلاین ها استفاده کنید و پس از آنکه دندان ها در موقعیت نهایی خود قرار گرفتند ایمپلنت دندانی را دریافت کنید. علت این است که ایمپلنت ها را نمی توان به یک موقعیت متفاوت منتقل کرد زیرا آنها داخل استخوان ثابت شده اند- آنها مانند دندان های معمولی نیستند. به طور خلاصه، گرچه معمولاً ایده آل نیست که تا پس از رسیدن به دندانها به موقعیت دلخواه خود یک ایمپلنت دندانی دریافت کرد، اما قطعاً امکان پذیر است. این اتفاق دندان های دیگر شما که در حال جابجا شدن به موقعیت ایده آل خود هستند را تحت تأثیر قرار نخواهد داد. اگر شما در این وضعیت قرار گرفتید، ایده خوبی است که در مورد نتایج مطلوب خود با ارتودنتیست خود گفتگو کنید، زیرا شما باید این واقعیت را در نظر بگیرید که ایمپلنت های دندانی شما قابل جابجایی نخواهند بود.

به خاطر داشته باشید که برخی موارد خاص وجود دارند که در آنها ابتدا دریافت یک ایمپلنت دندانی روی توانایی شما برای دریافت درمان ارتودنسی تأثیر نخواهد داشت. به عنوان مثال، فردی ممکن است یک ایمپلنت دندانی داشته باشند که در واقع جزء دندان هایی که با اینویزیلاین جابجا می شوند نیست (برخی افراد ممکن است ایمپلنت دندانی در پشت دهان خود داشته باشند، در حالی که فرد فقط نگران صاف کردن دندان های جلو خود است).

مورد دیگر زمانی رخ می دهد زمانی که یک ایمپلنت دندانی به عنوان یک تکیه گاه استفاده می شود تا به دندان های دیگر کمک کند تا به موقعیت ایده آل خود منتقل شوند. در واقع، این نسبتاً رایج است.

اگر علاقه مند به صاف و همراستا کردن دندان های خود هستید، مراجعه به یک ارتودنتیست ضروری است. ارتودنتیست با گرفتن تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس می تواند یک معاینه جامع انجام دهد تا بهترین مسیر را تعیین کند.

اگر برای حمایت از ایمپلنت دندان، استخوان کافی در فک خود ندارید، پیوند استخوان می تواند کمک کند!

تشخیص اینکه آیا به پیوند استخوان نیاز دارید یا خیر به دندانپزشک متخصص شما بستگی دارد. اگر علاقه مند به کاشت یک یا چند ایمپلنت دندانی داخل دهان خود هستید، باید بدانید که داشتن استخوان کافی در فک برای حمایت از این ایمپلنت ها ضروری است. در غیر اینصورت، باید برای انجام فرایند پیوند استخوان، که نوعی جراحی دهان است، تأیید شوید.

ایمپلنت های دندانی به دلیل مزایای متعددی که برای بیمارانی دارد که یک یا چند دندان از دست داده اند، گزینه ای محبوب برای جایگزینی دندان هستند. دندان های جایگزینی که تحت حمایت ایمپلنت های دندانی هستند بسیار خوب عمل می کنند و دوام زیادی دارند، زیرا مانند دندان های طبیعی، برای ایجاد حداکثر پشتیبانی، به طور ایمن داخل استخوان فک جای می گیرند. ایمپلنت ها با جراحی داخل استخوان فک قرار می گیرند، که به آنها اجازه می دهد درست مانند ریشه های دندان های طبیعی عمل کنند. به همین دلیل است که داشتن مقدار کافی استخوان فک برای بیماران بسیار مهم است، زیرا ایمپلنت ها باید دقیقاً در جایی که قرار داده شده اند باقی بمانند تا بتوان انتظار نتایج ایده آل داشت.

متأسفانه، بعد از دست دادن دندان، استخوان اطراف تقریباً برای همیشه تخریب می شود- از عرض، ارتفاع و تراکم آن کاسته می شود- و این روند بلافاصله آغاز می شود. هر چه مدت زمان طولانی تری دندان درون استخوان وجود نداشته باشد، استخوانی که قبلاً آن را احاطه کرده بود بیشتر جذب می شود (ذوب می شود یا اصطلاحاً تحلیل می رود). در نتیجه ساختار . اگر می خواهید ایمپلنت دندانی داشته باشید اما استخوان کافی برای حمایت از آن ندارید، آیا می توان کاری انجام داد؟ آری. به لطف فرایندهای معمول پیوند استخوان، اغلب می توانید دندان جایگزینی را که می خواهید را داشته باشید.

بیمارانی که قصد کاشت ایمپلنت های دندانی برای جایگزینی دندان های از دست رفته را دارند، ممکن است چند ماه به فرآیند کلی تعویض دندان آنها اضافه زیرا مجبور خواهند بود صبر کنند تا فرایند پیوند استخوان آنها کامل شود، نتیجه نهایی ارزش انتظار را دارد زیرا ایمپلنت های دندانی مزایای بسیاری ارائه می دهند. بیشتر این زمان شامل بهبودی است، زیرا لازم است پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت داخل دهان بیمار به طور کامل بهبود یابد.

مراحل لازم برای انجام فرآیند ایمپلنت دندان عبارتند از: کشیدن دندان های آسیب دیده، انجام پیوند استخوان در صورت لزوم، کاشت ایمپلنت های دندانی، سپری کردن دوره بهبودی، قرار دادن اباتمنت و سپس قرار دادن دندان مصنوعی روی ایمپلنت دندان.

پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت دندان

پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت دندان

پیوند استخوان چگونه انجام می شود؟

پیوند استخوان، معمولاً یک فرایند جراحی جزئی است که در مطب دندانپزشکی انجام می شود، و هدف آن ایجاد استخوان جدید در قسمتی از فک است که قبلاً دندان ها را نگه می داشته است. برای انجام این فرایند، یک برش کوچک در لثه ایجاد می شود تا استخوان زیر آن قابل مشاهده شود و سپس مواد پیوند اضافه می شود. اغلب، ماده پیوند استخوان فرآوری شده است که به عنوان یک چارچوب عمل می کند، که بدن شما در واقع سلول های استخوانی جدید را در اطراف آن رسوب می کند. مواد پیوند در نهایت توسط بدن جذب شده و با استخوان جدید شما جایگزین خواهند شد. مواد پیوند مورد نیاز می تواند از منابع مختلفی تهیه شوند. گاهی اوقات از بدن خود بیمار گرفته می شوند. با این حال، اغلب اوقات، این استخوان از یک اهداء کننده حیوان یا انسان است که توسط لابراتوار فراوری می شود تا آن را استریل و ایمن کند. مواد پیوندی حتی می توانند مصنوعی باشند. آنها در اشکال مختلفی وجود دارند: پودر، گرانول، بتونه یا حتی ژل که می تواند از طریق سرنگ تزریق شود.

انواع پیوند استخوان

منابع مختلفی از مواد پیوند استخوان وجود دارند که برای حفظ یا تقویت استخوان برای کاشت ایمپلنت های دندانی استفاده می شوند. همه این مواد پیوند استخوان تحت پشتیبانی تحقیقات قابل توجهی قرار دارند. آنها فراوری می شوند (به جز اتوگرافت ها که نیازی به فرواوری ندارند) به گونه ای که استفاده از آنها بی خطر باشد و احتمال پس زده شدن یا انتقال بیماری از بین برود.

  • اتوگرافت: اگر قبلاً با مفهوم پیوند استخوان آشنا هستید، اتوگرافت احتمالاً همان چیزی است که به آن فکر می کنید: برداشتن استخوان از یک محل در بدن و انتقال آن به محل دیگر. این تنها نوع پیوند استخوانی است که نیاز به ایجاد دو محل جراحی دارد: یکی که استخوان از آن برداشته می شود و دیگری که در آن استخوان جای داده می شود.
  • آلوگرافت: به استخوان انسانی فراوری شده در آزمایشگاه اشاره دارد که از یک اهدا کننده متوفی و موجود در بانک بافت می آید.
  • زانو گرافت: این ماده پیوند استخوان از یک حیوان- معمولاً یک گاو- می آید.
  • آلوپلاست: در این نوع پیوند از مواد مصنوعی (ساخت انسان) استفاده می شود.
پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت دندان

پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت دندان

فرایند جایگذاری استخوان پیوند

فرایند قرار دادن پیوند استخوان معمولاً فقط به بی حسی موضعی نیاز دارد، گرچه آرام بخش های خوراکی یا داخل وریدی نیز می توانند برای رسیدن به آرامش بیشتر استفاده شوند. از آنجا که برای دسترسی به استخوان زیرینی که پیوند را دریافت می کند، باید یک برش کوچک در بافت لثه ایجاد شود، ممکن است پس از جراحی مقداری درد در آن قسمت تجربه کنید. این درد و ناراحتی را معمولاً می توان با داروهای ضد التهاب و یا مسکن های بدون نسخه و همچنین کمپرس سرد پس از فرایند مدیریت کرد. گرچه به زودی احساس خواهید کرد که کاملاً به حالت عادی باز گشته اید، ممکن است هفت ماه طول بکشد تا استخوان برای دریافت ایمپلنت دندانی کاملاً آماده باشد. زمان انتظار به روند بهبود زمان کافی می دهد تا نتایج دلخواه حاصل شوند: پشتیبانی ایده آل برای دندان های جایگزین که عالی به نظر می رسند و یک عمر دوام خواهند داشت.

پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت دندان

پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت دندان

آیا پیوند استخوان خطراتی همراه است؟

مانند هر جراحی دیگری، پیوند استخوان با اندکی خطر عفونت و سایر عوارض همراه است. با این حال، جراح دهان شما اقداماتی را انجام خواهد داد تا اطمینان حاصل نماید که شما بیشترین شانس ممکن را برای انجام تمام فرایند ایمپلنت، بدون مشکل داشته باشید. علاوه بر این، باید در محافظت از خود در برابر مشکلات نقش داشته باشید؛ مهم است که دستورالعمل های جراح خود بعد از پیوند استخوان را دنبال کنید تا هر چه سریع تر و با کمترین ناراحتی بهبود پیدا کنید.

جراحی کاشت ایمپلنت های دندانی فرایندی برای جایگزینی ریشه های دندان ها با یک پست فلزی پیچ- مانند و جایگزینی دندان های از دست رفته یا آسیب دیده با دندان های مصنوعی است که عملکرد و ظاهری شبیه دندان های طبیعی خواهند داشت. مانند هر جراحی دیگری، مراقب های پس از کاشت ایمپلنت های دندانی برای بهبود سریع ضروری است.

چگونگی انجام جراحی ایمپلنت های دندانی به نوع ایمپلنت و شرایط استخوان فک شما بستگی دارد. اما همه جراحی های ایمپلنت های دندانی در چند مرحله انجام می شوند و ممکن است شامل چند فرایند شوند. مزیت اصلی ایمپلنت های دندانی حمایت منسجم آنها از دندان های جدید است. از آنجا که این دوره های بهبود نیاز به زمان دارند، ممکن است فرایند چند ماه طول بکشد.

پس از دریافت ایمپلنت های دندانی گام های مهم متعددی وجود دارند که می توانند این اطمینان را بوجود بیاورند که شما مراقبت از ایمپلنت های دندانی خود را به خوبی انجام می دهید و روند بهبود بدون هیچ خطری سپری می شود. در این مطلب سعی داریم به بیان یک دسته مراقبت های پس از کاشت ایمپلنت های دندانی بپردازیم، گرچه لازم است شما در مورد نیازها و شرایط خاص خود با دندانپزشک خود مشورت کنید.

مانند هر جراحی دیگری، در صورت عدم مراقبت، جراحی کاشت ایمپلنت های دندانی می تواند خطراتی برای سلامتی داشته باشد. مشکلات نادر هستند، اما وقتی رخ می دهند اغلب جزئی هستند و به راحتی درمان می شوند. این خطرات عبارتند از:

  • عفونت در محل کاشت ایمپلنت
  • آسیب یا صدمه به ساختارهای پیرامونی، مانند دندان های دیگر یا عروق خونی.
  • آسیب به عصب، که می تواند موجب بروز درد، بی حسی، یا گزگز در دندان های طبیعی، لثه ها، لب ها، یا چانه
  • مشکلات سینوس، وقتی ایمپلنت دندانی در فک بالا کاشته می شود ممکن است به داخل حفره های سینوس فرو برود.

تا زمانی که اثر داروی بی حسی از بین نرفته است چیزی نخورید، زیرا ممکن است لب ها، داخل گونه، یا زبان خود را گاز بگیرید و موجب بروز آسیب شوید.

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت از زخم

در مراقبت از ایمپلنت های دندانی، نخستین گام برای حصول اطمینان از بهبود صحیح پس از جراحی کاشت ایمپلنت دندانی مراقبت های بعدی از زخم است. وقتی بیمار پس از دریافت ایمپلنت مطب را ترک می کند، احتمالاً روی محل جراحی ایمپلنت دندانی خود گاز استریل دارد. بیمار باید بایت خود را محکم روی آن قرار دهد و در صورت لزوم پانسمان را تعویض کند.

مقداری خونریزی جزئی، مانند رگه های صورتی رنگ داخل بزاق، ممکن است طی ۴۸ ساعت نخست پس از جراحی اتفاق بیفتد. پس از جراحی، بقیه روز را از خوردن غذاهای خیلی داغ اجتناب کنید و دهان خود را نشویید، این کارهای باعث طولانی تر شدن خونریزی می شوند. خوراکی های سرد مانند بستنی یا شیک ها برای شما مناسب هستند، البته تا زمانی که برای خوردن آنها از قاشق استفاده کنید. در صورت ادامه پیدا کردن خونریزی، می توانید یک چای کیسه ای خیسانده و سپس چلانده شده را جایگزین گاز استریل کنید و فشار اندکی به آن وارد کنید. آن را ۳۰ دقیقه در جای خود نگهدارید، بدون آنکه آن را بردارید تا ببینید آیا خونریزی متوقف شده است یا خیر. برای پیشگیری یا کاهش خونریزی شدید، به مدت ۲ تا ۳ روز از انجام فعالیت های بدنی شدید اجتناب کنید. اگر خونریزی تا روز دوم ادامه پیدا کرد یا بدتر شد، با مطب دندانپزشک خود تماس بگیرید. (دقت داشته باشید: مقدار اندکی خونریزی، که برای دو روز نخست عادی است، می تواند باعث شود بزاق دهان شما قرمز رنگ به نظر برسد، و باعث نگرانی نیست.)

از دستکاری زخم یا ناحیه جراحی شده با زبان یا انگشت اجتناب کنید، مخصوصاً اگر خطر آسیب رسیدن به لخته خون وجود داشته باشد.

از کشیدن لب یا لپ برای نگاه کردن ناحیه جراحی اجتناب کنید و اجازه ندهید شخص دیگری این کار را انجام دهد. آن را رها کنید تا روند بهبود را ادامه دهد.

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

تورم

تورم پس از هر گونه فرایند جراحی عادی است و تا دو الی سه روز افزایش نیز پیدا خواهد کرد. حتی کبودی و ترک خوردگی لب ها نیز ممکن است اتفاق بیفتد. برای مقابله با تورم روی صورت، سمتی که جراحی کاشت ایمپلنت انجام شده است به مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه کیسه یخ یا کیسه سبزیجات منجمد که داخل یک حوله پیچیده شده است بگذارید، سپس به همان مدت زمان کیسه یخ را بردارید. در صورت امکان، این کار تا ۲۴ ساعت به صورت متوالی انجام دهید. البته این کار به کنترل درد و ناراحتی شما نیز کمک می کند.

بالاتر نگهداشتن سر نسبت به قلب نیز کمک خواهد کرد. یک تا دو روز پس از جراحی، گرمای مرطوب نیز می تواند به کاهش تورم کمک کند. تورم های زیاد با پزشک درمیان گذاشته شوند.

درد و ناراحتی

شما تا ساعت ها پس از رسیدن به منزل بی حس خواهید بود. برای کنترل درد و ناراحتی، باید به محض بازگشت احساسات خود، مصرف داروهای مسکن تجویزی یا بدون نسخه را آغاز کنید. به خاطر داشته باشید: مصرف دارو همراه با غذا می تواند خطر تهوع را کاهش دهد. احتمالاً ناراحتی شما طی پنج روز نخست پس از فرایند بدتر خواهد بود، که پس از آن به تدریج کاهش پیدا خواهد کرد. اگر درد بدتر شود، به دارو پاسخ ندهد، یا بیشتر از مقدار دوز توصیه شده نیاز به داروی مسکن داشته باشد، باید با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

ممکن است پس از جراحی مقداری حساسیت، مخصوصاً به سرما، داشته باشید. حساسیت معمولاً ظرف چند هفته پس از جراحی از بین خواهد رفت و با عاری نگهداشتن محدوده ایمپلنت کاشته شده از پلاک، می تواند آن را به حداقل رساند. در صورتی که حساسیت شدید است، با دندانپزشک تماس بگیرید تا توصیه های مربوطه را به شما بکند یا برای کاهش آن داروهایی به شما معرفی کند.

رژیم غذایی

برای روز نخست پس از فرایند خوردن غذاهای نرم و آبکی توصیه می شوند. از مصرف غذاها یا مایعات خیلی داغ اجتناب کنید. طی ۷۲ ساعت نخست پس از فرایند از استفاده نی پرهیز کنید زیرا عمل مکیدن ممکن است باعث شل شدن یا کنده شدن لخته خون شود (اتفاقی که باعث بروز خشکی حفره دندان می شود و درد زیادی بوجود می آورد). به تدریج به رژیم غذایی معمول خود بازگردید، و جویدن غذا را در سمت مخالفی که ایمپلنت کاشته شده است انجام دهید. از خورده غلات، آجیل، و دیگر خوراکی هایی که می توانند به ذرات ریز و محکم تبدیل شوند اجتناب نمایید زیرا می توانند داخل زخم های شما گیر کنند.

از خوردن خوراکی های چسبناک، سفت (مانند تکه های یخ، آجیل ها، پاپ کورن، چیپس)، خشک، پر ادویه، فوق العاده خشک شده، یا اسیدی در رژیم غذایی خود بپرهیزید. غذاهایی مانند سوپ، پاستا، تخم مرغ آب پز، پوره سیب زمینی، ماکارونی و پنیر بهترین گزینه ها هستند. مطمئن شوید به مقدار کافی مواد مغذی از طریق رژیم غذایی خود دریافت می کنید و مقدار زیادی آب می نوشید.

خوردن ترکیب خوبی از غذاهای سالم و مقوی پس از فرایند توصیه می شود. به خاطر داشته باشید که حتی اگر شما احساس گرسنگی ندارید هم برای سوخت رسانی به منظور بهبود بهتر نیاز است غذا بخورید.

به مدت ۷۲ ساعت پس از فرایند از خوردن الکل (حتی آبجو و شراب) اجتناب کنید.

سیگار کشیدن

سیگار کشیدن می تواند به میزان قابل توجهی خطر شکست را افزایش دهد و مانعی است سر راه مراقبت و بهبود صحیح ایمپلنت های دندانی. ما توصیه می کنیم که برای همیشه سیگار کشیدن را ترک کنید، یا حداقل به مدت ۸ هفته کامل پس از کاشت ایمپلنت سیگار نکشید. از جایگزین های نیکوتین و دیگر فراورده های تنباکو نیز اجتناب کنید.

فعالیت

هر گونه فعالیتی که قلب شما را تحریک کند باعث بروز خونریزی خواهد شد. در روز انجام جراحی ورزش نکنید. روز بعد از آن نیز، اگر احساس می کنید توانایی انجام آن را دارید، می توانید با تمرینات سبک آغاز کنید.

داروها

داروهای خود را طبق تجویز دندانپزشک مصرف کنید. احتمالاً برای پیشگیری یا کاهش عفونت برای شما آنتی بیوتیک تجویز می شود. سعی کنید همه آنتی بیوتیک های خود را طبق تجویز استفاده کنید و مصرف داروهای خود را تا اتمام آنها ادامه دهید.

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

بهداشت دهانی

قبل از رفتن به رختخواب در روز فرایند مسواک بزنید. اطراف ناحیه ایمپلنت کاشته شده را مسواک نزنید. مثل همیشه نخ دندان بکشید، غیر از دندان های کناری محل ایمپلنت کاشته شده. اگر ترمیم قابل مشاهده ای دارید، دندانپزشک مراقبت های لازم برای آن را با جزئیات برای شما توصیح خواهد داد.

به مدت ۲۴ ساعت پس از فرایند از آب کشی دهان اجتناب کنید. پس از آن، می توانید شستشوی دهان با آب نمک (نصف قاشق چایخوری نمک در یک فنجان آب) را آغاز کنید. با شستشوی ملایم شروع کنید- قطعاً شما نمی خواهید به محل جراحی آسیب وارد کنید. پس از سه روز، می توانید مسواک زدن ملایم اطراف موضع جراحی را آغاز کنید. اگر دهانشویه برای شما تجویز شد، دستورالعمل های مصرف آن را دنبال کنید. پس از صرف غذا یا میان وعده، برای شستشوی دهان از آب و نمک استفاده کنید.

دو مرتبه در طول روز دهانشویه استفاده کنید، هر بار دهانشویه را ۳۰ ثانیه داخل دهان بچرخانید.

اگر به شما گفته شده است از استنت های شفاف یا پروتزهای مصنوعی (دنچر) فک بالا استفاده کنید که سقف دهان را پوشش می دهند، آن را به مدت ۲۴ ساعت برندارید، مهم نیست چه اتفاقی می افتد! ممکن است غرق در خون شود، اما آن را از جای خود تکان ندهید و تنها با کلرهگزیدین یا آب ولرم و نمک شستشو دهید. پس از ۲۴ ساعت شما مختارید آن را هر چقدر راحت هستید استفاده کنید، مخصوصاً وقت غذا خوردن.

ابزارهای متحرک

اگر یک ابزار مصنوعی دارید که باید از آن استفاده کنید، دندانپزشک برای شما توضیح خواهد داد چه زمانی و چگونه می توانید از آن استفاده کنید. همیشه این دستورالعمل ها را دنبال کنید، و به خاطر داشته باشید که ابزار خود را طبق دستورالعمل تمیز کنید.

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقب مشکلات و عوارض جانبی باشید!

مشکلات پس از کاشت ایمپلنت های دندانی نادر هستند، اما می توانند رخ دهند.

مراقب موارد زیر باشید:

  • افزایش درد اطراف زخم
  • خونریزی که افزایش پیدا می کند یا متوقف نمی شود.
  • استفراق یا تهوعی که به مصرف داروهای مسکن ربطی ندارد.
  • تب
  • گرم شدن موضعی محل جراحی
  • بو یا مزه چرک یا شبیه سوخت در ناحیه محل جراحی

سعی کنید استراحت کنید و تا جایی که امکان دارد بهداشت دهانی را به خوبی رعایت کنید تا روند بهبود به خوبی پیش برود. دقت داشته باشید که هر جراحی یا هر فرایند تهاجمی خطراتی به همراه دارد. قبل از پیش رفتن، باید به دنبال نظر دومی از یک متخصص معتبر دیگر نیز باشید.

در صورتی که جراحی را انجام دادید و هر یک از اینها را تجربه کردید، یا در صورتی که شرایط شما یک هفته پس از فرایند بهبود پیدا نکرد، برای اطلاعات بیشتر با دندانپزشک خود تماس بگیرید.