در حالی که انواع مختلف فرایندها و ابزارهای متعددی وجود دارند که می توانند به اصلاح اوربایت و صاف کردن دندان ها کمک کنند، اکثر مراجعین روش هایی را انتخاب می کنند که محافظه کارانه و کارآمد هستند. اینجاست که فنرهای فورسز وارد می شوند. ما مفتخریم که فنرهای فورسز را برای بیمارانی ارائه می کنیم که به دنبال اصلاح بایت و صاف کردن راحت دندان های خود بدون نیاز به استفاده از هدگیر هستند.

 

فنر فورسز چیست؟

فنر فورسز که به آن ابزار فورسز نیز گفته می شود، قطعه ای از تجهیزات ارتودنسی است که برای از بین بردن اوربایت، بهبود تناسب کلی دندان ها و کمک به کاهش احتمال جراحی فک در آینده طراحی شده است. این دستگاه از فنرها برای اصلاح نحوه به هم رسیدن دندان های بیمار در دهان استفاده می کند که به حرکت فک به موقعیت بهتر و بهبود بایت کمک می کند. این ابزار دارای فنرهایی است که به دندان های بالا و پایین متصل می شوند و همچنین دارای طراحی فنری باز است که به حفظ بهداشت دهان کمک می کند.

فنر فورسز جایگزینی برای هدگیر

فنر فورسز جایگزینی برای هدگیر

فنر فورسز جایگزینی برای هدگیر

هدگیر اغلب برای بهبود اوربایت یا “اورجت” در بیماری استفاده می شود که هنوز در حال رشد است. این شامل قطعات داخلی مشابه بریس ها و همچنین قطعات بیرونی است که دور فک می پیچند تا به اعمال فشار کمک کنند. در واقع، ابزارهای هدگیر و فنر فورسز به روش های مشابهی کار می کنند، به گونه ای که برای جابجایی دندان ها و فک ها در جای خود به استفاده از نیروی ثابت نیاز دارند.

با این حال، فنرهای فورسز به جای استفاده از تجهیزات خارجی برای کمک به اعمال فشار، از فنرهایی در داخل دهان برای اعمال فشار و حرکت دندان ها و فک استفاده می کند. آنها مانند هدگیر، همچنین در ترکیب با بریس ها کار می کنند. آنها به قطعات خارجی اضافی نیاز ندارند.

 

مزایای استفاده از ابزار فنر فورسز

استفاده از فنر فورسز مزایای مختلفی برای بیمار دارد.

 

محافظه کارانه بودن

یکی از مهم ترین مزایای استفاده از ابزار فورسز این است که این امکان را برای بیماران فراهم می کند که اوربایت خود را اصلاح کنند و دندان های خود را با احتیاط درست کنند. برای سال ها، هدگیر یکی از تنها راه هایی بود که افراد جوان مبتلا به اوربایت می توانستند بدون جراحی فک خود را اصلاح کنند. متأسفانه، هدگیر جلب توجه می کند. با گذشت زمان و پیشرفت فناوری، روش های جدید و راحت تری برای برطرف کردن اوربایت از جمله فنر فورسز ایجاد شده اند. فورسز به راحتی با بریس ها ترکیب می شود و فقط در داخل دهان نصب می شود و هیچ قسمت جلب توجه کننده یا خارجی ندارد.

 

ساده است.

بر خلاف سایر ابزارهایی که به تعمیر و نگهداری روزانه یا هفتگی نیاز دارند، فنر فورسز یک ابزار فوق العاده ساده است. فقط به نصب اولیه نیاز دارد؛ سپس، درمان می تواند بلافاصله شروع شود. از آنجا که ابزار برای اعمال فشار مداوم روی دندان ها و فک طراحی شده است، به معاینات مداوم برای سفت کردن یا تعویض تجهیزات شما نیاز نیست. این به شما استقلال بیشتری می دهد، زیرا دائماً به ترتیب دادن قرار ملاقات های بعدی ارتودنتیست برای رسیدگی به هدگیر خود نیاز ندارید.

دندان ها را صاف می کند.

فنر فورسز برای کار در ترکیب با بریس ها طراحی شده است، به این معنا که ابزار فوق العاده مفیدی برای صاف کردن دندان ها نیز می شود. از آنجا که برای حرکت دادن فک باید دندان ها را حرکت دهید، فنر فورسز دندان های فک بالا را به سمت عقب و دندان های فک پایین را به جلو می برد. در نهایت، این عمل فک را حرکت می دهد و به دندان ها کمک می کند تا راحت تر در دهان قرار گیرند. این همچنین کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که بریس ها می توانند دندان ها را به جای خود حرکت داده و آنها را صاف کنند.

 

راحت است.

برای سال ها، گزینه های اولیه برای برطرف کردن اوربایت، هدگیر یا جراحی فک بودند. متأسفانه، هیچ یک از این گزینه ها، چه برای کودکان و چه برای افراد بزرگسال، فوق العاده راحت نیست. خوشبختانه، طراحی محافظه کارانه فنر فورسز در داخل دهان همچنین آن را قادر می سازد تا راحت تر از هر دو گزینه باشد. به این ترتیب، می توانید با تجمع پلاک مبارزه کنید و مطمئن شوید که سایر مشکلات، مانند گیرکردن غذا به ابزار، از بین می روند.

با استفاده از هدگیر، بسیاری از افراد در طول روز تلاش می کنند تا راحت باشند زیرا تجهیزات آنها به طور مداوم سر راه هستند. با فنر فورسز، هیچ قسمت برآمده و تیزی که به سمت دهان بیرون می زند، وجود ندارد و همچنین نیازی به قطعات خارجی نیست.

امکان تمیز کردن آسان را فراهم می کند.

یکی دیگر از مزایای ابزار فنر فورسز این است که با در نظر گرفتن راحتی طراحی شده است. تمیز کردن تجهیزاتی مانند هدگیر ممکن است دشوار باشد، به همین دلیل است که ابزار فورسز دارای طراحی فنری باز است که به شما امکان دسترسی آسان به دهان را می دهد و به شما امکان می دهد دندان ها و تجهیزات خود را به درستی تمیز کنید. این طراحی هوشمندانه همچنین به مبارزه با ذرات غذایی که معمولاً در شکاف های بزرگ تجهیزات گیر می کنند کمک می کند.

آیا باید فنرهای فورسز را انتخاب کنم؟

وقتی نوبت به انتخاب نوع ابزار ارتودنسی برای شما می رسد، پاسخ به محل منحصر به فرد فک شما، شدت اوربایت یا ناهماهنگی شما و درمان خاصی که نیاز دارید بستگی خواهد داشت.

اگر یکی از موارد زیر درست باشد، فنر فورسز ممکن است برای شما یا فرزندتان بهترین باشد:

اوربایت دارید که باید رفع شود.

وقتی اوربایت دارید، گزینه های محدودی برای از بین بردن آن دارید. همانطور که گفته شد، قبل از فنر فورسز گزینه های اوربایت معمولاً فقط شامل هدگیر، بریس یا نوعی جراحی فک بودند. با این حال، فنر فورسز به یکی از محبوب ترین روش ها برای برطرف کردن اوربایت تبدیل شده است، زیرا محافظه کارانه، راحت و فوق العاده کارآمد است. اگر اوربایت دارید، با متخصص ارتودنسی خود در مورد اینکه چگونه فنر فورسز می تواند برای شما کار کند صحبت کنید.

شما به دنبال جایگزینی برای هدگیر هستید.

مقابله با اوربایت ایده آل نیست، بخصوص زمانی که تنها دو گزینه برای اصلاح آن در بهترین حالت ممکن است ناراحت کننده باشند. خوشبختانه، هدگیر نباید تنها گزینه شما باشد. نگهداری هدگیر ممکن است دشوار باشد و به قرار ملاقات های اضافی با ارتودنتیست نیاز داشته باشد.

از سوی دیگر، فورسز جایگزینی باور نکردنی برای هدگیر می سازد، زیرا بدون نیاز به هدگیر خارجی و ویزیت های مکرر ارتودنتیست، می تواند محل قرارگیری فک را در بیماران در حال رشد ثابت کند.

شما هنوز در حال رشد هستید یا فکر می کنید پیرتر از آن هستید که بایت خود را اصلاح کنید.

درست است؛ فنر فورسز به طور منحصر به فردی برای کودکان و بزرگسالان ایده آل است. برخلاف سایر ابزارهای دیگر از جمله هدگیر، فنر فورسز را می توان هم برای کودکان و هم برای افراد بزرگسالی که اوربایت دارند استفاده کرد. از آنجا که هدگیر برای استفاده توسط کودکانی طراحی شده است که هنوز استخوان های در حال رشد دارند، ممکن است برای بزرگسالان با استخوان های بالغ مناسب نباشد.

فنرهای فورسز با تمرکز بر کمک به اوربایت در بیماران در هر سنی ایجاد شدند. فنر فورسز یک گزینه مؤثر، محافظه کارانه و راحت برای کودکانی است که نمی خواهند هدگیر یا جراحی مورد توجه قرار گیرند، و می تواند همین کار را برای بزرگسالان نیز انجام دهد.

چگونه دندان های خود را با فنرهای فورسز مسواک بزنید؟

چگونه دندان های خود را با فنرهای فورسز مسواک بزنید؟

چگونه دندان های خود را با فنرهای فورسز مسواک بزنید؟

در حالی که ممکن است مسواک زدن دندان ها با داشتن ابزاری در دهان کاری گیج کننده به نظر برسد، طراحی فنر فورسز به تمیز نگه داشتن دندان ها کمک می کند. توجه به این نکته مهم است که باید سعی کنید بعد از هر وعده غذایی دندان های خود را مسواک بزنید، که این توصیه برای هر بیمار دندانپزشکی است. با این حال، زمانی که هدگیر یا فورسز دارید، مسواک زدن بسیار مهم است، بنابراین می توانید از رشد پلاک بین تجهیزات و دندان های خود جلوگیری کنید.

با طراحی باز فنر فورسز، می توانید دندان های خود را در حالی که فورسز را داخل دهان دارید تمیز کنید، همانطور که معمولاً این کار را با بریس ها انجام می دهید،. این مراحل را دنبال کنید.

دندان های خود را به طور منظم با خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک بزنید.

همانطور که گفته شد، مسواک زدن منظم دندان ها برای حفظ بهداشت دهان و دندان شما حیاتی است. هنگامی که دستگاه های ارتودنسی در دهان خود دارید، مراقبت از دندان های خود بسیار مهم تر است. هنگامی که فورسز را نصب کرده اید، باید به آرامی دندان های خود را با خمیر دندان حاوی فلوراید ۲ تا ۳ بار در روز مسواک بزنید. به این ترتیب، می توانید با تجمع پلاک مبارزه کنید و مطمئن شوید که سایر مشکلات، مانند گیرکردن غذا به ابزار، از بین می روند.

نخ دندان را فراموش نکنید.

در حالی که نخ دندان یکی از اجزاء معمول بهداشت دهان و دندان است که اغلب نادیده گرفته می شود، زمانی که بریس ها و ابزارهای اضافی در دهان خود دارید، اهمیت بیشتری دارد. خوشبختانه با فورسز، نخ دندان کشیدن امکان پذیر است. شما باید تمام تلاش خود را برای نخ دندان کشیدن دندان هایی که ابزار به آنها متصل است انجام دهید تا از ایجاد پلاک جلوگیری کنید و از ایجاد حفره های احتمالی جلوگیری کنید. نخ دندان همچنین ابزاری مهم برای اطمینان از این است که بعد از غذا خوردن چیزی به بریس یا فورسز شما گیر نمی کند.

واتر پیک را امتحان کنید.

مسواک زدن و نخ دندان کشیدن هر دو ضروری هستند، اما ممکن است به کمک کمی نیاز داشته باشید تا مطمئن شوید که دندان ها و ابزار شما تا حد امکان تمیز هستند. از سوی دیگر، ممکن است متوجه شوید که آرامش خاطر را ترجیح می دهید که بدانید هیچ ذرات غذایی به فورسز یا بریس های شما گیر نکرده است. بسیاری از بیماران ترجیح می دهند از ابزارهای تمیز کننده بین دندانی دندان مانند واتر پیک برای هدف قرار دادن مناطق مشکل دار دهان و اطمینان از عاری بودن آنها از غذا و پلاک استفاده کنند.

آیا فنر فورسز مؤثر است؟

ثابت شده است که ابزار فورسز هم در بهبود قرارگیری فک و هم در صاف کردن دندان ها بسیار مؤثر است. زمان معمول درمان حدود شش ماه است و می تواند تغییرات زیادی در نمای نیمرخ و قرار دادن فک شما نسبتاً سریع ایجاد کند.

از آنجا که فنر فورسز برای حرکت دادن فک، دندان ها را فشار داده و می کشد، می تواند به سرعت محل فک را بهبود بخشد، دندان ها را صاف کند و آنها را راحت تر در دهان قرار دهد. فنر فورسز با اعمال نیروی ثابت در روز و شب، می تواند به سرعت کار کند و نتایج مورد نظر شما را در عرض چند ماه ایجاد کند.

چه مدت باید فنرهای فورسز را استفاده کنید؟

همانطور که گفته شد، بسیاری از افراد حدود شش ماه از فنرهای فورسز استفاده می کنند. با این حال، از آنجا که هر اوربایت منحصر به فردی است که آن را دارد، مدت زمانی که بیمار برای استفاده از فنر فورسز خود نیاز دارد به شدت اوربایت و سرعت شروع حرکت دندان ها و فک بستگی دارد. به طور متوسط، اکثر افرادی که از فنرهای فورسز استفاده می کنند، آنها را با بریس ها برای حدود ۴ تا ۸ ماه استفاده می کنند.

چه چیزی می توانم با فنر فورسز بخورم؟

خوشبختانه، فنر فورسز تأثیر جدی بر عادات غذایی عادی شما ندارد. همانند بریس ها، بهتر است هنگام استفاده از فنر فورسز از غذاهای چسبناک و بسیار جویدنی مانند آدامس و آبنبات های خاص دوری کنید.

هنگام خوردن غذاهای بزرگتر و ترد که به گاز گرفتن نیاز دارند، مانند سیب یا نان شیرینی، توصیه می شود که با احتیاط مصرف کنید یا غذا را به قطعات کوچکتر برش دهید. همچنین ممکن است در صورت امکان از این غذاها اجتناب کنید، زیرا ممکن است در بریس ها گیر کنند.

نحوه قرار دادن ابزار فنر فورسز چگونه است؟

برای نصب فنر فورسز، بیمار ابتدا باید بریس داشته باشد. پس از آن، یک متخصص ارتودنسی فنر فورسز را روی بریس ها می چسباند. این ابزار به سیمی که بین دندان نیش و پرمولر قرار دارد وصل می شود، جایی که برای فشار دادن و کشیدن دندان های فک بالا و پایین عمل می کند.

آیا فنرهای فورسز فک شما را حرکت می دهد؟

بله در واقع، هدف فنر فورسز این است که فک شما را به یک موقعیت ایده آل برساند تا اطمینان حاصل شود که دندان ها به درستی به هم می رسند. این کار را با اعمال فشار مداوم و تدریجی روی دندان های شما برای مدت طولانی انجام می دهد و به جابجایی دندان ها و فک در جای خود کمک می کند. در بیشتر موارد، فنرهای فورسز به دندان های فک های بالا و پایین اضافه می شوند و دندان های فک بالا را به سمت عقب می برند و در عین حال دندان های فک پایین را به سمت جلو می کشند.

آیا فنرهای فورسز می توانند از هم جدا شوند؟

در برخی موارد، ممکن است یک میله از فنر فورسز بیرون بیفتد. شایع ترین علت این امر باز کردن بیش از حد دهان است، مانند خمیازه کشیدن یا تلاش برای خوردن یک ساندویچ بزرگ. اگر میله به بیرون سر خورد، به سادگی به آینه نگاه کنید، فنر را فشار دهید و میله را به عقب برگردانید.

اگر اتفاقی می افتد که باعث می شود فنر شما به طور کامل بیفتد، بهتر است در اسرع وقت به متخصص ارتودنسی خود مراجعه کنید تا آن را به درستی مجدداً در جای خود قرار دهد.

سالانه میلیون ها نفر در هر سنی، از ارتودنسی برای صاف کردن دندان های خود استفاده می کنند. درمان های الاینرهای شفاف نه تنها به این دلیل که نامرئی و قابل جابجایی هستند، بلکه به این دلیل که به سختی شکسته می شوند یا آسیب می بینند آنها محبوب هستند. با این حال، تمام دندان ها را نمی توان با الاینرهای شفاف صاف کرد، و حتی سیستم های شفاف یا همرنگ دندان، سیم و براکت هایی دارند که می توان با آنها دست و پنجه نرم کرد.

و این فقط غذا نیست که می تواند به دندان ها یا بریس های شما آسیب وارد کند! ما می خواهیم چند عادت بد را به شما یادآوری کنیم که برای داشتن بهترین نتیجه با درمان ارتودنسی خود باید آنها را ترک کنید.

استفاده از دندان به عنوان ابزار

استفاده از دندان به عنوان ابزار

استفاده از دندان به عنوان ابزار

این می تواند واقعاً وسوسه انگیز باشد – شما می خواهید آن بسته را همین حالا باز کنید و دندان هایتان در دسترس ترین گزینه هستند. با این حال، حتی بدون بریس ها، استفاده از دندان ها به عنوان ابزار ایده بدی است. استفاده از دندان ها برای باز کردن پاکت ها می تواند باعث ایجاد لب پر شدگی شود و اگر دندان ها بریس داشته باشند، بریس ها نیز در خطر هستند. از دندان های خود برای نگه داشتن اشیا نیز استفاده نکنید. حتی اگر سعی کنید هر چیزی را که در دست دارید گاز نگیرید، ممکن است زمین بخورید، سخت گاز بگیرید و باعث آسیب به دندان ها یا بریس های خود شوید.

جویدن چیزهای سفت

جویدن چیزهای سفت

جویدن چیزهای سفت

جویدن خودکار، مداد، سر بطری و سایر اجسام سخت می تواند باعث شل شدن سیم ها در بریس ها شود و باعث سر خوردن یا عدم کارکرد مؤثر آنها شود. مدادها همچنین به دلیل ساخت فلز، چوب و رنگ می توانند خطرناک باشند که نه تنها می توانند بریس ها را خراب کنند، بلکه در صورت بلعیدن باعث التهاب در دهان می شوند.

عادت جویدن اغلب محصول جانبی استرس است و برای افرادی که بریس دارند، با ایجاد نیاز به تعمیرات پر هزینه، نیاز به تعویض یا طولانی تر کردن زمان درمان ارتودنسی می تواند تنش را افزایش دهد. اگر نجویدن چیزها یک چالش است، ارتودنتیست شما ممکن است یک نگهدارنده را توصیه کنند و به شما توصیه کنند که راه های دیگری برای هدایت انرژی عصبی خود پیدا کنید.

 

جویدن ناخن

تخمین زده می شود که ۵۰ درصد از افراد بزرگسال و ۲۵ درصد از نوجوانان ناخن های خود را می جوند که این امر باعث می شود که دسته ای از میکروب های مضر از انگشتان دست به دهان منتقل شوند و منجر به فشار بی مورد روی دندان ها و مفصل فک شود. جویدن ناخن همچنین می تواند باعث لب پر شدن دندان ها شود و در موارد شدید، دندان ها را از موقعیت خارج کند، بنابراین بهتر است این عادت را ترک کنید – و چه دلیل و زمانی بهتر برای این درمان!

 

مکیدن انگشت شست

در حالی که مکیدن انگشت شست از دوران کودکی شروع می شود، نوجوانان و افراد بزرگسالی نیز هستند که این کار را انجام می دهند. این عادت دندان ها را از تراز خارج می کند و می تواند ساختار فک را تغییر دهد. مانند جویدن ناخن، میکروب ها را از انگشت شست به داخل دهان نیز منتقل می کند. سعی کنید انگشت شست را با محلولی تلخ بپوشانید یا انگشت شست را در پارچه بپیچید تا این عادت را ترک کنید.

مسواک زدن بیش از حد تهاجمی

مسواک زدن بیش از حد تهاجمی

مسواک زدن بیش از حد تهاجمی

استفاده از نیروی بیش از حد هنگام مسواک زدن می تواند مینای محافظ دندان را از بین ببرد. دندانپزشکان تخمین می زنند که بین ۱۰ تا ۲۰ درصد از افراد در اثر مسواک زدن بیش از حد تهاجمی، باعث آسیب به دندان ها یا لثه ها شده اند. پلاک و جرم اضافی را فقط با یک پاکسازی تخصصی می توان از بین برد. اگر در حین استفاده از بریس ها، مشتاق مسواک زدن تهاجمی هستید، احتمال آسیب به ابزار ارتودنسی شما نیز وجود دارد.

 

عدم استفاده از محافظ دهان

از ابزار ارتودنسی و چهره خود محافظت کنید! توپ، گوی ورزش حاکی، چوب چوگان، آرنج، ساق پا یا هر چیز دیگری در هر زمان احساس خوبی ایجاد نمی کنند، بویژه زمانی که بدون محافظ دهان هستید. بریس ها همه چیز را پیچیده تر می کنند، اما این بدان معنا نیست که باید در کنار زمین بنشینید. برای جلوگیری از آسیب به صورت خود و جلوگیری از آسیب دیدن دندان ها و بریس ها، از محافظ دهان سفارشی استفاده کنید و با خیال راحت ورزش خود را انجام دهید!

 

جویدن یخ

مهم نیست که در یک روز گرم، جویدن تکه های یخ چقدر رضایت بخش به نظر می رسد، دمای انجماد و قوام سخت یخ می تواند باعث ترک برداشتن بریس ها (و احتمالاً دندان ها) شود. حتی اگر دندان ها دست نخورده باقی بمانند، یخ تمایل به افزایش حساسیت به درد دارد. اگر اهل یخ جویدن هستید، توصیه می کنیم این عادت را چه از بریس ها استفاده می کنید یا نه، کنار بگذارید. (علاوه بر این، آن صدای ناهنجار ممکن است کسی که در نزدیکی شما نشسته است را آزار دهد.)

سیگار کشیدن و جویدن تنباکو

خطرات احتمالاً منفی سیگار کشیدن و جویدن تنباکو برای سلامتی به خوبی مستند شده اند. روی هم رفته، هر دوی این عادت ها به هشدار نیاز دارند. سیگار کشیدن علاوه بر خطرات سلامتی، رنگ دندان ها را نیز به قهوه ای زرد رنگ در می آورد. بریس ها فقط با به دام انداختن ذراتی که باعث ایجاد لکه می شوند باعث تغییر رنگ سریع تر دندان ها می شوند و به آنها اجازه می دهند زمان بیشتری روی دندان ها بنشینند و حتی آسیب بیشتری وارد کنند. از آنجا که خونریزی لثه، گلو درد و بوی بد دهان نیز از عوارض تنباکو هستند، شاید صاف کردن دندان ها بهترین زمان برای ترک سیگار باشد!

 

نادیده گرفتن روتین بهداشتی دهان و دندان

فقط انجامش نده! ما می دانیم که فشرده شدن زندگی و به تعویق انداختن کارهای بهداشتی چقدر می تواند آسان باشد، اما همانطور که در بالا گفته شد تمیز نگه داشتن دندان هایی که روی آنها بریس دارید سخت تر از دندان های بدون بریس ها است، بنابراین مسواک زدن و نخ دندان کشیدن را نادیده نگیرید. در واقع، در این مدت باید بیشتر کوشا باشید، زیرا در زمانی که بریس دارید، پلاک و تارتار ایجاد می شوند که می تواند منجر به پوسیدگی دندان و بیماری لثه شود.

 

به تعویق انداختن ویزیت دندانپزشک یا ارتودنتیست

شما با بریس ها یا بدون بریس ها باید هر شش ماه یک مرتبه به دندانپزشک خود مراجعه کنید و به طرح درمان ارتودنسی خود پایبند باشید زیرا این بخش مهمی از طرح درمانی شما است. اگر ویزیت های برنامه ریزی شده را به تعویق بیندازید، مسائل جزئی ارتودنسی می توانند به مشکلات بزرگتری تبدیل شوند. نگه داشتن قرار ملاقات های برنامه ریزی شده به جلوگیری از نیاز به کارهای عمده دندانپزشکی و اقدامات غیرضروری ناشی از بی توجهی کمک می کند.

اگر در مورد عادات خوب و بد هنگام استفاده از بریس ها سؤالی دارید می توانید برای یک قرار ملاقات ارتودنسی همین امروز با ما تماس بگیرید.

۹۶ درصد از دندان های شما را مواد معدنی تشکیل داده اند که باعث می شود آنها سخت ترین ماده در بدن باشند، حتی سخت تر از استخوان ها! با این حال، این بدان معنا نیست که شما هرگز با دندان های شکسته، ترک خورده یا شکسته مواجه نخواهید شد. اینها موارد اورژانسی بزرگ دندانپزشکی هستند که اگر فوراً به آنها رسیدگی نکنید، می توانند باعث از دست دادن دائمی دندان های شما شوند. بیایید یاد بگیریم که هر یک از این موارد اضطراری چه هستند و چه باید کرد!

اورژانس دندانپزشکی چیست؟

سالانه میلیون ها نفر دچار آسیب های دهانی می شوند که منجر به اورژانس های دندانی مانند ترک خوردگی، کنده شدن یا شکستگی دندان می شوند. سالانه حداقل ۵ میلیون مورد از کنده شدن یا شکستگی دندان گزارش می شود که بیشتر آنها در حین ورزش اتفاق می افتند. ورزشکاران به اندازه کافی از محافظ دهان برای دندان های خود استفاده نمی کنند، به همین دلیل ورزش یکی از مهم ترین علل اورژانس های دندانپزشکی است.

صدمات وارده به دهان نه تنها می توانند برای ظاهر لبخند مخرب باشند، بلکه می توانند برای بافت لثه و دندان شما نیز مخرب باشند. یک دندان ترک خورده، لب پر شده، شکستهیا کنده شده می تواند به سرعت منجر به عفونت دندان یا از دست دادن کامل دندان در ناحیه آسیب دیده شود. اورژانس های دندانپزشکی شامل دندان درد (بویژه شدید)، دندان های به شدت لب پر شده، پرکردگی های لب پر شده، شکستگی روکش یا ایمپلنت، ترک خوردگی دندان، کنده شدن دندان یا شکستگی دندان است.

وقتی صحبت از بریس ها می شود، اورژانس های دندانپزشکی، براکت ها یا سیم های شکسته، سیم هایی که داخل بافت نرم فرئ می روند، بریدگی لب، گونه یا لثه و شل شدن یا گم شدن گره الاستیک را نیز شامل می شود. اگر یک مورد اورژانس دندانپزشکی با بریس ها اتفاق بیفتد، می تواند باعث بریدگی شدید بافت لثه بیمار شود. به همین دلیل است که اگر بیمار بریس های فلزی سنتی یا بریس های زبانی یا لینگوال یا سرامیکی را داشته باشد، محافظ های دهان در ورزش بسیار مهم هستند.

دندان های لب پر شده

دندان های لب پر شده

دندان های لب پر شده

دندان لب پر شده تنها در صورتی یک مورد اورژانس دندانپزشکی است که لب پر شدگی به اندازه ای بزرگ باشد که جای پرکردگی را جابجا کرده یا باعث شکستن ابزار دندانی شده باشد. اگر دندان یا پرکردگی لب پر شده باشد اما بعد از ایجاد لب پر شدگی احساس درد یا حساسیت نمی کنید، احتمالاً یک مورد اورژانسی نیست. با این حال، زمانی که نمی توانید لب پر شدگی را ببینید (به دلیل اینکه پر شده است)، و حساسیت وجود دارد، به این دلیل است که عصب دندان در معرض محیط دهان قرار گرفته است یا دندان زیر پر شدگی پوسیده شده است. حتی با استفاده از ابزارهای دندانپزشکی مانند براکت های روی دندان هایتان می توانید دندان های لب پر شده را تعمیر کنید.

ترک خوردگی دندان چقدر جدی است؟

دندان ترک خورده با دندان لب پر شده متفاوت است و حتی اگر ترک را نبینید بسیار جدی تر است. بسته به سختی دندان های خود، می توانید با خوردن غذاهای نامناسب به راحتی باعث شکستگی دندان های خود شوید. با وجود اینکه دندان های شما بسیار سفت هستند، نیروی مناسب می تواند باعث ترک خوردن دندان ها شود. اگر عادات غذایی شما (غذاهای شیرین و نوشیدنی های اسیدی یا گازدار) باعث تضعیف مینای دندان های شما شوند، می توانید این کار را بسیار ساده تر انجام دهید. بیماران زمانی که بریس دارند باید از غذاهای سفت مانند آجیل، ذرت بو داده، هویج سفت، سیب، چیپس و غذاهای مشابه اجتناب کنند. بهداشت نامناسب دهان یا پوسیدگی دندان در طول درمان با بریس ها نیز می تواند منجر به ضعیف شدن دندان ها شود، به این معنی که ممکن است راحت تر ترک بخورند.

دندان ترک خورده در واقع یک مورد اورژانسی جدی دندانی است. یک ترک می تواند بزرگ تر شود خود و تا ریشه دندان ادامه یابد. اگر خط کوچکی دارید اما هیچ حساسیتی ندارید، می تواند فقط یک ترک مینا باشد. اگر تکه ای از دندان شما یا شکسته شدن جدا شود، به آن “کاسپ شکسته” می گویند. این معمولاً درد زیادی ایجاد نمی کند. در اکثر دندان های ترک خورده شکستگی به صورت عمودی به سمت ریشه ادامه می یابد که باعث می شود باز باقی بماند و به سرعت دچار عفونت شود. شکستگی ریشه حتی جدی تر است، زیرا اگر در اسرع وقت کمک دندانپزشکی دریافت نکنید، دندان خود را به طور کامل از دست خواهید داد.

دندان شکسته شوخی نیست

شکستگی دندان ممکن است با یا بدون بریس ها روی دندان ها اتفاق بیفتد. اگر بریس دارید، نه تنها ممکن است دچار شکستگی دندان شوید، بلکه ممکن است دچار آسیب به صورت، لثه یا گونه شده باشید. دندان ها می توانند درست در خط لثه بشکنند و جدا شوند یا بخشی از آنها را بشکند. حتی اگر نیمی از دندان شما بشکند، می توان ریشه دندان را نجات داد. اگر یک مورد اورژانسی دندانپزشکی مانند شکستگی یا کنده شدن دندان دارید، فوراً به دندانپزشک مراجعه کنید. اگر می خواهید دندان طبیعی خود را حفظ کنید، این امر حیاتی است.

اگر در زمان آسیب دندانی روی دندان های خود براکت دارید، حتماً فوراً با دندانپزشک تماس بگیرید. ممکن است دندانپزشک مجبور شود برای برداشتن ابزار دندانی شما با ارتودنتیست کار کند تا دندانپزشکی ترمیمی شما انجام شود. درست زمانی که شکستگی دندان اتفاق می افتد، بخشی از دندان که شکسته است را حفظ کنید. آن را با آب یا شیر درون فنجان قرار دهید و حتماً دهان خود را با آب گرم به خوبی بشویید. با گاز یا پارچه به ناحیه آسیب دیده فشار وارد کنید. این کار را با قرار دادن یک کیسه سرد روی گونه خود از بیرون همراه کنید تا صورت شما ورم نکند. هرگز بیش از حد نیاز دندان شکسته یا کنده شده خود را دست نزنید و هرگز آن را از ریشه دندان نگیرید. فوراً با دندانپزشک و ارتودنتیست تماس بگیرید.

از موارد اورژانسی دندانپزشکی اجتناب کنید.

از موارد اورژانسی دندانپزشکی اجتناب کنید.

از موارد اورژانسی دندانپزشکی اجتناب کنید.

هیچ کس نمی خواهد یک مورد اورژانسی دندانپزشکی را تجربه کند، بخصوص اگر روی دندان های خود بریس داشته باشد. اینها می توانند اورژانس های دندانپزشکی را بسیار بدتر کنند. با این حال، با استفاده از بریس ها می توانید از اورژانس های دندانپزشکی جلوگیری کنید. با هر ورزشی که انجام می دهید حتی در حین تمرین از محافظ دهان استفاده کنید. موم بریس ها را در یک بسته کوچک با خود همراه ببرید تا بتوانید سیم ها یا براکت ها را بپوشانید. کیت های محافظ دندان نیز وجود دارند که کوچک هستند و در صورت افتادن یا شکستگی دندان می توانید آن را با خود حمل کنید.

از خوردن غذاهای سفت نیز باید خودداری کرد. نه تنها می توانید با دندان شکسته یا سایر اورژانس های دندانی مواجه شوید، بلکه ممکن است باعث شکستن براکت یا سیم شود. اگر یک مورد اورژانس دندانپزشکی دارید و از بریس ها استفاده می کنید، با ما تماس بگیرید تا کمک لازم را دریافت کنید.

ارتودنتیست ها ممکن است برای درمان برخی عفونت های خاص و شرایط التهابی آنتی بیوتیک تجویز کنند. انجمن دندانپزشکی آمریکا یک راهنمای عمل بالینی مبتنی بر شواهد در مورد استفاده از آنتی بیوتیک ها در مراقبت از دندان منتشر کرده است. با این حال، این دستورالعمل ها استاندارد مراقبت یا موقعیت رسمی ADA را تعریف نمی کند. علاوه بر این، قضاوت و تشخیص حرفه ای را جایگزین درمان عفونت ها یا شرایط التهابی نمی کنند.

آیا ممکن است بیماران به دلیل درمان ارتودنسی به آنتی بیوتیک نیاز داشته باشند؟

در طول هر فرایند دندانپزشکی که شامل دستکاری لثه، سوراخ شدن مخاط دهان یا دستکاری نواحی پری اپیکال دندان است، باکتریمی القا می شود. این شامل روش هایی مانند پروب کردن، جرم گیری و روت پلنینگ و غیره است. برای مثال، بندهای ارتودنسی اغلب در زیر لثه قرار می گیرند، که باعث تشکیل یک باکتریم می شود و برای برخی از افراد مبتلا به برخی بیماری های خاص به استفاده پیش درمانی از آنتی بیوتیک نیاز دارد. با این حال، قرار دادن براکت ها به تنهایی به دلیل موقعیت بالای لثه ای آنها، به پیش دارو نیازی نیست.

آیا ممکن است بیماران به دلیل درمان ارتودنسی به آنتی بیوتیک نیاز داشته باشند؟

آیا ممکن است بیماران به دلیل درمان ارتودنسی به آنتی بیوتیک نیاز داشته باشند؟

استفاده از آنتی بیوتیک چه نگرانی هایی به همراه دارد؟

این باکتریم می تواند باعث عفونت شود (چه به صورت دهانی و چه به صورت سیستمیک) و آنتی بیوتیک ها برای درمان این عفونت ها نیاز هستند. با این حال، این نگرانی وجود دارد که وقتی آنتی بیوتیک ها به طور مکرر استفاده می شوند، می توانند منجر به عوارض جانبی شوند، مانند واکنش های آلرژیک نوع ۱ به پنی سیلین و مقاومت آنتی بیوتیکی. مقاومت آنتی بیوتیکی فرقی ندارد و می تواند در همه سنین و مکان های جغرافیایی رخ دهد. استفاده نادرست از آنتی بیوتیک ها روند مقاومت آنتی بیوتیکی را تسریع می کند و به یک نگرانی جدی برای سلامت عمومی تبدیل می شود. در نتیجه، به دلیل کاهش اثربخشی آنتی بیوتیک های موجود، درمان عفونت های بیشتری سخت تر می شود. این منجر به افزایش بستری شدن در بیمارستان، هزینه های پزشکی و در نهایت افزایش مرگ و میر می شود. بر اساس CDC، مقاومت آنتی بیوتیکی در حال حاضر یکی از بزرگترین چالش های بهداشت عمومی است که وجود دارد. در ایالات متحده، تقریباً ۸/۲ میلیون نفر هر ساله به عفونت های مقاوم به آنتی بیوتیک مبتلا می شوند و ۳۵۰۰۰ نفر بر اثر آن می میرند.

بر اساس انجمن دندانپزشکی آمریکا (ADA)، دستورالعمل های فعلی از پیش دارو برای زیرمجموعه کوچکی از بیماران حمایت می کنند، زیرا شواهد علمی تأیید کرده اند که خطرات عوارض جانبی بیشتر از مزایای بیمارانی است که طبق دستورالعمل های قبلی واجد شرایط بودند. همچنین نگرانی در مورد ایجاد باکتری های مقاوم به دارو وجود داشت، بنابراین دستورالعمل های جدیدی ایجاد شدند و با آخرین به روز رسانی در سال ۲۰۲۱ به روز می شود.

در چه مواردی باید در استفاده از آنتی بیوتیک ها احتیاط کرد؟

آنتی بیوتیک ها برای اکثر عفونت های دهان مؤثر نیستند. در واقع، اگر در طول درمان ارتودنسی در دوزهای بیش از حد زیاد مصرف شوند، ممکن است باعث آسیب شوند. اگر شما به آنها نیاز داشته باشید، متخصص ارتودنسی دوز مناسب را با توجه به شرایط شما توصیه خواهد کرد. او همچنین به شما خواهد گفت که در زمانی که بریس ها روی دندان های شما قرار دارند آیا باید داروهای خاصی را مصرف کنید یا خیر.

هنگام در نظر گرفتن آنتی بیوتیک برای عفونت یا شرایط التهابی، همیشه باید خطرات مربوط به آن را در نظر بگیرید. برخی از آنتی بیوتیک ها با عوارض جانبی جدی از جمله اسهال و عفونت C. diff همراه هستند. آنها همچنین در صورت مصرف طولانی مدت می توانند باعث عفونت های جدی شوند. اگر دندانپزشک شما برای یک بیماری آنتی بیوتیک تجویز می کند، باید در مورد استفاده از آنتی بیوتیک ها و اینکه چگونه می توانید خطر عفونت را به حداقل برسانید، سؤال کنید.

اگرچه آنتی بیوتیک ها به طور کلی برای اکثر افراد بی خطر هستند، برخی از افراد ممکن است به آنها واکنش آلرژیک نشان دهند و دچار عوارض جانبی شوند. علاوه بر این، استفاده مکرر از آنتی بیوتیک ها ممکن است باکتری ها را نسبت به آنها مقاوم تر کند و درمان عفونت را دشوارتر کند. به همین دلیل، متخصص ارتودنسی شما فقط باید در صورت لزوم آنتی بیوتیک تجویز کند.

در چه مواردی باید در استفاده از آنتی بیوتیک ها احتیاط کرد؟

در چه مواردی باید در استفاده از آنتی بیوتیک ها احتیاط کرد؟

با این حال، درک این نکته مهم است که استفاده از آنتی بیوتیک ها توسط دندانپزشکان اغلب نامتناسب با نیاز است. بیش از سه چهارم آنتی بیوتیک های تجویز شده توسط دندانپزشکان در ایالات متحده غیر ضروری هستند و حتی ممکن است به سلامت بیمار آسیب برسانند. بنابراین، دندانپزشکان باید در گفتگوی بهداشت عمومی در مورد استفاده از آنتی بیوتیک و مقاومت ضد میکروبی شرکت کنند.

علاوه بر عفونت های دهان، باکتری ها می توانند طی مراحل دندانپزشکی وارد جریان خون شوند. در برخی موارد، اگر عفونت درمان نشود، ممکن است آبسه دندانی رخ دهد. در موارد دیگر، ممکن است آنتی بیوتیک برای یک بیماری جدی دندانی مانند دندان های عقل نهفته تجویز شود.

آنتی بیوتیک ها یک درمان مؤثر برای عفونت های شدید در دندان ها هستند. در صورت عدم درمان، می توانند منجر به از دست دادن دندان و مشکلات جدی سلامتی شوند. معمولاً آنتی بیوتیک ها باید علائم را ظرف دو تا سه روز از بین ببرند. در برخی موارد، اگر علائم بیشتر از دو هفته ادامه داشته باشند، پزشک ممکن است درمان اضافی را توصیه کند. بنابراین، مهم است که دوره توصیه شده آنتی بیوتیک ها را طبق تجویز متخصص ارتودنسی مصرف کنید.

سخن پایانی

اگر ارتودنتیست شما آنتی بیوتیک را برای عفونت دهان توصیه می کند، ابتدا باید با دندانپزشک عمومی خود مشورت کنید. به این ترتیب، می توانید مطمئن شوید که دندانپزشک شما داروی مناسب را تجویز می کند. علاوه بر این، باید در مورد سایر داروها یا مکمل هایی که ممکن است به وضعیت شما کمک کنند نیز سؤال بپرسید. به خاطر داشته باشید، ارتودنتیست شما قطعاً بهترین درمان را برای مورد خاص شما توصیه می کند.

در حالی که یک ضرب المثل هست که می گوید: “هر که بامش بیش، برفش بیشتر”، گاهی اوقات بیشتر کمتر است. از نظر داشتن تعداد بیشتری فرزند تحت درمان با بریس ها، داشتن بچه های بیشتر به طور همزمان تحت درمان ارتودنسی می تواند به معنای کار کمتر در دراز مدت باشد. اگر بچه های هم سن دارید، ممکن است درمان ارتودنسی خود را همزمان شروع کنند. هنگامی که تصمیم می گیرید زمان شروع درمان ارتودنسی برای یکی از فرزندانتان فرا رسیده است، ارزش این را دارد که ببینید آیا داشتن بیشتر از یک کودک تحت درمان بریس ها به طور همزمان برای خانواده شما مناسب است یا خیر.

در حالی که ممکن است به نظر برسد این کار بسیار بزرگ است و به سرمایه گذاری زیادی نیاز دارد، اما دریافت بریس ها برای یکی و نه هیچ یک از فرزندانتان ممکن است دشوار باشد – شما قطعاً نمی خواهید به خاطر نشان دادن عدم طرفداری از هیچ یک از آنها سرزنش شوید.

دلایل زیادی وجود دارند که چرا داشتن چند خواهر و برادر به صورت همزمان تحت درمان با بریس ها می تواند برای آنها و شما مفید باشد.

جوانب مثبت

قرار ملاقات ها را همزمان برنامه ریزی می کنید.

داشتن چندین کودک که به طور همزمان تحت درمان ارتودنسی قرار می گیرند، می تواند در زمان بندی قرار ملاقات های آنها بسیار مفید باشد. می توانید همه آنها را همزمان برنامه ریزی کنید. متخصص ارتودنسی می تواند هر دوی آنها را ببیند و لازم نیست برای هر کودک چندین بار به مطب مراجعه کنید.

اگر منتظر بمانید تا بچه هایتان براکت ها را یکی یکی دریافت کنند، سال ها برای قرار ملاقات و زمان بندی با متخصص ارتودنسی زمان نیاز خواهید داشت. اما درمان همزمان آنها می تواند طول عمر مراجعات شما به متخصص ارتودنسی را کاهش دهد.

اگر فقط یک بار می توانید این کار را انجام دهید، چرا دو بار مجزا از دردسر عبور کنید؟ اگر از فرزندانتان بخواهید درمان ارتودنسی خود را همزمان انجام دهند، می توانید این روند را زودتر پشت سر بگذارید. به احتمال زیاد، بچه های شما می توانند به صورت همزمان لبخندهای جدید خود را ببینند، که بسیار سرگرم کننده است.

جوانب مثبت

جوانب مثبت

مقابله با محدودیت های غذایی آسان تر است

هنگامی که بریس دارید محدودیت های غذایی مختلفی وجود دارند. باید عادت کنید که در طول درمان فقط به غذاهای نرمی بچسبید که برای بریس های شما بی خطر هستند. بهتر است غذاهای ترد مانند آجیل، چیپس یا یخ نخورید زیرا می توانند باعث شکستن براکت های شما یا جدا شدن سیم های بریس های شما شوند. خوردن غذاهای چسبناک مانند آدامس، آبنبات، تافی و مواد غذایی جویدنی مختلف نیز می تواند خطرناک باشد. اینها روی و اطراف براکت های شما گیر می کنند و حتی می توانند سیم های شما را شل کنند.

محدود کردن غذای کودکان شما می تواند سخت باشد، اما اگر چند فرزند دارید و تنها یکی از آنها بریس دارد، یادآوری تغییر رژیم غذایی آنها ممکن است مشکل تر هم باشد. اما اگر همزمان بیش از یک بچه بریس دارند، پیروی از یک رژیم غذایی کنترل شده آسان تر است، به سادگی می توانید به یاد داشته باشید که بچه های شما برای مدتی فقط غذاهای نرم و غیر چسبناک می خورند و می توانید راحت تر آنها را به رژیم غذایی جدید خود عادت دهید. اگر فرزندان شما درمان های ارتودنسی خود را با هم انجام دهند، محدود کردن آنچه در خانه شما برای خوردن فرزندانتان است آسان تر است. آنچه فرد را تحت تأثیر قرار می دهد، در طول درمان ارتودنسی روی همه آنها تأثیر می گذارد. این همچنین مطمئناً کارها را هنگام رفتن به خرید مواد غذایی یا صرف غذا در خارج از خانه ساده می کند.

پیوند خواهر و برادر

بچه های شما می توانند در طول تجربه داشتن بریس ها به هم بپیوندند. خواهر و برادر همیشه با هم کنار نمی آیند، اما انجام درمان ارتودنسی می تواند یک تجربه بزرگ زندگی برای آنها باشد.

اغلب اوقات، بچه ها برای بی اهمیت ترین چیزها، از جمله اگر یکی از آنها بریس داشته باشد، یکدیگر را مسخره می کنند. حتی اگر شوخی باشد، باز هم می تواند فردی را که در حال درمان است آزار دهد. اما اگر آنها درمان را با هم انجام دهند، نمی توانند از براکت ها و سیم های روی دندان های خود خجالت بکشند. اگر هر دو بریس داشته باشند، احتمالاً فرزندان شما همدیگر را زیاد اذیت نخواهند کرد. در عوض، حتی می تواند برای خواهر و برادرها یک تجربه پیوندی باشد، زیرا آنها با عادت های جدید مسواک زدن و نخ دندان کشیدن سازگار می شوند و با هم برای لبخندهای جدید خود تلاش می کنند.

با داشتن بیش از یک بچه تحت درمان بریس ها، در پول خود صرفه جویی کنید.

صرفه جویی در زمان و به حداقل رساندن استرس از مزایای داشتن چند فرزند تحت درمان بریس ها است، اما با انجام این کار در هزینه خود نیز می توانید صرفه جویی کنید. می توانید برای درمان ارتودنسی بیش از یک کودک تخفیف بگیرید، و برنامه های پرداخت مناسبی انتخاب کنید که آن را مقرون به صرفه تر می کند. بسیاری از متخصصان ارتودنسی تخفیف های خانوادگی و گزینه های پرداخت را برای درمان های ارتودنسی ارائه می دهند. متخصصین ارتودنسی می دانند که بریس ها یک سرمایه گذاری بزرگ هستند و می خواهند به هر طریق ممکن به شما کمک کنند. حتماً از متخصص ارتودنسی خود در مورد هر گونه تخفیف یا پیشنهادی در مورد بریس ها برای چندین عضو خانواده خود سؤال کنید.

امروز مشاوره رایگان خود را برنامه ریزی کنید تا ببینید چه گزینه های درمانی برای فرزندان شما مناسب هستند. بعلاوه، ما می توانیم نکات و ترفندهای بیشتری را به شما ارائه دهیم تا به فرزندانتان کمک کنیم تا در حالی که لبخند بی نقص خود را دریافت می کنند، بهترین زمان ممکن را داشته باشند.

با داشتن بیش از یک بچه تحت درمان بریس ها، در پول خود صرفه جویی کنید.

با داشتن بیش از یک بچه تحت درمان بریس ها، در پول خود صرفه جویی کنید.

جوانب منفی

نگرش های مختلف در مورد بریس ها

خواهر و برادرها می توانند کاملاً متضاد باشند و این می تواند بر نحوه برخورد آنها با درمان ارتودنسی تأثیر بگذارد. ممکن است یک کودک بهداشت دهان و ظاهر خود با بریس ها را کاملاً رعایت کند در حالی که دیگری ممکن است در پیروی از دستورالعمل های غذا و مسواک زدن دچار مشکل شود.

هشیار نگه داشتن چندین کودک در مورد درمان آنها می تواند گاهی اوقات سخت و استرس زا باشد. ممکن است یکی به شما گوش دهد و دیگری نه. اما مطمئن شوید که به متخصص ارتودنسی توجه می کنند و به او یادآوری می کنند که تجربه ارتودنسی خود را جدی بگیرند.

اگر چند فرزند دارید که به بریس نیاز دارند، امروز با متخصصان ارتودنسی تماس بگیرید تا درباره نحوه کمک مالی و درمان بیشتر بدانید.

اگر در اواخر دوره نوجوانی یا اوایل بیست سالگی خود هستید، ممکن است از خود بپرسید که آیا باید دندان های عقل خود را بکشید یا نه. در حالی که بسیاری از افراد با درآمدن دندان های عقل خود درد یا ناراحتی را تجربه می کنند، اما همه افراد این علائم را تجربه نمی کنند. بنابراین، اگر دندان عقل شما درد ایجاد نکند، می توانید آن را نگه دارید؟ پاسخ مثبت است، اما به شرایط فردی شما بستگی دارد.

عوامل مختلفی وجود دارند که هنگام تصمیم گیری درباره حفظ دندان عقل باید آنها را در نظر بگیرید. به عنوان مثال، اگر دندان های عقل شما سالم هستند، کاملاً روییده اند، به درستی قرار گرفته اند و می تواند به عنوان بخشی از اقدامات بهداشتی روزانه شما تمیز شود، ممکن است به کشیدن آنها نیاز نباشد. با این حال، اگر دندان عقل شما باعث بروز مشکلاتی مانند درد، عفونت، کیست، تومور یا علائم بیماری لثه می شود، دندانپزشک یا جراح دهان ممکن است به شما توصیه کند که آنها را بکشید. در نهایت، تصمیم گیری برای حفظ یا کشیدن دندان های عقل باید با مشورت متخصص دندانپزشکی شما گرفته شود.

دندان عقل چیست؟

دندان های عقل که تحت عنوان دندان مولر سوم نیز شناخته می شوند، آخرین مجموعه از دندان های دائمی هستند که در قسمت عقب دهان شما رشد می کنند. اکثر افراد چهار دندان عقل دارند که در هر گوشه از دهان یکی می روید. با این حال، برخی از افراد ممکن است کمتر یا اصلاً نداشته باشند.

جدول زمانی رشد دندان های عقل

رویش دندان های عقل معمولا بین ۱۷ تا ۲۵ سالگی آغاز می شود. با این حال، جدول زمانی دقیق می تواند در افراد مختلف متفاوت باشد. برخی از افراد ممکن است رویش دندان های عقل خود را در ۱۳ سالگی تجربه کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است تا اواخر ۲۰ سالگی یا اوایل ۳۰ سالگی آنها را نبینند.

مهم است که توجه داشته باشید که دندان های عقل همه افراد به یک شکل نمی رویند. دندان های عقل برخی از افراد ممکن است به طور کامل برویند، در حالی که دندان های عقل برخی افراد دیگر ممکن است به صورت جزئی برویند یا نهفته باشند. دندان های عقل نیمه روییده می تواند روزنه ای ایجاد کند که امکان ورود میکروب ها و باکتری ها به درون لثه ها را می دهد و خطر عفونت را افزایش می دهد. دندان های عقل نهفته می توانند باعث بروز درد، تورم و سایر مشکلات دندانی شوند.

مشاوره با دندانپزشک یا جراح دهان برای تعیین بهترین اقدام برای دندان عقل شما بسیار مهم است. آنها می توانند به شما کمک کنند تا بر اساس شرایط خاص خود تصمیم بگیرید که آیا دندان های عقل خود را نگه دارید یا آنها را بکشید.

دلایل کشیدن دندان های عقل

اگر دندان های عقل شما باعث بروز درد یا ناراحتی شما می شوند، دندانپزشک یا جراح دهان ممکن است به شما توصیه کند که آنها را بکشید. در اینجا چند دلیل وجود دارند که چرا کشیدن دندان های عقل ممکن است ضروری باشد:

دندان عقل نهفته

دندان عقلی که نهفته است یا زیر خط لثه گیر کرده است، می تواند موجب بروز مشکلات زیادی شود. آنها می توانند به دندان های مجاور فشار وارد کنند و باعث بروز درد و ناراحتی شوند. آنها همچنین می توانند تمیز کردن صحیح دندان ها را دشوار کنند و منجر به پوسیدگی و بیماری لثه شوند. در برخی موارد، دندان عقل نهفته حتی می تواند منجر به ایجاد کیست یا تومور شود.

فشردگی

دلایل کشیدن دندان های عقل: فشردگی

دلایل کشیدن دندان های عقل: فشردگی

اگر دهان شما به اندازه کافی بزرگ نباشد که بتواند دندان های عقل شما را در خود جای دهد، ممکن است باعث فشردگی آنها شود. این می تواند منجر به نامرتبی دندان ها شود که باعث می شود تمیز کردن آنها دشوار شود و ممکن است باعث ایجاد مشکل در بایت شما شود. کشیدن دندان های عقل می تواند به جلوگیری از فشردگی دندان کمک کند و دندان های شما را به درستی همراستا کند.

عفونت

تمیز کردن دندان های عقلی که به طور جزئی روییده اند ممکن است دشوار باشد و آنها را مستعد ابتلا به عفونت کند. عفونت می تواند باعث بروز درد، تورم و حتی تب شود. در برخی موارد، عفونت می تواند به سایر قسمت های بدن شما سرایت کند و منجر به بروز مشکلات جدی تری برای سلامتی شود.

در صورتی که هر یک از این مشکلات را در دندان عقل خود تجربه می کنید، مهم است که با دندانپزشک یا جراح دهان خود در مورد گزینه های خود صحبت کنید. کشیدن دندان عقل ممکن است بهترین اقدام برای جلوگیری از بروز مشکلات بعدی باشد.

دندان های عقلی که درد نمی کنند.

اگر دندان های عقل شما هیچ دردی ایجاد نمی کنند، ممکن است به این فکر کنید که آیا می توانید آنها را نگه دارید. پاسخ این است که آری، شما می توانید دندان عقل خود را حتی اگر درد نداشته باشند نگهدارید. با این حال، تصمیم گیری برای نگهداشتن یا کشیدن آنها باید با مشورت دندانپزشک یا جراح دهان شما انجام شود. در حالی که بسیاری از افراد هنگام رویش دندان های عقل خود احساس درد یا ناراحتی می کنند، برخی دیگر اصلاً هیچ علامتی ندارند. در واقع، برخی از افراد ممکن است حتی تا زمانی که برای معاینه معمول به دندانپزشک مراجعه نکنند، ندانند که دندان عقل دارند.

حتی اگر دندان های عقل شما هیچ دردی ایجاد نمی کند، دلایلی وجود دارد که دندانپزشک یا جراح دهان شما ممکن است کشیدن آنها را توصیه کند. به عنوان مثال، دندان عقل نهفته ای که کشیده نمی شود می تواند منجر به بروز انواع مشکلات دندانی شود، مانند:

  • فشردگی دندان های دیگر
  • پوسیدگی دندان
  • بیماری لثه
  • کیست یا تومور

اگر تصمیم دارید دندان های عقل خود را نگهدارید، مهم است که به خوبی از آنها مراقبت کنید. این شامل مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم و همچنین مراجعه به دندانپزشک برای معاینات منظم است. دندانپزشک شما می تواند سلامت دندان های عقل شما را بررسی کند و در صورت بروز هر گونه مشکلی، درمان را توصیه کند.

به طور خلاصه، حتی اگر دندان های عقل شما درد نداشته باشند می توانید آنها را حفظ کنید، اما مهم است که با دندانپزشک یا جراح دهان خود مشورت کنید تا بهترین اقدام را مشخص نمایید. اگر تصمیم دارید دندان عقل خود را نگهدارید، حتماً از آنها مراقبت کنید تا از بروز مشکلات دندانی جلوگیری کنید.

خطرات بالقوه حفظ دندان های عقل

اگر دندان عقل شما هیچ دردی ایجاد نمی کند، ممکن است فکر کنید که آیا نگه داشتن آنها اشکالی ندارد. در حالی که حفظ دندان عقل امکان پذیر است، برخی از خطرات بالقوه وجود دارند که باید در نظر گرفته شوند.

اثرات بلند مدت

یکی از اثرات طولانی مدت بالقوه حفظ دندان های عقل این است که آنها می توانند با فشردگی دندان ها ارتباط داشته باشند. حتی اگر دندان های عقل شما هیچ دردی ایجاد نمی کنند، باز هم می توانند به دندان های دیگر شما فشار وارد کنند و باعث شوند آنها از جای خود خارج شوند. این می تواند منجر به بروز مشکلات بایت شود و حتی تمیز کردن صحیح دندان ها را دشوارتر کند.

یکی دیگر از اثرات طولانی مدت حفظ دندان عقل، افزایش خطر پوسیدگی دندان و بیماری لثه است. تمیز کردن دندان های عقل سخت تر از دندان های دیگر است، زیرا در قسمت عقب دهان قرار دارند و دسترسی به آنها با مسواک یا نخ دندان دشوار است. این می تواند آنها را در برابر پوسیدگی و بیماری لثه آسیب پذیرتر کند.

عوارض بالقوه

خطرات بالقوه حفظ دندان های عقل

خطرات بالقوه حفظ دندان های عقل

علاوه بر اثرات طولانی مدت نگهداشتن دندان های عقل، برخی از عوارض بالقوه نیز وجود دارند که باید در نظر گرفته شوند. به عنوان مثال، دندان های عقل ممکن است نهفته باشند، به این معنا که آنها قادر به بیرون آمدن کامل از لثه نیستند. این می تواند منجر به بروز درد، عفونت و حتی آسیب به دندان های دیگر شود.

یکی دیگر از عوارض بالقوه حفظ دندان عقل، ایجاد کیست یا تومور است. در حالی که این نادر است، هنوز هم امکان بررسی آن وجود دارد.

به طور کلی، در صورتی که دندان های عقل شما باعث ایجاد درد نمی شوند، می توان آنها را حفظ کرد، اما خطرات و عوارض احتمالی وجود دارند که باید از آنها آگاه بود. مهم است که با دندانپزشک خود در مورد وضعیت خاص خود صحبت کنید و اینکه آیا حفظ دندان های عقل ایده خوبی است یا خیر.

مزایا و معایب حفظ دندان های عقل

وقتی صحبت از دندان های عقل به میان می آید، حفظ آنها هم مزایا و هم معایبی دارد. در اینجا به برخی از مزایا و معایب اشاره شده است:

مزایا

  • هیچ جراحی نیاز نیست: اگر دندان های عقل شما سالم هستند و مشکلی ایجاد نمی کنند، نگهداشتن آنها به این معنا است که برای کشیدن آنها به جراحی نیاز نخواهید داشت.
  • قدرت جویدن اضافی: دندان های عقل می توانند قدرت جویدن اضافی را فراهم کنند که اگر رژیم غذایی حاوی غذاهای سفت یا فیبری داشته باشید می تواند مفید باشد.
  • عدم وجود شکاف در لبخند: کشیدن دندان عقل گاهی اوقات باعث ایجاد شکاف در لبخند شما می شود که ممکن است برای برخی افراد نامطلوب باشد.
مزایا و معایب حفظ دندان های عقل

مزایا و معایب حفظ دندان های عقل

معایب

  • افزایش خطر عفونت: تمیز کردن صحیح دندان های عقل ممکن است دشوار باشد، که می تواند خطر ابتلا به بیماری لثه یا پوسیدگی دندان را افزایش دهد.
  • فشردگی: اگر فک شما به اندازه کافی بزرگ نباشد که دندان های عقل شما را درون خود جای دهد، می تواند باعث فشردگی و جابجایی دندان های دیگر شما شود.
  • احتمال عوارض: حتی اگر دندان های عقل شما در حال حاضر مشکلی ایجاد نمی کنند، ممکن است در آینده مشکلاتی ایجاد کنند. به عنوان مثال، آنها می توانند نهفته یا عفونی شوند که می تواند دردناک باشد و به درمان اورژانسی نیاز داشته باشد.

در نهایت، نگهداشتن یا کشیدن دندان های عقل یک تصمیم شخصی است که باید با مشورت دندانپزشک یا جراح دهان و دندان خود گرفته شود. آنها می توانند به شما کمک کنند تا جوانب مثبت و منفی را بسنجید و تصمیمی آگاهانه بگیرید که برای شما مناسب است.

با دندانپزشک مشاوره کنید.

هنگامی که صحبت از نگهداشتن یا کشیدن دندان های عقل به میان می آید، مهم است که با دندانپزشک یا جراح دهان خود مشورت کنید. آنها می توانند به شما مشاوره حرفه ای ارائه دهند و به شما کمک کنند تا تصمیمی آگاهانه بگیرید که برای سلامت دهان و دندان های شما بهترین است. در اینجا مواردی وجود دارند که هنگام مشاوره با دندانپزشک خود باید به آنها توجه کنید:

چکاپ های منظم

معاینات منظم توسط دندانپزشک برای نظارت روی سلامت و موقعیت دندان های عقل شما مهم است. آنها می توانند تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس بگیرند و سلامت دهان و دندان های شما را ارزیابی کنند تا مشخص شود که آیا دندان های عقل شما مشکلی ایجاد می کنند یا در معرض خطر ایجاد مشکل در آینده قرار دارند یا خیر. دندانپزشک شما همچنین می تواند بهترین اقدام را برای شرایط خاص شما به شما توصیه کند.

مشاوره تخصصی

دندانپزشک یا جراح دهان شما می تواند مشاوره حرفه ای در مورد حفظ یا کشیدن دندان های عقل به شما ارائه دهد. آنها عواملی مانند سلامت و موقعیت دندان های عقل، سن شما و سلامت عمومی دهان شما را در نظر خواهند گرفت. آنها همچنین می توانند در مورد خطرات و مزایای نگهداشتن یا کشیدن دندان های عقل شما صحبت کنند و در تصمیم گیری آگاهانه به شما کمک کنند.

مهم است که به خاطر داشته باشید که موقعیت هر فردی منحصر به فرد است و آنچه ممکن است برای یک فرد بهترین باشد ممکن است برای دیگری بهترین نباشد. مشاوره با دندانپزشک یا جراح دهان می تواند به شما کمک کند تا بهترین تصمیم را برای سلامت دهان خود بگیرید.

سؤالات متداول

آیا می توان دندان عقل را در صورتی که مشکلی ایجاد نمی کند نگه داشت؟

آری، اگر دندان عقل های شما سالم هستند، درست قرار گرفته اند و مشکلی ایجاد نمی کنند، می توانید آنها را نگه دارید. دندانپزشک یا جراح دهان می توانند به شما کمک کنند تا تشخیص دهید که آیا دندان های عقل شما سالم هستند یا خیر.

نگهداشتن دندان عقل چه خطراتی می تواند داشته باشد؟

خطرات نگهداشتن دندان های عقل شامل پوسیدگی دندان، بیماری لثه، عفونت و آسیب به دندان های مجاور هستند. دندان عقل همچنین می تواند باعث فشردگی دندان های دیگر شود و تمیز کردن صحیح دندان ها را دشوار کند.

آیا دندان های عقل من در آینده مشکلاتی ایجاد می کنند؟

این امکان وجود دارد که دندان های عقل شما در مراحل بعدی زندگی مشکل ایجاد کنند، حتی اگر در حال حاضر مشکلی ایجاد نکند. دندان عقل می تواند نهفته یا عفونی شود یا به دندان های مجاور آسیب وارد کند. انجام معاینات منظم دندانپزشکی برای نظارت بر دندان های عقل و جلوگیری از بروز هرگونه مشکل احتمالی بسیار مهم است.

آیا دندان عقل هدفمند است؟

دندان های عقل برای اجداد ما که فک های بزرگتری داشتند و به دندان های مولر اضافی برای آسیاب کردن غذاهای سفت نیاز داشتند، ضروری بودند. با این حال، با رژیم های غذایی مدرن و فک های کوچک تر، دندان های عقل دیگر ضروری نیستند و اغلب می توانند مشکلاتی ایجاد کنند.

مزایای کشیدن دندان عقل چیست؟

کشیدن دندان های عقل می تواند از بروز مشکلات احتمالی مانند پوسیدگی دندان، بیماری لثه و آسیب به دندان های مجاور جلوگیری کند. همچنین می تواند از نیاز به اقدامات گسترده تر دندانپزشکی در آینده جلوگیری کند.

چگونه بفهمیم که آیا دندان عقل ما باید کشیده شود؟

دندانپزشک یا جراح دهان شما می تواند معاینه را انجام دهد و با تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس تشخیص دهد که آیا دندان های عقل شما به کشیدن نیاز دارند یا خیر. آنها عواملی مانند موقعیت دندان عقل، سن شما و سلامت عمومی دندان شما را در نظر خواهند گرفت.

اگر دندان های نیش شما بلندتر از مقداری هستند که باید باشند، ممکن است این سؤال به ذهن شما خطور کند که آیا برای اصلاح آنها بدون بریس ها گزینه هایی وجود دارد یا خیر. در حالی که بریس ها یک درمان متداول و مؤثر برای اصلاح دندان های نیش بلند هستند، اما ممکن است بهترین راه حل برای همه نباشند. خوشبختانه، گزینه های دیگری نیز وجود دارند که می توانند به پایین آوردن دندان های نیش شما تا جایی که متعلق به آنها است کمک کنند.

یکی از محبوب ترین جایگزین های بریس ها برای اصلاح دندان های نیشی که بلند هستند، اینویزیلاین است. در این سیستم الاینرهای شفاف از یک سری تری های سفارشی استفاده می شود تا دندان های شما را به تدریج در موقعیت های صحیح خود قرار دهد. اینویزیلاین اغلب گزینه ای راحت تر و محافظه کارانه تر از بریس های سنتی است و می تواند به همان اندازه در اصلاح دندان های نیش بلند مؤثر واقع شود.

یکی دیگر از گزینه های اصلاح موقعیت دندان های نیش بلند بدون بریس ها، استفاده از ونیرهای دندانی است. ونیرها پوسته های نازک و سفارشی هستند که به جلوی دندان ها چسبانده می شوند تا ظاهر آنها را بهبود بخشند. در برخی موارد، ونیرها می توانند برای کوتاه تر و کمتر برجسته به نظر رسیدن دندان های نیش استفاده شوند، که می تواند به تعادل لبخند شما و ایجاد ظاهری یکدست تر کمک کند. با این حال، توجه به این نکته مهم است که ونیرها یک راه حل زیبایی هستند و ممکن است برای همه افراد دارای دندان های نیش بلند مناسب نباشند.

آشنایی با دندان های نیش بلند

اگر دندان های نیش شما بلند هستند، به این معنا است که دندان های نیش فک بالای شما بیش از حد رشد کرده و بلند شده اند، و باعث شده است بیشتر از آنچه که باید، بیرون بیایند. این وضعیت همچنین تحت عنوان رویش بیش از حد دندان نیش نیز شناخته می شود. دندان های نیش بلند می توانند باعث بروز انواع مشکلات دندانی مانند فشردگی، شکاف و ناهماهنگی شوند.

دندان های نیش بالا یک مشکل شایع دندانی هستند، و ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهند. یکی از دلایل احتمالی ژنتیک است. اگر والدین شما دندان نیش بالایی دارند، شما نیز ممکن است همین ویژگی را به ارث ببرید. یکی دیگر از دلایل احتمالی کمبود فضا داخل دهان است. اگر دندان های شما فشرده باشند، دندان های نیش شما ممکن است فضای کافی برای رشد مناسب نداشته باشند.

دندان های نیش بالا همچنین می توانند به دلیل از دست دادن دندان ها نیز ایجاد شوند. هنگامی که دندانی از دست می رود، دندان های اطراف ممکن است برای پر کردن فاصله جابجا شوند، و باعث رویش بیش از حد دندان های نیش شوند. علاوه بر این، دندان نیش بالا همچنین ممکن است نتیجه یک دندان نهفته باشد. یک دندان نهفته دندانی است که موفق نمی شود از خط لثه بیرون بیاید و باعث رشد آن در وضعیت غیر طبیعی می شود.

اگر دندان های نیش شما بالا قرار گرفته اند، مهم است که به دنبال درمان باشید. رها کردن این وضعیت بدون درمان می تواند منجر به بروز مشکلات دندانی جدی تری شود. خوشبختانه، چندین گزینه درمانی در دسترس هستند که می توانند به اصلاح دندان های نیش بالا کمک کنند. در حالی که بریس ها یک درمان متداول و مؤثر هستند، آنها تنها گزینه نیستند. در بخش بعدی، روش های دیگری را بررسی خواهیم کرد که می توانید بدون بریس دندان های نیش بالا را درست کنید.

چرا باید دندان های نیش بالا را درست کنیم؟

دندان های نیش بالا می توانند باعث بروز انواع مشکلات دندانی شوند، از دندان های کج و فاصله بین دندان ها گرفته تا مال اکلوژن هایی مانند اپن بایت، دیپ بایت یا اوربایت. دندان های نیش بالا همچنین می توانند باعث بروز ناراحتی و درد شوند، بخصوص زمانی که به دندان ها یا لثه های روبرو ساییده می شوند.

اگر دندان های نیشی که بالا قرار گرفته اند درمان نشود، می توانند منجر به بروز مشکلات دندانی جدی تری مانند بیماری لثه، پوسیدگی دندان و حتی از دست دادن دندان شوند. علاوه بر این، دندان های نیش بالا می توانند روی ظاهر و اعتماد به نفس شما تأثیر بگذارند، بخصوص اگر هنگام لبخند زدن یا صحبت کردن قابل مشاهده باشند.

خوشبختانه روش های مختلفی برای اصلاح دندان های نیش بالا وجود دارند، از جمله بریس ها، اینویزیلاین و سایر درمان های ارتودنسی. این درمان ها می توانند به پایین آوردن دندان های نیش بالا، به جایی که به آنها تعلق دارد، و بهبود سلامت، عملکرد و زیبایی دندان های شما کمک کنند.

اگر دندان های نیش شما بالا هستند، مهم است که با یک ارتودنتیست یا دندانپزشک واجد شرایط مشورت کنید تا بهترین گزینه های درمانی را برای نیازها و اهداف خاص شما مشخص نمایند. با طرح درمان و مراقبت صحیح، می توانید به لبخندی زیبا و سالمی دست پیدا کنید که تا آخر عمر باقی بماند.

اصلاح دندان نیش با ارتودنسی

اصلاح دندان نیش با ارتودنسی

جایگزین های بریس ها

اگر دندان های نیش شما بالا هستند، ممکن است از خود بپرسید که برای اصلاح لبخند شما آیا جایگزینی برای بریس ها وجود دارد یا خیر. در حالی که بریس ها یک روش آزمایش شده و واقعی برای اصلاح دندان های نیشی هستند که بالا قرار گرفته اند، اما گزینه های دیگری نیز وجود دارند. در اینجا چند جایگزین برای بریس ها وجود دارد:

ونیرها

ونیرها پوسته های نازک و سفارشی هستند که سطح جلوی دندان های شما را می پوشانند. آنها از پرسلن یا رزین کامپوزیت ساخته شده اند و می توانند برای برطرف کردن انواع مشکلات دندانی از جمله دندان های نیش بالا استفاده شوند. اگر مشکلات زیبایی جزئی دارید و خواستار برطرف کردن سریع آنها هستید، ونیرها گزینه خوبی هستند. با این حال، اگر مشکلات ارتودنسی قابل توجهی دارید، آنها گزینه خوبی نیستند.

روکش ها

روکش ها کلاهک هایی به شکل دندان هستند که روی دندان های موجود شما قرار می گیرند. آنها از پرسلن، فلز یا ترکیبی از هر دو ساخته شده اند و می توان از آنها برای اصلاح دندان های نیش بالا استفاده کرد. اگر دندان آسیب دیده دارید یا می خواهید شکل یا اندازه دندان های خود را تغییر دهید روکش ها گزینه خوبی هستند. با این حال، اگر مشکلات ارتودنسی قابل توجهی دارید، آنها گزینه خوبی نیستند.

نگهدارنده ها

نگهدارنده ها ابزارهایی هستند که به صورت سفارشی ساخته می شوند و برای حفظ دندان های شما در جای خود پس از درمان ارتودنسی، طراحی شده اند. آنها همچنین می توانند برای برطرف کردن مشکلات جزئی ارتودنسی از جمله دندان های نیش بالا استفاده شوند. اگر مشکلات جزئی دارید و می خواهید از استفاده از بریس ها اجتناب کنید، نگهدارنده ها گزینه های خوبی هستند. با این حال، اگر مشکلات ارتودنسی قابل توجهی دارید، آنها گزینه خوبی نیستند.

اینویزیلاین

اینویزیلاین یک سیستم الاینر شفاف است که برای صاف کردن دندان ها طراحی شده است. آنها با استفاده از یک سری الاینرهای شفاف و متحرک که به صورت سفارشی برای دندان های شما ساخته شده اند، کار می کنند. اگر مشکلات ارتودنسی خفیف تا متوسط ​​از جمله دندان های نیش بالا دارید، اینویزیلاین گزینه خوبی است. با این حال، اگر مشکلات ارتودنسی قابل توجهی دارید، ممکن است گزینه خوبی نباشد.

ابزارهای متحرک

اگر به دنبال یک جایگزین برای بریس ها هستید، ابزارهای متحرک ممکن است گزینه خوبی برای اصلاح دندان های نیش بالا باشند. این ابزارها را می توان برای غذا خوردن، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن بیرون آورد، و برای افرادی که نمی خواهند به بریس های سنتی متعهد شوند، انتخابی مناسب هستند.

نگهدارنده ها

نگهدارنده ها نوع متداولی از ابزارهای متحرک هستند که برای اصلاح دندان های نیش بالا استفاده می شوند. آنها با اعمال فشار ملایم به دندان ها عمل می کنند و به تدریج آنها را به موقعیت صحیح جابجا می کنند. دو نوع اصلی نگهدارنده وجود دارد: نگهدارنده هاولی و نگهدارنده پلاستیکی شفاف.

نگهدارنده هاولی از ترکیب سیم های فلزی و پلاستیک ساخته شده و به صورت سفارشی روی دندان های شما قرار داده می شود. در صورت نیاز می توان آنها را تنظیم کرد تا اطمینان حاصل کرد که دندان های شما در جهت درست حرکت می کنند. از سوی دیگر، نگهدارنده های پلاستیکی شفاف از یک ماده پلاستیکی شفاف ساخته شده اند که عملاً نامرئی است. آنها همچنین به صورت سفارشی روی دندان های شما نصب می شوند و در صورت لزوم به راحتی می توان آنها را جدا کرد.

الاینرها

الاینرها نوع دیگری از ابزارهای متحرک هستند که می توانند برای اصلاح دندان های نیشی که بالا هستند استفاده شوند. آنها شبیه نگهدارنده های پلاستیکی شفاف هستند، اما به گونه ای طراحی شده اند که دندان ها را با شدت بیشتری حرکت دهند. الاینرها معمولاً به مدت ۲۰ تا ۲۲ ساعت در روز استفاده می شوند و هر دو هفته یک مرتبه با یک سری جدید تعویض می شوند. هر سری از الاینرها کمی با سری قبلی متفاوت است، به تدریج دندان های شما را در موقعیت صحیح قرار می دهند.

یکی از مزایای الاینرها این است که عملاً نامرئی هستند، و آنها را به گزینه ای محبوب برای افراد بزرگسالی تبدیل می کند که ظاهر بریس های سنتی را نمی خواهند. با این حال، الاینرها ممکن است برای همه افراد مناسب نباشند، زیرا برای اصلاح مشکلات شدیدتر ارتودنسی مؤثر نیستند.

به طور کلی، ابزارهای متحرک می توانند روشی مؤثر برای اصلاح دندان های نیشی که بالا هستند بدون بریس باشند. برای تعیین اینکه آیا این گزینه برای شما مناسب است یا خیر، با متخصص ارتودنسی خود صحبت کنید.

اصلاح دندان نیش با ارتودنسی

اصلاح دندان نیش با ارتودنسی

راه حل های دائمی

اگر به دنبال راه حلی دائمی برای اصلاح دندان های نیش بالای خود بدون بریس ها هستید، ممکن است بخواهید روکش یا ونیر را در نظر بگیرید.

ونیرها

ونیرها پوسته های نازک و سفارشی هستند که روی سطح جلوی دندان ها قرار می گیرند. آنها از پرسلن یا رزین کامپوزیت ساخته شده اند و می توانند برای بهبود ظاهر دندان های شما از جمله دندان های نیش بالا استفاده شوند.

برای دریافت ونیرها، دندانپزشک ابتدا مقدار اندکی از مینای دندان های را از سطح جلویی آنها جدا می کند. سپس از دندان های شما قالب می گیرد و برای لابراتوار دندانپزشکی ارسال می کند تا ونیرهای شما به صورت سفارشی ساخته شوند. هنگامی که ونیرهای شما آماده شدند، دندانپزشک شما آنها را با استفاده از یک چسب مخصوص به سطح جلوی دندان های شما می چسباند.

اگر می خواهید ظاهر دندان های نیش بالای خود را به سرعت و به طور مؤثر بهبود بخشید، ونیرها گزینه بسیار خوبی هستند. آنها بادوام هستند، در برابر لکه مقاوم هستند و با مراقبت مناسب می توانند سال ها دوام بیاورند.

روکش ها

روکش ها گزینه دیگری برای اصلاح دندان های نیش بالا بدون بریس ها هستند. آنها کلاهک های سفارشی هستند که روی دندان های موجود شما قرار می گیرند تا ظاهر و عملکرد آنها را بهبود بخشند.

برای دریافت روکش های دندانی، دندانپزشک ابتدا با زدودن پوسیدگی یا آسیب، دندان های شما را آماده می کند. سپس از دندان های شما قالب گرفته و برای لابراتوار دندانپزشکی ارسال می کند تا روکش شما به صورت سفارشی ساخته شود. هنگامی که روکش شما آماده شد، دندانپزشک شما آن را با استفاده از چسب مخصوص روی دندان های شما می چسباند.

روکش ها نسبت به ونیرها گزینه تهاجمی تری هستند، زیرا به برداشتن مقدار بیشتری از ساختار دندان های شما نیاز دارند. با این حال، آنها همچنین دوام بیشتری دارند و با مراقبت مناسب می توانند سال ها دوام بیاورند.

هم روکش ها و هم ونیرها گزینه های عالی برای اصلاح دندان های نیش بالا بدون بریس ها هستند. با دندانپزشک خود صحبت کنید تا بر اساس نیازها و بودجه خاص خود، تعیین کند که کدام گزینه برای شما بهترین است.

گزینه های جراحی

اگر دندان نیش بالایی دارید و می خواهید آنها را اصلاح کنید، گزینه های جراحی در دسترس هستند که به بریس نیاز ندارند. در اینجا دو گزینه جراحی وجود دارند که می توانند به اصلاح دندان های نیش بالا کمک کنند:

تغییر شکل دندان

تغییر شکل دندان که تحت عنوان کانتورینگ دندان نیز شناخته می شود، یک فرایند دندانپزشکی زیبایی است که شامل برداشتن مقادیر اندکی از مینای دندان برای تغییر شکل، طول یا سطح دندان است. از این فرایند می توان برای کاهش اندازه دندان های نیش بالا و متناسب کردن آنها با بقیه دندان ها استفاده کرد.

در طول این فرایند، دندانپزشک شما از مته یا لیزر برای برداشتن مقدار اندکی از مینای سطح دندان استفاده می کند. این فرایند بدون درد است و در یک مرتبه مراجعه کامل می شود. پس از انجام این فرایند، دندان های شما صاف تر و از نظر ظاهری یکدست تر خواهند بود.

کانتورینگ لثه

اگر دندان های نیش بالای شما ناشی از بافت اضافی لثه هستند، کانتورینگ لثه می تواند گزینه خوبی برای شما باشد. کانتورینگ لثه یک فرایند دندانپزشکی زیبایی است که شامل برداشتن بافت اضافی لثه برای نمایان شدن مقدار بیشتری از دندان است. این فرایند می تواند دندان های شما را بلندتر و متناسب تر با بقیه دندان های شما نشان دهد.

در طول این فرایند، دندانپزشک شما از لیزر یا اسکالپل برای برداشتن بافت اضافی لثه استفاده می کند. این فرایند بدون درد است و در یک مرتبه مراجعه کامل می شود. پس از انجام این فرایند، دندان های شما بلندتر و از نظر ظاهری یکدست تر به نظر می رسند.

به طور کلی، تغییر شکل دندان و کانتورینگ لثه دو گزینه جراحی هستند که می توانند به اصلاح دندان های نیش بالا بدون بریس ها کمک کنند. با دندانپزشک خود صحبت کنید تا ببینید آیا این فرایندها برای شما مناسب هستند یا خیر.

نقش متخصصان دندانپزشکی

وقتی نوبت به ترمیم دندان های نیش بالا می رسد، متخصصان دندانپزشکی نقش مهمی در اطمینان از اثر بخشی و ایمن بودن درمان دارند. در اینجا چند فرایند وجود دارند که متخصصان دندانپزشکی با کمک آنها می توانند در اصلاح دندان های نیش بالا به شما کمک کنند:

تشخیص و طراحی درمان

نخستین گام در اصلاح دندان های نیشی که بالا قرار گرفته اند، تشخیص مناسب توسط یک متخصص دندانپزشکی است. دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی می توانند دندان های شما را معاینه کنند و بهترین روش درمان را بر اساس نیازهای فردی شما تعیین کنند. آنها ممکن است عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس بگیرند یا از ابزارهای تشخیصی دیگر استفاده کنند تا درک بهتری از آناتومی دندان های شما و شدت بیماری شما داشته باشند.

هنگامی که تشخیص داده شد، متخصص دندانپزشکی با شما همکاری خواهد کرد تا یک طرح درمان متناسب با نیازهای خاص شما ایجاد کند. بسته به شدت بیماری شما، این ممکن است شامل استفاده از بریس ها، الاینرها یا سایر ابزارهای ارتودنسی باشد.

درمان ارتودنسی

درمان ارتودنسی متداول ترین روش برای اصلاح دندان های نیش بالا است. می توان از بریس ها یا الاینرها استفاده کرد تا در طول زمان دندان ها را به آرامی به موقعیت مناسب خود حرکت داد. بسته به وخامت مشکل، این فرآیند می تواند چندین ماه یا حتی سال ها طول بکشد.

در طول دوره درمان، مهم است که برای بررسی و تنظیمات، به طور منظم به دندانپزشک خود مراجعه کنید. آنها پیشرفت شما را زیر نظر خواهند داشت و هر گونه تغییر لازم را در طرح درمان شما ایجاد خواهند کرد تا اطمینان حاصل کنند که به بهترین نتیجه ممکن دست خواهید یافت.

مراقبت پس از درمان

هنگامی که درمان ارتودنسی شما کامل شد، رعایت بهداشت دهان و دندان و دنبال کردن دستورالعمل های مراقبت پس از درمان که توسط متخصص دندانپزشکی ارائه شده اند، مهم است. این ممکن است شامل استفاده از یک نگهدارنده برای کمک به نگه داشتن دندان ها در موقعیت جدید خود و اجتناب از برخی غذاها یا عادت هایی باشد که می توانند به دندان های شما آسیب وارد کنند.

در پایان، اصلاح دندان های نیش بالا فرآیندی است که به تخصص و راهنمایی یک متخصص دندانپزشکی نیاز دارد. با همکاری با دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی ماهر، می توانید به لبخندی زیبا و سالم دست پیدا کنید که می توانید به آن افتخار کنید.

اصلاح دندان نیش با ارتودنسی

اصلاح دندان نیش با ارتودنسی

پرسش های متداول

آیا دندان های نیش بالا بدون بریس ها قابل اصلاح هستند؟

آری، دندان های نیش بالا در برخی موارد بدون بریس ها قابل اصلاح هستند. گزینه های درمانی به شدت مشکل بستگی دارند. موارد خفیف را می توان با کانتورینگ زیبایی اصلاح کرد، در حالی که موارد شدیدتر ممکن است به درمان ارتودنسی یا جراحی نیاز داشته باشند.

چند گزینه جایگزین برای بریس ها برای اصلاح دندان های نیش بالا وجود دارند؟

علاوه بر بریس ها، جایگزین های دیگری نیز برای اصلاح دندان های نیش بالا وجود دارند، مانند الاینرهای شفاف، نگهدارنده ها (ریتینرها) و هدگیر. الاینرهای شفاف یک گزینه محبوب برای افرادی هستند که می خواهند گزینه درمانی محافظه کارانه تری داشته باشند. نگهدارنده ها و هدگیرها معمولاً همراه با بریس ها یا الاینرهای شفاف برای کمک به اصلاح مشکلات بایت استفاده می شوند.

چه مدت طول می کشد تا دندان های نیش بالا اصلاح شوند؟

طول درمان دندان نیش بالا بسته به شدت مشکل و گزینه درمانی انتخاب شده متفاوت است. موارد خفیف ممکن است فقط چند هفته طول بکشد تا اصلاح شوند، در حالی که موارد شدیدتر ممکن است چندین ماه یا حتی تا یک سال طول بکشد تا درمان شوند.

هزینه ترمیم دندان های نیش بالا چقدر است؟

هزینه ترمیم دندان های نیش بالا به گزینه درمانی انتخاب شده و شدت مشکل بستگی دارد. کانتورینگ زیبایی معمولاً کم هزینه ترین گزینه است، در حالی که درمان ارتودنسی یا جراحی می توانند پرهزینه تر باشند. بهتر است با یک دندانپزشک متخصص مشورت کنید تا بهترین گزینه درمانی برای مورد خاص شما را تعیین کند و برآورد دقیقی از هزینه برای شما انجام دهد.

میزان موفقیت اصلاح دندان های نیش بالا بدون بریس ها چقدر است؟

میزان موفقیت اصلاح دندان های نیش بالا بدون بریس ها به شدت مشکل و گزینه درمانی انتخاب شده بستگی دارد. موارد خفیف ممکن است با کانتورینگ زیبایی میزان موفقیت بیشتری داشته باشند، در حالی که موارد شدیدتر برای نتایج مطلوب ممکن است به درمان ارتودنسی یا جراحی نیاز داشته باشند. مهم است که با یک دندانپزشک متخصص مشورت کنید تا بهترین گزینه درمانی برای مورد خاص خود را تعیین کنید.

آیا اصلاح دندان های نیش بالا بدون بریس ها خطر دارد؟

همراه با اصلاح دندان های نیش بالا بدون بریس ها برخی خطرات وجود دارند، مانند حساسیت دندان، تحریک لثه و تغییر در بایت. مهم است که با یک دندانپزشک متخصص مشورت کنید تا بهترین گزینه درمانی برای مورد خاص خود را تعیین کنید و در مورد خطرات احتمالی یا عوارض جانبی صحبت کنید.

فاصله بین دندان ها یا دیاستم نسبتاً شایع است و می تواند به دلایل مختلفی رخ دهد. در حالی که فاصله های جزئی، بویژه در کودکان، طبیعی است، شکاف های بیش از حدی که در مراحل بعدی زندگی ایجاد می شوند ممکن است نشان دهنده یک مشکل اساسی دندانی باشند.

 

دلایل ایجاد فاصله بین دندان ها

عوامل زیادی می توانند در ایجاد فاصله بین دندان ها نقش داشته باشند. در اینجا به برخی از شایع ترین علل وجود می پردازیم:

 

اختلاف اندازه دندان ها

  • با میکرودونشیا (دندان های کوچک تر) و ماکرودنتیا (دندان های بزرگ تر)، از آنجا که دندان ها اندازه های متفاوتی دارند، باعث تراز غیر یکسان می شوند.
  • اغلب ژنتیکی یا رشدی هستند.
  • اگر دندان های خیلی کوچک یا خیلی بزرگ ضمن رشد از جای خود بیرون بیایند، می توانند باعث ایجاد شکاف های بزرگ شوند.

 

ژنتیک

  • برخی فواصل خاص بین دندان ها ژنتیکی هستند.
  • دندان های جلو اغلب دارای شکاف های کوچکی هستند بدون اینکه نشان دهنده مشکلی باشند.
  • زمینه های نژادی با افزایش فاصله بین دندان ها:
  • آفریقایی آمریکایی
  • آسیایی
  • اسپانیایی
  • فاصله ممکن است در خانواده ها وجود داشته باشد

 

از دست دادن دندان

  • با از دست دادن دندان در اثر پوسیدگی، تروما یا کشیدن، دندان های اطراف به مرور زمان به سمت فضای خالی منحرف می شوند.
  • بازجذب استخوان فک پس از کشیدن دندان نیز به این فاصله می افزاید.

 

بیماری پریودنتال (لثه)

  • التهاب و تحلیل استخوان اطراف دندان باعث لق شدن و بزرگ شدن فاصله بین دندان ها می شود.
  • اورجت (جلو آمدگی) افزایش یافته ناشی از از دست دادن استخوان حمایت کننده

 

عادت تانگ تراست

  • فشار غیرعادی مداوم زبان روی دندان ها به مرور زمان دندان ها را از موقعیت خارج می کند
  • در کودکان شایع تر است.

 

مکیدن شست

  • مکیدن طولانی مدت انگشت شست در کودکی باعث جلو آمدن دندان های جلو و ایجاد فاصله بین آنها می شود.
  • پس از ترک عادت باید برطرف شود.

 

عدم وجود دندان

  • عدم وجود دندان به صورت مادرزادی باعث ایجاد شکاف هایی می شود که در آن دندان ها رشد نمی کنند.
  • دندان های مولر سوم اغلب بیشتر احتمال دارد که به صورت مادرزادی وجود نداشته باشند و می توانند باعث ایجاد فضاهای دیستال شوند.

 

درمان ارتودنسی

  • ایجاد شکاف های عمدی بین دندان ها در طول درمان فضایی را برای تراز و موقعیت مناسب فراهم می کند.
  • در پایان درمان بسته می شود.
دلایل ایجاد فاصله بین دندان ها

دلایل ایجاد فاصله بین دندان ها

مشکلات ناشی از شکاف ها

شکاف های جزئی لزوماً مشکل ساز نیستند. اما فاصله زیاد بین دندان ها می تواند منجر به بروز موارد زیر شود:

  • پنهان شدن غذا بین دندان ها و افزایش حفره ها
  • بیماری پریودنتال ناشی از سخت بودن تمیز کردن
  • اختلالات گفتاری یا نوک زبانی حرف زدن
  • مشکلات مفصل فک ناشی از نیروهای ناهموار نیشبایت
  • نگرانی های زیبایی در مورد ظاهر لبخند

اگر فاصله باعث ایجاد هر یک از مشکلات فوق شود، ممکن است درمان دندانپزشکی برای بستن یا کاهش شکاف ها توصیه شود.

 

تشخیص علت فاصله ها

تعیین دلیل ایجاد فاصله بین دندان ها مستلزم معاینه کامل دندان است:

  • معاینه بالینی برای بررسی لق شدن دندان ها، بیماری لثه یا مسائل مربوط به بایت
  • تصاویر رادیوگرافی کامل از دهان با اشعه ایکس برای تجسم از دست رفتگی استخوان
  • ساخت ماکت از دندان ها برای تجزیه و تحلیل تراز آنها
  • ارزیابی ثبات فاصله در طول زمان
  • بررسی عادات دهانی مانند تانگ تراست

این کمک می کند تا تشخیص دهیم که آیا این شکاف ها به دلیل مشکلات زمینه ای دندانی بوجود آمده اند یا تغییرات طبیعی در تراز دندان ها.

 

گزینه های درمانی برای بستن شکاف بین دندان ها

چندین درمان زیبایی و ترمیمی می توانند شکاف بین دندان ها را برطرف کنند:

 

ابزارهای متحرک

  • الاینرهای پلاستیکی شفاف مانند اینویزیلاین
  • ریتینرهای متحرک با فنر یا رابر بند
  • پروتز کامل یا پارسیل برای جایگزینی دندان های از دست رفته

 

ابزارهای ثابت

  • بریس های فلزی سنتی
  • بریس های لینگوال که روی سمت زبانی دندان ها متصل می شوند
  • بریس های سرامیکی برای غیر قابل دیدن بودن

 

ترمیم دندان

  • باندینگ دندان برای پر کردن فاصله های کوچک
  • ونیرهای پرسلن یا روکش ها برای فاصله های بزرگتر
  • ایمپلنت های دندانی برای جایگزینی تک دندان های از دست رفته

بهترین گزینه درمانی به اندازه فاصله، محل و علت بستگی دارد. یک ارتودنتیست یا دندانپزشک زیبایی می تواند تکنیک های مناسب را توصیه کند.

 

آیا شکاف ها بعد از درمان دوباره ایجاد می شوند؟

متأسفانه فاصله ها می توانند پس از درمان ارتودنسی مجدداً ایجاد شوند، اگر نگهداری مناسب انجام نشود:

  • دندان ها به طور طبیعی به دلیل تغییر در نیروی بایت جابجا می شوند.
  • گم شدن یا آسیب دیدن نگهدارنده ها برای دندان ها امکان حرکت کردن را فراهم می کند.
  • بهداشت نامناسب دهان و دندان باعث از بین رفتن استخوان اطراف دندان می شود.

نگهداری مادام العمر پس از بسته شدن فضاها برای جلوگیری از عود لازم است. نگهدارنده های متحرک یا ثابت دندان ها را در موقعیت جدید خود نگه می دارند. تمیز کردن منظم دندان ها و محافظ های دهانی نیز به جلوگیری از باز شدن مجدد شکاف ها کمک می کند.

دلایل ایجاد فاصله بین دندان ها

دلایل ایجاد فاصله بین دندان ها

چه زمانی به دنبال درمان فاصله های بین دندان ها بود؟

فاصله یا دیاستم جزئی همیشه نگران کننده نیست، بخصوص در کودکانی که دندان های آنها هنوز در حال رشد هستند. اما اگر فاصله ای که بین دندان ها وجود دارد بزرگ باشد، باید به دنبال درمان باشید:

  • به مرور زمان بدتر می شود.
  • جویدن، صحبت کردن، یا طول عمر دندان را تحت تأثیر قرار می دهد.
  • ناشی از بیماری زمینه ای لثه یا از دست دادن استخوان است.
  • نگرانی های زیبایی، گیر کردن غذا یا مشکلات گاز زدن ایجاد می کند.

انجمن ارتودنتیست های آمریکا توصیه می کند که شکاف ها را تا سن ۷ سالگی ارزیابی کنید تا مشخص شود آیا درمان ضروری است یا خیر. تشخیص زود هنگام مشکلات از نیاز به درمان گسترده تر در آینده جلوگیری خواهد کرد.

 

چشم انداز پس از درمان

با تکنیک های ارتودنسی و نگهداری مناسب، می توان فاصله بین دندان ها را با نتایج عالی بست. بسته شدن فضاها بسته به شدت و کامل بودن رشد ممکن است ۱ تا ۳ سال طول بکشد.

نگهداری مداوم و مراجعات دندانپزشکی برای جلوگیری از عود شکاف ها در طولانی مدت نقش کلیدی دارند. اما در صورت رعایت روتین نگهداری، نتایج پایدار هستند.

 

نتیجه گیری

بستن شکاف ها می تواند تا حد زیادی عملکرد دندانی، زیبایی و اعتماد به نفس را بهبود بخشد. گزینه های خود را با یک دندانپزشک زیبایی یا متخصص ارتودنسی در میان بگذارید. سرمایه گذاری های کوچک می توانند کمک زیادی به اصلاح فاصله بین دندان ها کنند.

شکاف بین دندان ها ممکن است در طول زمان به آرامی شروع به افزایش کند یا در اواخر زندگی به طور ناگهانی ظاهر شود. در حالی که فاصله های جزئی شایع هستند و به ندرت مشکل ساز هستند، شکاف های بیش از حد بزرگ می توانند نشان دهنده یک مشکل اساسی باشند. تعیین علت با ارزیابی دندانپزشکی می تواند شما را به سمت درمان مناسب هدایت کند. چه بریس ها را انتخاب کنید، چه اینویزیلاین یا ترمیم های دندانی را، اصلاح شکاف ها می تواند اعتماد به نفس و عملکرد دندان شما را بازگرداند. با حفظ مداوم و بهداشت دهان، نتایج می توانند در دراز مدت پایدار باشند. در ویزیت بعدی دندانپزشکی گزینه های خود را برای بستن شکاف بین دندان های خود مورد بحث قرار دهید. درمان های موجود امروزی امکان دستیابی به لبخند یکدست و بدون شکاف مورد نظرتان را فراهم می کنند.

 

پرسش های متداول درباره فاصله بین دندان

سریع ترین راه برای بستن فاصله بین دندان ها چیست؟

سریع ترین روش درمان ارتودنسی با بریس یا اینویزیلاین است که در موارد ساده می تواند شکاف ها را در ۶ تا ۱۲ ماه از بین ببرد. فاصله های پیچیده تر ۱-۳ سال طول می کشند.

 

آیا اینویزیلاین می تواند شکاف بین دندان های افراد بزرگسال را ببندد؟

آری، اینویزیلاین بسته به مورد می تواند شکاف تا ۶ میلی متر بین دندان ها در افراد بزرگسال را با موفقیت ببندد. فضاهای وسیع تر ممکن است به بریس های ثابت یا درمان های ترمیمی نیاز داشته باشند.

 

چگونه می توان شکاف بین دندان های جلوی را به طور طبیعی برطرف کرد؟

هیچ روش قابل اعتمادی برای بستن دائمی شکاف ها با داروهای طبیعی وجود ندارد که خودتان آن را انجام دهید. فاصله بین دندان ها به حرکت ارتودنتیک نیاز دارد. اما شکاف های کوچک را برای رفع موقت می توان با باندینگ دندانی پوشانید.

 

اگر شکاف دندان ها بزرگ تر شد چه باید کرد؟

افزایش ناگهانی فاصله بین دندان ها احتمالاً نشان دهنده مشکلی مانند بیماری لثه است. ارزیابی فوری برای تعیین علت و درمان مناسب برای جلوگیری از پیشرفت بیشتر مهم است.

 

آیا می توان فاصله های مربوط به سن بین دندان ها را از بین برد؟

آری، شکاف هایی که با افزایش سن ایجاد می شوند را می توان با درمان های ارتودنسی مانند اینویزیلاین یا بریس ها برطرف کرد. گزینه های ترمیمی مانند ایمپلنت، بریج و دندان مصنوعی نیز ممکن است برای دندان های از دست رفته مورد استفاده قرار گیرند.

حرکت ارتودنتیک دندان ها مجموعه ای از رویدادها را در هر دو سطح سلولی و مولکولی نشان می دهد که به نوبه خود مسیر التهابی را برای القاء حرکت دندان ها تحریک می کند. برخی از داروهای مصرفی بیماران اثر منفی دارند که می توانند این مسیر را مسدود کنند، از سوی دیگر، برخی دیگر ممکن است روی این رویدادها تأثیر بگذارند و زمان درمان را کاهش دهند.

یکی از شایع ترین معایب درمان ارتودنسی طولانی و در نتیجه گران بودن آن است. تغییر شکل در بافت های پارادنتال برای انجام حرکت ارتودنتیک دندان ها که پایه اصلاح ارتودنتیک است، ضروری است. هنگامی که دندان ها تحت نیروی ارتودنتیک قرار می گیرند، یک سری اتفاقات بیولوژیکی برای القاء حرکت دندان رخ می دهند. ابتدا، نیروی مکانیکی اعمال شده باعث می شود که مایع بینابینی از طریق کانال ها نمود پیدا کند و بر ECM و سلول های اطراف فشار وارد شود. گیرنده های مکانیکی بروز پیدا کرده توسط استئوسیت ها در پوشش حفره آلوئولار و فیبروبلاست در PDL می توانند سویه را تشخیص دهند. این فشار بر روی ECM استخوان و سلول ها منجر به تحریک پروتئین غشایی به نام اینتگرین می شود که اسکلت سلولی را به ماتریکس خارج سلولی آن متصل می کند. تحریک اینتگرین مسیر انتقال سیگنال را فعال می کند که باعث تمایز استئوسیتی به استئوبلاست و استئوکلاست برای ساخت و جذب استخوان می شود.

در نتیجه، کلسیم داخل سلولی افزایش می یابد و باعث فعال شدن فسفولیپاز A2 می شود که مسئول هیدرولیز گلیسروفسفولیپیدها برای تولید اسید آراشیدونیک است. سپس اسید آراشیدونیک توسط آنزیم های سیکلواکسیژناز (COX) برای تولید پروستاگلاندین ها تبدیل می شود که نقش کلیدی در روند التهابی دارند. ارتودنتیست ها اغلب داروهایی را برای مدیریت درد و ناراحتی ناشی از درمان ارتودنسی تجویز می کنند، عمدتاً اسید استیل سالیسیلیک، ایبوپروفن و پاراستامول، که به نوبه خود سنتز پروستاگلاندین را مسدود کرده و ممکن است منجر به حرکت کندتر دندان ها شود. از سوی دیگر، روش های بسیاری، از جمله روش های بیولوژیکی، درمان با کمک ابزار، و رویکرد جراحی، اخیراً برای کاهش زمان درمان ارتودنسی با تسریع حرکت دندان مورد بررسی قرار گرفته اند.

مولکول های تولید شده در بافت های بیمار مختلف، یا داروها و مواد مغذی که به طور منظم توسط بیماران مصرف می شوند، از طریق گردش خون می توانند به بافت های پارادنتال تحت فشار مکانیکی برسند و با سلول های هدف قانونی که ترکیبی از آنها ممکن است بازدارنده، افزاینده یا هم افزا باشد، تعامل داشته باشند. بنابراین ضروری است که ارتودنتیست با حضور در حرفه پزشکی، به سابقه مصرف داروی هر بیمار قبل و در طول دوره درمان ارتودنسی، توجه زیادی داشته باشد.

برای راحتی داروها به دو گروه تقسیم می شوند:

الف) داروی تجویز شده توسط متخصص ارتودنسی

ب) داروی تجویز شده توسط پزشکان متخصص دیگر

ما در این مقاله به بررسی تأثیر داروهای مختلف بر حرکت ارتودنتیک دندان ها می پردازیم.

تأثیر داروهای مختلف روی روند درمان ارتودنسی

تأثیر داروهای مختلف روی روند درمان ارتودنسی

داروی تجویز شده توسط متخصص ارتودنسی

درد

NSAID ها متداول ترین گروه دارویی هستند که برای کنترل درد پس از اعمال نیروی مکانیکی به دندان ها تجویز می شود. اولین گزارش در مورد استفاده از مسکن ها در ارتودنسی توسط سیمونز و برانت (۱۹۹۲) و توسط پاگانلی (۱۹۹۳) منتشر شد. گروه اول در کارآزمایی خود از استامینوفن استفاده کردند، در حالی که محقق دوم از فلوبیپروفن flurbiprofen استفاده کرد. پس از آن اولین مطالعه برای مقایسه داروهای مختلف از نظر اثربخشی آنها در مدیریت درد ارتودنتیک انجام شد و این نتیجه بدست آمد که در کنترل درد ایبوپروفن مؤثرتر از آسپرین است. مطالعات متعدد بعدی، اثر کاهش درد NSAID های مختلف، آنالوگ پروستاگلاندین و مهارکننده های COX-2 مانند روفکوکسیب را ارزیابی کردند.

مطالعات انجام شده نه تنها کاهش درد را پس از فعال سازی دوره ای ابزار ارتودنسی نشان دادند، بلکه عوارض جانبی دارو را با مهار یا کاهش روند التهاب و جذب استخوان مورد نیاز برای حرکت ارتودنتیک فعال دندان ها نشان دادند.

مطالعات حاکی از این هستند که NSAID ها با مهار فعالیت سیکلو-اکسیژناز، حرکت دندان ها را مهار می کند که منجر به تغییر در بازسازی ماتریکس عروقی و خارج سلولی می شود که باعث کاهش سرعت حرکت دندان ها می شود. Rofecoxib یک مهارکننده cox-2 بعداً مورد استفاده قرار گرفت، زیرا هیچ تأثیری روی سنتز PGE-2 نداشت اما مطالعه دیگری نشان داد که این دارو همیشه روی حرکت دندان ها تأثیر می گذارد.

بنابراین تجویز مسکن های پیشگیرانه یا بعد از عمل به منظور کاهش درد پس از عمل، به کانون تحقیقات اخیر در ارتودنسی تبدیل شده است. فرض بر این است که مسکن های پیشگیرانه، تکانه های عصب آوران را قبل از رسیدن به سیستم عصبی مرکزی مسدود می کنند و روند حساس سازی اولیه را متوقف می کنند. مطالعات انجام شده، ۲ ساعت، ۶ ساعت یا یک شب تسکین درد پس از قرار دادن جداکننده (سپراتور) یا سیم کمانی را با ۱ ساعت قبل از مصرف نشان می دهند. در پایان این تحقیق، دو دوز بعد از عمل، علاوه بر یک دوز قبل از عمل، برای کنترل کامل درد در طول هر جلسه ارتودنسی توصیه شد.

مدیریت تحلیل ریشه

عاقبت حرکت ناخواسته دندان، جذب ریشه است، که با استفاده از داروها و هورمون ها می توان آن را کاهش داد. بیس فسفونات به عنوان داروی اصلی برای آن استفاده شد که با تغییر سطح سمان از طریق مهار تشکیل سمان بدون سلول، کاهش وابسته به دوز در جذب ریشه را نشان داد، در نتیجه در واقع آسیب پذیری ریشه دندان را در برابر فرآیند جذب افزایش داد.

هورمونی که برای کاهش جذب ریشه تجویز می شود L-تیروکسین است که مقاومت سمنتوم و عاج را در برابر فعالیت آواری افزایش می دهد. داروی دیگری که برای مبارزه با تحلیل ریشه ارتودنتیک استفاده می شود، اکیستاتین echistatine یک پپتید حاوی RGD است که به صورت خاص گیرنده اینتگرین avB3 در ادونتوکلاست ها را مورد هدف قرار می دهد. تجویز این داروها و هورمون ها بویژه برای جلوگیری از جذب ریشه نادر است، زیرا روی فعالیت استئوکلاستیک تأثیر می گذارد همچنین برای آنکه حرکت فعال ارتودنتیک ادامه یابد، نباید تحت تأثیر قرار بگیرد. اما قطعاً زمانی که این داروها در بیماران مبتلا به پوکی استخوان و پرکاری تیروئید که تحت درمان ارتودنسی هستند تجویز می شود، اثر این داروها باید در نظر گرفته شود تا از هر گونه اثر ایتروژنیک جلوگیری شود.

مدیریت اختلال مفصل فکی- گیجگاهی (TMD)

مدیریت آن شامل درمان با اسپلینت (آتل) برای رابطه مرکزی یا تجویز شل کننده های عضلانی مانند سیکلوبنزاپین، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای مانند آمی تریپتیلین بنزودیازپین ها مانند دیازپام است. عوارض جانبی مرتبط با همه این داروها خشکی دهان است که می تواند روی حفظ بهداشت دهان و دندان تأثیر منفی داشته باشد، خطر ابتلا به پریودنتیت پوسیدگی و هیپرپلازی لثه را افزایش دهد که در نهایت باعث کاهش حرکت دندان ها شود.

تأثیر داروهای مختلف روی روند درمان ارتودنسی

تأثیر داروهای مختلف روی روند درمان ارتودنسی

داروی تجویز شده توسط پزشکان متخصص دیگر

۲۰ تا ۳۰ درصد از بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی قرار می گیرند، به گروه بزرگسالان تعلق دارند که در میان آنها بسیاری از آنها برای رفع شرایط سیستمیک و موضعی مختلف، داروهای تجویز شده را مصرف می کنند. همه این داروها می توانند به طور بالقوه سلول های هدف در سراسر بدن، از جمله بافت های دندانی را تحت تأثیر قرار دهند. دارویی که ممکن است به PDL تحت فشار مکانیکی برسد، با سلول هدف موضعی تعامل برقرار می کند و واکنش های آن به نیروهای اعمال شده را تغییر می دهد. برای اجتناب از تأثیرات نامطلوب روی حرکت دندان ها، ارتودنتیست ها باید از داروهای مصرفی هر بیمار آگاه باشند.

بیماری هایی که ممکن است متخصص ارتودنسی با آنها سر و کار داشته باشد به شرح زیر هستند:

  • پوکی استخوان
  • آرتریت روماتوئید
  • اختلال تشنجی
  • آسم
  • سرطان
  • مشکلات روانی
  • داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی
  • سوء مصرف الکل
  • درمان با کورتیکواستروئید

پوکی استخوان

این بیماری شایع، زنان در گروه سنی بزرگسال را تحت تاثیر قرار می دهد، که در آنها تراکم استخوان SD 5/2 و کمتر است، و شکستگی شکننده وجود دارد. این وضعیت منجر به از دست دادن توده و استحکام استخوان و کاهش گردش استخوان با افزایش فعالیت جذبی می شود. اکثر داروهای پوکی استخوان ضد تحلیل هستند، و باعث کند شدن مرحله تخریب استخوان می شوند.

داروهای مورد استفاده برای درمان آن بیس فسفونات ها bisphosphonates، استروژن estrogen، مدولاسیون انتخابی گیرنده استروژن selective estrogen receptor modulation و کلسی تونین calcitonin هستند.

عملکرد دارو باعث افزایش معدنی شدن استخوان و کاهش موضعی سازی زیر سلولی و بیان هر دو نوع واکوئولی H [+] A-tpase کاتیزنتاز cathysinthase می شود که آنزیم های ضروری برای تحلیل استخوان هستند. به این دلیل، مکانیسم اثر در حرکت دندان اختلال ایجاد می کند، ترمیم استخوان را مختل می کند و باعث استئونکروز فک بالا و فک پایین می شود. گزارش یکی از محققان در این رابطه، کاهش ۴۰ درصدی حرکت دندان پس از تجویز بیس فسفونات ها را نشان داد. بنابراین درمان ارتودنتیک در بیماران مبتلا به پوکی استخوان باید با احتیاط و تحت نظر پزشک انجام شود، و باید بپذیریم که در مقایسه با سایر بیماران، نتیجه بسیار کند خواهد بود.

آرتریت روماتوئید (RA)

مشخصه ویژه این بیماری وجود سینوزیت التهابی ناشی از سیستم ایمنی بدن است که توانایی حمله و تخریب ماتریس های خارج سلولی غضروف و استخوان مفصل را نشان می دهد. داروهای مورد استفاده برای درمان RA  شامل عوامل تعدیل کننده ایمنی، آنتاگونیست های TNF یا آنتاگونیست های اینترلوکین هستند. همه این داروها واکنش التهابی پس از اعمال نیرو را تحت تأثیر قرار می دهند و سرعت بازسازی استخوان را کاهش می دهند و در نتیجه سرعت حرکت دندان را کند می کند. ارتودنتیست معالج بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید باید از این اثرات داروها آگاه باشد و باید انتظار پاسخ آهسته به نیروهای حرکتی دندان ها را داشته باشد.

اختلال تشنجی

مشخصه ویژه شایع ترین بیماری های عصبی مزمن جدی، تغییر ناگهانی و غیرارادی محدود در عملکرد عصبی ناشی از تخلیه الکتریکی غیرطبیعی توسط نورون های مغزی است. هدف درمان از بین بردن یا کاهش دفعات تشنج است.

داروهای مهم برای ارتودنست ها عبارتند از والپروئیک اسید valproic acid، فنی توئین phenytoin و گاباپانتین gabapaentin. والپروئیک اسید پتانسیل ایجاد خونریزی لثه را حتی با ترومای جزئی دارد، که باعث می شود مدیریت درمان ارتودنسی دشوار شود. مطالعات انجام شده نشان می دهند که فنی توئین باعث ایجاد هیپرپلازی لثه با درگیری پاپیلای بین دندانی می شود، و استفاده از مکانیک های ارتودنتیک و همچنین حفظ بهداشت دهان را دشوار می کند. گاباپنتین باعث ایجاد خشکی دهان و دشوار شدن حفظ بهداشت دهان و دندان می شود.

انجام درمان ارتودنسی در صورت وجود اختلال تشنج منعی ندارد، اما ارتودنتیست باید از مشکلات احتمالی که ممکن است در طول دوره درمان با آن مواجه شود آگاه باشد و در این مورد با بیمار و والدین صحبت کند.

آسم

تنگ شدن راه هوایی به صورت دوره ای، که منجر به بروز مشکلات تنفسی و خس خس سینه می شود، مشخصه ویژه آسم است. در بیمارانی که بروز مکرر آسم را تجربه می کنند نباید درمان ارتودنسی انجام شود. بیمارانی که در آنها خطر کم تا متوسط است ​​را می توان با زمان انتظار کوتاه در نوبت صبح درمان کرد. بیمار باید داروی کافی مصرف کند و در طول دوره درمان برای مدیریت حمله ناگهانی از داروهای استنشاقی استفاده کند.

این بیماران به داروهای خاصی مانند اریترومایسین erythromycin، آسپرین، آنتی هیستامین ها و L.A با اپی نفرین حساس هستند. بنابراین تجویز همه این داروها باید با احتیاط انجام شود. استفاده مزمن از داروهای استنشاقی همراه با استروئیدها اغلب منجر به کاندیدیازیس دهانی و خشکی دهان می شود که باید با داروهای ضد قارچ و جایگزین بزاقی به درستی مدیریت شود. این شامل تولید دوره ای مقدار زیادی از ایتوتن های (eytotens) التهابی در مخاط راه هوایی و پوست است. لکوسیت های مشتق شده از این بافت ممکن است از طریق گردش خون به فضای اضافی عروقی بافت اطراف دندان های تحت درمان ارتودنسی حرکت کنند. بنابراین به نظر می رسد این بیماران در معرض خطر بالای ایجاد تحلیل بیش از حد ریشه در طول درمان ارتودنسی قرار داشته باشند. برای جلوگیری از همه اینها، نیروهای ارتودنتیک سبک باید اعمال شوند تا خطر تحلیل ریشه کاهش یابد.

تأثیر داروهای مختلف روی روند درمان ارتودنسی

تأثیر داروهای مختلف روی روند درمان ارتودنسی

سرطان

از هر ۹۰۰ فرد بزرگسال جوان بین ۱۶ تا ۴۴ سال، یک نفر در دوران کودکی از سرطان نجات یافته است. تعداد رو به افزایشی از این بیماران اکنون در حال روی آوردن به ارتودنسی برای درمان هستند. در نتیجه عوامل شیمی درمانی و رادیو تراپی، در رشد و نمو دندان ها و همچنین رشد عمومی بدن آنها اختلال صورت می گیرد.

بیمارانی که تحت شیمی درمانی با busul fan/ aplophosphamide بوده اند و کمتر از دو سال زندگی عاری از بیماری داشته اند، در گروه پرخطر قرار دارند. برای درمان ارتودنسی، از آنجا که روی روند بازسازی استخوان تأثیر می گذارد، پیشنهاد می شود بیمارانی که با سرکوب کننده سیستم ایمنی حاوی سیکلوسپورین A تحت درمان هستند، به گروه پرخطر تعلق دارند. بسیاری از عوامل دارویی که برای درمان سرطان استفاده می شوند، یک مهارکننده قوی استئوکلاست ها هستند که موفق به جلوگیری از متاستاز سرطان در استخوان می شوند، اما حرکت دندان را به طور کامل متوقف می کنند.

مشکلات روانپزشکی

اوایل نوجوانی زمان تغییرات سریع است زیرا نوجوانان با وظایف متعددی در زندگی خود به چالش کشیده می شوند. آنها می توانند نسبت به موفقیت ها و شکست های اجتماعی بسیار حساس باشند. شکست های اجتماعی آنها اغلب می توانند منجر به بروز مشکلات روانپزشکی شوند که برای مدیریت آنها به دارو نیاز دارند. این داروها تاثیرات مشخصی روی مراقبت های دندانی و همچنین ارتودنتیک دارند. اختلال نقص توجه بیش فعالی عمدتاً با محرک های سیستم عصبی مرکزی مانند متیل فنیدیت methylphenidate، دکستروآمفتامین dextroamphetamine، اتوموکستین atomoxetine، بوپروپریکلونی دینه bupropricloni dine گوانفاسین guanfacine درمان می شود.

بیماران افسرده با داروهای ضد افسردگی و تثبیت کننده های خلقی درمان می شوند. ارتودنتیست ها می توانند انتظار داشته باشند که این بیماران فقط نگران ظاهر خود باشند و در عین حال این بیماران ممکن است رعایت نکنند. اختلال اضطرابی یا استرس روانی معمولاً با بنزودیازپین ها benzodiazepines مدیریت می شود که می تواند باعث بروز نگرانی بی مورد در ذهن بیمار شود. آنها بیشتر نگران عوارض جانبی و نتایج خواهند بود، اما ممکن است مرتباً در ویزیت ارتودنسی اختلال ایجاد کنند. اختلال روانپزشکی منشأ رشد، با نورولیتیک های نسل دوم درمان می شود که اغلب منجر به بروز نگرانی های چالش برانگیز غیرمنطقی، انعطاف ناپذیری، رفتارهای عجیب و غریب و بدرفتاری با کارکنان مطب می شود.

متخصص ارتودنسی برای مدیریت صحیح در مطب باید افزایش تغییرات رفتاری بیمار را مد نظر قرار دهد. کارکنان باید در مورد تغییرات رفتاری و مدیریت آن آگاه شوند و آموزش ببینند. استرس روانی، محور غده فوق کلیوی هیپوفیز هیپوتالاموس و سیستم ایمنی را تحت تأثیر قرار می دهد که منجر به فعالیت استئوکلاستیک تحت تأثیر می شود. در تحقیق انجام شده در این زمینه، جذب بیش از حد ریشه در این بیماران گزارش شده است.

داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی

بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه یا دارای پیوند کلیه که از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده می کنند، در حین حرکت ارتودنتیک دندان ها با مشکل مواجه می شوند. دارویی مانند سیکلوسپورین A که برای رد پیوند مصرف می شود باعث هیپرپلازی شدید لثه می شود که باعث دشوار شدن درمان ارتودنسی و همچنین حفظ بهداشت دهان می شود. به همین دلیل توصیه می شود که در این بیماران درمان را برای ۶ ماه اول شروع نکنید زیرا هیپرپلازی لثه در اوج خود است.

درمان تنها زمانی باید آغاز شود که رعایت بهداشت دهان و دندان ها خوب باشد یا پس از برداشتن بیش از حد بافت لثه آغاز شود. ابزارهای متحرک نباید برای آنها استفاده شوند زیرا تناسب ابزار مرتباً تغییر می کند. باید از چسباندن بند اجتناب شود زیرا منجر به آسیب و التهاب لثه و ممکن است بعداً باعث بزرگ شدن آن شود. بنابراین لوله های قابل چسباندن توصیه می شوند.

سوء مصرف الکل

مصرف متوسط ​​تا اندک الکل ممکن است اثرات مفیدی روی سیستم قلبی عروقی داشته باشد، اما مقدار زیاد آن برای مدت طولانی تر به صورت روزانه ممکن است اثرات مخربی روی تعدادی از سیستم های بافتی از جمله سیستم اسکلتی داشته باشد. ممکن است منجر به بروز عوارض شدید مانند سیروز کبدی، نوروپاتی، پوکی استخوان و شکستگی خود به خود استخوان شود. اتانول در گردش، هیدروکسیلاسیون ویتامین D3 در کبد را مهار می کند، بنابراین در چنین شرایطی هموستاز کلسیم را مختل می کند، سنتز هورمون پاراتیروئید افزایش می یابد و به منظور حفظ سطح طبیعی کلسیم (۱۰ میلی گرم درصد) در خون، تعادل عملکرد سلولی به سمت افزایش جذب بافت های معدنی از جمله ریشه های دندان منحرف می شود. الکلی های مزمن که تحت درمان ارتودنسی قرار می گیرند در معرض خطر بالای ایجاد تحلیل شدید ریشه در طول دوره درمان قرار دارند.

درمان با کورتیکواستروئید

کورتیکواستروئیدها برای اثرات ضد التهابی و سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده می شوند. عوارض جانبی درمان طولانی مدت با استروئیدها شامل اختلال در متابولیسم بافت معدنی، ناهماهنگی در ترمیم زخم در غضروف زایی و استخوان زایی، از دست دادن استخوان و پوکی استخوان است. دوره کوتاه مدت کورتیکواستروئیدها بازسازی استخوان را کاهش می دهد در حالی که مصرف طولانی مدت باعث افزایش حرکت دندان می شود.

در بیمارانی که برای مدت کوتاهی تحت درمان دارویی قرار دارند باید توصیه شود درمان ارتودنسی به تعویق انداخته شود. بیمارانی که برای مدت زمان طولانی تر تحت درمان دارویی قرار دارند، حرکت دندان در آنها تسریع می شود، بنابراین ابزار باید به طور معمول یا حتی مکرر تنظیم شود.

نتیجه گیری

ارتودنسی یک تخصص دندانپزشکی است که به حرکت دندان ها می پردازد، اما به این معنا نیست که برای آنها دارو تجویز نمی کنیم، یا ممکن است بیماری که برای درمان مراجعه می کند تحت درمان دارویی قرار داشته باشد که اثر منفرد یا چندگانه روی بدن به طور کلی، و فک و دندان ها به طور ویژه، داشته باشد. بنابراین برای یک ارتودنتیست ضرورت دارد که وارد حرفه پزشکی شود تا اثر و عوارض دارو را بداند تا بتواند بیمار را به درستی مدیریت کند و عوارض ناخوشایند را کاهش دهد.

آیا تا به حال در مورد آندربایت یا اوربایت چیزی شنیده اید؟ این مسائل بازتاب مستقیم ناهماهنگی فک هستند. از بین انواع مختلف بیماری های دندانی که افراد می توانند تجربه کنند، یکی از شرایطی که باعث ایجاد نگرانی زیادی شده است، مورد کلاسیک آندربایت است. بیایید کمی با آن آشنا شویم: سخت است که از دندان های خود راضی باشید، اگر آنها کاملاً با یکدیگر همراستا نباشند، بخصوص زمانی که دندان های دو فک بالا و پایین شما در جایی که قرار است باشند نباشند. آندربایت به اندازه وضعیت های دیگر، دردناک یا محدود کننده نیست، اما همچنان می تواند مشکلات زیادی ایجاد کند. اگر در اسرع وقت به آن رسیدگی نشود، می تواند اعتماد به نفس افراد را از بین ببرد و عملکرد دهان و دندان های او را تخریب کند.

جراحی ارتوگناتیک تحت عنوان جراحی اصلاحی فک نیز شناخته می شود. این روش برای رفع ناهماهنگی فک و دندان در زمانی انجام می شود که از طریق درمان ارتودنسی قابل اصلاح نباشد. هدف این جراحی تغییر موقعیت و ترمیم فک ها برای بهبود عملکرد و در عین حال بهبود ظاهر صورت شما است.

آندربایت و درمان آن با ارتودنسی

آندربایت و درمان آن با ارتودنسی

در اینجا برای شما توضیح می دهیم چرا آندربایت باید درمان شود.

وقتی آندربایت را درمان می کنید، سلامت جسمی و روحی فرد بهبود می یابد. در اینجا چند مزیت درمان آندربایت آورده شده اند:

  • تمیز کردن دندان ها بسیار آسان تر خواهد بود، که منجر به بهبود سلامت دندان ها می شود و از بروز برخی از بیماری ها مانند التهاب لثه و پوسیدگی دندان جلوگیری می کند.
  • حرکات فک کمتر احساس فشار می کنند و فشار روی دندان ها و ماهیچه ها کاهش می یابد.
  • احتمال شکستن دندان ها به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.
  • درمان های آندربایت از بروز انواع مختلف علائم اختلال مفصل فکی- گیجگاهی جلوگیری می کند.

اکنون، قبل از اینکه به دندانپزشک خود مراجعه کنید و برای درمان آندربایت درخواست کنید، مهم است که به خاطر داشته باشید که ممکن است ابتدا مجبور به استفاده از بریس ها شوید. تصور غلط شایعی که اکثر افراد هنگام درمان آندربایت دارند این است که آنها قبل از قرار گرفتن تحت درمان با بریس ها باید تحت عمل جراحی فک قرار بگیرند. برای در نظر گرفتن همه چیز، جراحی آندربایت شامل بریدن استخوان فک، تغییر شکل آن و یک دوره نقاهت طولانی است. به این ترتیب، این درمانی است که می تواند باعث ایجاد عوارضی در هنگام قرار دادن بریس ها شود.

بریس ها چگونه و چرا مسائل را پیچیده می کنند؟

یکی از اثرات بریس ها، تغییر شکل طبیعی فک است که در طول مرحله ای که تحت عنوان مرحله همترازی درمان شناخته می شود، صورت می گیرد. هنگامی که بریس ها بعد از جراحی آندربایت روی دندان ها قرار می گیرند، پایان ایده آلی که می تواند با این فرایند بدست آید، از طریق یک حرکت آهسته و پیوسته که در طول همترازی رخ می دهد، می تواند به شدت تغییر داده شود. از سوی دیگر، اگر بریس ها برای حفظ شکل مطلوب فک نصب نشده باشند، به دلیل هر گونه تغییر در تراز دندان ها در طول فرآیند تنظیم، ممکن است عملکرد دندان ها به خطر بیفتد. این علاوه بر عوارض قبلی دندان های نامرتب است.

آندربایت و درمان آن با ارتودنسی

آندربایت و درمان آن با ارتودنسی

دلایل بیشتر برای اینکه چرا ابتدا باید بریس ها را دریافت کنید.

از بین تمام روش های مختلفی که می توان برای درمان آندربایت و سایر مشکلات مرتبط استفاده کرد، طبیعی ترین راه برای اصلاح آندربایت از طریق همترازی ارتودنتیک است. این را می توان از طریق بریس ها بدست آورد. بریس ها می توانند آندربایت را اصلاح کنند و فرد را از مراجعه به جراحی اصلاحی نجات دهند. آنها با بهبود ظاهر فک فرد تنها از طریق هم ترازی به این امر دست می یابند. علاوه بر این، بریس ها برای از بین بردن فشردگی بیش از حد به کشیدن یک یا چند دندان در فک پایین نیاز دارند که به نوبه خود می تواند به دستیابی به اوربایت مناسب کمک کند.

در موارد شدید، جراحی آندربایت زمانی انجام می شود که وجود چنین مشکلی برای سلامت فرد به شدت تهدید محسوب می شود و به شدت کیفیت زندگی او را به خطر می اندازد. اکثر دندانپزشکان توصیه خواهند کرد که قبل از جراحی آندربایت ابتدا بریس ها را دریافت کنید تا از هر گونه عارضه ای جلوگیری شود. بریس ها به همراستا کردن دندان های فرد کمک می کنند تا جراحی به طور مؤثر انجام شود.

بریس و جراحی ارتوگناتیک: چه کسانی گزینه های خوبی برای جراحی ارتوگناتیک هستند؟

همه افرادی که مشکل فک دارند به جراحی ارتوگناتیک نیاز ندارند. یک گزینه خوب برای این نوع فرایند، کسی است که ممکن است به نوعی از عدم تعادل اسکلتی در فک رنج می برد. علاوه بر این، این شامل مشکل در صحبت کردن و جویدن، اختلال TMJ، جلو آمدگی فک، آپنه خواب، عقب رفتگی چانه، تراز ضعیف صورت، و اپن بایت است.

آندربایت و درمان آن با ارتودنسی

آندربایت و درمان آن با ارتودنسی

طرح درمان

پس از اتمام کار با بریس ها، جراح فک و صورت و ارتودنتیست شما با یکدیگر همکاری می کنند تا یک طرح درمان سفارشی با توجه به وضعیت دندان های شما ایجاد کنند. مدل ها، عکس ها و تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس از دندان های شما ممکن است به عنوان بخشی از این فرایند گرفته شوند. گاهی اوقات، متخصصان ارتودنسی توصیه می کنند که شکل دندان ها تغییر داده شوند یا آنها با روکش پوشانده شوند. درمان شما برای جراحی ارتوگناتیک ممکن است به ابزارهای لنگر موقت ارتودنتیک، روش های درمان با هدایت کامپیوتری یا سی تی اسکن سه بعدی نیاز داشته باشد. علاوه بر این، این روش ها ممکن است زمان درمان شما با بریس ها را کاهش داده و از حرکت دندان ها جلوگیری کنند.