اگر دندان های نیش شما بلندتر از مقداری هستند که باید باشند، ممکن است این سؤال به ذهن شما خطور کند که آیا برای اصلاح آنها بدون بریس ها گزینه هایی وجود دارد یا خیر. در حالی که بریس ها یک درمان متداول و مؤثر برای اصلاح دندان های نیش بلند هستند، اما ممکن است بهترین راه حل برای همه نباشند. خوشبختانه، گزینه های دیگری نیز وجود دارند که می توانند به پایین آوردن دندان های نیش شما تا جایی که متعلق به آنها است کمک کنند.

یکی از محبوب ترین جایگزین های بریس ها برای اصلاح دندان های نیشی که بلند هستند، اینویزیلاین است. در این سیستم الاینرهای شفاف از یک سری تری های سفارشی استفاده می شود تا دندان های شما را به تدریج در موقعیت های صحیح خود قرار دهد. اینویزیلاین اغلب گزینه ای راحت تر و محافظه کارانه تر از بریس های سنتی است و می تواند به همان اندازه در اصلاح دندان های نیش بلند مؤثر واقع شود.

یکی دیگر از گزینه های اصلاح موقعیت دندان های نیش بلند بدون بریس ها، استفاده از ونیرهای دندانی است. ونیرها پوسته های نازک و سفارشی هستند که به جلوی دندان ها چسبانده می شوند تا ظاهر آنها را بهبود بخشند. در برخی موارد، ونیرها می توانند برای کوتاه تر و کمتر برجسته به نظر رسیدن دندان های نیش استفاده شوند، که می تواند به تعادل لبخند شما و ایجاد ظاهری یکدست تر کمک کند. با این حال، توجه به این نکته مهم است که ونیرها یک راه حل زیبایی هستند و ممکن است برای همه افراد دارای دندان های نیش بلند مناسب نباشند.

آشنایی با دندان های نیش بلند

اگر دندان های نیش شما بلند هستند، به این معنا است که دندان های نیش فک بالای شما بیش از حد رشد کرده و بلند شده اند، و باعث شده است بیشتر از آنچه که باید، بیرون بیایند. این وضعیت همچنین تحت عنوان رویش بیش از حد دندان نیش نیز شناخته می شود. دندان های نیش بلند می توانند باعث بروز انواع مشکلات دندانی مانند فشردگی، شکاف و ناهماهنگی شوند.

دندان های نیش بالا یک مشکل شایع دندانی هستند، و ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهند. یکی از دلایل احتمالی ژنتیک است. اگر والدین شما دندان نیش بالایی دارند، شما نیز ممکن است همین ویژگی را به ارث ببرید. یکی دیگر از دلایل احتمالی کمبود فضا داخل دهان است. اگر دندان های شما فشرده باشند، دندان های نیش شما ممکن است فضای کافی برای رشد مناسب نداشته باشند.

دندان های نیش بالا همچنین می توانند به دلیل از دست دادن دندان ها نیز ایجاد شوند. هنگامی که دندانی از دست می رود، دندان های اطراف ممکن است برای پر کردن فاصله جابجا شوند، و باعث رویش بیش از حد دندان های نیش شوند. علاوه بر این، دندان نیش بالا همچنین ممکن است نتیجه یک دندان نهفته باشد. یک دندان نهفته دندانی است که موفق نمی شود از خط لثه بیرون بیاید و باعث رشد آن در وضعیت غیر طبیعی می شود.

اگر دندان های نیش شما بالا قرار گرفته اند، مهم است که به دنبال درمان باشید. رها کردن این وضعیت بدون درمان می تواند منجر به بروز مشکلات دندانی جدی تری شود. خوشبختانه، چندین گزینه درمانی در دسترس هستند که می توانند به اصلاح دندان های نیش بالا کمک کنند. در حالی که بریس ها یک درمان متداول و مؤثر هستند، آنها تنها گزینه نیستند. در بخش بعدی، روش های دیگری را بررسی خواهیم کرد که می توانید بدون بریس دندان های نیش بالا را درست کنید.

چرا باید دندان های نیش بالا را درست کنیم؟

دندان های نیش بالا می توانند باعث بروز انواع مشکلات دندانی شوند، از دندان های کج و فاصله بین دندان ها گرفته تا مال اکلوژن هایی مانند اپن بایت، دیپ بایت یا اوربایت. دندان های نیش بالا همچنین می توانند باعث بروز ناراحتی و درد شوند، بخصوص زمانی که به دندان ها یا لثه های روبرو ساییده می شوند.

اگر دندان های نیشی که بالا قرار گرفته اند درمان نشود، می توانند منجر به بروز مشکلات دندانی جدی تری مانند بیماری لثه، پوسیدگی دندان و حتی از دست دادن دندان شوند. علاوه بر این، دندان های نیش بالا می توانند روی ظاهر و اعتماد به نفس شما تأثیر بگذارند، بخصوص اگر هنگام لبخند زدن یا صحبت کردن قابل مشاهده باشند.

خوشبختانه روش های مختلفی برای اصلاح دندان های نیش بالا وجود دارند، از جمله بریس ها، اینویزیلاین و سایر درمان های ارتودنسی. این درمان ها می توانند به پایین آوردن دندان های نیش بالا، به جایی که به آنها تعلق دارد، و بهبود سلامت، عملکرد و زیبایی دندان های شما کمک کنند.

اگر دندان های نیش شما بالا هستند، مهم است که با یک ارتودنتیست یا دندانپزشک واجد شرایط مشورت کنید تا بهترین گزینه های درمانی را برای نیازها و اهداف خاص شما مشخص نمایند. با طرح درمان و مراقبت صحیح، می توانید به لبخندی زیبا و سالمی دست پیدا کنید که تا آخر عمر باقی بماند.

اصلاح دندان نیش با ارتودنسی

جایگزین های بریس ها

اگر دندان های نیش شما بالا هستند، ممکن است از خود بپرسید که برای اصلاح لبخند شما آیا جایگزینی برای بریس ها وجود دارد یا خیر. در حالی که بریس ها یک روش آزمایش شده و واقعی برای اصلاح دندان های نیشی هستند که بالا قرار گرفته اند، اما گزینه های دیگری نیز وجود دارند. در اینجا چند جایگزین برای بریس ها وجود دارد:

ونیرها

ونیرها پوسته های نازک و سفارشی هستند که سطح جلوی دندان های شما را می پوشانند. آنها از پرسلن یا رزین کامپوزیت ساخته شده اند و می توانند برای برطرف کردن انواع مشکلات دندانی از جمله دندان های نیش بالا استفاده شوند. اگر مشکلات زیبایی جزئی دارید و خواستار برطرف کردن سریع آنها هستید، ونیرها گزینه خوبی هستند. با این حال، اگر مشکلات ارتودنسی قابل توجهی دارید، آنها گزینه خوبی نیستند.

روکش ها

روکش ها کلاهک هایی به شکل دندان هستند که روی دندان های موجود شما قرار می گیرند. آنها از پرسلن، فلز یا ترکیبی از هر دو ساخته شده اند و می توان از آنها برای اصلاح دندان های نیش بالا استفاده کرد. اگر دندان آسیب دیده دارید یا می خواهید شکل یا اندازه دندان های خود را تغییر دهید روکش ها گزینه خوبی هستند. با این حال، اگر مشکلات ارتودنسی قابل توجهی دارید، آنها گزینه خوبی نیستند.

نگهدارنده ها

نگهدارنده ها ابزارهایی هستند که به صورت سفارشی ساخته می شوند و برای حفظ دندان های شما در جای خود پس از درمان ارتودنسی، طراحی شده اند. آنها همچنین می توانند برای برطرف کردن مشکلات جزئی ارتودنسی از جمله دندان های نیش بالا استفاده شوند. اگر مشکلات جزئی دارید و می خواهید از استفاده از بریس ها اجتناب کنید، نگهدارنده ها گزینه های خوبی هستند. با این حال، اگر مشکلات ارتودنسی قابل توجهی دارید، آنها گزینه خوبی نیستند.

اینویزیلاین

اینویزیلاین یک سیستم الاینر شفاف است که برای صاف کردن دندان ها طراحی شده است. آنها با استفاده از یک سری الاینرهای شفاف و متحرک که به صورت سفارشی برای دندان های شما ساخته شده اند، کار می کنند. اگر مشکلات ارتودنسی خفیف تا متوسط ​​از جمله دندان های نیش بالا دارید، اینویزیلاین گزینه خوبی است. با این حال، اگر مشکلات ارتودنسی قابل توجهی دارید، ممکن است گزینه خوبی نباشد.

ابزارهای متحرک

اگر به دنبال یک جایگزین برای بریس ها هستید، ابزارهای متحرک ممکن است گزینه خوبی برای اصلاح دندان های نیش بالا باشند. این ابزارها را می توان برای غذا خوردن، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن بیرون آورد، و برای افرادی که نمی خواهند به بریس های سنتی متعهد شوند، انتخابی مناسب هستند.

نگهدارنده ها

نگهدارنده ها نوع متداولی از ابزارهای متحرک هستند که برای اصلاح دندان های نیش بالا استفاده می شوند. آنها با اعمال فشار ملایم به دندان ها عمل می کنند و به تدریج آنها را به موقعیت صحیح جابجا می کنند. دو نوع اصلی نگهدارنده وجود دارد: نگهدارنده هاولی و نگهدارنده پلاستیکی شفاف.

نگهدارنده هاولی از ترکیب سیم های فلزی و پلاستیک ساخته شده و به صورت سفارشی روی دندان های شما قرار داده می شود. در صورت نیاز می توان آنها را تنظیم کرد تا اطمینان حاصل کرد که دندان های شما در جهت درست حرکت می کنند. از سوی دیگر، نگهدارنده های پلاستیکی شفاف از یک ماده پلاستیکی شفاف ساخته شده اند که عملاً نامرئی است. آنها همچنین به صورت سفارشی روی دندان های شما نصب می شوند و در صورت لزوم به راحتی می توان آنها را جدا کرد.

الاینرها

الاینرها نوع دیگری از ابزارهای متحرک هستند که می توانند برای اصلاح دندان های نیشی که بالا هستند استفاده شوند. آنها شبیه نگهدارنده های پلاستیکی شفاف هستند، اما به گونه ای طراحی شده اند که دندان ها را با شدت بیشتری حرکت دهند. الاینرها معمولاً به مدت ۲۰ تا ۲۲ ساعت در روز استفاده می شوند و هر دو هفته یک مرتبه با یک سری جدید تعویض می شوند. هر سری از الاینرها کمی با سری قبلی متفاوت است، به تدریج دندان های شما را در موقعیت صحیح قرار می دهند.

یکی از مزایای الاینرها این است که عملاً نامرئی هستند، و آنها را به گزینه ای محبوب برای افراد بزرگسالی تبدیل می کند که ظاهر بریس های سنتی را نمی خواهند. با این حال، الاینرها ممکن است برای همه افراد مناسب نباشند، زیرا برای اصلاح مشکلات شدیدتر ارتودنسی مؤثر نیستند.

به طور کلی، ابزارهای متحرک می توانند روشی مؤثر برای اصلاح دندان های نیشی که بالا هستند بدون بریس باشند. برای تعیین اینکه آیا این گزینه برای شما مناسب است یا خیر، با متخصص ارتودنسی خود صحبت کنید.

اصلاح دندان نیش با ارتودنسی

راه حل های دائمی

اگر به دنبال راه حلی دائمی برای اصلاح دندان های نیش بالای خود بدون بریس ها هستید، ممکن است بخواهید روکش یا ونیر را در نظر بگیرید.

ونیرها

ونیرها پوسته های نازک و سفارشی هستند که روی سطح جلوی دندان ها قرار می گیرند. آنها از پرسلن یا رزین کامپوزیت ساخته شده اند و می توانند برای بهبود ظاهر دندان های شما از جمله دندان های نیش بالا استفاده شوند.

برای دریافت ونیرها، دندانپزشک ابتدا مقدار اندکی از مینای دندان های را از سطح جلویی آنها جدا می کند. سپس از دندان های شما قالب می گیرد و برای لابراتوار دندانپزشکی ارسال می کند تا ونیرهای شما به صورت سفارشی ساخته شوند. هنگامی که ونیرهای شما آماده شدند، دندانپزشک شما آنها را با استفاده از یک چسب مخصوص به سطح جلوی دندان های شما می چسباند.

اگر می خواهید ظاهر دندان های نیش بالای خود را به سرعت و به طور مؤثر بهبود بخشید، ونیرها گزینه بسیار خوبی هستند. آنها بادوام هستند، در برابر لکه مقاوم هستند و با مراقبت مناسب می توانند سال ها دوام بیاورند.

روکش ها

روکش ها گزینه دیگری برای اصلاح دندان های نیش بالا بدون بریس ها هستند. آنها کلاهک های سفارشی هستند که روی دندان های موجود شما قرار می گیرند تا ظاهر و عملکرد آنها را بهبود بخشند.

برای دریافت روکش های دندانی، دندانپزشک ابتدا با زدودن پوسیدگی یا آسیب، دندان های شما را آماده می کند. سپس از دندان های شما قالب گرفته و برای لابراتوار دندانپزشکی ارسال می کند تا روکش شما به صورت سفارشی ساخته شود. هنگامی که روکش شما آماده شد، دندانپزشک شما آن را با استفاده از چسب مخصوص روی دندان های شما می چسباند.

روکش ها نسبت به ونیرها گزینه تهاجمی تری هستند، زیرا به برداشتن مقدار بیشتری از ساختار دندان های شما نیاز دارند. با این حال، آنها همچنین دوام بیشتری دارند و با مراقبت مناسب می توانند سال ها دوام بیاورند.

هم روکش ها و هم ونیرها گزینه های عالی برای اصلاح دندان های نیش بالا بدون بریس ها هستند. با دندانپزشک خود صحبت کنید تا بر اساس نیازها و بودجه خاص خود، تعیین کند که کدام گزینه برای شما بهترین است.

گزینه های جراحی

اگر دندان نیش بالایی دارید و می خواهید آنها را اصلاح کنید، گزینه های جراحی در دسترس هستند که به بریس نیاز ندارند. در اینجا دو گزینه جراحی وجود دارند که می توانند به اصلاح دندان های نیش بالا کمک کنند:

تغییر شکل دندان

تغییر شکل دندان که تحت عنوان کانتورینگ دندان نیز شناخته می شود، یک فرایند دندانپزشکی زیبایی است که شامل برداشتن مقادیر اندکی از مینای دندان برای تغییر شکل، طول یا سطح دندان است. از این فرایند می توان برای کاهش اندازه دندان های نیش بالا و متناسب کردن آنها با بقیه دندان ها استفاده کرد.

در طول این فرایند، دندانپزشک شما از مته یا لیزر برای برداشتن مقدار اندکی از مینای سطح دندان استفاده می کند. این فرایند بدون درد است و در یک مرتبه مراجعه کامل می شود. پس از انجام این فرایند، دندان های شما صاف تر و از نظر ظاهری یکدست تر خواهند بود.

کانتورینگ لثه

اگر دندان های نیش بالای شما ناشی از بافت اضافی لثه هستند، کانتورینگ لثه می تواند گزینه خوبی برای شما باشد. کانتورینگ لثه یک فرایند دندانپزشکی زیبایی است که شامل برداشتن بافت اضافی لثه برای نمایان شدن مقدار بیشتری از دندان است. این فرایند می تواند دندان های شما را بلندتر و متناسب تر با بقیه دندان های شما نشان دهد.

در طول این فرایند، دندانپزشک شما از لیزر یا اسکالپل برای برداشتن بافت اضافی لثه استفاده می کند. این فرایند بدون درد است و در یک مرتبه مراجعه کامل می شود. پس از انجام این فرایند، دندان های شما بلندتر و از نظر ظاهری یکدست تر به نظر می رسند.

به طور کلی، تغییر شکل دندان و کانتورینگ لثه دو گزینه جراحی هستند که می توانند به اصلاح دندان های نیش بالا بدون بریس ها کمک کنند. با دندانپزشک خود صحبت کنید تا ببینید آیا این فرایندها برای شما مناسب هستند یا خیر.

نقش متخصصان دندانپزشکی

وقتی نوبت به ترمیم دندان های نیش بالا می رسد، متخصصان دندانپزشکی نقش مهمی در اطمینان از اثر بخشی و ایمن بودن درمان دارند. در اینجا چند فرایند وجود دارند که متخصصان دندانپزشکی با کمک آنها می توانند در اصلاح دندان های نیش بالا به شما کمک کنند:

تشخیص و طراحی درمان

نخستین گام در اصلاح دندان های نیشی که بالا قرار گرفته اند، تشخیص مناسب توسط یک متخصص دندانپزشکی است. دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی می توانند دندان های شما را معاینه کنند و بهترین روش درمان را بر اساس نیازهای فردی شما تعیین کنند. آنها ممکن است عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس بگیرند یا از ابزارهای تشخیصی دیگر استفاده کنند تا درک بهتری از آناتومی دندان های شما و شدت بیماری شما داشته باشند.

هنگامی که تشخیص داده شد، متخصص دندانپزشکی با شما همکاری خواهد کرد تا یک طرح درمان متناسب با نیازهای خاص شما ایجاد کند. بسته به شدت بیماری شما، این ممکن است شامل استفاده از بریس ها، الاینرها یا سایر ابزارهای ارتودنسی باشد.

درمان ارتودنسی

درمان ارتودنسی متداول ترین روش برای اصلاح دندان های نیش بالا است. می توان از بریس ها یا الاینرها استفاده کرد تا در طول زمان دندان ها را به آرامی به موقعیت مناسب خود حرکت داد. بسته به وخامت مشکل، این فرآیند می تواند چندین ماه یا حتی سال ها طول بکشد.

در طول دوره درمان، مهم است که برای بررسی و تنظیمات، به طور منظم به دندانپزشک خود مراجعه کنید. آنها پیشرفت شما را زیر نظر خواهند داشت و هر گونه تغییر لازم را در طرح درمان شما ایجاد خواهند کرد تا اطمینان حاصل کنند که به بهترین نتیجه ممکن دست خواهید یافت.

مراقبت پس از درمان

هنگامی که درمان ارتودنسی شما کامل شد، رعایت بهداشت دهان و دندان و دنبال کردن دستورالعمل های مراقبت پس از درمان که توسط متخصص دندانپزشکی ارائه شده اند، مهم است. این ممکن است شامل استفاده از یک نگهدارنده برای کمک به نگه داشتن دندان ها در موقعیت جدید خود و اجتناب از برخی غذاها یا عادت هایی باشد که می توانند به دندان های شما آسیب وارد کنند.

در پایان، اصلاح دندان های نیش بالا فرآیندی است که به تخصص و راهنمایی یک متخصص دندانپزشکی نیاز دارد. با همکاری با دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی ماهر، می توانید به لبخندی زیبا و سالم دست پیدا کنید که می توانید به آن افتخار کنید.

اصلاح دندان نیش با ارتودنسی

پرسش های متداول

آیا دندان های نیش بالا بدون بریس ها قابل اصلاح هستند؟

آری، دندان های نیش بالا در برخی موارد بدون بریس ها قابل اصلاح هستند. گزینه های درمانی به شدت مشکل بستگی دارند. موارد خفیف را می توان با کانتورینگ زیبایی اصلاح کرد، در حالی که موارد شدیدتر ممکن است به درمان ارتودنسی یا جراحی نیاز داشته باشند.

چند گزینه جایگزین برای بریس ها برای اصلاح دندان های نیش بالا وجود دارند؟

علاوه بر بریس ها، جایگزین های دیگری نیز برای اصلاح دندان های نیش بالا وجود دارند، مانند الاینرهای شفاف، نگهدارنده ها (ریتینرها) و هدگیر. الاینرهای شفاف یک گزینه محبوب برای افرادی هستند که می خواهند گزینه درمانی محافظه کارانه تری داشته باشند. نگهدارنده ها و هدگیرها معمولاً همراه با بریس ها یا الاینرهای شفاف برای کمک به اصلاح مشکلات بایت استفاده می شوند.

چه مدت طول می کشد تا دندان های نیش بالا اصلاح شوند؟

طول درمان دندان نیش بالا بسته به شدت مشکل و گزینه درمانی انتخاب شده متفاوت است. موارد خفیف ممکن است فقط چند هفته طول بکشد تا اصلاح شوند، در حالی که موارد شدیدتر ممکن است چندین ماه یا حتی تا یک سال طول بکشد تا درمان شوند.

هزینه ترمیم دندان های نیش بالا چقدر است؟

هزینه ترمیم دندان های نیش بالا به گزینه درمانی انتخاب شده و شدت مشکل بستگی دارد. کانتورینگ زیبایی معمولاً کم هزینه ترین گزینه است، در حالی که درمان ارتودنسی یا جراحی می توانند پرهزینه تر باشند. بهتر است با یک دندانپزشک متخصص مشورت کنید تا بهترین گزینه درمانی برای مورد خاص شما را تعیین کند و برآورد دقیقی از هزینه برای شما انجام دهد.

میزان موفقیت اصلاح دندان های نیش بالا بدون بریس ها چقدر است؟

میزان موفقیت اصلاح دندان های نیش بالا بدون بریس ها به شدت مشکل و گزینه درمانی انتخاب شده بستگی دارد. موارد خفیف ممکن است با کانتورینگ زیبایی میزان موفقیت بیشتری داشته باشند، در حالی که موارد شدیدتر برای نتایج مطلوب ممکن است به درمان ارتودنسی یا جراحی نیاز داشته باشند. مهم است که با یک دندانپزشک متخصص مشورت کنید تا بهترین گزینه درمانی برای مورد خاص خود را تعیین کنید.

آیا اصلاح دندان های نیش بالا بدون بریس ها خطر دارد؟

همراه با اصلاح دندان های نیش بالا بدون بریس ها برخی خطرات وجود دارند، مانند حساسیت دندان، تحریک لثه و تغییر در بایت. مهم است که با یک دندانپزشک متخصص مشورت کنید تا بهترین گزینه درمانی برای مورد خاص خود را تعیین کنید و در مورد خطرات احتمالی یا عوارض جانبی صحبت کنید.

حرکت ارتودنتیک دندان ها مجموعه ای از رویدادها را در هر دو سطح سلولی و مولکولی نشان می دهد که به نوبه خود مسیر التهابی را برای القاء حرکت دندان ها تحریک می کند. برخی از داروهای مصرفی بیماران اثر منفی دارند که می توانند این مسیر را مسدود کنند، از سوی دیگر، برخی دیگر ممکن است روی این رویدادها تأثیر بگذارند و زمان درمان را کاهش دهند.

یکی از شایع ترین معایب درمان ارتودنسی طولانی و در نتیجه گران بودن آن است. تغییر شکل در بافت های پارادنتال برای انجام حرکت ارتودنتیک دندان ها که پایه اصلاح ارتودنتیک است، ضروری است. هنگامی که دندان ها تحت نیروی ارتودنتیک قرار می گیرند، یک سری اتفاقات بیولوژیکی برای القاء حرکت دندان رخ می دهند. ابتدا، نیروی مکانیکی اعمال شده باعث می شود که مایع بینابینی از طریق کانال ها نمود پیدا کند و بر ECM و سلول های اطراف فشار وارد شود. گیرنده های مکانیکی بروز پیدا کرده توسط استئوسیت ها در پوشش حفره آلوئولار و فیبروبلاست در PDL می توانند سویه را تشخیص دهند. این فشار بر روی ECM استخوان و سلول ها منجر به تحریک پروتئین غشایی به نام اینتگرین می شود که اسکلت سلولی را به ماتریکس خارج سلولی آن متصل می کند. تحریک اینتگرین مسیر انتقال سیگنال را فعال می کند که باعث تمایز استئوسیتی به استئوبلاست و استئوکلاست برای ساخت و جذب استخوان می شود.

در نتیجه، کلسیم داخل سلولی افزایش می یابد و باعث فعال شدن فسفولیپاز A2 می شود که مسئول هیدرولیز گلیسروفسفولیپیدها برای تولید اسید آراشیدونیک است. سپس اسید آراشیدونیک توسط آنزیم های سیکلواکسیژناز (COX) برای تولید پروستاگلاندین ها تبدیل می شود که نقش کلیدی در روند التهابی دارند. ارتودنتیست ها اغلب داروهایی را برای مدیریت درد و ناراحتی ناشی از درمان ارتودنسی تجویز می کنند، عمدتاً اسید استیل سالیسیلیک، ایبوپروفن و پاراستامول، که به نوبه خود سنتز پروستاگلاندین را مسدود کرده و ممکن است منجر به حرکت کندتر دندان ها شود. از سوی دیگر، روش های بسیاری، از جمله روش های بیولوژیکی، درمان با کمک ابزار، و رویکرد جراحی، اخیراً برای کاهش زمان درمان ارتودنسی با تسریع حرکت دندان مورد بررسی قرار گرفته اند.

مولکول های تولید شده در بافت های بیمار مختلف، یا داروها و مواد مغذی که به طور منظم توسط بیماران مصرف می شوند، از طریق گردش خون می توانند به بافت های پارادنتال تحت فشار مکانیکی برسند و با سلول های هدف قانونی که ترکیبی از آنها ممکن است بازدارنده، افزاینده یا هم افزا باشد، تعامل داشته باشند. بنابراین ضروری است که ارتودنتیست با حضور در حرفه پزشکی، به سابقه مصرف داروی هر بیمار قبل و در طول دوره درمان ارتودنسی، توجه زیادی داشته باشد.

برای راحتی داروها به دو گروه تقسیم می شوند:

الف) داروی تجویز شده توسط متخصص ارتودنسی

ب) داروی تجویز شده توسط پزشکان متخصص دیگر

ما در این مقاله به بررسی تأثیر داروهای مختلف بر حرکت ارتودنتیک دندان ها می پردازیم.

تأثیر داروهای مختلف روی روند درمان ارتودنسی

داروی تجویز شده توسط متخصص ارتودنسی

درد

NSAID ها متداول ترین گروه دارویی هستند که برای کنترل درد پس از اعمال نیروی مکانیکی به دندان ها تجویز می شود. اولین گزارش در مورد استفاده از مسکن ها در ارتودنسی توسط سیمونز و برانت (۱۹۹۲) و توسط پاگانلی (۱۹۹۳) منتشر شد. گروه اول در کارآزمایی خود از استامینوفن استفاده کردند، در حالی که محقق دوم از فلوبیپروفن flurbiprofen استفاده کرد. پس از آن اولین مطالعه برای مقایسه داروهای مختلف از نظر اثربخشی آنها در مدیریت درد ارتودنتیک انجام شد و این نتیجه بدست آمد که در کنترل درد ایبوپروفن مؤثرتر از آسپرین است. مطالعات متعدد بعدی، اثر کاهش درد NSAID های مختلف، آنالوگ پروستاگلاندین و مهارکننده های COX-2 مانند روفکوکسیب را ارزیابی کردند.

مطالعات انجام شده نه تنها کاهش درد را پس از فعال سازی دوره ای ابزار ارتودنسی نشان دادند، بلکه عوارض جانبی دارو را با مهار یا کاهش روند التهاب و جذب استخوان مورد نیاز برای حرکت ارتودنتیک فعال دندان ها نشان دادند.

مطالعات حاکی از این هستند که NSAID ها با مهار فعالیت سیکلو-اکسیژناز، حرکت دندان ها را مهار می کند که منجر به تغییر در بازسازی ماتریکس عروقی و خارج سلولی می شود که باعث کاهش سرعت حرکت دندان ها می شود. Rofecoxib یک مهارکننده cox-2 بعداً مورد استفاده قرار گرفت، زیرا هیچ تأثیری روی سنتز PGE-2 نداشت اما مطالعه دیگری نشان داد که این دارو همیشه روی حرکت دندان ها تأثیر می گذارد.

بنابراین تجویز مسکن های پیشگیرانه یا بعد از عمل به منظور کاهش درد پس از عمل، به کانون تحقیقات اخیر در ارتودنسی تبدیل شده است. فرض بر این است که مسکن های پیشگیرانه، تکانه های عصب آوران را قبل از رسیدن به سیستم عصبی مرکزی مسدود می کنند و روند حساس سازی اولیه را متوقف می کنند. مطالعات انجام شده، ۲ ساعت، ۶ ساعت یا یک شب تسکین درد پس از قرار دادن جداکننده (سپراتور) یا سیم کمانی را با ۱ ساعت قبل از مصرف نشان می دهند. در پایان این تحقیق، دو دوز بعد از عمل، علاوه بر یک دوز قبل از عمل، برای کنترل کامل درد در طول هر جلسه ارتودنسی توصیه شد.

مدیریت تحلیل ریشه

عاقبت حرکت ناخواسته دندان، جذب ریشه است، که با استفاده از داروها و هورمون ها می توان آن را کاهش داد. بیس فسفونات به عنوان داروی اصلی برای آن استفاده شد که با تغییر سطح سمان از طریق مهار تشکیل سمان بدون سلول، کاهش وابسته به دوز در جذب ریشه را نشان داد، در نتیجه در واقع آسیب پذیری ریشه دندان را در برابر فرآیند جذب افزایش داد.

هورمونی که برای کاهش جذب ریشه تجویز می شود L-تیروکسین است که مقاومت سمنتوم و عاج را در برابر فعالیت آواری افزایش می دهد. داروی دیگری که برای مبارزه با تحلیل ریشه ارتودنتیک استفاده می شود، اکیستاتین echistatine یک پپتید حاوی RGD است که به صورت خاص گیرنده اینتگرین avB3 در ادونتوکلاست ها را مورد هدف قرار می دهد. تجویز این داروها و هورمون ها بویژه برای جلوگیری از جذب ریشه نادر است، زیرا روی فعالیت استئوکلاستیک تأثیر می گذارد همچنین برای آنکه حرکت فعال ارتودنتیک ادامه یابد، نباید تحت تأثیر قرار بگیرد. اما قطعاً زمانی که این داروها در بیماران مبتلا به پوکی استخوان و پرکاری تیروئید که تحت درمان ارتودنسی هستند تجویز می شود، اثر این داروها باید در نظر گرفته شود تا از هر گونه اثر ایتروژنیک جلوگیری شود.

مدیریت اختلال مفصل فکی- گیجگاهی (TMD)

مدیریت آن شامل درمان با اسپلینت (آتل) برای رابطه مرکزی یا تجویز شل کننده های عضلانی مانند سیکلوبنزاپین، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای مانند آمی تریپتیلین بنزودیازپین ها مانند دیازپام است. عوارض جانبی مرتبط با همه این داروها خشکی دهان است که می تواند روی حفظ بهداشت دهان و دندان تأثیر منفی داشته باشد، خطر ابتلا به پریودنتیت پوسیدگی و هیپرپلازی لثه را افزایش دهد که در نهایت باعث کاهش حرکت دندان ها شود.

تأثیر داروهای مختلف روی روند درمان ارتودنسی

داروی تجویز شده توسط پزشکان متخصص دیگر

۲۰ تا ۳۰ درصد از بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی قرار می گیرند، به گروه بزرگسالان تعلق دارند که در میان آنها بسیاری از آنها برای رفع شرایط سیستمیک و موضعی مختلف، داروهای تجویز شده را مصرف می کنند. همه این داروها می توانند به طور بالقوه سلول های هدف در سراسر بدن، از جمله بافت های دندانی را تحت تأثیر قرار دهند. دارویی که ممکن است به PDL تحت فشار مکانیکی برسد، با سلول هدف موضعی تعامل برقرار می کند و واکنش های آن به نیروهای اعمال شده را تغییر می دهد. برای اجتناب از تأثیرات نامطلوب روی حرکت دندان ها، ارتودنتیست ها باید از داروهای مصرفی هر بیمار آگاه باشند.

بیماری هایی که ممکن است متخصص ارتودنسی با آنها سر و کار داشته باشد به شرح زیر هستند:

• پوکی استخوان
• آرتریت روماتوئید
• اختلال تشنجی
• آسم
• سرطان
• مشکلات روانی
• داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی
• سوء مصرف الکل
• درمان با کورتیکواستروئید

پوکی استخوان

این بیماری شایع، زنان در گروه سنی بزرگسال را تحت تاثیر قرار می دهد، که در آنها تراکم استخوان SD 5/2 و کمتر است، و شکستگی شکننده وجود دارد. این وضعیت منجر به از دست دادن توده و استحکام استخوان و کاهش گردش استخوان با افزایش فعالیت جذبی می شود. اکثر داروهای پوکی استخوان ضد تحلیل هستند، و باعث کند شدن مرحله تخریب استخوان می شوند.

داروهای مورد استفاده برای درمان آن بیس فسفونات ها bisphosphonates، استروژن estrogen، مدولاسیون انتخابی گیرنده استروژن selective estrogen receptor modulation و کلسی تونین calcitonin هستند.

عملکرد دارو باعث افزایش معدنی شدن استخوان و کاهش موضعی سازی زیر سلولی و بیان هر دو نوع واکوئولی H [+] A-tpase کاتیزنتاز cathysinthase می شود که آنزیم های ضروری برای تحلیل استخوان هستند. به این دلیل، مکانیسم اثر در حرکت دندان اختلال ایجاد می کند، ترمیم استخوان را مختل می کند و باعث استئونکروز فک بالا و فک پایین می شود. گزارش یکی از محققان در این رابطه، کاهش ۴۰ درصدی حرکت دندان پس از تجویز بیس فسفونات ها را نشان داد. بنابراین درمان ارتودنتیک در بیماران مبتلا به پوکی استخوان باید با احتیاط و تحت نظر پزشک انجام شود، و باید بپذیریم که در مقایسه با سایر بیماران، نتیجه بسیار کند خواهد بود.

آرتریت روماتوئید (RA)

مشخصه ویژه این بیماری وجود سینوزیت التهابی ناشی از سیستم ایمنی بدن است که توانایی حمله و تخریب ماتریس های خارج سلولی غضروف و استخوان مفصل را نشان می دهد. داروهای مورد استفاده برای درمان RA  شامل عوامل تعدیل کننده ایمنی، آنتاگونیست های TNF یا آنتاگونیست های اینترلوکین هستند. همه این داروها واکنش التهابی پس از اعمال نیرو را تحت تأثیر قرار می دهند و سرعت بازسازی استخوان را کاهش می دهند و در نتیجه سرعت حرکت دندان را کند می کند. ارتودنتیست معالج بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید باید از این اثرات داروها آگاه باشد و باید انتظار پاسخ آهسته به نیروهای حرکتی دندان ها را داشته باشد.

اختلال تشنجی

مشخصه ویژه شایع ترین بیماری های عصبی مزمن جدی، تغییر ناگهانی و غیرارادی محدود در عملکرد عصبی ناشی از تخلیه الکتریکی غیرطبیعی توسط نورون های مغزی است. هدف درمان از بین بردن یا کاهش دفعات تشنج است.

داروهای مهم برای ارتودنست ها عبارتند از والپروئیک اسید valproic acid، فنی توئین phenytoin و گاباپانتین gabapaentin. والپروئیک اسید پتانسیل ایجاد خونریزی لثه را حتی با ترومای جزئی دارد، که باعث می شود مدیریت درمان ارتودنسی دشوار شود. مطالعات انجام شده نشان می دهند که فنی توئین باعث ایجاد هیپرپلازی لثه با درگیری پاپیلای بین دندانی می شود، و استفاده از مکانیک های ارتودنتیک و همچنین حفظ بهداشت دهان را دشوار می کند. گاباپنتین باعث ایجاد خشکی دهان و دشوار شدن حفظ بهداشت دهان و دندان می شود.

انجام درمان ارتودنسی در صورت وجود اختلال تشنج منعی ندارد، اما ارتودنتیست باید از مشکلات احتمالی که ممکن است در طول دوره درمان با آن مواجه شود آگاه باشد و در این مورد با بیمار و والدین صحبت کند.

آسم

تنگ شدن راه هوایی به صورت دوره ای، که منجر به بروز مشکلات تنفسی و خس خس سینه می شود، مشخصه ویژه آسم است. در بیمارانی که بروز مکرر آسم را تجربه می کنند نباید درمان ارتودنسی انجام شود. بیمارانی که در آنها خطر کم تا متوسط است ​​را می توان با زمان انتظار کوتاه در نوبت صبح درمان کرد. بیمار باید داروی کافی مصرف کند و در طول دوره درمان برای مدیریت حمله ناگهانی از داروهای استنشاقی استفاده کند.

این بیماران به داروهای خاصی مانند اریترومایسین erythromycin، آسپرین، آنتی هیستامین ها و L.A با اپی نفرین حساس هستند. بنابراین تجویز همه این داروها باید با احتیاط انجام شود. استفاده مزمن از داروهای استنشاقی همراه با استروئیدها اغلب منجر به کاندیدیازیس دهانی و خشکی دهان می شود که باید با داروهای ضد قارچ و جایگزین بزاقی به درستی مدیریت شود. این شامل تولید دوره ای مقدار زیادی از ایتوتن های (eytotens) التهابی در مخاط راه هوایی و پوست است. لکوسیت های مشتق شده از این بافت ممکن است از طریق گردش خون به فضای اضافی عروقی بافت اطراف دندان های تحت درمان ارتودنسی حرکت کنند. بنابراین به نظر می رسد این بیماران در معرض خطر بالای ایجاد تحلیل بیش از حد ریشه در طول درمان ارتودنسی قرار داشته باشند. برای جلوگیری از همه اینها، نیروهای ارتودنتیک سبک باید اعمال شوند تا خطر تحلیل ریشه کاهش یابد.

تأثیر داروهای مختلف روی روند درمان ارتودنسی

سرطان

از هر ۹۰۰ فرد بزرگسال جوان بین ۱۶ تا ۴۴ سال، یک نفر در دوران کودکی از سرطان نجات یافته است. تعداد رو به افزایشی از این بیماران اکنون در حال روی آوردن به ارتودنسی برای درمان هستند. در نتیجه عوامل شیمی درمانی و رادیو تراپی، در رشد و نمو دندان ها و همچنین رشد عمومی بدن آنها اختلال صورت می گیرد.

بیمارانی که تحت شیمی درمانی با busul fan/ aplophosphamide بوده اند و کمتر از دو سال زندگی عاری از بیماری داشته اند، در گروه پرخطر قرار دارند. برای درمان ارتودنسی، از آنجا که روی روند بازسازی استخوان تأثیر می گذارد، پیشنهاد می شود بیمارانی که با سرکوب کننده سیستم ایمنی حاوی سیکلوسپورین A تحت درمان هستند، به گروه پرخطر تعلق دارند. بسیاری از عوامل دارویی که برای درمان سرطان استفاده می شوند، یک مهارکننده قوی استئوکلاست ها هستند که موفق به جلوگیری از متاستاز سرطان در استخوان می شوند، اما حرکت دندان را به طور کامل متوقف می کنند.

مشکلات روانپزشکی

اوایل نوجوانی زمان تغییرات سریع است زیرا نوجوانان با وظایف متعددی در زندگی خود به چالش کشیده می شوند. آنها می توانند نسبت به موفقیت ها و شکست های اجتماعی بسیار حساس باشند. شکست های اجتماعی آنها اغلب می توانند منجر به بروز مشکلات روانپزشکی شوند که برای مدیریت آنها به دارو نیاز دارند. این داروها تاثیرات مشخصی روی مراقبت های دندانی و همچنین ارتودنتیک دارند. اختلال نقص توجه بیش فعالی عمدتاً با محرک های سیستم عصبی مرکزی مانند متیل فنیدیت methylphenidate، دکستروآمفتامین dextroamphetamine، اتوموکستین atomoxetine، بوپروپریکلونی دینه bupropricloni dine گوانفاسین guanfacine درمان می شود.

بیماران افسرده با داروهای ضد افسردگی و تثبیت کننده های خلقی درمان می شوند. ارتودنتیست ها می توانند انتظار داشته باشند که این بیماران فقط نگران ظاهر خود باشند و در عین حال این بیماران ممکن است رعایت نکنند. اختلال اضطرابی یا استرس روانی معمولاً با بنزودیازپین ها benzodiazepines مدیریت می شود که می تواند باعث بروز نگرانی بی مورد در ذهن بیمار شود. آنها بیشتر نگران عوارض جانبی و نتایج خواهند بود، اما ممکن است مرتباً در ویزیت ارتودنسی اختلال ایجاد کنند. اختلال روانپزشکی منشأ رشد، با نورولیتیک های نسل دوم درمان می شود که اغلب منجر به بروز نگرانی های چالش برانگیز غیرمنطقی، انعطاف ناپذیری، رفتارهای عجیب و غریب و بدرفتاری با کارکنان مطب می شود.

متخصص ارتودنسی برای مدیریت صحیح در مطب باید افزایش تغییرات رفتاری بیمار را مد نظر قرار دهد. کارکنان باید در مورد تغییرات رفتاری و مدیریت آن آگاه شوند و آموزش ببینند. استرس روانی، محور غده فوق کلیوی هیپوفیز هیپوتالاموس و سیستم ایمنی را تحت تأثیر قرار می دهد که منجر به فعالیت استئوکلاستیک تحت تأثیر می شود. در تحقیق انجام شده در این زمینه، جذب بیش از حد ریشه در این بیماران گزارش شده است.

داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی

بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه یا دارای پیوند کلیه که از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده می کنند، در حین حرکت ارتودنتیک دندان ها با مشکل مواجه می شوند. دارویی مانند سیکلوسپورین A که برای رد پیوند مصرف می شود باعث هیپرپلازی شدید لثه می شود که باعث دشوار شدن درمان ارتودنسی و همچنین حفظ بهداشت دهان می شود. به همین دلیل توصیه می شود که در این بیماران درمان را برای ۶ ماه اول شروع نکنید زیرا هیپرپلازی لثه در اوج خود است.

درمان تنها زمانی باید آغاز شود که رعایت بهداشت دهان و دندان ها خوب باشد یا پس از برداشتن بیش از حد بافت لثه آغاز شود. ابزارهای متحرک نباید برای آنها استفاده شوند زیرا تناسب ابزار مرتباً تغییر می کند. باید از چسباندن بند اجتناب شود زیرا منجر به آسیب و التهاب لثه و ممکن است بعداً باعث بزرگ شدن آن شود. بنابراین لوله های قابل چسباندن توصیه می شوند.

سوء مصرف الکل

مصرف متوسط ​​تا اندک الکل ممکن است اثرات مفیدی روی سیستم قلبی عروقی داشته باشد، اما مقدار زیاد آن برای مدت طولانی تر به صورت روزانه ممکن است اثرات مخربی روی تعدادی از سیستم های بافتی از جمله سیستم اسکلتی داشته باشد. ممکن است منجر به بروز عوارض شدید مانند سیروز کبدی، نوروپاتی، پوکی استخوان و شکستگی خود به خود استخوان شود. اتانول در گردش، هیدروکسیلاسیون ویتامین D3 در کبد را مهار می کند، بنابراین در چنین شرایطی هموستاز کلسیم را مختل می کند، سنتز هورمون پاراتیروئید افزایش می یابد و به منظور حفظ سطح طبیعی کلسیم (۱۰ میلی گرم درصد) در خون، تعادل عملکرد سلولی به سمت افزایش جذب بافت های معدنی از جمله ریشه های دندان منحرف می شود. الکلی های مزمن که تحت درمان ارتودنسی قرار می گیرند در معرض خطر بالای ایجاد تحلیل شدید ریشه در طول دوره درمان قرار دارند.

درمان با کورتیکواستروئید

کورتیکواستروئیدها برای اثرات ضد التهابی و سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده می شوند. عوارض جانبی درمان طولانی مدت با استروئیدها شامل اختلال در متابولیسم بافت معدنی، ناهماهنگی در ترمیم زخم در غضروف زایی و استخوان زایی، از دست دادن استخوان و پوکی استخوان است. دوره کوتاه مدت کورتیکواستروئیدها بازسازی استخوان را کاهش می دهد در حالی که مصرف طولانی مدت باعث افزایش حرکت دندان می شود.

در بیمارانی که برای مدت کوتاهی تحت درمان دارویی قرار دارند باید توصیه شود درمان ارتودنسی به تعویق انداخته شود. بیمارانی که برای مدت زمان طولانی تر تحت درمان دارویی قرار دارند، حرکت دندان در آنها تسریع می شود، بنابراین ابزار باید به طور معمول یا حتی مکرر تنظیم شود.

نتیجه گیری

ارتودنسی یک تخصص دندانپزشکی است که به حرکت دندان ها می پردازد، اما به این معنا نیست که برای آنها دارو تجویز نمی کنیم، یا ممکن است بیماری که برای درمان مراجعه می کند تحت درمان دارویی قرار داشته باشد که اثر منفرد یا چندگانه روی بدن به طور کلی، و فک و دندان ها به طور ویژه، داشته باشد. بنابراین برای یک ارتودنتیست ضرورت دارد که وارد حرفه پزشکی شود تا اثر و عوارض دارو را بداند تا بتواند بیمار را به درستی مدیریت کند و عوارض ناخوشایند را کاهش دهد.

پس بالأخره سفر اصلاح لبخند خود را آغاز کردید و تحت درمان ارتودنسی قرار گرفتید! دریافت بریس ها یا اینویزیلاین می تواند تغییراتی در سبک زندگی روزمره شما ایجاد کند و طبیعی است که در مورد آن پرسش هایی داشته باشید. ما بیماران جدید زیادی داریم که از خود می پرسند، “در صورت شروع درمان ارتودنسی هنوز هم باید به دندانپزشک مراجعه کنم؟” پاسخ کوتاه بله است! در واقع مراجعه به دندانپزشک در طول درمان ارتودنسی برای بدست آوردن بهترین نتایج لبخند بسیار مهم است. به خواندن این مقاله ادامه دهید تا در مورد مراجعه به دندانپزشک با وجود داشتن بریس ها اطلاعات بیشتری کسب کنید.

تفاوت دندانپزشک و ارتودنتیست چیست؟

همه ارتودنتیست ها دندانپزشک هستند، اما همه دندانپزشکان ارتودنتیست نیستند! در حالی که دندانپزشکان و ارتودنتیست ها هر دو با دندان های بیماران سر و کار دارند، اما تخصص های متفاوتی دارند. دندانپزشک در زمینه سلامت عمومی دندان ها، فک و لثه ها تخصص دارد. در حالی که متخصصین ارتودنسی در اصلاح ساختار بایت شما و ایجاد لبخند صاف و یکدست تر تخصص دارند. مراجعه هم به ارتودنتیست ها و هم به دندانپزشکان برای دستیابی به سالم ترین لبخند ممکن ضروری است. اگر به مراقبت های اولیه بهداشت دهان مانند تمیز کردن، پر کردن، روکش و موارد دیگر نیاز دارید، باید به دندانپزشک خود مراجعه کنید. ارتودنتیست شما لبخند شما را بهبود می بخشد تا دندانپزشک شما بهتر از سلامت دندان های شما مراقبت کند!

مراجعه به دندانپزشک عمومی در طول ارتودنسی

چرا پس از انجام درمان ارتودنسی باید به دندانپزشک خود مراجعه کنید؟

هنگامی که به متخصص ارتودنسی مراجعه می کنید، درمان ارتودنسی شما را زیر نظر خواهند داشت، اما دندان های شما را تمیز نمی کنند. وظیفه دندانپزشک شما این است که به شما کمک کند دندان های تمیز و سالمی داشته باشید. هماهنگی با تمیز کردن و قرار ملاقات های دندانپزشکی، این تضمین را بوجود می آورند که وقتی بریس ها یا الاینرهای اینویزیلاین شما جدا می شوند، لبخندی درخشان و کاربردی داشته باشید.

مراقبت از دندان های خود با بریس و الاینر به دلیل خطر حفره

از آنجا که بریس ها و الاینرها می توانند رعایت بهداشت روزانه شما را دشوارتر کنند، باید چند مرحله تمیز کردن اضافی را در نظر بگیرید. چه بریس داشته باشید و چه اینویزیلاین، باید مراجعات منظم به دندانپزشک را در برنامه بهداشت دهان و دندان خود قرار دهید. با بریس ها، براکت ها و سیم هایی خواهید داشت که گیر کردن غذا در داخل و اطراف دندان ها را آسان تر می کنند و باعث تشکیل باکتری هایی می شوند که می تواند منجر به تجمع پلاک شوند. این ابزارها همچنین مراقبت از دهان در منزل را از جمله مسواک زدن و نخ دندان کشیدن صحیح را کمی دشوارتر می کنند، بنابراین رعایت توصیه های ما برای بهداشت دهان و دندان مناسب با بریس ها بسیار مهم است.

اگر از اینویزیلاین ها استفاده می کنید، هنوز هم لازم است به دندانپزشک معمولی خود مراجعه کنید. الاینرهای شفافی که تقریباً در تمام طول روز استفاده می کنید، می توانند محیطی را در اطراف دندان های شما ایجاد کنند که برای رشد باکتری ها ایده آل است. الاینرهای اینویزیلاین می توانند باکتری ها و ذرات غذا را نزدیک به مینای دندان به دام بیندازند که به پلاک تبدیل می شوند و باعث التهاب لثه، پوسیدگی دندان و سایر بیماری ها می شوند.

اگر دستور بهداشت دهان و دندان تجویز شده خود را رعایت نکنید، شرایط مختلفی ممکن است ایجاد شوند از جمله:

• التهاب لثه
• بوی بد دهان
• درد/ حساسیت دندان
• تغییر رنگ دندان
• حفره ها

در حالی که متخصص ارتودنسی شما در طول ویزیت های درمانی به لثه ها و دندان های شما نگاه می کند، ضروری است و به طور معمول بخشی از دستورالعمل های ارتودنسی شما است که به طور معمول برای مراقبت های مداوم به دندانپزشک عمومی خود مراجعه کنید.

به راحتی با چند مرحله ساده برای تمیز کردن بریس ها یا مراقبت از الاینرهای اینویزیلاین می توان از این شرایط جلوگیری کرد. از آنجا که در طول درمان ارتودنسی باید مراحل بهداشتی دیگری را در نظر گرفت، دندانپزشک به شما کمک می کند تا دندان های خود را تا حد امکان سالم نگه دارید. دندانپزشکان ابزارها و مهارت های لازم برای حفظ سلامت و بهداشت دندان های شما را دارند و به طور ماهرانه در اطراف ابزارهای ارتودنسی شما کار می کنند.

مراجعه به دندانپزشک قبل از درمان ارتودنسی

گرچه ارتودنتیست ها دندانپزشکان آموزش دیده هستند، اما خدماتی که ارائه می دهند متفاوت هستند. مطب های دندانپزشکی دندان های شما را به صورت عمقی پاکسازی می کنند و مناطقی که با وجود ابزار روی دندان ها دسترسی به آنها دشوار است را کاملاً پاکسازی می کنند و پوسیدگی، التهاب لثه و بیماری پریودنتال را بررسی می کنند. برای دندانپزشک شما آسان تر خواهد بود که این نوع مشکلات را قبل از اینکه براکت ها و ضمائم بریس ها را روی دندان های خود داشته باشید، برطرف کند. در ارتودنسی، ما می خواهیم به بیماران خود کمک کنیم تا لبخندی زیبا به روشی سالم داشته باشند. به همین دلیل است که ما از بیماران می خواهیم قبل از شروع استفاده از بریس یا اینویزیلاین به دندانپزشک خود مراجعه کنند.

مراجعه به دندانپزشک عمومی در طول ارتودنسی

چرا داشتن دندان های تمیز قبل از درمان ارتودنسی مهم است؟

هنگامی که پلاک یا میکروب انباشته روی دندان ها وجود دارد، براکت ها خیلی راحت تر کنده می شوند. آنها دوست دارند سطح صاف و تمیزی داشته باشند تا به آن بچسبند! در نهایت، داشتن دندان های سالم قبل از شروع درمان ارتودنسی احتمالاً مشکلات کمتری را ایجاد می کند و در نهایت نتیجه بهتری به بیماران می دهد.

اجتناب از دکلسیفیکاسیون

مراجعه به دندانپزشک در طول درمان ارتودنسی از دکلسیفیکاسیون یا از بین رفتن مواد معدنی سطح دندان نیز جلوگیری می کند. کلسیفیکاسیون ایجاد لکه های سفید روی دندان است که در جایی که براکت ها قرار دارند ظاهر می شوند. این به دلیل مسواک زدن نادرست و مصرف بیش از حد نوشیدنی های شیرین و اسیدی است.

لکه های سفید روی دندان ها دائمی هستند. به همین دلیل است که نوشیدن آب و مراجعه به دندانپزشک برای تمیز کردن عمقی در طول درمان ارتودنسی بسیار مهم است.

همکاری دندانپزشک با ارتودنتیست برای ارائه بهترین درمان

در ارتودنسی، ما معتقدیم که سرمایه گذاری روی لبخند اعتماد به نفس افراد را افزایش می دهد و مسیری را به سمت سلامت مادام العمر دندان ها ایجاد می کند. اما همچنین مهم است که به خاطر داشته باشید که مراجعه به دندانپزشک کلید دستیابی به آن لبخند زیبا است! ارتودنتیست و دندانپزشک با همکاری یکدیگر بهترین درمان ممکن را ارائه می دهند. اگر می خواهید بدانید که درمان ارتودنسی می تواند برای شما یا یکی از عزیزان شما مفید باشد، برای قرار ملاقات و مشاوره حضوری وقت بگیرید!

بی شک کج بودن دندان ها روی ظاهر شما تأثیر می گذارد، و همین امر باعث می شود بسیاری از بیماران برای درمان به ارتودنتیست مراجعه کنند. ما دوست داریم لبخند شما را زیبا کنیم، اما همچنین از اصلاح دندان های کج نیز خوشحال هستیم زیرا یک بایت مشکل دار خیلی بیشتر از ظاهر شما را تحت تأثیر قرار می دهد. یک بایت مشکل دار خطر ابتلا به مشکلات دندانی، بیماری لثه و حتی اختلالات فک را افزایش می دهد.

داشتن بایت مشکل دار به چه معناست؟

داشتن بایت مشکل دار، که در اصطلاح دندانپزشکی مال اکلوژن نامیده می شود، به این معنا است که دندان های شما در هنگام گاز زدن به خوبی روی یکدیگر قرار نمی گیرند. انواع مختلفی از بایت مشکل دار و دلایل مختلف دندانی وجود دارند که باعث می شوند بایت شما از حالت عادی خارج باشد، از جمله:

دندان های فشرده یا تعداد اندک دندان ها

داشتن دندان های فشرده به این معنا است که تعداد دندان های شما آنقدر زیاد است که از اندازه فک شما بیشتر هستند. به ناچار، تعدادی از دندان ها، برخی دیگر را از مسیر خود خارج می کنند و باعث ایجاد دندان های کج و بایت مشکل دار می شوند. برخی از بیماران مشکل برعکس دارند: آنها بدون تعداد کامل دندان به دنیا می آیند. در نتیجه، آنها فضاهایی دارند که به دندان ها اجازه می دهند از هم ترازی خود خارج شوند.

تاثیر مشکلات بایت روی سلامت دهان و دندان

کراس بایت

وقتی بایت خود را می بندید، دندان های فک های بالا و پایین شما باید کاملاً به یکدیگر برسند. به این معنا که دندان های جلوی فک بالای شما کمی دندان های جلوی فک پایین شما را پوشش می دهند و دندان های مولر شما مانند قطعات پازل در کنار یکدیگر قرار می گیرند. زمانی که کراس بایت دارید، یک یا چند دندان فک بالا به درستی روی دندان های فک پایین قرار نمی گیرند.

اوربایت و آندربایت

اوربایت زمانی اتفاق می افتد که دندان های فک بالای شما نسبت به دندان های فک پایین خیلی جلوتر باشند. مقدار کمی اوربایت طبیعی است، اما زمانی که خیلی شدید باشد باعث مال اکلوژن می شود. آندربایت برعکس است، به گونه ای که دندان های فک پایین شما جلوتر از دندان های فک بالای شما قرار می گیرند.

اپن بایت

زمانی که دندان های عقب بایکدیگر تماس دارند، اما بین دندان های جلوی بالا و پایین باز می ماند.

دلایلی که ممکن است یک بایت مشکل دار ایجاد شود

بایت مشکل دار می تواند یک ویژگی ارثی باشد که روی رشد و اندازه فک شما تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، فک های بالا و پایین ممکن است به طور ناهماهنگ رشد کنند، بنابراین یکی از آنها بلندتر از دیگری باشد. همچنین جالب است بدانید که وضعیت زبان شما ممکن است منجر به بروز بایت مشکل دار شود. هنگامی که زبان به طور مداوم روی دندان های شما فشار وارد می کند، می تواند باعث شود دندان های شما از موقعیت خارج شوند.

گذشته از ژنتیک، از دست دادن دندان و بیماری لثه باعث بروز مال اکلوژن می شود. مشکلاتی که برای ایجاد بایت مشکل دار در کودکان به خوبی شناخته شده اند عبارتند از: مکیدن انگشت شست، استفاده از پستانک و تنفس دهانی.

تاثیر مشکلات بایت روی سلامت دهان و دندان

چگونه یک بایت مشکل دار روی سلامت دهان شما تأثیر می گذارد؟

حتی اگر بایت مشکل دار شما از نظر تأثیر آن روی ظاهر شما یک مشکل کوچک به نظر برسد، باز هم این امکان وجود دارد که منجر به بروز مشکلات دندانی شود. بایت مشکل دار باعث ایجاد فشار به داخل دهان می شود که منجر به بروز مشکلات سلامت دهان و دندان می شود، از جمله:

پوسیدگی دندان و بیماری لثه

دندان های نامرتب اغلب فضاهای تنگی ایجاد می کنند که به راحتی غذا در آنها انباشته می شود. دسترسی به این فضاها هنگام مسواک زدن نیز دشوار است. بسته به نوع مال اکلوژن، هنگام مسواک زدن ممکن است دندان هایی که در جهتی متفاوت از دندان های دیگر قرار دارند، به خوبی مسواک زده نشوند. دندان های جلو آمده ممکن است مانع رسیدن مسواک شما به دندان های مجاور شوند. حتی زمانی که در مورد بهداشت دهان و دندان های خود تلاش می کنید، مال اکلوژن خطر ایجاد حفره، پلاک و بیماری لثه را افزایش می دهد.

فرسایش و ساییدگی غیر طبیعی که منجر به آسیب دندان می شود.

هنگامی که دندان های شما به درستی همراستا نباشند، نقاط برجسته هر دندان مولر باید در شیارهای دندان مولر مقابل قرار بگیرند. این تناسب دقیق فشار ناشی از جویدن و گاز زدن را به طور مساوی روی همه دندان ها پخش می کند که فشار روی مینای دندان ها را به حداقل می رساند.

عضلاتی که باز و بسته کردن دهان را کنترل می کنند بسیار قوی هستند و می توانند فشار زیادی ایجاد کنند. هنگام جویدن، دندان های مولر شما فشاری معادل ۱۵۰ پوند وارد می کنند. با این حال، این طبیعی است و دندان های شما به گونه ای طراحی شده اند که در برابر فشار مقاومت کنند.

مشکلات زمانی بوجود می آیند که بایت مشکل داری داشته باشید زیرا فشار ناهموار می شود. برخی از دندان ها تحت فشار کمی قرار می گیرند، در حالی که برخی دیگر باید هر بار که چیزی را گاز می زنید، در مقابل استرس بیشتری مقاومت کنند. با گذشت زمان، این امر منجر به ساییدگی و فرسایش شدید روی دندان هایی می شود که بیشتر تحت فشار قرار می گیرند.

فشار ناهموار اغلب باعث لق شدن دندان ها و لب پر شدن، ترک خوردن یا شکستگی دندان ها می شود. مانند یک اثر دومینو، یک تغییر باعث تغییر دیگری می شود. دندان های آسیب دیده ممکن است منجر به ایجاد حفره و عفونت در داخل ریشه دندان شوند.

این استرس همچنین استخوان های فک و الیاف ها و عضلات حمایت کننده از آنها را تحت تأثیر قرار می دهند و منجر به بروز مشکلاتی مانند سردرد مزمن، درد گردن و شانه و مشکلات فک مانند اختلال مفصل فکی- گیجگاهی می شود.

تخصص ما درمان بایت مشکل دار کودکان و بزرگسالان با استفاده از یکی از چندین گزینه، از ابزارهای دهانی و هدگیر گرفته تا بریس های سنتی و اینویزیلاین هستند. برخی از افراد بزرگسال گزینه های خوبی برای ارتودنسی تسریع شده هستند، که می تواند به ۵۰ درصد سریع تر حرکت کردن دندان های شما، در مقایسه با بریس ها و الاینرها کمک کند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد گزینه های خود، با ما تماس بگیرید، یا یک نوبت بگیرید.