نوشته‌ها

بریس ها (ترکیبی از براکت های ارتودنسی و سیم های کمانی) و اینویزیلاین ها می توانند ظرف مدت چند ماه یا چند سال دندان های شما را صاف کنند و بایت شما را بهبود بخشند. پس از سرمایه گذاری مالی و صرف این همه زمان، قطعاً شما نمی خواهید بهترین تلاش های ارتودنتیست خود را با یک دندان عقل به باد دهید.

گرچه این نگرانی منطقی است، اما واقعیت چندان ترسناک نیست. اینکه دندان عقل روی درمان ارتودنسی تأثیر بگذارد به وضعیت فردی بیمار بستگی دارد.

دندان عقل چیست؟

دندان های عقل، که همان سومین دندان های مولر (آسیاب بزرگ) هستند، دندان هایی هستند که در گوشه های عقبی دهان واقع شده اند و بیرون آمدن آنها بین سنین ۱۷ تا ۲۱ سالگی آغاز می شود. آنها در مقایسه با دندان های دیگر غیر طبیعی هستند، زیرا:

  • رشد آنها در ۷ سالگی آغاز می شود.
  • هیچ هدف واقعی را دنبال نمی کنند (هیچ کارایی واقعی ندارند).

شاید سال ها پیش دندان های عقل برای نیاکان ما کارایی داشته اند زیرا آنها دهان بزرگتر و رژیم غذایی سخت تری داشته اند. با این حال، اکنون که اندازه فک انسان ها کوچک تر شده است و رژیم غذایی ما به سمت غذاهای نرم رفته است، به نظر می رسد دندان های عقل بیشتر آزار دهنده باشند تا نجات بخش.

 

 

تأثیر دندان عقل روی نتایج درمان ارتونسی

تأثیر دندان عقل روی نتایج درمان ارتونسی

کشیدن دندان عقل

کشیدن دندان عقل در اواخر دهه دوم زندگی و اوایل دهه سوم یک کار کاملاً عادی است و حدود ۸۵ درصد از افراد کشیدن دندان نیاز دارند، هرچند جراحی برای همه افراد ضروری نیست. هدف از کشیدن دندان عبارت است از:

  • کاهش فوری درد و عفونت، یا
  • کاهش احتمال مشکلات دندانی در آینده.

در تحقیقات مختلف آمده است، از مهمترین علل کشیدن دندان های عقل بیماری لثه پیرامون دندان، پوسیدگی غیر قابل درمان دندان، و وجود عفونت یا تومور و کیست هستند.

بسته به نحوه رشد دندان های مولر سوم، ممکن است ارتودنتیست کشیدن دندان را پیشنهاد دهد. دندان عقل می تواند در یکی از شرایط زیر باشد:

  • نهفته – زیر لثه گیر کرده باشد.
  • بخشی از آن بیرون آمده باشد – قسمتی از آن قابل مشاهده است و بخشی از ان زیر لثه پنهان است.
  • کاملاً بیرون آمده- به طور کامل رشد کرده باشد.

جراح دهان و دندان ممکن است کشیدن دندان عقل نهفته را پیشنهاد دهد که هدف آن هم پیشگیری از بروز درد، عفونت، تومورها، و کیست ها است. دندان هایی که تنها بخشی از آنها بیرون آمده است می توانند خطر بروز عفونت های باکتریایی را افزایش دهند زیرا پاکسازی آنها دشوار است. در هر دو حالت بدن در معرض مشکلات استخوان فک و بیماری پریودنتال قرار می گیرد.

حتی دندان های عقلی که به طور کامل بیرون آمده اند نیز می توانند مشکل آفرین باشند. مسواک زدن و کشیدن نخ دندان بین دندان های عقل می تواند کار دشواری باشد زیرا در قسمت های عقب دهان واقع شده اند در نتیجه خطر پوسیدگی دندان ها افزایش می یابد.

 

 

تأثیر دندان عقل روی نتایج درمان ارتونسی

تأثیر دندان عقل روی نتایج درمان ارتونسی

دندان های عقل و درمان ارتودنسی

برای کودکان و نوجوانان، بهترین سن برای دریافت براکت های ارتودنسی بین ۸ تا ۱۴ سال است- خیلی قبل تر از بیرون آمدن دندان های عقل. در مقایسه، بیمارانی که از اینویزیلاین ها استفاده می کنند عموماً بزرگتر هستند و ممکن است دندان های عقل آنها قبلاً کشیده شده باشد. به این معنا که درمان ارتودنسی به ندرت با کشیدن دندان های عقل می تواند دندان ها را به خوبی صاف کند. آیا به این معناست که باید دریافت براکت های ارتودنسی را به تعویق انداخت؟ پاسخ منفی است

در صورتی که کودک در حال دریافت براکت ها است، به ندرت پیش می آید که با بیرون آمدن دندان های عقل لبخند اصلاح شده وی تخریب شود. جابجا شدن دندان ها اغلب به اشتباه به دندان های عقل نسبت داده می شود زمانی که بالا رفتن سن نیز می تواند مقصر باشد. معمولاً استفاده از یک ریتینر برای پیشگیری از جابجایی دندان ها کفایت می کند. علاوه بر این، ارتودنتیست می تواند پس از برداشتن براکت ها نیز روی دندان های کودک نظارت داشته باشد تا علائم فشردگی دندان ها را تشخیص دهد. درمان ارتودنسی در صورتی نیاز به کشیدن دندان های عقل دارد که این دندان ها باعث فشردگی دندان های دیگر شوند یا اینکه دندان عقل جابجا شده باشد و در عملکرد دیگر دندان ها اختلال ایجاد کنند.

اگر از روی شانس بد در طول درمان ارتودنسی دندان های عقل بیرون بیایند، هنوز هم می توان به استفاده از براکت ها یا اینویزیلاین ها ادامه داد. تنها ممکن است لازم باشد استفاده از الاینرها را مدتی متوقف نمود و اجازه داد منطقه اطراف آن بهوبد یابد، اما این نباید روی پیشرفت روند درمان بیمار تأثیر بگذارد. به طور خلاصه، تا زمانی که به طور کلی، یا به خاطر نیازهای خاص درمان ارتودنسی نیاز نباشد دندان های عقل کشیده شوند، این دندان ها نباید کشیده شوند.

فرایند کشیدن دندان

کشیدن دندان عقل معمولاً داخل مطب و توسط دندانپزشک عمومی یا جراح دهان و دندان انجام می شود. این کار تنها با تزریق داروی بی حس کننده موضعی انجام می شود؛ با این حال، اگر قرار باشد چند دندان به طور همزمان کشیده شوند، از بیهوشی عمومی یا داروهای آرامبخش استفاده می شود. دندانپزشک از قبل راجع به نوع بی حسی برای شما توضیح خواهد داد. گاهی اوقات لازم است برای کشیدن دندان عقل بافت لثه اطراف آن برش داده شود. سپس دندان با چند تکان آرام بیرون آورده می شود. پس از اتمام کشیدن دندان، ممکن است لازم باشد روی آن بخیه زده شود تا زودتر بهبود یابد.

نخستین مرحله ی مهم درمان ارتودنسی این است که تشخیص دهیم نیاز است چه کارهایی انجام دهیم. در اکثر موارد فرایند درمان شامل کشیدن دندان می شود تا بتوان از این طریق از فشردگی دندان ها کاست. به طور کلی، در صورتی که مجموع اندازه ی دندان ها بیشتر از اندازه ی قوس های دندانی (فک های بالا یا پایین) باشد، ممکن است فضای کافی برای صاف کردن آنها وجود نداشته باشد. یکی از راهکارهایی که معمولاً برای ایجاد فضا استفاده می شود کشیدن دندان است تا اجازه دهد دیگر دندان ها به درستی صاف شوند. بر عکس، در صورتی که نیاز باشد یکی از دندان ها تعویض شود و قبلاً فضای کافی برای آن وجود داشته باشد، باید این فضا حفظ شود (تا مانع جابجایی دیگر دندان ها به سمت فضای خالی به جا مانده از آن شد)، تا زمانی که بتوان یک دندان با اندازه ی مناسب در جای آن قرار داد.

 

کشیدن دندان در طول درمان ارتودنسی

کشیدن دندان در طول درمان ارتودنسی

 

دندان هایی که معمولاً برای اهداف درمان ارتودنسی کشیده می شوند اولین دندان های پرمولر (دندان های دو پایه) هستند. این دندان ها درست بین دندان های نیش (دندان تک پایه، یا دندان چشم ( زیرا درست زیر چشم قرار گرفته است)) و دندان های مولر (بزرگترین دندان های عقب دهان) قرار گرفته اند. در برخی موارد می توان دندان های پرمولر را کشید بدون اینکه زیبایی یا عملکرد دندان ها را قربانی کنیم.

 

کشیدن دندان در طول درمان ارتودنسی

حفظ استخوان برای جابجایی دندان ها

استخوان یک بافت زنده است که در پاسخ به محرک نیروی جویدن یا فشار، دائماً در حال تغییر شکل خود است. استخوانی که به طور طبیعی دندان را در بر گرفته است، با از دست رفتن دندان به آرامی تحلیل می رود. گاهی اوقات، در صورتی که استخوان پیرامون دندان بسیار نازک باشد، ممکن است پس از کشیدن دندان حجم قابل توجهی از استخوان از دست برود. این فرایند تنها ظرف مدت یک ماه اتفاق می افتد، اما اگر برای مهار آن اقدامی نشود ادامه خواهد داشت. در صورتی که جراح شما که دندان را کشیده است نگران از دست رفتن استخوان باشد، ممکن است پیوند استخوان را پیشنهاد دهد تا حفره ی استخوان را حفظ کند. دلیل این کار آن است که در صورتی که به میزان کافی استخوان وجود نداشته باشد تا دندان درون آن جابجا شود، می تواند منجر به تحلیل لثه شود که ظاهری زشت خواهد داشت و موجب خواهد شد پس از پایان درمان ارتودنسی ریشه ی دندان بدون پوشش باقی بماند. بنابراین، حفظ استخوان پس از کشیدن دندان نقش حیاتی دارد تا اطمینان حاصل شود که توده ی استخوان به میزان کافی وجود دارد که دندان های مجاور بتوانند برای درست صاف شدن درون آن جابجا شوند.

کشیدن دندان در طول درمان ارتودنسی

کشیدن دندان در طول درمان ارتودنسی

کشیدن دندان در حالی که استخوان حفظ می شود

باور کنید یا نه، کشیدن دندان به هنر و “احساس” واقعی و دست های مجربی نیاز دارد و باید با دقت بسیار و به صورت آتروماتیک (بدون آسیب یا صدمه به دندان) انجام شود. اگر حفره ی دندان را مانند یک بستنی قیفی تو خالی تصور کنید، فرو ریختن آن بسیار ساده است، مخصوصاً زمانی که دیواره های استخوانی در نازک ترین وضعیت خود قرار داشته باشند. این اتفاق بیشتر از سطح صورت (بخش بیرونی گونه ها ولب ها) رخ می دهد، جایی که احتمال تحلیل لثه ها بیشتر است.

خوشبختانه، سال ها تحقیقات مستند منجر به ابداع تکنیک های مدرن جراحی شده اند که اجازه می دهند توده و حجم استخوان حفره های دندان های کشیده شده حفظ شوند. این فرایندها اغلب با تکنیک های جراحی آتروماتیک، و در برخی موارد با پیوند استخوان انجام می شوند. در واقع، قرار دادن حجم کافی از مواد پیوند استخوان (اغلب استخوان فراوری شده که برای انسان بی خطر است)، به اندازه ی کافی تا جایی که حفره ی خالی را پر کند، مانند تکیه گاهی عمل می کند که بدن استخوان خود را روی آن بنا می کند، و در نهایت جایگزین مواد پیوند می شود.

در برخی بیماران در اثر آسیب هایی که قبلاً در اثر حادثه به فک آنها وارد شده است ممکن است مقداری از استخوانی که دندان های جلو را حمایت می کند از دست رفته باشد. بازسازی استخوان تنها با کمک پیوند استخوان و غشاء مصنوعی تخصصی قابل انجام خواهد بود. غشائی که تحت حمایت مواد پیوند استخوان قرار دارد می تواند به عنوان تکیه گاه مورد استفاده قرار گیرد تا استخوان را به شکل حفره مجدداً بازسازی کند. اکنون بهتر هم شده است. با پیشرفتی که بیوتکنولوژی داشته است هم مواد پیوند و هم غشاء با استخوان سالم جایگزین می شوند و نیازی به برداشتن غشاء نیست زیرا به صورت خود به خود حل می شود.

اخیراً، کشیدن دندان برای دندانپزشکی ترمیمی نیز کاربرد داشته است (جایگزینی دندان های از دست رفته) که شامل استخوانی از فک است که دندان را حمایت می کند. علاوه بر حفظ حجم و تراکم استخوان، ممکن است نیاز باشد برای دندان جدید فضا ایجاد و حفظ شود. این کار را می توان با یک ایمپلنت دندانی، بریج ثابت (غیر متحرک)، یا پروتز پارسیل (متحرک) انجام داد. بنابراین مهم است که به فکر جا، ایجاد فضای کافی و سپس حفظ آن باشیم تا زمانی که جایگزینی برای دندان از دست رفته قرار داده شود. از این طریق، هر نوع جایگزینی (دندان مصنوعی جایگزین) که برای دندان از دست رفته انتخاب شود، کاملاً مانند دندان طبیعی به نظر خواهد رسید.