اهداف زیبایی درمان ارتودنسی
در درمان ارتودنسی به دنبال زیبایی چهره بودن مهم ترین دلیل بیماران برای انجام این درمان است و در اکثر موارد تنها دلیل برای مراجعه افراد به متخصصان ارتودنسی برای مشاوره است. معمولاً نیمرخ یک فاکتور مهم در مشخص نمودن زیبایی و جذابیت چهره است.
در تحقیقات مشاهده می کنیم که نیمرخ بافت نرم در ارزیابی های سفالومتریک و نیز در طراحی درمان در نظر گرفته می شوند زیرا غیر جذاب بودن نیمرخ می تواند به دلیل مشکلات الگوهای اسکلتی یا دندانی باشد.
مشترک ترین هدف درمان ارتودنسی دستیابی به یک اکلوژن فانکشنال یا عملکردی است. با این حال، اصلی ترین انگیزه اکثر بیماران نگرانی های مربوط به عدم هماهنگی در زیبایی همراه با مال اکلوژن است.
از آنجا که تعداد افراد بزرگسالی که به دنبال درمان ارتودنسی هستند رو به افزایش است، دیگر یکدست شدن دندان ها و ثبات اکلوژن تنها اهداف درمان ارتودنسی نیستند. بنابراین اهداف درمان ارتودنسی دیگر به دستیابی به یک اکلوژن فانکشنال محدود نمی شوند، بلکه شامل یافتن تناسب بین اجزاء صورت و نیز تعادل در اجزاء برجسته صورت (پیشانی، بینی، لب ها، و چانه) می باشد.
اکنون پذیرفته شده است که تعادل و توازن اجزاء برجسته صورت ناشی از هماهنگی بین عوامل مختلفی است: مشخصه های اسکلتی، کیفیت بافت نرم، و موقعیت و زاویه دندان های بیمار.
ارتودنسی بر زیبایی بینی
تأثیر بینی روی زیبایی چهره
بینی برجسته ترین ساختار در نیمرخ چهره می باشد. این عضو صورت به رشد رو به پایین و رو به جلوی خود ادامه می دهد، تا زمانی که روند رشد متوقف شود. هماهنگی بین اجزاء صورت در درمان ارتودنسی از طریق ارتباط بین ساختارهای صورت مانند بینی، لب ها، و چانه مشخص می شود. بینی به دلیل موقعیت آن در مرکز صورت، می تواند تأثیر زیادی روی زیبایی لب ها، چانه، و ظاهر منحصر بفرد هر فرد داشته باشد. رشد بینی در نوجوانی با سرعت نسبتاً بیستری پیش می رود و در دختران تا سن ۱۶ سالگی و در پسران تا سن ۱۸ سالگی کامل می شود.
حتی فرم بینی می تواند مشخص نماید برای درمان ارتودنسی باید از طرح درمان با کشیدن دندان استفاده کرد یا طرح درمان بدون کشیدن دندان، زیرا روی نتیجه نهایی درمان تأثیر خواهد داشت. فرم بینی در مردان برجسته تر از زنان است. حین طراحی درمان ارتودنسی، اغلب ارتودنتیست با موقعیت هایی مواجه می شود که در آنها کشیدن دندان های پرمولر می تواند خطری برای تغییر یک نیمرخ متعادل و متوازن باشد.
ارتودنسی بر زیبایی بینی
ارتباط درمان ارتودنسی با فرم بینی
هنگام برنامه ریزی برای طرح درمان ارتودنسی، استانداردهای ارتودنتیک باید با درک و هنجارهای زیبایی عمومی مطابقت داشته باشد. از آنجا که زیبایی صورت نقش تعیین کننده ای در درک خود و اجتماع دارد، ارتودنتیست ها انتخاب می کنند که قبل از درمان با مشاهده، عکاسی، ردیابی سفالومتری، یا اندازه گیری مستقیم صورت را تجزیه و تحلیل کند. متخصص ارتودنسی باید سن، و عوامل رشد ذاتی را در مواجهه با افراد در نظر داشته باشد.
همچنین باید به خاطر داشت که این تغییرات باید بدون توجه به درمان ارتودنسی، تا زمان رسیدن به نتیجه مطلوب، با تغییرات زیادی که اتفاق می افتد هماهنگ شود. در طول برنامه ریزی برای درمان، متخصص ارتودنسی باید بینی، پتانسیل رشد، و مهم ترین تغییر شکل آن را در تجزیه و تحلیل نیمرخ صورت در نظر بگیرد، در واقع در طول این فرایند، بینی به عنوان راهنمای اصلی عمل می کند.
مطالعات متعددی توسط محققان مختلف در مورد نقش لب، چانه، و بینی در تعیین زیبایی صورت ارائه شده اند، اما بینی به عنوان یک پارامتر فردی معمولاً نادیده گرفته می شود.
هنگامی که موقعیت دندان های پیشین و میزان حمایت لب مورد ارزیابی قرار می گیرد، باید اندازه و شکل بینی را در نظر گرفت. هر چه بینی بزرگتر باشد، چانه باید متعادل تر باشد و میزان برجستگی لب بیشتر باشد که از نظر زیبایی قابل قبول خواهد بود. بنابراین، عدم تعادل بینی در طول درمان ارتودنسی تشدید می شود. در نهایت، فرد باید از حس قضاوت زیبایی شناختی خود برای ارزیابی هماهنگی کامل صورت استفاده کند.
ارتودنسی بر زیبایی بینی
مراحل درمان ارتودنسی با در نظر گرفتن فرم بینی
تشخیص، طرح درمان، و انجام درمان گام های مراقبت موفق مال اکلوژن هستند. تشخیص عبارت است از تعریف مشکل. طرح درمان بر اساس تشخیص است و روند طراحی تغییرات مورد نیاز برای حل مشکلات است. درمان عبارت است از به کار گیری طرح. محققان دریافته اند که تجزیه و تحلیل بینی از نظر برطرف نمودن ناهنجاری و شناسایی ریشه آناتومیک، به رضایت و دقت بیشتری رسیده است. اصلاح یک بینی کج چالش برانگیزتر است و مستلزم مداخله شدیدتر از قبل است، زیرا می تواند کل نیمرخ فرد را به هم بریزد.
اگر ارتودنتیست مطمئن باشد که قرار است بیمار در آینده جراحی بینی انجام دهد، با آزادی عمل بیشتری می تواند دندان ها را در بهترین محل خود نسبت به استخوان حمایت کننده قرار دهد. گفتگو در مورد مشکل رشد بینی قبل از آغاز درمان ارتودنسی اجازه می دهد بتوان دسترسی راحت تری به نتایج درمان داشت. تغییرات در بافت نرم حداقل به مدت ۱۲ ماه دیگر پس از مداخلات جراحی ادامه پیدا می کند. ارزیابی های نهایی نتایج جراحی باید تا زمانی که این تطبیق بافت کامل می شود به تعویق بیفتد.
نتیجه گیری
در نهایت، نتیجه گیری که می توان کرد این است که ارتودنتیست ها با ایجاد تعادل در ساختار چهره، نقش کلیدی در مشخص نمودن زیبایی بینی ایفا می کنند. ارتودنتیست ها باید بیشتر در مورد نقش بزرگی که جراح زیبایی بینی می تواند روی زیبایی نهایی چهره بیمار دارای دفورمیتی بینی داشته باشد آگاه باشد.
