نوشته‌ها

در مقاله قبل به معرفی ارتودنسی های پیشگیرانه و مداخله گر پرداختیم و برای شما گفتیم این دو درمان به جلوگیری از پیشرفت برخی وضعیت های دندانی و دهانی کمک می کنند که ممکن است در آینده به مشکلات بزرگی تبدیل شوند. یکی از بزرگترین کمک هایی که این درمان ها می کنند جلوگیری از تداوم عاداتی است که در کودکی می توان آنها را کنترل نمود تا مشکلات بزرگی بروز پیدا نکنند. یکی از مضرترین عادات دوران کودکی مکیدن های غیر تغذیه ای است. منظور مکیدنی است که کودک آن را با هدف تغذیه انجام نمی دهد، مانند مکیدن پستانک، انگشت یا شست، و اشیاء دیگر.

در این مقاله می خواهیم به ادامه مشکلاتی بپردازیم که با تداوم این عادات بروز می یابند.

 

ارتودنسی پیشگیرانه در کودکان

ارتودنسی پیشگیرانه در کودکان

اپن بایت در کودکان

تداوم عادت مکیدن پستانک یا انگشت، بواسطه کاهش رشد عمودی قسمت های جلویی استخوان آلوئولار، همواره با اپن بایت قدامی همراه است. با این حال، حتی اپن بایت های شدید نیز پس از ترک عادت می توانند به طور خود به خود اصلاح شوند. پس از آن، به نظر می رسد فرایند رشد استخوان آلوئولار افزایش می یابد و دندان های پیشین در هر دو فک تا زمانی به رشد خود ادامه خواهند داد که دندان های جلوی هر دو فک با یکدیگر تماس پیدا کنند.

در کودکان ۱۶ ساله ای که حداقل تا سن ۹ سالگی عادت مکیدن انگشت را داشته اند، عدم تماس دندان های پیشین کمتر از کودکانی بود که از قبل هیچ عادتی نداشتند. طرح های مختلفی که نوک پستانک ها دارند، مخصوصاً معرفی طرح صاف آن به بازار، در کاهش شدت اپن بایت مؤثر واقع شده اند اما موفق به حل مشکل اختلال در فعالیت های ماهیچه های اوروفاسیال طی مکیدن پستانک نشده اند.

فشردن زبان پشت دندان ها حین بلع، هم در مکیدن انگشت و هم در مکیدن پستانک، تقریباً همیشه با اپن بایت قدامی همراه بوده است. با این حال، در اکثر موارد، این عادات بلع آنقدر قوی نیستند که مانع تماس طبیعی دندان های پیش، ظرف مدت چند سال پس از ترک عادت مکیدن شوند. بنابراین، درمان فعال، در صورتی که طراحی شود، باید حداقل تا ۱ یا دو سال پس از ترک عادت، به تعویق بیفتد.

 

ارتودنسی پیشگیرانه در کودکان

ارتودنسی پیشگیرانه در کودکان

مشکل کراس بایت در کودکان

کراس بایت های خلفی از جمله شایع ترین مال اکلوژن ها در دوره رشد دندان های شیری هستند. مکیدن های غیر تغذیه ای یکی از مهم ترین عوامل بروز کراس بایت قدامی در دوره رشد دندان های شیری هستند. پیامدهای عادات مکیدن روی اکلوژن به شدت و طول مدتی بستگی دارند که عادت وجود داشته است. در مطالعه ای که اخیراً روی دختر بچه های زیر ۳ سال سوئدی صورت گرفته است گزارش شده است که، اگر از والدین درخواست شود زمان قرار گرفتن پستانک در دهان کودک را کاهش دهند، احتمال کاهش خطر کراس بایت خلفی در کودکانی که پستانک می مکند وجود دارد.

 

ارتودنسی پیشگیرانه در کودکان

ارتودنسی پیشگیرانه در کودکان

نهفتگی دندان های نیش فک بالا

دندان های نیش فک بالا به طور طبیعی، نسبت به دندان های مجاور خود، به صورت آپیکال رشد می کنند به همین دلیل راه درازی برای بیرون آمدن و رشد دارند. علاوه بر این، رشد آنها در مقایسه با دندان های مجاور خود دیرتر صورت می گیرد. به همین دلایل، اختلالات رشد در دندان های نیش فک بالا، از سایر دندان ها شایع تر هستند، غیر از دندان های مولر سوم (دندان های عقل). در اکثر موارد، دندان های نیش نهفته نسبت به قوس دندانی به صورت پالاتال بیرون می آیند. قرار گرفتن دندان های نیش به صورت پالاتال و فشردگی و نامرتبی دندان ها از مهم ترین عوامل خطری هستند که می توانند منجر به نهفتگی دندان های نیش فک بالا شوند.

الگوی رشد دندان های نیش فک بالا در جایی غیر عادی همیشه با خود خطراتی برای نهفتگی یا جذب دندان های مجاور به همراه داشته است. بنابراین، به منظور کاهش تعداد و شدت هر گونه پیچیدگی و مشکلات، و نیاز به درمان های ارتودنتیک بعدی، شناسایی زود هنگام و برداشتن موانع از سر راه رشد، به شدت مورد تأکید قرار گرفته اند. برای تشخیص وضعیت رشد دندان های نیش، روش های معاینات بالینی و تصاویر رادیوگرافی کمک کننده هستند.

رایج ترین درمان ها برای نهفتگی پالاتال دندان های نیش در کودکان و نوجوانان، جراحی برای برداشتن بافت روی آنها است. پس از این جراحی، درمان ارتودنسی با کمک ابزارهای ثابت انجام می شود. با این حال، کشیدن زود هنگام دندان های نیش شیری یکی از بهترین روش ها برای اصلاح مسیر رشد دندان های نیش دائمی است که در حال رشد در محلی غیر عادی هستند. این درمان اگر قبل از ۱۱ سالگی انجام شود، به احتمال زیاد موفقیت آمیز خواهد بود.

 

ارتودنسی پیشگیرانه در کودکان

ارتودنسی پیشگیرانه در کودکان

مقایسه درمان زود هنگام و درمان با تأخیر

تحقیقات حاکی از این هستند که هر چه درمان ارتودنسی، البته درمان هایی که برای ترک عادت انجام می شوند، زودتر آغاز شوند، بیشتر می توان به تأثیرگذار بودن آنها امیدوار بود. بیمارانی که نیاز به کاهش اورجت دارند و باید قابلیت های لب ها بهبود پیدا نمایند، تا خطر حوادث تروماتیک برای دندان های برجسته جلوی دهان کاهش یابد، قطعاً نیاز به درمان دارند. در بیمارانی که مال اکلوژن اسکلتی کلاس ۲ دارند، برای دستیابی به نتایج دراز مدت، ارتودنسی مداخله گر زود هنگام به شدت توصیه می شود، در غیر این صورت، ممکن است جراحی نیاز باشد.

نکته مهم ارتودنسی کودکان

تلاش هایی که برای پیشگیری و تداخل زود هنگام ارتودنسی صورت می گیرند، عموماً در کاهش تأثیرات مخرب دندانی و اکلوژنی عادات مکیدن غیر تغذیه ای و نیز از دست رفتن زود هنگام دندان های مولر شیری، عموماً موفقیت آمیز هستند. پیشگیری و درمان زود هنگام کراس بایت فانکشنال و علائم و نشانه های رشد دندان نیش در جایی غیر عادی، به همین میزان موفقیت آمیز بوده است. در چنین مواردی، اسناد و تحقیقات، احتمال درمان کامل یا کاهش چشمگیر نیاز به درمان های ارتودنسی در دوره رشد دندان های دائم را، تأیید می کنند.

ارتودنسی مداخله گر

درمان ارتودنسی در سنین پایین تحت عنوان ارتودنسی مداخله گر شناخته می شود. این درمان می تواند در سنین ۶ یا ۷ سالگی انجام شود، زمانی که فک ها هنوز در حال رشد هستند و دندان های دائم بیرون نیامده اند. هدف از انجام درمان ارتودنسی مداخله گر حذف یا کاهش نیاز به درمان در دوره رشد دندان های دائمی است. مهم ترین مزیت چنین درمانی ممکن است این باشد که در مقایسه با درمان جامع ارتودنسی با ابزارهای ثابت، از نظر تکنیکی ساده تر و نسبتاً ارزان تر است.

در این مقاله به موضوعاتی همچون نیاز به ارتودنسی مداخله گر به منظور پرهیز از پیامدهای اکلوزال و دندانی می پردازیم که نتایج از دست رفتن زود هنگام دندان های شیری و عادات مکیدن غیر تغذیه ای هستند. نیاز به مداخلات پیشگیرانه و زود هنگام در بیمارانی که اپن بایت قدامی، کراس بایت فانکشنال خلفی و علائم رشد نابجای دندان های نیش دارند نیز مورد بحث قرار می گیرد.

درمان مال اکلوژن شامل درمان های اصلاحی و نیز پیشگیرانه است. گاهی اوقات ممکن است درمان های پیشگیرانه در دوره رشد دندان های شیری یا اوایل دوره واسط دندانی (زمانی که تعدادی از دندان ها دائمی و تعدادی دیگر شیری هستند) انجام شوند، زمانی که نخستین علائم رشد نامناسب اکلوژن قابل مشاهده هستند. برای چنین درمان هایی معمولاً عادات زیان آوری مانند مکیدن های غیر تغذیه ای ترک داده می شوند تا تأثیرات منفی از دست رفتن دائمی دندان های مولر شیری از بین بروند.

ارتودنسی پیشگیرانه

ارتودنسی پیشگیرانه

ارتودنسی پیشگیرانه

درمان ارتودنسی پیشگیرانه به عنوان درمانی تعریف می شود که در طول دوره رشد دندان های شیری یا دوره واسط دندانی آغاز می شود و هدف آن ارتقاء رشد دندانی و اسکلتی، قبل از رشد دندان های دائم است. هدف این درمان اصلاح و جلوگیری از مال اکلوژن است، در نتیجه می توان نیاز به درمان های پیچیده در طول دوره رشد دندان های دائم را کاهش داد. اصول اصلی مداخلات زود هنگام حذف و از بین بردن هر گونه عامل تشخیصی اولیه به منظور کنترل و مدیریت ناهماهنگی های موجود در طول قوس دندانی و اصلاح دیسپلازی اسکلتی است. فواید این درمان عبارتند از سادگی تکنیکی آن و نسبتاً ارزان بودن آن در مقایسه با درمان های جامع با ابزارهای ثابت ارتودنسی، از طرف دیگر، این درمان در حیطه کاری دندانپزشک های با تجربه نیز قرار می گیرد.

در کشورهایی که درمان ارتودنسی به یکی از مراقبت های سلامت دهانی عمومی برای کودکان و نوجوانان تبدیل شده است، تقاضای بالایی که برای این درمان وجود دارد موجب بوجود آمدن علاقه به کاربردهای طراحی شده سیستمیک تر در ارتودنسی شده است. در تحقیقاتی که روی درمان مداخله گر صورت گرفته است مشاهده شده است که این درمان کاملاً موفقیت آمیز است و نیاز به درمان های بیشتر و پیچیده تر، کاهش چشمگیری داشته است. به همین ترتیب با زودتر شروع شدن درمان ارتودنسی، می توان تا میزان زیادی در هزینه ها صرفه جویی کرد.

ارتودنسی پیشگیرانه

ارتودنسی پیشگیرانه

ناهماهنگی در طول قوس دندانی در نتیجه پوسیدگی دندان ها

حفظ رشد سالم دندان های شیری تا زمان افتادن آنها به صورت طبیعی، برای رشد طبیعی دندان های پرمولر و نیش، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از بین رفتن مواد بین دندان ها در نتیجه عدم درمان پوسیدگی دندان های مولر شیری یا کشیدن این دندان ها قبل از بالغ شدن، می تواند با جابجایی مزیال دندان های مولر همراه باشد. پیامد این اتفاقات می تواند کوتاه شدن قوس دندانی، فشردگی و نامرتبی دندان های دائم و تغییر در ارتباط خلفی- قدامی دندان های مولر باشد.

در صورتی که این اتفاقات در مراحل اولیه و پیش از رشد نخستین دندان های مولر رخ دهند، خطر نسبتاً بالاتر خواهد بود. بعلاوه، وجود فشردگی و نامرتبی دندان ها از قبل می تواند احتمال کاهش فضا یا فاصله بین دندان ها را افزایش دهد. هر چند در یکی از مطالعاتی که اخیراً روی گروهی از کودکان انجام شده بود که پوسیدگی شدید دندان داشتند، نتایج حاکی از این بود که فشردگی دندان های فک پایین شایع تر از فک بالا است، درنتیجه به طور کلی پذیرفته شده است که خطر از بین رفتن فضا در قوس دندانی بالا بیشتر است.

در برنامه های فلورایده کردن دندان ها، استفاده از خمیر دندان های فلورایده را افزایش دادند، آگاهی از وضعیت دندان ها را افزایش دادند و درمان کافی پوسیدگی های اولیه دندان ها موجب کاهش چشمگیر ضایعات پوسیده ای می شود که در کشورهای صنعتی روی اکلوژن تأثیر می گذارند. بنابراین، ناهماهنگی های اکلوزال که در نتیجه کشیدن دندان های مولر شیری قبل از بلوغ آنها رخ می دهند، در دنیای غرب دیگر جزء مشکلات اصلی محسوب نمی شود.

ارتودنسی پیشگیرانه

ارتودنسی پیشگیرانه

توصیه شده است، در پی از دست رفتن زود هنگام هر یک از دندان های مولر، ۶ ماه قبل از بیرون آمدن طبیعی دندان های دائم جایگزین آنها، از فضا نگهدار استفاده شود. این فاصله ممکن است با ابزارهای ثابت و متحرک حفظ شود. مزیت طرح های ثابت آنها در مقایسه با طرح های متحرک، غیر وابسته بودن آنها به همکاری بیمار است. فضا نگهدارهای متحرک برای پیشگیری از افزایش فاصله بین دندان های نیش دو قوس دندانی و ارتفاع آنها، در طول دوره تبدیل دندان های شیری به دندان های دائمی توصیه می شوند.

از دست رفتن زود هنگام دندان های مولر شیری به این معنا نیست که به عنوان یک قانون کلی باید حتماً از فضا نگهدار استفاده شود، بلکه برای استفاده از آنها باید بر اساس وضعیت رشد دندان های کودک، نوع اکلوژن، قابلیت کلی برای ایجاد فاصله یا فشردگی دندان ها، وضعیت بهداشت دهان و همکاری بیمار، تصمیم گرفت.

ارتودنسی پیشگیرانه

ارتودنسی پیشگیرانه

ترک عادات مکیدن انگشت در کودکان

فعالیت و فشاری که گونه ها و لب ها از خارج و زبان از داخل وارد می کنند عوامل حائز اهمیتی هستند، زیرا می توانند رشد اکلوزال را هدایت کنند. در صورتی که تعادل بین ماهیچه های گونه و لب ها و زبان دچار اختلال شود، می تواند منجر به اختلال در رشد اکلوزال و اسکلتی شود. مکیدن یکی از کارهایی است که نوزاد به صورت غریزی انجام می دهد. در حالی که مکیدن پستانک یا انگشت از جمله نمودهای ظاهری تمایل شدید به این کار هستند. در صورتی که کودک خیلی زود با مکیدن شیشه شیر آشنا شود و مدت کوتاهی از سینه مادر تغذیه کند، می تواند منجر به عادت مکیدن پستانک شود. این عادات می توانند منجر به افزایش کراس بایت خلفی شوند.

در مقاله بعد برای شما خواهیم گفت این عادات چه تأثیرات منفی دیگری دارند و درمان زود هنگام چه کمکی می تواند به درمان آنها بکند.