نوشته‌ها

کشیدن سریالی یا پشت سر هم (سریال اکسترکشن) عبارت است از کشیدن برنامه ریزی شده دندان ها در یک توالی استراتژیک به منظور هدایت دندان های دائمی در حال رویش به موقعیت ایده آل تر.

تاریخچه ابداع شیوه سریال اکسترکشن

نخستین بار در سال ۱۹۲۹ یک ارتودنتیست از سوئد از اصطلاح “کشیدن سریالی یا سریال اکسترکشن” استفاده کرد. این تکنیک در دهه ۱۹۴۰ در ایالات متحده توسط هیز نانس تحت عنوان “کشیدن برنامه ریزی شده و تدریجی” به شهرت رسید. عموماً نانس به عنوان پدر “سریال اکسترکشن” در ایالات متحده شناخته می شود. هوتز از سوئیس در سال ۱۹۷۰ این روش را “نظارت بر دندان ها از طریق کشیدن” نامید.

فرایند انجام سریال اکسترکشن

هیچ تکنیک خاصی وجود ندارد که لازم باشد هنگام تکمیل سریال اکسترکشن دنبال شود. تشخیص دقیق و ارزیابی های مداوم در طول درمان، برای دستیابی به نتایج مطلوب بسیار مهم است.

بر اساس الگوی رویش معمولی دندان ها، طرح درمان باید شامل کشیدن دندان های نیش شیری در حدود ۸ تا ۹ سالگی باشد تا فضایی برای همراستایی مناسب دندان های پیشین ایجاد شود. این کار باید یک سال بعد با کشیدن دندان های مولر اول شیری دنبال شود. انجام این کار تضمین می کند که رویش دندان های پرمولر اول دائمی تسریع می شود و کشیدن دندان های پرمولر اول در حال رویش، فضایی را برای تراز صحیح دندان های نیش دائمی ایجاد می کند. در برخی موارد، از یک تکنیک تغییر داده شده استفاده می شود که در آن اولین دندان های پرمولر در زمان کشیدن دندان مولر اول شیری، کشیده می شوند. این تغییر اغلب در قوس دندانی پایین ضروری است، زمانی که دندان های نیش قبل از اولین دندان های پرمولر ظاهر می شوند.

سریال اکسترکشن در ارتودنسى

سریال اکسترکشن در ارتودنسى

انتخاب یک روش کشیدن مناسب

فقط کشیدن دندان های نیش شیری: انجام این کار امکان بهبود خود به خود سریع فشردگی دندان های پیشین و هم ترازی را فراهم می کند که ایجاد کراس بایت لینگوال دندان های لترال را متوقف می کند.

فقط کشیدن اولین دندان های مولر شیری: این راهکار باعث رویش زود هنگام دندان های پرمولر اول می شود، اما سرعت و میزان همراستایی دندان های پیشین را کاهش می دهد. این فرایند اغلب به منظور حفظ دندان های نیش شیری استفاده می شود.

کشیدن دندان های نیش شیری و اولین دندان های مولر: این یک سازش بین بهبود سریع همراستایی دندان های پیشین و رویش زود هنگام مورد نظر پرمولرهای اول است. در برخی موارد، این روش منجر به رویش همزمان دندان نیش و پرمولر اول می شود. این ممکن است باعث افزایش انحراف دیستال دندان های نیش دائمی شود و احتمالاً روی دندان های پرمولر اول تأثیر بگذارد.

تخلیه جوانه های دندان های پرمولر اول: این روش زمانی پیشنهاد می شود که رویش اولین دندان های پرمولر پشت دندان های نیش و دندان های پرمولر دوم باشد. این باعث می شود تا حداکثر انحراف دندان نیش در حال رویش به سمت دیستال اتفاق بیفتد و به ندرت در قوس دندانی بالا انجام می شود.

مواردی که کشیدن دندان ها به صورت متوالی انجام می شود

  • در موارد مال اکلوژن کلاس ۱ که هماهنگی بین سیستم اسکلتی و عضلانی را نشان می دهد.
  • مواردی که با کمبود طول قوس ظاهر می شوند. این با وجود یک یا چند مورد از موارد زیر مشخص می شود:
  • عدم وجود فاصله فیزیولوژیکی
  • از دست دادن زودرس یک طرفه یا دو طرفه دندان های نیش شیری با جابجایی میدلاین (خط وسط)
  • قرار گیری نادرست یا نهفته شدن دندان های پیشین لترال که رو به سمت کام و در خارج از قوس دندانی ظاهر می شوند
  • غیر عادی بودن یا فشردگی بیش از حد دندان های قدامی فک های بالا و پایین
  • تحلیل موضعی لثه در ناحیه قدامی فک پایین
  • رویش نابجای دندان ها
  • جابجایی مزیال بخش باکال
  • الگو و توالی رویش غیر طبیعی
  • فلر شدن دندان های قدامی فک پایین
  • انکیلوز (جوش خوردن دندان با استخوان فک) یک یا چند دندان
  • مواردی با رشد ناکافی برای غلبه بر مواد دندان که می تواند شامل ناهماهنگی استخوان پایه باشد
  • بیمارانی با نیمرخ صاف و ظاهری که از نظر زیبایی خوشایند هستند
سریال اکسترکشن در ارتودنسى

سریال اکسترکشن در ارتودنسى

موارد منع انجام سریال اکسترکشن

  • مال اکلوژن کلاس ۲ و کلاس ۳ با یک ناهنجاری اسکلتی
  • فاصله دندانی کافی
  • موارد آنودنشیا یا اولیگودنشیا
  • اپن بایت و دیپ بایت
  • موارد دیاستم خط وسط
  • مال اکلوژن کلاس ۱ با کمترین کمبود فضا
  • دندان های بد شکل که در نیامده اند
  • پوسیدگی گسترده
  • عدم تناسب خفیف بین طول قوس و مواد دندانی که می توان آنها را با استریپینگ پروگزیمال درمان کرد

مزایا

  • درمان فیزیولوژیک تر
  • اجتناب از آسیب روانی ناشی از درمان در سنین پایین
  • کاهش مدت زمان درمان ارتودنسی ثابت
  • بهبود بهداشت دهان و دندان و کاهش خطر پوسیدگی
  • حفظ پریودنشیوم و استخوان آلوئولار
  • نشان داده شده است که دوره نگهداری کمتری نیاز دارد
  • نتایج پایدار
  • کاهش آسیب های ایتروژنیک
  • تعادل عصبی عضلانی طبیعی به دست می آید و باقی می ماند

معایب

  • هیچ رویکرد واحدی نمی تواند به طور جهانی برای همه بیماران اعمال شود
  • زمان درمان طولانی تر می شود زیرا درمان در مراحلی انجام می شود که حدود ۲ تا ۳ سال ادامه پیدا می کنند
  • خطر ایجاد تانگ تراست (فشردن زبان از پشت و بین دندان ها)
  • کشیدن دندان های خلفی می تواند منجر به دیپ بایت شود
  • خطر کاهش طول قوس دندانی
  • ممکن است فضاهای کوچکی بین دندان های نیش و دندان های پرمولر دوم وجود داشته باشد
  • شیب محوری دندان ها ممکن است در پایان سریال اکسترکشن تغییر کند.

بریس ها (ترکیبی از براکت های ارتودنسی و سیم های کمانی) و اینویزیلاین ها می توانند ظرف مدت چند ماه یا چند سال دندان های شما را صاف کنند و بایت شما را بهبود بخشند. پس از سرمایه گذاری مالی و صرف این همه زمان، قطعاً شما نمی خواهید بهترین تلاش های ارتودنتیست خود را با یک دندان عقل به باد دهید.

گرچه این نگرانی منطقی است، اما واقعیت چندان ترسناک نیست. اینکه دندان عقل روی درمان ارتودنسی تأثیر بگذارد به وضعیت فردی بیمار بستگی دارد.

دندان عقل چیست؟

دندان های عقل، که همان سومین دندان های مولر (آسیاب بزرگ) هستند، دندان هایی هستند که در گوشه های عقبی دهان واقع شده اند و بیرون آمدن آنها بین سنین ۱۷ تا ۲۱ سالگی آغاز می شود. آنها در مقایسه با دندان های دیگر غیر طبیعی هستند، زیرا:

  • رشد آنها در ۷ سالگی آغاز می شود.
  • هیچ هدف واقعی را دنبال نمی کنند (هیچ کارایی واقعی ندارند).

شاید سال ها پیش دندان های عقل برای نیاکان ما کارایی داشته اند زیرا آنها دهان بزرگتر و رژیم غذایی سخت تری داشته اند. با این حال، اکنون که اندازه فک انسان ها کوچک تر شده است و رژیم غذایی ما به سمت غذاهای نرم رفته است، به نظر می رسد دندان های عقل بیشتر آزار دهنده باشند تا نجات بخش.

 

 

تأثیر دندان عقل روی نتایج درمان ارتونسی

تأثیر دندان عقل روی نتایج درمان ارتونسی

کشیدن دندان عقل

کشیدن دندان عقل در اواخر دهه دوم زندگی و اوایل دهه سوم یک کار کاملاً عادی است و حدود ۸۵ درصد از افراد کشیدن دندان نیاز دارند، هرچند جراحی برای همه افراد ضروری نیست. هدف از کشیدن دندان عبارت است از:

  • کاهش فوری درد و عفونت، یا
  • کاهش احتمال مشکلات دندانی در آینده.

در تحقیقات مختلف آمده است، از مهمترین علل کشیدن دندان های عقل بیماری لثه پیرامون دندان، پوسیدگی غیر قابل درمان دندان، و وجود عفونت یا تومور و کیست هستند.

بسته به نحوه رشد دندان های مولر سوم، ممکن است ارتودنتیست کشیدن دندان را پیشنهاد دهد. دندان عقل می تواند در یکی از شرایط زیر باشد:

  • نهفته – زیر لثه گیر کرده باشد.
  • بخشی از آن بیرون آمده باشد – قسمتی از آن قابل مشاهده است و بخشی از ان زیر لثه پنهان است.
  • کاملاً بیرون آمده- به طور کامل رشد کرده باشد.

جراح دهان و دندان ممکن است کشیدن دندان عقل نهفته را پیشنهاد دهد که هدف آن هم پیشگیری از بروز درد، عفونت، تومورها، و کیست ها است. دندان هایی که تنها بخشی از آنها بیرون آمده است می توانند خطر بروز عفونت های باکتریایی را افزایش دهند زیرا پاکسازی آنها دشوار است. در هر دو حالت بدن در معرض مشکلات استخوان فک و بیماری پریودنتال قرار می گیرد.

حتی دندان های عقلی که به طور کامل بیرون آمده اند نیز می توانند مشکل آفرین باشند. مسواک زدن و کشیدن نخ دندان بین دندان های عقل می تواند کار دشواری باشد زیرا در قسمت های عقب دهان واقع شده اند در نتیجه خطر پوسیدگی دندان ها افزایش می یابد.

 

 

تأثیر دندان عقل روی نتایج درمان ارتونسی

تأثیر دندان عقل روی نتایج درمان ارتونسی

دندان های عقل و درمان ارتودنسی

برای کودکان و نوجوانان، بهترین سن برای دریافت براکت های ارتودنسی بین ۸ تا ۱۴ سال است- خیلی قبل تر از بیرون آمدن دندان های عقل. در مقایسه، بیمارانی که از اینویزیلاین ها استفاده می کنند عموماً بزرگتر هستند و ممکن است دندان های عقل آنها قبلاً کشیده شده باشد. به این معنا که درمان ارتودنسی به ندرت با کشیدن دندان های عقل می تواند دندان ها را به خوبی صاف کند. آیا به این معناست که باید دریافت براکت های ارتودنسی را به تعویق انداخت؟ پاسخ منفی است

در صورتی که کودک در حال دریافت براکت ها است، به ندرت پیش می آید که با بیرون آمدن دندان های عقل لبخند اصلاح شده وی تخریب شود. جابجا شدن دندان ها اغلب به اشتباه به دندان های عقل نسبت داده می شود زمانی که بالا رفتن سن نیز می تواند مقصر باشد. معمولاً استفاده از یک ریتینر برای پیشگیری از جابجایی دندان ها کفایت می کند. علاوه بر این، ارتودنتیست می تواند پس از برداشتن براکت ها نیز روی دندان های کودک نظارت داشته باشد تا علائم فشردگی دندان ها را تشخیص دهد. درمان ارتودنسی در صورتی نیاز به کشیدن دندان های عقل دارد که این دندان ها باعث فشردگی دندان های دیگر شوند یا اینکه دندان عقل جابجا شده باشد و در عملکرد دیگر دندان ها اختلال ایجاد کنند.

اگر از روی شانس بد در طول درمان ارتودنسی دندان های عقل بیرون بیایند، هنوز هم می توان به استفاده از براکت ها یا اینویزیلاین ها ادامه داد. تنها ممکن است لازم باشد استفاده از الاینرها را مدتی متوقف نمود و اجازه داد منطقه اطراف آن بهوبد یابد، اما این نباید روی پیشرفت روند درمان بیمار تأثیر بگذارد. به طور خلاصه، تا زمانی که به طور کلی، یا به خاطر نیازهای خاص درمان ارتودنسی نیاز نباشد دندان های عقل کشیده شوند، این دندان ها نباید کشیده شوند.

فرایند کشیدن دندان

کشیدن دندان عقل معمولاً داخل مطب و توسط دندانپزشک عمومی یا جراح دهان و دندان انجام می شود. این کار تنها با تزریق داروی بی حس کننده موضعی انجام می شود؛ با این حال، اگر قرار باشد چند دندان به طور همزمان کشیده شوند، از بیهوشی عمومی یا داروهای آرامبخش استفاده می شود. دندانپزشک از قبل راجع به نوع بی حسی برای شما توضیح خواهد داد. گاهی اوقات لازم است برای کشیدن دندان عقل بافت لثه اطراف آن برش داده شود. سپس دندان با چند تکان آرام بیرون آورده می شود. پس از اتمام کشیدن دندان، ممکن است لازم باشد روی آن بخیه زده شود تا زودتر بهبود یابد.