نوشته‌ها

 براکت ارتودنسی و ونیر کامپوزیت

 

طبیعتاً همه ما می خواهیم سریع ترین و کم دردترین مسیر را به سمت لبخندی زیبا و بی نقص طی کنیم، و گزینه ای را انتخاب کنیم که با دوام ترین نتایج را در بر داشته باشد. اگر این سفر شما درمان ارتودنسی را در بر می گیرد، بریس ها و براکت ها در انواع مختلفی وجود دارند که می توان آنها را مد نظر قرار داد. احتمالاً شما نیز راجع به ونیرهای دندانی به عنوان جایگزینی برای درمان ارتودنسی چیزهایی شنیده اید. در اینجا به نکاتی اشاره می کنیم که لازم است راجع به هر دو روش درمان بدانیم و به مقایسه آنها از نظر هزینه، درمان و اثر گذاری خواهیم پرداخت.

 

 

 

بریس چیست؟

 

بریس ها ابزارهایی هستند متشکل از براکت ها و سیم کمانی که ارتودنتیست از آنها برای جابجایی تدریجی دندان ها به مرور زمان استفاده می کند. از آنها برای برطرف کردن مشکلاتی مانند ناصافی و ناهمراستایی دندان ها، و نیز ناهنجاری های متفاوتی استفاده می شود که به بایت مربوط می شوند. گرچه برخی دندانپزشک ها مشکلات اساسی ناصاف بودن دندان ها را درمان می کنند، ارتودنتیست ها عموماً با براکت ها اقدام به درمان این مشکل می کنند. این متخصص ها در اصلاح ناهنجاری های دندان ها تخصص دارند.

زمان درمان در افراد مختلف متفاوت است، اما به طور میانگین بیماران بین یک تا سه سال را باید با براکت ها سپری کنند. در طول دوره درمان لازم است به طور منظم به ارتودنتیست مراجعه شود، تا بتواند پیشرفت درمان را تحت نظر داشته باشد و بتواند تنظیمات و تغییرات لازم را بوجود بیاورد. هزینه ای که می توانید برای درمان با براکت های فلزی انتظار داشته باشید حدود ۳۰۰۰ دلار است (بدون بیمه). این هزینه برای دیگر انواع براکت ها مانند براکت های سرامیکی یا الاینرهای شفاف بالاتر خواهد بود.

 

بریس های سنتی از براکت هایی تشکیل شده اند که ارتودنتیست ها به دندان های جلوی دهان متصل می کنند، بندهایی که از فلز ضد زنگ هستند و به دندان ها متصل می شوند، سیم کمانی که به براکت ها متصل می شوند و حرکت دندان ها را هدایت می کنند، الاستیک های کوچکی که به براکت ها وصل می شوند. بریس های فلزی شکل ها، مدل ها، و متعلقات گسترده و متعددی دارند، و اجازه می دهند افرادی که از آنها استفاده می کنند ظاهر آنها را به صورت شخصی طراحی کنند. دیگر گزینه ها برای براکت ها عبارتند از:

 

براکت های سرامیکی

 

یک کامپوزیت شیشه مانند از براکت های سرامیکی تشکیل شده است که باعث می شود آنها مقداری گرانتر باشند و در مقایسه با براکت های سنتی مدت بیشتری طول بکشد تا درمان تکمیل شود. با این حال، برای افرادی که به ظاهر خود بیشتر اهمیت می دهند و زیبایی ظاهری برای آنها مهم است، این براکت های شفاف مناسب تر هستند.

 

براکت های شفاف

 

براکت های شفاف یکی دیگر از گزینه های جایگزین برای افرادی هستند که به غیر قابل دیدن بودن براکت ارتودنسی اهمیت می دهند. این نوع براکت ها از پلی کربنات سرامیک- یا فایبرگلاس تقویت شده تشکیل شده اند، این نوع براکت ها ظاهر شفافی و “همرنگ دندان” دارند، اما اغلب، دوره درمان آنها طولانی تر است.

کدام یک بهتر است؟ درمان های زیبایی یا درمان های ارتودنسی - بخش اول

کدام یک بهتر است؟ درمان های زیبایی یا درمان های ارتودنسی – بخش اول

 

تری های پلاستیکی

این نوع تری های پلاستیکی (که تحت عنوان الاینر شناخته می شوند) مانند ریتینرها هستند، از پلی پروپیلن ساخته شده اند، به گونه ای قابل گیری و ساخته می شوند که روی دندان ها قرار بگیرند، که معروفترین برندی که آنها را ارائه می دهد “اینویزیلاین” است. این نوع الاینرها شفاف و متحرک هستند و برای رعایت بهداشت دهان و دندان ها و نیز غذا خوردن مناسب هستند. با این حال، به اندازه دیگر فرایندهای پیچیده ارتودنسی و برای برخی مال اکلوژن ها مؤثر نیستند.

 

 

کدام یک بهتر است؟ درمان های زیبایی یا درمان های ارتودنسی - بخش اول

کدام یک بهتر است؟ درمان های زیبایی یا درمان های ارتودنسی – بخش اول

 

ونیر چیست؟

 

 

ونیرها پوسته های نازک و سفارشی شبیه دندان هستند که به گونه ای طراحی شده اند که سطح جلوی دندان ها را پوشش دهند تا ظاهر آنها را بهبود دهند. دو نوع ونیر دندانی عبارتند از:

 

·        ونیرهای پرسلاین: در برابر لکه مقاوم هستند و ویژگی انعکاس نور آنها دقیقاً شبیه دندان های طبیعی است.

 

·        ونیرهای رزینی: این نوع ونیرها نازک تر هستند و قبل از قرار گیری آنها روی دندان ها لازم است مقدار کمتری از سطح دندان ها برداشته شود.

 

کدام یک بهتر است؟ درمان های زیبایی یا درمان های ارتودنسی - بخش اول

کدام یک بهتر است؟ درمان های زیبایی یا درمان های ارتودنسی – بخش اول

 

موارد استفاده ونیرها عبارتند از:

 

 

·        دندان هایی که تغییر رنگ داشته اند. این اتفاق می تواند به دلایل مختلفی رخ دهد، از جمله در نتیجه درمان ریشه، مصرف برخی داروها، استفاده بیش از حد فلوراید یا پر شدگی های دندانی که باعث تغییر ظاهر دندان شده است.

 

·        دندان هایی که ساییده، لب پر شده، یا شکسته است.

 

·        دندان هایی که شکل غیر عادی دارند یا بین آنها فاصله وجود دارد.

 

 

 

کدامیک برای شما بهتر است؟

 

برای مشخص نمودن اینکه بریس ها برای شما مناسب تر هستند یا ونیرها، شما و ارتودنتیست باید مزایا و معایب هر یک، عواملی که سلامت دندان ها را تحت تأثیر قرار می دهند، و نیز اهداف زیبایی خود را مورد بررسی قرار دهید. بعلاوه، مشخص نمودن اینکه چه تعداد دندان (معمولاً  اکثر آنها) نیاز به ونیر دارند می تواند کمک کند از دیدگاه اقتصادی تصمیم بگیرید.

 

 در مقاله بعد از نقاط ضعف و قوت هر یک از این روش ها برای شما خواهیم گفت و به مقایسه آنها خواهیم پرداخت…

 

 

زمانی که فردی تصمیم می گیرد برای صاف کردن دندان ها تحت درمان ارتودنسی قرار بگیرد، جدیدترین گزینه هایی که برای درمان در اختیار دارد براکت های لینگوال (پشت دندانی) و الاینرهای شفاف به نام اینویزیلاین هستند. ابزارهای سنتی درمان ارتودنسی شامل براکت ها، سیم های کمانی، و گاهی اوقات الاستیک ها هستند، اما با وجود این گزینه های جدید، پیش از تصمیم گیری برای انتخاب نوع ابزار برای درمان، فرد نیاز دارد همه ی حقایق مربوط به تمام انواع روش های درمان را بداند تا با توجه به شرایط خود مناسب ترین را انتخاب کند.

 

مقایسه براکت پشت دندانی و اینویزیلاین

مقایسه براکت پشت دندانی و اینویزیلاین

براکت های لینگوال در مقایسه با اینویزیلاین

درمان با براکت های لینگوال یا پشت دندانی و اینویزیلاین به شهرت بسیاری رسیده اند زیرا از نظر زیبایی ظاهری راضی کننده تر هستند. هیچ یک از این دو ابزار قابل مشاهده نیستند: براکت های لینگوال در پشت دندان ها قرار می گیرند و اینویزیلاین ها شفاف هستند و مشاهده ی آنها دشوار است. بدون مشاهده ی براکت های فلزی و سیم های کمانی، دندان ها به جای درست خود جابجا می شوند، به همین دلیل افراد نگران استفاده از آنها نیستند.

امروزه در سراسر دنیا میلیون ها نفر از براکت ها استفاده می کنند که یک چهارم آنها افراد بزرگسال هستند. اکثر ارتودنتیست ها به شما روش هایی را معرفی خواهند کرد که در میان افراد بزرگسال به سرعت رو به رشد هستند. بسیاری افراد یا در کودکی تحت درمان ارتودنسی قرار گرفته اند و تمایل دارند مجدداً دندان های خود را صاف کنند، یا اینکه اکنون آمادگی دارند این کار را انجام دهند زیرا کودک آنها از این ابزارها استفاده می کرده است، بزرگ شده و آنها را از دهان خارج کرده است و اکنون آنها انگیزه ی استفاده از این ابزار را پیدا کرده اند! برخی افراد بزرگسال راجع به براکت ها اطلاعات کافی دارند و براکت های پشت دندانی (لینگوال) یا اینویزیلاین برای آنها جذابیت دارند.

مقایسه براکت پشت دندانی و اینویزیلاین

مقایسه براکت پشت دندانی و اینویزیلاین

براکت های پشت دندانی (لینگوال)

براکت های پشت دندانی از دهه ی ۱۹۸۰ تاکنون مورد استفاده قرار گرفته اند. هنوز هم بسیاری از دندانپزشک ها از این تکنیک استفاده نمی کنند، زیرا کار گذاشتن آنها به آموزش های خاصی نیاز دارد، یا اینکه ممکن است ابزار لازم آن در بازار موجود نباشد. اجزاء این نوع بریس ها درست مانند بریس های سنتی شامل براکت ها و سیم های کمانی است با این تفاوت که  به جای جلوی دندان ها به سطح داخلی دندان ها متصل می شوند. در اکثر موارد، این روش درمان بیشتر از دیگر روش ها طول می کشد زیرا براکت ها به سمت لینگوال (سمت زبانی یا داخلی) دندان ها متصل می شوند و چنین به نظر می رسد که جابجایی دندان ها با استفاده از آنها با سرعت کمتری صورت می گیرد. همان تصاویر رادیوگرافی با اشعه ی ایکس، قالب ها و عکس هایی که در روش سنتی نیاز بودند، برای درمان با براکت های لینگوال نیز کاربرد دارند. در این روش نیز، در صورت فشردگی شدید دندان ها ممکن است نیاز باشد یک یا چند دندان (ترجیحاً دندان های عقل) کشیده شوند. سپس براکت ها به صورت تک تک به سطح داخلی دندان ها چسبانده می شوند، و درست مانند ارتودنسی سنتی، سیم کمانی و الاستیک به آنها متصل می شوند، با این تفاوت که قابل مشاهده نیستند.

یکی از نگرانی های این روش درمان این است که پاکسازی دندان ها در طول درمان ارتودنسی با براکت های پشت دندانی طولانی تر و پیچیده تر از براکت های سنتی است زیرا قرار گرفتن سیم ها در این روش پیچیده تر از روش سنتی است. متأسفانه برای درمان برخی اختلالات بایت نمی توان از براکت های پشت دندانی استفاده کرد، از جمله اوربایت عمیق، زیرا اوربایت به براکت ها فشار بسیار زیادی وارد می کند و ممکن است منجر به کنده شدن آنها شود. طی یک معاینه ی ساده ارتودنتیست می تواند به شما بگوید آیا براکت های پشت دندانی برای شما مناسب هستند یا خیر.

مقایسه براکت پشت دندانی و اینویزیلاین

مقایسه براکت پشت دندانی و اینویزیلاین

بریس های اینویزیلاین

پس از مشورت با ارتودنتیست یا دندانپزشک عمومی، روند درمان معمولاً شامل عکس های تشخیصی از دندان ها، رادیوگرافی های (تصویر برداری با اشعه ی ایکس) اولیه، و قالب گیری از دهان خواهد بود. در صورت لزوم، اگر دندان ها بسیار فشرده باشند، ممکن است پیش از آغاز درمان ارتودنسی نیاز باشد دندان های فشرده یا دندان های عقل کشیده شوند.

دندانپزشک عمومی یا ارتودنتیست یک سری قالب (الاینر) پلاستیکی شفاف تهیه می کند که یکی پس از دیگری، بر اساس ترتیبی خاص و طی یک دوره ی زمانی منظم (معمولاً یک تا دو سال)، روی دندان ها قرار می گیرند تا به مرور زمان آنها را صاف کنند. هزینه ی درمان ارتودنسی با استفاده از اینویزیلاین می تواند به اندازه ی براکت های سنتی یا کمتر از آنها باشد. پس از پایان درمان ارتودنسی اکثر بیماران ریتینرهایی نیاز دارند که آنها نیز شفاف هستند.

یکی از ویژگی های منحصر به فرد تری های الاینرهای شفاف این است که برای مسواک زدن دندان ها یا کشیدن نخ دندان باید آنها را از دهان خارج کرد، به همین دلیل بیمار قادر خواهد بود مانند قبل از درمان به راحتی مسواک بزند، بر خلاف روش های متفاوتی که برای تمیز کردن دندان ها با وجود براکت ها فلزی و پشت دندانی نیاز هستند.

مقایسه براکت پشت دندانی و اینویزیلاین

مقایسه براکت پشت دندانی و اینویزیلاین

رعایت بهداشت دهان در منزل

خواه بیمار تصمیم بگیرد برای درمان ارتودنسی خود از براکت های پشت دندانی استفاده کند یا اینویزیلاین، رعایت بهداشت دهان در طول درمان یک ضرورت است. صرفنظر از اینکه چه ابزاری استفاده می کنید، کشیدن نخ دندان ضروری است. ژل های پاک کننده برای تمیز نگه داشتن بخش هایی از دندان مناسب هستند که با براکت ها پوشیده شده اند و بیشتر مستعد “دکلسیفیکاسیون” هستند. دکلسیفیکاسیون عبارت است از کاهش مواد معدنی سطح دندان و کاهش سختی آن. مهم نیست برای درمان خود کدام گزینه را انتخاب می کنید، اصلاح نحوه ی قرار گیری دندان ها ارزش سرمایه گذاری دارد.