تی اسکن چه اهمیتی در درمان ارتودنسی دارد؟

اکلوژن موضوع بسیار مهمی برای رشته های مختلف دندانپزشکی است. روش های مختلفی برای ارزیابی الگوی اکلوژن استفاده شده است. کاغذ آرتیکولاسیون یا کاغذ اکلوزال رایج ترین روش برای ارزیابی اکلوژن صحیح است. تی اسکن، سیستم آنالیز اکلوزال دیجیتال است که برای ارزیابی و سنجش تماس اکلوزال در زمان واقعی و نیروی اکلوژن استفاده می شود.

هدف این مقاله ارائه مروری دقیق بر سیستم تی اسکن است که شامل مونتاژ، حسگر، کالیبراسیون، مکانیسم، تفسیر داده ها، کاربرد، مزایا، محدودیت ها و بحث است.

اکلوژن چیست؟

اکلوژن “عمل یا فرآیند بستن یا بسته شدن” یا “رابطه استاتیک بین سطوح برش دهنده یا جونده دندان های فک بالا یا دندان های فک پایین یا آنالوگ های دندان” است. برای عملکرد مناسب، تماس های اکلوزال باید با سیستم دهانی – فکی هماهنگ باشند. ایده اکلوژن نه تنها به تعاملات تماسی مورفولوژیکی بین دندان ها محدود می شود، بلکه تعاملات مورفولوژیکی – عملکردی دینامیک بین تمام اجزاء سیستم جونده، از جمله دندان ها، بافت های پریودنتال، سیستم عصبی – عضلانی، مفصل فکی – گیجگاهی و استخوان های جمجمه – صورت را نیز شامل می شود.

هنگامی که دندان های فک پایین با دندان های فک بالا برخورد می کنند، تماس های اکلوزال برقرار می شوند. تماس های نزدیک، نواحی هستند که از تماس تا شکاف ۵/۰ میلی متری بین سطوح تماس دندان ها متغیر هستند، در حالی که تماس های غیر نزدیک، نواحی هستند که در آنها فاصله ۵/۰ تا ۲ میلی متری بین سطوح تماس دندان ها وجود دارد. در میان مفاهیم مختلف موجود اکلوزال، مفهوم معرفی شده توسط بونویل Bonwill، یعنی اکلوژن متعادل دو طرفه، پذیرفته تر است.

ترومای اکلوزال به دلیل توزیع ناهموار فشار بر روی دندان های اکلوزال که اغلب به طور همزمان با هم تماس ندارند، رخ می دهد. تماس های اکلوزال غیر معمول و ارتفاع اکلوزال بیش از حد یک ترمیم معمولاً منجر به ترومای اکلوزال می شود. نشان داده شده است که بافت های دندانی، پریودنتال و حتی ایمپلنت های دندانی ممکن است تحت نیروهای بایت بالاتر و یا اضافه بار حرکتی، دچار زوال شوند و در نهایت منجر به از دست رفتن استخوان و عوارض ناشی از شکست شوند. تداخل های بیرون زدگی غیر معمول منجر به اثرات مضر بر مفاصل فکی – گیجگاهی یا با حرکت فک پایین به یک موقعیت نامناسب فیزیولوژیکی می شوند که منجر به درد عضلانی (میالژی myalgia) می شود. نیروهای مخرب در صورتی رخ می دهند که نقاط تماس زود رس یا مزاحم (مانند تماس های ناگهانی در سمت غیر فعال) از طریق سیستم جونده تشخیص داده نشوند و همچنین ممکن است منجر به اختلالات عملکردی مانند فشردن دندان ها، درد عضلات گردن و صورت و به خطر افتادن اعصاب درون مفصل فکی گیجگاهی (TMJ) شوند که در اختلالات مختلف فکی گیجگاهی (TMDs) مشاهده شده است. در مقابل، اکلوژن مرکزی ناپایدار و یا اختلالاتی مانند آتروفی استخوانی ناشی از عدم استفاده به دلیل ارتفاع کم اکلوزال رخ می دهند. بنابراین، ارزیابی اکلوژن برای رفع این مشکلات اکلوزال بسیار مهم است.

شاخص های مختلف اکلوزال توسط پزشکان برای تجزیه و تحلیل تماس های اکلوزال استفاده شده اند. در عمل بالینی، روش های مرسوم مورد استفاده عبارتند از کاغذ آرتیکولاسیون یا اکلوزال، نوارهای ابریشمی، موم های قالب گیری، مواد قالب گیری و فویل shimstock، برای هدایت انتخاب تماس در طول تنظیم اکلوزال و اغلب با بازخورد “احساس” اکلوزال بیمار ترکیب می شوند. توانایی اندازه گیری نیروهای اکلوزال توسط هیچ یک از این روش های مواد دندانپزشکی استاتیک ذکر شده نشان داده نشده است. رایج ترین روش، استفاده از کاغذ آرتیکولاسیون برای تعیین نیروی بیش از حد در تماس های اکلوزال مختلف است. وقتی بیماران دندان های خود را روی نوارهای کاغذ آرتیکولاسیون قرار می دهند، علائم جوهری مختلفی روی سطح دندان ها ظاهر می شوند. مطالعات مختلف در مورد کاغذ آرتیکولاسیون، خواص فیزیکی مانند ضخامت، ترکیب، زیر لایه جوهر و تغییر شکل پلاستیک را تجزیه و تحلیل می کنند. اما هیچ یک از این تحقیقات علمی ثابت نمی کنند که اندازه علامت کاغذ آرتیکولاسیون یا ویژگی های ظاهری علامت، می توانند بارهای اکلوزال مختلف موجود را به طور دقیق توصیف کنند. علاوه بر تعیین اینکه کدام تماس ها نیرو زا هستند و کدام نیستند، “تفسیر ذهنی” توسط اپراتور مورد نیاز است. مطالعات انجام شده روی قالب های اپوکسی مانت شده که تحت بارهای اکلوزال اعمال شده مختلف قرار گرفتند، نتیجه گرفتند که هیچ رابطه مستقیمی بین مساحت علامت کاغذ (اندازه) و بار اکلوزال اعمال شده وجود ندارد. علاوه بر این، هنگامی که کاغذ آرتیکولاسیون در طول تماس های بین دندانی بیمار به صورت داخل دهانی استفاده می شود، در معرض تکه تکه شدن و سوراخ شدن قرار می گیرد که نشان می دهد تکرارپذیری علامت گذاری آن ضعیف است. با وجود این، بارها در کتاب های درسی مربوط به اکلوژن توصیه شده است که ناحیه علامت گذاری شده، نماینده بار موجود در علامت گذاری است. برای رفع این ذهنیت گرایی در تفسیر علامت گذاری های کاغذی آرتیکولاسیون، سیستم تجزیه و تحلیل نیروی اکلوزال کامپیوتری T-scan توسط تحقیقات دندانپزشکی معرفی شده است.

این مقاله به تفصیل در مورد فناوری T-scan جنبه عملکردی آن و رویکرد چند رشته ای برای ارائه خدمات بهتر به بیمار توضیح خواهد داد.

تاریخچه و پیشینه

تکامل فناوری T-scan در ۳۶ سال گذشته با T-scan I در سال ۱۹۸۴ آغاز شد. اولین فناوری حسگر محصور شده با جوهر مایلار (G1) حساس به فشار، یک سیستم کامپیوتری جدید به نام T-scan توسط Maness و همکارانش در سال ۱۹۸۴ توسعه داده شد که می تواند نیروهای اکلوزال را به راحتی و به راحتی ثبت کند. در سال ۱۹۸۷، شرکت tek scan، T-scan را توسعه داد، اولین فناوری حسگر مبتنی بر شبکه که دقیقاً برای آنالیز اکلوزال طراحی شده بود و یک ابزار تشخیصی قدرتمند در پاسخ به نیاز دندانپزشکان به دنبال راهی دقیق برای اندازه گیری دینامیکی اکلوژن است. حسگر نسل اول (G1) بر اساس چندین مطالعه بالینی، تغییرات زیادی در طراحی و بهبود ظرفیت ثبت خود داشته است. سپس همین شرکت T-scan II را برای ویندوز در سال ۱۹۹۵، T-scan III  (نسخه های نرم افزاری ۵، ۶ و ۷) را در سال ۲۰۰۴ و آخرین نسل حسگر با کیفیت بالا (HD) را که به طور قابل توجهی حساس تر و نازک تر از حسگرهای قبلی است، توسعه داد. بعداً، توسعه ضبط توربو در سال ۲۰۰۸، تا نسخه ۲۰۱۴ که با نام T-scan 8 شناخته می شود. مدل هندپیس T-scan در سال ۲۰۱۵ با نام T-scan Novus (نسخه نرم افزاری ۹.۱) به روزرسانی شد و آخرین به روزرسانی آن، نسخه نرم افزاری T-scan v10 است که در سال ۲۰۱۸ معرفی شد. طراحی اولیه سیستم T-scan بارها و بارها از نظر نرم افزاری و سخت افزاری اصلاح و بهبود یافته است تا اینکه به نسخه امروزی سیستمT-scan III رسیدیم.

سیستم T-scan به چه صورت است؟

T-scan یک دستگاه آنالیز نیروی اکلوزال کامپیوتری است. در دندانپزشکی پروتز و ترمیمی، این دستگاه نقش اساسی در آنالیز عملکردی بالینی ایفا می کند. هنگامی که بیمار بایت خود را روی حسگر اکلوزال قرار می دهد، داده های اکلوزال روی صفحه کامپیوتر مشاهده می شوند. این داده ها به صورت تصاویر دو بعدی و سه بعدی پویا با ستون های رنگی از آبی (نیروی بهینه) تا قرمز (نیروی بالا) مشخص می شوند و داده ها روی یک هارد دیسک ذخیره می شوند که می توان آن را در قالب ویدیو پخش کرد. این داده های اکلوزال قابل اندازه گیری به پزشکان کمک می کنند تا تنظیمات دقیق و هدفمندی را در طول تعادل اکلوزال پس از اعمال پروتز، ترمیم، ارتودنسی یا ایمپلنت انجام دهند. فناوری نسل جدید T-scan این امکان را برای پزشک فراهم می کند تا نیرو، زمان بندی، تعادل و محل تماس ها را در زمان واقعی ثبت کند. این فناوری ترتیب تماس های اکلوزال را تجزیه و تحلیل می کند و درصد تغییرات نیرو و کارایی اکلوژن را از اولین تماس اکلوژن تا حداکثر تداخل بین دندان ها اندازه گیری می کند. این فناوری می تواند به سرعت نارس بودن، نقاط بلند، نواحی دارای نیروی بیش از حد، تمرکز نیروی غیر یکنواخت را تعیین کرده و زمان اکلوژن را به طور دقیق تجزیه و تحلیل کند.

مونتاژ قطعات مختلف T-scan

سیستم T-scan یک دستگاه کامپیوتری است که شامل موارد زیر است:

• دستگاهی با یک سنسور یکبار مصرف اندازه گیری فشار U شکل مسطح.
• نگهدارنده سنسور.
• یک مجموعه دسته با کابل.
• واحد سیستم.
• نرم افزار کامپیوتر.
• رابط USB برای اتصال به کامپیوتر یا لپ تاپ.
• یک چاپگر.

دستگاه دستی، سخت افزار سیستم است که شامل سنسور U شکل است که در دهان بیمار بین سطوح اکلوزال دندان ها قرار می گیرد و به پورت USB کامپیوتر متصل می شود.

سنسور

این قطعه کلیدی برای ضبط کردن ثبت اکلوزال است. اندازه گیری های قابل اعتماد نیروهای گاز گرفتن اکلوزال به صورت کمی توسط حسگر به دست می آیند. این حسگر به ثبت توالی تماس های اکلوزال بر حسب زمان (به صورت فیلم) و نیروی مرتبط با هر تماس اکلوزال کمک می کند.

سنسور آبی نسل اول (G1) از یک شبکه جوهر حساس به فشار لمینت شده مایلار تشکیل شده بود که به شکل قوس دندانی شکل گرفته بود. هنگامی که به صورت داخل دهانی قرار داده و بارگذاری می شد، حسگر توالی تماس اکلوزال و اطلاعات نیروی نسبی را به صورت بلادرنگ ارسال می کرد که ۱۶ سطح نیروی داخل دهانی را در فواصل زمانی ۰۱/۰ ثانیه تفسیر می کرد. حسگر T-scan نسل دوم (G2) نازک تر و انعطاف پذیرتر بود.

شرکت Tek scan در کنار T-Scan II، جوهر مقاومتی اختصاصی خود را برای استفاده در نسل سوم (G3) حسگرهای T-Scan توسعه داد. این جوهر جدید برای بهبود هیسترسیس، رانش و تکرارپذیری حسگر طراحی شده بود. این جوهر شامل دو لایه مایلار بود که یک شبکه چاپ شده روی صفحه از ردیف ها و ستون های جوهر مقاومتی چاپ شده بین آنها را در بر می گرفت. هر تقاطع بین یک ردیف و یک ستون نشان دهنده یک عنصر حسگر (سنسل) است که عنصر ثبت نیرو و زمان حسگر است. نیروی اعمال شده به هر سنسل، تغییری در مقاومت جوهر ایجاد می کند که منجر به افت ولتاژ در هر سنسل بارگذاری شده می شود. سخت افزار (الکترونیک موازی) جریانی را برای حسگر فراهم می کند، سیگنال را برای حسگر تنظیم می کند و با افت ولتاژهای مختلف در سراسر حسگر، جمع آوری داده ها را برای حسگر انجام می دهد.

در سال ۲۰۰۲، طراحی حسگر دوباره تغییر کرد به گونه ای که اندازه عنصر حسگر فعال (سنسل) ۳۳% افزایش یافت در حالی که مساحت سنسل غیر فعال ۵۰% کاهش یافت. این طراحی، نسل چهارم یا حسگر با کیفیت بالا (HD)، سنسل را در شبکه ثبت بسیار نزدیک تر به هم قرار می دهد.

T-scan III v10 از یک حسگر فوق نازک (۰۰۴/۰ اینچ، ۱/۰ میلی متر) و قابل استفاده مجدد استفاده می کند که برای تناسب با قوس دندانی شکل گرفته است. طراحی ساختاری حسگر HD شامل دو لایه مایلار است که شبکه ای از ردیف ها و ستون های جوهر مقاومتی چاپ شده بین آنها را در بر می گیرد. حسگرهای T-Scan در دو اندازه بزرگ و کوچک موجود هستند. بزرگ برای قوس های دندانی پهن داخلی – جانبی و قدامی – خلفی بلند و کوچک برای قوس های دندانی باریک داخلی – جانبی و قدامی – خلفی کوتاه. حسگر اندازه بزرگ می تواند قوسی تا عرض ۶۶ میلی متر و عمق ۵۶ میلی متر را در خود جای دهد و شامل ۱۳۷۰ سنسل است، در حالی که حسگر اندازه کوچک می تواند قوسی تا عرض ۵۸ میلی متر و عمق ۵۱ میلی متر را در خود جای دهد و شامل ۱۱۲۲ سنسل است. هر سنسل در یک حسگر T-Scan به ۲۵۶ مقدار ممکن محدود می شود و سیستم هشت تنظیم حساسیت مختلف را ارائه می دهد. در هر تنظیم، نیروها در هر سنسل به صورت درصد حداکثر نیروی ثبت شده نمایش داده می شوند. تک تک کاسپ های دندان ها نیروی بایت را بر تعداد نسبتاً کمی از سنسل ها اعمال می کنند، معمولاً ۲۵ تا ۲۵۰ در حالت بسته شدن کامل.

کالیبراسیون حسگر

کالیبراسیون حسگرهای T-Scan برای ثبت قابل اعتماد نیروهای مطلق بایت مورد نیاز است. ابتدا به کاهش واریانس ناشی از قرارگیری حسگر و اشباع سنسل های مجزا نیاز است. این ممکن است با توزیع نیروها در هر کاسپ در ناحیه وسیعی از حسگرها همراه باشد. پس از کاهش واریانس به سطوح قابل قبول، هر حسگر باید با نیروهای شناخته شده به گونه ای کالیبره شود که تماس دندان های بیمار را تقلید کند. یک کالیبراسیون قابل اعتماد امکان تبدیل خروجی حسگر T-Scan را در حین گاز گرفتن در افراد انسانی به واحدهای نیروی مطلق فراهم می کند.

تکنیک ثبت در T-scan

بیمار به راحتی در حالت ایستاده و با نگاه به جلو نشسته است. فک پایین موازی با کف نگه داشته می شود. دسته ضبط به همراه حسگر و پایه حسگر، در دهان بیمار قرار می گیرد، به گونه ای که نشانگر پایه حسگر بین دو دندان پیشین مرکزی فک بالا قرار می گیرد و دسته اسکن تا حد امکان موازی با صفحه اکلوزال نگه داشته می شود. ضبط با فشار دادن دکمه روی دسته ضبط آغاز می شود. از بیمار خواسته می شود دهان خود را تا زمان رسیدن کامل به کاسپ ها به یکدیگر، بدون انجام هیچ حرکت چرخشی، ببندد. پس از فشار دادن دکمه دسته، مدل قوس دندانی به طور خودکار روی صفحه ایجاد می شود.

مکانیسم T-scan

هنگامی که بیمار حسگر را گاز می گیرد، تغییر حاصل در مقاومت الکتریکی، به تصویری روی صفحه تبدیل می شود. این برنامه را می توان در دو حالت اجرا کرد: تجزیه و تحلیل زمان و تجزیه و تحلیل نیرو. تحلیل زمان، اطلاعاتی در مورد مکان و زمان تماس ها ارائه می دهد که روی صفحه نمایش داده می شوند و تماس های اول، دوم و سوم یا بیشتر با رنگ های مختلف نمایش داده می شوند. در بالای صفحه مانیتور، زمان هر تماس متوالی در مورد تماس اول نمایش داده می شود. تحلیل نیرو، مکان تماس ها و نیروی نسبی آنها را در پنج سایه رنگی مختلف نشان می دهد. در پایین صفحه، طول بایت قابل خواندن است. در حالت تحلیل نیرو، می توان دو حالت فرعی را انتخاب کرد، یعنی “لحظه ای” که تماس ها را در موقعیت های خاص فک پایین ثبت می کند که به عنوان یک عکس فوری از نیرو، یک ثبت واحد لحظه ای از نیرو، و “متوالی” که تماس را در طول حرکت فک پایین تجزیه و تحلیل می کند که به عنوان یک فیلم نیرو بدست می اید، یک ضبط پیوسته ۳ ثانیه ای از نیرو متشکل از حدود ۱۸۰ فریم.

نیروهای اکلوزال در T-Scan فقط به جای مقادیر مطلق، در مقادیر نسبی نیرو نمایش داده می شوند، زیرا نیروهای اعمال شده بین نقاط تماس مختلف با تغییر در نیروهای عضلانی تغییر می کنند. ثبت تغییرپذیری نیرو زمانی رخ می دهد که مقادیر مطلق نیرو اندازه گیری شوند. بنابراین، با اندازه گیری سطوح نیروی نسبی در طول زمان سپری شده روی کاسپ ها و حفره های مختلف، می توان به راحتی محل تماس هایی را که خیلی زود با نیروی اکلوزال خیلی زیاد یا خیلی کم برخورد می کنند، پیدا کرد. این روش می تواند تماس اکلوزال اولیه، ترتیب وقوع تمام تماس های اکلوزال و میزان بارگذاری نیروی اکلوزال نسبی در هر تماس را ارزیابی کند. این روش ما را قادر می سازد تا تغییرات نیرو را در طول فرآیند تکامل تماس ارزیابی کنیم.

تفسیر داده های T-scan

داده های ثبت شده به صورت یک فیلم نیرو نشان داده می شوند که در آن مسیر مرکز نیرو، تاریخچه مسیر مرکز نیرو را از ابتدای ضبط فیلم نیرو، تا فریم نمایش داده شده فعلی، نشان می دهد. میزان نیروی اکلوزال نسبی در نمودارهای میله ای رنگی سه بعدی نمایش داده می شوند. رنگ و ارتفاع هر میله، شدت نیرو در هر تماس را کمّی می کند. بزرگی بار اکلوزال با کدگذاری رنگی مشخص می شود، حداکثر با رنگ قرمز و حداقل نیرو با رنگ آبی نشان داده می شود.

بنابراین، با کسب اطلاعات در مورد اولین تماس اکلوزال، می توان آن را تنظیم کرد و تماس اکلوزال همزمان را برقرار نمود. نتیجه این درمان اکلوزال این است که بیمار می تواند در پایان، احساس تماس گسترده تری را احساس کند، دلیل آن این است که ایجاد تماس های اکلوزال همزمان دو طرفه واقعی و قابل اندازه گیری با استفاده از T-scan قابل دستیابی است.

کاربردهای T-scan

• غربالگری تشخیصی: دندان های طبیعی با اختلال اکلوزال یا ترومای اکلوزال، دلیل بسیاری از آسیب شناسی ها در دهان هستند. T-scan به عنوان ابزاری ارزشمند در تشخیص ترومای اکلوزال عمل می کند.
• آموزش بیمار (پذیرش درمان، بهبود طول عمر، افزایش راحتی، حذف ویزیت های اضافی)، تشخیص اکلوزال و تعادل.
• پروتزهای دندانی: جایگزینی دندان های تکی یا چندتایی با روکش، بریج، دندان مصنوعی کامل یا پارسیل به طور معمول در دندانپزشکی برای دستیابی به عملکرد و زیبایی مناسب انجام می شود. اکلوژن نامناسب یک چالش بزرگ است. سیستم T-Scan به عنوان یک روش غربالگری تشخیصی برای پایداری اکلوزال در موقعیت بین کاسپی و تعادل اکلوزال مورد استفاده قرار گرفت.
• ایمپلنتولوژی: ایمپلنت های دندانی ممکن است تحت بار اضافی و نیروهای بایت بالاتر دچار آسیب شوند و در نهایت منجر به تحلیل استخوان و شکست ایمپلنت شوند. T-scan در فواصل زمانی هزاران ثانیه ای نشان می دهد که چگونه نیرو به دندان ها و ایمپلنت های مجاور اعمال می شود.
• اختلالات گیجگاهی فکی: زمان طولانی عدم اتصال، تعداد دفعات تماس های زود هنگام و عدم تقارن در نیروی اکلوزال و اختلال مفصل داخل کپسولی منجر به مشکلات متعدد مرتبط با مفصل فکی گیجگاهی می شود. استفاده از T-scan و تکنیک های کینزیوگرافیkinesiographic در ترکیب با الکترومیوگرافی electromyography برای تعیین عوامل خاصی مانند ترتیب زمانی و قدرت نقاط تماس، فعالیت عضلانی یا حرکات خاص فک پایین استفاده می شود.
• تکمیل کار: از آنجا که کاغذ آرتیکولاسیون نیرو، تعادل یا زمان بندی را اندازه گیری نمی کند، وسیله ای برای تکیه بر آن نیست. T-scan این امکان را برای پزشک فراهم می کند تا کار را با دقت و اطمینان به پایان برساند.
• ارتودنسی: یکی از اهداف درمان ارتودنسی بهبود اکلوژن و دستیابی به نیروی بایت مناسب است. استفاده از T-Scan قبل و بعد از درمان ارتودنسی برای هر بیمار به دستیابی به هدف اصلاح مال اکلوژن و حفظ نیروی بایت مناسب کمک می کند.
• دندانپزشکی ترمیمی: دندانی که به طور نامناسب ترمیم شده است می تواند باعث مشکلات متعددی مانند سر درد، مشکلات مرتبط با TMD، شکستگی زود هنگام دندان یا ترمیم و مهم تر از همه عدم تعادل در اعمال نیرو به صورت دو طرفه در حین جویدن شود. T-scan وجود دندان بسیار یا بلند یا کوتاه ترمیم شده را رد می کند و زمان تکمیل ترمیم و مراجعه مجدد را کاهش می دهد.
• جراحی دهان و فک و صورت: شکستگی های فک پایین و دنتو آلوئولار در تصادفات جاده ای رایج هستند. این امر منجر به اختلال جزئی یا عمده در جفت شدن دندان ها می شود که منجر به کاهش نیروهای بایت می گردد. T-scan می تواند نقش مهمی در ارزیابی اکلوژن پس از درمان پس از جراحی داشته باشد و مشخص شد که برای قضاوت در مورد دقت دستگاه جدید مؤثر است. همچنین نقش مهمی در تعیین دقت اکلوژن پس از جراحی ارتوگناتیک دارد.

مزایای T-scan

• محل و زمان تماس دندان و اکلوژن را به صورت سه بعدی اندازه گیری می کند.
• تماس ها و تداخل های زود هنگام را می توان در اکلوژن پویا به جای استاتیک شناسایی کرد.
• ابزاری قابل اعتماد برای تشخیص تماس های اولیه است و به طور مؤثر برای بررسی تعادل های اکلوزال استفاده می شود.
• امکان تجزیه و تحلیل تقارن روابط نیرو در قوس دندانی را فراهم می کند.
• کمک به دستیابی به تشخیص دقیق.
• افزایش کیفیت مراقبت.
• افزایش آموزش بیمار و افزایش مشارکت بیمار و پذیرش درمان.
• کاهش زمان درمان.
• کاهش خطر شکست ایمپلنت، دندان های آسیب دیده، دندان مصنوعی ناپایدار، اسپلینت های ناکارآمد و شکستگی های پرسلن.
• افزایش راحتی بیمارانی که پروتز دندان دارند.
• داده ها قابل ثبت و ذخیره هستند.
• مستندسازی قانونی نتایج.
• ساختن روش درمان خود.
• افزایش ارجاع از سوی پزشکان دیگر.

محدودیت های T-scan

• به دلیل انعطاف پذیری ناکافی فویل، جابجایی کنترل نشده در فک پایین مشاهده شده است که منجر به داده های نادرست می شود.
• سطح فیلم حسگر همیشه حساسیت یکنواختی نشان نمی دهد و فیلم حسگر برای ثبت دقیق به پیش شرط بندی نیاز دارد.
• حسگرها می توانند اکلوژن را تغییر داده و در اکلوژن اختلال ایجاد کنند.
• مواد ثبت اکلوزال نازک تر، ثبت های پایدارتری از نقاط تماس ارائه می دهند. برای تحقق این امر، حسگرهای T-Scan تا حد امکان نازک (۱/۰ میلی متر) ساخته می شوند که در مقایسه با نشانگرهای اکلوزال مانند ابریشم آرتیکولاتور، همچنان نسبتاً ضخیم تر هستند. حسگر ضخیم ممکن است حس عمقی دندان را مهار کند.
• حسگرها ممکن است هنگامی که نیروها روی یک ناحیه کوچک، مانند کاسپ تیز دندان، متمرکز می شوند، آسیب ببینند. این امر ممکن است منجر به ثبت نادرست تماس اکلوزال و/یا مصنوعات در تصاویر تولید شده شود.
• سیستم T-Scan می تواند تداخل های اکلوزال را که تنها از ۶/۰ میلی متر در ابعاد تجاوز می کنند، بازتولید کند.
• همچنین، دو حالت متفاوت سیستم (حالت های تحلیل نیرو و زمان) ممکن است داده های تماس اکلوزال متفاوتی را تقلید کنند. نشان داده شده است که حالت زمان حداکثر تعداد تماس ها را ثبت می کند، در حالی که حالت نیرو کمترین تغییرپذیری را نشان می دهد. با این حال، این تغییرات اندک هستند.
• فاقد تکرارپذیری داده ها است.
• عدم توانایی در اندازه گیری مقدار مطلق نیروی بایت.

مسائل ایمنی T-scan

سیستم های T-scan توسط FDA به عنوان دستگاه های کلاس I طبقه بندی می شوند. آنها دارای ریسک پایینی هستند زیرا “حمایت کننده زندگی، حفظ کننده زندگی یا دارای اهمیت قابل توجهی در جلوگیری از اختلال در سلامت نیستند و خطر بالقوه غیر منطقی بیماری یا آسیب را ایجاد نمی کنند”.

نتیجه گیری

اگرچه تعیین اکلوژن صحیح یک کار چالش برانگیز است، T-scan به عنوان دستگاه نقشه برداری اکلوزال برای ثبت الگوی اکلوژن عمل می کند و امروزه به طور گسترده در دندانپزشکی مورد استفاده قرار می گیرد و ادعا می کند که اکلوژن را اصلاح می کند. داده های بدست آمده از T-scan را می توان به سه روش تجزیه و تحلیل کرد:

• مدت و بزرگی نسبی تمام تماس های دندانی را نشان می دهد.
• نیروهای بارگذاری نامتناسب و نیروهای ضربه ای گذرا که روی دندان های خاص عمل می کنند را شناسایی می کند.
• تماس فعال دندانی که در محدوده عملکردی حرکت فک پایین رخ می دهد و تعامل بین تداخل های کاری و غیر کاری را شناسایی می کند.

سیستم T-scan حساسیت و ویژگی کافی را به عنوان یک ابزار تشخیصی ارائه داده و قابلیت اطمینان بالاتری را در شرایط داخل دهانی در حضور بزاق ارائه می دهد. این فناوری تفسیر ذهنی داده های آنالیز اکلوزال را کاهش می دهد و ثبت اطلاعات اکلوزال پویا را فراهم می کند. این روش به ارزیابی نتایج درمان کمک می کند. اگرچه هزینه آن بسیار بالاست، اما روشی ارزشمند برای ارزیابی بالینی و درک مشکلات اکلوزال است و همچنین ابزاری مهم برای اهداف آموزشی ارائه می دهد.