نگین یا براکت توربو حاصل اتصال مواد کامپوزیتی به سطح پالاتال یا اکلوزال دندان ها است. هدف اصلی استفاده از آنها پیشگیری از تماس شدید دندان های بالا با ابزاری است که به طور ثابت روی دندان های افرادی قرار گرفته است که اوربایت عمیق دارند اما می توانند در مواردی مانند کراس بایت یا پر کاری ماهیچه های مربوط به جویدن نیز مفید واقع شوند.

از گذشته تاکنون ارتودنتیست ها اوربایت عمیق را با بایت پلیت های آکریلیک متحرک و ثابت روی دندان های جلوی فک بالا برطرف کرده اند. این ابزارها دندان های عقب را از هم باز می کنند؛ عملکرد ماهیچه های مربوط به جویدن را تغییر می دهند؛ بیرون آمدن، رو به جلو آوردن و صاف کردن دندان های جلو را ممکن می سازند. بایت پلیت های متحرک مستلزم مسئولیت پذیری بیمار و نیز، تنظیم منظم ابزار برای جابجایی ارتودنتیک دندان ها است. بایت پلیت هایی که با بند به دندان متصل می شوند جایگزینی ثابت هستند، اما کمتر می توانند دندان ها را جابجا کنند و می توانند موجب بروز حساسیت در دندان ها شوند.

توربو بایت های فلزی جایگزین بایت پلیت های آکریلیک شدند. نمونه اولیه آنها، تغییر یافته براکت های لینگوال دندان های جلوی فک بالا بود. پس از اتصال یک تا چهار نگین به سطح پالاتال دندان های جلوی فک بالا، دندان های جلوی فک پایین روی لبه های اکلوزال ۴۴ درجه توربو جفت می شوند تا به باز کردن بایت کمک کنند. تصور می شد برای تغییر عملکرد ماهیچه ها، فلز ماده ای بهتر از آکریلیکی باشد که در بایت پلیت های سنتی استفاده می شد.

شاید این مطلب نیز برای شما مفید باشد:  تجهیزات ارتودنسی (بخش اول)

توربوهای فلزی، بواسطه دوام آنها، سهولت در حفظ بهداشت، و سادگی استفاده، جایگزین بایت پلیت ها شدند، اما بدون مشکل هم نبودند. مهم تر از همه اینکه، گاهی اوقات کارگذاری توربوهای فلزی کار دشواری است، که به علت آناتومی لینگوال دندان های جلوی فک بالا است. نگین های فلزی خلفی شامل تاج هایی از فلز ضد زنگ هستند که روی دندان های مولری که مشکل ندارند قرار می گیرند. از جمله عوارض جانبی شایع توربوهای فلزی نوک زبانی حرف زدن (در تلفظ حروفی مانند س و ز) و لرزش غیر قابل تحمل دندان ها است. این مشکلات منجر به ساخت جایگزین رزینی آنها برای اصلاح اور بایت شد.

نگین براکت یا براکت توربو

نگین براکت یا براکت توربو

اصلاح مشکل اوربایت

بیمارانی که رتروگناتی retrognathia (قرارگیری فک ها عقب تر از سطح جلویی پیشانی) دارند یا جلوی قوس دندانی فک پایین آنها عقب تر است، بیشتر مستعد پیشرفت اور بایت عمیق و قوس اسپی (curve of Spee) شیب دار هستند. دندان های جلوی فک پایین تا زمانی که با دندان های روبرو یا بافت نرم پالاتال تماس پیدا کنند به رشد خود ادامه می دهند، و بخشی از جلوی قوس اسپی را تشکیل می دهند. سپس مولرهای دوم به صورت دیستال نسبت به مولرهای اول بالا بیرون می آیند و هیچ مانعی برای متوقف ساختن آنها وجود ندارد تا اینکه با دندان های مولر دوم فک بالا تماس پیدا کنند.

اصلاح اوربایت به فرایندی برعکس این روند، تا سطح قوس اسپی نیاز دارد. مخصوصاً زمانی که دندان های پرمولر و مولرهای اول رو به جلو هستند، در حالی که دندان های جلو، نیش، و مولرهای دوم رو به عقب هستند. هم سطح کردن کامل قوس اسپی بدون باندینگ مولرهای دوم فک پایین دشوار است، زیرا وجود آنها یک بازوی اهرم مانند برای دندان های عقبی فک پایین فراهم می آورد.

شاید این مطلب نیز برای شما مفید باشد:  تحلیل ریشه دندان در طول درمان ارتودنسی

از آنجا که منحرف کردن دندان های عقب رو به بیرون و اصلاح اور بایت در بیمارانی که زاویه فک آنها پایین است می تواند چالش بر انگیز باشد، مولرهای دوم فک پایین باید هر چه زودتر باند شوند. الاستیک (کش) های سبک، عمودی خلفی می توانند برای کمک به رو به بیرون آوردن دندان های پرمولر استفاده شوند. در صورتی که ماهیچه های جویدن فرد فعالیت زیادی داشته باشند می توان در کنار توربو بایت ها از بوتاکس استفاده کرد تا رو به بیرون منحرف کردن دندان های عقب، با توربوهای رزینی روی دندان های وسط جلوی فک بالا راحت تر شود.

نگین براکت یا براکت توربو

نگین براکت یا براکت توربو

محل قرار گیری براکت توربو

بیشترین جایی که برای قرار گرفتن توربوهای رزینی انتخاب می شود سمت زبانی دندان های جلوی مرکزی فک بالا است. روی هر دو دندان مرکزی توربو قرار می گیرد تا نیروی اکلوزالی که وارد می شود تقسیم شود. به ندرت روی دندان های کناری دو دندان وسط براکت توربو قرار می گیرد، زیرا ریشه های آنها کوتاه تر است، هر چند اگر بیمار نوک زبانی حرف بزند، روی این دندان ها نیز نگین قرار خواهد گرفت.

نگین براکت یا براکت توربو

نگین براکت یا براکت توربو

 

توربوهای رزینی عقب معمولاً روی کاسپ هایی قرار می گیرند که از دندان های مولر اول فک پایین حمایت می کنند. در بیمارانی که در سنین پیش از نوجوانی به سر می برند، مولرهای دوم فک پایین گزینه دیگر هستند. برخی ارتودنتیست ها برای راحت تر ایزوله کردن طی فرایند باندینگ، ترجیح می دهند براکت های توربو را روی پرمولرها و مولرهای فک بالا قرار دهند. به طور کلی، نگین های عقب دهان برای ایجاد مانع جلوی براکت های دندان های عقب فک پایین تأثیر کمتری دارند و در بیمارانی که زاویه دندان های آنها پایین است ممکن است نیاز باشد ضخامت بسیار زیادی داشته باشد.

شاید این مطلب نیز برای شما مفید باشد:  اشتباهات بزرگ درباره درمان ارتودنسی

توربو براکت های فانکشنال

توربوهای رزینی اریب که تحت عنوان توربوهای فانکشنال نیز نامیده می شوند با سطح اکلوزالی اندک اریب ساخته می شوند و دندان های روبرو را به سمت محل مطلوب خود هدایت می کنند. بیش ترین استفاده آنها برای اصلاح کراس بایت قدامی خفیف است.

نگین براکت یا براکت توربو

نگین براکت یا براکت توربو

 

مواد توربوهای رزینی به لبه انسیزال (لبه تیز دندان های قدامی) دو یا چند دندان پیشین فک پایین چسبانده می شوند سپس به صورت لینگوال اریب می شوند. دندان های پیشین فک بالا بواسطه تماس با سطح اریب به سمت جلو منحرف می شوند و فک پایین رو به عقب منحر می شود. کراس بایت دندانی نیز معمولاً ظرف مدت ۳ ماه اصلاح می شود.

نگین براکت یا براکت توربو

نگین براکت یا براکت توربو

 

برای بهبود مشکلات مربوط به مال اکلووژن کلاس ۲، توربوهای فانکشنال را می توان روی دندان های پر مولر نیز قرار داد. این نوع توربوها مانند ابزار Twin Block  عمل می کند: با لغزیدن دندان های پرمولر روی سطح اریب، محل مندیبل تغییر داده می کند. از همین تکنیک می توان برای بیمارانی استفاده کرد که از اینویزیلاین استفاده می کنند، که با افزودن اتصال مستطیلی پر نشده به سطح اکلوزال الاینر عمل می کند.

نگین براکت یا براکت توربو

نگین براکت یا براکت توربو

۰/۵ (۰ نظر)
0 پاسخ

پاسخ دهید

میخواهید به بحث بپیوندید؟
مشارکت رایگان.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code