فرایند پولیش دندان ها چگونه انجام می شود؟

دندان های صاف، درخشان، و بدون لکه واقعاً می توانند تقویت کننده اعتماد به نفس باشند و یکی از راه های دستیابی به لبخندی روشن و جذاب از طریق پولیش دندان است. بسیاری از دندانپزشکان پولیش دندان ها را پس از درمان های دندانپزشکی، یا به عنوان مرحله نهایی مراجعات روتین دندانپزشکی انجام می دهند. هم دندانپزشکان و هم دستیاران آنها این خدمات را ارائه می دهند.

پاکسازی و پولیش دندان ها

وقتی لایه های پلاک روی دندان ها تشکیل می شوند، آنها سفت می شوند و به ماده معدنی سختی تبدیل می شوند که تارتار نامیده می شود. دندانپزشک شما ممکن است به آن تحت عنوان رسوب یا جرم اشاره کند. باکتری ها می توانند داخل تارتار زندگی کنند و موجب بروز بیماری های دندانی شوند. در طول پاکسازی های منظم در مطب دندانپزشک، وی طی فرایندی به نام جرمگیری scaling تارتار را از بین می برد. دندانپزشک پس از تراشیدن تارتارهای سخت از روی دندان ها با ابزارهای خاص، دندان ها را پولیش می کند. پولیش دندان می تواند لکه های سطحی دندان ها را بردارد و آنها را درخشان و صیقلی کند و مهر اتمامی به درمان های پیشگیرانه دندانی می زند. با این حال، اگر به دنبال تغییرات مشهودتری در رنگ دندان های خود هستید، گزینه های سفید کردن دیگری وجود دارند که می توانند مناسب باشند.

فرایند پولیش کردن دندان

پولیش کردن دندان فرایند دندانپزشکی بدون دردی است، که بسیاری از بیماران از انجام آن لذت می برند. دندانپزشکان معمولاً از یک رابر کاپ (فنجان پلاستیکی) نرم کوچک و خمیر پولیش استفاده می کنند. اگر شما لکه های شدید دارید، دندانپزشک شما ممکن است از سیستم پولیش هوا استفاده کند، دستگاهی که ترکیب هوا و آب را با فشار با یک ماده ساینده بیرون می دهد. گزینه دیگر پولیش درمانی است، که به زدودن باکتری ها از سطح ریشه دندان ها کمک می کند که در طول جراحی دندانی پوشش خود را از دست داده است.

پولیش دندان

خمیر پولیش برای دندان ها

خمیرهای پولیش دندان خمیرهای پروفی نامیده می شوند، که مخفف پروفیلاکسی می باشد، که به پیشگیرانه بودن آن، تأثیرات پیشگیرانه پاکسازی و پولیش دندان ها از بیماری اشاره دارد. دندانپزشکان از بین خمیرهای نرم، متوسط، و زبر برای پر کردن رابر کاپ ها استفاده می کنند که خمیرها را به سطح دندان ها منتقل می کنند. خمیرهای زبر و متوسط در زدودن لکه های سطوح مؤثرتر می باشند. با این حال، آنها می توانند موجب ایجاد خراش های میکروسکوپی روی دندان ها شوند یا مینای دندان ها را زبرتر کنند، که باعث خواهد شد بعداً راحت تر روی آنها لکه ایجاد شود. خمیرهای نرم کمتر آسیب می زنند و نتیجه پولیش رضایت بخش تر خواهد بود، اما گاهی اوقات می توانند در زدودن لکه های عمقی کمتر مؤثر باشند.

پولیش هوا برای دندان ها

دندانپزشک شما ممکن است انتخاب کند از فرایند پولیش هوا برای پولیش کردن دندان ها استفاده کند. بر اساس مجله جامعه بین المللی پیشگیری و جامعه دندانپزشکی، در پولیش هوا از پرتاب هوا، آب، و ماده ساینده برای زدودن لکه ها استفاده می شود، که به اندازه پولیش کردن با رابر کاپ و پروفی مؤثر است. با این حال، پولیش هوا عموماً برای مینای دندان ها کمتر زبر و سخت است. سدیم بیکربنات اغلب به عنوان ماده ساینده در پولیش هوا استفاده می شود، اما گلیسین (نوعی آمینو اسید که به طور طبیعی وجود دارد) کمتر ساینده اما به همان اندازه مؤثر است.

احتیاط های لازم حین پولیش دندان ها

اگر تحلیل لثه دارید و پوشش سمنتوم شما از بین رفته است، متخصص دندانپزشک شما ممکن است استفاده از خمیر پولیش فوق العاده نرمی را برای کاهش احتمال بروز حساسیت های بیشتر توصیه کند. اگر بیمار مشکلات دهانی مانند حساسیت دندان، پوسیدگی دندان درمان نشده، بدون پوشش ماندن عاج دندان یا ریشه ها، یا بیماری یا تحلیل لثه دارد، قبل از جرمگیری و پولیش دندان ها باید این مشکلات درمان شوند.

گرچه پولیش دندان ها یک فرایند درمان ضروری دندانپزشکی نیست، می تواند به بیمار کمک کند در مورد ظاهر دندان های خود احساس اعتماد به نفس داشته باشد و به رعایت بیشتر بهداشت دهانی ترغیب شود. اگر سطح دندان های شما لکه دارند، با دندانپزشک خود در مورد این موضوع گفتگو کنید که آیا پولیش دندان ها ظاهر آنها را بهبود می دهد یا خیر.

پولیش دندان

پولیش دندان ها پس از پایان درمان ارتودنسی

برای بسیاری از بیماران ارتودنتیک، مهم ترین روز درمان روز برداشتن براکت ها از روی دندان ها است. اما وقتی براکت ها برداشته می شوند هنوز یک کار هست که باید انجام شود.

یک ابزار جرمگیری تیز زایج ترین ابزاری است که برای زدودن چسب های روی دندان ها استفاده می شود. باید تا حد امکان تکیه گاه را از حفظ کرد و دور از لثه ها عمل کرد. نوعی پلایر برای برداشتن بندها استفاده می شود که برای زدودن توده چسب ها نیز استفاده می شود اما باید دقت کافی شود تا از خراش انداختن روی مینای دندان ها پرهیز شود.

زدودن چسب (رزین) های باندینگ

از یک دستگاه اسکیلر (جرمگیر) می توان برای تراشیدن و برداشتن ماده چسبنده استفاده کرد. نوک پاینن برخی پلایرها که برای باز کردن بندها استفاده می شود نیز می تواند بدون هیچ خطری و به راحتی ماده چسبنده را بردارد. مته های الماس شیاردار برای زدودن کنترل شده توده ماده چسبنده پس از برداشتن براکت ها استفاده می شوند. مته های اصطحکاک غیر مخروطی به سرعت برش ایجاد می کنند اما هیچ شیاری ایجاد نمی کنند. مته ها به گونه ای طراحی شده اند که که به داخل منطقه های تنگ کنار لثه ها و فرو رفتگی و برآمدگی های اکلوزال می رسند.

پاکسازی و پولیش

پولیش دندان ها با استفاده از خمیر پولیش یا سمباده و فنجان های پروفی پلاستیکی پس از برداشتن براکت ها استاندارد است. هنگام سمباده زدن یک نقطه اتکا حفظ کنید، و از تماس های سبک استفاده کنید تا مطمئن شوید دمای روی دندان خیلی بالا نرود. در حالی که خمیر پولیش روی دندان ها است، یک نخ دندان بردارید و همه سطوح تماس را برای سمان های باقی مانده یا پلاک ها چک کنید. با استفاده از سرنگ هوا/ آب به دقت و به طور کامل آبکشی کنید. در کنار کیفیت فرایند پولیش کردن، راحتی بیمار باید نخستین نگرانی باشد. با یک آینه و اسکیلر چک کنید تا مطمئن شوید همه سمان و پلاک ها زدوده شده اند.