ژنژیویت به معنای التهاب لثه ها است. این بیماری اغلب به دلیل انباشته شدن پلاک های دندانی یا باکتری روی دندان ها بروز پیدا می کند.

ژنژیویت یکی از انواع غیر مخرب بیماری های پریودنتال (اطراف دندان) است، اما ژنژیویت درمان نشده می تواند پیشرفت کند و به پریودنتیت تبدیل شود. این بیماری جدی تر است و در نهایت می تواند موجب از دست رفتن دندان ها شود.

علائم و نشانه های بیماری لثه عبارتند از قرمز و متورم شدن لثه ها، که هنگام مسواکم زدن دندان ها به راحتی دچار خونریزی می شوند. ژنژیویت اغلب با بهداشت خوب دهانی برطرف می شود، مانند مسواک زدن های طولانی تر و به دفعات بیشتر، و نخ دندان کشیدن. بعلاوه، یک دهانشویه ضد عفونی کننده نیز ممکن است کمک کننده باشد.

در موارد خفیف، بیماران ممکن است حتی اطلاع نداشته باشند که به این بیماری مبتلا هستند، زیرا علائم آن خفیف هستند. با این حال، شرایط باید جدی گرفته شوند و بلافاصله به آنها پرداخته شود.

انواع بیماری لثه

بیماری لثه به دو دسته اصلی تقسیم می شود:

بیماری لثه ناشی از تجمع پلاک های دندانی: این نوع بیماری می تواند با پلاک های دندانی، عوامل سیستمیک، داروها، یا سوء تغذیه بروز پیدا کند.

ضایعات لثوی ناشی از عواملی غیر از پلاک های دندانی: این نوع بیماری می تواند توسط باکتری، ویروس، یا قارچ خاصی بروز پیدا کند. علاوه بر این ممکن است در نتیجه عوامل ژنتیکی، سیستمیک (شامل واکنش های آلرژیک و بیماری های خاص)، زخم ها، یا واکنش به اشیاء خارجی مانند پروتزهای مصنوعی دندانی نیز بروز پیدا کند. گاهی اوقات هیچ علت خاصی وجود ندارد.

بیماری لثه و درمان های آن

بیماری لثه و درمان های آن

علل بروز بیماری لثه (ژنژیویت)

شایع ترین علت بروز ژنژیویت انباشته شدن پلاک های باکتریایی بین دندان ها و اطراف آنها است.پلاک باعث بروز واکنش های ایمنی می شود، که، در عوض، در نهایت می توانند موجب تخریب لثه، یا بافت شوند.

پلاک های دندانی بیوفیلم هایی هستند که به طور طبیعی روی دندان ها انباشته می شوند. پلاک ها معمولاً با تجمع باکتری هایی بوجود می آیند که سعی می کنند به سطح صاف و صیقلی دندان ها بچسبند.

این باکتری ها به محافظت از دهان در برابر انباشته شدن میکروارگانیسم های مضر کمک می کنند، اما پلاک های دندانی می توانند موجب بروز پوسیدگی دندان ها، و مشکلات پریودنتال مانند ژنژیویت و پریودنتیت مزمن، نوعی عفونت لثه، نیز شوند.

وقتی پلاک های دندانی به اندازه کافی زدوده نشوند، می توانند سفت شوند و در پایه دندان ها، نزدیک به لثه ها، به جرم و تارتار تبدیل شوند. این ماده زرد رنگ است. جرم ها تنها می توانند با پاکسازی تخصصی زدوده شوند.

پلاک و تارتار در نهایت موجب تحریک شدن لثه ها می شوند، و منجر به بروز التهاب لثه اطراف پایه دندان ها می شوند. به این معنا که لثه ها به راحتی دچار خونریزی می شوند.

عوامل خطرزای بیماری لثه

تغییرات هورمونی

این اتفاق ممکن است در طول دوران بلوغ، یائسگی، و دوره های قائدگی، و بارداری رخ دهد. بافت لثه ها حساس تر می شود، و خطر بروز التهاب افزایش پیدا می کند.

برخی بیماری ها

سرطان، دیابت، و ایدز با خطر بالاتر بیماری لثه و ژنژیویت ارتباط دارند.

داروها

سلامت دهان ممکن است تحت تأثیر برخی داروها قرار بگیرد، مخصوصاً اگر ترشح بزاق کاهش پیدا کند. دیلانتین، یکی از داروهای ضد تشنج، و برخی داروهای ضد آنژین می توانند باعث رشد غیر طبیعی بافت لثه شوند.

کشیدن سیگار

در مقایسه با افراد غیر سیگاری، کشیدن منظم سیگار بیشتر از معمول موجب بروز ژنژیویت می شود.

بالا رفتن سن

خطر بروز ژنژیویت با بالا رفتن سن بیشتر می شود.

رژیم غذایی نامناسب

کمبود ویتامین C، برای مثال، با بیماری لثه ارتباط دارد.

سوابق خانوادگی

فرزندان والدینی که یک یا هر دو سابقه ابتلا به بیماری لثه داشته اند بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند. تصور می شود این به دلیل نوع باکتری باشد که افراد در سال های نخست زندگی دریافت می کنند.

بیماری لثه و درمان های آن

بیماری لثه و درمان های آن

علائم و نشانه های بیماری لثه

در موارد خفیف ژنژیویت، ممکن است هیچ ناراحتی یا علائم قابل توجهی وجود نداشته باشد. علائم و نشانه های ژنژیویت می توانند شامل موارد زیر باشند:

  • قرمز یا بنفش روشن بودن رنگ لثه ها.
  • لثه های حساس که ممکن است با لمس شدن دردناک باشند.
  • خونریزی از لثه ها هنگام مسواک زدن و نخ دندان کشیدن.
  • هالیتوزیس یا بوی بد دهان.
  • التهاب، یا لثه های متورم.
  • لثه های تحلیل رفته.
  • لثه های نرم.

تشخیص بیماری لثه

دندانپزشک با معاینه دهان می تواند متوجه علائم و نشانه ها شود، مانند پلاک و تارتار در حفره دهان. چک کردن علائم و نشانه های پریودنتیت نیز ممکن است توصیه شود. این کار ممکن است با استفاده از تصاویر رادیو گرافی با اشعه ایکس یا پروب پریودنتال، و با استفاده از ابزارهایی انجام دهد که عمق پاکت های پریودنتال اطراف دندان ها را اندازه گیری می کنند.

بیماری لثه و درمان های آن

بیماری لثه و درمان های آن

درمان های بیماری لثه

در صورتی که تشخیص زود هنگام انجام شود، و اگر درمان فوری و درست باشد، ژنژیویت می تواند با موفقیت معکوس شود.

درمانها شامل مراقبت توسط دندانپزشک و فرایندهای مراقبتی بعدی هستند که توسط خود بیمار در منزل انجام می شوند.

مراقبت های تخصصی دندانی

پلاک و تارتار زدوده می شوند. این فرایند تحت عنوان جرمگیری شناخته می شود که می تواند ناراحت کننده باشد، مخصوصاً اگر تارتار زیادی تشکیل شده باشد، یا لثه ها خیلی حساس باشند. دندانپزشک راجع به اهمیت بهداشت دهانی و نحوه مسواک زدن و نخ دندان کشیدن مؤثر برای شما توضیح خواهد داد.

در صورت لزوم ممکن است جلسات بعدی با پاکسازی های به دفعات بیشتر توصیه شوند.

ترمیم هرگونه آسیب دیدگی دندان ها نیز به بهداشت دهانی ارتباط دارد.

برخی مشکلات دندای مانند کجی دندان ها، قرار گرفتن نامناسب روکش دندان یا بریج، ممکن است زدودن صحیح و مناسب پلاک و تارتار دندان را دشوارتر کنند. علاوه بر این، ممکن است موجب تحریک لثه ها نیز شوند.

مراقبت های خانگی

به افراد توصیه می شود:

  • حداقل دو مرتبه در طول روز مسواک بزنند.
  • مسواک برقی استفاده کنند.
  • حداقل یک مرتبه در طول روز نخ دندان بکشید.
  • به طور منظم دهان خود را با دهانشویه ضد عفونی کننده شستشو دهید.

مشکلات و عوارض جانبی ژنژیویت

درمان ژنژیویت و دنبال کردن دستورالعمل های تخصصی بهداشتی دندانپزشکی به طور عادی می تواند از بروز مشکلات پیشگیری نماید.

با این حال، بدون درمان، بیماری لثه می تواند منتشر شود و بافت ها، دندان ها، و استخوان ها را تحت تأثیر قرار دهد.

مشکلات عبارتند از:

  • آبسه یا عفونت در لثه یا استخوان فک
  • پریودنتیت، شرایط جدی تری که می تواند منجر به از دست رفتن استخوان و دندان شود.
  • ژنژیویت تکرار شونده.
  • شیار دار شدن دهان، که در آن عفونت های باکتریایی منجر به زخم شدن لثه ها می شوند.

مطالعات متعددی بیماری لثه را با بیماری هایی مانند پریودنتیت، بیماری های قلبی عروقی، شامل حملات قلبی یا سکته ربط داده اند. گزارش های دیگر دریافته اند که با خطر بیماری ریوی نیز ارتباط دارد.

صدها نوع محصول بهداشتی دهان در بازار وجود دارد که قفسه های منزل ما را نیز پر کرده اند. اما از کجا می توانیم بفهمیم کدام یک برای شما بهتر است؟ اگر می خواهید بوی بد دهان خود را از بین ببرید، پلاک های دندانی را کاهش دهید، یا پوسیدگی های دندانی را کاهش دهید، در اینجا به بیان برخی اطلاعات مفید خواهیم پرداخت که می توانند به شما کمک کنند دهانشویه ای انتخاب کنید که نیازهای شما را برآورده کند.

اگر تنها در پی راهی برای مبارزه با بوی بد دهان هستید …

اساساً، این نوع دهانشویه ها بوی خوب و احساس تازگی به دهان شما می بخشند و باکتری هایی که داخل دهان یافت می شوند و موجب بروز بوی بد می شوند را خنثی می کنند. این محصولات ممکن است حاوی موادی مانند زینک یا دی اکسید کلرین باشند. هر دوی این مواد تولید ترکیبات سولفور بد بو توسط باکتری های دهانی را متوقف می کنند. این نوع دهانشویه ها که اغلب تحت عنوان دهانشویه های بهداشتی نیز شناخته می شوند، برخی از آنها حاوی مواد دیگری هستند که موجب سفید شدن دندان ها می شوند یا باکتری هایی که موجب بروز پوسیدگی می شوند را کاهش می دهند.

نقاط قوت

این نوع دهانشویه ها، علاوه بر این که برای احساس تازگی بخشیدن به داخل دهان فوق العاده هستند، فشاری به جوانه های چشایی وارد نمی کنند و با طعم های مختلفی تولید می شوند.

نقاط ضعف

حتی اگر برخی از آنها حاوی کلرید ستیل پیریدینیوم باشند، ماده ای که برای مبارزه با بیماری لثه استفاده می شود، این نوع دهانشویه های بهداشتی در حقیقت برای مبارزه با ژنژیویت مؤثر نیستند (برخلاف دهانشویه های آنتی باکتریال تجویزی که دندانپزشک شما تجویز می کند).

 دهانشویه مناسب دهان و دندان

دهانشویه مناسب دهان و دندان

اگر بوی بد مداوم دهان دارید و از دهانشویه ها به طور منظم استفاده می کنید، باید به دندانپزشک مراجعه کنید تا به علل زمینه ای دیگر پرداخته شود.

اگر می خواهید با ژنژیویت یا پریودنتیت مبارزه کنید …

دهانشویه هایی که مورد تأیید وزارت بهداشت هستند برای مبارزه مؤثر با ژنژیویت حاوی ماده فعال کلرهگزیدین گلوکونات هستند. این ماده آنتی باکتریال بسیار قوی تری است که در نمی تواند در محصولات قابل تهیه از داروخانه بدون نسخه (OTC) یافت نمی شوند. این نوع دهانشویه ها تنها می توانند توسط دندانپزشک تجویز شوند.

نقاط قوت

توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده آمریکا ثابت شده است که این نوع دهانشویه ها می توانند پریودنتیت یا بیماری لثه را درمان کنند.

نقاط ضعف

گرچه این نوع دهانشویه های برای درمان ژنژیویت و بیماری لثه نسبتاً مؤثر هستند، اما می توانند موجب ایجاد لکه های قهوه ای رنگ روی دندان ها شوند. یک دندانپزشک معتبر می توانند روی تأثیرات ایجاد لکه دهانشویه نظارت داشته باشد و آنها را در حداقل نگهدارد. این دهانشویه ها تنها باید برای دوره زمانی کوتاهی استفاده شوند و عموماً برای موقعیت های کوتاه مدت ویژه تجویز می شوند.

اگر به دنبال دهانشویه ای برای مبارزه با پلاک های دندانی هستید …

این نوع دهانشویه ها فرمولاسیون آنتی باکتریال دارند. این فرمولاسیون منحصر بفرد می تواند در محصولات OTC نیز یافت شود. نوع دیگر دهانشویه های درمانی نوع ضد عفونی کننده آنها است. دهانشویه های ضد عفونی کننده مدعی هستند که باکتری های دهان شما را تا ۷۵ درصد کاهش می دهند. علاوه بر این، ممکن است محصولات ضد پلاک، ضد ژنژیویت، یا آنتی باکتریال را نیز در قفسه ها مشاهده کنید. برخی فرمولاسیون های آنتی باکتریال نیز با بوی بد دهان مبارزه می کنند. این محصولات درست مانند دهانشویه های ضد عفونی کننده، باکتری های دهان را نیز کاهش می دهند که موجب بروز پلاک و ژنژیویت نیز می شوند. تفاوت اصلی این است که دهانشویه های ضد عفونی کننده حاوی مقادیر قابل توجهی الکل می باشند که در برخی افراد خاص، خشکی دهان را تشدید می کند و مانند الکلی که افراد می نوشند ممکن است با سرطان های دهان ارتباط داشته با نداشته باشد.

نقاط قوت

آنها راهی فوق العاده برای مبارزه با بوی بد دهان هستند و می توانند محافظت اضافی در برابر پلاک های دندانی و بیماری لثه فراهم بیاورند.

نقاط ضعف

دهانشویه های ضد عفونی کننده OTC حاوی مقادیر زیادی الکل هستند که می توانند خشک کننده باشند، بنابراین مواد تشکیل دهنده آنها را با دقت چک کنید. در برخی موارد، اگر خشکی دهان داشته باشید یا مستعد لیکن پلانیای دهان هستید، می توانند موجب بروز حساسیت های اضافی شوند. لیکن پلانیای دهانی شرایط خوش خیمی است که مخاط دهان را درگیر می کند. خوشبختانه این شرایط مسری نیست. برای اکثر بیماران موجب بروز ناراحتی شدید نمی شود اما برخی افراد احساس زخم شدگی یا سوزش را تجربه می کنند. شایع ترین نوع لیکن پلانیای دهانی فرساینده یا زخم دهنده است، و مشخصه ویژه آن زخم های دندانی زا لکه های غیر عادی قرمزی است. اصلاً عادی نیست که بیماران این قرمزی را نزدیک خط لثه های خود مشاهده کنند. ایده خوبی است از دندانپزشک خود بخواهید این لکه های قرمز رنگ را چک کند تا مطمئن شود آغاز ژنژیویت نیست.

 دهانشویه مناسب دهان و دندان

دهانشویه مناسب دهان و دندان

اگر به دنبال محافظت در برابر حفره های دندانی هستید؛

یا آب شرب شما فلورایده نیست،

یا تنها آب بطری مصرف می کنید …

وقتی در پی دهانشویه ای برای مبارزه با پوسیدگی های دندانی هستید، مطمئن شوید حاوی فلوراید باشد. ثابت شده است که این ماده با ایجاد پوششی که مینای دندان ها را در برابر باکتری هایی که موجب بروز پوسیدگی می شوند مقاوم می کند، با حفره های دندانی مبارزه می کند. اگر از بریس های ارتودنسی یا ابزارهای دیگر استفاده می کنید، ما به شدت استفاده از دهانشویه های ضد پوسیدگی را توصیه می کنیم. برای افرادی که با مشکل حفره های دندانی مواجه هستند، دهانشویه ها و ژل های فلورایده تجویزی وجود دارند که حاوی مقادیر بیشتری فلوراید هستند.

با این حال، به خاطر داشته باشید که حتی بهترین دهانشویه ها هم نمی توانند جایگزین مسواک زدن و نخ دندان کشیدن روزانه شوند، و الزاماً نیاز نیست برای داشتن دهان سالم و عاری از بیماری دهانشویه استفاده کنید. به آن به عنوان یک مکمل فکر کنید، و بدانید که این دهانشویه ها به تنهایی بیماری های دهانی را درمان یا از بروز آنها پیشگیری نمی کنند. شما هنوز هم باید کارهایی که همه ما می دانیم مؤثر هستند را انجام دهید: حداقل دو مرتبه مسواک زدن و حداقل یک مرتبه نخ دندان کشیدن در طول روز، داشتن رژیم غذایی مناسب، و مراجعه منظم به دندانپزشک.

آفت دهان که تحت عنوان زخم های آفتی مکرر نیز شناخته می شود، یکی از شایع ترین ضایعات مخاطی دهان است که پزشکان و دندانپزشکان با آن مواجه می شوند. آفت اختلالی با منشاء ناشناخته است که ممکن است موجب بروز عوارض قابل توجهی شود. یک یا چند زخم گسسته، کم عمق، و دردناک در غشاء مخاطی دهانی غیر متصل قابل مشاهده است. زخم های تکی عموماً ۷ تا ۱۰ روز وجود دارند و بدون هیچ اسکاری (جای زخم) بهبود پیدا می کنند. زخم های بزرگتر ممکن است چند هفته تا چند ماه باقی بمانند و پس از بهبودی ممکن است جای زخم آنها باقی بماند.

آفت دهان

آفت دهان

علل بروز آفت دهان چیست؟

آفت های دهان معمولاً افراد بزرگسال را تحت تأثیر قرار می دهد، اما ممکن است گرایش خانوادگی داشته باشد. علت دقیق این بیماری ناشناخته است. عوامل متعددی وجود دارند که تصور می شود در گسترش آفت های دهان دخیل باشند. از جمله:

  • سیستم ایمنی مشکل دار (در حال مبارزه با بیماری دیگر)
  • برخی غذاهای خاص ممکن است موجب ظهور ضایعات شوند، مانند: قهوه، شکلات، پنیر، آجیل ها، مرکبات، گوجه ها.
  • استرس
  • ویروس ها و باکتری ها
  • آسیب های فیزیکی و شیمیایی به دهان (شامل تکنیک بد مسواک زدن)
  • رژیم غذایی بد
  • برخی داروهای خاص
  • گاز گرفتن داخل گونه
  • مسواک زدن نامناسب
  • اقدامات دندانپزشکی
  • کمبود آهن، ویتامین B12 اسید فولیک، و روی
  • تغییرات هورمونی
  • حساسیت به غذاها و عفونت ها نیز مطرح شده اند

آفت دهان معمولاً در کودکان و نوجوانان ۱۰ تا ۱۹ ساله مشاهده می شود. در حدود یک سوم از کودکانی که تحت تأثیر قرار می گیرند، ضایعات به مدت یک سال پس از ظاهر شدن مجدداً ظهور پیدا می کنند. برخی زخم ها در کودکان کم سن (کمتر از ۱۰ سال) ممکن است با عفونت ویروسی خاصی ارتباط داشته باشند. در صورتی که متوجه زخم در دهان کودک خود شدید او را نزد پزشک یا دندانپزشک ببرید.

اطلاع داشتن از علت بروز آفت می تواند به پیشگیری از بروز مجدد آن کمک کند.

آفت دهان چه علائم و نشانه هایی دارد؟

در زیر به برخی از شایع ترین علائم آفت دهان می پردازیم. با این حال، هر فرد ممکن است تنها تعدادی از اسن علائم را داشته باشد:

  • زخم های دردناک در دهان، معمولاً داخل لب ها، داخل گونه ها، یا روی زبان.
  • روی زخم ها با یک لایه زرد رنگ پوشانده شده است و پایه قرمز رنگ دارند.
  • در اکثر موارد هیچ تبی وجود ندارد.
  • ضایعات معمولاً ظرف ۱۴ روز بهبود پیدا می کنند و تمایل به بازگشت دارند.
آفت دهان

آفت دهان

آفت ها به چند دسته تقسیم می شوند؟

آفت های دهان می توانند به سه دسته مختلف تقسیم شوند: آفت های کوچک، آفت های بزرگ، و آفت های هرپتی فرم. آفت های کوچک عموماً روی مخاط لب ها یا داخل بخش باکال لپ، نرم کام و کف دهان واقع شده اند. آنها می توانند تکی یا چندتایی باشند، و کوچک (کمتر از ۱ سانتی متر قطر) و نازک هستند. آفت های بزرگ بزرگتر هستند و زخم های عمیق تری را شامل می شوند. علاوه بر این، احتمال به جا ماندن جای زخم آفت های بزرگ پس از بهبودی بیشتر است. آفت های هرپتی فرم معمولاً از نظر ساختاری تعدادی بیشتری دارند و از نوع تاول هستند. بیماران مبتلا به آفت های خوش خیم نباید هیچ گونه علائم دیگری مانند تب، آدنوپاتی، علائم گوارشی، یا سایر علائم پوستی یا غشاء مخاطی داشته باشند.

آفت دهان چگونه تشخیص داده می شود؟

آفت دهان معمولاً بر اساس جمع آوری سوابق پزشکی کامل بیمار و معاینه فیزیکی بیمار تشخیص داده می شود. ضایعات منحصر بفرد هستند و معمولاً امکان می دهند تشخیص تنها بر اساس معاینات جسمی انجام شوند. علاوه بر این، ممکن است پزشک دستور انجام آزمایشات زیر را نیز بدهد تا هم به تأیید تشخیص کمک کنند و هم علل دیگر بروز آفت رد شوند:

  • آزمایش خون
  • نمونه برداری از ضایعات- برداشتن بخش کوچکی از بافت از ضایعه و بررسی میکروسکوپی آن.
  • کشت ضایعات

هنگام ارزیابی بیماران مبتلا به افت های تکرار شونده، شرایط متعددی باید مد نظر قرار بگیرند. ملاحظه اولیه ای که باید در نظر گرفته شود آفت های خوش خیم در مقایسه با شرایط جدی تر، تمایل به کوچک ماندن دارند و محدود تر نیز می باشند. آفت های بزرگ می توانند با عفونت ویروسی نقص سیستم ایمنی انسانی (HIV) در ارتباط باشند. در صورت بزرگ بودن آفت، پزشک باید آزمایشات HIV را در نظر بگیرد.

آفت دهان چگونه درمان می شود؟

پزشک بر اساس موارد زیر یک روش درمان برای بیمار انتخاب می کند:

  • سن بیمار، سلامت عمومی و سوابق پزشکی
  • میزان بیماری
  • میزان تحمل بیمار (کودک) برای برخی داروها، فرایندها، یا تراپی های خاص
  • انتظارات برای دوره بیماری
  • نظرات یا ترجیحات بیمار

هدف درمان برای استوماتیت آفتی کمک به کاهش وخامت علائم است. از آنجا که این نوعی عفونت ویروسی است، آنتی بیوتیک ها مؤثر نخواهند بود. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • افزایش مصرف مایعات (به عنوان مثال، آب، گاتورید، پدیالیت، و بستنی)
  • استامینوفن (تیلنول) یا ایبوپروفن (موترین) برای هر گونه تب یا دردی. به کودکان زیر ۶ سال ایبوپروفن ندهید.
  • بهداشت صحیح و مناسب دهان شامل دو مرتبه مسواک زدن در طول روز هر بار به مدت دو دقیقه (یا نظارت روی مسواک زدن کودکان)
  • داروهای موضعی (برای کمک به کاهش درد ناشی از زخم ها)؛ روی لب های خشک وازلین استفاده کنید.
  • دهانشویه های کلرهگزیدین گلوکونات (برای کمک به تسکین درد)؛ آب و نمک (نصف قاشق چایخوری نمک طعام را با ۱۰ میلی لیتر آب مخلوط کنید).

علاوه بر این، مهم است از خوردن غذاهای پر ادویه، پر نمک، و اسیدی، یا هر چیز دیگری که موجب تحریک بیشتر دهان شود خودداری نمایید.

پایه و اساس دندان های دائمی سالم در کودکان و نوجوانان در طول سال نخست زندگی آنها بنا نهاده می شود. در مطالعات متعدد نشان داده شده است که رژیم بد غذایی، عادات نامناسب مصرف مواد غذایی و عادات مسواک زدن ناکافی در طول دو سال نخست زندگی با پوسیدگی دندان ها در کودکان ارتباط دارند. گسترش پوسیدگی و کرم خوردگی دندان های شیری خطر بروز پوسیدگی در دندان های دائمی را افزایش می دهد.

بنابراین، ایجاد یک برنامه روتین صحیح و مناسب برای بهداشت دهان در اوایل زندگی برای کمک به حصول اطمینان از رشد دندان های سالم و قوی ضروری است. والدین به عنوان یک الگوی ثابت، برای تنظیم برنامه روزانه و درک اهمیت بهداشت دهان و دندان توسط کودکان نقش کلیدی دارند. مسواک زدن دندان ها باید به عنوان یک عادت و بخش جدایی ناپذیر کارهای بهداشتی دهان نمایش داده شود. کودکان به محرک های اجتماعی مانند جوایز و ستایش، و محبت ها بسیار حساس هستند و با تقلید از والدین بهتر می آموزند. رشد جسمی و ذهنی روی مراقبت های دهانی در کودکان تأثیر می گذارد.

بهداشت دهان دردوران کودکی

بهداشت دهان دردوران کودکی

اهمیت دندان های شیری

رویش دندان های شیری در کودکان از سن شش ماهگی آغاز می شود. رشد دندان های شیری تقریباً در دو سال و نیم کامل می شود. تراکم مواد معدنی مینای دندان های شیری نسبت به مینای دندان های دائمی کمتر است، که بویژه باعث می شود آنها مستعد پوسیدگی شوند. دندانهای شیری ابزارهایی ضروری هم برای جویدن هستند و هم برای یادگیری حرف زدن. آنها به خرد کردن غذا به قطعات کوچکتر کمک می کنند بنابراین این اطمینان را بوجود می آورند که هضم آنها به شکلی مؤثر انجام خواهد شد. داشتن یک دست دندان کامل شرط اساسی برای یادگیری تلفظ صحیح حروف هستند.

دندان های شیری نیز در نحوه قرار گیری صحیح دندان های دائمی و فواصل درست بین آنها نقش اساسی ایفا می کنند؛ بنابراین تا زمانی که لق و کنده شدن طبیعی آنها اتفاق بیفتد الزامی است که به خوبی از آنها مراقبت و نگهداری شود. ایجاد یک روال درست و مناسب برای مراقبت های صحیح روتین دهانی در سال های نخست زندگی، پایه و اساس رشد دندان های دائمی سالم و قوی را بنا می نهد. علاوه بر بهداشت مناسب دهانی، رژیم غذایی نیز نقش اساسی در سالم نگه داشتن دندان ها ایفا می کند. در این رابطه، نه تنها مقدار قند و شکری که مصرف می شود حائز اهمیت است، بلکه تعداد دفعات مصرف آنها نیز مهم است. تا جایی که امکان دارد، باید مصرف شیرینیجات میان وعده های کودکان، مخصوصاً عصرها یا شب ها باید محدود شود.

گرچه دندان های شیری ظرف مدت چند سال می افتند و دندان های شیری جایگزین آنها می شوند، اما به دلیل وظایف مهمی که در بالا برای آنها ذکر شد، مراقبت از آنها ضروری است. حتی دندان های شیری نیز بدون مراقبت صحیح پوسیده می شوند و منشاء مشکلات گسترده ای مانند مشکلات زیر می شوند:

  • دندان ها و لثه های دردناک
  • مشکل در غذا جویدن، غذا خوردن، و خوابیدن
  • بیماری و التهاب لثه
  • شرمندگی هنگام حرف زدن و لبخند زدن.
بهداشت دهان دردوران کودکی

بهداشت دهان دردوران کودکی

دندانهای دائمی جدید

گرچه دندان های دائمی در کودکان از بدو تولد تا ۳ سالگی تقریباً شکل گرفته اند، اما رویش آنها بعداً در زندگی (از حدود ۶ سالگی به بعد) اتفاق می افتد و ۳۲ دندان دائمی (۱۶ دندان در فک بالا و ۱۶ دندان در فک پایین) جایگزین ۲۰ دندان شیری می شوند. در طول این مدت، تحلیل ریشه و افتادن دندان های شیری اتفاق می افتد. با رویش نخستین دندان دائمی (از حدود ۶ سالگی)، دهان حاوی ترکیبی از دندان های شیری و دندان های دائمی است، که کودکان را بیشتر در معرض خطر پوسیدگی قرار می دهد. اغلب خود کودک یا والدین متوجه رویش نخستین دندان دائمی نمی شوند، زیرا پشت آخرین دندان مولر شیری واقع شده است و جایگزین هیچ دندان شیری نمی شود.

گرچه مینای دندان هنگام بیرون آمدن کامل شکل گرفته است اما سطح آن متخلخل باقی می ماند و به اندازه کافی مواد معدنی ندارد. پس از آن، معدنی سازی ثانویه (بلوغ دوم) اتفاق می افتد، که در آن، یون های حفره های به درون هیدروکسی آپاتیت نفوذ می کنند و مقاومت مینای دندان ها را در برابر پوسیدگی افزایش می دهند. بعلاوه، هر دندان شیری که پوسیدگی داشته باشد مخزنی از باکتری ها را تشکیل می دهد، که می تواند به راحتی مینای دندان دائمی نابالغ جدید را مورد حمله قرار دهد. در طول رویش، سطوح اکلوزال دندان های دائمی جدید در سطحی پایین تر از دندان های شیری قرار دارند.

با توجه به وجود همزمان دندان های شیری لق، فواصل، و دندان های دائمی جدید در حال رویش، مسواک زدن دشوارتر از قبل می شود. فک نیز در حال رشد قابل توجهی است، کا باعث می شود فضا برای دندان های بیشتری فراهم شود. با افزایش تعداد دندان های دائمی، پاکسازی فضای باریک بین دندان ها مهم تر می شود.

بهداشت دهان دردوران کودکی

بهداشت دهان دردوران کودکی

نقش والدین

والدین در کمک به کودکان برای ایجاد برنامه روتین صحیح بهداشت دهانی در سال های نخست زندگی نقش کلیدی دارند. والدین باید طی ۱۲ سال نخست مسواک زدن کودکان خود را هدایت کنند و روی انجام آن نظارت داشته باشند، تا زمانی که عملکردهای حرکتی و ذهنی به کودک اجازه دهند به صورت روتین بتواند به تنهایی تکنیک های درست مسواک زدن را انجام دهد. والدین پس از مسواک زدن برای کودکان طی ۲ سال نخست، باید از سن حدوداً ۳ سالگی به بعد از محرک های بازی گونه برای ترغیب کودک خود به مسواک زدن استفاده کند- زمانی که کودکان می خواهند به تنهایی دندان های خود را مسواک بزنند.

هر بار که کودک مسواک زدن دندان ها را به اتمام می رساند، والدین باید مجدداً قسمت هایی که دسترسی به آنها دشوار است را خودشان برای کودک مسواک بزند. در سنین حدود ۶ سالگی، کودکان قادر هستند با استفاده از تکنیک های درست، دندان های خود را مسواک بزنند. در این مرحله، والدین باید به نظارت روی تلاش های معمول کودک خود برای مسواک زدن ادامه دهند. وضعیت آناتومیکال خاص تغییر دندان ها باعث می شود که هنوز هم کمک کردن والدین در وظیفه مسواک زدن روزانه به کودکان تا زمان رویش دندان مولر دوم (حدود سن ۱۲ سالگی) گریز ناپذیر باشد.

نکات اصلی درباره تغذیه و رژیم غذایی

  • ارتباط دو طرفه ای بینسلامت دهان، رژیم غذایی، و مواد مغذی وجود دارد. رژیم غذایی و مواد مغذی می توانند روی سلامت بافت های موجود داخل دهان تأثیر بگذارند؛ و سلات دهان روی مواد مغذی که مصرف می کنیم تأثیر می گذارند.
  • مصرف قندها با افزایش خطر گسترش پوسیدگی های دندانی همراه بوده است.
  • ماهیت پیچیده بیماری پریودنتال (لثه) باعث می شود بهسختی بتوان ارتباط آن را رژیم غذایی و مواد مغذی را مشخص نمود.
  • مصرف مکرر غذاها و نوشیدنی های اسیدی با افزایش خطر ساییدگی فرسایشی دندان ها همراه است.

اهمیت رژیم غذایی

رژیم غذایی و مواد مغذی که مصرف می شوند تأثیر قابل توجهی روی سلامت دهان دارند، و می توانند گسترش و پیشرفت بیماری های دهانی و شرایطی مانند پوسیدگی، بیماری پریودنتال، فرسایش، و مشکلات دیگر را تحت تأثیر قرار دهد. گرچه مواد مغذی می توانند به عنوان مواد مغذی میکرو (ویتامین ها و مواد معدنی) و ماکرو (کربوهیدرات ها، پروتئین، و چربی) تعریف شوند، زیرا آنها به نیازهای تغذیه ای بدن مربوط می شود، اما تغذیه به غذاهای خاصی اشاره می کند که مصرف می شوند. ارتباطی که رژیم غذایی و تغذیه با سلامت دهان دارد دو طرفه است، زیرا اگز انسجام حفره دهان با مشکل مواجه شود، می تواند توانایی عملکردی فرد برای غذا خوردن را نیز تحت تأثیر قرار دهد.

بر اساس فرضیات، عوامل تغذیه ای متعددی هستند که رو حفره دهان تأثیر می گذارند، از جمله مواد مغذی میکرو و ماکرو، ویتامین ها، ویژگی های pH، و نیز رفتاری که با نحوه مصرف آنها همراه است. علاوه بر این، عواملی مانند مرحله پیشرفت، شرایط پزشکی خاص، و نیز وضعیت اقتصادی اجتماعی ممکن است رژیم غذایی خاص و ملاحظات تغذیه ای را مشخص نمایند. برای مثال، افراد مسن تر، ممکن است از دست رفتن دندان ها، کاهش توانایی جویدن، و کاهش اشتها را تجربه کنند که ممکن است در عوض وضعیت تغذیه آنها را تحت تأثیر قرار دهد. یک مطالعه سیستمیک به بررسی ارتباط بین غذاهای مصرفی و سلامت دهان در افراد مسن پرداخت و دریافت که از دست رفتن دندان ها در گروه افراد مسن با تغییر در غذاهای مصرفی و کمبود مواد مغذی همراه است.

تغذیه و سلامت دهان

تغذیه و سلامت دهان

تاثیر رژیم غذایی بر پوسیدگی دندان

پوسیدگی های دندانی شایع ترین بیماری در سراسر دنیا می باشد. اصطلاح پوسیدگی دندان می تواند هم برای توصیف روند بیماری استفاده شود، و هم ضایعات پوسیده یا غیر پوسیده ای که در نتیجه روند بیماری شکل می گیرند. روند بیماری پوسیدگی دندان در نتیجه تشکیل بیوفیلم، ناشی از مصرف قند و شکر، چند عاملی، و پویا در مراحل دمینرالیزیشن (از بین رفتن مواد معدنی دندان) demineralization و معدنی سازی مجدد remineralization  بافت های سخت دندان است.

ارتباط بین پوسیدگی ها و کربوهیدرات ها به خوبی قابل درک است؛ مواد معدنی بافت های سخت دندان توسط اسیدهایی که باکتری های موجود در بیوفیلم (پلاک های دندانی) تولید می شوند از بین می روند. این باکتری ها از کربوهیدرات های موجود در رژیم غذایی تغذیه می کنند. بویژه، پس از مصرف کربوهیدرات ها، کاهش سریع pH (تا ۵/۵ یا کمتر) در بیوفیلم روی دندان ها اتفاق می افتد. این پایین آمدن pH می تواند روی تعادل میکروب های موجود در بیوفیلم نیز تأثیر داشته باشد به نحوی که نسبت گونه های بیوفیلم اسیدی افزایش پیدا می کند، و از بین رفتن مواد معدنی مینای دندان ها افزایش پیدا می کند. بنابراین مصرف کربوهیدرات ها یک عامل تغذیه ای مهم در گسترش پوسیدگی های دندانی است.

تغذیه و سلامت دهان

تغذیه و سلامت دهان

انواع کربوهیدرات ها

ارتباط بین کربوهیدارت ها و پوسیدگی های دندانی به نوع کربوهیدراتی (قند یا نشاسته) که مصرف می شود نیز بستگی دارد زیرا احتمال اینکه یک کربوهیدرات خاص عامل پوسیدگی باشد (به این معنا که موجب گسترش پوسیدگی دندان ها شود) به میزان متابولیزه شدن مؤثر آن توسط باکتری هایی بستگی دارد که آن را تخمیر می کنند. بویژه تصور می شود قندها مهم ترین عامل گسترش پوسیدگی دندان ها باشند. اصطلاح قند آزاد همه قندهایی را شامل می شود که به غذاها و نوشیدنی ها افزوده می شوند، و نیز قندهایی که به صورت طبیعی در آبمیوه ها و کنسانتره ها، عسل، و نیز شربت های طبیعی وجود دارد.

روی هم رفته، قندهای طبیعی و آزاد (مانند ساکاروز، گلوکز، فروکتوز) از جمله عوامل اصلی ضروری در گسترش پوسیدگی ها تلقی می شوند. ساکاروز، یک دیساکارید از گلوکز و فروکتوز، قندی است که بیشترین پوسیدگی را بوجود می آورد. ساکاروز مانند یک ماده غیر فعال زمینه ای برای سنتز پلی ساکارید درون- و بیرون- سلولی در پلاک های دندانی عمل می کند. علاوه بر این، نشانه داده شده است که پلاک های دندانی که در حضور ساکاروز شکل گرفته اند حاوی غلظت کمتر کلسیم، فسفات غیر ارگانیک، و فلوراید هستند که یون های لازم برای معدنی سازی مجدد مینا و عاج دندان می باشند. ساکاروز و مونوساکاریدهای تشکیل دهنده آن، گلوکز و فروکتوز، نیز بیشتر از نشاسته عامل پوسیدگی هستند زیرا آنها سریع تر وارد روند گلیکولیز (تجزیه مواد قندی) می شوند و منجر به کاهش چشمگیر pH می شود. گرچه لاکتوز نیز نوعی قند است، اما کمتر از ساکاروز، فروکتوز، و گلوکز عامل پوسیدگی است زیرا تجزیه و تخمیر آنها pH را کمتر کاهش می دهد.

تغذیه و سلامت دهان

تغذیه و سلامت دهان

مقدار و تعداد دفعات مصرف قند ها

علاوه بر نوع قندی که مصرف می شود، مقداری که مصرف می شود نیز ممکن است روی گسترش پوسیدگی ها تأثیر داشته باشد. در مطالعه سیستمیکی که به بررسی تأثیر مصرف قند آزاد روی پوسیدگی های دندانی پرداخته است، مشخص شد ارتباط ثابتی وجود دارد بین مصرف قند و گسترش پوسیدگی دندان ها؛ در افرادی که مصرف قند آزاد بیشتر از ۱۰% کل انرژی دریافتی آنها بود، در مقایسه با افرادی که مصرف قند آزاد آنها کمتر ا ۱۰% بود، بروز پوسیدگی دندان ها بیشتر مشاهده شده بود. این بررسی ها باعث شد سازمان جهانی بهداشت (WHO) دستورالعمل های خود در خصوص دریافت قندها را تغییر دهد، و توصیه کند افراد مصرف قند خود را به کمتر از ۱۰% انرژی دریافتی برسانند، و کاهش به کمتر از ۵% از را پیشنهاد دهد.

تعداد دفعاتی که قندهای آزاد مصرف می شوند نیز ممکن است در گسترش پوسیدگی دندان ها نقش داشته باشند. بر اساس فرضیات، افزایش دفعات مصرف قند و افزودن میان وعده های بین وعده های غذایی در پیش بینی خطرات پوسیدگی های دندانی بیشتر از کل قند مصرفی اهمیت دارند. دلیل منطقی که برای این فرضیه وجود دارد این است که پس از مصرف قند، حدود ۳۰ دقیقه طول می کشد تا pH کاهش یابد، بنابراین مصرف اضافی قند در آن دوره ۳۰ دقیقه ای کم ضررتر از مصرف قند اضافی بعد از ۳۰ دقیقه است.

با این حال، به سختی می توان سهم نسبی مقدار قند مصرفی و تعداد دفعات مصرف قند را در خطر پوسیدگی های دندانی مشخص نمود، با توجه به اینکه هر دو رابطه زیادی با یکدیگر دارند.

مطالعه سیستمیکی که در بالا به آن اشاره شد، اطلاعاتی را ارائه نموده است که ارتباط بین مصرف قند و یا خوردن میان وعده را با گسترش پوسیدگی های دندانی حمایت می کند. گرچه شواهدی بر علیت وجود ندارد، اما این بررسی های آنها در یافته هایشان این نکته ثابت را دارند که افزایش مصرف قند آزاد با افزایش خطر پوسیدگی همراه است. تحقیقاتی در حال انجام هستند برای مشخص نمودن راهکارهایی برای کاهش مصرف نوشیدنی های شیرین شده با قند (SSB ها)، زیرا آنها سهم چشمگیری در مصرف قندهای آزاد دارند. قرار دادن مالیات بر SSBها یک راهکار امتحان شده است؛ مطالعات حاکی از این هستند که قرار دادن مالیات بر SSBها می تواند مصرف SSBها، بروز پوسیدگی های دندانی، هزینه های مربوط به پوسیدگی را کاهش دهند.

پوسیدگی های زود هنگام دوران کودکی ECC عبارت است از وجود یک یا چند دندان پوسیده، از دست رفته، یا پر شده در کودکان زیر ۶ سال. ECC پیش از این به سندروم “پوسیدگی شیشه شیر” اشاره داشت و اساساً در نتیجه قرار گرفتن طولانی مدت مینای دندان در معرض مایعات شیرین شده است که موجب پوسیدگی دندان ها در کودکان کوچک می شود. برای پرداختن به ECC هم آکادمی تغذیه و رژیم غذایی و هم آکادمی آمریکایی دندانپزشکی کودکان، راهنمایی برای محدود کردن مصرف آبمیوه توسط نوزادان و کودکان نوپا منتشر کرده اند.

محدود کردن دریافت یا دسترسی به غذا می تواند تأثیر منفی روی مصرف میوه ها و سبزیجات، گوشت بدون چربی، غلات کامل، و لبنیات داشته باشد. این مصرف ناکافی غذاهای غنی از مواد مغذی همراه با آگاهی کمتر از سلامت، و دسترسی محدود به مراقبت های بهداشتی دهان می توانند جمعیت کم درآمد را در معرض خطر پوسیدگی و سایر بیماری های دهان و دندان قرار دهند.

توصیه شده است که غذاهایی مانند شیر و فراورده های لبنی، سیب ها، قره قاط، چای، و خوراکی های حاوی فیبر بالا دارای خاصیت ضد پوسیدگی هستند (به عنوان مثال، جلوگیری از گسترش پوسیدگی)، اما بررسی های دقیق تری نیاز هستند. فرض بر این است که، کلسیم موجود در محصولات لبنی با محدودکردن اشباع شدن مینای دندان در طی اسیدزایی، برخی از خصوصیات پوسیدگی لاکتوز را جبران می کند. همانطور که در بالا اشاره شد، تخمیر لاکتوز در مقایسه با سایر قندهای ساده، بعلاوه موجب کاهش pH کمتری می شود. اطلاعات حاصل از بررسی ارتباط بین مصرف شیر و پوسیدگی دندان ها نشان می دهد که مصرف شیر، خطر پوسیدگی را افزایش نمی دهد و ممکن است در واقع آن را کاهش دهد.

برخی مطالعات نشان می دهند که الکلهای قندی مانند زایلیتول و سوربیتول که در آدامس ها به عنوان شیرین کننده های مصنوعی استفاده می شوند، ممکن است اثرات پریواستاتیک داشته باشند، اما یافته های کلی مبهم می باشند. مکانیزم های فرضی که با آنها زایلیتول ممکن است خطر پوسیدگی را کاهش دهد، شامل قرار دادن جایگزینی ساده برای کروهیدرات های قابل تخمیر، کاهش پتانسیل اسیدزایی، مهار رشد استرپتوکوک موتانس، (باکتری های پلاک که با از بین رفتن مواد معدنی مینای دندان ها ارتباط دارند)، یا تنها افزایش جریان بزاق (بویژه در مورد آدامس های بدون قند) است.

گرچه آدامس های شیرین شده فاقد قند برای استفاده در برچسب پذیرش انجمن دندانپزشکان آمریکا ADA واجد شرایط است، اما ADA هیچ سیاستی در مورد استفاده از زایلیتول برای پیشگیری از پوسیدگی ندارد. گزارش شورای تخصصی امور علمی انجمن پیشگیری از پوسیدگی های غیر فلورایده به این نتیجه رسیده اند که شواهد مبنی بر مزایای زایلیتول به عنوان یک درمان کمکی در کودکان و افراد بزرگسالی که در معرض خطر بالای گسترش پوسیدگی قرار دارند، از کیفیت پایینی برخوردار می باشند.

تغذیه و سلامت دهان

تغذیه و سلامت دهان

ویتامین D

ویتامین D روی تنظیم متابولیسم کلسیم و فسفات تأثیر می گذارد. طبق برخی مطالعات مشاهده ای، دریافت مقدار بیشتری ویتامین D قبل از تولد، و سطوح ویتامین D سرم قبل از تولد، می توانند با کاهش خطر پوسیدگی دندان در کودکان و نوزادان همراه باشند. گزارش قبلی و نیز یک مطالعه مقطعی نشان می دهند که ارتباطی وجود دارد بین پوسیدگی های دندانی و سطوح پایین تر سرم ویتامین D در کودکان.

بیماری پریودنتال (لثه)

آکادمی پریودنتولوژی (مطالعه و بررسی لثه و بافت های اطراف دندان) آمریکا “پریودنتیت” را چنین را تعریف می کند “التهاب بافت های پریودنتال (اطراف دندان) که منجر به از دست رفتن پیوند بالینی لثه و دندان، تحلیل استخوان آلوئولار، و تشکیل پاکت (فاصله های بین دندان ها و لثه ها) پریودنتال می شود”. علت بروز این مشکل وجود میکروارگانیسم های خاص در پاک دندان و واکنش بیش از حد میزبان به این چالش باکتریایی است، که در نتیجه باعث تخریب تدریجی سیستم حمایت کننده دندان (به عنوان مثال لثه، الیافت پریودنتال لیگامان، و استخوان آلوئولار) می شود. تأثیر وضعیت تغذیه بر واکنش ایمنی بدن ممکن است موجب ایجاد تغییر در عواملی شود که مدیریت بیماری پریودنتال را تحت تأثیر قرار می دهند؛ با این حال، طبیعت چند عاملی بودن بیماری پریودنتال و وضعیت تغذیه باعث می شود به سختی بتوان چنین تأثیراتی را مشخص نمود.

در مقایسه با پوسیدگی های دندانی، مطالعات کمتری به ارتباط بین تغذیه و بیماری پریودنتال پرداخته اند. مطالعات موجود که تغذیه را به بیماری پریودنتال ربط می دهند اساساً روی مصرف چربی ها و ریز مغذی های مختلف تمرکز داشته اند. با این حال، دو مطالعه سیستمیک مروری که به بررسی نقش مواد معدنی تغذیه ای و چربی ها روی بروز، وخامت، پیشرفت، و درمان بیماری پریودنتال پرداخته بودند، شواهد کافی برای هیچ گونه ارتباطی پیدا نکردند.

تغذیه و سلامت دهان

تغذیه و سلامت دهان

ساییدگی و خوردگی دندان ها

فرسایش دندان ها از نظر بالینی به این صورت تعریف می شود “از دست رفتن تدریجی و بازگشت ناپذیر بافت سخت دندان در نتیجه فرایندهای شمیایی انحلال اسید که باکتری ها را شامل نمی شود”، و گرچه رفلاکس اسید و برخی داروها می توانند با ساییدگی فرساینده دندان ها ارتباط داشته باشد، اما قابل توجه ترین منشاء اسید برای فرسایش دندانها رژیم غذایی است. بویژه، دفعات مصرف، الگوهای مصرف، و مدت زمان تماس با خوراکی ها و نوشیدنی های اسیدی ساییدگی فرساینده دندان ها را تحت تأثیر قرار می دهد. با این حال،  pH به تنهایی تنها عامل تأثیر گذار روی میزان فرساینده بودن خوراکی/ نوشیدنی نمی باشد. pH و ظرفیت بافری، در مجموع میزان فرسایش یک غذا یا نوشیدنی را تعیین می کند. ماست، به عنوان مثال، pH در حدود ۴ دارد، اما فرساینده تلقی نمی شود زیرا حاوی مقادیر زیادی کلسیم است، که به عنوان یک بافر عمل می کند.

در یک تجزیه و تحلیل متا که در سال ۲۰۱۲ انجام شد مشخص شد که نوشابه ها و قرص های جویدنی ویتامین C هر دو با فرسایش تدریجی دندان ها همراه بودند در حالی که آبمیوه ها، نوشیدنی های انرژی زا، شیر، و ماست این ویژگی را ندارند. این تا حدودی در تناقض با تجزیه و تحلیل متا است که در سال ۲۰۱۵ انجام شده بود و دریافته بودند که نوشابه ها و میان وعده های اسیدی، همینطور آبمیوه ها، احتمال افزایش فرسایش دندان ها را در کودکان افزایش می دهند؛ و بعلاوه، دریافتند که مصرف شیر و ماست با کاهش بروز فرسایش دندان ها همراه است.

علاوه بر این، فرسایش دندان ها ممکن است در نتیجه عوامال داخلی مانند اسید معده در افرادی بروز پیدا کند که دچار بیماری بازگشت اسید معده به مری (GERD) هستند یا افرادی که مکرراً استفراق می کنند. در مقایسه با فرسایشی که در نتیجه عوامل خارجی (مانند عوامل تغذیه ای) بروز پیدا می کند، که عموماً سطوح جلویی و اکلوزال دندان ها را تحت تأثیر قرار می دهد، فرسایشی که در نتیجه اسید معده اتفاق می افتد اساساً روی سطوح پالاتال و اکلوزال دندان های قدامی و نیز روی سطوح باکال و اکلوزال دندان های فک پایین اتفاق می افتد.

تغذیه و سلامت دهان

تغذیه و سلامت دهان

مصرف کلسیم

کلسیم ماده معدنی است که در بسیاری از مواد غذایی وجود دارد، و برای تشکیل و حفظ استخوان ها و دندان هایی سالم ضروری است، از جمله هیدروکسی آپاتیت، ماده معدنی اصلی کلسیم که درون استخوان و مینای دندان وجود دارد.کلسیمی که در رژیم غذایی وجود دارد از طریق روده جذب جریان خون می شود. منشاء این کلسیم شیر انسان یا شیر حیوان و فراورده های لبنی (مانند پنیر و ماست) یا غذاهای غنی شده با کلسیم هستند. در دستورالعمل رژیم غذایی که در سال های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ برای آمریکایی ها منتشر شد، به عنوان مقدار توصیه شده رژیم غذایی (RDA)، مصرف روزانه ۷۰۰ میلی گرم کلسیم در روز برای کودکان ۱ تا ۳ ساله و ۱۰۰۰ میلی گرم کلسیم در روز برای کودکان ۴ تا ۸ ساله توصیه می شود.

در ایالات متحده آمریکا، تخمین زده شده است که ۷۲ درصد از کلسیم دریافتی از طریق مصرف لبنیات و محصولاتی دریافت می شود که به آنها لبنیات افزوده شده است. انواع مختلفی از گزینه های جایگزین شیر بر پایه گیاهی، از جمله محصولاتی که با سویا، بلغور بادام، آجیل، سیب زمینی، بذر کتان، یا شاهدانه تهیه می شوند، روز به روز بخش بیشتری از بازار مصرف را به خود اختصاص می دهند. بسیاری از آنها به شکل غنی شده با یک یا چند ماده مغذی، اغلب شامل کلسیم، وجود دارند. با این حال، گزارش فنی از سازمان های ملی بهداشت و تغذیه به این صورت نتیجه می گیرد که نوشیدنی های شیرهای گیاهی/ غیر لبنی تا ۱۲ ماهگی توصیه نمی شوند؛ و اینکه نوشیدنی های شیرهای گیاهی شیرین نشده/ غیر لبنی غیر از شیر سویا برای مصرف انحصاری به جای شیر لبنی توصیه نمی شوند.

تغذیه و سلامت دهان

تغذیه و سلامت دهان

دیگر شرایط سلامت دهان

سرطان های دهان و Oropharyngeal

به استثناء مصرف زیاد الکل، که با افزایش خطر ابتلا به سرطان دهان همراه است، غیر از یافته های کلی، هیچ ارتباط مستقیمی بین رژیم غذایی و خطر سرطان های دهان و oropharyngeal پیدا نشده است. در صورتی که این موضوع با آنچه در مورد سایر سرطان های مشاهده می شود سازگار باشد، مصرف میوه ها و سبزیجات ممکن است محافظت کننده باشد. تحقیقات حاکی از این هستند که افزایش مصرف میوه ها و سبزیجات با کاهش خطر ابتلا به سرطان های دهان همراه هستند، و مطالعه دیگری نشان داد که مقدار کل میوه و سبزیجات مصرفی با کاهش سرطان های سر و گردن همراه است.

تغذیه و سلامت دهان

تغذیه و سلامت دهان

آفت های دهان

کمبود مطالعات دقیق در مورد بررسی نقش رژیم غذایی در مدیریت استوماتیت آفتی تکرار شونده (RAS) وجود دارد، که تحت عنوان آفت شناخته می شود. محرک های غذایی گزارش شده شامل مواد سخت، اسیدی، و نمکی، و همچنین نوشیدنی های الکلی و گازدار است. مطالعات اولیه نشان می دهند که کمبود روی در افرادی که RAS دارند بیشتر از افراد سالمی است که RSA ندارند، و مکمل روی باعث بهبود RSA در افرادی می شود که کمبود روی دارند.

تغذیه و سلامت دهان

تغذیه و سلامت دهان

زروستومیا یا خشکی دهان

زروستومیا یا خشکی دهان و تأثیرات آن روی سلامت دهان و کیفیت کلی زندگی ممکن است با عوامل تغذیه ای مانند غذاهای خشک و اسیدی، کافئین، و الکل تشدید شود.

تانگ تراست یا بایت معکوس چیست؟

تانگ تراست زمانی ظاهر می شود که زبان داخل دهان فشار زیادی رو به جلو وارد می کند، و منجر به بروز شرایط ارتودنتیک غیر عادی به نام “اپن بایت” می شود.

این وضعیت بیشتر در کودکان شایع است. اینمشکل علل مختلفی می تواند داشته باشد، از جمله:

  • عادت بلع غلط
  • آلرژی ها
  • داشتن گره زبانی

تانگ تراست در کودکان

در کودکانی که از سینه مادر یا با شیشه شیر تغذیه می شوند، تانگ تراست طبیعی است. با بزرگتر شدن کودک، الگوی بلع و گفتار او نیز به طور طبیعی تغییر می کند.

با این حال، برخی از انواع سری های شیشه شیرها – و نیز استفاده طولانی مدت از بطری- می تواند منجر به تانگ تراست غیر عادی شود که تا پس از دوران نوزادی و اوایل دورات کودکی ادامه پیدا می کند.

علل احتمالی متعدد دیگری برای تانگ تراست وجود دارند که در نوزادی آغاز می شوند. برخی از این علل عبارتند از:

  • عادات مکیدن طولانی مدت که حرکات زبان را تحت تأثیر قرار می دهد، مانند مکیدن انگشت، شست، یا زبان.
  • آلرژی های همراه با تورم مزمن لوزه ها یا آدنوئیدها.
  • گره زبانی، که در آن یک دسته بافت زیر زبان محکم یا کوتاه است.
  • الگوی بلع که تحت عنوان بلع معکوس شناخته می شود.

در کودکان، تانگ تراست زمانی مشهود است که حرکات رو به جلوی زبان در طول بلعیدن و حرف زدن خیلی زیاد هستند. اغلب، زبان داخل دهان تمایل رو به جلو دارد. گاهی اوقات، زبان به سمت عقب دهان فشار وارد می کند.

تانگ تراست تعدادی علائم مشهود دارد که در کودکانی ظاهر می شوند که این الگو در آنها شکل گرفته است. این علائم عبارتند از:

  • زبان بین دندان ها قابل مشاهده است. نوک زبان از بین دندان ها بیرون است، خواه کودک در حال حرف زدن باشد، در حال بلع باشد، یا در حال حرف زدن باشد.
  • تنفس از راه دهان.
  • ناتوانی در کامل بستن لب ها. این می تواند به علت ناهنجاری های ساختاری یا عادت باشد.
  • اپن بایت. اپن بایت زمانی اتفاق می افتد که دندان های جلو هنگامی که دهان بسته است با یکدیگر تماس پیدا نمی کنند.
  • غذا خوردن آهسته، سریع، یا نامرتب.
  • مشکلات گفتاری. نوک زبانی ادا کردن حروف “س” و “ز” شایع است.
تانگ تراست در کودکان و افراد بزرگسال

تانگ تراست در کودکان و افراد بزرگسال

تانگ تراست در افراد بزرگسال

افراد ممکن است در نتیجه عدم درمان عادات یا مشکلات دوران کودکی، تانگ تراست را تا دوران بزرگسالی نیز با خود داشته باشند.

اگر شما فرد بزرگسالی با مشکل تانگ تراست هستید، ممکن است مشکل شما در نتیجه وجود آلرژی های مزمن، یا تورم لوزه ها یا زبان سوم بروز پیدا کرده باشد. استرس نیز ممکن است نقش داشته باشد.

گزارش هایی وجود دارد مبنی بر اینکه تانگ تراست در آینده در طول زندگی بوجود آمده است، اما چندان شایع نیست.

علائم و نشانه های تانگ تراست در افراد بزرگسال شبیه این علائم در کودکان هستند. برخی علائم و نشانه ها، مانند غذا خوردن نامرتب، بعید است ظاهر شوند. ممکن است افراد در طول خواب زبان خود را رو به جلو فشار دهند.

علاوه بر علائمی که در بالا فهرست شدند، فرد بزرگسالی که تانگ تراست دارد، احتمالاً به دلیل ناتوانی در بستن دهان خود و نداشتن بلع عادی، ساختار و ظاهر چهره او دراز و کشیده شده است.

ممکن است زبان او بزرگتر از حد معمول شده باشد. علاوه بر این، اپن بایتی که در نتیجه تانگ تراست بروز پیدا می کند می تواند هنگام غذا خوردن مشکل ایجاد کند. اگر دندان های جلو به درستی روی یکدیگر قرار نگیرند، گاز زدن برخی غذاهای خاص می تواند ناراحت کننده باشد.

علاوه بر این، فرد ممکن است نتواند برخی خوراکی ها را با دندان های جلوی خود گاز بزند، مانند کاهو، یا گوشت. در عوض، ممکن است غذا از فاصله بین دندان ها بیرون بریزد.

تانگ تراست چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشکان با تخصص های مختلف می توانند تانگ تراست را تشخیص دهند، از جمله:

  • پزشک عمومی
  • پزشک کودکان
  • آسیب شناسان زبان گفتاری
  • دندانپزشکان
  • ارتودنتیست ها

شما یا پزشک کودکتان می توانید نحوه حرف زدن یا بلعیدن کودک را مشاهده کنید.

برخی پزشکان ممکن است الگوی بلع را با نگه داشتن لب پایین بررسی کنند تا ببینند کودک شما عمل بلع را چگونه انجام می دهد. مخصوصاً پزشک شما می خواهد ببیند زبان هنگام بلع کجا قرار می گیرد.

در یک معاینه کامل تانگ تراست، ممکن است دیگر متخصصان دیگری نیز دخیل باشند.

برای مثال، ممکن است تشخیص اولیه توسط پزشک عمومی انجام شود. اما پس از آن، ممکن است لازم باشد متخصص آسیب شناسی زبان گفتاری، ارتودنتیست، متخصص گوش و حلق و بینی، و متخصص گوارش نیز ارزیابی هایی را انجام دهند.

آیا تانگ تراست می تواند منجر به بروز مشکلات دیگر شود؟

در صورتی که تانگ تراست درمان نشود، می تواند باعث بد شکلی دندان ها شود.

وقتی زبان به پشت دندان ها فشار وارد می کند، این فشار می تواند باعث شود دندان های جلو رو به بیرون حرکت کنند. این منجر به ایجاد فاصله بین دندان ها یا اپن بایت بین دندان های وسطی فک های بالا و پایین می شود.

اگر تانگ تراست درمان نشده باقی بماند می تواند باعث بروز آسیب های دراز مدت به گفتار شود، مانند نوک زبانی ادا کردن برخی حروف خاص. علاوه بر این، باعث می شود شکل صورت شما کشیده تر به نظر برسد و زبان شما از بین دندان ها بیرون بزند.

تانگ تراست در کودکان و افراد بزرگسال

تانگ تراست در کودکان و افراد بزرگسال

تانگ تراست چگونه درمان می شود؟

درمان تانگ تراست به نظر می رسد برای کودکان و افراد بزرگسال شبیه یکدیگر باشد.

تنها استثناء استفادخ از نوعی ابزار ارتودنسی به نام “قفس زبان” tongue crib روی سقف دهان کودک است. این ابزار اپن بایت را اصلاح می کند. در برخی موارد، افراد بزرگسال نیز تحت درمان ارتودنسی قرار می گیرند.

به طور کلی، ابزارهای ارتودنسی می توانند درمان خوبی ارائه دهند. با دندانپزشک و ارتودنتیست کودک خود مشورت کنید تا بهترین روش درمان را بیابید.

گاهی اوقات درمان پیشنهادی میولوژی دهانی است. این یک روش درمان مداوم رایج است که جای لب ها، فک، و زبان را اصلاح می کند.

این درمان به عادات بلع نیز می پردازد. اصلاحاتی که بدون درمان مداوم برای اپن بایت صورت می گیرند، مشاهده شده است که به مرور زمان خودشان را نیز معکوس کنند.

پزشک شما ممکن است پرداختن به درمان مشکلات بینی، آلرژی ها، یا مشکلات تنفسی که ممکن است در تانگ تراست شما یا کودک شما نقش داشته باشد را توصیه کند. مشکلات تنفسی باید برای درمان بلع برطرف شوند تا موفقیت آمیز باشند.

علاوه بر درمان بلع، ممکن است گفتار درمانی نیز لازم باشد تا هر گونه مشکلاتی که در نتیجه تانگ تراست بوجود آمده اند اصلاح شوند.

تانگ تراست با دنبال کردن مداوم توصیه های درمانی هفتگی، ممکن است به مرور زمان درمان شوند.

اگر شما یا فرزندتان بیماری زمینه ای دارید که به تانگ تراست ارتباط داشته باشد یا موجب بروز آن شده باشد، برای آن بیماری های خاص نیز درمان دریافت خواهید کرد.

تانگ تراست یک شرایط کاملاً قابل درمان است. بهبودی کامل در صورتی می تواند حاصل شود که به دنبال درمان درست و مناسب باشید.

بلیچینگ دندان ها یکی از گزینه های درمان هیجان انگیز برای بیماران است، که برای دندانپزشکان گزینه های درمانی و ملاحظات متعددی دارد. هدف این مقاله ارائه پاسخ هایی برای پرسش های شما در خصوص بلیچینگ دندان ها و کاربردهای آنها در موقعیت های بالینی مختلف و وضعیت متفاوت بیماران است.

چه گزینه های مختلفی برای بلیچینگ  وجود دارند؟

روش های اساسی برای بلیچینگ یا سفید کردن دندان ها عبارتند از:

بلیچینگ دندان ها توسط دندانپزشک

آفیس بلیچینگ قدیمی ترین روش بلیچینگ است، و بیش از ۱۲۵ سال قدمت دارد. در مطب دندان ها با استفاده از یکی از انواع رابر دم ها ایزوله می شوند، سپس هیدروژن پراکسید با غلظت بالا به مدت ۲۰- ۶۰ دقیقه روی آنها اعمال می شود. جزئیات این تکنیک بر اساس غلظت و محصولات همراه متفاوت است. برخی کمپانی ها استفاده از فعالسازی با نور را توصیه می کنند.

مزایای آفیس بلیچینگ

مزیت آفیس بلیچینگ این است که دندانپزشک فرایند را تحت کنترل دارد، و نیازی به همکاری بیمار نیست، غیر از اینکه اگر احساس سوزش یا دردی در طول فرایند وجود داشت به دندانپزشک اطلاع دهد.

معایب آفیس بلیچینگ

مشکلات مربوط به تکنیک آفیس بلیچ هزینه، بی خطر بودن، و اثر بخشی آن است. آفیس بلیچینگ به طور میانگین سه جلسه (بین ۱-۶) مراجعه به دندانپزشک طول می کشد تا نتایج رضایت بخشی حاصل شوند مگر آنکه دندان ها از ابتدا روشن تر باشند. هنگام تکمیل ارزیابی هایی که بلافاصله پس از آفیس بلیچینگ انجام می شوند، دندانپزشک ممکن است متوجه برخی لکه های سفید شود، علاوه بر این، ممکن است دندان ها به دلیل کم آب شدن در نتیجه ایزوله کردن سفیدتر باشند. دندانپزشک و بیمار باید دو هفته، و احتمالاً شش هفته برای بلیچینگ داخل مطب، صبر کنند تا تغییر رنگ واقعی دندان ها در نتیجه فرایند بلیچینگ مشخص شود. با این حال، نتایج آفیس بلیچینگ بهتر از استفاده از تری است، صرف نظر از تعداد استفاده از آن.

عامل محدود کننده برای هر نوع درمان بلیچینگ این است که دندان چگونه واکنش نشان می دهد، نه غلظت بالاتر یا محصول خاص. هزینه برای بیمار و زمان استفاده، و نیز ماهیت غیر قابل پیش بینی بودن این روش، همراه با سوزش بافت، باعث شده از معروفیت آن کاسته شود، به همین دلیل است که بلیچینگ با تری به روش استاندارد تبدیل شده است. آفیس بلیچینگ وقتی تنها به عنوان یک محرک اعمال مواد استفاده شود و پس از آن تری برای تکمیل فرایند استفاده شود بهتر است. یکی دیگر از نکات درمان آفیس بلیچینگ بیمارانی هستند که نمی خواهند از محصولات دیگر استفاده کنند یا بیماری که یک خانم باردار است.

 بلیچینگ و سفید کردن دندان

بلیچینگ و سفید کردن دندان

روش سفید کردن دندان ها توسط بیمار و تحت نظر دندانپزشک

این نوع تکنیک بلیچینگ شامل استفاده از تری و محصولات بلیچینگ با غلظت پایین است. تری بلیچینگ در سال ۱۹۸۹ معرفی شد و در طول شب از کاربامید پراکسید ۱۰% استفاده می شد. در تکنیک های بعد در طول روز از هیدروژن پراکسید استفاده شد. دندانپزشک معاینات اولیه را انجام می دهد و یک تری سفارشی برای شما می سازد. استفاده از تری نیاز به همکاری بیمار برای استفاده از تری در طول روز یا در طول شب دارد، که می تواند یکی از چالش های درمان باشد. با این حال به دلیل سرعت پایین تغییر در دندان ها، به نظر نمی رسد که هیچ تکنیک دیگری بتواند چنین نتایج مطلوبی بدهد.

 بلیچینگ و سفید کردن دندان

بلیچینگ و سفید کردن دندان

محصولات بدون نسخه با مدیریت مصرف کننده

این محصولات مستقیماً به مصرف کننده فروخته می شوند بدون آنکه از مزایای معاینات دندانپزشکی و تشخیص علت تغییر رنگ دندان ها بهره مند شوند. اکثر آنها محصولات هیدروژن پراکسید هستند، گرچه برخی از آنها حاوی کاربامید پراکسید هستند. در آنها انواع مختلف روش های اعمال مواد استفاده می شود، از تری های “بویل اند بایت” گرفته تا استریپ هایی که روی دندان ها قرار داده می شوند.

باید تمایزی قائل شویم بین “بلیچینگ” و “سفید کردن”، زیرا برخی محصولات OTC ادعا می کنند که در سفید کردن دندان ها رغیب درمان های “بلیچینگ” دندانپزشک ها هستند. سفید کردن تنها زدودن لکه های سطحی دندان ها است، در حالی که “بلیچینگ” رنگ داخلی دندان ها را تغییر می دهد.

برای معاینات درست برای هر درمان بلیچینگ چه چیزهایی نیاز است؟

 بلیچینگ و سفید کردن دندان

بلیچینگ و سفید کردن دندان

معاینات داخل دهانی

این معاینه استاندارد به دندانپزشک اجازه می دهد علت تغییر رنگ دندان ها را بررسی نماید، بعلاوه سلامت بافت نرم را ارزیابی کند و هر گونه مشکلات ریشه ای ممکن را مورد توجه قرار دهد. ریشه هایی که بافت لثه روی آنها تحلیل رفته و بدون پوشش باقی مانده اند نیز باید ثبت شوند، زیرا آنها نیز بلیچ نخواهند شد. ارزیابی پوسیدگی های موجود، اکلوژن، مفاصل فکی گیجگاهی، و دیگر نگرانی های زیبایی معاینه داخل دهانی را تکمیل می کند.

 بلیچینگ و سفید کردن دندان

بلیچینگ و سفید کردن دندان

تصاویر رادیوگرافی

بررسی تصاویر رادیوگرافی دندان های قدامی فک بالا در تشخیص علت تغییر رنگ دندان ها اهمیت بالایی دارد و از آنها برای شناسایی هر گونه علت استفاده می شود، بویژه در مورد دندان هایی که به صورت تکی تیره شده اند. دندان ها ممکن است در نتیجه آبسه، پوسیدگی، تحلیل داخلی، تحلیل خارجی، کیست، یا تومور تیره شوند. رادیوگراف ها می توانند اندازه نامتشابه پالپ را نیز نشان دهند، اگر دندان قبلاً ضربه خورده باشد. دندان های دائمی با حفره پالپ کوچکتر ممکن است زمان بلیچینگ طولانی تری نیاز داشته باشند.

تشخیص

تنها و مهم ترین خدمت دندانپزشکی عبارت است از تشخیص علت تغییر رنگ دندان ها. تغییر رنگ دندان ها می تواند ناشی از بالا رفتن سن، لکه های خارجی، تغییر رنگ ژنتیکی دندان ها، مصرف تتراسایکلین، تروما، پوسیدگی، وجود ترمیم دندانی که با دندان موجود تطبیق رنگ ندارد، ترمیم های تیره داخل دندان، آبسه دندان، تحلیل داخلی با خارجی دندان، یا حتی نازک بودن مینای شفاف دندان در نتیجه بیماری رفلاکس اسید معده (GERD) یا براکسیسم.

شناسایی ترمیم دندانی

از آنجا که با بلیچینگ رنگ ترمیم های دندانی تغییر نخواهد کرد، لازم است بیماران از تمام ترمیم هایی که دندان های آنها دارند آگاهی داشته باشد، و باید از لحاظ مالی برای تعویض ترمیم هایی که پس از بلیچینگ اختلاف رنگ فاحشی خواهند داشت، آمادگی داشته باشد. لکه های برخی از ترمیم های کامپوزیتی تمیز خواهند شد، و ممکن است از نظر رنگ به اندازه کافی تطبیق داشته باشند تا نیازی به تعویض نداشته باشند، اما پیش بینی قابل اعتماد نتایج غیر ممکن است.

تجزیه و تحلیل لبخند

وقتی دندان ها از نظر چشمی تطبیق دارند، بهترین حالت را دارند. ارزیابی شکل دندان ها نیز درمان های دیگر که ممکن است برای اصلاح لبخند بیمار نیاز باشند را مشخص می کند. در صورتی که مقدار زیادی از بافت لثه قابل مشاهده باشد (لبخند لثه ای)، ممکن است درمان پریودنتال مناسب باشد، زیرا دندان هایی که در لبخند لثه ای سفید می شوند، به جای آنکه مشکل زیبایی آنها مرتفع شود تشدید می شود.

بلیچینگ و سفید کردن دندان

بلیچینگ و سفید کردن دندان

سابقه حساسیت

بزرگ ترین و تنهاترین عاملی که برای بلیچینگ مضر است حساسیت دندان ها است، که به شدت با حساسیت لثه ها ارتباط نزدیک دارد. این حساسیت به عبور راحت پراکسید از مینای دست نخورده دندان و عاج آن به پالپ ظرف ۵ تا ۱۵ دقیقه مربوط می شود، که نشان می دهد حساسیت پالپیت برگشت پذیر است. هر چه غلظت مواد کمتر باشد، حساسیت کمتری وجود خواهد داشت. بیمارانی که در طول بلیچینگ بیشترین حساسیت را دارند، معمولاً سابقه حساسیت دارند یا مواد را بیشتر از یک مرتبه در طول روز/ شب اعمال نمایید.

ملاحظات مربوط به درمان حساسیت

بهترین رویکرد برای پرهیز از حساسیت بلیچینگ چند روشی است. ابتدا، از کاربامد پراکسید با غلظت پایین (۱۰% کمترین غلظت موجود است) حاوی نیترات پتاسیم استفاده شود، که به داخل دندان دست نخورده نیز نفوذ می کند و قابلیت تحریک عصب در طول چرخه درد کاهش پیدا می کند. دوم اینکه، بیمار باید به مدت دو هفته قبل از فرایند بلیچینگ با خمیر دندان حاوی نیترات پتاسیم مسواک بزند، و نیز در صورت نیاز نیترات پتاسیم (خمیر دندان یا محصول تخصصی) را با تری به مدت ۱۰-۳۰ دقیقه روی دندان ها اعمال کنند. حساسیت لثه ها نیز می تواند با استفاده از یک تری با تناسب خوب پرهیز شود که با قالب گیری خوب از دندان ها شاخته شده است و کاربامید پراکسید با غلظت ۱۰% هنگام استفاده با بافت لثه برخورد پیدا نمی کند. نعنا یا دیگر طعم های تحریک کننده مواد بلیچینگ نیز باید پرهیز شوند، مخصوصاً در بیمارانی که حساسیت به غذا دارند.

بلیچینگ و سفید کردن دندان

بلیچینگ و سفید کردن دندان

اکلوژن و نمایش TMD

وضعیت مفاصل و همچنین اکلوژن نیز نکته مهمی است زیرا تری ممکن است برای بلیچینگ استفاده شود، یا ممکن است بیمار مجبور باشد در طول فرایند آفیس بلیچینگ برای مدت زمان طولانی دهان خود را باز نگه دارد. هنگام قرار دان تری روی دندان ها، بیمار باید قدر باشد دهان خود را با همان اکلوژنی ببندد که بدون تری دندان های خود را روی یکدیگر می گذارد، در غیر اینصورت ممکن است درد عضلات یا مفاصل را تجربه کند. برای تنظیم اکلوژن روی تری نازک بلیچینگ، باید انتهایی ترین دندان تری برداشته شود و اکلوژن مجدد ارزیابی شود. برخورد قدامی روی تری ترجیح داده می شود، مانند دندان های طبیعی. اگر بیمار دندان قروچه داشته باشد، باید برای استفاده از چندین تری یا موادی سخت تر برای ترای ساخت تری برنامه ریزی شود.

بلیچینگ و سفید کردن دندان

بلیچینگ و سفید کردن دندان

تکنیک سنتی سفید کردن دندان در منزل تحت نظارت دندانپزشک چیست؟

تکنیک هوم بلیچینگ تحت نظارت دندانپزشک رایج ترین نوع بلیچینگ است که توسط دندانپزشکان انجام می شود و و شامل انجام موفقیت آمیز چندین گام است. دندانپزشک باید مشخص نماید بلیچینگ درمان ارجح برای بیمار است، سوابق کامل پزشکی بیمار را ثبت نماید، و معاینه کاملی برای بلیچینگ انجام دهد، یک تری سفارشی برای بیمار بسازد، روند بلیچینگ واقعی بیمار را کامل کند و بیمار را دنبال کند. در این فرایند بلیچینگ از تری استفاده می شود که سفارشی ساخته می شود و از جنس ترموپلاستیک است، و از محلول کاربامید پراکسید ۱۰% استفاده می شود.

در فرایند هوم بلیچینگ موادی با غلظت کمتر از مواد تکنیک آفیس بلیچینگ استفاده می شود اما مدت زمان تماس آنها با دندان ها بیشتر است. نشان داده شده ایت بلیچینگ با تری های خانگی نتایجی فوق العاده در بر خواهند داشت و بی خطر نیز هستند. توصیه می شود بیمار ابتدا بلیچینگ تنها یک فک را انجام دهد، به چند دلیل. اولاً، رضایت بیمار افزایش پیدا می کند، زیرا تفاوت رنگ بین قوس های دندانی برایچشم غیر مصلح نیز قابل تشخیص خواهد بود، تأثیر روی اکلوژن کمتر است زیرا دو تری با هم استفاده نمی شوند، حساسیت کمتر اتفاق می افتد زیرا دندان های کمتری تحت درمان هستند. این روند درمان اجازه می دهد بیمار با هزینه کمتری درمان خود را آغاز کند و بیشتر احتمال خواهد داشت تا درمان را بپذیرد و روند درمان را روی قوس دندانی دیگر ادامه دهد.

بلیچینگ و سفید کردن دندان

بلیچینگ و سفید کردن دندان

روکش دندانی اساساً محافظی برای دندان های آسیب دیده است. این ترمیم دندانی می تواند از مواد مختلفی شامل فلز یا پرسلن ساخته شود.

ممکن است شما روی دندان مولر خود روکشی داشته باشید که به ندرت خود را نشان دهد، مگر زمانی که با دهان کاملاً باز خمیازه بکشید، یا ممکن است روی دندان های جلوی خود روکش داشته باشید که بویژه برای مطابقت با دندان های دیگر شما طراحی شده اند.

هنگام انتخاب یک روکش، عوامل متعدد دیگری نیز وجود دارند که باید مد نظر قرار بگیرند، از جمله:

  • هزینه
  • استحکام
  • دوام

طبیعی بودن ظاهر که در لبخند شما خللی ایجاد نکند نیز ممکن است برای شما اولویت باشد. دندانپزشک می تواند راجع به گزینه های مختلف با شما صحبت کند و به شما کمک کند چه چیزی بهتر نیازهای شما را برآورده می کند.

انواع روکش دندانی

انواع مختلف مواد می توانند برای روکش های دندانی استفاده شوند، از جمله:

  • پرسلن
  • سرامیک
  • زیرکونیا
  • فلز
  • رزین کامپوزیت
  • ترکیبی از مواد

برای مثال، شما ممکن است یک روکش پرسلن داشته باشید که با فلز جوش خورده است، بر عکس روکش های تمام پرسلن.

هنگام انتخاب مواد برای روکش های دندانی، دندانپزشک عوامل متعددی را مد نظر قرار می دهد، از جمله:

  • محل دندان شما
  • وقتی لبخند می زنید چقدر از دندان شما قابل مشاهده است
  • وضعیت بافت لثه شما
  • عملکرد دندانی که روکش نیاز دارد
  • چه مقدار از دندان طبیعی باقی مانده است
  • رنگ دندان های اطراف

علاوه بر این، راجع به ترجیحات شخصی خود می توانید با دندانپزشک خود نیز صحبت کنید.

روکش های دندانی

روکش های دندانی

روکش موقت دندان

روکش موقت دقیقاً همان چیزی است که از نام آن بر می آید. روکشی است که تنها برای مدت زمان کوتاهی داخل دهان شما باقی می ماند. دندانپزشک آن را با چسبی روی دندان شما قرار می دهد که به راحتی قابل برداشته شدن باشد، بنابراین، به اندازه روکش های دائمی محکم نخواهد بود.

از این نوع روکش ها در طول مدتی که منتظر ساخت و دریافت روکش های دائمی هستید استفاده می شود. روکش های دائمی در جلسه دوم روی دندان های شما قرار می گیرند.

روکش یک روزه دندان

شما می توانید در یک جلسه روکش های دندانی را دریافت کنید. برخی مطب های دندانپزشکی نصب یک روزه روکش های دندانی را با استفاده از روش های مختلفی ارائه می دهند از جمله طراحی با کمک کامپیوتر/ ساخت با کمک کامپیوتر (CAD/ CAM). روکش جدید شما همانجا داخل مطب از یک تکه سرامیک ساخته می شود.

آنله یا روکش سه چهارم

برخی روکش ها تنها بخشی از دندان را پوشش می دهند. اگر شما به یک روکش کامل نیاز نداشته باشید، دندانپزشک به جای آن آنله یا روکش سه چهارم را پیشنهاد خواهد داد.

چه کسانی روکش دندان نیاز دارند؟

اگر یک حفره دندانی بزرگ دارید که برای پر شدن خیلی بزرگ است، ممکن است زمان آن رسیده باشد که روی آن روکش قرار دهید. علاوه بر این، اگر دندان شما شرایط زیر را داشته باشد ممکن است روکش دندان نیاز داشته باشید:

  • ساییدگی شدید
  • ترک خوردگی
  • ضعیف شدن

استفاده از روکش های دندانی پس از درمان ریشه دندان نیز توصیه می شوند، زیرا دندان شکننده تر می شود و نیاز به محافظت خواهد داشت.

علاوه بر این، اگر دندان از دست رفته دارید، و لازم است دندانپزشک به جای آن بریج یا ایمپلنت دندانی قرار دهد نیز گزینه خوبی برای دریافت روکش های دندانی هستید.

روکش های دندانی

روکش های دندانی

فرایند نصب روکش دندانی

روند دریافت روکش های دندانی به این بستگی دارد که دندانپزشک شما فرایند چند روزه را انتخاب کند یا فرایند یک روزه را.

فرایند چند روزه با روکش موقت

برای دریافت روکش های سنتی، شما نیاز خواهید داشت دو مرتبه به مطب دندانپزشک مراجعه کنید.

  1. دندانپزشک دندانی که نیاز به روکش دارد را معاینه و آماده خواهد کرد. این شامل گرفتن عکس رادیو گرافی با اشعه ایکس از دندان ها است. علاوه بر این، قبل از آن ممکن است از دندان ها یا دهان شما نیز قالب گرفته شود.
  2. دندانپزشک بخشی از لایه بیرونی دندان را تراش خواهد داد.
  3. از دندان تراشیده شده و دندان های اطراف آن نیز قالب گرفته خواهد شد.
  4. دندانپزشک برای محافظت از دندان یک روکش موقتی روی آن قرار خواهد داد.
  5. دندانپزشک قالب را برای ساخت روکش به لابراتوار ارسال خواهد کرد. این گام ممکن است چند هفته طول بکشد.
  6. وقتی روکش آماده شده ارسال می شود، لازم است شما برای بار دوم به مطب مراجعه کنید تا دندانپزشک بتواند روکش را به دندان شما بچسباند.

فرایند یک روزه

در فرایند یک روزه، می توانید مرحله استفاده از روکش های موقت را رد کنید.

  1. دندانپزشک یک عکس دیجیتال از دهان شما می گیرد.
  2. با استفاده از یک اسکن دیجیتال از تصاویر، دندانپزشک روکش را همانجا داخل مطب خواهد ساخت. ممکن است مجبور باشید ۱ تا ۲ ساعت برای ساخته شدن روکش صبر کنید.
  3. وقتی روکش آماده شد، دندانپزشک آن را در جای خود خواهد چسباند. کل فرایند حدود ۲ تا ۴ ساعت طول خواهد کشید.

حتی در طول مدتی که منتظر ساخت روکش خود هستید، بسته به موقعیت خاص شما، ممکن است حتی بتوانید به محل کار خود نیز باز گردید.

همه دندانپزشکان فناوری لازم برای ساخت روکش های یک روزه را ندارند. از دندانپزشک خود بپرسید آیا این گزینه فراهم است، و هزینه تقریبی آن را به شما بگوید، مخصوصاً اگر بیمه خدمات دندانپزشکی ندارید.

روکش های دندانی

روکش های دندانی

مراقبت از روکش ها

وقتی روکش در جای خود قرار گرفت، مهم است به خوبی از آن مراقبت کنید. توجه با دقت به روکش شما می تواند طول عمر آن را افزایش دهد.

در اینجا به بیان چند نکته کمک کننده خواهیم پرداخت:

  • با دقت مسواک بزنید. اگر تا به حال روزی دو مرتبه دندان های خود را مسواک نمی زده اید، زمان آن رسیده است که انجام این کار را آغاز کنید. اگر روکش یا دندان اطراف آن به سرما یا گرما حساس هستند، به فکر استفاده از خمیر دندان مخصوص دندان های حساس باشید.
  • نخ دندان کشیدن روزانه می تواند همه دندان های شما را در بهترین شکل خود حفظ کند.
  • از خوردن غذاهای سفت پرهیز کنید. جویدن یخ یا غذاهای سفت ممکن است باعث ترک خرودن روکش شما شوند، مخصوصاً اگر روکش های پرسلن دارید.
  • اگر دندان های خود را روی یکدیگر فشار می دهید و می سایید (دندان قروچه یا براکسیسم دارید) ممکن است دندانپزشک به شما توصیه کند برای محافظت از روکش و دندان های اطراف آن از محافظ دندان های شبانه استفاده کنید.

مراقبت از روکش موقت

لازم است با روکش های موقت خود به آرامی برخورد کنید زیرا آنها تنها برای اتصال موقت طراحی شده اند. مثل همیشه مسواک بزنید اما خیلی آرام برخورد کنید. وقتی نخ دندان می کشید، سعی کنید به جای آنکه نخ دندان را از کنار روکش رو به بالا بیاورید آن را از کنار روکش بکشید، زیرا رو به بالا کشیدن نخ دندان می تواند موجب شل شدن روکش دندان شود.

در صورت خارج شدن یا شکستن روکش موقت در طول مدتی که منتظر دریافت روکش دائم خود هستید، با دندانپزشک خود تماس بگیرید. دندانپزشک می تواند مجدداً آن را بچسباند یا روکش جدیدی برای شما بسازد.

مشکلات احتمالی داشتن روکش دندان

روکش می تواند راهکاری بسیار مفید برای مشکلات چشمگیری باشد که برای دندان های شما بروز پیدا می کنند. اما خطرات و مشکلات احتمالی نیز وجود دارند که ممکن است پس از دریافت یک روکش تجربه کنید.

حساسیت دندان ها

اصلاً غیر عادی نیست دندانی که روی آن روکش قرار گرفته است یه سرما یا گرما حساسیت نشان دهد. با این حال، اگر دندان های شما به فشار هنگام بستن بایت خیلی حساس باشد، ممکن است روکش به خوبی روی دندان قرار نگرفته شده باشد. با دندانپزشک خود در مورد تنظیم مجدد روکش یا پر کردن بالای روکش صحبت کنید.

روکش های لب پر شده

برخی از انواع خاص روکش ها، مخصوصاً روکش های تمام پرسلن، بیشتر مستعد لب پر شدن هستند. دندانپزشک شما ممکن است بتواند لب پر شدگی های کوچک را ترمیم کند.

پرسلنی که برای روکش های ترکیبی پرسلن روی فلز استفاده می شود ممکن است شکسته شود، و ساختار فلزی زیر آن قابل مشاهده باشد. اگر فلز هنوز دست نخورده باشد، این لب پر شدگی ها ممکن است نیازی به ترمیم نداشته باشند.

روکش خارج شده یا شل شده

روکش شمامی تواند شل شود یا حتی خارج شود اگر چسب کافی برای نگهداشتن آن در جای خود وجود نداشته باشد. اگر فکر می کنید روکش شما شل شده یا لق شده است با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

واکنش های آلرژیک

این چندان شایع نیست، اما برخی افراد می توانند واکنش آلرژیک به فلزی نشان دهند که در برخی روکش ها استفاده می شود.

بیماری لثه

اگر متوجه شدید که لثه های اطراف روکش شما زخم یا حساس شده اند، یا اگر این منطقه شروع به خونریزی کرد، ممکن است بیماری ژنژیویت، یا بیماری لثه شما در حال پیشرفت باشد.

روکش های دندانی

روکش های دندانی

روکش ها چقدر دوام دارند؟

طول عمر روکش های دندانی می تواند بین ۵ تا ۱۵ سال متغیر باشد. برخی روکش ها مقاوم تر از روکش های دیگر هستند، بنابراین دوام بیشتری خواهند داشت.

برای مثال، در تحقیقی که در سال ۲۰۱۶ روی سه نوع مختلف روکش یکپارچه در برابر “فشارهای زیاد بایت” انجام شد مشخص شد که روکش های یکپارچه زیرکونیا کمتر از دیگر روکش ها احتمال دو نیم شدن یا ترک خوردن آنها وجود دارد.

روکش یکپارچه روکشی است که از یک تکه ماده، مانند زیرکونیا، ساخته می شود.

با این حال، محققان برای آزمایشات خود از مدل هایی استفاده کرده اند. آنها بعلاوه هشدار داده اند که تنوع در جایگذاری روکش های دندانی و دیگر عوامل می توانند نتایج را در افراد واقعی تحت تأثیر قرار دهند.

به عنوان یک قانون کلی، به نظر می رسد که روکش های طلا و روکش های ترکیبی پرسلن و فلز با دوام ترین روکش ها باشند.

روکش های تمام سرامیک و تمام پرسلن ممکن طبیعی تر به نظر برسند، اما آنها معمولاً به اندازه روکش های فلزی یا روکش های ترکیبی فلز و پرسلن محکم نیستند. به نظر می رسد که روکش های تمام رزین سریع تر ساییده شوند.

اگر به درستی از روکش های دندانی مراقبت شود، می توانند چند سال دوام داشته باشند.

جایگزین های روکش دندان چیست؟

به احتمال زیاد دندانپزشک شما روکش هایی را به شما پیشنهاد خواهد داد که برای موقعیت خاص شما بهتر است یا بهترین گزینه جایگزین است.

برای مثال، ممکن است دندان های شما خیلی ضعیف یا ساییده شده باشند و نتوانند یک پر شدگی معمولی را حمایت کنند، بنابراین، اگر دندان جلوی دهان باشد، ونیرهای دندانی یا دیگر انواع درمان ها توصیه می شوند.

یا دندان های شما ممکن است حفره خیلی بزرگی داشته باشند، و دندانپزشک شما روکشی را توصیه خواهد کرد که بهترین گزینه درمانی برای محافظت از دندان شما خواهد بود.

سخن پایانی

وقتی نوبت به روکش های دندانی می رسد، ممکن است شما گزینه های متعددی داشته باشید. هیچ چیز دیگری مانند قرار گیری خوب روکش روی دندان وجود ندارد، اما به نظر می رسد برخی از انواع آنها بر برخی دیگر برتری داشته باشند.

بسیاری از افراد از بریس ها و براکت های ارتودنسی برای صاف و یکدست کردن و اصلاح دندان های خود استفاده می کنند. گرچه آنها به اصلاحات دندانی کمک می کنند، آنها می توانند تأثیرات منفی نیز داشته باشند. برای مثال، هر بار که بریس ها سفت می شوند، احتمالاً بیمار درد زیادی احساس خواهد کرد. بعلاوه، بزرگ ترین مسئله بوجود آمدن زخم های دهانی است که در نتیجه مسائل بهداشتی بروز پیدا می کند.

زخم ها می توانند در نتیجه ساییده شدن بریس ها داخل دهان بوجود بیایند. این زخم ها می توانند دردناک باشند، اما راه هایی وجود دارند که با آنها می توانید زخم های داخل دهان را کنترل کنید یا از بروز آنها جلوگیری کنید. در این مقاله راجع به این زخم ها برای شما توضیحات بیشتری ارائه خواهیم داد.

علائم و نشانه های زخم دهانی

  • زخم های دهانی معمولاً متورم و گرد هستند و می توانند به رنگ های قرمز، خاکستری، زرد، یا سفید باشند. رنگ هایی وجود دارند که نشان دهنده عفونت هستند؛ در صورت امکان وجود عفونت، زمان خوبی است با ارتودنتیست تماس بگیرید. به جای آن، می توانید از دیگر راهکارهای خانگی برای درمان زخم های خانگی استفاده کنید.
زخم های دهانی درمان ارتودنسی

زخم های دهانی درمان ارتودنسی

موم ارتودنسی چیست؟

برندهای مختلف موم ارتودنسی وجود دارند که کمپانی های مختلفی آنها را تولید کرده اند؛ این محصولات برای پیشگیری از ساییده شدن براکت های ارتودنسی به بخش های داخلی دهان استفاده می شوند. موم برای پیشگیری از تشکیل زخم های دهانی ایده آل هستند، اما می توانند برای پیشگیری از بدتر شدن آنها نیز استفاده شوند. انواع مختلف موم های ارتودنسی وجود دارند، اما برخی تولید کنندگان برای کاهش سوزش زخم ها به موم های خود ویتامین E و آلوئه ورا نیز اضافه می کنند.

ضد عفونی کردن زخم دهانی

  • باکتری ها راهی برای ایجاد زخم ها و عفونی کردن آنها برای دردناک تر شدن آنها دارند. روش های مختلفی برای ضد عفونی کردن زخم های دهانی وجود دارد که عبارت است از شستشوی دهان با آب ولرم و نمک. گرچه این مخلوط برای دندان ها سخت است، اما به خشک کردن باکتری ها در موارد وخیم کمک می کند.
  • به خاطر داشته باشید که بعد از شستشو آب داخل دهان خود را تف کنید. روش های دیگر ضد عفونی کردن زخم ها عبارت است از استفاده از دهانشویه هایی که توسط کمپانی های مختلفی تولید شده اند. در موارد وخیم، هیدروژن پراکسید استفاده می شود، اگرچه دردناک تر از مواردی است که در بالا ذکر شدند.

با داشتن زخم دهانی چگونه می توان مسواک زد؟

وقتی به طور منظم و طبق یک برنامه مشخص مسواک می زنید، ایجاد زخم های دهانی دشوار است. در مورد زخم ها، پاکسازی دندان ها این اطمینان را بوجود خواهد آورد که باکتری موجب عفونی شدن آنها نمی شود. پاکسازی طبق برنامه مشخص و نه تنها روزی یک مرتبه مهم است. مطمئن شوید که روزی یک مرتبه دهان خود را به طور کامل تمیز می کنید؛ مطالب آموزشی زیادی می توانید پیدا کنید در مورد چگونگی پاکسازی دهان در طول مدتی که از ابزارهای ارتودنسی استفاده می کنید.

زخم های دهانی درمان ارتودنسی

زخم های دهانی درمان ارتودنسی

راهکار های درمان زخم داخل دهان

  • یک بسته چای کیسه ای در یک فنجان آب گرم غوطه ور کنید و آن را مستقیماً روی قسمت زخم داخل دهان قرار دهید. چای کیسه ای التهاب را از بین می برد، و دارای خاصیت ضد عفونی کنندگی نیز هست. علاوه بر این، شما می توانید زخم خود را تمیز نگه دارید و درد آن را نیز کاهش دهید.
  • از یک کاور سیلیکونی استفاده کنید. این کاورها دقیقاً مانند موم ارتودنسی عمل می کنند. این کاورها از تماس لب ها، داخل گونه ها، و براکت ها جلوگیری می کنند. از آنجا که سیلیکون مانند موم شکسته نمی شود، به این معنا است که این راهکار دائمی خواهد بود. در مقابل، کاورهای سیلیکونی قبل از آنکه استفاده شوند باید براکت ها خشک شوند، بنابراین ممکن است کمتر راحت باشند.
  • آبرسانی به بدن. خشک شدن دهان باعث می شود ساییدگی داخل گونه ها حتی بدتر نیز شود، و براکت ها کمتر لغزنده خواهند بود. اگر از نوشیدن آب خودداری کنید، بزاق کمتری تولید خواهید کرد. وقتی به طور منظم آب می نوشید، بزاق بیشتری تولید می کنید، که خاصیت آنتی باکتریال آن به پیشگیری از تشکیل زخم های دهانی کمک می کند.
  • مسکن های OTC. اکثر مسکن هایی که بدون نسخه در داروخانه ها به فروش می رسند و در اکثر منازل یافت می شوند نیز می توانند برای کاهش دردهای ناشی از زخم های دهانی مؤثر باشند. آسپرین، استامینوفن، و ایبوپروفن برخی از رایج ترین مسکن ها هستند. علت تأثیرات ضد التهابی آنها است؛ آنها می توانند کمک کنند زخم ها سریع تر بهبود پیدا کنند.
زخم های دهانی درمان ارتودنسی

زخم های دهانی درمان ارتودنسی

غذاهایی که باید از خوردن آنها اجتناب کرد

زخم ها می توانند با غذاهای پر ادویه و غذاهای اسیدی تحریک شوند. شما باید تا حد امکان از خوردن این نوع غذاها خودداری کنید. علاوه بر این، نوشیدنی های گازدار مانند نوشابه ها نیز باعث تحریک زخم های دهانی شما می شوند. در صورت ابتلا به زخم های دهانی باید غذاهای ملایم تری مانند ماست مصرف کنید؛ بلع آنها راحت تر است، و موجب تحریک زخم ها نیز نمی شوند. ماست دارای خاصیت پروبیوتیک است و به بدن در مبارزه با هر گونه عفونتی که با باکتری زخم بوجود می آید کمک می کند.

علاوه بر این، باید از غذاهای سفت که می توانند به براکت ها و سیم های کمانی آسیب برسانند پرهیز نمایید. علاوه بر این، از خوردن غذاهای مشکل آفرین مانند گوجه خودداری نمایید. غذاهای اسیدی نه تنها موجب پوسیدگی دندان ها می شوند، بلکه می توانند موجب تحریک بیشتر زخم ها نیز شوند.

زخم های دهانی درمان ارتودنسی

زخم های دهانی درمان ارتودنسی

دیگر راهکارهای درمان زخم های دهانی

  • غیر از سایش براکت ها به لثه ها، حوادث و دیگر آسیب هایی که به بافت ها آسیب می رسانند نیز می توانند درمان شوند. برای افزودن به درمان های زخم ها، کاهش استرس نیز راهی است که می توانید از آن برای کاهش درد استفاده کنید. می توانید یوگا و ورزش انجام دهید، دارو درمانی را امتحان کنید و نفس عمیق بکشید. می توانید زمان بگذارید تا منبع استرس را کشف کنید.
  • راه های متعدد زیادی وجود دارند که با کمک آنها می توانید زخم های دهانی را درمان کنید. برای راهنمایی های بیشتر باید با ارتودنتیست خود مشورت کنید.

ونیر ها ترمیم های دندانی بسیار ظریفی هستند. آنها بسیار نازک می باشند و به صورت سفارشی ساخته می شوند. آنها مانند پوسته های نازکی به نظر می رسند، که به گونه ای طراحی شده اند که دقشقاً شبیه دندان های طبیعی باشند. معمولاً، ونیرها از مواد پرسلن یا کامپوزیتی ساخته می شوند، که دقیقاً همرنگ دندان های طبیعی است (که شما می توانید از بین آنها انتخاب کنید). این ترمیم های دندانی سطوح جلویی دندان ها را پوشش می دهند و به این ترتیب زیبایی ظاهری، که بزرگترین نگرانی اکثر بیماران است را بهبود می بخشد. کیست که نخواهد لبخند بی نقصی داشته باشد؟

ونیرهای دندانی قادر به تغییر اندازه، رنگ، شکل، و ارتفاع دندان ها هستند. ونیرهای پرسلن در برابر لکه ها مقاوم هستند و نور را به صورت طبیعی تر از ونیرهای رزینی منعکس می کنند. با این حال، دندانپزشک به شما کمک خواهد کرد مناسب ترین ترمیم را بر اساس نیازها، بودجه، و مورد خود انتخاب کنید.

ونیرهای دندان

ونیرهای دندان

ونیر های دندانی چه مشکلاتی را برطرف می کنند؟

  • دندان های بد رنگ شده، که ناشی از مصرف داروهایی مانند تتراسایکلین می باشد. رنگ دندان ها در نتیجه انجام درمان ریشه یا پر شدگی های بزرگ نیز ممکن است تغییر کند.
  • دندان های ساییده شده.
  • دندان های لب پر شده یا ترک خورده.
  • دندان های کج، غیر هم سطح یا دارای شکل غیر عادی.
  • دندان هایی که بین آنها فاصله وجود دارد.

روند دریافت ونیر های دندانی

برای دریافت ونیرهای دندانی لازم است سه مرتبه به دندانپزشک مراجعه کنید. جلسه اول مشاوره است. جلسه دوم شامل آماده سازی دندان ها و ترمیم موقت دندان ها است، در طول جلسه سوم ونیرهای دائمی روی دندان ها قرار می گیرند.

ونیرهای دندان

ونیرهای دندان

طرح درمان و تشخیص

در طول جلسه نخست، بسیار مهم است فعالانه عمل کنید و انتظارات و نیازهایی که از لبخند نهایی خود دارید را برای دندانپزشک خود توضیح دهید. دندانپزشک با دقت دندان های شما را معاینه خواهد کرد تا اطمینان حاصل نماید که ونیرها بهترین انتخاب برای شما هستند. بعلاوه، پزشک در مورد محدودیت ها و هزینه ها نیز برای شما توضیح خواهد داد و به شما خواهد گفت که فرایند دریافت آنها به چه صورت است. طی این جلسه تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس گرفته خواهند شد و از دندان ها نیز قالب گرفته خواهد شد.

آماده سازی دندان ها

طی این جلسه، دندانپزشک حدود ۲/۱ میلی متر از سطح خارجی دندان های شما که مینا نامیده می شود، می تراشد. که ضخامت آن تقریباً با ضخامت ونیرها برابر است. قبل از تراش دندان ها با دریل، دندانپزشک تصمیم خواهد گرفت آیا بی حسی موضعی نیاز خواهید داشت یا خیر. پس از آن، از دندان ها قالب خواهد گرفت و مدل دندان های شما ساخته خواهد شد. سپس مدل برای لابراتوار دندانپزشکی ارسال خواهد شد، جای که در آنجا تکنیسین ونیرها را خواهد ساخت.

فرایند چسباندن

قبل از آنکه ونیرها به صورت دائمی به دندان ها چسبانده شوند، دندانپزشک بررسی های لازم را انجام خواهد داد تا ببیند آیا ونیرها متناسب دندان ها هستند یا خیر، و اینکه آیا رنگ آنها مطابق انتظار شما هست یا خیر. قبل از چسباندن ونیرها، سطح خارجی دندان ها پاکسازی، پولیش، و اِچ می شود. این فرایند اثر گذاری باندینگ را افزایش می دهد. پس از آن، ونیرها چسبانده و با نور کیور می شوند. گام نهایی برداشتن مقدار اضافی سمان یا چسبی است که برای چسباندن ونیرها استفاده شده است و از کنار دندان ها بیرون زده است. بایت بیمار تست خواهد شد و در صورت لزوم، تنظیمات نهایی ایجاد خواهد شد.

پیگیری

پس از آنکه همه درمان هایی که نیاز دارید برای شما اناجم شدند، ممکن است لازم باشد چند جلسه به دندانپزشک مراجعه کنید تا واکنش لثه ها با ترمیم های جدید را بررسی نماید.

ونیرهای دندان

ونیرهای دندان

مزایا و معایب ونیرهای دندانی

برخی از مزایای ونیرهای دندانی عبارتند از:

  • ونیرها ظاهر طبیعی دارند.
  • لثه ها به خوبی پرسلن را به خوبی تحمل می کنند، بنابراین، واقعاً به خوبی تطبیق پیدا می کنند. بعلاوه، ونیرهای پرسلن در برابر لکه ها مقاوم هستند که باعث می شود دندان ها سفیدتر از چیزی به نظر برسند که واقعاً هستند.
  • ونیرها به صورت محافظه کارانه شکل و رنگ دندان ها را تغییر می دهند. آنها مانند روکش های دندانی نیاز به برداشتن مقدار زیادی از بافت ها ندارند، بنابراین به عنوان جایگزینی قوی و بسیار زیبا برای آنها عمل می کنند.

از سوی دیگر، معایبی هم برای دریافت ونیرهای دندانی وجود دارد، که عبارتند از:

  • این فرایند بازگشت پذیر نیست.
  • هزینه ونیرها خیلی بیشتر از کامپوزیت ها است.
  • اگر ونیرها لب پر یا شکسته شوند، غیر قابل ترمیم خواهد بود.
  • به دلیل برداشتن مقداری از مینای دندان ها، حساسیت دندان ها به غذاها و نوشیدنی های داغ و سرد نیز وجود خواهد داشت.
  • اگر در آینده تصمیم بگیرید دندان های خود را سفید کنید، انجام این کار غیر ممکن خواهد بود. قبل از دریافت ونیرهای دندانی باید فرایند سفید کردن دندان ها را انجام دهید تا بتوانید به رنگ مورد انتظار خود دست پیدا کنید، که با رنگ بقیه دندان های شما تطبیق داشته باشد، زیرا سفید کردن دندان ها تنها می تواند بافت های طبیعی را تحت تأثیر قرار دهد، نه ترمیم های دندانی را.
  • وقتی ونیرهای دندانی را دریافت می کنید، باید مراقب آنچه می خورید نیز باشید، زیرا آنها مستعد شل شدن و افتادن هستند. هنگام جویدن یا گاز زدن ناخن های خود، مداد و هر شیء سخت دیگری، خطر لب پر شدن ترمیم دندانی خود را بالا می برید. حتی در افرادی که دندان قروچه دارند نیز احتمال ترک خوردن و لب پر شدن ونیرهای دندانی آنها بالا است.

ونیر های دندانی چقدر دوام دارند؟

معمولاً ونیرهای دندانی بین ۷ تا ۱۵ سال دوام دارند. این به میزان مراقبت خوب شما از آنها و رعایت بهداشت دهان بستگی دارد. پس از این زمان، احتمالاً لازم خواهد بود ونیرهای دندانی خود را تعویض کنید.

ونیر ها چه مراقبت هایی نیاز دارند؟

هیچ مراقبت خاصی پس از دریافت ونیرهای دندانی نیاز نیست. تنها کاری که نیاز است شما انجام دهید ادامه حفظ بهداشت دهان با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم دندان ها، پرهیز از نوشیدنی ها و غذاهایی که موجب ایجاد لکه می شوند، و چکاپ ها و پاکسازی های منظم دندانپزشکی است.