خواه تحریک پذیری را تجربه کنید یا درد قابل توجه و قفل شدن فک به دلیل اختلال مفصل گیجگاهی فکی (TMJ)، اجتناب از مواردی که TMJ را بدتر می کنند بخش مهمی از مدیریت وضعیت شما و کاهش عود آن است.

مفصل فکی گیجگاهی فک شما را به جمجمه متصل می کند. شما هر روز از آن هنگام غذا خوردن، نوشیدن و صحبت کردن استفاده می کنید. یک دیسک کوچک در مفصل به استخوان های فک شما اجازه می دهد تا به طور طبیعی بلغزند و سر بخورند.

با TMJ دیسک جابجا می شود، که منجر به ایجاد صدای کلیک، ضربه خوردن و حرکت محدود فک می شود. همچنین می تواند باعث بروز درد در فک و صورت شما شود، و عضلات اطراف فک شما ممکن است دردناک یا دچار اسپاسم شوند. هر چیزی که به مفصل فشار زیادی وارد کند یا بیش از حد کار کند، می تواند این علائم TMJ را تحریک و بدتر کند.

این مقاله به این می پردازد که در صورت ابتلا به TMJ چه کارهایی را نباید انجام دهید. با دنبال کردن این راهکارها، می توانید از تشدید درد مفصل جلوگیری کنید و به کنترل آن کمک کنید.

کارهایی که با درد TMJ باید از انجام آنها اجتناب کرد:

از جویدن آدامس خودداری کنید.

ممکن است از جویدن آدامس لذت ببرید، اما اگر TMJ دارید، باید از آن اجتناب کنید. فک شما پر استفاده ترین مفصل در بدن شما است. محدود کردن استفاده بیش از حد از مفصل و عضلات، فشار را کاهش می دهد و به آنها فرصت استراحت می دهد.

استراحت دادن به عضلات و مفاصلی که درد دارند، نخستین گام برای برطرف کردن علائم TMJ است.

بهبود درد مفصل فک

بهبود درد مفصل فک

از خوردن خوراکی های سفت خودداری کنید.

شیرینی ها خوشمزه هستند، اما برای فک نیز سفت هستند. هنگامی که به دلیل TMJ درد فک دارید، باید از خوردن غذاهای سفت مانند نان شیرینی و سیب خودداری کنید. این خوراکی ها ممکن است فشار زیادی را به فک شما وارد کنند، بنابراین مانع استراحت لازم مفاصل برای بهبودی صحیح می شوند.

از فعالیت های غیر کاربردی فک اجتناب کنید.

همانطور که هر روز را سپری می کنیم، اغلب ناخودآگاه یا از روی عادت کارهایی را با فک هایمان انجام می دهیم.

  • در حین خواندن یا نوشتن، ممکن است بدون فکر قلم خود را بجوید.
  • ممکن است هنگام تماشای تلویزیون یا جستجو در اینترنت، ناخن های خود یا تکه های کوچک لباس را بجوید.
  • کودکان ممکن است شست خود را بمکند.

این فعالیت های پارافانکشنال ممکن است به مفصل فکی گیجگاهی شما فشار وارد کند و روند بهبود را کند نمایند.

بهبود درد مفصل فک

بهبود درد مفصل فک

از استراحت روی چانه خود اجتناب کنید.

بسیاری از افراد هنگام مطالعه، مرور شبکه های اجتماعی یا تماشای تلویزیون، فک خود را روی دستان خود قرار می دهند. این وضعیت ممکن است راحت باشد، اما می تواند فک شما را تحت تأثیر قرار دهد.

این فشار روی طرفین فک شما ممکن است به مفصل فشار وارد کند، دیسک را از جای خود خارج کند و برای نحوه باز و بسته شدن فک شما مشکل ایجاد کند.

ترک عادت قرار دادن چانه روی دست می تواند به مفصل شما اجازه دهد تا در جای مناسب ترمیم شود.

از جویدن فقط با یک سمت خودداری کنید.

انسان ها از عادت ها خلق شده اند، و بسیاری از ما در یک طرف دهان خود غذای خود را می جویم. این می تواند یک سمت مفصل فکی گیجگاهی و عضلات اطراف آن را تحت فشار قرار دهد، و منجر به درد TMJ و اختلال عملکرد مفصل شود.

سعی کنید از عادات جویدن خود آگاه باشید و مطمئن شوید که غذا را در دو طرف دهان خود می جوید. در صورت داشتن مشکلات دندانی یا دندان درد در یک سمت، به دندانپزشک خود مراجعه کنید تا آن را برطرف کند تا بتوانید به طور مساوی و راحت بجوید.

سعی کنید دندان قروچه خود را متوقف کنید.

دندان قروچه اصطلاح پزشکی برای فشردن دندان ها به یکدیگر است. این ممکن است در طول روز یا هنگام خواب رخ دهد. هنگامی که شما TMJ دارید این می تواند یک مشکل واقعی باشد، زیرا فشردن دندان ها می تواند فشار باور نکردنی را به عضلات فک شما وارد کند.

فشردن دندان ها ممکن است به دلیل استرس رخ دهد، بنابراین کار کردن برای مدیریت استرس ممکن است به این امر کمک کند. همچنین ممکن است دندانپزشک شما برای جلوگیری از وارد آمدن فشار بیش از حد به دندان ها، محافظ دهانی را تجویز کند تا هنگام خواب از آن استفاده کنید.

خم شدن را متوقف کنید.

آیا می دانستید عملکرد فک شما ارتباط نزدیکی با ژست بدن شما دارد؟

فک شما زمانی بهترین عملکرد را دارد که سر شما بالای ستون فقرات گردنی شما باشد و ژست شما قائم باشد. اگر خم شوید، این وضعیت می تواند عملکرد عضلات فک و نحوه باز و بسته شدن فک شما را تغییر دهد. هنگامی که برای TMJ تحت درمان قرار می گیرید، فیزیوتراپیست شما ممکن است برای تغییر ژست بدن با شما کار کند. این ممکن است شامل تقویت عضلات پشت و شانه و قرار دادن یادآورهای مکرر برای راست نشستن باشد.

انجام تمرین خم شدن- و کاملاً ایستادن راهی عالی برای ایجاد آگاهی از وضعیت مناسب است. عمودی نشستن و ایستادن و اجتناب از خمیدگی می تواند عملکرد درست فک شما را حفظ کند.

برای تحت درمان قرار گرفتن صبر نکنید.

بسیاری از افرادی که مشکلات اسکلتی عضلانی دارند به سادگی منتظرند تا درد و محدودیت حرکت آنها به صورت خود به خود از بین بروند. اما اگر با مفصل فک (پر کاربردترین مفصل بدن) خود مشکل دارید، نباید منتظر درمان باشید.

TMJ اغلب چیزی بیشتر از خود- محدود کنندگی (به صورت خود به خود از بین برود) و غیر پیشرونده است و با درمان محافظه کارانه سرعت بهبودی خوبی دارد- به این معنی که دلیل بیشتری برای کمک گرفتن بدون تعلل وجود دارد.

اگر مشکوک به TMJ هستید، برای تشخیص دقیق به پزشک یا دندانپزشک خود مراجعه کنید. ممکن است از مراجعه به فیزیوتراپیست برای یادگیری تمرینات و راهکارهایی برای خود درمانی شرایط خود بهره مند شوید. یک متخصص درد دهان و صورت (متخصص دندانپزشکی) نیز یک گزینه است.

درمان های TMJ

درمان TMJ شامل موارد زیر است:

  • تمریناتی برای حرکت طبیعی فک شما
  • درمان های ضد التهابی
  • بی حرکت نگهداشتن مفصل
  • درمان هایی برای حفظ عملکرد صحیح عضلات شما

آتل (اسپلینت) یا نایت گارد (محافظ دندان شبانه) نیز می تواند به دندان قروچه شبانه (براکسیسم) کمک کند، که می تواند علت درد عضلانی و TMJ باشد.

در موارد شدید، ممکن است برای اصلاح مشکل خود به جراحی نیاز داشته باشید. با این حال، به عنوان آخرین راه حل نگه داشته می شود. درمان اولیه شما باید روی کاهش درد و بهبود نحوه باز و بسته شدن فک شما متمرکز باشد. اجتناب از برخی فعالیت های خاص می تواند به انجام این کار کمک کند.

سخن پایانی

اختلالات مفصل گیجگاهی فکی می تواند دردناک باشد و توانایی شما را در استفاده از فک و دهان محدود کند. مهم است که از فعالیت هایی که فشار بیش از حد یا غیرضروری به فک شما وارد می کنند اجتناب کنید یا آنها را متوقف کنید. انجام کارهای درست می تواند به شما کمک کند تا به طور ایمن وضعیت خود را بهبود دهید و مدیریت کنید.

پرسش های متداول درمورد مفصل فکی گیجگاهی

چه چیزی باعث عود TMJ می شود؟

استرس، که می تواند باعث شود فک خود را فشار دهید، می تواند باعث عود TMJ شود. دیگر علل احتمالی عبارتند از:

  • قرار ملاقات با دندانپزشک
  • خوردن خوراکی های سفت (مانند سیب، نان شیرینی، ذرت روی بلال و استیک)
  • آسیب فک
  • عاداتی مانند دندان قروچه و ناخن جویدن

آیا ورزش می تواند باعث بدتر شدن TMJ شود؟

نه مستقیماً. اما اگر در اثر فشار یا فعالیت با فرم نامناسب فک خود را فشار دهید، ممکن است باعث تشدید مشکل عضلات فک و گردن خود شوید، که می تواند درد TMJ را بدتر کند. این نباید مانع شود کهTMJ  خود را با تمرینات توصیه شده فک درمان کنید. آنها وقتی به درستی اجرا می شوند، مفید هستند و باعث بروز درد نمی شوند.

هر بار عود TMJ چقدر طول می کشد؟

به طور معمول، عود TMJ بین چند روز تا چند هفته طول می کشد. ملایمت با فک می تواند به آرام شدن آن کمک کند.

آیا TMJ هرگز از بین خواهد رفت؟

برای اکثر افراد،TMJ  خفیف در نهایت حتی بدون درمان نیز از بین خواهد رفت. موارد پیشرفته تر، مانند مواردی که شامل درد حین جویدن و قفل شدن فک است، معمولاً برای برطرف شدن به درمان نیاز دارند.

اختلال مفصل فکی گیجگاهی یا TMJ مشکل نسبتاً شایعی است. این اختلال می تواند بسیار جزئی و در حد صدای کلیک کوچکی هنگام باز و بسته کردن دهان باشد، یا یک مشکل جدی باشد که منجر به بروز درد یا ناراحتی مستمر برای فردی شود که از آن رنج می برد. بسیاری از افرادی که این اختلال را دارند اجازه می دهند چندین سال با آنها همراه باشد بدون اینکه برای تشخیص آن به متخصص مراجعه کنند، و پس از آن وقتی تشخیص داده می شود ممکن است ممکن است هیچ اقدامی برای درمان این شرایط انجام ندهند. در حالی که، تعدادی درمان ساده وجود دارند که این اختلال را تخفیف می دهند و بریس های ارتودنسی یکی از آنها هستند.

درمان اختلال مفصل فکی گیجگاهی با ارتودنسی

درمان اختلال مفصل فکی گیجگاهی با ارتودنسی

اختلال مفصل فکی گیجگاهی یا TMJ چیست؟

اختلال مفصل فکی گیجگاهی زمانی اتفاق می افتد که استخوان مندیبل (که منظور فک پایین است) از جای درست خود خارج می شود. این اتفاق می تواند به مرور زمان رخ دهد، وقتی الیاف لیگامان و ماهیچه هایی که آن را در جای خود نگه می دارند با حرکات مکرر کشیده می شوند یا آسیب می بینند، یا این اتفاق ممکن است به طور ناگهانی و با یک حادثه تروماتیک رخ دهد. این به گونه ای طراحی شده است که حرکت کند تا اجازه دهد اعمال حرف زدن و جویدن انجام شوند، اما اگر از داخل مفصل بلغزد، TMJ بروز می یابد.

علل بروز TMJ کدامند؟

هنوز چیز زیادی در مورد علت واقعی این مشکل مشخص نشده است، اما، مطمئناً برخی رفتارها هستند که در بروز آن نقش دارند. نخستین علت دندان قروچه است که فشار قابل توجهی به این مفصل وارد می کند و می تواند موجب وخیم شدن وضعیت مفصلی شود که از قبل ملتهب است. فشردن و ساییدن دندان ها روی یکدیگر نیز الزاماً چنین مشکلی بوجود می آورد. ضربه گیرهای داخل حفره مفصل ممکن است به راحتی از وضعیت درست خود خارج شوند، که اغلب علت بروز صدای کلیک هنگام باز یا بسته کردن فک است.

استرس، به طور کلی، یکی از عوامل شایع است، نه تنها به این علت که می تواند باعث شود فک خود را فشار دهید یا دندان های خود را روی یکدیگر بسابید، بلکه به این علت که می تواند باعث شود ماهیچه های فک و صورت خود را سفت کنید، که فشار بیشتری به مفاصل فک وارد می کند و منجر به بروز مشکل می شود. حتی آرتروز فک نیز می تواند در TMJ نقش داشته باشد.

علائم و نشانه های TMJ یا اختلال مفصل فکی گیجگاهی کدامند؟

افرادی که این اختلال را دارند، اغلب از ناراحتی مفصل فک خود شکایت دارند. این اتفاق ممکن است هر از گاهی رخ دهد یا پیوسته وجود داشته باشد. ممکن است در یک سمت صورت شدیدتر باشد یا به اندازه طرف دیگر شدید نباشد. این عارضه بین زنان شایع تر از بین مردان است و به احتمال زیاد بیشتر بین افرادی رخ می دهد که بین سنین ۲۰ تا ۴۰ سال هستند.

دیگر علائم و نشانه ها عبارتند از درد فک، گردن، شانه ها، مخصوصاً هنگام جویدن، باز کردن دهان، یا حرف زدن. احتمالاً قادر نخواهید بود دهان خود را کامل باز کنید، یا باز کردن کامل دهان برای شما دردناک خواهد بود. برخی افراد در فک خود احساس قفل شدگی دارند، که مانع باز و بسته کردن دهان می شود. ایجاد صداهای مختلف هنگام حرکت مفاصل نیز بسیار شایع است، گرچه ممکن است این الزاماً با درد همراه نباشد.

یکی از شایع ترین علائم و نشانه ها احساس ناراحتی در بایت است. ممکن است احساس کنید فک بالا و پایین شما به درستی روی یکدیگر قرار نمی گیرند. درست قرار نگرفتن فک ها روی یکدیگر، که منجر به بروز دندان قروچه و فشردن فک می شود، می تواند واقعاً موجب بروز TMJ شود و نیز یکی از علائم آن است که به همین دلیل بریس ها یکی از درمان های مؤثر یا بخشی از درمان مؤثر این اختلال هستند.

درمان اختلال مفصل فکی گیجگاهی با ارتودنسی

درمان اختلال مفصل فکی گیجگاهی با ارتودنسی

اختلال مفصل فکی گیجگاهی چگونه درمان می شود؟

دو درمان رایج و غیر تهاجمی برای TMJ وجود دارند. درمان نخست استفاده از اسپلینت یا محافظ شبانه است، که دندان ها را جدا از یکدیگر نگه می دارد، مانع ساییده شدن آنها روی یکدیگر می شود. کاهش فشار روی مفصل گیجگاهی مندیبل اغلب اجازه خواهد داد مفصل رو به عقب و به جای درست خود بلغزد، و از تأثیر اختلال روی آن مفصل بکاهد. اسپلینت به طور تمام وقت استفاده می شود، در حالی که محافظ دندان شبانه تنها شب ها استفاده خواهد شد. صحبت کردن با دندانپزشک یا ارتودنتیست می تواند به شما کمک کند بدانید کدام یک برای وضعیت شما بهتر است.

 

درمان اختلال مفصل فکی گیجگاهی با ارتودنسی

درمان اختلال مفصل فکی گیجگاهی با ارتودنسی

یکی از بهترین درمان ها برای TMJ بریس ها هستند. از آنجا که TMJ اغلب در نتیجه مشکلات بایت بوجود می آید، اصلاح سریع و مؤثر بایت یکی از بهترین راه های تسکین درد و تخفیف فشار TMJ است. اگر تجربه درد یا ناراحتی در مفاصل فک داشته اید، صاف کردن دندان ها، نه تنها در کنار یکدیگر، بلکه در دو فک، می تواند کمک جدی به وضعیت شما کند. اکثر بیماران وقتی بریس دریافت می کنند، تنها به این فکر می کنند که دندان های آنها چگونه به نظر خواهند رسید و چگونه درون فک جای می گیرند. اکثر درمان های ارتودنتیک در حقیقت نحوه قرار گیری دندان ها را نسبت به یکدیگر و درون هر دو فک اصلاح می کنند.

دندان قروچه و ساییدن دندان ها روی یکدیگر دو مسئله بسیار شایع هستند که با بریس ها حل می شوند، زیرا بریس ها به گونه ای طراحی شده اند که کمک می کنند دندان ها به درستی کنار یکدیگر قرار بگیرند. حتی بیمارانی که دندان های نسبتاً صافی دارند نیز ممکن است نیاز داشته باشند از بریس ها برای برطرف کردن مشکلات بایت استفاده کنند که به TMJ مربوط هستند. درمان هایی که برای حفظ تأثیرات درمان ارتودنسی استفاده می شوند هم می توانند به کاهش TMJ کمک کنند.

خواه درد ناشی از TMJ شدید باشد یا تنها گاهی اوقات موجب بروز ناراحتی شود، باید به یک متخصص مراجعه کنید تا مطمئن شوید TMJ دارید و در صورت لزوم بریس ها را برای درمان به شما توصیه کنند. از آنجا که بایت و نحوه قرار گیری دندان ها همیشه هم نباید منجر به بروز اختلال شود، ایده خوبی است که از ارتودنتیست بپرسید آیا بریس ها درمان TMJ هستند یا خیر.

پروگناتیسم اصطلاحی است که به جلو آمدگی فک اشاره دارد. علاوه بر این اصطلاح، چانه ی دراز یا جلو آمده نیز به آن گفته می شود. این شرایط معمولاً نشانه یک مشکل اساسی است. اگر فکر می کنید فک شما جلو آمده است بایستی به ارتودنتیست یا جراح فک و صورت مراجعه نمایید.

 

تشخیص جلو آمدگی فک

 در صورتی که فک پایین شما جلوتر از حدی که باید باشد، پروگناتیسم مندیبل mandibular prognathism (جلو آمدگی فک پایین)، و اگر فک بالای شما جلوتر از حدی که باید باشد، پروگناتیسم ماگزیلا Maxillary prognathism (جلو آمدگی فک بالا) وجود دارد. در پروگناتیسم دو فکی bimaxillary prognathism هر دو فک جلوتر از سایر اجزاء صورت قرار می گیرند.

 

علل بنیادی پروگناتیسم

برخی افراد در حالی متولد می شوند که بدون داشتن هیچ شرایط خاصی، فک بالا یا پایین آنها جلو آمده است. در دیگر افراد، پروگناتیسم می تواند با یکی از شرایط زیر همراه باشد:

درمان جلو بودن فک

درمان جلو بودن فک

 

آکرومگالی Acromegaly

این شرایط زمانی بوجود می آید که بدن هورمون رشد (GH) خیلی زیادی ترشح می کند، که باعث می شود بافت های شما خیلی بزرگ شوند. با بزرگ تر شدن فک پایین، وقتی فرایند رشد آن به پایان می رسد، خیلی جلوتر از آنچه باید، واقع شده است. بر اساس گزارش مؤسسه ملی دیابت و بیماری های گوارشی و کلیه (NIDDK)، از هر یک میلیون نفر که متولد می شوند این مشکل ۶۰ نفر را تحت تأثیر قرار می دهد.

درمان جلو بودن فک

درمان جلو بودن فک

 

سندرم خال سلول پایه ای Basal Cell Nevus Syndrome

این شرایط ارثی نادری است که موجب بروز ویژگی های غیر عادی در چهره می شود، از جمله بینی پهن، چشمانی که از یکدیگر دور هستند، و ابروهای پهن و برآمده. پروگناتیسم نیز در برخی موارد مشاهده می شود.

درمان جلو بودن فک

درمان جلو بودن فک

 

آکرودیسوستوسیس Acrodysostosis

این مورد نیز یکی از شرایط بسیار نادر است که برخی افراد با آن متولد می شوند. این مشکل می تواند منجر به کوتاهی بازوها و پاها، مشکلات شنوایی، کوتاهی بینی، جلو آمدگی فک، و عقب افتادگی ذهنی شود.

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

پروگناتیسم یا جلو آمدگی فک ها می تواند موجب بروز شرایطی به نام مال اکلوژن دندان ها شود، که به این معناست که دندان های شما به صورت صاف قرار نگرفته اند. این شرایط می تواند در گاز زدن، جویدن، و نیز گفتار مشکل بوجود بیاورد. علاوه بر اینها، تمیز کردن دندان های کج دشوارتر است، که موجب بالا رفتن خطر بیماری لثه و پوسیدگی دندان ها می شود. دندانپزشک با بررسی وضعیت قرار گیری فک ها و دندان ها می تواند شما را به ارتودنتیست ارجاع دهد.

در صورتی که آکرومگالی درمان نشود می تواند احتمال خطر ابتلا به دیابت، فشار خون بالا، و بیماری های قلبی را افزایش دهد. علاوه بر این می تواند موجب بروز مشکلات جدی از قبیل مشکلات بینایی و آرتروز شود. اگر فک شما جلو آمده است، یا علائمی مانند شرایط زیر دارید باید به پزشک مراجعه نمایید:

·        تورم دست ها و پاها

·        برآمدگی ابروها

·        تورم مفاصل

·        ضعف و تحلیل ماهیچه ها

·        بینی پهن

·        افزایش فاصله بین دندان ها

·        درد مفاصل

سندرم خال سلول پایه ای با افزایش خطر سرطان پوست به نام سرطان سلول پایه ای basal cell carcinoma همراه است. در صورت مشاهده هر گونه رشد غیر عادی یا ناهنجاری پوستی، هر چه سریع تر به متخصص پوست مراجعه نمایید تا شرایط شما را مورد بررسی قرار دهد.

علاوه بر این، این شرایط می تواند سیستم عصبی شما را به خطر بیندازد و منجر به نابینایی، عقب ماندگی ذهنی، حمله ناگهانی بیماری، و ناشنوایی شود. اگر علائم فیزیکی این شرایط را دارید، باید به پزشک مراجعه نمایید. آکرودیسوستوسیس می تواند منجر به بروز آرتروز، محدودیت حرکت دست ها، آرنج ها، ستون فقرات، و سندرم تونل کارپال carpal tunnel syndrome (تحت فشار قرار گرفتن عصب مچ دست) شود. در صورت مشاهده هر یک از علائم فیزیکی مشکلات این چنینی یا مشکلات رشدی در کودکتان که می توانند با عقب ماندگی مرتبط باشند، او را نزد پزشک ببرید.

درمان جلو بودن فک

درمان جلو بودن فک

 

درمان جلو آمدگی فک ها

مراقبت های دندانی

ارتودنتیست می تواند مشکل جلو آمدگی فک را با کمک جراحی ارتوگناتیک حل کند. علاوه بر این، شما می توانید این کار را برای اصلاح کجی دندان ها یا به دلایل زیبایی انجام دهید. برای آنکه دندان ها تحریک و تشویق شوند به محل جدید خود جابجا شوند، مجبور خواهید بود از براکت های ارتودنسی استفاده نمایید. جراح شما در صورت نیاز جای برخی استخوان ها را تغییر خواهد داد و فک را با کمک پلیت ، پیچ یا سیم در جای خود ثابت خواهد کرد.

 

مراقبت های پزشکی

پزشک شما می تواند شرایط زمینه ای که موجب جلو آمدگی فک ها می شوند را شناسایی و درمان نماید.

برای درمان آکرومگالی می توان از طریق جراحی، تومور غده هیپوفیز را برداشت که موجب ترشح مقدار زیادی هورمون رشد می شود. در صورتی که تومور خیلی بزرگ باشد، ممکن است نیاز به پرتو درمانی داشته باشید. علاوه بر این، پزشک شما می تواند برای شما دارویی تجویز نماید تا مقدار هورمون رشدی که آزاد می شود کنترل شود یا اثر آن خنثی شود.

در صورت وجود سندرم خال سلول پایه ای، درمان به محلی از بدن که تحت تأثیر قرار گرفته است، و نیز وجود یا عدم وجود سرطان، بستگی دارد.

درمان آکرودیسوستوسیس نیز شامل آموزش های خاص برای عقب ماندگی ذهنی و مراقبت های ارتوپدی برای مشکلات استخوان است.

 

پس از جراحی اصلاحی چه اتفاقی می افتد؟

پس از جراحی اصلاحی فک، باید رژیم غذایی خود را به طور موقت تغییر دهید. با استفاده از داروهای مسکن می توانید درد خود را کاهش دهید. حدود ۱ تا ۳ هفته پس از جراحی نیز می توانید به محل کار خود بازگردید. بهبود کامل فک حدود ۹ تا ۱۲ ماه طول خواهد کشید.

 

پیشگیری از پروگناتیسم

بواسطه شرایط ژنتیکی مانند سندرم خال سلول پایه ای نمی توانید از جلو آمدگی فک پیشگیری کنید. اگر برای بچه دار شدن برنامه ریزی می کنید بهتر است به مشاور ژنتیک مراجعه نمایید تا دریابید آیا احتمال انتقال شرایط شما به آنها نیز وجود دارد یا خیر.

در مقاله قبل مشکل عدم تقارن صورت را برای شما شرح دادیم و به علل بروز آن اشاره کردیم و گفتیم برای تشخیص آن از چه ابزارهایی می توان استفاده کرد. در این مقاله قصد داریم از روش های درمان این مشکل برای شما بگوییم.

تصمیم گیری در خصوص مداخله برای درمان دفورمیتی های دنتو فاسیال (بد ریختی در دندان و صورت) به میزان آگاهی بیمار از مشکلات زیبایی خود، میزان دفورمیتی اکلوزال، یا مقدار ناهماهنگی عمودی یا صفحه ساجیتال (خط وسط بدن) بستگی دارد.

درمان عدم تقارن صورت و انحراف فک

درمان عدم تقارن صورت و انحراف فک

 

عدم تقارن صورت

عدم تقارن صورت می تواند عناصر دندانی، اسکلتی، و بافت نرم را شامل شود و ممکن است ترکیبی از درمان ارتودنسی و جراحی ارتوگناتیک نیاز داشته باشد. درمان عدم تقارن صورت در کودکانی که هنوز به بلوغ نرسیده اند اغلب دشوار است و نتایج آن قابل پیش بینی نیستند. تغییراتی که با ابزارهای فانکشنال در رشد ایجاد شده اند، مشکل آفرین بوده اند و در اکثر موارد حتی با استفاده از بایت بلاک (bite-block) نیز به دیگر روش های درمان نیاز بوده است. یک بیمار در حال رشد، که عدم تقارن خفیف و کندیل فانکشنال دارد، باید از درمان ارتودنسی زود هنگام بهره مند شود و قبل از انجام جراحی باید اجازه داد رشد کامل شود.

درمان عدم تقارن صورت و انحراف فک

درمان عدم تقارن صورت و انحراف فک

عدم تقارن دندانی

عدم تقارن واقعی دندانی را می توان با درمان ارتودنسی به تنهایی درمان نمود. برای اصلاح عدم تقارن قوس دندانی، می توان از کشیدن دندان و مکانیک های عدم تقارن بهره برد. برای دندان هایی که به شدت غیر عادی هستند می توان از ترمیم های مصنوعی استفاده کرد. انحرافات فانکشنال متوسط را نیز می توان با تنظیمات اکلوزال اندک درمان نمود. انحرافات شدیدتر ممکن است به درمان ارتودنسی نیاز داشته باشند تا به کمک آن دندان ها صاف شوند تا به عملکرد درست خود برسند.

علاوه بر کارهای جبرانی ارتودنتیکی که قبل از جراحی انجام می شوند، ممکن است برای بیمارانی که عدم تقارن دارند، ارتودنسی جبرانی عرضی نیز لازم باشد. اضافی بودن یک طرفه ماگزیلا (فک بالا) از نمای عمودی اغلب با کجی اکلوزال همراه است. این توضیح می دهد چرا اکثر عدم تقارن ها با یک جراحی فک قابل درمان نیستند.

عدم تقارن های شدید، ترکیبی از درمان ارتودنسی و ارتوگناتیک نیاز دارند. آزمایشات بالینی نشان داده اند که برای عدم تقارن هایی که منشاء متفاوتی دارند اما شکل ظاهری آنها شبیه یکدیگر است، اصلاح مجموعه استخوانی ماگزیلا- مندیبل آنها با جراحی ممکن است تفاوت چندانی نداشته باشد، غیر از آنکه، در طول طراحی درمانی تأکید بیشتری روی نمای روبرو می شود. درمان جراحی درست، با یک تشخیص مناسب و ارزیابی صحیح همه ابعاد صورت آغاز می شود.

برخی بیماران بواسطه درمان ضعیف، مشاهده می کنند پزشک آنها تا پس از جراحی نتوانسته است عدم تقارن را تشخیص دهد. با این حال، اصلاح عدم تقارن صورت با جراحی می تواند چالش برانگیز باشد، زیرا عدم تقارن ممکن است بافت های نرم و سخت را در ابعاد مختلف درگیر کرده باشد. این مشکل ممکن است ماگزیلا، مندیبل، مفاصل، و دیگر اجزاء اسکلتی دنتو فاسیال یا ترکیبی از آنها را درگیر کرده باشد. درمان مؤثر بافت های سخت است که می تواند تغییرات باور نکردنی ایجاد نماید، زیرا به طور کلی، بافت نرم، استخوان های زیرین را دنبال می نماید. در غیر اینصورت، دفورمیتی هایی که به بافت نرم محدود می شوند معمولاً در طول، یا پس از اصلاح اسکلتی درمان می شوند.

درمان عدم تقارن صورت و انحراف فک

درمان عدم تقارن صورت و انحراف فک

 

یکی دیگر از مشکلات برای طراحی درمان صحیح، در نظر گرفتن جنبه های رشد است. در نتیجه، طراحی و میزان اصلاح با جراحی باید حساب شده و سنجیده باشد، و جراحی دوم نیز ممکن است لازم باشد. هایپرپلازی کندیلی یک طرفه همراه با رشد زیاد، ممکن است تا سن ۲۳ سال ادامه داشته باشد. بیماری رومبرگ ممکن است تا پس از سن ۱۸ سالگی نیز ادامه داشته باشد. بروز عدم تقارن در نتیجه تروما (آسیب) و بیماری آخرین علت است. آسیب های جزئی به مفاصل فکی- گیجگاهی در دوران کودکی می توانند از نظر بالینی مورد توجه قرار نگیرند اما به تدریج با بزرگ شدن، قابل مشاهده خواهند بود.

معمولاً درمان جراحی عدم تقارن صورت به جراحی هر دو فک (Bimaxillary) نیاز دارد، که شامل برداشت استخوان لفورت ۱ (Le Fort I) و برداشت استخوان از دو طرف ساجیتال می شود. بسیاری از جراحان تکنیک جراحی “تک اسپلینت” را ترجیح می دهند. مجموعه ماگزیلا و مندیبل متحرک هستند، اسپلینت اکلوزال نهایی بین فکی اعمال می شود. موقعیت مجموعه ماگزیلا- مندیبل بین جراحی تنظیم می شود تا بهترین نتایج زیبایی حاصل شوند. برای جبران دفورمیتی های بافت نرم ممکن است نیاز باشد در وضعیت ایده آل از پیش تعیین شده تغییر ایجاد شود، مخصوصاً در بیمارانی که همی فاسیال میکروسومیا (hemifacial macrosomia کوچک بودن غیر عادی نیمی از صورت) دارند. پس از جراحی می توان از فیس بو face bow استفاده کرد تا تغییر وضعیت مجموعه ماگزیلا- مندیبل از قسمت خط وسط راحت تر انجام شود.

جراحی ارتوگناتیک را می توان با اقدامات دیگری ترکیب نمود، از جمله روش کانتور استخوان، مثلاً کاهش زاویه مندیبل (فک پایین)، برداشت استخوان حاشیه ای پایین مندیبل، ترمیم پلاستیک چانه، و تقویت استخوان و نیز کانتور بافت نرم از قبیل کاهش توده چربی باکال و ماهیچه های جونده که می توان آنها را همراه جراحی ارتوگناتیک انجام داد. بسته به نیازهای هر بیمار، فرایندهای جزئی مانند تزریق چربی پیوندی، ساکشن چربی (لیپوساکشن) زیر پوستی را نیز می توان به عنوان فرایند ثانویه انجام داد. در صورت لزوم می توان جراحی ارتوگناتیک هر دو فک را با فرایند لیفت صورت و نیز استفاده از یک ابزار تثبیت کننده قابل جذب انجام داد.

 

درمان عدم تقارن صورت و انحراف فک

در مقاله قبل مشکل عدم تقارن صورت را برای شما شرح دادیم و به علل بروز آن اشاره کردیم و گفتیم برای تشخیص آن از چه ابزارهایی می توان استفاده کرد. در این مقاله قصد داریم از روش های درمان این مشکل برای شما بگوییم.

تصمیم گیری در خصوص مداخله برای درمان دفورمیتی های دنتو فاسیال (بد ریختی در دندان و صورت) به میزان آگاهی بیمار از مشکلات زیبایی خود، میزان دفورمیتی اکلوزال، یا مقدار ناهماهنگی عمودی یا صفحه ساجیتال (خط وسط بدن) بستگی دارد.

عدم تقارن صورت

عدم تقارن صورت می تواند عناصر دندانی، اسکلتی، و بافت نرم را شامل شود و ممکن است ترکیبی از درمان ارتودنسی و جراحی ارتوگناتیک نیاز داشته باشد. درمان عدم تقارن صورت در کودکانی که هنوز به بلوغ نرسیده اند اغلب دشوار است و نتایج آن قابل پیش بینی نیستند. تغییراتی که با ابزارهای فانکشنال در رشد ایجاد شده اند، مشکل آفرین بوده اند و در اکثر موارد حتی با استفاده از بایت بلاک (bite-block) نیز به دیگر روش های درمان نیاز بوده است. یک بیمار در حال رشد، که عدم تقارن خفیف و کندیل فانکشنال دارد، باید از درمان ارتودنسی زود هنگام بهره مند شود و قبل از انجام جراحی باید اجازه داد رشد کامل شود.

عدم تقارن دندانی

عدم تقارن واقعی دندانی را می توان با درمان ارتودنسی به تنهایی درمان نمود. برای اصلاح عدم تقارن قوس دندانی، می توان از کشیدن دندان و مکانیک های عدم تقارن بهره برد. برای دندان هایی که به شدت غیر عادی هستند می توان از ترمیم های مصنوعی استفاده کرد. انحرافات فانکشنال متوسط را نیز می توان با تنظیمات اکلوزال اندک درمان نمود. انحرافات شدیدتر ممکن است به درمان ارتودنسی نیاز داشته باشند تا به کمک آن دندان ها صاف شوند تا به عملکرد درست خود برسند.

علاوه بر کارهای جبرانی ارتودنتیکی که قبل از جراحی انجام می شوند، ممکن است برای بیمارانی که عدم تقارن دارند، ارتودنسی جبرانی عرضی نیز لازم باشد. اضافی بودن یک طرفه ماگزیلا (فک بالا) از نمای عمودی اغلب با کجی اکلوزال همراه است. این توضیح می دهد چرا اکثر عدم تقارن ها با یک جراحی فک قابل درمان نیستند.

عدم تقارن های شدید، ترکیبی از درمان ارتودنسی و ارتوگناتیک نیاز دارند. آزمایشات بالینی نشان داده اند که برای عدم تقارن هایی که منشاء متفاوتی دارند اما شکل ظاهری آنها شبیه یکدیگر است، اصلاح مجموعه استخوانی ماگزیلا- مندیبل آنها با جراحی ممکن است تفاوت چندانی نداشته باشد، غیر از آنکه، در طول طراحی درمانی تأکید بیشتری روی نمای روبرو می شود. درمان جراحی درست، با یک تشخیص مناسب و ارزیابی صحیح همه ابعاد صورت آغاز می شود. برخی بیماران بواسطه درمان ضعیف، مشاهده می کنند پزشک آنها تا پس از جراحی نتوانسته است عدم تقارن را تشخیص دهد. با این حال، اصلاح عدم تقارن صورت با جراحی می تواند چالش برانگیز باشد، زیرا عدم تقارن ممکن است بافت های نرم و سخت را در ابعاد مختلف درگیر کرده باشد.

این مشکل ممکن است ماگزیلا، مندیبل، مفاصل، و دیگر اجزاء اسکلتی دنتو فاسیال یا ترکیبی از آنها را درگیر کرده باشد. درمان مؤثر بافت های سخت است که می تواند تغییرات باور نکردنی ایجاد نماید، زیرا به طور کلی، بافت نرم، استخوان های زیرین را دنبال می نماید. در غیر اینصورت، دفورمیتی هایی که به بافت نرم محدود می شوند معمولاً در طول، یا پس از اصلاح اسکلتی درمان می شوند.

یکی دیگر از مشکلات برای طراحی درمان صحیح، در نظر گرفتن جنبه های رشد است. در نتیجه، طراحی و میزان اصلاح با جراحی باید حساب شده و سنجیده باشد، و جراحی دوم نیز ممکن است لازم باشد. هایپرپلازی کندیلی یک طرفه همراه با رشد زیاد، ممکن است تا سن ۲۳ سال ادامه داشته باشد. بیماری رومبرگ ممکن است تا پس از سن ۱۸ سالگی نیز ادامه داشته باشد. بروز عدم تقارن در نتیجه تروما (آسیب) و بیماری آخرین علت است. آسیب های جزئی به مفاصل فکی- گیجگاهی در دوران کودکی می توانند از نظر بالینی مورد توجه قرار نگیرند اما به تدریج با بزرگ شدن، قابل مشاهده خواهند بود.

معمولاً درمان جراحی عدم تقارن صورت به جراحی هر دو فک (Bimaxillary) نیاز دارد، که شامل برداشت استخوان لفورت ۱ (Le Fort I) و برداشت استخوان از دو طرف ساجیتال می شود. بسیاری از جراحان تکنیک جراحی “تک اسپلینت” را ترجیح می دهند. مجموعه ماگزیلا و مندیبل متحرک هستند، اسپلینت اکلوزال نهایی بین فکی اعمال می شود. موقعیت مجموعه ماگزیلا- مندیبل بین جراحی تنظیم می شود تا بهترین نتایج زیبایی حاصل شوند.

برای جبران دفورمیتی های بافت نرم ممکن است نیاز باشد در وضعیت ایده آل از پیش تعیین شده تغییر ایجاد شود، مخصوصاً در بیمارانی که همی فاسیال میکروسومیا (hemifacial macrosomia کوچک بودن غیر عادی نیمی از صورت) دارند. پس از جراحی می توان از فیس بو face bow استفاده کرد تا تغییر وضعیت مجموعه ماگزیلا- مندیبل از قسمت خط وسط راحت تر انجام شود.

جراحی ارتوگناتیک را می توان با اقدامات دیگری ترکیب نمود، از جمله روش کانتور استخوان، مثلاً کاهش زاویه مندیبل (فک پایین)، برداشت استخوان حاشیه ای پایین مندیبل، ترمیم پلاستیک چانه، و تقویت استخوان و نیز کانتور بافت نرم از قبیل کاهش توده چربی باکال و ماهیچه های جونده که می توان آنها را همراه جراحی ارتوگناتیک انجام داد. بسته به نیازهای هر بیمار، فرایندهای جزئی مانند تزریق چربی پیوندی، ساکشن چربی (لیپوساکشن) زیر پوستی را نیز می توان به عنوان فرایند ثانویه انجام داد. در صورت لزوم می توان جراحی ارتوگناتیک هر دو فک را با فرایند لیفت صورت و نیز استفاده از یک ابزار تثبیت کننده قابل جذب انجام داد.

شاید بسیاری افراد برای نخستین بار از دندانپزشک خود می شنوند که یک دندان نهفته دارند. در مراحل اولیه، شاید متوجه وجود دندان نهفته نشوید، زیرا ممکن است هیچ تأثیری روی بایت نداشته باشند و موجب بروز درد هم نشوند. با این حال، اگر بدون درمان رها شوند، می توانند منجر به بروز مشکلات پیچیده ای شوند که درمان آنها دشوار خواهد بود. اگر با تازگی دندانپزشک یا ارتودنتیست شما را از وجود دندان نهفته تان مطلع ساخته است، با خواندن این مطلب می توانید اطلاعات بیشتری در رابطه با روش های تشخیص و گزینه های درمان آنها کسب کنید.

ارتودنسی و نهفتگی دندان

ارتودنسی و نهفتگی دندان

دندان نهفته چیست؟

دندان نهفته دندانی است که موفق نمی شود در زمانی که انتظار می رود از داخل لثه بیرون بیاید. یک دست کامل دندان های دائم (به غیر از دندان های عقل) بین سنین ۱۰ تا ۱۴ سالگی بیرون می آیند. اگر برای شما یا کودکتان، افتادن دندان های شیری و جایگزینی آنها با دندان های دائم با تأخیر اتفاق افتاد، باید به ارتودنتیست یا دندانپزشک مراجعه کنید تا علت این تأخیر را ریشه یابی نماید.

چگونه بدانم کودک من دندان نهفته دارد؟

یکی از شایع ترین نهفتگی های بدون نشانه دندان، باقی ماندن دندان شیری است، در حالی که باید مدت ها پیش می افتاد. یا اینکه پس از افتادن دندان شیری هیچ دندان دائمی جایگزین آن نشده است. مراجعه به ارتودنتیست و معاینه دهان که معمولاً مستلزم گرفتن یک تصویر پانورامیک با اشعه ایکس OPG یا توموگرافی کامپیوتری پرتو مخروطی CBCT است، به وضوح می تواند محل دندان/ دندان های مورد نظر را مشخص نماید. پس از آن به منظور مدیریت اوضاع، برای انجام درمان درست و مناسب باید اقدام شود.

نهفتگی دندان چه خطراتی به همراه دارد؟

دندان نهفته اگر بدون درمان باقی بماند می تواند برای دندان های مجاور خود مشکلاتی بوجود بیاورد. دندان های نهفته ممکن است موجب بروز درد و ناراحتی شوند یا اینکه هیچ یک از این مشکلات را بوجود نیاورند. با این حال، علیرغم این موضوع، دندانی که منشاء مشکل است می تواند به دندان ها و لثه های مجاور خود فشاری غیر عادی وارد کند، که در بدترین حالت می تواند به از دست رفتن دندان های مجاور ختم شود.

ارتودنسی و نهفتگی دندان

ارتودنسی و نهفتگی دندان

ارتودنسی چگونه می تواند به درمان نهفتگی دندان کمک کند؟

روش درمان ارتودنسی برای کمک به نهفتگی دندان، عموماً به چند عامل بستگی دارد، از جمله: سن بیمار، زاویه یا مسیری که دندان نهفته در آن در حال رشد است، و نیز اینکه چقدر می توان موفق شد دندان نهفته را به سمت قوس دندانی هدایت کرد. اگر مشکل نهفتگی دندان خیلی زود تشخیص داده شود، ارتودنتیست با کشیدن به موقع دندان شیری درست، و احتمالاً قرار دادن فضا نگهدار یا وسیع کننده، می تواند به اصلاح رشد دندان نهفته کمک کند.

ارتودنسی و نهفتگی دندان

ارتودنسی و نهفتگی دندان

جراحی اکسپوز برای کمک به بیرون آمدن دندان نهفته

گاهی اوقات، اگر جای کافی برای بیرون آمدن دندان نهفته ایجاد شود، به صورت خود به خود بیرون خواهد آمد. در حالی که اگر دندان نهفته در محل نامناسبی قرار گرفته باشد، برای برداشتن بافت روی آن، ممکن است مداخله ارتودنتیست از طریق جراحی ضروری باشد. معمولاً در این موارد، برای کنترل مسیر بیرون آمدن دندان نهفته و به حداقل رساندن آسیب به خود دندان و دندان های مجاور آن، درمان ارتودنسی با کمک براکت های ارتودنسی ضروری خواهند بود. برای تصمیم گیری در خصوص انجام جراحی اکسپوز و بیرون کشیدن دندان و هدایت آن به محل درست با کمک درمان ارتودنسی، عوامل مختلفی هستند که باید مد نظر قرار گیرند.

سن بیمار

بهترین سن برای جراحی اکسپوز دندان و بیرون کشیدن دندان با کمک ارتودنسی، دوران کودکی و نوجوانی است؛ زیرا با افزایش سن، دندان نهفته معمولاً انکیلوز می شود (با استخوان فک جوش می خورد) در نتیجه حتی با کمک درمان ارتودنسی هم نمی توان آن را به داخل قوس دندانی هدایت کرد. بدون انجام جراحی نمی توان متوجه عدم امکان جابجا شدن دندان شد و تنها زمانی می توان به این موضوع پی برد که پس از جراحی اکسپوز و اتصال ابزارهای ارتودنسی به دندان، پس از چند هفته هیچ حرکتی نداشته باشد.

علاوه بر سن، انکیلوز ممکن است بر اثر یک ضربه به دندان یا استخوان آلوئولار در سنین کودکی یا نوجوانی ایجاد شود. آسیب به دندان ها در طول دوره رشد دندان های دائم می تواند به جوانه های دندانی آسیب برساند در نتیجه منجر به جابجایی یا نهفته ماندن آنها شود. تشکیل بافت فیبروز متراکم یا استخوانی در مسیر طبیعی رشد دندان، در نتیجه از دست رفتن زود هنگام دندان های شیری نیز می تواند منجر به تأخیر در رشد دندان های دائم، یا مانع رشد آنها شود.

بهداشت دهان و پوسیدگی های دندانی

در صورت وجود پوسیدگی های گسترده، عدم رعایت بهداشت دهان و دندان ها، یا عدم همکاری بیمار، جراحی اکسپوز دندان قابل انجام نخواهد بود. اگر دندان نهفته پوسیده باشد، ممکن است کشیدن آن ضروری باشد.

عمق نهفتگی

دندان های نهفته ای که در عمق زیاد قرار دارند، جراحی اکسپوز و درمان ارتودنسی هیچ کمکی به آنها نخواهد کرد. گاهی اوقات، حتی کشیدن آنها با کمک جراحی نیز عملی نیست، مخصوصاً زمانی که این احتمال وجود داشته باشد که طی جراحی به ساختارهای حیاتی یا دیگر دندان ها آسیب وارد شود. در چنین مواردی دندان نهفته در همان حال رها می شود و تنها به صورت دوره ای و هر ۶ تا ۱۲ ماه یک مرتبه، برای بررسی غدد ترشحی یا دفعی ناشی از نهفتگی، با گرفتن تصویر رادیوگرافی دنبال می شود. کشیدن تنها تاج دندان (کرونکتومی) گزینه دیگر است.

در مقاله بعد به ادامه این مبحث خواهیم پرداخت…

برای افرادی که بایت آنها با مشکلات شدیدی مواجه است و استخوان فک آنها صاف نیست، ممکن است درمان ارتودنسی با استفاده از براکت های سنتی به تنهایی برای دستیابی به لبخند عالی و بی نقصی که بیمار در پی آن است کافی نباشد. اگر شما یکی از این افراد هستید ممکن است ارتودنتیست به شما پیشنهاد دهد برای مشاوره یک مرتبه به جراح فک و صورت مراجعه نمایید تا در کنار صاف شدن دندان ها، با شما راجع به اصلاح وضعیت استخوان فک نیز صحبت کند.

جراحی فک و ارتودنسی

جراحی فک و ارتودنسی

 

جراحی فک چیست؟

جراحی اصلاحی فک، یا جراحی ارتوگناتیک، عموماً برای اصلاح مشکلات غیر عادی استخوان فک انجام می شود. هدف این جراحی صاف کردن مجدد استخوان ها است تا نحوه عملکرد آنها را تحت تأثیر قرار دهد. با این حال، نتایج آن می تواند شامل بهبود ظاهر چهره نیز باشد.

جراحی فک زمانی گزینه مناسب است که مشکلات بایت آنقدر برجسته هستند که نمی توان آنها را با کمک براکت های ارتودنسی به تنهایی اصلاح نمود. بسته به وضعیت بیمار، ممکن است استفاده از براکت های ارتودنسی در طول درمان جراحی یا بعد از آن ضروری باشد. ارتودنتیست با همکاری جراح فک و صورت قادر خواهد بود طرح درمان مناسب شما را آماده و اجرا نماید.

چه زمانی باید جراحی فک را انجام داد؟

اغلب، جراحی فک در کنار درمان ارتودنسی انجام می شود. با این حال، بر اساس سن بیمار ممکن است استثناءهایی هم وجود داشته باشد. جراحی فک برای بیمارانی که روند رشد استخوان های آنها هنوز به اتمام نرسیده است مناسب نیست. این اتفاق معمولاً در دختران در سنین بین ۱۴- ۱۶ سال، و در پسران در سنین ۱۷- ۲۱ سال رخ می دهد.

هدف از انجام جراحی فک

جراحی فک می تواند به حل مشکلات زیر کمک کند:

  • کاهش ساییدگی شدید دندان ها که می تواند به شکستن یا از دست رفتن دندان ها منجر شود؛
  • درمان دشواری بستن فک، از جمله عدم توانایی فرد در بستن کامل دهان؛
  • کاهش بوی بد مزمن دهان؛
  • اصلاح اپن بایت، که عبارت است از فاصله زیاد بین دندان های بالا و پایین، زمانی که دهان بسته است؛
  • اصلاح عدم تناسب صورت (آسیمتری) از زاویه روبرو؛
  • بهبود عمل جویدن و گاز زدن؛
  • افزایش سهولت قورت دادن غذا؛
  • بهبود مشکلات گفتاری و صدای فرد؛
  • افزایش راحتی در بستن لب ها روی دندان ها؛
  • اصلاح عقب رفتگی فک یا چانه؛
  • اصلاح جلوآمدگی فک؛
  • اصلاح مشکلات ناشی از آسیب های صورت و نقص های مادرزادی؛
  • کاهش درد ناشی از اختلالات مفاصل فکی- گیجگاهی و دیگر مشکلات فک؛
  • بهبود مشکلات ناشی از انسداد آپنه خواب

ارتودنتیست، دندانپزشک، و جراح فک و صورت در قالب یک تیم، طرح درمان بیمار، شامل اصلاح اختلال و نقص فک، صاف بودن دندان ها و دیگر مشکلات عادی دندان ها را مشخص خواهند کرد.

جراحی فک و ارتودنسی

جراحی فک و ارتودنسی

درمان ارتودنسی چقدر طول خواهد کشید؟

باید بدانید که در اکثر موارد، جراحی فک به عنوان درمان کمکی و همراه درمان ارتودنسی، و نه به جای آن، انجام می شود. اصلاح مشکلات مربوط به صاف بودن استخوان ها موجب نخواهد شد دندان ها به جای درست خود جابجا شوند. برای این منظور باید از براکت های ارتودنسی نیز استفاده شود.

آیا جراحی فک خطرناک است؟

در صورتی که جراحی فک توسط یک جراح مجرب انجام شود، عموماً هیچ خطری ندارد. با این حال، مانند هر جراحی دیگری، جراحی فک نیز خطرات احتمالی خود را دارد. در صورتی که ارتودنتیست و جراح شما پیشنهاد دهند که باید تحت جراحی قرار بگیرید، حتماً محاسبه کرده اند که فواید انجام این جراحی از مشکلات احتمالی آن بیشتر خواهد بود. شایع ترین مشکلات همراه با این جراحی عبارتند از خونریزی، عفونت و آسیب به اعصاب.

پس از جراحی، ممکن است ناراحتی های موقت، مثل درد و تورم، دشواری در جویدن و قورت دادن غذا داشته باشید و شاید زمانی طول بکشد تا به ظاهر جدید چهره خود عادت کنید.

چه انتظاری باید از جراحی فک داشت؟

جراحی فک معمولاً داخل دهان انجام می شود، در نتیجه وجود اسکار بخیه ی قابل مشاهده، بسیار نادر خواهد بود. جراح از داخل دهان استخوان های فک را برش می دهد و آنها را به محل درست خود جابجا می کند- و با استفاده از پیچ، پلیت، و سیم یا بندهایی که برای قرار گرفتن داخل استخوان بی خطر هستند، آنها را محکم می کند.

در برخی موارد، ممکن است نیاز باشد جراح به فک، استخوان اضافه کند. این استخوان را می توان از دیگر قسمت های بدن خود بیمار مانند لگن یا پاها تأمین کرد. در دیگر موارد، جراح استخوان موجود را تغییر شکل خواهد داد تا متناسب تر باشد.

این جراحی ممکن است روی فک بالا، فک پایین، هر دو، یا چانه انجام شود.

جراحی فک بالا

جراحی فک بالا عموماً برای اصلاح موارد زیر انجام می شود:

  • جلو آمدگی دندان های فک بالا در نتیجه صاف نبودن استخوان؛
  • مشخص بودن تعداد زیاد یا تعداد اندک دندان ها حین لبخند زدن؛
  • کراس بایت؛
  • رشد بیش از حد استخوان در بالای دندان های مولر (آسیای بزرگ) که معمولاً موجب زاویه دار شدن چهره می شود؛
  • رشد بیش از حد قسمت میانی صورت (هایپوپلازی صورت).
جراحی فک و ارتودنسی

جراحی فک و ارتودنسی

 

در طول جراحی فک بالا، جراح استخوان بالای دندان ها را برش خواهد داد تا جایی که بتوان کل سقف دهان و دندان های بالا را به عنوان یک واحد مجزا جابجا کرد. سپس موقعیت آن را تنظیم می کند تا جایی که هماهنگ با دندان های فک پایین شود. با انجام این جراحی، ممکن است اصلاح وضعیت دندان ها باز هم به درمان ارتودنسی نیاز داشته باشد.

جراحی فک و ارتودنسی

جراحی فک و ارتودنسی

جراحی فک پایین

جراحی فک پایین که تحت عنوان مندیبل استئومی نیز شناخته می شود، اساساً به منظور اصلاح فک پایین انجام می شود که یا رو به بیرون یا فرو رفته است. طی این فرایند، جراح پشت دندان های مولر را از بالا تا پایین برش می دهد تا فک را به سمت عقب یا جلو جابجا کند. تا زمانی که استخوان بهبود پیدا کند پلیت ها و پیچ های کوچک آن را در جای خود ثابت نگه می دارند.

جراحی فک و ارتودنسی

جراحی فک و ارتودنسی

جراحی چانه

با انجام جراحی چانه یا همان جنیوپلاستی می توان چانه ای که به شکل غیر عادی کوچک است را درمان کرد. جراح قسمتی از استخوان چانه را از قسمت جلوی آن برش می دهد، و آن را به سمت جلو جابجا می کند و با پیچ آن را در جای خود ثابت می کند.

مراقبت های پس از جراحی فک

بهبود اولیه فک حداقل شش هفته طول خواهد کشید، اما بهبود کامل آن نیاز به زمان بیشتری خواهد داشت- اغلب بیشتر از ۱۲ هفته طول خواهد کشید. در طول این زمان، پزشک از شما می خواهد مراقبت های زیر را انجام دهید:

  • رعایت بهداشت دهان به منظور کاهش احتمال عفونت؛
  • محدود کردن رژیم غذایی به غذاهای نرم و پرهیز از خوراکی های جویدنی، چسبناک یا ترد و خشک؛
  • پرهیز از مصرف تنباکو؛
  • پرهیز از انجام حرکت شدید.

افرادی که تحت درمان ارتودنسی قرار می گیرند پیش از آغاز درمان همواره با این پرسش روبرو هستند که “تا چه مدت باید از بریس ها استفاده کنم؟” از آنجا که درمان ارتودنسی چیزی نیست که برای همه یکسان باشد و و دهان هر کس منحصر به فرد است، طول درمان ارتودنسی برای هر کسی متفاوت است. بر اساس یکی از تحقیقاتی که در این زمینه صورت گرفته است، تکمیل  طول درمان ارتودنسی به طور میانگین ۲۳ ماه طول می کشد. برای برخی بیماران خوش شانس، طول درمان از ابتدا تا انتها تنها شش ماه است و برخی دیگر ممکن است مجبور باشند ۳ سال از این ابزار استفاده کنند. هر چند نمی توان راجع به طول درمان ارتودنسی صحبت کرد، اما می توان به عوامل مؤثر روی طول درمان با استفاده از بریس ها و اینویزیلاین پرداخت.

عوامل مؤثر روی طول درمان ارتودنسی

نوع درمان ارتودنسی

طول درمان ارتودنسی

طول درمان ارتودنسی

درمان ارتودنسی “سنتی” شامل براکت ها و سیم های فلزی است. این ابزارهای سنتی از جمله رایج ترین بریس هایی هستند که استفاده می شوند، اما تنها گزینه ی موجود برای بیماران نیستند. بریس های فلزی از جنس فلز ضد زنگ با کیفیت بالا هستند، به همین دلیل بسیار قوی و محکم هستند. در مقایسه با بریس های فلزی، بریس های سرامیکی از نظر زیبایی بهتر هستند، اما به نظر می رسد ضخامت آنها کمتر باشد زیرا انعطاف ناپذیر و شکننده هستند. در مقایسه ی بریس های سرامیکی و بریس های سنتی، در بریس های سرامیکی، اصطحکاک بین سیم و بریس ها پس از جابجایی دندان ها بیشتر است و این می تواند در طول درمان نقش مهمی داشته باشد (هر چه اصطحکاک بیشتر باشد، جابجایی دندان ها آهسته تر خواهد بود). یک ارتودنتیست مجرب با درک بالا از مکانیزم مورد نیاز برای جابجایی دندان ها می تواند تغییراتی بوجود بیاورد تا بر اصطکاک اضافی غلبه کند. پیشرفت های اخیر در براکت های سرامیکی نیز از فاصله ی طول درمان با بریس های فلزی و سرامیکی کاسته است.

گزینه ی دیگری که در اختیار بیماران قرار دارد اینویزیلاین است. در این فناوری، بر خلاف براکت ها و سیم ها، دندان ها با استفاده از الاینرهای شفاف صاف و همراستا می شوند. به همین دلیل، در اینجا متغیرهایی مانند اصطحکاک، مسئله ی مهمی نیستند و در برخی موارد، در مقایسه با بریس های سنتی، درمان با اینویزیلاین سرعت بیشتری دارد. یکی از شگفت انگیزترین شاخه های درمان ارتودنسی “ارتودنسی سریع” است که در آن زیست شناسی بدن بیمار در سطح سلولی دستکاری می شود تا سرعت جابجایی دندان ها افزایش یابد. این تکنیک درمان ارتودنسی را می توان با بریس ها یا اینویزیلاین ها ترکیب کرد تا سرعت جابجایی دندان ها به محل مورد نظر تا ۵۰% افزایش یابد، به این معنا که، صرف نظر از نوع بریس ها یا ابزاری که انتخاب می کنید، می توانید طول درمان خود را تا ۵۰% کاهش می دهید.

سن بیمار

طول درمان ارتودنسی

طول درمان ارتودنسی

سن نیز یکی از عواملی است که روی طول درمان با استفاده از بریس ها تا حصول نتیجه ی مورد نظر تأثیر خواهد داشت. ارتودنتیست ها پذیرای همه ی بیماران در تمام سنین هستند، اما معمولاً پیشنهاد می کنند که برای نخستین معاینه، کودکان خود را در سن ۷ سالگی نزد ارتودنتیست ببرید. زیرا استخوان فک کودکان هنوز در حال رشد است و برای بر طرف نمودن مشکلات قابل توجه دندانی و اسکلتی اگر زود اقدام شود، بدون هیچ درمان تهاجمی، به راحتی می توان استخوان فک را دستکاری کرد. در این موارد، پیش از آنکه تمام دندان های دائم در جای خود قرار گیرند، درمان های پیشگیرانه و مداخله گر (فاز اول) ارتودنسی آغاز خواهند شد. درمان در دوران کودکی و نوجوانی نتایج سریع تر و مؤثرتری در پی خواهد داشت. رشد استخوان ها در بزرگسالان به اتمام رسیده است به همین دلیل ممکن است مجبور باشند نسبت به کودکان و نوجوانان، مدت زمان بیشتری از بریس ها استفاده کنند. البته به این معنا نیست که درمان همه ی بزرگسالان دو سال یا بیشتر طول خواهد کشید. بسته به اهداف درمان، برخی بزرگسالان می توانند ظرف یک سال یا کمتر به لبخند مد نظر خود دست یابند.

مورد خاص هر بیمار

طول درمان ارتودنسی

طول درمان ارتودنسی

مهمترین عاملی که روی طول درمان ارتودنسی تأثیر می گذارد، شدت و وخامت مشکل خاص هر بیمار و نیز مشکلات اسکلتی و دندانی است که طی درمان به آنها پرداخته می شود. شخصی با فشردگی و نامرتبی خفیف دندان ها یا فاصله ی اندک بین آنها، ممکن است نیاز باشد تنها یک سال از بریس ها و پس از آن از ریتینرها استفاده کند. با این حال، شخصی که با مشکلات شدید فشردگی و نامرتبی دندان ها مواجه است ممکن است مجبور باشد برای مدت زمان طولانی تری تحت درمان ارتودنسی قرار گیرد. مشکلاتی مانند آندربایت شدید که در سنین پایین مورد توجه قرار نگرفته اند، علاوه بر مدت زمان طولانی تر برای درمان، ممکن است در دوران بزرگسالی به جراحی نیز نیاز داشته باشد.

میزان همکاری بیمار

طول درمان ارتودنسی

طول درمان ارتودنسی

همکاری بیمار و نیز دیدگاه وی نسبت به درمان می تواند نقش مهمی در طول درمان و نتایج آن داشته باشند. عدم همکاری بیمار می تواند منجر به طولانی تر شدن فرایند درمان شود و اتمام درمان با نتایج قابل قبول را دشوارتر خواهد کرد. بیمار از راه همکاری بیشتر با ارتودنتیست می تواند مطمئن شود که در مدت زمان کوتاه تری می تواند به نتایج خارق العاده ای دست یابد. منظور از همکاری، رعایت بهداشت دهان و دندان، مراجعه ی منظم و به موقع به ارتودنتیست یا دندانپزشک طی دوره ی درمان و استفاده از ابزارها طبق دستورالعمل است. به عنوان مثال، ممکن است بیمار به جای استفاده ی ۲۰ تا ۲۲ ساعته از الاینر اینویزیلاین در طول روز، آنها را تنها ۱۲ ساعت استفاده کند. در نتیجه مدت زمان بیشتری طول می کشد تا دندان ها صاف و همراستا شوند.

عوامل دیگر

علاوه بر تمام عواملی که در بالا ذکر شدند، علل دیگری نیز هستند که روی طول درمان ارتودنسی تأثیر می گذارند، از جمله عوامل بیولوژیک. هر بیمار متفاوت است و در هر فرد، دندان ها با سرعت های متفاوتی جابجا می شوند.

تنها راه برای پی بردن به زمان تقریبی طول درمان ارتودنسی با استفاده از بریس ها یا اینویزیلاین ها، مراجعه به ارتودنتیست و انجام معاینات دقیق است.

امروزه درمان ارتودنسی با استفاده از بریس ها (مجموعه ی براکت ها و سیم ارتودنسی) در سراسر کشور می تواند متفاوت باشد و تقریبا بین ۳۰۰۰ تا ۶۰۰۰ دلار هزینه درمان ارتودنسی در بر دارد که البته این رقم تحت تاثیر عوامل متعدد می تواند کمتر یا بیشتر باشد. اینکه بیمار در چه سنی برای درمان اقدام کرده باشد، محل زندگی فرد (کدام بخش زندگی می کند)، بیمه ای که تحت پوشش آن است، نوع درمانی که انتخاب می کند، و نیز مهارت و تجربه ی ارتودنتیست همگی روی هزینه ی درمان تاثیر دارند. اجازه دهید به جزئیات هر یک از این عوامل بپردازیم.

سن بیمار

عوامل موثر روی هزینه درمان ارتودنسی

عوامل موثر روی هزینه درمان ارتودنسی

اکثر افراد در سنین بزرگسالی برای درمان ارتودنسی اقدام می کنند. گرچه شما می توانید در هر سنی در پی درمان باشید اما ارتودنتیست ها به مراجعه ی بیمار ها در سنین پایین اصرار دارند زیرا زمانی که بیمار هنوز در سن رشد به سر می برد درمان ساده تر است، بنابراین هزینه های درمان کمتر خواهد بود. اکثر مشکلات مربوط به کج و ناصاف بودن دندان ها و حتی فک، زمانی راحت تر انجام می شوند که ارتودنتیست بتواند رشد فک ها را هدایت کند. اگر تا پایان رشد فک صبر کنید، ممکن است همچنان درمان ممکن باشد اما مدت زمان بیشتری طول خواهد کشید، در نتیجه هزینه های آن بیشتر خواهد بود.

محل زندگی بیمار

اگر در جایی زندگی می کنید که هزینه های زندگی بالا باشند، به احتمال زیاد مجبور هستید بابت درمان خود هزینه ی بیشتری بپردازید زیرا قطعا هزینه های مطب ارتودنتیست و دیگر هزینه های جانبی در این مناطق بالاتر هستند.

نوع بیمه

عوامل موثر روی هزینه درمان ارتودنسی

عوامل موثر روی هزینه درمان ارتودنسی

در صورتی که بیمه ی شما مقداری از هزینه ی درمان ارتودنسی را می پردازد، هزینه ی کمتری بابت درمان خود خواهید پرداخت. اگر خودتان یا فرزندتان به بریس ها نیاز دارید، به طرح خدمات تحت پوشش بیمه ی خود نگاهی بیاندازید. اکثر شرکت های بیمه اکنون معتقدند که درمان ارتودنسی نوعی درمان زیبایی محسوب می شود بنابراین بخش اندکی از هزینه های آن را می پردازند. از طرفی نوع ابزاری که برای درمان انتخاب می کنید نیز مهم است. مثلا ممکن است بریس های فلزی سنتی ۱۰۰ درصد تحت پوشش بیمه قرار گیرند اما نیاز باشد بیمار بخشی از هزینه ی درمان با بریس های شفاف یا الاینرهای شفاف از قبیل اینویزیلاین را بپردازد.

دانش و تجربه ی ارتودنتیست

عوامل موثر روی هزینه درمان ارتودنسی

عوامل موثر روی هزینه درمان ارتودنسی

این عامل تاثیر زیادی روی هزینه های درمان دارد. مثلا اگر شما به یک گروه ارتودنتیست معتبر با سال ها تجربه مراجعه کنید ممکن است هزینه ی درمان شما بیشتر از زمانی باشد که به یک دندانپزشک عمومی مراجعه می کنید که چند گزینه درمان ارتودنسی در اختیار شما قرار می دهد. علت این اختلاف قیمت، تخصص ارتودنتیست در این زمینه است. به این معنا که شما در یک مطب با پیشرفته ترین فن آوری ها در زمینه ی ارتودنسی و تحت نظر ارتودنتیستی تحت درمان قرار خواهید گرفت که در این زمینه آموزش دیده است. در مطب ارتودنتیست در نتیجه ی تجربه ی ارتودنتیست، طرح درمان هر بیمار مختص خود اوست، بنابراین نتایج درمان فوق العاده هستند. به جای دقت و مقایسه ی هزینه های درمان در مراکز مختلف به تجربه ی دندانپزشک دقت کنید. ثبات دندان ها نیز متفاوت است. ارتودنتیست به بیمار اطمینان می دهد که در پایان درمان، ریشه ها و تاج های دندان ها در بهترین محل خود قرار دارند بنابراین در آینده ثبات بیشتری خواهند داشت و خطر بازگشت آنها به جای نخست کمتر خواهد بود.

زمانی که نوبت به خودتان می رسد، مطمئن شوید به کسی مراجعه می کنید که برای کمک به شما در راه رسیدن به لبخندی زیبا، دانش و مهارت لازم و نیز بهترین ابزار را در اختیار دارد.

نوع روش و ابزار درمان

بسته به اینکه بیمار چه نوع روش و ابزاری را برای درمان انتخاب می کند، هزینه های درمان متفاوت خواهند بود. بریس های فلزی استاندارد از سایر ابزارها مقرون به صرفه تر هستند، اما شهرت اینویزیلاین رو به افزایش است و به تدریج افراد بیشتری استطاعت پرداخت هزینه های آن را دارند.

بریس های فلزی

عوامل موثر روی هزینه درمان ارتودنسی

عوامل موثر روی هزینه درمان ارتودنسی

احتمالا بریس های فلزی تنها ابزاری باشند که افراد بسیاری نسبت به آن شناخت دارند، بنابراین راحت می توان پی برد که چرا این نوع ابزار بیشترین کاربرد را دارد. بریس های فلزی نسبت به سایر درمان ها مقرون به صرفه تر بوده با این حال برخی جنبه های منفی استفاده از آنها نیز شناخته شده است.

از آنجا که فلزی هستند ممکن است بزرگ باشند. گرچه طی سال ها ظاهر آنها بهبود چشمگیری داشته است اما هنوز هم ممکن است افراد بسیاری آنها را دوست نداشته باشند. بریس های فلزی گزینه ای قدیمی و سنتی هستند اما علیرغم درمان های متنوع جدید ارتودنسی، همچنان مشهور و موثر باقی مانده اند.

اگر بریس های فلزی توسط متخصص ارتودنتیست کار گذاشته شوند، هزینه ی استفاده از آنها حدود ۲۰۰۰ – ۲۵۰۰ دلار خواهد بود.

بریس های سرامیکی

عوامل موثر روی هزینه درمان ارتودنسی

عوامل موثر روی هزینه درمان ارتودنسی

بسیاری از ویژگی های بریس های سرامیکی شبیه بریس های فلزی است، تنها تفاوت اصلی آنها این است که این نوع بریس ها همرنگ دندان هستند بنابراین بسیار کمتر از بریس های فلزی سنتی قابل مشاهده می باشند. در برخی نمونه های آنها سیمی از درون براکت ها عبور می کند که آن نیز همرنگ دندان است که به پنهان ماندن آنها کمک می کند.

بر اساس مشاهدات، بریس های سرامیکی قادرند سریع تر از دیگر نمونه های بریس ها دندان ها را اصلاح نمایند. با این حال باید سخت تلاش کنید تا بتوانید آنها را تمیز نگه دارید، زیرا اگر مواظب آنها نباشید، احتمال لکه دار شدن و تغییر رنگ آنها زیاد است. این نوع بریس ها تنها اندکی گران تر از بریس های فلزی هستند، بنابراین می توان آنها را مد نظر قرار داد.

برای داشتن بریس های سرامیکی حدود ۲۰۰۰ – ۳۰۰۰ دلار باید بپردازید.

اینویزیلاین

عوامل موثر روی هزینه درمان ارتودنسی

عوامل موثر روی هزینه درمان ارتودنسی

بریس های اینویزیلاین کاملا متفاوت هستند زیرا در واقع یک دسته الاینرهای پلاستیکی هستند که برای هر بیمار به صورت سفارشی ساخته می شوند. این نوع الاینرها در بازه های زمانی مشخصی تعویض می شوند تا به مرور زمان نحوه ی قرار گیری دندان ها را اصلاح کنند. مهم ترین مزیت این ابزار غیر قابل دیدن بودن آن است، و به شما اجازه می دهد به شکل طبیعی غذا بخورید، مایعات بنوشید و مثل همیشه مراقب دندان های خود باشید.

اینویزیلاین ها گران تر هستند و نسبت به سایر درمان های تهاجمی تر، مدت زمان بیشتری طول می کشد تا به نتیجه برسند، اما این واقعیت که آنها غیر قابل مشاهده هستند باعث شده جذابیت آنها بین افراد بالاتر باشد.

هزینه ی درمان با استفاده از اینویزیلاین ها ۲۵۰۰ – ۴۵۰۰ دلار هزینه دارد.

بریس های پشت دندان

عوامل موثر روی هزینه درمان ارتودنسی

عوامل موثر روی هزینه درمان ارتودنسی

بریس های پشت دندانی دقیقا شبیه بریس های فلزی ساخته شده اند، اما تفاوت اصلی آنها این است که این نوع بریس ها به جای سطح بیرونی دندان ها، روی سطح داخلی یا زبانی (سطح رو به زبان دندان ها) دندان ها قرار می گیرند. این ابزار مزایای بسیاری دارد، مهم تر از همه این که قابل مشاهده نیستند.

مهم ترین مشکل بریس های پشت دندانی این است که به علت محل قرار گیری آنها، تمیز نگه داشتن آنها دشوار است. بعلاوه ممکن است مدتی طول بکشد تا به آنها عادت کنید، تعداد دفعات بیشتری نیاز به تنظیم شدن دارند، و گران تر از بریس های فلزی معمولی هستند.

هزینه ی درمان با استفاده از بریس های پشت دندانی کلاً ۳۰۰۰ – ۵۰۰۰ دلار است، که البته هزینه ی نهایی بستگی به وضعیت هر بیمار دارد.

دیگر ابزارها عبارتند از بریس های دیمون، بریس های دارای براکت هوشمند و بریس های شفاف که هزینه ی هر یک از آنها به ترتیب ۱۷۰۰ – ۳۵۰۰ ، ۲۰۰۰ – ۳۰۰۰ و ۳۵۰۰ – ۴۵۰۰ دلار خواهد بود.

مطلوب آن است که تمام دندان‌ها به سادگی و بدون فشردگی یا بدون فاصله روی قوس‌های دندانی قرار گرفته باشند. اما متاسفانه دندان‌های اکثر افراد عالی و بی نقص نیستند. عموما، مشکلات صاف و یکدست بودن دندان‌ها (مال اکلوژن) ارثی هستند. بعلاوه ممکن است منشاء آنها عادات بد، سبک زندگی غلط و یا آسیب نیز باشد. عدم قرار گیری صحیح دندان‌ها و صاف و مرتب نبودن آنها می‌تواند منجر به مشکلات جدی سلامت دهان و دندان شود، بویژه اگر دندان‌ها به علت ناصاف بودن قادر نباشند عملکردهای حیاتی خود را داشته باشند. در این مقاله سعی بر آن داریم با انواع مال اکلوژن های مهم و تفاوت اوربایت اورجت اپن بایت به عنوان نمونه های مهم آشنا شویم.

چقدر مال اکلوژن می‌تواند بد باشد؟

مال اکلوژن می‌تواند گفتار، عادات چگونگی نحوه‌ی غذا خوردن، تنفس و حتی ظاهر چهره‌ی فرد را تغییر دهد. می‌تواند منجر به درد فک، ساییدگی مینای دندان، آسیب به بافت نرم شود و خطر بیماری‌های دندانی و ایجاد حفره در دندان‌ها و پوسیدگی آنها را افزایش دهد. دندانپزشک با استفاده از معاینات معمول دندانی و رادیوگرافی با اشعه‌ی ایکس قادر خواهد بود مال اکلوژن را تشخیص دهد و آن را بر اساس شدت و نوع آن دسته بندی نماید. مهم‌ترین انواع مال اکلوژن عبارتند از اور بایت، اور جت و اپن بایت. بسیاری از افراد قادر به تشخیص درست تفاوت بین این سه نوع مال اکلوژن نیستند. گرچه شبیه یکدیگر هستند اما سه وضعیت کاملا متفاوت دارند.

اور بایت چیست؟

تفاوت اوربایت اورجت اپن بایت در ارتودنسی

تفاوت اوربایت اورجت اپن بایت در ارتودنسی

در اینجا اندازه‌گیری عمودی همپوشانی دندان‌های فک بالا و پایین که در جلوی دهان واقع شده‌اند را مشاهده می‌نمایید. اوربایت اغلب زمانی بوجود می‌آید که دندان‌های فک بالا اندکی از اندازه‌ی معمول خود بلندتر یا اندکی رو به جلو باشند. اندازه‌گیری می‌تواند به صورت میلی‌متری یا درصدی باشد. در اغلب موارد، متخصص‌های دندانی به آن تحت عنوان اوربایت کاهش یافته، طبیعی، یا افزایش یافته اشاره می‌نمایند. دندان‌های اکثر افراد تا اندازه‌ای اور بایت دارند، که الزاما چیز بدی نیست. زمانی مشکل بوجود می‌آید که اور بایت بسیار بزرگ باشد و دندان‌های پیش فک بالا بیش از یک سوم دندان‌های فک پایین را بپوشانند. دندان‌های فک پایین تا عمق زیادی در پشت دندان‌های فک پایین قرار می‌گیرند. این مسئله منجر به ساییدگی غیر طبیعی و ناسالم دندان‌های فک بالا خواهد شد. در موارد حاد (اوربایت افزایش یافته)، ممکن است حتی دندان‌های فک پایین به لثه‌های فک بالا نیز برسند و منجر به بروز آسیب بیشتر شوند.

تفاوت اوربایت اورجت اپن بایت در ارتودنسی

تفاوت اوربایت اورجت اپن بایت در ارتودنسی

درمان اوربایت

اور بایت می‌تواند ناشی از عدم رشد فک پایین یا عدم هماهنگی اندازه‌ی دندان‌های جلو باشد. در برخی موارد، ارتودنتیست قادر است با استفاده از درمان‌های ارتودنسی هر دو فک را صاف نماید. این درمان‌ها در بیماران جوان‌تر که ساختار اسکلتی آنها منعطف‌تر است، بهتر عمل می‌کنند.

تفاوت اوربایت اورجت اپن بایت در ارتودنسی

تفاوت اوربایت اورجت اپن بایت در ارتودنسی

درمان اوربایت شدید افراد بزرگسال، که نتیجه‌ی مشکلات اسکلتی است، دشوارتر است زیرا تنها با استفاده از بریس‌ها قابل برطرف شدن نیست. این موارد نیاز به جراحی دارند تا پیش از قرار دادن بریس‌ها روی دندان‌ها، محل قرار گیری فک‌ها را تغییر دهند، یا ممکن است نیاز باشد پس از آن اندازه‌ی دندان‌ها تغییر کند یا با یکدیگر هم‌تراز شوند تا دندان‌ها در محل طبیعی خود قرار گیرند.

اور جت چیست؟

تفاوت اوربایت اورجت اپن بایت در ارتودنسی

تفاوت اوربایت اورجت اپن بایت در ارتودنسی

اور جت زمانی بوجود می‌آید که از نظر فاصله‌ی افقی، تفاوت زیادی بین دندان‌های جلوی دو فک بالا و پایین وجود دارد. معمولا، دندان‌های فک بالا به شکل کاملا مشهودی رو به جلو هستند که معمولا به آنها دندان خرگوشی گفته می‌شود. ممکن است دندان‌ها صاف باشند اما با فاصله در جلوی دندان‌های فک پایین قرار گرفته باشند. این مشکل، زمانی که دهان بسته است، مانع رسیدن دندان‌ها و لب‌ها به یکدیگر می‌شود. در نتیجه بیمارانی که دندان‌های آنها اورجت دارند، بیشتر در معرض خطر آسیب ناگهانی می‌باشند زیرا دندان‌ها رو به جلو هستند.

تفاوت اوربایت اورجت اپن بایت در ارتودنسی

تفاوت اوربایت اورجت اپن بایت در ارتودنسی

درمان اور جت

اور جت مشکلی است که در پی عادات غلط بوجود می‌آید- در واقع در نتیجه‌ی مکیدن انگشت، استفاده از پستانک و شیشه شیر، جویدن ناخن و فشار زبان به دندان‌ها در دراز مدت ایجاد می‌شود.

تفاوت اوربایت اورجت اپن بایت در ارتودنسی

تفاوت اوربایت اورجت اپن بایت در ارتودنسی

درمان‌های ارتودنسی نه تنها زیبایی ظاهری را بهبود می‌بخشند، بلکه خطر دیگر صدمات و ایجاد شرایط دیگر را کاهش می‌دهند. بهتر است خیلی زود در پی درمان باشید تا طول درمان و دامنه‌ی درمان را کاهش دهید. برای آنکه مطمئن شوید مال اکلوژن شما آنقدر جدی است که نیاز به درمان دارد، به دندانپزشک یا ارتودنتیست مراجعه نمایید.

اپن بایت چیست؟

تفاوت اوربایت اورجت اپن بایت در ارتودنسی

تفاوت اوربایت اورجت اپن بایت در ارتودنسی

در صورتی که با قرار دادن دندان‌های فک بالا و پایین روی یکدیگر، دندان‌های عقب با یکدیگر در تماس باشند اما دندان‌های جلو به خوبی با یکدیگر برخورد نداشته باشند یا به یکدیگر نزدیک نشوند، به این وضعیت اپن بایت گفته می‌شود. این نوع مال اکلوژن معمولا نتیجه‌ی عادات بد می‌باشد. مکیدن انگشت، مکیدن مداد یا خودکار، یا فشردن زبان به دندان‌ها (که تحت عنوان عادت بلع کودکانه شناخته می‌شود) منجر به بروز اپن بایت می‌شوند. ظاهر چهره‌ی فرد به شدت تحت تاثیر شرایط قرار می‌گیرد و دندان‌ها رو به جلو به نظر می‌رسند. افرادی که دندان‌های آنها دارای وضعیت اپن بایت هستند سعی می‌کنند با دندان‌های جلوی خود غذا بجوند اما این فرایند طولانی و بی تاثیر است. در دراز مدت، اپن بایت باعث خواهد شد فشار زیادی به دندان‌های عقب وارد شود و ترک خوردن و لب پر شدن آنها را در پی خواهد داشت. مقیاس اندازه‌گیری اپن بایت میلی‌متر است- فضای بین سطح جونده‌ی دندان‌های پیش.

درمان اپن بایت

تفاوت اوربایت اورجت اپن بایت در ارتودنسی

تفاوت اوربایت اورجت اپن بایت در ارتودنسی

بسته به سن بیمار، اپن بایت از چند راه قابل درمان است. حذف عواملی که موجب بروز اپن بایت می‌شوند، مهم‌ترین بخش درمان هستند. در صورتی که عادات بد ترک نشوند، مشکل ناصاف بودن دندان‌ها ممکن است پس از پایان درمان مجددا بروز یابد که تحت عنوان شکست درمان ارتودنسی شناخته می‌شود. در صورتی که بیمار بین ۸ تا ۱۳ باشد، اصلاح اپن بایت بسیار ساده خواهد بود. در این سن استخوان‌های دو فک در حال رشد هستند و هدایت مسیر رشد دندان‌ها و فک نسبتا ساده است. طول درمان چندان زیاد نیست (۶ ماه تا ۲ سال، بسته به وخامت شرایط) و چند سال پس از پایان درمان ارتودنسی می‌توان ریتینر را نیز خارج نمود. اپن بایت در کودکان، بسته به هر فرد، با استفاده از ابزاری به نام ویلیام، بایونیتور، یا براکت‌های معمولی قابل درمان خواهد بود. درمان اپن بایت در بزرگسالان کار پیچیده‌تری است- دوره‌ی درمان ممکن است ۳ سال طول بکشد و در تمام طول عمر باید از ریتینر استفاده نمود. استفاده از براکت‌های ارتودنسی و تمریناتی برای ترک عادات بد برای اصلاح اپن بایت در بزرگسالان پیشنهاد می‌شود.

تفاوت اوربایت اورجت اپن بایت در ارتودنسی

تفاوت اوربایت اورجت اپن بایت در ارتودنسی

ممکن است هر فردی نسبت به یکی از بخش‌های بدن خود حس خوبی نداشته باشد. اکثر اوقات این دندان‌ها هستند که موجب خجالت و شرمندگی افراد می‌شوند. یکی از مهم‌ترین دلایلی که باعث می‌شود افراد از دندان‌های خود احساس ناراحتی داشته باشند وجود “اپن بایت” در دندان‌هاست.

اپن بایت چیست؟

همانطور که از نام آن برمی‌آید، اپن بایت به شرایطی گفته می‌شود که دندان‌های فک بالا و پایین به صورت ناصاف قرار گرفته باشند، به گونه‌ای که حین بسته بودن دهان (یا بایت)، دندان‌های دو فک با یکدیگر برخورد نمی‌کنند. این عارضه یکی از انوع مال اکلوژن است، که به معنای ناصاف و نامرتب بودن دندان‌ها هنگام بسته بودن دهان است.

انواع اپن بایت

این مال اکلوژن در اشکال مختلف مشاهده می‌شود. از جمله:

اپن بایت قدامی

اپن بایت

اپن بایت

با قرار گرفتن دندان‌ها روی یکدیگر، هیچ هم‌پوشانی بین دندان‌های دو فک وجود ندارد.

اپن بایت خلفی

اپن بایت

اپن بایت

مشخصه‌ی این نوع مال اکلوژن، وجود فاصله بین دندان‌های عقب دو فک بالا و پایین است، بویژه زمانی که دندان‌ها روی یکدیگر قرار می‌گیرند و به اصطلاح بایت بسته می‌شود.

اپن بایت ناقص

اپن بایت

اپن بایت

در این نوع اپن بایت، دندان‌های جلوی فک پایین با دندان‌های جلوی فک بالا برخورد ندارند.

علل ایجاد اپن بایت

معمولا این مشکل اصولا در نتیجه‌ی چهار عامل بوجود می‌آید:

مکیدن انگشت یا پستانک

اپن بایت

اپن بایت

زمانی که کودک انگشت خود یا پستانک (یا دیگر اشیاء خارجی مانند مداد) را می‌مکد، به نحوه‌ی قرارگیری دندان‌های خود فشار وارد می‌نماید. این فشار می‌تواند منجر به ایجاد اپن بایت گردد.

فشار زبان به دندان‌ها

اپن بایت

اپن بایت

اپن بایت ممکن است زمانی ایجاد شود که شخص حین حرف زدن یا قورت دادن غذا، زبان خود را به میان دندان‌های جلوی فک بالا و پایین فشار می‌دهد. این کار از سوی دیگر می‌تواند منجر به ایجاد فاصله بین دندان‌ها شود.

اختلالات مفاصل گیجگاهی-فکی (TMJ)

اپن بایت

اپن بایت

اختلالات مفاصل گیجگاهی-فکی، درد مزمن فک را در پی خواهد داشت. گاهی اوقات افراد از زبان خود استفاده می‌کنند تا دندان‌های خود را از هم باز کنند و فک خود را در موقعیت صحیح قرار دهند، که می‌تواند منجر به ایجاد این نوع بایت شود.

مشکلات اسکلتی

اپن بایت

اپن بایت

این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که فک‌ها به جای آنکه به صورت موازی رشد کنند، به صورت با فاصله با یکدیگر رشد می‌کنند، که معمولا تحت تاثیر عوامل ژنتیکی است.

درمان اپن بایت

برای درمان این مشکل از روش‌های مختلفی می‌توان بهره برد. بر اساس سن بیمار و نیز وجود دندان‌های دائمی یا شیری، دندانپزشک پیشنهادهای خاصی به بیمار ارائه می‌دهد. روش‌های درمان آن عبارتند از:

  • تغییر عادات رفتاری
  • درمان مکانیکی، مانند استفاده از بریس‌ها یا اینویزیلاین
  • جراحی

زمانی که این مشکل در کودکانی بوجود می‌آید که هنوز تعدادی از دندان‌های شیری آنها نیافتاده است، با توقف عادت کودکانه‌ای که منجر به بروز اپن بایت شده است –به عنوان مثال، مکیدن انگشت یا پستانک- این عارضه به مرور زمان و به صورت خود به خود برطرف خواهد شد.

چنانچه همزمان با جایگزینی دندان‌های شیری با دندان‌های دائمی و پیش از رشد کامل این دندان‌ها این عارضه بوجود بیاید، تغییر عادات رفتاری بهترین اقدام خواهد بود. یکی از این تغییر رفتارها ترک عادت فشردن زبان پشت دندان‌ها خواهد بود.

اگر دندان‌های دائمی الگوی اپن بایت دندان‌های شیری را دنبال می‌کنند، ممکن است ارتودنتیست استفاده از بریس‌های سنتی را پیشنهاد دهد تا دندان‌ها را به عقب بکشند.

در مورد افرادی که دندان‌های دائمی آنها به طور کامل رشد کرده‌اند، ترکیبی از بریس‌ها و اصلاح عادات رفتاری پیشنهاد می‌شود. در موارد حاد، جراحی فک و استفاده از پلیت و پیچ و مهره برای تغییر مکان فک بالا پیشنهاد می‌شود.

اپن بایت

اپن بایت

دیگر ابزارهای ارتودنسی برای درمان این مشکل عبارتند از ابزار غلطکی که توانایی زبان در ایجاد فشار به پشت دندان‌های جلو را محدود می‌کند و نیز هدگیر که با اعمال فشار، هر دو فک را به سمت موقعیت درست هدایت می‌کند، تا دندان‌ها در یک راستا قرار گیرند.

اپن بایت

اپن بایت

چرا باید اپن بایت را درمان نمود؟

عوارض این نوع از مال اکلوژن عبارتند از:

  • مشکلات زیبایی: فردی که در دندان‌های خود این مشکل را دارد، ممکن است از ظاهر دندان‌های خود ناراضی باشد زیرا دندان‌های آنها رو به جلو به نظر می‌رسند.
  • مشکلات گفتاری:  می‌تواند در گفتار و تلفظ فرد اختلال بوجود آورد. به عنوان مثال، بسیاری از افرادی که مبتلا به این مشکل هستند نوک زبانی حرف می‌زنند.
  • مشکل در خوردن غذا: می‌تواند مانع درست جویدن و گاز زدن غذا شود.
  • ساییدگی دندان‌ها: از آنجا که اغلب اوقات دندان‌های عقب روی یکدیگر قرار دارند، ساییدگی این دندان‌ها روی یکدیگر می‌تواند منجر به ایجاد حس ناراحتی و دیگر مشکلات دندانی مانند ترک خوردن دندان شود.

در صورتی که هر یک از این عوارض را در خود مشاهده می‌نمایید، به ارتودنتیست مراجعه نمایید تا در خصوص درمان با شما گفتگو نماید.