شاید شما نیز مانند بسیاری افراد دیگر می خواهید دندان های صاف و یکدستی داشته باشید و بتوانید شکاف بین دندان های خود را ببندید. تمایل شدید به داشتن لبخندی فوق العاده با دندان هایی بی نقص در افراد بسیاری وجود دارد. آیا برای ایجاد تغییراتی برای بهتر شدن آمادگی دارید؟ با کمک یک ارتودنتیست می توانید در مسیر دستیابی به لبخندی زیبا قرار بگیرید. اما برای رسیدن به این هدف گزینه های دیگری نیز دارید.

ارتودنسی یا ونیر کامپوزیت

ارتودنسی یا ونیر کامپوزیت

براکت ارتودنسی چیست؟

براکت ها ابزارهای دندانی هستند که توسط ارتودنتیست ها استفاده می شوند تا به تدریج دندان ها را جابجا کنند. از آنها برای اصلاح مشکلات غیر عادی دندان ها، از جمله فاصله بین دندان ها یا کج بودن آنها استفاده می شود. اینها سنتی ترین گزینه برای اصلاح فرم دندان ها هستند. طول درمان ارتودنسی در افراد مختلف، بسته به وخامت مشکل ارتودنتیک فرد، بسیار متفاوت است، اما اکثر مشکلات می توانند ظرف ۱۲ ماه اصلاح شوند.

بریس ها مجموعه براکت های فلزی ضد زنگی هستند که با چسب مخصوص ارتودنسی به تک تک دندان ها متصل می شوند. پس از آن یک سیم فوق العاده منعطف به این براکت ها متصل می شود تا این دندان ها را به محل مطلوب خود هدایت کنند. بسته به نوع بریس ها، سیم ها یا با استفاده از یک کش بسیار کوچک، یا با در کوچک تعبیه شده روی براکت ها، روی آنها قرار می گیرند.

ارتودنسی یا ونیر کامپوزیت

ارتودنسی یا ونیر کامپوزیت

ونیر دندانی

اولا، ونیرها پوسته های نازکی هستند که به صورت سفارشی ساخته می شوند و سپس روی دندان ها قرار می گیرند. مواد شبیه دندان به گونه ای طراحی می شوند که سطح دندان ها را پوشش می دهند تا ظاهر آنها را بهبود بخشند. بدون استفاده از هیچ فلز، تری پلاستیکی، یا سال ها درمان.

برای این نوع راهکارهای دندانپزشکی، شما دو گزینه در اختیار دارید: رزین و پرسلاین. رزین از مواد نازک تری ساخته می شود به همین دلیل نیاز نیست قبل از قرار گرفتن این نوع ونیرها روی دندان ها حجم زیادی از آنها تراشیده شود. اگر می خواهید ترمیم های دندانی شما کاملاً شبیه دندان های طبیعی باشند و در برابر ایجاد لکه مقاوم باشند، پرسلاین ها گزینه های بهتری هستند.

ونیرها اساساً برای اصلاح مشکلات این چنین کاربرد دارند:

  • دندان های لب پر و ساییده شده یا دندان های شکسته
  • دندان هایی که شکل غیر عادی دارند
  • شکاف بین دندان ها
  • دندان هایی که تغییر رنگ داشته اند.

به پوسته های دندانی شبیه ناخن مصنوعی فکر کنید. هدف استفاده از آنها پوشاندن یا پنهان کردن دندان های ناقص یا شکاف بین دندان ها است.

ارتودنسی یا ونیر کامپوزیت

ارتودنسی یا ونیر کامپوزیت

کدام گزینه برای شما بهتر است؟

تا پایان نخستین مشاوره با یک ارتودنتیست نمی توانید متوجه شوید کدام گزینه برای شما بهتر است. تصمیم گیری در مورد این گزینه ها اساساً به سلامت دندان های شما و نیز هدف شما از انجام درمان، مانند بستن شکاف بین دندان ها یا صاف کردن آنها، بستگی دارد. پس از برداشتن ابزارهای ارتودنسی، ممکن است نیاز باشد تا چند ماه، به صورت تمام وقت از ریتینر (نگهدارنده) استفاده کنید. پس از آن بازه زمانی، ملزم خواهید بود برای مدت زمانی طولانی تر، تنها شب ها از ریتینر ارتودنسی استفاده نمایید، و شب ها، تا پایان عمر!! هدف استفاده از ریتینر پیشگیری از بازگشت دندان ها به جای نخست آنها است.

قرار گرفتن ونیرها روی دندان ها، گزینه ای که به دندان های طبیعی شباهت زیادی دارند، مزایای خاص خود را دارد. آنها قادرند دندان هایی که شکسته هستند، تغییر رنگ داشته اند، یا ساییده شده اند را اصلاح نمایند، تنها کاری که ابزارهای ارتودنسی قادر به انجام آنها نیستند. علاوه بر این، ونیرها نتایجی فوری در بر خواهند داشت. شما تنها با دو جلسه مراجعه به دندانپزشک می توانید از ونیرها بهره مند شوید. پس از قرار گرفتن آنها روی دندان ها، هیچ مراقبت خاصی نیاز نیست.

نقاط ضعف ونیر

پس اگر ونیرها این همه حسن دارند، چرا همه از آنها استفاده نمی کنند؟ اصلی ترین نقطه ضعف ونیرها این است که اگر دندان های شما کج هستند برای شما درمان ایده آلی نخواهند بود. ونیرهایی که روی دندان های کج قرار می گیرند باید خیلی نازک ساخته شوند تا کجی دندان های زیر خود را پوشش دهند. این نازکی کامل دندان ها می تواند باعث شود تمیز کردن آنها بسیار دشوار باشد و به مرور زمان منجر به مشکلات لثه شود.

هر چند ونیرهایی که روی دندان های کج قرار می گیرند بسیار نازک هستند اما می توانند باعث شوند وقتی لبخند می زنید دندان های شما ظاهر برجسته ای داشته باشند. ونیرها اغلب به منظور بستن فاصله بین دندان های جلو استفاده می شوند. بسته به اینکه این فاصله چقدر بزرگ است، ونیرها می توانند باعث شوند دندان های جلو خیلی بزرگ به نظر برسند، زیرا باید اندازه آنها بزرگ تر باشد تا فضای خالی را پر کنند. علاوه بر این، بواسطه ساییدگی یا تغییر رنگ، ونیرها نیاز دارند تقریباً هر ۱۰ سال یک مرتبه تعویض شوند. بعلاوه، قرار گرفتن ونیرها روی دندان ها مستلزم برداشتن مقداری از ساختار دندان های سالم است. دندان های شما قبل از فرایند تراشیده خواهند شد تا بتوان ونیرها را روی آنها قرار داد.

روی هم رفته، ونیرها می توانند گزینه مناسبی برای شما باشند اگر دندان های شما صاف هستند، اما یا بین آنها فاصله وجود دارد یا قصد دارید شکل، اندازه، یا رنگ آنها را ارتقاء دهید. در غیر اینصورت، ممکن است لازم باشد ابتدا درمان ارتودنسی انجام شود تا مبنای صحیحی برای ونیرها محیا شود.

پروگناتیسم اصطلاحی است که به جلو آمدگی فک اشاره دارد. علاوه بر این اصطلاح، چانه ی دراز یا جلو آمده نیز به آن گفته می شود. این شرایط معمولاً نشانه یک مشکل اساسی است. اگر فکر می کنید فک شما جلو آمده است بایستی به ارتودنتیست یا جراح فک و صورت مراجعه نمایید.

 

تشخیص جلو آمدگی فک

 در صورتی که فک پایین شما جلوتر از حدی که باید باشد، پروگناتیسم مندیبل mandibular prognathism (جلو آمدگی فک پایین)، و اگر فک بالای شما جلوتر از حدی که باید باشد، پروگناتیسم ماگزیلا Maxillary prognathism (جلو آمدگی فک بالا) وجود دارد. در پروگناتیسم دو فکی bimaxillary prognathism هر دو فک جلوتر از سایر اجزاء صورت قرار می گیرند.

 

علل بنیادی پروگناتیسم

برخی افراد در حالی متولد می شوند که بدون داشتن هیچ شرایط خاصی، فک بالا یا پایین آنها جلو آمده است. در دیگر افراد، پروگناتیسم می تواند با یکی از شرایط زیر همراه باشد:

درمان جلو بودن فک

درمان جلو بودن فک

 

آکرومگالی Acromegaly

این شرایط زمانی بوجود می آید که بدن هورمون رشد (GH) خیلی زیادی ترشح می کند، که باعث می شود بافت های شما خیلی بزرگ شوند. با بزرگ تر شدن فک پایین، وقتی فرایند رشد آن به پایان می رسد، خیلی جلوتر از آنچه باید، واقع شده است. بر اساس گزارش مؤسسه ملی دیابت و بیماری های گوارشی و کلیه (NIDDK)، از هر یک میلیون نفر که متولد می شوند این مشکل ۶۰ نفر را تحت تأثیر قرار می دهد.

درمان جلو بودن فک

درمان جلو بودن فک

 

سندرم خال سلول پایه ای Basal Cell Nevus Syndrome

این شرایط ارثی نادری است که موجب بروز ویژگی های غیر عادی در چهره می شود، از جمله بینی پهن، چشمانی که از یکدیگر دور هستند، و ابروهای پهن و برآمده. پروگناتیسم نیز در برخی موارد مشاهده می شود.

درمان جلو بودن فک

درمان جلو بودن فک

 

آکرودیسوستوسیس Acrodysostosis

این مورد نیز یکی از شرایط بسیار نادر است که برخی افراد با آن متولد می شوند. این مشکل می تواند منجر به کوتاهی بازوها و پاها، مشکلات شنوایی، کوتاهی بینی، جلو آمدگی فک، و عقب افتادگی ذهنی شود.

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

پروگناتیسم یا جلو آمدگی فک ها می تواند موجب بروز شرایطی به نام مال اکلوژن دندان ها شود، که به این معناست که دندان های شما به صورت صاف قرار نگرفته اند. این شرایط می تواند در گاز زدن، جویدن، و نیز گفتار مشکل بوجود بیاورد. علاوه بر اینها، تمیز کردن دندان های کج دشوارتر است، که موجب بالا رفتن خطر بیماری لثه و پوسیدگی دندان ها می شود. دندانپزشک با بررسی وضعیت قرار گیری فک ها و دندان ها می تواند شما را به ارتودنتیست ارجاع دهد.

در صورتی که آکرومگالی درمان نشود می تواند احتمال خطر ابتلا به دیابت، فشار خون بالا، و بیماری های قلبی را افزایش دهد. علاوه بر این می تواند موجب بروز مشکلات جدی از قبیل مشکلات بینایی و آرتروز شود. اگر فک شما جلو آمده است، یا علائمی مانند شرایط زیر دارید باید به پزشک مراجعه نمایید:

·        تورم دست ها و پاها

·        برآمدگی ابروها

·        تورم مفاصل

·        ضعف و تحلیل ماهیچه ها

·        بینی پهن

·        افزایش فاصله بین دندان ها

·        درد مفاصل

سندرم خال سلول پایه ای با افزایش خطر سرطان پوست به نام سرطان سلول پایه ای basal cell carcinoma همراه است. در صورت مشاهده هر گونه رشد غیر عادی یا ناهنجاری پوستی، هر چه سریع تر به متخصص پوست مراجعه نمایید تا شرایط شما را مورد بررسی قرار دهد.

علاوه بر این، این شرایط می تواند سیستم عصبی شما را به خطر بیندازد و منجر به نابینایی، عقب ماندگی ذهنی، حمله ناگهانی بیماری، و ناشنوایی شود. اگر علائم فیزیکی این شرایط را دارید، باید به پزشک مراجعه نمایید. آکرودیسوستوسیس می تواند منجر به بروز آرتروز، محدودیت حرکت دست ها، آرنج ها، ستون فقرات، و سندرم تونل کارپال carpal tunnel syndrome (تحت فشار قرار گرفتن عصب مچ دست) شود. در صورت مشاهده هر یک از علائم فیزیکی مشکلات این چنینی یا مشکلات رشدی در کودکتان که می توانند با عقب ماندگی مرتبط باشند، او را نزد پزشک ببرید.

درمان جلو بودن فک

درمان جلو بودن فک

 

درمان جلو آمدگی فک ها

مراقبت های دندانی

ارتودنتیست می تواند مشکل جلو آمدگی فک را با کمک جراحی ارتوگناتیک حل کند. علاوه بر این، شما می توانید این کار را برای اصلاح کجی دندان ها یا به دلایل زیبایی انجام دهید. برای آنکه دندان ها تحریک و تشویق شوند به محل جدید خود جابجا شوند، مجبور خواهید بود از براکت های ارتودنسی استفاده نمایید. جراح شما در صورت نیاز جای برخی استخوان ها را تغییر خواهد داد و فک را با کمک پلیت ، پیچ یا سیم در جای خود ثابت خواهد کرد.

 

مراقبت های پزشکی

پزشک شما می تواند شرایط زمینه ای که موجب جلو آمدگی فک ها می شوند را شناسایی و درمان نماید.

برای درمان آکرومگالی می توان از طریق جراحی، تومور غده هیپوفیز را برداشت که موجب ترشح مقدار زیادی هورمون رشد می شود. در صورتی که تومور خیلی بزرگ باشد، ممکن است نیاز به پرتو درمانی داشته باشید. علاوه بر این، پزشک شما می تواند برای شما دارویی تجویز نماید تا مقدار هورمون رشدی که آزاد می شود کنترل شود یا اثر آن خنثی شود.

در صورت وجود سندرم خال سلول پایه ای، درمان به محلی از بدن که تحت تأثیر قرار گرفته است، و نیز وجود یا عدم وجود سرطان، بستگی دارد.

درمان آکرودیسوستوسیس نیز شامل آموزش های خاص برای عقب ماندگی ذهنی و مراقبت های ارتوپدی برای مشکلات استخوان است.

 

پس از جراحی اصلاحی چه اتفاقی می افتد؟

پس از جراحی اصلاحی فک، باید رژیم غذایی خود را به طور موقت تغییر دهید. با استفاده از داروهای مسکن می توانید درد خود را کاهش دهید. حدود ۱ تا ۳ هفته پس از جراحی نیز می توانید به محل کار خود بازگردید. بهبود کامل فک حدود ۹ تا ۱۲ ماه طول خواهد کشید.

 

پیشگیری از پروگناتیسم

بواسطه شرایط ژنتیکی مانند سندرم خال سلول پایه ای نمی توانید از جلو آمدگی فک پیشگیری کنید. اگر برای بچه دار شدن برنامه ریزی می کنید بهتر است به مشاور ژنتیک مراجعه نمایید تا دریابید آیا احتمال انتقال شرایط شما به آنها نیز وجود دارد یا خیر.

آیا شما هم یکی از طرفداران ورزش های پر جست و خیز هستید؟ فوتبال آمریکایی، فوتبال، بیس بال، و حتی انواع رقص ها؛ با آغاز فصل گرما گزینه های بی شماری برای سرگرمی و تحرک کودکان، نوجوانان، و افراد بزرگسال وجود دارند. اگر شما نیز مانند بسیاری افراد دیگر سن بالایی دارید ممکن است در زمینه ورزش های سازمان یافته آنقدر فعال نباشید، اما شاید نتوانید انجام برخی از آنها مانند دوچرخه سواری کوهستان و فریزبی را کنار بگذارید. با آمدن بهار و تابستان همه ما به بیرون رفتن و فعال بودن علاقه مند می شویم.

در این ایام، پرسشی که همواره برای والدین پیش می آید و آن را با ارتودنتیست ها مطرح می کنند این است که : “آیا فرزند من با وجود بریس هایی که روی دندان های خود دارد می تواند بدون هیچ خطری ورزش کند؟” این پرسش برای کودکان بسیار مهم است اما برای افراد بزرگسالی که از بریس ها استفاده می کنند نیز صدق می کند. روی هم رفته، حین انجام فعالیت هایی مانند دوچرخه سواری کوهستان و فریزبی (نوعی وسیله بازی به شکل بشقاب) خطرات احتمالی زیادی دندان ها را، مخصوصاً وقتی براکت ها روی آنها هستند، تهدید می کند. پاسخ یک کلمه ای که می توان به این پرسش داد این است که- بله – اگر شما یا فرزندتان از براکت های ارتودنسی استفاده می کنید، می توانید به فعالیت هایی که دوست دارید بپردازید. شاید پرسش بعدی این باشد که، چطور ممکن است؟

چگونه حین ورزش می توان از دندان ها و براکت های ارتودنسی محافظت کرد؟

برای باقی ماندن در مسیر طرح درمان ارتودنسی با براکت های ارتودنسی، محافظت از دهان و دندان حین ورزش و بازی، امری ضروری است. ارتودنتیست ها همیشه بیمارانی دارند که می ترسند استفاده از براکت های ارتودنسی به معنای دست کشیدن از چیزها و کارهای مورد علاقه آنها باشد، یا اینکه برای انتخاب ورزش هایی که می توانند در طول این دوره انجام دهند محدود شوند. برای بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی با براکت ها قرار دارند و ورزش می کنند، توصیه می کنیم برای محافظت از دهان خود در برابر حوادث احتمالی، از محافظ دندان های ارتودنتیک استفاده کنند. با استفاده درست از محافظ دندان های ارتودنتیک ، با وجود براکت ها روی دندان ها می توان هر نوع ورزشی را انجام داد. حتی در ورزش هایی که ضد و خورد زیادی ندارند، مانند بیس بال، محافظ دندان ایده خوبی برای مراقبت از لبخندی است که برای اصلاح آن این همه تلاش می کنید.

ورزش و ارتودنسی

ورزش و ارتودنسی

 

محافظ دندان ارتودنسی

محافظ های دندان ارتودنتیک از جنس سیلیکون هستند و مانع برخورد لب ها به دندان هایی می شوند که روی آنها براکت قرار دارد. علاوه بر این، از براکت ها نیز محافظت می کنند و تأثیر هر گونه برخوردی که بتواند به نحوه اتصال براکت ها به دندان ها آسیب برساند را کاهش می دهند. محافظ های دندان ارتودنتیک عموماً بزرگتر از محافظ های غیر ارتودنتیک معمولی هستند زیرا باید فضای کافی برای جای دادن براکت ها در خود داشته باشند. اما نگران نباشید، زیرا بزرگتر بودن محافظ دندان ارتودنتیک به این معنا نیست که ابزار راحتی نیست. بیماران زیادی داشته ایم که معتقد بوده اند محافظ دندان ارتودنتیک آنها واقعاً راحت تر از نمونه قدیمی آن، محافظ دندان سنتی، بوده است.

ورزش و ارتودنسی

ورزش و ارتودنسی

 

محافظ دندان های معمولی

در مقایسه با محافظ های دندان ارتودنتیک، محافظ دندان معمولی از پلاستیک فشرده ساخته شده است و باید با گرمای دهان شما شکل بگیرد. این نوع محافظ های دندان آسیب های جدی به دندان هایی وارد می کنند که روی آنها براکت وجود دارد، در نتیجه نیاز خواهد بود دفعات بیشتری به ارتودنتیست مراجعه کنید، طول درمان شما بیشتر خواهد شد، و یا حتی برخی از این آسیب ها غیر قابل بازگشت خواهند بود. علاوه بر این، بیشتر محافظ های دندان غیر ارتودنتیک به خوبی محافظ های دندان ارتودنتیک روی دندان ها قرار نمی گیرند یا اینکه ممکن است حتی دندان هایی که براکت ها روی آنها قرار دارند داخل آنها جا نشوند.

ورزش و ارتودنسی

ورزش و ارتودنسی

 

محافظ های دندان بویل اند بایت boil-and-bite mouthguards

این نوع محافظ های دندان بسیار جذاب هستند. در واقع سریع ترین و به صرفه ترین راه برای دستیابی به یک محافظ دندان “سفارشی” هستند. با این حال، هرچند محافظ های دندان بویل اند بایت در ابتدا به خوبی روی دندان ها قرار می گیرند اما با جابجا شدن دندان ها، این نوع محافظ ها دیگر متناسب با دندان ها نخواهند بود. به همین دلیل محافظ های دندان ارتودنتیک همواره بهترین گزینه ها هستند. محافظ دندان ارتودنتیک را می توانید از هر فروشگاه لوازم ورزشی تهیه کنید یا اینکه به صورت آنلاین سفارش دهید.

چه اتفاقی می افتد اگر با وجود براکت ها روی دندان ها، به صورت ضربه وارد شود؟

اگر از براکت های ارتودنسی استفاده می کنید و حین بازی یا ورزش به صورت شما ضربه وارد شود، بهتر است هر چه سریعتر با ارتودنتیست خود تماس بگیرید تا شما را راهنمایی کند آیا نیاز به مراجعه اورژانسی دارید یا خیر. با نشان دادن تصویر زیر، اصلاً قصد ترساندن شما را نداریم، اما اگر از محافظ دندان ارتودنتیک استفاده نکنید چنین اتفاقی برای شما خواهد افتاد: شکستن براکت های ارتودنسی، خونریزی لثه ها، و حتی شکسته شدن دندان ها. اتفاقی که اصلاً خوشایند نخواهد بود.

ورزش و ارتودنسی

ورزش و ارتودنسی

 

به همین دلایل، به شما توصیه می کنیم قبل از آغاز درمان ارتودنسی خود مشورت های لازم با ارتودنتیست را داشته باشید تا برای انجام کارهای لازم و دریافت ابزارهای مهم شما را راهنمایی کند به شکلی که در طول درمان ارتودنسی از ورزش های مورد علاقه خود لذت ببرید

 

هر چند از ورود افراد بزرگسال به درمان های ارتودنسی استقبال شده است، اما درمان آنها ممکن است با چالش های بسیاری مواجه باشد که ربطی به مال اکلوژن آنها ندارد. برخی شرایط هستند که قرار گرفتن تحت درمان ارتودنسی را دشوار و در برخی موارد حتی غیر ممکن می سازند. شرایطی که استخوان های شما را تحت تأثیر قرار می دهند همیشه از جمله این مشکلات هستند، زیرا دندان ها داخل استخوان ها قرار گرفته اند و به آن تکیه داده اند، و وارد آوردن هر گونه فشار به دندان هایی که داخل استخوان ملتهب، تحلیل رفته، یا مشکل دار قرار گرفته اند می تواند به آنها آسیبی وارد کند که تأثیرات منفی آن بیشتر از تأثیرات مثبت آن خواهد بود. در برخی موارد به دندان ها آسیبی غیر قابل بازگشت وارد می شود و منجر به بروز مشکلاتی خواهد شد که تا مدت ها ادامه خواهند داشت. یکی از شرایطی که دریافت براکت های ارتودنسی را دشوار می سازد پوکی استخوان و داروهایی است که برای درمان آن تجویز می شوند. گاهی اوقات این داروها می توانند انجام درمان ارتودنسی را غیر ممکن سازند.

پوکی استخوان و درمان ارتودنسی

پوکی استخوان و درمان ارتودنسی

 

پوکی استخوان و بیس فسفونات

استئوپروزیس (Osteoporosis) یا پوکی استخوان شرایطی است که در آن استخوان ها پر منفذ می شوند و احتمال بروز مشکلات برای دندان ها افزایش خواهد یافت. این نوع استخوان ها می توانند به راحتی شکسته شوند یا به شکل وضعیت پاتولوژیک موجود درآیند، زیرا انعطاف پذیری و استحکام استخوان های سالم را ندارند. مشکل دیگر این است که دارویی مانند بیس فسفونات، که معمولاً برای درمان پوکی استخوان تجویز می شود و مصرف آن در زنان رو به افزایش است، تزریق وریدی آن موجب بروز شرایطی تحت عنوان سندورم استئونکروز (مرگ استخوان) فک ONJ syndrome می شود. این سندورم شرایطی است که در آن قسمت های کوچکی از استخوان فک بالا یا پایین می میرند (از بین می روند).

دندان هایی که در این قسمت های این استخوان ها واقع شده اند، لق می شوند و می تواند موجب افتادن آنها شود، و اگر فشار به آنها وارد شود، می تواند درد شدیدی بوجود آورد، لازم به تذکر نیست که استخوان فک ممکن است تخریب شود. مشکل دیگر این است که اگر شما به هر دلیلی تحت درمان بیس فسفونات می باشید (ممکن است آن را به عنوان داروی درمان سرطان، یا درمان دیگر مشکلات در کنار پوکی استخوان دریافت کنید)، و مجبور به کشیدن دندان، کاشت ایمپلنت، یا هر جراحی دهانی دیگری باشید، ممکن است استخوان فک قادر به بهبود نباشد و نقطه آغاز نکروز استخوان باشد.

همینطور گزارش شده است که استفاده “مداوم” از بیس فسفونات خوراکی منجر به ضایعات داخل دهانی شده است. هر چند بسیاری از این موارد با کشیدن دندان یا تروماهای دندانی همراه بوده اند، به نظر می رسد برخی از ضایعات به صورت خود به خود بروز پیدا کرده باشند.

به همین دلایل، انجام برخی درمان های خاص ارتودنتیک امکان پذیر نخواهد بود. اگر قرار باشد از ایمپلنت به عنوان لنگر یا تکیه گاه ارتودنسی استفاده شود، یا طرح درمان شما نیاز به کشیدن دندان دارد، ممکن است مجبور باشید تا پایان درمان پوکی استخوان خود و زمانی که دیگر به مصرف بیس فسفونات نیاز ندارید دست نگهدارید، تا انجام طرح درمان شما امکان پذیر باشد.

بیس فسفونات ها

بیس فسفونات ها دسته مصنوعی از نمونه های مشابه پیروفسفات ها هستند که از جمله داروهای بسیار قوی برای پیشگیری از تحلیل استخوان می باشندس. آنها شباهت زیادی به کلسیم دارند، و یا داخل استخوان حفظ می شوند، یا از طریق ادرار دفع می شود. از آنجا که روی بیس فسفونات فعل و انفعالات شیمیایی صورت نمی گیرد، غلظت بالای آن برای مدت زمان طولانی داخل استخوان باقی خواهد ماند.

مکانیزم عمل بیس فسفونات ها هنوز تحت آزمایش است، اما برخی فیزیولوژی های آسیب شناسی اساسی قابل درک هستند. بیس فسفونات ها به خاطر میل ترکیبی بخش هایی از پارا کلروفنول خود به هیدروکسی آپاتیت، به استخوان می چسبند و پس از آن توسط استئوکلاست ها خورده می شوند. هضم بیس فسفونات ها توسط استئوکلاست ها، با مقابله با تری فسفات آدنوزین یا اختلال در مسیر آنزیم HMG-CoA، منجر به آپوپتوز (مرگ برنامه ریزی شده سلول ها) می شود. جذب استئوکلاست ها بواسطه استئوبلاست ها نیز مهار می شود.

تأثیر بیس فسفونات ها قابل انکار نیست. برای درمان هایپرکلسمی (hypercalcemia افزایش کلسیم خون) بد خیم، اختلالات ورم استخوان osteitis deformans (بیماری پاژه استخوان)، گسترش بیماری در استخوان (با یا بدون هایپرکلسمی)، و تومور بد خیم چند گانه سلول های مغز استخوان، اساساً به طور وریدی استفاده می شوند، و برای پوکی استخوان تنها به صورت خوراکی استفاده می شود.

پوکی استخوان و درمان ارتودنسی

پوکی استخوان و درمان ارتودنسی

خبر خوب اینکه …

خبر خوب اینکه انجام درمان ارتودنسی در همه موارد محدودیت ندارد. میلیون ها زنی که دوره قبل یا بعد از دوران یائسگی خود را سپری می کنند برای پیشگیری از حوادث اسکلتی مربوط به استئوپوزیس، به تجویز پزشک خود بیس فسفونات را به صورت خوراکی مصرف می کنند. هزاران بیمار نیز بیس فسفونات را به عنوان بخش از رژیم شیمی درمانی خود برای درمان بیماری های بد خیم دریافت می کنند. به همین نسبت هستند افرادی که با وجود این بیماری های خود و مصرف بیس فسفونات قصد دارند از درمان ارتودنسی بهره مند شوند. اگر طرح درمان ارتودنسی نیاز به تکنیک های جراحی یا ایمپلنت های دندانی نداشته باشد، احتمال اینکه بیمار بتواند تحت درمان قرار بگیرد زیاد است. تحت هر شرایطی به خاطر داشته باشید به ارتودنتیست خود یادآور شوید که بیس فسفونات مصرف می کنید. اینها اطلاعات مهمی هستند که به دلایلی که در بالا ذکر شدند، هر ارتودنتیستی باید از آنها آگاه باشد. اگر ارتودنتیست بداند شما بیس فسفونات مصرف می کنید ممکن است نیروی گشتاور یا زاویه براکت ها را تغییر دهد تا برای استخوان فک شما مشکلی پیش نیاید.

اگر بزرگسال هستید و به فکر گزینه های مختلف درمان هستید که برای اصلاح لبخند شما در دسترس هستند تا شما را به رویای همیشگی تان که داشتن لبخندی زیبا و سالم بوده است نزدیک کند و در این میان احتمالاً نام براکت های لینگوال را نیز شنیده باشید. اما آیا می دانید واقعاً چه هستند. ما قصد داریم در این مقاله به این ابزار ارتودنسی بپردازیم.

ارتودنسی نامرئی (لینگوال)

ارتودنسی نامرئی (لینگوال)

براکت لینگوال یا پشت دندانی چیست؟

براکت های لینگوال- که تحت عنوان براکت های پشت دندانی، مخفی و زبانی نیز شناخته می شوند یکی از ابزارهای ارتودنسی هستند که برای صاف کردن دندان ها مورد استفاده قرار می گیرند و بواسطه نامرئی بودنشان بین افراد بزرگسال به شهرت و محبوبیت خاصی دست یافته اند. حتماً براکت های فلزی معمولی را می شناسید و می دانید روی سطح جلوی دندان ها چسبانده می شوند. در حالی که براکت های لینگوال در تلاش برای پنهان نگه داشتن درمان، به جای روی دندان ها به پشت دندان ها، یا همان سطح زبانی آنها متصل می شوند و از این طریق با لبخند زدن، هیچ چیز قابل مشاهده نخواهد بود. این همان مزیت این نوع براکت ها است که آنها را از براکت های قدیمی متمایز می کند و باعث می شود بسیاری از افراد آنها را انتخاب کنند.

ارتودنسی نامرئی (لینگوال)

ارتودنسی نامرئی (لینگوال)

 

براکت های پشت دندانی به صورت سفارشی برای شما ساخته می شوند. ارتودنتیست قالبی دقیق یا یک اسکن دیجیتالی از دندان های شما می گیرد و از آن برای ساخت سیم و براکت های سفارشی استفاده می کند که به خوبی در امتداد خط لبخند دندان های شما قرار می گیرد و کمک می کند دندان ها به تدریج جابجا شوند و در محل مطلوب خود قرار بگیرند. یکی دیگر از مزایای این نوع براکت این است که حین بازی و انجام ورزش نسبت به براکت های معمولی خطر کمتری خواهند داشت و با وارد شدن ضربه به دهان، هیچ آسیبی به بافت های داخل لب ها و گونه ها وارد نخواهد شد.

ارتودنسی نامرئی (لینگوال)

ارتودنسی نامرئی (لینگوال)

 

براکت های مخفی چه تأثیری روی سبک زندگی فرد خواهند داشت؟

هر چند براکت های لینگوال گزینه هایی ظریف تر از بریس های فلزی بیرونی هستند، اما هنوز هم بریس هستند! بنابراین، در طول درمان هنوز ممکن است حین خوردن غذا فرد محدودیت هایی داشته باشد. سیم باید از فلز ساخته شده باشد اما به این معنا نیست که هرگز خراب نمی شود، به همین دلیل باید همیشه مراقب مواد غذایی مصرفی خود باشید، مخصوصاً خوراکی های سفت و جویدنی، زیرا می توانند موجب خم شدن یا شکسته شدن سیم های بریس لینگوال شما شوند. باید حتماً سعی کنید دندان ها و لثه های خود را دو مرتبه در روز به آرامی مسواک بزنید و نخ دندان بکشید تا مانع انباشته شدن ذرات غذا و تشکیل پلاک اطراف براکت ها شوید.

در برخی موارد، درمان شما ممکن است مستلزم استفاده از رابر بند باشد که به جابجایی بهتر دندان های شما به جای درست کمک کند. ارتودنتیست به شما نحوه استفاده درست و چگونگی کار گذاشتن و خارج کردن رابر بند را آموزش خواهد داد، اما این روش درمان مستلزم آن است که شما نسبت به استفاده از این ابزارها دقیق باشید. باید برای غذا خوردن و مسواک زدن آنها را از دهان خارج کنید و تا زمانی که رابر بند ها روی دندان ها قرار داشته باشند نمی توانید دهان خود را کامل باز کنید.

ارتودنسی نامرئی (لینگوال)

ارتودنسی نامرئی (لینگوال)

نقاط ضعف براکت های لینگوال یا مخفی

هرچند براکت های پشت دندانی یکی از گزینه های جذاب برای افرادی هستند که قصد ندارند بریس هایی که برای صاف کردن دندان های خود استفاده می کنند روی دندان های آنها قابل مشاهده باشند، اما باید دقت داشته باشید، از آنجا که این براکت ها در نزدیکی زبان قرار می گیرند ممکن است تا زمانی که به وجود آنها عادت کنید اندکی در گفتار با مشکل مواجه شوید، که به مرور زمان آن نیز بر طرف خواهد شد. از سوی دیگر، از آنجا که اکثر افراد به طور عادی، حین بلعیدن غذا زبان خود را به پشت دندان های جلو فشار می دهند، وجود این براکت ها روی سطح داخلی دندان ها می تواند موجب اختلال در روند عادی قورت دادن غذا شود. برای این منظور ممکن است نیاز باشد تمرین کنید تا زبان تنها اندکی پشت دندان ها، یا در واقع روی براکت ها را لمس کند.

علاوه بر این باید بدانید که اگر درمان شما به رابر بند نیاز داشته باشد تا به هدایت درست جابجایی دندان ها کمک کند، اگر نتوانید از آنها به درستی استفاده کنید، نتایج درمان چندان مؤثر نخواهند بود. گاهی اوقات طول درمان با استفاده از براکت های زبانی طولانی تر از درمان با استفاده از براکت های معمولی است، با این حال، این موضوع به ارتودنتیست و نیز میزان همکاری بیمار و مراقبت او از دندان ها و براکت ها بستگی خواهد داشت، زیرا با وجود آنها روی دندان ها، رعایت دقیق بهداشت دهان و دندان ها دشوارتر خواهد بود و برداشتن ذرات غذا از کنار دندان ها و براکت ها دشوارتر خواهد بود.

نکته دیگر اینکه همه افراد گزینه های مناسبی برای استفاده از براکت های مخفی نیستند و برای استفاده از آنها چالش هایی وجود خواهد داشت که حین استفاده از براکت های معمولی وجود نخواهند داشت. اول اینکه دندان ها باید آنقدر بلند باشند که جای کافی برای اعمال چسب و قرار گرفتن براکت ها روی سطح داخلی آنها وجود داشته باشد؛ بنابراین، ممکن است براکت های لینگوال گزینه های مناسبی برای کودکان و افراد دارای دندان های کوچک نباشند. علاوه بر این، اگر مشکلات شدید بایت نیز وجود داشته باشند، فرد نمی تواند از براکت های لینگوال استفاده نماید.

 

اکثر افراد گاهگاهی دندان های خود را روی یکدیگر می سایند یا فشار می دهند. این عادت در اصطلاح پزشکی براکسیسم Bruxism نامیده می شود که اگر اندک باشد هیچ آسیبی در پی نخواهد داشت، اما اگر دائماً انجام شود، می تواند به سلامت دهان و دندان ها آسیب بزند.

دندان قروچه در کودکان و بزرگسالان

دندان قروچه در کودکان و بزرگسالان

علل براکسیسم یا فشردن دندان ها

گرچه فشردن دندان ها روی یکدیگر می تواند در اثر فشار عصبی و اضطراب باشد، اما اغلب در طول خواب رخ می دهد و احتمال بروز آن در صورت وجود اختلالات بایت یا دندان های کج بیشتر خواهد بود. اختلالات خواب از قبیل آپنه ی خواب (قطع موقت تنفس) نیز می توانند منجر به بروز براکسیسم شوند.

دندان قروچه در کودکان و بزرگسالان

دندان قروچه در کودکان و بزرگسالان

علائم فشردن دندان ها یا براکسیسم

از آنجا که فشردن دندان ها روی هم اغلب در طول خواب اتفاق می افتد، اکثر افراد نمی دانند این کار را انجام می دهند. با این حال، سردرد خفیف و دائم یا درد و ناراحتی در مفاصل فک موقع بیدار شدن از خواب از جمله نشانه های بارز براکسیسم هستند. در اکثر مواقع افراد زمانی متوجه می شوند دندان های خود را به یکدیگر فشار می دهند که یکی از نزدیکان آنها در طول شب صدای فشرده شدن دندان ها روی یکدیگر را می شنود. اگر فکر می کنید در طول شب دندان هایتان را به یکدیگر فشار می دهید، با دندانپزشک خود صحبت کنید. دندانپزشک با معاینه ی دهان و فک می تواند علائم براکسیسم را جستجو کند که شامل التهاب فک و ساییدگی شدید دندان ها هستند.

دندان قروچه در کودکان و بزرگسالان

دندان قروچه در کودکان و بزرگسالان

چرا ساییدن دندان ها روی یکدیگر مضر است؟

در برخی موارد، فشردن مزمن دندان ها روی یکدیگر می تواند منجر به ترک خوردن، شکستن، لق شدن یا از دست رفتن دندان ها شود. فشردن مزمن دندان ها روی یکدیگر می تواند باعث شود دندان ها تا بیخ ساییده شوند. در صورتی که این اتفاق رخ دهد، ممکن است نیاز باشد از بریج، روکش دندان، درمان ریشه (عصب کشی) ایمپلنت، پروتز پارسیل یا حتی دست دندان کامل استفاده شود. فشردن شدید دندان ها روی یکدیگر نه تنها به دندان ها آسیب می رساند و منجر به از دست رفتن دندان ها می شود، بلکه فک ها را نیز تحت تأثیر قرار می دهد و باعث وخامت بیشتر اختلالات فکی- گیجگاهی می شود یا اینکه حتی ظاهر چهره را نیز تحت تأثیر قرار خواهد داد.

دندان قروچه در کودکان و بزرگسالان

دندان قروچه در کودکان و بزرگسالان

چگونه می توان دندان قروچه را درمان کرد؟

دندانپزشک می تواند برای شما محافظ دندان تجویز کند تا در طول شب مانع ساییدن دندان ها روی یکدیگر شود. در صورتی که استرس موجب فشردن دندان ها روی یکدیگر می شود، از پزشک یا دندانپزشک خود بخواهید گزینه های ممکن برای کاهش استرس را به شما معرفی کند. مراجعه برای مشاوره ی کنترل استرس، آغاز یک برنامه ی ورزشی، مراجعه به یک درمانگر فیزیکی، یا دریافت یک نسخه برای تهیه ی شل کننده ی عضلات، از جمله گزینه هایی هستند که می توانند مؤثر باشند. در صورتی که یکی از اختلالات خواب موجب ساییدن دندان ها روی یکدیگر شود، درمان آن می تواند موجب کاهش یا ترک آن شود.

دیگر نکاتی که می توانند در ترک این عادت به شما کمک کنند عبارتند از:

  • از مصرف غذاها یا نوشیدنی های حاوی کافئین مانند انواع نوشابه ها، شکلات و قهوه پرهیز کنید یا مصرف آنها را کاهش دهید.
  • از مصرف الکل خودداری کنید. پس از مصرف الکل، فشردن دندان ها روی یکدیگر شدیدتر خواهد شد.
  • از جویدن مداد و خودکار یا هر چیز دیگری غیر از غذا خودداری کنید. از جویدن آدامس نیز بپرهیزید زیرا باعث می شود عضلات فک شما به فشرده شدن عادت کنند و احتمال ساییدن دندان ها روی یکدیگر بیشتر خواهد شد.
  • با خود تمرین کنید تا فشردن و ساییدن دندان ها روی یکدیگر را ترک کنید. اگر متوجه شدید که در طول روز دندان هایتان را به هم فشار می دهید، نوک زبانتان را بین دندان هایتان قرار دهید. این تمرین باعث می شود عضلات فک شما آرام بودن را یاد بگیرند.
  • در طول شب با قرار دادن یک دستمال گرم روی گونه های خود در کنار لاله ی گوشتان، ماهیچه های فک خود را شل کنید.

دندان قروچه در کودکان و بزرگسالان

دندان قروچه در کودکان و بزرگسالان

آیا کودکان هم دندان های خود را روی هم فشار می دهند؟

مشکل فشردن دندان ها روی یکدیگر مختص بزرگسالان نیست. تقریباً ۱۵% تا ۳۳% کودکان دندان های خود را به هم فشار می دهند. کودکانی که دندان های خود را به هم فشار می دهند در دو زمان این کار را با شدت بیشتری انجام می دهند: هنگام درآمدن دندان های شیری آنها و نیز هنگام رشد دندان های دائم. اکثر کودکان پس از رشد کامل همه ی دندان های خود، عادت ساییدن دندان ها روی یکدیگر را ترک می کنند.

کودکان اکثراً در طول شب زمانی که خواب هستند، دندان های خود را به هم می سایند. هیچ کس نمی داند چرا کودکان دندان های خود را به هم فشار می دهند اما باید مراقب مشکلاتی مانند کج شدن دندان ها، تماس غیر عادی دندان های دو فک بالا و پایین، بیماری ها و دیگر شرایط پزشکی (مانند سوء تغذیه، کرمک (نوعی انگل انسان و حیوان)، حساسیت، اختلالات غدد درون ریز، و عوامل روانشناسی مانند اضطراب و استرس) بود.

به ندرت ممکن است فشردن دندان های شیری روی هم باعث بروز مشکل شود. با این حال، فشردن دندان ها می تواند موجب درد فک، سردرد، ساییدگی دندان ها و اختلال مفاصل فکی- گیجگاهی شود. اگر دندان های کودک شما به نظر ساییده شده اند یا کودک شما از حساسیت و درد دندان ها شکایت می کند، او را نزد دندانپزشک ببرید.

نکاتی که می توانند در ترک این عادت به کودک شما کمک کنند عبارتند از:

  • استرس کودک خود را کاهش دهید، مخصوصاً درست قبل از رفتن به رختخواب.
  • سعی کنید ماساژ و تمرینات کششی برای شل کردن عضلات فک را به کودک خود یاد دهید.
  • مطمئن شوید به میزان کافی آب در رژیم غذایی کودک شما گنجانده شده است. کاهش آب بدن می تواند با فشردن دندان ها مرتبط باشد.
  • اگر کودک شما عادت براکسیسم را دارد، از دندانپزشک بخواهید دندان های او را بررسی کند.

 

معمولاً برای کودکانی که در سنین پیش از دبستان هستند درمان های مداخله گر انجام نمی شود. با این حال، ممکن است کودکان بزرگتر به روکش های موقت یا روش های دیگر، از جمله محافظ دندان شبانه، نیاز داشته باشند تا مانع ساییدن دندان ها روی یکدیگر شود.

 

در برخی موارد خاص ارتودنسی، ممکن است ارتودنتیست تصمیم بگیرد از یکی از ابزارهای موقت انکوریج یا لنگر موقت استفاده کند تا به جابجایی دندان ها به محل درست و ایده آل خود کمک کند. لنگر موقت یک قطعه ی فلزی بسیار کوچک است که به ارتودنتیست اجازه می دهد روی برخی موارد خاص به اندازه ی کافی کنترل داشته باشد تا جابجایی دندان ها با سرعت بیشتری انجام شود.

لنگر موقت در ارتودنسی

لنگر موقت در ارتودنسی

نحوه ی عملکرد لنگر موقت (تکیه گاه موقت)

ارتودنتیست با دقت یک لنگر فلزی کوچک (مینی اسکرو) زیر بافت لثه نزدیک دندانی قرار می دهد که جابجایی آن با استفاده از بریس ها (مجموعه ی براکت ها و سیم کمانی) یا دیگر ابزارهای ارتودنسی به کنترل دقیق نیاز دارد. اگر بخواهیم دقیق تر توضیح دهیم، انکوریج یا لنگر محل دقیقی را مشخص می کند که قرار است دندان با استفاده از براکت روی خود، به آن سمت حرکت کند. این ابزار اجازه می دهد ارتودنتیست تنها یک دندان را به یک سمت خاص هدایت کند. بنابراین لنگر موقت در موارد خاصی می تواند مفید باشد که یک دندان خاص باید با دقت کنترل شود. به طور کلی می توان گفت استفاده از لنگر می تواند استراتژی ارتودنتیست برای کنترل چند دندان یا کل بایت یک بیمار باشد. نکته ی کلی در رابطه با ابزار انکوریج یا تکیه گاه این است که قدرت کنترل تأثیر براکت های ارتودنسی را افزایش می دهند و به ارتودنتیست اجازه می دهد با دقت و ظرافت تنظیمات دقیقی روی دندان ها انجام دهد.

مینی اسکرو ابزاری شبیه ایمپلنت اما کوچکتر از آن است به همین دلیل به آن مینی ایمپلنت نیز گفته می شود. تنها تفاوت این است که این نوع ایمپلنت ها به طور موقت، در طول درمان ارتودنسی و برای کمک به آن، درون بخشی از دهان قرار می گیرند. مینی ایمپلنت معمولاً از جنس آلیاژ تیتانیوم است.

لنگر موقت در ارتودنسی

لنگر موقت در ارتودنسی

جابجا کردن دندان ها به یک تکیه گاه نیاز دارد.

طی درمان ارتودنسی، دندان ها به آرامی و به مرور زمان درون بافت استخوان جابجا می شوند. برای حرکت دادن دندان ها، بریس ها به یک نقطه ی ثابت نیاز دارند تا به آن فشار وارد کنند (به آن تکیه کنند)، تا در نهایت بتوانند دندان ها را تنظیم کنند. در بسیاری از موارد، بزرگ ترین دندان آسیاب (مولر) یا دیگر دندان های بیمار این نقطه ی اتکا را فراهم می آورند. در صورتی که این راهکار برای یک بیمار عملی باشد، ارتودنتیست این روش را انتخاب خواهد کرد، زیرا نیاز نیست لنگر درون استخوان قرار گیرد. به خاطر داشته باشید که درمان ارتودنسی فرایندی بسیار پویا است که در آن عناصر بسیاری به تنظیم و کنترل نیاز دارند، که با استفاده از دندان های مجاور به عنوان انکوریج انجام می شوند. گاهی اوقات بریس ها به دندانی که به عنوان لنگر (تکیه گاه) انتخاب شده است فشار وارد می کنند و آن را به سمت مسیری دور از انتظار جابجا می کنند یا می کشند. این روند می تواند با اهداف درمان ارتودنسی در تضاد باشد. در بسیاری موارد، دندان ها به عنوان لنگر یا تکیه گاه عمل می کنند، اما در برخی موارد نقطه ی دیگری نیاز است که یا دندان را بکشد یا آن را فشار دهد. یک لنگر موقت برای ارتودنتیست این امکان را فراهم می آورد تا به صورت استراتژیک بهترین نقطه را انتخاب کند و یک یا چند براکت را به آن متصل کند تا کنترل بیشتری روی مسیر جابجایی دندان ها داشته باشد.

لنگر موقت در ارتودنسی

لنگر موقت در ارتودنسی

نحوه ی کار گذاشتن لنگر موقت

در ابتدا یا در هر زمان دیگری در طول درمان ارتودنسی با استفاده از براکت ها، در صورت لزوم می توان یک مینی اسکرو درون استخوان فک مجاور هر یک از دندان ها قرار داد. طی این فرایند، با استفاده از داروی بی حسی، لثه به صورت موضعی “بی حس”می شود و لنگر موقت به آرامی درون استخوان نزدیک دندان قرار می گیرد. فرایند کاشت مینی اسکرو تنها چند دقیقه طول می کشد.

طی فرایند قرار گرفتن مینی اسکرو درون استخوان، بیمار هیچ دردی احساس نخواهد کرد. تنها پس از کاهش اثر داروی بی حسی، تا دو روز ممکن است فشار اندکی احساس شود. هر چند استفاده از داروهای مسکن در بسیاری موارد ضروری نیست، اما در صورت احساس درد می توان از آنها استفاده کرد.

لنگر موقت در ارتودنسی

لنگر موقت در ارتودنسی

تمیز نگه داشتن تکیه گاه موقت

باید در طول روز دو مرتبه اطراف مینی اسکرو را با مسواک تمیز کنید تا پلاک ها و ذرات غذایی که ممکن است موجب حساسیت لثه شوند از بین بروند. می توان از دهانشویه استفاده کرد تا مطمئن شد منطقه ی اطراف مینی اسکرو تا حد امکان تمیز شده است. مسواک برقی را به اطراف خود مینی اسکرو نزدیک نکنید.

موارد اورژانسی تکیه گاه موقت

در صورتی که مینی اسکرو موجب خراش اطراف لب یا گونه از داخل دهان شود، می توانید روی اجزاء مختلف آن موم ارتودنسی قرار دهید تا مانع خراش آنها روی بافت داخلی دهان شود. معمولاً دو هفته طول می کشد تا قسمت های داخلی دهان به وجود مینی اسکرو ها عادت کنند. کاملاً طبیعی است اگر حس کنید تکیه گاه اندکی شل شده است. اما اگر احساس می کنید مینی اسکرو خیلی شل شده، یا بریس از آن جدا شده است، باید به ارتودنتیست مراجعه کنید.

خارج کردن لنگر موقت از دهان

استفاده از لنگر موقت معمولاً تنها برای چند ماه لازم خواهد بود، تا زمانی که دندان ها به جای بهتری جابجا شوند. این زمان برای افراد مختلف متفاوت است و بستگی به وضعیت فرد دارد، با این حال ارتودنتیست می تواند با توجه به شرایط، این زمان را تخمین بزند. حین خارج کردن لنگر موقت هیچ دردی احساس نخواهد شد، زیرا پیش از آن مقداری ژل بی حس کننده اطراف محل آن زده می شود، سپس مینی اسکرو به آرامی از درون استخوان خارج می شود. این فرایند تنها چند ثانیه طول خواهد کشید.

پیش از این هرگز این همه روش های متنوع برای صاف و همراستا کردن دندان ها وجود نداشته است. گرفتن تصمیم درست مهم است. درمان ارتودنسی برای صاف کردن دندان ها چندان ساده نیست اما می تواند تغییر قابل توجهی در ظاهر چهره، بایت و سلامت عمومی افراد ایجاد کند. در واقع درمان ارتودنسی ترکیبی از علم و هنر است.

چرا درمان ارتودنسی در بزرگسالی؟

علل تمایل افراد به داشتن دندان های صاف و یکدست در بزرگسالی زیاد و متنوع هستند. مخصوصاً به این دلیل که به مرور زمان مشکلات دندان ها حادتر می شوند. دیگر علل گرایش به درمان ارتودنسی در بزرگسالی عبارتند از:

  • فرد در جوانی تحت درمان ارتودنسی قرار گرفته است اما از ریتینرها استفاده نکرده است.
  • با ابتلا به برخی بیماری ها و مشکلات لثه، دندان ها لق شده و جابجا شده اند.
  • به ایمپلنت دندانی نیاز دارد و باید برای دندان ها فضای کافی فراهم شود.
  • تنها قصد دارد ظاهر لبخند خود را بهبود بخشد.
  • تبلیغات درمان ارتودنسی را مشاهده کرده و متوجه شده است درمان ارتودنسی برای بزرگسالان نیز ممکن است.

صاف و همراستا کردن دندان ها تنها به ظاهر فرد مربوط نمی شود، بلکه با عملکرد دندان ها نیز مرتبط است. منظور از عملکرد دندان ها، عمل جویدن و گاز زدن است.

چگونه درمان ارتودنسی در بزرگسالی ممکن است؟

امروزه بریس ها و براکت های ارتودنسی در اشکال، اندازه ها و با مواد مختلف در دسترس هستند. به طور کلی، نمی توان پیش بینی کرد کدام بریس عملکرد سریع تری دارد. هر کدام از سه دسته ابزارهای ارتودنسی نقاط ضعف و قوت ویژه ی خود را دارند.

بریس های ثابت سنتی (بریس های ریل قطاری)

براکت ها و سیم های سنتی، سال ها استفاده شده و مورد بررسی قرار گرفته اند و مشخص شده برای جابجایی دندان ها بسیار مؤثر هستند. این ابزارها در سبک های مختلف برای جلو و پشت دندان ها، با کمترین تغییرات در طرح و ظاهر، در دسترس هستند. امروزه گزینه های دیگری نیز هستند که کمتر قابل مشاهده هستند، از جمله براکت های شفاف، یا بریس های لینگوال یا پشت دندانی.

درمان ارتودنسی برای بزرگسالان

درمان ارتودنسی برای بزرگسالان

الاینرهای شفاف متحرک

این الاینرها که به سبک محافظ های دندان می باشند، به صورت سفارشی برای دندان های هر فرد ساخته می شوند، هر چند هفته یک مرتبه یک الاینر جدید جایگزین الاینر قدیمی می شود تا به تدریج به مرور زمان، دندان ها را به جای درست خود هدایت کنند.

درمان ارتودنسی برای بزرگسالان

درمان ارتودنسی برای بزرگسالان

درمان ارتودنسی

برای گروه اندکی از بزرگسالان، بریس ها به تنهایی قادر به بهبود وضعیت دندان ها نخواهند بود، و نیاز است فرد تحت جراحی قرار گیرد تا وضعیت و موقعیت فک ها تغییر کند.

نکات مهم

  1. اگر سال ها با دندان های کج و ناصاف زندگی کرده اید، ممکن است مشکلات دیگری نیز برای شما بوجود آمده باشند از جمله ساییدگی دندان ها به علت وضعیت بد دندان ها. اگر چنین مشکلاتی بوجود آمده باشند، پس از اتمام درمان ارتودنسی، دندانپزشک در مرحله ی بعد می تواند این مشکلات را بر طرف سازد.
  2. در سال های اخیر، تکنیک های ارتودنسی سریع و کوتاه مدت رشد زیادی داشته اند که تمرکز آنها روی حصول سریع نتایج، اما اهداف محدود است. ممکن است هدف درمان ارتودنسی تنها بهبود ظاهر لبخند باشد، بدون اینکه به همان اندازه روی بایت و عملکرد دندان ها تأکید شود.
  3. پیش از آغاز درمان ارتودنسی مطمئن شوید که از نتایج درمان کاملاً آگاهی دارید و می دانید طی دوره ی درمان چه چیزهایی ممکن و چه چیزهایی غیر ممکن هستند. در صورتی که تمرکز درمان تنها روی بهبود لبخند است، مهم است بدانید بایت شما چگونه تحت تأثیر درمان ارتودنسی قرار می گیرد.
  4. پیش از آغاز درمان، راجع به خطرات آن نیز اطلاعات کسب کنید.

بزرگسالان برای درمان ارتودنسی به کجا می توانند مراجعه کنند؟

بسته به نیاز و انتخاب خود می توانید به درمانگاه های دندانپزشکی یا مطب های متخصص های ارتودنسی مراجعه کنید. تنها نکته ی مهم این است که از مهارت پزشک خود مطمئن باشید.

چه مشکلاتی را می توان در بزرگسالی با درمان ارتودنسی درمان کرد؟

فشردگی و نامرتبی دندان ها

دندان های تقریبا ۴۵ % از افراد تا حدودی فشرده هستند. این مشکل یکی از شایع ترین دلایلی است که بزرگسالان اقدام به درمان ارتودنسی می کنند. در برخی موارد، کشیدن دندان (دندان عقل) ضروری است تا فضای کافی برای قرار گرفتن درست دندان ها درون قوس دندانی بوجود بیاید.

درمان ارتودنسی برای بزرگسالان

درمان ارتودنسی برای بزرگسالان

شکاف و فاصله ی بین دندان ها

شکاف بین دندان ها به علل مختلفی بوجود می آید، از جمله ممکن است اندازه ی فک از مجموع اندازه ی دندان ها بزرگتر باشد. در برخی موارد دیگر، دندان های دائم بیرون نمی آیند و این منجر به ایجاد فاصله بین دندان ها می شود.

درمان ارتودنسی برای بزرگسالان

درمان ارتودنسی برای بزرگسالان

کج بودن دندان ها رو به جلو

یکی دیگر از مشکلاتی که در بسیاری از افراد بزرگسال مشاهده می شود قرار گرفتن دندان های فک پایین در حالت عادی و کج بودن دندان های فک بالا رو به جلو است. گاهی اوقات دندان های فک پایین رو به داخل هستند و از دندان های فک بالا فاصله ی زیادی دارند به همین دلیل به نظر می رسد که دندان های فک بالا رو به جلو منحرف شده اند.

درمان ارتودنسی برای بزرگسالان

درمان ارتودنسی برای بزرگسالان

اپن بایت

اپن بایت شرایطی است که در آن با بستن بایت، دندان های جلوی فک بالا و پایین به یکدیگر نمی رسند. در اکثر مواقع ظاهر فرد چندان نگران کننده نیست و تنها جویدن دشوار غذاها، مانند سیب، مشکل آفرین است. این مشکل اغلب پیچیده است و در بزرگسالان نیاز به جراحی فک دارد.

درمان ارتودنسی برای بزرگسالان

درمان ارتودنسی برای بزرگسالان

دیپ بایت

دیپ بایت شرایطی است که با بستن بایت دندان های فک بالا مقدار زیادی از دندان های فک پایین را پوشش می دهند. ممکن است دندان های فک پایین درون لثه های پشت دندان های فک بالا فرو روند و به آنها آسیب بزنند و موجب ساییدگی آنها شوند. بعلاوه، در برخی افراد که دیپ بایت دارند، دندان های جلو رو به جلو کج هستند.

درمان ارتودنسی برای بزرگسالان

درمان ارتودنسی برای بزرگسالان

کراس بایت

درمان ارتودنسی برای بزرگسالان

درمان ارتودنسی برای بزرگسالان

کراس بایت شرایطی است که در آن بخشی از قوس دندانی فک بالا درون قوس دندانی فک پایین قرار می گیرد. این شرایط نه تنها می تواند موجب عدم تقارن لبخند فرد شود، بعلاوه می تواند جویدن را دشوار کند زیرا بایت حالت طبیعی ندارد. دندان ها به شکل نادرست به یکدیگر می رسند و باعث آسیب و ساییدگی نوک دندان ها می شود. در موارد وخیم تر، علاوه بر براکت های ارتودنسی ممکن است جراحی فک نیز نیاز باشد.

 

افرادی که تحت درمان ارتودنسی قرار می گیرند پیش از آغاز درمان همواره با این پرسش روبرو هستند که “تا چه مدت باید از بریس ها استفاده کنم؟” از آنجا که درمان ارتودنسی چیزی نیست که برای همه یکسان باشد و و دهان هر کس منحصر به فرد است، طول درمان ارتودنسی برای هر کسی متفاوت است. بر اساس یکی از تحقیقاتی که در این زمینه صورت گرفته است، تکمیل  طول درمان ارتودنسی به طور میانگین ۲۳ ماه طول می کشد. برای برخی بیماران خوش شانس، طول درمان از ابتدا تا انتها تنها شش ماه است و برخی دیگر ممکن است مجبور باشند ۳ سال از این ابزار استفاده کنند. هر چند نمی توان راجع به طول درمان ارتودنسی صحبت کرد، اما می توان به عوامل مؤثر روی طول درمان با استفاده از بریس ها و اینویزیلاین پرداخت.

عوامل مؤثر روی طول درمان ارتودنسی

نوع درمان ارتودنسی

طول درمان ارتودنسی

طول درمان ارتودنسی

درمان ارتودنسی “سنتی” شامل براکت ها و سیم های فلزی است. این ابزارهای سنتی از جمله رایج ترین بریس هایی هستند که استفاده می شوند، اما تنها گزینه ی موجود برای بیماران نیستند. بریس های فلزی از جنس فلز ضد زنگ با کیفیت بالا هستند، به همین دلیل بسیار قوی و محکم هستند. در مقایسه با بریس های فلزی، بریس های سرامیکی از نظر زیبایی بهتر هستند، اما به نظر می رسد ضخامت آنها کمتر باشد زیرا انعطاف ناپذیر و شکننده هستند. در مقایسه ی بریس های سرامیکی و بریس های سنتی، در بریس های سرامیکی، اصطحکاک بین سیم و بریس ها پس از جابجایی دندان ها بیشتر است و این می تواند در طول درمان نقش مهمی داشته باشد (هر چه اصطحکاک بیشتر باشد، جابجایی دندان ها آهسته تر خواهد بود). یک ارتودنتیست مجرب با درک بالا از مکانیزم مورد نیاز برای جابجایی دندان ها می تواند تغییراتی بوجود بیاورد تا بر اصطکاک اضافی غلبه کند. پیشرفت های اخیر در براکت های سرامیکی نیز از فاصله ی طول درمان با بریس های فلزی و سرامیکی کاسته است.

گزینه ی دیگری که در اختیار بیماران قرار دارد اینویزیلاین است. در این فناوری، بر خلاف براکت ها و سیم ها، دندان ها با استفاده از الاینرهای شفاف صاف و همراستا می شوند. به همین دلیل، در اینجا متغیرهایی مانند اصطحکاک، مسئله ی مهمی نیستند و در برخی موارد، در مقایسه با بریس های سنتی، درمان با اینویزیلاین سرعت بیشتری دارد. یکی از شگفت انگیزترین شاخه های درمان ارتودنسی “ارتودنسی سریع” است که در آن زیست شناسی بدن بیمار در سطح سلولی دستکاری می شود تا سرعت جابجایی دندان ها افزایش یابد. این تکنیک درمان ارتودنسی را می توان با بریس ها یا اینویزیلاین ها ترکیب کرد تا سرعت جابجایی دندان ها به محل مورد نظر تا ۵۰% افزایش یابد، به این معنا که، صرف نظر از نوع بریس ها یا ابزاری که انتخاب می کنید، می توانید طول درمان خود را تا ۵۰% کاهش می دهید.

سن بیمار

طول درمان ارتودنسی

طول درمان ارتودنسی

سن نیز یکی از عواملی است که روی طول درمان با استفاده از بریس ها تا حصول نتیجه ی مورد نظر تأثیر خواهد داشت. ارتودنتیست ها پذیرای همه ی بیماران در تمام سنین هستند، اما معمولاً پیشنهاد می کنند که برای نخستین معاینه، کودکان خود را در سن ۷ سالگی نزد ارتودنتیست ببرید. زیرا استخوان فک کودکان هنوز در حال رشد است و برای بر طرف نمودن مشکلات قابل توجه دندانی و اسکلتی اگر زود اقدام شود، بدون هیچ درمان تهاجمی، به راحتی می توان استخوان فک را دستکاری کرد. در این موارد، پیش از آنکه تمام دندان های دائم در جای خود قرار گیرند، درمان های پیشگیرانه و مداخله گر (فاز اول) ارتودنسی آغاز خواهند شد. درمان در دوران کودکی و نوجوانی نتایج سریع تر و مؤثرتری در پی خواهد داشت. رشد استخوان ها در بزرگسالان به اتمام رسیده است به همین دلیل ممکن است مجبور باشند نسبت به کودکان و نوجوانان، مدت زمان بیشتری از بریس ها استفاده کنند. البته به این معنا نیست که درمان همه ی بزرگسالان دو سال یا بیشتر طول خواهد کشید. بسته به اهداف درمان، برخی بزرگسالان می توانند ظرف یک سال یا کمتر به لبخند مد نظر خود دست یابند.

مورد خاص هر بیمار

طول درمان ارتودنسی

طول درمان ارتودنسی

مهمترین عاملی که روی طول درمان ارتودنسی تأثیر می گذارد، شدت و وخامت مشکل خاص هر بیمار و نیز مشکلات اسکلتی و دندانی است که طی درمان به آنها پرداخته می شود. شخصی با فشردگی و نامرتبی خفیف دندان ها یا فاصله ی اندک بین آنها، ممکن است نیاز باشد تنها یک سال از بریس ها و پس از آن از ریتینرها استفاده کند. با این حال، شخصی که با مشکلات شدید فشردگی و نامرتبی دندان ها مواجه است ممکن است مجبور باشد برای مدت زمان طولانی تری تحت درمان ارتودنسی قرار گیرد. مشکلاتی مانند آندربایت شدید که در سنین پایین مورد توجه قرار نگرفته اند، علاوه بر مدت زمان طولانی تر برای درمان، ممکن است در دوران بزرگسالی به جراحی نیز نیاز داشته باشد.

میزان همکاری بیمار

طول درمان ارتودنسی

طول درمان ارتودنسی

همکاری بیمار و نیز دیدگاه وی نسبت به درمان می تواند نقش مهمی در طول درمان و نتایج آن داشته باشند. عدم همکاری بیمار می تواند منجر به طولانی تر شدن فرایند درمان شود و اتمام درمان با نتایج قابل قبول را دشوارتر خواهد کرد. بیمار از راه همکاری بیشتر با ارتودنتیست می تواند مطمئن شود که در مدت زمان کوتاه تری می تواند به نتایج خارق العاده ای دست یابد. منظور از همکاری، رعایت بهداشت دهان و دندان، مراجعه ی منظم و به موقع به ارتودنتیست یا دندانپزشک طی دوره ی درمان و استفاده از ابزارها طبق دستورالعمل است. به عنوان مثال، ممکن است بیمار به جای استفاده ی ۲۰ تا ۲۲ ساعته از الاینر اینویزیلاین در طول روز، آنها را تنها ۱۲ ساعت استفاده کند. در نتیجه مدت زمان بیشتری طول می کشد تا دندان ها صاف و همراستا شوند.

عوامل دیگر

علاوه بر تمام عواملی که در بالا ذکر شدند، علل دیگری نیز هستند که روی طول درمان ارتودنسی تأثیر می گذارند، از جمله عوامل بیولوژیک. هر بیمار متفاوت است و در هر فرد، دندان ها با سرعت های متفاوتی جابجا می شوند.

تنها راه برای پی بردن به زمان تقریبی طول درمان ارتودنسی با استفاده از بریس ها یا اینویزیلاین ها، مراجعه به ارتودنتیست و انجام معاینات دقیق است.

همه ی افراد، صرف نظر از سن آنها، دوست دارند دندان های صاف، مرتب و زیبایی داشته. لبخندی با دندان های صاف و یکدست می تواند اعتماد به نفس را بالا ببرد. فشردگی دندان ها و نامرتبی آنها یکی از شرایطی است که موجب ناراحتی فرد می شود. این شرایط عبارت است از عدم وجود فضای کافی در استخوان فک برای رشد صحیح همه ی دندان ها. اما این مشکل تنها به زیبایی فرد مربوط نمی شود بلکه تمیز نگه داشتن فضای دهان، از جمله لثه ها و بین دندان ها را دشوار می سازد. در نتیجه می تواند منجر به پوسیدگی دندان ها شود که در نهایت به بیماری لثه و از دست رفتن دندان ها ختم شود.

اگر دندان ها صاف و یکدست باشند برای یک عمر در دهان باقی خواهند ماند. در غیر اینصورت، در برخی موارد، این مشکل می تواند جویدن را دشوار کند، موجب ساییدگی مینای دندان و نیز مشکلات گفتاری شود، یا فشار غیر عادی به دندان ها موجب از دست رفتن آنها و نیز آسیب به استخوان فک می شود.

از آنجا که دندان ها در جای درست قرار ندارند ممکن است استخوان های فک رشد درستی نداشته باشند.

علل فشردگی دندان ها

علاوه بر مشکلاتی مانند اوربایت (که در آن دندان های فک بالا بخشی از دندان های فک پایین را پوشش می دهند) و آندربایت (که در آن دندان های پایین بخشی از دندان های فک بالا را پوشش می دهند)، فشردگی و نامرتبی دندان ها نیز جزء مشکلاتی تحت عنوان “مال اکلوژن” محسوب می شوند. مال اکلوژن اغلب زمینه ی ارثی دارد.

جابجایی فک، اندازه ی غیر عادی دندان ها یا استخوان فک، وجود دندان اضافه در دهان، آسیب به دندان ها در گذشته و شکاف کام و لب از جمله عواملی هستند که موجب فشردگی دندان ها می شوند. اگر اندازه ی مجموع دندان های موجود در هر فک بیشتر از اندازه ی فک باشد دندان ها به صورت فشرده رشد خواهند کرد.

مکیدن شست یا انگشت، فشردن زبان پشت دندان ها، تنفس از راه دهان، آلرژی و آسم، و بلع معکوس از دیگر علل فشردگی دندان ها هستند.

درمان فشردگی دندان ها

فشردگی دندان ها یکی از مشکلات شایع در کودکان و نیز بزرگسالان است. دندان های فشرده و نامرتب را می توان با مداخله ی زود هنگام به سادگی اصلاح کرد. برای درمان فشردگی دندان ها ممکن است نیاز باشد یک یا چند دندان کشیده شوند. دیگر دندان ها را می توان با استفاده از بریس های ارتودنسی صاف و یکدست کرد. با استفاده از این درمان، دندان ها به سمت فضای به جا مانده از کشیده شدن دندان ها جابجا می شوند تا از این طرق هم شکاف به جا مانده از کشیدن دندان ها از بین برود هم دندان ها به راحتی در کنار یکدیگر قرار بگیرند.

اما شرایط هر بیمار متفاوت است و ممکن است همیشه کشیدن دندان نیاز نباشد. مثلاً می توان با استفاده از یکی از ابزارهای متحرک ارتودنسی، ظرف چند ماه یا چند سال، این مشکل را برطرف نمود. متخصص ارتودنسی قادر خواهد بود بهترین روش درمان را به شما ارائه دهد.

نوع درمانی که انتخاب می شود به چند عامل بستگی دارد. از جمله: شدت فشردگی دندان ها، سن بیمار در زمان آغاز درمان و نیز همکاری بیمار در استفاده از ابزار و رعایت بهداشت دهان و دندان ها.

با درمان فشردگی دندان ها، فرد قادر خواهد بود برای یک عمر از سلامت دهان و دندان های خود لذت ببرد.

صرف نظر از دوره ی درمانی که به شما پیشنهاد می شود، مهم است که نوع درمان متناسب با علت بروز مشکل باشد. ابزارهای مورد استفاده برای درمان این مشکل عبارتند از:

بریس ها

فشردگی دندان ها

فشردگی دندان ها

بریس ها با کشیدن دندان ها، و در برخی موارد بدون کشیدن دندان ها، قادرند مشکل فشردگی آنها را برطرف سازند و لبخندی زیبا برای شما خلق کنند. بریس ها شامل براکت هایی هستند که به صورت تکی به دندان ها متصل می شوند و نیز سیم کمانی که برای جابجایی دندان ها از طریق براکت ها به دندان ها فشار می آورد.

اینویزیلاین

فشردگی دندان ها

فشردگی دندان ها

برای اصلاح فشردگی دندان ها بدون استفاده از بریس ها می توان از اینویزیلاین استفاده کرد زیرا به شما امکان می دهد بدون اینکه کسی متوجه شود شما تحت درمان ارتودنسی قرار گرفته اید به لبخند رؤیایی خود دست یابید. این ابزار برای کسانی ایده آل است که نگران استفاده از بریس های فلزی در مکان های عمومی و اجتماعی هستند.

ریتینر

فشردگی دندان ها

فشردگی دندان ها

ریتینرها نیز از جمله ابزارهایی هستند که به اندازه ی بریس ها جلب توجه نمی کنند. این ابزار به صورت سفارشی برای هر فرد ساخته می شود و از سیم و پلاستیک شفافی تشکیل شده است که پس از جراحی یا پس از استفاده از هر گونه ابزار دیگری برای صاف کردن دندان ها، روی دندان ها قرار می گیرد تا آنها را در محل جدید تثبیت کند.

پالاتال اکسپندر یا وسیع کننده ی کام

فشردگی دندان ها

فشردگی دندان ها

گرچه ریتینرها بیشتر از سایر ابزارها برای درمان فشردگی دندان ها بدون استفاده از بریس ها کاربرد دارند، اما می توان مشکلات جزئی را با استفاده از وسیع کننده ی کام بر طرف نمود. وسیع کننده ی کام نوعی ابزار ارتودنسی است که به منظور افزایش عرض کام یا سقف دهان به کار می رود. نتیجه ی استفاده از این ابزار ایجاد فضای بیشتر برای قرار گرفتن درست دندان ها در کنار یکدیگر است.

در صورتی که سقف دهان باریک باشد، ممکن است دندانهای دائم فک بالا قادر نباشند به درستی درون فک رشد کنند که می تواند منجر به بروز مشکلات بیشتر و ضرورت استفاده از بریس ها شود.

چرا باید فشردگی دندان ها را برطرف نمود؟

فشردگی دندان ها

فشردگی دندان ها

به چند دلیل باید فشردگی دندان ها را برطرف کرد:

  • اگر دندان ها و استخوانی که آنها را در بر می گیرد در جای درست قرار داشته باشند، استحکام و دوام همه ی دندان ها افزایش خواهد یافت.
  • اگر خیلی زود، در سنین پایین برای درمان اقدام کنید، از درمان های پیچیده در آینده بی نیاز خواهید شد.
  • این درمان به اصلاح و ایجاد هماهنگی بین دندان ها، بایت و فک ها کمک می کند.
  • پس از درمان، تمیز نگه داشتن فضای دهان و بین دندان ها ساده تر خواهد بود زیرا مسواک زدن آسان می شود، در نتیجه از پوسیدگی دندان ها و پر کردن آنها در آینده بی نیاز خواهید شد.
  • اصلاح فشردگی دندان ها به کاهش احتمال بیماری لثه کمک می کند.
  • با داشتن دندان های صاف و همراستا لبخند زیباتری خواهید داشت و اعتماد به نفستان بالا می رود.