شکاف کام و شکاف لب چیست؟

شکاف کام و لب از جمله شایع ترین ناهنجاری های مادرزادی هستند که در اوایل جنینی در حالی که بچه درون شکم مادر در حال رشد است اتفاق می افتد. این شکاف در نتیجه عدم وجود بافت کافی در منطقه دهان یا لب و عدم جوش خوردن بافت ها به یکدیگر بوجود می آید. شکاف لب به برش در لب بالا گفته می شود. این جدایی در بافت ها اغلب از پایه بینی فراتر می رود و استخوان های فک و لثه بالا را نیز در بر می گیرد. شکاف کام به وجود بریدگی در سقف دهان گفته می شود که سخت کام (بخش استخوانی جلوی سقف دهان) یا نرم کام (بخش نرم عقب سقف دهان) را درگیر می کند.

شکاف کام و لب ممکن است در یک طرف یا دو طرف دهان بوجود بیاید. از آنجا که لب ها و کام به صورت مجزا رشد می کنند ممکن است شکاف کام و لب هر یک به تنهایی یا با هم ایجاد شوند. بسته به وسعت شکاف موجود، بیماران ممکن است مشکلات پیچیده ای در ظاهر چهره، غذا خوردن، مجرای تنفسی، شنوایی و گفتار داشته باشند.

 

درمان شکاف کام و لب در سنین مختلف

درمان بیمارانی که شکاف کام و لب دارند به درمان طولانی مدت ارتودنسی و نیز جراحی نیاز دارند. به همین دلیل درمان کامل آن با همکاری متخصصان چند رشته انجام می شود تا از نظر زیبایی، عملکرد و دوام به بهترین نتایج دست پیدا کنند. این متخصصان عبارتند از متخصص اطفال، جراح زیبایی و ترمیمی، جراح فک و صورت، متخصص گوش و حلق و بینی، ارتودنتیست، گفتار درمانگر، دندانپزشک اطفال، دندانپزشک زیبایی و روانشناس. درمان ارتودنسی و جراحی این بیماران گسترده است و از بدو تولد آغاز می شود و تا بزرگسالی ادامه دارد، زمانی که رشد اسکلت ناحیه کرانیو فاشیال craniofacial به پایان رسیده باشد. نقش ارتودنتیست در زمان بندی و نیز روند درمان از نظر مدیریت کل تیم حائز اهمیت است.

در بیماران دارای شکاف کام و لب، مال اکلوژن ارتودنتیک می تواند با نقص های بافت نرم، یا نقایص اسکلتی یا دندانی مرتبط باشد. برخی دیگر از مشکلات ارتودنتیک شکاف مستقیماً به خود بد شکلی شکاف مرتبط هستند، از جمله ناپیوستگی استخوان آلوئولار، عدم وجود دندان یا وجود دندان های بد شکل. دیگر جنبه های مال اکلوژن نسبت به جراحی های لازم برای اصلاح بد فرمی لب، بینی، استخوان آلوئولار و کام در درجه دوم قرار دارند. ممکن است از سه زاویه (قدامی- خلفی، عرضی و عمودی) مال اکلوژن وجود داشته باشد. ارتودنتیست برای مداخلات ارتودنتیک در زمان درست باید تصمیمات حیاتی بگیرد و اهداف درمان برای هر اقدام را الویت بندی کند. برای دستیابی به بهترین نتیجه، فرایند درمان در چهار مرحله انجام می شود.

درمان در طول نوزادی

قرن ها برای درمان شکاف کام و لب از شیوه ارتودپدی پیش از جراحی نوزاد استفاده میشده است. قالب گیری نازو آلوئولار (NasoAlveolar Molding (NAM)) روشی است که در آن پیش از اقدام به جراحی از استخوان آلوئولار، لب و بینی نوزاد قالب تهیه می شود. اولین قالب طی هفته نخست پس از تولد تهیه می شود و ابزار NAM در طول هفته دوم کار گذاشته می شود. این ابزار دو بخش دارد: یک بخش دهانی و یک بخش مربوط به بینی. بخش دهانی کمک می کند دو طرف شکاف به یکدیگر نزدیک تر شوند و بخش مربوط به بینی به قالب گیری از غضروف تیغه معیوب وسط بینی کمک می کند و قرینگی آن را افزایش می دهد. این تکنیک از جهات مختلفی مفید است. صاف شدن استخوان آلوئولار، لب و بینی به جراح کمک می کند به نتایج بهتری دست پیدا کند.

درمان در طول دوره رشد دندان های شیری

در طول این دوره، هدف یادگیری گفتار عادی است، که توسط گفتار درمانگر و متخصص آسیب شناسی و جراح انجام می شود. طی این مرحله، بیمار از نزدیک تحت نظر گفتار درمانگر قرار می گیرد. بسته به تشخیصی که از مشکلات گفتاری داده می شود ممکن است بیمار به گفتار درمانی نیاز نداشته باشد. یکی دیگر از جنبه های مهم درمان در طول این دوره عبارت است از مراجعه منظم به دندانپزشک اطفال است تا از بروز پوسیدگی دندان پیشگیری شود.

درمان در طول دوره واسط دندانی

در طول این دوره بیمار به تدریج برای جراحی پیوند استخوان آلوئولار ثانویه (SABG) آماده می شود. این جراحی عموماً در سنین ۸-۹ سالگی انجام می شود. توموگرافی کامپیوتری پرتو مخروطی (CBCT) با اشعه محدود برای شناسایی نقص شکاف و نیز موقعیت دندان های دائم در کنار شکاف فوق العاده کمک کننده خواهد بود. مهمترین فواید پیوند استخوان آلوئولار عبارتند از: ۱) فراهم آوردن استخوان کافی برای بیرون آمدن دندان های جانبی مرکزی و دندان های نیش فک بالا،  ۲) فراهم آوردن استخوان کافی و بافت نرمی که اطراف دندان های کنار شکاف را پوشش می دهند، ۳) بستن فیستول دهانی- بینی برای جلوگیری از خروج هوا و یا نشت مایعات و غذا از راه آن، ۴) ترمیم تیغه آلوئولار در منطقه شکاف، که از این طریق جابجایی دندان ها از طریق درمان ارتودنسی و نیز کاشت ایمپلنت های دندانی امکان پذیر خواهد شد، ۵) به ثبات رساندن اجزاء فک بالا در بیمارانی که در دو سمت بینی خود شکاف دارند.

ناهماهنگی در شکل قوس ماگزیلاری (فک بالا) یا گستردگی شکاف از عرض باید پیش از SABG بهبود یابند. جراح و ارتودنتیست به صورت همزمان با یکدیگر کار می کنند تا محدودیت های آناتومیک گسترش شکاف ماگزیلاری پیش از جراحی را مشخص نمایند. این کار ضروری است، زیرا گسترش بیش از حد آن می تواند موجب ایجاد فیستول دهانی- بینی یا بروز نقصی شود که درمان آنها از محدوده جراحی خارج است.

درمان در طول دوره رشد دندان های دائم

بسته به شدت مال اکلوژن موجود در بیماران دارای شکاف کام و لب، درمان آنها به سه دسته تقسیم می شود.

بیماران بدون نقص اسکلتی

در این بیماران هیچ ناهماهنگی اسکلتی وجود ندارد و درمان ارتودنسی تنها به جابجایی دندان ها محدود می شود. بیمارانی که تنها شکاف لب و استخوان آلوئولار دارند، یا تنها نرم کام آنها دارای شکاف است جزء این دسته هستند و مشکل آنها با استفاده از ابزارهای ثابت ارتودنسی برطرف خواهد شد. مال اکلوژن دندانی در این دسته بیماران به کراس بایت خفیف قدامی و خلفی، چرخش یا کج بودن دندان ها، یا عدم وجود دندان در قسمت های دندان های جانبی مرکزی قوس دندانی و کنار شکاف محدود می شود. کراس بایت قدامی خفیف با بریس (براکت ها و سیم های کمانی) و کراس بایت خلفی با کواد هلیکس متحرک (removable quad helix) برطرف می شوند.

برای جبران جای خالی دندان هایی که وجود ندارند نیز می توان از ایمپلنت دندانی استفاده کرد یا با کمک درمان ارتودنسی دندان های نیش را جابجا کرد تا در جای دندان های lateral incisor قرار گیرند سپس با کانتورینگ ظاهر آنها را به شکل دندان های جانبی دندان های مرکزی در آورد. طی دوره درمان فعال ارتودنسی این جای خالی را می توان با استفاده از یک دندان مصنوعی پر کرد تا پس از تکمیل دوره درمان، ایمپلنت به جای آن قرار گیرد.

 

بیماران دارای نقص اسکلتی خفیف

در این دسته بیماران ناهماهنگی خفیفی در اسکلت صورت بیمار مشاهده می شود که از طریق کاموفلاژ (ارتودنسی جبرانی) مال اکلوژن با جابجایی ارتودنتیک دندان ها به تنهایی قابل حل خواهد بود.

بیماران دارای نقص متوسط تا شدید اسکلتی

در این دسته از بیماران بهترین نتایج را می توان از راه ترکیب درمان های جراحی و ارتودنسی بدست آورد. بسته به وخامت مشکل ممکن است بیمار تنها به جراحی فک بالا یا ترکیبی از جراحی هر دو فک نیاز داشته باشد. این دوره درمان برای این دسته از بیماران از درمان با ابزارهای ثابت ارتودنسی آغاز می شود، پس از آن ابزارها از دهان خارج می شوند و پس از جراحی ارتوگناتیک  (جراحی فک در درمان ارتودنسی) مجدداً درمان با ابزارهای ثابت یا متحرک ارتودنسی ادامه خواهد یافت.

نخستین مرحله ی مهم درمان ارتودنسی این است که تشخیص دهیم نیاز است چه کارهایی انجام دهیم. در اکثر موارد فرایند درمان شامل کشیدن دندان می شود تا بتوان از این طریق از فشردگی دندان ها کاست. به طور کلی، در صورتی که مجموع اندازه ی دندان ها بیشتر از اندازه ی قوس های دندانی (فک های بالا یا پایین) باشد، ممکن است فضای کافی برای صاف کردن آنها وجود نداشته باشد. یکی از راهکارهایی که معمولاً برای ایجاد فضا استفاده می شود کشیدن دندان است تا اجازه دهد دیگر دندان ها به درستی صاف شوند. بر عکس، در صورتی که نیاز باشد یکی از دندان ها تعویض شود و قبلاً فضای کافی برای آن وجود داشته باشد، باید این فضا حفظ شود (تا مانع جابجایی دیگر دندان ها به سمت فضای خالی به جا مانده از آن شد)، تا زمانی که بتوان یک دندان با اندازه ی مناسب در جای آن قرار داد.

 

 

دندان هایی که معمولاً برای اهداف درمان ارتودنسی کشیده می شوند اولین دندان های پرمولر (دندان های دو پایه) هستند. این دندان ها درست بین دندان های نیش (دندان تک پایه، یا دندان چشم ( زیرا درست زیر چشم قرار گرفته است)) و دندان های مولر (بزرگترین دندان های عقب دهان) قرار گرفته اند. در برخی موارد می توان دندان های پرمولر را کشید بدون اینکه زیبایی یا عملکرد دندان ها را قربانی کنیم.

 

حفظ استخوان برای جابجایی دندان ها

استخوان یک بافت زنده است که در پاسخ به محرک نیروی جویدن یا فشار، دائماً در حال تغییر شکل خود است. استخوانی که به طور طبیعی دندان را در بر گرفته است، با از دست رفتن دندان به آرامی تحلیل می رود. گاهی اوقات، در صورتی که استخوان پیرامون دندان بسیار نازک باشد، ممکن است پس از کشیدن دندان حجم قابل توجهی از استخوان از دست برود. این فرایند تنها ظرف مدت یک ماه اتفاق می افتد، اما اگر برای مهار آن اقدامی نشود ادامه خواهد داشت. در صورتی که جراح شما که دندان را کشیده است نگران از دست رفتن استخوان باشد، ممکن است پیوند استخوان را پیشنهاد دهد تا حفره ی استخوان را حفظ کند. دلیل این کار آن است که در صورتی که به میزان کافی استخوان وجود نداشته باشد تا دندان درون آن جابجا شود، می تواند منجر به تحلیل لثه شود که ظاهری زشت خواهد داشت و موجب خواهد شد پس از پایان درمان ارتودنسی ریشه ی دندان بدون پوشش باقی بماند. بنابراین، حفظ استخوان پس از کشیدن دندان نقش حیاتی دارد تا اطمینان حاصل شود که توده ی استخوان به میزان کافی وجود دارد که دندان های مجاور بتوانند برای درست صاف شدن درون آن جابجا شوند.

کشیدن دندان در حالی که استخوان حفظ می شود

باور کنید یا نه، کشیدن دندان به هنر و “احساس” واقعی و دست های مجربی نیاز دارد و باید با دقت بسیار و به صورت آتروماتیک (بدون آسیب یا صدمه به دندان) انجام شود. اگر حفره ی دندان را مانند یک بستنی قیفی تو خالی تصور کنید، فرو ریختن آن بسیار ساده است، مخصوصاً زمانی که دیواره های استخوانی در نازک ترین وضعیت خود قرار داشته باشند. این اتفاق بیشتر از سطح صورت (بخش بیرونی گونه ها ولب ها) رخ می دهد، جایی که احتمال تحلیل لثه ها بیشتر است.

خوشبختانه، سال ها تحقیقات مستند منجر به ابداع تکنیک های مدرن جراحی شده اند که اجازه می دهند توده و حجم استخوان حفره های دندان های کشیده شده حفظ شوند. این فرایندها اغلب با تکنیک های جراحی آتروماتیک، و در برخی موارد با پیوند استخوان انجام می شوند. در واقع، قرار دادن حجم کافی از مواد پیوند استخوان (اغلب استخوان فراوری شده که برای انسان بی خطر است)، به اندازه ی کافی تا جایی که حفره ی خالی را پر کند، مانند تکیه گاهی عمل می کند که بدن استخوان خود را روی آن بنا می کند، و در نهایت جایگزین مواد پیوند می شود.

در برخی بیماران در اثر آسیب هایی که قبلاً در اثر حادثه به فک آنها وارد شده است ممکن است مقداری از استخوانی که دندان های جلو را حمایت می کند از دست رفته باشد. بازسازی استخوان تنها با کمک پیوند استخوان و غشاء مصنوعی تخصصی قابل انجام خواهد بود. غشائی که تحت حمایت مواد پیوند استخوان قرار دارد می تواند به عنوان تکیه گاه مورد استفاده قرار گیرد تا استخوان را به شکل حفره مجدداً بازسازی کند. اکنون بهتر هم شده است. با پیشرفتی که بیوتکنولوژی داشته است هم مواد پیوند و هم غشاء با استخوان سالم جایگزین می شوند و نیازی به برداشتن غشاء نیست زیرا به صورت خود به خود حل می شود.

اخیراً، کشیدن دندان برای دندانپزشکی ترمیمی نیز کاربرد داشته است (جایگزینی دندان های از دست رفته) که شامل استخوانی از فک است که دندان را حمایت می کند. علاوه بر حفظ حجم و تراکم استخوان، ممکن است نیاز باشد برای دندان جدید فضا ایجاد و حفظ شود. این کار را می توان با یک ایمپلنت دندانی، بریج ثابت (غیر متحرک)، یا پروتز پارسیل (متحرک) انجام داد. بنابراین مهم است که به فکر جا، ایجاد فضای کافی و سپس حفظ آن باشیم تا زمانی که جایگزینی برای دندان از دست رفته قرار داده شود. از این طریق، هر نوع جایگزینی (دندان مصنوعی جایگزین) که برای دندان از دست رفته انتخاب شود، کاملاً مانند دندان طبیعی به نظر خواهد رسید.

اگر در پی بهبود زیبایی دندان های خود هستید، دندانپزشکی زیبایی و ارتودنسی از جمله گزینه های اصلی هستند که می توانید از بین آنها انتخاب کنید. هرچند هر یک از این دو گزینه روش های درمانی کاملاً متفاوتی را در بر می گیرند، اما هدف مشترکی دارند: خلق لبخندی زیبا برای صورت شما

مقایسه دندانپزشکی زیبایی و ارتودنسی

متخصص های ارتودنسی در اصلاح بی نظمی های دندانی تخصص دارند. بنابراین، می توانند برای صاف کردن دندان های کج و ناصاف، اصلاح آندر بایت یا حتی فشردگی و بی نظمی های دندان ها کمک کنند. دندانپزشک زیبایی مستقیماً به دندان ها می پردازد، به زیبایی آنها، حسی که به فرد می بخشند و نیز نحوه ی عملکرد آنها در دهان. بنابراین، برای بر طرف کردن مشکلات دندان های لکه دار یا قهوه ای احتمالاً باید برای دریافت ونیرها با دندنپزشک زیبایی مشورت کنید.

جابجایی دندان ها با درمان ارتودنسی

 

درمان ارتودنسی با فشردن دندان ها درون استخوان فک قادر است آنها را به طور کامل به صورت فیزیکی جابجا کند و در جای درست قرار دهد. زمانی که (با استفاده از فنر ها) میزان مشخص و درستی فشار به دندان ها وارد می شود، در سمتی که دندان ها رو به آن فشرده می شوند، استخوان ناپدید می شود (جذب می شود) و در جایی که دندان قرار داشته است مجدداً استخوان تشکیل می شود. معمولا بهتر و سالم تر این است که دندان های کج به جای درمان های غیر ارتودنسی با درمان ارتودنسی اصلاح شوند زیرا درمان ارتودنسی وضعیت دندان ها را واقعاً اصلاح می کند، در حالی که درمان های غیر ارتودنسی تنها با روش های زیبایی آنها را می پوشانند. تنها نقص درمان ارتودنسی این است که ممکن است دوره ی درمان ۶ ماه تا ۲ سال طول بکشد و در طول این مدت باید بریس ها را تحمل کنید در حالی که درمان های غیر ارتودنسی و زیبایی معمولاً ظرف مدت ۱ تا ۲ هفته تکمیل می شوند. از آنجا که هزینه های دو روش درمان قابل مقایسه هستند، بیمار باید با توجه به جنبه های سلامت، طول دوره ی درمان و نیز راحتی آن تصمیم بگیرد برای کدام یک اقدام کند.

۱.      بریس ها- براکت های ثابت (غیر متحرک) سنتی

 

این نوع بریس ها می توانند شفاف (سفید) یا فلزی باشند و معمولاً برای درمان مشکلات پیچیده تر ارتودنسی استفاده می شوند. این ابزارها را می توان برای اصلاح کجی یا چرخیدگی دندان ها استفاده کرد و می توانند کل دندان را درون استخوان جابجا کنند.

۲.      ابزار فعال متحرک

 

این ابزار شباهت زیادی به ریتینر یا بایت پلیت دارد اما دقیقاً یکی نیستند زیرا این ابزار برای جابجایی واقعی دندان ها استفاده می شود. از طرف دیگر، این ابزار اساساً برای درمان مشکلات متوسط و نه چندان حاد ارتودنسی استفاده می شود، جایی که ممکن است دندان ها به خاطر فشردگی، دقیقاً روی قوس دندانی قرار نداشته باشند و رو به سمت لب ها یا به سمت زبان جابجا شده باشند، اما دندان ها چرخش نداشته اند. هر چند این ابزار متحرک است اما بیمار باید حدوداً ۲۳ ساعت در طول روز از آنها استفاده کند تا مؤثر واقع شود، بر خلاف ریتینرها که پس از اتمام درمان فعال، تنها نیاز است شب ها روی دندان ها قرار گیرند.

فواید درمان ارتودنسی

• دگرگون کردن ظاهر چهره و دهان- اگر دندان های شما کج هستند و در یک ردیف قرار ندارند، این مشکل می تواند تأثیر منفی زیادی روی ظاهر چهره و دهان شما داشته باشد، درمان ارتودنسی می تواند تحولی شگرف در ظاهر شما ایجاد کند.
• اصلاح مشکلات تنفسی- در صورتی که در نتیجه ی مشکلات دندان ها یا فک در خواب خر و پف می کنید و در بلع مشکل دارید، درمان ارتودنسی می تواند برای بر طرف کردن این مشکلات به شما کمک کند.
• تسهیل جویدن، گاز زدن و گفتار- بسیاری از مشکلات دندانی وجود دارند که روی گفتار، نحوه ی غذا خوردن و جویدن تأثیر منفی دارند، از جمله مشکلات اکلوژن و ناصاف بودن فک ها. درمان ارتودنسی می تواند کمک کند فک ها صاف شوند و دندان ها در جای درست خود قرار بگیرند.
• حس زیبایی لبخند را به شما می بخشند- خواه با کمک بریس های اینویزیلاین در پی صاف کردن دندان های کج هستید یا می خواهید فاصله ی بین دندان ها را ببندید، تأثیر درمان ارتودنسی روی کیفیت لبخند شگفت انگیز است. پس از دوره ی درمان از لبخند خود لذت خواهید برد.

جابجایی دندان ها با درمان غیر ارتودنسی (دندانپزشکی زیبایی)

 

با استفاده از دندانپزشکی زیبایی می توان کاری کرد که دندان هایی که در جای نادرست واقع شده اند در جای درست به نظر برسند. روش های مورد استفاده در این درمان عبارتند از اسکالپتینگ، باندینگ، لمینت های پرسلاین (ونیرها) و/ یا روکش های پرسلاین. امکان استفاده از یک، یا همه ی این روش ها وجود دارد.

۱.      اسکالپتینگ

 

تغییر شکل دندان به آرامی با استفاده از دریل دندانپزشکی. این تکنیک به سادگی و بدون نیاز به داروی بی حسی می تواند در شکل دندان های کج تغییری شگرف ایجاد کند. از جمله فواید این روش درمان سادگی، سهولت و مقرون به صرفه بودن آن است. با این حال، برای درمان مشکلات پیچیده تر زیبایی نمی توان از آن استفاده کرد.

۲.      باندینگ

 

اکریلیک روی دندان ها قالب گیری می شود و پس از آماده سازی به آنها چسبانده می شوند. با استفاده از اسکالپتینگ و افزودن مواد باندینگ همرنگ دندان ها به سمت داخلی (زبانی) دندان ها می توان ظاهر دندان هایی که چرخیده یا به سمت لب ها جابجا شده اند را به شکلی درآورد که ظاهراً صاف به نظر بیایند. نتایج این روش درمان فوق العاده خواهد بود و معمولاً تنها در یک جلسه انجام می شود. از دیگر مزایای این روش بازگشت پذیر بودن آن است که معمولاً میزان اندکی از دندان تراشیده می شود، و نیز اینکه یک سوم هزینه ی لمینت ها و روکش های پرسلاین است. از جمله نقایص آن هم عدم استحکام آن به اندازه ی لمینت ها یا روکش های پرسلاین است و دیگر اینکه زیبایی نتایج آن به اندازه ی پرسلاین نیست.

۳.      لمینت های پرسلاین

 

ونیرها بسیار نازک و ضخامت آنها به اندازه ی ناخن است. در یک آزمایشگاه دندانپزشکی قالب گرفته می شوند و تنها به قسمت جلوی دندان ها چسبانده می شوند. نتایج آن چشمگیر، مدت زمان لازم برای انجام آن کوتاه، و برای اصلاح ظاهری دندان هایی مناسب هستند که چرخیده یا به سمت زبان جابجا شده اند، یا دندان هایی که به شدت شکسته یا تغییر رنگ داشته اند.

۴.      روکش های پرسلاین

 

کلاهک هایی هستند که پس از قالب گیری شدن درون آزمایشگاه دندانپزشکی، روی دندان قرار می گیرند و از همه ی جهات دندان را پوشش می دهند. فواید این روش درست شبیه لمینت ها است. تنها زمانی که دندان پوسیده شده یا مدت ها پیش پر شده و مجدداً نیاز به درمان داشته باشد، روکش دندان به لمینت ارجحیت دارد. بعلاوه زمانی که باید دندان حداکثر استحکام لازم را داشته باشد، مثلاً در بیمارانی که دیپ بایت دارند یا درمان ریشه داشته اند، نیز از روکش استفاده می شود.نجا

فواید دندانپزشکی زیبایی

• تغییر رنگ دندان ها- اگر به مرور زمان روی دندان های شما لکه ایجاد شود، فرایندهای دندانپزشکی از قبیل سفید کردن دندان ها می توانند مجدداً لبخندی زیبا به شما ببخشند.
• پوشاندن و پنهان کردن دندان های کج و ناصاف یا بد شکل- برای بهبود ظاهر لبخند با کمک دندانپزشکی زیبایی گزینه های متعددی در دسترس هستند. به عنوان مثال، برای پوشاندن دندان های لب پر شده یا ترک خورده که برای شما مشکل ایجاد کرده اند می توانید از ونیرها کمک بگیرید.
• بالا بردن سطح اعتماد به نفس- وقتی نوبت به مشکلات دهان و دندان می رسد، حتی کوچکترین کاستی ها نیز عیبی عظیم احساس می شوند و روی اعتماد به نفس فرد تأثیر منفی خواهند داشت. اینکه برای رفتن به مصاحبه ی شغلی یا شرکت در مراسمی خاص می خواهید نسبت به ظاهر خود احساس بهتری داشته باشید، یا اینکه به خاطر احساس خودتان از دندان هایتان به دنبال زیباتر کردن آنها هستید، یک فرایند ساده ی دندانپزشکی زیبایی می تواند پاسخی برای تمام پرسش های شما باشد.