نوشته‌ها

تصمیم گیری دشوار است، شما می خواهید دندان های خود را اصلاح و صاف کنید، اما نمی توانید تصمیم بگیرید کدام یک را انتخاب کنید، براکت های معمولی یا بریس های اینویزیلاین. باید تا جایی که می توانید تحقیقات خود را انجام دهید، پرسش های خود را مطرح کنید و با کمک ارتودنتیست خود تصمیمی هوشمندانه بگیرید. نوع درمان ارتودنسی که برای شما مناسب است، به مشکل ارتودنتیک شما که نیاز به اصلاح دارد، وابسته است- اینویزیلاین همیشه بهترین گزینه برای همه بیماران نیست، به همین دلیل دریافت توصیه های تخصصی از یک ارتودنتیست ضروری است.

در این مقاله قصد داریم به بیان مزایا و معایب اینویزیلاین و براکت های ارتودنسی بپردازیم تا به شما کمک کنیم بر اساس اطلاعات لازم تصمیم بگیرید.

براکت های سنتی و اینویزیلاین ها

بریس های سنتی عبارتند از مجموعه براکت های فلزی که به سطح خارجی دندان ها متصل می شوند و سیم های کمانی که روی آنها قرار می گیرند. البته در حال حاضر گزینه های دیگری نیز وجود دارد. از جمله براکت های سرامیکی، و بریس های لینگوال یا پشت دندانی. سیم کمانی با استفاده از رابر بندها به براکت ها متصل می شود به شکلی که با جابجا کردن دندان ها در نهایت موجب اصلاح مشکلات ارتودنتیک خواهد شد.

در اینویزیلاین از الاینرهای پلاستیکی شفاف استفاده می شود. الاینرها برای هر بیمار، بر اساس یک اسکن سه بعدی از دهان، به صورت سفارشی ساخته می شوند. الاینرهای سفارشی برای جابجا کردن دندان ها در گام های کوتاه ساخته می شوند، تا زمانی که دندان ها به محل مورد نظر و مطلوب خود برسند.

مزایا و معایب اینویزیلاین

مزایا و معایب اینویزیلاین

مزایای اینویزیلاین

اینویزیلاین ظاهر بهتری دارد.

بزرگترین مزیت اینویزیلاین ها غیر قابل مشاهده بودن آنها است. بیماران بزرگسال تمایل دارند همکاران و آشنایان آنها متوجه نشوند که فرد تحت درمان ارتودنسی قرار گرفته است. برخی نوجوانان که به خودشناسی رسیده اند نیز چنین احساسی دارند. با اینویزیلاین نیاز نیست اظهارات افراد راجع به براکت های جدید خود را تحمل کنید و دیگر نگران لبخند خود در عکس ها نخواهید بود- آنچه در تصاویر قابل مشاهده است پیشرفت لبخند شماست.

می توانید برای صرف غذا الاینر خود را خارج کنید.

بیماران اغلب از ارتودنتیست ها سؤال می پرسند، “آیا باید به صورت تمام وقت از اینویزیلاین استفاده کنم؟” برای دستیابی به نتایج بهتر، باید ۲۰ تا ۲۲ ساعت در طول روز از اینویزیلاین استفاده شود، که به این معناست که می توانید حین خوردن غذا آن را از دهان خارج کنید. در نتیجه نیازی نیست در رژیم غذایی خود و آنچه می خورید، و نیز نحوه غذا خوردن خود تغییر ایجاد نمایید. با استفاده از براکت های سنتی، خوردن برخی غذاها دشوار یا ناراحت کننده است.

مسواک زدن یا کشیدن نخ دندان راحت تر است.

علاوه بر خوردن و آشامیدن، فرد باید برای مسواک زدن و کشیدن نخ دندان نیز ریتینر اینویزیلاین خود را از دهان خارج سازد. وقتی چیزی داخل دهان شما وجود ندارد، نیاز نیست نگران باشید. به راحتی و مانند قبل می توانید این کارها را انجام دهید.

مشاوره های کمتری نیاز است.

با وجود اینویزیلاین ها، حجم زیادی از کار ارتودنسی که انجام می شود قبل از استفاده از الاینرها انجام می شود. یک اسکن سه بعدی از دندان ها برای ساخت همه الاینرهای سفارشی در آزمایشگاه استفاده می شود. بیمار باید چندین دست ریتینر را بر اساس دستورات ارتودنتیست خود تعویض کند. نیاز نیست برای تنظیم آنها به ارتودنتیست مراجعه کنید، در نتیجه تنها چند مرتبه برای چک کردن روند پیشرفت نیاز است به ارتودنتیست مراجعه نمایید. دفعات کمتر مراجعه به ارتودنتیست به معنای صرف زمان کمتر است.

مزایا و معایب اینویزیلاین

مزایا و معایب اینویزیلاین

استفاده از ارتودنسی نامرئی راحت تر است.

ممکن است به این فکر کنید، که “استفاده از اینویزیلاین راحت تر است یا براکت های سنتی؟” اما باید بدانید، جابجایی دندان ها با استفاده از اینویزیلاین ها به اندازه براکت های سنتی ناراحت کننده و دردناک است. با این حال، با اینویزیلاین ها، مشکلات لثه و دندان کمتری پیش رو خواهند بود. ریتینرهای اینویزیلاین از پلاستیک های خاصی ساخته می شوند و متناسب با دهان هر بیمار هستند، بنابراین- برخلاف براکت ها- هیچ بریدگی داخل گونه یا لزوم شستن دهان با آب نمک وجود ندارد.

مزایا و معایب اینویزیلاین

مزایا و معایب اینویزیلاین

معایب اینویزیلاین

بیمار باید منظم باشد.

قابلیت بیرون آوردن اینویزیلاین ها هم مزیت است هم عیب. اگر نمی توانید نظم لازم برای استفاده از اینویزیلاین ها را رعایت کنید، یعنی پس از صرف غذا و مسواک زدن آنها را در جای خود قرار دهید، و به اندازه کافی، ۲۰ تا ۲۲ ساعت در طول روز، از آنها استفاده نمایید، در نتیجه درمان شما به نتایج مطلوب نخواهد رسید. مهمترین دلیل برای شکست درمان با استفاده از اینویزیلاین ها مربوط به نامنظم بودن بیمار در استفاده از الاینرها است.

خارج کردن و قرار دادن مجدد براکت ها کار دشواری است.

قبل و بعد از خوردن غذا و هر نوشیدنی غیر از آب باید الاینرها را درآورده و مجدداً در جای خود قرار دهید. وقتی بیرون از منزل و در یک محل عمومی حضور دارید، باید با احتیاط الاینر را بردارید و آن را مجدداً در جای خود قرار دهید و مراقب باشید آنها را گم نکنید. قبل از قرار دادن مجدد الاینر خود، باید دندان های خود را مسواک بزنید. ذرات غذا می توانند مانع جابجایی دندان های شما شوند و موجب ایجاد لکه روی الاینرها خواهند شد. علاوه بر این، در معرض خطر حفره دندان و بوی بد دهان نیز خواهید بود.

هزینه اینویزیلاین ها بیشتر است.

سؤالی که معمولاً از ارتودنتیست ها پرسیده می شود این است که “اینویزیلاین ارزانتر است یا براکت های سنتی؟”. بواسطه پیشرفت هایی که در زمینه فناوری های اسکن سه بعدی و مواد منعطفی که در ساخت الاینرها استفاده می شود، هزینه اینویزیلاین می تواند شبیه براکت های سنتی باشد. بسته به مشکل خاصی که تنها با استفاده از اینویزیلاین درمان برای آن انجام می شود، دستیابی به برخی نتایج، اگر غیر ممکن نباشد، کار بسیار دشواری است، در نتیجه ارتودنتیست می تواند امکان نهایی سازی محل دندان با براکت های ارتودنسی را با شما مطرح نماید که می تواند درمان پر هزینه تری باشد.

مقایسه تأثیر گذاری اینویزیلاین و براکت ها

اینویزیلاین همیشه بهترین راه درمان نیست. این روش عموماً برای موارد پیچیده تر ارتودنتیک توصیه نمی شود. قبل از تصمیم گیری راجع به این که دوست دارید تحت کدام درمان قرار بگیرید، از ارتودنتیست خود بپرسید، آیا می توانید از همه روش ها انتظار نتایج مشابهی داشته باشید. با این کار می توانید بفهمید کدام درمان برای شما بهتر است.

اگر بزرگسال هستید و به فکر گزینه های مختلف درمان هستید که برای اصلاح لبخند شما در دسترس هستند تا شما را به رویای همیشگی تان که داشتن لبخندی زیبا و سالم بوده است نزدیک کند و در این میان احتمالاً نام براکت های لینگوال را نیز شنیده باشید. اما آیا می دانید واقعاً چه هستند. ما قصد داریم در این مقاله به این ابزار ارتودنسی بپردازیم.

ارتودنسی نامرئی (لینگوال)

ارتودنسی نامرئی (لینگوال)

براکت لینگوال یا پشت دندانی چیست؟

براکت های لینگوال- که تحت عنوان براکت های پشت دندانی، مخفی و زبانی نیز شناخته می شوند یکی از ابزارهای ارتودنسی هستند که برای صاف کردن دندان ها مورد استفاده قرار می گیرند و بواسطه نامرئی بودنشان بین افراد بزرگسال به شهرت و محبوبیت خاصی دست یافته اند. حتماً براکت های فلزی معمولی را می شناسید و می دانید روی سطح جلوی دندان ها چسبانده می شوند. در حالی که براکت های لینگوال در تلاش برای پنهان نگه داشتن درمان، به جای روی دندان ها به پشت دندان ها، یا همان سطح زبانی آنها متصل می شوند و از این طریق با لبخند زدن، هیچ چیز قابل مشاهده نخواهد بود. این همان مزیت این نوع براکت ها است که آنها را از براکت های قدیمی متمایز می کند و باعث می شود بسیاری از افراد آنها را انتخاب کنند.

ارتودنسی نامرئی (لینگوال)

ارتودنسی نامرئی (لینگوال)

 

براکت های پشت دندانی به صورت سفارشی برای شما ساخته می شوند. ارتودنتیست قالبی دقیق یا یک اسکن دیجیتالی از دندان های شما می گیرد و از آن برای ساخت سیم و براکت های سفارشی استفاده می کند که به خوبی در امتداد خط لبخند دندان های شما قرار می گیرد و کمک می کند دندان ها به تدریج جابجا شوند و در محل مطلوب خود قرار بگیرند. یکی دیگر از مزایای این نوع براکت این است که حین بازی و انجام ورزش نسبت به براکت های معمولی خطر کمتری خواهند داشت و با وارد شدن ضربه به دهان، هیچ آسیبی به بافت های داخل لب ها و گونه ها وارد نخواهد شد.

ارتودنسی نامرئی (لینگوال)

ارتودنسی نامرئی (لینگوال)

 

براکت های مخفی چه تأثیری روی سبک زندگی فرد خواهند داشت؟

هر چند براکت های لینگوال گزینه هایی ظریف تر از بریس های فلزی بیرونی هستند، اما هنوز هم بریس هستند! بنابراین، در طول درمان هنوز ممکن است حین خوردن غذا فرد محدودیت هایی داشته باشد. سیم باید از فلز ساخته شده باشد اما به این معنا نیست که هرگز خراب نمی شود، به همین دلیل باید همیشه مراقب مواد غذایی مصرفی خود باشید، مخصوصاً خوراکی های سفت و جویدنی، زیرا می توانند موجب خم شدن یا شکسته شدن سیم های بریس لینگوال شما شوند. باید حتماً سعی کنید دندان ها و لثه های خود را دو مرتبه در روز به آرامی مسواک بزنید و نخ دندان بکشید تا مانع انباشته شدن ذرات غذا و تشکیل پلاک اطراف براکت ها شوید.

در برخی موارد، درمان شما ممکن است مستلزم استفاده از رابر بند باشد که به جابجایی بهتر دندان های شما به جای درست کمک کند. ارتودنتیست به شما نحوه استفاده درست و چگونگی کار گذاشتن و خارج کردن رابر بند را آموزش خواهد داد، اما این روش درمان مستلزم آن است که شما نسبت به استفاده از این ابزارها دقیق باشید. باید برای غذا خوردن و مسواک زدن آنها را از دهان خارج کنید و تا زمانی که رابر بند ها روی دندان ها قرار داشته باشند نمی توانید دهان خود را کامل باز کنید.

ارتودنسی نامرئی (لینگوال)

ارتودنسی نامرئی (لینگوال)

نقاط ضعف براکت های لینگوال یا مخفی

هرچند براکت های پشت دندانی یکی از گزینه های جذاب برای افرادی هستند که قصد ندارند بریس هایی که برای صاف کردن دندان های خود استفاده می کنند روی دندان های آنها قابل مشاهده باشند، اما باید دقت داشته باشید، از آنجا که این براکت ها در نزدیکی زبان قرار می گیرند ممکن است تا زمانی که به وجود آنها عادت کنید اندکی در گفتار با مشکل مواجه شوید، که به مرور زمان آن نیز بر طرف خواهد شد. از سوی دیگر، از آنجا که اکثر افراد به طور عادی، حین بلعیدن غذا زبان خود را به پشت دندان های جلو فشار می دهند، وجود این براکت ها روی سطح داخلی دندان ها می تواند موجب اختلال در روند عادی قورت دادن غذا شود. برای این منظور ممکن است نیاز باشد تمرین کنید تا زبان تنها اندکی پشت دندان ها، یا در واقع روی براکت ها را لمس کند.

علاوه بر این باید بدانید که اگر درمان شما به رابر بند نیاز داشته باشد تا به هدایت درست جابجایی دندان ها کمک کند، اگر نتوانید از آنها به درستی استفاده کنید، نتایج درمان چندان مؤثر نخواهند بود. گاهی اوقات طول درمان با استفاده از براکت های زبانی طولانی تر از درمان با استفاده از براکت های معمولی است، با این حال، این موضوع به ارتودنتیست و نیز میزان همکاری بیمار و مراقبت او از دندان ها و براکت ها بستگی خواهد داشت، زیرا با وجود آنها روی دندان ها، رعایت دقیق بهداشت دهان و دندان ها دشوارتر خواهد بود و برداشتن ذرات غذا از کنار دندان ها و براکت ها دشوارتر خواهد بود.

نکته دیگر اینکه همه افراد گزینه های مناسبی برای استفاده از براکت های مخفی نیستند و برای استفاده از آنها چالش هایی وجود خواهد داشت که حین استفاده از براکت های معمولی وجود نخواهند داشت. اول اینکه دندان ها باید آنقدر بلند باشند که جای کافی برای اعمال چسب و قرار گرفتن براکت ها روی سطح داخلی آنها وجود داشته باشد؛ بنابراین، ممکن است براکت های لینگوال گزینه های مناسبی برای کودکان و افراد دارای دندان های کوچک نباشند. علاوه بر این، اگر مشکلات شدید بایت نیز وجود داشته باشند، فرد نمی تواند از براکت های لینگوال استفاده نماید.

 

زمانی که فردی تصمیم می گیرد برای صاف کردن دندان ها تحت درمان ارتودنسی قرار بگیرد، جدیدترین گزینه هایی که برای درمان در اختیار دارد براکت های لینگوال (پشت دندانی) و الاینرهای شفاف به نام اینویزیلاین هستند. ابزارهای سنتی درمان ارتودنسی شامل براکت ها، سیم های کمانی، و گاهی اوقات الاستیک ها هستند، اما با وجود این گزینه های جدید، پیش از تصمیم گیری برای انتخاب نوع ابزار برای درمان، فرد نیاز دارد همه ی حقایق مربوط به تمام انواع روش های درمان را بداند تا با توجه به شرایط خود مناسب ترین را انتخاب کند.

 

مقایسه براکت پشت دندانی و اینویزیلاین

مقایسه براکت پشت دندانی و اینویزیلاین

براکت های لینگوال در مقایسه با اینویزیلاین

درمان با براکت های لینگوال یا پشت دندانی و اینویزیلاین به شهرت بسیاری رسیده اند زیرا از نظر زیبایی ظاهری راضی کننده تر هستند. هیچ یک از این دو ابزار قابل مشاهده نیستند: براکت های لینگوال در پشت دندان ها قرار می گیرند و اینویزیلاین ها شفاف هستند و مشاهده ی آنها دشوار است. بدون مشاهده ی براکت های فلزی و سیم های کمانی، دندان ها به جای درست خود جابجا می شوند، به همین دلیل افراد نگران استفاده از آنها نیستند.

امروزه در سراسر دنیا میلیون ها نفر از براکت ها استفاده می کنند که یک چهارم آنها افراد بزرگسال هستند. اکثر ارتودنتیست ها به شما روش هایی را معرفی خواهند کرد که در میان افراد بزرگسال به سرعت رو به رشد هستند. بسیاری افراد یا در کودکی تحت درمان ارتودنسی قرار گرفته اند و تمایل دارند مجدداً دندان های خود را صاف کنند، یا اینکه اکنون آمادگی دارند این کار را انجام دهند زیرا کودک آنها از این ابزارها استفاده می کرده است، بزرگ شده و آنها را از دهان خارج کرده است و اکنون آنها انگیزه ی استفاده از این ابزار را پیدا کرده اند! برخی افراد بزرگسال راجع به براکت ها اطلاعات کافی دارند و براکت های پشت دندانی (لینگوال) یا اینویزیلاین برای آنها جذابیت دارند.

مقایسه براکت پشت دندانی و اینویزیلاین

مقایسه براکت پشت دندانی و اینویزیلاین

براکت های پشت دندانی (لینگوال)

براکت های پشت دندانی از دهه ی ۱۹۸۰ تاکنون مورد استفاده قرار گرفته اند. هنوز هم بسیاری از دندانپزشک ها از این تکنیک استفاده نمی کنند، زیرا کار گذاشتن آنها به آموزش های خاصی نیاز دارد، یا اینکه ممکن است ابزار لازم آن در بازار موجود نباشد. اجزاء این نوع بریس ها درست مانند بریس های سنتی شامل براکت ها و سیم های کمانی است با این تفاوت که  به جای جلوی دندان ها به سطح داخلی دندان ها متصل می شوند. در اکثر موارد، این روش درمان بیشتر از دیگر روش ها طول می کشد زیرا براکت ها به سمت لینگوال (سمت زبانی یا داخلی) دندان ها متصل می شوند و چنین به نظر می رسد که جابجایی دندان ها با استفاده از آنها با سرعت کمتری صورت می گیرد. همان تصاویر رادیوگرافی با اشعه ی ایکس، قالب ها و عکس هایی که در روش سنتی نیاز بودند، برای درمان با براکت های لینگوال نیز کاربرد دارند. در این روش نیز، در صورت فشردگی شدید دندان ها ممکن است نیاز باشد یک یا چند دندان (ترجیحاً دندان های عقل) کشیده شوند. سپس براکت ها به صورت تک تک به سطح داخلی دندان ها چسبانده می شوند، و درست مانند ارتودنسی سنتی، سیم کمانی و الاستیک به آنها متصل می شوند، با این تفاوت که قابل مشاهده نیستند.

یکی از نگرانی های این روش درمان این است که پاکسازی دندان ها در طول درمان ارتودنسی با براکت های پشت دندانی طولانی تر و پیچیده تر از براکت های سنتی است زیرا قرار گرفتن سیم ها در این روش پیچیده تر از روش سنتی است. متأسفانه برای درمان برخی اختلالات بایت نمی توان از براکت های پشت دندانی استفاده کرد، از جمله اوربایت عمیق، زیرا اوربایت به براکت ها فشار بسیار زیادی وارد می کند و ممکن است منجر به کنده شدن آنها شود. طی یک معاینه ی ساده ارتودنتیست می تواند به شما بگوید آیا براکت های پشت دندانی برای شما مناسب هستند یا خیر.

مقایسه براکت پشت دندانی و اینویزیلاین

مقایسه براکت پشت دندانی و اینویزیلاین

بریس های اینویزیلاین

پس از مشورت با ارتودنتیست یا دندانپزشک عمومی، روند درمان معمولاً شامل عکس های تشخیصی از دندان ها، رادیوگرافی های (تصویر برداری با اشعه ی ایکس) اولیه، و قالب گیری از دهان خواهد بود. در صورت لزوم، اگر دندان ها بسیار فشرده باشند، ممکن است پیش از آغاز درمان ارتودنسی نیاز باشد دندان های فشرده یا دندان های عقل کشیده شوند.

دندانپزشک عمومی یا ارتودنتیست یک سری قالب (الاینر) پلاستیکی شفاف تهیه می کند که یکی پس از دیگری، بر اساس ترتیبی خاص و طی یک دوره ی زمانی منظم (معمولاً یک تا دو سال)، روی دندان ها قرار می گیرند تا به مرور زمان آنها را صاف کنند. هزینه ی درمان ارتودنسی با استفاده از اینویزیلاین می تواند به اندازه ی براکت های سنتی یا کمتر از آنها باشد. پس از پایان درمان ارتودنسی اکثر بیماران ریتینرهایی نیاز دارند که آنها نیز شفاف هستند.

یکی از ویژگی های منحصر به فرد تری های الاینرهای شفاف این است که برای مسواک زدن دندان ها یا کشیدن نخ دندان باید آنها را از دهان خارج کرد، به همین دلیل بیمار قادر خواهد بود مانند قبل از درمان به راحتی مسواک بزند، بر خلاف روش های متفاوتی که برای تمیز کردن دندان ها با وجود براکت ها فلزی و پشت دندانی نیاز هستند.

مقایسه براکت پشت دندانی و اینویزیلاین

مقایسه براکت پشت دندانی و اینویزیلاین

رعایت بهداشت دهان در منزل

خواه بیمار تصمیم بگیرد برای درمان ارتودنسی خود از براکت های پشت دندانی استفاده کند یا اینویزیلاین، رعایت بهداشت دهان در طول درمان یک ضرورت است. صرفنظر از اینکه چه ابزاری استفاده می کنید، کشیدن نخ دندان ضروری است. ژل های پاک کننده برای تمیز نگه داشتن بخش هایی از دندان مناسب هستند که با براکت ها پوشیده شده اند و بیشتر مستعد “دکلسیفیکاسیون” هستند. دکلسیفیکاسیون عبارت است از کاهش مواد معدنی سطح دندان و کاهش سختی آن. مهم نیست برای درمان خود کدام گزینه را انتخاب می کنید، اصلاح نحوه ی قرار گیری دندان ها ارزش سرمایه گذاری دارد.