نوشته‌ها

ایمپلنت در ارتودنسی – بخش دوم

, ,

در مقاله قبل برای شما توضیح دادیم که ایمپلنت های دندانی می توانند به گونه ای کاشته شوند که به عنوان تکیه گاه ابزار ارتودنسی عمل کنند، در ادامه راجع به آماده سازی های لازم برای کاشت ایمپلنت ها به عنوان تکیه گاه ارتودنسی صحبت کردیم و در پایان گفتیم انتخاب سیستم ایمپلنت درست برای موفقیت آمیز بودن آنها در تکیه گاه قرار گرفتن برای ابزار ارتودنسی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

در این مقاله قصد داریم به دیگر ابعاد مهم در رابطه با این موضوع بپردازیم.

 

ایمپلنت در ارتودنسی - بخش دوم

ایمپلنت در ارتودنسی – بخش دوم

استفاده از ایمپلنت ها به عنوان تکیه گاه در ارتودنسی

مینی اسکروهای تیتانیومی یا ایمپلنت های مینی اسکرو که در فرایندهای آلوئولار کار گذاشته می شوند، هم با سطوح صاف و صیقلی (ماشین شده)، و هم با سطوح زبر مورد استفاده قرار می گیرند. آنها، در مقایسه با ایمپلنت هایی که داخل کام (سقف دهان) کار گذاشته می شوند، بلافاصله بارگذاری می شوند. اسئواینتگریشن جزء اهداف کاشت این نوع ایمپلنت ها نیست. معمولاً این ایمپلنت ها می توانند پس از تکمیل درمان ارتودنسی، با باز کردن پیچ آنها، به آرامی خارج شوند. برای تصمیم گیری راجع به اینکه بارگذاری ارتودنتیک این نوع ایمپلنت ها چه زمانی آغاز شود، نه تنها  باید بافت میکرو و ماکرو سطح آن مد نظر قرار گیرد، بلکه استحکام اولیه و نیز کیفیت استخوان نیز حائز اهمیت هستند.

تشخیص پیش از کاشت ایمپلنت

تشخیص قبل از کاشت ایمپلنت در درمان ارتودنسی، معمولاً با کمک معاینات و آزمایشات بالینی، رادیوگرافیک، و بررسی یافته های انجام می شود، که نتایج آنها منجر به در نظر گرفتن یک استراتژی درمان تحت حمایت ایمپلنت می شود.

اگر قرار باشد ایمپلنت های معمولی برای استفاده به عنوان تکیه گاه ارتودنسی، و در پی آن، برای نگه داشتن روکش دندان پس از تکمیل درمان ارتودنسی در نظر گرفته شوند، طراحی و برنامه ریزی مستلزم همکاری نزدیک بین همه عوامل دخیل در درمان هستند، از جمله بهترین محل قرار گیری ایمپلنت های دندانی، مدت زمان تقریبی مورد نیاز، دوره درمان، و محل ایده آل دندان های طبیعی، در حالی که محل قرار گیری روکش ایمپلنت نیز مد نظر قرار گرفته می شود. به همین دلیل، محدوده تشخیص قبل از کاشت ایمپلنت های دندانی، با توصیه های DGZMK (جامعه دندانپزشکی و داروهای دهانی آلمان) مطابقت دارد: رادیوگراف های پانورامیک panoramic با اشاره به اندازه های رادیواپک radiopaque به عنوان پایه استفاده می شوند.

تکنیک های تصویر برداری دیگر برای توضیحات با جزئیات بیشتر و ارزیابی استخوان محل سایت، تعیین فاصله بین محل طراحی شده برای ایمپلنت و ساختار آناتومیکال مجاور و نیز از بین بردن یافته های (موانع) پاتولوژیکال در محل ایمپلنت و نیز محیط پیرامون آن استفاده می شوند. دامنه و نوع تصویربرداری هایی که استفاده می شوند به نیازهای فردی در هر مورد بستگی دارد، که البته باید قرار گیری در معرض پرتو و نیز نسبت هزینه- سود از تکنیک های دیگر نیز مد نظر قرار گیرند و بایستی بسته به وضعیت هر مورد، بر اساس یافته های بالینی نشانه های توجیح کننده برای تکنیک های تصویر برداری تکمیل شوند.

قبل از کاشت ایمپلنت های پالاتال برای اعمال فشار ارتودنتیک، قسمت استخوانی سقف دهان و ضخامت طاق کام در قسمت میانی می تواند با استفاده از یک تصویر رادیوگرافیک سفالومتریک لترال نمایش داده شود. در این موارد، درست مانند تصویر برداری با استفاده از رادیوگراف های پانورامیک، انتقال محل ایمپلنت از تجزیه و تحلیل مدل با استفاده از تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس به موقعیت های بالینی، با استفاده از استنت های stent جراحی عملی است. زیرا به دلیل قوس سقف دهان، مخصوصاً زمان استفاده از ایمپلنت های پالاتال، حفظ ایمپلنت کاشته شده در محور طولی دشوار است. علاوه بر این، باید تلاش شود از قرار گیری نادرست ایمپلنت که ممکن است به دندان های قدامی آسیب برساند، اجتناب شود، زیرا گاهی اوقات زاویه این دندان ها خیلی زیاد است و نوک ریشه آنها به سمت ایمپلنت منحرف است.

هنگام قرار گیری ایمپلنت ها در قسمت آلوئولار، استفاده از استنت ها برای انتقال صحیح موقعیت ایمپلنت کاشته شده به موقعیت بالینی نیز مزایای بسیاری دارد. هدف باید قرار گیری ایمپلنت در قسمت های لثه کراتینه شده keratinised gingiva (شاخی شده) باشد. قبل از قرار گیری سیستم ایمپلنت های مینی اسکرو در قسمت های آلوئولار به صورت عمودی یا با هر زاویه دیگری، ارزیابی فضای موجود موجود بین ریشه ها و فاصله بین محل ایمپلنت کاشته شده و دندان های مجاور از اهمیت ویژه ای برخوردار است. اگر برای جابجایی دندان های مجاور ایمپلنت کاشته شده برنامه ریزی شده است، هنگام تعیین محل ایمپلنت، باید تغییر وضعیت این دندان ها نیز مد نظر قرار گیرد تا از ایجاد اختلال در جابجایی دندان ها توسط ایمپلنت ها پیشگیری شود.

استفاده از توموگرافی کامپیوتری (CT) و توموگرافی کامپیوتری پرتو مخروطی (CBCT) می تواند ارزیابی متریک دقیق ضخامت و حجم عمودی استخوان با تحمل کمتر، قبل از قرار گیری ایمپلنت در قسمت پالاتال انجام داد. با این حال، مهم است دقت نمایید که برای این نوع معاینات و ارزیابی ها قرار گیری در معرض اشعه بیشتر است که برای کودکان و نوجوانان از جمله عوامل خطر می باشد.

ایمپلنت در ارتودنسی - بخش دوم

ایمپلنت در ارتودنسی – بخش دوم

فرایند جراحی کاشت ایمپلنت

فرایند جراحی برای کاشت ایمپلنت های دندانی از اصول جراحی کاشت ایمپچلنت های معمولی پیروی می کند با این تفاوت که باید ویژگی های آناتومیکال محل ایمپلنت مد نظر قرار گیرند در حالی که باید از زنده بودن بافت استخوان مجاور اطمینان حاصل شود تا استحکام اولیه ایمپلنت حاصل شود. استفاده از ایمپلنت هایی که صرفاً برای اعمال فشارهای ارتودنتیک ابداع شده اند، عموماً تنها مستلزم ایجاد یک برش جزئی یا دسترسی پیدا کردن با استفاده از سوراخ کردن مخاط است (که مخصوصاً زمانی مناسب است که از ایمپلنت های پالاتال استفاده می شود). گاهی اوقات، دسترسی تنها از راه لثه و آماده سازی محل کاشت ایمپلنت با جراحی های تهاجمی امکان پذیر است که باید هدف آنها حفظ حیات استخوان پیرامون ایمپلنت باشد.

در مقاله بعد به ادامه جراحی کاشت ایمپلنت برای قرار گیری به عنوان تکیه گاه ارتودنسی و عوامل خطر طی این جراحی خواهیم پرداخت…

/۰ نظرها/توسط

دندانپزشکی زیبایی یا درمان ارتودنسی؟ – بخش اول

, ,

 براکت ارتودنسی و ونیر کامپوزیت

 

طبیعتاً همه ما می خواهیم سریع ترین و کم دردترین مسیر را به سمت لبخندی زیبا و بی نقص طی کنیم، و گزینه ای را انتخاب کنیم که با دوام ترین نتایج را در بر داشته باشد. اگر این سفر شما درمان ارتودنسی را در بر می گیرد، بریس ها و براکت ها در انواع مختلفی وجود دارند که می توان آنها را مد نظر قرار داد. احتمالاً شما نیز راجع به ونیرهای دندانی به عنوان جایگزینی برای درمان ارتودنسی چیزهایی شنیده اید. در اینجا به نکاتی اشاره می کنیم که لازم است راجع به هر دو روش درمان بدانیم و به مقایسه آنها از نظر هزینه، درمان و اثر گذاری خواهیم پرداخت.

 

 

 

بریس چیست؟

 

بریس ها ابزارهایی هستند متشکل از براکت ها و سیم کمانی که ارتودنتیست از آنها برای جابجایی تدریجی دندان ها به مرور زمان استفاده می کند. از آنها برای برطرف کردن مشکلاتی مانند ناصافی و ناهمراستایی دندان ها، و نیز ناهنجاری های متفاوتی استفاده می شود که به بایت مربوط می شوند. گرچه برخی دندانپزشک ها مشکلات اساسی ناصاف بودن دندان ها را درمان می کنند، ارتودنتیست ها عموماً با براکت ها اقدام به درمان این مشکل می کنند. این متخصص ها در اصلاح ناهنجاری های دندان ها تخصص دارند.

زمان درمان در افراد مختلف متفاوت است، اما به طور میانگین بیماران بین یک تا سه سال را باید با براکت ها سپری کنند. در طول دوره درمان لازم است به طور منظم به ارتودنتیست مراجعه شود، تا بتواند پیشرفت درمان را تحت نظر داشته باشد و بتواند تنظیمات و تغییرات لازم را بوجود بیاورد. هزینه ای که می توانید برای درمان با براکت های فلزی انتظار داشته باشید حدود ۳۰۰۰ دلار است (بدون بیمه). این هزینه برای دیگر انواع براکت ها مانند براکت های سرامیکی یا الاینرهای شفاف بالاتر خواهد بود.

 

بریس های سنتی از براکت هایی تشکیل شده اند که ارتودنتیست ها به دندان های جلوی دهان متصل می کنند، بندهایی که از فلز ضد زنگ هستند و به دندان ها متصل می شوند، سیم کمانی که به براکت ها متصل می شوند و حرکت دندان ها را هدایت می کنند، الاستیک های کوچکی که به براکت ها وصل می شوند. بریس های فلزی شکل ها، مدل ها، و متعلقات گسترده و متعددی دارند، و اجازه می دهند افرادی که از آنها استفاده می کنند ظاهر آنها را به صورت شخصی طراحی کنند. دیگر گزینه ها برای براکت ها عبارتند از:

 

براکت های سرامیکی

 

یک کامپوزیت شیشه مانند از براکت های سرامیکی تشکیل شده است که باعث می شود آنها مقداری گرانتر باشند و در مقایسه با براکت های سنتی مدت بیشتری طول بکشد تا درمان تکمیل شود. با این حال، برای افرادی که به ظاهر خود بیشتر اهمیت می دهند و زیبایی ظاهری برای آنها مهم است، این براکت های شفاف مناسب تر هستند.

 

براکت های شفاف

 

براکت های شفاف یکی دیگر از گزینه های جایگزین برای افرادی هستند که به غیر قابل دیدن بودن براکت ارتودنسی اهمیت می دهند. این نوع براکت ها از پلی کربنات سرامیک- یا فایبرگلاس تقویت شده تشکیل شده اند، این نوع براکت ها ظاهر شفافی و “همرنگ دندان” دارند، اما اغلب، دوره درمان آنها طولانی تر است.

کدام یک بهتر است؟ درمان های زیبایی یا درمان های ارتودنسی - بخش اول

کدام یک بهتر است؟ درمان های زیبایی یا درمان های ارتودنسی – بخش اول

 

تری های پلاستیکی

این نوع تری های پلاستیکی (که تحت عنوان الاینر شناخته می شوند) مانند ریتینرها هستند، از پلی پروپیلن ساخته شده اند، به گونه ای قابل گیری و ساخته می شوند که روی دندان ها قرار بگیرند، که معروفترین برندی که آنها را ارائه می دهد “اینویزیلاین” است. این نوع الاینرها شفاف و متحرک هستند و برای رعایت بهداشت دهان و دندان ها و نیز غذا خوردن مناسب هستند. با این حال، به اندازه دیگر فرایندهای پیچیده ارتودنسی و برای برخی مال اکلوژن ها مؤثر نیستند.

 

 

کدام یک بهتر است؟ درمان های زیبایی یا درمان های ارتودنسی - بخش اول

کدام یک بهتر است؟ درمان های زیبایی یا درمان های ارتودنسی – بخش اول

 

ونیر چیست؟

 

 

ونیرها پوسته های نازک و سفارشی شبیه دندان هستند که به گونه ای طراحی شده اند که سطح جلوی دندان ها را پوشش دهند تا ظاهر آنها را بهبود دهند. دو نوع ونیر دندانی عبارتند از:

 

·        ونیرهای پرسلاین: در برابر لکه مقاوم هستند و ویژگی انعکاس نور آنها دقیقاً شبیه دندان های طبیعی است.

 

·        ونیرهای رزینی: این نوع ونیرها نازک تر هستند و قبل از قرار گیری آنها روی دندان ها لازم است مقدار کمتری از سطح دندان ها برداشته شود.

 

کدام یک بهتر است؟ درمان های زیبایی یا درمان های ارتودنسی - بخش اول

کدام یک بهتر است؟ درمان های زیبایی یا درمان های ارتودنسی – بخش اول

 

موارد استفاده ونیرها عبارتند از:

 

 

·        دندان هایی که تغییر رنگ داشته اند. این اتفاق می تواند به دلایل مختلفی رخ دهد، از جمله در نتیجه درمان ریشه، مصرف برخی داروها، استفاده بیش از حد فلوراید یا پر شدگی های دندانی که باعث تغییر ظاهر دندان شده است.

 

·        دندان هایی که ساییده، لب پر شده، یا شکسته است.

 

·        دندان هایی که شکل غیر عادی دارند یا بین آنها فاصله وجود دارد.

 

 

 

کدامیک برای شما بهتر است؟

 

برای مشخص نمودن اینکه بریس ها برای شما مناسب تر هستند یا ونیرها، شما و ارتودنتیست باید مزایا و معایب هر یک، عواملی که سلامت دندان ها را تحت تأثیر قرار می دهند، و نیز اهداف زیبایی خود را مورد بررسی قرار دهید. بعلاوه، مشخص نمودن اینکه چه تعداد دندان (معمولاً  اکثر آنها) نیاز به ونیر دارند می تواند کمک کند از دیدگاه اقتصادی تصمیم بگیرید.

 

 در مقاله بعد از نقاط ضعف و قوت هر یک از این روش ها برای شما خواهیم گفت و به مقایسه آنها خواهیم پرداخت…

 

 

/۰ نظرها/توسط

ارتودنسی یا ونیر کامپوزیت

, ,

شاید شما نیز مانند بسیاری افراد دیگر می خواهید دندان های صاف و یکدستی داشته باشید و بتوانید شکاف بین دندان های خود را ببندید. تمایل شدید به داشتن لبخندی فوق العاده با دندان هایی بی نقص در افراد بسیاری وجود دارد. آیا برای ایجاد تغییراتی برای بهتر شدن آمادگی دارید؟ با کمک یک ارتودنتیست می توانید در مسیر دستیابی به لبخندی زیبا قرار بگیرید. اما برای رسیدن به این هدف گزینه های دیگری نیز دارید.

ارتودنسی یا ونیر کامپوزیت

ارتودنسی یا ونیر کامپوزیت

براکت ارتودنسی چیست؟

براکت ها ابزارهای دندانی هستند که توسط ارتودنتیست ها استفاده می شوند تا به تدریج دندان ها را جابجا کنند. از آنها برای اصلاح مشکلات غیر عادی دندان ها، از جمله فاصله بین دندان ها یا کج بودن آنها استفاده می شود. اینها سنتی ترین گزینه برای اصلاح فرم دندان ها هستند. طول درمان ارتودنسی در افراد مختلف، بسته به وخامت مشکل ارتودنتیک فرد، بسیار متفاوت است، اما اکثر مشکلات می توانند ظرف ۱۲ ماه اصلاح شوند.

بریس ها مجموعه براکت های فلزی ضد زنگی هستند که با چسب مخصوص ارتودنسی به تک تک دندان ها متصل می شوند. پس از آن یک سیم فوق العاده منعطف به این براکت ها متصل می شود تا این دندان ها را به محل مطلوب خود هدایت کنند. بسته به نوع بریس ها، سیم ها یا با استفاده از یک کش بسیار کوچک، یا با در کوچک تعبیه شده روی براکت ها، روی آنها قرار می گیرند.

ارتودنسی یا ونیر کامپوزیت

ارتودنسی یا ونیر کامپوزیت

ونیر دندانی

اولا، ونیرها پوسته های نازکی هستند که به صورت سفارشی ساخته می شوند و سپس روی دندان ها قرار می گیرند. مواد شبیه دندان به گونه ای طراحی می شوند که سطح دندان ها را پوشش می دهند تا ظاهر آنها را بهبود بخشند. بدون استفاده از هیچ فلز، تری پلاستیکی، یا سال ها درمان.

برای این نوع راهکارهای دندانپزشکی، شما دو گزینه در اختیار دارید: رزین و پرسلاین. رزین از مواد نازک تری ساخته می شود به همین دلیل نیاز نیست قبل از قرار گرفتن این نوع ونیرها روی دندان ها حجم زیادی از آنها تراشیده شود. اگر می خواهید ترمیم های دندانی شما کاملاً شبیه دندان های طبیعی باشند و در برابر ایجاد لکه مقاوم باشند، پرسلاین ها گزینه های بهتری هستند.

ونیرها اساساً برای اصلاح مشکلات این چنین کاربرد دارند:

  • دندان های لب پر و ساییده شده یا دندان های شکسته
  • دندان هایی که شکل غیر عادی دارند
  • شکاف بین دندان ها
  • دندان هایی که تغییر رنگ داشته اند.

به پوسته های دندانی شبیه ناخن مصنوعی فکر کنید. هدف استفاده از آنها پوشاندن یا پنهان کردن دندان های ناقص یا شکاف بین دندان ها است.

ارتودنسی یا ونیر کامپوزیت

ارتودنسی یا ونیر کامپوزیت

کدام گزینه برای شما بهتر است؟

تا پایان نخستین مشاوره با یک ارتودنتیست نمی توانید متوجه شوید کدام گزینه برای شما بهتر است. تصمیم گیری در مورد این گزینه ها اساساً به سلامت دندان های شما و نیز هدف شما از انجام درمان، مانند بستن شکاف بین دندان ها یا صاف کردن آنها، بستگی دارد. پس از برداشتن ابزارهای ارتودنسی، ممکن است نیاز باشد تا چند ماه، به صورت تمام وقت از ریتینر (نگهدارنده) استفاده کنید. پس از آن بازه زمانی، ملزم خواهید بود برای مدت زمانی طولانی تر، تنها شب ها از ریتینر ارتودنسی استفاده نمایید، و شب ها، تا پایان عمر!! هدف استفاده از ریتینر پیشگیری از بازگشت دندان ها به جای نخست آنها است.

قرار گرفتن ونیرها روی دندان ها، گزینه ای که به دندان های طبیعی شباهت زیادی دارند، مزایای خاص خود را دارد. آنها قادرند دندان هایی که شکسته هستند، تغییر رنگ داشته اند، یا ساییده شده اند را اصلاح نمایند، تنها کاری که ابزارهای ارتودنسی قادر به انجام آنها نیستند. علاوه بر این، ونیرها نتایجی فوری در بر خواهند داشت. شما تنها با دو جلسه مراجعه به دندانپزشک می توانید از ونیرها بهره مند شوید. پس از قرار گرفتن آنها روی دندان ها، هیچ مراقبت خاصی نیاز نیست.

نقاط ضعف ونیر

پس اگر ونیرها این همه حسن دارند، چرا همه از آنها استفاده نمی کنند؟ اصلی ترین نقطه ضعف ونیرها این است که اگر دندان های شما کج هستند برای شما درمان ایده آلی نخواهند بود. ونیرهایی که روی دندان های کج قرار می گیرند باید خیلی نازک ساخته شوند تا کجی دندان های زیر خود را پوشش دهند. این نازکی کامل دندان ها می تواند باعث شود تمیز کردن آنها بسیار دشوار باشد و به مرور زمان منجر به مشکلات لثه شود.

هر چند ونیرهایی که روی دندان های کج قرار می گیرند بسیار نازک هستند اما می توانند باعث شوند وقتی لبخند می زنید دندان های شما ظاهر برجسته ای داشته باشند. ونیرها اغلب به منظور بستن فاصله بین دندان های جلو استفاده می شوند. بسته به اینکه این فاصله چقدر بزرگ است، ونیرها می توانند باعث شوند دندان های جلو خیلی بزرگ به نظر برسند، زیرا باید اندازه آنها بزرگ تر باشد تا فضای خالی را پر کنند. علاوه بر این، بواسطه ساییدگی یا تغییر رنگ، ونیرها نیاز دارند تقریباً هر ۱۰ سال یک مرتبه تعویض شوند. بعلاوه، قرار گرفتن ونیرها روی دندان ها مستلزم برداشتن مقداری از ساختار دندان های سالم است. دندان های شما قبل از فرایند تراشیده خواهند شد تا بتوان ونیرها را روی آنها قرار داد.

روی هم رفته، ونیرها می توانند گزینه مناسبی برای شما باشند اگر دندان های شما صاف هستند، اما یا بین آنها فاصله وجود دارد یا قصد دارید شکل، اندازه، یا رنگ آنها را ارتقاء دهید. در غیر اینصورت، ممکن است لازم باشد ابتدا درمان ارتودنسی انجام شود تا مبنای صحیحی برای ونیرها محیا شود.

/۰ نظرها/توسط