پیش از این هرگز این همه روش های متنوع برای صاف و همراستا کردن دندان ها وجود نداشته است. گرفتن تصمیم درست مهم است. درمان ارتودنسی برای صاف کردن دندان ها چندان ساده نیست اما می تواند تغییر قابل توجهی در ظاهر چهره، بایت و سلامت عمومی افراد ایجاد کند. در واقع درمان ارتودنسی ترکیبی از علم و هنر است.

چرا درمان ارتودنسی در بزرگسالی؟

علل تمایل افراد به داشتن دندان های صاف و یکدست در بزرگسالی زیاد و متنوع هستند. مخصوصاً به این دلیل که به مرور زمان مشکلات دندان ها حادتر می شوند. دیگر علل گرایش به درمان ارتودنسی در بزرگسالی عبارتند از:

• فرد در جوانی تحت درمان ارتودنسی قرار گرفته است اما از ریتینرها استفاده نکرده است.
• با ابتلا به برخی بیماری ها و مشکلات لثه، دندان ها لق شده و جابجا شده اند.
• به ایمپلنت دندانی نیاز دارد و باید برای دندان ها فضای کافی فراهم شود.
• تنها قصد دارد ظاهر لبخند خود را بهبود بخشد.
• تبلیغات درمان ارتودنسی را مشاهده کرده و متوجه شده است درمان ارتودنسی برای بزرگسالان نیز ممکن است.

صاف و همراستا کردن دندان ها تنها به ظاهر فرد مربوط نمی شود، بلکه با عملکرد دندان ها نیز مرتبط است. منظور از عملکرد دندان ها، عمل جویدن و گاز زدن است.

چگونه درمان ارتودنسی در بزرگسالی ممکن است؟

امروزه بریس ها و براکت های ارتودنسی در اشکال، اندازه ها و با مواد مختلف در دسترس هستند. به طور کلی، نمی توان پیش بینی کرد کدام بریس عملکرد سریع تری دارد. هر کدام از سه دسته ابزارهای ارتودنسی نقاط ضعف و قوت ویژه ی خود را دارند.

بریس های ثابت سنتی (بریس های ریل قطاری)

براکت ها و سیم های سنتی، سال ها استفاده شده و مورد بررسی قرار گرفته اند و مشخص شده برای جابجایی دندان ها بسیار مؤثر هستند. این ابزارها در سبک های مختلف برای جلو و پشت دندان ها، با کمترین تغییرات در طرح و ظاهر، در دسترس هستند. امروزه گزینه های دیگری نیز هستند که کمتر قابل مشاهده هستند، از جمله براکت های شفاف، یا بریس های لینگوال یا پشت دندانی.

الاینرهای شفاف متحرک

این الاینرها که به سبک محافظ های دندان می باشند، به صورت سفارشی برای دندان های هر فرد ساخته می شوند، هر چند هفته یک مرتبه یک الاینر جدید جایگزین الاینر قدیمی می شود تا به تدریج به مرور زمان، دندان ها را به جای درست خود هدایت کنند.

درمان ارتودنسی

برای گروه اندکی از بزرگسالان، بریس ها به تنهایی قادر به بهبود وضعیت دندان ها نخواهند بود، و نیاز است فرد تحت جراحی قرار گیرد تا وضعیت و موقعیت فک ها تغییر کند.

نکات مهم

1. اگر سال ها با دندان های کج و ناصاف زندگی کرده اید، ممکن است مشکلات دیگری نیز برای شما بوجود آمده باشند از جمله ساییدگی دندان ها به علت وضعیت بد دندان ها. اگر چنین مشکلاتی بوجود آمده باشند، پس از اتمام درمان ارتودنسی، دندانپزشک در مرحله ی بعد می تواند این مشکلات را بر طرف سازد.
2. در سال های اخیر، تکنیک های ارتودنسی سریع و کوتاه مدت رشد زیادی داشته اند که تمرکز آنها روی حصول سریع نتایج، اما اهداف محدود است. ممکن است هدف درمان ارتودنسی تنها بهبود ظاهر لبخند باشد، بدون اینکه به همان اندازه روی بایت و عملکرد دندان ها تأکید شود.
3. پیش از آغاز درمان ارتودنسی مطمئن شوید که از نتایج درمان کاملاً آگاهی دارید و می دانید طی دوره ی درمان چه چیزهایی ممکن و چه چیزهایی غیر ممکن هستند. در صورتی که تمرکز درمان تنها روی بهبود لبخند است، مهم است بدانید بایت شما چگونه تحت تأثیر درمان ارتودنسی قرار می گیرد.
4. پیش از آغاز درمان، راجع به خطرات آن نیز اطلاعات کسب کنید.

بزرگسالان برای درمان ارتودنسی به کجا می توانند مراجعه کنند؟

بسته به نیاز و انتخاب خود می توانید به درمانگاه های دندانپزشکی یا مطب های متخصص های ارتودنسی مراجعه کنید. تنها نکته ی مهم این است که از مهارت پزشک خود مطمئن باشید.

چه مشکلاتی را می توان در بزرگسالی با درمان ارتودنسی درمان کرد؟

فشردگی و نامرتبی دندان ها

دندان های تقریبا ۴۵ % از افراد تا حدودی فشرده هستند. این مشکل یکی از شایع ترین دلایلی است که بزرگسالان اقدام به درمان ارتودنسی می کنند. در برخی موارد، کشیدن دندان (دندان عقل) ضروری است تا فضای کافی برای قرار گرفتن درست دندان ها درون قوس دندانی بوجود بیاید.

شکاف و فاصله ی بین دندان ها

شکاف بین دندان ها به علل مختلفی بوجود می آید، از جمله ممکن است اندازه ی فک از مجموع اندازه ی دندان ها بزرگتر باشد. در برخی موارد دیگر، دندان های دائم بیرون نمی آیند و این منجر به ایجاد فاصله بین دندان ها می شود.

کج بودن دندان ها رو به جلو

یکی دیگر از مشکلاتی که در بسیاری از افراد بزرگسال مشاهده می شود قرار گرفتن دندان های فک پایین در حالت عادی و کج بودن دندان های فک بالا رو به جلو است. گاهی اوقات دندان های فک پایین رو به داخل هستند و از دندان های فک بالا فاصله ی زیادی دارند به همین دلیل به نظر می رسد که دندان های فک بالا رو به جلو منحرف شده اند.

اپن بایت

اپن بایت شرایطی است که در آن با بستن بایت، دندان های جلوی فک بالا و پایین به یکدیگر نمی رسند. در اکثر مواقع ظاهر فرد چندان نگران کننده نیست و تنها جویدن دشوار غذاها، مانند سیب، مشکل آفرین است. این مشکل اغلب پیچیده است و در بزرگسالان نیاز به جراحی فک دارد.

دیپ بایت

دیپ بایت شرایطی است که با بستن بایت دندان های فک بالا مقدار زیادی از دندان های فک پایین را پوشش می دهند. ممکن است دندان های فک پایین درون لثه های پشت دندان های فک بالا فرو روند و به آنها آسیب بزنند و موجب ساییدگی آنها شوند. بعلاوه، در برخی افراد که دیپ بایت دارند، دندان های جلو رو به جلو کج هستند.

کراس بایت

کراس بایت شرایطی است که در آن بخشی از قوس دندانی فک بالا درون قوس دندانی فک پایین قرار می گیرد. این شرایط نه تنها می تواند موجب عدم تقارن لبخند فرد شود، بعلاوه می تواند جویدن را دشوار کند زیرا بایت حالت طبیعی ندارد. دندان ها به شکل نادرست به یکدیگر می رسند و باعث آسیب و ساییدگی نوک دندان ها می شود. در موارد وخیم تر، علاوه بر براکت های ارتودنسی ممکن است جراحی فک نیز نیاز باشد.

 

همه ی افراد، صرف نظر از سن آنها، دوست دارند دندان های صاف، مرتب و زیبایی داشته. لبخندی با دندان های صاف و یکدست می تواند اعتماد به نفس را بالا ببرد. فشردگی دندان ها و نامرتبی آنها یکی از شرایطی است که موجب ناراحتی فرد می شود. این شرایط عبارت است از عدم وجود فضای کافی در استخوان فک برای رشد صحیح همه ی دندان ها. اما این مشکل تنها به زیبایی فرد مربوط نمی شود بلکه تمیز نگه داشتن فضای دهان، از جمله لثه ها و بین دندان ها را دشوار می سازد. در نتیجه می تواند منجر به پوسیدگی دندان ها شود که در نهایت به بیماری لثه و از دست رفتن دندان ها ختم شود.

اگر دندان ها صاف و یکدست باشند برای یک عمر در دهان باقی خواهند ماند. در غیر اینصورت، در برخی موارد، این مشکل می تواند جویدن را دشوار کند، موجب ساییدگی مینای دندان و نیز مشکلات گفتاری شود، یا فشار غیر عادی به دندان ها موجب از دست رفتن آنها و نیز آسیب به استخوان فک می شود.

از آنجا که دندان ها در جای درست قرار ندارند ممکن است استخوان های فک رشد درستی نداشته باشند.

علل فشردگی دندان ها

علاوه بر مشکلاتی مانند اوربایت (که در آن دندان های فک بالا بخشی از دندان های فک پایین را پوشش می دهند) و آندربایت (که در آن دندان های پایین بخشی از دندان های فک بالا را پوشش می دهند)، فشردگی و نامرتبی دندان ها نیز جزء مشکلاتی تحت عنوان “مال اکلوژن” محسوب می شوند. مال اکلوژن اغلب زمینه ی ارثی دارد.

جابجایی فک، اندازه ی غیر عادی دندان ها یا استخوان فک، وجود دندان اضافه در دهان، آسیب به دندان ها در گذشته و شکاف کام و لب از جمله عواملی هستند که موجب فشردگی دندان ها می شوند. اگر اندازه ی مجموع دندان های موجود در هر فک بیشتر از اندازه ی فک باشد دندان ها به صورت فشرده رشد خواهند کرد.

مکیدن شست یا انگشت، فشردن زبان پشت دندان ها، تنفس از راه دهان، آلرژی و آسم، و بلع معکوس از دیگر علل فشردگی دندان ها هستند.

درمان فشردگی دندان ها

فشردگی دندان ها یکی از مشکلات شایع در کودکان و نیز بزرگسالان است. دندان های فشرده و نامرتب را می توان با مداخله ی زود هنگام به سادگی اصلاح کرد. برای درمان فشردگی دندان ها ممکن است نیاز باشد یک یا چند دندان کشیده شوند. دیگر دندان ها را می توان با استفاده از بریس های ارتودنسی صاف و یکدست کرد. با استفاده از این درمان، دندان ها به سمت فضای به جا مانده از کشیده شدن دندان ها جابجا می شوند تا از این طرق هم شکاف به جا مانده از کشیدن دندان ها از بین برود هم دندان ها به راحتی در کنار یکدیگر قرار بگیرند.

اما شرایط هر بیمار متفاوت است و ممکن است همیشه کشیدن دندان نیاز نباشد. مثلاً می توان با استفاده از یکی از ابزارهای متحرک ارتودنسی، ظرف چند ماه یا چند سال، این مشکل را برطرف نمود. متخصص ارتودنسی قادر خواهد بود بهترین روش درمان را به شما ارائه دهد.

نوع درمانی که انتخاب می شود به چند عامل بستگی دارد. از جمله: شدت فشردگی دندان ها، سن بیمار در زمان آغاز درمان و نیز همکاری بیمار در استفاده از ابزار و رعایت بهداشت دهان و دندان ها.

با درمان فشردگی دندان ها، فرد قادر خواهد بود برای یک عمر از سلامت دهان و دندان های خود لذت ببرد.

صرف نظر از دوره ی درمانی که به شما پیشنهاد می شود، مهم است که نوع درمان متناسب با علت بروز مشکل باشد. ابزارهای مورد استفاده برای درمان این مشکل عبارتند از:

بریس ها

بریس ها با کشیدن دندان ها، و در برخی موارد بدون کشیدن دندان ها، قادرند مشکل فشردگی آنها را برطرف سازند و لبخندی زیبا برای شما خلق کنند. بریس ها شامل براکت هایی هستند که به صورت تکی به دندان ها متصل می شوند و نیز سیم کمانی که برای جابجایی دندان ها از طریق براکت ها به دندان ها فشار می آورد.

اینویزیلاین

برای اصلاح فشردگی دندان ها بدون استفاده از بریس ها می توان از اینویزیلاین استفاده کرد زیرا به شما امکان می دهد بدون اینکه کسی متوجه شود شما تحت درمان ارتودنسی قرار گرفته اید به لبخند رؤیایی خود دست یابید. این ابزار برای کسانی ایده آل است که نگران استفاده از بریس های فلزی در مکان های عمومی و اجتماعی هستند.

ریتینر

ریتینرها نیز از جمله ابزارهایی هستند که به اندازه ی بریس ها جلب توجه نمی کنند. این ابزار به صورت سفارشی برای هر فرد ساخته می شود و از سیم و پلاستیک شفافی تشکیل شده است که پس از جراحی یا پس از استفاده از هر گونه ابزار دیگری برای صاف کردن دندان ها، روی دندان ها قرار می گیرد تا آنها را در محل جدید تثبیت کند.

پالاتال اکسپندر یا وسیع کننده ی کام

گرچه ریتینرها بیشتر از سایر ابزارها برای درمان فشردگی دندان ها بدون استفاده از بریس ها کاربرد دارند، اما می توان مشکلات جزئی را با استفاده از وسیع کننده ی کام بر طرف نمود. وسیع کننده ی کام نوعی ابزار ارتودنسی است که به منظور افزایش عرض کام یا سقف دهان به کار می رود. نتیجه ی استفاده از این ابزار ایجاد فضای بیشتر برای قرار گرفتن درست دندان ها در کنار یکدیگر است.

در صورتی که سقف دهان باریک باشد، ممکن است دندانهای دائم فک بالا قادر نباشند به درستی درون فک رشد کنند که می تواند منجر به بروز مشکلات بیشتر و ضرورت استفاده از بریس ها شود.

چرا باید فشردگی دندان ها را برطرف نمود؟

به چند دلیل باید فشردگی دندان ها را برطرف کرد:

• اگر دندان ها و استخوانی که آنها را در بر می گیرد در جای درست قرار داشته باشند، استحکام و دوام همه ی دندان ها افزایش خواهد یافت.
• اگر خیلی زود، در سنین پایین برای درمان اقدام کنید، از درمان های پیچیده در آینده بی نیاز خواهید شد.
• این درمان به اصلاح و ایجاد هماهنگی بین دندان ها، بایت و فک ها کمک می کند.
• پس از درمان، تمیز نگه داشتن فضای دهان و بین دندان ها ساده تر خواهد بود زیرا مسواک زدن آسان می شود، در نتیجه از پوسیدگی دندان ها و پر کردن آنها در آینده بی نیاز خواهید شد.
• اصلاح فشردگی دندان ها به کاهش احتمال بیماری لثه کمک می کند.
• با داشتن دندان های صاف و همراستا لبخند زیباتری خواهید داشت و اعتماد به نفستان بالا می رود.

بند پوشر Band Pusher))

با استفاده از بند پوشر که دارای سر مربعی و دندانه دار است، می توان فشار متعادل و بی خطری به اتصالات بند ارتودنسی وارد کرد، در حالی که دسته ی بزرگ آن اجازه می دهد ارتودنتیست حین کار آن را محکم تر بگیرد. طراحی یک تکه ی آن هم دوام آن را افزایش داده است و اجازه می دهد بتوان آن را به طور کامل استریل نمود.

گیج براکت ستاره ای – فلزی (Boone Bracket Gauge – Metal)

این ابزار یکی از ابزارهای نصب است که به ارتودنتیست اجازه می دهد، طی فرایند نصب براکت روی دندان، هر یک از براکت ها را به دقت تنظیم نماید.

پنس لیگاچور قفل شونده (Locking Ligature Tweezer)

این پنس شبیه پنس استاندارد است که اندکی تغییر داده شده است و دارای یک چفت قفل شونده است که برای قرار دادن الاستیک یا کش پلاستیکی روی براکت، ابزار را در وضعیتی باز قفل می کند. مکانیزم این ابزار به گونه ای است که به راحتی می توان آن را قفل و باز کرد که استفاده ی سریع و آسان آن را ممکن می سازد.

مولار بند سیتر نایلونی (Nylon Molar Band Seater)

نوک دندانه دار و سه گوش این ابزار اجازه می دهد بتوان اتصالات را محکم گرفت در حالی که می توان از دسته ی نایلونی آن به عنوان یک بایت استیک برای قرار دادن راحت و یکنواخت بندها استفاده کرد.

بند پوشر دو سر (Double Ended Band Pusher)

این ابزار دارای دو سر مربعی است که برای هل دادن و قرار دادن بندهای دور دندان های مولر مورد استفاده قرار می گیرد.

بند سیتر (Band Seater)

این ابزار دو سره، از یک سمت دارای یک سر مربعی است که برای هل دادن و قرار دادن بندهای دندان های مولر استفاده می شود، و در سر دیگر دارای یک اسکیلر (جرمگیر) است که برای تمیز کردن یا برداشتن چسب یا سمان کاربرد دارد. ساختار یک تکه ی این ابزار دوام آن را بالا برده و استریل نمودن آن را ساده کرده است. با سر دندانه دار آن نیز می توان اجزاء را محکم گرفت.

بند پوشر / دایرکتور(Band Pusher / Director)

این ابزار دو سره، هم دارای هم دارای ویژگی های یک بند سیتر است و هم لیگاچور دایرکتور.

اسپاچولای دو سر (Double Ended Spatula)

این ابزار از جنس فلز ضد زنگ است و از یک سر آن برای ترکیب کردن و از سر دیگر برای قرار دادن سمان ارتودنسی استفاده می شود.

براکت هولدر “خود قفل شونده” همراه با الاینر (Self-Locking Bracket Holder with Aligner)

این نوع پنس که از جنس فلز ضد زنگ است و دارای ویژگی “خود قفل شونده” است، به صورت معکوس عمل می کند و در سر دیگر خود ابزاری دارد که با قرار دادن آن درون روزنه ی روی براکت، برای تنظیم و صاف کردن براکت در محل خود استفاده می شود.

براکت هولدر (Bracket Holder)

این پنس از فلز ضد زنگ است و به صورت معکوس عمل می کند. نوک باریک و زاویه دار این ابزار به گونه ای طراحی شده است که زیر براکت و باله های گره لوله های باکال می لغزد و می توان براکت ها و لوله های باکال را نگه داشت. این ابزار برای قطعات مینیاتوری یا بسیار ریز ارتودنسی فوق العاده است.

هولدر لوله ی مولار (Molar Tube Holder)

نوک بسیار باریک این ابزار به درون سوراخ سیم لوله ی باکال براکت می لغزد تا بتوان به سادگی آن را کار گذاشت.

براکت پوزیشنر (Bracket Positioner)

براکت پوزیشنر (موقعیت دهنده) که از فلز ضد زنگ است، در چهار مقیاس براکت ها طراحی شده است به گونه ای که برای کاربرد روی دندان های عقب و جلو قابل تنظیم است. سرهای این ابزار تا زاویه ی ۴۵ درجه می چرخند.

نیدل هولدر خمیده (Hollowback Needle Holder)

تنها دو سر کوچک و پر دندانه ی این نوع نیدل هولدر به یکدیگر می رسند که اجازه می دهد به بهترین شکل بتوان گره های الاستیک را گرفت. برای گرفتن سیم لیگاچور توصیه نمی شود از این ابزار استفاده شود.

لیگاچور تایر سریع (Speedy Ligature Tier)

این ابزار برای قرار دادن و بستن سریع و راحت گره لیگاچور روی انواع براکت ها با ابعاد مختلف طراحی شده است. دو سر صاف و صیقلی آن به الاستیک ها آسیب نخواهند زد.

الاستیک ریمور فلزی ضد زنگ (Stainless Steel Elastic Remover)

دو سر این ابزار برای برداشتن چین های (زنجیرهای) الاستیک و گره های لیگاچور کمک کننده هستند. دو سر این ابزار بسیار با دوام هستند.

لیگاچور دایرکتور دو سره (Double Ended Ligature Director)

این ابزار برای فرو دادن یا هل دادن الاستیک ها کاربرد دارد. یک سر خمیده و یک سر راست این ابزار اجازه می دهد اجزاء بریس های ارتودنسی را به راحتی درون دهان قرار داد.

لیگاچور دایرکتور و اسکیلر (Ligature Director and Scaler)

دو سر این ابزار برای فرو دادن، هل دادن و برداشتن الاستیک ها طراحی شده اند. این ابزار نیز از جنس فلز ضد زنگ است.

 

برخی افراد معتقدند داشتن لبخندی زیبا و دندان‌هایی صاف و یکدست بهترین ابزاری است که زیبایی افراد را چند برابر می‌کند، اما همه‌ی افراد آنقدر نسبت به ظاهر دندان‌های خود راضی نیستند که راحت لبخند بزنند. گرچه بریس‌ها اساسا بهترین ابزار برای رفع کجی دندان‌ها هستند، همه‌ی افراد ظاهر فلزی بریس‌های سنتی را دوست ندارند. درمان ارتودنسی از زمان ابداع بریس‌های فلزی تاکنون مسیری طولانی را پیموده است؛

امروزه، درمان‌های کنونی ارتودنسی به گونه‍ای طراحی شده‌اند که چندان آزاردهنده نیستند و به حدی کارایی دارند که بیمار می‌تواند با وجود آنها با اعتماد به نفس بالا به زندگی خود ادامه دهد. گرچه بریس‌های فلزی هنوز هم روشی موثر برای صاف و یکدست نمودن دندان‌ها و دستیابی به لبخندی بی نقص هستند، اما گزینه‌های درمان ارتودنسی برای بزرگسالان اکنون شامل بریس‌های سرامیکی، بریس‌های داخل دهانی (پشت دندانی) و الاینرهای شفاف (مثلا اینویزیلاین) و دیگر ابزارها هستند. اینکه شما به فکر استفاده از بریس‌های سنتی یا روشی جایگزین برای آن هستید، تنها ارتودنتیست این دانش و تجربه و تخصص را دارد که بتواند مناسب‌ترین گزینه‌های درمان را برای شما انتخاب نماید.

چه گزینه‌هایی در اختیار شما هستند؟

بریس‌های سرامیکی

 

بریس‌های سرامیکی کمتر از بریس‌های فلزی استاندارد توجه مخاطب را به خود جلب می‌کنند و دارای براکت‌های شفاف همرنگ دندان هستند که می‌توان به انتخاب، سیم‌های همرنگ دندان نیز استفاده نمود. در حالی که بریس‌های سرامیکی کمتر دیده می‌شوند، عملکرد آنها مشابه عملکرد بریس‌های فلزی استاندارد است و در طی همان مدت زمان، نتایج مشابهی خواهند داشت. این قابلیت آنها باعث شده است در میان افراد بزرگسالی که در پی درمان ارتودنسی هستند، به گزینه‌ای شناخته شده تبدیل شوند.

بریس‌های پشت دندانی

 

بریس‌های پشت دندانی واقعا قابل مشاهده نیستند. این بریس‌ها که به صورت سفارشی ساخته می‌شوند، به جای قرار گرفتن روی دندان‌ها، به سطح داخلی دندان‌ها متصل می‌شوند. بریس‌های پشت دندانی کاملا شخصی هستند و طرح دندان‌های هر فرد را به خود می‌گیرند و این اطمینان را ایجاد می‌کنند که تا حد امکان راحت و موثر هستند. با این حال، از آنجا که بریس‌های پشت دندانی نزدیک زبان قرار می‌گیرند، کمی زمان می‌برد تا فرد به آنها عادت کند، از سوی دیگر بیشتر از بریس‌های عادی روی گفتار و نحوه‌ی غذا خوردن فرد را به طور موقت تحت تاثیر قرار می‌دهند.

الاینرهای شفاف (یا اینویزیلاین)

 

برای مشکلات ارتودنتیک کمتر، یک دوره استفاده از الاینرهای پلاستیکی شفاف می‌تواند جایگزینی برای بریس‌های ثابت باشد. الاینرهای شفاف متحرک واقعا قابل مشاهده نیستند، اما برای نیازهای همه‌ی بیماران مناسب نیستند.

راه‌های دیگر برای پیشگیری از کج شدن دندان‌ها

خوشبختانه، راه‌های دیگری برای صاف و یکدست نمودن دندان‌ها بدون استفاده از انواع ابزارهای ارتودنسی وجود دارد؛ این تنها به نیازهای خاص پزشکی شما بستگی دارد.

از خوابیدن روی شکم بپرهیزید.

فشردگی و همپوشانی رو به داخل دندان‌ها در نتیجه‌ی فشار آرام و رو به داخل دندان‌ها ایجاد می‌شود. یکی از شایع‌ترین علل این مشکل، خوابیدن روی شکم است که وزن زیادی روی صورت فرد قرار می‌دهد و فشار روی به داخل زیادی به دندان‌ها وارد می‌کند. اگر حین خوابیدن روی شکم و صورت خود، بازو یا چیز دیگری را محکم زیر سر خود قرار دهید این فشار بیشتر می‌شود. حتی اگر این حالت خوابیدن مورد علاقه‌ی شما باشد، سعی کنید به پشت یا به پهلو بخوابید تا به تدریج فرم قرار گیری دندان‌هایتان اصلاح شود.

در طول روز از تکیه دادن صورت خود به دستتان اجتناب کنید.

 

بسیاری افراد که برای مدت زمان طولانی در طول روز روی میز کار می‌کنند یا مطالعه می‌کنند، این مشکل نتیجه‌ی شایع وضعیت نامناسب آنها است. زمانی که روی میز رو به جلو قوز می‌کنید و صورت خود را به دست خود تکیه می‌دهید، فشار مداوم زیادی به یک سمت فک وارد می‌شود. این فشار قادر است به تدریج دندان‌ها را رو به داخل کج کند، که در نتیجه منجر به کجی دندان‌ها در یک سمت خواهد شد.

• برای کمک به پیشگیری از این اتفاق، سعی کنید راست بشینید و به پشت تکیه دهید. صاف کردن پایین تنه کمک می‌کند بالا تنه نیز شکل بهتری به خود بگیرد، و از خستگی گردن و تکیه دادن صورت به دست برای رفع خستگی پیشگیری شود.

از مکیدن انگشت یا دیگر عادات دهانی پرهیز کنید.

 

علاوه بر فشار مداوم رو به داخل که منجر به کجی دندان‌ها می‌شود، با وارد آوردن فشار رو به بیرون به دندان‌ها نیز ممکن است موجب کجی دندان‌ها شوید. این اتفاق بیشتر در کودکانی رخ می‌دهد که انگشت خود را به شدت می‌مکند؛ با این حال برخی نوجوانان و بزرگسالان نیز هنوز این عادت را با خود به همراه دارند که باعث فشار رو به جلوی دندان‌ها می‌شود. استفاده از نی، جویدن مداد و خودکار، فوت کردن در آدامس و حباب درست کردن با آن همگی فشاری مشابه مکیدن انگشت را وارد می‌کنند و می‌توانند موجب کجی دندان‌ها رو به جلو شوند. سعی کنید تمام عاداتی که فشار رو به جلو به دندان‌ها وارد می‌کنند را ترک کنید.

• اگر نمی‌توانید استفاده از نی‌ها را متوقف کنید، حداقل سعی کنید نی را به شکلی در دهان خود قرار دهید که به جای فشار وارد کردن به دندان‌ها، در عقب دهان قرار گیرد.

در صورت از دست رفتن یک یا چند دندان، ‌فاصله‌ی بین دندان‌ها را ببندید.

 

گرچه افتادن دندان‌های شیری و باز شدن راه برای رشد دندان‌های دائمی کاملا طبیعی است، اما از دست رفتن و افتادن دندان‌های دائمی در بزرگسالان می‌تواند مشکلات بسیاری در پی داشته باشد، از جمله کج شدن دندان‌ها. بزرگسالان در نتیجه‌ی کشیدن، مشکلات دندانی، حادثه، یا عدم رشد دندان دائمی پس از افتادن دندان شیری ممکن است دندان‌های خود را از دست دهند. فاصله‌ی به جا مانده از دندان از دست رفته، فشار بیشتری به دندان‌های به جا مانده وارد می‌کند، زیرا هنگام جویدن، فشاری که به دندان‌ها وارد می‌شود به صورت نابرابر توزیع می‌شود. این فشار می‌تواند منجر به جابجایی دندان‌ها و کج شدن آنها شود. بستن شکاف با استفاده از بریس‌ها، بریج‌های دندانی، ایمپلنت‌های دندانی، یا دنچرهای پارسیل از جابجایی دندان‌های به جا مانده و کج شدن آنها پیشگیری خواهد کرد.

• حرکت دندان‌ها به سمت فضای خالی به جا مانده از افتادن دندان در نتیجه‌ی روندی طبیعی به نام “حرکت به سمت مزیال دندان” نیز رخ می‌دهد، به این معنا که دندان‌ها این قابلیت را دارند که رو به جلو کج شوند.

در زمان مناسب دندان عقل خود را بکشید.

 

در حالی که برخی مطالعات حاکی از آن است که در صورتی که اجازه دهید دندان عقل در دهان باقی بماند و آن را نکشید، هیچ مشکلی برای دندان‌ها ایجاد نخواهد شد و موجب فشردگی آنها نخواهد شد، این حقیقت در مورد همه صدق نمی‌کند. چنانچه دندان عقل شما در موقعیتی رشد کند که با آنچه باید باشد متفاوت است، یا قبل از بیرون آمدن آنها دندان‌های شما فشرده باشند، دندان عقل قادر خواهد بود به سرعت موجب جابجایی دندان‌های دیگر شود.

• مراجعه‌ی منظم به دندانپزشک و گرفتن عکس رادیوگرافی با اشعه‌ی ایکس از دهان و فک در مراحل اولیه، احتمال بروز فشردگی دندان‌ها را نشان خواهند داد و باید با تشخیص دندانپزشک دندان عقل شما کشیده شود. تاخیر در کشیدن دندان عقل تنها منجر به بروز درد (شامل عفونت و دشواری در جویدن) و احتمالا، کج شدن دندان‌ها خواهد شد.