عوارض از دست رفتن زود هنگام دندان شیری

آسیب به دندان در سنین خردسالی می‌تواند منجر به از دست رفتن زود هنگام دندان شیری در نتیجه‌ی لق شدن یا بیرون آمدن از حفره‌ی دندان شود. از دست رفتن زود هنگام دندان‌های شیری می‌تواند عوارض بسیاری در پی داشته باشد.

لطمه به زیبایی و کاهش کیفیت زندگی

از دست رفتن زود هنگام دندان شیری

آسیب‌های به دندان‌ها می‌تواند تصویر شخص از چهره‌ی خود را تخریب کند و کیفیت زندگی او را تحت تاثیر قرار دهد. نازیبا شدن ظاهر دندان کودکان پیش از دبستان معمولا در نتیجه‌ی آسیب به دندان‌های شیری جلوی فک بالا، شکستن، جابجایی، از دست رفتن زود هنگام یک یا چند دندان پیش و یا پوسیدگی است.

بروز مشکلات گفتاری

بر اساس مطالعات صورت گرفته ارتباط مستقیمی بین رشد دندان‌ها، بویژه دندان‌های جلو و پیشرفت در گفتار وجود دارد. کودکانی که دندان‌های جلوی فک بالای خود را در اوایل خردسالی در اثر پوسیدگی از دست می‌دهند در روند یادگیری نحوه‌ی ادای حروف و کلمات با مشکل مواجه می‌شوند. هر چه دندان‌ها در سنین پایین‌تر از دست بروند، مشکلات گفتاری حادتری بوجود می‌آیند.

عدم انسجام قوس دندانی (از دست رفتن فضای بین دندان‌ها)

از دست رفتن زود هنگام دندان شیری

زمانی که دندان‌های شیری آسیب دیده زودتر از موعد از دست بروند، نگرانی عمده‌ای که بروز می‌یابد، احتمال از دست رفتن فضای بین دندان‌های مجاور در نتیجه‌ی لغزش و جابجایی آنها به سمت محل دندان از دست رفته است.

از دست رفتن فضای بین دندان‌ها می‌تواند در مرحله‌ی رشد دندان‌های شیری، در مرحله‌ی واسط دندانی (مرحله‌ای که تعدادی از دندان‌های دائمی و نیز تعدادی از دندان‌های شیری در دهان هستند) و نیز در مرحله‌ی رشد دندان‌های دائمی اختلال ایجاد نماید. از جمله این مشکلات عبارتند از رشد با تاخیر دندان دائمی جایگزین یا رشد آن در جای نامناسب که می‌تواند منجر به بروز مال اکلوژن شود. حتی اگر فضای بین دندان‌ها حفظ شود، از دست رفتن زود هنگام دندان‌های شیری می‌تواند زمان و مسیر رشد دندان‌های دائمی جایگزین را تحت تاثیر قرار دهد. بر اساس تحقیقات صورت گرفته این سه حالت برای فضای خالی به جا مانده از دندان از دست رفته وجود دارد:

1. تنها در صورتی که پیش از رشد دندان‌های نیش شیری دندان‌های جلوی فک بالا و پایین از دست رفته باشند، فاصله‌ی بین آنها باید حفظ شود. زیرا دندان‌های نیش، دندان‌های جانبی پیش را به سمت مزیال فشار می‌دهند و فضای خالی را پر می‌کنند.
2. فضای خالی به جا مانده از افتادن دندان‌های نیش باید حفظ شود تا از تغییر محل خط وسط دندان‌ها جلوگیری شود.
3. اگر پس از رشد دندان‌های نیش، دندان‌های شیری وسط فک بالا پیش از موعد از دست بروند، حفظ فضای به جا مانده ضروری نیست زیرا قوس دندانی پایین درون قوس دندانی بالا قرار دارد و فضای از دست رفته با رشد دندان‌های دائمی مجددا باز می‌شود.

از دست رفتن زود هنگام دندان شیری

بروز مشکل در بیرون آمدن و رشد دندان‌های دائمی جایگزین

آسیب به دندان‌های دائمی جایگزین

از دست رفتن زود هنگام دندان شیری

از دست رفتن زود هنگام دندان شیری جلو می‌تواند برای دندان‌های دائمی جایگزین آنها مشکل ایجاد نماید. شکست تاج و ریشه‌ی دندان، خروج دندان از حفره و جابجا شدن دندان نیز ممکن است نیاز به کشیده شدن دندان داشته باشند. اما این نوع از دست رفتن دندان شیری خطر فوری برای دندان‌های دائمی ندارد. هر چه کودک حین از دست رفتن دندان دائمی کم سن‌تر باشد شدت آسیب به دندان دائمی جایگزین بیشترخواهد بود. کنده شدن دندان‌های شیری می‌تواند منجر به تغییر رنگ مینای دندان، هایپوپلازی (رشد ناکامل عضو) دندان دائمی جایگزین، بروز مشکل در رشد دندان، دیلاسریشن تاج یا ریشه‌ی دندان (نوعی اختلال که در آن تاج و ریشه‌ی دندان رابطه‌ی خطی خود را از دست می‌دهند مثلا در اثر فشار یا ترومای وارده با دندان در حین رشد، تاج روی ریشه انحراف یا چرخش پیدا می‌کند)، کنده شدن جوانه‌ی دندان دائمی جایگزین شود. تغییر رنگ مینای دندان به رنگ‌های سفید یا زرد، خواه با هایپوپلازی مینای دندان باشد یا بدون آن، شایع‌ترین نقصی است که پس از افتادن دندان شیری پیش از موعد، در دندان‌های دائمی جایگزین مشاهده می‌شود.

از دست رفتن زود هنگام دندان شیری

کج شدن و تاخیر در رشد دندان‌های دائمی جایگزین

از دست رفتن زود هنگام دندان شیری می‌تواند منجر به تغییر وضعیت دندان‌های دائمی جایگزین به شکلی نامناسب شود. علت این عارضه، عدم هدایت مسیر رشد دندان دائمی یا منحرف شدن جوانه‌ی در حال رشد دندان از مسیر رشد در اثر حادثه است. اگر دندان‌های شیری در سنین خردسالی از دست بروند، رشد دندان‌های دائمی جایگزین آن با تاخیر خواهد بود.

از دست رفتن زود هنگام دندان شیری

بروز یا ترک عادات دهانی

از دست رفتن زود هنگام دندان شیری جلوی دهان می‌تواند تاثیری حاد یا مزمن روی آغاز، توقف، یا تداوم عادات غیر غذایی دهانی در دوران کودکی داشته باشد، از جمله استفاده از پستانک، مکیدن انگشت شست، یا فشار زبان به دندان‌ها. کودکی که به مکیدن پستانک یا انگشت عادت دارد، طی دوره‌ی حاد بهبود پس از افتادن دندان شیری جلو در اثر حادثه، ممکن است به علت بروز ناراحتی یا تغییر محیط دهان، تداوم عادت مکیدن برایش دشوار باشد. از دست رفتن زود هنگام یک یا چند دندان شیری از جمله عوامل بروز عادت فشردن زبان به پشت دندان‌ها است.

بروز مشکل در جویدن

آسیب به دندان‌ها می‌تواند منجر به از دست رفتن ناگهانی دندان شود اما پوسیدگی قبل از کشیدن دندان معمولا با خود عفونت، درد و دشواری در جویدن را به همراه دارد. در واقع کشیدن دندان می‌تواند درد و ناراحتی ناشی از جویدن را کاهش دهد در نتیجه نحوه‌ی غذا خوردن را بهبود بخشد.