آیا ارتودنسی فقط برای یک فک امکان پذیر است؟

ارتودنتیست ها، اغلب باید درخواست های شخصی بیماران خود را با آنچه می دانند مناسب ترین شکل درمان است، بسنجند. این امر بویژه در شرایطی صدق می کند که فردی درخواست بریس های سریع یا ارتودنسی تک فکی را دارد که در آن ابزارها فقط برای یکی از قوس دهانی دندانی، و معمولاً فک بالا استفاده می شوند. اما استفاده از ابزارهای ارتودنسی به صورت تک فکی تنها در شرایط خاص انجام می شود.

برای حرکت دندان هایی که مشکل خاصی دارند.

بسیاری از بیماران ارتودنسی درخواست درمان تک فکی را دارند، زیرا آنها فقط می خواهند بریس ها روی دندان های جلوی فک بالای آنها قرار بگیرند. آنها احساس می کنند ممکن است با انجام این راهکار درمان راحت تر، مقرون به صرفه تر و سریع تری داشته باشند.

در حالی که تنها در مواردی این جایگزین ممکن است مناسب باشد که حرکت جزئی دندان تنها چیزی باشد که لازم است. به عنوان مثال، یک دیاستم (فاصله) جزئی بین دندان های پیشین مرکزی می تواند بسته شود، که بعلاوه اوربایت خفیف را نیز کاهش می دهد. با فرض اینکه بیمار از نتایج زیبایی شناختی (و ارتودنتیست از روابط اکلوزال) راضی باشد، این نوع درمان جایگزین ممکن است گزینه ای قابل انجام باشد.

فشردگی خفیف، همپوشانی دندان ها یا عود ارتودنسی نیز ممکن است بر اساس مورد با ارتودنسی تک فک به اندازه کافی درمان شود.

آیا ارتودنسی فقط برای یک فک امکان پذیر است؟

دوره واسط دندانی

بیماران خردسالی که تحت درمان های “فاز ۱” یا مداخله گر قرار دارند، از جمله افرادی هستند که به درمان تک فک نیاز دارند. این معمولاً به دلیل بلوغ فیزیکی آناتومی دهان، رشد دندان ها یا مراحل رویش است. در چنین مواردی، درمان های تک فک می توانند زمینه سازی برای درمان های پیچیده تر فاز ۲ در آینده را مؤثرتر کنند.

تعیین اینکه “آیا درمان تک فک درست است یا خیر”، ممکن است تنها به دلیل آناتومی دهان بیمار، تصمیم ساده ای باشد.

چه زمانی نباید از بریس ها به صورت تک فک استفاده کرد؟

در صورتی که دندان های فک های بالا و پایین به درستی روی یکدیگر قرار نگیرند، تنها کارهای زیادی وجود دارند که می توانند برای همترازی کلی دندان ها انجام شوند. اگر بیمار از گذاشتن بریس روی قوس دندانی مقابل خود اجتناب کند، درمان تک فک می تواند منجر به اپن بایت، کراس بایت یا شکست در اصلاح اوربایت شود. با گذشت زمان، این ممکن است منجر به سایش اکلوزال، شکستگی ترمیم دندانی، یا اختلال مفصل فکی گیجگاهی شود.

درک این موضوع برای یک متخصص دندانپزشکی آسان است، اما ممکن است بیمار نتواند به این درک برسد. یک تشبیه خوب، مقایسه درمان تک فک با پیچاندن درب روی شیشه، تنها با نگه داشتن درب است. تناسب نهایی چیزی نخواهد بود که باید داشته باشد، اگر روی شیشه و درب آن یک “گیره” داشته باشید، همانطور که اگر همزمان روی هر دو قوس دندانی بالا و پایین بریس داشته باشید.

در مورد نگرانی بیمار برای قرار گرفتن تحت درمان “تنها تک فکی” بحث کنید.

بسیاری از بیماران تصور می کنند که اگر از متخصص ارتودنسی خود درخواست کنند که “بریس ها را فقط روی دندان های فک بالای آنها قرار دهد” ۵۰ درصد هزینه کلی درمان ارتودنسی آنها کاهش پیدا خواهد کرد. شما دانش یک متخصص را ندارید که بتوانید این ارزیابی را انجام دهید.

اگر بیمار برای پذیرش یک طرح جامع درمان ارتودنسی تردید دارد، پی ببرید که آیا پرسشی دارد یا به درک بهتر جنبه های این طرح نیاز دارد. اطلاعات مالی را از قبل ارائه دهید، زیرا برخی از افراد ممکن است خجالت بکشند که بپرسند، و به نظر می رسد به همین دلیل برای شروع درمان تردید می کنند.

اگر مکالمه به سمت “قرار گرفتن بریس ها روی یک قوس دندانی بسیار ارزان تر خواهد بود” تغییر جهت داد، بحث را به این نتیجه برسانید که تفاوت قیمت قابل توجهی بین درمان جامع (فک بالا و پایین) و درمان تک فک وجود ندارد و دلیل آن را توضیح دهید. این اطلاعات باید تحت هر شرایطی که بیمار درخواست درمان تک فک دارد ارائه شوند.

آیا ارتودنسی فقط برای یک فک امکان پذیر است؟

سیم های کمانی “سوپرالاستیک” و الاینرهای شفاف

برندهای مدرن ارتودنسی شروع به هدف قرار دادن این بازار با سیستم های دارای طراحی ویژه کرده اند که از بیومکانیک های بهینه سازی نیرو برای درمان تنها یک فک استفاده می کنند. اگر اتصالات، رابر بندها، TAD ها یا سایر ملزومات اساساً برای شرایط خاص الزامی نیستند، یک الاینر شفاف یا سیستم سیم کمانی سوپر پلاستیک ممکن است این کار را انجام دهد.

تجزیه و تحلیل اضافی برای برقراری تماس نهایی

با تجزیه و تحلیل سفالومتری دیجیتال که توسط متخصصان رادیوگرافی انجام می شود، این امکان فراهم می شود تا دقیق ترین و کارآمدترین روش درمان ارتودنسی برای بیمار طراحی و اجرا شود. در مواردی مانند درمان تک فک که ممکن است جویای نظر متخصص دوم شوید، خواندن سفالومتری دیجیتال را می توان در یک بازه زمانی اثربخش و بدون ارجاع بیمار به جای دیگر یا کاهش بهره وری انجام داد.

تعیین گزینه های شما

یکی از مبانی طراحی درمان و ارائه مورد، ارائه تمام گزینه های قابل انجام برای درمان نگرانی های بیمار و ارزیابی مزایای هر کدام به بیمار است. برای ارتودنتیست هایی که تمایل دارند جهت گیری خاصی نسبت به موارد ارتودنسی تک فک داشته باشند، وقتی این گزینه نادیده گرفته می شود، ممکن است تشویق بیمار به پذیرش طرح مراقبتی دشوار باشد.

دانستن این موضوع که بیمار هر درمانی غیر از درمان تک فک را رد می کند، باید در برابر اینکه آیا درمان به جای سودمند بودن مضر است یا خیر، ارزیابی شود. مطمئناً، ممکن است ارجح ترین روش درمانی نباشد- بخصوص اگر در حال طراحی دوره درمان برای خود یا فرزندتان بوده اید- اما اگر این تنها چیزی است که بیمار مایل به در نظر گرفتن آن است، باید آن را در نظر داشت.

آیا ارتودنسی فقط برای یک فک امکان پذیر است؟

آیا زمان آن رسیده که خارج از عرف فکر کنیم؟

در دندانپزشکی، فناوری و درمان ها می توانند از یک دهه تا دهه دیگر به طور قابل توجهی تغییر کنند. آنچه در دانشگاه به ما آموزش داده می شود، ممکن است پس از گذشت چند سال کاملاً منسوخ شود و مطالعات جدید یافته های تحقیقات بالینی جدیدتر را نشان دهند. وقتی صحبت از درمان تک فک به میان می آید، بسیار مهم است که با ذهنی باز وارد فرآیند طراحی درمان شوید. با توجه به ماهیت مورد به مورد بیماران به طور کلی، استثناءهایی وجود دارد که ارزش در نظر گرفته شدن دارند.

اگر یک ارتودنتیست در درمان تک فکی تازه کار است، باید سعی کند با متخصصین همکار که می توانند در طراحی درمان این مورد، در طول مراحل تشخیص اولیه و ارزیابی کمک کنند، مشورت کند؛ به این ترتیب می توانید از ابتدای درمان از مثبت بودن نتیجه درمان اطمینان حاصل کنید.

متخصصان ارتودنسی همه گزینه ها را در نظر می گیرند

ارتودنتیست شما با استفاده از تصاویر دیجیتال رادیوگرافی سفالومتری با اشعه ایکس می تواند وضعیت بیمار را به طور مؤثر ارزیابی کند، تا حین طراحی درمان، تمام اطلاعات را در اختیار داشته باشد. این امر باعث صرفه جویی در زمان ارزشمند شما می شود بدون اینکه کیفیت مراقبتی که به شما ارائه می شود به خطر بیفتد.