برای افرادی که بایت آنها با مشکلات شدیدی مواجه است و استخوان فک آنها صاف نیست، ممکن است درمان ارتودنسی با استفاده از براکت های سنتی به تنهایی برای دستیابی به لبخند عالی و بی نقصی که بیمار در پی آن است کافی نباشد. اگر شما یکی از این افراد هستید ممکن است ارتودنتیست به شما پیشنهاد دهد برای مشاوره یک مرتبه به جراح فک و صورت مراجعه نمایید تا در کنار صاف شدن دندان ها، با شما راجع به اصلاح وضعیت استخوان فک نیز صحبت کند.

جراحی فک و ارتودنسی

جراحی فک و ارتودنسی

 

جراحی فک چیست؟

جراحی اصلاحی فک، یا جراحی ارتوگناتیک، عموماً برای اصلاح مشکلات غیر عادی استخوان فک انجام می شود. هدف این جراحی صاف کردن مجدد استخوان ها است تا نحوه عملکرد آنها را تحت تأثیر قرار دهد. با این حال، نتایج آن می تواند شامل بهبود ظاهر چهره نیز باشد.

جراحی فک زمانی گزینه مناسب است که مشکلات بایت آنقدر برجسته هستند که نمی توان آنها را با کمک براکت های ارتودنسی به تنهایی اصلاح نمود. بسته به وضعیت بیمار، ممکن است استفاده از براکت های ارتودنسی در طول درمان جراحی یا بعد از آن ضروری باشد. ارتودنتیست با همکاری جراح فک و صورت قادر خواهد بود طرح درمان مناسب شما را آماده و اجرا نماید.

چه زمانی باید جراحی فک را انجام داد؟

اغلب، جراحی فک در کنار درمان ارتودنسی انجام می شود. با این حال، بر اساس سن بیمار ممکن است استثناءهایی هم وجود داشته باشد. جراحی فک برای بیمارانی که روند رشد استخوان های آنها هنوز به اتمام نرسیده است مناسب نیست. این اتفاق معمولاً در دختران در سنین بین ۱۴- ۱۶ سال، و در پسران در سنین ۱۷- ۲۱ سال رخ می دهد.

هدف از انجام جراحی فک

جراحی فک می تواند به حل مشکلات زیر کمک کند:

  • کاهش ساییدگی شدید دندان ها که می تواند به شکستن یا از دست رفتن دندان ها منجر شود؛
  • درمان دشواری بستن فک، از جمله عدم توانایی فرد در بستن کامل دهان؛
  • کاهش بوی بد مزمن دهان؛
  • اصلاح اپن بایت، که عبارت است از فاصله زیاد بین دندان های بالا و پایین، زمانی که دهان بسته است؛
  • اصلاح عدم تناسب صورت (آسیمتری) از زاویه روبرو؛
  • بهبود عمل جویدن و گاز زدن؛
  • افزایش سهولت قورت دادن غذا؛
  • بهبود مشکلات گفتاری و صدای فرد؛
  • افزایش راحتی در بستن لب ها روی دندان ها؛
  • اصلاح عقب رفتگی فک یا چانه؛
  • اصلاح جلوآمدگی فک؛
  • اصلاح مشکلات ناشی از آسیب های صورت و نقص های مادرزادی؛
  • کاهش درد ناشی از اختلالات مفاصل فکی- گیجگاهی و دیگر مشکلات فک؛
  • بهبود مشکلات ناشی از انسداد آپنه خواب

ارتودنتیست، دندانپزشک، و جراح فک و صورت در قالب یک تیم، طرح درمان بیمار، شامل اصلاح اختلال و نقص فک، صاف بودن دندان ها و دیگر مشکلات عادی دندان ها را مشخص خواهند کرد.

جراحی فک و ارتودنسی

جراحی فک و ارتودنسی

درمان ارتودنسی چقدر طول خواهد کشید؟

باید بدانید که در اکثر موارد، جراحی فک به عنوان درمان کمکی و همراه درمان ارتودنسی، و نه به جای آن، انجام می شود. اصلاح مشکلات مربوط به صاف بودن استخوان ها موجب نخواهد شد دندان ها به جای درست خود جابجا شوند. برای این منظور باید از براکت های ارتودنسی نیز استفاده شود.

آیا جراحی فک خطرناک است؟

در صورتی که جراحی فک توسط یک جراح مجرب انجام شود، عموماً هیچ خطری ندارد. با این حال، مانند هر جراحی دیگری، جراحی فک نیز خطرات احتمالی خود را دارد. در صورتی که ارتودنتیست و جراح شما پیشنهاد دهند که باید تحت جراحی قرار بگیرید، حتماً محاسبه کرده اند که فواید انجام این جراحی از مشکلات احتمالی آن بیشتر خواهد بود. شایع ترین مشکلات همراه با این جراحی عبارتند از خونریزی، عفونت و آسیب به اعصاب.

پس از جراحی، ممکن است ناراحتی های موقت، مثل درد و تورم، دشواری در جویدن و قورت دادن غذا داشته باشید و شاید زمانی طول بکشد تا به ظاهر جدید چهره خود عادت کنید.

چه انتظاری باید از جراحی فک داشت؟

جراحی فک معمولاً داخل دهان انجام می شود، در نتیجه وجود اسکار بخیه ی قابل مشاهده، بسیار نادر خواهد بود. جراح از داخل دهان استخوان های فک را برش می دهد و آنها را به محل درست خود جابجا می کند- و با استفاده از پیچ، پلیت، و سیم یا بندهایی که برای قرار گرفتن داخل استخوان بی خطر هستند، آنها را محکم می کند.

در برخی موارد، ممکن است نیاز باشد جراح به فک، استخوان اضافه کند. این استخوان را می توان از دیگر قسمت های بدن خود بیمار مانند لگن یا پاها تأمین کرد. در دیگر موارد، جراح استخوان موجود را تغییر شکل خواهد داد تا متناسب تر باشد.

این جراحی ممکن است روی فک بالا، فک پایین، هر دو، یا چانه انجام شود.

جراحی فک بالا

جراحی فک بالا عموماً برای اصلاح موارد زیر انجام می شود:

  • جلو آمدگی دندان های فک بالا در نتیجه صاف نبودن استخوان؛
  • مشخص بودن تعداد زیاد یا تعداد اندک دندان ها حین لبخند زدن؛
  • کراس بایت؛
  • رشد بیش از حد استخوان در بالای دندان های مولر (آسیای بزرگ) که معمولاً موجب زاویه دار شدن چهره می شود؛
  • رشد بیش از حد قسمت میانی صورت (هایپوپلازی صورت).
جراحی فک و ارتودنسی

جراحی فک و ارتودنسی

 

در طول جراحی فک بالا، جراح استخوان بالای دندان ها را برش خواهد داد تا جایی که بتوان کل سقف دهان و دندان های بالا را به عنوان یک واحد مجزا جابجا کرد. سپس موقعیت آن را تنظیم می کند تا جایی که هماهنگ با دندان های فک پایین شود. با انجام این جراحی، ممکن است اصلاح وضعیت دندان ها باز هم به درمان ارتودنسی نیاز داشته باشد.

جراحی فک و ارتودنسی

جراحی فک و ارتودنسی

جراحی فک پایین

جراحی فک پایین که تحت عنوان مندیبل استئومی نیز شناخته می شود، اساساً به منظور اصلاح فک پایین انجام می شود که یا رو به بیرون یا فرو رفته است. طی این فرایند، جراح پشت دندان های مولر را از بالا تا پایین برش می دهد تا فک را به سمت عقب یا جلو جابجا کند. تا زمانی که استخوان بهبود پیدا کند پلیت ها و پیچ های کوچک آن را در جای خود ثابت نگه می دارند.

جراحی فک و ارتودنسی

جراحی فک و ارتودنسی

جراحی چانه

با انجام جراحی چانه یا همان جنیوپلاستی می توان چانه ای که به شکل غیر عادی کوچک است را درمان کرد. جراح قسمتی از استخوان چانه را از قسمت جلوی آن برش می دهد، و آن را به سمت جلو جابجا می کند و با پیچ آن را در جای خود ثابت می کند.

مراقبت های پس از جراحی فک

بهبود اولیه فک حداقل شش هفته طول خواهد کشید، اما بهبود کامل آن نیاز به زمان بیشتری خواهد داشت- اغلب بیشتر از ۱۲ هفته طول خواهد کشید. در طول این زمان، پزشک از شما می خواهد مراقبت های زیر را انجام دهید:

  • رعایت بهداشت دهان به منظور کاهش احتمال عفونت؛
  • محدود کردن رژیم غذایی به غذاهای نرم و پرهیز از خوراکی های جویدنی، چسبناک یا ترد و خشک؛
  • پرهیز از مصرف تنباکو؛
  • پرهیز از انجام حرکت شدید.

بسیاری از افرادی که قصد دارند تحت درمان ارتودنسی قرار بگیرند سؤالات زیادی به ذهنشان می رسد که اگر پاسخ داده شوند با خیال راحت تر می توانند درمان خود را آغاز و دنبال نمایند. شاید اینجا برای شروع خوب باشد، تا حتی شده تعدادی از پاسخ های شما را پاسخ دهیم.

نکاتی که باید قبل از آغاز درمان ارتودنسی بدانید

نکاتی که باید قبل از آغاز درمان ارتودنسی بدانید

با یک جلسه مشاوره رایگان ارتودنسی آغاز کنید.

هر بیمار شرایط متفاوتی دارد و با تشخیص دوست و آشنا نمی تواند پیش بینی کند چه روش درمانی نیاز دارد. بهترین راه برای فهمیدن اینکه چه روش درمانی برای شما نیاز است، گرفتن وقت مشاوره از یک ارتودنتیست است که بسیاری از ارتودنتیست ها این کار را همیشه، یا دوره ای به صورت رایگان انجام می دهند. اگر نمی دانید خودتان یا کودکتان به بریس و براکت نیاز دارید یا نه، بهتر است با گرفتن وقت مشاوره ارتودنسی درمان را آغاز کنید. اینها سؤالاتی هستند که باید در این جلسه مشاوره از ارتودنتیست خود بپرسید:

  • از ارتودنتیست بپرسید علاوه بر صاف شدن دندان ها، مشکلات بایت نیز بر طرف خواهند شد.
  • از او بخواهید در صورت امکان تصاویر دندان های بیمارانی که شرایطشان مشابه شما بوده است را قبل و بعد از درمان به شما نشان دهد.
  • بپرسید درمان ارتودنسی چه تأثیری روی ظاهر چهره خواهد داشت.
نکاتی که باید قبل از آغاز درمان ارتودنسی بدانید

نکاتی که باید قبل از آغاز درمان ارتودنسی بدانید

سن شما مهم نیست.

نیاز نیست حتماً در رده سنی خاصی باشید تا بتوانید از خدمات درمان ارتودنسی استفاده نمایید. در واقع درمان ارتودنسی می تواند برای بیماران در همه سنین مفید باشد. اما عاقلانه آن است که درمان در سنین پایین تر آغاز شود زیرا طول درمان کوتاه تر خواهد بود، در عین حال به راحتی از نتایج بهتری برخوردار خواهید شد.

هدف تنها صاف کردن دندان ها نیست.

شاید تصور شود که براکت ها تنها با هدف صاف کردن دندان ها استفاده می شوند، در حالی که این تنها یکی از اهداف استفاده از بریس ها است و تنها هدف نیست. به همین دلیل در جلسه ای که برای مشاوره مراجعه می کنید، ارتودنتیست دهان، دندان ها و فک را از جنبه های مختلفی مورد بررسی قرار می دهد و سؤالات زیادی از شما می پرسد. مثلاً اینکه در استخوان فک خود احساس درد دارید؟ آیا تاکنون مشکلاتی مانند خونریزی لثه داشته اید؟ آیا هیچ یک از دندان های  شما لق هستند یا تکان می خورند؟ ارتودنتیست دلایل خوبی برای مطرح کردن این سؤالات دارد، بنابراین بهترین پاسخ را بدهید. صبور باشید، زیرا ارتودنتیست دهان را برای بررسی فشردگی دندان ها،  شکاف در خط لثه، و نهفتگی دندان ها مورد بررسی قرار خواهد داد.

ممکن است بایت شما نیز نیاز به اصلاح داشته باشد.

علاوه بر مشخص نمودن اینکه دندان ها صاف هستند یا خیر، ارتودنتیست چک می کند تا ببیند آیا بایت نیز سالم است. “بایت” با قرار دادن دو فک بالا و پایین روی یکدیگر و سپس بازکردن مجدد آنها اتفاق می افتد. با انجام این کار، دو ردیف دندان باید با یکدیگر تماس داشته باشند، اما نباید ساییدگی و فشردگی در آنها وجود داشته  باشد. به همین ترتیب، نباید هیچ شکاف بزرگی بین دندان های بالا و پایین وجود داشته باشد.

این بخش مهمی است که می توان اطمینان حاصل نمود که دهان عملکردی صحیح دارد. مسائل مربوط به بایت اگر درمان نشوند می توانند منجر به سر دردهای مربوط به اختلالات فکی- گیجگاهی و مشکلات مربوط به جویدن و حرف زدن شوند. به همین دلیل، به خاطر داشته باشید که جلسات ارتودنسی تنها برای تصمیم گیری راجع به استفاده از برس ها نیستند. این جلسه به منظور بهبود کوچکترین مشکلات در کوتاه ترین زمان  ممکن و مشکلاتی است که مورد توجه قرار نمی گیرند اما می توانند به یک چالش بزرگ تبدیل شوند.

نکاتی که باید قبل از آغاز درمان ارتودنسی بدانید

نکاتی که باید قبل از آغاز درمان ارتودنسی بدانید

برای استفاده از بریس یا براکت های نامرئی اصرار نداشته باشید.

امروزه دندانپزشکی مدرن در حال پرداختن به بیمارانی است که واقعاً توجهی به روند درمان و توصیه های پزشک خود ندارند. معمولاً آنها می خواهند ابزار ارتودنسی آنها توجه مخاطب را به خود جلب نکند، یا در واقع قابل مشاهده نباشد. هرچند این انتظار قابل درک است- و نوع خاصی از “براکت های نامرئی” هم وجود دارند- اما همیشه گزینه مناسبی نیستند. براکت های نامرئی به گونه ای طراحی شده اند که متناسب با دندان ها باشند و روی آنها قابل مشاهده نباشند، به همین دلیل بیشتر در بین نوجوانان شناخته شده هستند. با این حال، تنها درصد کمی از بیماران با براکت ها و الاینرهای پلاستیکی سازگار هستند.

شاید دشوار باشد که بتوان به یک بیمار، مخصوصاً بیمار جوان گفت که همیشه “زیباترین” گزینه بهترین گزینه نیست، و اینکه نتایج نهایی مهم تر هستند. در صورتی که درمان پیشنهادی پزشک خود را بپذیرید، قرار است در دراز مدت صاحب دندان هایی صاف تر، دهانی سالم تر، و لبخندی زیباتر شوید. اگر روی گزینه ای اصرار داشته باشید که برای شما مناسب نیست، ممکن است در نهایت باز هم مجبور به استفاده از براکت های فلزی شوید و در واقع مجبور باشید دو مرتبه از بریس ها استفاده نمایید.

هزینه درمان ارتودنسی متفاوت خواهد بود.

خبر بد اینکه بریس های ارتودنسی واقعاً ارزان نیستند. آنها می توانند گزینه های گرانی باشند، اما از آنجا که استفاده از آنها ضروری است، طرح های دندانپزشکی و برنامه های پرداخت مختلفی وجود دارند تا در پرداخت هزینه ها به بیمار کمک کنند. نکته مهم این است که بدانید هزینه ها به شدت متفاوت هستند. سن بیمار، اینکه بیمار مشکلات دیگری دارد یا خیر، و بسیاری مسائل دیگر  روی هزینه ها تأثیر دارند.

طول درمان تقریباً دو سال است.

درمان معمولاً دو سال طول می کشد، اما برای هر شخصی به کارهایی بستگی دارد که نیاز است برای صاف شدن دندان ها و اصلاح وضعیت بایت او انجام شود. روش های مختلفی هستند که می توان برای صاف شدن سریع دندان ها انجام داد، اما معمولاً این روش ها توصیه نمی شوند مگر اینکه واقعاً بیمار کاملاً سالم باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید با ارتودنتیست خود مشورت نمایید،  اما بهتر است از قبل بدانید که ممکن است نیاز باشد درد بیشتری تحمل کنید. این روش های فوری معمولاً شامل یک جراحی جزئی هستند. با استفاده از این روش ها دندان ها پس از حدود شش ماه صاف خواهند شد، اما فرایند بهبود دردناک خواهد بود. به همین دلیل، ارتودنتیست تمام تلاش خود را خواهد کرد تا شما را متقاعد کند راحت ترین مسیر را پیش رویتان بگذارد. اگر اصرار دارید سرعت روند فرایند درمان را افزایش دهید و حاضرید مسئولیت عوارض جانبی و خطرات آن را قبول کنید، می توانید هر یک از ابزارهایی که دوست دارید را انتخاب کنید.

تغییر ارتودنتیست در میانه روند درمان هزینه اضافی در بر دارد.

گاهی اوقات در اواسط دوره درمان ارتودنسی ممکن است بیمار مجبور باشد ارتودنتیست خود را تعویض کند. این موقعیت به شرایط بیمار بستگی دارد، مثلاً ممکن است قصد نقل مکان داشته باشد. اگر چنین موقعیتی پیش بیاید و مجبور به انجام آن باشید، باید هزینه آن را نیز بپردازید. به همین دلایل است که پیش از آغاز درمان باید ارتودنتیست خود را با دقت انتخاب کنید.

درمان ارتودنسی موفق می تواند موجب تغییر زندگی شود. کودکان یا افراد بزرگسالی که معتقدند دندان های آنها نازیباست ممکن است اعتماد به نفس خود را از دست دهند و از لبخند زدن، خندیدن و حرف زدن خودداری کنند. کودکان ممکن است از مصخره شدن توسط اطرافیان هراس داشته باشند. یکی از مطالعات مجمع دندانپزشکان آمریکا نشان می دهد که “لبخند زدن” رتبه اول در ویژگی های فیزیکی را دارد که نوجوانان و افراد  بزرگسال از آن ناراضی هستند. نارضایتی و ناراحتی از وضعیت دندان ها می تواند روی زندگی اجتماعی و نیز امید به زندگی در فرد تأثیر گذار باشد- اما هیچ دلیلی وجود ندارد که سال ها لبخندی که از آن ناراضی هستید را تحمل کنید. یک ارتودنتیست مجرب قادر است با استفاده از براکت ها و بریس های ارتودنسی لبخندی زیبا برای شما خلق کند. با این حال برخی برداشت های اشتباه و نیز خطاها هستند که حین استفاده از بریس ها باید از آنها اجتناب کرد.

اشتباهات بزرگ در خصوص درمان ارتودنسی

اشتباهات بزرگ در خصوص درمان ارتودنسی

جستجو برای استفاده از ارزان ترین درمان

شاید شما هم این ضرب المثل را شنیده باشید که “هر چقدر پول بدی آش میخوری”. قیمت نباید همیشه عاملی باشد که روی تصمیم گیری شما تأثیر بگذارد. در صورتی که فرایند درمان به صورت ضعیف انجام شود، ممکن است بریس ها هزینه بیشتری برای شما در بر داشته باشند. حتماً از قبل هزینه بخش های مختلف را بپرسید تا از شنیدن هزینه کلی درمان تعجب نکنید. در آخر، هزینه را با بودجه خود بسنجید؛ معمولاً هزینه بهترین گزینه درمان را بسته به گزینه هایی که ارتودنتیست برای پرداخت آنها قرار می دهد می توان پرداخت کرد.

اشتباهات بزرگ در خصوص درمان ارتودنسی

اشتباهات بزرگ در خصوص درمان ارتودنسی

 

مراجعه به دندانپزشک عمومی به جای ارتودنتیست

شاید این کار راحت تر باشد، اما راجع به آن فکر کنید، شما برای جراحی قلب خود به پزشک عمومی مراجعه می کنید؟! دندانپزشک های عمومی یا هیچ تحصیلاتی راجع به ارتودنسی ندارند یا تنها اطلاعاتی مقدماتی در این رابطه دارند. ارتودنتیست پس از تکمیل تحصیلات در زمینه دندانپزشکی عمومی، دو یا سه سال در زمینه درمان ارتودنسی تحصیل می کند. اگر از ابتدا به یک ارتودنتیست مجرب و چیره دست مراجعه نمایید نیازی نخواهد بود برای جبران اشتباهات یک دندانپزشک بی تجربه به فکر پیدا کردن یک متخصص ارتودنسی باشید.

بریس ها تنها برای صاف کردن دندان ها هستند!

درمان ارتودنسی اگر به درستی انجام شود، علاوه بر صاف کردن دندان ها می تواند تغییر چشمگیری در ظاهر اجزاء چهره مانند چانه، خطوط فک، بینی، نیمرخ صورت و نیز لب ها ایجاد کند. ارتودنتیست می تواند روی زیبایی شما یا کودکتان تا پایان عمر تأثیر بگذارد. علاوه بر زیبایی، درمان ارتودنسی می تواند مشکلات بایت را نیز برطرف کند و درد و ناراحتی مفاصل فکی- گیجگاهی را کاهش دهد. بعلاوه، درمان ارتودنسی می تواند موجب بهبود وضعیت مجرای تنفسی شود و آپنه خواب را کاهش دهد.

اشتباهات بزرگ در خصوص درمان ارتودنسی

اشتباهات بزرگ در خصوص درمان ارتودنسی

تنها گزینه براکت های سنتی فلزی هستند.

معمولاً یک سال طول می کشد تا براکت های سنتی مشکلات دندان ها را برطرف سازند، در حالی که فناوری های براکت های جدید ممکن است تنها طی چند ماه زمان به نتیجه برسند. برای استفاده از براکت های سنتی تعداد دفعات بیشتری باید به ارتودنتیست مراجعه نمود (نیاز است تعداد دفعات بیشتری از محل کار مرخصی بگیرید یا از مدرسه غیبت کنید)، ناراحت کننده تر هستند و از نظر زیبایی ظاهری چندان خوشایند نیستند. علاوه  بر این، احتمال خطر تغییر رنگ دائمی دندان ها بیشتر خواهد بود، زیرا تمیز نگه داشتن دندان ها با وجود براکت هاس سنتی دشوارتر است. این مشکل موجب می شود بیمار در آینده مجبور به تقبل هزینه های بیشتری باشد.

استفاده از دیگر ابزارهای قدیمی ارتودنسی

علاوه بر براکت ها، ارتودنتیست برای درمان بیمار از ابزارهای مختلف دیگری استفاده می کند. با استفاده از جدیدترین فناوری ها نه تنها می توان از بروز نتایج نامطلوب پیشگیری نمود، بلکه می توان اطمینان حاصل کرد که درمان بی خطرتر و راحت تر خواهد بود. بنابراین از اینکه ارتودنتیست شما از جدیدترین ابزارها استفاده می کند اطمینان حاصل کنید.

از دست دادن برخی جلسات مراجعه به ارتونیست

خواه از الاینرها استفاده می کنید یا براکت ها، مراجعه در فواصل زمانی منظم به ارتودنتیست می تواند به روند درمان شما کمک کند. براکت ها باید در این فواصل زمانی سفت شوند تا دندان ها را به طور منظم، به تدریج اما پیوسته، به سمت محل درست خود جابجا کنند. به همین دلایل، الاینرها باید در زمان درست خارج شوند. اگر طی دوره درمان ارتودنسی دائماً قرارهای ملاقات با ارتودنتیست خود را فراموش می کنید، تنها موجب افزایش طول درمان خواهید شد. بنابراین، اگر نمی خواهید دوره درمان شما خیلی طولانی شود، سعی کنید حتماً به موقع به ارتودنتست مراجعه کنید.

اشتباهات بزرگ در خصوص درمان ارتودنسی

اشتباهات بزرگ در خصوص درمان ارتودنسی

از ارتودنتیست بخواهید براکت های شما را شل کند تا درد کمتری داشته باشید.

صاف شدن دندان ها حتماً دردناک خواهد بود، مخصوصاً پس از هر بار تنظیم براکت ها. برخی نوجوانان و افراد بزرگسال فکر می کنند براکت های آنها خیلی سفت هستند، بنابراین از ارتودنتیست می خواهند اندکی آن را شل تر کند تا درد کمتری داشته باشند. اگر واقعاً درد دارید، آن را با ارتودنتیست خود در میان بگذارید. اما به خاطر داشته باشید که روند درمان شما با دقت محاسبه شده است تا در کوتاه ترین زمان ممکن، بدون ایجاد آسیب، لبخندی زیبا برای شما خلق کند. درخواست شل کردن براکت ها موجب راحتی بیشتر شما نخواهد شد زیرا مجبور خواهید بود مدت زمان بیشتری براکت ها را روی دندان های خود داشته باشید و بیشتر آنها را تحمل کنید.

با رعایت دستورالعمل هایی که ارتودنتیست به شما می دهد می توانید درد ناشی از براکت ها را کاهش دهید. غذاهای نرم بخورید، اطراف براکت ها و سیم کمانی را تمیز نگه دارید و در صورت لزوم از مسکن هایی استفاده کنید که دریافت آنها از داروخانه نیاز به نسخه پزشک ندارد.

از دست دادن زمان مناسب برای حصول بهترین نتایج

برای کودکان، اساساً یک بازه زمانی خاص وجود دارد که در طول این دوره ارتودنتیست می تواند به بهترین نتایج دست پیدا کند و احتمال آسیب به دندان ها، و نیاز به کشیدن دندان و جراحی را به حداقل میزان ممکن برساند. برای افراد بزرگسال، در صورتی که تشخیص اولیه و درمانی که متعاقب آن صورت می گیرد صحیح نباشد، بیمار ممکن است فرصت دستیابی به لبخند ایده آل خود را برای همیشه از دست دهد.

 

همه ارتودنتیست ها شبیه همدیگر هستند!

اینکه اگر همه ارتودنتیست ها یک نوع مدرک ارتودنسی داشته باشند، همه آنها مانند یکدیگر هستند، درست نیست! کیفیت کار، توانایی های هنری، تحصیلات و فناوری های موجود در مطب، همگی می توانند نقش مهمی داشته باشند. ارتودنتیست ها از دانش، مهارت، تجربه و هوش و استعداد خود برای خلق لبخندی زیبا استفاده می کنند

 

اشعه ایکس چه نقشی در درمان ارتودنسی دارد؟

در طول طرح درمان ارتودنسی ممکن است زمانی برسد که به تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس نیاز خواهید داشت، و ممکن است تصور کنید چندان ضروری نیست. شاید تصور کنید در آخرین مراجعه به دندانپزشک عکس رادیوگرافی گرفته اید، بنابراین چرا باید مجدداً آن را انجام دهید؟ چیزی که نمی دانید شاید این است که تصویر رادیوگرافی که برای درمان ارتودنسی تهیه می شود با تصویر رادیوگرافی که دندانپزشک نیاز دارد متفاوت است. آنچه ارتودنتیست شما نیاز دارد اندکی عمقی تر از تصاویر رادیوگرافی سنتی است. اگر بدانید ارتودنتیست در طول درمان ارتودنسی برای استفاده از تصاویر رادیوگرافی چگونه برنامه ریزی می کند، متوجه خواهید شد چقدر اهمیت دارند.

تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس چیست؟

حاصل رادیوگرافی با اشعه ایکس تصویری است که با کمک تاباندن اشعه ایکس گرفته می شود. بخش جذاب این نوع پرتونگاری آن است که با کمک آنها می توان درون پوست و بافت نرم و نیز تحلیل استخوان ها را نیز مشاهده کرد. سپس استخوان ها امواج را منعکس می کنند که توسط پزشکان، دندانپزشکان و ارتودنتیست ها مورد استفاده قرار می گیرد تا نگاه بهتری به آنچه که در داخل بدن در حال وقوع است داشته باشند.

اهمیت تصویر رادیوگرافی در درمان ارتودنسی

ارتودنتیست با نگاه عمیق تر به اجزاء داخلی دهان و آنچه در حال وقوع است، می تواند بهترین طرح درمان برای صاف کردن صحیح دندان ها و فک ها با کمک براکت ها، اینویزیلاین یا دیگر ابزارهای ارتودنسی را طراحی کند. علاوه بر این، تصویر رادیوگرافی تنها ابزار برای مشاهده ریشه های دندان ها است. این از اهمیت ویژه ای برخوردار است، زیرا می تواند به ارتودنتیست کمک کند مشخص نماید آیا طرح درمان عمل می کند یا بر اساس روند پیشرفت شما نیاز است تغییر کند.

تصاویر رادیوگرافی در درمان ارتودنسی

تصاویر رادیوگرافی در درمان ارتودنسی

تصویر رادیوگرافی ارتودنسی

تصویر رادیوگرافی دندان با آنچه در ارتودنسی استفاده می شود متفاوت است، به همین دلیل است که برای درمان ارتودنسی خود می توانید به آن تکیه کنید. تصاویر رادیوگرافی دندانپزشکی جزئیات زیر را نمایش می دهند:

  • پوسیدگی دندان
  • رشد دندان
  • ریشه های دندان ها

در حالی که تصاویر رادیوگرافی ارتودنسی نگاه دقیق تری به آنچه دارد که درون دهان در حال وقوع است، از جمله:

  • ریشه های همه دندان ها از نمای پانورامیک (نمای بازتر)
  • دندان های شیری در مقایسه با دندان های دائم
  • صاف بودن دندان ها
  • صاف بودن فک ها

می توانید انتظار داشته باشید ارتودنتیست پیش از قرار دادن بریس ها یا اینویزیلاین ها روی دندان ها تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس از شما بخواهد. علاوه بر این، در طول دوره درمان نیز ممکن است به آنها نیاز داشته باشد تا روند درمان را دنبال کند. این یک روند عادی است اما بسته به وخامت مشکل ارتودنسی هر فرد، می تواند در بیماران مختلف متفاوت باشد. این آمادگی را داشته باشید تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس در کودکان بیشتر از افراد بزرگسال نیاز است، زیرا اجزاء دهان آنها هنوز در حال رشد است.

آیا تصاویر رادیوگرافی ارتودنسی بی خطر هستند؟

ممکن است با اخباری مربوط به خطرناک بودن اشعه ایکس در تهیه تصاویر رادیوگرافی مواجه شوید، مخصوصاً تصاویر رادیوگرافی ارتودنسی. برخی افراد این داستان ها را در شبکه های اجتماعی از دوستان خود می شنوند که اشعه ایکس به بدن آنها آسیب رسانده است. برخی مادران ترجیح می دهند به هیچ عنوان برای کودک خود تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس نگیرند، حتی با وجود سطوح پایین اشعه. بسیاری از افراد هنوز هم این را باور دارند و برای آغاز درمان ارتودنسی از گرفتن آن خودداری می کنند.

پرسش مهم این است که آیا تصاویر رادیوگرافی ارتودنسی بی خطر هستند. پاسخ قاطع این است که آری، میزان پرتوی که شما از تصویر رادیوگرافی ارتودنسی دریافت می کنید تنها ۰۱۰/۰ millisierverts است، اندکی بیشتر از پرتوی که از راه رفتن در یک روز معمولی در فضای باز از خورشید دریافت می کنید. در صورتی که مدت زمان بیشتری در معرض نور خورشید باشید، اشعه ای که از محیط اطراف خود و خورشید دریافت می کنید بیشتر از اشعه ایکس رادیوگرافی ارتودنسی است.

آنچه اکثر افراد نمی دانند این است که پرتو همه جا وجود دارد. ما تصور می کنیم این پرتوها بسیار خطرناک هستند، زیرا پرتو افکنی به طور کلی با سمی بودن گره خورده است، در حالی که پرتوها بخشی از زندگی روزانه ما هستند و هیچ آسیبی به ما نمی رسانند.

تصاویر رادیوگرافی در درمان ارتودنسی

تصاویر رادیوگرافی در درمان ارتودنسی

 

ارتودنتیست قصد ندارد با قرار دادن شما در معرض اشعه های مضر به شما آسیب برساند. رادیوگرافی ارتودنسی یکی از بخش های تکمیل کننده فرایند درمان است. نه تنها برای ارتودنتیست این امکان را فراهم می آورد که دید بهتری از شرایط دهان و نیز روند بهبود وضعیت بایت و دندان ها داشته باشد، بلکه به ارتودنتیست کمک می کنند مطمئن شود تمام دندان های دائم بیرون آمده اند و دندان های عقل برای بیمار مشکلی ایجاد نخواهند کرد. پیش از آغاز هر نوع درمان ارتودنسی، گرفتن تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس ضروری است.

البته اگر شما نگران اشعه ایکس رادیوگرافی هستید باید تنها در مواقع بسیار ضروری برای گرفتن آنها اقدام کنید. زمانی که تحت نظر ارتودنتیست هستید یکی از این مواقع ضروری است. این تصاویر برای گرفتن تصمیمات بزرگ مربوط به سلامت بیمار ضروری هستند. شما در امنیت کامل به سر می برید (در تمام مراکز تصویربرداری از دستگاه هایی استفاده می شود که کمترین میزان پرتو را داشته باشند تا از دندان تصویر با کیفیتی تهیه شود) زیرا نیاز نیست بیشتر از حد لزوم اشعه دریافت کنید. می توانید راجع به تعداد دفعات لازم با ارتودنتیست خود صحبت کنید. برخی بیماران تنها در ابتدای فرایند درمان لازم است تصویر رادیوگرافی تهیه کنند. برخی دیگر ممکن است مجبور باشند در انتهای درمان نیز این تصویر را تهیه کنند تا ارتودنتیست مطمئن شود درمان آنها موفقیت آمیز بوده است و هیچ مشکلی بروز پیدا نکرده است.

گاهی اوقات  براکت ها یا بریس های ارتودنسی به تنهایی برای جابجایی دندان ها به محلی بهتر یا اصلاح مشکلات مربوط به بایت یا درمان مشکلات مربوط به رشد فک ها کافی نیستند. در این موقعیت ها، ارتودنتیست ممکن است استفاده از ابزارهای خاصی را پیشنهاد دهد. هدگیر ارتودنسی نام کلی است که به ابزاری داده شده که اصولاً خارج از دهان و روی سر یا پشت گردن قرار می گیرد و فشار کافی برای جابجایی درست دندان ها را وارد می کند و رشد صورت و فک را هدایت می کند.

هدگیر ارتودنسی در انواع مختلفی وجود دارد که هر یک برای حصول بهترین نتیجه در شرایط خاصی طراحی شده اند. ارتودنتیست شما برنامه درمانی شما را طراحی خواهد کرد به گونه ای که در آن تمام نیازهای خاص شخص شما لحاظ شده باشند و مناسب ترین نوع هدگیر برای شما انتخاب شود؛ علاوه بر این، دستورالعمل استفاده و نیز مراقبت از آنها نیز در اختیار شما قرار خواهد گرفت. مهم است که این دستورالعمل ها را با دقت پیگیری کنید، به گونه ای که با همکاری بیمار و ارتودنتیست درمان به نتایج بهتری دست پیدا کند.

انواع هدگیر ارتودنسی

انواع هدگیر ارتودنسی

انواع هدگیر ارتودنسی

هدگیر سرویکال پول cervical pull

یکی از رایج ترین انواع هدگیرهای ارتودنسی سرویکال پول  یا هدگیر دور گردنی است. این ابزار یک سیم U شکل دارد که از طرفی به بندهایی متصل می شود که روی دندان های عقب قرار می گیرند، و از طرف دیگر به نواری متصل می شود که پشت گردن قرار می گیرد.

انواع هدگیر ارتودنسی

انواع هدگیر ارتودنسی

هدگیر های پول high-pull headgear

نوع دیگر هدگیر های پول است که روی سر قرار می گیرد که آن هم دارای سیمی است که به دندان ها متصل می شود، به اضافه نواری که در پشت و روی سر قرار می گیرد.

از این نوع هدگیرها معمولاً برای اصلاح اوربایت افقی شدید در کودکان استفاده می شود (که در اصطلاح فنی “اورجت” نامیده می شود) و عملکرد آن به گونه ای است که رشد فک بالا را کنترل می کند. علاوه بر این، از آنها می توان در بزرگسالانی استفاده کرد که برای حفظ وضعیت صحیح بایت و نیز اصلاح فاصله بین دندان ها پس از کشیدن دندان، نیاز به کمک دارند. به طور کلی، این نوع هدگیرها به گونه ای طراحی شده اند که در روز بین ۱۲ تا ۱۴ ساعت استفاده شوند.

انواع هدگیر ارتودنسی

انواع هدگیر ارتودنسی

هدگیر معکوس headgear reverse-pull

نوع دیگر هدگیر معکوس یا همان فیس ماسک (facemask) است. این ابزار عموماً برای اصلاح و درمان آندربایت مورد استفاده قرار می گیرد. این وسیله فک بالا را (به جای عقب کشیدن) به جلو می کشد، که اجازه می دهد فک بالا به فک پایین برسد. این نوع هدگیر از دو قطعه پلاستیکی تشکیل شده است که یکی روی پیشانی و دیگری روی چانه قرار می گیرد و توسط یک چاچوب فلزی عمودی به یکدیگر متصل هستند. الاستیک ها یا سیم هایی که از چارچوب فلزی به براکت های ارتودنسی متصل هستند فشاری وارد می کنند که نیروی کششی دارد. ممکن است لازم باشد این ابزار ۱۴ تا ۱۶ ساعت در روز استفاده شود.

عملکرد هدگیر به شما بستگی دارد

هر کدام از انواع هدگیر را که استفاده می کنید، نکات مهمی هستند که باید از آنها مطلع باشید. شاید ضروری ترین آنها این باشد که: برای مؤثر بودن آن باید دستورالعمل های مربوط به استفاده از آن را با دقت دنبال کنید- یعنی برای مدت زمان مشخصی آن را بپوشید. اگر قرار باشد شب ها از آن استفاده کنید و یک شب استفاده از آن برای شما مقدور نباشد، زمان ازدست رفته را می توانید روز بعد جبران کنید- در غیر اینصورت، تمام تلاشی که در ۷ روز گذشته انجام داده اید از بین خواهد رفت.

کاملاً طبیعی است تا زمانی که به استفاده از هدگیر ارتودنسی عادت کنید اندکی ناراحتی احساس کنید. خوشبختانه، اگر به درستی از آن استفاده کنید، این ناراحتی ظرف مدت چند روز از بین خواهد رفت. برای کاهش این درد و ناراحتی می توانید از داروهای مسکن مانند ایبوپروفن استفاده کنید که نیاز به نسخه پزشک ندارند، یا در رژیم غذایی خود غذاهای نرم را بگنجانید تا به تنظیم آنها کمک کرده باشید.

گاهگاهی ممکن است هنگام جویدن مقداری درد احساس کنید یا حتی دندان های مولر اول شما اندکی لق شوند. این کاملاً طبیعی است و نشان می دهد ابزار در حال عمل کردن است. با این حال، اگر درد غیر عادی دارید، دقت کنید ممکن است بند تکیه گاه ابزار شل شده باشد و یا ممکن است ناگهان متوجه شوید تنظیم هدگیر به هم خورده است، که می تواند حاکی از بروز یک مشکل باشد. در این صورت فوراً با ارتودنتیست خود تماس بگیرید.

انواع هدگیر ارتودنسی

انواع هدگیر ارتودنسی

نحوه مراقبت از هدگیر ارتودنسی

اگر قصد دارید هدگیر ارتودنسی شما همانطور که باید کار کند- و نیز سلامت عمومی دهان خود را حفظ کنید، بایستی دستورالعمل های مربوط به مراقبت و بهداشت را به خوبی دنبال کنید. بایستی به درستی و بدون هیچ خطری هدگیر خود را بپوشید و دربیاورید. فراموش نکنید در هر بار مراجعه به ارتودنتیست آن را با خود همراه داشته باشید. هنگام ورزش و بازی، یا حتی دویدن دور و اطراف اتاق نیز آن را درآورید.

استفاده از هدگیر ارتودنسی چالشی بزرگ است و همه تأیید می کنند که عادت کردن به آن مدتی زمان می برد. اما فراموش نکنید که شما بخشی از تیم درمان هستید، که ارتودنتیست و پرسنل او هم در آن نقش دارند. با همکاری همه اعضای این تیم رسیدن به هدف ممکن خواهد شد: لبخندی زیبا که تا پایان عمر همراه شما خواهد بود.

 

شکاف کام و شکاف لب چیست؟

شکاف کام و لب از جمله شایع ترین ناهنجاری های مادرزادی هستند که در اوایل جنینی در حالی که بچه درون شکم مادر در حال رشد است اتفاق می افتد. این شکاف در نتیجه عدم وجود بافت کافی در منطقه دهان یا لب و عدم جوش خوردن بافت ها به یکدیگر بوجود می آید. شکاف لب به برش در لب بالا گفته می شود. این جدایی در بافت ها اغلب از پایه بینی فراتر می رود و استخوان های فک و لثه بالا را نیز در بر می گیرد. شکاف کام به وجود بریدگی در سقف دهان گفته می شود که سخت کام (بخش استخوانی جلوی سقف دهان) یا نرم کام (بخش نرم عقب سقف دهان) را درگیر می کند.

شکاف کام و لب ممکن است در یک طرف یا دو طرف دهان بوجود بیاید. از آنجا که لب ها و کام به صورت مجزا رشد می کنند ممکن است شکاف کام و لب هر یک به تنهایی یا با هم ایجاد شوند. بسته به وسعت شکاف موجود، بیماران ممکن است مشکلات پیچیده ای در ظاهر چهره، غذا خوردن، مجرای تنفسی، شنوایی و گفتار داشته باشند.

 

درمان لب شکری یا شکاف کام و لب

درمان لب شکری یا شکاف کام و لب

درمان شکاف کام و لب در سنین مختلف

درمان بیمارانی که شکاف کام و لب دارند به درمان طولانی مدت ارتودنسی و نیز جراحی نیاز دارند. به همین دلیل درمان کامل آن با همکاری متخصصان چند رشته انجام می شود تا از نظر زیبایی، عملکرد و دوام به بهترین نتایج دست پیدا کنند. این متخصصان عبارتند از متخصص اطفال، جراح زیبایی و ترمیمی، جراح فک و صورت، متخصص گوش و حلق و بینی، ارتودنتیست، گفتار درمانگر، دندانپزشک اطفال، دندانپزشک زیبایی و روانشناس. درمان ارتودنسی و جراحی این بیماران گسترده است و از بدو تولد آغاز می شود و تا بزرگسالی ادامه دارد، زمانی که رشد اسکلت ناحیه کرانیو فاشیال craniofacial به پایان رسیده باشد. نقش ارتودنتیست در زمان بندی و نیز روند درمان از نظر مدیریت کل تیم حائز اهمیت است.

در بیماران دارای شکاف کام و لب، مال اکلوژن ارتودنتیک می تواند با نقص های بافت نرم، یا نقایص اسکلتی یا دندانی مرتبط باشد. برخی دیگر از مشکلات ارتودنتیک شکاف مستقیماً به خود بد شکلی شکاف مرتبط هستند، از جمله ناپیوستگی استخوان آلوئولار، عدم وجود دندان یا وجود دندان های بد شکل. دیگر جنبه های مال اکلوژن نسبت به جراحی های لازم برای اصلاح بد فرمی لب، بینی، استخوان آلوئولار و کام در درجه دوم قرار دارند. ممکن است از سه زاویه (قدامی- خلفی، عرضی و عمودی) مال اکلوژن وجود داشته باشد. ارتودنتیست برای مداخلات ارتودنتیک در زمان درست باید تصمیمات حیاتی بگیرد و اهداف درمان برای هر اقدام را الویت بندی کند. برای دستیابی به بهترین نتیجه، فرایند درمان در چهار مرحله انجام می شود.

درمان لب شکری یا شکاف کام و لب

درمان لب شکری یا شکاف کام و لب

درمان در طول نوزادی

قرن ها برای درمان شکاف کام و لب از شیوه ارتودپدی پیش از جراحی نوزاد استفاده میشده است. قالب گیری نازو آلوئولار (NasoAlveolar Molding (NAM)) روشی است که در آن پیش از اقدام به جراحی از استخوان آلوئولار، لب و بینی نوزاد قالب تهیه می شود. اولین قالب طی هفته نخست پس از تولد تهیه می شود و ابزار NAM در طول هفته دوم کار گذاشته می شود. این ابزار دو بخش دارد: یک بخش دهانی و یک بخش مربوط به بینی. بخش دهانی کمک می کند دو طرف شکاف به یکدیگر نزدیک تر شوند و بخش مربوط به بینی به قالب گیری از غضروف تیغه معیوب وسط بینی کمک می کند و قرینگی آن را افزایش می دهد. این تکنیک از جهات مختلفی مفید است. صاف شدن استخوان آلوئولار، لب و بینی به جراح کمک می کند به نتایج بهتری دست پیدا کند.

درمان لب شکری یا شکاف کام و لب

درمان لب شکری یا شکاف کام و لب

درمان در طول دوره رشد دندان های شیری

در طول این دوره، هدف یادگیری گفتار عادی است، که توسط گفتار درمانگر و متخصص آسیب شناسی و جراح انجام می شود. طی این مرحله، بیمار از نزدیک تحت نظر گفتار درمانگر قرار می گیرد. بسته به تشخیصی که از مشکلات گفتاری داده می شود ممکن است بیمار به گفتار درمانی نیاز نداشته باشد. یکی دیگر از جنبه های مهم درمان در طول این دوره عبارت است از مراجعه منظم به دندانپزشک اطفال است تا از بروز پوسیدگی دندان پیشگیری شود.

درمان لب شکری یا شکاف کام و لب

درمان لب شکری یا شکاف کام و لب

درمان در طول دوره واسط دندانی

در طول این دوره بیمار به تدریج برای جراحی پیوند استخوان آلوئولار ثانویه (SABG) آماده می شود. این جراحی عموماً در سنین ۸-۹ سالگی انجام می شود. توموگرافی کامپیوتری پرتو مخروطی (CBCT) با اشعه محدود برای شناسایی نقص شکاف و نیز موقعیت دندان های دائم در کنار شکاف فوق العاده کمک کننده خواهد بود. مهمترین فواید پیوند استخوان آلوئولار عبارتند از: ۱) فراهم آوردن استخوان کافی برای بیرون آمدن دندان های جانبی مرکزی و دندان های نیش فک بالا،  ۲) فراهم آوردن استخوان کافی و بافت نرمی که اطراف دندان های کنار شکاف را پوشش می دهند، ۳) بستن فیستول دهانی- بینی برای جلوگیری از خروج هوا و یا نشت مایعات و غذا از راه آن، ۴) ترمیم تیغه آلوئولار در منطقه شکاف، که از این طریق جابجایی دندان ها از طریق درمان ارتودنسی و نیز کاشت ایمپلنت های دندانی امکان پذیر خواهد شد، ۵) به ثبات رساندن اجزاء فک بالا در بیمارانی که در دو سمت بینی خود شکاف دارند.

ناهماهنگی در شکل قوس ماگزیلاری (فک بالا) یا گستردگی شکاف از عرض باید پیش از SABG بهبود یابند. جراح و ارتودنتیست به صورت همزمان با یکدیگر کار می کنند تا محدودیت های آناتومیک گسترش شکاف ماگزیلاری پیش از جراحی را مشخص نمایند. این کار ضروری است، زیرا گسترش بیش از حد آن می تواند موجب ایجاد فیستول دهانی- بینی یا بروز نقصی شود که درمان آنها از محدوده جراحی خارج است.

درمان در طول دوره رشد دندان های دائم

بسته به شدت مال اکلوژن موجود در بیماران دارای شکاف کام و لب، درمان آنها به سه دسته تقسیم می شود.

درمان لب شکری یا شکاف کام و لب

درمان لب شکری یا شکاف کام و لب

بیماران بدون نقص اسکلتی

در این بیماران هیچ ناهماهنگی اسکلتی وجود ندارد و درمان ارتودنسی تنها به جابجایی دندان ها محدود می شود. بیمارانی که تنها شکاف لب و استخوان آلوئولار دارند، یا تنها نرم کام آنها دارای شکاف است جزء این دسته هستند و مشکل آنها با استفاده از ابزارهای ثابت ارتودنسی برطرف خواهد شد. مال اکلوژن دندانی در این دسته بیماران به کراس بایت خفیف قدامی و خلفی، چرخش یا کج بودن دندان ها، یا عدم وجود دندان در قسمت های دندان های جانبی مرکزی قوس دندانی و کنار شکاف محدود می شود. کراس بایت قدامی خفیف با بریس (براکت ها و سیم های کمانی) و کراس بایت خلفی با کواد هلیکس متحرک (removable quad helix) برطرف می شوند.

برای جبران جای خالی دندان هایی که وجود ندارند نیز می توان از ایمپلنت دندانی استفاده کرد یا با کمک درمان ارتودنسی دندان های نیش را جابجا کرد تا در جای دندان های lateral incisor قرار گیرند سپس با کانتورینگ ظاهر آنها را به شکل دندان های جانبی دندان های مرکزی در آورد. طی دوره درمان فعال ارتودنسی این جای خالی را می توان با استفاده از یک دندان مصنوعی پر کرد تا پس از تکمیل دوره درمان، ایمپلنت به جای آن قرار گیرد.

درمان لب شکری یا شکاف کام و لب

درمان لب شکری یا شکاف کام و لب

 

بیماران دارای نقص اسکلتی خفیف

در این دسته بیماران ناهماهنگی خفیفی در اسکلت صورت بیمار مشاهده می شود که از طریق کاموفلاژ (ارتودنسی جبرانی) مال اکلوژن با جابجایی ارتودنتیک دندان ها به تنهایی قابل حل خواهد بود.

درمان لب شکری یا شکاف کام و لب

درمان لب شکری یا شکاف کام و لب

بیماران دارای نقص متوسط تا شدید اسکلتی

در این دسته از بیماران بهترین نتایج را می توان از راه ترکیب درمان های جراحی و ارتودنسی بدست آورد. بسته به وخامت مشکل ممکن است بیمار تنها به جراحی فک بالا یا ترکیبی از جراحی هر دو فک نیاز داشته باشد. این دوره درمان برای این دسته از بیماران از درمان با ابزارهای ثابت ارتودنسی آغاز می شود، پس از آن ابزارها از دهان خارج می شوند و پس از جراحی ارتوگناتیک  (جراحی فک در درمان ارتودنسی) مجدداً درمان با ابزارهای ثابت یا متحرک ارتودنسی ادامه خواهد یافت.

زمانی که فردی تصمیم می گیرد برای صاف کردن دندان ها تحت درمان ارتودنسی قرار بگیرد، جدیدترین گزینه هایی که برای درمان در اختیار دارد براکت های لینگوال (پشت دندانی) و الاینرهای شفاف به نام اینویزیلاین هستند. ابزارهای سنتی درمان ارتودنسی شامل براکت ها، سیم های کمانی، و گاهی اوقات الاستیک ها هستند، اما با وجود این گزینه های جدید، پیش از تصمیم گیری برای انتخاب نوع ابزار برای درمان، فرد نیاز دارد همه ی حقایق مربوط به تمام انواع روش های درمان را بداند تا با توجه به شرایط خود مناسب ترین را انتخاب کند.

 

مقایسه براکت پشت دندانی و اینویزیلاین

مقایسه براکت پشت دندانی و اینویزیلاین

براکت های لینگوال در مقایسه با اینویزیلاین

درمان با براکت های لینگوال یا پشت دندانی و اینویزیلاین به شهرت بسیاری رسیده اند زیرا از نظر زیبایی ظاهری راضی کننده تر هستند. هیچ یک از این دو ابزار قابل مشاهده نیستند: براکت های لینگوال در پشت دندان ها قرار می گیرند و اینویزیلاین ها شفاف هستند و مشاهده ی آنها دشوار است. بدون مشاهده ی براکت های فلزی و سیم های کمانی، دندان ها به جای درست خود جابجا می شوند، به همین دلیل افراد نگران استفاده از آنها نیستند.

امروزه در سراسر دنیا میلیون ها نفر از براکت ها استفاده می کنند که یک چهارم آنها افراد بزرگسال هستند. اکثر ارتودنتیست ها به شما روش هایی را معرفی خواهند کرد که در میان افراد بزرگسال به سرعت رو به رشد هستند. بسیاری افراد یا در کودکی تحت درمان ارتودنسی قرار گرفته اند و تمایل دارند مجدداً دندان های خود را صاف کنند، یا اینکه اکنون آمادگی دارند این کار را انجام دهند زیرا کودک آنها از این ابزارها استفاده می کرده است، بزرگ شده و آنها را از دهان خارج کرده است و اکنون آنها انگیزه ی استفاده از این ابزار را پیدا کرده اند! برخی افراد بزرگسال راجع به براکت ها اطلاعات کافی دارند و براکت های پشت دندانی (لینگوال) یا اینویزیلاین برای آنها جذابیت دارند.

مقایسه براکت پشت دندانی و اینویزیلاین

مقایسه براکت پشت دندانی و اینویزیلاین

براکت های پشت دندانی (لینگوال)

براکت های پشت دندانی از دهه ی ۱۹۸۰ تاکنون مورد استفاده قرار گرفته اند. هنوز هم بسیاری از دندانپزشک ها از این تکنیک استفاده نمی کنند، زیرا کار گذاشتن آنها به آموزش های خاصی نیاز دارد، یا اینکه ممکن است ابزار لازم آن در بازار موجود نباشد. اجزاء این نوع بریس ها درست مانند بریس های سنتی شامل براکت ها و سیم های کمانی است با این تفاوت که  به جای جلوی دندان ها به سطح داخلی دندان ها متصل می شوند. در اکثر موارد، این روش درمان بیشتر از دیگر روش ها طول می کشد زیرا براکت ها به سمت لینگوال (سمت زبانی یا داخلی) دندان ها متصل می شوند و چنین به نظر می رسد که جابجایی دندان ها با استفاده از آنها با سرعت کمتری صورت می گیرد. همان تصاویر رادیوگرافی با اشعه ی ایکس، قالب ها و عکس هایی که در روش سنتی نیاز بودند، برای درمان با براکت های لینگوال نیز کاربرد دارند. در این روش نیز، در صورت فشردگی شدید دندان ها ممکن است نیاز باشد یک یا چند دندان (ترجیحاً دندان های عقل) کشیده شوند. سپس براکت ها به صورت تک تک به سطح داخلی دندان ها چسبانده می شوند، و درست مانند ارتودنسی سنتی، سیم کمانی و الاستیک به آنها متصل می شوند، با این تفاوت که قابل مشاهده نیستند.

یکی از نگرانی های این روش درمان این است که پاکسازی دندان ها در طول درمان ارتودنسی با براکت های پشت دندانی طولانی تر و پیچیده تر از براکت های سنتی است زیرا قرار گرفتن سیم ها در این روش پیچیده تر از روش سنتی است. متأسفانه برای درمان برخی اختلالات بایت نمی توان از براکت های پشت دندانی استفاده کرد، از جمله اوربایت عمیق، زیرا اوربایت به براکت ها فشار بسیار زیادی وارد می کند و ممکن است منجر به کنده شدن آنها شود. طی یک معاینه ی ساده ارتودنتیست می تواند به شما بگوید آیا براکت های پشت دندانی برای شما مناسب هستند یا خیر.

مقایسه براکت پشت دندانی و اینویزیلاین

مقایسه براکت پشت دندانی و اینویزیلاین

بریس های اینویزیلاین

پس از مشورت با ارتودنتیست یا دندانپزشک عمومی، روند درمان معمولاً شامل عکس های تشخیصی از دندان ها، رادیوگرافی های (تصویر برداری با اشعه ی ایکس) اولیه، و قالب گیری از دهان خواهد بود. در صورت لزوم، اگر دندان ها بسیار فشرده باشند، ممکن است پیش از آغاز درمان ارتودنسی نیاز باشد دندان های فشرده یا دندان های عقل کشیده شوند.

دندانپزشک عمومی یا ارتودنتیست یک سری قالب (الاینر) پلاستیکی شفاف تهیه می کند که یکی پس از دیگری، بر اساس ترتیبی خاص و طی یک دوره ی زمانی منظم (معمولاً یک تا دو سال)، روی دندان ها قرار می گیرند تا به مرور زمان آنها را صاف کنند. هزینه ی درمان ارتودنسی با استفاده از اینویزیلاین می تواند به اندازه ی براکت های سنتی یا کمتر از آنها باشد. پس از پایان درمان ارتودنسی اکثر بیماران ریتینرهایی نیاز دارند که آنها نیز شفاف هستند.

یکی از ویژگی های منحصر به فرد تری های الاینرهای شفاف این است که برای مسواک زدن دندان ها یا کشیدن نخ دندان باید آنها را از دهان خارج کرد، به همین دلیل بیمار قادر خواهد بود مانند قبل از درمان به راحتی مسواک بزند، بر خلاف روش های متفاوتی که برای تمیز کردن دندان ها با وجود براکت ها فلزی و پشت دندانی نیاز هستند.

مقایسه براکت پشت دندانی و اینویزیلاین

مقایسه براکت پشت دندانی و اینویزیلاین

رعایت بهداشت دهان در منزل

خواه بیمار تصمیم بگیرد برای درمان ارتودنسی خود از براکت های پشت دندانی استفاده کند یا اینویزیلاین، رعایت بهداشت دهان در طول درمان یک ضرورت است. صرفنظر از اینکه چه ابزاری استفاده می کنید، کشیدن نخ دندان ضروری است. ژل های پاک کننده برای تمیز نگه داشتن بخش هایی از دندان مناسب هستند که با براکت ها پوشیده شده اند و بیشتر مستعد “دکلسیفیکاسیون” هستند. دکلسیفیکاسیون عبارت است از کاهش مواد معدنی سطح دندان و کاهش سختی آن. مهم نیست برای درمان خود کدام گزینه را انتخاب می کنید، اصلاح نحوه ی قرار گیری دندان ها ارزش سرمایه گذاری دارد.

نخستین مرحله ی مهم درمان ارتودنسی این است که تشخیص دهیم نیاز است چه کارهایی انجام دهیم. در اکثر موارد فرایند درمان شامل کشیدن دندان می شود تا بتوان از این طریق از فشردگی دندان ها کاست. به طور کلی، در صورتی که مجموع اندازه ی دندان ها بیشتر از اندازه ی قوس های دندانی (فک های بالا یا پایین) باشد، ممکن است فضای کافی برای صاف کردن آنها وجود نداشته باشد. یکی از راهکارهایی که معمولاً برای ایجاد فضا استفاده می شود کشیدن دندان است تا اجازه دهد دیگر دندان ها به درستی صاف شوند. بر عکس، در صورتی که نیاز باشد یکی از دندان ها تعویض شود و قبلاً فضای کافی برای آن وجود داشته باشد، باید این فضا حفظ شود (تا مانع جابجایی دیگر دندان ها به سمت فضای خالی به جا مانده از آن شد)، تا زمانی که بتوان یک دندان با اندازه ی مناسب در جای آن قرار داد.

 

کشیدن دندان در طول درمان ارتودنسی

کشیدن دندان در طول درمان ارتودنسی

 

دندان هایی که معمولاً برای اهداف درمان ارتودنسی کشیده می شوند اولین دندان های پرمولر (دندان های دو پایه) هستند. این دندان ها درست بین دندان های نیش (دندان تک پایه، یا دندان چشم ( زیرا درست زیر چشم قرار گرفته است)) و دندان های مولر (بزرگترین دندان های عقب دهان) قرار گرفته اند. در برخی موارد می توان دندان های پرمولر را کشید بدون اینکه زیبایی یا عملکرد دندان ها را قربانی کنیم.

 

کشیدن دندان در طول درمان ارتودنسی

حفظ استخوان برای جابجایی دندان ها

استخوان یک بافت زنده است که در پاسخ به محرک نیروی جویدن یا فشار، دائماً در حال تغییر شکل خود است. استخوانی که به طور طبیعی دندان را در بر گرفته است، با از دست رفتن دندان به آرامی تحلیل می رود. گاهی اوقات، در صورتی که استخوان پیرامون دندان بسیار نازک باشد، ممکن است پس از کشیدن دندان حجم قابل توجهی از استخوان از دست برود. این فرایند تنها ظرف مدت یک ماه اتفاق می افتد، اما اگر برای مهار آن اقدامی نشود ادامه خواهد داشت. در صورتی که جراح شما که دندان را کشیده است نگران از دست رفتن استخوان باشد، ممکن است پیوند استخوان را پیشنهاد دهد تا حفره ی استخوان را حفظ کند. دلیل این کار آن است که در صورتی که به میزان کافی استخوان وجود نداشته باشد تا دندان درون آن جابجا شود، می تواند منجر به تحلیل لثه شود که ظاهری زشت خواهد داشت و موجب خواهد شد پس از پایان درمان ارتودنسی ریشه ی دندان بدون پوشش باقی بماند. بنابراین، حفظ استخوان پس از کشیدن دندان نقش حیاتی دارد تا اطمینان حاصل شود که توده ی استخوان به میزان کافی وجود دارد که دندان های مجاور بتوانند برای درست صاف شدن درون آن جابجا شوند.

کشیدن دندان در طول درمان ارتودنسی

کشیدن دندان در طول درمان ارتودنسی

کشیدن دندان در حالی که استخوان حفظ می شود

باور کنید یا نه، کشیدن دندان به هنر و “احساس” واقعی و دست های مجربی نیاز دارد و باید با دقت بسیار و به صورت آتروماتیک (بدون آسیب یا صدمه به دندان) انجام شود. اگر حفره ی دندان را مانند یک بستنی قیفی تو خالی تصور کنید، فرو ریختن آن بسیار ساده است، مخصوصاً زمانی که دیواره های استخوانی در نازک ترین وضعیت خود قرار داشته باشند. این اتفاق بیشتر از سطح صورت (بخش بیرونی گونه ها ولب ها) رخ می دهد، جایی که احتمال تحلیل لثه ها بیشتر است.

خوشبختانه، سال ها تحقیقات مستند منجر به ابداع تکنیک های مدرن جراحی شده اند که اجازه می دهند توده و حجم استخوان حفره های دندان های کشیده شده حفظ شوند. این فرایندها اغلب با تکنیک های جراحی آتروماتیک، و در برخی موارد با پیوند استخوان انجام می شوند. در واقع، قرار دادن حجم کافی از مواد پیوند استخوان (اغلب استخوان فراوری شده که برای انسان بی خطر است)، به اندازه ی کافی تا جایی که حفره ی خالی را پر کند، مانند تکیه گاهی عمل می کند که بدن استخوان خود را روی آن بنا می کند، و در نهایت جایگزین مواد پیوند می شود.

در برخی بیماران در اثر آسیب هایی که قبلاً در اثر حادثه به فک آنها وارد شده است ممکن است مقداری از استخوانی که دندان های جلو را حمایت می کند از دست رفته باشد. بازسازی استخوان تنها با کمک پیوند استخوان و غشاء مصنوعی تخصصی قابل انجام خواهد بود. غشائی که تحت حمایت مواد پیوند استخوان قرار دارد می تواند به عنوان تکیه گاه مورد استفاده قرار گیرد تا استخوان را به شکل حفره مجدداً بازسازی کند. اکنون بهتر هم شده است. با پیشرفتی که بیوتکنولوژی داشته است هم مواد پیوند و هم غشاء با استخوان سالم جایگزین می شوند و نیازی به برداشتن غشاء نیست زیرا به صورت خود به خود حل می شود.

اخیراً، کشیدن دندان برای دندانپزشکی ترمیمی نیز کاربرد داشته است (جایگزینی دندان های از دست رفته) که شامل استخوانی از فک است که دندان را حمایت می کند. علاوه بر حفظ حجم و تراکم استخوان، ممکن است نیاز باشد برای دندان جدید فضا ایجاد و حفظ شود. این کار را می توان با یک ایمپلنت دندانی، بریج ثابت (غیر متحرک)، یا پروتز پارسیل (متحرک) انجام داد. بنابراین مهم است که به فکر جا، ایجاد فضای کافی و سپس حفظ آن باشیم تا زمانی که جایگزینی برای دندان از دست رفته قرار داده شود. از این طریق، هر نوع جایگزینی (دندان مصنوعی جایگزین) که برای دندان از دست رفته انتخاب شود، کاملاً مانند دندان طبیعی به نظر خواهد رسید.

نخستین روز پس از قرار گرفتن براکت ها روی دندان ها

یکی از معمول ترین سؤالاتی که از ارتودنتیست ها راجع به براکت های ارتودنسی پرسیده می شود این است که آیا قرار گرفتن آنها روی دندان ها درد و ناراحتی دارد. پاسخ این است، زمانی که براکت ها روی دندان ها چسبانده می شوند اصلاً دردی احساس نخواهد شد، بنابراین هیچ دلیلی وجود ندارد در جلسه ای که قرار است براکت ها روی دندان ها چسبانده شوند مضطرب و نگران باشید. پس از عبور سیم کمانی از درون براکت هایی که به تازگی روی دندان ها چسبانده شده اند، ممکن است اندکی سوزش و ناراحتی احساس شود که می تواند تا چند هفته طول بکشد. برخی بیماران طی چهار روز تا یک هفته ی نخست پس از قرار گرفتن براکت ها روی دندان ها، قرار گرفتن وسیع کننده ی کام درون دهان، پس از قرار گرفتن سیم کمانی روی براکت ها، یا پس از تنظیم مجدد آن ممکن است اندکی ناراحتی داشته باشند. ابزارها و سیم های ارتودنسی بر اساس آخرین پیشرفت های دانش دندانپزشکی هستند و فشار بسیار اندکی وارد می کنند و در عین حال درد و سوزش همراه با درمان ارتودنسی را کاهش داده اند. با این حال، هنوز هم می توان انتظار اندکی ناراحتی خفیف را داشت. همه ی بیماران پس از مدتی به تدریج به ناراحتی های همراه با جابجایی ارتودنتیک دندان ها عادت می کنند.

پیش از ترک مطب متخصص ارتودنسی، به این نکات دقت کنید:

چند گام ساده هستند که از شما می خواهیم پیش از ترک مطب آنها را انجام دهید. این گام ها می توانند به کاهش ناراحتی کمک کنند و شما را مطمئن خواهند کرد که به درمان بهترین پاسخ را خواهید داد و برای جلسه ی بعدی مراجعه آماده خواهید بود. لطفاً در تمام جلساتی که به مطب ارتودنتیست خود مراجعه می کنید این کارها را انجام دهید.

درد ناشی از درمان ارتودنسی

درد ناشی از درمان ارتودنسی

 

  1. انتهای سیم ها را چک کنید.

با استفاده از انگشت و زبان چک کنید ببینید که آیا سر سیم ها بلندتر از حد معمول نباشد تا درون گونه ها یا زبان فرو رود یا روی آنها خراش ایجاد کند.

  1. از مراحل بعدی درمان خود مطلع باشید.
درد ناشی از درمان ارتودنسی

درد ناشی از درمان ارتودنسی

 

باید بدانید تا جلسه ی بعد که به مطب مراجعه می کنید چه کارهایی باید انجام دهید. این کارها می توانند شامل استفاده از هدگیر یا الاستیک ها طبق دستورالعمل، تنظیم وسیع کننده ی کام، یا رعایت اصول بهداشتی یا رژیم غذایی خاصی باشد.

  1. لوازم مورد نیاز را در منزل داشته باشید

مطمئن شوید به اندازه ی کافی موم دندانپزشکی، وسایل مخصوص تمیز کردن دندان ها و ابزار ارتودنسی درون دهان، بندهای الاستیکی، یا دیگر مواد و ابزار لازم برای براکت ها و نیز ابزارهای بین دو جلسه ی ارتودنسی را دارید.

  1. برای مراجعه ی بعدی وقت بگیرید.

همیشه قبل از ترک مطب، برای جلسه ی بعدی وقت بگیرید. اگر تا یک یا دو هفته پیش از مراجعه صبر کنید ممکن است ساعات برنامه های مطب پر باشند، زیرا قرار های ملاقات از قبل به صورت ۴-۶ هفته ای برنامه ریزی می شوند. به تعویق انداختن مراجعات بعدی یکی از عوامل اصلی است که موجب طولانی تر شدن دوره ی درمان ارتودنسی می شود.

اولین هفته پس از قرار گرفتن براکت ها روی دندان ها

موادی که برای چسباندن براکت های ارتودنسی روی دندان ها استفاده می شوند در فضای آزاد به سرعت خشک می شوند، اما ۲۴ ساعت طول می کشد تا کاملاً خشک شوند. پس از ترک مطب می توانید غذا بخورید؛ با این حال، از شما می خواهیم به فهرست غذاهایی که می توانند به براکت های (و دندان های) شما آسیب برسانند توجه کنید. تا زمانی که به غذا خوردن با براکت ها عادت کنید شاید بهتر باشد رژیم غذایی حاوی غذاهای نرم تر داشته باشید. ساده ترین غذاهایی که می توانید با وجود براکت ها بخورید خوراکی هایی مانند ماست، پودینگ، نان بدون دانه، سبزیجات پخته، پاستا یا سوپ رقیق هستند.

در مطب نحوه ی استفاده از موم ارتودنسی روی براکت های ارتودنسی در مواقع ضروری آموزش داده خواهد شد. این تکه موم/ سیلیکون سطح صافی ایجاد می کند و میزان حساسیت و سوزش بخش های داخلی گونه ها و لب ها را کاهش خواهد داد. بعلاوه، استفاده از داروهای مسکنی که تهیه ی آنها از داروخانه به نسخه ی پزشک نیاز ندارد (مانند ایبوپروفن با دیگر نام های تجاری مورتین و ادویل، در صورت عدم وجود حساسیت، خیلی خوب عمل می کنند)، بر اساس دستورالعمل، همراه با شستشوی دهان با محلول آب و نمک می تواند به کاهش سوزش و ناراحتی کمک کند. پس از گذشت ۵ روز تا یک هفته، هرگونه درد و ناراحتی همراه با براکت های ارتودنسی از بین خواهد رفت یا کمتر خواهد شد. دندان ها به تدریج به براکت ها عادت می کنند و غذا خوردن راحت تر خواهد بود.

درد ناشی از درمان ارتودنسی

درد ناشی از درمان ارتودنسی

کاهش درد و ناراحتی ناشی از قرار گرفتن براکت ها روی دندان ها

  • شاید در ابتدا اینطور به نظر برسد که براکت های ارتودنسی بیرون زده اند، که کاملاً طبیعی است. به تدریج که به آنها عادت می کنید و دندان های شما صاف می شوند، این احساس از بین خواهد رفت و جای هیچ نگرانی نخواهد بود. در واقع، با خارج کردن براکت ها از دهان نیز، تا مدتی در دهان خود حس عجیبی خواهید داشت!
  • هرچند براکت ها خمیده و صاف شده باشند، ممکن است استفاده از یک تکه موم ارتودنسی در اطراف و روی براکت هایی که احساس سوزش ایجاد می کنند کمک کننده باشد. با خشک شدن گونه ها، درد و سوزش کمتری احساس خواهد شد.
  • برخی دندان ها، اغلب دندان های جلو، ممکن است در ابتدا نسبت به فشار حساس باشند. تعدادی از بیماران طی ۸ ساعت اول احساس سوزش خواهند داشت که به تدریج از بین خواهد رفت.
  • نمی توان پیش بینی کرد درست چه زمانی درد و ناراحتی از بین می رود و این در بیماران مختلف متفاوت است.

تنها باید به خاطر داشته باشید که هر درد و ناراحتی  موقتی که از براکت ها احساس می کنید در نهایت منجر به زیبایی همیشگی لبخند شما خواهد شد

اگر در پی بهبود زیبایی دندان های خود هستید، دندانپزشکی زیبایی و ارتودنسی از جمله گزینه های اصلی هستند که می توانید از بین آنها انتخاب کنید. هرچند هر یک از این دو گزینه روش های درمانی کاملاً متفاوتی را در بر می گیرند، اما هدف مشترکی دارند: خلق لبخندی زیبا برای صورت شما

مقایسه دندانپزشکی زیبایی و ارتودنسی

متخصص های ارتودنسی در اصلاح بی نظمی های دندانی تخصص دارند. بنابراین، می توانند برای صاف کردن دندان های کج و ناصاف، اصلاح آندر بایت یا حتی فشردگی و بی نظمی های دندان ها کمک کنند. دندانپزشک زیبایی مستقیماً به دندان ها می پردازد، به زیبایی آنها، حسی که به فرد می بخشند و نیز نحوه ی عملکرد آنها در دهان. بنابراین، برای بر طرف کردن مشکلات دندان های لکه دار یا قهوه ای احتمالاً باید برای دریافت ونیرها با دندنپزشک زیبایی مشورت کنید.

جابجایی دندان ها با درمان ارتودنسی

درمان ارتودنسی و دندانپزشکی زیبایی

درمان ارتودنسی و دندانپزشکی زیبایی

 

درمان ارتودنسی با فشردن دندان ها درون استخوان فک قادر است آنها را به طور کامل به صورت فیزیکی جابجا کند و در جای درست قرار دهد. زمانی که (با استفاده از فنر ها) میزان مشخص و درستی فشار به دندان ها وارد می شود، در سمتی که دندان ها رو به آن فشرده می شوند، استخوان ناپدید می شود (جذب می شود) و در جایی که دندان قرار داشته است مجدداً استخوان تشکیل می شود. معمولا بهتر و سالم تر این است که دندان های کج به جای درمان های غیر ارتودنسی با درمان ارتودنسی اصلاح شوند زیرا درمان ارتودنسی وضعیت دندان ها را واقعاً اصلاح می کند، در حالی که درمان های غیر ارتودنسی تنها با روش های زیبایی آنها را می پوشانند. تنها نقص درمان ارتودنسی این است که ممکن است دوره ی درمان ۶ ماه تا ۲ سال طول بکشد و در طول این مدت باید بریس ها را تحمل کنید در حالی که درمان های غیر ارتودنسی و زیبایی معمولاً ظرف مدت ۱ تا ۲ هفته تکمیل می شوند. از آنجا که هزینه های دو روش درمان قابل مقایسه هستند، بیمار باید با توجه به جنبه های سلامت، طول دوره ی درمان و نیز راحتی آن تصمیم بگیرد برای کدام یک اقدام کند.

۱.      بریس ها- براکت های ثابت (غیر متحرک) سنتی

درمان ارتودنسی و دندانپزشکی زیبایی

درمان ارتودنسی و دندانپزشکی زیبایی

 

این نوع بریس ها می توانند شفاف (سفید) یا فلزی باشند و معمولاً برای درمان مشکلات پیچیده تر ارتودنسی استفاده می شوند. این ابزارها را می توان برای اصلاح کجی یا چرخیدگی دندان ها استفاده کرد و می توانند کل دندان را درون استخوان جابجا کنند.

۲.      ابزار فعال متحرک

درمان ارتودنسی و دندانپزشکی زیبایی

درمان ارتودنسی و دندانپزشکی زیبایی

 

این ابزار شباهت زیادی به ریتینر یا بایت پلیت دارد اما دقیقاً یکی نیستند زیرا این ابزار برای جابجایی واقعی دندان ها استفاده می شود. از طرف دیگر، این ابزار اساساً برای درمان مشکلات متوسط و نه چندان حاد ارتودنسی استفاده می شود، جایی که ممکن است دندان ها به خاطر فشردگی، دقیقاً روی قوس دندانی قرار نداشته باشند و رو به سمت لب ها یا به سمت زبان جابجا شده باشند، اما دندان ها چرخش نداشته اند. هر چند این ابزار متحرک است اما بیمار باید حدوداً ۲۳ ساعت در طول روز از آنها استفاده کند تا مؤثر واقع شود، بر خلاف ریتینرها که پس از اتمام درمان فعال، تنها نیاز است شب ها روی دندان ها قرار گیرند.

فواید درمان ارتودنسی

  • دگرگون کردن ظاهر چهره و دهان- اگر دندان های شما کج هستند و در یک ردیف قرار ندارند، این مشکل می تواند تأثیر منفی زیادی روی ظاهر چهره و دهان شما داشته باشد، درمان ارتودنسی می تواند تحولی شگرف در ظاهر شما ایجاد کند.
  • اصلاح مشکلات تنفسی- در صورتی که در نتیجه ی مشکلات دندان ها یا فک در خواب خر و پف می کنید و در بلع مشکل دارید، درمان ارتودنسی می تواند برای بر طرف کردن این مشکلات به شما کمک کند.
  • تسهیل جویدن، گاز زدن و گفتار- بسیاری از مشکلات دندانی وجود دارند که روی گفتار، نحوه ی غذا خوردن و جویدن تأثیر منفی دارند، از جمله مشکلات اکلوژن و ناصاف بودن فک ها. درمان ارتودنسی می تواند کمک کند فک ها صاف شوند و دندان ها در جای درست خود قرار بگیرند.
  • حس زیبایی لبخند را به شما می بخشند- خواه با کمک بریس های اینویزیلاین در پی صاف کردن دندان های کج هستید یا می خواهید فاصله ی بین دندان ها را ببندید، تأثیر درمان ارتودنسی روی کیفیت لبخند شگفت انگیز است. پس از دوره ی درمان از لبخند خود لذت خواهید برد.

جابجایی دندان ها با درمان غیر ارتودنسی (دندانپزشکی زیبایی)

درمان ارتودنسی و دندانپزشکی زیبایی

درمان ارتودنسی و دندانپزشکی زیبایی

 

با استفاده از دندانپزشکی زیبایی می توان کاری کرد که دندان هایی که در جای نادرست واقع شده اند در جای درست به نظر برسند. روش های مورد استفاده در این درمان عبارتند از اسکالپتینگ، باندینگ، لمینت های پرسلاین (ونیرها) و/ یا روکش های پرسلاین. امکان استفاده از یک، یا همه ی این روش ها وجود دارد.

۱.      اسکالپتینگ

درمان ارتودنسی و دندانپزشکی زیبایی

درمان ارتودنسی و دندانپزشکی زیبایی

 

تغییر شکل دندان به آرامی با استفاده از دریل دندانپزشکی. این تکنیک به سادگی و بدون نیاز به داروی بی حسی می تواند در شکل دندان های کج تغییری شگرف ایجاد کند. از جمله فواید این روش درمان سادگی، سهولت و مقرون به صرفه بودن آن است. با این حال، برای درمان مشکلات پیچیده تر زیبایی نمی توان از آن استفاده کرد.

۲.      باندینگ

درمان ارتودنسی و دندانپزشکی زیبایی

درمان ارتودنسی و دندانپزشکی زیبایی

 

اکریلیک روی دندان ها قالب گیری می شود و پس از آماده سازی به آنها چسبانده می شوند. با استفاده از اسکالپتینگ و افزودن مواد باندینگ همرنگ دندان ها به سمت داخلی (زبانی) دندان ها می توان ظاهر دندان هایی که چرخیده یا به سمت لب ها جابجا شده اند را به شکلی درآورد که ظاهراً صاف به نظر بیایند. نتایج این روش درمان فوق العاده خواهد بود و معمولاً تنها در یک جلسه انجام می شود. از دیگر مزایای این روش بازگشت پذیر بودن آن است که معمولاً میزان اندکی از دندان تراشیده می شود، و نیز اینکه یک سوم هزینه ی لمینت ها و روکش های پرسلاین است. از جمله نقایص آن هم عدم استحکام آن به اندازه ی لمینت ها یا روکش های پرسلاین است و دیگر اینکه زیبایی نتایج آن به اندازه ی پرسلاین نیست.

۳.      لمینت های پرسلاین

درمان ارتودنسی و دندانپزشکی زیبایی

درمان ارتودنسی و دندانپزشکی زیبایی

 

ونیرها بسیار نازک و ضخامت آنها به اندازه ی ناخن است. در یک آزمایشگاه دندانپزشکی قالب گرفته می شوند و تنها به قسمت جلوی دندان ها چسبانده می شوند. نتایج آن چشمگیر، مدت زمان لازم برای انجام آن کوتاه، و برای اصلاح ظاهری دندان هایی مناسب هستند که چرخیده یا به سمت زبان جابجا شده اند، یا دندان هایی که به شدت شکسته یا تغییر رنگ داشته اند.

۴.      روکش های پرسلاین

درمان ارتودنسی و دندانپزشکی زیبایی

درمان ارتودنسی و دندانپزشکی زیبایی

 

کلاهک هایی هستند که پس از قالب گیری شدن درون آزمایشگاه دندانپزشکی، روی دندان قرار می گیرند و از همه ی جهات دندان را پوشش می دهند. فواید این روش درست شبیه لمینت ها است. تنها زمانی که دندان پوسیده شده یا مدت ها پیش پر شده و مجدداً نیاز به درمان داشته باشد، روکش دندان به لمینت ارجحیت دارد. بعلاوه زمانی که باید دندان حداکثر استحکام لازم را داشته باشد، مثلاً در بیمارانی که دیپ بایت دارند یا درمان ریشه داشته اند، نیز از روکش استفاده می شود.نجا

فواید دندانپزشکی زیبایی

  • تغییر رنگ دندان ها- اگر به مرور زمان روی دندان های شما لکه ایجاد شود، فرایندهای دندانپزشکی از قبیل سفید کردن دندان ها می توانند مجدداً لبخندی زیبا به شما ببخشند.
  • پوشاندن و پنهان کردن دندان های کج و ناصاف یا بد شکل- برای بهبود ظاهر لبخند با کمک دندانپزشکی زیبایی گزینه های متعددی در دسترس هستند. به عنوان مثال، برای پوشاندن دندان های لب پر شده یا ترک خورده که برای شما مشکل ایجاد کرده اند می توانید از ونیرها کمک بگیرید.
  • بالا بردن سطح اعتماد به نفس- وقتی نوبت به مشکلات دهان و دندان می رسد، حتی کوچکترین کاستی ها نیز عیبی عظیم احساس می شوند و روی اعتماد به نفس فرد تأثیر منفی خواهند داشت. اینکه برای رفتن به مصاحبه ی شغلی یا شرکت در مراسمی خاص می خواهید نسبت به ظاهر خود احساس بهتری داشته باشید، یا اینکه به خاطر احساس خودتان از دندان هایتان به دنبال زیباتر کردن آنها هستید، یک فرایند ساده ی دندانپزشکی زیبایی می تواند پاسخی برای تمام پرسش های شما باشد.