در مطلب هفته‌ی گذشته به عوارض و پیامدهای عدم ترک عادت مکیدن انگشت و ارائه‌ی راهکارهایی پرداختیم که از طریق آنها قادر خواهید بود در ترک این عادت به کودک خود کمک کنید. آیا کودک شما قادر نیست عادت مکیدن انگشت را‎ ترک کند؟ در صورتی که راهکارهای ارائه شده موثر واقع نشوند، ممکن است مجبور باشید برای حل این مشکل به پزشک ارتودنتیست مراجعه نمایید تا با استفاده از ابزارهای ارتودنسی مناسب در ترک این عادت به کودک شما کمک کند.

ترک عادت مکیدن انگشت با ریتینر هالی (Hawley Retainer)

ابزارهای ارتودنسی در ترک عادت مکیدن انگشت

ابزارهای ارتودنسی در ترک عادت مکیدن انگشت

استفاده از ریتینر هالی می‌تواند در ترک عادت مکیدن انگشت در بسیاری از کودکان مفید واقع شود. این ابزار در ظاهر شبیه ریتینری است که بیماران در پایان درمان ارتودنسی با بریس‌ها استفاده می‌کنند، اما یک بخش سیمی نیم‌دایره‌ای به آن افزوده شده است که مانع مکیدن انگشت خواهد شد. در برخی کودکان، درمی‎یابیم این ابزار پلاستیکی متحرک، احساس فرو بردن انگشت در دهان را تا جایی تغییر خواهد داد که کودک را از مکیدن انگشت باز خواهد داشت.

ترک عادت مکیدن انگشت با گیره‌ی مشبک شست (Thumb Crib)

ابزارهای ارتودنسی در ترک عادت مکیدن انگشت

ابزارهای ارتودنسی در ترک عادت مکیدن انگشت

اگر کودک اصرار به حفظ عادت مکیدن انگشت دارد و با ریتینر هالی موفق به ترک عادت او نمی‌شوید، ممکن است نیاز باشد از یک ابزار ثابت استفاده نمایید. گیره‌ی مشبک ثابت کام برای ترک عادت مکیدن انگشت شست، ابزار فلزی کوچکی است که درون دهان قرار داده می‌شود و به دندان‌های آسیای بزرگ فک بالا متصل می‌شود. گیره‌ی مشبک که از سیم‌های لحیم شده‌ای ساخته شده است که از برخورد انگشت شست با لثه‌ی پشت دندان‌های جلو، جلوگیری خواهد کرد. به این ترتیب، رضایتی که کودک در نتیجه‌ی مکیدن انگشت خود احساس می‌کرد کاهش می‌یابد و به مرور زمان، منجر به ترک کامل عادت خواهد شد.

ترک عادت مکیدن انگشت با ابزار بلوگرس (Bluegrass Appliance)

ابزارهای ارتودنسی در ترک عادت مکیدن انگشت

ابزارهای ارتودنسی در ترک عادت مکیدن انگشت

اگر کودک شما به گیره‌ی مشبک کام واکنش نشان نمی‌دهد، ابزارهای جایگزینی وجود دارند که می‌توان به آنها متوسل شد. برخی از این ابزارها عبارتند از ابزار بلوگرس (Bluegrass) و ریک (Rake). در ابزار بلوگرس از یک غلتک چرخان استفاده می‌شود تا عادت مکیدن انگشت را در بیمار از بین ببرد و اجازه دهد دندان‌های جلو به مکان طبیعی خود بازگردند.

ترک عادت مکیدن انگشت با بریس ثابت دارای چنگک (Rake Appliance)

ابزارهای ارتودنسی در ترک عادت مکیدن انگشت

ابزارهای ارتودنسی در ترک عادت مکیدن انگشت

به جای ابزار بلوگرس می‌توان از بریس ثابت دارای چنگک استفاده نمود زیرا این ابزار در انگشت فرو خواهد رفت و کودک را از نگه داشتن انگشت در دهان باز خواهد داشت. گرچه این چنگک چندان تیز نیست، اما اگر کودک سعی کند انگشت خود را بمکد حس ناخوشایندی در او ایجاد خواهد کرد.

اگر سن کودک بیش‌تر از ۵ سال است یا رشد دندان‌های دائمی او آغاز شده باشد و هنوز به مکیدن انگشت ادامه می‌دهد، بایستی به ارتودنتیست مراجعه نمایید تا تعیین نماید برای ترک این عادت در کودک چه ابزار ارتودنسی مناسب است. با تهیه‌ی اسکن دیجیتالی از دندان‌ها می‌توان یک ابزار سفارشی ساخت که مناسب اندازه‌ی دهان کودک شما باشد. در جلسه‌ی بعد ابزار آماده خواهد بود و در دهان کودک کار گذاشته خواهد شد. پس از حصول اطمینان از ترک عادت در کودک، می‌توان پس از چند ماه ابزار را از دهان خارج نمود.

استفاده از گیره‌ی مشبک دردی نخواهد داشت، اما پس از کار گذاشتن آن در دهان ممکن است در ابتدا اندکی حساسیت و التهاب ایجاد نماید و طی یک دوره به آن عادت کند. از آنجا که عادت مکیدن انگشت با خود حس اضطراب، ترس یا خستگی را به همراه دارد، ممکن است کودک طی دوره‌ی ترک این عادت به توجه بیشتری نیاز داشته باشد. سعی کنید منشاء حس اضطراب را در او شناسایی کنید و در صدد بر طرف نمودن آن باشید.

ابزارهای ارتودنسی در ترک عادت مکیدن انگشت

ابزارهای ارتودنسی در ترک عادت مکیدن انگشت

به خاطر داشته باشید، عادت مکیدن انگشت شاید در ابتدا ساده انگاشته شود اما مشکلاتی که در اثر آن در دندان‌ها و فک بوجود می‌آیند، در آینده تاثیرات بسیار ناخوشایندی در ظاهر فرد ایجاد خواهند کرد.

کودکان با رفتاری غیر ارادی متولد می‌شوند. یکی از این رفتارها، مکیدن ناخودآگاه هر شی است که درون دهان آنها قرار می‌گیرد. این رفتار طی چند ماهه‌ی نخست زندگی، به یادگیری خوردن شیر مادر کمک می‌کند و حدود ۴ ماهگی از بین خواهد رفت. با این حال، مکیدن انگشت عادتی غیرارادی و ناخودآگاه نیست، بلکه تصور می‌شود کودک به واسطه‌ی آن تلاش می‌کند در خود آرامش ایجاد نماید.

معمولا مکیدن انگشت در اوایل کودکی تاثیرات سوء طولانی مدتی نخواهد داشت و اکثر کودکان در سنین ۲ تا ۴ سالگی به طور خود به خود آن را ترک خواهند کرد. با این حال، اگر عادت مکیدن انگشت یا شصت بیشتر از این زمان به طول انجامد می‌تواند رشد طبیعی فک‌ها را تغییر دهد و با رشد دندان‌های دائمی در دهان، موجب کجی و انحراف آنها خواهد شد.

مشکلات شایع ناشی از عادت مکیدن انگشت

در زیر به مشکلاتی اشاره خواهیم کرد که معمولا ناشی از مکیدن انگشت می‌باشند و مستلزم درمان ارتودنسی می‌باشند:

جلوآمدن دندان‌های قدامی فک بالا

عادت مکیدن انگشت در کودکان

عادت مکیدن انگشت در کودکان

این مشکل با محل قرارگیری دندان مرتبط است، و نتیجه‌ی آن انحراف نوک دندان‌های قدامی میانی رو به جلو خواهد بود. در برخی موارد، ممکن است شکل‌گیری فک تحت تاثیر قرار گیرد، که احتمالا منجر به جلوآمدن دندان‌ها و فک بالا نسبت به کل صورت خواهد شد.

عقب رفتن دندان‌های قدامی فک پایین

عادت مکیدن انگشت در کودکان

عادت مکیدن انگشت در کودکان

فشار انگشت به دندان‌ها موجب خواهد شد نوک دندان‌های پیش میانی فک پایین رو به زبان باشد.

اپن بایت

عادت مکیدن انگشت در کودکان

عادت مکیدن انگشت در کودکان

با روی هم قرار دادن فک بالا و پایین، یا به اصطلاح با بستن بایت، دندان‌های بالا و پایین به یکدیگر نزدیک نمی‌شوند. حفره یا شکاف بین دندان‌های قدامی فک بالا و پایین ممکن است دقیقا به شکل انگشت یا شصت کودک درآید.

کراس بایت

عادت مکیدن انگشت در کودکان

عادت مکیدن انگشت در کودکان

در نتیجه‌ی مکیدن انگشت، ممکن است فک بالا باریک‌تر از فک پایین شود، به گونه‌ای که دندان‌های فک بالا و پایین به درستی روی یکدیگر قرار نگیرند. این مشکل ممکن است در نتیجه‌ی منقبض کردن عضلات چانه حین مکیدن انگشت بوجود آید.

هنگام تلاش برای ترک عادت مکیدن انگشت در کودکان باید کاملا مراقب بود. زیرا آنها این رفتار را با هدف ایجاد آرامش در خود انجام می‌دهند و والدین باید نسبت به عامل روانی منشاء بروز این عادت حساس باشند. تنبیه و سرزنش بهترین رویکرد نیستند – بلکه باید در این راه صبور بود و به تشویق متوصل شد.

راهکارهای ترک عادت مکیدن انگشت

  • تشویق کودک و در آغوش گرفتن او یا دادن جایزه می‌توانند آنها را به ترک این عادت ترغیب کنند.
  • از سرزنش کردن او اجتناب کنید زیرا ممکن است در کودک حالت تدافعی ایجاد نماید.
  • برای هر روز یا هر هفته‌ای که کودک انگشت خود را نمی‌مکد، و درواقع برای پیشرفت کودک در راه ترک این عادت روی تقویم علامت گذاری کنید یا برای آن جدول طراحی کنید.
  • به عنوان جایزه یا به او اسباب بازی بدهید یا او را برای گردش بیرون ببرید.
  • از ابزاری استفاده کنید که انجام این عادت را به او یادآوری کنند، مثلا روی ناخن‌های او لاک ناخن بدمزه بزنید، یا هنگام خواب روی انگشت او چسب زخم بپیچید.
  • برای پرت کردن حواس او از مکیدن انگشت، از چیزی مانند یک اسباب بازی استفاده نمایید.
عادت مکیدن انگشت در کودکان

عادت مکیدن انگشت در کودکان

  • هنگام خواب برای او دستکش یا محافظ انگشت بپوشید که به صورت آماده در بازار وجود دارند.
  • اگر هیچ کدام از اقدامات محافظه‌کارانه‌ی بالا موثر واقع نشوند، با مراجعه به ارتودنتیست، ممکن است وی استفاده از ابزارهای مختلف ارتودنسی را پیشنهاد دهد.
عادت مکیدن انگشت در کودکان

عادت مکیدن انگشت در کودکان

درمان‌های اولیه‌ی ارتودنسی به منظور ترک عادت مکیدن انگشت

اگر کودک شما به مدت طولانی عادت مکیدن انگشت را با خود به همراه داشته است و این عادت به تدریج در حال تغییر شکل فک و فرم قرارگیری دندان‌های اوست، ممکن است استفاده از درمان‌های اولیه‌ی ارتودنسی ضروری باشند. درمان پیش از نوجوانی معمولا نخستین مرحله است و به هدایت رشد صحیح فک کمک می‌کند به گونه‌ای که در آینده نیاز نباشد از درمان‌های گسترده‌ی ارتودنسی برای اصلاح بایت استفاده نمود. بعلاوه با استفاده از درمان‌های ارتودنسی می‌توان اطمینان حاصل نمود که فضای کافی برای رشد صحیح دندان‌های دائمی وجود خواهد داشت. این ابزارها به پیشگیری از فشردگی و نامرتبی دندان‌ها و دیگر مسائل مربوط به صافی دندان‌ها و مشکلات ظاهری کمک خواهند کرد.

گزینه‌های درمان ارتودنسی

نوع درمان ارتودنسی که کودک شما به آن نیاز خواهد داشت، به نوع مشکل او بستگی خواهد داشت که در پی عادت مکیدن انگشت بوجود آمده است. در برخی موارد ممکن است طی مراحل نخست درمان نیاز باشد از فضادهنده‌ها (spacers) استفاده شود تا دهان برای رشد در آینده مهیا شود و از ایجاد دیگر مشکلات ارتودنسی جلوگیری به عمل آید. دومین مرحله‌ی درمان ارتودنسی در سنین نوجوانی صورت می‌گیرد که ممکن است شامل اصلاح و درمان مشکلات گسترده‌ی بایت و فک و نیز صاف و یکدست نمودن دندان‌های کج باشد که با استفاده از بریس‌های فلزی سنتی یا بریس‌های زبانی (لینگوال) انجام می‌شود.

عادت مکیدن انگشت در کودکان

عادت مکیدن انگشت در کودکان

اگر نگران تاثیرات عادت مکیدن انگشت روی دندان‌ها و لبخند کودک خود هستید، بهترین راه این است که برنامه‌ای طولانی مدت برای مراجعه منظم به ارتودنتیست طراحی کنید. تنها یک ارتودنتیست قادر خواهد بود وضعیت دندان‌ها و فک او را به درستی بررسی نماید تا مشکلات بالقوه و احتمالی را شناسایی نموده و یک طرح درمان ارتودنسی مناسب ارائه دهد. در مقاله بعد به طور مفصل به معرفی ابزارهای ارتودنسی خواهیم پرداخت که در ترک این عادت موثر خواهند بود.

ابزارهای متحرک

در ارتودنسی انواع مختلف ابزارهای متحرک مورد استفاده قرار می‌گیرند. هدف از کاربرد این ابزارها حرکت و اصلاح یک یا چند دندان مورد نظر، تاثیر روی رشد فک‌ها و نیز دندان‌ها خواهد بود. شما بایستی از این ابزارها طبق دستور ارتودنتیست خود استفاده نمایید؛ در غیر اینصورت، درمان نتایج مطلوبی در بر نخواهد داشت. زمان تقریبی درمان شما براساس همکاری شما در استفاده از ابزار ارتودنسی تخمین زده خواهد شد.

به خاطر داشته باشید، چند روزی طول می‌کشد تا به یک ابزار جدید ارتودنسی عادت کنید. سعی کنید حین خواب آن را از دهان خارج نکنید تا هم به آن عادت کنید و هم ابزار موثر واقع شود. در چند روز نخست، در دهان بزاق زیادی ترشح خواهد شد که دور از انتظار نیست. پس از چند روز، میزان ترشح بزاق به سطح معمول بازخواهد گشت.

گفتار شما تحت تاثیر ابزار ارتودنسی مورد استفاده قرار خواهد گرفت. شاید تلفظ برخی لغات برای شما دشوار باشد. ظرف دو روز به حرف زدن با وجود این ابزار در دهان عادت خواهید کرد. سعی کنید از طریق مطالعه با صدای بلند، تمرین گفتار کنید.

مراقبت از ابزارهای متحرک ارتودنسی

مراقبت و نگهداری از ابزارهای ارتودنسی

مراقبت و نگهداری از ابزارهای ارتودنسی

باید حین غذا خوردن، ابزار را از دهان خود خارج کنید. پس از صرف غذا، دندان‌های خود را با مسواک و خمیردندان مسواک بزنید و ابزار خود را فقط با مسواک تمیز نمایید. برای پاکسازی بهتر می‌توان از پاک‌کننده‌ی دنچر استفاده نمود.

به خاطر داشته باشید حین خوردن غذا، مسواک زدن، انجام ورزش‌های رزمی و شنا، ابزار ارتودنسی مورد استفاده را از دهان خود خارج نمایید. پس از اتمام، هر چه سریعتر مجددا آن را در محل خود قرار دهید. فراموش نکنید، ابزارهای ارتودنسی تنها در صورتی موثر خواهند بود که در دهان و روی دندان‌ها قرار گیرند. برای انجام هر فعالیتی که ممکن است به دندان‌ها، لثه‌ها یا گونه‌های شما آسیب برساند از محافظ دهان استفاده نمایید.

به محضی که ابزار را از دهان خارج می‌کنید آن را در جعبه‌ی نگهدارنده قرار دهید. آن را درون دستمال روی میز قرار ندهید زیرا ممکن است کسی آن را به اشتباه دور بیاندازد. آن را در جیب خود نیز نگذارید زیرا ممکن است در اثر ضربه شکسته شده و آسیب ببیند.

ابزار ارتودنسی خود را از دسترس حیوانات دور نگه دارید زیرا معمولا حیوانات به جویدن آنها علاقه دارند. از قرار دادن ابزار ارتودنسی خود در مجاورت گرما بپرهیزید. برای استریل نمودن ریتینر خود از جوشاندن آن بپرهیزید. برای این کار به ارتودنتیست خود مراجعه نمایید. ریتینر را در محلول دهانشویه قرار ندهید.

ابزارهای ثابت ارتودنسی

مراقبت و نگهداری از ابزارهای ارتودنسی

مراقبت و نگهداری از ابزارهای ارتودنسی

 

ابزراهای ثابت از جمله معمول‌ترین ابزارهای مورد استفاده در درمان ارتودنسی می‌باشند. این نوع ابزار شامل براکت‌های کوچکی هستند که با چسب‌های دندانپزشکی به سطح جلوی دندان‌ها متصل می‌شوند. سپس براکت‌ها با سیم نازکی به یکدیگر متصل می‌شوند. طی درمان ارتودنسی، این ابزارها از قبیل بریس‌ها و وسیع‌کننده‌ها به طور دائم در دهان قرار داده می‌شوند. در جلسه‌ی نخست، تمام اجزاء ابزار ثابت به شما نشان داده خواهد شد و نام اجزاء را یاد خواهید گرفت. ممکن است دو روز طول بکشد تا به این ابزارهای جدید در دهان خود عادت کنید.

مراقبت از ابزارهای ثابت

مراقبت و نگهداری از ابزارهای ارتودنسی

مراقبت و نگهداری از ابزارهای ارتودنسی

 

ممکن است در ابتدا از وجود ابزارهای ثابت ارتودنسی در دهان خود احساس ناراحتی کنید. مثلا در لب‌ها و گونه‌ی خود احساس سوزش کنید، حین خوردن غذاهای چسبناک لیگاتورها از بریس‌ها خارج شوند، یا حین خوردن غذاهای سفت ممکن است بریس‌ها بشکنند یا نوارهای آنها شل شوند. برخی از این مشکلات قابل پیش‌بینی هستند و می‌توانید از بروز آنها جلوگیری نمایید.

مسواک زدن و کشیدن نخ دندان به طور منظم، طی درمان ارتودنسی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است زیرا از تحریک و تورم لثه‌ها و نیز از پوسیدگی و ایجاد لکه‌های سفید رنگ روی دندان‌های دائمی جلوگیری خواهد کرد. نحوه‌ی کشیدن نخ دندان و مسواک زدن، پس از کارگذاری ابزارهای ثابت ارتودنسی به شما آموزش داده خواهد شد. اما همواره باید حین مسواک زدن مواظب بریس خود باشید تا از شکستن آن جلوگیری شود.

از مسواک ارتودنسی برای تمیز نمودن دندان‌ها و بریس خود استفاده نمایید. از مسواک‌های بین دندانی نیز برای پاکسازی فضای میان دندان‌ها و بریس استفاده کنید تا از ایجاد پلاک و رسوب در این فضا جلوگیری نمایید. برای مسواک زدن از خمیردندان فلورایده استفاده نمایید. دهانشویه‌ها یا ژل‌های فلورایده نیز مفید خواهند بود.

برای مراقبت از بریس‌ها از چه چیزهایی باید پرهیز نمود؟

  • نوشابه‌های گازدار و آبمیوه‌ها: زیرا منجر به پوسیدگی دندان و تغییر رنگ (ایجاد لکه‌های سفید رنگ) دندان‌ها خواهند شد.
  • غذاهای جویدنی: نان شیرینی‌ها، ساندویچ‌ها، شیرین بیان، رول‌های میوه
  • غذاهای خشک و ترد: ذرت بو داده، یخ، چیپس، چوب شور، و انواع مغزها
  • غذاهای چسبناک: کارامل، آدامس
  • غذاهای سفت: انواع مغزها، آبنبات، شکلات
  • گاز زدن به چیزهای سفت: مداد، خودکار، ناخن انگشت ممکن است به بریس‌ها آسیب بزنند. بریس‌های آسیب دیده طول درمان را افزایش خواهند داد و برداشتن بریس‌ها را به تاخیر خواهند انداخت.
  • غذاهایی که نیاز به گاز زدن دارند: ذرت روی چوب ذرت، سیب‌، هویچ، پیتزا، ساندویچ. این نوع خوراکی‌ها باید پیش از خوردن به صورت تکه‌های کوچک خرد شوند.

ارتودنسی یکی از شاخه‌های دندانپزشکی است که به طور کلی به درمان مال اکلوژن می‌پردازد و هدف آن صاف و یکدست کردن دندان‌ها می‌باشد. مال اکلوژن به شرایطی گفته می‌شود که هنگام بسته بودن دهان، دندان‌ها به درستی روی یکدیگر قرار نمی‌گیرند که نتیجه‌ی آن ایجاد مشکل یا اختلال در بایت است. اگر رشد دندان‌ها به درستی هدایت نشود، مال اکلوژن بوجود خواهد آمد. دندان‌ها کج و ناصاف خواهند بود و در یک ردیف کنار یکدیگر قرار نخواهند گرفت.

مال اکلوژن بیماری محسوب نمی‌شود زیرا سلامت جسمی را تحت تاثیر قرار نخواهد داد. این عارضه تنها به تغییر در موقعیت دندان‌ها مربوط می‌شود. با این حال، با ایجاد اختلال در بایت ممکن است از طرفی شکل صورت و ظاهر فرد را تحت تاثیر قرار دهد و از سوی دیگر با ایجاد مشکل در جویدن، گفتار و عملکرد تنفسی دندا‌ن‌ها، در نهایت منجر به ایجاد حس ناراحتی، افسردگی و عدم اعتماد به نفس خواهد شد.

از جمله عواملی که ممکن است منجر به ایجاد مشکل در بایت شوند عبارتند از آسیب به دندان‌ها یا استخوان‌های صورت، مکیدن شصت یا انگشت به طور مداوم و عوامل دیگر. مال اکلوژن شدید می‌تواند غذا خوردن، گفتار و رعایت بهداشت دندان‌ها را تحت تاثیر قرار دهد.

درمان ارتودنسی می‌تواند به درمان یا بهبود مشکلات زیر کمک کند:

انواع مشکلات بایت (مال اکلوژن)

انواع مشکلات بایت (مال اکلوژن)

جلوآمدگی دندان‌های پیشین (Protruding front teeth)

در برخی موارد دندان‌های پیش فک بالا رو به جلو متمایل هستند و خیلی جلوتر از دندان‌های فک پایین قرار می‌گیرند که در ظاهر شکل بدی بوجود می‌آورند و گفتار را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهند. درمان ارتودنسی می‌تواند با حل این مشکل ظاهر چهره را بهبود دهد و از ایجاد آسیب به دندان طی حوادث ورزشی ممانعت به عمل آورد.

دندان‌های فشرده و نامرتب (Crowding)

انواع مشکلات بایت (مال اکلوژن)

انواع مشکلات بایت (مال اکلوژن)

در فک‌هایی که عرض آنها کم است، شاید جای کافی برای تمام دندان‌ها وجود نداشته باشد. ممکن است ارتودنتیست یک یا دو دندان را بکشد تا برای دندان‌های دیگر فضای کافی ایجاد شود.

دندان‌های نهفته (Impacted teeth)

انواع مشکلات بایت (مال اکلوژن)

انواع مشکلات بایت (مال اکلوژن)

این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که دندان دائمی (بیشتر دندان عقل) از لثه یا استخوان بیرون نمی‌آید، یا تنها بخشی از آن قابل مشاهده است.

دندان‌های نامتقارن (Asymmetrical teeth)

انواع مشکلات بایت (مال اکلوژن)

انواع مشکلات بایت (مال اکلوژن)

در این حالت، دندان‌های بالا و پایین کنار یکدیگر جفت نمی‌شوند، بویژه زمانی که حین بسته بودن دهان دندان‌ها نشان داده می‌شوند.

دیپ بایت (Deep bite) یا اور بایت (overbite)

انواع مشکلات بایت (مال اکلوژن)

انواع مشکلات بایت (مال اکلوژن)

در این حالت، دندان‌های فک بالا مقدار زیادی از دندان‌های فک پایین را می‌پوشانند، و در موارد وخیم‌تر، ممکن است باعث شود دندان‌های فک بالا در کام (سقف دهان) فرو روند.

بایت معکوس (Reverse bite)

انواع مشکلات بایت (مال اکلوژن)

انواع مشکلات بایت (مال اکلوژن)

در این حالت، با قرار دادن دندان‌ها روی یکدیگر، دندان‌های فک بالا درون دندان‌های فک پایین قرار می‌گیرند به همین دلیل در ظاهر صورت، فک پایین کاملا به جلو متمایل می‌شود که در زیبایی چهره خلل ایجاد می‌کند.

اپن بایت (Open bite)

انواع مشکلات بایت (مال اکلوژن)

انواع مشکلات بایت (مال اکلوژن)

زمانی که دندان‌ها روی یکدیگر قرار می‌گیرند، بین دندان‌های فک بالا و دندان‌های فک پایین شکاف وجود دارد که جویدن صحیح و گفتار را تحت تاثیر قرار می‌دهد و در برخی موارد منجر به ایجاد عاداتی از قبیل فشار به زبان می‌شود.

آندر بایت (Underbite)

انواع مشکلات بایت (مال اکلوژن)

انواع مشکلات بایت (مال اکلوژن)

با بستن بایت، دندان‌های فک بالا خیلی عقب قرار می‌گیرند، یا دندان‌های فک پایین خیلی جلو قرار می‌گیرند.

کراس بایت (Crossbite)

انواع مشکلات بایت (مال اکلوژن)

انواع مشکلات بایت (مال اکلوژن)

در این نوع ناهنجاری، زمانی که دندان‌ها روی یکدیگر قرار می‌گیرند، به جای آنکه دندان‌های فک بالا اندکی جلوتر از دندان‌های فک پایین قرار گیرند، در بخشی از فک که دچار کراس بایت است، دندان‌های فک پایین جلوتر از فک بالا قرار می‌گیرند. عدم درمان این عارضه موجب رشد غیرعادی و بدشکل شدن فک خواهد شد.

فاصله زیاد بین دندان‌ها (Spacing)

انواع مشکلات بایت (مال اکلوژن)

انواع مشکلات بایت (مال اکلوژن)

در دندان‌های فاصله‌دار، برعکس دندان‌های فشرده، بین دندان‌ها شکاف یا فاصله وجود دارد، که علت آن ممکن است عدم وجود یک دندان باشد یا اینکه دندان‌ها نمی‌توانند به طور کامل دهان را پر کنند. این مشکل اساسا به زیبایی مربوط می‌شود.

ارتودنتیست قادر است به حل مشکلاتی از قبیل ساییدن یا فشردن دندان‌ها و حرکت یا ایجاد صدای تق تق در فک نیز کمک کند. با حل همه‌ی این مشکلات می‌توان سلامت دهان و دندان‌ها و لثه‌ها را در دراز مدت تضمین نمود. بر اساس کلیه‌ی نکاتی که ذکر شد می‌توان نتیجه‌گیری کرد که درمان ارتودنسی می‌تواند ظاهر دندان‌ها را بهبود بخشد، اما می‌تواند در نهایت منجر به بهبود جویدن و گفتار شود و در برخی موارد از آسیب و پوسیدگی دندان جلوگیری ‌نماید

 

درمان ارتودنسی سنتی (بریس‌های فلزی) یکی از درمان‌های دندانپزشکی است که ضمن حفظ سلامت لثه، ظاهری زیبا به چهره‌ی بیمار می‌بخشد. در حال حاضر شاهد آن هستیم که تعداد زیادی از افراد پس از تکمیل دوره‌ی درمان از بروز پریودونتیت (بیماری لثه که ممکن است منجر به از دست رفتن دندان شود)، ایجاد فاصله بین دندان‌ها، مرگ دندان (از دست رفتن بافت دندان در نتیجه‌ی عدم وجود جریان خون به آن) و از دست رفتن احساس دندان چند سال (حدود ۴ تا ۵ سال) پس از درمان ارتودنسی شکایت می‌کنند.

فواید و مشکلات درمان ارتودنسی

فواید و مشکلات درمان ارتودنسی

چه زمانی باید از درمان ارتودنسی استفاده شود؟

  1. دندان‌های به شدت جلو آمده (دندان‌هایی که رو به جلو متمایل هستند) که بیمار، بخصوص دختران، را به لحاظ روانی آزار می‌دهند. بایستی بیمارانی که جلوآمدگی خفیف در دندان‌های خود دارند را از آنهایی که دندان‌های هر دو فک آنها به شدت رو به جلو متمایل هستند متمایز نمود. تنها افرادی که واقعا نیاز به اصلاح دارند باید تحت درمان قرار گیرند. باید بیمار از پزشک خود راجع به نقاط ضعف و قوت درمان‌های ارتودنسی سوال بپرسد.

  1. قرار گرفتن دندان‌ها به شکل نامرتب که در عملکرد طبیعی دهان و جویدن اختلال ایجاد می‌نماید. در بیمارانی که در باز و بسته کردن دهان، جویدن غذا، تکلم و غیره مشکل دارند انجام درمان‌های ارتودنسی یک ضرورت می‌باشد. مشکلات جزئی از قبیل دندانهای چرخیده و فشردگی اندک (قرار گرفتن دندان‌ها با فاصله‌ی اندک و به صورت فشرده در کنار یکدیگر در نتیجه‌ی کمبود فضا) نیازی به درمان ندارند.

  1. ملاحظاتی که صرفا به زیبایی مربوط می‌شوند. بیمارانی که بیش از حد درگیر مسائل زیبایی هستند، از قبیل افرادی که در مشاغلی فعالیت می‌کنند که ظاهر فرد نقش مهمی ایفا می‌نماید، بایستی پس از درمان اقدامات احتیاطی خاصی انجام دهند. آنها بایستی برای مدت زمانی طولانی از نایت گارد یا ریتینر استفاده کنند، در غیر این صورت احتمال بازگشت مشکل وجود خواهد داشت.

فواید و مشکلات درمان ارتودنسی

فواید و مشکلات درمان ارتودنسی

مشکلات استفاده از درمان ارتودنسی:

 

  1. تحلیل ریشه از جمله عوارض حرکت دندان در درمان ارتودنسی می‌باشد. به طور میانگین، طی ۲ سال درمان با استفاده از ابزارهای ثابت، حدود ۱ میلی‌متر از طول ریشه از دست خواهد رفت. البته برخی افراد بیشتر از سایرین مستعد بروز این مشکل هستند و در برخی موارد ژنتیک در این رابطه دخیل است.
  2. طی درمان با استفاده از ابزارهای ثابت و متحرک ممکن است به بافت نرم آسیب برسد، البته این مشکل در دسته‌ی اول مشهودتر است، زیرا در صورت نامناسب بودن ابزار متحرک می‌توان به سادگی آن را برداشت. حرکت خیلی شدید آپیکال (نوک دندان) می‌تواند منجر به کاهش جریان خون به پالپ دندان و در نتیجه از دست رفتن بافت پالپ شود.
  3. پس از درمان احتمال شل شدن لثه و دندان‌ها وجود دارد، بنابراین اگر از ریتینر به مدت طولانی، تقریبا ۳ سال، استفاده نکنید احتمال دارد که مشکل مجددا عود کند. ممکن است دندان‌ها مجددا رو به جلو حرکت کنند یا تغییر مکان غیرعادی داشته باشند که نتیجه‌ی آن ایجاد فاصله بین دندان‌ها خواهد بود.
  4. پوسیدگی یا کاهش مواد آهکی دندان زمانی رخ می‌دهد که یک پلاک پوسیده‌کننده به همراه رژیم غذایی مملو از قند وارد دهان می‌شود. وجود ابزار ثابت ارتودنسی دندان را در معرض تجمع پلاک قرار می‌دهد زیرا پاکسازی دندان در قسمت‌های اطراف اجزاء ابزار دشوار خواهد بود. کاهش مواد آهکی دندان طی درمان با استفاده از ابزارهای ثابت خطری واقعی است.
  5. در تعدادی از بیماران حساسیت دندانی رخ می‌دهد. علت این امر، استخوان آلوئولار (بخشی از استخوان فک که دندان‌ها را در جای خود قرار می‌دهد) اطراف دندان‌هاست که طی درمان ارتودنسی عقب‌نشینی می‌کند. این مشکل می‌تواند مشکلات حساسیت دندانی حین خوردن غذای سرد یا شیرین را با خود به همراه داشته باشد.
  6. درمان ارتودنسی باعث تغییر ساختار طبیعی لثه در بیمار خواهد شد و این در سال‌های بعد لق شدن دندان‌ها را در پی خواه داشت.

گرچه درمان ارتودنسی مشکلاتی دارد ، اما انجام آن برای اصلاح مشکلات عملکردی از قبیل دشواری در گفتار و خوردن غذا، اختلالات مفصل فکی (TMJ)، بوی بد دهان و دیگر مشکلات، ضروری است. بنابراین، بیمارانی که خواستار درمان ارتودنسی هستند باید پیش از آغاز درمان این نکات را به دقت مورد توجه قرار دهند. زیرا “ارتودنسی نه تنها یک درمان است، بلکه با زیبایی نیز مرتبط می‌باشد”.

وسیع کننده کام یا پالاتال اکسپندر وسیله ‌ای در ارتودنسی است که برای بزرگ‌تر کردن فک بالا (ماگزیلاری) استفاده می‌شود تا فضای کافی برای همه دندان‌ها در قوس دندانی وجود داشته باشد. علاوه بر وسیع کننده فک بالا، وسیله ‌ای نیز برای بزرگ کردن فک پایین وجود دارد. امروزه درمان بزرگ کردن فک بالا در ارتودنسی متداول است.

سن استفاده از وسیع کننده کام

استفاده از وسیع کننده کام بیشتر در کودکان متداول می‌شود. اگر چه می‌توان از این وسیله برای افراد بزرگسال نیز استفاده کرد. میزان فضایی که با کمک وسیع کننده قرار است ایجاد شود و سن بیمار، تعیین‌ کننده طول دوره درمان هستند. مهم‌ترین مزیت درمان ارتودنسی در کودکی امکان بهره بردن از وضعیت رشد استخوان‌ها و دندان‌ها است به این معنی که می‌توان تنها با هدایت رشد بسیاری از مشکلات را حل کرد. به همین علت وسیع کننده کام در حداکثر سن رشد، بیشترین کارایی را دارد.

اکسپندر یا وسیع کننده کام چیست؟

اکسپندر یا وسیع کننده کام چیست؟

وسیع کننده کام چیست؟

این وسیله ارتودنسی از یک بدنه و گیره های فلزی در کناره ها تشکیل شده است. در وسط بدنه این وسیله یک پیچ تعبیه ‌شده که با کلید مخصوص پیچانده می‌شود. هر بار که این پیچ‌ را میپیچانید، دستگاه فعال و سفت می‌شود و کششی در درز میانه کام ایجاد می‌کند. این وسیله به تدریج فضای خالی بیشتری در وسط سقف دهان ایجاد می‌کند که به تدریج با استخوان جدید پر می‌شود. ممکن است این اتفاق به نظرتان ترسناک باشد، اما باید بدانید تا پیش از اتمام سن رشد درز میانی کام بسته نمی‌شود به همین علت وسیع کننده کام در واقع از درز میانی کام برای پهن کردن فک بهره میبرد. ممکن است این کار چند ماه زمان ببرد. برای هر فردی وسیع کننده کام جداگانه و بر اساس قالب به‌ دست ‌آمده از دهان او ساخته می‌شود. معمولاً پس از این که فضای لازم ایجاد شد چند ماه دیگر نیز باید وسیع کننده کام جای خود بماند تا نتایج حاصل شده تثبیت شود.

کاربردهای وسیع کننده کام چیست

معمولاً وسیع کننده کام برای سه مشکل اصلی زیر استفاده می‌شود:

  • اکسپندر یا وسیع کننده کام چیست؟

    اکسپندر یا وسیع کننده کام چیست؟

 

  • کراس بایت – کراس بایت به وضعیتی گفته می‌شود که در آن فک بالا باریک بوده و بنابراین دندان‌های بالایی در سطح داخلی دندان‌های پایینی قرار می‌گیرند در حالی که در وضعیت نرمال دندان‌های بالایی کمی بیرون زده تر از دندان‌های پایینی قرار دارند. برای اصلاح این وضعیت باید فک بالا پهن‌تر شود.
اکسپندر یا وسیع کننده کام چیست؟

اکسپندر یا وسیع کننده کام چیست؟

 

  • به هم فشردگی دندان‌ها و کمبود فضا – پیش از این که همه دندان‌های دائمی در بیایند می‌توان متوجه کمبود فضای فک و به هم فشردگی و کج شدن دندان‌ها شد. با پهنتر کردن فک بالا می‌توان فضای بیشتری در قوس دندانی ایجاد کرد تا نیازی به کشیدن دندان دائمی وجود نداشته باشد.
اکسپندر یا وسیع کننده کام چیست؟

اکسپندر یا وسیع کننده کام چیست؟

  • نهفتگی دندان – در صورتی ‌که دندانی که باید پیش از این بیرون میزده، هنوز بیرون نزده است ممکن است دندان نهفته باشد. در صورتی که علت نهفتگی دندان کمبود جا و مسدود شدن مسیر باشد، با پهن کردن فک می‌توان فضای لازم را برای بیرون زدن دندان فراهم کرد. نهفتگی اغلب در دندان‌های نیش اتفاق می‌افتد. دندان‌های نیش به دندان‌های نسبتا نوک تیزی گفته میشود که مجاور دندانهای آسیاب کوچک قرار دارند.

همچنین با پهن کردن فک بالا می‌توان تعادل را به نیمه پایینی صورت باز کردن و لبخند را زیباتر کند. همچنین تعداد دندان‌هایی که باید در طی درمان ارتودنسی کشیده شوند کمتر می‌شود و یا اصلاً ممکن است نیازی به این کار وجود نداشته باشد. طول دوره درمان ارتودنسی با براکت نیز کوتاه‌تر می‌شود. پهن کردن فک در بسیاری از موارد می‌تواند مشکلات تنفسی را بهبود بخشد.

اکسپندر یا وسیع کننده کام چیست؟

اکسپندر یا وسیع کننده کام چیست؟

استفاده از وسیع کننده کام چگونه است؟

در ابتدا ممکن است کمی درد یا فشار در فک بالا احساس کنید که معمولاً چند دقیقه پس از پیچاندن پیچ بدنه وسیله تجربه می‌شود و زود برطرف می‌شود. درد یا ناراحتی حاصل از استفاده از این وسیله بسیار کمتر از براکت است. در ابتدا ممکن است صحبت کردن و غذا خوردن دشوار شود چرا که جایگاه زبان تغییرکرده و باید این وسیله عادت کند. در طی درمان ممکن است فاصله بین دندانهای جلویی ایجاد شود که امری کاملاً طبیعی است و نشان دهنده عملکرد درست وسیع کننده می‌باشد.

برای درمان ارتودنسی از وسیله ‌های مختلفی استفاده می‌شود. هر یک از این وسیله ها هدف خاصی داشته و به شکلی متفاوت عمل می‌کنند. گاهی اوقات ممکن است تنها از یک وسیله استفاده شود و یا به ترکیبی از آنها نیاز باشد. در اینجا با متداولترین وسیله‌ های ارتودنسی آشنا می‌شوید.

آشنایی با وسیله ها و تجهیزات ارتودنسی

آشنایی با وسیله ها و تجهیزات ارتودنسی

براکت

براکت رایجترین وسیله ارتودنسی است که برای صاف و همراستا کردن دندان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. براکت انواع گوناگون دارد که هر یک برای شرایط خاصی بهترین گزینه محسوب می‌شود. به طور کلی انواع براکت عبارتند از براکت فلزی معمولی، براکت پشت دندانی، براکت سرامیکی، براکت شفاف یا اینویزالاین و براکت خود لیگاچور. سیستم براکت از تعدادی نگین براکت تشکیل شده است که به سطح دندان چسبانده می‌شود و به عنوان دستگیره برای گرفتن و کشیدن دندان عمل می‌کنند. همچنین سیستم براکت از سیم ارتودنسی تشکیل شده است که نگینهای براکت را به یکدیگر متصل می‌کند و وظیفه اصلی آن اعمال نیرو به دندان‌ها است. قطعات دیگر سیستم براکت عبارتند از حلقه فلزی، الاستیک یا حلقه کشی، لیگاچور و قطعات دیگر.

آشنایی با وسیله ها و تجهیزات ارتودنسی

آشنایی با وسیله ها و تجهیزات ارتودنسی

هدگیر

هدگیر وسیله ارتودنسی است که برای اصلاح مشکلات بایت مورد استفاده قرار می‌گیرد. دو نوع هدگیر وجود دارد: هدگیر معمولی (پشت سری و پشت گردنی) و هدگیر معکوس یا فیس ماسک (شکل بالا). از هدگیر برای اصلاح اوربایت و آندربایت معمولاً استفاده می‌شود. هدگیر با ملایمت دندانها را میکشد تا رشد یکی از فکها را محدود نماید.

آشنایی با وسیله ها و تجهیزات ارتودنسی

آشنایی با وسیله ها و تجهیزات ارتودنسی

هربست

هربست یک وسیله ارتودنسی است که برای کاهش اوربایت طراحی شده است. هربست با افزایش رشد فک پایین و عقب کشیدن دندانهای آسیاب بزرگ (مولر) بالایی عمل می‌کند. هربست یک وسیله ثابت است که به دندان‌ها چسبانده می‌شود و بیشتر برای کودکان کم سن در حال رشد استفاده می‌شود. این وسیله باید ۱۲ تا ۱۵ ماه در دهان بماند.

آشنایی با وسیله ها و تجهیزات ارتودنسی

آشنایی با وسیله ها و تجهیزات ارتودنسی

وسیع کننده کام

وسیع کننده کام یا اکسپپندر وسیله ‌ای است که برای فک بالا طراحی شده و با ایجاد کشش در خط میانی کام، فک بالا را بزرگ‌تر می‌کند تا فضای قوس دندانی افزایش یابد. از این روش برای اصلاح مشکل کمبود فضا و به هم فشردگی دندان‌ها استفاده می‌شود.

آشنایی با وسیله ها و تجهیزات ارتودنسی

آشنایی با وسیله ها و تجهیزات ارتودنسی

موقعیت دهنده یا پوزیشنر

از این وسیله ارتودنسی برای تکمیل حرکت دندان‌ها در درمان ارتودنسی استفاده می‌شود. با همکاری کامل بیمار تنها چهار تا هشت هفته برای استفاده از این وسیله کفایت می‌کند.

آشنایی با وسیله ها و تجهیزات ارتودنسی

آشنایی با وسیله ها و تجهیزات ارتودنسی

نگهدارنده ارتودنسی یا ریتینر

این وسیله انواع ثابت و غیر ثابت دارد و پس از اتمام دوره درمان ارتودنسی و درآوردن براکت استفاده می‌شود تا موقعیت جدید دندان‌ها را تثبیت نماید. دستورالعمل دقیق استفاده از آن و نوع آن را ارتودنتیست بسته به شرایط شما انتخاب می‌کند.

آشنایی با وسیله ها و تجهیزات ارتودنسی

آشنایی با وسیله ها و تجهیزات ارتودنسی

فضا ساز یا جدا کننده

فضا ساز یا جداکننده یک حلقه کشی کوچک است که بین دو دندان قرار داده می‌شود آنها را از یکدیگر جدا کرده و اندکی فاصله بین آنها ایجاد نماید. این فاصله برای این است که بتوان حلقه فلزی سیستم براکت را دور دندان آسیاب انداخت. زمانی که فاصله لازم ایجاد شد حلقه کشی خود به خود درآمده و یا ارتودنتیست آن را برمی‌دارد.

آشنایی با وسیله ها و تجهیزات ارتودنسی

آشنایی با وسیله ها و تجهیزات ارتودنسی

پلاک دوقلو یا توئین بلاک

این وسیله یک قالب دوقلو است که برخلاف سایر وسیله ‌های فانکشنال ارتودنسی، دو قطعه جداگانه دارد که یکی برای قوس دندانی بالا و دیگری برای قوس دندانی پایین استفاده می‌شود. این وسیله باید تمام وقت استفاده شود حتی در هنگام غذا خوردن . با این حال وسیله ‌ای غیر ثابت بوده و هنگام مسواک زدن باید آن را دربیاورید.

اگر به دندان‌های دیگران توجه کنید متوجه می‌شوید برخی افراد دندان‌هایشان جلوزدگی داشته و برخی دیگر بین دندان‌هایشان فاصله وجود دارد، برخی دندان‌هایشان کج و چرخیده است و برخی دیگر چانه شان عقب مانده یا جلو زده است. همه این مشکلات با درمان ارتودنسی قابل اصلاح هستند به همین علت امروزه افراد بسیار زیادی متقاضی درمان ارتودنسی هستند تا دندان‌های خود را صاف و مرتب و فکها را همراستا نمایند.

ارتودنسی چیست؟

ارتودنسی چیست؟

ارتودنسی چیست؟

ارتودنسی شاخه ‌ای از دندانپزشکی عمومی است و ارتودنتیست کسی است که علاوه بر تحصیلات عمومی دندانپزشکی، دو یا چند سال صرف آموزش و کسب تخصص و مهارت در زمینه درمان‌های ارتودنسی می‌نماید. در صورتی که به دندان پزشک عمومی مراجعه کنید و مشکلات ارتودنسی داشته باشید دندان‌پزشک شما را به ارتودنتیست ارجاع می‌دهد.

ارتودنسی چیست؟

ارتودنسی چیست؟

انواع مشکلات ارتودنسی

به مشکلات ناهمراستایی دندان‌ها و جفت نبودن دندانها بر یکدیگر مال اکلوژن گفته می‌شود. مال اکلوژن انواع گوناگون دارد که برخی مرتبط با رشد فک بوده و برخی به خود دندانها مربوط میشود. مشکلات دندانی ارتودنسی ممکن است در اثر عدم تشکیل مادرزادی دندان، دندان اضافی، کمبود فضای فک، جلو زدگی دندانها، بزرگ‌ بودن فکها و فاصله بین دندان‌ها و مشکلات دیگر ایجاد شده باشد. همچنین مسائلی مانند از دست دادن زود هنگام دندان شیری، تاخیر در افتادن دندان شیری، عادات دهانی نامناسب مانند مکیدن انگشت و الگوی بلع فشار زبان، حوادث و تصادفات و برخی انواع بیماری‌های دهان می‌تواند منجر به نیاز به درمان ارتودنسی شوند.

ارتودنسی چیست؟

ارتودنسی چیست؟

اصلاح مشکلات ارتودنسی تنها به علت زیبایی و بهبود اعتماد به نفس افراد نیست بلکه برای سلامت دهان و دندان و بدن اهمیت زیادی دارد. مال اکلوژن باعث می‌شود نتوانید غذا را به درستی بجوید. همچنین ممکن است مانع عدم تلفظ صحیح حروف و اصوات شود. مال اکلوژن باعث می‌شود بخشی از دندان بیش از حد دچار ساییدگی شود و یا در اثر فشار زیاد لب پر شده و یا بشکند. همچنین لثه پیرامون دندانی که به علت عدم توازن نیرو تحت فشار بیش از حد قرار دارد، پس‌روی کرده و حتی استخوان پیرامون آن ممکن است دچار مشکل شود.

از طرفی تمیز کردن دندان‌هایی که با یکدیگر همراستا نیستند دشوار بوده و در بسیاری از موارد مسواک نمی‌تواند به نواحی بین دندانی دسترسی داشته باشد. در نتیجه پلاک و باکتری‌های تجمع یافته بین دندان‌ها به خوبی تمیز نمی‌شود و پوسیدگی دندان و عفونت لثه اتفاق می‌افتد. عفونت لثه در صورتی که زود تحت درمان قرار نگیرد ممکن است گسترش یافته و باعث تحلیل رفتن استخوان فک شود.

ارتودنسی چیست؟

ارتودنسی چیست؟

همچنین باکتری‌های عامل عفونت لثه ممکن است وارد جریان خون شده و مشکلات جدی مانند بیماری قلبی، مشکلات مغزی، زایمان زودرس و غیره ایجاد نمایند.

ارتودنسی چیست؟

ارتودنسی چیست؟

وسایل ارتودنسی

امروزه برخلاف گذشته تنوع بسیار زیادی در وسیله ‌های ارتودنسی ایجاد شده است و این درمان را برای طیف گسترده ‌ای از افراد مناسب می‌سازد. درمان ارتودنسی تنها برای کودکان نیست بلکه افراد بزرگسال در هر سنی می‌توانند از فواید درمان ارتودنسی بهره ببرند.

سیستم‌های براکت امروزی انواع گوناگون از جمله براکت فلزی، سرامیکی ، پشت دندانی (لینگوال) و اینویزالاین دارند که باعث می‌شود بسیاری از افراد بزرگسال که شرایط خاصی دارند بتوانند ارتودنسی انجام دهند.

ارتودنسی چیست؟

ارتودنسی چیست؟

بهداشت دهان در دوران درمان ارتودنسی

از آنجایی‌ که در دوران درمان ارتودنسی، وسیله ‌ای در دهان خود قرار می‌دهید بهداشت دهان سخت‌تر اما مهم‌تر می‌شود. اگر میخواهید درمان سریع‌تر به نتیجه برسد و به مشکلات دیگر برنخورید باید مراقب پوسیدگی دندان و عفونت لثه باشید.

یکی از سوالات شایع بیماران از دندانپزشکان این است که چه زمانی می توانیم ارتودنسی فرزندانمان را شروع کنیم؟ و انتظار یک جواب سرراست و بدون هیچ گونه توضیحی دارند در حالی که تقریبا دادن چنین پاسخی غیرممکن است.

به طور کلی مشکلاتی که با ارتودنسی برطرف می شوند دو منشاء فکی و دندانی دارند. مشکلات فکی را اگر بخواهیم بدون جراحی درمان کنیم باید زمانی دست به کار شویم که هنوز مقداری از رشد در ناحیه ای که دچار مشکل شده است باقی مانده باشد. مثلا اگر رشد فک بالا کم باشد باید در سنین پایین ۸-۱۰ درمان را شروع کنیم و اگر رشد فک پایین کم باشد چون رشد در این ناحیه تا سنین بالاتر ادامه پیدا می کند می توانیم درمان را در یکی دو سال قبل از شروع بلوغ جنسی (در دختران ۹-۱۰ سالگی و در پسران ۱۱-۱۳ سالگی) آغاز کنیم.

تحریک رشد فک بالا

و اما در مورد مشکلات دندانی، در دوران دندانهای شیری جز در موارد استثناء درمانی انجام نمی شود ولی با رویش اولین دندانهای دایمی ممکن است نیاز به درمان سریع وجود داشته باشد مثلا زمانی که جا برای رویش یک یا چند دندان در فکین وجود ندارد. درمان ها در این دوران که بچه ها هم دندان شیری دارند هم دندان دایمی معمولا از نوع متحرک است مگر این که مشکل بیمار خیلی شدید داشته باشد ونیاز به درمان زودهنگام با دستگاه های ثابت احساس شود.

ارتودنسی ثابت درسنین پایین

در مورد بیمارانی که فقط دندان های نامرتب، جلو-عقب، چرخیده و …دارند معمولا بهترین سن درمان با دستگاه ثابت حدودا ۱۲ سالگی است که همه دندان ها به جز دندان عقل رویش پیدا کرده اند. ولی این مسئله را باید به یاد داشت که هیچ وقت برای درمان ارتودنسی دیر نیست و اگر فرد مشکلات لثه ای نداشته باشد حتی تا دهه های ۷ و ۸ زندگی نیز می تواند لبخند خود را زیباتر کند و کیفیت زندگی خود را بالا برد.

 

بعضی از پلاک های متحرک دارای پیچ می باشد. با هر بار باز کردن پیچ تنها ۲۵/۰ میلیمتر پلاک باز می شود که باعث افزایش عرضی فک می شود. در اثر باز کردن پیچ ممکن است فاصله ای بین دندانها (به خصوص دندانهای جلو) ایجاد شود که نگران کننده نیست و نشانه پاسخ به درمان است.

در هنگامی که بیمار چند روز از پلاک پیچ دار استفاده نمی کند، به دلیل برگشت نتایج درمانی پلاک در دهان نخواهد نشست و نیاز است که دوباره قالب گیری شود و به بیمار پلاک دیگری داده شود. در پلاک های پیچ دار باید طبق دستور داده شده در زمان مشخص با آچاری که توسط دندانپزشک به شما داده شده، پیچ آن را سفت کرد. بدین صورت که آچار را در سوراخی که در راستای انتهایی پیکان نمایش داده شده قرار داده و به سمت نوک پیکان تا انتها یک دور پیچانده شود.

هرگز پیچ را بیش از مقدار گفته شده حرکت ندهید و در صورتی که چرخاندن پیچ را در زمان مقرر فراموش کرده اید ، در اولین فرصت این عمل را انجام دهید و فواصل سفت کردن را مطابق زمان جدید تنظیم نمایید. ممکن است لازم باشد بیمار تا زمان رویش دندانهای دائمی و تثبیت مناسب وضعیت فکین از دستگاههای متحرک استفاده می کند. با توجه به روند رشدی بیمار، نوع ناهنجاری، شدت ناهنجاری، همکاری بیمار در استفاده از دستگاه ارتودنسی، پاسخ فیزیولوژیک بیمار، ممکن است که هر فردی نیاز به یک یا چند پلاک ارتودنسی داشته باشد.

هر بار که پلاک در دهان قرار می گیرد ، باید کاملاً فشار داده شود تا در جای صحیح خود در تماس مناسب با مخاط دهان قرار گیرد . در غیر این صورت پلاک عملکرد صحیح نخواهد داشت . در صورتی که متوجه شدید پلاک در سرجای خود قرار نمی گیرد ، در اولین فرصت با دندانپزشک تماس گرفته شود .