مسواک های بین دندانی به صورت ویژه برای تمیز کردن بین دندان ها و دسترسی به مناطقی طراحی شده اند که یک مسواک معمولی نمی تواند به آنها برسد. بسیاری از افراد متوجه می شوند که استفاده از مسواک بین دندانی آسان تر از نخ دندان کشیدن است، در حالی که دیگران هر دو را به عنوان بخشی از یک روتین بهداشتی دهان و دندان انجام می دهند.

اگر در مسواک زدن بین دندان ها تازه کار هستید، یا می خواهید بدانید که آیا آن را به درستی انجام می دهید، احتمالاً سؤالاتی در این زمینه دارید:

• نحوه استفاده از مسواک بین دندانی
• از چه سایزی استفاده کنم؟
• آیا قبل یا بعد از مسواک زدن باید از مسواک بین دندانی استفاده کرد؟
• بهترین مسواک بین دندانی کدام است؟
• مسواک های بین دندانی سازگار با محیط زیست

خوب، شما به جای درستی مراجعه کرده اید زیرا ما در راهنمای مسواک های بین دندانی به این پرسش ها و پرسش های بیشتر پاسخ خواهیم داد.

مسواک بین دندانی چیست؟

به عبارت ساده تر، مسواک بین دندانی یک مسواک کوچک است که برای پاکسازی بین دندان ها طراحی شده است. آنها همچنین می توانند برای پاکسازی اطراف بریس های ثابت و در پشت دهان مفید باشند.

مسواک های بین دندانی (که به آنها مسواک های اینتردنتال و اینترپروگزیمال نیز گفته می شود) معمولاً دارای رشته ای هستند که توسط یک سیم فلزی در جای خود نگه داشته می شود، کمی شبیه برس کوچک بطری شوی. سیم را می توان زاویه دار یا خم کرد تا دسترسی به نقاط خاص در دهان را آسان تر کند. یک دسته متصل به سیم این امکان را برای شما فراهم می کند تا با مسواک را مانور دهید تا پلاک و بقایای مواد غذایی گیر افتاده بین دندان ها را پاک کنید.

مسواک های بین دندانی در اندازه های مختلف برای قرار گرفتن در فاصله های با اندازه های مختلف بین دندان ها وجود دارند. برخی یکبار مصرف هستند، در حالی که برخی دیگر از دسته بلندتر و سر مسواک قابل تعویض تشکیل شده اند. ما در ادامه به جزئیات بیشتری در مورد این گزینه های مختلف خواهیم پرداخت تا بتوانید بفهمید که بهترین مسواک بین دندانی برای نیازهای شما کدام است.

مسواک های بین دندانی در مقایسه با نخ دندان کشیدن

ممکن است از خود بپرسید که آیا بهتر است از مسواک های بین دندانی استفاده کنید یا نخ دندان بکشید – بخصوص اگر استفاده از نخ دندان سنتی برای شما دشوار است. خوب، خبر خوب این است که مطالعات مختلف نشان داده اند که استفاده از مسواک های بین دندانی جایگزین مؤثری برای نخ دندان کشیدن هستند. بر اساس این تحقیق، مسواک بین دندانی حتی نسبت به نخ دندان معمولی بهتر می تواند در از بین بردن پلاک مؤثر باشد.

با این حال، ممکن است متوجه شوید که حتی کوچک ترین مسواک های بین دندانی آنقدر بزرگ هستند که بین برخی از فاصله های بین دندان های شما قرار نمی گیرند. در این صورت، شما همچنان باید آن فاصله ها را نخ دندان بکشید تا پلاک را از بین ببرید.

اگر مطمئن نیستید که از مسواک بین دندانی استفاده کنید یا نخ دندان (یا هر دو!)، بهتر است از دندانپزشک خود بپرسید. پاسخ آنها ممکن است به سلامت فعلی دهان و دندان شما و موقعیت دندان های شما بستگی داشته باشد، یا ممکن است فقط توصیه شود از هر چیزی استفاده کنید که استفاده از آن را راحت تر می دانید.

آیا مسواک های بین دندانی می توانند به لثه ها آسیب برسانند؟

مسواک های بین دندانی در صورت استفاده صحیح، باید پلاک را از خط لثه بین دندان ها پاک کنند، اما نباید به لثه آسیب وارد کنند. زمانی که برای نخستین بار استفاده از آنها را شروع می کنید، اندکی خونریزی طبیعی است. این نشانه بیماری لثه اولیه (ژنژیویت) است، اما عادات تمیز کردن جدید شما به بهبود سلامت لثه کمک خواهند کرد. مسواک زدن خود را برای چند روز ادامه دهید و خونریزی لثه باید کاهش یابد.

در صورت ادامه یافتن هر گونه درد یا خونریزی بیشتر از یک یا دو هفته، با دندانپزشک خود صحبت کنید. ممکن است برای از بین بردن رسوب تارتار به یک پاکسازی تخصصی دندانی نیاز داشته باشید. یا ممکن است لازم باشد اندازه کوچکتری را امتحان کنید یا مسواک را به شکل دیگری زاویه دهید. دستورالعمل های ما کمی پایین تر به شما کمک می کنند از آسیب به لثه های خود در اثر استفاده از تکنیک اشتباه جلوگیری کنید.

تفاوت بین دو نوع مسواک بین دندانی چیست؟

یک نوع مسواک بین دندامی مسواک های single-tufted هستند، نوع دیگری است که برای دسترسی به نقاط مشکل در دهان شما طراحی شده است. این نوع مسواک فقط شامل یک دسته کوچک از رشته ها در نوک مسواک می شود. این رشته ها به جای اینکه مانند یک مسواک بین دندانی از طرفین بیرون بیایند در یک نقطه چیده شده اند.

مسواک هایsingle-tufted  می توانند برای تمیز کردن اطراف ایمپلنت ها، روکش ها، بریج ها و بریس های ثابت مفید باشند، اما نمی توان از آنها برای تمیز کردن بین دندان ها استفاده کرد. در صورتی که مطمئن نیستید از کدام نوع مسواک استفاده کنید، از دندانپزشک خود بپرسید.

اندازه مسواک های بین دندانی

مسواک های بین دندانی در طیف وسیعی از اندازه ها وجود دارند تا برای نیازهای مختلف مناسب باشند. کوچک ترین مسواک های بین دندانی باید بین دندان هایی قرار گیرند که بدون فاصله به هم چسبیده اند، در حالی که اندازه های بزرگ تر برای تمیز کردن اطراف بریس ها، پروتزهای ایمپلنت های و شکاف های دندان های از دست رفته مناسب هستند.

راهنمای اندازه مسواک بین پروگزیمال

تولید کنندگان مسواک های خود را با کد رنگ تولید می کنند تا تشخیص اندازه های مختلف آسان باشد. متأسفانه، همه آنها از رنگ های یکسان استفاده نمی کنند و همه آنها با استفاده از میلی متر اندازه را نشان نمی دهند، در عوض، به اندازه هایی مانند “استاندارد” یا “تنگ” تکیه می کنند.

در جدول زیر می توانید اندازه های ارائه شده توسط برند TePe و رنگ های مربوطه را مشاهده کنید. یک استاندارد اندازه ISO وجود دارد که مسواک ها را از ۰ تا ۸ نشان می دهد، اما همه تولیدکنندگان از این استاندارد استفاده نمی کنند. کوچکترین مسواک بین دندانی ارائه شده در اینجا، مسواک صورتی ۴/۰ میلی متری است.

اندازه ISO	اندازه سیم (میلی متر)	رنگ مسواک
۰	۴/۰	صورتی
۱	۴۵/۰	نارنجی
۲	۵/۰	قرمز
۳	۶/۰	آبی
۴	۷/۰	زرد
۵	۸/۰	سبز
۶	۱/۱	بنفش
۷	۳/۱	خاکستری
۸	۵/۱	سیاه

انتخاب مسواک بین پروگزیمال با اندازه مناسب

انتخاب اندازه مناسب برای هر یک از فضاهایی که باید تمیز کنید بسیار مهم است. اگر مسواک خیلی کوچک باشد ممکن است به خوبی تمیز نکند. و اگر خیلی بزرگ باشد، خطر آسیب به دندان ها یا لثه ها وجود دارد. البته، این ممکن است به این معنا باشد که شما به استفاده از تعدادی مسواک با اندازه های مختلف برای انجام پاکسازی کامل دندان نیاز دارید.

مسواک باید به راحتی در شکاف بین دندان های شما قرار گیرد. قرار دادن آن فقط باید به فشار کمی نیاز داشته باشد. اگر به نظر می رسد که این کار را با فشار انجام می دهید، آن را متوقف کنید و اندازه کوچکتر را امتحان کنید.

دندانپزشک شما می تواند فاصله بین دندان های شما را اندازه گیری کند و اندازه (های) مسواک بین دندانی که باید استفاده کنید، را به شما توصیه کند. اما اگر بدون مراجعه به دندانپزشک می خواهید بدانید که چه اندازه مسواک بین دندانی را استفاده کنید، سعی کنید یک بسته با چند اندازه مختلف خریداری کنید. خرید این بسته ها یک راه بسیار مقرون به صرفه برای تعیین اندازه های مورد نیاز شما قبل از خرید مقادیر بیشتر است.

اگر یک مسواک زاویه دار را ترجیح می دهید (در این مورد در زیر بیشتر توضیح داده ایم) می توانید یک بسته شش تایی را با هر شش سایز از ۰ تا ۵ خریداری کنید.

نحوه استفاده از مسواک های بین دندانی

هنگامی که اندازه مناسب مسواک را برای شکاف دندان های خود انتخاب کردید، ممکن است کمی طول بکشد تا به زدن مسواک بین دندانی عادت کنید. ممکن است در ابتدا جلوی آینه بایستید تا زمانی که بتوانید بدون نگاه کردن این کار را انجام دهید.

در اینجا مراحل نحوه استفاده از مسواک بین دندانی را برای شما توضیح داده ایم:

• مطمئن شوید که برای هر شکاف از اندازه صحیح مسواک استفاده می کنید.
• به آرامی مسواک را در فضای بین دو دندان، در امتداد لثه فشار دهید. کمی چرخاندن مسواک در حین قرار دادن آن می تواند قرار دادن آن را آسان تر کند و همچنین عمر مسواک را افزایش دهد.
• مسواک را چند بار به عقب و جلو ببرید (مگر اینکه دندانپزشک به شما دستور دهد که بیشتر مسواک بزنید یا از مسواکی استفاده می کنید که فقط به یک ضربه نیاز دارد).
• مسواک را با دقت خارج کنید و به شکاف بعدی بروید. با حرکت در اطراف دهان خود، اندازه مسواک بین دندانی را تغییر دهید تا مطمئن شوید که از اندازه مناسب استفاده می کنید.

اگر سیم مسواک شما در حین استفاده از آن شکست یا تعدادی از موهای آن شل شدند، آن را دور بیندازید و با یک مسواک کاملاً نو ادامه دهید.

تمیز کردن بین دندان های جلوی دهان با یک مسواک معمولی صاف بین دندانی باید کار بسیار آسانی باشد. گرچه دسترسی به شکاف های پشت دهان سخت تر است. چند راه وجود دارد که می توانید دسترسی به دندان های عقب را آسان تر کنید:

• سعی کنید به جای فرو بردن مسواک از بیرون، آن را از داخل (از کنار زبان یا سقف دهان) وارد کنید.
• سیم را کمی دور انگشت خود خم کنید.
• سیم را با زاویه خم کنید (از یک مسواک با سر انعطاف پذیر برای کاهش احتمال شکستن سیم استفاده کنید).
• یک مسواک بین دندانی دسته بلند با سر زاویه دار انتخاب کنید.

شما باید یک مرتبه در روز از مسواک بین دندانی خود برای تمیز کردن بین دندان ها به این روش استفاده کنید، در حالی که هنوز دو مزتبه در روز به روش معمولی مسواک می زنید.

بهترین زمان برای تمیز کردن بین دندان ها شب قبل از خواب است. به این ترتیب، می دانید که هنگام خواب هیچ غذایی بین دندان های شما باقی نمی ماند (یکی از دلایل شایع بوی بد صبحگاهی دهان). با این حال، اگر صبح برای شما مناسب تر است، مهم این است که حداقل یک مرتبه در روز این کار را انجام دهید.

آیا قبل یا بعد از مسواک زدن باید از مسواک های بین دندانی استفاده کرد؟

بر اساس ADA تا زمانی که مسواک می زنید یا نخ دندان می کشید، مهم نیست ابتدا کدامیک را انجام می دهید. با این حال، ما تمیز کردن بین دندان ها را قبل از مسواک زدن توصیه می کنیم. از دندانپزشک خود بپرسید که چه چیزی را توصیه می کند و به خاطر داشته باشید که اگر تمیز کردن بین دندان بعد از مسواک زدن تنها راهی است که می توانید این کار را انجام دهید، این کار بسیار بهتر از تمیز نکردن بین دندان ها است.

آیا می توانید دوباره از مسواک های بین دندانی استفاده کنید؟

آری. فقط زمانی نیاز است مسواک بین دندانی خود را عوض کنید که فرچه های آن شروع به نشان دادن علائم ساییدگی کنند یا سیم از بین برود. هر مسواک بسته به میزان استفاده شما از آن ممکن است ۱ تا ۲ هفته یا بیشتر دوام بیاورد. برخی از تولید کنندگان مسواک های خود را به عنوان با دوام بهتر به بازار عرضه می کنند، بنابراین ممکن است بخواهید چند مورد را امتحان کنید و ببینید کدامیک برای شما ماندگاری بیشتری دارد.

اگر ایده دور انداختن مسواک های پلاستیکی را خیلی دوست ندارید، جایگزین های سازگارتر با محیط زیست که در ادامه به آنها می پردازیم، را بررسی کنید.

درست مانند یک مسواک معمولی، پس از هر بار استفاده باید مسواک های بین دندانی را بشویید تا تمیز نگه داشته شوند.

گزینه های سازگار با محیط زیست

اگر ایده استفاده زیاد از پلاستیک یکبار مصرف را دوست ندارید، متأسفانه، در حال حاضر گزینه های زیادی برای مسواک های بین دندانی بامبو در کشور موجود نیست. با این حال، به گزینه های پایدارتر تمیز کردن بین دندان نگاهی بیندازید.

سر مسواک قابل تعویض

در ابتدا، می توانید به دنبال یک مسواک بین دندانی با سرهای قابل تعویض باشید. گرچه هنوز از پلاستیک ساخته شده اند، اما هر بار که به تعویض سر مسواک نیاز دارید، میزان ضایعات حداقل است. انتخاب یک برند باکیفیت به این معنا است که به تعویض سرهای مسواک خود نیز نیاز نخواهید داشت.

واتر فلاسر (شستشو دهنده دهان)

یک گزینه کاملاً متفاوت، سرمایه گذاری روی یک واتر فلاسر است، یک دستگاه الکترونیکی که یک جت آب پر قدرت برای تمیز کردن بین دندان ها شلیک می کند (به آن به عنوان یک مسواک بین دندانی الکتریکی فکر کنید). آیا آنها به اندازه مسواک دستی بین دندانی یا نخ دندان مؤثر هستند؟ شاید نه کاملاً، اما برندهای بزرگی هستند که همیشه در حال بهبود فناوری خود هستند. یک امتیاز اضافی این است که استفاده از آنها بسیار آسان است، بنابراین احتمال استفاده روزانه شما بیشتر است.

البته، این گزینه همچنان شامل یک دستگاه پلاستیکی است – بعلاوه از برق استفاده می کند – بنابراین شما باید تصمیم بگیرید که کدام یک از دو شر کمتر در ذهن شما وجود دارد. اما با فرض اینکه چند سال از نخ دندان استفاده کنید، ممکن است آسیب کمتری نسبت به صدها مسواک پلاستیکی کوچک برای محیط زیست داشته باشید.

از پاک کننده های بین دندانی برای مکمل و نه جایگزینی مسواک خود استفاده کنید.

نتیجه گیری

تمیز کردن بین دندان ها بخش مهمی از بهداشت روزانه دهان شما است. مسواک های بین دندانی جایگزین موثری برای نخ دندان هستند و در اندازه های مختلف متناسب با هر نوع فضای بین دندان ها موجود هستند.

هنگام انتخاب بهترین مسواک بین دندانی برای خود، موارد زیر را در نظر بگیرید:

• آیا حاضرید برای یک مسواک با کیفیت بالاتر و بادوام که دوام بیشتری داشته باشد، هزینه بیشتری بپردازید؟
• آیا برای رسیدن به دندان های عقب به یک مسواک دسته بلند با سر زاویه دار نیاز دارید؟
• آیا برای تمیز کردن شکاف های با اندازه های مختلف به مسواک هایی در اندازه های مختلف نیاز دارید؟
• آیا گزینه ای کم ضایعات تر مانند سرهای قابل تعویض یا حتی یک فلاس تریدر را ترجیح می دهید؟

امیدواریم اطلاعات این راهنما در درک اندازه و طرح مسواک بین دندانی به شما کمک کرده باشد تا بتوانید مسواکی را انتخاب کنید که نیازهای شما را برآورده کند.

آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده اید که دندان های شما تا چه حد به داخل لثه ها و فک شما می روند؟ دندان ها بخش مهمی از زندگی روزمره ما هستند و درک آناتومی آنها برای حفظ بهداشت دهان و دندان بسیار مهم است. عمق دندان های شما بسته به نوع، محل و سن آنها می تواند متفاوت باشد. در این مقاله به بررسی عمق دندان ها و عواملی خواهیم پرداخت که می توانند روی آن تأثیر بگذارند.

بیشتر دندان ها توسط ریشه های آنها درون استخوان فک محکم می شوند که می تواند تا عمق استخوان گسترش یابد. طول ریشه ها بسته به موقعیت و عملکرد دندان می تواند متفاوت باشد. به عنوان مثال، دندان های مولر که برای آسیاب کردن و جویدن استفاده می شوند، نسبت به دندان های پیشین که برای گاز گرفتن و برش استفاده می شوند، ریشه های بلندتری دارند. علاوه بر این، با بالا رفتن سن، ریشه دندان ها بلندتر می شود و محکم تر درون استخوان فک جای می گیرد.

دانستن عمق دندان ها برای حفظ سلامت دهان و دندان ضروری است. اگر بین دندان ها و لثه های خود پاکت های عمیقی دارید، می تواند نشانه بیماری لثه باشد. بیماری لثه یک بیماری شایع است که در صورت عدم درمان می تواند باعث بروز التهاب، خونریزی و حتی از دست دادن دندان شود. بنابراین، حفظ عادات بهداشتی دهان و دندان مانند مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم برای جلوگیری از بیماری لثه و سایر مشکلات دندانی بسیار مهم است.

درک آناتومی دندان

برای اینکه بفهمید یک دندان چقدر عمق دارد، مهم است که ابتدا آناتومی دندان را درک کنید. دندان ها ساختارهای پیچیده ای هستند که از چندین لایه و ساختار تشکیل شده اند. دو قسمت اصلی دندان عبارتند از تاج و ریشه.

تاج

تاج قسمت قابل رویت دندان است که در بالای خط لثه قرار دارد. این ماده توسط ماده سفت و سفید رنگی به نام مینا پوشانده شده است که سخت ترین ماده در بدن انسان است. مینای دندان به محافظت از دندان در برابر آسیب و پوسیدگی دندان کمک می کند. در زیر مینای دندان عاج وجود دارد که ماده نرم تری است که بخش عمده دندان را تشکیل می دهد. عاج حاوی توبول های کوچکی است که به عصب دندان که در محفظه پالپ قرار دارد منتهی می شود.

تاج از انواع مختلفی از دندان ها تشکیل شده است که هر کدام عملکرد خاصی دارند. دندان های پیشین دندان های جلویی هستند که برای گاز گرفتن و بریدن غذا استفاده می شوند. دندان نیش دندان تیز هستند که برای پاره کردن و گرفتن غذا استفاده می شوند. دندان های پرمولر و مولر دندان های عقبی هستند که برای ساییدن و له کردن غذا استفاده می شوند.

ریشه

ریشه قسمتی از دندان است که زیر خط لثه قرار دارد و دندان را در استخوان فک محکم می کند. ریشه توسط یک لایه نازک سمان پوشیده شده است که به چسبیدن دندان به استخوان کمک می کند. در زیر سمنتوم کانال ریشه قرار دارد که حاوی پالپ دندان است. پالپ حاوی اعصاب و عروق خونی است که مواد مغذی دندان را تأمین می کند.

طول ریشه بسته به دندان و فرد می تواند متفاوت باشد. به طور کلی، ریشه حدود دو سوم طول دندان است، اما می تواند بلندتر یا کوتاه تر باشد. ریشه برای ثبات و سلامت دندان مهم است، زیرا حمایت و تغذیه لازم را برای دندان فراهم می آورد.

درک آناتومی دندان برای حفظ سلامت دندان مهم است. با مراقبت از دندان ها و لثه ها می توانید از پوسیدگی و بیماری لثه جلوگیری کنید و دندان های خود را سالم و قوی نگه دارید.

رشد دندان

رشد دندان یک فرآیند پیچیده است که قبل از تولد آغاز می شود و در دوران کودکی تا زمانی که تمام دندان های دائمی برویند ادامه می یابد. درک مراحل رشد دندان می تواند در مراقبت بهتر از دندان ها و حفظ سلامت دهان و دندان به شما کمک کند.

دندان های شیری

دندان های شیری در سه ماهه دوم بارداری شروع به رشد می کنند. اولین دندان معمولاً در حدود شش ماهگی می روید و در سن سه سالگی، اکثر کودکان مجموعه کاملی از ۲۰ دندان شیری دارند. رشد دندان های شیری را می توان به چند مرحله تقسیم کرد، از جمله مرحله جوانه، مرحله کلاهک، مرحله زنگوله و مرحله تاج. طی هر مرحله، ساختارهای مختلف دندان از جمله مینا، عاج و پالپ تشکیل می شوند.

دندان های دائمی

دندان های دائمی از حدود شش سالگی شروع به رشد می کنند و تا اواخر سال های نوجوانی ادامه می یابد. اولین دندان های دائمی که می رویند دندان های مولر و به دنبال آن دندان های پیشین، نیش و پرمولر هستند.

دندان های دائمی مانند دندان های شیری، چندین مرحله رشد را طی می کنند، از جمله مرحله جوانه، مرحله کلاهک، مرحله زنگوله و مرحله تاج. با این حال، رشد دندان های دائمی پیچیده تر از دندان های شیری است، زیرا آنها بزرگتر هستند و شکل های پیچیده تری دارند.

در طول رشد دندان های دائمی، ریشه های دندان نیز شروع به تشکیل می کنند. ریشه ها از دندان ها حمایت می کنند و آنها را در استخوان فک محکم می کنند. روند رشد ریشه تا مدت ها پس از رویش دندان ها ادامه می یابد، زیرا ریشه ها به رشد و بلوغ ادامه می دهند.

به طور خلاصه، رشد دندان یک فرآیند پیچیده است که قبل از تولد آغاز می شود و در دوران کودکی ادامه می یابد. درک مراحل رشد دندان می تواند در مراقبت بهتر از دندان ها و حفظ سلامت دهان و دندان به شما کمک کند.

تفاوت در طول دندان ها

طول دندان های شما بسته به عوامل مختلفی می تواند متفاوت باشد. در این قسمت به بحث دربارده عوامل ژنتیکی و محیطی می پردازیم که می توانند بر طول دندان تأثیر بگذارند.

عوامل ژنتیکی

ژن های شما نقش مهمی در تعیین طول دندان های شما دارند. مطالعات نشان داده اند که طول دندان بسیار قابل ارث است، به این معنا که می تواند از والدین شما منتقل شود. برخی از شرایط ژنتیکی نیز می توانند روی رشد دندان تأثیر بگذارند و منجر به کوتاه تر یا بلندتر شدن دندان ها شوند.

عوامل محیطی

عوامل محیطی نیز می توانند روی طول دندان تأثیر بگذارند. تغذیه نامناسب در طول رشد دندان می تواند منجر به کوتاه شدن دندان ها شود. به طور مشابه، ضربه به دندان ها در دوران کودکی می تواند روی رشد و تکامل آن ها تأثیر بگذارد و منجر به کوتاه تر یا بد شکل شدن دندان ها شود.

سایر عوامل محیطی که می توانند روی طول دندان تأثیر بگذارند عبارتند از:

• عدم تعادل هورمونی
• داروهایی که روی رشد دندان تأثیر می گذارند
• بیماری مزمن
• بهداشت ضعیف دهان

توجه به این نکته حائز اهمیت است که در حالی که ژنتیک و محیط می تواند روی طول دندان تأثیر بگذارد، در بین افراد در اندازه و شکل دندان تفاوت طبیعی وجود دارد. اگر در مورد طول دندان های خود نگرانی دارید، بهتر است با یک دندانپزشک مشورت کنید تا مشخص شود که آیا مشکلات اساسی وجود دارند که باید برطرف شوند.

اندازه گیری عمق دندان

وقتی نوبت به اندازه گیری عمق دندان می رسد، دندانپزشکان از پروب پریودنتال برای اندازه گیری عمق پاکت های لثه اطراف دندان استفاده می کنند. عمق پاکت فاصله بین خط لثه و پایین پاکت است. عمق یک پاکت سالم معمولا بین ۱ تا ۳ میلی متر (mm) است.

با این حال، عمق بیشتر از ۴ میلی متر ممکن است نشان دهنده پریودنتیت باشد، که یک عفونت جدی لثه است که می تواند به بافت نرم و استخوانی که از دندان های شما حمایت می کند، آسیب برساند. پاکت های عمیق تر از ۵ میلی متر را نمی توان با مراقبت های معمول به خوبی پاکسازی کرد و برای بررسی از دست دادن استخوان در مناطقی که دندانپزشک شما پاکت های عمیق تری مشاهده می کند به عکس رادیوگرافی دندان با اشعه ایکس نیاز است.

عکس رادیوگرافی دندان با اشعه ایکس

عکس رادیوگرافی دندان با اشعه ایکس یک ابزار ضروری برای اندازه گیری عمق دندان است. آنها این امکان را برای دندانپزشکان فراهم می آورند تا استخوان ها و دندان های زیر خط لثه را مشاهده کنند که می تواند در تشخیص و درمان بیماری پریودنتال به آنها کمک کند.

طی گرفتن عکس رادیوگرافی دندان با اشعه ایکس، از شما خواسته می شود که یک قطعه پلاستیکی کوچک را گاز بگیرید یا یک حسگر دیجیتال را در دهان خود نگه دارید. سپس دستگاه رادیوگرافی از دندان ها و استخوان های شما تصاویری می گیرد که دندانپزشک شما از آنها برای ارزیابی سلامت کلی دهان شما استفاده می کند.

تصویربرداری سه بعدی

دندانپزشکان علاوه بر رادیوگرافی دندان با اشعه ایکس، ممکن است از فناوری تصویربرداری سه بعدی نیز برای اندازه گیری عمق دندان استفاده کنند. این نوع تصویربرداری این امکان را برای دندانپزشکان فراهم می آورد تا تصویری دقیق و سه بعدی از دندان ها و استخوان های شما ایجاد کنند که می تواند به آنها کمک کند بیماری پریودنتال را به طور مؤثرتری شناسایی و درمان کنند.

در طول یک اسکن تصویربرداری سه بعدی، از شما خواسته می شود در حالی که دستگاه چندین عکس از دهان شما می گیرد، بی حرکت بنشینید. سپس تصاویر در یک مدل سه بعدی جمع آوری می شوند، که دندانپزشک شما می تواند از آن برای شناسایی هر منطقه نگران کننده و ایجاد یک طرح درمان استفاده کند.

به طور کلی، اندازه گیری عمق دندان بخش مهمی از حفظ سلامت دهان و دندان است. با همکاری با دندانپزشک خود و پیروی از یک روتین منظم بهداشت دهان، می توانید دندان ها و لثه های خود را سالم نگه دارید و از مشکلات جدی دندان جلوگیری کنید.

پیامدهای عمق دندان

سلامت دهان و دندان

عمق دندان عامل مهمی در حفظ سلامت دهان و دندان است. عرض بیولوژیکی که شامل شیار، چسبندگی اپیتلیال و چسبندگی بافت همبند است، برای حفظ سلامت پریودنتال و از بین بردن تحریکاتی که ممکن است به پریودنشیوم آسیب برساند ضروری است. دندان عمیق می تواند تمیز کردن صحیح ناحیه را دشوار کند و منجر به تجمع پلاک و بیماری لثه شود.

پوسیدگی دندان نیز می تواند مشکل دندان های عمیق باشد. هنگامی که حفره ایجاد می شود، می تواند به عمق دندان گسترش یابد و درمان آن را دشوارتر کند. یک حفره عمیق ممکن است به درمان ریشه یا حتی کشیدن دندان نیاز داشته باشد.

ارتودنسی

عمق دندان همچنین می تواند روی درمان ارتودنسی تأثیر بگذارد. اگر دندان خیلی عمیق باشد، ممکن است نتواند در طول درمان به درستی حرکت کند. در برخی موارد، ممکن است به کشیدن دندان نیاز باشد تا بتوان دندان های باقی مانده را به درستی تراز کرد.

از سوی دیگر، دندان های کم عمق ممکن است در طول درمان ارتودنسی بیشتر مستعد حرکت باشند. این می تواند دستیابی به نتایج مطلوب را دشوارتر کند و ممکن است به زمان بیشتری برای درمان نیاز داشته باشد.

به طور کلی، عمق دندان می تواند تأثیرات قابل توجهی برای سلامت دهان و دندان و درمان ارتودنسی داشته باشد. حفظ بهداشت دهان و دندان و مراقبت منظم از دندان ها برای جلوگیری از بروز مشکلات مرتبط با دندان های عمیق مهم است. اگر تحت درمان ارتودنسی قرار دارید، دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی شما می تواند به تعیین بهترین روش برای هر دندانی که ممکن است خیلی عمیق یا کم عمق باشد کمک کند.

پدیده دندان عمیق

هنگامی که صحبت از دندان ها می شود، عمق آنها بسته به عوامل مختلفی مانند سن، سلامت دندان و ژنتیک می تواند متفاوت باشد. در برخی موارد، دندان ها می توانند عمیق تر از حد معمول باشند که تحت عنوان پدیده دندان عمیق شناخته می شود. این پدیده می تواند باعث ایجاد برخی مشکلات دندانی شود و ممکن است به درمان داشته نیاز باشد. در این قسمت به دو وضعیت مرتبط با پدیده دندان عمیق می پردازیم: هایپردنشیا و دندان نهفته.

هایپردونشیا

هایپردونشیا وضعیتی است که در آن فرد تعدادی دندان اضافی دارد. این دندان های اضافی را می توان در هر جایی از دهان یافت و باعث ایجاد مشکل در تراز دندان ها و فک ها می شوند. علت هایپردونشیا کاملاً مشخص نیست، اما اعتقاد بر این است که به ژنتیک مربوط می شود.

اگر هیپردنشیا دارید، دندانپزشک شما ممکن است برای جلوگیری از بروز مشکلات دندانی، کشیدن دندان های اضافی را توصیه کند. در برخی موارد، درمان ارتودنسی نیز ممکن است برای اصلاح ناهماهنگی ناشی از دندان های اضافی ضروری باشد.

دندان نهفته

دندان های نهفته دندان هایی هستند که قادر به کامل بیرون آمدن از لثه نیستند. این می تواند به دلیل کمبود فضا در دهان یا رشد دندان در جهت اشتباه باشد. دندان های نهفته می توانند باعث بروز درد، تورم و عفونت شوند.

دندان عقل شایع ترین دندان نهفته است، اما هر دندانی در دهان ممکن است نهفته شود. اگر دندان نهفته دارید، دندانپزشک شما ممکن است برای جلوگیری از بروز مشکلات بیشتر، کشیدن دندان را توصیه کند. در برخی موارد نیز ممکن است برای اصلاح ناهماهنگی ناشی از دندان نهفته درمان ارتودنسی ضروری باشد.

در نتیجه، پدیده دندان عمیق می تواند باعث بروز مشکلات دندانی مانند هایپردنشیا و دندان های نهفته شود. اگر مشکوک به داشتن یکی از این شرایط هستید، مهم است که برای ارزیابی و درمان به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

سؤالات متداول

قسمت فرو رفته دندان درون استخوان چقدر است؟

قسمتی از دندان که درون استخوان فرو رفته است ریشه نامیده می شود. بخشی از دندان است که قابل مشاهده نیست و دندان را به استخوان فک متصل می کند.

قسمت های مختلف یک دندان و عملکرد آنها چیست؟

دندان دارای سه قسمت اصلی است: تاج، گردن و ریشه. تاج قسمت قابل رویت دندان بالای خط لثه است و وظیفه آن جویدن و آسیاب کردن غذا است. گردن ناحیه ای است که تاج و ریشه به هم می رسند و به عنوان مانعی برای جلوگیری از ورود باکتری ها به ریشه عمل می کند. ریشه قسمتی از دندان است که درون استخوان قرار دارند و وظیفه آن چسباندن دندان به استخوان فک است.

نام بخشی از دندان که بالای لثه قرار دارد چیست؟

قسمتی از دندان که بالای لثه قرار دارد تاج نامیده می شود. قسمت قابل مشاهده دندان است که برای جویدن و آسیاب کردن غذا استفاده می شود.

انواع دندان در دهان انسان کدامند؟

چهار نوع دندان در دهان انسان وجود دارند: دندان های پیشین، دندان های نیش، پرمولر و مولر. دندان های مولر برای گاز گرفتن و بریدن غذا، دندان های نیش برای پاره کردن و پاره کردن غذا، دندان های پرمولر برای خرد کردن و آسیاب کردن غذا و دندان های مولر برای آسیاب کردن و جویدن غذا استفاده می شوند.

عمق دندان درون لثه چقدر است؟

عمق دندان در لثه بسته به دندان متفاوت است. تاج دندان در بالای خط لثه قرار دارد، در حالی که ریشه درون استخوان فرو رفته است. عمق ریشه می تواند از چند میلی متر تا چند سانتی متر باشد.

حداکثر اندازه حفره ای که می توان در دندان پر کرد چقدر است؟

حداکثر اندازه حفره ای که می توان در دندان پر کرد به میزان پوسیدگی و استحکام ساختار دندان باقی مانده بستگی دارد. به طور کلی، حفره ای که بزرگ تر از نصف عرض دندان است را نمی توان پر کرد و ممکن است به روکش یا سایر درمان های ترمیمی نیاز داشته باشد.

وقتی صحبت از سلامت دهان و دندان به میان می آید، باید عوامل زیادی را در نظر گرفت. یکی از جنبه های مهم این است که دندان های شما در هنگام بستن بایت چگونه به نظر می رسند و چگونه عمل می کنند. نحوه تراز و تناسب دندان های شما با یکدیگر می تواند تأثیر قابل توجهی روی سلامت کلی دهان و راحتی شما داشته باشد.

در حالت ایده آل، زمانی که بایت خود را می بندید، دندان های شما باید به صورت یکپارچه با یکدیگر تماس داشته باشند و دندان های فک بالا کمی روی دندان های فک پایین همپوشانی داشته باشند. این به عنوان یک بایت یا اکلوژن طبیعی شناخته می شود. با این حال، همه افراد بایت طبیعی ندارند و انواع مختلفی از ناهماهنگی ها ممکن است رخ دهند. این ناهماهنگی ها می توانند منجر به طیف وسیعی از مشکلات شوند، از ناراحتی و مشکل در جویدن گرفته تا مشکلات جدی تری مانند پوسیدگی دندان و بیماری لثه.

بایت ایده آل

وقتی صحبت از داشتن یک لبخند سالم و جذاب می شود، داشتن یک بایت ایده آل بسیار مهم است. یک بایت ایده آل به این معنا است که دندان های شما به درستی در یک راستا قرار گرفته اند و به گونه ای روی هم قرار می گیرند که امکان جویدن و صحبت کردن راحت ، بدون هیچ درد یا ناراحتی را برای شما فراهم می کنند.

بایت ایده آل با موارد زیر مشخص می شود:

• دندان های فک بالا باید کمی روی دندان های فک پایین و برجستگی های دندان های مولر باید داخل فرو رفتگی های دندان های مولر مقابل قرار بگیرند.
• از نمای قوس، هر دندان باید با دندان مجاور خود تماس داشته باشد، بدون فاصله در میان.
• با بسته شدن دندان ها، حدود نیم تا دو سوم طول دندان های فک پایین باید قابل مشاهده باشند.

اگر بایت شما ایده آل نباشد، می تواند منجر به بروز انواع مشکلات دندانی شود، از جمله:

• پوسیدگی دندان
• بیماری لثه
• اختلال TMJ
• سر درد
• مشکلات گفتاری

خوشبختانه، چندین گزینه برای اصلاح بایت مشکل دار وجود دارند، از جمله بریس ها، الاینرهای شفاف و سایر درمان های ارتودنسی.

در صورت داشتن نگرانی در مورد ظاهر یا عملکرد بایت خود، مهم است که با یک متخصص دندانپزشک واجد شرایط مشورت کنید. آنها می توانند بایت شما را ارزیابی کنند و بهترین روش درمان را برای کمک به شما در دستیابی به لبخندی سالم و زیبا توصیه کنند.

درک مال اکلوژن

مال اکلوژن یک عارضه دندانی است که در آن هنگام بستن بایت، دندان های شما به درستی روی هم قرار نمی گیرند. این امر در صورت عدم درمان می تواند منجر به بروز عوارض مختلف سلامت دهان شود. همچنین می تواند روی گفتار، توانایی جویدن صحیح و حتی باعث درد فک شما شود. در اینجا نگاهی دقیق تر خواهیم داشت به انواع و علل مال اکلوژن.

انواع مال اکلوژن

انواع مختلفی از مال اکلوژن ها وجود دارند که بر اساس نحوه قرارگیری دندان های شما روی یکدیگر طبقه بندی می شوند. در اینجا برخی از متداول ترین انواع آنها آورده شده اند:

• اوربایت: زمانی که دندان های فک بالا بیش از حد روی دندان های فک پایین. همپوشانی دارند
• آندربایت: زمانی که دندان های فک پایین از روی دندان های فک بالا بیرون زده اند.
• کراس بایت: زمانی که تعدادی از دندان های فک بالا در داخل دندان های فک پایین قرار می گیرند.
• اپن بایت: زمانی که تعدادی از دندان ها هنگام بستن بایت با یکدیگر تماس ندارند.
• دندان های فشرده: زمانی که در فک فضای کافی وجود ندارد تا دندان ها به درستی روی یکدیگر قرار گیرند.

علل مال اکلوژن

عوامل مختلفی می توانند منجر به بروز مال اکلوژن شوند، از جمله:

• ژنتیک: مال اکلوژن می تواند ارثی باشد و اگر در خانواده شما مشاهده شده باشد، احتمال ابتلا به آن بیشتر است.
• مکیدن شست: مکیدن انگشت شست یا استفاده از پستانک برای مدت طولانی می تواند باعث شود که دندان ها از تراز خارج شوند.
• تانگ تراست: اگر هنگام بلع، زبان خود را به پشت دندان های خود فشار دهید، می تواند منجر به بروز مال اکلوژن شود.
• آسیب های فک: ضربه به فک شما می تواند باعث مال اکلوژن شود.
• از دست دادن دندان: اگر دندانی را از دست بدهید، می تواند باعث جابجایی دندان های دیگر و نامرتب شدن آنها شود.

برای جلوگیری از بروز عوارض بیشتر، ضروری است که مال اکلوژن توسط یک ارتودنتیست درمان شود. متخصص ارتودنسی می تواند بهترین گزینه های درمانی را به شما توصیه کند که ممکن است شامل بریس ها، الاینرها یا سایر ابزارهای ارتودنسی باشد.

به خاطر داشته باشید که برای حفظ سلامت دندان ها و جلوگیری از بروز هر گونه مشکلات دندانی بیشتر، عادات بهداشت دهان و دندان مانند مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم را رعایت کنید.

نقش همراستایی دندان ها در بستن بایت

هنگامی که بایت خود را می بندید، دندان های شما باید به گونه ای در یک راستا قرار گیرند که امکان کار کردن مؤثر آنها با یکدیگر را فراهم کند. تراز مناسب دندان ها به شما کمک می کند تا مطمئن شوید که بایت شما پایدار، راحت و کاربردی است. در اینجا چند روش وجود دارند که تراز کردن دندان ها در بستن بایت نقش دارد:

• محافظت از زبان و گونه ها: هنگامی که دندان های شما به درستی در یک راستا قرار گرفته اند، هنگام بستن بایت، دندان های فک پایین شما باید به خوبی پشت دندان های فک بالای شما قرار بگیرند. این به جلوگیری از گاز گرفتن تصادفی زبان یا گونه شما کمک می کند.
• توزیع فشار به طور یکنواخت: دندان های شما باید به گونه ای کنار یکدیگر قرار بگیرند که امکان توزیع مساوی فشار بایت روی همه دندان ها فراهم شود. این به جلوگیری از ساییدگی و فرسایش بیش از حد هر یک از دندان ها کمک می کند.
• بریدن و آسیاب کردن غذا به طور مؤثر: دندان های جلوی شما مسئول گاز زدن غذا هستند، در حالی که دندان های عقب شما (مولر ها) برای جویدن و آسیاب کردن طراحی شده اند. تراز مناسب دندان ها تضمین می کند که هر دندان به طور مؤثر کار خود را انجام می دهد.
• اجتناب از بروز درد و ناراحتی: دندان های نامرتب هنگام بستن بایت می توانند باعث بروز درد و ناراحتی شوند. این می تواند منجر به سر درد، درد فک و سایر مشکلات شود.

به طور کلی، تراز مناسب دندان ها عامل مهمی برای اطمینان از راحت، کاربردی و سالم بودن بایت است. در صورتی که هنگام بستن بایت احساس درد یا ناراحتی می کنید، ممکن است نشانه ای از نامرتب بودن دندان های شما باشد و باید با متخصص ارتودنسی مشورت کنید.

اهمیت بایت صحیح

داشتن بایت مناسب برای حفظ سلامت دهان و دندان ها بسیار مهم است. بایت شما به نحوه قرار گرفتن دندان های فک های بالا و پایین هنگام بستن دهان اشاره دارد. اگر بایت شما به درستی در یک راستا قرار نگیرد، می تواند باعث ایجاد طیف وسیعی از مشکلات دندانی شود، از جمله:

• سایش دندان
• حساسیت دندان
• تحلیل لثه
• درد فک
• سر درد
• دندان های لب پر شده یا ترک خورده
• مشکلات گفتاری

یک بایت مناسب امکان جویدن مؤثر و راحت غذا را فراهم می کند، که برای هضم خوب ضروری است. همچنین به توزیع یکنواخت نیروی بایت روی تمام دندان ها کمک می کند و از ساییدگی بیش از حد روی برخی از دندان ها جلوگیری می کند.

اگر بایت مناسبی نداشته باشید، می تواند فشار بیشتری روی برخی از دندان ها وارد کند و باعث شود آنها سریع تر از سایرین فرسوده شوند. این می تواند منجر به حساسیت دندان شود که می تواند باعث شود خوردن و نوشیدن غذاها و نوشیدنی های سرد یا گرم دشوار شود. به مرور زمان، این امر همچنین می تواند منجر به تحلیل رفتن لثه ها شود که می تواند ریشه دندان های شما را در معرض محیط دهان قرار دهد و آنها را در برابر پوسیدگی آسیب پذیرتر کند.

بایت نامناسب علاوه بر مشکلات دندانی، می تواند باعث درد فک و سردرد نیز شود. به این دلیل که یک بایت ناهموار می تواند به عضلات فک فشار اضافی وارد کند و منجر به تنش و ناراحتی شود. در صورتی که این مشکل درمان نشود، در نهایت می تواند منجر به بروز اختلال مفصل فکی – گیجگاهی (TMJ) شود که می تواند باعث درد مزمن و مشکل در باز و بسته کردن دهان شود.

به طور کلی، داشتن یک بایت مناسب برای حفظ سلامت دهان و دندان و جلوگیری از بروز طیف وسیعی از مشکلات دندانی ضروری است. اگر شک دارید که بایت نامناسبی دارید، مهم است که برای ارزیابی به دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی مراجعه کنید. آنها می توانند بهترین روش درمانی را برای اصلاح بایت و جلوگیری از بروز مشکلات بیشتر سلامت دهان توصیه کنند.

شناسایی مشکلات بایت

اگر نمی دانید که دندان های شما هنگام بستن بایت باید چگونه باشند، مهم است که بدانید یک بایت خوب چگونه است. یک بایت خوب به این معنا است که دندان های شما به درستی روی یکدیگر قرار می گیرند و فک شما به درستی تراز شده است. با این حال، برخی از افراد ممکن است مشکلات بایت را تجربه کنند که می تواند باعث ناراحتی یا حتی آسیب به دندان ها و فک آنها شود.

علائم بایت مشکل دار

در اینجا برخی از علائم شایع بایت مشکل دار آمده اند:

• دندان های کج یا فشرده
• دندان هایی که خیلی از هم دور یا خیلی نزدیک به هم هستند
• درد یا ناراحتی هنگام گاز زدن یا جویدن
• ساییدن یا فشردن دندان ها
• سر درد یا درد فک
• سایش ناهموار روی دندان ها
• کلیک کردن یا در رفتن فک

در صورتی که هر یک از این علائم را تجربه کردید، ممکن است نشانه ای از مشکل بایت باشد. مراجعه به دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی برای تشخیص مهم است.

تشخیص مشکلات بایت

برای تشخیص مشکل بایت، دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی شما معمولاً یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و از دندان ها و فک شما عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس یا تصاویر دیگری می گیرد. آنها همچنین ممکن است در مورد علائم و سابقه پزشکی شما سؤالاتی بپرسند.

انواع مختلفی از مشکلات بایت وجود دارند که دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی شما ممکن است آنها را تشخیص دهد، از جمله:

• کراس بایت: زمانی که تعدادی از دندان های فک بالا داخل دندان های فک پایین قرار می گیرند
• اوربایت: زمانی که دندان های فک بالایی مقدار زیادی روی دندان های فک پایین همپوشانی دارند
• آندربایت: زمانی که دندان های فک بالا داخل دندان های فک پایین قرار می گیرند
• اپن بایت: زمانی که دندان های دو فک بالا و پایین هنگام بستن بایت با هم تماس ندارند
• فشردگی: زمانی که فضای کافی برای همه دندان ها وجود ندارد
• فاصله: زمانی که بین دندان ها فضای زیادی وجود دارد
• فک نامرتب: زمانی که فک به درستی تراز نشده باشد

هنگامی که دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی مشکل بایت شما را تشخیص داد، یک طرح درمان را توصیه می کند. گزینه های درمانی ممکن است شامل بریس ها، الاینرها یا سایر ابزارهای ارتودنسی و همچنین در برخی موارد جراحی باشد.

به خاطر داشته باشید، شناسایی و درمان زود هنگام مشکل بایت می تواند به جلوگیری از آسیب بیشتر به دندان ها و فک شما کمک کند. بنابراین در صورت تجربه کردن علائمی از بایت مشکل دار، برای مراجعه به دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی خود تردید نکنید.

گزینه های درمانی برای اصلاح بایت

اگر مال اکلوژن یا بایت نامرتب دارید، چندین گزینه درمانی برای کمک به اصلاح آن وجود دارند. دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی بسته به شدت بیماری شما، ممکن است یک یا چند گزینه زیر را توصیه کند:

درمان ارتودنسی

درمان ارتودنسی متداول ترین و مؤثرترین روش برای اصلاح ناهماهنگی بایت است. این شامل استفاده از بریس ها، الاینرها یا سایر ابزارهای ارتودنسی است تا به تدریج دندان های شما را در موقعیت صحیح قرار دهند. طول درمان به شدت بیماری شما بستگی دارد، اما بیشتر افراد برای یک تا سه سال از بریس ها یا الاینرها استفاده می کنند.

در طول درمان ارتودنسی، باید به طور مرتب به دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی خود مراجعه کنید تا تنظیمات و معاینات انجام شوند. همچنین برای حفظ سلامت دندان ها و لثه ها باید یک روتین بهداشت دهان و دندان را دنبال کنید.

جراحی برای اصلاح بایت

در برخی موارد، ممکن است درمان ارتودنسی به تنهایی برای اصلاح ناهماهنگی بایت کافی نباشد. اگر وضعیت شما شدید باشد، ارتودنتیست شما ممکن است جراحی را برای تغییر موقعیت فک شما توصیه کند. این به عنوان جراحی ارتوگناتیک شناخته می شود.

طی جراحی ارتوگناتیک، مکان فک شما برای بهبود بایت و ظاهر صورت شما تغییر می کند. این روش معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام می شود و ممکن است یک تا دو روز در بیمارستان بستری شوید.

جراحی ارتوگناتیک یک فرایند اصلی است و تنها باید به عنوان آخرین راه حل در نظر گرفته شود. متخصص ارتودنسی شما تنها در صورتی آن را توصیه می کند که سایر گزینه های درمانی ناموفق بوده باشند یا در صورتی که وضعیت شما به اندازه ای شدید باشد که به جراحی نیاز داشته باشد.

به طور خلاصه، درمان ارتودنسی و جراحی دو گزینه مؤثر برای اصلاح ناهماهنگی بایت هستند. متخصص ارتودنسی با شما همکاری خواهد کرد تا بهترین روش درمانی را بر اساس شدت بیماری و نیازهای فردی شما تعیین کند.

اقدامات پیشگیرانه برای مشکلات بایت

در صورتی که مشکلات مکرر بایت را تجربه می کنید، چندین اقدامات پیشگیرانه وجود دارند که می توانید برای کاهش احتمال این مشکلات انجام دهید. در اینجا چند نکته برای کمک به جلوگیری از مشکلات بایت وجود دارند:

بهداشت دهان و دندان را به خوبی رعایت کنید.

بهداشت خوب دهان برای جلوگیری از مشکلات بایت ضروری است. دندان های خود را دو مرتبه در روز مسواک بزنید، روزانه نخ دندان بکشید و از دهانشویه استفاده کنید تا دهان خود را تمیز و سالم نگه دارید. این به جلوگیری از بروز بیماری لثه کمک می کند، که می تواند باعث بروز مشکلات بایت شود.

از عادت های بد اجتناب کنید.

عادات بد مانند جویدن ناخن، جویدن مداد و دندان قروچه می توانند باعث بروز مشکلات بایت شوند. سعی کنید تا حد امکان از این عادات اجتناب کنید تا از آسیب به دندان ها و فک خود جلوگیری کنید.

محافظ دهان استفاده کنید.

در صورتی که ورزش می کنید یا در شب دندان قروچه می کنید، استفاده از محافظ دهان می تواند به جلوگیری از بروز مشکلات بایت کمک کند. محافظ دهان از دندان های شما محافظت می کند و از آسیب به فک شما جلوگیری می کند.

معاینه منظم دندانپزشکی را انجام دهید.

معاینات منظم دندانپزشکی با شناسایی و درمان زود هنگام مشکلات دندانی می توانند به پیشگیری از مشکلات بایت کمک کنند. دندانپزشک شما همچنین می تواند در مورد چگونگی حفظ سلامت دهان و دندان ها و جلوگیری از مشکلات بایت توصیه هایی ارائه دهد.

به مسائل اساسی رسیدگی کنید.

اگر در صورتی که طور مکرر با مشکلات بایت مواجه می شوید، ممکن است یک مشکل اساسی وجود داشته باشد که باید برطرف شود. مال اکلوژن، نامرتبی دندان ها یا بایت، یا تشنج، همگی می توانند باعث مشکلات بایت شوند. اگر مشکوک به یک مشکل اساسی هستید، برای ارزیابی و درمان بیشتر با دندانپزشک یا پزشک خود صحبت کنید.

با دنبال کردن این اقدامات پیشگیرانه، می توانید احتمال بروز مشکلات بایت را کاهش دهید و سلامت دهان و دندان را حفظ کنید.

پرسش های متداول

بهترین راه برای تراز شدن دندان ها هنگام گاز زدن چیست؟

روش ایده آل برای تراز شدن دندان ها هنگام گاز گرفتن این است که دندان های فک بالا کمی روی دندان های فک پایین همپوشانی داشته باشند. این به عنوان یک اکلوژن طبیعی بایت شناخته می شود. جویدن مناسب را امکان پذیر می کند و به جلوگیری از بروز درد فک و سایر مشکلات دندانی کمک می کند.

دندان های در حال استراحت چگونه باید باشند؟

زمانی که دندان های شما در حال استراحت هستند، باید کمی از هم فاصله داشته باشند و دندان های فک بالا روی دندان های فک پایین قرار گیرند. این به جلوگیری از ساییدگی و فرسایش غیرضروری دندان ها کمک می کند و خطر درد فک را کاهش می دهد.

چرا هنگام بستن بایت دندان هایم روی هم قرار نمی گیرند؟

دلایل متعددی وجود دارند که باعث می شوند دندان های شما هنگام بستن بایت در یک راستا قرار نگیرند. ممکن است به دلیل ژنتیک، از دست دادن دندان ها یا مشکلات دندانی مانند نامرتبی فک یا دندان های کج باشد. اگر نگران بایت خود هستید، بهتر است با دندانپزشک یا ارتودنتیست مشورت کنید.

روش مناسب برای لمس دندان های دو فک بالا و پایین چیست؟

روش مناسب برای تماس دندان های دوفک بالا و پایین این است که دندان های فک بالا کمی روی دندان های فک پایین همپوشانی داشته باشند. این کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که بایت شما به درستی تراز شده است و خطر مشکلات دندانی را کاهش می دهد.

تراز ایده آل دندان های بایت چگونه است؟

تراز ایده آل دندان های بایت زمانی است که دندان های فک بالا کمی روی دندان های فک پایین همپوشانی داشته باشند که جویدن مناسب را امکان پذیر می کند و خطر درد فک و سایر مشکلات دندانی را کاهش می دهد.

آیا هنگام لبخند زدن باید دندان ها با یکدیگر تماس داشته باشند؟

هنگامی که لبخند می زنید، دندان های شما باید کمی با هم تماس داشته باشند، اما نه بیش از حد. اگر هنگام لبخند زدن دندان های شما بیش از حد با یکدیگر تماس داشته باشند، می تواند لبخند شما را غیر طبیعی جلوه دهد. با این حال، اگر هنگام لبخند زدن دندان های شما اصلاً با هم تماس نداشته باشند، می تواند باعث شود که لبخند شما ناخوشایند به نظر برسد. بهتر است با دندانپزشک مشورت کنید تا میزان ایده آل تماس دندان ها هنگام لبخند را تعیین کنید.

دانستن اینکه در مورد غذا خوردن با الاینرهای شفاف چه کاری باید انجام دهید و چه کاری نباید انجام دهید، می تواند تفاوت ایجاد کند. قوانین ساده را دنبال کنید تا به یک سفر بدون دردسر بریس های شفاف با یک نتیجه ایده آل کمک کنید.

کارهایی که هنگام خوردن با بریس های شفاف باید انجام دهید

ارتودنتیست شما احتمالاً پس از شروع درمان، تمام این موارد را به شما یادآور خواهد شد، اما در اینجا بهترین روش هایی وجود دارند که می توانید در مورد غذا خوردن با الاینرهای شفاف یا سایر الاینرهای نامرئی انجام دهید.

آب بنوشید.

در حین استفاده از الاینرهای شفاف یا سایر بریس های شفاف، فقط آب سرد یا هم دمای اتاق بنوشید. آب داغ یا در حال جوش می تواند باعث ذوب شدن یا تغییر شکل الاینرهای شما، حتی هنگام استفاده از آنها شود. اگر می خواهید از نوشیدنی های دیگر مانند نوشابه و آب گازدار لذت ببرید، بهتر است در حین مصرف، الاینرهای خود را بردارید.

هنگام غذا خوردن الاینرها را درون محفظه نگهدارنده خود قرار دهید.

بیرون آوردن الاینرهای شفاف و گذاشتن آنها روی میز در دستمال کاغذی یا دستمال سفره وسوسه انگیز است، اما الاینرهای شفاف بسیار سبک و بی رنگ هستند، که احتمال گم شدن آنها در بیرون از قاب را بیشتر می کند. با بازگرداندن الاینرها به قاب محافظ خود، احتمال اینکه به طور تصادفی در سطل زباله قرار گیرند کمتر است. وقتی از مجموعه ای از الاینرها استفاده می کنید، تعویض آنها به زمان و هزینه نیاز دارد. همچنین در مدت زمانی که طول می کشد تا یک ست جایگزین آماده شود، خطر جابجایی دندان ها و خارج شدن آنها جای خود نیز وجود دارد. همیشه به خاطر داشته باشید که الاینرهای خود را کجا قرار داده اید تا گم نشوند.

بعد از غذا مسواک بزنید

بعد از غذا خوردن، همه افراد ذرات ریز غذا در بین دندان ها و لثه خود دارند. بزاق مقداری از این ذرات را می شوید و مقداری دیگر تا دفعه بعد که مسواک بزنید و نخ دندان بکشید باقی می مانند. با این حال، اگر تری های خود را دوباره داخل دهان قرار دهید، غذا در دام باقی می ماند. هیچ بزاقی برای کمک به کاهش سطح باکتری ها در دهان وجود ندارد، به این معنا که باکتری ها می توانند در اطراف دندان ها تکثیر شوند. اگر بعد از غذا نمی توانید دندان های خود را مسواک بزنید، بهترین کار بعدی این است که دهان خود را کاملاً با آب شستشو دهید.

به همان رژیم غذایی ادامه دهید.

بر خلاف بریس ها، شما با بریس های شفاف ارتودنسی مجبور نیستید در رژیم غذایی خود تغییراتی ایجاد کنید. شما باید قبل از غذا آنها را بردارید، بنابراین لازم نیست نگران برش دادن غذای خود به قطعات کوچکتر یا برش دادن غذاهای خیلی سفت، خیلی ترد یا چسبناک باشید. اگر دندان های شما بعد از دریافت تری های جدید حساس نیستند، تا زمانی که دندان هایتان را زود تمیز کنید، می توانید هر چه دوست دارید بخورید و بنوشید.

الاینرهای شفاف خود را تمیز کنید.

حتی اگر در فاصله زمانی بین غذا خوردن و قرار دادن مجدد الاینرهای شفاف در مورد تمیز کردن دندان های خود هوشیار باشید، الاینرهای شما هنوز به تمیز کردن نیاز دارند. باکتری ها می توانند در تمام سوراخ ها و شکاف های الاینرها انباشته شوند و آنها را در برابر دندان ها و لثه های شما به دام بیندازند. الاینر شفاف خود را به جای خمیر دندان با یک مسواک نرم و آب تمیز کنید، زیرا برای پلاستیک نازک بیش از حد ساینده است.

به طور منظم به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

حتی اگر به طور منظم به متخصص ارتودنسی خود مراجعه کنید، مهم است که هر شش ماه یک مرتبه برای پاکسازی تخصصی به دندانپزشک خود مراجعه کنید. اگر بعد از هر وعده غذایی مسواک نمی زنید و نخ دندان نمی کشید، قرار دادن الاینرهای شفاف دوباره به این معنا است که در معرض خطر پوسیدگی دندان هستید، زیرا الاینرهای شفاف باکتری ها را روی سطوح دندان ها و لثه ها به دام می اندازند.

نبایدهای غذایی با الاینرهای شفاف

همانطور که برای غذا خوردن با الاینرهای شفاف باید کارهایی انجام دهید، درک کارهایی که نباید انجام دهید نیز به همان اندازه مهم است.

هنگام استفاده از الاینر هیچ غذایی نخورید.

مهم نیست که غذا چقدر کوچک یا نرم به نظر می رسد، خوردن غذا در حالی که الاینر می پوشید خطرناک است. غذا می تواند به تری ها آسیب وارد کند و ممکن است به یک مجموعه جایگزین نیاز باشد. غذاها و نوشیدنی های غیر از آب نیز می توانند پلاستیک نازک را لکه دار کنند. هنگامی که الاینرهای شفاف لکه دار شدند، حذف آن بدون آسیب رساندن به آنها بسیار دشوار است.

فراموش نکنید که الاینر شفاف خود را دوباره داخل دهان خود قرار دهید.

الاینرهای شفاف فقط زمانی عمل می کنند که حداقل ۲۲ ساعت در روز داخل دهان باشند. دو ساعت دیگر برای خوردن وعده های غذایی و میان وعده ها و تمیز کردن دندان ها است. به راحتی می توانید یک وعده غذایی را تمام کنید و فراموش کنید که الاینر خود را دوباره داخل دهان قرار دهید، یا فکر کنید قبل از خوردن دوره دوم مدت کوتاهی صبر خواهید کرد، که به یک ساعت تبدیل خواهد شد. حواستان باشد که باید غذا را فوراً بخورید و الاینر شفاف خود را دوباره داخل دهان قرار دهید. اگر مدت زمان خیلی طولانی آن را خارج دهان بگذارید، به ۲۲ ساعت استفاده در روز نخواهید رسید. یک یا دو بار ممکن است تفاوت زیادی ایجاد نکند، اما اگر به طور منظم به هدف ۲۲ ساعته نرسید، ممکن است بهترین نتیجه را برای دندان های خود بدست نیاورید.

هنگام صرف غذا، الاینرهای خود را از دسترس حیوانات خانگی دور نگه دارید.

سگ ها هیچ چیز را بهتر از خوردن یک سری الاینر شفاف ارتودنسی دوست ندارند. حتی اگر به تازگی به سگ خود غذا داده باشید، احتمالاً بوی الاینرهای شفاف شما برای بو کردن و جویدن بسیار غیر قابل مقاومت است. همیشه هنگام غذا خوردن بریس های شفاف را در جعبه آنها قرار دهید و در حالت ایده آل آن را دور از دسترس حیوانات خانگی قرار دهید، زیرا حتی قاب نگهداری نیز برای برخی از سگ ها جذابیت دارد و مانعی برای دسترسی به الاینرها برای آنها نیست.

فک بالا که تحت عنوان ماگزیلا نیز شناخته می شود یکی از دو استخوان اصلی است که قسمت بالایی دهان و صورت را تشکیل می دهد. فک بالا حاوی دندان های بالا است و به شکل گیری کام (پلیت)، حفره بینی و حفره های سینوسی کمک می کند. درک آناتومی و عملکرد فک بالا کلید سلامت دندان است. این راهنمای جامع به تفصیل به بررسی این موضوع خواهد پرداخت که آیا و چگونه فک بالا دارای دندان است.

آناتومی مفصل فک بالا

فک بالا از دو استخوان فک بالا تشکیل شده است که طی دوره رشد صورت در جنینی به هم می پیوندند. در اینجا نگاهی عمیق تر به آناتومی داشته ایم:

• هر استخوان فک بالا دارای بدنه، فرآیند فرونتال، فرآیند زیگوماتیک، فرآیند پالاتین و فرآیند آلوئولار است.
• بدنه تشکیل دهنده دیواره قدامی جانبی بینی، دیواره تحتانی اربیتال و کام جانبی است.
• فرآیند فرونتال با استخوان بینی و استخوان اشکی به یکدیگر متصل می شوند.
• فرآیند زیگوماتیک در عقب با استخوان زیگوماتیک متصل می شود.
• فرآیند پالاتین به صورت داخلی به یکدیگر می رسد و سخت کام قدامی را تشکیل می دهد.
• فرآیندهای آلوئولار شامل حفره های دندان بالا هستند.
• سینوس فک بالا یک حفره در داخل هر بدنه ماگزیلا است. به مرور زمان پنوماتیزه می شود.
• سلول های تخصصی ماتریکس استخوانی را تولید می کنند در حالی که در طول رشد استئوکلاست ها استخوان را جذب می کنند.
• بسیاری از ماهیچه ها و رباط ها به فک بالا متصل می شوند و حرکت را ممکن می سازند.
• اعصاب و عروق خونی، فک بالا را از طریق کانال های فرواوربیتال و سوراخ ها تأمین می کنند.

به طور خلاصه، ساختار پیچیده فک بالا از نقش عملکردی آن در نگهداری دندان های فک بالا و تشکیل نواحی حیاتی صورت پشتیبانی می کند.

 

دندان های فک بالا شامل دندان های شیری و دائمی هستند

فک بالا دو دسته دندان را در طول زندگی نگه می دارد:

• ابتدا دندان های شیری می رویند و شامل دندان های پیشین، نیش و دندان های مولر می شوند.
• این دندان ها با دندان های دائمی جایگزین می شوند که شامل دندان های پرمولر نیز می شوند.

۱۶ دندان دائمی فک بالا عبارتند از:

• ۴ دندان پیشین (۲ دندان مرکزی، ۲ دندان جانبی)
• ۲ دندان نیش
• ۴ دندان پرمولر (۲ دندان اول، ۲ دوم)
• ۶ دندان مولر (۲ دندان اول، ۲ دوم، ۲ سوم)

دندان های شیری فک بالا کوچک تر هستند با مینای نازک تر و ساختار ریشه ای که برای افتادن مناسب است.

دندان های دائمی بزرگ تر هستند با عاج و مینای ضخیم تر. آنها از تکیه گاه بلندتر و چند ریشه ای استفاده می کنند.

هر دو گروه دندان های شیری و دائمی امکان جویدن عملکردی، گفتار و حس عمقی دندان تا فک را فراهم می کنند.

استخوان آلوئولار دندان ها را به فک بالا متصل می کند

فک بالا هر دندان را از طریق استخوان تخصصی آلوئولار پشتیبانی می کند:

• لامینا دورا حفره دندان (آلوئولار) را در کنار ریشه قرار می دهد.
• توسط یک لایه نازک به نام کلاف استخوان پوشانده شده است.
• استخوان اسفنجی فرآیند آلوئولار اطراف آن را احاطه کرده است.
• الیاف لیگامان پریودنتال در داخل ماتریکس استخوان قرار می گیرند.
• استخوان آلوئولار دارای سرعت چرخش و ظرفیت بازسازی بالایی است.
• استئوبلاست ها و استئوکلاست ها رسوب و جذب استخوان را متعادل می سازند.
• حجم مناسب استخوان آلوئولار دندان ها را در تراز خوبی حفظ می کند.
• از دست دادن استخوان آلوئولار می تواند منجر به لق شدن یا از دست رفتن دندان ها شود.

بنابراین، استخوان آلوئولار ساختار یافته فک بالا به طور محکم و در عین حال انعطاف پذیری تکیه گاه هر دندان است.

الگوی رشد منحصر به فرد برای فک و دندان های فک بالا

رشد سه بعدی فک بالا امکان رویش هماهنگ دندان ها را فراهم می کند:

• فک بالا به طور قابل توجهی در دوران کودکی تحلیل می رود و بازسازی می شود.
• هورمون رشد و عوامل ژنتیکی رشد بخیه را در مفاصل کنترل می کنند.
• عضلاتی مانند ماستر فشاری را برای تحریک رسوب استخوان ایجاد می کنند.
• فرآیندهای پالاتال در مرحله جوانه تشکیل دندان مولر اول به هم جوش می خورند.
• دندان ها به طور متوالی از طریق شکل گیری و الگوهای رویش برنامه ریزی شده می رویند.
• دندان های مولر اول در حدود سن ۶ سالگی بیرون می آیند و اکلوژن خلفی را محکم می کنند.
• رویش دندان های پیشین و نیش ها به دنبال آن ایجاد می شود، که هدایت قدامی را ایجاد می کند.
• فک ها به سمت بیرون رشد می کنند زیرا دندان های بعدی به سمت عقب رشد می کنند.

این رشد ذاتی فک بالا منجر به ایجاد قوس دندانی متعادل و کاربردی فک بالا می شود.

تاثیر شکاف مادرزادی روی دندان های فک بالا

شکاف های کام و لب بالا از اختلالات مادرزادی شایعی هستند که روی رشد دندان ها تأثیر می گذارند:

• شکاف ها در جایی اتفاق می افتند که فرآیندهای فک بالا در جنین موفق نمی شوند با هم ترکیب شوند.
• شکاف کام باعث ایجاد اختلال در جوش خوردن لایه های پالاتین می شود.
• شکاف های آلوئولار به طور مستقیم قوس دندانی بالا را دو نیم می کنند.
• ممکن است جوانه های دندانی وجود نداشته باشند، بدشکل باشند، جابجا شده یا نهفته باشند.
• دندان های اضافی نیز با شکاف شایع هستند.
• توالی رویش با تأخیر و ناکارآمد است.
• اغلب به دلیل عدم تعادل مال اکلوژن و اپن بایت ایجاد می شود.
• ابزارهای ارتودنسی خاص و ترمیم جراحی نیاز است.

به طور خلاصه، شکاف می تواند به طور قابل توجهی رویش دندان های مناسب در فک بالا را مختل کند.

نتیجه گیری

در نتیجه، فک بالا مطمئناً حاوی دندان های فک بالا است که هم دندان های شیری و هم دندان های دائمی توسط استخوان آلوئولار تخصصی نگه داشته می شوند. رشد و بلوغ پیچیده فک بالا امکان رویش هماهنگ دندان های فک بالا را که به درستی تراز و عملکردی هستند را فراهم می کند. با این حال، اختلالات مادرزادی مانند شکاف می توانند رویش دندان های طبیعی فک بالا را مختل کنند و باید به موقع با روش های ترمیمی درمان شوند. به طور کلی، آناتومی و رشد فک بالا پایه ای را برای نگهداری دندان های فک بالا فراهم می کند.

پرسش های پرتکرار

در فک بالا چند دندان وجود دارد؟

۱۶ دندان دائمی در فک بالا وجود دارند – ۲ دندان پیشین، ۲ دندان پیشین لترال، ۲ دندان نیش، ۴ دندان پرمولر و ۶ دندان مولر. فک بالا در دوران کودکی فقط ۱۰ دندان شیری دارد.

چه استخوانی شامل دندان های بالایی است؟

ماگزیلا یا فک بالا شامل دندان های فک بالا در فرآیندهای آلوئولار و حفره های استخوان آلوئولار است.

آیا دندان های جلوی فک بالا نام خاصی دارند؟

آری، چهار دندان جلوی فک بالا (دندان های پیشین مرکزی و پیشین لترال) به عنوان دندان های قدامی فک بالا یا دندان های پیشین فک بالا نیز شناخته می شوند.

آیا شکاف کام می تواند روی دندان های فک بالا تأثیر بگذارد؟

آری، شکاف کام می تواند دندان های فک بالا را جابجا کرده، تغییر شکل داده یا باعث شود نهفته شوند، زیرا ساختار فک بالا را دو نیم می کند. اگر اصلاح نشود، می تواند منجر به از دست رفتن، نامنظم شدن یا ناهمراستایی دندان ها شود.

چگونه فک بالا با افزایش سن تغییر می کند؟

فک بالا در دوران کودکی به طور قابل توجهی رشد می کند و در بزرگسالی پایدار می شود. استخوان آلوئولار پس از از دست دادن دندان شروع به تحلیل رفتن می کند و ارتفاع فک را کاهش می دهد. تراکم بعد از ۴۰ سالگی کاهش می یابد. حفره های سینوسی گسترش می یابند.

آیا می توان ایمپلنت های دندانی را درون فک بالا قرار داد؟

آری، در صورتی که تراکم استخوان آلوئولار کافی باشد، فک بالا ثبات بسیار خوبی برای ایمپلنت های دندانی ایجاد می کند. ایمپلنت ها به استخوان فک بالا متصل می شوند تا جایگزین دندان های از دست رفته شوند.

سن توصیه شده برای تکمیل رشد فک بالا چقدر است؟

رشد فک بالا تا ۱۸ سالگی در زنان و ۲۰ سالگی در مردان کامل می شود. تغییرات جزئی می توانند تا اواسط دهه ۲۰ رخ دهند اما این نشان دهنده بلوغ کلی ساختار فک بالا است.

آیا سینوس فک بالا روی دندان های عقب و فک بالا تأثیر می گذارد؟

آری، سینوس ماگزیلاری از طریق جذب، بویژه پس از کشیدن دندان های مولر فک بالا، گسترش می یابد. این می تواند ارتفاع استخوان آلوئولار را کاهش دهد و منجر به پنوماتیزه شدن حفره ها شود.