رشد دندان های شیری از زمانی که کودک درون رحم مادر است آغاز می شود. در حدود هفته ۵ بارداری، اولین جوانه های دندان های شیری در فک نوزاد ظاهر می شوند. نوزاد در بدو تولد دارای مجموعه کاملی از ۲۰ دندان شیری (۱۰ دندان در فک بالا و ۱۰ دندان در فک پایین) زیر لثه ها پنهان دارد. دندان های شیری با نام های دندان های نوزادی یا دندان اولیه نیز شناخته می شوند.

انواع دندان

نام انواع دندان ها عبارتند از:

• دندان های ثنایا یا پیشین: دندان های جلو که در فک های بالا و پایین واقع شده اند. هر دندان پیشین دارای یک لبه برنده نازک است. دندان های پیشین فک بالا و پایین مانند یک قیچی به هم می رسند تا غذا را ببرند.
• دندان نیش: دندان های نوک تیز در دو طرف دندان های پیشین در فک های بالا و پایین؛ که برای پاره کردن غذا استفاده می شوند.
• دندان های پرمولر: که دارای سطوح صاف برای خرد کردن غذا هستند.
• دندان های مولر: بزرگ تر از دندان های پرمولر و در قسمت عقب دهان هستند و سطوح پهن و صافی دارند که غذا را آسیاب می کنند.

دندان درآوردن

“رویش دندان” به خروج دندان از خط لثه اشاره دارد. در نوزادان، رویش دندان، درآوردن دندان نیز نامیده می شود. زمان بندی رویش دندان در کودکان مختلف متفاوت است. به عنوان مثال، اولین دندان یک کودک ممکن است در چند ماهگی بیرون بیاید، در حالی که کودک دیگر ممکن است تا ۱۲ ماهگی یا بیشتر شروع به دندان درآوردن نکند.

زمان بندی دقیق ممکن است در کودکان مختلف متفاوت باشد اما ترتیب رشد دندان ها در کودکان مختلف ثابت تر است.

به طور کلی، کودک به طور متوسط ​​تا سن ۳ سالگی مجموعه کامل ۲۰ دندان شیری خود را دارد.

روند رویش دندان ها در کودکی و نوجوانی

مدیریت فرآیند دندان درآوردن

سیستم ایمنی نوزادان از حدود ۶ ماهگی شروع به تغییر می کند. این امر، در کنار تمایل به گذاشتن اشیا داخل دهان، آنها را مستعد ابتلا به بیماری ها می کند. علائم بیماری های شایع دوران کودکی مانند تغییر در الگوهای خواب و غذا خوردن، گیجی، بثورات پوستی، آبریزش از دهان، آبریزش بینی و اسهال اغلب با دندان درآوردن مرتبط هستند، در حالی که ممکن است علت آن نباشد. اگر کودک شما این علائم را داشته باشد، باید در مورد علل احتمالی دیگر مانند عفونت های باکتریایی، ویروسی یا گوش میانی با پزشک کودک خود صحبت کنید.

دندان درآوردن حدود ۸ روز طول می کشد که شامل ۴ روز قبل و ۳ روز بعد از بیرون آمدن دندان ها از داخل لثه می شود. (ممکن است یک حباب آبی- خاکستری روی لثه مشاهده کنید، جایی که دندان در حال ظاهر شدن است. این کیست رویشی نامیده می شود و معمولاً بدون درمان از بین خواهد رفت.) در طول این مدت، راحت نگه داشتن کودکان می تواند دشوار باشد.

برخی از نکات عبارتند از:

• ماساژ دادن- به آرامی لثه را با انگشتان تمیز یا یک پارچه نرم و مرطوب ماساژ دهید.
• حلقه های دندان درآوردن سرد (نه یخ زده) یا نان سوخاری- فشار ناشی از یک جسم سرد می تواند ناراحتی ناشی از دندان درآوردن را تسکین دهد. حلقه های پلاستیکی دندان درآوردن را درون آب جوش یا ماشین ظرفشویی استریل نکنید، مگر اینکه توسط سازنده مشخص شده باشد. قبل از خرید حلقه های دندان درآوردن حتماً اطلاعات محصول را بررسی کنید. از نمونه هایی که در آنها از نرم کننده پلاستیکی به نام “دی ایسونونیل فتالات” استفاده می شود خودداری کنید.
• نان های سوخاری دندان درآوردن شیرین نشده یا بیسکویت های دندان درآوردن بدون قند- اینها را می توان به نوزادان بالای ۶ ماه داد که شروع به خوردن مواد جامد کرده اند.
• داروهای تسکین دهنده درد- پاراستامول برای کودکان خوب عمل می کند. ایبوپروفن نیز ممکن است کمک کند، اما به خوبی توسط کودکان تحمل نمی شود.
• خشک کردن آب دهان- پوست اطراف دهان، بویژه ناحیه چانه، ممکن است تحریک شود. در طول روز به آرامی آن را با یک پارچه نرم پاک کنید.

برخی از درمان ها باید با احتیاط استفاده شوند یا اصلاً استفاده نشوند. آنها عبارتند از:

گردنبندهای دندان درآوردن: برخی افراد معتقدند کهربا در تماس با پوست گرم، روغن شفابخش آزاد می کند. تصور می شود این روغن تسکین دهنده است یا به کاهش درد کمک می کند. گرچه بندها یا گردنبندهای کهربایی دندان درآوردن برای استفاده در اطراف گردن، مچ دست یا مچ پا طراحی شده اند، اما به اشتباه برای جویدن استفاده شده اند. ACCC یک بیانیه ایمنی محصول در مورد گردنبندهای کهربایی دندان درآوردن منتشر کرده است که در مورد خطرات احتمالی خفگی و تنگی نفس هشدار داده است. از والدین خواسته می شود راه های کم خطرتر دیگری را برای تسکین درد دندان درآوردن در نظر بگیرند.

ژل های دندان درآوردن- ژل های دندان درآوردن معمول حاوی ۷/۸ تا ۹ درصد مواد کولین سالیسیلات هستند. سالیسیلات به آسپرین مربوط است. استفاده از آسپرین برای کودکان زیر ۱۶ سال توصیه نمی شود، زیرا شناخته شده است که در برخی از کودکان باعث ایجاد سندرم ری Reye’s syndrome می شود- یک وضعیت نادر اما بالقوه کشنده که می تواند باعث آسیب کبد و مغز شود. گرچه هیچ موردی از سندرم ری مرتبط با استفاده از ژل های دندان درآوردن گزارش نشده است، توصیه کلی این است که در صورت وجود موارد دیگر، خطری است که ارزش امتحان کردن ندارد.

استفاده از ژل های دندان درآوردن حاوی بنزوکائین در کودکان نیز توصیه نمی شود. تحقیقات همچنین حاکی از این هستند که ژل های دندان درآوردن ممکن است درد دندان درآوردن را تسکین ندهند، بلکه عمل ماساژ دادن آن روی لثه است که کمک کننده است.

روند رویش دندان ها در کودکی و نوجوانی

مراقبت از دندان های شیری

برخی از والدین ممکن است احساس کنند که مراقبت از دندان های شیری (اولیه) به اندازه مراقبت از دندان های دائمی مهم نیست، فقط به این دلیل که دندان های شیری می افتند.

با این حال، دندان های شیری بسیار مهم هستند. آنها این امکان را برای کودکان فراهم می آورند که غذا را بجوند و به درستی صحبت کنند، و برای دندان های دائمی آینده، فضاهای داخل لثه ها را حفظ می کنند.

بهداشت دهان و دندان کودک

پوسیدگی دندان در دندان های شیری

پوسیدگی دندان قابل پیشگیری است. با عادات بهداشتی خوب دهان و یک رژیم غذایی سالم از سنین پایین می توان خطر ابتلا به پوسیدگی دندان را به طور قابل توجهی کاهش داد.

دندان های شیری پوسیده باید توسط یک دندانپزشک درمان شوند. در برخی موارد، درمان تخصصی در بیمارستان تحت بیهوشی عمومی نیاز است. پوسیدگی دندان های شیری در صورت عدم توجه، می تواند منجر به درد دهان، آبسه دندان (جوش یا تورم ناشی از دندان های عفونی)، و مشکلات دندان های اطراف شود. پوسیدگی شدید در دندان های شیری می تواند خوردن و خوابیدن را تحت تأثیر قرار دهد که می تواند رشد را کاهش دهد.

اگر دندان مولر شیری به دلیل پوسیدگی شدید خیلی زود از دست برود، دندان های شیری مجاور ممکن است به سمت شکاف بروند و در هنگام بیرون آمدن دندان دائمی، مشکلاتی را برای حفظ فاصله ایجاد کنند.

از دست دادن دندان های شیری

از حدود ۶ سالگی، دندان های شیری شروع به “لغزیدن” می کنند و می افتند تا برای دندان های دائمی جا باز کنند. از دست دادن اولین دندان برای کودکان تا یک یا ۲ سال زودتر یا دیرتر از ۶ سالگی کاملاً طبیعی است. معمولاً دختران زودتر از پسرها دندان های خود را از دست می دهند. اولین دندانی که می افتد معمولاً در جلوی فک پایین قرار دارد.

از دست دادن دندان های شیری می تواند برای کودکان خردسال ناراحت کننده و دردناک باشد. پیشنهادات برای والدین عبارتند از:

• به کودک خود اطمینان دهید که از دست دادن دندان های شیری یک فرآیند طبیعی است و دندان های جدید دائمی به جای آنها در خواهند آمد. تحریک پذیری و اندکی خونریزی لثه ها طبیعی است، گرچه برخی از کودکان در هنگام از دست دادن دندان های خود اندکی ناراحتی را تجربه می کنند یا اصلاً هیچ گونه ناراحتی را احساس نمی کنند.
• از بسته های سرد یا داروهای ضد التهاب یا مسکن بدون نسخه برای کمک به کاهش درد دندان استفاده کنید. از دندانپزشک یا داروساز خود در مورد توصیه داروهای مناسب برای فرزند شما کمک بخواهید.
• از پری دندان استفاده کنید. این افسانه با دلیل موجه مدت زیادی دوام آورده است! ایده گرفتن مقداری پول یا جایزه دیگری در ازای یک دندان ممکن است ایده از دست دادن دندان را برای کودک شما ملایم تر کند.

دندان های دائمی

دندان های دائمی به عنوان دندان های بالغ یا دندان های ثانویه نیز شناخته می شوند. رشد دندان های دائمی از بدو تولد داخل فک شروع می شود و تا پس از تولد کودک ادامه می یابد. در حدود ۲۱ سالگی، هر فرد به طور متوسط ​​۳۲ دندان دائمی دارد، از جمله ۱۶ دندان در فک بالا و ۱۶ دندان در فک پایین. (در برخی موارد، دندان مولر سوم- که معمولاً دندان های عقل نامیده می شوند- رشد نمی کنند یا نمی رویند، بنابراین برخی از افراد فقط یک مجموعه ۲۸ واحدی دندان دائمی دارند.)

در حدود ۶ سالگی اولین دندان مولر دائمی می روید. این ۴ دندان مولر (۲ عدد در هر فک) در پشت دندان های شیری کودک بیرون می آیند. سایر دندان های دائمی مانند دندان های پیشین، نیش و دندان های پرمولر درون شکاف های لثه به جا مانده از دندان های شیری از دست رفته بیرون می آیند.

مانند دندان های شیری، زمان بندی بیرون آمدن دندان های دائمی می تواند متفاوت باشد. به طور کلی، ترتیب و جدول زمانی تقریبی برای هر نوع دندان دائمی به شرح زیر است:

• دندان های مولر اول- بین ۶ تا ۷ سالگی.
• دندان های پیشین مرکزی- بین ۶ تا ۸ سالگی.
• دندان های پیشین لترال- بین ۷ تا ۸ سالگی.
• دندان های نیش- بین ۹ تا ۱۳ سالگی.
• پرمولرها – بین ۹ تا ۱۳ سالگی.
• مولر دوم – بین ۱۱ تا ۱۳ سالگی.
• دندان های مولر سوم (دندان عقل) – در سنین ۱۷ تا ۲۱ سالگی، اگر اصلاً وجود داشته باشند.

محافظ های دهان از دندان های کودکان محافظت می کنند

محافظ های دهان به محافظت از دندان ها و جلوگیری از آسیب های دندانی، بویژه هنگام بازی و تمرین برای ورزش های پر برخورد کمک می کنند. همه کودکانی که ورزش های پر برخورد را انجام می دهند، حتی کودکان دبستانی، باید از محافظ دهان مخصوص خود استفاده کنند. محافظ های دهانی که به صورت سفارشی نصب شده اند راحت هستند، امکان صحبت کردن را فراهم می کنند و تنفس را محدود نمی کنند.

آیا روکش ها می توانند باعث بوی بد دهان شوند؟ شاید این را باور نمی کنید، زیرا بعد از پاکسازی دندان ها، شایع ترین علل بوی بد دهان را درمان می کنند. اما حتی پس از دریافت روکش، علائم بوی بد دهان می تواند باز گردند. در اینجا برای شما توضیح می دهیم چرا

.

کمک کنید! دهان من بوی بدی دارد که بعد از دریافت روکش از بین نمی رود!

منطقی است که فرض کنیم پس از دریافت روکش، بوی بد دهان ناشی از پوسیدگی دندان از بین خواهد رفت. به هر حال، روکش یک پر شدگی معمولی دندان است که:

• از دندان شکسته یا ضعیف شده محافظت می کند.
• جایگزین یک دندان شکسته می شود.
• دندانی که تغییر شکل یا تغییر رنگ داده است را از نظر زیبایی ترمیم می کند.
• از یک دندان ضعیف دارای یک پر شدگی بزرگ حمایت می کند.

اکثر بیماری های فوق ناشی از پوسیدگی دندان هستند، و همه می دانند که پوسیدگی دندان می تواند منجر به ایجاد بوی بد دهان شود. متأسفانه همه روکش ها مانند یکدیگر ساخته نمی شوند. گاهی اوقات یک روکش می تواند باعث بوی بد دهان شود. اغلب این به دلیل باز بودن حاشیه های روکش است.

چه تفاوتی بین روکش خوب و روکش است؟

دریافت روکش یک کار دندانپزشکی نسبتاً معمولی است. دندانپزشک شما سطح دندان طبیعی شما را با ساییدن یکنواخت آن آماده می کند. آنها از دندان های شما قالب می گیرند و در حالی که روکش دائمی را آماده می کنند، یک روکش موقت روی دندان قرار می دهند. وقتی روکش دائمی آماده شد، قبل از چسباندن روکش دائمی با سمان دندانپزشکی، دوباره سطح دندان را صاف و صیقلی می کنند. این ترمیم دندانی زمانی عالی عمل می کند که همه چیز طبق برنامه پیش برود. یک روکش خوب درست مانند یک دندان طبیعی دست نخورده عمل می کند و از دندان طبیعی باقی مانده در برابر پوسیدگی بیشتر محافظت می کند.

گرچه اکثر بیماران روکش خوبی دریافت می کنند و هیچ مشکل دیگری ندارند، اما در برخی موارد بین روکش و سطح دندان طبیعی فاصله ای وجود دارد. به این حالت لبه باز در روکش گفته می شود. لبه یا ناحیه ای که روکش با دندان طبیعی برخورد می کند سیل (مهر و موم) نشده است. این امکان ورود ذرات غذا و باکتری ها به فضای بین روکش و دندان را فراهم می کند.

چه چیزی باعث ایجاد حاشیه باز کنار روکش ها می شود؟

چرا این شکاف ظاهر می شود؟ لبه باز می تواند ناشی از موارد زیر باشد:

• یک سطح زبر
• اعمال غیر دقیق سمان دندانپزشکی
• سایر خطاهای اعمال یا ساخت روکش

در حالی که دو علت اول کاملاً قابل پیشگیری هستند، خود روکش می تواند مقصر باشد و هرگز به درستی قرار نگیرد. قضاوت در این مورد فقط با نگاه کردن می تواند دشوار باشد. با این حال، کار کردن با یک دندانپزشک کاملاً با تجربه می تواند در پیشگیری از بروز این خطرات به شما کمک کند. در حالی که روکشی که به خوبی قرار داده شده می تواند چندین دهه دوام بیاورد، روکش ها در طول زمان می توانند از دندان طبیعی جدا شوند. این نیز یکی از دلایل شایع لبه های باز در روکش است.

ارتباط بوی بد دهان و روکش دندان

چرا یک روکش بد باعث بوی بد دهان می شود؟

یک لبه باز در کنار روکش، باعث گیر کردن ذرات غذا و باکتری بین روکش و سطح دندان های طبیعی می شود. درست همانطور که پوسیدگی قدیمی بوی بدی می دهد، باکتری های به دام افتاده نیز بوی بدی می دهند.

بوی بد دهان تنها نشانه خوب نچسبیدن روکش دندان نیست. گرچه ممکن است زمان ببرد تا آنها ایجاد شوند، علائم شایع زیر نیز ممکن است رخ دهند:

• لثه ها و دندان های حساس: پوسیدگی دندان ناشی از باز بودن لبه روکش می تواند منجر به حساسیت به گرما و سرما و حساسیت به غذاهای شیرین شود.
• خونریزی لثه هنگام مسواک زدن و نخ دندان کشیدن: گاهگاهی، ممکن است علائم ژنژیویت (التهاب لثه) ظاهر شوند، مانند: خونریزی هنگام مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن. این ممکن است به مرور زمان از بین برود یا نرود.
• درد: هنگامی که سمانی که روکش را در جای خود نگه می دارد شروع به حل شدن روی سطح باکتری هایی می کند که زیر ترمیم دندان مستقر شده اند، ریشه های دندان تحت تأثیر قرار می گیرند. درد ممکن است در ابتدا خفیف باشد، اما با پیشرفت پوسیدگی، می تواند به طور چشمگیری افزایش یابد.

این علائم در پوسیدگی دندان نیز بسیار شایع هستند. بسیاری از بیمارانی که برای درمان پوسیدگی به دندانپزشک مراجعه می کنند، وقتی متوجه می شوند که زیر روکش حفره ایجاد شده است (گاهی اوقات تحت عنوان پوسیدگی مکرر به آن اشاره می شود) شوکه می شوند.

ارتباط بوی بد دهان و روکش دندان

چگونه از شر بوی بد دهان خلاص شویم؟

بوی بد دهان می تواند به شدت زندگی روزمره شما (و اعتماد به نفس شما) را تحت تأثیر قرار دهد. اگر بوی بد دهان (به نام هالیتوزیس) دارید، در اینجا پنج مرحله وجود دارند که می توانید آنها را انجام دهید.

روکش های خود را بررسی کنید.

اگر پر شدگی دندانی دارید و علائم حاشیه باز روکش (از جمله بوی بد دهان) را دارید، با دندانپزشک خود صحبت کنید. آنها ممکن است از عکس های رادیوگرافی با اشعه ایکس عکس استفاده کنند تا ببینند که آیا شکاف قابل مشاهده ای بین روکش و دندان طبیعی وجود دارد یا خیر. اگر اینطور باشد و پوسیدگی وجود داشته باشد، دندانپزشک شما تمام پوسیدگی ها را از بین خواهد برد، دندان را پر می کند و روکش شما را تعویض می کند. اگر پوسیدگی غیر قابل ترمیم باشد، دندانپزشک شما ممکن است یک درمان ریشه یا کشیدن و سپس ترمیم دندان (مانند ایمپلنت دندانی) را انتخاب کند.

به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید

وقتی صحبت از پوسیدگی دندان و بوی بد دهان به میان می آید، یک ذره پیشگیری ارزش یک دنیا درمان را دارد. دو مرتبه در سال برای تمیز کردن و معاینه منظم به دندانپزشک خود مراجعه کنید تا از بروز مشکلات جلوگیری کنید (و مشکلات کوچک را قبل از اینکه به مشکلات بزرگی تبدیل شوند برطرف کنید!).

بهداشت دهان و دندان را به درستی رعایت کنید

مانند بوی بد غذای فاسد داخل سطل زباله، حدس بزنید دندان های شما چه بویی دارند؟ این خوب نیست. دو مرتبه صحیح مسواک زدن در طول روز و حداقل یک مرتبه نخ دندان کشیدن باقی مانده های شام را از بین دندان های شما خارج می کند. طبق دستور دندانپزشک خود از دهانشویه فاقد الکل برای تمیزی دندان های درخشان خود استفاده کنید!

آب زیاد بنوشید.

خشکی دهان یکی از دلایل شایع بوی بد دهان و بسیاری از بیماری های دیگر دندان است. نوشیدن آب زیاد با از بین بردن باکتری هایی که باعث بوی بد دهان می شوند، کل بدن (و دهان) را سالم نگه می دارد.

اگر سیگار می کشید، آن را ترک کنید.

به زبان ساده، سیگار باعث بوی بد دهان و انواع مختلف سرطان می شود. همچنین باعث لک شدن دندان ها و دست ها می شود، خاصیت ارتجاعی پوست را کاهش می دهد و طول عمر را کوتاه می کند. از این فرصت برای ترک آن برای همیشه استفاده کنید!

آیا روکش های پرسلن باعث بوی بد دهان می شوند؟

روکش های دندانی ساخته شده از پرسلن، شما را با دندان های درخشان و زیبایی آراسته می کنند. با این حال، پشت این درخشش، یک نگرانی در مورد بوی بدی وجود دارد که می تواند پس از قرار گرفتن روکش ایجاد شود. اینکه با روکش های دندان دچار بوی بد دهان می شوید یا نه، تا حد زیادی به عوامل زیادی از جمله تکنیک های روکش، مواد و بهداشت دهان و دندان و غیره بستگی دارد.

ارتباط بوی بد دهان و روکش دندان

علل بوی بد دهان بعد از دریافت روکش های دندانی پرسلن

تکنیک های نادرست قرار دادن روکش روی دندان ها می توانند منجر به ایجاد ظاهری نامطلوب برای دندان ها و ایجاد بوی بد دهان شوند. در بسیاری از موارد، عدم رعایت بهداشت دهان و دندان پس از قرار دادن روکش های پرسلن می تواند بوی بد دهان را تشدید کند.

• تکنیک های نادرست قرار دادن روکش: اگر دندانپزشک شما در طول فرآیند ساخت ترمیم در محاسبه نسبت ها اشتباه کند، احتمالاً بین روکش و دندان یک فاصله ایجاد می شود. اگر روکش محکم نباشد، خیلی شل باشد، یا روی دندان زاویه مناسبی نداشته باشد، غذا در وسط دندان گیر می کند. به مرور زمان، دچار بوی بد دهان می شوید که روی بر کیفیت زندگی روزمره شما تأثیر می گذارد.
• کیفیت پایین مواد: اگر مواد مورد استفاده برای ساخت روکش های پرسلن، بویژه روکش های پرسلن ذوب شده روی فلز، کیفیت پایینی داشته باشند، به مرور زمان خراب می شوند. این مواد تحت تأثیر اسیدها و باکتری های دهان اکسید می شوند و باعث ایجاد بوی نامطبوع می شوند.
• عدم رعایت بهداشت دهان و دندان: اگر اغلب بهداشت دهان و دندان را رعایت نکنید، غذا در فاصله بین دو دندان بخصوص در ناحیه ای که روکش های پرسلن وجود دارند گیر می کند و منجر به بروز بوی بد دهان می شود.

علاوه بر این، شما همچنین باید در نظر داشته باشید که بوی بد دهان شما می تواند شرایطی باشد که از قبل موجود داشته است. دریافت روکش های دندانی به شما کمک می کند متوجه شوید که بوی بد دهان دارید، به جای آنکه باعث ایجاد بوی بد دهان شود. در برخی موارد، علت بوی بد دهان در واقع عفونت دهان یا بیماری معده است.

درمان بوی بد دهان پس از نصب روکش های پرسلن

برای رها شدن از شر بوی بد دهان پس از دریافت روکش، اساسی ترین گام این است که علت دقیق آن را پیدا کنید. در اینجا چند راه حل برای هر مشکل وجود دارد:

ارتباط بوی بد دهان و روکش دندان

کیفیت روکش پرسلن

دندان های پرسلن- فلز از داخل به طور کامل با پرسلن پوشانده شده و با ۱ لایه فلز پوشش داده شده اند. دندان های پرسلن- فلز ارزان هستند اما به راحتی می توانند واکنش های بدی نشان دهند زیرا قسمت فلزی آنها در طولانی مدت اکسید می شود و باعث سیاه شدن و شکستن ریشه ها می شود. در دراز مدت دندان ها به صورت عمقی پوسیده می شوند و بوی بد دهان را به دنبال خواهد داشت. باید آن را با نوع دیگری از مواد پرسلن که سازگاری بیشتری با بدن شما دارد، تعویض کنید، مانند دندان پرسلن، دندان پرسلن- تیتانیومی.

روکش پرسلن- تیتانیوم دارای یک چارچوب داخلی ساخته شده از آلیاژ تیتانیوم، و قسمت بیرونی آن تماماً از پرسلن ساخته شده است. تیتانیوم برای بدن ماده ای بی خطر است و باعث بروز هیچ واکنشی نمی شود. با این حال، پس از سال ها استفاده از روکش های پرسلن- تیتانیومی، لکه های تیره روی لثه ها باقی می ماند. برای جلوگیری از پوسیدگی دندان و ایجاد بوی بد دهان، باید دندان های خود را تمیز نگه دارید و آنها را تعویض کنید. اگر به زیبایی شناسی اهمیت می دهید، باید روکش های دندانی تمام پرسلن را انتخاب کنید زیرا روکش های تمام پرسلن دارای رنگ طبیعی مشابه دندان های واقعی، استحکام خوب و دوام طولانی مدت هستند و سلامت و ایمنی دهان را تضمین می کنند.

به دلیل خطای فنی

فرآیند تهیه و ساخت روکش پرسلن بسیار مهم است. متأسفانه هنگامی که پوشش محافظ روی حفره دندان شما در معرض دید قرار می گیرد و حفره های کوچکی ظاهر می شود، این فرصتی است که پلاک باکتریایی نفوذ کرده و باعث بوی بد دهان و پوسیدگی دندان شود. در این صورت، دندانپزشک برای اطمینان از ایمن بودن روکش، روکش را بر خواهد داشت و آن را مجدداً قرار خواهد داد. در موارد شدیدتر، دندانپزشک مجبور خواهد بود قالب گیری از دندان را تکرار کند و روکش جدیدی بسازد.

به دلیل بیماری های دهان و دندان

برای درمان کامل بیماری های دهان، دندانپزشکان باید روکش ها را خارج کنند. برای جلوگیری از بوی بد دهان بعد از قرار دادن روکش روی دندان ها، فراموش نکنید که بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید. در اینجا چند نکته وجود دارند که می توانید از آنها برای مدیریت این وضعیت استفاده کنید:

• آب زیاد بنوشید: آب ذرات غذا و باکتری هایی که در شکاف ها ته نشین شده اند را از بین می برد.
• آدامس فاقد قند بجوید: آدامس های بدون قند یا حاوی زایلیتول می توانند تولید بزاق را تحریک کنند و بنابراین به طور طبیعی حفره دهان را تمیز می کنند.
• لیموناد بنوشید: لیمو حاوی اسیدهای زیادی است که برای از بین بردن بوی بد دهان مفید است. می توانید آب لیمو را با عسل مخلوط کنید تا لیموناد درست کنید یا می توانید یک دهانشویه روزانه با آب لیمو و نمک درست کنید تا بوی دهان شما تازه بماند.
• کمتر خوراکی های دارای بوی تند مصرف کنید: مصرف مواد غذایی دارای بوی تند مانند پیاز، سیر، قهوه، تنباکو، الکل و … باید تا حد امکان محدود شود.
• چک کردن دهان: اگر درمان های خانگی در از بین بردن بوی بد دهان به شما کمک نمی کنند، باید به دندانپزشک خود مراجعه کنید تا روکش های شما را بررسی کند. اگر مشکلی وجود داشته باشد، دندانپزشک شما روکش های شما را تنظیم می کند یا روکش های جدیدی می سازد تا معایب روکش های قبلی را بهبود بخشد.

نکاتی برای جلوگیری از بوی بد دهان پس از دریافت روکش

روکش دندان یک تکنیک بی خطر با عوارض اندک است. شما می توانید به طور پیشگیرانه از بوی بد دهان جلوگیری کنید و اطمینان حاصل کنید که روکش های دندانی شما در اوج باقی می مانند.

بهداشت دهان و دندان را به درستی رعایت کنید.

برای تمیز نگه داشتن دندان ها و حفره دهان باید روزی سه مرتبه مسواک بزنید و دهان خود را خوب شستشو دهید. بعد از صرف غذا، نخ دندان بکشید تا ذرات غذایی که در اعماق فضاهای بین دندانی، بخصوص در ناحیه اطراف روکش ها گیر کرده اند، جدا شوند.

معاینات منظم دندانپزشکی

چکاپ های دندانی هر ۳ تا ۶ ماه یک مرتبه به دندانپزشکان کمک خواهند کرد تا مشکلات دهان و دندان را پیدا کنند و در صورت نیاز، به موقع با روکش های پرسلن مشکلات مربوط را درمان کنند.

ارتباط بوی بد دهان و روکش دندان

یک کلینیک دندانپزشکی معتبر را انتخاب کنید.

در دندانپزشکی، بویژه هنگام ترمیم دندان با روکش های پرسلن، همواره تکنولوژی و عامل انسانی بیشترین نقش را ایفا می کند. بنابراین باید به دنبال یک مرکز دندانپزشکی با پیشرفته ترین تکنولوژی و تیمی متشکل از دندانپزشکان مجرب باشید تا مشاوره داشته باشید و از ایمن ترین و با کیفیت ترین روش روکش دندان بهره مند شوید.

اگر نمی توانید نگران بوی بد دهان بعد از دریافت روکش های خود نباشید، با انجام کار در یک کلینیک دندانپزشکی معتبر، اجازه دهید استرس شما را از بین ببرند تا نه تنها ماندگاری روکش دندان شما را تضمین کنند، بلکه از بروز مشکل بوی بد دهان که اغلب پس از دریافت روکش دندان سنتی بوجود می آید جلوگیری کنند، تا بتوانید از خوب بودن مهارت آنها مطمئن باشید.

زمانی که جوانه های چشایی شما ملتهب است، لذت بردن از غذای مورد علاقه تان بسیار سخت تر است. جوانه چشایی متورم می تواند نتیجه سوختن زبان، خوردن غذاهای تند یا داشتن شرایطی مانند آلرژی یا خشکی دهان باشد. حتی استرس هم می تواند باعث بروز آن شود. تورم جوانه های چشایی جدی نیست و معمولاً در عرض چند روز خود به خود بهبود می یابد. شستشو با آب نمک و دهانشویه های ضد عفونی کننده می تواند به کاهش علائم شما کمک کند.

تورم جوانه چشایی چیست؟

جوانه چشایی متورم جوانه چشایی است که به دلایلی ملتهب یا تحریک شده است. هزاران جوانه چشایی زبان شما را پوشش می دهند. این اندام های حسی کوچک به شما کمک می کنند تا تفاوت بین طعم های شیرین، شور، ترش و تلخ را تشخیص دهید. اما مانند سایر قسمت های بدن، جوانه های چشایی شما می توانند ملتهب شوند. جوانه های چشایی متورم می تواند منجر به بروز درد و حساسیت شوند، بویژه هنگام خوردن یا نوشیدن.

افراد ممکن است چندین یا فقط یک جوانه چشایی متورم داشته باشند. آنها به طور کلی بی خطر هستند و معمولاً ظرف مدت چند روز به صورت خود به خود از بین می روند. کمتر شایع است، اما متورم شدن جوانه های چشایی ممکن است نشان دهنده بیماری زمینه ای دیگری مانند رفلاکس اسید، خشکی دهان یا آلرژی باشد.

نام های دیگر جوانه های چشایی متورم عبارتند از برجستگی های دروغین، و پاپیلای زبانی گذرا.

تورم جوانه های چشایی چقدر شایع است؟

تورم جوانه های چشایی شایع است. کارشناسان تخمین می زنند که بیش از ۵۰ درصد از افراد در یک زمان یا زمانی دیگر دچار آنها می شوند.

تورم جوانه چشایی چه علائمی دارد؟

علائم جوانه های چشایی متورم ممکن است شامل لکه هایی روی زبان شما باشد که عبارتند از:

• قرمز روشن.
• سفید.
• پر از مایع.

تورم جوانه های چشایی

چه چیزی باعث تورم جوانه های چشایی می شود؟

عوامل متعددی وجود دارند که می توانند منجر به تورم جوانه های چشایی شود، از جمله:

• بهداشت ضعیف دهان. اگر به طور منظم مسواک نزنید و نخ دندان نکشید، پلاک و باکتری های روی دندان های شما می توانند باعث بروز التهاب در دهان، از جمله تورم جوانه های چشایی شوند.
• تحریک ناشی از ابزارهای دندانپزشکی. بریس ها، پروتزهای مصنوعی دندانی و دیگر ابزارهای دندانی می توانند به زبان شما ساییده شوند، و باعث التهاب و تورم جوانه های چشایی شوند.
• سیگار کشیدن. محصولات تنباکو حاوی مواد شیمیایی هستند که می توانند باعث تحریک بافت های داخل دهان از جمله جوانه های چشایی شوند.
• خشکی دهان (زروستومیا). اگر دهان شما بزاق کافی تولید نکند، می تواند باعث بروز تعدادی از مشکلات برای سلامت دهان، از جمله بروز حفره های دندانی، بیماری لثه و التهاب در دهان شود.
• سوختن دهان. اگر روی زبان خود را با چیزی بسوزانید، مانند غذای خیلی داغ، می تواند منجر به متورم شدن جوانه های چشایی روی زبان شما شود.
• خوردن برخی غذاهای خاص. غذاهایی که بخصوص ترش یا تند هستند می توانند باعث درد و التهاب بافت های داخل دهان شوند.
• رفلاکس مزمن اسید (GERD). رفلاکس اسید باعث می شود اسید از معده شما رو به بالا باز گردد و وارد مری شما شود. گاهی اوقات، اسید می تواند راه خود را به سمت دهان پیدا کند. اگر این اتفاق مکرراً رخ دهد، می تواند منجر به متورم شدن جوانه های چشایی شود.
• آلرژی ها. برخی از غذاها، داروها و سایر مواد شیمیایی با برخورد با زبان شما می توانند واکنش ایجاد کنند.

جوانه های چشایی متورم چگونه تشخیص داده می شوند؟

یک دندانپزشک با یک معاینه چشمی دهان می تواند جوانه های چشایی متورم را تشخیص دهد. اما احتمالاً به مراجعه به پزشک نیازی ندارید، مگر اینکه لکه های روی زبان شما بیشتر از دو هفته طول بکشند یا دردی داشته باشند که در کیفیت زندگی شما اختلال ایجاد کند.

چگونه می توان از شر جوانه های چشایی متورم خلاص شد؟

هنگامی که جوانه های چشایی متورم با بیماری زمینه ای دیگری ارتباط ندارند، علائم شما باید ظرف مدت چند روز خود به خود از بین بروند. اما اگر بیماری دیگری باعث تورم جوانه های چشایی شود،  با درمان مشکل زمینه ای می توانید از شر آنها خلاص شوید.

به عنوان مثال، اگر آلرژی ها باعث متورم شدن جوانه های چشایی می شوند، از خوردن غذا یا دارویی که باعث تحریک علائم شما می شوند اجتناب کنید. اگر جوانه های چشایی شما در هنگام رفلاکس اسید متورم می شوند، برای کاهش ناراحتی از آنتی اسیدها، مهارکننده های پمپ پروتون یا مسدود کننده های گیرنده H2 استفاده کنید.

اگر تورم جوانه های چشایی بیشتر از دو هفته طول بکشد و مطمئن نیستید که چه چیزی باعث التهاب شده است، با یک پزشک یا دندانپزشک صحبت کنید. ممکن است به درمان نیاز داشته باشید.

تورم جوانه های چشایی

چگونه می توان علائم خود را کاهش داد؟

در حالی که منتظر کاهش التهاب هستید، کارهایی وجود دارند که می توانید برای تسکین تورم جوانه های چشایی خود انجام دهید:

• یک تکه یخ را روی زبان خود فشار دهید. وقتی جوانه های چشایی شما ملتهب هستند، کمی یخ با خنک کردن آنها می تواند کمک کننده باشد. یک تکه یخ را داخل دهان خود قرار دهید و در حالی که آب می شود آن را روی زبان خود نگه دارید. اگر خیلی سرد است می توانید آن را تف کنید؛ در غیر این صورت، آن را در آنجا نگه دارید تا زمانی که آب شود. می توانید ۲ تا ۳ مرتبه در روز یک تکه یخ را بمکید، تا زمانی که جوانه های چشایی شما بهتر شوند.
• دو مرتبه در روز از دهانشویه آب نمک استفاده کنید. آب گرم و ۱ قاشق غذاخوری (۱۴ گرم) نمک را در یک لیوان کوچک مخلوط کنید. یک جرعه بزرگ از آب را تا زمانی که می توانید آن را دور دهان خود بچرخانید نگهدارید، سپس آن را تف کنید. این کار را تا زمانی تکرار کنید که مزه دهان شما کمی بهتر شود. نمک دارای اثرات ضد التهاب است، بنابراین می تواند به تسکین جوانه های چشایی شما کمک کند.
• مسکن مصرف کنید. داروهای ضد التهاب مانند ایبوپروفن و پاراستامول می توانند به تسکین درد جوانه های چشایی متورم شما و کاهش سریع تر تورم آنها کمک کنند. دستورالعمل های دوز موجود روی بسته داروی مسکن خود را دنبال کنید تا کمی تسکین پیدا کنید. می توانید این مسکن ها را بدون نسخه از اکثر داروخانه ها تهیه کنید.
• زبان خود را با یک مسواک نرم مسواک بزنید. اگر جوانه های چشایی شما ملتهب هستند، باز هم ممکن است توسط چیزی در دهان یا روی زبان شما تحریک شوند. از مسواک نرم و خمیر دندان برای مسواک زدن دندان های خود استفاده کنید، سپس آن را به آرامی روی زبان خود نیز بکشید. مسواک ها معمولاً دارای فرچه های سخت یا نرم هستند. سعی کنید مسواکی را تهیه کنید که فرچه آن نرم است، نه سفت و سخت، تا آسیب بیشتری به زبان شما وارد نکند.
• نوشیدنی های خنک را با نی بنوشید. برای تسکین زبان ملتهب خود، یک لیوان آب خنک (بدون یخ!) بریزید و یک نی بردارید. آهسته جرعه جرعه بنوشید و مطمئن شوید که زبان شما را پوشش می دهد تا با خنکی خود آن را آرام کند. نی به هدایت سردی نوشیدنی شما روی جوانه های چشایی شما کمک می کند.
• به جای الکل یا نوشیدنی های شیرین، از آب استفاده کنید. الکل و نوشیدنی های حاوی قند زیاد، مانند نوشابه و آبمیوه، می توانند جوانه های چشایی شما را بیشتر ملتهب کنند. سعی کنید هنگام بهبود زبان خود به نوشیدن آب آشامیدنی پایبند باشید تا آن را آرام کنید و ورم را سریع تر از بین ببرید. هیدراته ماندن بعلاوه می تواند به جلوگیری از التهاب جوانه های چشایی در آینده کمک کند.
• غذاهای نرم و آرام بخش مانند ماست بخورید. زمانی که جوانه های چشایی شما ملتهب هستند، خوردن غذاهای ترد یا سفت ممکن است دشوار باشد. به سراغ خوراکی های خنک و خامه ای مانند ماست، اسموتی یا پودینگ بروید تا زمانی که زبان شما بهبود یابد. ماست معمولاً طعم ملایمی نیز دارد که آن را برای زبان ملتهب عالی می کند.
• روغن گردانی داخل دهان با روغن نارگیل را امتحان کنید. چرخاندن روغن داخل دهان می تواند به تسکین درد ناشی از زخم های دهان کمک کند. ۱ قاشق غذاخوری (۱۵ میلی لیتر) روغن نارگیل را اول صبح قبل از غذا داخل دهان خود بریزید. به مدت ۲۰ دقیقه، روغن نارگیل را به آرامی بین دندان های خود بچرخانید. وقتی کارتان تمام شد، روغن را درون سطل زباله خود تف کنید. اگر فک شما درد می کند، ممکن است به این معنی باشد که بیش از حد از روغن استفاده می کنید. همچنین اگر فک شما واقعاً درد می کند، می توانید زمان را به ۵ تا ۱۰ دقیقه کاهش دهید.
• از غذاهای تند و اسیدی خودداری کنید. غذاهای تند و اسیدی در واقع ممکن است عامل تورم جوانه های چشایی شما باشند، بنابراین باید به هر قیمتی از مصرف آنها اجتناب کنید. سس تند، فلفل چیلی، آب مرکبات و ادویه های سنگین همگی می توانند التهاب جوانه های چشایی شما را تشدید کنند. اگر جوانه های چشایی شما بسیار متورم شده اند، ممکن است لازم باشد تعداد غذاهای تند یا اسیدی که می خورید را کاهش دهید.

تورم جوانه های چشایی

چگونه می توان خطر تورم جوانه های چشایی را کاهش داد و از بروز آن جلوگیری کرد؟

گرچه همیشه نمی توانید از تورم جوانه های چشایی جلوگیری کنید، اما کارهایی وجود دارند که می توانید برای کاهش خطر انجام دهید:

• دندان های خود را مسواک بزنید و دو مرتبه در روز نخ دندان بکشید. سالم و تمیز نگه داشتن دهان به بهبود سریع جوانه های چشایی و جلوگیری از تورم کمک می کند. برای داشتن احساس پاکیزگی، حتی می توانید از دهانشویه نیز بیشتر استفاده کنید. اگر در بهداشت دهان و دندان مشکل دارید، با دندانپزشک صحبت کنید که چه چیزی ممکن است باعث بروز مشکل شما شود.
• با نوشیدن آب زیاد بدن خود را هیدراته نگهدارید. خشکی دهان می تواند عامل التهاب جوانه های چشایی باشد، بنابراین مهم است که دهان شما لغزنده باقی بماند. مطمئن شوید که مقدار زیادی آب می نوشید و اگر دهان شما دائماً خشک است، با پزشک خود صحبت کنید. برخی از داروها می توانند باعث خشکی دهان شوند، بنابراین می توانید در مورد علائم و عوارض جانبی خود با پزشک خود مشورت کنید.
• از غذاهای خیلی داغ یا خیلی سرد اجتناب کنید. یک جرعه قهوه داغ یا یک قاشق بستنی سرد می تواند جوانه های چشایی شما را ملتهب کند یا آنها را واقعاً دردناک کند. اگر جوانه های چشایی شما ملتهب شدند، سعی کنید از دمای خیلی بالا یا خیلی پایین دوری کنید و بیشتر به سمت غذا در دمای اتاق بروید. دوری از غذاهای سرد یا داغ بعلاوه می تواند به بهبود سریع تر جوانه های چشایی ملتهب شما کمک کند.
• در صورت نیاز، رفلاکس اسید خود را با دارو درمان کنید. اگر رفلاکس اسید معده دارید (زمانی که اسید معده از طریق مری به سمت بالا حرکت می کند) و اسید راه خود را به داخل دهان شما باز می کند، می تواند باعث التهاب جوانه های چشایی شود. اگر به طور مداوم این اتفاق می افتد، یک داروی بدون نسخه را امتحان کنید یا با پزشک خود در مورد نسخه ای برای کمک به آرام کردن معده خود بعد از غذا صحبت کنید. همچنین بعد از صرف غذا به جای دراز کشیدن، می توانید سعی کنید ایستاده بمانید. این می تواند به آرام شدن معده شما کمک کند تا رفلاکس اسید زیادی نداشته باشید.
• در صورت سیگاری بودن، آن را ترک کنید. مواد شیمیایی موجود در سیگار می توانند جوانه های چشایی شما را تحریک کنند و احتمال ملتهب شدن آنها را افزایش دهند. اگر جوانه های چشایی شما بسیار ملتهب هستند، سعی کنید سیگار را ترک کنید تا ببینید آیا این کار کمکی می کند. سیگار نکشیدن فواید زیادی برای سلامتی نیز دارد، بنابراین می تواند به طور کلی شما را سالم تر کند.

تورم جوانه های چشایی

آیا تورم جوانه چشایی از بین خواهد رفت؟

آری، تورم جوانه های چشایی شما باید ظرف مدت چند روز از بین برود. برخی از افراد حتی ممکن است برای مدت یک هفته یا بیشتر التهاب داشته باشند. اما اگر متوجه علائم طولانی تری شدید، می تواند نشان دهنده بیماری زمینه ای دیگری باشد. در این موارد، شما باید به یک پزشک یا دندانپزشک مراجعه کنید.

چه زمانی باید به پزشک معالج خود مراجعه کرد؟

اگر بعد از دو هفته هنوز تورم جوانه های چشایی بهبود نیافته است، برای یک قرار ملاقات با پزشک خود وقت بگیرید. آنها می توانند کمک کنند مشخص شود که آیا یک بیماری زمینه ای باعث التهاب شده است یا خیر.

همچنین در صورت داشتن هر گونه درد یا ناراحتی که شما را از روتین عادی خود باز می دارد، باید با پزشک خود تماس بگیرید.

از پزشک باید چه پرسش هایی پرسید؟

اگر یک یا چند جوانه چشایی متورم دارید، در اینجا چند پرسش وجود دارند که ممکن است بخواهید از پزشک خود بپرسید:

• چه چیزی باعث التهاب شده است؟
• آیا من یک بیماری زمینه ای دارم که به درمان نیاز دارد؟
• آیا تغییراتی وجود دارند که بتوانم برای کاهش خطر تورم جوانه های چشایی در آینده ایجاد کنم؟

پرسش های پرتکرار در مورد تورم جوانه های چشایی

چرا فقط یک جوانه چشایی متورم است؟

متورم شدن یک جوانه چشایی عادی است. این می تواند نتیجه گاز گرفتن زبان یا حتی لایه برداری طبیعی سلول های زبان شما باشد.

چرا جوانه های چشایی سفید می شوند و درد دارند؟

ظاهر سفید رنگ می تواند نشان دهنده تورم جوانه چشایی باشد. عوامل زیادی می توانند باعث این امر شوند، از جمله استرس، کمبود ویتامین یا برخی غذاهای خاص.

سخن پایانی

جوانه های چشایی متورم در بهترین حالت ناخوشایند هستند. آنها خطرناک نیستند، اما می توانند منجر به بروز درد و تحریک شوند. در بیشتر مواقع، درمان های خانگی، مانند مکیدن یخ یا شستشو با آب نمک گرم، می تواند علائم شما را کاهش دهد. اما اگر جوانه های چشایی متورم دارید که دو هفته یا بیشتر طول کشیده است، با پزشک معالج یا دندانپزشک خود صحبت کنید.

پیرسینگ دهان در بین نوجوانان محبوب است و به طرز شگفت آوری متداول است. نظرسنجی از نوجوانان و بزرگسالان جوان (۱۳ تا ۲۹ ساله) گزارش داده است که ۲۵ تا ۳۵ درصد از آنها به پیرسینگ در محلی غیر از لاله گوش علاقه مند هستند. علیرغم مرسوم بودن هنرهای زینتی روی بدن، پیرسینگ دهان می تواند پیامدهای جدی مختلفی در بر داشته باشد که نوجوانان و والدین باید آنها را درک کنند.

به گفته دندانپزشکان عمومی، پیرسینگ دهان در واقع می تواند برای سلامتی شما خطرناک باشد. شما به سبک شخصی خود، خود را به دیگران نمایش می دهید و ممکن است پیرسینگ دهان را بخشی از این موضوع در نظر گرفته باشید. با این حال، ممکن است متوجه نباشید که این زیورآلات می توانند به لثه ها و دهان شما آسیب وارد کنند. این شامل دندان های شما نیز می شود.

مشکلات پیرسینگ های دهانی

در حالی که هیچ پیرسینگی کاملاً ایمن نیست، پیرسینگ های دهانی بویژه خطرناک هستند. بیماران ممکن است واکنش آلرژیک داشته باشند یا ناحیه مورد نظر عفونی شود. مشکلات متعددی وجود دارند که پیرسینگ های دهانی می توانند برای افراد ایجاد کنند که می توانند شامل موارد زیر باشند:

مضرات پیرسینگ دهانی

پیرسینگ دهانی خطر آسیب را افزایش می دهد

پیرسینگ های دهانی، بویژه سوراخ کردن لب ها، زبان و گونه ها، خطر آسیب به دندان های مجاور زیور آلات آنها را به شدت افزایش می دهد. مطالعات نشان داده اند که در ۲۵% از نوجوانانی که حلقه لب داشته اند آسیب دائمی دندان رخ داده است و نزدیک به ۵۰% از نوجوانان با سوراخ کردن زبان دچار آسیب دائمی دندان شده اند. علاوه بر آسیب دندان، افرادی که پیرسینگ دهان دارند، بیشتر در معرض انواع خطرات و آسیب های دهانی قرار دارند، از جمله:

آسیب بی قراری

مقاومت در برابر بازی کردن با پیرسینگ داخل دهان می تواند دشوار باشد. این می تواند باعث ترک خوردن یا لب پر شدن دندان ها شود. پرشدگی ها ممکن است آسیب ببینند و بافت های نرم نیز آسیب ببینند.

آسیب عصب

اگر پیرسینگ دهانی در زبان باشد، می تواند به اعصاب آن آسیب برساند.

آسیب لثه

وقتی پیرسینگ دهان به لثه ها ساییده می شود، می تواند باعث ساییدگی بافت شود. این امر می تواند باعث شود ریشه های دندان ها نمایان شوند و بدون پوشش محافظ باقی بمانند.

مضرات پیرسینگ دهانی

پیرسینگ دهان می تواند منجر به بروز بیماری شود.

علاوه بر افزایش خطر آسیب های دهانی، نوجوانانی که پیرسینگ دهانی دارند، بیشتر با احتمال ابتلا به یک بیماری مواجه هستند. مطالعات متعدد نشان داده اند که پیرسینگ دهان می تواند منجر به ژنژیویت یا التهاب لثه، افزایش پلاک، تحلیل لثه، ایجاد حفره ها و حساسیت به فلز شود. بر اساس یک مطالعه، پیرسینگ لب و زبان با تحلیل لثه ارتباط قوی دارد.

مطالعات نشان داده اند که محلی که در آن پیرسینگ انجام شده است یکی دیگر از عوامل کلیدی مؤثر در انتقال بیماری های دهان است. سالن ها و تکنیک های انجام پیرسینگ، احتمال ابتلا به بیماری های دهان و دندان و انتقال بیماری های دیگر مانند سل، هپاتیت و کزاز را تا حد زیادی افزایش می دهند. یک پیرسینگ می تواند امکان ورود باکتری های موجود در دهان به جریان خون را ایجاد کند.

پیرسینگ می تواند خوردن آن دشوار کند

سوراخ کردن دهان می تواند در عملکرد منظم دهان اختلال ایجاد کند و جویدن و بلعیدن را دشوار کند. بسته به محلی که پیرسینگ ایجاد می شود، جواهرآلات آن می تواند مانع غذا خوردن شود و در معرض خطر قرار گرفتن زیر بایت قرار داشته باشد. علاوه بر این، غذا می تواند در سوراخ های پیرسینگ ها گیر کند و منجر به بروز عفونت و سایر بیماری ها شود. بعلاوه یک شیء مانند جواهرآلات پیرسینگ بیشتر می تواند باعث تحریک غدد بزاقی شود، بنابراین کسانی که پیرسینگ دهانی دارند آبریزش بیشتری از دهان دارند.

عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس

از آنجا که جواهرات پیرسینگ در تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس به صورت اجسام روشن ظاهر می شوند، پیرسینگ ها می توانند سایر قسمت های دهان را مبهم کنند.

مشکلات مربوط به پیرسینگ و بریس های دندانی

برای بیمارانی که بریس دارند، پیرسینگ دهانی می تواند مشکل ساز باشد. پیرسینگ می تواند به راحتی به ابزار ارتودنسی کند و به براکت ها آسیب وارد کند. این همچنین می تواند باعث آسیب به ناحیه اطراف پیرسینگ شود. دندانپزشکان عمومی توصیه می کنند که بیماران قبل از انتخاب پیرسینگ دهانی تا بعد از بریس های دندانی صبر کنند.

روش صحیح مراقبت از پیرسینگ دهانی

پیرسینگ دهانی می تواند باعث آسیب به دهان و دندان ها شود. با این حال، برای بیمارانی که برای انجام پیرسینگ دهانی تصمیم گرفته اند، مراقبت صحیح از آن مهم است. یکی از مهم ترین بخش های مراقبت از پیرسینگ دهانی، بهداشت صحیح دهان است.

بیماران باید بعد از هر وعده غذایی، میان وعده یا نوشیدنی، ناحیه سوراخ شده را تمیز کنند. این می تواند از گیر کردن ذرات غذا در آن منطقه جلوگیری کند. بیماران همچنین باید قبل از انجام فعالیت های بدنی، زیورآلات پیرسینگ را خارج کنند، تا خطر آسیب یا حوادث را کاهش دهند. برای پیشگیری از آسیب وارد شدن به دندان ها توسط پیرسینگ، بیماران باید در مقابل تمایل به بازی در حالی که زیورآلات پیرسینگ داخل دهان است، مقاومت کنند. این می تواند باعث ترک خوردن دندان ها شود.

اگر بیمار علائم عفونت را مشاهده کرد، باید فوراً به دندانپزشک مراجعه کند. علائم عفونت می توانند شامل درد، تورم، قرمزی، تب یا لرز باشند.

امروز به دندانپزشک عمومی مراجعه کنید

در حالی که انجام پیرسینگ دهان ممکن است وضعیت ایده آلی نباشد، مراقبت صحیح از پیرسینگ می تواند به کاهش آسیب کمک کند. رعایت بهداشت دهان و دندان برای هر کسی که پیرسینگ دهان دارد ضروری است. این شامل تمیز کردن مناسب بعد از هر وعده غذایی یا میان وعده است. اگر به فکر انجام یک پیرسینگ دهان هستید، باید با یک دندانپزشک عمومی قرار ملاقات بگذارید تا گزینه های خود را بررسی کنید.

پیرسینگ دهان ارزش ریسک را ندارد

خطرات ناشی از پیرسینگ های دهانی بسیار بیشتر از فواید مد روز آنها هستند. در واقع، آکادمی دندانپزشکی کودکان آمریکا به شدت با عمل پیرسینگ دهانی برای کودکان مخالف است. با فرزندان خود در مورد خطرات احتمالی ناشی از پیرسینگ دهانی قبل از انجام آن صحبت کنید. اگر کودک شما قبلاً پیرسینگ دهان انجام داده است، مطمئن شوید که آن را تمیز و ضدعفونی می کند و قبل از شرکت در هر ورزش یا فعالیتی که پر برخورد است، آن را بیرون می آورد تا از آسیب جدی به دهان جلوگیری شود.