بلیچینگ دندان ها یکی از گزینه های درمان هیجان انگیز برای بیماران است، که برای دندانپزشکان گزینه های درمانی و ملاحظات متعددی دارد. هدف این مقاله ارائه پاسخ هایی برای پرسش های شما در خصوص بلیچینگ دندان ها و کاربردهای آنها در موقعیت های بالینی مختلف و وضعیت متفاوت بیماران است.

چه گزینه های مختلفی برای بلیچینگ  وجود دارند؟

روش های اساسی برای بلیچینگ یا سفید کردن دندان ها عبارتند از:

بلیچینگ دندان ها توسط دندانپزشک

آفیس بلیچینگ قدیمی ترین روش بلیچینگ است، و بیش از ۱۲۵ سال قدمت دارد. در مطب دندان ها با استفاده از یکی از انواع رابر دم ها ایزوله می شوند، سپس هیدروژن پراکسید با غلظت بالا به مدت ۲۰- ۶۰ دقیقه روی آنها اعمال می شود. جزئیات این تکنیک بر اساس غلظت و محصولات همراه متفاوت است. برخی کمپانی ها استفاده از فعالسازی با نور را توصیه می کنند.

مزایای آفیس بلیچینگ

مزیت آفیس بلیچینگ این است که دندانپزشک فرایند را تحت کنترل دارد، و نیازی به همکاری بیمار نیست، غیر از اینکه اگر احساس سوزش یا دردی در طول فرایند وجود داشت به دندانپزشک اطلاع دهد.

معایب آفیس بلیچینگ

مشکلات مربوط به تکنیک آفیس بلیچ هزینه، بی خطر بودن، و اثر بخشی آن است. آفیس بلیچینگ به طور میانگین سه جلسه (بین ۱-۶) مراجعه به دندانپزشک طول می کشد تا نتایج رضایت بخشی حاصل شوند مگر آنکه دندان ها از ابتدا روشن تر باشند. هنگام تکمیل ارزیابی هایی که بلافاصله پس از آفیس بلیچینگ انجام می شوند، دندانپزشک ممکن است متوجه برخی لکه های سفید شود، علاوه بر این، ممکن است دندان ها به دلیل کم آب شدن در نتیجه ایزوله کردن سفیدتر باشند. دندانپزشک و بیمار باید دو هفته، و احتمالاً شش هفته برای بلیچینگ داخل مطب، صبر کنند تا تغییر رنگ واقعی دندان ها در نتیجه فرایند بلیچینگ مشخص شود. با این حال، نتایج آفیس بلیچینگ بهتر از استفاده از تری است، صرف نظر از تعداد استفاده از آن.

عامل محدود کننده برای هر نوع درمان بلیچینگ این است که دندان چگونه واکنش نشان می دهد، نه غلظت بالاتر یا محصول خاص. هزینه برای بیمار و زمان استفاده، و نیز ماهیت غیر قابل پیش بینی بودن این روش، همراه با سوزش بافت، باعث شده از معروفیت آن کاسته شود، به همین دلیل است که بلیچینگ با تری به روش استاندارد تبدیل شده است. آفیس بلیچینگ وقتی تنها به عنوان یک محرک اعمال مواد استفاده شود و پس از آن تری برای تکمیل فرایند استفاده شود بهتر است. یکی دیگر از نکات درمان آفیس بلیچینگ بیمارانی هستند که نمی خواهند از محصولات دیگر استفاده کنند یا بیماری که یک خانم باردار است.

بلیچینگ و سفید کردن دندان

روش سفید کردن دندان ها توسط بیمار و تحت نظر دندانپزشک

این نوع تکنیک بلیچینگ شامل استفاده از تری و محصولات بلیچینگ با غلظت پایین است. تری بلیچینگ در سال ۱۹۸۹ معرفی شد و در طول شب از کاربامید پراکسید ۱۰% استفاده می شد. در تکنیک های بعد در طول روز از هیدروژن پراکسید استفاده شد. دندانپزشک معاینات اولیه را انجام می دهد و یک تری سفارشی برای شما می سازد. استفاده از تری نیاز به همکاری بیمار برای استفاده از تری در طول روز یا در طول شب دارد، که می تواند یکی از چالش های درمان باشد. با این حال به دلیل سرعت پایین تغییر در دندان ها، به نظر نمی رسد که هیچ تکنیک دیگری بتواند چنین نتایج مطلوبی بدهد.

بلیچینگ و سفید کردن دندان

محصولات بدون نسخه با مدیریت مصرف کننده

این محصولات مستقیماً به مصرف کننده فروخته می شوند بدون آنکه از مزایای معاینات دندانپزشکی و تشخیص علت تغییر رنگ دندان ها بهره مند شوند. اکثر آنها محصولات هیدروژن پراکسید هستند، گرچه برخی از آنها حاوی کاربامید پراکسید هستند. در آنها انواع مختلف روش های اعمال مواد استفاده می شود، از تری های “بویل اند بایت” گرفته تا استریپ هایی که روی دندان ها قرار داده می شوند.

باید تمایزی قائل شویم بین “بلیچینگ” و “سفید کردن”، زیرا برخی محصولات OTC ادعا می کنند که در سفید کردن دندان ها رغیب درمان های “بلیچینگ” دندانپزشک ها هستند. سفید کردن تنها زدودن لکه های سطحی دندان ها است، در حالی که “بلیچینگ” رنگ داخلی دندان ها را تغییر می دهد.

برای معاینات درست برای هر درمان بلیچینگ چه چیزهایی نیاز است؟

بلیچینگ و سفید کردن دندان

معاینات داخل دهانی

این معاینه استاندارد به دندانپزشک اجازه می دهد علت تغییر رنگ دندان ها را بررسی نماید، بعلاوه سلامت بافت نرم را ارزیابی کند و هر گونه مشکلات ریشه ای ممکن را مورد توجه قرار دهد. ریشه هایی که بافت لثه روی آنها تحلیل رفته و بدون پوشش باقی مانده اند نیز باید ثبت شوند، زیرا آنها نیز بلیچ نخواهند شد. ارزیابی پوسیدگی های موجود، اکلوژن، مفاصل فکی گیجگاهی، و دیگر نگرانی های زیبایی معاینه داخل دهانی را تکمیل می کند.

بلیچینگ و سفید کردن دندان

تصاویر رادیوگرافی

بررسی تصاویر رادیوگرافی دندان های قدامی فک بالا در تشخیص علت تغییر رنگ دندان ها اهمیت بالایی دارد و از آنها برای شناسایی هر گونه علت استفاده می شود، بویژه در مورد دندان هایی که به صورت تکی تیره شده اند. دندان ها ممکن است در نتیجه آبسه، پوسیدگی، تحلیل داخلی، تحلیل خارجی، کیست، یا تومور تیره شوند. رادیوگراف ها می توانند اندازه نامتشابه پالپ را نیز نشان دهند، اگر دندان قبلاً ضربه خورده باشد. دندان های دائمی با حفره پالپ کوچکتر ممکن است زمان بلیچینگ طولانی تری نیاز داشته باشند.

تشخیص

تنها و مهم ترین خدمت دندانپزشکی عبارت است از تشخیص علت تغییر رنگ دندان ها. تغییر رنگ دندان ها می تواند ناشی از بالا رفتن سن، لکه های خارجی، تغییر رنگ ژنتیکی دندان ها، مصرف تتراسایکلین، تروما، پوسیدگی، وجود ترمیم دندانی که با دندان موجود تطبیق رنگ ندارد، ترمیم های تیره داخل دندان، آبسه دندان، تحلیل داخلی با خارجی دندان، یا حتی نازک بودن مینای شفاف دندان در نتیجه بیماری رفلاکس اسید معده (GERD) یا براکسیسم.

شناسایی ترمیم دندانی

از آنجا که با بلیچینگ رنگ ترمیم های دندانی تغییر نخواهد کرد، لازم است بیماران از تمام ترمیم هایی که دندان های آنها دارند آگاهی داشته باشد، و باید از لحاظ مالی برای تعویض ترمیم هایی که پس از بلیچینگ اختلاف رنگ فاحشی خواهند داشت، آمادگی داشته باشد. لکه های برخی از ترمیم های کامپوزیتی تمیز خواهند شد، و ممکن است از نظر رنگ به اندازه کافی تطبیق داشته باشند تا نیازی به تعویض نداشته باشند، اما پیش بینی قابل اعتماد نتایج غیر ممکن است.

تجزیه و تحلیل لبخند

وقتی دندان ها از نظر چشمی تطبیق دارند، بهترین حالت را دارند. ارزیابی شکل دندان ها نیز درمان های دیگر که ممکن است برای اصلاح لبخند بیمار نیاز باشند را مشخص می کند. در صورتی که مقدار زیادی از بافت لثه قابل مشاهده باشد (لبخند لثه ای)، ممکن است درمان پریودنتال مناسب باشد، زیرا دندان هایی که در لبخند لثه ای سفید می شوند، به جای آنکه مشکل زیبایی آنها مرتفع شود تشدید می شود.

بلیچینگ و سفید کردن دندان

سابقه حساسیت

بزرگ ترین و تنهاترین عاملی که برای بلیچینگ مضر است حساسیت دندان ها است، که به شدت با حساسیت لثه ها ارتباط نزدیک دارد. این حساسیت به عبور راحت پراکسید از مینای دست نخورده دندان و عاج آن به پالپ ظرف ۵ تا ۱۵ دقیقه مربوط می شود، که نشان می دهد حساسیت پالپیت برگشت پذیر است. هر چه غلظت مواد کمتر باشد، حساسیت کمتری وجود خواهد داشت. بیمارانی که در طول بلیچینگ بیشترین حساسیت را دارند، معمولاً سابقه حساسیت دارند یا مواد را بیشتر از یک مرتبه در طول روز/ شب اعمال نمایید.

ملاحظات مربوط به درمان حساسیت

بهترین رویکرد برای پرهیز از حساسیت بلیچینگ چند روشی است. ابتدا، از کاربامد پراکسید با غلظت پایین (۱۰% کمترین غلظت موجود است) حاوی نیترات پتاسیم استفاده شود، که به داخل دندان دست نخورده نیز نفوذ می کند و قابلیت تحریک عصب در طول چرخه درد کاهش پیدا می کند. دوم اینکه، بیمار باید به مدت دو هفته قبل از فرایند بلیچینگ با خمیر دندان حاوی نیترات پتاسیم مسواک بزند، و نیز در صورت نیاز نیترات پتاسیم (خمیر دندان یا محصول تخصصی) را با تری به مدت ۱۰-۳۰ دقیقه روی دندان ها اعمال کنند. حساسیت لثه ها نیز می تواند با استفاده از یک تری با تناسب خوب پرهیز شود که با قالب گیری خوب از دندان ها شاخته شده است و کاربامید پراکسید با غلظت ۱۰% هنگام استفاده با بافت لثه برخورد پیدا نمی کند. نعنا یا دیگر طعم های تحریک کننده مواد بلیچینگ نیز باید پرهیز شوند، مخصوصاً در بیمارانی که حساسیت به غذا دارند.

بلیچینگ و سفید کردن دندان

اکلوژن و نمایش TMD

وضعیت مفاصل و همچنین اکلوژن نیز نکته مهمی است زیرا تری ممکن است برای بلیچینگ استفاده شود، یا ممکن است بیمار مجبور باشد در طول فرایند آفیس بلیچینگ برای مدت زمان طولانی دهان خود را باز نگه دارد. هنگام قرار دان تری روی دندان ها، بیمار باید قدر باشد دهان خود را با همان اکلوژنی ببندد که بدون تری دندان های خود را روی یکدیگر می گذارد، در غیر اینصورت ممکن است درد عضلات یا مفاصل را تجربه کند. برای تنظیم اکلوژن روی تری نازک بلیچینگ، باید انتهایی ترین دندان تری برداشته شود و اکلوژن مجدد ارزیابی شود. برخورد قدامی روی تری ترجیح داده می شود، مانند دندان های طبیعی. اگر بیمار دندان قروچه داشته باشد، باید برای استفاده از چندین تری یا موادی سخت تر برای ترای ساخت تری برنامه ریزی شود.

بلیچینگ و سفید کردن دندان

تکنیک سنتی سفید کردن دندان در منزل تحت نظارت دندانپزشک چیست؟

تکنیک هوم بلیچینگ تحت نظارت دندانپزشک رایج ترین نوع بلیچینگ است که توسط دندانپزشکان انجام می شود و و شامل انجام موفقیت آمیز چندین گام است. دندانپزشک باید مشخص نماید بلیچینگ درمان ارجح برای بیمار است، سوابق کامل پزشکی بیمار را ثبت نماید، و معاینه کاملی برای بلیچینگ انجام دهد، یک تری سفارشی برای بیمار بسازد، روند بلیچینگ واقعی بیمار را کامل کند و بیمار را دنبال کند. در این فرایند بلیچینگ از تری استفاده می شود که سفارشی ساخته می شود و از جنس ترموپلاستیک است، و از محلول کاربامید پراکسید ۱۰% استفاده می شود.

در فرایند هوم بلیچینگ موادی با غلظت کمتر از مواد تکنیک آفیس بلیچینگ استفاده می شود اما مدت زمان تماس آنها با دندان ها بیشتر است. نشان داده شده ایت بلیچینگ با تری های خانگی نتایجی فوق العاده در بر خواهند داشت و بی خطر نیز هستند. توصیه می شود بیمار ابتدا بلیچینگ تنها یک فک را انجام دهد، به چند دلیل. اولاً، رضایت بیمار افزایش پیدا می کند، زیرا تفاوت رنگ بین قوس های دندانی برایچشم غیر مصلح نیز قابل تشخیص خواهد بود، تأثیر روی اکلوژن کمتر است زیرا دو تری با هم استفاده نمی شوند، حساسیت کمتر اتفاق می افتد زیرا دندان های کمتری تحت درمان هستند. این روند درمان اجازه می دهد بیمار با هزینه کمتری درمان خود را آغاز کند و بیشتر احتمال خواهد داشت تا درمان را بپذیرد و روند درمان را روی قوس دندانی دیگر ادامه دهد.

بلیچینگ و سفید کردن دندان

بسیاری از افراد از بریس ها و براکت های ارتودنسی برای صاف و یکدست کردن و اصلاح دندان های خود استفاده می کنند. گرچه آنها به اصلاحات دندانی کمک می کنند، آنها می توانند تأثیرات منفی نیز داشته باشند. برای مثال، هر بار که بریس ها سفت می شوند، احتمالاً بیمار درد زیادی احساس خواهد کرد. بعلاوه، بزرگ ترین مسئله بوجود آمدن زخم های دهانی است که در نتیجه مسائل بهداشتی بروز پیدا می کند.

زخم ها می توانند در نتیجه ساییده شدن بریس ها داخل دهان بوجود بیایند. این زخم ها می توانند دردناک باشند، اما راه هایی وجود دارند که با آنها می توانید زخم های داخل دهان را کنترل کنید یا از بروز آنها جلوگیری کنید. در این مقاله راجع به این زخم ها برای شما توضیحات بیشتری ارائه خواهیم داد.

علائم و نشانه های زخم دهانی

• زخم های دهانی معمولاً متورم و گرد هستند و می توانند به رنگ های قرمز، خاکستری، زرد، یا سفید باشند. رنگ هایی وجود دارند که نشان دهنده عفونت هستند؛ در صورت امکان وجود عفونت، زمان خوبی است با ارتودنتیست تماس بگیرید. به جای آن، می توانید از دیگر راهکارهای خانگی برای درمان زخم های خانگی استفاده کنید.

زخم های دهانی درمان ارتودنسی

موم ارتودنسی چیست؟

برندهای مختلف موم ارتودنسی وجود دارند که کمپانی های مختلفی آنها را تولید کرده اند؛ این محصولات برای پیشگیری از ساییده شدن براکت های ارتودنسی به بخش های داخلی دهان استفاده می شوند. موم برای پیشگیری از تشکیل زخم های دهانی ایده آل هستند، اما می توانند برای پیشگیری از بدتر شدن آنها نیز استفاده شوند. انواع مختلف موم های ارتودنسی وجود دارند، اما برخی تولید کنندگان برای کاهش سوزش زخم ها به موم های خود ویتامین E و آلوئه ورا نیز اضافه می کنند.

ضد عفونی کردن زخم دهانی

• باکتری ها راهی برای ایجاد زخم ها و عفونی کردن آنها برای دردناک تر شدن آنها دارند. روش های مختلفی برای ضد عفونی کردن زخم های دهانی وجود دارد که عبارت است از شستشوی دهان با آب ولرم و نمک. گرچه این مخلوط برای دندان ها سخت است، اما به خشک کردن باکتری ها در موارد وخیم کمک می کند.
• به خاطر داشته باشید که بعد از شستشو آب داخل دهان خود را تف کنید. روش های دیگر ضد عفونی کردن زخم ها عبارت است از استفاده از دهانشویه هایی که توسط کمپانی های مختلفی تولید شده اند. در موارد وخیم، هیدروژن پراکسید استفاده می شود، اگرچه دردناک تر از مواردی است که در بالا ذکر شدند.

با داشتن زخم دهانی چگونه می توان مسواک زد؟

وقتی به طور منظم و طبق یک برنامه مشخص مسواک می زنید، ایجاد زخم های دهانی دشوار است. در مورد زخم ها، پاکسازی دندان ها این اطمینان را بوجود خواهد آورد که باکتری موجب عفونی شدن آنها نمی شود. پاکسازی طبق برنامه مشخص و نه تنها روزی یک مرتبه مهم است. مطمئن شوید که روزی یک مرتبه دهان خود را به طور کامل تمیز می کنید؛ مطالب آموزشی زیادی می توانید پیدا کنید در مورد چگونگی پاکسازی دهان در طول مدتی که از ابزارهای ارتودنسی استفاده می کنید.

زخم های دهانی درمان ارتودنسی

راهکار های درمان زخم داخل دهان

• یک بسته چای کیسه ای در یک فنجان آب گرم غوطه ور کنید و آن را مستقیماً روی قسمت زخم داخل دهان قرار دهید. چای کیسه ای التهاب را از بین می برد، و دارای خاصیت ضد عفونی کنندگی نیز هست. علاوه بر این، شما می توانید زخم خود را تمیز نگه دارید و درد آن را نیز کاهش دهید.
• از یک کاور سیلیکونی استفاده کنید. این کاورها دقیقاً مانند موم ارتودنسی عمل می کنند. این کاورها از تماس لب ها، داخل گونه ها، و براکت ها جلوگیری می کنند. از آنجا که سیلیکون مانند موم شکسته نمی شود، به این معنا است که این راهکار دائمی خواهد بود. در مقابل، کاورهای سیلیکونی قبل از آنکه استفاده شوند باید براکت ها خشک شوند، بنابراین ممکن است کمتر راحت باشند.
• آبرسانی به بدن. خشک شدن دهان باعث می شود ساییدگی داخل گونه ها حتی بدتر نیز شود، و براکت ها کمتر لغزنده خواهند بود. اگر از نوشیدن آب خودداری کنید، بزاق کمتری تولید خواهید کرد. وقتی به طور منظم آب می نوشید، بزاق بیشتری تولید می کنید، که خاصیت آنتی باکتریال آن به پیشگیری از تشکیل زخم های دهانی کمک می کند.
• مسکن های OTC. اکثر مسکن هایی که بدون نسخه در داروخانه ها به فروش می رسند و در اکثر منازل یافت می شوند نیز می توانند برای کاهش دردهای ناشی از زخم های دهانی مؤثر باشند. آسپرین، استامینوفن، و ایبوپروفن برخی از رایج ترین مسکن ها هستند. علت تأثیرات ضد التهابی آنها است؛ آنها می توانند کمک کنند زخم ها سریع تر بهبود پیدا کنند.

زخم های دهانی درمان ارتودنسی

غذاهایی که باید از خوردن آنها اجتناب کرد

زخم ها می توانند با غذاهای پر ادویه و غذاهای اسیدی تحریک شوند. شما باید تا حد امکان از خوردن این نوع غذاها خودداری کنید. علاوه بر این، نوشیدنی های گازدار مانند نوشابه ها نیز باعث تحریک زخم های دهانی شما می شوند. در صورت ابتلا به زخم های دهانی باید غذاهای ملایم تری مانند ماست مصرف کنید؛ بلع آنها راحت تر است، و موجب تحریک زخم ها نیز نمی شوند. ماست دارای خاصیت پروبیوتیک است و به بدن در مبارزه با هر گونه عفونتی که با باکتری زخم بوجود می آید کمک می کند.

علاوه بر این، باید از غذاهای سفت که می توانند به براکت ها و سیم های کمانی آسیب برسانند پرهیز نمایید. علاوه بر این، از خوردن غذاهای مشکل آفرین مانند گوجه خودداری نمایید. غذاهای اسیدی نه تنها موجب پوسیدگی دندان ها می شوند، بلکه می توانند موجب تحریک بیشتر زخم ها نیز شوند.

زخم های دهانی درمان ارتودنسی

دیگر راهکارهای درمان زخم های دهانی

• غیر از سایش براکت ها به لثه ها، حوادث و دیگر آسیب هایی که به بافت ها آسیب می رسانند نیز می توانند درمان شوند. برای افزودن به درمان های زخم ها، کاهش استرس نیز راهی است که می توانید از آن برای کاهش درد استفاده کنید. می توانید یوگا و ورزش انجام دهید، دارو درمانی را امتحان کنید و نفس عمیق بکشید. می توانید زمان بگذارید تا منبع استرس را کشف کنید.
• راه های متعدد زیادی وجود دارند که با کمک آنها می توانید زخم های دهانی را درمان کنید. برای راهنمایی های بیشتر باید با ارتودنتیست خود مشورت کنید.

ایمپلنت های دندانی یک پست تیتانیومی (مانند ریشه دندان) هستند که با جراحی داخل استخوان فک زیر خط لثه قرار داده می شود که اجازه می دهد دندانپزشک دندان مصنوعی یا بریج را روی آن قرار دهد . ایمپلنت ها مانند پروتزها و دنچرها شل نمی شوند. علاوه بر این، ایمپلنت های دندانی برای سلامت عمومی دهان مفید هستند زیرا لازم نیست مانند بریج های دندانی به دندان سالم مجاور خود تکیه داده شوند.

ایمپلنت دندانی چگونه عمل می کنند؟

اگر شما یک یا چند دندان خود را از دست داده اید و ترجیح می دهید از بریج ها یا دست دندان های کامل یا پروتزهای مصنوعی پارسیل استفاده نکنید، می توانید از دندانپزشک خود بپرسید آیا گزینه مناسبی برای دریافت ایمپلنت های دندانی هستید یا خیر.

ایمپلنت های دندانی جایگزینی طبیعی تر از دنچر ها برای دندان های طبیعی شما هستند زیرا آنها دندان های مصنوعی هستند که مستقیماً به استخوان فک متصل می شوند. برای بهره مند شدن از مزایای ایمپلنت های دندانی، (غیر از دست رفتن دندان ها) باید از سلامت دهانی خوبی برخوردار باشید و استخوان فک شما به طور کامل رشد کرده باشد و سالم باشد- لثه ها و استخوان فک سالم برای حمایت از ایمپلنت های دندانی نیاز هستند.

ایمپلنت ها چگونه به نظر می رسند؟

ایمپلنت های دندانی بیشتر از دنچرها به دندان های طبیعی شباهت دارند. ایمپلنت های دندانی مانند یک سیلندر یا پیچ به نظر می رسند و به عنوان جایگزینی مصنوعی برای ریشه دندان های از دست رفته عمل می کنند. ایمپلنت های دندانی از تیتانیوم و دیگر موادی ساخته می شوند که وقتی به استخوان فک و بافت های لثه متصل می شود موجب بروز واکنش های سوء نخواهد شد.

ایمپلنت های دندانی

شرایط لازم برای دریافت ایمپلنت

اگر به فکر دریافت ایمپلنت های دندانی هستید، باید لثه های سالم و استخوان کافی برای حمایت ایمپلنت دندانی داشته باشید. اگر استخوان شما خیلی نازک یا نرم باشد و نتواند یک ایمپلنت دندانی را درون خود جای دهد، ممکن است لازم باشد برای شما پیوند استخوان انجام شود. یا اگر در فک بالا استخوان از ارتفاع کافی برخوردار نباشد یا سینوس خیلی به فک نزدیک باشد، ممکن است لازم باشد ابتدا جراحی سینوس لیفت انجام شود.

فرایند دریافت ایمپلنت های دندانی چگونه است؟

اگر شما سالم هستید و دندانپزشک شما مشخص کرده است که گزینه خوبی برای دریافت ایمپلنت های دندانی هستید، وی برای فرایندی برنامه ریزی خواهد کرد که بسته به نیازهای سلامت دندانی خاص بیمار و مقدار جراحی که نیاز است، در مطب دندانپزشکی تحت بی حسی موضعی، یا در بیمارستان تحت بیهوشی کامل انجام خواهد شد.

گام اول

اگر استخوان فک شما پایه کافی برای پست های تیتانیومی داشته باشد که بتوانند درون آن تکیه داده شوند، شما گزینه خوبی برای این فرایند خواهید بود. سن مانعی برای کاشت ایمپلنت در دندانپزشکی نیست؛ در حقیقت، افراد در تمام سنین در حال انتخاب ایمپلنت های دندانی برای جایگزینی دندان های از دست رفته خود هستند.

ایمپلنت های دندانی

گام دوم: جایگذاری ایمپلنت

اگر شما گزینه خوبی برای ایمپلنت های دندانی هستید، فرایند بعدی کاشت ایمپلنت های تیانیومی با جراحی داخل استخوان فک است.

استفاده از بی حس کننده های موضعی باعث می شود فرایند برای بیمار راحت باشد. اگر شما نیاز به آرامش بیشتری در طول فرایند دارید، دندانپزشک برای شما آرام بخش های خوراکی تجویز خواهد کرد.

اغلب، محلی که قرار است ایمپلنت دندانی در آنجا کاشته شود، هنوز هم دندان آسیب دیده را در خود دارد و لازم است دندان کشیده شود و مقداری استخوان پیوندی کار گذاشته شود. در برخی موارد، وقتی استخوان کافی وجود داشته باشد، دندان آسیب دیده می تواند کشیده شود و پس از آن در همان جلسه ایمپلنت دندانی کار گذاشته شود.

گام سوم: دوره بهبود

وقتی ایمپلنت قرار داده شد، موفقیت کاشت ایمپلنت به توانایی بدن شما برای بهبود بستگی دارد. یک دوره انتظار ۳ تا ۶ ماهه لازم است تا ایمپلنت با استخوان فک شما جوش بخورد و پایه ای قوی و محکم برای جایگذاری دندان مصنوعی شکل بگیرد.

گام چهارم: جایگذاری روکش ایمپلنت

گام آخر احیاء لبخند با یک ترمیم دندانی است، که ممکن است شامل یکی از موارد زیر باشد:

• روکش دندان
• بریج بر پایه ایمپلنت دندانی
• دنچر (کامل یا پارسیل) بر پایه ایمپلنت.

در دندانپزشکی علم و هنر با یکدیگر تلفیق شده اند تا ترمیم شما ظاهر، احساس، و عملکردی شبیه دندان های طبیعی داشته باشد. هیچ متوجه هم نخواهد شد که شما ایمپلنت دندانی دارید.

فرایند کاشت ایمپلنت چقدر طول می کشد؟

به خاطر داشته باشید که جراحی برای کاشت ایمپلنت های دندانی چند ساعت طول می کشد، و ممکن است بیشتر از یک فرایند لازم باشد. بنابراین، همه افرادی که در معرض بالا رفتن خطر بروز عفونت می باشند ممکن است نخواهند ایمپلنت های دندانی را انتخاب کنند. اگر شما سالم هستید، و تحت جراحی ایمپلنت های دندانی قرار می گیرند، پس از فرایند، برای تمیز و سالم نگهداشتن دندان های جدید حتماً دستور العمل های دندانپزشک خود را دنبال کنید، از جمله دو مرتبه مسواک زدن در طول روز و نخ دندان کشیدن روزانه.

مقایسه ایمپلنت های دندانی و پروتزهای مصنوعی

مزایای ایمپلنت های دندانی در مقایسه با پروتزهای مصنوعی عبارتند از توانایی طبیعی بیشتر در خوردن و حرف زدن، بعلاوه هیچ نیازی به برداشتن پروتزهای مصنوعی یا نگرانی در مورد ترمیم یا تعمیر پروتزهای مصنوعی وجود ندارد. اما مراجعه منظم به دندانپزشک برای حصول اطمینان از اینکه ایمپلنت ها در وضعیت خوبی به سر می برند و دنبال کردن مراقبت های مستمر دهانی، دو مرتبه مسواک زدن در طول روز، و نخ دندان کشیدن روزانه مهم هستند.

ایمپلنت های دندانی

آیا من هم نیاز به کاشت ایمپلنت های دندانی دارم؟

باید دقت داشته باشید که ایمپلنت های دندانی گزینه خوبی برای هر کسی نیستند. زنان باردار و افرادی که بیماری های مزمن، یا سرکوب سیستم ایمنی بدن (به دلیل افزایش خطر ابتلا به عفونت حین جراحی) دارند، کودکان (از آنجا که استخوان فک آنها هنوز در حال رشد است) و افرادی که دندان های خود را روی یکدیگر فشار می دهند یا به اصطلاح براکسیسم یا دندان قروچه دارند (این عادت می تواند فشار زیادی به ایمپلنت های دندانی وارد کند) گزینه های خوبی برای دریافت ایمپلنت های دندانی نیستند.

برای کاشت ایمپلنت های دندانی بیماران از نظر شرایط زیر مورد بررسی قرار می گیرند:

استخوان

وقتی دندان از دست می رود، استخوان اطراف آن شروع به تحلیل رفتن می کند. لازم است مقدار مشخصی استخوان وجود داشته باشد تا ایمپلنت بتواند با آن جوش بخورد. اگر مدت زمان طولانی است که یک دندان را از دست داده اید، ممکن است استخوان کافی برای انجام جراحی ایمپلنت های دندانی وجود نداشته باشد.

برای مشخص نمودن این شرایط از اسکنر CBCT استفاده می شود. این فناوری مدرن نمای سه بعدی از دهان و استخوان فک به ما می دهد بنابراین می توانیم کیفیت استخوان را ارزیابی کنیم. اگر استخوان کافی داشته باشید، طرح درمان شما برنامه ریزی خواهد شد.

اگر برای کاشت ایمپلنت های دندانی استخوان کافی نداشته باشید، اغلب فرایند پیوند استخوان انجام می شود. این فرایند می تواند به بدن شما کمک کند استخوان و بافت را بازسازی کند. وقتی استخوان به اندازه کافی داشته باشید فرایند کاشت ایمپلنت شما آغاز می شود.

سن

ایمپلنت های دندانی اگر برای افراد بزرگسالی کاشته شوند که روند رشد آنها پایان یافته است، موفقیت آمیز خواهند بود. اگر کودک شما خیلی کم سن باشد، ممکن است لازم باشد صبر کنید تا رشد ساختارهای صورت او متوقف شوند، که عموماً حدود ۱۶ سالگی در دختران و ۱۸ سالگی در پسران است.

سلامت

مانند اکثر جراحی ها، سلامت خوب دهانی و عمومی برای جراحی کاشت ایمپلنت های دندانی لازم است. اگر از بیماری خاصی مانند دیابت رنج می برید، یا خیلی سیگار می کشید، یا بیماری لثه دارید، کاشت ایمپلنت های دندانی برای شما شدنی نیست.

ایمپلنت های دندانی

مزایای ایمپلنت های دندانی

قبلاً پروتزهای مصنوعی تنها گزینه ممکن و موجود برای جایگزینی دندان های از دست رفته بودند. با این حال، امروزه ایمپلنت های دندانی استاندارد طلایی هستند. گرچه دنچرها روی لثه قرار می گیرند و مستعد سر خوردن و لغزیدن هستند، اما ایمپلنت های دندانی در حقیقت جایگزین ریشه دندان ها می شوند. این مانع تحلیل رفتن استخوان فک می شود و یک بنیاد با ثبات و بی خطر برای تعویض با کیفیت دندان ها بوجود می آورد.

هزینه های طولانی مدت

این درست است که دنچرها خیلی کم هزینه تر از ایمپلنت های دندانی هستند، اما در طول زندگی و در دراز مدت، ایمپلنت های دندانی خیلی کم هزینه تر هستند. پروتزهای مصنوعی باید هر سال تنظیم و پاکسازی شوند، و عموماً نیاز دارند ظرف ۵ تا ۱۰ سال تعویض شوند. ایمپلنت های دندانی با مراقبت های صیح می توانند برای تمام عمر دوام داشته باشد. اگر نگران سرمایه گذاری اولیه هستید، تنها ۲ تا ۴ ایمپلنت می توانند پروتزهای مصنوعی متحرک فک بالا و پایین شما را ثابت کنند.

زیبایی

گرچه امروزه پروتزهای مصنوعی پیشرفت زیادی کرده اند و فوق العاده زیبا هستند، اما هنگام خندیدن، جویدن، یا حرف زدن تمایل به جابجا شدن دارند. یک پروتز پارسیل دارای یک چفت فلزی است یا اتصالات دقیقی که ممکن است قابل مشاهده باشند. در حالی که دست دندان کامل فک بالا دارای پوشش پلاستیکی سخت روی سقف دهان است. ایمپلنت های دندانی این محدودیت ها را ندارند، که باعث می شود گزینه های زیباتری باشند.

راحتی

پروتزهای مصنوعی می توانند نسبتاً ناراحت کننده و ناخوشایند باشند، زیرا آنها تمایل به لغزیدن، ساییده شدن، و فشار دادن لثه هستند. خوردن غذاهای سفت، ترد، یا جویدنی می تواند این مشکلات را وخیم تر کند. از آنجا که ایمپلنت های دندانی با استخوان فک جوش می خورند، آنها دندان جایگزین را تثبیت می کنند و این مشکلات را حذف می کنند.

استحکام و ثبات

پروتزهای مصنوعی فقط حدود ۲۵% از قدرت بایت طبیعی را جایگزین می کنند، که باعث می شود لذت بردن از غذاهایی مانند استیک و بلال دشوار یا غیر ممکن باشد. ایمپلنت های دندانی بیش از ۹۰% از استحکام بایت را جایگزین می کنند، و باعث می شوند حتی خوردن این غذاهای سفت لذت بخش باشد.

سلامت دهان در آینده

وقتی دندان ها از دست می روند، بدن روند طبیعی جذب و تحلیل بافت لثه و استخوان فک را آغاز می کند. به مرور زمان، این می تواند منجر به ایجاد چروک دور لب ها، پیری زود رس، و ظاهر فرو ریخته و تو خالی منطقه دهان خواهد شد.

علاوه بر این، پروتزهای مصنوعی در نتیجه تحرک مداوم خود می توانند باعث بروز زخم و التهاب مزمن دهان شوند. این نه تنها دردناک است، بلکه می تواند خطر بیماری لثه را نیز افزایش دهد. ایمپلنت های دندانی جایگزین ریشه دندان ها می شوند، و با تثبیت دندان های مصنوعی راه حلی برای این شرایط هستند.

همه ما می دانیم که کشیدن سیگار و تنباکو به روش های مختلفی می توانند به شدت برای سلامت ما مضر باشند. بسیاری افراد کشیدن سیگار را به بیماری های مربوط به ریه ربط می دهند، اما به فکر سلامت دهان نیستند که یکی از اصلی ترین نگرانی های مربوط به سلامتی با کشیدن سیگار هستند.

اگر به فکر شروع درمان ارتودنسی هستید، این احتمال وجود دارد که به سلامت دندان های خود نیز اهمیت دهید. وقتی صحبت از دندان ها به میان می آید، یکی از مهم ترین نگرانی هایی که برای سلامتی وجود دارد، کشیدن سیگار و سیگار الکترونیکی با وجود بریس ها روی دندان ها است. در این مقاله برای شما توضیح خواهیم داد این عادت چگونه می تواند لبخند شما را هم از نظر ظاهر و هم از نظر نگرانی های اساسی در مورد سلامتی تحت تأثیر قرار دهد.

افزایش باکتری ها با کشیدن سیگار در دهان

وقتی افراد بریس های ارتودنسی را دریافت می کنند بسیار مهم است که به حفظ بهداشت دهان خود و مراجعات منظم به دندانپزشک برای پاکسازی و چکاپ ادامه دهند. اگر فردی بریس داشته باشد و به کشیدن سیگار ادامه دهد، سلامت دهان خود را به خطر می اندازد. مطالعات حاکی از این هستند که افراد سیگاری بیشتر مستعد داشتن سطوح بالاتر باکتری ها داخل دهان خود، مخصوصاً روی دندان ها و لثه های خود هستند. وجود این باکتری های ناسالم می تواند منجر به بروز بسیاری از مشکلات دهان، از جمله پوسیدگی دندان ها و بیماری لثه شود.

از آنجا که با سیگار کشیدن دهان فرد بیشتر مستعد پلاک و سموم اضافی می شود که می توانند جذب شوند، انجام این عادت می تواند توانایی فرد در مبارزه با پوسیدگی دندان را کاهش دهد. کشیدن سیگار و تنباکو در حقیقت می توانند باعث شوند به استخوان های دهان و لثه ها آسیب جدی وارد شود.

برخی از این باکتری ها می توانند با نمونه های خشکی دهان ارتباط داشته باشند. به طور طبیعی، بزاق دهان شما کمک می کند شما از شر برخی از این باکتری ها رها شوید. اما با کاهش سطح بزاق دهان در نتیجه کشیدن سیگار، شما بیشتر مستعد انباشته شدن باکتری ها هستید.

التهاب لثه ها

نشان داده شده است که کشیدن سیگار و سیگار الکترونیکی موجب افزایش التهاب لثه ها در نتیجه کاهش جریان خون و تحریک شود. علاوه بر این، از آنجا که باکتری ها در شیارهای اطراف لثه ها انباشته می شوند، شما بیشتر مستعد بیماری لثه می شوید، که می تواند حتی منجر به وخیم تر شدن التهاب لثه ها شود. با پیشرفت بیماری لثه، می تواند به جایی برسد که لثه ها شروع به کنار رفتن از روی دندان ها و جدا شدن از آنها کنند. این می تواند به جایی برسد که لازم باشد برخی دندان ها کشیده شوند.

مرگ سلولی

روشی دیگر که کشیدن سیگار به طور می تواند منجر به بروز مشکلات برای دندان های شما شود به سلول های شما مربوط می شود. کشیدن سیگار و سیگار الکترونیکی هر دو به مرگ سلولی در لثه ها و ساختارهای استخوانی مربوط می شوند، که به صورت مؤثر موجب ضعف بافت ها و دندان های شما خواهد شد. بنابراین، در نتیجه کشیدن سیگار، نه تنها دندان های شما درگیر افزایش تعداد باکتری ها خواهند شد، بلکه آنها به طور همزمان ضعیف تر نیز خواهند شد.

اثر سیگار روی درمان ارتودنسی

لک شدن دندان ها

گرچه لک شدن دندان ها در مقایسه با بیماری لثه و پوسیدگی دندان ها یک پیامد نسبتاً جزئی است، اما با کشیدن سیگار یا سیگار الکترونیکی یک نگرانی اصلی است. افرادی که با وجود براکت ها داخل دهان خود سیگار یا سیگار الکترونیکی می کشند، هنگام برداشتن براکت ها، شاهد رنگ کاملاً متفاوتی روی دندان های خود خواهند بود، حتی ممکن است لکه های دندان های آنها آنقدر شدید باشند که پس از برداشتن ابزار ارتودنسی نیز هرگز به رنگ اصلی که داشته اند در نخواهند.

اثر سیگار روی درمان ارتودنسی

مقایسه سیگار و سیگار الکترونیکی

گرچه کاهی اوقات تصور می شود کشیدن سیگار الکترونیکی “جایگزینی” بی خطرتر برای کشیدن سیگار معمولی یا برگ باشد، اما نگرانی های زیادی برای سلامت وجود دارند. هر دو شکل سیگار کشیدن شامل تنباکو و نیکوتین هستند و می توانند اعتیاد آور باشند. علاوه بر این، این نگرانی در مورد مواد شیمیایی مختص طعم دهنده های خاص سیگار الکترونیکی وجود دارد، نیازی به ذکر نیست که گاهی اوقات سیگار الکترونیکی ها منفجر هم می شوند. روی هم رفته، به نظر می رسد تحقیقات حاضر به این نکته اشاره دارند که سیگارهای معمولی اندکی مضرتر از سیگارهای الکترونیکی هستند، گرچه به دلیل نگرانی هایی که برای سلامتی وجود دارد، قطعاً توصیه نمی شوند.

سیگار کشیدن به دلیل خاصیت اعتیاد آور بودن آن که می تواند ترک آن را دشوار کند، مسئله پیچیده ای است. روی هم رفته، کشیدن سیگار برای بیمارانی که دندان های سالم می خواهند و می خواهند روی هم رفته سالم بمانند کاملاً منع می شود.

اگر همزمان با دریافت براکت های ارتودنسی مایل به ترک سیگار هستید، می توانید از مزایای متعدد آن برای سلامتی خود بهره مند شوید و خطر ابتلا به بیماری های دهان که با کشیدن سیگار همراه هستند را تا میزان زیادی کاهش دهید.

تمایل به صاف کردن دندان ها باید تمایل به بهبود بهداشت و سلامت دهان را نیز شامل شود. مقداری زیادی از آسیبی که سیگار ممکن است به دندان های شما وارد کند، اگر حتی پس از چند ماه مایل به ترک سیگار باشید، کاملاً قابل بازگشت است. حتی اگر مایل باشید تنها برای چند ماه کشیدن سیگار را ترک کنید شما شاهد بهبود کلی عملکرد ریه های خود خواهید بود، و خطر مشکلات مربوط به سلامت دهان و دندان مانند بیماری لثه تا میزان زیادی کاهش پیدا خواهد کرد. اگر پس از درمان به مدت ۵ سال از کشیدن سیگار خودداری کنید، می توانید خطر ابتلا به سرطان های دهان که یکی دیگر از نگرانی های اصلی در مورد سلامت دهان برای افراد سیگاری است را کاهش دهید.