دریافت بریس برای اصلاح یک مشکل دندانی، تصمیم بزرگی است. اگر تصمیم دارید براکت های فلزی یا سرامیکی معمولی را استفاده کنید، باید یک تصمیم دیگر نیز بگیرید، و این یک تصمیم جالب است: آنها قرار است چه رنگی باشند؟

جایی که رنگ بریس ها وارد می شود

بریس های معمولی دارای اجزاء مختلفی هستند. بندهای فلزی محکمی که به دور دندان های مولر عقب دهان شما قرار می گیرند و سیم های کمانی تکیه گاه که از دندانی به دندان دیگر می روند. سیم های کمانی دو فک بالا و پایین با استفاده از رابر بندهایی به براکت های جلوی هر دندان متصل می شوند. اینجاست که همه چیز می تواند رنگارنگ شود.

رابر بندها- که به آنها لیگاچورهای الاستیک نیز گفته می شود و سیم های کمانی را به براکت ها متصل می کنند- در تمام رنگ های رنگین کمان، و حتی بیشتر از آن، در بازار وجود دارند.

از آنجا که دندانپزشکان توصیه می کنند که کودکان درمان ارتودنسی را در سنین بین ۸ تا ۱۴ سالگی شروع کنند، اکثر انتخاب های رنگی برای مشتریان کودک است. با این حال، برخی از بزرگسالان ممکن است برای یک رویداد خاص، رنگ های عجیب و غریب را برای کوتاه مدت انتخاب کنند.

چند رنگ بریس موجود است؟

خیلی زیاد. در واقع، بسیاری از متخصصان ارتودنسی چرخه رنگی را به مشتریان ارائه می دهند که طیف کاملی از گزینه های رنگی را نمایش می دهد. اینها معمولاً چیزی شبیه پالت یک هنرمند به نظر می رسند. از آنجا که قرار است تا نوبت بعدی از این کش ها استفاده کنید، برای اکثر ارتودنتیست ها مهم نیست که چند دقیقه به شما اجازه دهند تا یک سایه را انتخاب کنید.

هر چند وقت یک بار می توان رنگ بریس ها را تغییر داد؟

هر چند وقت یک مرتبه، ارتودنتیست شما براکت های شما را تنظیم می کند، و این بازه زمانی بسته به سرعت حرکت دندان های شما متفاوت است، اما برای اکثر افراد، این اصلاحات هر ۶ تا ۸ هفته یک مرتبه انجام می شوند. هر بار که ارتودنتیست شما بریس های شما را سفت می کند، شانس انتخاب نوارهای رنگی جدید را خواهید داشت.

نحوه انتخاب بهترین رنگ بریس ها

در اینجا مواردی وجود دارند که هنگام در نظر گرفتن اینکه چه رنگ هایی را در تنظیم بعدی ارتودنتیک خود امتحان کنید، باید آنها را به خاطر داشته باشید:

رنگ پوست خود را تکمیل کنید.

هنگام انتخاب رنگ رابر بند برای بریس های خود، ممکن است در نظر بگیرید که چگونه رنگ پوست شما را تکمیل می کنند و باعث می شوند شما در میان جمعیت متمایز شوید. در اینجا چند نکته وجود دارند:

• برای پوست های تیره تر، رنگ های جواهری برجسته مانند طلایی، فیروزه ای، سبز، سرخابی و آبی تیره گزینه های عالی هستند، اما رنگ های روشن تر مانند بنفش و نارنجی نیز می توانند واقعاً شما را جذاب کنند.
• برای افرادی که رنگ زیتونی دارند، رنگ های توتی و شرابی و همچنین بنفش ها می توانند به خوبی برجسته کردن رنگ پوست شان را انجام دهند.
• برای رنگ پوست های متوسط ​​(ته رنگ های زرد یا طلایی) ممکن است بخواهید رنگ های گرم سبز، آبی و صورتی را امتحان کنید.
• برای افرادی که پوست روشن تری دارند، انتخاب رنگی مانند برنز، بنفش تیره، و همچنین سایه های سردتر آبی های روشن، صورتی ها یا قرمزها می توانند انتخاب های خوبی باشند.

مهم نیست که چه چیزی می پوشید، رنگ پوست و چشم شما ثابت می ماند، بنابراین هوشمندانه است که اطمینان حاصل کنید که الاستیک های شما به خوبی با آنها هماهنگ هستند.

رنگ مو و چشم.

مهم نیست که چشمان شما چه رنگی هستند، ممکن است قصد داشته باشید که با همرنگ کردن بریس های خود با رنگ آنها، آنها را برجسته کنید. یا، رنگی را انتخاب کنید که واقعاً بتواند آنها را برجسته کند. چند نکته که باید در نظر بگیرید:

• چشم های آبی می توانند از ست کردن با سایه آبی، یا برجسته کردن آنها با رنگ صورتی تند یا بنفش روشن سود ببرند.
• چشم های سبز احتمالاً با رنگ های زمردی یا نارنجی پررنگ برجسته می شوند، یا حتی رنگ بنفش را به چشم می آورند.
• چشم های قهوه ای با استفاده از الاستیک هایی که سایه های مختلف سبز دارند، برجسته می شوند.

وقتی صحبت از رنگ مو می شود، بیشتر روی کنتراست تمرکز کنید تا هماهنگی با رنگ موهای خود. به این ترتیب چهره شما برجسته می شود و لبخند شما می درخشد.

رنگ دندان های خود را اصلاح کنید.

رنگ های خاصی وجود دارند که می توانند واقعاً لبخند شما را درخشان کنند، که اگر می خواهید دندان های شما سفیدتر به نظر برسند، ممکن است گزینه خوبی باشند. این رنگ ها می توانند شامل موارد زیر باشند:

• سبز تیره
• بنفش تیره
• نارنجی عمیق
• قرمز مایل به زرشکی

برای اینکه دندان های خود را سفیدتر نشان دهید، مهم است که روی رنگ های عمیق تر یا پر رنگ تر تمرکز کنید تا کنتراست خوبی در برابر دندان ها و بریس های خود داشته باشید.

رنگ مورد علاقه خود را برجسته کنید.

اگر مانند برخی از سلبریتی ها یک رنگ مشخص دارید، بریس های شما ممکن است مکانی سرگرم کننده برای نشان دادن آن سایه باشند. ممکن است دندان های شما در حال جابه جا شدن باشند، اما شما هنوز خودتان و تنها خود شما هستید.

تغییر فصل را جشن بگیرید.

تغییر رنگ بریس های خود برای متناسب بودن آنها با فصل، یک گزینه بازیگوشانه است. رنگ های شب نمایی مانند ترکیب رنگ های اقیانوسی و شنی، گزینه هایی محبوب برای تابستان هستند. در بهار، سبز نعنایی، صورتی گلبرگی و آبی تخم توکای مهاجر (نوعی پرنده آمریکایی)، به خوبی با هم کار می کنند.

و در پاییز، رنگ های مدرسه ای می توانند انتخابی باحال باشند- مگر اینکه بخواهید برای سوگواری پایان تعطیلات تمام بندها را مشکی انتخاب کنید.

حتی می توانید رنگ لیگاچور خود را به یک رویداد خاص مانند جشن یا تعطیلات گره بزنید. فقط زمان قرار ملاقات بعدی خود را در نظر داشته باشید. اگر تنظیم شما در اواسط ماه باشد، احتمالاً تا اواسط ماه آینده رنگ هایی که اکنون دارید را نخواهید.

فلزی کنید.

ممکن است همچنان رنگ مات برای لب ها مد باشد، اما به این معنا نیست که شما نمی توانید در جای دیگری بدرخشید. رنگ های نقره ای، طلایی و متالیک براق می توانند به لبخند شما درخشش بدهند و مخصوصاً برای رویدادهای خاص مناسب باشند.

برای روز بازی آماده شوید.

رنگ های متناوب تیم ورزشی مورد علاقه هر فردی، یک گزینه محبوب برای طرفداران آنها از تمام نسل ها هستند. هر بار که لبخند می زنید روحیه تیمی خود را نشان خواهید داد.

رنگ های بریسی که ممکن است بخواهید از آنها اجتناب کنید:

هنگام انتخاب رنگ بریس، خوب است به خاطر داشته باشید که برخی از رنگ ها ممکن است دندان های شما را زرد نشان دهند یا با چیز دیگری (مانند غذا) اشتباه گرفته شوند. در اینجا چند رنگ وجود دارند که ممکن است بخواهید هنگام مرور گزینه ها از آنها اجتناب کنید:

• سبزی روشن تر یا فسفری (ممکن است شبیه غذا باشد)
• شفاف یا سفید (ممکن است باعث زرد به نظر رسیدن دندان ها شود)
• زرد (زردی رنگ دندان ها را تشدید می کند)
• سیاه (ممکن است اینطور به نظر برسد که دندان ها پوسیده شده اند)
• قهوه ای (شاید شبیه غذا به نظر برسد)

در مورد گزینه های بزرگسالان چطور؟

بریس ها برای افراد در هر سنی در دسترس هستند و به عنوان یک گزینه درمانی مفید برای افراد بزرگسال در نظر گرفته می شوند. در حالی که بسیاری از افراد بزرگسال به لوازم جانبی علاقه مند هستند، احتمالاً بریس ها را مکانی برای ابراز خود نمی دانند. خوشبختانه، هنوز گزینه های دیگری برای بریس ها وجود دارند که ممکن است با نیازهای شما مطابقت داشته باشند.

برای اینکه ظرافت آنها را حفظ کنید، یک رنگ منعطف را در نظر بگیرید که با براکت های شما مطابقت داشته باشد. اگر از براکت های فلزی استفاده می کنید، احتمالاً به معنی خاکستری کم رنگ یا نقره ای است. بریس های سرامیکی نیز وجود دارند که به رنگ سفید هستند. الاستیک های شفاف ممکن است گزینه ای به نظر برسند که کم ترین جلب توجه را می کنند، اما در فاصله زمانی بین قرار ملاقات ها، الاستیک های شفاف می توانند با قهوه، چای، شراب قرمز یا نوشابه لکه دار شوند.

هنگام انتخاب رنگ بریس خود، به چه نکاتی باید توجه کرد؟

انتخاب رنگ بریس ها می تواند تجربه ای سرگرم کننده باشد، اما هنگام انتخاب رنگ مناسب، چند نکته وجود دارند که باید آنها را مد نظر قرار داد.

رنگ بریس ممکن است تغییر کند.

یک مطالعه در سال ۲۰۱۶ به بررسی چهار برند از لیگاچورهای الاستیک پرداخت و نشان داد که همه آنها در طول یک دوره یک ماهه لکه دار شده اند. میزان تغییر رنگ لیگاچور اصلی به این مسائل بستگی داشت:

• نام تجاری رابر بند
• رنگدانه های موجود در غذاها و نوشیدنی های مصرف شده
• عادات مسواک زدن
• وجود باکتری هایی که در خود الاستیک جاسازی شده اند

در حالی که انتظار می رود مقداری تغییر رنگ وجود داشته باشد، مهم است که توجه داشته باشید که بندهای شفاف و رنگ روشن ممکن است بیشتر مستعد تغییر رنگ باشند. خوشبختانه، می توانید رنگ ها را عوض کنید یا در طول بازدید بعدی خود آنها را تعویض کنید.

عادات دندانی

در طول مدتی که بریس ها را دارید، حفظ بهداشت دهان و دندان ها با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن به صورت روزانه ضروری است. این نه تنها دندان های شما را قوی و سالم نگه می دارد، بلکه می تواند رنگ بریس های شما را نیز در حالت مناسب نگه دارد تا از تغییر رنگ جلوگیری کند. یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ نشان داد که کودکانی که از بریس ها استفاده می کنند در واقع میزان نخ دندان کشیدن، مسواک زدن و بهداشت کلی دندانی را هنگام استفاده از آنها افزایش می دهند.

رژیم غذایی

دریافت بریس ها الزاماً به این معنا نیست که باید رژیم غذایی یا غذایی که می خورید را به شدت تغییر دهید، اما چند نکته وجود دارند که در مورد آنچه می خورید، باید در نظر بگیرید. برای مثال، دندان های شما ممکن است پس از مراجعه به ارتودنتیست حساس باشند، بنابراین ممکن است بخواهید در روزهای اول بیشتر غذاهای نرم بخورید. نکته دیگری که باید در نظر بگیرید این است که ممکن است غذا در بریس های شما گیر کند که می تواند رنگ بریس ها را تحت تأثیر قرا دهد. بنابراین، پس از خوردن هر چیزی که سبز، قهوه ای یا رنگ های جیغ دارد، مراقب دندان های خود باشید.

سایه دندان

سایه و رنگ دندان های شما می توانند روی ظاهر رنگ براکت های شما تأثیر بگذارد، اما راه هایی برای کار کردن روی آن وجود دارد. با رفتن به سمت رنگ های تیره تر (به جز در موارد قهوه ای یا مشکی)، قادر خواهید بود رنگ دندان های خود را در مقایسه با بریس ها متضاد کنید تا لبخند شما روشن تر به نظر برسد. همچنین سعی کنید از رنگ های شفاف یا سفید دوری کنید.

چگونه از بریس های خود مراقبت کنیم؟

وقتی برای اولین بار بریس ها را دریافت می کنید، ممکن است کمی در تمیز نگه داشتن آنها وسواس داشته باشید. هیچ کس نمی خواهد به آینه نگاهی بیندازد و ذرات غذا را در شکاف های اطراف براکت خود ببیند. اما ظاهر شما در واقع کمترین دلیل برای هوشیار بودن در مورد مسواک زدن و نخ دندان کشیدن است.

از آنجا که پس از دریافت بریس ها مکان های جدیدی برای باکتری ها وجود دارند که در دهان شما پنهان می شوند، رعایت بهداشت دهان و دندان بسیار مهم است تا بتوانید از ایجاد پلاک، حفره، ژنژیویت (التهاب لثه) و تغییر رنگ طولانی مدت دندان ها جلوگیری کنید.

ارتودنتیست شما یک تکنیک خوب مسواک زدن و نخ دندان کشیدن را به شما نشان خواهد داد. ممکن است بخواهید قبل از ترک مطب یک یا دو بار تمرین کنید. و ممکن است بخواهید روی ابزارهای خاصی مانند فلاس تریدر یا واترپیک سرمایه گذاری کنید تا تمیز نگه داشتن آنها آسان تر شود.

سخن پایانی

بریس ها گام مهمی در جهت ایجاد لبخندی سالم و زیبا هستند. ارتقاء ظاهر بریس های خود با الاستیک های رنگارنگ می تواند روند ایجاد لبخند جدید را لذت بخش تر کند.

هنگام انتخاب رنگ بریس، رنگ پوست، مو و چشم خود را در نظر بگیرید؛ کمد لباس خود؛ و هر رویداد ویژه ای که در تقویم شما قرار می گیرد. ممکن است بخواهید از رنگ های سفید خالص و رنگ هایی که ممکن است به راحتی لک می شوند اجتناب کنید.

در غیر این صورت، تغییر رنگ رابر بند یک راه سرگرم کننده برای بیان استایل شخصی شما، جشن گرفتن تعطیلات و افزودن طراوت و تازگی به تجربه ارتودنسی شما است.

آسیب به دندان در سنین خردسالی می‌تواند منجر به از دست رفتن زود هنگام دندان شیری در نتیجه‌ی لق شدن یا بیرون آمدن از حفره‌ی دندان شود. از دست رفتن زود هنگام دندان‌های شیری می‌تواند عوارض بسیاری در پی داشته باشد.

لطمه به زیبایی و کاهش کیفیت زندگی

آسیب‌های به دندان‌ها می‌تواند تصویر شخص از چهره‌ی خود را تخریب کند و کیفیت زندگی او را تحت تاثیر قرار دهد. نازیبا شدن ظاهر دندان کودکان پیش از دبستان معمولا در نتیجه‌ی آسیب به دندان‌های شیری جلوی فک بالا، شکستن، جابجایی، از دست رفتن زود هنگام یک یا چند دندان پیش و یا پوسیدگی است.

بروز مشکلات گفتاری

بر اساس مطالعات صورت گرفته ارتباط مستقیمی بین رشد دندان‌ها، بویژه دندان‌های جلو و پیشرفت در گفتار وجود دارد. کودکانی که دندان‌های جلوی فک بالای خود را در اوایل خردسالی در اثر پوسیدگی از دست می‌دهند در روند یادگیری نحوه‌ی ادای حروف و کلمات با مشکل مواجه می‌شوند. هر چه دندان‌ها در سنین پایین‌تر از دست بروند، مشکلات گفتاری حادتری بوجود می‌آیند.

عدم انسجام قوس دندانی (از دست رفتن فضای بین دندان‌ها)

زمانی که دندان‌های شیری آسیب دیده زودتر از موعد از دست بروند، نگرانی عمده‌ای که بروز می‌یابد، احتمال از دست رفتن فضای بین دندان‌های مجاور در نتیجه‌ی لغزش و جابجایی آنها به سمت محل دندان از دست رفته است.

از دست رفتن فضای بین دندان‌ها می‌تواند در مرحله‌ی رشد دندان‌های شیری، در مرحله‌ی واسط دندانی (مرحله‌ای که تعدادی از دندان‌های دائمی و نیز تعدادی از دندان‌های شیری در دهان هستند) و نیز در مرحله‌ی رشد دندان‌های دائمی اختلال ایجاد نماید. از جمله این مشکلات عبارتند از رشد با تاخیر دندان دائمی جایگزین یا رشد آن در جای نامناسب که می‌تواند منجر به بروز مال اکلوژن شود. حتی اگر فضای بین دندان‌ها حفظ شود، از دست رفتن زود هنگام دندان‌های شیری می‌تواند زمان و مسیر رشد دندان‌های دائمی جایگزین را تحت تاثیر قرار دهد. بر اساس تحقیقات صورت گرفته این سه حالت برای فضای خالی به جا مانده از دندان از دست رفته وجود دارد:

1. تنها در صورتی که پیش از رشد دندان‌های نیش شیری دندان‌های جلوی فک بالا و پایین از دست رفته باشند، فاصله‌ی بین آنها باید حفظ شود. زیرا دندان‌های نیش، دندان‌های جانبی پیش را به سمت مزیال فشار می‌دهند و فضای خالی را پر می‌کنند.
2. فضای خالی به جا مانده از افتادن دندان‌های نیش باید حفظ شود تا از تغییر محل خط وسط دندان‌ها جلوگیری شود.
3. اگر پس از رشد دندان‌های نیش، دندان‌های شیری وسط فک بالا پیش از موعد از دست بروند، حفظ فضای به جا مانده ضروری نیست زیرا قوس دندانی پایین درون قوس دندانی بالا قرار دارد و فضای از دست رفته با رشد دندان‌های دائمی مجددا باز می‌شود.

بروز مشکل در بیرون آمدن و رشد دندان‌های دائمی جایگزین

آسیب به دندان‌های دائمی جایگزین

 

از دست رفتن زود هنگام دندان شیری جلو می‌تواند برای دندان‌های دائمی جایگزین آنها مشکل ایجاد نماید. شکست تاج و ریشه‌ی دندان، خروج دندان از حفره و جابجا شدن دندان نیز ممکن است نیاز به کشیده شدن دندان داشته باشند. اما این نوع از دست رفتن دندان شیری خطر فوری برای دندان‌های دائمی ندارد. هر چه کودک حین از دست رفتن دندان دائمی کم سن‌تر باشد شدت آسیب به دندان دائمی جایگزین بیشترخواهد بود. کنده شدن دندان‌های شیری می‌تواند منجر به تغییر رنگ مینای دندان، هایپوپلازی (رشد ناکامل عضو) دندان دائمی جایگزین، بروز مشکل در رشد دندان، دیلاسریشن تاج یا ریشه‌ی دندان (نوعی اختلال که در آن تاج و ریشه‌ی دندان رابطه‌ی خطی خود را از دست می‌دهند مثلا در اثر فشار یا ترومای وارده با دندان در حین رشد، تاج روی ریشه انحراف یا چرخش پیدا می‌کند)، کنده شدن جوانه‌ی دندان دائمی جایگزین شود. تغییر رنگ مینای دندان به رنگ‌های سفید یا زرد، خواه با هایپوپلازی مینای دندان باشد یا بدون آن، شایع‌ترین نقصی است که پس از افتادن دندان شیری پیش از موعد، در دندان‌های دائمی جایگزین مشاهده می‌شود.

کج شدن و تاخیر در رشد دندان‌های دائمی جایگزین

از دست رفتن زود هنگام دندان شیری می‌تواند منجر به تغییر وضعیت دندان‌های دائمی جایگزین به شکلی نامناسب شود. علت این عارضه، عدم هدایت مسیر رشد دندان دائمی یا منحرف شدن جوانه‌ی در حال رشد دندان از مسیر رشد در اثر حادثه است. اگر دندان‌های شیری در سنین خردسالی از دست بروند، رشد دندان‌های دائمی جایگزین آن با تاخیر خواهد بود.

بروز یا ترک عادات دهانی

از دست رفتن زود هنگام دندان شیری جلوی دهان می‌تواند تاثیری حاد یا مزمن روی آغاز، توقف، یا تداوم عادات غیر غذایی دهانی در دوران کودکی داشته باشد، از جمله استفاده از پستانک، مکیدن انگشت شست، یا فشار زبان به دندان‌ها. کودکی که به مکیدن پستانک یا انگشت عادت دارد، طی دوره‌ی حاد بهبود پس از افتادن دندان شیری جلو در اثر حادثه، ممکن است به علت بروز ناراحتی یا تغییر محیط دهان، تداوم عادت مکیدن برایش دشوار باشد. از دست رفتن زود هنگام یک یا چند دندان شیری از جمله عوامل بروز عادت فشردن زبان به پشت دندان‌ها است.

بروز مشکل در جویدن

آسیب به دندان‌ها می‌تواند منجر به از دست رفتن ناگهانی دندان شود اما پوسیدگی قبل از کشیدن دندان معمولا با خود عفونت، درد و دشواری در جویدن را به همراه دارد. در واقع کشیدن دندان می‌تواند درد و ناراحتی ناشی از جویدن را کاهش دهد در نتیجه نحوه‌ی غذا خوردن را بهبود بخشد.

ممکن است هر فردی نسبت به یکی از بخش‌های بدن خود حس خوبی نداشته باشد. اکثر اوقات این دندان‌ها هستند که موجب خجالت و شرمندگی افراد می‌شوند. یکی از مهم‌ترین دلایلی که باعث می‌شود افراد از دندان‌های خود احساس ناراحتی داشته باشند وجود “اپن بایت” در دندان‌هاست.

اپن بایت چیست؟

همانطور که از نام آن برمی‌آید، اپن بایت به شرایطی گفته می‌شود که دندان‌های فک بالا و پایین به صورت ناصاف قرار گرفته باشند، به گونه‌ای که حین بسته بودن دهان (یا بایت)، دندان‌های دو فک با یکدیگر برخورد نمی‌کنند. این عارضه یکی از انوع مال اکلوژن است، که به معنای ناصاف و نامرتب بودن دندان‌ها هنگام بسته بودن دهان است.

انواع اپن بایت

این مال اکلوژن در اشکال مختلف مشاهده می‌شود. از جمله:

اپن بایت قدامی

با قرار گرفتن دندان‌ها روی یکدیگر، هیچ هم‌پوشانی بین دندان‌های دو فک وجود ندارد.

اپن بایت خلفی

مشخصه‌ی این نوع مال اکلوژن، وجود فاصله بین دندان‌های عقب دو فک بالا و پایین است، بویژه زمانی که دندان‌ها روی یکدیگر قرار می‌گیرند و به اصطلاح بایت بسته می‌شود.

اپن بایت ناقص

در این نوع اپن بایت، دندان‌های جلوی فک پایین با دندان‌های جلوی فک بالا برخورد ندارند.

علل ایجاد اپن بایت

معمولا این مشکل اصولا در نتیجه‌ی چهار عامل بوجود می‌آید:

مکیدن انگشت یا پستانک

زمانی که کودک انگشت خود یا پستانک (یا دیگر اشیاء خارجی مانند مداد) را می‌مکد، به نحوه‌ی قرارگیری دندان‌های خود فشار وارد می‌نماید. این فشار می‌تواند منجر به ایجاد اپن بایت گردد.

فشار زبان به دندان‌ها

اپن بایت ممکن است زمانی ایجاد شود که شخص حین حرف زدن یا قورت دادن غذا، زبان خود را به میان دندان‌های جلوی فک بالا و پایین فشار می‌دهد. این کار از سوی دیگر می‌تواند منجر به ایجاد فاصله بین دندان‌ها شود.

اختلالات مفاصل گیجگاهی-فکی (TMJ)

اختلالات مفاصل گیجگاهی-فکی، درد مزمن فک را در پی خواهد داشت. گاهی اوقات افراد از زبان خود استفاده می‌کنند تا دندان‌های خود را از هم باز کنند و فک خود را در موقعیت صحیح قرار دهند، که می‌تواند منجر به ایجاد این نوع بایت شود.

مشکلات اسکلتی

این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که فک‌ها به جای آنکه به صورت موازی رشد کنند، به صورت با فاصله با یکدیگر رشد می‌کنند، که معمولا تحت تاثیر عوامل ژنتیکی است.

درمان اپن بایت

برای درمان این مشکل از روش‌های مختلفی می‌توان بهره برد. بر اساس سن بیمار و نیز وجود دندان‌های دائمی یا شیری، دندانپزشک پیشنهادهای خاصی به بیمار ارائه می‌دهد. روش‌های درمان آن عبارتند از:

• تغییر عادات رفتاری
• درمان مکانیکی، مانند استفاده از بریس‌ها یا اینویزیلاین
• جراحی

زمانی که این مشکل در کودکانی بوجود می‌آید که هنوز تعدادی از دندان‌های شیری آنها نیافتاده است، با توقف عادت کودکانه‌ای که منجر به بروز اپن بایت شده است –به عنوان مثال، مکیدن انگشت یا پستانک- این عارضه به مرور زمان و به صورت خود به خود برطرف خواهد شد.

چنانچه همزمان با جایگزینی دندان‌های شیری با دندان‌های دائمی و پیش از رشد کامل این دندان‌ها این عارضه بوجود بیاید، تغییر عادات رفتاری بهترین اقدام خواهد بود. یکی از این تغییر رفتارها ترک عادت فشردن زبان پشت دندان‌ها خواهد بود.

اگر دندان‌های دائمی الگوی اپن بایت دندان‌های شیری را دنبال می‌کنند، ممکن است ارتودنتیست استفاده از بریس‌های سنتی را پیشنهاد دهد تا دندان‌ها را به عقب بکشند.

در مورد افرادی که دندان‌های دائمی آنها به طور کامل رشد کرده‌اند، ترکیبی از بریس‌ها و اصلاح عادات رفتاری پیشنهاد می‌شود. در موارد حاد، جراحی فک و استفاده از پلیت و پیچ و مهره برای تغییر مکان فک بالا پیشنهاد می‌شود.

دیگر ابزارهای ارتودنسی برای درمان این مشکل عبارتند از ابزار غلطکی که توانایی زبان در ایجاد فشار به پشت دندان‌های جلو را محدود می‌کند و نیز هدگیر که با اعمال فشار، هر دو فک را به سمت موقعیت درست هدایت می‌کند، تا دندان‌ها در یک راستا قرار گیرند.

چرا باید اپن بایت را درمان نمود؟

عوارض این نوع از مال اکلوژن عبارتند از:

• مشکلات زیبایی: فردی که در دندان‌های خود این مشکل را دارد، ممکن است از ظاهر دندان‌های خود ناراضی باشد زیرا دندان‌های آنها رو به جلو به نظر می‌رسند.
• مشکلات گفتاری:  می‌تواند در گفتار و تلفظ فرد اختلال بوجود آورد. به عنوان مثال، بسیاری از افرادی که مبتلا به این مشکل هستند نوک زبانی حرف می‌زنند.
• مشکل در خوردن غذا: می‌تواند مانع درست جویدن و گاز زدن غذا شود.
• ساییدگی دندان‌ها: از آنجا که اغلب اوقات دندان‌های عقب روی یکدیگر قرار دارند، ساییدگی این دندان‌ها روی یکدیگر می‌تواند منجر به ایجاد حس ناراحتی و دیگر مشکلات دندانی مانند ترک خوردن دندان شود.

در صورتی که هر یک از این عوارض را در خود مشاهده می‌نمایید، به ارتودنتیست مراجعه نمایید تا در خصوص درمان با شما گفتگو نماید.

در مطلب هفته‌ی گذشته به عوارض و پیامدهای عدم ترک عادت مکیدن انگشت و ارائه‌ی راهکارهایی پرداختیم که از طریق آنها قادر خواهید بود در ترک این عادت به کودک خود کمک کنید. آیا کودک شما قادر نیست عادت مکیدن انگشت را‎ ترک کند؟ در صورتی که راهکارهای ارائه شده موثر واقع نشوند، ممکن است مجبور باشید برای حل این مشکل به پزشک ارتودنتیست مراجعه نمایید تا با استفاده از ابزارهای ارتودنسی مناسب در ترک این عادت به کودک شما کمک کند.

ترک عادت مکیدن انگشت با ریتینر هالی (Hawley Retainer)

استفاده از ریتینر هالی می‌تواند در ترک عادت مکیدن انگشت در بسیاری از کودکان مفید واقع شود. این ابزار در ظاهر شبیه ریتینری است که بیماران در پایان درمان ارتودنسی با بریس‌ها استفاده می‌کنند، اما یک بخش سیمی نیم‌دایره‌ای به آن افزوده شده است که مانع مکیدن انگشت خواهد شد. در برخی کودکان، درمی‎یابیم این ابزار پلاستیکی متحرک، احساس فرو بردن انگشت در دهان را تا جایی تغییر خواهد داد که کودک را از مکیدن انگشت باز خواهد داشت.

ترک عادت مکیدن انگشت با گیره‌ی مشبک شست (Thumb Crib)

اگر کودک اصرار به حفظ عادت مکیدن انگشت دارد و با ریتینر هالی موفق به ترک عادت او نمی‌شوید، ممکن است نیاز باشد از یک ابزار ثابت استفاده نمایید. گیره‌ی مشبک ثابت کام برای ترک عادت مکیدن انگشت شست، ابزار فلزی کوچکی است که درون دهان قرار داده می‌شود و به دندان‌های آسیای بزرگ فک بالا متصل می‌شود. گیره‌ی مشبک که از سیم‌های لحیم شده‌ای ساخته شده است که از برخورد انگشت شست با لثه‌ی پشت دندان‌های جلو، جلوگیری خواهد کرد. به این ترتیب، رضایتی که کودک در نتیجه‌ی مکیدن انگشت خود احساس می‌کرد کاهش می‌یابد و به مرور زمان، منجر به ترک کامل عادت خواهد شد.

ترک عادت مکیدن انگشت با ابزار بلوگرس (Bluegrass Appliance)

اگر کودک شما به گیره‌ی مشبک کام واکنش نشان نمی‌دهد، ابزارهای جایگزینی وجود دارند که می‌توان به آنها متوسل شد. برخی از این ابزارها عبارتند از ابزار بلوگرس (Bluegrass) و ریک (Rake). در ابزار بلوگرس از یک غلتک چرخان استفاده می‌شود تا عادت مکیدن انگشت را در بیمار از بین ببرد و اجازه دهد دندان‌های جلو به مکان طبیعی خود بازگردند.

ترک عادت مکیدن انگشت با بریس ثابت دارای چنگک (Rake Appliance)

به جای ابزار بلوگرس می‌توان از بریس ثابت دارای چنگک استفاده نمود زیرا این ابزار در انگشت فرو خواهد رفت و کودک را از نگه داشتن انگشت در دهان باز خواهد داشت. گرچه این چنگک چندان تیز نیست، اما اگر کودک سعی کند انگشت خود را بمکد حس ناخوشایندی در او ایجاد خواهد کرد.

اگر سن کودک بیش‌تر از ۵ سال است یا رشد دندان‌های دائمی او آغاز شده باشد و هنوز به مکیدن انگشت ادامه می‌دهد، بایستی به ارتودنتیست مراجعه نمایید تا تعیین نماید برای ترک این عادت در کودک چه ابزار ارتودنسی مناسب است. با تهیه‌ی اسکن دیجیتالی از دندان‌ها می‌توان یک ابزار سفارشی ساخت که مناسب اندازه‌ی دهان کودک شما باشد. در جلسه‌ی بعد ابزار آماده خواهد بود و در دهان کودک کار گذاشته خواهد شد. پس از حصول اطمینان از ترک عادت در کودک، می‌توان پس از چند ماه ابزار را از دهان خارج نمود.

استفاده از گیره‌ی مشبک دردی نخواهد داشت، اما پس از کار گذاشتن آن در دهان ممکن است در ابتدا اندکی حساسیت و التهاب ایجاد نماید و طی یک دوره به آن عادت کند. از آنجا که عادت مکیدن انگشت با خود حس اضطراب، ترس یا خستگی را به همراه دارد، ممکن است کودک طی دوره‌ی ترک این عادت به توجه بیشتری نیاز داشته باشد. سعی کنید منشاء حس اضطراب را در او شناسایی کنید و در صدد بر طرف نمودن آن باشید.

به خاطر داشته باشید، عادت مکیدن انگشت شاید در ابتدا ساده انگاشته شود اما مشکلاتی که در اثر آن در دندان‌ها و فک بوجود می‌آیند، در آینده تاثیرات بسیار ناخوشایندی در ظاهر فرد ایجاد خواهند کرد.