آیا به فکر درمان ارتودنسی با بریس ها هستید اما نگران احتمال برور درد، ناراحتی یا حساسیت دندان ها هستید؟ درست است که درمان ارتودنسی همیشه گل و بلبل نیست… با این حال، با گزینه های درمانی مدرن مانند اینویزیلاین ها دیگری نیازی به ترسیدن از آنها نیست.

قبل از تصمیم گیری در مورد اینکه کدام گزینه درمان برای شما بهتر است، اجازه دهید برای شما حقایقی بیان کنیم در مورد اینکه چه چیزی موجب حساسیت دندان ها می شود، شما برای پرهیز از آنها قبل از دریافت بریس های فلزی یا اینویزلاین چه کارهایی می توانید انجام دهید.

دندان های حساس- علت بنیادی

اگر شما دندان های حساسی دارید، حتماً می دانید که انجام ساده ترین کارها چقدر می تواند نا امید کننده باشد- مسواک زدن، خوردن بستنی یا تنفس در هوای سرد. این فعالیت های روزانه می توانند ناراحتی زیادی برای مبتلایان ایجاد کنند- بنابراین، جای تعجب نیست که شما نگران بدتر شدن آن با بریس ها باشید.

حساسیت دندان در ارتودنسی

حساسیت دندان در ارتودنسی

اما دقیقاً چه چیزی موجب بروز حساسیت دندان ها می شود؟

حساسیت دندان ها واکنش بدن به آسیب درون بافت لثه ها را منعکس می کند. وقتی بافت لثه ها شروع به تحلیل رفتن می کند، بخش هایی از دندان های شما که به طور عادی پوشش مینای محافظ دندان ها را ندارند بدون پوشش باقی می مانند- که همان چیزی است که باعث بروز درد یا حساسیت عصبی می شود که افراد مبتلا به آن از آن شکایت می کنند. اما در حقیقت در درجه اول چه چیزی باعث بروز این روند می شود؟

دلایل مختلفی برای آسیب دیدن لثه ها و بروز حساسیت وجود دارد. برخی از اصلی ترین دلایل عبارتند از:

  • مسواک زدن دندان ها با نیروی خیلی زیاد یا با مسواکی که فرچه های خیلی سفت دارد (این می تواند باعث فرسایش مینای دندان ها شود)؛
  • تحلیل لثه ها؛
  • نوشیدنی های اسیدی (مانند نوشیدنی های گازدار، نوشیدنی های شیرین، و آبمیوه ها، که موجب فرسایش مینای دندان های می شوند)؛
  • آسیب به اعصاب ریشه یا دیگر آسیب های فیزیکی که موجب از بین رفتن لثه می شوند؛
  • بالا رفتن سن (مینای دندان ها به طور طبیعی با بالا رفتن سن تخریب می شود)؛ و
  • دندان قروچه یا براکسیسم.

چگونه می توان از حساسیت دندان ها پرهیز کرد؟

مسواک زدن بیش از حد، یا مسواک زدن بلافاصله پس از غذا خوردن موجب ساییدگی خط لثه ها خواهد شد، و به مرور زمان تحلیل خواهد رفت، ریشه های متخلخل دندان های شما بدون پوشش خواهند ماند- درست مانند از بین رفتن پوشش اعصاب. اگر دندان های شما به دلیل مسواک زدن بیش از حساس شده باشند، ارتودنتیست یا دندانپزشک شما به شما آموزش خواهند داد که چگونه بهتر بهداشت دهان خود را حفظ کنید بدون آنکه باعث آسیب به آنها شوید- شامل تکنیک های درست مسواک زدن و چگونگی انتخاب صحیح مسواک.

گرچه مسواک زدن بلافاصله پس از وعده های غذایی توصیه نمی شود، اما برای افرادی که بریس دارند، مهم است که روتین های مسواک زدن را به خوبی دنبال کنند. علت این است که غذا می تواند به راحتی بین دندان ها و بریس های شما گیر کند- و باعث بروز آن اتفاق شود، باکتری ها بوجود می آیند و منجر به ایجاد حفره های دندانی می شوند. این باعث می شود شما بیشتر مستعد حساسیت دندان و درد باشید. ارتودنتیست شما ابزارهای مناسب و روش های صحیح استفاده از آنها را به شما آموزش خواهد داد و نیز به شما خواهد گفت چگونه حین مسواک زدن مراقب بریس های خود باشید تا خطر بروز حفره های دندانی یا حساسیت های دیگر ناشی از گیر کردن ذرات غذا را کاهش دهید.

برخی غذاها می تواند بیشتر از سایر غذاها مشکل آفرین شوند، بنابراین از خوردن غذاهای سفت، ترد، خشک، یا چسبناک یا هر چیزی حاوی قند زیاد خودداری کنید- اینها می توانند بیشتر باعث التهاب دندان های شما و مستعد حساسیت شدن آنها شوند (در طول مدتی که از بریس ها استفاده می کنید، بیشتر در مورد غذاهایی که باید از آنها پرهیز کنید یاد بگیرید). علاوه بر این، ممکن است متوجه شوید استفاده از خمیر دندان هایی که به صورت ویژه برای کاهش حساسیت دندان ها طراحی شده اند کمک کننده است.

حساسیت دندان در ارتودنسی

حساسیت دندان در ارتودنسی

آیا براکت ارتودنسی باعث افزایش حساسیت دندان ها می شوند؟

برای افرادی که از بریس ها شکایت دارند، وجود حساسیت قبلی دندان ها می تواند می تواند یک نگرانی وسیع باشد. برای جابجایی مؤثر دندان ها و دستیابی به لبخندی بی نقص، بریس ها به دندان ها و لثه ها فشار وارد می کنند- که ممکن است موجب تشدید هر گونه درد یا حساسیتی شود که از قبل وجود داشته است. با این حال، این عوارض جانبی کوتاه مدت هستند و تنها تا هماهنگ شدن دندان ها و لثه ها با تنظیمات وجود دارند.

اینویزیلاین و حساسیت دندان ها

یک جایگزین عالی برای افرادی که از حساسیت شدید دندان ها رنج می برند اینویزیلاین است. این سیستم از ابزارهای متحرکی تشکیل شده است که یک دسته الاینر پلاستیکی با درجه پزشکی هستند که به تدریج به مرور زمان دندان ها را جابجا مب کنند. بیمارانی که اینویزیلاین استفاده می کنند قادرند بهتر بهداشت دهانی را رعایت کنند، زیرا احتمال تحریک شدن دهان و باکتری هایی که اغلب می توانند با قرار گرفتن در معرض سیم های فلزی، براکت ها، و بندهای بریس های سنتی گسترش پیدا کنند، کمتر است. این در نهایت موجب کاهش احتمال حساسیت دندان ها در نتیجه استفاده از بریس ها خواهد شد.

علاوه بر این، مهم است به خاطر داشته باشید که برای نقائصی مانند فشردگی و همپوشانی شدید دندان ها، کجی دندان ها و اوربایت امکان بروز حساسیت دندان ها وجود دارد. با اصلاح این مشکلات در طول درمان های ارتودنتیکی مانند بریس های سنتی و اینویزیلاین، بسیاری از افراد به مرور زمان متوجه بهبود چشمگیر می شوند. به همین دلیل، داشتن بریس ها می تواند بهترین راهکار دراز مدت برای حساسیت دندان باشد.

حساسیت دندان در ارتودنسی

حساسیت دندان در ارتودنسی

نتایج دراز مدت

داشتن بریس ها دیگر مانعی برای زندگی کردن نیست، مشکلی که قبلاً وجود داشت. ارتودنسی مدرن به فناوری بهتر و گزینه های درمانی جدیدی مانند اینویزیلاین ختم شده است که تأثیری که بریس ها قبلاً روی سبک زندگی یا راحتی داشتند را کاهش می دهد. همیشه مقداری زخم شدگی یا حساسیت در طول دوره استفاده از بریس ها وجود خواهد داشت، اما به خاطر داشته باشید این دوره بسیار کوتاه مدت خواهد بود.

با برطرف شدن مشکلات ارتودنتیک، دندان های شما قوی تر خواهند شد، کمتر مستعد حساسیت خواهند بود، و دلیل بیشتری برای نشان دادن لبخند زیبای خود خواهید داشت. در صورت داشتن هر گونه پرسش دیگر در مورد نحوه عملکرد اینویزیلاین برای دندان های حساس و گزینه های درمانی موجود دیگر که ناراحتی های ناشی از مشکلات ارتودنتیک را به حداقل می رسانند، با ارتودنتیست خود تماس بگیرید.

درمان ارتودنسی چیزی فراتر از صرفاً صاف و همراستا کردن دندان ها است. بلکه، شامل بهبود ارتباط بین قوس های دندانی بالا و پایین نیز می باشد، به گونه ای که دندان ها بتوانند به درستی روی یکدیگر قرار بگیرند. بریس ها و اینویزیلاین ها با قرار دادن دندان ها و فک ها در راستای صحیح، می توانند تأثیر مثبتی روی شکل و ویژگی های چهره داشته باشند. برای موارد خفیف مانند فواصل متوسط بین دندان ها و فشردگی و نامرتبی آنها، اصلاح لبخند ممکن است تنها بهبود قابل توجه چهره شما باشد. با این حال، در موارد وخیم تر، مانند آندربایت یا اوربایت، عدم تعادل فک می تواند تأثیر منفی روی ظاهر چهره داشته باشد. وقتی دندان ها و فک ها صاف و همراستا می شوند، بهبود چهره و لبخند باور نکردنی تر خواهد بود. ارتودنتیست ها در ایجاد تعادل بین عملکرد و زیبایی تخصص دارند.، به این معنا که آنها دانش کافی برای اصلاح نحوه قرار گیری دندان ها و فک ها را دارند به گونه ای که سلامت و ظاهر دهان شما را ارتقاء بخشد.

اگر شما نگاهی به چهره افراد قبل و بعد از درمان با بریس ها بندازید، آنها هنوز هم شبیه خودشان به نظر می رسند اما هدف دستیابی به بهترین نتایج در لبخند و ویژگی های چهره است. این امر نیاز به برنامه ریزی و دقت زیادی دارد، به همین دلیل است که شما برای درمان خود باید به یک ارتودنتیست متخصص مراجعه کنید، مخصوصاً متخصصانی که از راهکاری با فناوری جدید استفاده می کنند. برخی ارتودنتیست ها با استفاده از فناوری رایانه ای قادرند مدل سه بعدی شبیه سازی شده از دهان شما را دستکاری کنند تا برنامه ریزی کنند تک تک دندان ها چه زمانی و به کجا باید جابجا شوند تا زمانی که به موقعیت مناسب دندان ها نسبت به لبخند و بایت دست پیدا کنند و مطمئن شوند موقعیت فک ها نیز درست است. آنها لبخندی فوق العاده برای چهره شما با ویژگی های دندانی و آناتومی منحصر بفرد طراحی می کنند.

تاثیر ارتودنسی بر صورت و چهره

تاثیر ارتودنسی بر صورت و چهره

تغییرات چهره پس از استفاده از بریس ها یا اینویزیلاین ها

بسیار نادر است که چهره فرد کاملاً متقارن باشد و اغلب به ندرت قابل توجه است. با این حال، گاهگاهی، ممکن است اختلافات قابل توجهی در فک ها وجود داشته باشند. در این موارد، بریس ها و اینویزیلاین ها می توانند به میزان زیادی یک چهره نامتقارن را بهبود دهند. مقدار زیادی از تقارن و شکل چهره ای که ما متوجه آن می شویم به زوایای چهره مربوط می شوند.

از جمله اینکه، همواره این پرسش مطرح می شود که آیا بریس ها فرم بینی را هم تغییر می دهند؟ پاسخ این است که نه مستقیماً. با این حال، با جابجا شدن دندان ها و فک ها، زوایای بین لب ها و بینی نیز تغییر می کند، که می تواند باعث شود بینی مقداری متفاوت به نظر برسد. ارتودنتیست ها مفتخر هستند که به همه جزئیات دقت می کنند و عواملی مانند چگونگی تغییرات شکل چهره با بالا رفتن سن را مد نظر قرار می دهند، بنابراین می توانند لبخند و نیمرخ چهره را خیره کننده خلق کنند که تا پایان عمر با شما همراه باشند.

تاثیر ارتودنسی بر صورت و چهره

تاثیر ارتودنسی بر صورت و چهره

با انجام درمان ارتودنسی برای چه مشکلاتی چهره تغییر می کند؟

  • وقتی فک بالا روی فک پایین همپوشانی داشته باشد، دندان های فک بالا مقداری جلوتر خواهند بود. این شرایط، که اوربایت نامیده می شود، به صورت ناخوشایندی شکل لب ها و دهان را تغییر می دهد و از زیبایی لبخند و نیمرخ چهره می کاهد. شناسایی و تشخیص علت اوربایت می تواند به ارتودنتیست کمک کند بهترین درمان را انتخاب کند.
  • در آندربایت، دندان های فک پایین جلوی دندان های فک بالا قرار می گیرند. این باعث می شود فک پایین جلو بیاید. در این صورت، پس از درمان ارتودنسی، تصاویر قبل و بعد از درمان شما تفاوت های چشمگیری با یکدیگر خواهند داشت. با اصلاح این عدم تعادل بین فک بالا و پایین و اصلاح نحوه قرار گیری دندان ها و فک ها روی یکدیگر، نیمه پایینی صورت شما متناسب تر به نظر خواهد رسید. ویژگی های چهره شما نرم تر و زیباتر به نظر خواهند رسید.
  • وقتی اپن بایت وجود داشته باشد، تعدادی از دندان ها با یکدیگر تماس ندارند. وقتی سعی می کنید لب های خود را ببندید، لازم است آنها را بکشید تا روی دندان ها را بپوشانند. این باعث درازتز شدن صورت می شود و برای حرف زدن و غذا خوردن مشکل ایجاد می کند. اینویزیلاین و بریس ها امکان رسیدن دندان ها به یکدیگر را فراهم می کنند، لبخند و عملکرد دندان ها بهبود پیدا می کند، و گونه ها و زاویه فک شما به شکلی در خواهد آمد که همیشه آرزوی آن را داشته اید.

آیا تأثیرات ارتودنسی روی زیبایی لبخند با سن محدود می شوند؟

نکته ای که باید هنگام حرف زدن در مورد تغییرات چهره پس از استفاده از بریس ها یا اینویزیلاین مد نظر قرار داد این است که سن یک عامل مهم است. گرچه درمان ارتودنسی می تواند روی زیبایی لبخند افراد در تمام گروه های سنی تأثیر مثبت داشته باشد؛ با این حال، در بیماران کم سن تری که هنوز در حال رشد هستند، خیلی راحت تر می توان ساختار فک و صورت آنها را دستکاری کرد. در حقیقت، گاهی اوقات، اصلی ترین هدف ارتودنسی مداخله گر ایجاد تعادل در ویژگی های چهره کودک با هدایت رشد اجزاء چهره وی می باشد.

ابزارهای ارتوپدی مانند هربست یا وسیع کننده های پالاتال می توانند به شکلی باور نکردنی در انجام این کار کمک کننده باشند. البته باید متذکر شد، که شما هر زمانی که با طرح لبخند خود مشکل داشته باشید می توانید برای انجام درمان ارتودنسی اقدام کنید. به همین دلیل، برای افراد بزرگسالی که رشد آنها به پایان رسیده است، درمان ارتودنسی هنوز هم می تواند برای تلاش به منظور بهبود عدم تعادل و ناهماهنگی های شدید چهره فوق العاده باشد.

بهترین سن برای آغاز درمان ارتودنسی قبل از بلوغ است و بهترین سن برای مراجعه به ارتودنتیست برای معاینات دهان و فک و صورت سن ۸ سالگی می باشد.

آیا زیبا سازی لبخند با ارتودنسی روی جوان سازی هم تأثیر دارد؟

درمان ارتودنسی نه تنها زیبایی لبخند را بهبود می دهد، بلکه باعث جوان تر شدن چهره نیز می شود. این درمان تغییرات چشمگیری در چهره و لبخند بوجود می آورد و باعث می شود چهره جوانتر به نظر برسد.

تأثیر ارتودنسی روی زیبایی لبخند باعث می شود ظاهر فرد نیز جذاب تر شود و قطعاً شما از نتایج درمان خود رضایت خواهید داشت.

پس از ماه ها و ماه ها انتظار، زمان مراجعه به ارتودنتیست برای برداشتن براکت های شما فرا رسیده است. وقتی بریس های ارتودنسی از روی دندان ها برداشته می شوند، شما می توانید به سراغ همه غذاهایی بروید که دلتان برای آنها تنگ شده است و راحت تر از کارهای بهداشتی دهان و دندان ها لذت ببرید. بهتر از همه اینکه، شما می توانید لبخند زیبای خود را با افتخار به دنیا نشان دهید . تعدادی نکات مهم وجود دارند که برای مراقبت از دندان های خود پس از برداشتن براکت ها برای حفظ درخشش و نتایج سالم درمان خود به آنها باید به آنها توجه کنید.

برداشتن براکت‌های ارتودنسی (دیباندینگ)

برداشتن براکت‌های ارتودنسی (دیباندینگ)

پنج گام برای برداشتن براکت های ارتودنسی

پس از چندین ماه استفاده از بریس های ثابت ارتودنسی احتمالاً هیجان زده خواهید بود از اینکه قرار است به زودی بریس های شما از روی دندان های شما برداشته شوند- اما در طول این فرایند چه انتظاری باید داشت؟

جدا سازی براکت ها از دندان ها

ابتدا، ارتودنتیست مقداری پایه براکت ها را با استفاده از پلایرها و با آرام فشردن آنها اندکی تغییر شکل خواهد داد. این باعث ضعیف شدن قدرت چسبندگی چسبی می شود که آنها را در جای خود نگه داشته است و پیوند آنها را جدا می کند. ارتودنتیست شما این کار را ابتدا برای هر یک از براکت های فک های بالا و پایین شما انجام خواهد داد. این کار هیچ دردی ایجاد نخواهد کرد و شما تنها فشار اندکی روی دندان های خود احساس خواهید کرد.

زدودن چسب باقی مانده

پس از آنکه براکت ها برداشته شدند، مقداری چسب روی سطوح دندان ها باقی خواهد ماند که لازم است به طور کامل توسط ارتودنتیست با ابزارهای خاصی پاکیازی شود. زدودن چسب های باقی مانده، بسته به مقدار چسب باقی مانده روی دندان ها، عموماً بین پنج تا ده دقیقه زمان می برد. این کار نیز هیچ دردی نخواهد داشت، اما اگر شما دندان های حساسی داشته باشید، ممکن است مقداری جزئی ناراحتی وجود داشته باشد.

ساخت قالب ریتینر

پس از برداشتن بریس ها، اکثر افراد نیاز خواهند داشت برای مدتی پس از آن از ریتینرها استفاده کنند تا دندان های آنها را در جای جدید خود نگهدارند. ممکن است ارتودنتیست شما استفاده از ریتینرها را به مدت چند سال- یا حتی به مدت نامعلوم- توصیه کند، اما مورد هر یک بیمار متفاوت است. این ابتدا نیاز به گرفتن قالبی دارد که بر اساس آن ریتینر شما بر اساس شکل جدید دندان های شما ساخته شود. علاوه بر این، ارتودنتیست شما ممکن است انتخاب کند این کار را یک هفته قبل ، یا یک هفته بعد از برداشتن بریس ها از روی دندان ها انجام دهد.

مراقبت از دندان ها پس از برداشتن بریس ها

پس از برداشته شدن بریس ها، بافت لثه های شما ممکن است مقداری ملتهب باشد، با این حال، این التهاب پس از چند روز با خوب مسواک زدن و نخ دندان کشیدن برطرف خواهد شد. مطمئن شوید بلافاصله به سراغ غذاهای خشک و ترد و جویدنی نمی روید، همان غذاهایی که در طول مدتی که بریس های ثابت روی دندان های شما قرار داشتند ارتودنتیست به شما توصیه کرده بود از خوردن آنها اجتناب کنید. مهم تر از همه اینکه، به خاطر داشته باشید، همیشه در مواقعی که به شما توصیه شده است از ریتینر خود استفاده کنید، در غیر اینصورت، شما با خطر بی اثر شدن همه کارهایی خوبی مواجه خواهید شد که بریس های ثابت شما انجام داده بودند.

برداشتن براکت‌های ارتودنسی (دیباندینگ)

برداشتن براکت‌های ارتودنسی (دیباندینگ)

از دندان های جدید خود لذت ببرید

شما مدت زمان طولانی صبر کرده اید تا از مزایای بریس های ثابت بهره مند شوید، و اکنون که آنها برداشته شده اند شما در نهایت می توانید از احساس داشتن دندان هایی صاف لذت ببرید- تنها به خاطر داشته باشید از این پس هر روز مراقب آنها باشید.

آیا دندان ها درد خواهند داشت؟

از آنجا که ارتودنتیست قطعات فلزی را از روی دندان های شما می کشد، ممکن است مقداری در احساس کنید، اما به اندازه دردی نخواهد بود که با دریافت بریس ها برای نخستین مرتبه احساس کردید. اگر احساس درد دارید، داروهای مسکن OTC می توانند به شما کمک کنند.

برداشتن براکت ها از روی دندان ها چه مدت طول خواهد کشید؟

معمولاً بریس ها می توانند تنها در یک جلسه به طور کامل برداشته شوند و این کار تنها حدود یک ساعت طول خواهد کشید. در طول این جلسه، ارتودنتیست براکت ها را برمی دارد و از یک پولیشر یا یک دستگاه ساینده برای برداشتن چسب از روی دندان ها استفاده خواهد کرد.

پس از برداشتن بریس ها چه مشکلی ممکن است بروز پیدا کند؟

دو مشکل شایعی که ممکن است پس از برداشتن بریس ها بروز کنند تحلیل لثه و مشکلات فک هستند، مانند اختلالات مفصل فکی گیجگاهی یا TMJ. افرادی که در هر سنی از بریس ها استفاده کرده اند بیشتر مستعد تحلیل لثه هستند که زمانی اتفاق می افتد که بافت های اطراف دندان یا دچار ساییدگی می شوند، یا از روی دندان ها کنار می روند. اصلی ترین علائم و نشانه های TMJ عبارتند از صدای کلیک فک و مشکل در جویدن.

آیا پس از برداشتن بریس ها دندان ها و لثه های من حساس خواهند بود؟

روز پس از برداشتن بریس ها می تواند برای هر بیمار متفاوت باشد. با این حال، اکثر بیماران متوجه می شوند که بلافاصله پس از برداشته شدن بریس ها از روی دندان ها، دندان هایشان روی زبان لغزنده هستند. علاوه بر این، بیماران ممکن است انتظار مقدار خاصی حساسیت دندان و لثه را داشته باشند. ممکن است خوردن همه خوراکی های چسبنده، ترد، و شیرینی که تا به حال به دلیل استفاده از بریس ها از آنها اجتناب می کرده اید فریبنده باشد، اما مهم است با لبخند جدید خود صبور باشید. زمان می برد تا دندان ها و لثه های شما با زندگی جدید خود بدون بریس ها تطبیق پیدا کنند. برای همکاری با آنها، خوراکی ها و نوشیدنی هایی را انتخاب کنید که به طور معمول با بریس ها مصرف می کردید. سپس، به تدریج و به آرامی و با از بین رفتن حساسیت دهان شما، غذاها و نوشیدنی های دیگر را در رژیم غذایی خود بگنجانید.

برداشتن براکت‌های ارتودنسی (دیباندینگ)

برداشتن براکت‌های ارتودنسی (دیباندینگ)

خطرات برداشتن بریس ها توسط خود بیمار

آیا برداشتن بریس ها توسط خود بیمار خطرناک است؟ از زوایای مختلفی می توانید به انجام این کار نگاه کنید.

اگر کسی دانش کافی در مورد بریس های دندانی را داشته باشد، می تواند در مورد روش برداشتن آنها را نیز اطلاعات داشته باشد و بتواند بدون هیچ آسیبی به دندان ها بریس ها را از روی آنها بردارد. اما در طول این فرایند، خطراتی نیز وجود دارند و گاهی اوقات ممکن است مشکلاتی نیز بروز پیدا کنند. این احتمالات بسیار جدی هستند.

از دست دادن دندان ها

وقتی خودتان به برداشتن بریس ها فکر می کنید، احتمال از دست رفتن دندان های دائمی زیاد است. این احتمال به این دلیل وجود دارد که ممکن است شما هنگام حرکت دندان ها به محل مورد نظر، آنها را به نقطه آسیب پذیر خود قرار دهید. هنگامی که یک دندان در حال حرکت است، در حال تغییر موقعیت خود در استخوان فوقانی است، که باعث می شود لق شود و وقتی در حال برداشتن بریس های دندانی خود با مقدار اشتباه نیرو هستید ممکن است دندان را از حفره خود خارج کنید.

تشکیل حفره های دندانی

وقتی ابزارهایی که شما استفاده می کنید موجب سایش، خراش، یا لب پر شدن دندان های شما شوند، باکتری ها به راحتی جذب آنها خواهند شد، و به دلیل حفره ای که روی دندان شما ایجاد شده است در آنها پنهان خواهند شد و رشد خواهند کرد. تمیز کردن دندان ها در این مرحله دشوار خواهد بود. وقتی بریس های دندانی را به طرز خشنی بر می دارید، ممکن است موجب کاهش مینای دندان های خود شوید.

جابجا شدن دندان ها

اگر خودتان بریس ها را بردارید، دندان ها چیزی نخواهند داشت که به آنها نشان دهد قرار است چگونه در یک راستا باقی بمانند. دندان ها آزاد خواهند بود تا در هر مسیری که دوست دارند حرکت کنند؛ به همین دلیل است که بیماران همیشه پس از اتمام فرایند درمان برای حفظ دندان ها در محل مطلوبی که قرار داده شده اند، از ریتینرها استفاده می کنند، تا زمانی که ارتودنتیست تشخیص دهد دیگر نیازی به استفاده از آنها نیست. به دلیل فشار و استرسی که به دندان های داخل دهان، بدون بریس های دندانی وارد می شود که آنها را در جای خود نگه می داشتند، دندان ها ممکن است ظرف یک هفته به هر مسیری حرکت کنند.

برداشتن بریس ها توسط خود فرد بسیار دردناک است.

ممکن است احساس کنید ناراحتی خیلی زیادی را تجربه می کنید، حتی درد بیشتر از زمانی که برای نخستین بار بریس ها را دریافت کردید. اما اگر می خواهید درد واقعی را تجربه کنید، خودتان برداشتن براکت ها را انجام دهید. استفاده از ابزارهای ad-hoc همیشه منجر به بروز درد می شود. ابزارهای درست و مناسب ارتودنتیک مؤثر هستند و این اطمینان را بوجود می آورند که در طول فرایند پیچیده نصب و دیباندینگ کمترین درد را تجربه خواهید کرد.

در طول فرایند برداشتن بریس ها به صورت شخصی، ممکن است لثه ها شروع به خونریزی کنند، و شما در معرض خطر عفونت های دندانی در نتیجه باز بودن زخم قرار دارید. از آنجا که انواع متخلفی از باکتری ها داخل دهان وجود دارند، عفونی شدن زخم باز به سادگی اتفاق می افتد.

پس از برداشتن براکت ها چگونه باید از دندان ها مراقبت کرد؟

مراقبت های خوب دندان ها پس از برداشتن براکت ها از روی دندان ها به اندازه زمانی که آنها روی دندان ها قرار دارند مهم است. عادات مناسب بهداشتی دهان و دندان پس از اتمام درمان ارتودنسی و چگونگی سالم و صاف و همراستا نگهداشتن دندان ها برای ادامه زندگی را یاد بگیرید.

چرا پس از برداشتن بریس های ارتودنسی باید مراقب دندان ها بود؟

تعدادی چالش وجود دارند که افراد پس از برداشتن بریس ها با آنها مواجه هستند، بنابراین دقیق بودن در مورد عادات بهداشتی دهان و دندان مهم است. اصلی ترین دلیل برای انجام مراقبت های ویژه از دندان ها پس از برداشتن بریس ها عبارتند از:

  • حصول اطمینان از صاف و یک راستا باقی ماندن دندان ها
  • پرهیز از ایجاد لکه و پلاک روی دندان ها نزدیک جایی که براکت ها قرار داشته اند.
برداشتن براکت‌های ارتودنسی (دیباندینگ)

برداشتن براکت‌های ارتودنسی (دیباندینگ)

آیا پس از برداشتن براکت ها از روی دندان ها لازم است به دندانپزشک مراجعه کنیم؟

آری. مراجعات منظم به دندانپطشک هنوز هم بخشی از مراقبت های خوب دهان است و به دندانپزشک این فرصت را می دهد که محل هایی که تا به حال به دلیل وجود براکت ها روی دندان ها، دسترسی به آنها دشوار بوده است را پاکسازی نماید. متأسفانه، برخی افراد در نتیجه باقی مانده های خوراکی ها و نوشیدنی ها دچار حفره های دندانی اطراف یا زیر سخت افزار می شوند. دندانپزشک شما قادر به شناسایی حفره های دندانی و هر گونه مشکلات دیگری دهان و دندان ها شود، مانند جابجا شدن دندان ها و ایجاد یک طرح درمان جامع.

انجام پاکسازی حرفه ای و معاینه دندانی

اگر شما بریس داشته اید، می دانید چقدر درست مسواک زدن و نخ دندان کشیدن می تواند دشوار باشد. هرچه مدت زمانی که بریس داشته اید طولانی تر بوده باشد، بیشتر احتمال دارد که پلاک و لکه های دندانی روی دندان های انباشته شده باشند. یک پاکسازی حرفه ای دندانی بهترین راه برای زدودن آنها است، و زمانی بهتر از بلافاصله پس از برداشتن بریس ها برای پاکسازی دقیق دندان ها و معاینات دندانپزشکی وجود ندارد.

برداشتن براکت‌های ارتودنسی (دیباندینگ)

برداشتن براکت‌های ارتودنسی (دیباندینگ)

فرایند سفید کردن دندان ها را امتحان کنید.

به انجام فرایند سفید کردن تخصصی دندان ها فکر کنید! شما چندین ماه (شاید چند سال) را صرف استفاده از بریس های ارتودنسی کرده اید و اکنون لحظه بزرگی که مدت ها منتظر آن بوده اید فرا رسیده است- بریس های شما برداشته شده اند!

اصلاً غیر عادی نیست که برخی افراد برای نخستین مرتبه دندان های صاف و یکدست و همراستای خود را می بینند و احساس ناامیدی می کنند وقتی لکه های زرد، یا لکه های دیگر را روی دندان های خود مشاهده می کنند که در طول درمان ارتودنسی روی دندان ها بوجود آمده اند. بعد از این همه صبوری شما و تلاش سخت، سفید کردن تخصصی دندان ها راهی فوق العاده برای بازگرداندن مجدد درخشش به دندان ها است.

پس از اتمام درمان ارتودنسی می توانید استفاده از خمیر دندان های سفید کننده را از سر بگیرید که به بهبود ظاهر دندان های شما به آرامی کمک می کنند.

برداشتن براکت‌های ارتودنسی (دیباندینگ)

برداشتن براکت‌های ارتودنسی (دیباندینگ)

در مورد کارهای روتین بهداشتی دهان و دندان دقیق باشید.

شما سرمایه گذاری بزرگی روی دندان های خود کرده اید. عادات خوب بهداشتی دهان و دندان ها به صورت روزانه به شما کمک خواهد کرد لبخند سالم و زیبایی که با افتخار آن را به همه نشان می دهید را حفظ کنید.

  • حداقل دو مرتبه در طول روز دندان های خود را با مسواک دارای فرچه نرم مسواک بزنید و هر ۳-۴ ماه یک مرتبه وقتی متوجه خراب شدن فرچه های مسواک شدید آن را تعویض کنید.
  • یک مرتبه در طول روز برای زدودن پلاک و ذرات غذایی که مسواک قادر به دسترسی به آنها نمی باشد، نخ دندان بکشید.
  • دهانشویه ها انتخابی هستند، اما اگر دندان های شما نیاز به محافظتی بیشتر از تنها مسواک زدن و نخ دندان کشیدن دارند، با دندانپزشک خود در مورد بهترین گزینه های دهانشویه برای خود صحبت کنید.
  • دهان خود را به طور منظم با آب شستشو دهید. پس از خوردن هر چیز حاوی قند و پس از نوشیدن چای، قهوه، و دیگر خوراکی هایی که موجب ایجاد لکه روی دندان ها می شوند دهان خود را با آب بشویید. این کار به پیشگیری از ایجاد لکه کمک می کند و دندان های شما را سفید نگه می دارد.
برداشتن براکت‌های ارتودنسی (دیباندینگ)

برداشتن براکت‌های ارتودنسی (دیباندینگ)

پس از برداشتن بریس ها چگونه باید دندان ها را همراستا حفظ کرد؟

مطمئناً، برداشتن بریس ها پس از تکمیل درمان ارتودنسی لحظه هیجان انگیزی است، اما ارتودنتیست شما با گفتن اینکه نیاز دارید از بریس های ارتودنسی استفاده کنید شما را به زمین بازگردانده است، زیرا احتمال دارد که دندان ها به محل قدیمی خود بازگردند، و همه زحمات شما به باد بروند. هیچ کس نمی خواهد چنین اتفاقی بیفتد، بنابراین واقعاً مهم است طبق دستور ارتودنتیست از ریتینرها استفاده کنید.

چرا دندان ها پس از بریس ها جابجا می شوند؟

بریس ها هنگامی استفاده می شوند که برای صاف و یکدست کردن دندان ها و جابجا کردن آنها به محل مطلوب تحت درمان ارتودنسی قرار گرفته اید، و زمانی که برداشته می شوند، فیبرهای الاستیک موجود در لثه ها تلاش می کنند طی فرایندی به نام “ریلپس ارتودنتیک” دندان ها را به جایی بکشند که قبلاً بوده اند. مدتی زمان می برد تا دندان ها و لثه های شما به وضعیت جدید خود عادت کنند. فک نیز به رشد خود ادامه می دهد و این می تواند دندان ها را تشویق کند پس از آنکه به انتهای درمان خود می رسید دوباره جابجا شوند. خیلی زود پس از برداشتن بریس ها، شما بیشتر در معرض خطر بازگشت دندان ها به موقعیت اصلی خود هستید، اما به جای آن تنها به مدت چند ماه از ریتینر استفاده کنید. نگران نباشید، ریتینرها کاملاً راحت هستند. دو نوع ریتینر متحرک و ثابت وجود دارد.

در اینجا برای شما توضیح می دهیم چه انتظاری باید از یک ریتینر داشته باشید:

به احتمال زیاد ارتودنتیست بلافاصله پس از برداشتن بریس های شما از دندان های شما قالب تهیه خواهد کرد. این قالب برای ساخت ریتینر استفاده می شود. اکثر ارتودنتیست ها به شما می گویند در ابتدا ریتینر خود را به صورت تمام وقت استفاده کنید، و در نهایت به سمت استفاده از آنها تنها در طول شب بروید. ممکن است یک هفته یا بیشتر زمان ببرد تا به استفاده از ریتینرها عادت کنید، اما به زودی شما به سختی متوجه وجود آن داخل دهان خود خواهید شد.

ریتینرهای متحرک

این نوع ریتینرها شبیه یک روکش لثه نازک و شفاف هستند که به خوبی روی دندان های شما قرار می گیرند تا آنها را در جای خود نگهدارند. آنها به صورت سفارشی و با گرفتن قالب از دندان ها پس از برداشتن براکت ها از روی دندان ها ساخته می شوند. در اکثر موارد، آنها تنها در طول شب و زمانی که به رختخواب می روید استفاده می شوند، اما در مورد این موضوع ارتودنتیست شما به طور مفصل با شما گفتگو خواهد کرد.

ریتینرهای ثابت

ریتینرهای متحرک عادت ناخوشایند گم شدن را همیشه با خود به همراه دارند، به همین دلیل ممکن است شما برای آرامش ذهن خود ترجیح دهید از ریتینرهای ثابت استفاده کنید. این نوع ریتینرها از یک تکه فلز نازک ضد زنگ تشکیل شده اند که به صورت دائم به پشت دندان های جلوی شما چسبانده می شود. این نوع ریتینرها ممکن است بلافاصله پس از برداشتن براکت ها و قبل از گرفتن قالب برای ساخت ریتینرهای متحرک روی سطح داخلی دندان ها چسبانده شوند. شما خیلی زود به این نوع ریتینرها عادت خواهید کرد و هیچ کسی قادر به دیدن آنها نخواهد بود. هنگام مسواک زدن دندان های خود باید خیلی محتاط و دقیق باشید، زیرا پلاک ها می توانند زیرو اطراف این سیم نیز انباشته شوند.

از ریتینرهای خود به خوبی مراقبت کنید.

حداقل یک مرتبه در طول روز طبق دستور دندانپزشک خود، ریتینرهای خود را تمیز کنید. قطعاً شما دوست ندارید روی ریتینرهای شما باکتری انباشته شود و دوست دارید دهانتان بوی تازگی و خوب بدهد.

برخی ریتینرها می توانند به سادگی داخل سینک و با خمیر دندان معمولی و مسواک تمیز شوند. با این حال، برای برخی ریتینرهای دیگر ممکن است نیاز باشد از دهانشویه یا محلول های تمیز کننده ریتینر استفاده کنید. اگر مطمئن نیستید، از ارتودنتیست خود در مورد بهترین روش برای تمیز نگهداشتن ریتینر خود سؤال بپرسید.

نکته مهم: همیشه یک محفظه نگهداری از ریتینر با خود همراه داشته باشید. بسیاری از افراد هنگام صرف غذا به سادگی ریتینر خود را داخل یک دستمال می پیچند و آن را گوشه ای می گذارند. و به این شکل است که به طور تصادفی ریتینر آنها دور انداخته می شود! کمتر احتمال دارد یک محفظه پلاستیکی نگهداری از ریتینر با یک دستمال کاغذی استفاده شده اشتباه گرفته شود و دور انداخته شود.

ریتینرها اغلب محل تجمع مواد کثیف و چسبناکی مانند باکتری ها، پلاک، و تارتار هستند. به همین دلیل است که باید هر روز ریتینرهای خود را تمیز کنید و وقتی داخل دهان شما نیستند، آنها را در محل مناسبی نگهداری کنید.

شستشوی ریتینرها با آب خالی چندان هم بی تأثیر نیست. با این حال، شما می توانید ریتینرهای خود را در جوش شیرین سرکه، و صابون کاستیل نگهداری کنید تا بدون هیچ خطری آنها را ضد عفونی کنید.

ریتینر ارتودنسی پس از اتمام درمان ارتودنسی با ابزارهایی مانند بریس ها یا اینویزیلاین ها، دندان های شما را در جای خود نگه می دارد.

از آنجا که دندان ها مستعد جابجا شدن ارتودنتیک (بازگشت به محل قبلی خود) هستند، شما باید ریتینرها را هر روز استفاده کنید. این به حفظ عضلات شما کمک می کند تا دهان شما در موقعیت درست و مناسب باقی بماند.

برای ۹ تا ۱۲ ماه نخست، شما باید ریتینرهای خود را ۲۲ ساعت یا بیشتر در طول روز استفاده کنید. پس از آن، نیاز است ریتینرهای خود را هر شب- و ترجیحاً تمام عمر- استفاده کنید.

نحوه پاکسازی و تمیز نگهداشتن ریتینرها به نوع آنها بستگی دارد.

مراقبت از ریتینر ارتودنسی

مراقبت از ریتینر ارتودنسی

انواع ریتینر ارتودنسی

سه نوع متفاوت ریتینر وجود دارد: دو نوع آنها متحرک هستند و یک نوع دائمی است. نوع ریتینری که شما دارید باعث خواهد شد ارتودنتیست روش متفاوتی برای پاکسازی آن به شما آموزش دهد.

دو نوع ریتینر متحرک می توانند به یک شکل پاکسازی شوند:

  • ریتینرهای پلاستیکی شفاف: ریتینرهای شفاف ریتینرهای متحرکی هستند که پس از یک دوره درمان با استفاده از الاینرهای شفاف مانند اینویزیلاین Invisalign تجویز می شوند. برندهای دیگر با نام های اسیکس Essix یا ویورا Vivera نیز وجود دارند. ریتینرهای پلاستیکی شفاف کم دوام تر از دیگر انواع ریتینرها هستند و باید با دقت جابجا شوند. حتی یک ریتینر پلاستیکی که از آن به خوبی مراقبت می شود تصور می شود تنها دو سال دوام داشته باشد.
  • ریتینر هاولی: ریتینرهای هاولی نوع “کلاسیک” ریتینرها هستند که از پلاستیک، آکریلیک، و سیم های فلزی ساخته می شوند و اغلب پس از درمان با استفاده از ریتینرهای معمولی تجویز می شوند. علاوه بر این، آنها ریتینرهای متحرکی هستند که بسیار با دوام می باشند. ریتینر هاولی اگر به شکل مؤثری نگهداری شود می تواند تا ۲۰ سال نیز دوام داشته باشد.
  • ریتینرهای ثابت: ریتینرهای سیمی، ثابت، یا چسبانده شده، ریتینرهای دائمی می باشند که در صورت لزوم می توانند برای همیشه دوام داشته باشند. آنها را دندان ها چسبانده می شوند و بدون مراقبت های مناسب، بیشترین احتمال برای تشکیل پلاک های دندانی را دارد.
مراقبت از ریتینر ارتودنسی

مراقبت از ریتینر ارتودنسی

نحوه پاکسازی نگهدارنده ارتودنسی

پاکسازی ریتینر هاولی و ریتینر پلاستیکی شفاف (اسیکس)

  • وقتی از ریتینر استفاده نمی کنید، آن را درون یک محفظه از جنس فلز ضد زنگ پر از آب، جوش شیرین، و صابون کاستیل (اختیاری) نگه دارید.
  • هفته ای یک مرتبه ریتینر خود را به مدت ۱۵ دقیقه داخل آب ولرم، با سرکه سفید، و جوش شیرین غوطه ور کنید.
  • اگر متوجه تشکیل رسوب روی ریتینرهای خود شدید، آن را به درستی با استفاده از پاک کننده های آلتراسونیک تمیز کنید تا هر گونه رسوب از روی آن پاک شود. پاک کننده های آلتراسونیک ریتینرها می توانند هم ریتینرهای هاولی و هم ریتینرهای اینویزیلاین را به صورت عمقی پاکسازی و ضد عفونی کنند.
  • اگر تمیز کننده آلتراسونیک یا تمیز کننده مخصوص ریتینر ندارید باز هم لازم است کار پاکسازی آنها را انجام دهید، برای این منظور می توانید آنها را نزد دندانپزشک یا ارتودنتیست خود ببرید. آنها ابزارها و راهکارهای خاصی برای پاکسازی دقیق ریتینرها دارند.

اگر ریتینر شما پلاک های قابل مشاهده ای روی خود دارد، به آرامی آن را با یک مسواک دارای فرچه های نرم مسواک بزنید، اما از خمیر دندان استفاده نکنید. این کار نباید به صورت منظم انجام شود.

پاکسازی ریتینر ثابت ارتودنسی

  • بهداشت خوب دهانی شامل مسواک زدن، نخ دندان کشیدن، و استفاده منظم از ابزار تمیز کننده زبان را دنبال کنید.
  • برای تمیز کردن کنار سیم های ریتینر از فلاس تریدر استفاده کنید. شما با استفاده از آن می توانید نخ را از بین هر دندان عبور دهید و حتی زیر خط لثه را نیز با دقت و به طور کامل پاکسازی کنید.
مراقبت از ریتینر ارتودنسی

مراقبت از ریتینر ارتودنسی

نکاتی برای تمیز کردن ریتینر

هرگز اجازه ندهید ریتینر شما خشک شود.

اگر اجازه دهید ریتینر شما خشک شود، تارتار و بیوفیلم به راحتی به آن می چسبند. اگر ریتینر شما داخل دهان نیست، باید داخل یک مایع غوطه ور شود.

ریتینرها به گونه ای طراحی شده اند که در محیطی مرطوب نگهداری شوند، و خارج کردن آنها از داخل دهان (یک محیط مرطوب) و قرار دادن آن روی میز (یک محیط خشک) ایده وحشتناکی است که می تواند پیش از موعد موجب کهنگی ریتینر شود.

از استفاده مواد پاک کننده پروتزهای مصنوعی دندانی خودداری کنید.

پاک کننده های پروتزهای مصنوعی نباید برای تمیز کردن ریتینرهای شما استفاده شوند. این مواد تمیز کننده حاوی پرسولفات هستند، نوعی مادی آلرژی زا که موجب تحریک پوست حساس داخل دهان می شود.

در سال ۲۰۰۸، سازمان غذا و دارو یک هشدار در مورد استفاده از محلول های تمیز کننده حاوی پرسولفات منتشر کرد. آنها توصیه کردند که افراد استفاده کننده از آنها ریتینرها و پروتزهای مصنوعی خود را قبل از قرار دادن داخل دهان با دقت آبکشی کنند.

اما پرسولفات می توانند به درون منافذ ریتینرها نفوذ کند، و باعث شود شستشوی کامل آنها تقریباً غیر ممکن شود. شاید به همین دلیل هم هست که سازمان غذا و دارو نیز توصیه کرده است که افراد استفاده کننده به فکر جایگزین های فاقد پرسولفات باشند.

از دهانشویه های حاوی الکل پرهیز کنید

دهانشویه هایی که برای پاکسازی یا غوطه ور کردن ریتینرها استفاده می شوند ممکن است حاوی الکل و یا سدیم لوریل سولفات باشند، که هر دو مواد نگهدارنده ای هستند که موجب خشک شدن ریتینر شما می شوند. بنابراین از دهانشویه ها برای پاکسازی ریتینرها استفاده نکنید.

ریتینر را در معرص گرما و حرارت قرار ندهید

دمای بالا با پیچش ریتینرها می تواند موجب تخریب آنها شود. هنگام تمیز کردن ریتینر خود، از موارد زیر استفاده نکنید:

  • آب داغ (یا آب جوش)
  • ماشین ظرفشویی
  • مایع ظرفشویی
  • مایکرویو
  • قرار دادن آن داخل داشبور یا روی آن

ریتینر خود را بیشتر از ۱۵ تا ۲۰ دقیقه داخل محلول های تمیز کننده شیمیایی غوطه ور نکنید.

اگر شما استفاده از تمیز کننده های پروتزهای مصنوعی، قرص های تمیز کننده ریتینرها، یا دهانشویه ها را انتخاب می کنید، ریتینرهای خود را بیشتر از ۱۵ تا ۲۰ دقیقه داخل آنها قرار ندهید. مواد شیمیایی سوزاننده می توانند مواد را فرسوده و موجب تجزیه سریع تر آنها شوند.

ریتینر خود را مسواک نزنید.

متأسفانه، استفاده از مسواک روی ریتینرهای شما (با یا بدون محصولات تمیز کننده) در واقع به سطح ریتینر نفوذ می کند و ممکن است خیلی زودتر از موعد باعث کهنگی آن شود.

حتی از مسواک های دارای فرچه های خیلی نرم هم به طور منظم روی ریتینرهای خود استفاده نکنید.

در برخی موارد نادر، در صورتی که شاهد انباشته شدن پلاک های قابل مشاهده روی ریتینرهای خود بودید، ممکن است لازم باشد ریتینر خود را مسواک بزنید. با این حال، در صورتی که این رسوب با یک مرتبه مسواک زدن تمیز نشدند، با ارتودنتیست خود صحبت کنید.

محفظه نگهداری از ریتینرهای خود را تمیز نگهدارید.

محفظه نگهداری از ریتینر نیز اگر به درستی پاکسازی نشود، می تواند به منشاء آلودگی تبدیل شود. شما باید هر بار که ریتینر را داخل دهان قرار می دهید محفظه نگهداری از آن را نیز پاکسازی کنید.

برای تمیز کردن محفظه نگهداری از ریتینر باید مراحل زیر را انجام دهید:

  • به مدت ۳ تا ۵ ثانیه آب داغ را روی آن باز نگهدارید.
  • به مدت ۲۰ ثانیه آن را با صابون شستشوی ظروف، و با استفاده از یک اسفنج یا فرچه مناسب برای مواد محفظه های ریتینرها بشویید.
  • آن را با یک دستمال تمیز خشک کنید (اجازه ندهید روی میز بماند تا خشک شود).

شما می توانید محفظه های نگهداری از ریتینرها که از جنس فلز ضد زنگ هستند را در ماشین ظرفشویی بشویید زیرا قدرت از بین بردن باکتری آنها بیشتر است.

تمیز کردن ریتینر با جوش شیرین

جوش شیرین ماده ای بی خطر و مؤثر برای پاکسازی ریتینر است. جوش شیرین دارای خاصیت آنتی باکتریال خاص برای میکرو ارگانیسم های دهان است، به این معنا که به صورت ویژه برای از بین بردن باکتری های مضری مفید است که داخل دهان یافت می شوند.

جوش شیرین ممکن است به پیشگیری از بروز بوی بد دهان که با آلوده بودن ریتینر همراه است کمک کند. حتی برای مبارزه با بوی بد دهان و قلیایی نگهداشتن بیشتر pH دهان مفید است.

اگر شما ریتینر ثابت دارید، استفاده از خمیر دندان با جوش شیرین می تواند به پیشگیری از تشکیل رسوبات مضر روی سیم ها کمک کند.

برای تمیز کردن ریتینر خود با جوش شیرین مراحل زیر را انجام دهید:

  • در یک ظرف تمیز، خشک از جنس فلز ضد زنگ، ۲ قاشق غذا خوری جوش شیرین را در سه چهارم فنجان آب گرم حل کنید.
  • زمانی که از ریتینر خود استفاده نمی کنید آن را در این محلول نگهدارید.
  • وقتی برای استفاده از ریتینر آماده بودید، آن را با آب سرد یا ولرم شستشو دهید.

نحوه پاکسازی ریتینر با صابون کاستیل

صابون کاستیل می تواند گزینه جایگزین فوق العاده ای برای قرص های پاکسازی یا دیگر ابزارهای تمیز کننده ای باشد که برای ریتینر شما بسیار خشن هستند. استفاده از صابون کاستیل برای پاکسازی ریتینرها کمک می کند ریتینر شما بوی “تمیزی” و “تازگی” به خود بگیرد.

یک صابون کاستیل بدون روغن های اساسی خریداری کنید، که ممکن است به مقدار زیادی آنتی باکتریال باشد، اما اگر به خوبی از روی ریتینر شسته نشود می تواند موجب به هم ریختن میکروبیوم دهانی شما شود.

برای پاکسازی ریتینر خود با صابون کاستیل مراحل زیر را انجام دهید:

  • در یک ظرف تمیز و خشک از جنس فلز ضد زنگ سه چهارم فنجان آب گرم را با ۲ قاشق غذا خوری جوش شیرین مخلوط کنید.
  • یک تا دو پیمانه صابون کاستیل غیر معطر به آن بیفزایید.
  • به آرامی آنها را با یکدیگر ترکیب کنید تا جوش شیرین حل شود و ریتینر خود را داخل آن قرار دهید.
  • هرگاه قصد استفاده از ریتینر را داشتید، آن را به طور کامل با آب ولرم شستشو دهید.

تمیز کردن ریتینر با سرکه و جوش شیرین

سرکه سفید یک ماده پاک کننده بی خطر برای ریتینرهای شما است. سرکه می تواند باکتری ها و قارچ ها را از سطح ریتینر شما پاکسازی کند.

برای تمیز کردن ریتینر با سرکه:

  • به نسبت برابر آب ولرم و سرکه سفید را درون یک ظرف فلزی ضد زنگ تمیز با یکدیگر مخلوط کنید.
  • ۲ قاشق غذا خوری جوش شیرین را به این ترکیب اضافه کنید و در آن حل کنید.
  • ریتینر خود را به مدت ۱۵ دقیقه در این ترکیب قرار دهید.
  • ریتینر خود را از داخل ضرف بردارید و خیلی دقیق با آب ولرم یا سرد شستشو دهید.

پروتزهای مصنوعی دندانی و ریتینرها عموماً به یک شکل تمیز می شوند. تمیز کردن پروتزهای مصنوعی با سرکه سفید می تواند به پیشگیری از بروز دنچر استوماتیت کمک کند، که با قارچ کاندیدیای داخل دهان همراه است.

از این روش ها برای تمیز کردن ریتینر استفاده نکنید!

از استفاده این روش ها برای تمیز کردن ریتینر خود اجتناب کنید زیرا می توانند به ریتینر یا سلامت دهان شما آسیب وارد کنند:

  • هیدروژن پراکسید: پراکسید موجب بروز واکنش های رادیکال آزاد می شود، به همین دلیل یک ماده آنتی باکتریال قوی می باشد. با این حال، استفاده از آن داخل دهان را توصیه نمی کنیم زیرا می تواند به میکروبیوم داخل دهان شما آسیب بزند.
  • مسواک: حتی مسواک های دارای فرچه های نرم نیز ممکن است روی ریتینرهای شما خراش بیندازند. این خراش ها می توانند محل مناسبی برای پنهان شدن باکتری ها باشند.
  • خمیر دندان: بسیاری از خمیر دندان ها به گونه ای طراحی شده اند که ساینده هستند، که می تواند باعث بروز مشکلی مشابه استفاده از مسواک ها شوند. استفاده از خمیر دندان برای تمیز کردن ریتینر ممکن است موجب خراشیدن شدن آن شود و به محلی برای زندگی باکتری ها تبدیل شوند.
  • ماشین ظرفشویی، آب جوش، یا دیگر منابع گرما: گرما می تواند موجب تغییر شکل ریتینرهای شما شود. همیشه از آب ولرم استفاده کنید و هرگز آب جوش یا آب داغ استفاده نکنید.
  • دهانشویه ها: الکل و SLS موجود در اکثر دهانشویه ها می توانند موجب خشک شدن مواد و کهنه شدن سریع تر آنها شوند.
  • تمیز کننده های پرسولفات: قرص ها یا محلول های تمیز کننده ای که حاوی پرسولفات هستند، و معمولاً برای پروتزهای مصنوعی بازاریابی می شوند، می توانند موجب بروز حساسیت در بافت های حساسی دهان شوند.
  • نور ضد عفونی کننده فرا بنفش: نور UV می تواند به آکریلیک آسیب وارد کند، و در سطح مولکولی موجب تخریب آن شود.

سفید کننده ها، الکل، و دیگر مواد شیمیایی خشن: مواد سوزاننده یا مواد خشک کننده موجب تخریب ریتینر شما خواهند شد.

تانگ تراست یا بایت معکوس چیست؟

تانگ تراست زمانی ظاهر می شود که زبان داخل دهان فشار زیادی رو به جلو وارد می کند، و منجر به بروز شرایط ارتودنتیک غیر عادی به نام “اپن بایت” می شود.

این وضعیت بیشتر در کودکان شایع است. اینمشکل علل مختلفی می تواند داشته باشد، از جمله:

  • عادت بلع غلط
  • آلرژی ها
  • داشتن گره زبانی

تانگ تراست در کودکان

در کودکانی که از سینه مادر یا با شیشه شیر تغذیه می شوند، تانگ تراست طبیعی است. با بزرگتر شدن کودک، الگوی بلع و گفتار او نیز به طور طبیعی تغییر می کند.

با این حال، برخی از انواع سری های شیشه شیرها – و نیز استفاده طولانی مدت از بطری- می تواند منجر به تانگ تراست غیر عادی شود که تا پس از دوران نوزادی و اوایل دورات کودکی ادامه پیدا می کند.

علل احتمالی متعدد دیگری برای تانگ تراست وجود دارند که در نوزادی آغاز می شوند. برخی از این علل عبارتند از:

  • عادات مکیدن طولانی مدت که حرکات زبان را تحت تأثیر قرار می دهد، مانند مکیدن انگشت، شست، یا زبان.
  • آلرژی های همراه با تورم مزمن لوزه ها یا آدنوئیدها.
  • گره زبانی، که در آن یک دسته بافت زیر زبان محکم یا کوتاه است.
  • الگوی بلع که تحت عنوان بلع معکوس شناخته می شود.

در کودکان، تانگ تراست زمانی مشهود است که حرکات رو به جلوی زبان در طول بلعیدن و حرف زدن خیلی زیاد هستند. اغلب، زبان داخل دهان تمایل رو به جلو دارد. گاهی اوقات، زبان به سمت عقب دهان فشار وارد می کند.

تانگ تراست تعدادی علائم مشهود دارد که در کودکانی ظاهر می شوند که این الگو در آنها شکل گرفته است. این علائم عبارتند از:

  • زبان بین دندان ها قابل مشاهده است. نوک زبان از بین دندان ها بیرون است، خواه کودک در حال حرف زدن باشد، در حال بلع باشد، یا در حال حرف زدن باشد.
  • تنفس از راه دهان.
  • ناتوانی در کامل بستن لب ها. این می تواند به علت ناهنجاری های ساختاری یا عادت باشد.
  • اپن بایت. اپن بایت زمانی اتفاق می افتد که دندان های جلو هنگامی که دهان بسته است با یکدیگر تماس پیدا نمی کنند.
  • غذا خوردن آهسته، سریع، یا نامرتب.
  • مشکلات گفتاری. نوک زبانی ادا کردن حروف “س” و “ز” شایع است.
تانگ تراست در کودکان و افراد بزرگسال

تانگ تراست در کودکان و افراد بزرگسال

تانگ تراست در افراد بزرگسال

افراد ممکن است در نتیجه عدم درمان عادات یا مشکلات دوران کودکی، تانگ تراست را تا دوران بزرگسالی نیز با خود داشته باشند.

اگر شما فرد بزرگسالی با مشکل تانگ تراست هستید، ممکن است مشکل شما در نتیجه وجود آلرژی های مزمن، یا تورم لوزه ها یا زبان سوم بروز پیدا کرده باشد. استرس نیز ممکن است نقش داشته باشد.

گزارش هایی وجود دارد مبنی بر اینکه تانگ تراست در آینده در طول زندگی بوجود آمده است، اما چندان شایع نیست.

علائم و نشانه های تانگ تراست در افراد بزرگسال شبیه این علائم در کودکان هستند. برخی علائم و نشانه ها، مانند غذا خوردن نامرتب، بعید است ظاهر شوند. ممکن است افراد در طول خواب زبان خود را رو به جلو فشار دهند.

علاوه بر علائمی که در بالا فهرست شدند، فرد بزرگسالی که تانگ تراست دارد، احتمالاً به دلیل ناتوانی در بستن دهان خود و نداشتن بلع عادی، ساختار و ظاهر چهره او دراز و کشیده شده است.

ممکن است زبان او بزرگتر از حد معمول شده باشد. علاوه بر این، اپن بایتی که در نتیجه تانگ تراست بروز پیدا می کند می تواند هنگام غذا خوردن مشکل ایجاد کند. اگر دندان های جلو به درستی روی یکدیگر قرار نگیرند، گاز زدن برخی غذاهای خاص می تواند ناراحت کننده باشد.

علاوه بر این، فرد ممکن است نتواند برخی خوراکی ها را با دندان های جلوی خود گاز بزند، مانند کاهو، یا گوشت. در عوض، ممکن است غذا از فاصله بین دندان ها بیرون بریزد.

تانگ تراست چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشکان با تخصص های مختلف می توانند تانگ تراست را تشخیص دهند، از جمله:

  • پزشک عمومی
  • پزشک کودکان
  • آسیب شناسان زبان گفتاری
  • دندانپزشکان
  • ارتودنتیست ها

شما یا پزشک کودکتان می توانید نحوه حرف زدن یا بلعیدن کودک را مشاهده کنید.

برخی پزشکان ممکن است الگوی بلع را با نگه داشتن لب پایین بررسی کنند تا ببینند کودک شما عمل بلع را چگونه انجام می دهد. مخصوصاً پزشک شما می خواهد ببیند زبان هنگام بلع کجا قرار می گیرد.

در یک معاینه کامل تانگ تراست، ممکن است دیگر متخصصان دیگری نیز دخیل باشند.

برای مثال، ممکن است تشخیص اولیه توسط پزشک عمومی انجام شود. اما پس از آن، ممکن است لازم باشد متخصص آسیب شناسی زبان گفتاری، ارتودنتیست، متخصص گوش و حلق و بینی، و متخصص گوارش نیز ارزیابی هایی را انجام دهند.

آیا تانگ تراست می تواند منجر به بروز مشکلات دیگر شود؟

در صورتی که تانگ تراست درمان نشود، می تواند باعث بد شکلی دندان ها شود.

وقتی زبان به پشت دندان ها فشار وارد می کند، این فشار می تواند باعث شود دندان های جلو رو به بیرون حرکت کنند. این منجر به ایجاد فاصله بین دندان ها یا اپن بایت بین دندان های وسطی فک های بالا و پایین می شود.

اگر تانگ تراست درمان نشده باقی بماند می تواند باعث بروز آسیب های دراز مدت به گفتار شود، مانند نوک زبانی ادا کردن برخی حروف خاص. علاوه بر این، باعث می شود شکل صورت شما کشیده تر به نظر برسد و زبان شما از بین دندان ها بیرون بزند.

تانگ تراست در کودکان و افراد بزرگسال

تانگ تراست در کودکان و افراد بزرگسال

تانگ تراست چگونه درمان می شود؟

درمان تانگ تراست به نظر می رسد برای کودکان و افراد بزرگسال شبیه یکدیگر باشد.

تنها استثناء استفادخ از نوعی ابزار ارتودنسی به نام “قفس زبان” tongue crib روی سقف دهان کودک است. این ابزار اپن بایت را اصلاح می کند. در برخی موارد، افراد بزرگسال نیز تحت درمان ارتودنسی قرار می گیرند.

به طور کلی، ابزارهای ارتودنسی می توانند درمان خوبی ارائه دهند. با دندانپزشک و ارتودنتیست کودک خود مشورت کنید تا بهترین روش درمان را بیابید.

گاهی اوقات درمان پیشنهادی میولوژی دهانی است. این یک روش درمان مداوم رایج است که جای لب ها، فک، و زبان را اصلاح می کند.

این درمان به عادات بلع نیز می پردازد. اصلاحاتی که بدون درمان مداوم برای اپن بایت صورت می گیرند، مشاهده شده است که به مرور زمان خودشان را نیز معکوس کنند.

پزشک شما ممکن است پرداختن به درمان مشکلات بینی، آلرژی ها، یا مشکلات تنفسی که ممکن است در تانگ تراست شما یا کودک شما نقش داشته باشد را توصیه کند. مشکلات تنفسی باید برای درمان بلع برطرف شوند تا موفقیت آمیز باشند.

علاوه بر درمان بلع، ممکن است گفتار درمانی نیز لازم باشد تا هر گونه مشکلاتی که در نتیجه تانگ تراست بوجود آمده اند اصلاح شوند.

تانگ تراست با دنبال کردن مداوم توصیه های درمانی هفتگی، ممکن است به مرور زمان درمان شوند.

اگر شما یا فرزندتان بیماری زمینه ای دارید که به تانگ تراست ارتباط داشته باشد یا موجب بروز آن شده باشد، برای آن بیماری های خاص نیز درمان دریافت خواهید کرد.

تانگ تراست یک شرایط کاملاً قابل درمان است. بهبودی کامل در صورتی می تواند حاصل شود که به دنبال درمان درست و مناسب باشید.

بسیاری از افراد از بریس ها و براکت های ارتودنسی برای صاف و یکدست کردن و اصلاح دندان های خود استفاده می کنند. گرچه آنها به اصلاحات دندانی کمک می کنند، آنها می توانند تأثیرات منفی نیز داشته باشند. برای مثال، هر بار که بریس ها سفت می شوند، احتمالاً بیمار درد زیادی احساس خواهد کرد. بعلاوه، بزرگ ترین مسئله بوجود آمدن زخم های دهانی است که در نتیجه مسائل بهداشتی بروز پیدا می کند.

زخم ها می توانند در نتیجه ساییده شدن بریس ها داخل دهان بوجود بیایند. این زخم ها می توانند دردناک باشند، اما راه هایی وجود دارند که با آنها می توانید زخم های داخل دهان را کنترل کنید یا از بروز آنها جلوگیری کنید. در این مقاله راجع به این زخم ها برای شما توضیحات بیشتری ارائه خواهیم داد.

علائم و نشانه های زخم دهانی

  • زخم های دهانی معمولاً متورم و گرد هستند و می توانند به رنگ های قرمز، خاکستری، زرد، یا سفید باشند. رنگ هایی وجود دارند که نشان دهنده عفونت هستند؛ در صورت امکان وجود عفونت، زمان خوبی است با ارتودنتیست تماس بگیرید. به جای آن، می توانید از دیگر راهکارهای خانگی برای درمان زخم های خانگی استفاده کنید.
زخم های دهانی درمان ارتودنسی

زخم های دهانی درمان ارتودنسی

موم ارتودنسی چیست؟

برندهای مختلف موم ارتودنسی وجود دارند که کمپانی های مختلفی آنها را تولید کرده اند؛ این محصولات برای پیشگیری از ساییده شدن براکت های ارتودنسی به بخش های داخلی دهان استفاده می شوند. موم برای پیشگیری از تشکیل زخم های دهانی ایده آل هستند، اما می توانند برای پیشگیری از بدتر شدن آنها نیز استفاده شوند. انواع مختلف موم های ارتودنسی وجود دارند، اما برخی تولید کنندگان برای کاهش سوزش زخم ها به موم های خود ویتامین E و آلوئه ورا نیز اضافه می کنند.

ضد عفونی کردن زخم دهانی

  • باکتری ها راهی برای ایجاد زخم ها و عفونی کردن آنها برای دردناک تر شدن آنها دارند. روش های مختلفی برای ضد عفونی کردن زخم های دهانی وجود دارد که عبارت است از شستشوی دهان با آب ولرم و نمک. گرچه این مخلوط برای دندان ها سخت است، اما به خشک کردن باکتری ها در موارد وخیم کمک می کند.
  • به خاطر داشته باشید که بعد از شستشو آب داخل دهان خود را تف کنید. روش های دیگر ضد عفونی کردن زخم ها عبارت است از استفاده از دهانشویه هایی که توسط کمپانی های مختلفی تولید شده اند. در موارد وخیم، هیدروژن پراکسید استفاده می شود، اگرچه دردناک تر از مواردی است که در بالا ذکر شدند.

با داشتن زخم دهانی چگونه می توان مسواک زد؟

وقتی به طور منظم و طبق یک برنامه مشخص مسواک می زنید، ایجاد زخم های دهانی دشوار است. در مورد زخم ها، پاکسازی دندان ها این اطمینان را بوجود خواهد آورد که باکتری موجب عفونی شدن آنها نمی شود. پاکسازی طبق برنامه مشخص و نه تنها روزی یک مرتبه مهم است. مطمئن شوید که روزی یک مرتبه دهان خود را به طور کامل تمیز می کنید؛ مطالب آموزشی زیادی می توانید پیدا کنید در مورد چگونگی پاکسازی دهان در طول مدتی که از ابزارهای ارتودنسی استفاده می کنید.

زخم های دهانی درمان ارتودنسی

زخم های دهانی درمان ارتودنسی

راهکار های درمان زخم داخل دهان

  • یک بسته چای کیسه ای در یک فنجان آب گرم غوطه ور کنید و آن را مستقیماً روی قسمت زخم داخل دهان قرار دهید. چای کیسه ای التهاب را از بین می برد، و دارای خاصیت ضد عفونی کنندگی نیز هست. علاوه بر این، شما می توانید زخم خود را تمیز نگه دارید و درد آن را نیز کاهش دهید.
  • از یک کاور سیلیکونی استفاده کنید. این کاورها دقیقاً مانند موم ارتودنسی عمل می کنند. این کاورها از تماس لب ها، داخل گونه ها، و براکت ها جلوگیری می کنند. از آنجا که سیلیکون مانند موم شکسته نمی شود، به این معنا است که این راهکار دائمی خواهد بود. در مقابل، کاورهای سیلیکونی قبل از آنکه استفاده شوند باید براکت ها خشک شوند، بنابراین ممکن است کمتر راحت باشند.
  • آبرسانی به بدن. خشک شدن دهان باعث می شود ساییدگی داخل گونه ها حتی بدتر نیز شود، و براکت ها کمتر لغزنده خواهند بود. اگر از نوشیدن آب خودداری کنید، بزاق کمتری تولید خواهید کرد. وقتی به طور منظم آب می نوشید، بزاق بیشتری تولید می کنید، که خاصیت آنتی باکتریال آن به پیشگیری از تشکیل زخم های دهانی کمک می کند.
  • مسکن های OTC. اکثر مسکن هایی که بدون نسخه در داروخانه ها به فروش می رسند و در اکثر منازل یافت می شوند نیز می توانند برای کاهش دردهای ناشی از زخم های دهانی مؤثر باشند. آسپرین، استامینوفن، و ایبوپروفن برخی از رایج ترین مسکن ها هستند. علت تأثیرات ضد التهابی آنها است؛ آنها می توانند کمک کنند زخم ها سریع تر بهبود پیدا کنند.
زخم های دهانی درمان ارتودنسی

زخم های دهانی درمان ارتودنسی

غذاهایی که باید از خوردن آنها اجتناب کرد

زخم ها می توانند با غذاهای پر ادویه و غذاهای اسیدی تحریک شوند. شما باید تا حد امکان از خوردن این نوع غذاها خودداری کنید. علاوه بر این، نوشیدنی های گازدار مانند نوشابه ها نیز باعث تحریک زخم های دهانی شما می شوند. در صورت ابتلا به زخم های دهانی باید غذاهای ملایم تری مانند ماست مصرف کنید؛ بلع آنها راحت تر است، و موجب تحریک زخم ها نیز نمی شوند. ماست دارای خاصیت پروبیوتیک است و به بدن در مبارزه با هر گونه عفونتی که با باکتری زخم بوجود می آید کمک می کند.

علاوه بر این، باید از غذاهای سفت که می توانند به براکت ها و سیم های کمانی آسیب برسانند پرهیز نمایید. علاوه بر این، از خوردن غذاهای مشکل آفرین مانند گوجه خودداری نمایید. غذاهای اسیدی نه تنها موجب پوسیدگی دندان ها می شوند، بلکه می توانند موجب تحریک بیشتر زخم ها نیز شوند.

زخم های دهانی درمان ارتودنسی

زخم های دهانی درمان ارتودنسی

دیگر راهکارهای درمان زخم های دهانی

  • غیر از سایش براکت ها به لثه ها، حوادث و دیگر آسیب هایی که به بافت ها آسیب می رسانند نیز می توانند درمان شوند. برای افزودن به درمان های زخم ها، کاهش استرس نیز راهی است که می توانید از آن برای کاهش درد استفاده کنید. می توانید یوگا و ورزش انجام دهید، دارو درمانی را امتحان کنید و نفس عمیق بکشید. می توانید زمان بگذارید تا منبع استرس را کشف کنید.
  • راه های متعدد زیادی وجود دارند که با کمک آنها می توانید زخم های دهانی را درمان کنید. برای راهنمایی های بیشتر باید با ارتودنتیست خود مشورت کنید.

برداشتن براکت های ارتودنسی از روی دندان ها مرحله ای بسیار شگفت انگیز در طول درمان ارتودنسی است. اگر شما هم مانند همه افراد دیگری که از بریس ها استفاده می کنند منتظر لحظه ای هستید که ارتودنتیست براکت ها را از روی دندان های شما بر می دارد و لبخند زیبا و دندان های صاف و یکدست خود را درون آینه می بینید.

بعد از ماه ها انتظار و کار کردن برای صاف کردن دندان های سفید و درخشان خود با بریس ها، ممکن است متوجه شوید که دندان های شما در اطراف قسمت هایی که براکت ها وجود داشته اند مقداری تغییر رنگ پیدا کرده اند. این برای بیماران کاملاً طبیعی است که بخواهند دندان های صاف و جدید آنها سفید و براق شوند.

خوشبختانه، درک اینکه دندان ها با بریس ها چگونه زرد می شوند می تواند به شما کمک کند از تجربه کردن این مشکلات زیبایی بپرهیزید. در حالی که زرد شدن دندان ها در طول درمان ارتودنسی با بریس ها در حقیقت قابل اجتناب است، اما اگر در طول در طول درمان ارتودنسی هر گونه لکه ای روی دندان ها ایجاد شد، با درمان سفید کردن تخصصی دندان ها می توانید لبخند خود را مجدداً سفید و درخشان کنید.

چرا دندان ها با بریس ها زرد می شوند؟

لک شدن دندان ها پس از بریس ها در بین بیماران نوجوانان و افراد بزرگسالی که از بریس ها استفاده می کنند یک نگرانی شایع است. مراقبت از بریس ها مهم است، تا نه تنها روند درمان صاف شدن دندان ها بلکه سلامت عمومی دهان شما حفظ شود. اگر می خواهید پس از درمان ارتودنسی سفیدی دندان های خود را حفظ کنید، باید علل اصلی لبخند بد رنگ خود را بدانید. خود بریس ها مستقیماً موجب بد رنگ شدن دندان ها نمی شوند. پلاک و تارتار، بد مسواک زدن، و خوردن برخی غذاهای خاص همگی در لک شدن دندان ها نقش دارند و پس از برداشتن براکت ها لازم است دندان ها سفید شوند.

سفید کردن دندان ها بعد از درمان ارتودنسی

سفید کردن دندان ها بعد از درمان ارتودنسی

پلاک و تارتار دندان

دندان ها معمولاً در نتیجه تجمع پلاک درون حفره ها و شیارهای دندان لک می شوند. پلاک یک فیلم چسبناک فاقد رنگ متشکل از باکتری هایی است که در نتیجه خوردن و نوشیدن روی دندان ها شروع به شکل گیری می کنند. این پلاک با قندها ترکیب می شود و اسیدهای تولید می کند که موجب از بین رفتن مواد معدنی از روی سطح دندان ها می شود. زدودن مواد معدنی از سطح دندان ها باعث می شود نحوه بازتابش نور توسط سطح دندان ها تغییر کند. این به طور بالقوه منجر به بروز لکه های سفید زشتی روی دندان ها می شود.

علاوه بر این، پلاک ها در طول دوره ای که از بریس ها استفاده می شود، خطر بیماری لثه و پوسیدگی دندان ها را نیز افزایش می دهند. پلاک می تواند سفت شود و به تارتار تبدیل شود، رسوب پوسته ای که اگر با مسواک زدوده نشود می تواند درست ظرف ۲۴ ساعت شکل بگیرد. تارتار به راحتی موجب ایجاد لکه های زرد و قهوه ای روی دندان ها می شود، و حتی می تواند زدودن پلاک هایی که به تازگی شکل گرفته اند را دشوار سازد. وقتی تارتار گسترش پیدا می کند، تنها درمان های تخصصی دندانپزشکی قادر به زدودن آنها خواهند بود.

سفید کردن دندان ها بعد از درمان ارتودنسی

سفید کردن دندان ها بعد از درمان ارتودنسی

بریس ها چه تأثیری روی بهداشت دهان دارند؟

بهداشت دهان و دندان یکی از مهم ترین روش های پیشگیرانه در برابر پلاک و تارتار است، علل اصلی تغییر رنگ دندان ها. بیمارانی که بریس استفاده می کنند همیشه باید پس از هر وعده مسواک بزنند و دهان خود را آب بکشند، و حداقل روزی دو مرتبه نخ دندان بکشند.

گرچه بریس ها می توانند باعث شوند کارهای اصلی پاکسازی دندان ها دشوار شوند، اما مهم است کارهای بهداشتی دهان با دقت و به طور منظم انجام شوند. وقتی سعی می کنید دندان های خود را مسواک بزنید، براکت ها و سیم های بریس ها می توانند سر راه باشند و نخ دندان کشیدن مؤثر نیاز به زمان و مهارت دارد. مسواک زدن و نخ دندان کشیدن ناکافی می تواند باعث شود باقی مانده های غذا و مایعات روی دندان ها باقی بمانند. این موجب افزایش احتمال به جا ماندن پلاک ها و باکتری های مضری می شود که می توانند موجب بروز بیماری لثه و پوسیدگی دندان شوند.

اگر شما بریس دارید و متوجه شدید تمیز نگهداشتن دندان ها برای شما چالش برانگیز است، باید برنامه ریزی کنید تا برای پاکسازی های تخصصی به دندانپزشک خود مراجعه کنید. پاکسازی های تخصصی دندانی در طول درمان ارتودنسی به زدودن پلاک هایی کمک خواهند کرد که موجب لک شدن دندان ها می شوند. ابزارها و تکنیک هایی که استفاده می شوند به دندانپزشک اجازه می دهند تا بخش های بین دندان ها و براکت ها، و سیم کمانی را تمیز کند که دسترسی به آنها دشوار است و بیمار نمی تواند با مسواک یا نخ دندان آنها را تمیز کند. صرف نظر از پاکسازی های دندانی می تواند باعث شود پس از برداشته شدن بریس ها دندان ها زرد یا لک دار به نظر برسند.

سفید کردن دندان ها بعد از درمان ارتودنسی

سفید کردن دندان ها بعد از درمان ارتودنسی

غذاهایی که موجب زرد شدن دندان ها می شوند

اگر می خواهید لبخندی سفید و درخشان داشته باشید، مراقب رژیم غذایی خود باشید. برخی غذاها و نوشیدنی ها می توانند موجب لک شدن دندان ها شوند، و در نهایت منجر به تغییر رنگ دندان ها شوند. قهوه، چای، نوشابه، آبمیوه های تیره، پاستیل، و حتی سس سویا می توانند موجب لک شدن دندان ها شوند. غذاهای شیرین، اسیدی، و نشاسته ای می توانند باعث شوند رشد باکتری ها افزایش پیدا کند و روند از بین رفتن مواد معدنی مینای دندان ها اتفاق بیفتد. حتی غذاهایی مانند ترشی، قره قاط، فراورده های گوجه فرنگی، و الکل نیز می توانند موجب از بین رفتن مواد معدنی مینای دندان ها و ایجاد لک شوند.

سفید کردن دندان ها پس از برداشتن بریس ها

دندان هایی که لک شده اند می توانند باعث شوند بیماران نوجوان و بزرگسال حتی پس از اتمام درمان ارتودنسی و صاف و یکدست کردن دندان های خود، با لبخند زدن احساس نا امنی کنند. روی هم رفته، شما روند استفاده از براکت های ارتودنسی را به اتمام رسانده اید، چگونه می توانید دندان های سفیدتری داشته باشید تا صاحب لبخندی زیبا شوید؟ این همان جایی است که سفید کردن تخصصی دندان ها برای کمک به احیاء رنگ اصلی دندان ها و از بین بردن لکه های آنها به میان می آید تا لبخندی روشن، درخشان و سفید خلق شود.

همواره توصیه می شود به جای سفید کردن دندان ها قبل از قرار گرفتن براکت ها روی دندان ها، این کار را پس از اتمام درمان ارتودنسی انجام دهید. سفید کردن دندان ها قبل استفاده از بریس ها می تواند باعث شود روی سطح دندان ها و جای براکت ها و سیم ارتودنسی و نیز در اثر جابجا شدن دندان ها سایه رنگی روی دندان ها باقی بماند. یکی از شایع ترین دلایلی که بیماران در پی استفاده از بریس ها هستند اصلاح کجی دندان ها است. دندان های کج اغلب روی یکدیگر همپوشانی دارند، که به این معناست که اگر قبل استفاده از بریس ها سفید کردن دندان ها را انجام دهید ماده سفید کننده نمی تواند به برخی مناطق دندان ها برسد. با جابجا شدن دندان ها در طول درمان ارتودنسی، این امر موجب ایجاد یک طیف سایه ناهموار در لبخند شما می شود.

ارتودنتیست ها اغلب به بیماران خود توصیه می کنند برای سفید کردن دندان ها پس از برداشته شدن بریس ها حدود ۶ ماه دست نگهدارند. دو دلیل برای این توصیه وجود دارد: حساسیت دندان ها و بزاق.

استفاده از بریس ها باعث می شود دندان ها برای مدت زمانی کوتاه احساس ضعف داشته باشند، بنابراین اگر به خودتان زمان بدهید تا تطبیق پیدا کنید، باعث خواهد شد سفید کردن دندان ها در حد امکان مؤثر و راحت شود. در بسیاری موارد، بزاق بیمار برای کاهش شدت تغییر رنگ دندان ها و تفاوت سایه رنگ ها پس از برداشتن براکت ها کافی خواهد بود. با این حال، اگر شش ماه گذشته باشد دندان ها هنوز بد رنگ به نظر برسند، ممکن است سفید کردن دندان ها پس از بریس ها برای خلق لبخندی سفیدتر و با ظاهری سالم تر لازم و ضروری باشد.

برای بهبود مطلوب زیبایی و سلامت دهان، سفید کردن دندان ها همیشه باید تحت نظر و توسط یک دندانپزشک انجام شود. سفید کردن تخصصی دندان ها نه تنها تأثیر گذارتر از درمان های خانگی است، بلکه بی خطرتر نیز هست. متخصصان دندانپزشکی می توانند بخش هایی از مینای دندان ها که دچار دمینرالیزیشن شده اند، بیماری لثه ها، یا پوسیدگی دندان ها که با بریس ها پنهان شده اند را تشخیص دهند.

سفید کردن دندان ها بعد از درمان ارتودنسی

سفید کردن دندان ها بعد از درمان ارتودنسی

روش های سفید کردن دندان ها پس از برداشتن بریس ها

اکنون اجازه دهید به معرفی برخی گزینه ها برای سفید کردن دندان ها بپردازیم:

محصولات سفید کننده ای که نیاز به نسخه دندانپزشک ندارند

این محصولات شامل استریپ های سفید کننده، خمیر دندان های سفید کننده، و مدادهای سفید کننده هستند. گرچه این گزینه ها بی خطر هستند، و عموماً در اکثر داروخانه ها و سوپر مارکت ها به صورت OTC به فروش می رسند، یکی از مهم ترین نقاط ضعف های آنها این است که به خاطر غلظت شیمیایی کمتر آنها، مدت زمان خیلی طولانی تری طول خواهد کشید قبل از آنکه متوجه تأثیر سفید کنندگی آنها شوید.

تری های سفید کننده خانگی

تری های خانگی سفید کننده دهان شامل یک تری هستند که به صورت سفارشی ساخته می شوند تا متناسب با شکل منحصر بفرد دندان های هر بیمار باشند. ژل سفید کننده درون تری ریخته می شود سپس تری روی دندان ها قرار داده می شود تا آنها را سفید کند. اگر ژل سفید کننده دندان ها از دندانپزشک یا ارتودنتیست خریداری شوند، در دو هفته نخست متوجه تفاوت خواهید شد. اگر ژل سفید کننده به صورت OTC دریافت شود، ممکن است مدت زمان بیشتری طول بکشد تا متوجه نتایج شوید.

سفید کردن دندان ها بعد از درمان ارتودنسی

سفید کردن دندان ها بعد از درمان ارتودنسی

خدمات تخصصی

گرچه محصولات OTC موجود و به راحتی در دسترس قرار دارند، اگر به دنبال بهترین نتایج برای لبخند خود هستید، باید به دنبال سفید کردن تخصصی دندان ها توسط دندانپزشک باشید. به نظر می رسد آنها از محصولات قدرتمندتری استفاده می کنند که در مدت زمانی کوتاه تر به شما دندان هایی سفیدتر خواهند بخشید. علاوه بر این، آنها می دانند چه مواد شیمیایی در هر محصولی استفاده می شوند، بنابراین، آنها به شما اطمینان خواهند داد که مواد برای شما بی خطر هستند، و از لثه های ظریف شما محافظت می کنند. محصولات سفید کننده می توانند یا تری های سفید کننده در منزل باشند، یا بلیچینگ در مطب با یک مکانیزم سفید کنندگی پر قدرت.

آیا می توان در منزل دندان ها را سفید کرد؟

طی سال ها، مردم مواد طبیعی را با خاصیت سفید کنندگی دندان ها کشف کرده اند، مانند ساییدن جوش شیرین، توت فرنگی، یا لیمو به دندان ها. البته همه دندانپزشکان این روش را توصیه نمی کنند زیرا شما از آسیب های بازگشت ناپذیری که ممکن است به دندان ها و لثه های شما وارد شوند آگاه نیستید. همیشه به دنبال تأیید دندانپزشک یا ارتودنتیست مبنی بر بی خطر بودن خدمات تخصصی سفید کردن دندان ها باشید.

هالیتوزیس به بوی بد و ناخوشایند دهان گفته می شود. این وضعیت غالباً موجب شرمندگی فرد می شود، و ممکن است روابط اجتماعی فرد را تحت تأثیر قرار دهد، علاوه بر این به یک بازار مهم برای صنایع دارویی و آرایشی تبدیل شده است. تأثیر ابزارهای ارتودنسی، خواه ثابت یا متحرک، روی بوی بد دهان قابل توجه است. در این مقاله قصد داریم توجه شما را به عواملی جلب کنیم که در طول درمان ارتودنسی می توانند موجب بروز بوی بد دهان شوند، و نیز چند نکته برای بهتر شدن بوی دهان در طول همین دوره ارائه خوهیم داد.

بوی بد دهان چیست؟

انسان ها مولکول های فرار و غیر فرار متنوعی منتشر می کنندکه تحت تأثیر عوامل ژنتیکی، رژیم غذایی، استرس، و بیماری ها هستند. این وضعیت غالباً موجب خجالت می شود و تبعات اجتماعی ناخوشایندی خواهد داشت. بوی بد دهان ممکن است تنها در نتیجه پوسیدگی های دندانی و بیماری پریودنتال بروز پیدا کند، همان دلایلی که به خاطر آنها به دندانپزشک مراجعه می کنیم.

شیوع بوی بد دهان

مطالعات اندکی انجام شده اند که شیوع بوی بد دهان را در جوامع مختلف اندازه گیری کرده باشند. به طور کلی در جمعیت عمومی، بوی بد دهان در آمریکا ۵۰% و در چین بین ۶% تا ۲۳% گزارش شده است. ارتباط مستقیمی بین بالا رفتن سن و بوی بد دهان وجود دارد، که منجر به افزایش شدت بوی بد دهان می شود. در افراد بالای ۶۰ سال در ترکیه، شیوع بوی بد دهان ۲۸% است.

ارتودنسی و بوی بد دهان

ارتودنسی و بوی بد دهان

دسته بندی انواع بوی بد دهان

به طور کلی، بوی بد دهان می تواند بر اساس منشاء خود به هالیتوز واقعی و هالیتوز روانی تقسیم شود.

به طور کلی، هالیتوز واقعی همان بوی بد دهان از نظر فیزیولوژیکی (بوی بد ناخوشایند صبحگاهی) است که ناشی از راکد ماندن بزاق دهان و فاسد شدن ذرات غذای محبوس شده و پوسیدگی سلول های اپیتلیال با تجمع باکتریایی روی زبان است، که از نظر بالینی به عنوان زبان پوشیده شناخته می شود و با مصرف مکرر مایعات کاهش پیدا می کند.

بوی بد دهان روانی (هالیتوز خیالی/ هیپوکندریاز تک علامتی) شرایطی است که در آن فرد تصور می کند بوی دهان او ناخوشایند است و موجب ایجاد آزار اجتماعی می شود؛  با این حال، هیچ دندانپزشک یا فرد معتمد دیگری نمی تواند وجود آن را تأیید کند. هالیتوز خیالی به چند دسته نقسیم می شود، که به قرار زیر است:

  • هالیتوفوبیا- ترس از داشتن بوی بد دهان است که حداقل در ۵/۰ تا ۱% از افراد بزرگسال مشاهده می شود. چنین بیمارانی متقاعد نمی شوند که آنها از این مشکل رنج نمی برند و نیاز به مشاوره های روانشناختی دارند.
  • شبه هالیتوزیس- بیمارانی که از این مشکل رنج می برند از بوی بد دهان شکایت دارند بدون آنکه واقعاً این مشکل را داشته باشند و سرانجام در حین تشخیص و درمان متقاعد می شوند این بیماری را ندارند.

علل بوی بد دهان کدامند؟

مطالعات مختلف نشان می دهند که ۸۵ تا ۹۰ درصد موارد، تجزیه باکتریایی مواد آلی در حفره دهان دلیل اصلی بوی بد دهان هستند. متابولیسم باکتری های گرم منفی که عمدتاً بر روی پروتئین های حاوی اسیدهای آمینه گوگردی (متونین، سیستئین، سیستین) زنده می مانند، ترکیبات فرار گوگردی تولید می کنند که نقش اساسی را در بوجود آمدن بوی بد دهان ایفا می کنند. ۶۰ درصد از همه میکروارگانیسم های دهانی روی زبان واقع شده اند، که منشاء اصلی باکتری داخل حفره دهان، و نیز دلیل اصلی بوی بد دهان هستند.

اندازه گیری های کمی اهمیت برجسته میکروفلورای زبان را برای ریشه یابی علت بوی بد دهان تأیید می کنند. علل خارج دهان چندان شایع نیستند و شامل تغییرات گوش و حلق و بینی (بویژه سرماخوردگی) وضعیت سیستمیک کلی، استفاده از داروها، مصرف تنباکو، عادات غذایی خاص، و نیز بویی که از دستگاه گوارش نشأت می گیرد. عواملی که برای ایجاد بوی بد دهان ایده آل هستند، عبارتند از: بیماری های پریودنتال، حفره های بزرگ دندانی با کانال های باز ریشه های دندانی، پریوکرونیت، شرایطی که غشاء مخاطی دهان را تحت تأثیر قرار می دهند تأثیر غذاها، پروتزهای مصنوعی که شرایط مناسبی ندارند، کاهش بزاق دهان، و تنفس دهانی.

ارتودنسی و بوی بد دهان

ارتودنسی و بوی بد دهان

تأثیر درمان ارتودنسی روی بوی بد دهان

مطالعات متعددی به بررسی تأثیر ابزارهای ارتودنسی روی میزان باکتری ها در حفره دهان پرداخته اند. عوارض جانبی ابزارهای ثابت ارتودنسی عبارتند از دی کلسیفیکاسیون decalcification  (از بین رفتن مواد معدنی سطح دندان)، لکه های سفید رنگ، حفره های دندانی، واکنش های پریودنتال، و ژنژیویت. ابزارهای ثابت ارتودنسی محلی ایده آل برای انباشته شدن پلاک های دندانی هستند، بنابراین خطر بروز ضایعات سفید رنگ در طول درمان را افزایش می دهند. طراحی و ساختار سطحی ابزارهای ارتودنسی، و نیز کامپوزیت ها بر باقی ماندن پلاک های دندانی تأثیر می گذارند. نحوه نصب سیم ارتودنسی روی براکت ها نیز نقش دارد.

سه روش اصلی اندازه گیری هالیوتوزیس واقعی عبارتند از ارگانولپتیک organoleptic، کروماتوگرافی گازی gas chromatography، و نظارت روی سولفید. دیگر روش های اندازه گیری جایگزین عبارتند از تست N-benzoyl-DL-arginine-2-naphthylamin (BANA)، حسگرهای شیمیایی، آزمایش انکوباسیون بزاقی، بررسی کمیت فعالیت بتا گالاکتوزیداز، نظارت بر آمونیاک، تست نین هیدرین، و واکنش زنجیره ای پلیمراز.

ارتباط درمان ارتودنسی و بوی بد دهان

ارتودنسی و پریودانتیکس داخل دهان ارتباط پیچیده ای با یکدیگر دارند. قرار گیری درست و مناسب دندان ها کنار یکدیگر باعث تسهیل رعایت بهداشت خوب دهان و دندان ها می شود، اگرچه روند صاف کردن دندان ها با استفاده از درمان ارتودنسی با تحریک مستقیم لثه و به خطر انداختن تأثرگذاری بهداشت دهان و دندان ها ممکن است تأثیر منفی روی پریودنشیوم داشته باشد. ابزارهای ارتودنسی تجمع پلاک های دندانی و ایجاد ژنژیویت را افزایش می دهند.

بندهای ارتودنسی، براکت ها، و سیم های کمانی ارتودنسی چالش های منحصربفردی برای بهداشت دهان بوجود می آورند زیرا این ابزارهای تله هایی برای ذرات غذا و پلاک های دندانی بوجود می آورند. مراقبت از فضای بین دندانی ینز دشوارتر است و لازم است برای هر دندان نخ دندان از زیر سیم عبور کند. این به فرایندی زمان بر تبدیل می شود که تکمیل آن نیاز به مهارت دارد. لوازم جانبی اضافی مانند لوله های کویل اسپرینگ ها، اتصالات فولادی، زنجیرهای الاستیک می توانند دشواری های دیگری برای بهداشت دهان بوجود بیاورند.

بنابراین، حضور ابزارهای ارتودنسی باعث افزایش به جا ماندن پلاک های دندانی می شود، که تأثیر گذاری رعایت روزانه بهداشت دهان را کاهش می دهد. اکثر مطالعات گزارش داده اند که ارقام شاخص پلاک های دندانی ظرف ۱ تا ۳ ماه پس از قرار گیری ابزار افزایش یافته است. با تداوم حضور پلاک های دندانی، تغییر از باکتری های هوازی به باکتری های غیر هوازی اتفاق می افتد. این تغییر در مشخصات باکتری ها، با تغییرات همراه با سلامت پریودنتال شباهت دارد که با بیماری پریودنتال فعال همراه است.

تأثیرات درمان ارتودنسی روی سلامت پریودنتال در مطالعات مختلفی مورد بررسی قرار گرفته اند. بسیاری از محققان التهاب بافت های لثه در طول درمان با ابزار های ثابت ارتودنسی را مشاهده کرده اند. این شرایط به اقداماتی مربوط می شوند که برای بهداشت دهان و دندان انجام می شوند که با افزایش تجمع پلاک های باکتریایی توسط ابزارهای ثابت ارتودنسی مختل می شود. بارکت ها، سیم های کمانی، و دیگر اجزاء ابزار هم کانونی برای تجمع پلاک های دندانی هستند، و هم مانعی سر راه برداشت پلاک های دندانی، و درنتیجه افزایش التهاب لثه (ژنژیویت) هستند.

علاوه بر این، پلاک های دندانی محلی برای پنهان شدن باکتری های پوسیدگی زا هستند که به صورت بالقوه می توانند آسیب های جدی به بافت های سخت، بویژه در حاشیه بارکت ها وارد کنند. به این ترتیب، وقتی پس از درمان ابزارهای ثابت برداشته می شوند، می تواند انتظار داشت التهاب فروکش کند. بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی با ابزارهای ثابت هستند، اغلب در پاکسازی مؤثر سطوح دندان ها اطراف اتصالات مشکل دارند. پلاک های محافظت شده بین دندانی موجب بوجود آمدن بوی قابل توجهی می شوند و با سطوح کلی VSCها همراه هستند.

وجود پلاک های دندانی که منجر به از بین رفتن سلامت لثه ها و بافت های پریودنتال می شود، که بوی بد دهان می تواند با آن مرتبط باشد. به واسطه طولانی شدن مدت درمان ارتودنسی، داشتن یک برنامه سختگیرانه کنترل پلاک های دندانی لازم و ضروری است. پاکسازی حرفه ای و تخصصی دندان ها با فواصل زمانی کوتاه مدت باید با فرایندهای کارآمد بهداشتی دهان و دندان ها در منزل تکمیل شود.

ارتودنسی و بوی بد دهان

ارتودنسی و بوی بد دهان

مقایسه براکت های سلف لیگیت و براکت های سنتی

به موازات پیشرفت های متالوژی در ارتودنسی، تولید کنندگان براکت های سلف لیگیت (خود تنظیم شونده) را عرضه کردند تا به عوارض جانبی براکت های سنتی فائق بیایند. علاوه بر کاهش مدت زمانی که مجبور هستید روی صندلی مطب ارتودنتیست سپری کنید و نیز مزایای بیومکانیکی براکت های سلف لیگیت، به دلیل کاهش پیچیدگی و نیز تعداد کمتر مکان هایی برای تجمع میکروب ها، امکان رعایت بهتر بهداشت دهان و دندان ها، یکی از جنبه های مطلوب براکت های سلف لیگیت است.

در مطالعه ای در این باره مشخص شد، افرادی که از براکت های سلف لیگیت استفاده می کنند پس از باندینگ براکت ها روی دندان ها بوی بد دهان کمتری از خود نشان دهند و وضعیت با ثبات تری دارند. در این مطالعه مشخص شد، افرادی که از براکت های سلف لیگیت استفاده می کنند حتی از سلامت پریودنتال بهتری نیز برخوردار هستند، که احتمالاً به براکت هایی ربط دارد که استفاده می کنند. مطالعات دیگر حاکی از این بودند که در براکت های سنتی که با لیگاچورهای الاستومریک تنظیم می شوند، بیشتر از براکت های سلف لیگیت، پلاک دندانی اطراف ابزارها انباشته می شوند.

از نظر آماری، تجمع لاکتوباسیل اطراف براکت های سنتی در مقایسه با براکت های سلف لیگیت، به میزان چشمگیری بالاتر است. بر اساس گزارشات، در براکت های سلف لیگیت در مقایسه با براکت های سنتی با لیگاچور های الاستیک، پیوند باکتریایی بیشتری اتفاق می افتد. گرچه در براکت های سلف لیگیت نیاز به لیگاچورها از بین می رود، اما مکانیزم این براکت ها به گونه ای است که فضای بیشتری برای به جا ماندن پلاک های دندانی بوجود می آید. علاوه بر این، محققان توصیه کرده اند که اجزاء براکت های سلف لیگیت از جمله در اجزاء الاستومری، با نمونه های جدید تعویض نمی شوند. بنابراین، ممکن است یک مزیتی که به صورت نظری به آنها منصوب شده است در حقیقت رد شود، جایی که کلسیفیکاسیون (رسوب) پلاک های دندانی منجر به ایجاد موانعی در مکانیزم باز و بسته شدن ابزار می شود.

ارتودنسی و بوی بد دهان

ارتودنسی و بوی بد دهان

تأثیر ابزارهای متحرک ارتودنسی روی بوی بد دهان

در اواسط دهه ۱۹۸۰ ثابت شد که ابزارهای متحرک ارتودنسی تأثیرات نامطلوبی روی شیوع دهانی و تراکم ویروس کاندیدیا، و نیز Ph بزاق دهان و شکل گیری پلاک های دندانی دارد- گرچه این تأثیرات به طول درمان محدود می شوند. بیشترین تراکم میکرو ارگانیسم ها روی خود ابزار یافت می شود، پس از آن، بخش هایی از پلیت (سقف دهان) که با این ابزارهای پوشیده می شوند. اگر قرار است بهداشت دهان به خوبی رعایت شود، لازم و ضروری است که ابزارهای متحرک ارتودنسی به درستی پاکسازی شوند.

اولاً، این می تواند خطر پوسیدگی، کاندیدیای همراه با استوماتیت، و هالیتوزیس را کاهش دهد. دوماً، می تواند از بروز عفونت ها یا عفونت مجدد ناشی از ابزارهای متحرک ارتودنسی جلوگیری نماید، مخصوصاً در بیمارانی که نقص سیستم ایمنی بدن دارند. پاکسازی ابزارهای متحرک ارتودنسی با وجود گیره ها، پیچ های اکسپنشن (گسترده سازی)، شکاف های حاشیه ای و فرو رفتگی های سطوح که نیاز به توجه زیاد برای پاکسازی دقیق دارند نیز می تواند کار دشواری باشد. سختی و زبری سطوح آکریلیک به میزان زیادی تجمع پلاک های دندانی را افزایش می دهد؛ فرو رفتگی های بیشتر از ۲/۰ μm فضایی مطلوب برای چسبندگی میکروب ها هستند. علاوه بر این، حفره های بسیار ریز مواد مانند نگهدارنده های میکروبی عمل می کنند، به گونه ای که میکرو ارگانیزم ها ممکن است حتی به داخل پایه آکریلیکی نفوذ کنند.

مطالعات نشان می دهند که استفاده از ابزارهای ثابت ارتودنسی، مخصوصاً الاینرهای نامرئی، در مقایسه با ابزارهای ثابت ارتودنسی اجازه می دهند بهداشت دهانی به اندازه کافی رعایت شود و می تواند خطر مشکلات دندانی و پریودنتال مانند ضایعات سفید رنگ، پوسیدگی ها، و پریودنتیت را کاهش دهد. درباره ارتباط بین بوی بد دهان و الاینرهای درمان ارتودنسی، نشان داده شده است که مشخصه ویژه درمان با الاینرها حداقل مشکلات کلی سلامت دهانی و کیفیت زندگی همراه با آن است. نه بوی بد دهان، و نه خشکی دهان، نه پلاک زیاد، یا اندازه گیری های شاخص لثه ای (GI) مشاهده نشدند. ابزارهای الاینرمی توانند برداشته شوند، و بهداشت دهانی مانند هر فرد دیگری که تحت درمان ارتودنسی قرار ندارد، می تواند حفظ شود.

ارتودنسی و بوی بد دهان

ارتودنسی و بوی بد دهان

تأثیرات وسیع کردن سریع سقف دهان روی بوی بد دهان

نقص معکوس ماگزیلا، همراه بلند بودن سقف دهان، یکی از علائم سندروم رشد اسکلتی است که منجر به بروز اختلالات مربوط به بینی می شود و تأثیرات نامطلوب خاصی روی الگوی دنتوفاسیال دارد. برخی ویژگی های این مشکل عبارتند از کاهش نفوذ پذیری بینی ناشی از تنگ شدگی حفره بینی، بالا رفتن کف بینی، کراس بایت ماگزیلاری دندانی دو طرفه، تنفس دهانی، و به علت بزرگ شدن توربین های بینی، کاهش اندازه مجرای تنفسی بینی.

درمان برای تنگ شدگی معکوس ماگزیلا شامل استفاده از وسیع کننده فوری ماگزیلا (RME) است. این ابزار موجب جدا شدن استخوان ماگزیلا با یک الگوی هرمی شکل می شود که در آن حداکثر وسیع شدگی نزدیک دندان های پیشین است، درست زیر دریچه های بینی. این درمان دیواره های خارجی حفره بینی را وسیع می کند تا ظرفیت آن را افزایش دهد. این می تواند منجر به بهبود توانایی تنفس بیمار از راه بینی شود.

با توجه به اطلاعات بالا، یک مطالعه اخیراً با این ایده انجام شد که تغییرات در حفره بینی با درمان RME در بیماران با تنگی ماگزیلا تنفس از راه بینی را تسهیل می کند و نقائص دهانی را کاهش می دهد. RME دیواره های حفره بینی را به صورت لترال یا جانبی جدا می کند. این وضعیت باعث افزایش ظرفیت داخل بینی می شود و الگوی تنفس را بهبود می بخشد و تنفس از راه بینی را تسهیل می کند و التهابات پریودنتال در نتیجه تنفس دهانی را کاهش می دهد و منجر به کاهش GI می شود و در نهایت منجر به کاهش بوی بد دهان می شود.

مکانیزم دیگری که RME با آن می تواند منجر به کاهش بوی بد دهان شود، با تغییر الگوی تنفس از راه دهان به بینی است؛ که متعاقباً موجب افزایش حجم و میزان بزاق می شود، در نتیجه تأثیر شویندگی بزاق دهان افزایش پیدا می کند و تولید باکتری های غیر هوازی گرم منفی که بوی بد تولید می کنند کاهش پیدا می کند.

ارتودنسی و بوی بد دهان

ارتودنسی و بوی بد دهان

نکاتی برای بوی بهتر دهان در طول دوره استفاده از ابزارهای ارتودنسی

  • حداقل ۲ تا ۳ مرتبه مسواک زدن، مخصوصاً باید توجه بیشتری به پاکسازی انتهای زبان، لثه ها، و مخاط سقف دهان شود.
  • استفاده از کمک های اضافی بهداشتی دهانی مانند نخ دندان و مسواک های بین دندانی برای حصول اطمینان از اینکه حداقل مقدار ذرات غذا به جا مانده است. باید هنگام کار کردن اطراف براکت ها مراقب باشید.
  • استفاده از دهانشویه های آنتی باکتریال نه تنها به فاصله بین دندان ها نفوذ می کند (بویژه بعد از نخ دندان کشیدن)، بلکه به از بین بردن میکروارگانیسم های داخل بدن که بوی بد تولید می کنند نیز کمک می کند.
  • پاکسازی های منظم و دقیق ابزارهای متحرک ارتودنسی نیز فوق العاده توصیه می شود زیرا آنها یکی از مکان های اصلی برای تجمع باکتریایی هستند.
  • کمک های اضافی مانند واتر پیک (واترجت) ها و خوشبو کننده های دهان می توانند به وسایل و تجهیزات در مبارزه علیه بوی بد دهان، در طول درمان ارتودنسی، افزوده شوند.
  • رژیم غذایی سالمی داشته باشید. غذاهای ناسالمی که مملو از قند هستند می توانند منجر به بروز بوی بد دهان شوند. سعی کنید از محصولات سالم، پروتئین، دانه ها، مغزها، و محصولات لبنی استفاده کنید. فهرستی از غذاهایی که ارتودنتیست در اختیار شما قرار می دهد و می توانید در طول این دوره از آنها استفاده کنید می تواند به شما کمک کند.
  • نوشیدنی های فاقد قند بنوشید. از خوردن نوشابه ها و آبمیوه های حاوی قند زیاد به همان دلیل خودداری کنید. آنها با بوی بد دهان ارتباط دارند.
  • به بدن خود به اندازه کافی آب برسانید. دهانی که پیوسته خشک است، با جلوگیری از تولید بزاق به اندازه کافی، می تواند منجر به بوی بد دهان شود. تولید مداوم بزاق موجب زدوده شدن باکتری ها و ذرات باقی مانده غذا از داخل دهان می شود، که هر دوی آنها منجر به بروز بوی بد دهان می شوند.

نتیجه گیری

این یک حقیقت اثبات شده است که درمان ارتودنسی با ابزارها، احتمال از هم گسستن بافت های پریودنتال را در بیماران در تمام سنین افزایش می دهد مگر آنکه بهداشت دهان به دقت رعایت شود و توصیه های لازم توسط ارتودنتیست داده شوند و توسط بیماران به دقت رعایت شوند. خواه این ابزارها ثابت باشند یا متحرک، کنترل خوب پلاک های دندانی بسیار حیاتی است. یکی از یافته های جالب تأثیر RME روی بوی بد دهان است، حتی اگرچه تحقیقات بیشتری نیازی است تا ارتباط منفی بین آنها تأیید شود.

 دندان های صاف و یکدست تنها مزیت استفاده از براکت های ارتودنسی نیستند. درمان ارتودنسی مزایای دیگری نیز برای سلامت عمومی بدن، از جمله دستگاه گوارش دارد که در این مقاله بیشتر راجع به آنها برای شما توضیح خواهیم داد.

ارتباط بین مشکلات گوارشی و بینظمی دندان ها

اکثر افراد تصور می کنند کج بودن دندان ها تنها با عدم زیبایی ظاهری همراه است، اما مال اکلوژن و کجی دندان ها می تواند سبک زندگی فرد را نیز تحت تأثیر قرار دهد و روی جویدن نیز تأثیر داشته باشد. مشکلات مربوط به جویدن می توانند منجر به کاهش جذب مواد مغذی توسط بدن و سلامت ضعیف بدن شوند. این دلیل اصلی است که چرا مهم است والدین در حالی که هنوز کودک آنها خیلی کم سن است او را برای معاینات دندانپزشک نزد دندانپزشک یا ارتودنتیست ببرند، تا گام های صحیح برای اصلاح و بهبود هر چه سریع تر مشکلات مال اکلوژن او برداشته شوند. برای افراد بزرگسال، صاف و یکدست کردن دندان ها هرگز دیر نیست- مخصوصاً وقتی که این درمان علاوه بر بهبود باور نکردنی ظاهر چهره می تواند سلامت گوارش را بهبود دهد.

درمان ارتودنسی و سلامت بدن

درمان ارتودنسی و سلامت بدن

 

نقش مهم دندان ها بر دستگاه گوارش

ما معمولاً فکر می کنیم که هضم از معده شروع می شود و در بقیه دستگاه گوارش ادامه پیدا می کند، اما این روند در واقع از دهان آغاز می شود: بزاق و دندان ها به خرد کردن غذا کمک می کنند، و اجازه می دهند مواد مغذی موجود در آن توسط روده ها به طور کامل پردازش و جذب شوند.

علاوه بر این، دندان های انسان ها برای انجام عملکردهای مختلف جویدن طراحی شده اند، از جمله: تیزترین دندان های ما، دندان های پیشین، برای گاز زدن قطعات غذا و حرکت آن به سمت عقب دهان هستند. درست در پشت دندان های پیشین دندان های نیش واقع شده اند، که ریشه های بلندتری دارند، که به پاره کردن و نگهداشتن غذا کمک می کنند. پس از آنها بلافاصله دندان های مولر قرار دارند، که با سطوح صاف خود، وظیفه خرد کردن و تجزیه مواد غذایی را به عهده دارند، که در مرحله بعد به مری فرستاده می شوند و از آنجا به معده و بخش های دیگر دستگاه گوارش منتقل می شوند.

نحوه جویدن غذا به اندازه خود غذا مهم است: شما می توانید غذاهای سالم انتخاب کنید اما اگر قادر نباشید با درست جویدن آنها از مزایای آنها بهره مند شوید، ممکن است مقدار زیادی از مواد مغذی ارزشمند را از دست بدهید. این می تواند روی سیستم ایمنی و سلامت عمومی بدن شما تأثیر منفی داشته باشد.

درمان ارتودنسی و سلامت بدن

درمان ارتودنسی و سلامت بدن

اگر غذا به اندازه کافی جویده نشود و بلعیده شود، دستگاه گوارش برای هضم آن باید سخت تر کار کند. در نتیجه ممکن است ناراحتی های مکرر معده یا سایر مشکلات دستگاه گوارش را تجربه کنید. به محضی که مشکل بایت شما برطرف شود ممکن است احساس معده درد شما نیز بهتر شود.

اگر مال اکلوژن درمان نشود، مشکلات هاضمه ممکن است منشاء مشکلات جدی برای سلامت باشند، به همین دلیل مراجعات منظم به دندانپزشک و درمان به موقع برای بهبود سلامت دهان و سلامت عمومی بدن ضروری است. دندانپزشکان و ارتودنتیست ها تأکید دارند که عادات و بهداشت دهانی صحیح بهترین راه برای پیشگیری از بروز مال اکلوژن هستند، به همین دلیل مسواک زدن و نخ دندان کشیدن مهم هستند، و کودکان باید از عادات بد منع شوند، از جمله مکیدن انگشت، تانگ تراست، جویدن ناخن یا اشیاء، و عادات دیگری که موجب کجی دندان ها می شوند.

درمان ارتودنسی و سلامت بدن

درمان ارتودنسی و سلامت بدن

مشکلاتی که با اختلالات مفصل فکی گیجگاهی بوجود می آیند

کج و ناهمراستا بودن بایت ممکن است به فک های شما فشار وارد کند و موجب بروز سر درد، درد فک، سفتی و خشکی فک، و دیگر علائم شود. بسیاری از افراد در سراسر دنیا در نتیجه مشکلات بایت دچار اختلالات مفاصل فکی گیجگاهی (TMJ) می شوند. اختلال در مفصل فکی گیجگاهی، در صورت وجود، اغلب مفاصل لولایی فک را تحت تأثیر قرار می دهد و موجب بروز مشکلات در جویدن، قفل شدگی موقتی فک، صدای کلیک هنگام باز و بسته کردن دهان، و اسپاسم عضلانی می شود و خود را به شکل دردی نشان می دهد که در ناحیه صورت، سر، فک یا گوش بوجود می آید و با حرکت فک بوجود می آید.

چنین دردهایی جویدن عادی را دشوار خواهند کرد. در چنین مواردی محافظ های دندانی، جراحی، یا ایمپلنت های دندانی پیشنهاد می شوند که از نظر ظاهری و عملکردی شباهت خیلی زیادی به دندان های طبیعی دارند، و داخل قسمت استخوانی فک کار گذاشته می شوند. به محضی که مشکل بایت شما با درمان ارتودنتیک اصلاح و برطرف شود، ممکن است متوجه کاهش علائم  اختلال مفصل فکی گیجگاهی شوید.

حتمال درد و عفونت کمتر

وقتی دندان های شما به درستی روی یکدیگر قرار نگیرند، بیشتر احتمال دارد وقتی چیزی می جوید داخل دهان، زبان، یا لب ها را ببرند و در برخی موارد منجر به بروز درد و عفونت شوند. درمان ارتودنسی به تدریج نحوه قرار گیری دندان ها را بهبود می دهد و مشکلات بایت را بهبود می بخشد.

امروزه بریس های فلزی و سرامیکی تنها روش های درمان ارتودنتیک موجود نیستند. اگر ترجیح می دهید از یک گزینه پنهان برای صاف کردن دندان های خود استفاده کنید، اینویزیلاین، نوعی سیستم ارتودنتیک که در آن از تری های الاینر متحرک و شفاف استفاده می شود، گزینه دیگری است.

بهبود اعتماد به نفس

علاوه بر رفع مشکلاتی که در بالا به آنها اشاره شد، درمان ارتودنسی مزایایی برای سلامت روحی و روانی بیمار دارد و می تواند اعتماد به نفس او را ارتقاء دهد. خواه کودک هستید، یا نوجوان، یا بزرگسال، نگرانی های مربوط به دندان ها می توانند احساسی که شما در مورد خودتان دارید را تحت تأثیر قرار دهدو متأسفانه، در صورتی که مشکلات ارتودنتیک شما مانع حضور شما در موقعیت های اجتماعی یا تجاری شوند، ممکن است اعتماد به نفس شما در معرض خطر قرار بگیرد.

در طول درمان ارتودنسی با ابزارهای ثابت، به عنوان یک موقعیت نامطلوب ممکن است روی دندان ها ضایعات سفید رنگ ایجاد شوند. ضایعات سفید رنگ به عنوان نقاطی تعریف می شوند که در آن قسمت ها مواد معدنی مینای دندان ها از بین رفته است یا اصطلاحاً دمینرالیزیشن اتفاق افتاده است که می تواند در طول درمان با ابزارهای ثابت ارتودنسی، اطراف براکت ها، لوله ها، یا حلقه های ارتودنسی اتفاق بیفتد. محل آنها بیشتر روی تاج لبی- لثه ای دندان ها است. نقاط سفید رنگ می توانند حتی یک ماه پس از قرار گیری ابزارهای ثابت، و در اکثر بیماران پس از ۶ یا ۱۲ ماه مشاهده شوند. این وضعیت دمینرالیزیشن مینای دندان ها یکی از مشکلات درمان ارتودنسی است و نشانگر یک مشکل بالینی اصلی است که می تواند نتایج مواردی که با موفقیت درمان شده اند را پیچیده کند. ارتودنسی نه تنها عملکرد دندان ها، بلکه ظاهر لبخند بیمار را نیز  بهبود می بخشد، بنابراین در طول درمان این مشکلات باید به حداقل رسانده شوند. شایع ترین دلیل برای بروز این پدیده عدم رعایت صحیح بهداشت دهان و دندان ها است. در این مقاله به مرور ریسک فاکتورهای تشکیل، پیشگیری، و درمان موفق این ضایعات سفید رنگ خواهیم پرداخت.

برای اجتناب نمودن از عوارض جانبی استفاده از بریس های ارتودنسی، برای هر بیمار، قبل از قرار گیری ابزارهای ثابت ارتودنسی روی دندان ها، برای حفظ خوب بهداشت دهان باید آموزش های لازم داده شوند.

ایجاد لکه سفید دندان در طول ارتودنسی

ظهور ضایعات سفید رنگ روی دندان ها روی سطوح لبی دندان ها در طول درمان ارتودنسی شایع ترین مشکل بالینی است که به عنوان مشکلات جانبی درمان ارتودنسی اتفاق می افتد. افزایش و طولانی شدن تجمع پلاک های دندانی یکی از دلایلی است که این تغییرات ناخواسته اتفاق می افتند. وجود براکت ها، اتصالات، سیم ها، حلقه ها، لیگاچورها، و سطوح غیر هم سطح آنها در حفره دهان موجب افزایش انباشته شدن پلاک های دندانی روی سطوح لبی تاج های دندان ها می شود. در بیمارانی که بهداشت دهان و دندان ها را به خوبی رعایت نمی کنند، منجر به تجمع پلاک و تأثیر طولانی مدت آن می شود، که در نهایت به از بین رفتن مواد معدنی مینای دندان ها (دمینرالیزیشن) ختم می شود.

ضایعات سفید رنگ تحت عنوان “نخستین نشانه های پوسیدگی دندان تعریف می شوند که به عنوان یک نوع ضایعه روی مینای دندان ها مشاهده می شوند و با چشم غیر مصلح نیز قابل تشخیص هستند”. این ضایعات سفید رنگ تخلخل زیر سطح مینای دندان ناشی از دمینرالیزیشن (از بین رفتن مواد معدنی) هستند، که وقتی روی سطح صاف قرار می گیرند می توان آنها را به شکل شیری کدر مشاهده کرد. ظهور ضایعات سفید رنگ پس از درمان ارتودنسی ۲-۹۶% است. بیشترین دندان هایی که تحت تأثیر قرار می گیرند دندان های پیشین، دندان های لترال دندان های پیشین و دندان های نیش ماگزیلا، و دندان های نیش و دو پایه (پرمولر) مندیبل هستند. کنترل و مدیریت ضایعات سفید رنگ شامل روش های پیشگیری، دمینرالیزیشن و روش هایی هستند که برای معدنی سازی مجدد ضایعاتی استفاده می شوند که قبلاً شکل گرفته اند. معدنی سازی مجدد (ریمینرالیزیشن) فرایند احیاء مجدد مواد معدنی در قالب یون های معدنی در مینای دندان ها است. دمینرالیزیشن فرایند برداشتن مواد معدنی در قالب یون ها، از سطح مینای دندان ها است.

لکه های سفید رنگ روی دندان ها پس از ارتودنسی

لکه های سفید رنگ روی دندان ها پس از ارتودنسی

علت ایجاد لکه های سفید روی دندان

ظهور ضایعات سفید رنگ نتیجه روندی است که بین کربوهیدرات های موجود در رژیم غذایی و باکتری های موجود در بزاق اتفاق می افتند. این روند منجر به عدم تعادل در روند دمینرالیزیشن و ریمینرالیزیشن می شود که روی سطح مینای دندان ها اتفاق می افتد. بواسطه از دست رفتن مواد معدنی زیر سطح مینای دندان ها نقاط سفید کدری روی دندان ها ظاهر می شوند. این موجب افزایش تخلخل سطح مینای دندان می شود و مانند گچ به نظر می رسد. اگر سطح دندان دست نخورده باقی بماند، این امکان وجود دارد که روند دمینرالیزیشن متوقف شود و ریمینرالیزیشن (معدنی سازی مجدد) ضایعه می تواند به صورت خود به خود معکوس شود. برای رخ دادن این معدنی سازی مجدد خود به خود، ترکیبی از فلوراید لازم است که می تواند با اهداف درمانی و برای جبران مواد معدنی موجود در بزاق دهان روی دندان ها اعمال شود. در صورتی که مواد معدنی زیر سطح مینای دندان برای مدت زمان طولانی از دست رفته باشند، معدنی سازی مجدد نمی تواند به صورت خود به خود اتفاق بیفتد و پوسیدگی ها و حفره های دندانی می توانند شکل بگیرند. نقش اصلی در شکل گیری این ضایعات را تغییر pH در بزاق دهان و وجود باکتری در پلاک های دندانی ایفا می کند.

لکه های سفید رنگ روی دندان ها پس از ارتودنسی

لکه های سفید رنگ روی دندان ها پس از ارتودنسی

باکتری ها

با استفاده از نتایج تحقیقاتی که در گذشته انجام شده اند دریافتیم که در ضایعات پوسیدگی های دندانی وجود استرپتوکوک موتانس و لاکتوباسیلوس افزایش می یابند. با وجود ابزارهای ارتودنسی در دهان، باکتری های اسیدی افزایش پیدا می کنند. در دوره ۶ تا ۱۵ هفته پس از برداشتن ابزار ارتودنسی کاهش باکتری مشاهده می شود.

بزاق دهان

بزاق نقش مهمی در روند معدنی سازی مجدد مینای دندان ها ایفا می کند. با کمک بزاق دهان، یون های فلوراید می توانند یه مینای دندان برسند. بزاق دهان، قرار گرفتن دندان در معرض کربوهیدرات موجود در رژیم غذایی و اسیدیته پلاک، که دارای باکتری های اسیدی است، را تنظیم می کند. جریان داشتن بزاق دهان باعث می شود دهان به صورت خود به خود تمیزکاری مکانیکی خود را انجام دهد. دندان هایی که کمتر در معرض جریان بزاق دهان قرار دارند، اغلب دچار بروز ضایعات سفید رنگ می شوند. بیشتر سمت باکال دندان های قدامی قوس دندانی بالا دچار این عارضه می شوند. یک سوم لثه ای تاج دندان ها، بین محلی که براکت ها قرار دارند و قسمت گردن تاج بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند. سطح لینگوال دندان های مندیبل به خاطر بیشتر جریان داشتن بزاق دهان، کمتر دچار دمینرالیزیشن می شود. بنابراین، در بیمارانی که از ریتینرهای لینگوال در فک پایین، از دندان های نیش تا نیش استفاده می کنند، اغلب با تشکیل رسوب مواجه می شوند. این نکته به ما می گوید که افزایش معدنی شدن در نتیجه بزاق اتفاق می افتد. pH بزاق دهان به مقدار ترشح آن بستگی دارد. در مواردی که بزاق ترشح نشود، pH کمتر از ۶ است، در حالی که در صورت تحریک شدن ترشح بزاق، pH حدود ۸ است. pH پایین یا اسیدی موجب تحریک رشد باکتری های اسید می شود.

پیشگیری از بروز لکه سفید روی دندان

چندین عامل وجود دارند که در پیشگیری از بروز ضایعات سفید رنگ روی دندان ها نقش دارند. این عوامل در درجه اول آموزش بیماران برای حفظ صحیح بهداشت دهان و دندان ها قبل از کارگذاری ابزارهای ثابت و استفاده از فلوراید در طول درمان ارتودنسی است. اگر در نتیجه عدم رعایت بهداشت صحیح ضایعات سفید رنگ بروز پیدا کنند، روش هایی وجود دارند که می توانند به کاهش قابل مشاهده بودن آنها و متقاعد کننده بودن زیبایی ظاهری کمک کنند، مانند استفاده از کرم CPP-ACP و روش میکرو ابریژن microabrasion.

لکه های سفید رنگ روی دندان ها پس از ارتودنسی

لکه های سفید رنگ روی دندان ها پس از ارتودنسی

آموزش بیمار و بهداشت دهان

وجود ابزارهای ثابت ارتودنسی باعث می شود حفظ بهداشت دهان و دندان ها پیچیده باشد. بعلاوه، این ابزارها منجر به انباشته شدن پلاک های دندانی می شوند که بیشتر روی لبه های سرویکال مینای دندان، لبه های بین براکت ها و لثه ها، واقع شده اند. به همین علت، تصور می شود بیشترین ضایعات سفید رنگ در این بخش از تاج دندان ها ایجاد شوند. بیمارانی که بهداشت دهان و دندان ها را به خوبی رعایت نمی کنند، قبل از آغاز درمان ارتودنسی باید از عواقب احتمالی ناشی از بهداشت نامناسب آگاه باشند.

دستیار ارتودنتیست باید روش های مسواک زدن صحیح را به بیماران آموزش دهد. حداقل دو مرتبه مسواک زدن در طول روز، و برای نتایج بهتر، بعد هر وعده غذایی، برای جلوگیری از تجمع پلاک ها توصیه می شود.

فلوراید

فلوراید نقش مهمی در پیشگیری از تشکیل ضایعات سفید رنگ روی دندان ها ایفا می کند. آنها می توانند در شبکه هیدروکسی آپاتیت مینای دندان قرار بگیرند و به همین دلیل به استحکام آن بیفزایند. کلسیم فلوراید اصلی ترین محصولی است که طی درمان با فلوراید روی مینای دندان استفاده می شود و دارای ویژگی مهم ضد پوسیدگی بودن است. در طول درمان ارتودنسی می توان از فلوراید به روش های مختلفی استفاده کرد: دهانشویه، فلوراید موجود در خمیر دندان، ژل ها و وارنیش هایی که برای پوشش دادن دندان ها استفاده می شوند. مطالعات متعددی نشان می دهند که استفاده منظم از فلوراید در خمیر دندان، از ایجاد ضایعات در اطراف براکت ها جلوگیری نمی کند. استفاده از حلال های دهان (دهانشویه ها) با سدیم فلوراید (۰۵/۰% یا ۲/۰%) در طول درمان ارتودنسی می توانند به کاهش روند دمینرالیزیشن کمک کنند. استفاده از سمان (چسب مخصوص دندانپزشکی) گلاس آینومر برای چسباندن براکت ها و حلقه های ارتودنتیک، در مقایسه با سمان های رزین کامپوزیت، کاهش چشمگیر ۵/۱۶ درصدی در دمینرالیزیشن داشت. دورافات (۵% NaF)، محافظت کننده فلور (دی فلوئورسیلان ۱% و F 1%)، دورافلور (۵% NaF) همگی از جمله پر استفاده ترین وارنیش های فلوراید هستند.

لکه های سفید رنگ روی دندان ها پس از ارتودنسی

لکه های سفید رنگ روی دندان ها پس از ارتودنسی

کرم کازئین فسفو پپتید آمورفوس کلسیم فسفات  Casein phosphopeptide-amprphous calcium phosphate (CPP-ACP)

این کرم با تجویز دندانپزشک باید بعد از هر مرتبه (دو مرتبه) مسواک زدن در طول روز استفاده شود. پس از اعمال کرم، بیمار باید به مدت ۳ دقیقه دهان خود را باز نگه دارد. ۳۰ دقیقه پس از اعمال آن روی دندان ها، خوردن و نوشیدن ممنوع است. در طول این دوره، کرم می تواند روی دندان ها عمل کند و ضایعات سفید رنگ را ترمیم و برطرف نماید.

لکه های سفید رنگ روی دندان ها پس از ارتودنسی

لکه های سفید رنگ روی دندان ها پس از ارتودنسی

میکرو ابریژن Microabrasion

این تکنیک با اسید هیدرو کلریک ۱۸% که مخلوطی از پودر پوکه ریز (pumice powder) است انجام می شود تا شکل دوغاب مانندی به خود بگیرد. دندان هایی که روند تشکیل ضایعات سفید رنگ روی آنها آغاز شده است، با دقت با پودر pumice powder پاکسازی می شوند. برای ایزوله کردن بافت های اطراف می توان از رابر دم استفاده کرد. این فرایند برای یک دوره دو هفته ای، ۳ تا ۴ مرتبه تکرار می شود. تحقیقات حاکی از این هستند که تکنیک میکرو ابریژن نتایج زیبایی باور تکردنی خواهد داشت. این تکنیک برای ضایعات سفید رنگ خفیف تا متوسط ۹۹%، و برای ضایعات شدید ۹۴% موفقیت آمیز بوده اند.

توصیه ها

بر اساس تحقیقات و تجربیات خود ارتودنتیست ها، برخی توصیه ها هستند که می توانند به پیشگیری از بروز ضایعات سفید رنگ روی دندان ها کمک کنند، که عبارتند از:

  • ایجاد انگیزه در بیمارانی که از ابزارهای ثابت ارتودنسی استفاده می کنند برای حفظ عادی بهداشت دهان
  • دادن دستورالعمل های لازم به بیمار برای درست مسواک زدن
  • حداقل دفعات مسواک زدن در طول روز باید دو مرتبه باشد
  • استفاده روزانه از دهانشویه های فلوراید
  • استفاده از سمان های گلاس آینومر برای باندینگ حلقه ها و براکت ها
  • در صورتظاهر شدن ضایعات سفید رنگ باید از خمیر دندان یا میکروابریژن استفاده کرد.

نتیجه گیری

دمینرالیزیشنی که در طول درمان ارتودنسی اتفاق می افتد، اصلی ترین مشکل بالینی است که برای ارتودنتیست ها و بیماران اتفاق می افتد. ظهور ضایعات سفید رنگ در طول درمان ارتودنسی با ابزارهای ثابت قابل پیشگیری است. حفظ بهداشت خوب دهان و برداشت مکانیکی پلاک ها برای پیشگیری از بروز ضایعات سفید رنگ ضروری است. وجود فلوراید، حتی در غلظت های پایین برای پیشگیری از بروز پوسیدگی و حفره های دندانی لازم است. در صورت ظهور ضایعات سفید رنگ، استفاده از موس دندان و میکرو ابریژن می توانند زیبایی ظاهری را بهبود ببخشند.