مراقبت های دندانپزشکی برای مبتلایان به فشار خون

, ,

فشار خون بالا یک نگرانی جهانی است که سالانه حدوداً ۱/۷ میلیون مرگ را می توان به آن نسبت داد (به همین دلیل تحت عنوان قاتل خاموش شناخته می شود) و شیوع آن تقریباً ۱ میلیارد نفر است. در سال ۲۰۰۷، ۷/۵ میلیون نفر شهروند کانادا مبتلا به فشار خون بالا تشخیص داده شدند و بیش از ۵ میلیون نفر از آنها برای درمان فشار خون خود از درمان دارویی استفاده می کردند. هدف هفتمین گزارش کمیته ملی مشترک در خصوص پیشگیری، تشخیص، ارزیابی و درمان فشار خون بالا (JNC7) صدور دستورالعمل هایی برای پیشگیری و مدیریت فشار خون بالا است.

دستورالعمل های پیشین به موفقیت قابل توجهی رسیده اند زیرا آگاهی از فشار خون بالا از ۵۱% در سال های ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۰ به ۷۰% در سال های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۰ افزایش یافته است. این افزایش آگاهی باعث شده است که افراد بیشتری به دنبال درمان فشار خون بالا باشند و در نتیجه تا سال ۱۹۹۱ میانگین فشار خون سیستولیک (SBP) برای افراد ۶۰ تا ۷۰ ساله در مقایسه با گروه مشابه در سال ۱۹۶۰، ۱۶ میلی متر جیوه کمتر بود. تغییرات در میزان شیوع فشار خون بالا در کاهش بیماری ها و مرگ و میر مرتبط با فشار خون بالا منعکس شده است.

بویژه، نرخ مرگ و میر ناشی از سکته مغزی و بیماری عروق کرونر قلب، بر اساس سن، از سال ۱۹۷۲، به ترتیب به میزان ۶۰ درصد و ۵۰ درصد کاهش یافته است. با این حال، این موفقیت را نمی توان برای کل جمعیت اعمال کرد زیرا نرخ کنترل فعلی برای فشار خون در ایالات متحده هنوز بسیار ضعیف است و ۳۰٪ عدم آگاهی از وجود بیماری، هنوز به طور غیرقابل قبولی رقم بالایی است. علاوه بر این، بیش از ۴۰٪ از بیماران مبتلا به فشار خون بالا درمان نمی شوند و دو سوم دیگر از بیمارانی که درمان شده اند، به رقم هدف خود (BP < 140/90 mmHg) نرسیده اند. گرچه کاهش نارسایی احتقانی قلب (CHD) و مرگ و میر ناشی از سکته مغزی کاهش یافته است، اما سرعت نرخ کاهش آن رو به کاهش است.

در مرحله پایانی بیماری کلیوی، فشار خون بالا تنها پس از دیابت در رده دوم قرار می گیرد، بنابراین همچنان بار سنگینی بر سیستم مراقبت های سلامتی است، و تخمین زده شده است که ۱۰ درصد از هزینه های مراقبت های سلامتی را در کشورهای توسعه یافته مانند کانادا به خود اختصاص داده است. ما به عنوان دندانپزشک، فرصت منحصر به فردی برای افزایش آگاهی، کمک به شناسایی و ارجاع بیمارانی داریم که ممکن است در آنها فشار خون بالا وجود داشته باشد یا به خوبی کنترل نشده باشد.

جلوگیری از فشار خون بالا

اگر بتوان از افزایش فشار خون جلوگیری کرد، خطر همزمان نارسایی احتقانی قلب و سکته مغزی کاهش می یابد. خوشبختانه، عوامل مهم معمولی مرتبط با فشار خون بالا شناسایی شده اند و به راحتی قابل پیشگیری هستند. اضافه وزن بدن، مصرف سدیم زیاد در رژیم غذایی، عدم انجام ورزش های بدنی، مصرف ناکافی میوه ها و سبزیجات، پتاسیم و مصرف بیش از حد الکل، برخی از این عوامل هستند. موانع متعدد سیاسی، اقتصادی و اجتماعی برای پیشگیری وجود دارند و کاملاً قابل درک است که غلبه بر این موانع چالش برانگیز است، با این حال، مزایای چنین تغییراتی قابل توجه هستند، زیرا تنها کاهش ۵ میلی متر جیوه در SBP به کاهش ۱۴ درصدی در سکته مغزی و کاهش ۹ درصدی در CHD تعبیر می شود.

مراقبت دندانی بیماران فشار خون

مراقبت دندانی بیماران فشار خون

تشخیص فشار خون بالا

قبل از تشریح تشخیص مناسب فشار خون، مهم است مروری داشته باشیم روی تعاریف فعلی فشار خون بالا، زیرا این تعاریف از زمان JNC6 دستخوش تغییرات جزئی اما مهمی قرار گرفته اند. به طور خلاصه، مقدار طبیعی فشار خون به ‘کمتر از ۱۲۰/۸۰’ تغییر کرده است، که به معنای دور شدن از مقداری است که به صورت کلاسیک ۱۲۰/۸۰ مشخص شده است، که اکنون به عنوان Prehypertension (پیش فشار خون) در نظر گرفته می شود. مهم است بدانید که پیش فشار خون در دسته بیماری ها قرار نمی گیرد، بلکه به عنوان نشانه ای برای شناسایی بیمارانی عمل می کند که در معرض خطر بالای ابتلا به فشار خون در آینده قرار دارند. دسته های عادی و مرزی قبلی با Prehypertension ادغام شده اند؛ مرحله ۲ و ۳ فشار خون بالا نیز در یک مرحله ترکیب شده اند.

تشخیص فشار خون بالا در مطب، به تجهیزات اندازه گیری فشار خون نیاز دارد، که بررسی و به صورت ایده آل تأیید شده باشند. علاوه بر این، کاربر باید به طور منظم در یک تکنیک اندازه گیری استاندارد آموزش دیده باشد تا بتوان از ثبات و دقت اندازه گیری اطمینان حاصل کرد.

روش بهتر گوش کردن است، به این حالت که بیمار به جای دراز کشیدن روی تخت، به مدت حداقل ۵ دقیقه کاملاً ساکت بنشیند و پاها را روی زمین و بازوها را در سطح قلب خود قرار دهد. برای کمک به پرهیز از قرائت خیلی تصنعی، حداقل ۳۰ دقیقه قبل از اندازه گیری باید از مصرف کافئین، ورزش کردن و سیگار کشیدن خودداری کرد. داشتن بازوبند فشار سنج با اندازه مناسب، با حصول اطمینان از اینکه حداقل ۸۰ درصد بازوبند دور بازوی بیمار را احاطه کرده است، مهم است. دو اندازه گیری باید ثبت شوند و میانگین گرفته شود.

گام نخست، لمس دستی شریان رادیال و باد کردن بازوبند فشارسنج است تا زمانی که نبض رادیال قابل لمس نباشد. سپس بازوبند فشار خون با افزایش آهسته ۲ میلی متر جیوه بر ثانیه تخلیه می شود و فشاری که در آن مجدداً نبض رادیال لمس می شود، فشار خون سیستولیک تخمینی است. با قرار دادن یک گوشی پزشکی در جلوی آرنج، فشار بازوبند ۲۰ تا ۳۰ میلی متر جیوه بالاتر از سطح فشار خون سیستولیک تخمین زده شده افزایش می یابد و در حین گوش دادن به ابتدا و انتهای صداهای کوروتکف، که نشان دهنده فشار خون سیستولیک و دیاستولیک است، مجدداً با سرعت ۲ میلی متر جیوه در ثانیه کاهش می یابد.

ارزیابی

بیماران مبتلا به فشار خون بالا (SBP > 140 mmHg  وDBP > 90 mmHg ) باید برای ارزیابی بیشتر به پزشک ارجاع داده شوند. پس از آن، ارزیابی فشار خون برای رد “سندرم روپوش سفید” و همچنین علل زمینه ای و ارزیابی آسیب احتمالی اندام ها مهم است. بیماران مبتلا به “فشاری خون بالای روپوش سفید” هنگامی که در خانه تحت نظر هستند فشار خون طبیعی دارند و فشار خون اندازه گرفته شده در مطب بالا است. این اغلب با افزایش سطح اضطرابی ارتباط دارد که برخی از بیماران هنگام مراجعه به مطب دندانپزشکی احساس می کنند. شیوع آن ۱۲ تا ۱۸ درصد در جمعیت عمومی گزارش شده است.

اخیراً چندین تحقیق نشان داده اند که اندازه گیری منظم فشار خون در خانه، در پیش بینی خطر قلبی عروقی، نسبت به فشار خون مطب، ارجحیت دارد. بر اساس این داده ها، انجمن قلب آمریکا (AHA) و انجمن فشار خون آمریکا (ASH) دستورالعمل های نظارت روی فشار خون خانگی را ایجاد و تأیید کرده اند، که توصیه می کند قبل از مراجعه به پزشک، از یک دستگاه دقیق کالیبره شده برای اندازه گیری فشار خون در منزل استفاده شود، حداقل دو مرتبه قرائت در صبح و دو مرتبه در عصر، هر روز به مدت یک هفته.

آزمایش های پایه مانند الکتروکاردیوگرام، آنالیز ادرار، قند خون، شمارش کامل خون، الکترولیت ها، کراتینین و همچنین پروفایل لیپیدی توسط JNC7 برای ارزیابی علت، پیشرفت، اثرات و سایر عوارض جانبی موجود این بیماری توصیه می شوند. به عنوان مثال، افزایش کراتینین سرم و فشار خون بالا ممکن است سرنخ هایی در مورد بیماری کلیوی ارائه دهد، در حالی که پتاسیم و فشار خون پایین سرم ممکن است ناشی از سندرم کوشینگ باشد.

مراقبت دندانی بیماران فشار خون

مراقبت دندانی بیماران فشار خون

درمان فشار خون

با هر مجموعه جدید از دستورالعمل های مشخص شده توسط کمیته ملی مشترک، این شناخت رو به افزایش وجود دارد که آستانه برای درمان فشار خون بالا و درمان دارویی مورد استفاده، نباید صرفاً بر اساس مرحله فشار خون بالا باشد، بلکه از نظر خطر کلی قلبی عروقی، وجود همزمان سایر عوامل خطر زا و بیماری های همراه، و آسیب اندام انباشته نیز باید باشد.

تغییرات در سبک زندگی، مداخلات غیر دارویی مهمی برای کنترل مؤثر فشار خون و همچنین کاهش خطرات قلبی عروقی هستند. این تغییرات شامل افزایش فعالیت بدنی، کاهش مصرف نمک به کمتر از ۶ گرم در روز و محدود کردن مصرف الکل است. تحقیقات نشان می دهند که رژیم غذایی کم سدیم ۲۵ درصد خطر ابتلا به حوادث قلبی عروقی را در آینده کاهش می دهد.

بیمارانی که فشار خون آنها بالاتر از هدف است باید حداقل هر ۲ ماه یک مرتبه تحت نظر باشند. پیگیری در فواصل زمانی کوتاه باعث بهبود پایبندی بیمار می شود و برای افزایش شدت درمان ضروری است.

پایبندی به تغییرات سبک زندگی تجویز شده و دارو درمانی باید در هر مراجعه به پزشک ارزیابی شوند، اما می توان آن را در مطب دندانپزشکی نیز ارزیابی کرد.

تحقیقات نشان می دهند که درمان هارماکولوژیک فشار خون بالا عوارض این بیماری را با استفاده از چندین کلاس دارویی کاهش می دهد. دیورتیک های تیازیدی اساس درمان در اکثر کارآزمایی های بالینی بوده اند و نشان داده اند که بویژه در پیشگیری از عوارض قلبی عروقی موثرتر هستند. بنابراین،JNC7  دیورتیک ها را به عنوان خط مقدم درمان برای مدیریت مرحله ۱ فشار خون بالا توصیه می کند، در حالی که ترکیبی از دو دارو به عنوان درمان اولیه مرحله ۲ فشار خون بالا توصیه می شود که یکی از آنها باید دیورتیک باشد.

مراقبت دندانی بیماران فشار خون

مراقبت دندانی بیماران فشار خون

چرا فشار خون بالا برای دندانپزشک مهم است؟

یک سوم افراد مبتلا به پرفشاری خون بالینی شناسایی نشده اند. علاوه بر این، تنها یک سوم از این بیماران بر اساس دستورالعمل JNC7 درمان می شوند. مهم است که دندانپزشکان بدانند که بخش قابل توجهی از بیماران آنها ممکن است فشار خون بالای تشخیص داده نشده یا به خوبی کنترل نشده داشته باشند. علاوه بر این، با فشار خون بالایی که به خوبی کنترل نشده است، خطر یک رویداد قلبی عروقی قابل توجه با استرس ناشی از فرایند دندانپزشکی، یا قرار گرفتن در معرض اپی نفرین موجود در بی حس کننده های موضعی یا سایر منابع خارجی تشدید می شود.

بخش مهمی از هر چکاپ دندانپزشکی باید شامل بررسی سابقه پزشکی شما و بروز رسانی اطلاعات در مورد هر گونه تغییر یا داروهای جدیدی باشد که ممکن است مصرف می کنید- بویژه داروهایی که برای درمان فشار خون بالا استفاده می شوند. بسیاری از داروهای ضد فشار خون با داروهای بی حس‌کننده ای که اغلب دندانپزشکان استفاده می کنند تداخل دارند و باید بر اساس آن تنظیم شوند تا شما را از درد دور نگهدارند.

فشار خون بالا همراه با درمان دندانپزشکی چیزی است که باید از آن اجتناب کرد.

گرچه دندانپزشک شما تمام تلاش خود را می کند تا به شما کمک کند در طول ویزیت احساس امنیت و راحتی داشته باشید- مانند ارائه وسایلی برای افزایش راحتی شما، مانند پتوی گرم، بالش دور گردن و اکسید نیتروز (معروف به گاز خنده)- ممکن است همچنان احساس کنید که فشار خون شما بالا می رود.

قبل از درمان، دندانپزشک فشار خون شما را ارزیابی و تعیین می کند که آیا ادامه درمان بی خطر است یا خیر. فشار خون بالا می تواند شما را در معرض خطر یک موقعیت اورژانسی مانند سکته مغزی قرار دهد، و اگر فشار خون قرائت شده برای شما خیلی زیاد باشد، به شما کمک می کند پس از مراجعه به پزشک معالج خود، برای ویزیت مجدد برنامه ریزی کنید.

بی حسی موضعی می تواند بر فشار خون شما تأثیر بگذارد.

ما می‌دانیم که بی‌حس شدن برای یک فرایند، بخشی از ویزیت دندانپزشکی است که کمتر مورد علاقه همه افراد است– اما چیزی که ممکن است ندانید این است که بسیاری از بی حس کننده های مورد استفاده در مطب های دندانپزشکی حاوی اپی نفرین هستند که به طولانی تر شدن اثر بی حسی کمک می‌ کند.

گرچه مطالعات مربوط به تأثیرات قلبی عروقی اپی نفرین روی بیماران دندانپزشکی نسبتاً قدیمی هستند، اما اکثر آنها به این نتیجه رسیده اند که استفاده از اپی نفرین در بی حس کننده های موضعی منجر به بیماری یا مرگ و میر قابل توجهی نشده است. اپی نفرین با انقباض عروق خونی عمل می کند که به شما کمک می کند از درد دور بمانید اما می تواند فشار خون را افزایش دهد. هنگامی که فشار خون بالا با یک عامل بی حس کننده ترکیب می شود، احتمالاً بیماران در فرایندهایی مانند کشیدن دندان، خونریزی بیشتری خواهند داشت. اگر از داروهای ضد فشار خون استفاده می کنید، دوزهای شما تنظیم خواهند شد و ممکن است داروهای بیهوشی دیگری استفاده شوند تا در طول فرایند راحت باشید.

به طور گسترده توصیه می شود که بی حس کننده های موضعی حاوی اپی نفرین باید به یک تا سه کارتریج لیدوکائین ۲ درصد با اپی نفرین ۱:۱۰۰۰۰۰ یا معادل آن محدود شود. علاوه بر این، باید از استفاده کوردهای رترکشن آغشته به اپی نفرین یا وازوپرسین باید اجتناب شود، زیرا جایگزین های کافی برای هموستاز وجود دارند.

غربالگری های منظم می توانند جان شما را نجات دهند.

از آنجا که فشار خون بالا جزئی است، غربالگری های منظم می توانند به تعیین اینکه آیا فشار خون شما را در معرض خطر قرار می دهد کمک کند. بررسی آن در ویزیت دندانپزشکی تنها یک چکاپ دیگر است که می تواند راه های طولانی در جهت بهبود سلامت شما و پرهیز از بیماری های جدی مانند دیابت یا بیماری قلبی کمک کند.

نتیجه گیری

بیماری ها و مرگ و میر مرتبط با فشار خون بالا یک نگرانی عمده مربوط به سلامت هستند، با این حال، فشار خون بالا با درمان مناسب قابل مدیریت است و می توان پیامدهای مرتبط با آن را کاهش داد. کلید کنترل این بیماری به پیشگیری، تشخیص، ارزیابی و درمان مناسب و به موقع بستگی دارد.

در پایان اینکه، دندانپزشکان به عنوان متخصصان بهداشت دندان، باید به سلامت عمومی بیماران خود علاقه جدی داشته باشند و از اقدامات معمول برای کمک به سلامت عمومی آنها استفاده کنند. بنابراین، اگر دفعه بعد که دندانپزشک شما فشار خون شما را اندازه گرفت، این کار برای انجام ایمن درمان بوده است.

/۰ نظرها/توسط

چگونه می توان دهانشویه مناسب برای خود انتخاب کرد؟

,

صدها نوع محصول بهداشتی دهان در بازار وجود دارد که قفسه های منزل ما را نیز پر کرده اند. اما از کجا می توانیم بفهمیم کدام یک برای شما بهتر است؟ اگر می خواهید بوی بد دهان خود را از بین ببرید، پلاک های دندانی را کاهش دهید، یا پوسیدگی های دندانی را کاهش دهید، در اینجا به بیان برخی اطلاعات مفید خواهیم پرداخت که می توانند به شما کمک کنند دهانشویه ای انتخاب کنید که نیازهای شما را برآورده کند.

اگر تنها در پی راهی برای مبارزه با بوی بد دهان هستید …

اساساً، این نوع دهانشویه ها بوی خوب و احساس تازگی به دهان شما می بخشند و باکتری هایی که داخل دهان یافت می شوند و موجب بروز بوی بد می شوند را خنثی می کنند. این محصولات ممکن است حاوی موادی مانند زینک یا دی اکسید کلرین باشند. هر دوی این مواد تولید ترکیبات سولفور بد بو توسط باکتری های دهانی را متوقف می کنند. این نوع دهانشویه ها که اغلب تحت عنوان دهانشویه های بهداشتی نیز شناخته می شوند، برخی از آنها حاوی مواد دیگری هستند که موجب سفید شدن دندان ها می شوند یا باکتری هایی که موجب بروز پوسیدگی می شوند را کاهش می دهند.

نقاط قوت

این نوع دهانشویه ها، علاوه بر این که برای احساس تازگی بخشیدن به داخل دهان فوق العاده هستند، فشاری به جوانه های چشایی وارد نمی کنند و با طعم های مختلفی تولید می شوند.

نقاط ضعف

حتی اگر برخی از آنها حاوی کلرید ستیل پیریدینیوم باشند، ماده ای که برای مبارزه با بیماری لثه استفاده می شود، این نوع دهانشویه های بهداشتی در حقیقت برای مبارزه با ژنژیویت مؤثر نیستند (برخلاف دهانشویه های آنتی باکتریال تجویزی که دندانپزشک شما تجویز می کند).

دهانشویه مناسب دهان و دندان

دهانشویه مناسب دهان و دندان

اگر بوی بد مداوم دهان دارید و از دهانشویه ها به طور منظم استفاده می کنید، باید به دندانپزشک مراجعه کنید تا به علل زمینه ای دیگر پرداخته شود.

اگر می خواهید با ژنژیویت یا پریودنتیت مبارزه کنید …

دهانشویه هایی که مورد تأیید وزارت بهداشت هستند برای مبارزه مؤثر با ژنژیویت حاوی ماده فعال کلرهگزیدین گلوکونات هستند. این ماده آنتی باکتریال بسیار قوی تری است که در نمی تواند در محصولات قابل تهیه از داروخانه بدون نسخه (OTC) یافت نمی شوند. این نوع دهانشویه ها تنها می توانند توسط دندانپزشک تجویز شوند.

نقاط قوت

توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده آمریکا ثابت شده است که این نوع دهانشویه ها می توانند پریودنتیت یا بیماری لثه را درمان کنند.

نقاط ضعف

گرچه این نوع دهانشویه های برای درمان ژنژیویت و بیماری لثه نسبتاً مؤثر هستند، اما می توانند موجب ایجاد لکه های قهوه ای رنگ روی دندان ها شوند. یک دندانپزشک معتبر می توانند روی تأثیرات ایجاد لکه دهانشویه نظارت داشته باشد و آنها را در حداقل نگهدارد. این دهانشویه ها تنها باید برای دوره زمانی کوتاهی استفاده شوند و عموماً برای موقعیت های کوتاه مدت ویژه تجویز می شوند.

اگر به دنبال دهانشویه ای برای مبارزه با پلاک های دندانی هستید …

این نوع دهانشویه ها فرمولاسیون آنتی باکتریال دارند. این فرمولاسیون منحصر بفرد می تواند در محصولات OTC نیز یافت شود. نوع دیگر دهانشویه های درمانی نوع ضد عفونی کننده آنها است. دهانشویه های ضد عفونی کننده مدعی هستند که باکتری های دهان شما را تا ۷۵ درصد کاهش می دهند. علاوه بر این، ممکن است محصولات ضد پلاک، ضد ژنژیویت، یا آنتی باکتریال را نیز در قفسه ها مشاهده کنید. برخی فرمولاسیون های آنتی باکتریال نیز با بوی بد دهان مبارزه می کنند. این محصولات درست مانند دهانشویه های ضد عفونی کننده، باکتری های دهان را نیز کاهش می دهند که موجب بروز پلاک و ژنژیویت نیز می شوند. تفاوت اصلی این است که دهانشویه های ضد عفونی کننده حاوی مقادیر قابل توجهی الکل می باشند که در برخی افراد خاص، خشکی دهان را تشدید می کند و مانند الکلی که افراد می نوشند ممکن است با سرطان های دهان ارتباط داشته با نداشته باشد.

نقاط قوت

آنها راهی فوق العاده برای مبارزه با بوی بد دهان هستند و می توانند محافظت اضافی در برابر پلاک های دندانی و بیماری لثه فراهم بیاورند.

نقاط ضعف

دهانشویه های ضد عفونی کننده OTC حاوی مقادیر زیادی الکل هستند که می توانند خشک کننده باشند، بنابراین مواد تشکیل دهنده آنها را با دقت چک کنید. در برخی موارد، اگر خشکی دهان داشته باشید یا مستعد لیکن پلانیای دهان هستید، می توانند موجب بروز حساسیت های اضافی شوند. لیکن پلانیای دهانی شرایط خوش خیمی است که مخاط دهان را درگیر می کند. خوشبختانه این شرایط مسری نیست. برای اکثر بیماران موجب بروز ناراحتی شدید نمی شود اما برخی افراد احساس زخم شدگی یا سوزش را تجربه می کنند. شایع ترین نوع لیکن پلانیای دهانی فرساینده یا زخم دهنده است، و مشخصه ویژه آن زخم های دندانی زا لکه های غیر عادی قرمزی است. اصلاً عادی نیست که بیماران این قرمزی را نزدیک خط لثه های خود مشاهده کنند. ایده خوبی است از دندانپزشک خود بخواهید این لکه های قرمز رنگ را چک کند تا مطمئن شود آغاز ژنژیویت نیست.

دهانشویه مناسب دهان و دندان

دهانشویه مناسب دهان و دندان

اگر به دنبال محافظت در برابر حفره های دندانی هستید؛

یا آب شرب شما فلورایده نیست،

یا تنها آب بطری مصرف می کنید …

وقتی در پی دهانشویه ای برای مبارزه با پوسیدگی های دندانی هستید، مطمئن شوید حاوی فلوراید باشد. ثابت شده است که این ماده با ایجاد پوششی که مینای دندان ها را در برابر باکتری هایی که موجب بروز پوسیدگی می شوند مقاوم می کند، با حفره های دندانی مبارزه می کند. اگر از بریس های ارتودنسی یا ابزارهای دیگر استفاده می کنید، ما به شدت استفاده از دهانشویه های ضد پوسیدگی را توصیه می کنیم. برای افرادی که با مشکل حفره های دندانی مواجه هستند، دهانشویه ها و ژل های فلورایده تجویزی وجود دارند که حاوی مقادیر بیشتری فلوراید هستند.

با این حال، به خاطر داشته باشید که حتی بهترین دهانشویه ها هم نمی توانند جایگزین مسواک زدن و نخ دندان کشیدن روزانه شوند، و الزاماً نیاز نیست برای داشتن دهان سالم و عاری از بیماری دهانشویه استفاده کنید. به آن به عنوان یک مکمل فکر کنید، و بدانید که این دهانشویه ها به تنهایی بیماری های دهانی را درمان یا از بروز آنها پیشگیری نمی کنند. شما هنوز هم باید کارهایی که همه ما می دانیم مؤثر هستند را انجام دهید: حداقل دو مرتبه مسواک زدن و حداقل یک مرتبه نخ دندان کشیدن در طول روز، داشتن رژیم غذایی مناسب، و مراجعه منظم به دندانپزشک.

/۰ نظرها/توسط

اهمیت بهداشت دهان در دوران کودکی و نقش والدین

,

پایه و اساس دندان های دائمی سالم در کودکان و نوجوانان در طول سال نخست زندگی آنها بنا نهاده می شود. در مطالعات متعدد نشان داده شده است که رژیم بد غذایی، عادات نامناسب مصرف مواد غذایی و عادات مسواک زدن ناکافی در طول دو سال نخست زندگی با پوسیدگی دندان ها در کودکان ارتباط دارند. گسترش پوسیدگی و کرم خوردگی دندان های شیری خطر بروز پوسیدگی در دندان های دائمی را افزایش می دهد.

بنابراین، ایجاد یک برنامه روتین صحیح و مناسب برای بهداشت دهان در اوایل زندگی برای کمک به حصول اطمینان از رشد دندان های سالم و قوی ضروری است. والدین به عنوان یک الگوی ثابت، برای تنظیم برنامه روزانه و درک اهمیت بهداشت دهان و دندان توسط کودکان نقش کلیدی دارند. مسواک زدن دندان ها باید به عنوان یک عادت و بخش جدایی ناپذیر کارهای بهداشتی دهان نمایش داده شود. کودکان به محرک های اجتماعی مانند جوایز و ستایش، و محبت ها بسیار حساس هستند و با تقلید از والدین بهتر می آموزند. رشد جسمی و ذهنی روی مراقبت های دهانی در کودکان تأثیر می گذارد.

بهداشت دهان دردوران کودکی

بهداشت دهان دردوران کودکی

اهمیت دندان های شیری

رویش دندان های شیری در کودکان از سن شش ماهگی آغاز می شود. رشد دندان های شیری تقریباً در دو سال و نیم کامل می شود. تراکم مواد معدنی مینای دندان های شیری نسبت به مینای دندان های دائمی کمتر است، که بویژه باعث می شود آنها مستعد پوسیدگی شوند. دندانهای شیری ابزارهایی ضروری هم برای جویدن هستند و هم برای یادگیری حرف زدن. آنها به خرد کردن غذا به قطعات کوچکتر کمک می کنند بنابراین این اطمینان را بوجود می آورند که هضم آنها به شکلی مؤثر انجام خواهد شد. داشتن یک دست دندان کامل شرط اساسی برای یادگیری تلفظ صحیح حروف هستند.

دندان های شیری نیز در نحوه قرار گیری صحیح دندان های دائمی و فواصل درست بین آنها نقش اساسی ایفا می کنند؛ بنابراین تا زمانی که لق و کنده شدن طبیعی آنها اتفاق بیفتد الزامی است که به خوبی از آنها مراقبت و نگهداری شود. ایجاد یک روال درست و مناسب برای مراقبت های صحیح روتین دهانی در سال های نخست زندگی، پایه و اساس رشد دندان های دائمی سالم و قوی را بنا می نهد. علاوه بر بهداشت مناسب دهانی، رژیم غذایی نیز نقش اساسی در سالم نگه داشتن دندان ها ایفا می کند. در این رابطه، نه تنها مقدار قند و شکری که مصرف می شود حائز اهمیت است، بلکه تعداد دفعات مصرف آنها نیز مهم است. تا جایی که امکان دارد، باید مصرف شیرینیجات میان وعده های کودکان، مخصوصاً عصرها یا شب ها باید محدود شود.

گرچه دندان های شیری ظرف مدت چند سال می افتند و دندان های شیری جایگزین آنها می شوند، اما به دلیل وظایف مهمی که در بالا برای آنها ذکر شد، مراقبت از آنها ضروری است. حتی دندان های شیری نیز بدون مراقبت صحیح پوسیده می شوند و منشاء مشکلات گسترده ای مانند مشکلات زیر می شوند:

  • دندان ها و لثه های دردناک
  • مشکل در غذا جویدن، غذا خوردن، و خوابیدن
  • بیماری و التهاب لثه
  • شرمندگی هنگام حرف زدن و لبخند زدن.
بهداشت دهان دردوران کودکی

بهداشت دهان دردوران کودکی

دندانهای دائمی جدید

گرچه دندان های دائمی در کودکان از بدو تولد تا ۳ سالگی تقریباً شکل گرفته اند، اما رویش آنها بعداً در زندگی (از حدود ۶ سالگی به بعد) اتفاق می افتد و ۳۲ دندان دائمی (۱۶ دندان در فک بالا و ۱۶ دندان در فک پایین) جایگزین ۲۰ دندان شیری می شوند. در طول این مدت، تحلیل ریشه و افتادن دندان های شیری اتفاق می افتد. با رویش نخستین دندان دائمی (از حدود ۶ سالگی)، دهان حاوی ترکیبی از دندان های شیری و دندان های دائمی است، که کودکان را بیشتر در معرض خطر پوسیدگی قرار می دهد. اغلب خود کودک یا والدین متوجه رویش نخستین دندان دائمی نمی شوند، زیرا پشت آخرین دندان مولر شیری واقع شده است و جایگزین هیچ دندان شیری نمی شود.

گرچه مینای دندان هنگام بیرون آمدن کامل شکل گرفته است اما سطح آن متخلخل باقی می ماند و به اندازه کافی مواد معدنی ندارد. پس از آن، معدنی سازی ثانویه (بلوغ دوم) اتفاق می افتد، که در آن، یون های حفره های به درون هیدروکسی آپاتیت نفوذ می کنند و مقاومت مینای دندان ها را در برابر پوسیدگی افزایش می دهند. بعلاوه، هر دندان شیری که پوسیدگی داشته باشد مخزنی از باکتری ها را تشکیل می دهد، که می تواند به راحتی مینای دندان دائمی نابالغ جدید را مورد حمله قرار دهد. در طول رویش، سطوح اکلوزال دندان های دائمی جدید در سطحی پایین تر از دندان های شیری قرار دارند.

با توجه به وجود همزمان دندان های شیری لق، فواصل، و دندان های دائمی جدید در حال رویش، مسواک زدن دشوارتر از قبل می شود. فک نیز در حال رشد قابل توجهی است، کا باعث می شود فضا برای دندان های بیشتری فراهم شود. با افزایش تعداد دندان های دائمی، پاکسازی فضای باریک بین دندان ها مهم تر می شود.

بهداشت دهان دردوران کودکی

بهداشت دهان دردوران کودکی

نقش والدین

والدین در کمک به کودکان برای ایجاد برنامه روتین صحیح بهداشت دهانی در سال های نخست زندگی نقش کلیدی دارند. والدین باید طی ۱۲ سال نخست مسواک زدن کودکان خود را هدایت کنند و روی انجام آن نظارت داشته باشند، تا زمانی که عملکردهای حرکتی و ذهنی به کودک اجازه دهند به صورت روتین بتواند به تنهایی تکنیک های درست مسواک زدن را انجام دهد. والدین پس از مسواک زدن برای کودکان طی ۲ سال نخست، باید از سن حدوداً ۳ سالگی به بعد از محرک های بازی گونه برای ترغیب کودک خود به مسواک زدن استفاده کند- زمانی که کودکان می خواهند به تنهایی دندان های خود را مسواک بزنند.

هر بار که کودک مسواک زدن دندان ها را به اتمام می رساند، والدین باید مجدداً قسمت هایی که دسترسی به آنها دشوار است را خودشان برای کودک مسواک بزند. در سنین حدود ۶ سالگی، کودکان قادر هستند با استفاده از تکنیک های درست، دندان های خود را مسواک بزنند. در این مرحله، والدین باید به نظارت روی تلاش های معمول کودک خود برای مسواک زدن ادامه دهند. وضعیت آناتومیکال خاص تغییر دندان ها باعث می شود که هنوز هم کمک کردن والدین در وظیفه مسواک زدن روزانه به کودکان تا زمان رویش دندان مولر دوم (حدود سن ۱۲ سالگی) گریز ناپذیر باشد.

/۰ نظرها/توسط

تاثیر تغذیه بر سلامت دهان و دندان

,

نکات اصلی درباره تغذیه و رژیم غذایی

  • ارتباط دو طرفه ای بینسلامت دهان، رژیم غذایی، و مواد مغذی وجود دارد. رژیم غذایی و مواد مغذی می توانند روی سلامت بافت های موجود داخل دهان تأثیر بگذارند؛ و سلات دهان روی مواد مغذی که مصرف می کنیم تأثیر می گذارند.
  • مصرف قندها با افزایش خطر گسترش پوسیدگی های دندانی همراه بوده است.
  • ماهیت پیچیده بیماری پریودنتال (لثه) باعث می شود بهسختی بتوان ارتباط آن را رژیم غذایی و مواد مغذی را مشخص نمود.
  • مصرف مکرر غذاها و نوشیدنی های اسیدی با افزایش خطر ساییدگی فرسایشی دندان ها همراه است.

اهمیت رژیم غذایی

رژیم غذایی و مواد مغذی که مصرف می شوند تأثیر قابل توجهی روی سلامت دهان دارند، و می توانند گسترش و پیشرفت بیماری های دهانی و شرایطی مانند پوسیدگی، بیماری پریودنتال، فرسایش، و مشکلات دیگر را تحت تأثیر قرار دهد. گرچه مواد مغذی می توانند به عنوان مواد مغذی میکرو (ویتامین ها و مواد معدنی) و ماکرو (کربوهیدرات ها، پروتئین، و چربی) تعریف شوند، زیرا آنها به نیازهای تغذیه ای بدن مربوط می شود، اما تغذیه به غذاهای خاصی اشاره می کند که مصرف می شوند. ارتباطی که رژیم غذایی و تغذیه با سلامت دهان دارد دو طرفه است، زیرا اگز انسجام حفره دهان با مشکل مواجه شود، می تواند توانایی عملکردی فرد برای غذا خوردن را نیز تحت تأثیر قرار دهد.

بر اساس فرضیات، عوامل تغذیه ای متعددی هستند که رو حفره دهان تأثیر می گذارند، از جمله مواد مغذی میکرو و ماکرو، ویتامین ها، ویژگی های pH، و نیز رفتاری که با نحوه مصرف آنها همراه است. علاوه بر این، عواملی مانند مرحله پیشرفت، شرایط پزشکی خاص، و نیز وضعیت اقتصادی اجتماعی ممکن است رژیم غذایی خاص و ملاحظات تغذیه ای را مشخص نمایند. برای مثال، افراد مسن تر، ممکن است از دست رفتن دندان ها، کاهش توانایی جویدن، و کاهش اشتها را تجربه کنند که ممکن است در عوض وضعیت تغذیه آنها را تحت تأثیر قرار دهد. یک مطالعه سیستمیک به بررسی ارتباط بین غذاهای مصرفی و سلامت دهان در افراد مسن پرداخت و دریافت که از دست رفتن دندان ها در گروه افراد مسن با تغییر در غذاهای مصرفی و کمبود مواد مغذی همراه است.

تغذیه و سلامت دهان

تغذیه و سلامت دهان

تاثیر رژیم غذایی بر پوسیدگی دندان

پوسیدگی های دندانی شایع ترین بیماری در سراسر دنیا می باشد. اصطلاح پوسیدگی دندان می تواند هم برای توصیف روند بیماری استفاده شود، و هم ضایعات پوسیده یا غیر پوسیده ای که در نتیجه روند بیماری شکل می گیرند. روند بیماری پوسیدگی دندان در نتیجه تشکیل بیوفیلم، ناشی از مصرف قند و شکر، چند عاملی، و پویا در مراحل دمینرالیزیشن (از بین رفتن مواد معدنی دندان) demineralization و معدنی سازی مجدد remineralization  بافت های سخت دندان است.

ارتباط بین پوسیدگی ها و کربوهیدرات ها به خوبی قابل درک است؛ مواد معدنی بافت های سخت دندان توسط اسیدهایی که باکتری های موجود در بیوفیلم (پلاک های دندانی) تولید می شوند از بین می روند. این باکتری ها از کربوهیدرات های موجود در رژیم غذایی تغذیه می کنند. بویژه، پس از مصرف کربوهیدرات ها، کاهش سریع pH (تا ۵/۵ یا کمتر) در بیوفیلم روی دندان ها اتفاق می افتد. این پایین آمدن pH می تواند روی تعادل میکروب های موجود در بیوفیلم نیز تأثیر داشته باشد به نحوی که نسبت گونه های بیوفیلم اسیدی افزایش پیدا می کند، و از بین رفتن مواد معدنی مینای دندان ها افزایش پیدا می کند. بنابراین مصرف کربوهیدرات ها یک عامل تغذیه ای مهم در گسترش پوسیدگی های دندانی است.

تغذیه و سلامت دهان

تغذیه و سلامت دهان

انواع کربوهیدرات ها

ارتباط بین کربوهیدارت ها و پوسیدگی های دندانی به نوع کربوهیدراتی (قند یا نشاسته) که مصرف می شود نیز بستگی دارد زیرا احتمال اینکه یک کربوهیدرات خاص عامل پوسیدگی باشد (به این معنا که موجب گسترش پوسیدگی دندان ها شود) به میزان متابولیزه شدن مؤثر آن توسط باکتری هایی بستگی دارد که آن را تخمیر می کنند. بویژه تصور می شود قندها مهم ترین عامل گسترش پوسیدگی دندان ها باشند. اصطلاح قند آزاد همه قندهایی را شامل می شود که به غذاها و نوشیدنی ها افزوده می شوند، و نیز قندهایی که به صورت طبیعی در آبمیوه ها و کنسانتره ها، عسل، و نیز شربت های طبیعی وجود دارد.

روی هم رفته، قندهای طبیعی و آزاد (مانند ساکاروز، گلوکز، فروکتوز) از جمله عوامل اصلی ضروری در گسترش پوسیدگی ها تلقی می شوند. ساکاروز، یک دیساکارید از گلوکز و فروکتوز، قندی است که بیشترین پوسیدگی را بوجود می آورد. ساکاروز مانند یک ماده غیر فعال زمینه ای برای سنتز پلی ساکارید درون- و بیرون- سلولی در پلاک های دندانی عمل می کند. علاوه بر این، نشانه داده شده است که پلاک های دندانی که در حضور ساکاروز شکل گرفته اند حاوی غلظت کمتر کلسیم، فسفات غیر ارگانیک، و فلوراید هستند که یون های لازم برای معدنی سازی مجدد مینا و عاج دندان می باشند. ساکاروز و مونوساکاریدهای تشکیل دهنده آن، گلوکز و فروکتوز، نیز بیشتر از نشاسته عامل پوسیدگی هستند زیرا آنها سریع تر وارد روند گلیکولیز (تجزیه مواد قندی) می شوند و منجر به کاهش چشمگیر pH می شود. گرچه لاکتوز نیز نوعی قند است، اما کمتر از ساکاروز، فروکتوز، و گلوکز عامل پوسیدگی است زیرا تجزیه و تخمیر آنها pH را کمتر کاهش می دهد.

تغذیه و سلامت دهان

تغذیه و سلامت دهان

مقدار و تعداد دفعات مصرف قند ها

علاوه بر نوع قندی که مصرف می شود، مقداری که مصرف می شود نیز ممکن است روی گسترش پوسیدگی ها تأثیر داشته باشد. در مطالعه سیستمیکی که به بررسی تأثیر مصرف قند آزاد روی پوسیدگی های دندانی پرداخته است، مشخص شد ارتباط ثابتی وجود دارد بین مصرف قند و گسترش پوسیدگی دندان ها؛ در افرادی که مصرف قند آزاد بیشتر از ۱۰% کل انرژی دریافتی آنها بود، در مقایسه با افرادی که مصرف قند آزاد آنها کمتر ا ۱۰% بود، بروز پوسیدگی دندان ها بیشتر مشاهده شده بود. این بررسی ها باعث شد سازمان جهانی بهداشت (WHO) دستورالعمل های خود در خصوص دریافت قندها را تغییر دهد، و توصیه کند افراد مصرف قند خود را به کمتر از ۱۰% انرژی دریافتی برسانند، و کاهش به کمتر از ۵% از را پیشنهاد دهد.

تعداد دفعاتی که قندهای آزاد مصرف می شوند نیز ممکن است در گسترش پوسیدگی دندان ها نقش داشته باشند. بر اساس فرضیات، افزایش دفعات مصرف قند و افزودن میان وعده های بین وعده های غذایی در پیش بینی خطرات پوسیدگی های دندانی بیشتر از کل قند مصرفی اهمیت دارند. دلیل منطقی که برای این فرضیه وجود دارد این است که پس از مصرف قند، حدود ۳۰ دقیقه طول می کشد تا pH کاهش یابد، بنابراین مصرف اضافی قند در آن دوره ۳۰ دقیقه ای کم ضررتر از مصرف قند اضافی بعد از ۳۰ دقیقه است.

با این حال، به سختی می توان سهم نسبی مقدار قند مصرفی و تعداد دفعات مصرف قند را در خطر پوسیدگی های دندانی مشخص نمود، با توجه به اینکه هر دو رابطه زیادی با یکدیگر دارند.

مطالعه سیستمیکی که در بالا به آن اشاره شد، اطلاعاتی را ارائه نموده است که ارتباط بین مصرف قند و یا خوردن میان وعده را با گسترش پوسیدگی های دندانی حمایت می کند. گرچه شواهدی بر علیت وجود ندارد، اما این بررسی های آنها در یافته هایشان این نکته ثابت را دارند که افزایش مصرف قند آزاد با افزایش خطر پوسیدگی همراه است. تحقیقاتی در حال انجام هستند برای مشخص نمودن راهکارهایی برای کاهش مصرف نوشیدنی های شیرین شده با قند (SSB ها)، زیرا آنها سهم چشمگیری در مصرف قندهای آزاد دارند. قرار دادن مالیات بر SSBها یک راهکار امتحان شده است؛ مطالعات حاکی از این هستند که قرار دادن مالیات بر SSBها می تواند مصرف SSBها، بروز پوسیدگی های دندانی، هزینه های مربوط به پوسیدگی را کاهش دهند.

پوسیدگی های زود هنگام دوران کودکی ECC عبارت است از وجود یک یا چند دندان پوسیده، از دست رفته، یا پر شده در کودکان زیر ۶ سال. ECC پیش از این به سندروم “پوسیدگی شیشه شیر” اشاره داشت و اساساً در نتیجه قرار گرفتن طولانی مدت مینای دندان در معرض مایعات شیرین شده است که موجب پوسیدگی دندان ها در کودکان کوچک می شود. برای پرداختن به ECC هم آکادمی تغذیه و رژیم غذایی و هم آکادمی آمریکایی دندانپزشکی کودکان، راهنمایی برای محدود کردن مصرف آبمیوه توسط نوزادان و کودکان نوپا منتشر کرده اند.

محدود کردن دریافت یا دسترسی به غذا می تواند تأثیر منفی روی مصرف میوه ها و سبزیجات، گوشت بدون چربی، غلات کامل، و لبنیات داشته باشد. این مصرف ناکافی غذاهای غنی از مواد مغذی همراه با آگاهی کمتر از سلامت، و دسترسی محدود به مراقبت های بهداشتی دهان می توانند جمعیت کم درآمد را در معرض خطر پوسیدگی و سایر بیماری های دهان و دندان قرار دهند.

توصیه شده است که غذاهایی مانند شیر و فراورده های لبنی، سیب ها، قره قاط، چای، و خوراکی های حاوی فیبر بالا دارای خاصیت ضد پوسیدگی هستند (به عنوان مثال، جلوگیری از گسترش پوسیدگی)، اما بررسی های دقیق تری نیاز هستند. فرض بر این است که، کلسیم موجود در محصولات لبنی با محدودکردن اشباع شدن مینای دندان در طی اسیدزایی، برخی از خصوصیات پوسیدگی لاکتوز را جبران می کند. همانطور که در بالا اشاره شد، تخمیر لاکتوز در مقایسه با سایر قندهای ساده، بعلاوه موجب کاهش pH کمتری می شود. اطلاعات حاصل از بررسی ارتباط بین مصرف شیر و پوسیدگی دندان ها نشان می دهد که مصرف شیر، خطر پوسیدگی را افزایش نمی دهد و ممکن است در واقع آن را کاهش دهد.

برخی مطالعات نشان می دهند که الکلهای قندی مانند زایلیتول و سوربیتول که در آدامس ها به عنوان شیرین کننده های مصنوعی استفاده می شوند، ممکن است اثرات پریواستاتیک داشته باشند، اما یافته های کلی مبهم می باشند. مکانیزم های فرضی که با آنها زایلیتول ممکن است خطر پوسیدگی را کاهش دهد، شامل قرار دادن جایگزینی ساده برای کروهیدرات های قابل تخمیر، کاهش پتانسیل اسیدزایی، مهار رشد استرپتوکوک موتانس، (باکتری های پلاک که با از بین رفتن مواد معدنی مینای دندان ها ارتباط دارند)، یا تنها افزایش جریان بزاق (بویژه در مورد آدامس های بدون قند) است.

گرچه آدامس های شیرین شده فاقد قند برای استفاده در برچسب پذیرش انجمن دندانپزشکان آمریکا ADA واجد شرایط است، اما ADA هیچ سیاستی در مورد استفاده از زایلیتول برای پیشگیری از پوسیدگی ندارد. گزارش شورای تخصصی امور علمی انجمن پیشگیری از پوسیدگی های غیر فلورایده به این نتیجه رسیده اند که شواهد مبنی بر مزایای زایلیتول به عنوان یک درمان کمکی در کودکان و افراد بزرگسالی که در معرض خطر بالای گسترش پوسیدگی قرار دارند، از کیفیت پایینی برخوردار می باشند.

تغذیه و سلامت دهان

تغذیه و سلامت دهان

ویتامین D

ویتامین D روی تنظیم متابولیسم کلسیم و فسفات تأثیر می گذارد. طبق برخی مطالعات مشاهده ای، دریافت مقدار بیشتری ویتامین D قبل از تولد، و سطوح ویتامین D سرم قبل از تولد، می توانند با کاهش خطر پوسیدگی دندان در کودکان و نوزادان همراه باشند. گزارش قبلی و نیز یک مطالعه مقطعی نشان می دهند که ارتباطی وجود دارد بین پوسیدگی های دندانی و سطوح پایین تر سرم ویتامین D در کودکان.

بیماری پریودنتال (لثه)

آکادمی پریودنتولوژی (مطالعه و بررسی لثه و بافت های اطراف دندان) آمریکا “پریودنتیت” را چنین را تعریف می کند “التهاب بافت های پریودنتال (اطراف دندان) که منجر به از دست رفتن پیوند بالینی لثه و دندان، تحلیل استخوان آلوئولار، و تشکیل پاکت (فاصله های بین دندان ها و لثه ها) پریودنتال می شود”. علت بروز این مشکل وجود میکروارگانیسم های خاص در پاک دندان و واکنش بیش از حد میزبان به این چالش باکتریایی است، که در نتیجه باعث تخریب تدریجی سیستم حمایت کننده دندان (به عنوان مثال لثه، الیافت پریودنتال لیگامان، و استخوان آلوئولار) می شود. تأثیر وضعیت تغذیه بر واکنش ایمنی بدن ممکن است موجب ایجاد تغییر در عواملی شود که مدیریت بیماری پریودنتال را تحت تأثیر قرار می دهند؛ با این حال، طبیعت چند عاملی بودن بیماری پریودنتال و وضعیت تغذیه باعث می شود به سختی بتوان چنین تأثیراتی را مشخص نمود.

در مقایسه با پوسیدگی های دندانی، مطالعات کمتری به ارتباط بین تغذیه و بیماری پریودنتال پرداخته اند. مطالعات موجود که تغذیه را به بیماری پریودنتال ربط می دهند اساساً روی مصرف چربی ها و ریز مغذی های مختلف تمرکز داشته اند. با این حال، دو مطالعه سیستمیک مروری که به بررسی نقش مواد معدنی تغذیه ای و چربی ها روی بروز، وخامت، پیشرفت، و درمان بیماری پریودنتال پرداخته بودند، شواهد کافی برای هیچ گونه ارتباطی پیدا نکردند.

تغذیه و سلامت دهان

تغذیه و سلامت دهان

ساییدگی و خوردگی دندان ها

فرسایش دندان ها از نظر بالینی به این صورت تعریف می شود “از دست رفتن تدریجی و بازگشت ناپذیر بافت سخت دندان در نتیجه فرایندهای شمیایی انحلال اسید که باکتری ها را شامل نمی شود”، و گرچه رفلاکس اسید و برخی داروها می توانند با ساییدگی فرساینده دندان ها ارتباط داشته باشد، اما قابل توجه ترین منشاء اسید برای فرسایش دندانها رژیم غذایی است. بویژه، دفعات مصرف، الگوهای مصرف، و مدت زمان تماس با خوراکی ها و نوشیدنی های اسیدی ساییدگی فرساینده دندان ها را تحت تأثیر قرار می دهد. با این حال،  pH به تنهایی تنها عامل تأثیر گذار روی میزان فرساینده بودن خوراکی/ نوشیدنی نمی باشد. pH و ظرفیت بافری، در مجموع میزان فرسایش یک غذا یا نوشیدنی را تعیین می کند. ماست، به عنوان مثال، pH در حدود ۴ دارد، اما فرساینده تلقی نمی شود زیرا حاوی مقادیر زیادی کلسیم است، که به عنوان یک بافر عمل می کند.

در یک تجزیه و تحلیل متا که در سال ۲۰۱۲ انجام شد مشخص شد که نوشابه ها و قرص های جویدنی ویتامین C هر دو با فرسایش تدریجی دندان ها همراه بودند در حالی که آبمیوه ها، نوشیدنی های انرژی زا، شیر، و ماست این ویژگی را ندارند. این تا حدودی در تناقض با تجزیه و تحلیل متا است که در سال ۲۰۱۵ انجام شده بود و دریافته بودند که نوشابه ها و میان وعده های اسیدی، همینطور آبمیوه ها، احتمال افزایش فرسایش دندان ها را در کودکان افزایش می دهند؛ و بعلاوه، دریافتند که مصرف شیر و ماست با کاهش بروز فرسایش دندان ها همراه است.

علاوه بر این، فرسایش دندان ها ممکن است در نتیجه عوامال داخلی مانند اسید معده در افرادی بروز پیدا کند که دچار بیماری بازگشت اسید معده به مری (GERD) هستند یا افرادی که مکرراً استفراق می کنند. در مقایسه با فرسایشی که در نتیجه عوامل خارجی (مانند عوامل تغذیه ای) بروز پیدا می کند، که عموماً سطوح جلویی و اکلوزال دندان ها را تحت تأثیر قرار می دهد، فرسایشی که در نتیجه اسید معده اتفاق می افتد اساساً روی سطوح پالاتال و اکلوزال دندان های قدامی و نیز روی سطوح باکال و اکلوزال دندان های فک پایین اتفاق می افتد.

تغذیه و سلامت دهان

تغذیه و سلامت دهان

مصرف کلسیم

کلسیم ماده معدنی است که در بسیاری از مواد غذایی وجود دارد، و برای تشکیل و حفظ استخوان ها و دندان هایی سالم ضروری است، از جمله هیدروکسی آپاتیت، ماده معدنی اصلی کلسیم که درون استخوان و مینای دندان وجود دارد.کلسیمی که در رژیم غذایی وجود دارد از طریق روده جذب جریان خون می شود. منشاء این کلسیم شیر انسان یا شیر حیوان و فراورده های لبنی (مانند پنیر و ماست) یا غذاهای غنی شده با کلسیم هستند. در دستورالعمل رژیم غذایی که در سال های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ برای آمریکایی ها منتشر شد، به عنوان مقدار توصیه شده رژیم غذایی (RDA)، مصرف روزانه ۷۰۰ میلی گرم کلسیم در روز برای کودکان ۱ تا ۳ ساله و ۱۰۰۰ میلی گرم کلسیم در روز برای کودکان ۴ تا ۸ ساله توصیه می شود.

در ایالات متحده آمریکا، تخمین زده شده است که ۷۲ درصد از کلسیم دریافتی از طریق مصرف لبنیات و محصولاتی دریافت می شود که به آنها لبنیات افزوده شده است. انواع مختلفی از گزینه های جایگزین شیر بر پایه گیاهی، از جمله محصولاتی که با سویا، بلغور بادام، آجیل، سیب زمینی، بذر کتان، یا شاهدانه تهیه می شوند، روز به روز بخش بیشتری از بازار مصرف را به خود اختصاص می دهند. بسیاری از آنها به شکل غنی شده با یک یا چند ماده مغذی، اغلب شامل کلسیم، وجود دارند. با این حال، گزارش فنی از سازمان های ملی بهداشت و تغذیه به این صورت نتیجه می گیرد که نوشیدنی های شیرهای گیاهی/ غیر لبنی تا ۱۲ ماهگی توصیه نمی شوند؛ و اینکه نوشیدنی های شیرهای گیاهی شیرین نشده/ غیر لبنی غیر از شیر سویا برای مصرف انحصاری به جای شیر لبنی توصیه نمی شوند.

تغذیه و سلامت دهان

تغذیه و سلامت دهان

دیگر شرایط سلامت دهان

سرطان های دهان و Oropharyngeal

به استثناء مصرف زیاد الکل، که با افزایش خطر ابتلا به سرطان دهان همراه است، غیر از یافته های کلی، هیچ ارتباط مستقیمی بین رژیم غذایی و خطر سرطان های دهان و oropharyngeal پیدا نشده است. در صورتی که این موضوع با آنچه در مورد سایر سرطان های مشاهده می شود سازگار باشد، مصرف میوه ها و سبزیجات ممکن است محافظت کننده باشد. تحقیقات حاکی از این هستند که افزایش مصرف میوه ها و سبزیجات با کاهش خطر ابتلا به سرطان های دهان همراه هستند، و مطالعه دیگری نشان داد که مقدار کل میوه و سبزیجات مصرفی با کاهش سرطان های سر و گردن همراه است.

تغذیه و سلامت دهان

تغذیه و سلامت دهان

آفت های دهان

کمبود مطالعات دقیق در مورد بررسی نقش رژیم غذایی در مدیریت استوماتیت آفتی تکرار شونده (RAS) وجود دارد، که تحت عنوان آفت شناخته می شود. محرک های غذایی گزارش شده شامل مواد سخت، اسیدی، و نمکی، و همچنین نوشیدنی های الکلی و گازدار است. مطالعات اولیه نشان می دهند که کمبود روی در افرادی که RAS دارند بیشتر از افراد سالمی است که RSA ندارند، و مکمل روی باعث بهبود RSA در افرادی می شود که کمبود روی دارند.

تغذیه و سلامت دهان

تغذیه و سلامت دهان

زروستومیا یا خشکی دهان

زروستومیا یا خشکی دهان و تأثیرات آن روی سلامت دهان و کیفیت کلی زندگی ممکن است با عوامل تغذیه ای مانند غذاهای خشک و اسیدی، کافئین، و الکل تشدید شود.

/۰ نظرها/توسط

اثرات سیگار روی دندان ها و درمان ارتودنسی

, ,

همه ما می دانیم که کشیدن سیگار و تنباکو به روش های مختلفی می توانند به شدت برای سلامت ما مضر باشند. بسیاری افراد کشیدن سیگار را به بیماری های مربوط به ریه ربط می دهند، اما به فکر سلامت دهان نیستند که یکی از اصلی ترین نگرانی های مربوط به سلامتی با کشیدن سیگار هستند.

اگر به فکر شروع درمان ارتودنسی هستید، این احتمال وجود دارد که به سلامت دندان های خود نیز اهمیت دهید. وقتی صحبت از دندان ها به میان می آید، یکی از مهم ترین نگرانی هایی که برای سلامتی وجود دارد، کشیدن سیگار و سیگار الکترونیکی با وجود بریس ها روی دندان ها است. در این مقاله برای شما توضیح خواهیم داد این عادت چگونه می تواند لبخند شما را هم از نظر ظاهر و هم از نظر نگرانی های اساسی در مورد سلامتی تحت تأثیر قرار دهد.

افزایش باکتری ها با کشیدن سیگار در دهان

وقتی افراد بریس های ارتودنسی را دریافت می کنند بسیار مهم است که به حفظ بهداشت دهان خود و مراجعات منظم به دندانپزشک برای پاکسازی و چکاپ ادامه دهند. اگر فردی بریس داشته باشد و به کشیدن سیگار ادامه دهد، سلامت دهان خود را به خطر می اندازد. مطالعات حاکی از این هستند که افراد سیگاری بیشتر مستعد داشتن سطوح بالاتر باکتری ها داخل دهان خود، مخصوصاً روی دندان ها و لثه های خود هستند. وجود این باکتری های ناسالم می تواند منجر به بروز بسیاری از مشکلات دهان، از جمله پوسیدگی دندان ها و بیماری لثه شود.

از آنجا که با سیگار کشیدن دهان فرد بیشتر مستعد پلاک و سموم اضافی می شود که می توانند جذب شوند، انجام این عادت می تواند توانایی فرد در مبارزه با پوسیدگی دندان را کاهش دهد. کشیدن سیگار و تنباکو در حقیقت می توانند باعث شوند به استخوان های دهان و لثه ها آسیب جدی وارد شود.

برخی از این باکتری ها می توانند با نمونه های خشکی دهان ارتباط داشته باشند. به طور طبیعی، بزاق دهان شما کمک می کند شما از شر برخی از این باکتری ها رها شوید. اما با کاهش سطح بزاق دهان در نتیجه کشیدن سیگار، شما بیشتر مستعد انباشته شدن باکتری ها هستید.

التهاب لثه ها

نشان داده شده است که کشیدن سیگار و سیگار الکترونیکی موجب افزایش التهاب لثه ها در نتیجه کاهش جریان خون و تحریک شود. علاوه بر این، از آنجا که باکتری ها در شیارهای اطراف لثه ها انباشته می شوند، شما بیشتر مستعد بیماری لثه می شوید، که می تواند حتی منجر به وخیم تر شدن التهاب لثه ها شود. با پیشرفت بیماری لثه، می تواند به جایی برسد که لثه ها شروع به کنار رفتن از روی دندان ها و جدا شدن از آنها کنند. این می تواند به جایی برسد که لازم باشد برخی دندان ها کشیده شوند.

مرگ سلولی

روشی دیگر که کشیدن سیگار به طور می تواند منجر به بروز مشکلات برای دندان های شما شود به سلول های شما مربوط می شود. کشیدن سیگار و سیگار الکترونیکی هر دو به مرگ سلولی در لثه ها و ساختارهای استخوانی مربوط می شوند، که به صورت مؤثر موجب ضعف بافت ها و دندان های شما خواهد شد. بنابراین، در نتیجه کشیدن سیگار، نه تنها دندان های شما درگیر افزایش تعداد باکتری ها خواهند شد، بلکه آنها به طور همزمان ضعیف تر نیز خواهند شد.

اثر سیگار روی درمان ارتودنسی

اثر سیگار روی درمان ارتودنسی

لک شدن دندان ها

گرچه لک شدن دندان ها در مقایسه با بیماری لثه و پوسیدگی دندان ها یک پیامد نسبتاً جزئی است، اما با کشیدن سیگار یا سیگار الکترونیکی یک نگرانی اصلی است. افرادی که با وجود براکت ها داخل دهان خود سیگار یا سیگار الکترونیکی می کشند، هنگام برداشتن براکت ها، شاهد رنگ کاملاً متفاوتی روی دندان های خود خواهند بود، حتی ممکن است لکه های دندان های آنها آنقدر شدید باشند که پس از برداشتن ابزار ارتودنسی نیز هرگز به رنگ اصلی که داشته اند در نخواهند.

اثر سیگار روی درمان ارتودنسی

اثر سیگار روی درمان ارتودنسی

مقایسه سیگار و سیگار الکترونیکی

گرچه کاهی اوقات تصور می شود کشیدن سیگار الکترونیکی “جایگزینی” بی خطرتر برای کشیدن سیگار معمولی یا برگ باشد، اما نگرانی های زیادی برای سلامت وجود دارند. هر دو شکل سیگار کشیدن شامل تنباکو و نیکوتین هستند و می توانند اعتیاد آور باشند. علاوه بر این، این نگرانی در مورد مواد شیمیایی مختص طعم دهنده های خاص سیگار الکترونیکی وجود دارد، نیازی به ذکر نیست که گاهی اوقات سیگار الکترونیکی ها منفجر هم می شوند. روی هم رفته، به نظر می رسد تحقیقات حاضر به این نکته اشاره دارند که سیگارهای معمولی اندکی مضرتر از سیگارهای الکترونیکی هستند، گرچه به دلیل نگرانی هایی که برای سلامتی وجود دارد، قطعاً توصیه نمی شوند.

سیگار کشیدن به دلیل خاصیت اعتیاد آور بودن آن که می تواند ترک آن را دشوار کند، مسئله پیچیده ای است. روی هم رفته، کشیدن سیگار برای بیمارانی که دندان های سالم می خواهند و می خواهند روی هم رفته سالم بمانند کاملاً منع می شود.

اگر همزمان با دریافت براکت های ارتودنسی مایل به ترک سیگار هستید، می توانید از مزایای متعدد آن برای سلامتی خود بهره مند شوید و خطر ابتلا به بیماری های دهان که با کشیدن سیگار همراه هستند را تا میزان زیادی کاهش دهید.

تمایل به صاف کردن دندان ها باید تمایل به بهبود بهداشت و سلامت دهان را نیز شامل شود. مقداری زیادی از آسیبی که سیگار ممکن است به دندان های شما وارد کند، اگر حتی پس از چند ماه مایل به ترک سیگار باشید، کاملاً قابل بازگشت است. حتی اگر مایل باشید تنها برای چند ماه کشیدن سیگار را ترک کنید شما شاهد بهبود کلی عملکرد ریه های خود خواهید بود، و خطر مشکلات مربوط به سلامت دهان و دندان مانند بیماری لثه تا میزان زیادی کاهش پیدا خواهد کرد. اگر پس از درمان به مدت ۵ سال از کشیدن سیگار خودداری کنید، می توانید خطر ابتلا به سرطان های دهان که یکی دیگر از نگرانی های اصلی در مورد سلامت دهان برای افراد سیگاری است را کاهش دهید.

/۰ نظرها/توسط

دهانشویه های فلوراید دار

,

در کودکانی که تحت درمان ارتودنسی قرار می گیرند، هم دهانشویه ها و قم قرص ها ممکن است برای تأثیرات موضعی یا موضعی + سیستمیک فلوراید توصیه شوند. تأثیر گذاری نسبی دهانشویه ها و قرص ها هنوز به طور کامل مورد مطالعه قرار نگرفته است. مطالعات اخیر حاکی از این هستند که ممکن است دهانشویه ها بهترین روش اعمال فلوراید باشند. مزیت مهم دیگر اعمال دارو به این شکل این است که مشخص شده است شستشوی اصولی، به اضافه توجه منظم علاقه کودکان به رعایت بهداشت دهان را تا میزان زیادی تحریک می کند.

به نظر می رسد تأثیر ضد پوسیدگی دهانشویه ها با محلول های رقیق فلوراید هم به تعداد دفعات انجام این کار بستگی دارد و هم غلظت فلوراید. شستشوی روزانه به جای شستشوی هفتگی یا شبانه توصیه می شود. تأثیرات ضد پوسیدگی این روش نه تنها خیلی بیشتر است، بلکه بیمار راحت تر به یاد می آرود باید آن را انجام دهد. پر استفاده ترین ماده برای این منظور NaF 05%/0، APF حاوی ۱/۰ میلی فسفات با pH 3 تا ۴، و SnF۲ ۱%/۰ است.

دهانشویه های فلورایده

دهانشویه های فلورایده

مشخص است که اعمال مدوام فلوراید با غلظت پایین می تواند از طریق مکانیزم هایی مؤثر واقع شود که با بالا رفتن سطح فلوراید در مینای دندان مرتبط نیست. تنها بخشی از فلوراید باقی مانده از شستشو توسط دندان دریافت می شود، در حالی که احتمال باقی ماندن بیشتر آن و جذب شدن آن در جای دیگر از حفره دهان و بلعیده شدن آن وجود دارد. بویژه، فلورایدی که به پلاک های دندانی متصل می شود ممکن است مانند منبع ذخیره فلوراید عمل کند و تأثیر ضد پوسیدگی داشته باشد. کاملاً واضح است که لازم است مطالعات بیشتری در این زمینه انجام شود.

نشان داده شده است که استفاده از دهانشویه های SnF۲ حتی در کودکانی که در مناطقی زندگی می کنند که آب آنها فلوراید دار است، موجب کاهش پوسیدگی های دندانی می شود اما این نقطه ضعف را دارد که منجر به بروز لکه های زرد رنگ روی دندان های بیمارانی می شوند که بهداشت دهان را به خوبی رعایت نمی کنند.

طی درمان ارتودنسی، شستشوی روزانه در منزل باید بلافاصله بعد از آخرین مسواک زدن در طول روز انجام شود. مهم است که دندان ها پاکسازی شوند به گونه ای که محلول بتواند در تماس مستقیم با سطح مینای دندان قرار بگیرد. کودکان باید ۵ تا ۱۰ میلی لیتر از محلول را (بسته به نوع ماده و نحوه اعمال آن) به مدت ۱ تا ۲ دقیقه داخل دهان خود نگه دارند و آن را از فاصله بین دندان ها عبور دهند، و سپس آن را تف کنند.

دهانشویه ها می توانند تأثیر زیادی روی کاهش پوسیدگی های دندان هایی داشته باشند که بخش قابل توجهی از آنها بیرون آمده است، اما تأثیر فلوراید روی دندان هایی خیلی زیاد است که پس از آغاز درمان روند بیرون آمدن آنها آغاز شده است. مدت کوتاهی پس از بیرون آمدن، مینای دندان فوق العاده واکنش پذیر است، که احتمالاً تا قسمتی به مینرالیزیشن ناکامل کریستالیت هایی مربوط می شود که به حداکثر اندازه خود نرسیده اند، و تا قسمتی به ترکیب مرحله معدنی مربوط می شود، که از ماده ای قابل حل و نسبتاً بی شکل به ماده ای کریستاله تر و غیر قابل حل تبدیل می شود. استفاده از اعمال روزانه فلوراید با غلظت پایین در طول درمان ارتودنسی به نظر ضروری است.

شستشوی روزانه با فلوراید بویژه زمانی ارزشمند است که به عنوان محافظت در برابر دمینرالیزیشن زیر بندهای سست عمل کند تا مینرالیزیشن سطح مینای دندانی مجاور بندها که تا حدودی مواد معدنی آن از دست رفته است را افزایش دهد. بعلاوه، اخیراً مشخص شده است موادی با وزن مولکولی پایین مانند فلوراید موجود در محلول دهانشویه فلوراید دار ممکن است بتوانند در چسب ارتودنسی نفوذ کند که می تواند حاکی از این باشد که محافظت در برابر پوسیدگی حتی روی سطوح مینای دندان هایی که با بند پوشانده شده اند نیز قابل انجام است.

در تکنیک باندینگ مستقیم، در مکان هایی که محافظت در برابر پوسیدگی با بندهای ارتودنسی در سطوح بین دندانی امکان پذیر نیست و جلوی بهداشت صحیح دهانی با سیم کمانی ارتودنسی گرفته می شود، ارزش مکمل فلوراید منظم کاملاً واضح است.

قورت دادن محلول دهانشویه ممکن است تأثیرات مفیدی روی دندان هایی داشته باشد که هنوز بیرون نیامده اند، حتی اگر مدت کوتاهی قبل از بیرون آمدن دندان ها آغاز شده باشد. هرگاه هدف، تأثیرات استفاده از فلوراید قبل از بیرون آمدن دندان ها باشد، محتویات فلوراید آب آشامیدنی، دیگر منابع فلوراید، و سن بیمار باید مد نظر قرار گرفته شوند. برای بیماران تحت درمان ارتودنسی تقریباً ۱۰ تا ۱۲ ساله در ابتدای درمان، کل دوز مصرفی ۲ میلی گرم در روز ممکن است تجویز شود.

با این حال، به دلیل اطلاعات ناکافی در خصوص عوارض جانبی ناشی از بلعیدن مواد مختلف در محلول های دهانشویه اقتصادی، امن تر این است که دهانشویه های فلوراید دار با قرص های حاوی فلوراید تکمیل شوند تا ترکیب ایده آل تأثیرات موضعی و پیش از بیرون آمدن حاصل شود.

دهانشویه های فلورایده

دهانشویه های فلورایده

ارتودنتیست ها خوشحال هستند که دمینرالیزیشن فوق العاده زیاد در سمت هالی باکال و لینگوال دندان ها با استفاده روزانه از دهانشویه های NaF 2%/0 به مدت دو ماه، و داشتن بهداشت خوب دهانی، معکوس می شود. دمینرالیزیشن به این شکل، پس از درمان ارتودنسی نیز ممکن است رخ دهد که با استفاده روزانه از دهانشویه های فلوراید دارد می تواند معکوس شود.

به طور خلاصه، شستشوی روزانه با محلول های NaF یا APF تأثیر دوگاه جلوگیری از پوسیدگی و تحریک علاقه به رعایت بهداشت را دارد، و به همه بیماران در طول دوره درمان و دوره حفظ توصیه می شود. اعمال موضعی فلوراید برای بیماران تحت درمان ارتودنسی مناسب است که در مناطقی زندگی می کنند که آب معدنی آنها فلوراید دار است.

دهانشویه های فلورایده

دهانشویه های فلورایده

قرص های فلوراید

نتایج سالها آزمایشات بالینی مشخص کرده اند که دریافت روزانه قرص فلوراید (NaF یا APF) ممکن است منجر به جذب مداوم فلوراید در مینای دندان، قبل از بیرون آمدن دندان شود، بدون آنکه اثر جانبی نامطلوبی در پی داشته باشد. این اتفاق زمانی رخ می دهد که دوز سیستمیک مداوم فلوراید مد نظر قرار داشته باشد، مخصوصاً در مناطقی که آب آنجا فلورایده نیست.

مطالعات روی مکمل های در قالب قرص و کپسول انجام شده است نشان داده است وقتی دریافت این مکمل ها از سنین ۶-۹ سال آغاز می شود، پوسیدگی دندان های دائمی ۲۰- ۴۰% کاهش داشته است. توقف پوسیدگی دندان ها ممکن است نتیجه تأثیر موضعی روزانه فلوراید روی دندان های بیرون آمده باشد، که پس از آن روی ساختار دندان های در حال رشد تأثیر سیستمیک داشته است. ارتباط بین تأثیر ضد پوسیدگی اعمال موضعی فلوراید و نقش سیستمیک مشخص نیست.

در برخی مطالعات هم مشخص شد کاهش پوسیدگی در نتیجه استفاده از قرص هایی که داخل دهان حل می شوند امکان پذیر است نه قرص هایی که سالم بلعیده می شوند. مطالعات تازه تر نشان می دهند پیشگیری از پوسیدگی دندان ها با قرص ها اساساً تنها زمانی شدنی است که دندان ها قبل از بیرون آمدن یا مدت کوتاهی بعد از بیرون آمدن در معرض اعمال فلوراید قرار بگیرند.

 

دهانشویه های فلورایده

دهانشویه های فلورایده

خمیر دندان های فلورایده

در سال های اخیر خمیر دندان های فلورایده زیادی به بازار معرفی شده اند. خمیر دندان هایی که عموماً استفاده می شوند حاوی سدیم مونو فلورو فسفات (NaPO۳F)، NaF، SnF۲، یا فلورایدهای آمینه هستند. غلظت های یون فلوراید به طور کلی برابر با تقریباً ۱/۰% هستند. در صورتی که فلوراید پیوند محکم با مواد تشکیل دهنده نداشته باشد، ثابت شده است که همه می توانند مؤثر واقع شوند.

درصد کاهش پوسیدگی که در مطالعات مختلف بدست آمده است، نمی تواند به راحتی مقایسه شود، و در حال حاضر هیچ اطلاعات مشخصی در مورد مطالعات کنترل شده بالینی برای مشخص نمودن ارجحیت یک نوع خمیر دندان خاص وجود ندارد. با این حال، میزان خراش دهندگی آنها بر اساس ترکیبات خمیر دندان ممکن است متفاوت باشد.

از آنجا که دریافت فلوراید خمیر دندان های فلورایده توسط مینای دندان حین مسواک زدن محدود است، استفاده از خمیر دندان های فلورایده می تواند، و باید با دیگر اشکال اعمال فلوراید ترکیب شود. اما حتی در منطقه هایی که آب نوشیدنی حاوی بیشترین مقدار سطوح فلوراید است، فرد می تواند شاهد مقدار قابل توجهی کاهش پوسیدگی، علاوه بر تأثیر ضد پوسیدگی آب فلورایده باشد.

به طور خلاصه، استفاده منظم از خمیر دندان های فلورایده، در کنار دیگر اشکال اعمال فلوراید، باید به همه بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی قرار می گیرند توصیه شود.

چسب های فلورایده

ترمیم های سمان (چسب) سیلیکاتی به آرامی فلوراید آزاد می کنند و از مینای دندان اطراف خود در برابر پوسیدگی ثانویه محافظت می کند. علاوه بر این، تلاش شده است مواد فلورایده (اساساً SnF۲ یا Na۲PO۳F) به مواد چسب ارتودنسی مایع یا جامد افزوده شود، از جمله زینک فسفات، سیلیکو فسفات، زینک اکساید اوژنول تقویت شده و چسب های کربوکسیلات.

افزودن فلوراید ممکن است مفید به نظر برسد، شاید تا قسمتی به این دلیل که اسید موجود در مایعات چسب ارتودنسی خاصیت اِچ کنندگی سطوح مینای دندان را دارد. با این حال، اطلاعات موجود تأیید نمی کنند که چسب هایی که معمولاً در ارتودنسی استفاده می شوند دندان ها را در معرض دمینرالیزیشن قرار می دهند. نتایج مطالعات آزمایشگاهی با چسب های فلورایده نشان دهنده افزایش جذب فلوراید و نفوذ به عمق بیشتر داخل مینای زیر بندهای سمان شده هستند. با این حال لازم است تحقیقات بیشتری انجام شوند.

دهانشویه های فلورایده

دهانشویه های فلورایده

وارنیش فلوراید و دیگر روش های پوشش دهنده

اعمال موضعی فلوراید موجب تشکیل کریستال های قابل حل کلسیم (CaF۲) روی سطح مینای دندان می شود. در حضور رطوبت، بخش قابل توجهی از CaF2 تشکیل شده خیلی زود (ظرف ۲۴ ساعت) حذف می شود، اما CaF2 باقی مانده به تدریج به فلور آپاتیت پایدار تبدیل می شود. این واکنش معمولاً تنها شامل لایه نازکی روی سطح مینا می شود. بنابراین، اعمال موضعی باید تکرار شود تا زمانی که تغییرات یونس به سرعت محتویات فلوراید لایه سطحی را کاهش دهد.

تعدادی تکنیک پوشش دهی جدید هستند که هدف آنها طولانی کردن دوره تماس فلوراید با با دندان برای افزایش جذب و نفوذ فلوراید است تا اجازه دهد تبدیل هیدروکسی آپاتیت به فلور آپاتیت بیشتر صورت گیرد. نحوه عملکرد آنها یا پوشش دادن فلوراید روی سطوح اکلوزال و/ یا صیقلی با سیلانت های چسبنده با دوام طولانی بعد از اعمال موضعی فلوراید است، یا، پوشش دادن سطوح دندان با وارنیش هایی که از خود فلوراید آزاد می کنند و از ۲۴ ساعت تا چند هفته به سطح دندان می چسبند. قضاوت نهایی این محصولات باید بر اساس تحقیقات بیشتر انجام شود.

توصیه می شود بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی قرار می گیرند، قبل از قرار گرفتن بندهای ارتودنسی روی دندان ها آنها وارنیش فلوراید روی دندان های آنها انجام شود.

چرا در طول درمان ارتودنسی دندان ها فلوراید بیشتری نیاز دارند؟

ضایعات پوسیده زیر بندهای ارتودنسی ممکن است در نتیجه شل شدن، یا قرار گرفتن نادرست بندها روی دندان ها، چسب زدن نادرست، فقدان چسب کافی، حفره های ترمیم نشده، و غیره بوجود بیایند، در حالی که دمینرالیزیشن مجاور بندها در نتیجه بهداشت دهانی و رژیم غذایی نامناسب است. علت هر چه باشد، با افزایش خطر پوسیدگی، فرایندهای پیشگیرانه بیشترین استفاده را دارد، مخصوصاً برای بیمارانی که در مناطقی زندگی می کنند که آب آنها فلورایده نیست. گرچه دیگر اقدامات نیز مهم هستند، اما استفاده از فلوراید در حال حاضر بهترین راهکار برای پیشگیری از پوسیدگی دندان است.

فرایند درمان ارتودنسی عموماً پس از سنی آغاز می شود که شکل گیری مینای دندان به اتمام رسیده است (تا سن ۸ سال اگر دندان مولر سوم را حساب نکنیم). پس از این زمان، هیچ خطری برای فلوروسیس (فلور زدگی) دندانی وجود ندارد و بدن، در محدوده معقول، می تواند بدون هیچ آسیبی دوز فلوراید موضعی و افزایش سیتمیک فلوراید را تحمل کند. خطرات اور دوز از طریق روش توصیه شده اعمال موضعی فلوراید به نظر ناچیز است، حتی در مناطقی که آب نوشیدنی فلورایده است.

/۰ نظرها/توسط