در این مقاله نگاهی کوتاه به برخی شرایط پزشکی داریم که می توانند روی درمان ارتودنسی تأثیر داشته باشند. قبل از آغاز درمان ارتودنسی باید سوابق پزشکی خود را در اختیار ارتودنتیست قرار دهید. متخصص ارتودنسی شما باید از مشکلات و بیماری های قبلی و فعلی شما جهت انتخاب طرح درمان ارتودنسی مطلع باشد.

 

 

اختلالات پزشکی و درمان ارتودنسی

اختلالات پزشکی و درمان ارتودنسی

مشکلات قلب و عروق

اندوکاردیت عفونی (IE) نوعی شرایط نادر است، اما نرخ مرگ و میر آن نسبتاً بالا است. پیشگیری اولیه از اندوکاردیت عفونی بسیار مهم است. انجمن ملی سلامت انگلستان توصیه کرده است در بیمارانی که خطر اندوکاردیت عفونی آنها را تهدید می کند و قرار است تحت درمان های دندانپزشکی قرار بگیرند، نباید از آنتی بیوتیک ها با اهداف پیشگیرانه استفاده شود. در بیماران پر خطر که بهداشت دهان و دندان ها را به خوبی رعایت نمی کنند، تا حد امکان باید استفاده از بندهای ارتودنسی و ابزارهای ثابت آکریلیک پرهیز شود.

هماتولوژی

بیمارانی که مشکلات مربوط به خونریزی دارند و خونریزی های آنها بیش از ۱۲ ساعت طول می کشد، باید به ارتودنتیست خود مراجعه کنند یا در پی درمان دارویی یا مراقبت های اورژانسی باشند. اختلالات ارثی انعقاد خون به کمبود فاکتورهای انعقادی (که موجب تشکیل لخته خون می شوند) مربوط می شوند. درمان ارتودنسی برای بیمارانی که با اختلالات خونریزی مواجه هستند ممنوعیتی ندارد، اما ارتباط نزدیک هماتولوژیست (متخصص خونشناسی)، آنکولوژیست (متخصص سرطان شناسی)، یا پزشک معالج با ارتودنتیست توصیه می شود.

 

اختلالات پزشکی و درمان ارتودنسی

اختلالات پزشکی و درمان ارتودنسی

آنمی سلول های داسی شکل

آنمی سلول های داسی شکل بیشتر در مردم آفریقا شایع است، اما می تواند در مردم آسیا و هند غربی نیز اتفاق بیفتد. درمان ارتودنسی برای این بیماران هیچ ممنوعیتی ندارد، اما بهتر است در طرح درمان آنها هیچ کشیدن دندانی گنجانده نشود.

لوسمی

لوسمی به دو شکل حاد و مزمن Acute lymphoblastic leukemia می تواند باشد. لوسمی لنفوبلاستیک حاد بیشتر در کودکان شایع است، در حالی که لوسمی میلوبلاستیک مزمن acute myeloblastic leukemia بیشتر در افراد بزرگسال شایع است. شایع ترین مشکلات مربوط به رشد دندان و کرانیوفاشیال که به این اختلال مربوط می شوند، و تأثیرات شیمی درمانی و درمان رادیو تراپی، از جمله ملاحظاتی هستند که در طول درمان ارتودنسی باید برای این بیماران مورد توجه قرار گیرند.

 

 

اختلالات پزشکی و درمان ارتودنسی

اختلالات پزشکی و درمان ارتودنسی

دستگاه تنفسی

آسم می تواند از خفیف تا شدید درجه بندی شود. کودکانی که آسم شدید دارند، هرگز بدون علامت و نشانه نیستند و رشد و عملکرد شش های آنها می تواند تحت تأثیر قرار بگیرد. احتمالاً بین تحلیل خارجی ریشه دندان ها در نتیجه درمان ارتودنسی، نازک شدن خفیف ریشه دندان ها، و آسم ارتباط وجود دارد.

فیبروز سیستیک Cystic Fibrosis

فیبروز سیستیک یکی از شایع ترین مشکلات در طول دوران کودکی مردم اروپا است که می تواند زندگی بیمار را محدود کند. هیچ درمانی برای فیبروز سیستیک وجود ندارد، و اکثر بیماران بیشتر از دهه ۳۰ یا ۴۰ زنده نمی مانند. ارتباط داروها با اختلالات تنفسی مورد بحث است؛ توصیه نهایی این است که ارتودنتیست قبل از برنامه ریزی برای طرح درمان باید با پزشک بیمار در تماس باشد تا وخامت و پیشرفت مشکل را ارزیابی نماید.

اختلالات عصبی

اکثر افرادی که اختلالات صرع یا حملات ناگهانی بیماری های عصبی را دارند، می توانند از مراقبت های مرسوم ارتودنسی بهره مند شوند. بیماران باید داروهای معمول ضد صرع خود را قبل از مراجعه به ارتودنتیست دریافت کنند. یک وعده غذای معمولی قبل از آن بخورند، و وقتی خسته هستند از مراجعه به ارتودنتیست خودداری کنند.

ام اس multiple sclerosis (MS)

بیماران مبتلا به ام اس برای درمان ارتودنسی می توانند از یک رویکرد بین چند شاخه پزشکی بهره مند شوند که شامل پزشک، متخصص اعصاب و روان، متخصص ام اس، و پرستار است. مسواک برقی می تواند کمک کند ناتوانی دست ها جبران شود و بهداشت دهان نیز در طول درمان حفظ شود.

 

 

اختلالات پزشکی و درمان ارتودنسی

اختلالات پزشکی و درمان ارتودنسی

بیماری های کبدی

هپاتیت های B و C در خون وجود دارند و می توانند از طریق ابزارهای تیز آلوده، و حتی بزاق عفونی منتقل شود. با همه بیماران باید به گونه ای برخورد شود گویی ناقل بیماری هستند، و فرایندهای جهانی کنترل انتقال عفونت باید رعایت شوند. اصلی ترین فرایند ارتودنسی که منجر به تولید ایروسل می شود، تراشیدن مینای بین دندان ها طی فرایند استریپینگ اینترپروکسیمال و برداشتن سمان (چسب مخصوص دندانپزشکی) اضافی پس از دیباندینگ (برداشتن براکت ها از روی دندان ها) و پروفیلاکسی است.

اختلالات غدد درون ریز

دیابت، چه وابسته به انسولین (دیابت دوران کودکی) چه غیر وابسته به انسولین (دیابت پس از دوران بلوغ)، در صورتی که به خوبی تحت کنترل باشد، هیچ تناقضی با درمان ارتودنسی ندارد.

مشکلات کلیه

شرایطی که ارتودنتیست ها با آن مواجه می شوند، به احتمال زیاد نقص مزمن عملکرد کلیه است. در صورتی که بیماری به خوبی تحت کنترل درآمده باشد درمان ارتودنسی هیچ تضادی با آن ندارد. در صورتی که نقص کلیه پیشرفته باشد، و قرار باشد در آینده نزدیک درمان دیالیز انجام شود، درمان باید به صورت متفاوت انجام شود.

سیستم اسکلتی عضلانی

آرتروز ایدیوپاتیک (بدون علت مشخص) نوجوانان یکی از بیماری های شدید دوران کودکی است. این بیماری در نروژ و استرالیا بیشتر از دیگر کشورها شایع است. این بیماری می تواند منجر به اختلال در رشد و دیگر ناهنجاری های پیشرفته شود. هدف درمان، کنترل علائم بالینی با فرو نشاندن درد و التهابات مفصلی، حفظ تحرک پذیری مفاصل، و پیشگیری از بد شکلی ها است. در حدود ۷۰ درصد از بیماران، بیماری در نوجوانی فروکش می کند. کمک های بهداشتی دهان و دندان شامل تغییر دسته مسواک ها یا مسواک های برقی می توانند به بیمارانی که آرتروز ایدیوپاتیک نوجوانانی دارند توصیه شود.

آلرژی

واکنش های حساسیتی شدید نوع ۱، نوعی واکنش آلرژیک آنتی بادی ها هستند که ظرف چند دقیقه تا چند ساعت پس از تماس مستقیم پوست یا مخاط با عامل آلرژی زا اتفاق می افتند. این واکنش ها از کهیر تماسی گرفته تا آنافیلاکسی کامل با اختلال تنفسی یا فشار خون می توانند باشند.

درمان ارتودنسی نوعی درمان انتخابی است و پزشک باید همه گزینه های درمان را مد نظر قرار دهد تا مطمئن شود هیچ خطری بیمار را تهدید نمی کند. در صورت لزوم، درمان باید به تأخیر انداخته شود تا زمانی که مشکلات پزشکی فروکش کنند…

یک لبخند زیبا و با دندان هایی صاف و یکدست، بیشتر از هر چیز دیگری می تواند به افزایش اعتماد به نفس کودک شما کمک کند؛ گفته می شود که مراقبت های خوب دندانی یکی از مهم ترین عوامل برای سلامت عمومی بیمار هستند. با پیشرفت های زیادی که در زمینه درمان ارتودنسی صورت گرفته است، کدام گزینه برای شما بهتر است؟

نخستین گام به سوی داشتن زیباترین لبخند، مراجعه برای مشاوره ارتودنسی است، زیرا این فرصت را دارید که با ارتودنتیست و دیگر کارکنان مطب آشنا شوید، با ارتودنتیست حرف بزنید، راجع به امکانات مطب اطلاعات کسب کنید، و هر گونه پرسشی که دارید را مطرح کنید. در نهایت می توانید راجع به مقدمات درمان، طول درمان، هزینه، و گزینه های پرداخت سؤال بپرسید. مهم تر از همه اینکه باید طی این جلسه مشخص شود شما چه درمانی نیاز دارید. این جلسه معمولاً یک ساعت طول می کشد، که در طول آن وضعیت دندان ها مورد بررسی قرار می گیرد.

 

 

روند مشاوره ارتودنسی

روند مشاوره ارتودنسی

آیا تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس نیاز هستند؟

در طول جلسه مشاوره، تصاویر رادیو گرافی با اشعه ایکس برای ارتودنتیست اهمیت دارند. ارتودنتیست می تواند با دندانپزشک شما تماس بگیرد تا ببیند آیا در یک سال گذشته تصویر پانورامیک جدیدی برای شما گرفته شده است؛ در غیر اینصورت، در جلسه مشاوره برای شما این تصویر گرفته می شود.

آمادگی برای ویزیت ارتودنسی

مهم است هر بیمار جدیدی قبل از آغاز مشاوره ارتودنسی فرمی که در اختیار وی قرار می گیرد را تکمیل کند. این فرم حاوی اطلاعات تماس بیمار و دندانپزشک وی، سوابق پزشکی و دندانپزشکی، و اطلاعات بیمه ای می باشد. و فراموش نکنید که دفترچه یا کارت های بیمه خود را به همراه داشته باشید تا ببینید ارتودنتیست شما طرف قرار داد بیمه درمانی شما هست یا خیر.

مشاوره گام به گام ارتودنسی

پس از صحبت های لازم با ارتودنتیست در خصوص درمان، از دهان و فک شما عکس گرفته می شود. در صورتی که طی یک سال گذشته هیچ عکس دیجیتالی نگرفته باشید، داخل مطب از دندان های شما تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس گرفته می شود تا نیازهای دندانی شما مورد بررسی قرار بگیرند. این تصاویر به ارتودنتیست ها کمک می کنند تصمیم بگیرند روند درمان را چگونه پیش ببرند.

مهم است ارتودنتیست قبل از آغاز روند درمان از وضعیت کنونی دهان بیمار کاملاً آگاه باشد. به همین دلیل همه بیماران جدید قبل از هر چیز تحت معاینه دقیق قرار می گیرند و دندان ها و فک های آنها بررسی می شوند و سوابق دندانپزشکی آنها مرور می شود، و در نهایت نکات لازم مربوط به دندان ها و لبخند بیمار یادداشت می شوند.

یکی از ابزارهایی که در بررسی وضعیت دندان های بیمار کمک زیادی به ارتودنتیست می کند، گرفتن قالب تشخیصی از آنها است که با استفاده از یک تری و گچ مخصوص تهیه می شود.

ارتودنتیست می داند هیچ دو بیماری کاملاً شبیه یکدیگر نیستند، به همین دلیل ممکن است طرح درمان دو بیمار با شرایط مشابه کاملاً متفاوت باشد. به همین دلیل ارتودنتیست با هر بیمار راجع به گزینه های درمان گفتگوی مفصلی خواهد داشت تا با توجه به شرایط او بهترین گزینه انتخاب شود. در صورتی که بیمار کودک باشد، ممکن است درمان همان زمان آغاز نشود و ارتودنتیست پیشنهاد خواهد داد تا زمانی که همه دندان های دائم بیرون نیامده اند برای آغاز درمان صبر کند.

 

 

روند مشاوره ارتودنسی

روند مشاوره ارتودنسی

 

پس از همه این مراحل، هر پرسشی به ذهن شما خطور می کند را می توانید مطرح کنید. این پرسش ها می توانند یکی از این سؤالات باشند:

  • درمان چقدر طول خواهد کشید؟
  • چرا درمان ارتودنسی لازم است؟
  • آیا کشیدن دندان ضروری است؟
  • درمان چقدر درد و ناراحتی به همراه خواهد داشت؟
  • با وجود براکت ها روی دندان ها از خوردن چه غذاهایی باید پرهیز نمود؟
  • آیا رعایت بهداشت در طول دوره درمان با حالت عادی متفاوت است؟
  • آیا ابزارهای کمکی خاصی برای رعایت بهداشت وجود دارد؟
  • آیا استفاده از هدگیر یا ابزارهای دیگر لازم است؟
  • آیا ممکن است درمان نیاز به جراحی داشته باشد؟
  • آیا درمان می تواند ظاهر و چهره را تغییر دهد؟
  • آیا جایگزینی برای براکت های فلزی وجود دارد؟
  • آیا من (فرزند من) گزینه مناسبی برای درمان با اینویزیلاین است؟
  • با چه فواصی زمانی باید برای تنظیم ابزار ارتودنسی مراجعه کرد؟
  • چگونه می توان به استفاده از ابزار عادت کرد؟
  • آیا ممکن است طی این دوره خطری دندان ها را تهدید کند؟
  • آیا نیاز است طی این دوره درمان سبک زندگی را تغییر داد؟
  • آیا پس از اتمام درمان، استفاده از ریتینر الزامی است؟

در مرحله آخر می توانید راجع به هزینه های درمان، تحت پوشش بیمه قرار گرفتن مراحل درمان، و روش های پرداخت موجود گفتگو کنید. این گام آخر یکی از مهم ترین مراحل جلسه مشاوره ارتودنسی است، زیرا برای شما توضیح داده خواهد شد قرار است بابت چه خدماتی و از چه طریقی می توانید هزینه درمان را پرداخت کنید.

اصلاً مجبور نیستید همان لحظه تصمیم بگیرید درمان ارتودنسی یا استفاده از ابزار خاصی را آغاز کنید. در این مرحله، اگر راحت بودید، می توانید تصمیم بگیرید دوست دارید دقیقاً به چه شکل درمان خود را آغاز کنید، براکت های فلزی سنتی، براکت های سرامیکی، بریس های پشت دندانی، و اینویزیلاین.

طول مدت جلسه مشاوره ارتودنسی به میزان پیچیدگی مشکلات بیمار بستگی دارد- ممکن است چند مرحله درمان یا مراحل آماده سازی نیاز باشد. هدف جلسه مشاوره ارتودنسی این است که مشکلات دندان ها و فک های بیمار و گزینه های موجود درمان نیز متناسب با آنها شناسایی شوند.

طی مراحل اولیه درمان ارتودنسی، زمانی که براکت های جدید برای نخستین مرتبه روی دندان های شما قرار می گیرند، ممکن است مقداری ناراحتی داشته باشید که ناشی از ساییدن ابزار روی بافت نرم داخل دهان است. تا زمانی که به براکت های خود عادت کنید، نیاز نیست نگران باشید و اخم کنید، دنیا با لبخند شما زیباتر خواهد بود! کافی است برای تسکین فوری از موم ارتودنسی استفاده کنید.

 

سوالاتی در مورد موم ارتودنسی

سوالاتی در مورد موم ارتودنسی

موم ارتودنسی چیست؟

موم ارتودنسی برای محافظت از لثه ها و بافت پوششی داخل لب ها و گونه ها، در برابر فلز براکت ها استفاده می شود. موم ارتودنسی مانند مانعی عمل می کند که اجزاء مختلف براکت ها را از ایجاد اصطکاک و سایش روی قسمت های مختلف داخل دهان دور نگه می دارد.

موم ارتودنسی از چه موادی تهیه می شود؟

موم ارتودنسی از مواد طبیعی مانند موم پارافین، موم زنبور عسل، یا موم درختی به نام کارنوبا carnauba تهیه می شود. علاوه بر این، معمولاً حاوی مقادیری فیلر و مواد دیگر است. برخی از انواع موم ها طعم دار هستند. موم ارتودنسی به گونه ای طراحی شده است که در دمای اتاق سفت است و در دمای بدن نرم می شود.

آیا قورت دادن موم ارتودنسی خطرناک است؟

موم ارتودنسی کاملاً غیر سمی است و مصرف آن کاملاً بی خطر است. به این معنا که اگر سهواً آن را قورت دهید، هیچ خطری شما را تهدید نمی کند.

موم ارتودنسی چه مزه ای دارد؟

موم ارتودنسی عموماً کاملاً بی مزه است اما انواع مزه دار آن، و معمولاً با مزه نعنا، نیز در بازار وجود دارند.

موم ارتودنسی با چه فواصل زمانی باید استفاده شود؟

این در افراد مختلف متفاوت است، و به این بستگی دارد که در کدام مرحله از روند درمان هستید. وقتی برای نخستین مرتبه از براکت های ارتودنسی استفاده می کنید، تا زمانی که به وجود اجزاء فلزی آن داخل دهان عادت می کنید، ممکن است نیاز باشد بیشتر از موم ارتودنسی استفاده کنید. موم این فرصت را فراهم می آورد که زخم ها و بریدگی های داخل دهان سریعتر بهبود پیدا کنند و مانع ایجاد زخم های جدید نیز می شود. به مرور زمان، پوست داخل دهان به براکت ها عادت می کند و نیاز نخواهد بود به دفعات زیاد از موم استفاده کنید.

موم ارتودنسی را باید از کجا تهیه کرد؟

ارتودنتیست وقتی برای اولین مرتبه براکت ها را روی دندان های شما کار می گذارد، مقداری موم در اختیار شما قرار می دهد تا در کیت مراقبت های دندانی خود داشته باشید. با این حال، در اکثر داروخانه ها نیز قابل خریداری است.

 

سوالاتی در مورد موم ارتودنسی

سوالاتی در مورد موم ارتودنسی

آیا وجود موم ارتودنسی روی براکت های داخل دهان قابل مشاهده است؟

خیر. موم ارتودنسی وقتی روی براکت قرار می گیرد شفاف است، بنابراین با چشم غیر مصلح قابل مشاهده نیست.

 

سوالاتی در مورد موم ارتودنسی

سوالاتی در مورد موم ارتودنسی

آیا جایگزینی برای موم های ارتودنسی وجود دارد؟

برخی افراد ترجیح می دهند از سیلسکون های دندانی استفاده کنند، که در قالب نوار یا استریپ در بازار هستند که می توان آنها را روی براکت ها چسباند. علاوه بر این، می توانید از محافظ لب های پلاستیکی استفاده کنید که روی براکت ها قرار می گیرند.

 

سوالاتی در مورد موم ارتودنسی

سوالاتی در مورد موم ارتودنسی

نحوه استفاده از موم ارتودنسی

به منظور استفاده از موم ارتودنسی، این دستورالعمل را دنبال نمایید:

  1. دست های خود را بشویید.
  2. دندان های خود را مسواک بزنید تا مطمئن شوید قسمت هایی که قرار است موم روی آنها قرار بگیرد تمیز هستند.
  3. یک تکه کوچک موم بردارید (آنقدر کافی باشد که روی براکتی که اذیت کننده است را بپوشاند) و آن را بین انگشتان شست و اشاره خود بچرخانید تا گرد شود. این کار باعث می شود موم نرم تر شود و قرار گرفتن آن روی براکت ساده تر انجام خواهد شد.
  4. موم را روی براکت یا سیمی که داخل دهان خراش ایجاد می کند فشار دهید.
  5. موم را در جای خود فشار دهید. این قطعه موم روی براکت یا سیم یک برجستگی بوجود می آورد که مانع ساییدگی یا اصطحکاک بیشتر خواهد شد.

چگونه باید موم ارتودنسی را برداشت؟

ابزارهایی هستند که می توانید از آنها برای برداشتن مومی که روی براکت قرار داده اید، استفاده کنید. می توانید از خلال دندان، مسواک بین دندانی، یا حتی از یک نخ دندان قدیمی صاف استفاده کنید. ممکن است متوجه شوید که موم به مرور زمان ساییده یا پوسته پوسته می شود، بنابراین نیاز نیست نگران خارج کردن آن باشید.

بایدها و نبایدهای دوران استفاده از موم ارتودنسی

به منظور رعایت بهداشت دهان، مهم است که در طول دوره ای که از موم ارتودنسی روی براکت ها استفاده می کنید، مسواک زدن و کشیدن نخ دندان را مانند معمول ادامه دهید. انجام این کارها نیز کمک کننده خواهد بود.

  • در صورت نیاز باید موم را تعویض کنید.
  • از موم استفاده شده نباید مجدداً استفاده کنید یا یک تکه موم را به مدت بیش از ۲ روز روی براکت نگه دارید.
  • در حالی که موم روی براکت قرار دارد باید نوشیدنی و غذاهای نرم بخورید.
  • اگر غذا به موم چسبید نباید آن را نگهدارید، بلکه باید آن را تعویض کنید.
  • در طول شب و حین خواب اجازه دهید موم در جای خود باقی بماند.
  • در صورتی که حین خوردن غذا یا در طول خواب آن را قورت دادید، نگران نشوید.
  • در صورتی که درد شما ادامه داشت یا ناگهان تشدید شد، با ارتودنتیست خود تماس بگیرید.
  • سعی نکنید تعمیر کردن، خم کردن، یا جا انداختن سیم کمانی یا براکت ها را خودتان انجام دهید.

سیم ارتودنسی یا سیم کمانی (آرچ وایر) سیمی است که به براکت های ارتودنسی متصل می شود. این سیم به این علت “سیم کمانی” نامیده می شود که به شکل کمان یا قوس دندان های فک بالا و دندان های فک پایین است. سیم کمانی مانند موتوری است که جابجایی دندان ها را هدایت می کند. بدون وجود یک سیم کمانی که به براکت ها متصل شود، از براکت ها تنها برای خنده و تفریح استفاده می کنید که هرگز دندان ها را جابجا نخواهند کرد! سیم های کمانی در اندازه های مختلفی وجود دارند و از مواد مختلفی ساخته می شوند، بنابراین ویژگی های متفاوتی دارند.

سیم های کمانی ارتودنسی

سیم های کمانی ارتودنسی 

 

استحکام و حالت ارتجاعی

وقتی برای نخستین بار درمان ارتودنسی با براکت ها را آغاز می کنید، دندان های شما کج هستند. سیمی که به براکت های روی دندان های شما متصل می شود قادر خواهد بود به شکل اولیه خود باز گردد که باعث می شود بتواند دندان ها را جابجا کند. این سیم حالت ارتجاعی دارد، با این حال می تواند فشار ملایمی به دندان ها وارد کند به گونه ای که وقتی ارتودنتیست سیم کمانی شما را گره می زند براکت ها کنده نمی شوند.

 

هر چه دندان ها صاف تر می شوند، ارتودنتیست سیم های شما را تعویض خواهد کرد و سیم محکم تری جایگزین سیم قبلی خواهد کرد که معمولاً حالت الاستیک (ارتجاعی) آنها کمتر است و خشک تر هستند. این سیم های محکم تر، و خشک تر به ارتودنتیست اجازه می دهند کنترل بیشتری روی جابجایی دندان ها داشته باشد. اغلب، سیم های گزینه آخر دارای ویژگی هایی هستند که به ارتودنتیست اجازه می دهند اگر بخواهد تنها یک دندان را جابجا کند، خمیدگی دائمی روی سیم بوجود بیاورد.

 

سیم های کمانی ارتودنسی

سیم های کمانی ارتودنسی

 

اندازه سیم های کمانی

وقتی ارتودنتیست از سیم های کمانی حرف می زند، منظور او سطح مقطع یا ضخامت سیم است. با فرض اینکه سیم های کمانی از مواد مشابهی ساخته شده باشند، هر چه سطح مقطع آن کمتر باشد، سیم حالت ارتجاعی بیشتری خواهد داشت و خشکی آن کمتر خواهد بود. سیم ها با دو سطح مقطع وجود دارند، ۱) مدور و ۲) مستطیلی. کاملاً مشهود است که سیم های گرد سطح مقطع های مدور دارند. سیم های مستطیلی شکل نیز می توانند سطح مقطع مربعی یا مستطیلی داشته باشند.

 

در مراحل اولیه درمان، برای هم سطح و همراستا کردن دندان ها، اساساً از سیم های گرد استفاده می شود. زیرا با در نظر گرفتن سیم های کمانی ساخته شده از مواد مشابه، سیم هایی که سطح مقطع گرد دارند از حالت ارتجاعی بیشتری برخوردار هستند بنابراین، ارتودنتیست قادر خواهد بود، بدون کنده شدن براکت ها، همه دندان ها را درون سیم کمانی بگنجاند. اگر از سیمی استفاده کند که خیلی خشک است و سعی کند سیم کمانی را به یک دندان خیلی کج وصل کند، سیم فشار خیلی زیادی به براکت ها وارد خواهد کرد، و ممکن است براکت از دندان جدا شود.

 

پس از آنکه دندان ها بیشتر همراستا شدند، ارتودنتیست معمولاً استفاده از سیم های مستطیلی را آغاز می کند. از آنجا که شیار روی براکت های ارتودنسی مستطیلی است، سیم کمانی مانند قرار گرفتن یک دست کوچک داخل یک دستکش بزرگ، داخل شیار قرار می گیرد. با این حال، تا انتهای درمان، سیم مستطیلی که استفاده می شود بیشتر شبیه یک دست بزرگ داخل یک دستکش بزرگ خواهد بود. با راحت قرار گرفتن سیم کمانی داخل شیار، سیم مستطیلی جابجایی دندان ها را بهتر از سیم مدور کنترل می کند.

 

 

 

موادی که برای ساخت سیم کمانی استفاده می شوند

اکنون که تا حدودی می دانید چرا ارتودنتیست ها سیم های کمانی ارتجاعی را در ابتدای درمان با براکت ها دوست دارند، و سیم های کمانی محکم تر و خشک را در انتهای درمان، اجازه دهید برای شما توضیح دهیم هر یک از چه موادی ساخته می شوند. سه نوع ماده اصلی هستند که سیم های کمانی از آنها ساخته می شوند:

 

سیم های کمانی ارتودنسی

سیم های کمانی ارتودنسی

 

سیم های پولادی ضد زنگ

این نوع مواد بواسطه استحکام بالای آنها چندین دهه برای ساخت سیم های کمانی ارتودنسی استفاده می شده اند. علاوه بر این، پولاد ضد زنگ پوسیده نمی شود و بدون آنکه شکسته شود می تواند به روش های مختلفی توسط ارتودنتیست تنظیم شود. با این حال، پولاد ضد زنگ حالت چندان ارتجاعی ندارد، به این معنا که اگر آنها را خیلی خم کنید، به شکل جدید در می آیند و به وضعیت قبلی خود بر نخواهند گشت. در مراحل اولیه درمان، ارتجاعی بودن سیم ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است، تا بتواند به شکل U نرم و یکدست خود بازگردد و همزمان دندان ها را با خود جابجا کند. بنابراین، همانطور که مشاهده می کنید، در مراحل اولیه صاف کردن دندان هایی که خیلی کج هستند، سیم های کمانی از جنس پولاد ضد زنگ ممکن است بهترین گزینه نباشند.

 

سیم های کمانی ارتودنسی

سیم های کمانی ارتودنسی

سیم های نیکل – تیتانیوم

سیم های نیکل- تیتانیوم حالت ارتجاعی دارند و وقتی دفورم می شوند (شکل آنها تغییر می کند) می توانند به شکل اصلی خود بازگردند. بنابراین، در مراحل ابتدایی درمان ارتودنسی، سیم های نیکل- تیتانیوم پیوسته استفاده می شوند تا فشار ملایمی به دندان های کج وارد کنند تا آنها را صاف کنند. یکی از انواع سیم های نیکل- تیتانیوم، نوعی است که با گرما فعال می شود (Copper Ni-Ti). سیم های نیکل تیتانیوم که با گرما فعال می شوند می توانند در دمای اتاق شکل تحریف شده ای به خود بگیرند، اما زمانی که سیم به دمای دهان بیمار می رسد، به شکل اصلی خود باز خواهد گشت. Ni-Ti که با گرما فعال می شود در مراحل اولیه درمان مفید است. در صورتی که دندان ها به شدت کج باشند، می توان سیم را سرد کرد تا بتوان به راحتی آن را به براکت ها گره زد. سپس پس از چند دقیقه، به دمای دهان بیمار خواهد رسید و حالت ارتجاعی خود را نشان خواهد داد. سیم گرم تمایل دارد به شکل U اولیه خود برسد و دندان ها را به موقعیت جدید و صاف تر خود برساند.

سیم های کمانی ارتودنسی

سیم های کمانی ارتودنسی 

 

سیم های بتا – تیتانیوم

سیم های بتا تیتانیوم پس از سیم های Ni-Ti ابداع شدند و حالت الاستیک یا ارتجاعی، و استحکام آنها متوسط است، در حالی که می توانند دچار تحریف و تخریب همیشگی شوند. ویژگی های این سیم چیزی بین Ni-Ti و سیم های پولادی ضد زنگ است. برخی ارتودنتیست ها استفاده از این سیم ها را در اواسط درمان آغاز می کنند، در حالی که دیگر ارتودنتیست ها از این سیم ها استفاده نمی کنند.

 

 

کراس بایت یکی از مشکلات ارتودنتیک است که اغلب با آندر بایت اشتباه گرفته می شود، اما روی هم رفته، نوع متفاوتی از مال اکلوژن ها است. هم کراس بایت و هم آندربایت نیاز به درمان دارند، اما به روش های مختلفی درمان می شوند. در این مقاله قصد داریم به معرفی کراس بایت، عوارض بروز آن، و چگونگی درمان آن بپردازیم.

کراس بایت چیست؟

وقتی دندان های دو فک بالا و پایین نسبت به یکدیگر صاف نیستند و یا رابطه آنها به شکلی طبیعی نیست، این مشکل “کراس بایت” نامیده می شود. کراس بایت می تواند یک یا چند دندان را درگیر سازد، و یک طرفه یا دو طرفه باشد. عموماً این مشکلی است که به صورت ژنتیکی وجود دارد، اما می تواند فارق از علل ارثی نیز بروز پیدا کند، از جمله رشد دندان های دائمی قبل از افتادن دندان های شیری کودک.

انواع کراس بایت

عموماً کراس بایت دو نوع اصلی دارد: کراس بایت خلفی و کراس بایت قدامی.

 

کراس بایت چیست؟

کراس بایت چیست؟

 

کراس بایت قدامی (Anterior Crossbite)

در کراس بایت قدامی، دندان های جلوی فک بالا در پشت دندان های جلوی فک پایین قرار می گیرند. این مشکل از نظر ظاهری شبیه آندر بایت است با اندکی تفاوت.

 

کراس بایت خلفی

کراس بایت خلفی متضاد کراس بایت قدامی قرار دارد. این اتفاق زمانی رخ می دهد که دندان های عقب فک بالا جلوی دندان های فک پایین قرار می گیرند.

علل بروز کراس بایت

همانطور که در بالا اشاره کردیم، کراس بایت معمولاً منشاء ارثی دارد. اما برخی علل شایع دیگر نیز هستند که باید مورد توجه قرار بگیرند.

تأخیر در رشد دندان ها یا غیر عادی بودن روند آن

در اکثر افراد، دندان های شیری می افتند و خیلی زود دندان های دائمی جای آنها را می گیرند. با این حال، در برخی موارد دندان های دائمی قبل از افتادن دندان های شیری بیرون می آیند. در صورتی که این اتفاق بیفتد، دندان های دائمی فک مقابل کج می شوند.

مکیدن انگشت

در صورتی که کودک انگشت خود را زیاد بمکد، این می تواند منجر به بروز مشکلات کجی دندان ها شود. مکیدن انگشت می تواند موجب کاهش عرض کام، سقف دهان یا همان قوس دندانی شود، که احتمالاً موجب تغییر و تخریب شکل استخوان سقف دهان می شود.

تنفس دهانی

زمانی که دهان بسته است و فرد از طریق بیینی نفس می کشد، زبان به شکل طبیعی در برابر سقف دهان قرار می گیرد. در کودکانی که در حال رشد هستند، این کمک می کند فک بالا به درستی رشد کند. با این حال، اگر کودک پیوسته از راه دهان نفس بکشد، ممکن است بواسطه دلایل دیگر باشد، مانند تورم لوزه ها، که در این شرایط زبان از سقف دهان دور می شود. این می تواند منجر به کوچک شدن فک بالا شود.

 

کراس بایت چیست؟

کراس بایت چیست؟

 

نحوه درمان کراس بایت

خبر خوب مربوط به همه این مشکلات این است که راهی برای درمان آنها وجود دارد. رایج ترین گزینه های درمان موجود عبارتند از:

  • اکسپندر (وسیع کننده) کام یا اکسپندر ماگزیلا (که به تدریج عرض سقف دهان را افزایش می دهد).
  • اکسپندر متحرک برای افراد بزرگسال.
  • براکت های ارتودنسی (که می تواند شامل براکت ها و هدگیر باشد).
  • جراحی که شامل شکستن استخوان فک به صورت کاملاً استراتژیک صورت می گیرد و هدف آن گسترده کردن فک بالا است.
کراس بایت چیست؟

کراس بایت چیست؟

 

در صورتی که فضای کافی وجود داشته باشد، استفاده از ابزارهای متحرک پیشنهاد می شود. ابزار هاولی با یک طرح مایل آکریلیک یا یک فنر برای کشیدن دندان ها به جای درست خود، استفاده می شود. اصلاح کراس بایت تک دندان ها با استفاده از الاینرهای شفاف بسیار مؤثر است، زیرا پلاستیک قادر است بدون تأثیر روی فک، دندان را جابجا کند.

اغلب درمان کراس بایت تک دندان نیاز به فضا دارد و تراش مینای بین دندان ها یا کاهش مینای اینترپروکسیمال روشی ضروری برای کمک به درمان فشردگی دندان ها در کراس بایت است. اغلب نیاز است مقدار مینایی که قرار است تراشیده شود بین چند دندان تقسیم شود، تا فشردگی های شدید راحت تر درمان شوند.

هیچ یک از این گزینه ها به راحتی و بدون دردسر انجام نمی شوند، اما خیلی خوب عمل می کنند، و اگر کراس بایت داشته باشید، یکی از این گزینه های درمان را تجربه خواهید کرد.

چه اتفاقی می افتد اگر کراس بایت درمان نشود؟

هر چند ممکن است متخصصان دهان و دندان روی گزینه های درمان برای استفاده به منظور درمان کراس بایت، یا حتی روی سن شروع درمان اتفاق نظر نداشته باشند، همه آنها روی یک چیز توافق خواهند داشت:

قطعاً درمان باید اتفاق بیفتد، هیچ مانعی سر راه آن وجود ندارد.

دلیل اینکه چرا کراس بایت باید درمان شود این است که این مشکل می تواند منجر به ساییدگی شدید دندان ها و لثه ها شود، نیاز نیست به دردی اشاره کنیم که می تواند در دندان ها و گونه ها اتفاق بیفتد. دندان ها به صورت غیر همسطح ساییده خواهند شد و در نتیجه کراس بایت برای فک (از جمله اختلالات فکی- گیجگاهی)، گردن و حتی شانه ها نیز مشکلاتی بوجود خواهد آورد.

بنابراین، اگر برای کراس بایت هیچ درمانی صورت نگیرد، می تواند منجر به رشد نادرست فک، مشکلات مفاصل، و عدم تقارن صورت شود. به همین دلیل مهم است که با یک متخصص دندانی- دندانپزشک، ارتودنتیست، جراح دهان- صحبت کنید. تا متوجه شوید که آیا خودتان یا یکی از عزیزانتان که کراس بایت دارید نیاز به کمک دارید و این درمان چه زمانی باید صورت گیرد.

خلاصه مطالب کراس بایت

  • کراس بایت زمانی رخ می دهد که دندان های فک بالا و پایین رابطه درستی با یکدیگر ندارند، یا دندان های جلوی فک بالا پشت دندان های فک پایین قرار می گیرند (کراس بایت قدامی)، یا دندان های عقب فک بالا جلوی دندان های عقب فک پایین قرار می گیرند.
  • شایع ترین علت بروز کراس بایت عوامل ژنتیکی است، اما می تواند به علت های دیگر نیز اتفاق بیفتد از جمله تأخیر در رشد دندان ها یا رشد غیر عادی آنها، مکیدن انگشت و تنفس دهانی.
  • درمان کراس بایت می تواند شامل اقدامات ارتودنتیک، وسیع کننده کام (انواع مختلف آن) و جراحی برای موارد وخیم تر باشد.
  • در صورتی که کراس بایت درمان نشود، می تواند منجر به آسیب به لثه ها شود (مانند ژنژیویت)، درد دندان ها و گونه ها، مشکل در جویدن، گردن، و شانه ها، و عدم تقارن صورت.

در مقاله قبل به معرفی ارتودنسی های پیشگیرانه و مداخله گر پرداختیم و برای شما گفتیم این دو درمان به جلوگیری از پیشرفت برخی وضعیت های دندانی و دهانی کمک می کنند که ممکن است در آینده به مشکلات بزرگی تبدیل شوند. یکی از بزرگترین کمک هایی که این درمان ها می کنند جلوگیری از تداوم عاداتی است که در کودکی می توان آنها را کنترل نمود تا مشکلات بزرگی بروز پیدا نکنند. یکی از مضرترین عادات دوران کودکی مکیدن های غیر تغذیه ای است. منظور مکیدنی است که کودک آن را با هدف تغذیه انجام نمی دهد، مانند مکیدن پستانک، انگشت یا شست، و اشیاء دیگر.

در این مقاله می خواهیم به ادامه مشکلاتی بپردازیم که با تداوم این عادات بروز می یابند.

 

ارتودنسی پیشگیرانه در کودکان

ارتودنسی پیشگیرانه در کودکان

اپن بایت در کودکان

تداوم عادت مکیدن پستانک یا انگشت، بواسطه کاهش رشد عمودی قسمت های جلویی استخوان آلوئولار، همواره با اپن بایت قدامی همراه است. با این حال، حتی اپن بایت های شدید نیز پس از ترک عادت می توانند به طور خود به خود اصلاح شوند. پس از آن، به نظر می رسد فرایند رشد استخوان آلوئولار افزایش می یابد و دندان های پیشین در هر دو فک تا زمانی به رشد خود ادامه خواهند داد که دندان های جلوی هر دو فک با یکدیگر تماس پیدا کنند.

در کودکان ۱۶ ساله ای که حداقل تا سن ۹ سالگی عادت مکیدن انگشت را داشته اند، عدم تماس دندان های پیشین کمتر از کودکانی بود که از قبل هیچ عادتی نداشتند. طرح های مختلفی که نوک پستانک ها دارند، مخصوصاً معرفی طرح صاف آن به بازار، در کاهش شدت اپن بایت مؤثر واقع شده اند اما موفق به حل مشکل اختلال در فعالیت های ماهیچه های اوروفاسیال طی مکیدن پستانک نشده اند.

فشردن زبان پشت دندان ها حین بلع، هم در مکیدن انگشت و هم در مکیدن پستانک، تقریباً همیشه با اپن بایت قدامی همراه بوده است. با این حال، در اکثر موارد، این عادات بلع آنقدر قوی نیستند که مانع تماس طبیعی دندان های پیش، ظرف مدت چند سال پس از ترک عادت مکیدن شوند. بنابراین، درمان فعال، در صورتی که طراحی شود، باید حداقل تا ۱ یا دو سال پس از ترک عادت، به تعویق بیفتد.

 

ارتودنسی پیشگیرانه در کودکان

ارتودنسی پیشگیرانه در کودکان

مشکل کراس بایت در کودکان

کراس بایت های خلفی از جمله شایع ترین مال اکلوژن ها در دوره رشد دندان های شیری هستند. مکیدن های غیر تغذیه ای یکی از مهم ترین عوامل بروز کراس بایت قدامی در دوره رشد دندان های شیری هستند. پیامدهای عادات مکیدن روی اکلوژن به شدت و طول مدتی بستگی دارند که عادت وجود داشته است. در مطالعه ای که اخیراً روی دختر بچه های زیر ۳ سال سوئدی صورت گرفته است گزارش شده است که، اگر از والدین درخواست شود زمان قرار گرفتن پستانک در دهان کودک را کاهش دهند، احتمال کاهش خطر کراس بایت خلفی در کودکانی که پستانک می مکند وجود دارد.

 

ارتودنسی پیشگیرانه در کودکان

ارتودنسی پیشگیرانه در کودکان

نهفتگی دندان های نیش فک بالا

دندان های نیش فک بالا به طور طبیعی، نسبت به دندان های مجاور خود، به صورت آپیکال رشد می کنند به همین دلیل راه درازی برای بیرون آمدن و رشد دارند. علاوه بر این، رشد آنها در مقایسه با دندان های مجاور خود دیرتر صورت می گیرد. به همین دلایل، اختلالات رشد در دندان های نیش فک بالا، از سایر دندان ها شایع تر هستند، غیر از دندان های مولر سوم (دندان های عقل). در اکثر موارد، دندان های نیش نهفته نسبت به قوس دندانی به صورت پالاتال بیرون می آیند. قرار گرفتن دندان های نیش به صورت پالاتال و فشردگی و نامرتبی دندان ها از مهم ترین عوامل خطری هستند که می توانند منجر به نهفتگی دندان های نیش فک بالا شوند.

الگوی رشد دندان های نیش فک بالا در جایی غیر عادی همیشه با خود خطراتی برای نهفتگی یا جذب دندان های مجاور به همراه داشته است. بنابراین، به منظور کاهش تعداد و شدت هر گونه پیچیدگی و مشکلات، و نیاز به درمان های ارتودنتیک بعدی، شناسایی زود هنگام و برداشتن موانع از سر راه رشد، به شدت مورد تأکید قرار گرفته اند. برای تشخیص وضعیت رشد دندان های نیش، روش های معاینات بالینی و تصاویر رادیوگرافی کمک کننده هستند.

رایج ترین درمان ها برای نهفتگی پالاتال دندان های نیش در کودکان و نوجوانان، جراحی برای برداشتن بافت روی آنها است. پس از این جراحی، درمان ارتودنسی با کمک ابزارهای ثابت انجام می شود. با این حال، کشیدن زود هنگام دندان های نیش شیری یکی از بهترین روش ها برای اصلاح مسیر رشد دندان های نیش دائمی است که در حال رشد در محلی غیر عادی هستند. این درمان اگر قبل از ۱۱ سالگی انجام شود، به احتمال زیاد موفقیت آمیز خواهد بود.

 

ارتودنسی پیشگیرانه در کودکان

ارتودنسی پیشگیرانه در کودکان

مقایسه درمان زود هنگام و درمان با تأخیر

تحقیقات حاکی از این هستند که هر چه درمان ارتودنسی، البته درمان هایی که برای ترک عادت انجام می شوند، زودتر آغاز شوند، بیشتر می توان به تأثیرگذار بودن آنها امیدوار بود. بیمارانی که نیاز به کاهش اورجت دارند و باید قابلیت های لب ها بهبود پیدا نمایند، تا خطر حوادث تروماتیک برای دندان های برجسته جلوی دهان کاهش یابد، قطعاً نیاز به درمان دارند. در بیمارانی که مال اکلوژن اسکلتی کلاس ۲ دارند، برای دستیابی به نتایج دراز مدت، ارتودنسی مداخله گر زود هنگام به شدت توصیه می شود، در غیر این صورت، ممکن است جراحی نیاز باشد.

نکته مهم ارتودنسی کودکان

تلاش هایی که برای پیشگیری و تداخل زود هنگام ارتودنسی صورت می گیرند، عموماً در کاهش تأثیرات مخرب دندانی و اکلوژنی عادات مکیدن غیر تغذیه ای و نیز از دست رفتن زود هنگام دندان های مولر شیری، عموماً موفقیت آمیز هستند. پیشگیری و درمان زود هنگام کراس بایت فانکشنال و علائم و نشانه های رشد دندان نیش در جایی غیر عادی، به همین میزان موفقیت آمیز بوده است. در چنین مواردی، اسناد و تحقیقات، احتمال درمان کامل یا کاهش چشمگیر نیاز به درمان های ارتودنسی در دوره رشد دندان های دائم را، تأیید می کنند.

ارتودنسی مداخله گر

درمان ارتودنسی در سنین پایین تحت عنوان ارتودنسی مداخله گر شناخته می شود. این درمان می تواند در سنین ۶ یا ۷ سالگی انجام شود، زمانی که فک ها هنوز در حال رشد هستند و دندان های دائم بیرون نیامده اند. هدف از انجام درمان ارتودنسی مداخله گر حذف یا کاهش نیاز به درمان در دوره رشد دندان های دائمی است. مهم ترین مزیت چنین درمانی ممکن است این باشد که در مقایسه با درمان جامع ارتودنسی با ابزارهای ثابت، از نظر تکنیکی ساده تر و نسبتاً ارزان تر است.

در این مقاله به موضوعاتی همچون نیاز به ارتودنسی مداخله گر به منظور پرهیز از پیامدهای اکلوزال و دندانی می پردازیم که نتایج از دست رفتن زود هنگام دندان های شیری و عادات مکیدن غیر تغذیه ای هستند. نیاز به مداخلات پیشگیرانه و زود هنگام در بیمارانی که اپن بایت قدامی، کراس بایت فانکشنال خلفی و علائم رشد نابجای دندان های نیش دارند نیز مورد بحث قرار می گیرد.

درمان مال اکلوژن شامل درمان های اصلاحی و نیز پیشگیرانه است. گاهی اوقات ممکن است درمان های پیشگیرانه در دوره رشد دندان های شیری یا اوایل دوره واسط دندانی (زمانی که تعدادی از دندان ها دائمی و تعدادی دیگر شیری هستند) انجام شوند، زمانی که نخستین علائم رشد نامناسب اکلوژن قابل مشاهده هستند. برای چنین درمان هایی معمولاً عادات زیان آوری مانند مکیدن های غیر تغذیه ای ترک داده می شوند تا تأثیرات منفی از دست رفتن دائمی دندان های مولر شیری از بین بروند.

ارتودنسی پیشگیرانه

ارتودنسی پیشگیرانه

ارتودنسی پیشگیرانه

درمان ارتودنسی پیشگیرانه به عنوان درمانی تعریف می شود که در طول دوره رشد دندان های شیری یا دوره واسط دندانی آغاز می شود و هدف آن ارتقاء رشد دندانی و اسکلتی، قبل از رشد دندان های دائم است. هدف این درمان اصلاح و جلوگیری از مال اکلوژن است، در نتیجه می توان نیاز به درمان های پیچیده در طول دوره رشد دندان های دائم را کاهش داد. اصول اصلی مداخلات زود هنگام حذف و از بین بردن هر گونه عامل تشخیصی اولیه به منظور کنترل و مدیریت ناهماهنگی های موجود در طول قوس دندانی و اصلاح دیسپلازی اسکلتی است. فواید این درمان عبارتند از سادگی تکنیکی آن و نسبتاً ارزان بودن آن در مقایسه با درمان های جامع با ابزارهای ثابت ارتودنسی، از طرف دیگر، این درمان در حیطه کاری دندانپزشک های با تجربه نیز قرار می گیرد.

در کشورهایی که درمان ارتودنسی به یکی از مراقبت های سلامت دهانی عمومی برای کودکان و نوجوانان تبدیل شده است، تقاضای بالایی که برای این درمان وجود دارد موجب بوجود آمدن علاقه به کاربردهای طراحی شده سیستمیک تر در ارتودنسی شده است. در تحقیقاتی که روی درمان مداخله گر صورت گرفته است مشاهده شده است که این درمان کاملاً موفقیت آمیز است و نیاز به درمان های بیشتر و پیچیده تر، کاهش چشمگیری داشته است. به همین ترتیب با زودتر شروع شدن درمان ارتودنسی، می توان تا میزان زیادی در هزینه ها صرفه جویی کرد.

ارتودنسی پیشگیرانه

ارتودنسی پیشگیرانه

ناهماهنگی در طول قوس دندانی در نتیجه پوسیدگی دندان ها

حفظ رشد سالم دندان های شیری تا زمان افتادن آنها به صورت طبیعی، برای رشد طبیعی دندان های پرمولر و نیش، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از بین رفتن مواد بین دندان ها در نتیجه عدم درمان پوسیدگی دندان های مولر شیری یا کشیدن این دندان ها قبل از بالغ شدن، می تواند با جابجایی مزیال دندان های مولر همراه باشد. پیامد این اتفاقات می تواند کوتاه شدن قوس دندانی، فشردگی و نامرتبی دندان های دائم و تغییر در ارتباط خلفی- قدامی دندان های مولر باشد.

در صورتی که این اتفاقات در مراحل اولیه و پیش از رشد نخستین دندان های مولر رخ دهند، خطر نسبتاً بالاتر خواهد بود. بعلاوه، وجود فشردگی و نامرتبی دندان ها از قبل می تواند احتمال کاهش فضا یا فاصله بین دندان ها را افزایش دهد. هر چند در یکی از مطالعاتی که اخیراً روی گروهی از کودکان انجام شده بود که پوسیدگی شدید دندان داشتند، نتایج حاکی از این بود که فشردگی دندان های فک پایین شایع تر از فک بالا است، درنتیجه به طور کلی پذیرفته شده است که خطر از بین رفتن فضا در قوس دندانی بالا بیشتر است.

در برنامه های فلورایده کردن دندان ها، استفاده از خمیر دندان های فلورایده را افزایش دادند، آگاهی از وضعیت دندان ها را افزایش دادند و درمان کافی پوسیدگی های اولیه دندان ها موجب کاهش چشمگیر ضایعات پوسیده ای می شود که در کشورهای صنعتی روی اکلوژن تأثیر می گذارند. بنابراین، ناهماهنگی های اکلوزال که در نتیجه کشیدن دندان های مولر شیری قبل از بلوغ آنها رخ می دهند، در دنیای غرب دیگر جزء مشکلات اصلی محسوب نمی شود.

ارتودنسی پیشگیرانه

ارتودنسی پیشگیرانه

توصیه شده است، در پی از دست رفتن زود هنگام هر یک از دندان های مولر، ۶ ماه قبل از بیرون آمدن طبیعی دندان های دائم جایگزین آنها، از فضا نگهدار استفاده شود. این فاصله ممکن است با ابزارهای ثابت و متحرک حفظ شود. مزیت طرح های ثابت آنها در مقایسه با طرح های متحرک، غیر وابسته بودن آنها به همکاری بیمار است. فضا نگهدارهای متحرک برای پیشگیری از افزایش فاصله بین دندان های نیش دو قوس دندانی و ارتفاع آنها، در طول دوره تبدیل دندان های شیری به دندان های دائمی توصیه می شوند.

از دست رفتن زود هنگام دندان های مولر شیری به این معنا نیست که به عنوان یک قانون کلی باید حتماً از فضا نگهدار استفاده شود، بلکه برای استفاده از آنها باید بر اساس وضعیت رشد دندان های کودک، نوع اکلوژن، قابلیت کلی برای ایجاد فاصله یا فشردگی دندان ها، وضعیت بهداشت دهان و همکاری بیمار، تصمیم گرفت.

ارتودنسی پیشگیرانه

ارتودنسی پیشگیرانه

ترک عادات مکیدن انگشت در کودکان

فعالیت و فشاری که گونه ها و لب ها از خارج و زبان از داخل وارد می کنند عوامل حائز اهمیتی هستند، زیرا می توانند رشد اکلوزال را هدایت کنند. در صورتی که تعادل بین ماهیچه های گونه و لب ها و زبان دچار اختلال شود، می تواند منجر به اختلال در رشد اکلوزال و اسکلتی شود. مکیدن یکی از کارهایی است که نوزاد به صورت غریزی انجام می دهد. در حالی که مکیدن پستانک یا انگشت از جمله نمودهای ظاهری تمایل شدید به این کار هستند. در صورتی که کودک خیلی زود با مکیدن شیشه شیر آشنا شود و مدت کوتاهی از سینه مادر تغذیه کند، می تواند منجر به عادت مکیدن پستانک شود. این عادات می توانند منجر به افزایش کراس بایت خلفی شوند.

در مقاله بعد برای شما خواهیم گفت این عادات چه تأثیرات منفی دیگری دارند و درمان زود هنگام چه کمکی می تواند به درمان آنها بکند.

 

تصمیم گیری دشوار است، شما می خواهید دندان های خود را اصلاح و صاف کنید، اما نمی توانید تصمیم بگیرید کدام یک را انتخاب کنید، براکت های معمولی یا بریس های اینویزیلاین. باید تا جایی که می توانید تحقیقات خود را انجام دهید، پرسش های خود را مطرح کنید و با کمک ارتودنتیست خود تصمیمی هوشمندانه بگیرید. نوع درمان ارتودنسی که برای شما مناسب است، به مشکل ارتودنتیک شما که نیاز به اصلاح دارد، وابسته است- اینویزیلاین همیشه بهترین گزینه برای همه بیماران نیست، به همین دلیل دریافت توصیه های تخصصی از یک ارتودنتیست ضروری است.

در این مقاله قصد داریم به بیان مزایا و معایب اینویزیلاین و براکت های ارتودنسی بپردازیم تا به شما کمک کنیم بر اساس اطلاعات لازم تصمیم بگیرید.

براکت های سنتی و اینویزیلاین ها

بریس های سنتی عبارتند از مجموعه براکت های فلزی که به سطح خارجی دندان ها متصل می شوند و سیم های کمانی که روی آنها قرار می گیرند. البته در حال حاضر گزینه های دیگری نیز وجود دارد. از جمله براکت های سرامیکی، و بریس های لینگوال یا پشت دندانی. سیم کمانی با استفاده از رابر بندها به براکت ها متصل می شود به شکلی که با جابجا کردن دندان ها در نهایت موجب اصلاح مشکلات ارتودنتیک خواهد شد.

در اینویزیلاین از الاینرهای پلاستیکی شفاف استفاده می شود. الاینرها برای هر بیمار، بر اساس یک اسکن سه بعدی از دهان، به صورت سفارشی ساخته می شوند. الاینرهای سفارشی برای جابجا کردن دندان ها در گام های کوتاه ساخته می شوند، تا زمانی که دندان ها به محل مورد نظر و مطلوب خود برسند.

مزایا و معایب اینویزیلاین

مزایا و معایب اینویزیلاین

مزایای اینویزیلاین

اینویزیلاین ظاهر بهتری دارد.

بزرگترین مزیت اینویزیلاین ها غیر قابل مشاهده بودن آنها است. بیماران بزرگسال تمایل دارند همکاران و آشنایان آنها متوجه نشوند که فرد تحت درمان ارتودنسی قرار گرفته است. برخی نوجوانان که به خودشناسی رسیده اند نیز چنین احساسی دارند. با اینویزیلاین نیاز نیست اظهارات افراد راجع به براکت های جدید خود را تحمل کنید و دیگر نگران لبخند خود در عکس ها نخواهید بود- آنچه در تصاویر قابل مشاهده است پیشرفت لبخند شماست.

می توانید برای صرف غذا الاینر خود را خارج کنید.

بیماران اغلب از ارتودنتیست ها سؤال می پرسند، “آیا باید به صورت تمام وقت از اینویزیلاین استفاده کنم؟” برای دستیابی به نتایج بهتر، باید ۲۰ تا ۲۲ ساعت در طول روز از اینویزیلاین استفاده شود، که به این معناست که می توانید حین خوردن غذا آن را از دهان خارج کنید. در نتیجه نیازی نیست در رژیم غذایی خود و آنچه می خورید، و نیز نحوه غذا خوردن خود تغییر ایجاد نمایید. با استفاده از براکت های سنتی، خوردن برخی غذاها دشوار یا ناراحت کننده است.

مسواک زدن یا کشیدن نخ دندان راحت تر است.

علاوه بر خوردن و آشامیدن، فرد باید برای مسواک زدن و کشیدن نخ دندان نیز ریتینر اینویزیلاین خود را از دهان خارج سازد. وقتی چیزی داخل دهان شما وجود ندارد، نیاز نیست نگران باشید. به راحتی و مانند قبل می توانید این کارها را انجام دهید.

مشاوره های کمتری نیاز است.

با وجود اینویزیلاین ها، حجم زیادی از کار ارتودنسی که انجام می شود قبل از استفاده از الاینرها انجام می شود. یک اسکن سه بعدی از دندان ها برای ساخت همه الاینرهای سفارشی در آزمایشگاه استفاده می شود. بیمار باید چندین دست ریتینر را بر اساس دستورات ارتودنتیست خود تعویض کند. نیاز نیست برای تنظیم آنها به ارتودنتیست مراجعه کنید، در نتیجه تنها چند مرتبه برای چک کردن روند پیشرفت نیاز است به ارتودنتیست مراجعه نمایید. دفعات کمتر مراجعه به ارتودنتیست به معنای صرف زمان کمتر است.

مزایا و معایب اینویزیلاین

مزایا و معایب اینویزیلاین

استفاده از ارتودنسی نامرئی راحت تر است.

ممکن است به این فکر کنید، که “استفاده از اینویزیلاین راحت تر است یا براکت های سنتی؟” اما باید بدانید، جابجایی دندان ها با استفاده از اینویزیلاین ها به اندازه براکت های سنتی ناراحت کننده و دردناک است. با این حال، با اینویزیلاین ها، مشکلات لثه و دندان کمتری پیش رو خواهند بود. ریتینرهای اینویزیلاین از پلاستیک های خاصی ساخته می شوند و متناسب با دهان هر بیمار هستند، بنابراین- برخلاف براکت ها- هیچ بریدگی داخل گونه یا لزوم شستن دهان با آب نمک وجود ندارد.

مزایا و معایب اینویزیلاین

مزایا و معایب اینویزیلاین

معایب اینویزیلاین

بیمار باید منظم باشد.

قابلیت بیرون آوردن اینویزیلاین ها هم مزیت است هم عیب. اگر نمی توانید نظم لازم برای استفاده از اینویزیلاین ها را رعایت کنید، یعنی پس از صرف غذا و مسواک زدن آنها را در جای خود قرار دهید، و به اندازه کافی، ۲۰ تا ۲۲ ساعت در طول روز، از آنها استفاده نمایید، در نتیجه درمان شما به نتایج مطلوب نخواهد رسید. مهمترین دلیل برای شکست درمان با استفاده از اینویزیلاین ها مربوط به نامنظم بودن بیمار در استفاده از الاینرها است.

خارج کردن و قرار دادن مجدد براکت ها کار دشواری است.

قبل و بعد از خوردن غذا و هر نوشیدنی غیر از آب باید الاینرها را درآورده و مجدداً در جای خود قرار دهید. وقتی بیرون از منزل و در یک محل عمومی حضور دارید، باید با احتیاط الاینر را بردارید و آن را مجدداً در جای خود قرار دهید و مراقب باشید آنها را گم نکنید. قبل از قرار دادن مجدد الاینر خود، باید دندان های خود را مسواک بزنید. ذرات غذا می توانند مانع جابجایی دندان های شما شوند و موجب ایجاد لکه روی الاینرها خواهند شد. علاوه بر این، در معرض خطر حفره دندان و بوی بد دهان نیز خواهید بود.

هزینه اینویزیلاین ها بیشتر است.

سؤالی که معمولاً از ارتودنتیست ها پرسیده می شود این است که “اینویزیلاین ارزانتر است یا براکت های سنتی؟”. بواسطه پیشرفت هایی که در زمینه فناوری های اسکن سه بعدی و مواد منعطفی که در ساخت الاینرها استفاده می شود، هزینه اینویزیلاین می تواند شبیه براکت های سنتی باشد. بسته به مشکل خاصی که تنها با استفاده از اینویزیلاین درمان برای آن انجام می شود، دستیابی به برخی نتایج، اگر غیر ممکن نباشد، کار بسیار دشواری است، در نتیجه ارتودنتیست می تواند امکان نهایی سازی محل دندان با براکت های ارتودنسی را با شما مطرح نماید که می تواند درمان پر هزینه تری باشد.

مقایسه تأثیر گذاری اینویزیلاین و براکت ها

اینویزیلاین همیشه بهترین راه درمان نیست. این روش عموماً برای موارد پیچیده تر ارتودنتیک توصیه نمی شود. قبل از تصمیم گیری راجع به این که دوست دارید تحت کدام درمان قرار بگیرید، از ارتودنتیست خود بپرسید، آیا می توانید از همه روش ها انتظار نتایج مشابهی داشته باشید. با این کار می توانید بفهمید کدام درمان برای شما بهتر است.

شاید شما نیز مانند بسیاری افراد دیگر می خواهید دندان های صاف و یکدستی داشته باشید و بتوانید شکاف بین دندان های خود را ببندید. تمایل شدید به داشتن لبخندی فوق العاده با دندان هایی بی نقص در افراد بسیاری وجود دارد. آیا برای ایجاد تغییراتی برای بهتر شدن آمادگی دارید؟ با کمک یک ارتودنتیست می توانید در مسیر دستیابی به لبخندی زیبا قرار بگیرید. اما برای رسیدن به این هدف گزینه های دیگری نیز دارید.

ارتودنسی یا ونیر کامپوزیت

ارتودنسی یا ونیر کامپوزیت

براکت ارتودنسی چیست؟

براکت ها ابزارهای دندانی هستند که توسط ارتودنتیست ها استفاده می شوند تا به تدریج دندان ها را جابجا کنند. از آنها برای اصلاح مشکلات غیر عادی دندان ها، از جمله فاصله بین دندان ها یا کج بودن آنها استفاده می شود. اینها سنتی ترین گزینه برای اصلاح فرم دندان ها هستند. طول درمان ارتودنسی در افراد مختلف، بسته به وخامت مشکل ارتودنتیک فرد، بسیار متفاوت است، اما اکثر مشکلات می توانند ظرف ۱۲ ماه اصلاح شوند.

بریس ها مجموعه براکت های فلزی ضد زنگی هستند که با چسب مخصوص ارتودنسی به تک تک دندان ها متصل می شوند. پس از آن یک سیم فوق العاده منعطف به این براکت ها متصل می شود تا این دندان ها را به محل مطلوب خود هدایت کنند. بسته به نوع بریس ها، سیم ها یا با استفاده از یک کش بسیار کوچک، یا با در کوچک تعبیه شده روی براکت ها، روی آنها قرار می گیرند.

ارتودنسی یا ونیر کامپوزیت

ارتودنسی یا ونیر کامپوزیت

ونیر دندانی

اولا، ونیرها پوسته های نازکی هستند که به صورت سفارشی ساخته می شوند و سپس روی دندان ها قرار می گیرند. مواد شبیه دندان به گونه ای طراحی می شوند که سطح دندان ها را پوشش می دهند تا ظاهر آنها را بهبود بخشند. بدون استفاده از هیچ فلز، تری پلاستیکی، یا سال ها درمان.

برای این نوع راهکارهای دندانپزشکی، شما دو گزینه در اختیار دارید: رزین و پرسلاین. رزین از مواد نازک تری ساخته می شود به همین دلیل نیاز نیست قبل از قرار گرفتن این نوع ونیرها روی دندان ها حجم زیادی از آنها تراشیده شود. اگر می خواهید ترمیم های دندانی شما کاملاً شبیه دندان های طبیعی باشند و در برابر ایجاد لکه مقاوم باشند، پرسلاین ها گزینه های بهتری هستند.

ونیرها اساساً برای اصلاح مشکلات این چنین کاربرد دارند:

  • دندان های لب پر و ساییده شده یا دندان های شکسته
  • دندان هایی که شکل غیر عادی دارند
  • شکاف بین دندان ها
  • دندان هایی که تغییر رنگ داشته اند.

به پوسته های دندانی شبیه ناخن مصنوعی فکر کنید. هدف استفاده از آنها پوشاندن یا پنهان کردن دندان های ناقص یا شکاف بین دندان ها است.

ارتودنسی یا ونیر کامپوزیت

ارتودنسی یا ونیر کامپوزیت

کدام گزینه برای شما بهتر است؟

تا پایان نخستین مشاوره با یک ارتودنتیست نمی توانید متوجه شوید کدام گزینه برای شما بهتر است. تصمیم گیری در مورد این گزینه ها اساساً به سلامت دندان های شما و نیز هدف شما از انجام درمان، مانند بستن شکاف بین دندان ها یا صاف کردن آنها، بستگی دارد. پس از برداشتن ابزارهای ارتودنسی، ممکن است نیاز باشد تا چند ماه، به صورت تمام وقت از ریتینر (نگهدارنده) استفاده کنید. پس از آن بازه زمانی، ملزم خواهید بود برای مدت زمانی طولانی تر، تنها شب ها از ریتینر ارتودنسی استفاده نمایید، و شب ها، تا پایان عمر!! هدف استفاده از ریتینر پیشگیری از بازگشت دندان ها به جای نخست آنها است.

قرار گرفتن ونیرها روی دندان ها، گزینه ای که به دندان های طبیعی شباهت زیادی دارند، مزایای خاص خود را دارد. آنها قادرند دندان هایی که شکسته هستند، تغییر رنگ داشته اند، یا ساییده شده اند را اصلاح نمایند، تنها کاری که ابزارهای ارتودنسی قادر به انجام آنها نیستند. علاوه بر این، ونیرها نتایجی فوری در بر خواهند داشت. شما تنها با دو جلسه مراجعه به دندانپزشک می توانید از ونیرها بهره مند شوید. پس از قرار گرفتن آنها روی دندان ها، هیچ مراقبت خاصی نیاز نیست.

نقاط ضعف ونیر

پس اگر ونیرها این همه حسن دارند، چرا همه از آنها استفاده نمی کنند؟ اصلی ترین نقطه ضعف ونیرها این است که اگر دندان های شما کج هستند برای شما درمان ایده آلی نخواهند بود. ونیرهایی که روی دندان های کج قرار می گیرند باید خیلی نازک ساخته شوند تا کجی دندان های زیر خود را پوشش دهند. این نازکی کامل دندان ها می تواند باعث شود تمیز کردن آنها بسیار دشوار باشد و به مرور زمان منجر به مشکلات لثه شود.

هر چند ونیرهایی که روی دندان های کج قرار می گیرند بسیار نازک هستند اما می توانند باعث شوند وقتی لبخند می زنید دندان های شما ظاهر برجسته ای داشته باشند. ونیرها اغلب به منظور بستن فاصله بین دندان های جلو استفاده می شوند. بسته به اینکه این فاصله چقدر بزرگ است، ونیرها می توانند باعث شوند دندان های جلو خیلی بزرگ به نظر برسند، زیرا باید اندازه آنها بزرگ تر باشد تا فضای خالی را پر کنند. علاوه بر این، بواسطه ساییدگی یا تغییر رنگ، ونیرها نیاز دارند تقریباً هر ۱۰ سال یک مرتبه تعویض شوند. بعلاوه، قرار گرفتن ونیرها روی دندان ها مستلزم برداشتن مقداری از ساختار دندان های سالم است. دندان های شما قبل از فرایند تراشیده خواهند شد تا بتوان ونیرها را روی آنها قرار داد.

روی هم رفته، ونیرها می توانند گزینه مناسبی برای شما باشند اگر دندان های شما صاف هستند، اما یا بین آنها فاصله وجود دارد یا قصد دارید شکل، اندازه، یا رنگ آنها را ارتقاء دهید. در غیر اینصورت، ممکن است لازم باشد ابتدا درمان ارتودنسی انجام شود تا مبنای صحیحی برای ونیرها محیا شود.

پروگناتیسم اصطلاحی است که به جلو آمدگی فک اشاره دارد. علاوه بر این اصطلاح، چانه ی دراز یا جلو آمده نیز به آن گفته می شود. این شرایط معمولاً نشانه یک مشکل اساسی است. اگر فکر می کنید فک شما جلو آمده است بایستی به ارتودنتیست یا جراح فک و صورت مراجعه نمایید.

 

تشخیص جلو آمدگی فک

 در صورتی که فک پایین شما جلوتر از حدی که باید باشد، پروگناتیسم مندیبل mandibular prognathism (جلو آمدگی فک پایین)، و اگر فک بالای شما جلوتر از حدی که باید باشد، پروگناتیسم ماگزیلا Maxillary prognathism (جلو آمدگی فک بالا) وجود دارد. در پروگناتیسم دو فکی bimaxillary prognathism هر دو فک جلوتر از سایر اجزاء صورت قرار می گیرند.

 

علل بنیادی پروگناتیسم

برخی افراد در حالی متولد می شوند که بدون داشتن هیچ شرایط خاصی، فک بالا یا پایین آنها جلو آمده است. در دیگر افراد، پروگناتیسم می تواند با یکی از شرایط زیر همراه باشد:

درمان جلو بودن فک

درمان جلو بودن فک

 

آکرومگالی Acromegaly

این شرایط زمانی بوجود می آید که بدن هورمون رشد (GH) خیلی زیادی ترشح می کند، که باعث می شود بافت های شما خیلی بزرگ شوند. با بزرگ تر شدن فک پایین، وقتی فرایند رشد آن به پایان می رسد، خیلی جلوتر از آنچه باید، واقع شده است. بر اساس گزارش مؤسسه ملی دیابت و بیماری های گوارشی و کلیه (NIDDK)، از هر یک میلیون نفر که متولد می شوند این مشکل ۶۰ نفر را تحت تأثیر قرار می دهد.

درمان جلو بودن فک

درمان جلو بودن فک

 

سندرم خال سلول پایه ای Basal Cell Nevus Syndrome

این شرایط ارثی نادری است که موجب بروز ویژگی های غیر عادی در چهره می شود، از جمله بینی پهن، چشمانی که از یکدیگر دور هستند، و ابروهای پهن و برآمده. پروگناتیسم نیز در برخی موارد مشاهده می شود.

درمان جلو بودن فک

درمان جلو بودن فک

 

آکرودیسوستوسیس Acrodysostosis

این مورد نیز یکی از شرایط بسیار نادر است که برخی افراد با آن متولد می شوند. این مشکل می تواند منجر به کوتاهی بازوها و پاها، مشکلات شنوایی، کوتاهی بینی، جلو آمدگی فک، و عقب افتادگی ذهنی شود.

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

پروگناتیسم یا جلو آمدگی فک ها می تواند موجب بروز شرایطی به نام مال اکلوژن دندان ها شود، که به این معناست که دندان های شما به صورت صاف قرار نگرفته اند. این شرایط می تواند در گاز زدن، جویدن، و نیز گفتار مشکل بوجود بیاورد. علاوه بر اینها، تمیز کردن دندان های کج دشوارتر است، که موجب بالا رفتن خطر بیماری لثه و پوسیدگی دندان ها می شود. دندانپزشک با بررسی وضعیت قرار گیری فک ها و دندان ها می تواند شما را به ارتودنتیست ارجاع دهد.

در صورتی که آکرومگالی درمان نشود می تواند احتمال خطر ابتلا به دیابت، فشار خون بالا، و بیماری های قلبی را افزایش دهد. علاوه بر این می تواند موجب بروز مشکلات جدی از قبیل مشکلات بینایی و آرتروز شود. اگر فک شما جلو آمده است، یا علائمی مانند شرایط زیر دارید باید به پزشک مراجعه نمایید:

·        تورم دست ها و پاها

·        برآمدگی ابروها

·        تورم مفاصل

·        ضعف و تحلیل ماهیچه ها

·        بینی پهن

·        افزایش فاصله بین دندان ها

·        درد مفاصل

سندرم خال سلول پایه ای با افزایش خطر سرطان پوست به نام سرطان سلول پایه ای basal cell carcinoma همراه است. در صورت مشاهده هر گونه رشد غیر عادی یا ناهنجاری پوستی، هر چه سریع تر به متخصص پوست مراجعه نمایید تا شرایط شما را مورد بررسی قرار دهد.

علاوه بر این، این شرایط می تواند سیستم عصبی شما را به خطر بیندازد و منجر به نابینایی، عقب ماندگی ذهنی، حمله ناگهانی بیماری، و ناشنوایی شود. اگر علائم فیزیکی این شرایط را دارید، باید به پزشک مراجعه نمایید. آکرودیسوستوسیس می تواند منجر به بروز آرتروز، محدودیت حرکت دست ها، آرنج ها، ستون فقرات، و سندرم تونل کارپال carpal tunnel syndrome (تحت فشار قرار گرفتن عصب مچ دست) شود. در صورت مشاهده هر یک از علائم فیزیکی مشکلات این چنینی یا مشکلات رشدی در کودکتان که می توانند با عقب ماندگی مرتبط باشند، او را نزد پزشک ببرید.

درمان جلو بودن فک

درمان جلو بودن فک

 

درمان جلو آمدگی فک ها

مراقبت های دندانی

ارتودنتیست می تواند مشکل جلو آمدگی فک را با کمک جراحی ارتوگناتیک حل کند. علاوه بر این، شما می توانید این کار را برای اصلاح کجی دندان ها یا به دلایل زیبایی انجام دهید. برای آنکه دندان ها تحریک و تشویق شوند به محل جدید خود جابجا شوند، مجبور خواهید بود از براکت های ارتودنسی استفاده نمایید. جراح شما در صورت نیاز جای برخی استخوان ها را تغییر خواهد داد و فک را با کمک پلیت ، پیچ یا سیم در جای خود ثابت خواهد کرد.

 

مراقبت های پزشکی

پزشک شما می تواند شرایط زمینه ای که موجب جلو آمدگی فک ها می شوند را شناسایی و درمان نماید.

برای درمان آکرومگالی می توان از طریق جراحی، تومور غده هیپوفیز را برداشت که موجب ترشح مقدار زیادی هورمون رشد می شود. در صورتی که تومور خیلی بزرگ باشد، ممکن است نیاز به پرتو درمانی داشته باشید. علاوه بر این، پزشک شما می تواند برای شما دارویی تجویز نماید تا مقدار هورمون رشدی که آزاد می شود کنترل شود یا اثر آن خنثی شود.

در صورت وجود سندرم خال سلول پایه ای، درمان به محلی از بدن که تحت تأثیر قرار گرفته است، و نیز وجود یا عدم وجود سرطان، بستگی دارد.

درمان آکرودیسوستوسیس نیز شامل آموزش های خاص برای عقب ماندگی ذهنی و مراقبت های ارتوپدی برای مشکلات استخوان است.

 

پس از جراحی اصلاحی چه اتفاقی می افتد؟

پس از جراحی اصلاحی فک، باید رژیم غذایی خود را به طور موقت تغییر دهید. با استفاده از داروهای مسکن می توانید درد خود را کاهش دهید. حدود ۱ تا ۳ هفته پس از جراحی نیز می توانید به محل کار خود بازگردید. بهبود کامل فک حدود ۹ تا ۱۲ ماه طول خواهد کشید.

 

پیشگیری از پروگناتیسم

بواسطه شرایط ژنتیکی مانند سندرم خال سلول پایه ای نمی توانید از جلو آمدگی فک پیشگیری کنید. اگر برای بچه دار شدن برنامه ریزی می کنید بهتر است به مشاور ژنتیک مراجعه نمایید تا دریابید آیا احتمال انتقال شرایط شما به آنها نیز وجود دارد یا خیر.