هنگامی که شما یک روکش دندان دریافت می کنید، ممکن است فکر کنید که مشکل دندان شما برای همیشه برطرف شده است. متأسفانه، همیشه اینطور نیست. روکش ها می توانند مشکلاتی داشته باشند که ممکن است نیاز به کار دندانپزشکی بیشتری داشته باشند.

هنگامی که یک دندان نیاز به بازسازی دارد، اغلب روکش دندان بهترین راه حل است. روکش دندان، دندان آسیب دیده را در بر می گیرد، و باعث می شود آن دندان ظاهر و عملکردی شبیه دنادن اصلی داشته باشد. متداول ترین کاربرد روکش دندان این است که پس از یک فرایند درمان ریشه، مانند کلاهی روی دندان پوسیده قرار می گیرد. اما یک دندان همیشه به درمان ریشه نیاز ندارد تا روکش را دریافت کند. روکش های دندانی، علاوه بر برطرف کردن مشکل پوسیدگی دندان، می توانند به حمایت از یک دندان ضعیف کمک کنند، دندانی که باید یک پر شدگی بزرگ را نگه دارد، یا دندانی یک بریج دندان را نگه خواهد داشت. روکش ها بعلاوه می توانند برای دلایل زیبایی روی یک دندان شکسته، بد شکل شده، یا بد رنگ شده قرار بگیرند.

مشکلات روکش دندانی

مشکلات روکش دندانی

روکش دندان چیست؟

فرایند قرار گیری روکش روی دندان با آماده سازی دندان و با حذف قسمت های پوسیده و پر شدگی های قدیمی آغاز می شود. ممکن است ضروری باشد برای پاکسازی بافت عفونی ریشه یک فرایند درمان ریشه انجام شود. ممکن است یک روکش موقت روی دندان قرار گیرد تا زمانی که روکش دائمی در یک لابراتوار دندانپزشکی ساخته شود.

روکش های دندانی از رزین کامپوزیت، پرسلن، فلز یا ترکیبی از پرسلن و فلز ساخته می شوند. با استفاده از قالبی که دندان های بیمار گرفته می شود، آنها به گونه ای ساخته می شوند که ظاهر و احساسی درست شبیه به یک دندان طبیعی ایجاد کنند. هنگامی که لابراتوار کار ساخت روکش را به پایان می رساند و آن را برای دندانپزشک ارسال می کند، دندانپزشک روکش موقت را بر می دارد و تناسب روکش دائمی روی دندان را بررسی می کند و آن را با استفاده از چسب مخصوص دندانپزشکی روی دندان می چسباند.

روکش ها مادام العمر نیستند و یک عمر دوام ندارند. به طور متوسط، یک روکش دندان بین ۵ تا ۱۵ سال دوام دارد. اگر روکش آسیب ببینند یا اگر پوسیدگی مجدداً باعث عفونی شدن دندان شود، روکش باید تعویض شود. فرسایش و ساییدگی و پوسیدگی ساده نیز به مرور زمان می توانند وضعیت یک روکش را با مشکل مواجه سازند.

در حقیقت، بهترین راه برای جلوگیری از بروز مشکلات برای روکش های دندان رعایت یک روتین مؤثر بهداشت دهان و دندان است. با این حال، برخی موارد وجود دارند که ممکن است یک درمان ریشه به درستی انجام نشده باشد یا مشکلات دیگری بروز پیدا کرده باشند. در چنین مواردی، مشکلات معمولاً خیلی زودتر از نشان پنج ساله ظاهر می شوند. درمان ریشه ای که به خوبی انجام نشده باشد می تواند منجر به نیاز به تعویض روکش دندان شود.

آیا روکش دندان من مشکل دارد؟

هنگامی که شما یک روکش دارید، چندین نشانه وجود دارند که می توانند به شما بگویند که آیا ممکن است روکش شما به توجه دندانپزشک نیاز داشته باشد. تجربه کردن این مشکلات می تواند نشان دهنده این موضوع باشد که روکش شما کاری که انتظار می رود را انجام نمی دهد و ممکن است نیاز باشد آن را تعویض کنید.

درد و حساسیت

هنگامی که صحبت از مشکلات مربوط به روکش های دندانی به میان می آید، این خود روکش نیست که باید نگران آن باشید، بلکه منطقه ای است که روکش به دندان متصل می شود (که حاشیه نامیده می شود). در این منطقه هنوز هم حفره می تواند تشکیل شود. در حالی که محل اتصال روکش نیز می تواند یک نقطه آسیب پذیر در برابر تشکیل و گسترش پلاک و باکتری باشد.

هنگامی که روی یک دندان یک روکش قرار داده اید، طبیعی است که مقداری درد و حساسیت را تجربه کنید، بویژه حساسیت به گرما و سرما. داروهای مسکن درد بدون نسخه، ضد دردهای موضعی یا خمیر دندان برای دندان های حساس می توانند کمک کننده باشند.

این ناراحتی معمولاً ظرفمدت یک یا دو روز کاهش می یابد. اگر بیشتر طولا بکشد یا بدتر شود، وقت آن است که با دندانپزشک تماس بگیرید. ممکن است این احتمال وجود داشته باشد که روکش بخشی از دندان که در اثر پوسیدگی از بین رفته است را به طور کامل پوشش ندهد. یک روکش جدید، که بهتر روی دندان قرار می گیرد می تواند مشکل را حل کند.

یا اینکه ممکن است دندان بیشتر از آنچه که در ابتدا فکر می کرده اید پوسیده شده است و نیاز به یک فرایند درمان ریشه داشته باشد. در هر صورت، هیچ دلیلی برای تحمل ناراحتی طولانی مدت یا افزایش درد وجود ندارد. دندانپزشک شما قادر خواهد بود به شما کمک کند.

مشکلات روکش دندانی

مشکلات روکش دندانی

مشکلات بایت

هنگامی که پس از دریافت روکش بی حسی از بین می رود ممکن است چند روز طول بکشد تا به احساسی که از روی هم گذاشتن بایت و جویدن پیدا می کنید عادت کنید. با این حال، گاهی اوقات، احساس ناراحت کننده همچنان ادامه خواهد داشت- مانند مناسب نبودن دندان.

ممکن است لابراتوار هنگام ساخت روکش شکل دندان را درست و دقیق نساخته باشد. نه تنها مشکلات مربوط به بایت ناراحت کننده هستند، بلکه می توانند مشکلات جدی برای دندان ها و فک ها بوجود بیاورند. اگر همچنان احساس بدی دارید، باید با دندانپزشک تماس بگیرید.

ممکن است دندانپزشک بتواند شکل سطح جونده را بدون نیاز به تعویض روکش تغییر دهد. اگر روکش واقعاً مناسب نباشد، آنها می توانند یک روکش جدید بسازند.

روکش های دندانی آسیب دیده

روکش های دندانی ساخته شده از رزین و پرسلن قوی هستند، اما آنها تخریب ناپذیر نیستند. این امکان وجود دارد که آنها لب پر شوند یا ترک بخورند. این اتفاق می تواند به دلیل هر گونه آسیب به صورت یا گاهی اوقات حتی با خوردن چیزهای سفت رخ دهد. روکش می تواند به مرور زمان نیز ساییدهو فرسوده و ضعیف شود.

در برخی موارد، ممکن است بتوانید آسیب را ببینید یا آن را با زبان خود احساس کنید. اما در صورت فرسایش یا ترک ها و لب پر شدگی های کوچک، آنها ممکن است تنها در تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس مشخص شوند. اگر هنگام گاز زدن چیزی متوجه ترک خوردن شدید، یا اگر به دهان شما ضربه ای وارد شده است، ممکن است بخواهید به دندانپزشک مراجعه کنید تا آن را بررسی کند.

روکش های آسیب دیده باید در اسرع وقت تعمیر شوند. هدف آنها محفاظت از دندان است، بنابراین هر گونه ترک یا شکستگی در روکش دندان می تواند اجازه دهد باکتری هایی که باعث پوسیدگی دندان می شوند به دندان ورود پیدا کنند. باکتری ها نه تنها می توانند در منطقه اطراف روکش توسعه یابند، بلکه می توانند به سرعت به مناطق دیگر دهان گسترش یابند، به این معنی که حفظ بهداشت دهان و دندان همیشه ضروری است.

وجود حفره در روکش دندان

گرچه شما نمی توانید در روکش خود یک حفره ایجاد کنید، اما دندانی که روی آن روکش نصب شده است هنوز مستعد ایجاد حفره است. روی هم رفته، این دندان یک بار آسیب دیده است و احتمالاً هنوز هم می تواند مستعد مشکلات دندانی باشد.

اگر پایه دندان آسیب دیده باشد یا حفره ای درون آن ایجاد شود، شما باید روکش جدیدی دریافت کنید، بنابراین مهم است به محض مشاهده هر گونه درد یا مشکل در روکش خود، به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

مشکلات روکش دندانی

مشکلات روکش دندانی

جدا شدن روکش دندان

هر گونه آسیب یا گاز زدن یک چیز سفت می تواند باعث لق یا کنده شدن کامل روکش دندان نیز شود. بر خلاف یک شکستگی یا لب پر شدگی کوچک، متوجه این مشکل شدن چندان دشوار نیست.

هنگامی که دندان ها برای دریافت روکش آماده می شوند، معمولاً برای خلاص شدن از شر پوسیدگی های دندان مقداری از مینای آن حذف می شود. به این معنی که دندان باقی مانده ضعیف شده و در معرض محیط دهان قرار دارد که مملو از باکتری است. یک روکش لق یا کنده شده باید توسط یک دندانپزشک ویزیت شود. دندان زیر روکش که هیچ چیز آن را پوشش نداده است، در برابر عفونت های احتمالی محافظت نمی شود.

اگر ریشه سالم باشد، یک روکش جدید می تواند مشکل را حل کند. اگر پوسیدگی به داخل نفوذ کرده باشد، ابتدا یک فرایند درمان ریشه نیاز خواهد بود.

واکنش های آلرژیک

روکش های دندانی ایمن و غیر سمی هستند، اما مواد به کار رفته در برخی از روکش ها می توانند باعث بروز واکنش های آلرژیک در برخی بیماران شوند. این مشکل بیشتر در روکش های بر پایه فلز شایع است که ممکن است از پلاتین، طلا، نیکل یا فولاد ضد زنگ در ساخت آنها استفاده شده باشد.

آلرژی به فلز که شناخته شده است، واقعاً مسئله ای نیست که بتوان تنها شاهد آن بود، بلکه چیزی است که هنگام بحث با یک دندانپزشک در مورد دریافت یک روکش باید مطرح شود. اگر یک بیمار به یکی از این آلیاژها آلرژی داشته باشد، یک روکش سرامیکی یا پرسلن گزینه بهتری است. البته، اگر نمی دانید آلرژی دارید و بعداً یک واکنش داشته باشید، لازم خواهد بود روکش فلزی را تعویض کنید.

نگرانی های دیگر مربوط به فلز

مسئله دیگری که قبل از دریافت یک روکش فلزی باید در نظر گرفته شود، ناسازگاری آنها با تصاویر MRI است. روکش های فلزی می توانند اثربخشی MRI را کاهش دهند. بدتر از همه، گرفتن یکی از این تصاویر با وجود داشتن روکش، ایمپلنت، بریس یا هر فلز دیگری، می تواند خطرناک باشد.

گرچه ممکن است انتخاب مواد برای روکش دندان خود بر اساس احتمال اینکه ممکن است شما روزی در آینده به یک  MRIنیاز داشته باشید عجیب و غریب به نظر برسد، اما باید از نگرانی ها مطلع باشید. اگر بیماری یا وضعیت پزشکی خاصی دارید که به اسکن مکرر MRI نیاز دارد، بهتر است روکش های غیر فلزی را انتخاب کنید. شما نمی خواهید کار دندانپزشکی که انجام داده اید سر راه نیازهای پزشکی شما قرار بگیرند، بویژه زمانی که گزینه دیگری وجود دارد.

مشکلات زیبایی

به مرور زمان، بیماران ممکن است متوجه برخی تغییرات زیبایی در روکش خود شوند. بسته به شدت، آنها ممکن است انتخاب کنند که آنها را تعویض کنند.

روکش ها به گونه ای طراحی و ساخته شده اند که کاملاً شبیه دندان های طبیعی به نظر برسند، اما آنها ممکن است به همان اندازه سایه سفید رنگ نداشته باشند. اگر دندان ها تغییر رنگ داشته باشند، ممکن است روکش بیش از حد روشن تر به نظر برسد. از سوی دیگر، درمان های سفید کننده دندان ها را روشن تر می کند، اما هیچ تأثیری روی ترمیم های دندانپزشکی ندارد. در نتیجه، در مقایسه روکش ممکن است تیره تر به نظر برسد.

گاهی اوقات یکی دیگر از مشکلات زیبایی با روکش های دندانی بوجود می آید مربوط به روکش های ساخته شده از ترکیب پرسلن به فلز است. گاهی اوقات یک خط تیره در امتداد خط لثه ظاهر خواهد شد. این ناشی از تیره تر بودن فلز زیر پرسلن است که به تدریج از زیر پوشش پرسلن قابل مشاهده می شود. این مسئله به سلامت دندان ها مربوط نمی شود، اما برخی از بیماران از آن ناراحت هستند، بویژه اگر روی یکی از دندان های جلویی قرار داشته باشد. تعویض آن با یک روکش پرسلن مشکل را حل خواهد کرد.

مشکلات روکش دندانی

مشکلات روکش دندانی

مراقبت از روکش

با مراقبت صحیح و مناسب، یک روکش می تواند مدت زمان طولانی دوام داشته باشد، و همچنان طبیعی به نظر برسد. درست مثل بقیه دهان، باید به طور منظم مسواک بزنید و نخ دندان بکشید. تمیز نگه داشتن روکش می تواند از پوسیدگی و آسیب بیشتر باکتری ها به دندان ها جلوگیری کند.

چکاپ های روتین دندانپزشکی این اطمینان را بوجود خواهند آورد که روکش ها و ترمیم دندانپزشکی به درستی مناسب هستند و در وضعیت خوبی قرار دارند. اگر شما روکش دارید و هر یک از این مشکلات را تجربه کردید، بلافاصله برای یک قرار ملاقات با دندانپزشک خود برنامه ریزی کنید.

انتظار می رود یک روکش چه مدت دوام داشته باشد؟

با رعایت بهداشت خوب دهان و دندان و چکاپ های منظم دندانپزشکی، یک روکش می تواند یک دهه یا بیشتر دوام داشته باشد. چکاپ های منظم بویژه از اهمیت خاصی برخوردار هستند، زیرا دندانپزشک شما قادر خواهد بود دهان و لثه های شما را بررسی کند تا بتواند هر گونه مشکل احتمالی را شناسایی کند. شما همچنین ممکن است نیاز به عکس رادیو گرافی با اشعه ایکس داشته باشید تا مشکلات شما را بررسی کنند. مهم است آگاه باشید که مراجعات منظم به دندانپزشک مقرون به صرفه تر از آن است که مشکلات و خطر نیاز به یک روکش جایگزین را به حال خود رها کنید.

هنگامی که دندان پس از درمان اولیه ریشه بهبود نمی یابد، درمان مجدد ریشه نیاز است. گاهی اوقات، چند ماه یا حتی چند سال پس از درمان موفق ریشه، دندان می تواند دردناک یا بیمار شود. اگر دندان شما بهبود نیافته و یا مشکلات جدیدی بوجود آمده اند، شما شانس دومی برای نجات دندان خود از طریق درمان مجدد ریشه دارید.

مانند هر فرایند دندانپزشکی یا پزشکی دیگری، گاهی اوقات، ممکن است پس از درمان اولیه به دلایل مختلف دندان درمان نشود: به تعویق افتادن قرار گیری ترمیم نهایی روی دندان، پس از درمان اندودانتیک (جراحی ریشه)؛ عدم درمان کامل کانال های باریک یا منحنی در طول درمان اولیه؛ ناشناخته باقی ماندن آناتومی  پیچیده کانال در درمان اولیه؛ قرار دادن با تأخیر روکش یا ترمیم دیگر روی دندان پس از درمان اندودانتیک؛ عدم جلوگیری از نفوذ آلودگی به داخل دندان توسط ترمیم روی آن (بزاق انسان پر از باکتری هایی است که اگر راه خود را به سیستم کانال ریشه پیدا کنند می تواند باعث بروز بیماری شوند). علاوه بر این، پوسیدگی یا شکستگی جدید در دندان، روکش ناقص و مشکل دار یا تأخیر در نصب آن روی دندان پس از درمان اولیه ریشه می تواند دندان را در معرض عفونت جدید قرار دهد.

پیشرفت ها پیوسته در حال تغییر روش انجام درمان ریشه هستند، بنابراین ما در کنار تخصص خود از فناوری ها و تکنیک های جدید استفاده می کنیم که احتمالاً هنگام درمان ریشه اولیه در دسترس نبوده اند.

عصبکشی مجدد دندان

عصبکشی مجدد دندان

چرا باید به یک متخصص مراجعه کرد؟

متخصص اندودنتیست، دندانپزشکی است که در نجات دندان تخصص دارد. اندودنتیست ها پس از دانشکده دندانپزشکی عمومی، سه سال یا بیشتر آموزش پیشرفته در زمینه ریشه دندان دریافت می کنند. در نتیجه آموزش های تخصصی، اندودنتیست ها در یافتن علت دردهای دهان و صورت، درمان آسیب های تروماتیک به دندان، تشخیص ترک خوردگی دندان و انجام سایر فرایندها برای نجات دندان مهارت پیدا می کنند.

اندودنتیست ها با محدود کردن فعالیت خود صرفاً به درمان اندودانتیک، فرایندهای بسیار دشوار و بسیار پیچیده را مانند فرایندهای روتین به راحتی انجام می دهند، از جمله درمان ریشه، درمان مجدد ریشه و اندودانتیک میکروسرجری. آنها از پیشرفته ترین فناوری ها در این زمینه استفاده می کنند، بنابراین کارآمدتر و دقیق تر هستند. این معادل تجربیات مثبت و بهبود سریع تر خواهد بود. آنها انعطاف پذیری فوق العاده ای در درمان، در شرایط اضطراری ارائه می دهند، بنابراین تأخیر در درمان به حداقل می رسد و درد دندانی بیماران می توانند به سرعت التیام پیدا کنند. علاوه بر این، برای پاسخگویی به پرسش ها یا نگرانی های پس از درمان، به راحتی در دسترس هستند.

عصبکشی مجدد دندان

عصبکشی مجدد دندان

در طول درمان مجدد ریشه چه اتفاقی می افتد؟

درمان مجدد اندودانتیک ، بسته به شرایط دندان و شرایط شخصی بیمار، معمولاً می تواند در یک جلسه تکمیل شود. غالباً از بیهوشی موضعی در ناحیه دندان استفاده می شود و درمان صرفاً زمانی آغاز می شود که این اطمینان حاصل شود که بیمار به طور کامل بی حس شده است. یک لایه محافظ غیر لاتکس به نام رابر دم دندانپزشکی برای ایزوله کردن دندان به منظور تمیز و خشک نگهداشتن آن در طول این فرایند، و پرهیز از آلودگی بیشتر دور دندان قرار داده می شود. سپس با کمک یک میکروسکوپ دندانپزشکی یک ورودی داخل روکش تعبیه می شود تا به مواد پر کننده ریشه و کانال ها دسترسی پیدا شود. در بسیاری از موارد، مواد ترمیم پیچیده مانند روکش ها و پست ها باید خارج شوند تا اجازه دسترسی به کانال های ریشه را بدهند. پس از تخلیه ماده پر کننده دندان، قبل از پاکسازی، شکل دادن و ضد عفونی کردن دندان، جستجو برای کانال های اضافی، شکستگی پنهان یا آناتومی غیر معمول که نیاز به درمان دارند انجام می شود. سپس کانال ها با مواد سازگار با بدن انسان پر شده و پر شدگی موقت روی مجرای دسترسی قرار می گیرد تا از ریشه های دندان در برابر قرار گرفتن در معرض آلودگی یا آلوده شدن محافظت کند تا زمانی که برای ترمیم نهایی به دندانپزشک عمومی مراجعه کنید.

عصبکشی مجدد دندان

عصبکشی مجدد دندان

آیا درمان دردناک خواهد بود؟

بیهوشی موضعی استفاده می شود و دندانپزشک نیز همه اقدامات لازم را برای اطمینان از دردناک و ناراحت کننده نبودن فرایند شما انجام خواهد داد. برای اکثر بیماران، احساس بی حسی معمولاً پس از ۲ ساعت کاهش می یابد. این طبیعی است که دندان ها به مدت چند روز پس از درمان ریشه درد داشته باشند. برخی از دندان ها، بویژه دندان هایی که برای مدتی مشکل ساز بوده اند، ممکن است چند ماه طول بکشد تا به حالت عادی بازگردند. این ناراحتی به طور معمول ناشی از بافت های ملتهب حمایت کننده است.

عصبکشی مجدد دندان

عصبکشی مجدد دندان

آیا پس از درمان مجدد ریشه نیاز است به دندانپزشک مراجعه کنیم؟

هنگامی که درمان ریشه شما تکمیل شده است، یک گزارش از درمان شما برای دندانپزشکی که شما را به اندودنتیست ارجاع داده است ارسال می شود. ما توصیه می کنیم که بین دو تا شش هفته بعد که درمان ریشه شما تکمیل شده است به دندانپزشک عمومی خود مراجعه کنید تا ترمیم نهایی روی دندان شما قرار بگیرد، مگر اینکه دندانپزشک شما توصیه ای غیر از این داشته باشد. این مقدار زمان اجازه می دهد بسیاری از حساسیت های شما تا قبل از انجام فرایندهای دیگر روی دندان کاهش یابند. اگر دندان شما تحت درمان مجدد نهایی لازم قرار نگیرند (روکش یا پر کردن) و پر شدگی موقت از بین برود، کانال ریشه آلوده می شود و نیاز به درمان مجدد، میکروسرجری یا کشیدن خواهد داشت.

ترمیم نهایی یا پر کردن دندان است یا قرار دادن یک روکش روی آن تا از دندان در برابر شکستگی و آلودگی بیشتر محافظت کند و دندان عملکرد کامل خود را باز یابد. از آنجا که دندانی که احیاء نشده است مستعد شکستن است، لطفاً روی دندان درمان نشده چیزی گاز نزنید یا نجوید تا زمانی که دندانپزشک آن را احیاء کند.

اگر برای حمایت از ایمپلنت دندان، استخوان کافی در فک خود ندارید، پیوند استخوان می تواند کمک کند!

تشخیص اینکه آیا به پیوند استخوان نیاز دارید یا خیر به دندانپزشک متخصص شما بستگی دارد. اگر علاقه مند به کاشت یک یا چند ایمپلنت دندانی داخل دهان خود هستید، باید بدانید که داشتن استخوان کافی در فک برای حمایت از این ایمپلنت ها ضروری است. در غیر اینصورت، باید برای انجام فرایند پیوند استخوان، که نوعی جراحی دهان است، تأیید شوید.

ایمپلنت های دندانی به دلیل مزایای متعددی که برای بیمارانی دارد که یک یا چند دندان از دست داده اند، گزینه ای محبوب برای جایگزینی دندان هستند. دندان های جایگزینی که تحت حمایت ایمپلنت های دندانی هستند بسیار خوب عمل می کنند و دوام زیادی دارند، زیرا مانند دندان های طبیعی، برای ایجاد حداکثر پشتیبانی، به طور ایمن داخل استخوان فک جای می گیرند. ایمپلنت ها با جراحی داخل استخوان فک قرار می گیرند، که به آنها اجازه می دهد درست مانند ریشه های دندان های طبیعی عمل کنند. به همین دلیل است که داشتن مقدار کافی استخوان فک برای بیماران بسیار مهم است، زیرا ایمپلنت ها باید دقیقاً در جایی که قرار داده شده اند باقی بمانند تا بتوان انتظار نتایج ایده آل داشت.

متأسفانه، بعد از دست دادن دندان، استخوان اطراف تقریباً برای همیشه تخریب می شود- از عرض، ارتفاع و تراکم آن کاسته می شود- و این روند بلافاصله آغاز می شود. هر چه مدت زمان طولانی تری دندان درون استخوان وجود نداشته باشد، استخوانی که قبلاً آن را احاطه کرده بود بیشتر جذب می شود (ذوب می شود یا اصطلاحاً تحلیل می رود). در نتیجه ساختار . اگر می خواهید ایمپلنت دندانی داشته باشید اما استخوان کافی برای حمایت از آن ندارید، آیا می توان کاری انجام داد؟ آری. به لطف فرایندهای معمول پیوند استخوان، اغلب می توانید دندان جایگزینی را که می خواهید را داشته باشید.

بیمارانی که قصد کاشت ایمپلنت های دندانی برای جایگزینی دندان های از دست رفته را دارند، ممکن است چند ماه به فرآیند کلی تعویض دندان آنها اضافه زیرا مجبور خواهند بود صبر کنند تا فرایند پیوند استخوان آنها کامل شود، نتیجه نهایی ارزش انتظار را دارد زیرا ایمپلنت های دندانی مزایای بسیاری ارائه می دهند. بیشتر این زمان شامل بهبودی است، زیرا لازم است پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت داخل دهان بیمار به طور کامل بهبود یابد.

مراحل لازم برای انجام فرآیند ایمپلنت دندان عبارتند از: کشیدن دندان های آسیب دیده، انجام پیوند استخوان در صورت لزوم، کاشت ایمپلنت های دندانی، سپری کردن دوره بهبودی، قرار دادن اباتمنت و سپس قرار دادن دندان مصنوعی روی ایمپلنت دندان.

پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت دندان

پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت دندان

پیوند استخوان چگونه انجام می شود؟

پیوند استخوان، معمولاً یک فرایند جراحی جزئی است که در مطب دندانپزشکی انجام می شود، و هدف آن ایجاد استخوان جدید در قسمتی از فک است که قبلاً دندان ها را نگه می داشته است. برای انجام این فرایند، یک برش کوچک در لثه ایجاد می شود تا استخوان زیر آن قابل مشاهده شود و سپس مواد پیوند اضافه می شود. اغلب، ماده پیوند استخوان فرآوری شده است که به عنوان یک چارچوب عمل می کند، که بدن شما در واقع سلول های استخوانی جدید را در اطراف آن رسوب می کند. مواد پیوند در نهایت توسط بدن جذب شده و با استخوان جدید شما جایگزین خواهند شد. مواد پیوند مورد نیاز می تواند از منابع مختلفی تهیه شوند. گاهی اوقات از بدن خود بیمار گرفته می شوند. با این حال، اغلب اوقات، این استخوان از یک اهداء کننده حیوان یا انسان است که توسط لابراتوار فراوری می شود تا آن را استریل و ایمن کند. مواد پیوندی حتی می توانند مصنوعی باشند. آنها در اشکال مختلفی وجود دارند: پودر، گرانول، بتونه یا حتی ژل که می تواند از طریق سرنگ تزریق شود.

انواع پیوند استخوان

منابع مختلفی از مواد پیوند استخوان وجود دارند که برای حفظ یا تقویت استخوان برای کاشت ایمپلنت های دندانی استفاده می شوند. همه این مواد پیوند استخوان تحت پشتیبانی تحقیقات قابل توجهی قرار دارند. آنها فراوری می شوند (به جز اتوگرافت ها که نیازی به فرواوری ندارند) به گونه ای که استفاده از آنها بی خطر باشد و احتمال پس زده شدن یا انتقال بیماری از بین برود.

  • اتوگرافت: اگر قبلاً با مفهوم پیوند استخوان آشنا هستید، اتوگرافت احتمالاً همان چیزی است که به آن فکر می کنید: برداشتن استخوان از یک محل در بدن و انتقال آن به محل دیگر. این تنها نوع پیوند استخوانی است که نیاز به ایجاد دو محل جراحی دارد: یکی که استخوان از آن برداشته می شود و دیگری که در آن استخوان جای داده می شود.
  • آلوگرافت: به استخوان انسانی فراوری شده در آزمایشگاه اشاره دارد که از یک اهدا کننده متوفی و موجود در بانک بافت می آید.
  • زانو گرافت: این ماده پیوند استخوان از یک حیوان- معمولاً یک گاو- می آید.
  • آلوپلاست: در این نوع پیوند از مواد مصنوعی (ساخت انسان) استفاده می شود.
پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت دندان

پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت دندان

فرایند جایگذاری استخوان پیوند

فرایند قرار دادن پیوند استخوان معمولاً فقط به بی حسی موضعی نیاز دارد، گرچه آرام بخش های خوراکی یا داخل وریدی نیز می توانند برای رسیدن به آرامش بیشتر استفاده شوند. از آنجا که برای دسترسی به استخوان زیرینی که پیوند را دریافت می کند، باید یک برش کوچک در بافت لثه ایجاد شود، ممکن است پس از جراحی مقداری درد در آن قسمت تجربه کنید. این درد و ناراحتی را معمولاً می توان با داروهای ضد التهاب و یا مسکن های بدون نسخه و همچنین کمپرس سرد پس از فرایند مدیریت کرد. گرچه به زودی احساس خواهید کرد که کاملاً به حالت عادی باز گشته اید، ممکن است هفت ماه طول بکشد تا استخوان برای دریافت ایمپلنت دندانی کاملاً آماده باشد. زمان انتظار به روند بهبود زمان کافی می دهد تا نتایج دلخواه حاصل شوند: پشتیبانی ایده آل برای دندان های جایگزین که عالی به نظر می رسند و یک عمر دوام خواهند داشت.

پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت دندان

پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت دندان

آیا پیوند استخوان خطراتی همراه است؟

مانند هر جراحی دیگری، پیوند استخوان با اندکی خطر عفونت و سایر عوارض همراه است. با این حال، جراح دهان شما اقداماتی را انجام خواهد داد تا اطمینان حاصل نماید که شما بیشترین شانس ممکن را برای انجام تمام فرایند ایمپلنت، بدون مشکل داشته باشید. علاوه بر این، باید در محافظت از خود در برابر مشکلات نقش داشته باشید؛ مهم است که دستورالعمل های جراح خود بعد از پیوند استخوان را دنبال کنید تا هر چه سریع تر و با کمترین ناراحتی بهبود پیدا کنید.

گاهی اوقات، سلامت دهان و دندان ما همیشه به دندان ها و لثه های ما مربوط نمی شود. برخی از مشکلات ممکن است به نواحی دیگر داخل دهان یا صورت ما مربوط باشند. یکی از مسائلی که می تواند بوجود بیاید، مشکل دائمی گاز گرفتن داخل گونه است. ممکن است این مشکل اندکی عجیب به نظر برسد، با این حال، این می تواند یک مشکل واقعی باشد، بویژه زمانی که گاز گرفتن مکرر یک نقطه نقطه را شامل شود. چند دلیل وجود دارد که چرا ممکن است این اتفاق رخ دهد و بعلاوه چند راهکار برای جلوگیری از بروز یا رفع مشکل وجود دارد.

بسیاری از مردم گاز گرفتن داخل گونه را به عنوان یک عادت “بد” شایع و بی ضرر تلقی می کنند. گرچه ممکن است یک رفتار تکراری به نظر برسد، اما ممکن است نشانگر شرایط روانی شبیه به OCD ناشی از اضطراب و استرس باشد.

گاز گرفتن مزمن داخل گونه یک رفتار تکراری متمرکز بر بدن (BFRB) است که می تواند با اضطراب ارتباط داشته باشد. آنها رفتارهایی هستند که علیرغم تلاش های مستمر برای متوقف ساختن آنها، مدام تکرار می شوند. این نوع رفتارها وقتی در کیفیت زندگی اختلال ایجاد می کنند و باعث بوجود آمدن استرس یا آسیب می شوند، به اختلال تبدیل می شوند. به طور معمول، رفتارهای تکراری متمرکز بر بدن در اواخر دوران کودکی آغاز می شوند و تا بزرگسالی ادامه پیدا می کنند.

گاز گرفتن داخل گونه

گاز گرفتن داخل گونه

علل اصلی گاز گرفتن داخل گونه

گاهی اوقات، گاز گرفتن داخل گونه (یا همان لپ) می تواند یک عادت غیر مستقیم باشد و ممکن است چیزی نباشد که به صورت تصادفی رخ دهد. اغلب این یک عادت عصبی است که برخی افراد بدون آنکه واقعاً بدانند آن را انجام می دهند، تا زمانی که داخل دهان زخم ایجاد شود. این یک عادت بسیار شبیه جویدن ناخن است و اغلب یک عمل غیر مستقیم است. دندان هایی که کج هستند یا به درستی روی هم یا در یک راستا قرار نمی گیرند نیز می توانند باعث گاز گرفتن داخل گونه یا لب ها شوند. بیایید واقع بین باشیم، گاز گرفتن داخل گونه هنگام جویدن می تواند بسیار دردناک باشد، مخصوصاً اگر یک نقطه بارها و بارها گاز گرفته شود. در برخی افراد ممکن است در نهایت منجر به ایجاد بافت اسکار و اسکار ناشی از ناهمراستایی دندان ها شود که در نهایت می تواند به خودی خود یک مشکل باشد، علاوه بر این، این اتفاق واقعاً دردناک است. مشکل برخی افراد ممکن است کوچک بودن بیش از حد دهان باشد. این می تواند باعث شود گونه ها به راحتی به دندان ها نزدیک و فشرده شوند که می تواند باعث گاز گرفته شدن آنها شود.

دلایل دیگر برای گاز گرفتن گونه عبارتند از: واکنش غیر ارادی به استرس یا اضطراب؛ واکنش غیرارادی به بیکاری یا بی حوصلگی؛ روشی غیرارادی برای مقابله با بار عاطفی.

گاز گرفتن داخل گونه

گاز گرفتن داخل گونه

انواع گاز گرفتن داخل گونه

پنج نوع اصلی گاز گرفتن داخل گونه وجود دارد:

  • تصادفی دوره ای- گرچه این ممکن است باعث بروز آفت شود، اما گاهگاهی اتفاق می افتد و جای نگرانی وجود ندارد.
  • تصادفی معمولی- افرادی که بطور تصادفی به طور مرتب داخل گونه های خود را گاز می گیرند ممکن است دندان های آنها به درستی در یک راستا قرار نگرفته باشند یا بایت آنها مشکل داشته باشد. دندانپزشک در مورد این وضعیت به شما توصیه می کند که به دنبال راه حل مناسب ارتودنتیک باشید.
  • گاز گرفتن داخل گونه حین خواب- این رفتار ناخواسته را می توان با استفاده از محافظ نرمی برطرف کرد که توسط دندانپزشک ارائه می شود، و هدف آن جلوگیری از تماس مستقیم بین دندان ها و گونه ها است.
  • گاز گرفتن داخل گونه از روی عادت- این یک عادت نیمه آگاهانه است که می تواند با رفتار دیگری جایگزین شود که آسیب کمتری دارد.
  • BFRD این یک رفتار وسواسی است که با وجود تلاش برای متوقف کردن آن ادامه می یابد.

پیامدهای گاز گرفتن داخل گونه

خطر اصلی گاز گرفتن داخل گونه آسیب به بافت های نرم دهان است، که می تواند باعث بروز زخم های دهان شود. بسیاری از افرادی که داخل گونه های خود را گاز می گیرند، یک نقطه “مورد علاقه” دارند که دائماً گاز گرفته می شود. در نتیجه، این ناحیه ممکن است دائماً ناهموار باشد.

اثرات روانی

افرادی که به طور مداوم داخل گونه های خود را گاز می گیرند، اغلب در مورد رفتار آسیب زننده خود احساس شرم و گناه را تجربه می کنند.

سرطان دهان

مطالعه ای که در سال ۲۰۱۷ روی تحریک مکانیکی مزمن ناشی از دندان ها انجام شد، نشان داد که این رفتار نمی تواند باعث بروز سرطان دهان شود. با این حال، اگر سرطان وجود داشته باشد، تروما می تواند با پیشرفت آن ارتباط داشته باشد.

گاز گرفتن داخل گونه

گاز گرفتن داخل گونه

چگونه می توان گاز گرفتن داخل گونه را برطرف کرد؟

اگر با گاز گرفتن تصادفی داخل گونه مواجه هستید، مهم است که با دندانپزشک خود مشورت کنید. مهم است که گاز گرفتن اجباری را از گاز گرفتن همیشگی متمایز کنید.

گاز گرفتن داخل گونه از روی عادت معمولاً با انضباط شخصی، آگاهی، صبر و راهنمایی حل می شود. این امر می تواند شامل جویدن آدامس برای جلوگیری از گاز گرفتن داخل گونه ها و کشیدن نفس های عمیق در صورت تمایل به جویدن گونه ها باشد.

گاز گرفتن اجباری داخل گونه یک مسئله پیچیده تر پزشکی است و درمان باید روی مؤلفه های رفتاری و احساسی تمرکز کند.

اگر عادت دارید گونه های خود را به دلیل عصبی بودن یا دلایل دیگر گاز بگیرید، سعی کنید اصول ترک عادات را به طور کلی رعایت کنید. جویدن آدامس اغلب روشی است که مردم استفاده می کنند، زیرا اگر در حال جویدن آدامس باشید، نمی توانید وسوسه شوید داخل گونه های خود را بجوید. همچنین، کاری مانند جویدن آدامس راهی برای مشغول نگهداشتن شما است یا چیزی برای جویدن به جای گونه ها در اختیار شما قرار می گیرد. این راهکار برای جویدن ناخن نیز کاربرد دارد و برای تعداد زیادی از افراد مؤثر بوده است. علاوه بر این، این عادت می تواند نشانه شرایطی باشد که ممکن است نیاز به مداخله حرفه ای داشته باشد. این چندان متداول نیست، با این حال، اگر مشکل اساسی دارید، حتماً به دندانپزشک مراجعه کنید تا ببینید آیا مشکلی است که برای برطرف کردن، به کمکی فراتر از دستورالعمل های اولیه ترک عادت، نیاز دارید.

اگر از روی عادت یا شرایط دیگری گونه های خود را نمی جوید، ممکن است مشکلات ناهمراستایی دندان ها و بایت را داشته باشید. بایت مشکل دار همچنین می تواند منجر به بروز عواقب جدی دیگری مانند دندان قروچه، اختلال مفصل فک، وضعیت نامناسب و درد در نواحی مختلف (صورت، گردن، گوش، چشم ها، سر، پشت و باسن) شود. اگر قرار گیری دندان ها یا حتی اندازه دهان شما مشکل داشته باشند، دندانپزشک شما را به ارتودنتیست ارجاع خواهد داد تا درمان با استفاده از بریس ها، ریتینر، الاینرهای شفاف و غیره را توصیه کند. این درمان ها مشکل گاز گرفتن تصادفی داخل گونه شما را برطرف می کنند.

مشکل گاز گرفتن داخل گونه، اگر از روی عادت نیست، بهترین راه برای مشخص نمودن علت آن مراجعه به دندانپزشک متخصص است. آنها قادر خواهند بود دهان و ناحیه بایت شما را ارزیابی کنند تا مشخص کنند دقیقاً چه چیزی باعث بروز این مشکل شده است و گزینه هایی برای برطرف نمودن مشکل ارائه دهند. گزینه هایی که پیشنهاد خواهند شد به مشکل زمینه ای و میزان شدت آن بستگی خواهد داشت. توجه به این نکته مهم است که اگر به موقع برای درمان گاز گرفتن داخل گونه اقدام نشود، این مشکل می تواند وخیم تر و منجر به بروز مشکلات بیشتری شود. تردید نکنید و با متخصص دندانپزشک خود تماس بگیرید و از او مشورت بخواهید که آیا این مشکل ناشی از یک عادت است یا از مسئله دیگری نشئت می گیرد. آنها می توانند کمک کنند تا شما در مسیر درست رفع مشکل هدایت کنند.

فشار خون بالا یک نگرانی جهانی است که سالانه حدوداً ۱/۷ میلیون مرگ را می توان به آن نسبت داد (به همین دلیل تحت عنوان قاتل خاموش شناخته می شود) و شیوع آن تقریباً ۱ میلیارد نفر است. در سال ۲۰۰۷، ۷/۵ میلیون نفر شهروند کانادا مبتلا به فشار خون بالا تشخیص داده شدند و بیش از ۵ میلیون نفر از آنها برای درمان فشار خون خود از درمان دارویی استفاده می کردند. هدف هفتمین گزارش کمیته ملی مشترک در خصوص پیشگیری، تشخیص، ارزیابی و درمان فشار خون بالا (JNC7) صدور دستورالعمل هایی برای پیشگیری و مدیریت فشار خون بالا است.

دستورالعمل های پیشین به موفقیت قابل توجهی رسیده اند زیرا آگاهی از فشار خون بالا از ۵۱% در سال های ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۰ به ۷۰% در سال های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۰ افزایش یافته است. این افزایش آگاهی باعث شده است که افراد بیشتری به دنبال درمان فشار خون بالا باشند و در نتیجه تا سال ۱۹۹۱ میانگین فشار خون سیستولیک (SBP) برای افراد ۶۰ تا ۷۰ ساله در مقایسه با گروه مشابه در سال ۱۹۶۰، ۱۶ میلی متر جیوه کمتر بود. تغییرات در میزان شیوع فشار خون بالا در کاهش بیماری ها و مرگ و میر مرتبط با فشار خون بالا منعکس شده است.

بویژه، نرخ مرگ و میر ناشی از سکته مغزی و بیماری عروق کرونر قلب، بر اساس سن، از سال ۱۹۷۲، به ترتیب به میزان ۶۰ درصد و ۵۰ درصد کاهش یافته است. با این حال، این موفقیت را نمی توان برای کل جمعیت اعمال کرد زیرا نرخ کنترل فعلی برای فشار خون در ایالات متحده هنوز بسیار ضعیف است و ۳۰٪ عدم آگاهی از وجود بیماری، هنوز به طور غیرقابل قبولی رقم بالایی است. علاوه بر این، بیش از ۴۰٪ از بیماران مبتلا به فشار خون بالا درمان نمی شوند و دو سوم دیگر از بیمارانی که درمان شده اند، به رقم هدف خود (BP < 140/90 mmHg) نرسیده اند. گرچه کاهش نارسایی احتقانی قلب (CHD) و مرگ و میر ناشی از سکته مغزی کاهش یافته است، اما سرعت نرخ کاهش آن رو به کاهش است.

در مرحله پایانی بیماری کلیوی، فشار خون بالا تنها پس از دیابت در رده دوم قرار می گیرد، بنابراین همچنان بار سنگینی بر سیستم مراقبت های سلامتی است، و تخمین زده شده است که ۱۰ درصد از هزینه های مراقبت های سلامتی را در کشورهای توسعه یافته مانند کانادا به خود اختصاص داده است. ما به عنوان دندانپزشک، فرصت منحصر به فردی برای افزایش آگاهی، کمک به شناسایی و ارجاع بیمارانی داریم که ممکن است در آنها فشار خون بالا وجود داشته باشد یا به خوبی کنترل نشده باشد.

جلوگیری از فشار خون بالا

اگر بتوان از افزایش فشار خون جلوگیری کرد، خطر همزمان نارسایی احتقانی قلب و سکته مغزی کاهش می یابد. خوشبختانه، عوامل مهم معمولی مرتبط با فشار خون بالا شناسایی شده اند و به راحتی قابل پیشگیری هستند. اضافه وزن بدن، مصرف سدیم زیاد در رژیم غذایی، عدم انجام ورزش های بدنی، مصرف ناکافی میوه ها و سبزیجات، پتاسیم و مصرف بیش از حد الکل، برخی از این عوامل هستند. موانع متعدد سیاسی، اقتصادی و اجتماعی برای پیشگیری وجود دارند و کاملاً قابل درک است که غلبه بر این موانع چالش برانگیز است، با این حال، مزایای چنین تغییراتی قابل توجه هستند، زیرا تنها کاهش ۵ میلی متر جیوه در SBP به کاهش ۱۴ درصدی در سکته مغزی و کاهش ۹ درصدی در CHD تعبیر می شود.

مراقبت دندانی بیماران فشار خون

مراقبت دندانی بیماران فشار خون

تشخیص فشار خون بالا

قبل از تشریح تشخیص مناسب فشار خون، مهم است مروری داشته باشیم روی تعاریف فعلی فشار خون بالا، زیرا این تعاریف از زمان JNC6 دستخوش تغییرات جزئی اما مهمی قرار گرفته اند. به طور خلاصه، مقدار طبیعی فشار خون به ‘کمتر از ۱۲۰/۸۰’ تغییر کرده است، که به معنای دور شدن از مقداری است که به صورت کلاسیک ۱۲۰/۸۰ مشخص شده است، که اکنون به عنوان Prehypertension (پیش فشار خون) در نظر گرفته می شود. مهم است بدانید که پیش فشار خون در دسته بیماری ها قرار نمی گیرد، بلکه به عنوان نشانه ای برای شناسایی بیمارانی عمل می کند که در معرض خطر بالای ابتلا به فشار خون در آینده قرار دارند. دسته های عادی و مرزی قبلی با Prehypertension ادغام شده اند؛ مرحله ۲ و ۳ فشار خون بالا نیز در یک مرحله ترکیب شده اند.

تشخیص فشار خون بالا در مطب، به تجهیزات اندازه گیری فشار خون نیاز دارد، که بررسی و به صورت ایده آل تأیید شده باشند. علاوه بر این، کاربر باید به طور منظم در یک تکنیک اندازه گیری استاندارد آموزش دیده باشد تا بتوان از ثبات و دقت اندازه گیری اطمینان حاصل کرد.

روش بهتر گوش کردن است، به این حالت که بیمار به جای دراز کشیدن روی تخت، به مدت حداقل ۵ دقیقه کاملاً ساکت بنشیند و پاها را روی زمین و بازوها را در سطح قلب خود قرار دهد. برای کمک به پرهیز از قرائت خیلی تصنعی، حداقل ۳۰ دقیقه قبل از اندازه گیری باید از مصرف کافئین، ورزش کردن و سیگار کشیدن خودداری کرد. داشتن بازوبند فشار سنج با اندازه مناسب، با حصول اطمینان از اینکه حداقل ۸۰ درصد بازوبند دور بازوی بیمار را احاطه کرده است، مهم است. دو اندازه گیری باید ثبت شوند و میانگین گرفته شود.

گام نخست، لمس دستی شریان رادیال و باد کردن بازوبند فشارسنج است تا زمانی که نبض رادیال قابل لمس نباشد. سپس بازوبند فشار خون با افزایش آهسته ۲ میلی متر جیوه بر ثانیه تخلیه می شود و فشاری که در آن مجدداً نبض رادیال لمس می شود، فشار خون سیستولیک تخمینی است. با قرار دادن یک گوشی پزشکی در جلوی آرنج، فشار بازوبند ۲۰ تا ۳۰ میلی متر جیوه بالاتر از سطح فشار خون سیستولیک تخمین زده شده افزایش می یابد و در حین گوش دادن به ابتدا و انتهای صداهای کوروتکف، که نشان دهنده فشار خون سیستولیک و دیاستولیک است، مجدداً با سرعت ۲ میلی متر جیوه در ثانیه کاهش می یابد.

ارزیابی

بیماران مبتلا به فشار خون بالا (SBP > 140 mmHg  وDBP > 90 mmHg ) باید برای ارزیابی بیشتر به پزشک ارجاع داده شوند. پس از آن، ارزیابی فشار خون برای رد “سندرم روپوش سفید” و همچنین علل زمینه ای و ارزیابی آسیب احتمالی اندام ها مهم است. بیماران مبتلا به “فشاری خون بالای روپوش سفید” هنگامی که در خانه تحت نظر هستند فشار خون طبیعی دارند و فشار خون اندازه گرفته شده در مطب بالا است. این اغلب با افزایش سطح اضطرابی ارتباط دارد که برخی از بیماران هنگام مراجعه به مطب دندانپزشکی احساس می کنند. شیوع آن ۱۲ تا ۱۸ درصد در جمعیت عمومی گزارش شده است.

اخیراً چندین تحقیق نشان داده اند که اندازه گیری منظم فشار خون در خانه، در پیش بینی خطر قلبی عروقی، نسبت به فشار خون مطب، ارجحیت دارد. بر اساس این داده ها، انجمن قلب آمریکا (AHA) و انجمن فشار خون آمریکا (ASH) دستورالعمل های نظارت روی فشار خون خانگی را ایجاد و تأیید کرده اند، که توصیه می کند قبل از مراجعه به پزشک، از یک دستگاه دقیق کالیبره شده برای اندازه گیری فشار خون در منزل استفاده شود، حداقل دو مرتبه قرائت در صبح و دو مرتبه در عصر، هر روز به مدت یک هفته.

آزمایش های پایه مانند الکتروکاردیوگرام، آنالیز ادرار، قند خون، شمارش کامل خون، الکترولیت ها، کراتینین و همچنین پروفایل لیپیدی توسط JNC7 برای ارزیابی علت، پیشرفت، اثرات و سایر عوارض جانبی موجود این بیماری توصیه می شوند. به عنوان مثال، افزایش کراتینین سرم و فشار خون بالا ممکن است سرنخ هایی در مورد بیماری کلیوی ارائه دهد، در حالی که پتاسیم و فشار خون پایین سرم ممکن است ناشی از سندرم کوشینگ باشد.

مراقبت دندانی بیماران فشار خون

مراقبت دندانی بیماران فشار خون

درمان فشار خون

با هر مجموعه جدید از دستورالعمل های مشخص شده توسط کمیته ملی مشترک، این شناخت رو به افزایش وجود دارد که آستانه برای درمان فشار خون بالا و درمان دارویی مورد استفاده، نباید صرفاً بر اساس مرحله فشار خون بالا باشد، بلکه از نظر خطر کلی قلبی عروقی، وجود همزمان سایر عوامل خطر زا و بیماری های همراه، و آسیب اندام انباشته نیز باید باشد.

تغییرات در سبک زندگی، مداخلات غیر دارویی مهمی برای کنترل مؤثر فشار خون و همچنین کاهش خطرات قلبی عروقی هستند. این تغییرات شامل افزایش فعالیت بدنی، کاهش مصرف نمک به کمتر از ۶ گرم در روز و محدود کردن مصرف الکل است. تحقیقات نشان می دهند که رژیم غذایی کم سدیم ۲۵ درصد خطر ابتلا به حوادث قلبی عروقی را در آینده کاهش می دهد.

بیمارانی که فشار خون آنها بالاتر از هدف است باید حداقل هر ۲ ماه یک مرتبه تحت نظر باشند. پیگیری در فواصل زمانی کوتاه باعث بهبود پایبندی بیمار می شود و برای افزایش شدت درمان ضروری است.

پایبندی به تغییرات سبک زندگی تجویز شده و دارو درمانی باید در هر مراجعه به پزشک ارزیابی شوند، اما می توان آن را در مطب دندانپزشکی نیز ارزیابی کرد.

تحقیقات نشان می دهند که درمان هارماکولوژیک فشار خون بالا عوارض این بیماری را با استفاده از چندین کلاس دارویی کاهش می دهد. دیورتیک های تیازیدی اساس درمان در اکثر کارآزمایی های بالینی بوده اند و نشان داده اند که بویژه در پیشگیری از عوارض قلبی عروقی موثرتر هستند. بنابراین،JNC7  دیورتیک ها را به عنوان خط مقدم درمان برای مدیریت مرحله ۱ فشار خون بالا توصیه می کند، در حالی که ترکیبی از دو دارو به عنوان درمان اولیه مرحله ۲ فشار خون بالا توصیه می شود که یکی از آنها باید دیورتیک باشد.

مراقبت دندانی بیماران فشار خون

مراقبت دندانی بیماران فشار خون

چرا فشار خون بالا برای دندانپزشک مهم است؟

یک سوم افراد مبتلا به پرفشاری خون بالینی شناسایی نشده اند. علاوه بر این، تنها یک سوم از این بیماران بر اساس دستورالعمل JNC7 درمان می شوند. مهم است که دندانپزشکان بدانند که بخش قابل توجهی از بیماران آنها ممکن است فشار خون بالای تشخیص داده نشده یا به خوبی کنترل نشده داشته باشند. علاوه بر این، با فشار خون بالایی که به خوبی کنترل نشده است، خطر یک رویداد قلبی عروقی قابل توجه با استرس ناشی از فرایند دندانپزشکی، یا قرار گرفتن در معرض اپی نفرین موجود در بی حس کننده های موضعی یا سایر منابع خارجی تشدید می شود.

بخش مهمی از هر چکاپ دندانپزشکی باید شامل بررسی سابقه پزشکی شما و بروز رسانی اطلاعات در مورد هر گونه تغییر یا داروهای جدیدی باشد که ممکن است مصرف می کنید- بویژه داروهایی که برای درمان فشار خون بالا استفاده می شوند. بسیاری از داروهای ضد فشار خون با داروهای بی حس‌کننده ای که اغلب دندانپزشکان استفاده می کنند تداخل دارند و باید بر اساس آن تنظیم شوند تا شما را از درد دور نگهدارند.

فشار خون بالا همراه با درمان دندانپزشکی چیزی است که باید از آن اجتناب کرد.

گرچه دندانپزشک شما تمام تلاش خود را می کند تا به شما کمک کند در طول ویزیت احساس امنیت و راحتی داشته باشید- مانند ارائه وسایلی برای افزایش راحتی شما، مانند پتوی گرم، بالش دور گردن و اکسید نیتروز (معروف به گاز خنده)- ممکن است همچنان احساس کنید که فشار خون شما بالا می رود.

قبل از درمان، دندانپزشک فشار خون شما را ارزیابی و تعیین می کند که آیا ادامه درمان بی خطر است یا خیر. فشار خون بالا می تواند شما را در معرض خطر یک موقعیت اورژانسی مانند سکته مغزی قرار دهد، و اگر فشار خون قرائت شده برای شما خیلی زیاد باشد، به شما کمک می کند پس از مراجعه به پزشک معالج خود، برای ویزیت مجدد برنامه ریزی کنید.

بی حسی موضعی می تواند بر فشار خون شما تأثیر بگذارد.

ما می‌دانیم که بی‌حس شدن برای یک فرایند، بخشی از ویزیت دندانپزشکی است که کمتر مورد علاقه همه افراد است– اما چیزی که ممکن است ندانید این است که بسیاری از بی حس کننده های مورد استفاده در مطب های دندانپزشکی حاوی اپی نفرین هستند که به طولانی تر شدن اثر بی حسی کمک می‌ کند.

گرچه مطالعات مربوط به تأثیرات قلبی عروقی اپی نفرین روی بیماران دندانپزشکی نسبتاً قدیمی هستند، اما اکثر آنها به این نتیجه رسیده اند که استفاده از اپی نفرین در بی حس کننده های موضعی منجر به بیماری یا مرگ و میر قابل توجهی نشده است. اپی نفرین با انقباض عروق خونی عمل می کند که به شما کمک می کند از درد دور بمانید اما می تواند فشار خون را افزایش دهد. هنگامی که فشار خون بالا با یک عامل بی حس کننده ترکیب می شود، احتمالاً بیماران در فرایندهایی مانند کشیدن دندان، خونریزی بیشتری خواهند داشت. اگر از داروهای ضد فشار خون استفاده می کنید، دوزهای شما تنظیم خواهند شد و ممکن است داروهای بیهوشی دیگری استفاده شوند تا در طول فرایند راحت باشید.

به طور گسترده توصیه می شود که بی حس کننده های موضعی حاوی اپی نفرین باید به یک تا سه کارتریج لیدوکائین ۲ درصد با اپی نفرین ۱:۱۰۰۰۰۰ یا معادل آن محدود شود. علاوه بر این، باید از استفاده کوردهای رترکشن آغشته به اپی نفرین یا وازوپرسین باید اجتناب شود، زیرا جایگزین های کافی برای هموستاز وجود دارند.

غربالگری های منظم می توانند جان شما را نجات دهند.

از آنجا که فشار خون بالا جزئی است، غربالگری های منظم می توانند به تعیین اینکه آیا فشار خون شما را در معرض خطر قرار می دهد کمک کند. بررسی آن در ویزیت دندانپزشکی تنها یک چکاپ دیگر است که می تواند راه های طولانی در جهت بهبود سلامت شما و پرهیز از بیماری های جدی مانند دیابت یا بیماری قلبی کمک کند.

نتیجه گیری

بیماری ها و مرگ و میر مرتبط با فشار خون بالا یک نگرانی عمده مربوط به سلامت هستند، با این حال، فشار خون بالا با درمان مناسب قابل مدیریت است و می توان پیامدهای مرتبط با آن را کاهش داد. کلید کنترل این بیماری به پیشگیری، تشخیص، ارزیابی و درمان مناسب و به موقع بستگی دارد.

در پایان اینکه، دندانپزشکان به عنوان متخصصان بهداشت دندان، باید به سلامت عمومی بیماران خود علاقه جدی داشته باشند و از اقدامات معمول برای کمک به سلامت عمومی آنها استفاده کنند. بنابراین، اگر دفعه بعد که دندانپزشک شما فشار خون شما را اندازه گرفت، این کار برای انجام ایمن درمان بوده است.

پر کردن دندان یکی از متداول ترین فرایندهای دندانپزشکی است. این درمان عموماً کار ترمیم را برای بهبود آسیب هایی انجام می دهد که با پوسیدگی دندان بوجود آمده اند. این فرایند عموماً بدون درد است و انجام آن معمولاً حدود یک ساعت طول می کشد.

حفره های دندانی یکی از شایع ترین مشکلات در سراسر دنیا هستند. پر کردن دندان به پیشگیری از گسترش پوسیدگی دندان کمک می کند و امکان عملکرد عادی دندان های شما را فراهم می کند.

اگر می خواهید بدانید در طول فرایند پر کردن دندان چه اتفاقی می افتد، چه موادی عموماً برای انجام این درمان استفاده می شوند، و اینکه قرار گیری ماده پر کننده و اتمام کار چقدر طول می کشد، به خواندن این مطلب ادامه دهید.

فرایند پر کردن دندان چگونه انجام می شود؟

پر کردن دندان عموماً یک فرایند کاملاً ساده است. برای شروع، دندانپزشک دهان شما را معاینه و بررسی خواهد کرد و از ابزارهای دندانپزشکی برای بررسی حفره های دندانی استفاده خواهد کرد. معمولاً آنها از دندان یا دندان ها عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس می گیرند تا ببینند پوسیدگی دندان چقدر گسترده است.

سپس برای بی حس کردن منطقه اطراف دندان از بی حس کننده های موضعی استفاده خواهد شد. این کار به پیشگیری از بروز هر گونه دردی کمک خواهد کرد. علاوه بر این، در صورتی که پر شدگی قرار باشد تنها روی سطح دندان قرار بگیرد، ممکن است هیچ نوع بی حس کننده ای نیاز نداشته باشید.

وقتی این ناحیه بی حس شد، دندانپزشک به احتمال زیاد از دریل دندانپزشکی برای تراشیدن بخش هایی از مینای دندان ها استفاده خواهد کرد که پوسیده شده اند. برخی دندانپزشکان ممکن است از لیزر یا نوعی ابزار سایشی هوا استفاده کنند، اما این تکنیک ها کمتر رایج هستند.

سپس، دندانپزشک شما منطقه را برای پر کردن استریل و آماده خواهد کرد، سپس حفره را پر خواهد کرد. برخی از انواع پر شدگی ها با نور طول موج آبی سفت یا کیور می شوند.

در نهایت، دندانپزشک دندان را پولیش خواهد کرد و آن را بررسی خواهد کرد تا مطمئن شود که بایت شما هیچ مشکلی ندارد. وقتی اثر بی حسی از بین برود، ممکن است دندان های شما کمی احساس سوزش یا حساسیت داشته باشند، اما نباید هیچ دردی داشته باشید. باید به مدت یک یا دو روز از خوراکی ها یا نوشیدنی های خیلی داغ یا خیلی سرد پرهیز کنید، اما می توانید به صورت عادی همه چیز بخورید.

اهمیت پر کردن دندان

اهمیت پر کردن دندان

پر کردن دندان چقدر طول می کشد؟

به طور کلی، پر کردن دندان حدوداً یک ساعت یا کمتر طول می کشد. یک پر کردن ساده ممکن است حتی ۲۰ دقیقه بیشتر وقت نگیرد. یک پر شدگی بزرگ یا چند پر کردن می توانند بیشتر طول بکشد. علاوه بر این، بسته به نوع موادی که برای پر کردن دندان استفاده می شوند، ممکن است حتی بیشتر هم طول بکشد، یا نیاز باشد یک جلسه دیگر مراجعه کنید. برای مثال:

  • مواد رزین کامپوزیتی که به صورت لایه لایه روی دندان های شما قرار می گیرند زمان بیشتری می برند، اما تنها در یک جلسه تکمیل می شود.
  • برخی پر شدگی های کامپوزیتی ممکن است با استفاده از قالب گیری ساخته شوند و نیاز باشد برای چسباندن پر شدگی دندان یک جلسه دیگر نیز مراجعه کنید.
  • پر شدگی های طلا یا پرسلن، که اینله یا آنله نیز نامیده می شود، معمولاً نمی توانند تنها در یک جلسه انجام شوند. در جلسه نخست حفره دندان پاکسازی خواهد شد و از دندان شما قالب گرفته خواهد شد که برای ساخت پر شدگی دندان برای لابراتوار ارسال خواهد شد. در جلسه بعد، پر شدگی به دندان شما چسبانده می شود.

تعویض یک پر شدگی قدیمی حدوداً به اندازه پر کردن اولیه دندان زمان می برد، و اگر نیاز باشد ماده پر کننده قبلی تراشیده شود ممکن است کمی بیشتر زمان ببرد. حفره دندان از وجود پر شدگی قدیمی پاک می شود و ماده پر کننده جدید جایگذاری می شود.

اهمیت پر کردن دندان

اهمیت پر کردن دندان

انواع مختلف موادی که برای پر کردن دندان استفاده می شوند

دندانپزشک شما در مورد انواع موادی با شما گفتگو خواهد کرد که می توانند برای پر کردن حفره دندان شما استفاده شوند. برخی از پر کاربردترین گزینه ها عبارتند از:

  • پر شدگی های نقره ای رنگ. این نوع پر شدگی ها همان آمالگام های دندانی هستند- ترکیبی از جیوه، نقره، قلع، و مس. این مواد با دوام تر از پر شدگی های همرنگ دندان هستند و عموماً قابل استطاعت تر از مواد دیگر هستند. برخی افراد ممکن است نگرانی هایی در مورد جیوه موجود در آنها داشته باشند، اما متخصصان دریافته اند که هیچ شواهد بالینی وجود ندارد مبنی بر اینکه پر شدگی های آمالگام مضر هستند، هر چند که آنها به تدریج حذف می شوند.
  • پر شدگی های سفید همرنگ دندان ها (کامپوزیتی). اینها ترکیبی از گلاس یا ذرات کوارتز و رزین آکریلیک هستند. این مواد با دوام هستند و هزینه آنها کمی بیشتر از آمالگام های فلزی است.
  • پر شدگی های طلا. این ترکیب طلا، مس، و مواد دیگر بسیار با دوام است اما گران تر نیز هست. علاوه بر این، آنها ظاهری طبیعی دارند. پ شدگی های طلا معمولاً در لابراتوار ساخته می شوند، پس از آنکه دندانپزشک از دندان شما قالب می گیرد.
  • پر شدگی های گلاس آینومر. اینها موادی همرنگ دندان ها هستند اما به اندازه کامپوزیت ها محکم نیستند. آنها از آکریلیک و نوعی شیشه ساخته می شوند که حاوی فلوراید هستند که به پیشگیری از تشکیل حفره های دندانی کمک می کنند. آنها اغلب برای دندان های کودکان استفاده می شوند و گران تر از آمالگام ها هستند.
  • پر شدگی های پرسلن. این نوع پر شدگی ها، گرچه تقریباً به اندازه پر شدگی های طلا گران هستند، اما ظاهری طبیعی دارند. آنها در لابراتوار و پس از قالب گیری از دندان توسط دندانپزشک ساخته می شوند.

بر اساس تجربه برخی دندانپزشکان، طی چند دهه اخیر، پلاستیک های کامپوزیتی با موفقیت بیشتری استفاده شده اند زیرا از استحکام، تنوع رنگی بیشتر، و نیز طول عمر بیشتری برخوردار هستند.

کامپوزیت ها ممکن است نه تنها برای پر کردن دندان ها در نواحی جلویی که از نظر زیبایی حساس تر هستند استفاده شوند، بلکه می توانند روی دندان های خلفی مانند دندان های مولر و پرمولر نیز قرار بگیرند.

قرار گرفتن ماده پر کننده روی دندان چقدر طول می کشد؟

اینکه چقدر زمان می برد تا ماده پر کننده روی دندان شما قرار بگیرد به ماده ای بستگی دارد که دندانپزشک شما برای این منظور استفاده می کند. معمولاً قرار گیری پر شدگی های آمالگام در عرض یک ساعت انجام می شود و ۲۴ ساعت طول می کشد تا به استحکام کامل برسند.

پر شدگی های کامپوزیتی و گلاس آینومر معمولاً با نور کیور می شوند. آنها به صورت لایه های نازک ۱ تا ۲ میلی متری قرار می گیرند و هر لایه حدوداً ۲ تا ۲۰ ثانیه طول می کشد قرار داده شود.

پر شدگی های سرامیکی با کمک نور با طول موج آبی خیلی فوری جای می گیرند. این مواد از قبل آسیاب شده و پخته شده اند، و ماده ای که برای چسباندن و نگهداشتن آنها استفاده می شود ظرف چند ثانیه کیور می شود.

بهبود پس از پر کردن دندان چقدر طول می کشد؟

اکثر پر کردن های دندان های بدون هیچ مشکلی بهبود پیدا می کنند. بعد از بین رفتن اثر داروی بی حسی، دندان های شما کمی حساس خواهند بود، اما این معمولاً ظرف یک روز یا کمی بیشتر برطرف می شود.

پر شدگی های فلزی، مانند آمالگام و طلا، گاهگاهی یک دوره چند روزه یا حتی یک هفتگی حساسیت به سرما پس از کار گذاری را دارند. این در مورد پر شدگی های کامپوزیتی یا گلاس آینومر چسبانده شده کمتر احتمال دارد اما هنوز هم ممکن است.

شما با روش های زیر می توانید حساسیت دندان ها را کاهش دهید:

  • جویدن با سمت مخالف دهان به مدت دو روز
  • آرام تر از معمول مسواک زدن و نخ دندان کشیدن اطراف پر شدگی دندان
  • پرهیز از خوراکی ها و نوشیدنی های داغ و سرد
  • پرهیز از خوراکی های اسیدی
  • استفاده از خمیر دندان های ضد حساسیت
  • مصرف داروهای غیر استروئیدی ضد التهاب

در صورتی که پس از پر کردن دندان بایت شما احساس عجیبی دارد، و یا درد یا حساسیتی دارید که زمان زیادی طول کشیده است، آن را با دندانپزشک خود در میان بگذارید. ممکن است نیاز باشد دندانپزشک سطوح پر شدگی دندان شما را مجدداً بررسی و تنظیم نماید تا بایت شما بهبود یابد.

اهمیت پر کردن دندان

اهمیت پر کردن دندان

پر شدگی دندان چقدر دوام خواهد داشت؟

اینکه پر شدگی دندان شما چقدر دوام داشته باشد تا حدودی به بهداشت دهان و دندان های شما بستگی خواهد داشت. مراقبت های با دقت دندانی می توانند طول عمر پر شدگی دندان را افزایش دهند و از بروز پوسیدگی های جدید روی دندان شما پیشگیری نماید. طول عمر پر شدگی دندان بعلاوه می تواند بسته به موادی که استفاده می شوند متفاوت باشد.

به خاطر داشته باشید که دندان ها و نیز سبک زندگی هر کسی متفاوت هستند، بنابراین این بازه های زمانی می توانند در افراد مختلف متفاوت باشند. به طور کلی:

  • پر شدگی های آمالگام ۵ تا ۲۵ سال دوام دارند
  • پر شدگی های کامپوزیتی ۵ تا ۱۵ سال دوام دارند
  • پر شدگی های طلا ۱۵ تا ۲۰ سال دوام دارند

چگونه می توان متوجه شد که دندانی نیاز به پر شدن دارد؟

اگر برای چکاپ های منظم به دندانپزشک مراجعه می کنید، آنها قادر هستند حفره های دندانی را خیلی زود پیدا کنند. هر چه حفره های دندان زودتر درمان شوند، نتایج بهتری برای دندان های شما خواهد داشت، و درمان شما کم تهاجمی تر خواهد بود. بنابراین، این یک ایده خیلی خوب است که برای چکاپ های منظم به دندانپزشک مراجعه کنید.

معمولاً علائم هشدار دهنده ای برای حفره های دندانی وجود دارند، از جمله:

  • حساسیت دندان به خوراکی ها و نوشیدنی های داغ یا سرد
  • حساسیت به خوراکی ها و نوشیدنی های شیرین
  • درد طولانی مدت دندان
  • فرو رفتگی یا شیار روی دندان
  • یک لکه دندانی، خواه سفید یا به رنگ های تیره تر

اگر فکر می کنید ممکن است حفره دندان داشته باشید، حتماً به دندانپزشک مراجعه کنید. آنها می توانند مشخص نمایند که آیا نیاز به پر کردن دارید یا درمان های دیگر.

مزایای پر کردن دندان

روند پیشرفت پوسیدگی دندان را متوقف می کند.

وقتی یکی از دندان های شما پر می شود، دندانپزشک بخش پوسیده دندان شما را پاکسازی خواهد کرد سپس جای آن را با ماده پر کننده پر خواهد کرد، و حفره ای که با پوسیدگی بوجود آمده است را پلمپ می کند. این ماده از پایانه های عصبی موجود در عاج دندان شما در برابر قرار گرفتن در برابر دماهای خوراکی هایی که می خورید و اسیدهایی که باکتری های داخل دهان تولید می کنند محافظت می کند. از بین رفتن پوشش این اعصاب است که منجر به بروز دندان درد با داشتن حفره های دندانی می شود.

اهمیت پر کردن دندان

اهمیت پر کردن دندان

ساختار دندان شما را بهبود می دهد.

پر شدگی های کامپوزیتی به بهبود ساختار دندان های شما کمک می کنند. به جای آنکه دندان شما در نتیجه پوسیدگی تو خالی باشد، پر کردن استحکام لازم را به آن می بخشد. پر کردن دندان راهکاری موقتی است، بنابراین حین اعمال آن هیچ آسیبی به دندان شما وارد نمی شود.

دندان ترک خورده را محکم می کند.

پر کردن دندان می تواند برای ترمیم دندان های ترک خورده استفاده شود. اغلب برای این منظور کامپوزیت سفید رنگ استفاده می شود. یکی از دندان های شما ممکن است در نتیجه ترومای دهانی ناشی از فعالیت های فیزیکی مانند ورزش کدن یا تصادف ترک خورده باشد. علاوه بر این، دندان شما حین جویدن چیزهای سفتی مانند یخ یا آبنبات های سفت می توانند لب پر شوند.

با بالا رفتن سن نیز ممکن است دندان های شما ضعیف تر شوند، بنابراین شما بیشتر مستعد لب پر شدگی یا ترک خوردن دندان خواهید شد.

پر کردن دندان می تواند رنگ دندان های شما را نیز بهبود دهد.

پر شدگی های کامپوزیتی اغلب روی دندان هایی اعمال می شوند که به شدت بد رنگ و لک شده اند. دندان های شما می توانند در نتیجه چیزهایی که می خورید مانند قهوه و شراب قرمز لک شوند. عادات بدی مانند براکسیسم نیز می توانند باعث شوند دندان های شما رنگ طبیعی خود را از دست بدهند.

محافظت از دندان ها در برابر پوسیدگی

سوراخ های ریزی هستند که روی دندان های شما در حال گسترش هستند اما آنقدر بزرگ نیستند که حفره تلقی شوند، اما این سوراخ ها می توانند محلی برای گی کردن ذرات و باقی مانده های غذا باشند. به مرور زمان، این سوراخ ها در نهایت تبدیل به حفره های دندانی خواهند شد. خوشبختانه، آنها می توانند با پر شدگی های آمالگام پلمپ شوند.

سخن پایانی…

پر کردن دندان ها بسیار متداول است و عموماً درد هم ندارند. فرایند معمولاً برای یک پر کردن استاندارد و غیر پیچیده حدود یک ساعت طول می کشد.

از دندانپزشک خود در مورد نقاط ضعف و قوت مواد ممکن برای پر کردن دندان های خود سؤال بپرسید. آنها بعلاوه می توانند به شما بهترین روش برای مراقبت از پر شدگی دندان خود را آموزش دهند.

با رعایت بهداشت خوب دهان و دندان ها می توانید انتظار داشته باشید پر شدگی دندان شما چندین سال دوام داشته باشد.

آیا دائماً متوجه لکه های خون روی چیزهایی مانند سیب می شوید که گاز می زنید؟ آیا هر بار که مسواک می زنید یا نخ دندان می کشید لکه خون می بینید؟ اگر پاسخ شما به همه این پرسش ها مثبت است، ممکن است شما از شرایط دندانی رنج می برید که تحت عنوان خونریزی لثه ها شناخته می شود.

گاهگاهی خونریزی خفیف از لثه ها حین مراقبت های بهداشتی دهان و دندان ها را می توان ناشی از انجام نادرست کارهای بهداشتی و مسواک زدن محکم دانست. علاوه بر این، لثه ها می توانند حین جلسات پاکسازی های تخصصی دندان ها نیز خونریزی کنند، و این کاملاً طبیعی است. با این حال، اگر شما به طور منظم و برای مدت زمانی طولانی و بدون هیچ علت مشهودی خونریزی از لثه ها را تجربه می کنید، این می تواند نشانه یک بیماری جدی تر باشد.

یکی از متداول ترین علل خونریزی لثه ها بیماری های لثه مانند ژنژیویت و پریودنتیت است. در برخی موارد، خونریزی لثه ها می تواند نشانه یک مشکل خیلی جدی تر باشد و می تواند حاکی از یک بیماری سیستمیک پیچیده باشد. به خواندن این مقاله ادامه دهید تا با یک دسته عواملی آشنا شوید که می توانند باعث خونریزی لثه ها شوند.

خونریزی لثه

خونریزی لثه

چه عواملی می توانند موجب بروز خونریزی لثه ها شوند؟

همانطور که پیش از این اشاره شد، در برخی موقعیت ها، خونریزی لثه ها می تواند نشانه بیماری لثه باشد، و حتی می تواند نشانه ای هشدار دهنده تر باشد.

ژنژیویت

بهداشت روتین نامناسب دهان و دندان می توانند مشکلات متعددی برای شما بوجود بیاورند. مسواک نزدن منظم و نیز تکنیک های نادرست مسواک زدن، نخ دندان نکشیدن، استفاده از مسواک های قدیمی خراب شده، و نیز خمیر دندان های بی کیفیت نمی توانند به صورت کافی دندان های شما را پاکسازی کنند. چنین کارهای نامناسب بهداشتی دهان و دندانی با انباشته شدن پلاک داخل دهان ارتباط دارند. پلاک فیلم چسبناک زرد رنگی است که به سطح دندان ها، نزدیک حاشیه لثه ها می چسبد. پلاک حاوی میکروب ها و ذرات متعددی است. گرچه برخی از این باکتری ها بی ضرر هستند و برای اجتماع دهانی کاملاً طبیعی هستند، اما برخی دیگر می توانند تحت شرایط مناسب موجب بروز بیماری شوند.

به مرور زمان، پلاک ها به انباشته شدن ادامه می دهند و در نهایت کلسیفیه و سفت می شوند و رسوب هایی را تشکیل می دهند که مکانی امن برای رشد باکتری هایی می شوند که باعث بروز بیماری می شوند. این باکتری ها قندها را برای تولید انرژی متابولیزه می کنند و به عنوان محصولات جانبی اسید و مواد سمی تولید می کنند. این محصولات جانبی مسئول بروز التهاب لثه ها هستند که در نهایت باعث بروز ژنژیویت می شوند.

ژنژیویت شکل ابتدایی، خفیف، و غیر مخرب بیماری لثه است. واکنش التهابی منجر به دردناک و متورم شدن لثه ها می شود. خونریزی لثه ها یکی از علائم شناخته شده ژنژیویت و یکی از متداول ترین علل بروز آن است.

خونریزی لثه

خونریزی لثه

پریودنتیت

اگر ژنژیویت درمان نشده رها شود، پیشرفت می کند و به شکل وخیم و مخرب آن، پریودنتیت، تبدیل می شود. وقتی پریودنتیت بروز می یابد، شروع به تخریب لثه ها و استخوان زیرین فک می کند. لثه ها به راحتی، و حتی تحت کوچکترین فشار و آزردگی دچار خونریزی خواهند شد. در نهایت بیماری موجب لق شدن و تکان خوردن دندان ها خواهد شد. این بیماری اگر درمان نشده باقی بماند به مرور زمان پیشرفت خواهد کرد و در نهایت منجر به از دست رفتن دندان ها خواهد شد.

به نظر می رسد پریودنتیت در بیماران دیابتی وخیم تر باشد. اگر شما دندان های لق، لثه های متورم و قرمز رنگ دارید که خونریزی دارند، احتمال اینکه از پریودنتیت رنج می برید زیاد خواهد بود. بهتر است هر چه سریع تر برای ارتقاء سلامت دهان و دندان های خود به دندانپزشک مراجعه کنید.

خونریزی لثه

خونریزی لثه

بیماری های سیستمیک و شرایط همراه با خونریزی لثه ها

برخی شرایط و بیماری های سیستمیک هستند که خونریزی لثه ها از جمله نشانه های شناخته شده آنها است. این نشان می دهد که خونریزی لثه ها می تواند نشانه مشکلی پیچیده تر باشد و باید هر چه سریع تر توسط یک دندانپزشک معتبر چک شود. اجازه دهید نگاهی داشته باشید به شرایط پزشکی و بیماری های مختلف که با خونریزی لثه ها همراه هستند.

کمبود ویتامین C

کمبود ویتامین C با خونریزی لثه ها ارتباط دارد. ویتامین C نقش قابل توجهی در عملکرد صحیح بدن ایفا می کند. این ویتامین کمک می کند بافت ها رشد کنند و مسئول مکانیزم ترمیم بدن است. ویتامین C به بهبود زخم ها کمکمی کند و بعلاوه باعث افزایش استحکام استخوان ها و دندان ها می شود. کمبود مقدارکافی ویتامین C  می تواند موجب بروز خستگی و ایجاد حس تحریک پذیری شود. به مرور زمان، کمبود آن می تواند منجر به بروز خونریزی و تورم در لثه ها شود. کمبود شدید ویتامین C باعث بروز بیماری اسکوروی می شود. تورم، آسیب پذیری، و خونریزی لثه ها از جمله علائم کلاسیک اسکوروی هستند.

کمبود ویتامین K

اگر لثه های شما به راحتی دچار خونریزی می شوند، این اتفاق می تواند به علت کمبود ویتامین K اتفاق بیفتد. ویتامین K نقشی اساسی در مکانیزم ایجاد لخته خون بدن ایفا می کند. کمبود ویتامین K می تواند منجر به بروز مشکلات خونریزی مانند خونریزی لثه ها شود.

بارداری

در بسیاری از مطالعات ارتباط بین بارداری و بروز بیماری لثه نشان داده شده است. مشاهده شده است که تغییرات هورمونی در بدن در طول بارداری زنان را بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری های لثه مانند ژنژیویت قرار می دهد. همانطور که پیش از این اشاره شد، خونریزی لثه ها می تواند یکی از علائم ژنژیویت باشد. باکتری هایی که مسئول ژنژیویت هستند می توانند وارد جریان خون نیز شوند و فاجعه بیافرینند. ژنژیویت بارداری درمان نشده به افزایش احتمال سقط جنین نیز ربط داده شده است. بنابراین، ضرورت دارد که برای جلسات منظم دندانپزشکی در طول بارداری برنامه ریزی کنید و از بهداشت دهانی خود اطمینان حاصل کنید.

تغییرات هورمونی در طول دوران بلوغ

تغییرات هورمونی در طول دوران بلوغ باعث می شوند نوجوانان بیشتر مستعد ژنژیویت باشند که منجر به خونریزی از لثه های آنها می شود. برنامه ریزی منظم برای مراجعه به دندانپزشک، حداقل هر ۶ ماه یک مرتبه به شما کمک خواهد کرد تا در بهترین وضعیت سلامت دهان خود باقی بمانید و از بروز چنین بیماری هایی پیشگیری نمایید.

دیابت

سال ها مطالعه و تحقیق نشان داده است که ارتباطی قوی وجود دارد بین دیابت و پریودنتیت. خونریزی و تورم لثه ها می تواند یکی از نشانه های دیابت های نوع ۱ و ۲ باشد. بیمارانی که دیابت دارند، دو تا سه برابر بیشتر احتمال دارد که از پریودنتیت، بیماری مخرب لثه ها، رنج ببرند. سطوح کنترل نشده قند خون می تواند توانایی بدن در بهبود را مختل سازد و سیستم ایمنی بدن را به چالش بکشد. این باعث می شود بیماران دیابتی خیلی بیشتر مستعد بیماری لثه باشند. علاوه بر این، مشاهده شده است که افرادی که قند خون آنها به خوبی تحت کنترل است، به نظر می رسد کمتر با شکل وخیم بیماری لثه مواجه شوند، و افرادی که بیماری لثه دارند کمتر قند خون آنها تحت کنترل است. در انتها، اگر خونریزی لثه دارید، شاید به دلیل یک بیماری زمینه ای مانند دیابت باشد، بنابراین برای پی بردن به علت آن اقدام کنید.

بیماری های قلبی

بیماری های قلبی مانند فشار خون بالا و تصلب شرایین ارتباط مستقیم با بیماری های لثه مانند پریودنتیت دارند. چنین شرایط قلبی می توانند منجر به بروز خونریزی لثه شوند و نیاز به درمان پزشکی فوری دارند.

لوسمی

پف کردن، تورم، و خونریزی لثه ها می تواند یکی از علائم سرطان خون مانند لوسمی باشد. پلاکت های خون ما مسئول تشکیل لخته خون هستند و به توقف خونریزی کمک می کنند. در فردی که به لوسمی مبتلا است، تعداد پلاک ها بسیار پایین است، که باعث ایجاد اختلال در توانایی بهبود بدن می شود. به این معنا که توقف خونریزی در بخش مختلف بدن، از جمله لثه ها، دشوارتر خواهد شد. افرادی که لوسمی دارند بیشتر مستعد بروز مشکلات برای سیستم ایمنی هستند که باعث می شود آنها بیشتر در معرض خطر بیماری های لثه قرار داشته باشند، که بعداً می تواند منجر به خونریزی لثه ها شود.

ترومبوسیتوپنی

اگر هنگام مسواک زدن، نخ دندان کشیدن، یا غذا خوردن، لثه های شما به راحتی دچار خونریزی می شوند و خونریزی آنها به صورت خود به خود بند نمی آید، ممکن است از شرایط خونی به نام ترومبوسیتوپنی رنج می برید. ترومبوسیتوپنی زمانی اتفاق می افتد که تعداد پلاکت های خون پایین باشد. کمبود پلاک ها توانایی بدن برای تشکیل لخته خود را پایین می آورد که به این معناست که بدن به راحتی دچار خونریزی می شود، و خونریزی به صورت خود به خود بند نخواهد آمد، زیرا مکانیزم ایجاد لخته خون مختل شده است.

هموفیلی و بیماری فون ویلبراند

خونریزی لثه بدون هیچ تروما یا آسیبی اغلب توسط بیماران مبتلا به هموفیلی گزارش می شود. هموفیلی اغلب یک اختلال خونی ارثی است که در آن خون به درستی لخته نمی شود. این باعث بروز خود به خود و اغلب غیر قابل توقف خونریزی، حتی پس از کوچکترین بریدگی یا کبودی می شود. سه نوع هموفیلی وجود دارد که بر اساس پروتئین معیوب و فاکتورهای انعقادی، با نام های هموفیلی A، B ، و C شناخته می شوند. شایع ترین نوع هموفیلی از بین دیگر انواع آن هموفیلی نوع A می باشد. به طور مشابه، بیماری فون ویلبراند فون ویلبراند نیز نوعی اختلال لخته خون است. با وجود چنین شرایطی، پس از شروع بیماری لثه، لثه ها بیشتر تمایل به خونریزی شدیدتر و آسان تر دارند. بیماران مبتلا به این اختلالات خونی نیز بیشتر در معرض خطر خونریزی لثه ها قرار دارند. بنابراین، داشتن روتین عادی بهداشتی دهان و دندان، در کنار مراجعات منظم به دندانپزشک در چنین شرایطی ضروری است.

آنمی

آنمی نوعی شرایط پزشکی است که مشخصه ویژه آن کمبود مقدار کافی گلبول های قرمز خون است. کم خونی پرنیشیوز به دلیل کمبود یا سوء جذب ویتامین B12 ایجاد می شود و می تواند منجر به بروز خونریزی لثه ها شود.

خونریزی لثه ها در نتیجه HIV

HIV سیستم اینی بدن را مورد حمله قرار می دهد و آن را با مشکل مواجه می سازد. حتی کوچکترین و خفیف ترین شکل عفونت تشدید می شود و تمایل به خطرناک شدن دارد. بیماران مبتلا به HIV معمولاً از مشکلات دندانی فراوانی، از جمله خونریزی لثه رنج می برند.

داروها

برخی داروهای خاص، مانند رقیق کننده های خون، ضد افسردگی ها، و غیره هستند که خونریزی لثه ها می تواند یکی از عوارض جانبی آنها باشد. این داروها می توانند باعث شوند بافت های داخل دهان مستعد کبود شدن و بروز خونریزی در لثه ها شوند.

ترمیم ها دندانی مشکل دار

پر شدگی های ناقص دندانی، و پروتزهای مصنوعی لق و نامناسب نیز می توانند باعث انباشته شدن پلاک های دندانی، بیماری لثه، و حتی آسیب به لثه ها شوند. بنابراین، ترمیم های دندانی نامناسب نیز می توانند موجب بروزخونریزی لثه ها شوند.

خونریزی لثه

خونریزی لثه

خونریزی لثه ها چگونه درمان می شود؟

درمان خونریزی لثه ها بسته به میزان گستردگی بیماری و نیز عامل زمینه ای بروز آن متفاوت خواهد بود. در این بخش، نگاهی خواهیم داشت به رویکردهای متفاوتی که برای درمان خونریزی لثه ها اتخاذ می شود.

جرمگیری و پاکسازی عمقی

یکی از شایع ترین و اصلی ترین دلایل خونریزی لثه ها بیماری های دندانی مانند ژنژیویت و پریودنتیت است. همانطور که پیش از این اشاره شد، این بیماری ها بوسیله باکتری هایی بوجود می آیند که در پلاک ها و رسوبات زندگی می کنند. جرمگیری یکی از فرایندهای دندانی است که برای پاکسازی سطوح دندان ها و حواشی لثه ها از پلاک و رسوبات استفاده می شود. وقتی پلاک و رسوبات زدوده می شوند، میزان باکتریایی بودن فضای دهان پایین می آید و به لثه های بیمار و عفونی فرصت مبارزه داده می شود. اگر شما مقداری حرکت پذیری دندان ها را در نتیجه بیماری لثه داشته باشید، اقدام برای فرایند پاکسازی عمقی می تواند فوق العاده مفید باشد.

با کاهش بار باکتریایی، لثه ها روند بهبود را آغاز خواهند کرد؛ به آرامی و به مرور زمان، مشاهده خواهید کرد که دندان هایی که پیش از این تکان می خوردند مقداری سفت و محکم شده اند. اگر لثه های شما از روی دندان ها کنار رفته باشند، مشاهده خواهید کرد که وقتی روند بهبود تکمیل شود، آنها دوباره محکم به دندان ها می چسبند.

با این حال، در صورت تخریب شدید، ممکن است لازم باشد جراحی های پریودنتال انجام شوند تا به بازسازی لثه ها کمک کنند تا لثه ها به میزان درست خود برسند.

اگر تبدیل شدن جرم ها به رسوب زیر خط لثه ها اتفاق افتاده باشد، لثه ها برش داده و کنار زده می شوند تا خانه باکتری ها از بین برده شود.

پاکسازی عمقی یا فرایند جرمگیری به بهبود لثه ها کمک خواهد کرد، بیماری زمینه ای را درمان خواهد کرد، در نتیجه خونریزی لثه ها متوقف خواهد شد. جدای از این، دندانپزشک برای شما دهانشویه های آنتی بیوتیک قوی تجویز خواهد کرد تا درمانی صحیح برای عفونت ها باشد.

آنتی بیوتیک ها

در صورت وخیم و گسترده بودن عفونت لثه ها، فرایندهای جرمگیری و پاکسازی عمقی ممکن است به تنهایی کافی نباشند. در چنین مواردی، دندانپزشک یک دوره آنتی بیوتیک برای شما تجویز خواهد کرد که هر گونه باکتری باقی مانده را از بین خواهد برد، در نتیجه به روند بهبودی کمک خواهد کرد. حتماً باید دوره بهبود خود با داروهای آنتی بیوتیک را تکمیل کنید تا درمان شما کامل صورت گیرد. یک دوره ناکامل آنتی بیوتیک باعث از بین رفتن عفونت نخواهد شد و در نهایت منجر به مقاوم شدن باکتری ها به دارو خواهد شد.

کنترل قند خون

بسیاری از افراد مبتلا به دیابت از بیماری لثه نیز رنج می برند، و سطوح کنترل نشده و بی نظم قند خون آنها اوضاع را بدتر می کند. در چنین مواردی، دندانپزشک ابتدا پروفیلاکسی خوراکی کامل را انجام خواهد داد و سپس به شما توصیه می کند برای کنترل بهینه سطح قند خون با پزشک مشورت کنید. از بهداشت دهان و دندان خود اطمینان حاصل کنید و اگر می خواهید دندان های خود را برای یک عمر نگهدارید، به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید.

درمان علل زمینه ای

اگر یک مشکل زمینه ای عامل خونریزی لثه ها است، پس ارزیابی و درمان درست بیماری زمینه ای ضرورت پیدا می کند.

خونریزی لثه ها می تواند نشان دهنده یک بیماری پیچیده پزشکی باشد و اغلب می تواند به تشخیص چنین اختلالات پیجیده ای کمک کند. وقتی برای مراجعه به دندانپزشک برنامه ریزی می کنید، وی ابتدا دهان شما را به طور دقیق معاینه  خواهد کرد، و اگر به چیز دیگری مشکوک باشد، شما را به یک متخصص مربوط ارجاع خواهد داد. درمان شرایط زمینه ای همراه با پروفیلاکسی، در نهایت به درمان خونریزی لثه ها کمک خواهد کرد.

اگر از خونریزی لثه ها رنج می برید، آن را نادیده نگیرید. همین امروز با متخصصان مربوط مشورت کنید تا بتوانید بدن و دهان و دندان های خود را سالم نگهدارید.

آیا می توان از خونریزی لثه ها پیشگیری کرد؟

پاسخ این پرسش آری است. شما می توانید اقدامات خاصی انجام دهید و برخی از برترین نکات ما را دنبال کنید تا اطمینان حاصل کنید که دیگر با خونریزی لثه ها مواجه نخواهید شد. در ادامه به بیان این نکات خواهیم پرداخت.

اگر می خواهید از خونریزی لثه ها در امان باشید، مهم ترین چیزی که باید به خاطر داشته باشید این است که روتین بهداشتی دهان و دندان های خود را به خوبی رعایت کنید. داشتن بهداشت خوب دهانی به پیشگیری از انباشته شدن پلاک ها کمک می کند، که از ابتلا به بیماری های لثه و خونریزی لثه ها جلوگیری خواهد کرد.

برای خود یک مسواک با فرچه های نرم نایلونی و خمیر دندان فلورایده تهیه کنید. باید حتماً حداقل دو مرتبه در طول روز دندان های خود را مسواک بزنید، یک مرتبه وقتی از خواب بیدار می شوید و یک مرتبه قبل از رفتنبه رختخواب. حین مسواک زدن، اطمینان حاصل کنید که همه سطوح همه دندان ها را پوشش می دهید. توجه زیادی به پشت دندان ها داشته باشید زیرا عموماً آنها نادیده گرفته می شوند.

اگر نخ دندان نمی کشید، حالا زمان درستی برای آغاز این کار است. اگر شما به صورت ایده آل حداقل یکبار در روز این کار را قبل از مسواک زدن انجام دهید، به شما کمک خواهد کرد. نخ دندان کشیدن منظم درست مانند مسواک زدن ضروری است زیرا مسواک نمی تواند به همه فواصل بین دندان ها دسترسی پیدا کند. برای برطرف کردت ذرات غذای بین دندان ها یا پلاک های انباشته شده در آنجا از یک تکه نخ دندان استفاده کنید. همه سطوح دندان ها را پوشش دهید و تا زیر خط لثه ها پیش بروید. نخ دندان کشیدن می تواند شما را پاکسازی صحیح دهان مطمئن سازد و شما از هر گونه بیماری به دور خواهید ماند.

علاوه بر اینها، باید بهداشت دهانی خود را با استفاده روتین از دهانشویه ها تکمیل کنید. شستشوی دهان با کمک دهانشویه به شما کمک خواهد کرد از شر هر ماده آزار دهنده ای داخل دهان خود رها شوید. بعلاوه، موادی که اغلب در دهانشویه ها استفاده می شوند خاصیت آنتی باکتریال دارند، که رشد میکروبی را تحت کنترل در می آورند. نکته مثبت دیگر استفاده از دهانشویه ها این است که بوی تازگی و خوشایندی برای دهان شما بوجود می آورند. پس از هر وعده غذایی دهان خود را بشویید تا مطمئن شوید هیچ ذرات غذایی داخل دهان شما باقی نمانده اند.

اگر دیابت دارید، حتماً همه داروهای تجویزی خود را طبق دستور مصرف کنید. رژیم غذایی متعادلی داشته باشید تا سطح قند خون شما تحت کنترل بماند. با انجام این کار نه تنها به پیشگیری از خونریزی لثه ها کمک می کنید، بلکه به پیشگیری از بروز مشکلات دیابت کنترل نشده نیز کمک خواهد کرد.

اگر به تازگی در لثه ها علائم بیماری لثه مشاهده کرده اید، برای مراجعه به دندانپزشک وقت بگیرید تا قبل از پیشرفت و تبدیل آن به یکی از اشکال کنترل نشده، آن را تحت کنترل درآورید.

رژیم غذایی متعادلی داشته باشید، میوه ها و سبزیجات تازه را به آن بیفزایید، و مقدار کافی ویتامین ها و مواد معدنی را دریافت کنید. داشتن رژیم غذایی متعادل به سالم و فعال ماندن شما کمک خواهد کرد.

سبک زندگی فعالی داشته باشید و زمانی را به ورزش کردن اختصاص دهید، مخصوصاً اگر شغل پشت میز نشینی دارید.

همه ما این جمله را شنیده ایم که پیشگیری بهتر از درمان است و واقعاً صحت دارد! خونریزی لثه ها اگر درمان نشود، می تواند عوارض ویرانگری داشته باشد و ممکن است در نهایت دندان های خود را از دست بدهید. اگر سؤالی دارید تعلل نکنید و هر چه سریع تر برای پی بردن به پاسخ آن به دندانپزشک مراجعه کنید.

پیشرفت هایی که در زمینه ارتودنسی بزرگسالان و ارتودنسی کودکان صورت گرفته است، باعث شده است تعداد افراد بزرگسالی که به دنبال درمان برای مشکلات دهان و دندان خود هستند که سال ها با آنها مواجه بوده اند افزایش پیدا کند. هنگام تصمیم گیری برای دنبال کردن درمان ارتودنسی، درک تفاوت های بین ارتودنسی بزرگسالان و کودکان می تواند به شما کمک کند تصمیم بگیرید کدام نوع درمان برای شما مناسب است. قطعاً همه افراد می خواهند بهترین لبخند را داشته باشند. داشتن حس اعتماد به نفس در مورد دندان ها و لبخند برای داشتن عزت نفس و اعتماد به نفس کلی ضروری است. شما می توانید با بریس ها به هر دوی اینها دست پیدا کنید.

مزایای بریس های ارتودنسی

سال ها است که بریس ها به میلیون ها نفر در سراسر دنیا کمک کرده اند تا لبخندی زیباتر داشته باشند. به طور میانگین، سالانه حدود ۴ میلیون نفر در مریکا از بریس ها استفاده می کنند. ممکن است شما فکر کنید بریس ها بیشتر برای نوجوانان کاربرد دارند، اما شاید شگفت زده شوید وقتی بشنوید که حدود ۲۵% از افرادی که از بریس ها استفاده می کنند در واقع افراد بزرگسال هستند. بخش بزرگی از آن چهار میلیوم نفر نیز کودکان هستند. بریسها برای افراد در تمام سنین مفید هستند و هرگز برای دریافت آنها دیر نیست. چرا بریس ها اینقدر مهم هستند؟ دندان های صاف و یکدست تر باعث می شوند دهان موقعیت بهتری داشته باشد و کمک می کند فشاری که با هر بار حرف زدن، گاز زدن، جویدن، و کارهای دیگر به فک وارد می شود به طور یکسان روی همه دندان ها وارد شود. وقتی دندان ها صاف تر هستند، پاکسازی آنها نیز راحت تر است، مخصوصاً نخ دندان کشیدن بین دندان ها. به همین دلیل است که افرادی که دندان های صاف و یکدست تری دارند، خطر بروز مشکلات دهان و دندان مانند پوسیدگی دندان ها و بیماری لثه در آنها کاهش پیدا می کند.

پوسیدگی دندان و بیماری لثه

بزرگ ترین مشکلی که برای سلامت دهان وجود دارد پوسیدگی دندان ها و بیماری لثه است. این مشکلات ناشی از عدم رعایت بهداشت مناسب دهان است. اگر شما مسواک زدن و نخ دندان کشیدن دندان ها را نادیده بگیرید (یا آن را به اندازه کافی انجام ندهید)، ممکن است رفته رفته مشکلات شما آغاز شوند. وقتی ذرات غذاها روی دندان های شما می نشینند، قند موجود در غذایی که می خورید (یا می نوشید)، با باکتری های داخل دهان ترکیب می شود. این ترکیب باعث بوجود آمدن ماده اسیدی چسبناکی به نام پلاک می شود. این پلاک سخت کار می کند تا موجب خوردگی مینای دندان ها شود. اگر این ماده به مدت کافی روی دندان ها بنشیند بدون آنکه با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن زدوده شود، به داخل مرکز دندان که پالپ نامیده می شود نفوذ خواهد کرد. این همان جایی است که پلاک اسیدی شروع به پوسیدگی دندان خواهد کرد. این مشکل اگر درمان نشده باقی بماند وخیم می شود. پوسیدگی دندان گسترده ترین بیماری در طول دوران کودکی است.

بیماری لثه شبیه پوسیدگی دندان است، اما به لثه ها مربوط می شود. در این مورد هم باز پلاک مقصر است. وقتی به مدت طولانی روی دندان ها می نشیند، می تواند موجب تحریک لثه ها شود. ممکن است شما متوجه شوید که لثه ها شروع به قرمزتر شدن کرده اند یا آنکه آنها ملتهب تر شده اند. به مرور زمان، اگر عادات بهداشتی دهانی به خوبی نهادینه سازی نشوند، لثه ها شروع به کنار رفتن از روی دندان ها می کنند. این در نهایت می تواند باعث افتادن دندان ها شود. حدود ۷/۶۴ میلیون فرد بزرگسال آمریکایی از یکی از اشکال بیماری لثه رنج می برند. این رقم حتی کودکان را نیز شامل نمی شود. گرچه پوسیدگی دندان ها و بیماری لثه اینقدر فراگیر هستند، اما هر دوی آنها با چند مرتبه مسواک زدن و نخ دندان کشیدن دندان ها در روز و نهادینه ساختن عادات بهداشتی خوب دهان و دندان ها قابل پیشگیری هستند.

تفاوت ارتودنسی در کودکان و بزرگسالان

تفاوت ارتودنسی در کودکان و بزرگسالان

ارتودنسی کودکان

یکی از مهم ترین جنبه های درمان ارتودنسی، ارتودنسی کودکان است. بخش بزرگی از افرادی که از بریس های ارتودنسی استفاده می کنند کودکان هستند. انجمن دندانپزشکان آمریکا توصیه می کند که کودکان نخستین بار بین ۷ تا ۸ سالگی تویط ارتودنتیست ویزیت شوند. انجام این معاینه در سنین پایین به پیشگیری از پیشرفت مشکلات ارتودنسی که ممکن است وجود داشته باشند کمک می کند. در کودکان می توانیم برخی مشکلات خاص ارتودنتیک که وجود دارند را شناسایی کنیم- مانند آندربایت یا کراس بایت. این مشکلات و دیگر مشکلات بایت و همراستایی دندان ها مانند اوربایت، اپن بایت، و مال اکلوژن های دیگر می توانند با ارتودنسی کودکان برطرف شوند.فک کودک هنوز در حال شکل گیری است، بنابراین انجام درمان ارتودنسی کودکان در این سن می تواند به اصلاح راحت این مشکلات کمک کند که در بزرگسالی پرداختن به آنها دشوارتر است. حتی اگر کودک شما هیچ علائم یا نشانه ای از پیچیدگی های ارتودنتیک نشان ندهد، شما هنوز هم می توانید از مزایای ارتودنسی کودکان بهره مند شوند. برخی از این مزایا عبارتند از:

  • نظارت روی رشد صورت و فک
  • مشاهده پیشرفت دندان های در حال رویش
  • هدایت دندان های در حال رویش در موقعیت صحیح آنها
  • کاهش خطر نهفتگی دندان ها
  • کاهش خطر نیاز به کشیدن دندان های دائمی
  • کشف مشکلات پنهان دندانی
تفاوت ارتودنسی در کودکان و بزرگسالان

تفاوت ارتودنسی در کودکان و بزرگسالان

ارتودنسی بزرگسالان

ارتودنسی کودکان و بزرگسالان شباهت زیادی به یکدیگر دارد. با این حال، اغلب برطرف نمودن مشکلات بایت و نحوه قرار گیری دندان ها در افراد بزرگسال نسبت به کودکان یا نوجوانان مدت زمان بیشتری طول می کشد. علت این است که رشد فک و دهان تا بزرگسالی متوقف شده است. اگر مشکلات بایت یا قرار گیری دندان ها وخیم هستند، ممکن است فرد بزرگسال مجبور باشد انتظار جراحی برای اصلاح مشکل را داشته باشد. علاوه بر این، وقتی نوبت به انتخاب نوع ابزار درمان می رسد، افراد بزرگسال می توانند از بین گزینه های بیشتری انتخاب کنند. افراد بزرگسال و نوجوانان این حق را دارند تا علاوه بر بریس های فلزی سنتی یکی از گزینه های زیر را انتخاب کنند:

  • بریس های لینگوال- آنها تحت عنوان بریس های نامرئی نیز شناخته می شود. آنها بریس های پنهان هستند که روی سطح زبانی دندان ها قرار می گیرند. از آنجا که آنها سمت داخلی یا پشت دندان ها قرار می گیرند، هیچکس متوجه نخواهد شد که شما تحت درمان ارتودنسی هستید.
  • الاینرهای شفاف اینویزیلاین- آنها یک سری الاینرهای شفاف متحرک هستند که به صورت سفارشی برای دندان های هر بیمار ساخته می شوند. آنها می توانند برای فعالیت هایی مانند غذا خوردن، نوشیدن مایعات، ورزش کردن، و خیلی کارهای دیگر برداشته شوند. از آنجا که آنها شفاف هستند، آنها نیز یک راه مخفی برای اصلاح دندان های افراد بزرگسال و نوجوانان هستند.
  • بریس های سرامیکی شفاف- این نوع بریس ها که از مواد سرامیکی تولید می شوند، همرنگ دندان های طبیعی شما هستند. مواد سرامیکی به کاهش خطر دمینرالیزیشن (از بین رفتن مواد معدنی مینای دندان ها) و لک شدن دندان ها کمک می کنند.
تفاوت ارتودنسی در کودکان و بزرگسالان

تفاوت ارتودنسی در کودکان و بزرگسالان

درمان ارتودنسی برای همه

خواه شما بزرگسال باشید یا کودک، هرگز برای بهبود لبخندتان دیر نیست. برای افراد در تمام سنین، یک لبخند صاف و یکدست، اعتماد به نفس و عزت نفس را ارتقاء می دهد. برای افراد بزرگسال، این لبخند جدید می تواند به آنها کمک کند شغل بهتری پیدا کنند. مطالعات حاکی از این هستند که لبخند یکدست تر باعث می شود شما مطمئن تر، موفق تر، جذاب تر، و حتی قابل اعتمادتر به نظر برسید. مزایای بریس ها آنقدر زیاد هستند که ارزش داشته باشد درمان با آنها را انجام دهید.

شایع ترین دلیل مشاهده فلر شدن یا انحراف رو به جلوی دندان ها در افراد بزرگسال، عدم وجود جای کافی می باشد. وقتی دندان های شما صاف و یکدست و همراستا می شوند و بایت شما اصلاح می شود، در صورتی که فضای کافی داخل دهان/ بایت وجود نداشته باشد، هیچ جایی وجود ندارد که دندان ها به آنجا بروند، بنابراین فلر می شوند.

چه عواملی موجب انحراف رو به جلوی دندان ها پس از درمان ارتودنسی با بریس ها می شوند؟

انحراف رو به جلوی دندان ها پس از برداشتن بریس های ارتودنسی ممکن است به این علت رخ دهد که ارتودنتیست تصمیم گرفته است هیچ دندانی نکشد، یا اینکه به دلیل تداوم عادات بد دهانی یا براکسیسم (دندان قروچه)، یا به دلیل اختلالات ژنتیکی.

آیا بریس ها می توانند انحراف رو به جلوی دندان ها را برطرف کنند؟

خیر. اغلب لازم است حتماً کشیدن دندان انجام شود تا فضای کافی برای قرار گیری همه دندان ها کنار یکدیگر ایجاد شود. در صورتی که بین دندان های فلر شده فاصله وجود داشته باشد، هیچ نیازی به کشیدن دندان نیست، بنابراین، دندان های فلر شده می توانند با بریس ها یا اینویزیلاین اصلاح شوند.

اصلاح دندان های فلر شده چقدر زمان می برد؟

اگر متوجه فلر شدگی دندان های خود شدید و می خواهید برای درمان آن کاری انجام دهید، احتمالاً این پرسش روی ذهن شما سنگینی می کند: چقدر زمان می برد تا فلر شدگی یا انحراف رو به جلوی دندان ها پس از برداشتن براکت های ارتودنسی اصلاح شود؟ پاسخ به این بستگی دارد که کدام درمان برای شما مناسب تر است. این روند، بسته به وخامت فلر شدگی می تواند چند ماه طول بکشد.

انحراف رو به جلوی دندان

انحراف رو به جلوی دندان

چرا دندان ها پس از درمان با بریس ها بزرگ تر به نظر می رسند؟

بریس ها فشار زیادی به دندان های طبیعی وارد می کنند تا آنها را در یک راستا قرار دهند. به همین دلیل، نه تنها این احتمال وجود دارد که حین استفاده از بریس ها دندان ها با یکدیگر جابجا شوند، بلکه ممکن است آنها رو به جلو منحرف شوند. این همان چیزی است که باعث می شود دندان ها به صورت منحرف شده رو به جلو به نظر برسند، اما مراقبت از آنها خیلی از راحت تر از چیزی است که شما فکرش را بکنید.

اگر بعد از برداشته شدن براکت ها دندان های خود را دوست نداشته باشید چه می شود؟

اگر با بالا رفتن سن متوجه شوید که دندان های شما در حال جابجا شدن و بازگشت به محل قبلی خود هستند، شما می توانید با ارتودنتیست خود تماس بگیرید و در مورد مشکل گفتگو کنید. برخی افراد در نهایت مجبور می شوند یک بار دیگر در طول عمر خود از براکت ها یا الاینرها استفاده کنند. این کار هیچ ایرادی ندارد، و اصلاً تقصیر ارتودنسی یا حتی تقصیر خود شما هم نیست که این اتفاق رخ داده است.

انحراف رو به جلوی دندان

انحراف رو به جلوی دندان

آیا بریس ها هر روز دندان ها را حرکت می دهند؟

پاسخ کوتاهی که می توانیم به این پرسش بدهیم که آیا بریس ها هر روز دندان های شما را حرکت می دهند یا خیر، یک آری ساده است. در غیر اینصورت، به دلیل سرعت بالای دندان ها، بریس ها باید برای مدت زمان قابل توجهی و اغلب، مدت زمانی نامطلوب، استفاده شوند.

آیا پس از برداشتن براکت ها دندان های من بزرگ تر به نظر خواهند رسید؟

خیالتان راحت باشد، در واقع این دندان های شما نیستند که واقعاً بزرگ تر شده اند. آری: آنها برای مدت زمان کوتاهی بزرگ تر به نظر می رسند، زیرا شما دیگر روی آنها بریس یا ابزار ارتودنسی ندارید. به مرور زمان آنها طبیعی به نظر خواهند رسید. وقتی بریس ها برداشته می شوند، برای بیماران دندان های با اندازه طبیعی آنها کمی بزرگ تر از قبل از درمان به نظر می رسند، تا اینکه مغز آنها به وضعیت جدید دندان ها عادت کند. به همین دلیل معمولاً باید صبر کرد پس از گذشت مدتی قضاوت کرد آیا دندان ها رو به جلو منحرف شده اند، یا تنها به نظر می رسند که انحراف رو به جلو دارند. پس از آن، در صورت لزوم می توان برای درمان اقدام کرد.

انحراف رو به جلوی دندان

انحراف رو به جلوی دندان

آیا تراش دندان ها برای پیشگیری از فلر شدن آنها بعد از درمان ضروری است؟

بریس ها می توانند به جابجا کردن دندان ها به موقعیت بهتر کمک کنند تا فشردگی یا قرار داشتن دندان ها در وضعیت نامناسب را برطرف کنند. با این حال، برخی افراد تنها جای کمی نیاز دارند تا همه دندان های آنها همراستا شوند و در نهایت به علت کمبود جا دندان های آنها رو به جلو منحرف نشوند. در این صورت، ارتودنتیست از قبل با انجام محاسبات می تواند مشخص نماید آیا با تراشیدن مقداری از مینای دندان ها امکان ایجاد فضای کافی برای قرار گیری صحیح همه دندان ها کنار یکدیگر وجود دارد یا خیر، و در اینصورت با احتیاط کامل این کار را انجام خواهد داد.

چگونه می توان پس از درمان ارتودنسی دندان ها را ثابت نگه داشت؟

خوشبختانه، ما به راحتی می توانیم جابجایی دندان ها پس از برداشتن بریس ها را با استفاده از ریتینرهای متحرک یا ثابت متوقف کنیم. هر دوی آنها به سادگی با نگهداشتن دندان های شما در جای جدید خود عمل می کنند. آنها یک بخش حیاتی از درمان ارتودنسی هستند و لازم است طبق صلاحدید ارتودنتیست تا هر زمانی که لازم باشد آنها را استفاده کنید تا لبخند جدید خود را حفظ کنید

جراحی کاشت ایمپلنت های دندانی فرایندی برای جایگزینی ریشه های دندان ها با یک پست فلزی پیچ- مانند و جایگزینی دندان های از دست رفته یا آسیب دیده با دندان های مصنوعی است که عملکرد و ظاهری شبیه دندان های طبیعی خواهند داشت. مانند هر جراحی دیگری، مراقب های پس از کاشت ایمپلنت های دندانی برای بهبود سریع ضروری است.

چگونگی انجام جراحی ایمپلنت های دندانی به نوع ایمپلنت و شرایط استخوان فک شما بستگی دارد. اما همه جراحی های ایمپلنت های دندانی در چند مرحله انجام می شوند و ممکن است شامل چند فرایند شوند. مزیت اصلی ایمپلنت های دندانی حمایت منسجم آنها از دندان های جدید است. از آنجا که این دوره های بهبود نیاز به زمان دارند، ممکن است فرایند چند ماه طول بکشد.

پس از دریافت ایمپلنت های دندانی گام های مهم متعددی وجود دارند که می توانند این اطمینان را بوجود بیاورند که شما مراقبت از ایمپلنت های دندانی خود را به خوبی انجام می دهید و روند بهبود بدون هیچ خطری سپری می شود. در این مطلب سعی داریم به بیان یک دسته مراقبت های پس از کاشت ایمپلنت های دندانی بپردازیم، گرچه لازم است شما در مورد نیازها و شرایط خاص خود با دندانپزشک خود مشورت کنید.

مانند هر جراحی دیگری، در صورت عدم مراقبت، جراحی کاشت ایمپلنت های دندانی می تواند خطراتی برای سلامتی داشته باشد. مشکلات نادر هستند، اما وقتی رخ می دهند اغلب جزئی هستند و به راحتی درمان می شوند. این خطرات عبارتند از:

  • عفونت در محل کاشت ایمپلنت
  • آسیب یا صدمه به ساختارهای پیرامونی، مانند دندان های دیگر یا عروق خونی.
  • آسیب به عصب، که می تواند موجب بروز درد، بی حسی، یا گزگز در دندان های طبیعی، لثه ها، لب ها، یا چانه
  • مشکلات سینوس، وقتی ایمپلنت دندانی در فک بالا کاشته می شود ممکن است به داخل حفره های سینوس فرو برود.

تا زمانی که اثر داروی بی حسی از بین نرفته است چیزی نخورید، زیرا ممکن است لب ها، داخل گونه، یا زبان خود را گاز بگیرید و موجب بروز آسیب شوید.

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت از زخم

در مراقبت از ایمپلنت های دندانی، نخستین گام برای حصول اطمینان از بهبود صحیح پس از جراحی کاشت ایمپلنت دندانی مراقبت های بعدی از زخم است. وقتی بیمار پس از دریافت ایمپلنت مطب را ترک می کند، احتمالاً روی محل جراحی ایمپلنت دندانی خود گاز استریل دارد. بیمار باید بایت خود را محکم روی آن قرار دهد و در صورت لزوم پانسمان را تعویض کند.

مقداری خونریزی جزئی، مانند رگه های صورتی رنگ داخل بزاق، ممکن است طی ۴۸ ساعت نخست پس از جراحی اتفاق بیفتد. پس از جراحی، بقیه روز را از خوردن غذاهای خیلی داغ اجتناب کنید و دهان خود را نشویید، این کارهای باعث طولانی تر شدن خونریزی می شوند. خوراکی های سرد مانند بستنی یا شیک ها برای شما مناسب هستند، البته تا زمانی که برای خوردن آنها از قاشق استفاده کنید. در صورت ادامه پیدا کردن خونریزی، می توانید یک چای کیسه ای خیسانده و سپس چلانده شده را جایگزین گاز استریل کنید و فشار اندکی به آن وارد کنید. آن را ۳۰ دقیقه در جای خود نگهدارید، بدون آنکه آن را بردارید تا ببینید آیا خونریزی متوقف شده است یا خیر. برای پیشگیری یا کاهش خونریزی شدید، به مدت ۲ تا ۳ روز از انجام فعالیت های بدنی شدید اجتناب کنید. اگر خونریزی تا روز دوم ادامه پیدا کرد یا بدتر شد، با مطب دندانپزشک خود تماس بگیرید. (دقت داشته باشید: مقدار اندکی خونریزی، که برای دو روز نخست عادی است، می تواند باعث شود بزاق دهان شما قرمز رنگ به نظر برسد، و باعث نگرانی نیست.)

از دستکاری زخم یا ناحیه جراحی شده با زبان یا انگشت اجتناب کنید، مخصوصاً اگر خطر آسیب رسیدن به لخته خون وجود داشته باشد.

از کشیدن لب یا لپ برای نگاه کردن ناحیه جراحی اجتناب کنید و اجازه ندهید شخص دیگری این کار را انجام دهد. آن را رها کنید تا روند بهبود را ادامه دهد.

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

تورم

تورم پس از هر گونه فرایند جراحی عادی است و تا دو الی سه روز افزایش نیز پیدا خواهد کرد. حتی کبودی و ترک خوردگی لب ها نیز ممکن است اتفاق بیفتد. برای مقابله با تورم روی صورت، سمتی که جراحی کاشت ایمپلنت انجام شده است به مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه کیسه یخ یا کیسه سبزیجات منجمد که داخل یک حوله پیچیده شده است بگذارید، سپس به همان مدت زمان کیسه یخ را بردارید. در صورت امکان، این کار تا ۲۴ ساعت به صورت متوالی انجام دهید. البته این کار به کنترل درد و ناراحتی شما نیز کمک می کند.

بالاتر نگهداشتن سر نسبت به قلب نیز کمک خواهد کرد. یک تا دو روز پس از جراحی، گرمای مرطوب نیز می تواند به کاهش تورم کمک کند. تورم های زیاد با پزشک درمیان گذاشته شوند.

درد و ناراحتی

شما تا ساعت ها پس از رسیدن به منزل بی حس خواهید بود. برای کنترل درد و ناراحتی، باید به محض بازگشت احساسات خود، مصرف داروهای مسکن تجویزی یا بدون نسخه را آغاز کنید. به خاطر داشته باشید: مصرف دارو همراه با غذا می تواند خطر تهوع را کاهش دهد. احتمالاً ناراحتی شما طی پنج روز نخست پس از فرایند بدتر خواهد بود، که پس از آن به تدریج کاهش پیدا خواهد کرد. اگر درد بدتر شود، به دارو پاسخ ندهد، یا بیشتر از مقدار دوز توصیه شده نیاز به داروی مسکن داشته باشد، باید با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

ممکن است پس از جراحی مقداری حساسیت، مخصوصاً به سرما، داشته باشید. حساسیت معمولاً ظرف چند هفته پس از جراحی از بین خواهد رفت و با عاری نگهداشتن محدوده ایمپلنت کاشته شده از پلاک، می تواند آن را به حداقل رساند. در صورتی که حساسیت شدید است، با دندانپزشک تماس بگیرید تا توصیه های مربوطه را به شما بکند یا برای کاهش آن داروهایی به شما معرفی کند.

رژیم غذایی

برای روز نخست پس از فرایند خوردن غذاهای نرم و آبکی توصیه می شوند. از مصرف غذاها یا مایعات خیلی داغ اجتناب کنید. طی ۷۲ ساعت نخست پس از فرایند از استفاده نی پرهیز کنید زیرا عمل مکیدن ممکن است باعث شل شدن یا کنده شدن لخته خون شود (اتفاقی که باعث بروز خشکی حفره دندان می شود و درد زیادی بوجود می آورد). به تدریج به رژیم غذایی معمول خود بازگردید، و جویدن غذا را در سمت مخالفی که ایمپلنت کاشته شده است انجام دهید. از خورده غلات، آجیل، و دیگر خوراکی هایی که می توانند به ذرات ریز و محکم تبدیل شوند اجتناب نمایید زیرا می توانند داخل زخم های شما گیر کنند.

از خوردن خوراکی های چسبناک، سفت (مانند تکه های یخ، آجیل ها، پاپ کورن، چیپس)، خشک، پر ادویه، فوق العاده خشک شده، یا اسیدی در رژیم غذایی خود بپرهیزید. غذاهایی مانند سوپ، پاستا، تخم مرغ آب پز، پوره سیب زمینی، ماکارونی و پنیر بهترین گزینه ها هستند. مطمئن شوید به مقدار کافی مواد مغذی از طریق رژیم غذایی خود دریافت می کنید و مقدار زیادی آب می نوشید.

خوردن ترکیب خوبی از غذاهای سالم و مقوی پس از فرایند توصیه می شود. به خاطر داشته باشید که حتی اگر شما احساس گرسنگی ندارید هم برای سوخت رسانی به منظور بهبود بهتر نیاز است غذا بخورید.

به مدت ۷۲ ساعت پس از فرایند از خوردن الکل (حتی آبجو و شراب) اجتناب کنید.

سیگار کشیدن

سیگار کشیدن می تواند به میزان قابل توجهی خطر شکست را افزایش دهد و مانعی است سر راه مراقبت و بهبود صحیح ایمپلنت های دندانی. ما توصیه می کنیم که برای همیشه سیگار کشیدن را ترک کنید، یا حداقل به مدت ۸ هفته کامل پس از کاشت ایمپلنت سیگار نکشید. از جایگزین های نیکوتین و دیگر فراورده های تنباکو نیز اجتناب کنید.

فعالیت

هر گونه فعالیتی که قلب شما را تحریک کند باعث بروز خونریزی خواهد شد. در روز انجام جراحی ورزش نکنید. روز بعد از آن نیز، اگر احساس می کنید توانایی انجام آن را دارید، می توانید با تمرینات سبک آغاز کنید.

داروها

داروهای خود را طبق تجویز دندانپزشک مصرف کنید. احتمالاً برای پیشگیری یا کاهش عفونت برای شما آنتی بیوتیک تجویز می شود. سعی کنید همه آنتی بیوتیک های خود را طبق تجویز استفاده کنید و مصرف داروهای خود را تا اتمام آنها ادامه دهید.

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

بهداشت دهانی

قبل از رفتن به رختخواب در روز فرایند مسواک بزنید. اطراف ناحیه ایمپلنت کاشته شده را مسواک نزنید. مثل همیشه نخ دندان بکشید، غیر از دندان های کناری محل ایمپلنت کاشته شده. اگر ترمیم قابل مشاهده ای دارید، دندانپزشک مراقبت های لازم برای آن را با جزئیات برای شما توصیح خواهد داد.

به مدت ۲۴ ساعت پس از فرایند از آب کشی دهان اجتناب کنید. پس از آن، می توانید شستشوی دهان با آب نمک (نصف قاشق چایخوری نمک در یک فنجان آب) را آغاز کنید. با شستشوی ملایم شروع کنید- قطعاً شما نمی خواهید به محل جراحی آسیب وارد کنید. پس از سه روز، می توانید مسواک زدن ملایم اطراف موضع جراحی را آغاز کنید. اگر دهانشویه برای شما تجویز شد، دستورالعمل های مصرف آن را دنبال کنید. پس از صرف غذا یا میان وعده، برای شستشوی دهان از آب و نمک استفاده کنید.

دو مرتبه در طول روز دهانشویه استفاده کنید، هر بار دهانشویه را ۳۰ ثانیه داخل دهان بچرخانید.

اگر به شما گفته شده است از استنت های شفاف یا پروتزهای مصنوعی (دنچر) فک بالا استفاده کنید که سقف دهان را پوشش می دهند، آن را به مدت ۲۴ ساعت برندارید، مهم نیست چه اتفاقی می افتد! ممکن است غرق در خون شود، اما آن را از جای خود تکان ندهید و تنها با کلرهگزیدین یا آب ولرم و نمک شستشو دهید. پس از ۲۴ ساعت شما مختارید آن را هر چقدر راحت هستید استفاده کنید، مخصوصاً وقت غذا خوردن.

ابزارهای متحرک

اگر یک ابزار مصنوعی دارید که باید از آن استفاده کنید، دندانپزشک برای شما توضیح خواهد داد چه زمانی و چگونه می توانید از آن استفاده کنید. همیشه این دستورالعمل ها را دنبال کنید، و به خاطر داشته باشید که ابزار خود را طبق دستورالعمل تمیز کنید.

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقب مشکلات و عوارض جانبی باشید!

مشکلات پس از کاشت ایمپلنت های دندانی نادر هستند، اما می توانند رخ دهند.

مراقب موارد زیر باشید:

  • افزایش درد اطراف زخم
  • خونریزی که افزایش پیدا می کند یا متوقف نمی شود.
  • استفراق یا تهوعی که به مصرف داروهای مسکن ربطی ندارد.
  • تب
  • گرم شدن موضعی محل جراحی
  • بو یا مزه چرک یا شبیه سوخت در ناحیه محل جراحی

سعی کنید استراحت کنید و تا جایی که امکان دارد بهداشت دهانی را به خوبی رعایت کنید تا روند بهبود به خوبی پیش برود. دقت داشته باشید که هر جراحی یا هر فرایند تهاجمی خطراتی به همراه دارد. قبل از پیش رفتن، باید به دنبال نظر دومی از یک متخصص معتبر دیگر نیز باشید.

در صورتی که جراحی را انجام دادید و هر یک از اینها را تجربه کردید، یا در صورتی که شرایط شما یک هفته پس از فرایند بهبود پیدا نکرد، برای اطلاعات بیشتر با دندانپزشک خود تماس بگیرید.