آیا شما در بازار به دنبال یک زبان شوی هستید؟ آیا می خواهید بهترین راه برای خلاص شدن از شر بوی بد دهان و تمیز کردن باکتری ها را بدانید؟ یا تنها فکر می کنید که در وهله اول آیا زبان شوی بخش ضروری از روتین بهداشتی دهان و دندان شما است؟

ما اینجا هستیم تا به همه این پرسش ها پاسخ دهیم و در این راهنمای جامع خود موارد بیشتری را برای تمیز کردن زبان برای سلامت دهان و دندان شما. برای کسب اطلاعات در مورد موارد زیر به خواندن این مطلب ادامه دهید:

• مزایای آن برای سلامتی شما
• بهترین تکنیک شستشوی زبان
• چگونه می توان عقب زبان را بدون ایجاد حالت تهوع تمیز کرد؟
• راه های دیگر برای حفظ سلامتی زبان
• چه موقع باید به دندانپزشک مراجعه کرد

هدف ما این است که به شما کمک کنیم با گرفتن تصمیمات بهتر در مورد نحوه مراقبت از دهان خود، سلامت دهان و دندان خود را بهبود دهید.

آیا باید زبان خود را تمیز کنید؟

مفهوم خراش دادن زبان برای برخی کشورها نسبتاً جدید است، اما قرن هاست که در بسیاری از فرهنگ ها انجام می شده است، و ۳۹% از مردم در سراسر دنیا از قبل زبان خود را به طور مرتب مسواک می زده اند.

اسکراب یا ساییدن روی زبان کمی با مسواک زدن تفاوت دارد، و احتمالاً چیزی است که دندانپزشک شما آن را توصیه نمی کند؛ احتمالاً نخ دندان کشیدن و دو بار مسواک زدن در روز بیشتر در دستور کار آنها قرار دارد. با این حال، اسکراب و تمیز کردن زبان خود را در برنامه روزمره بهداشت دهان و دندان خود قرار دهید و ممکن است متوجه مزایای بسیار زیادی شوید.

هدف این ابزار، خراش دادن باقی مانده های روی زبان، باکتری های تشکیل شده، رسوبات و سلول های مرده است که دائماً انباشته می شوند، و به طور کلی برای سلامتی شما بد هستند و حتی می توانند روی حس چشایی شما تأثیر بگذارند. تعدادی عوامل هستند که باعث تشدید این پوشش روی زبان می شوند، از جمله:

• سیگار کشیدن
• داروهای خاص
• خشکی دهان
• برفک دهان
• مراقبت ناکافی از دهان و دندان ها

باکتری هایی که روی زبان ایجاد می شوند می توانند باعث تشکیل پلاک شوند، که به نوبه خود با بوی بد دهان، پوسیدگی دندان، بیماری لثه و کاهش سلامت عمومی بدن ارتباط دارد. براساس مطالعه ای که در سال ۲۰۱۴ انجام شد، مشخص شد که اسکراب زبان باعث کاهش تعداد باکتری های موجود در پوشش روی زبان می شود، گرچه مانع تشکیل پلاک های دندانی نمی شود. بنابراین، این مطالعه نتیجه گیری کرد، اسکراب زبان باید در کنار مسواک زدن انجام شود تا تعداد باکتری های موجود داخل دهان کاهش یابد.

مزایای اسکراب یا شستشوی زبان با خراشیدن آن

تحقیقات در مورد مزایای اسکراب زبان هنوز کاملاً محدود است، اما حداقل دو مرتبه در طول روز اسکراب می تواند به بهبود هر یک از موارد زیر کمک کند:

• بوی بد دهان: باکتری ها و ذرات غذایی پنهان شده در شکاف ها، یکی از دلایل اصلی بوی بد دهان هستند. باکتری ها و ذرات غذا را تمیز کنید و دهان شما احساس بسیار تازه تری خواهد داشت.
• ظاهر: وجود یک توده سفید پر رنگ روی زبان شما ظاهر و احساس ناخوشایندی ایجاد خواهد کرد. از یک اسکرابر زبان یا زبان شوی استفاده کنید و مطمئن شوید که به اندازه کافی آب می نوشید.
• حس چشایی: یک پوشش فیزیکی روی جوانه های چشایی شما ممکن است باعث شود شما طعم غذاها را به طور کامل تجربه نکنید.
• سلامت کلی بهتر دهان و دندان: یک زبان تمیز به معنای باکتری کمتر داخل دهان شما است، که می تواند به کند شدن پیشرفت پوسیدگی دندان و بیماری لثه کمک کند.

اگر فکر می کنید که از بوی بد دهان مزمن (هالیتوزیس) رنج می برید یا زبان شما درد دارد یا تغییر رنگ داده است، باید برای چکاپ به دندانپزشک خود مراجعه کنید و دریابید که چگونه می توانید آن را بهبود دهید.

آیا می توانید زبان را مانند مسواک زدن دندان ها مسواک زد؟

مسواک ها برای اسکراب و ساییدن مینای دندان ها عالی هستند، اما برای زبان شما خیر. به این معنا که آنها در زدودن ترکیبات گوگرد فرار (VSCها)- یکی از عوامل بوی بد دهان- کمتر از زبان شوی ها مؤثر هستند. مطالعه ۲۰۰۴ تنها ۱۰ نفر را تحت نظر داشت اما نشان داد که یک زبان شوی، در از بین بردن VSCها ۶۷% بیشتر مؤثر است.

ثانیاً، وقتی سعی می کنید قسمت عقب زبان خود را تمیز کنید، سر بزرگ مسواک می تواند به راحتی رفلاکس تهوع شما را تحریک کند. آنها برای استفاده در آن قسمت از دهان شما طراحی نشده اند.

مسواک هایی که با زبان شوی طراحی شده اند چطور؟

شاید شما سعی کرده اید زبان خود را با استفاده از مسواکی تمیز کنید که با یک زبان شوی طراحی شده است. این ممکن است برای زدودن باکتری ها و رها شدن از شر بوی بد دهان، تنها اندکی از مسواک زدن زبان با فرچه های استاندارد مؤثرتر باشد، اما مشکل حالت تهوع (رفلاکس گگ) باقی مانده است. بعلاوه، دشوار است بدانید که آیا کل سطح زبان خود را به طور مؤثر تمیز کرده اید یا خیر.

اگر در این روش چندان موفق نبوده اید و می خواهید بدانید که چگونه بدون ایجاد حالت تهوع زبان خود را مسواک بزنید، راه حل می تواند خرید یک اسکرابر زبان یا زبان شوی باشد. این ابزارها نه تنها بسیار نازک تر از یک مسواک استاندارد هستند، بلکه باعث می شوند که اسکراب ساده تر و سریع تر انجام شود.

نحوه استفاده از زبان شوی

بهترین راه برای تمیز کردن زبان خود به منظور خلاص شدن از شر باکتری ها و بهبود بوی بد دهان، تمیز کردن زبان با دنبال کردن این مراحل ساده است:

• تا جایی که انجام آن برای شما راحت است، زبان خود را از داخل دهان بیرون بیاورید.
• تا جایی که می توانید، بدون اینکه رفلاکس گگ شما تحریک شود،زبان شوی را در عقب ترین بخش زبان خود قرار دهید.
• نیروی کافی تا حدی اعمال کنید که زبان شوی صاف روی برابر زبان شما قرار بگیرد (اما نه آنقدر که زبان درد بگیرد).
• به آرامی آن را به سمت نوک زبان خود بکشید.
• بزاق و رسوباتی که روی زبان شما انباشته شده اند را تف کنید و هر گونه ماده روی زبان شوی را آب بکشید یا پاک کنید.
• این مراحل را چندین بار تکرار کنید، اطمینان حاصل کنید که کل سطح را پاک کرده اید.
• زبان شوی خود را زیر آب روان بشویید و بگذارید تا خشک شود.

تمیز کردن زبان یک دقیقه طول می کشد.

تمیز کردن زبان خود را به بخشی از مراقبت های روزانه دهان خود تبدیل کنید.

اکنون که می دانید با استفاده از یک زبان شوی چگونه بوی بد دهان را بهبود بخشید و از شر باکتری ها خلاص

شوید، به راحتی می توانید این کار را به روتین بهداشتی روزانه خود اضافه کنید. کل روند باید کمتر از یک دقیقه طول بکشد. وقتی دندان های خود را مسواک می زنید، می توانید دو بار در روز زبان خود را تمیز کنید. اما در حقیقت، شما می توانید بیشتر از این زبان خود را اسکراب کنید. به عنوان مثال، به خصوص افرادی که در مورد باکتری هایی که بوی بد ایجاد می کنند آگاه هستند، ممکن است پس از نوشیدن قهوه، سیگار کشیدن یا خوردن غذاهای دارای بوی شدید، زبان خود را تمیز کنند.

توجه داشته باشید که اگر همین حالا دندان های خود را مسواک زده اید، نباید دهان خود را با آب یا دهانشویه بشویید. این کار باعث شسته شدن مواد مفید موجود در خمیر دندان شما می شود. اگر ترجیح می دهید بعد از اسکراب زبان دهان خود را بشویید، پس کار پاکسازی زبان را قبل از مسواک زدن دندان های خود را انجام دهید، نه بعد از آن.

اگر هنگام تمیز کردن قسمت عقب زبان خود با مشکل مواجه هستید، شما تنها نیستید. بعد از اینکه به احساس تمیز کردن زبان خود عادت کردید، ممکن است متوجه شوید که قرار دادن زبان شوی در قسمت عقب دهان، بدون اینکه دچار تهوع شوید، راحت تر شده است. برخی افراد متوجه می شوند که یک زبان شوی سنگین تر در مقایسه با زبان شوی های سبک تر پلاستیکی، کمتر احتمال دارد که رفلاکس گگ را تحریک کنند.

انتخاب بهترین زبان شوی

زبان شوی ها در اشکال و با مواد مختلف وجود دارند، تفاوت اصلی بین مدل های پلاستیکی و فلزی است. اگر به صورت آنلاین جستجو کنید، می توانید بهترین پاک کننده زبان را برای اسکراب زبان پیدا کنید. در زیر نگاهی می اندازیم به برخی از گزینه های محبوب و توضیح می دهیم که چگونه می توانید در مورد انتخاب بهترین مدل برای خود تصمیم بگیرید.

زبان شوی های پلاستیکی

بیایید با نوع پلاستیکی زبان شوی ها شروع کنیم. آنها معمولاً یک دسته بلند شبیه به دسته مسواک دارند و یک نوک با یک یا چند برجستگی که در امتداد زبان کشیده می شوند. آنها همچنین ممکن است دارای فرچه های کوچکی برای کمک به سست کردن ذرات از سطح باشند.

زبان شوی های پلاستیکی از این نوع برای تمیز کردن همزمان کل زبان بسیار کوچک هستند، بنابراین برای اسکراب مؤثر به چندین ضربه در امتداد هر منطقه نیاز دارید. دقیقاً مانند سر یک مسواک معمولی، آنها هر ۳ تا ۴ ماه یکبار- یا زودتر، در صورت آسیب دیدن یا بوضوح آلوده بودن- باید تعویض شوند.

برخی از زبان شوی ها، به این دلیل که از پلاستیک سازگار با محیط زیست ساخته می  شوند، و ساختاری کاملاً متناسب با شکل طبیعی زبان دارند، و رفلاکس گگ را کاهش می دهند، و باعث می شوند تمیز کردن انتهای زبان با آنها راحت تر باشد، بیشتر مورد علاقه افرادی هستند که شستشوی زبان را به بخشی از روتین بهداشتی دهان و دندان خود تبدیل کرده اند.

زبان شوی های فلزی

اگر می خواهید زباله های پلاستیکی را کاهش دهید یا یک رویکرد طبیعی تر برای اسکراب زبان خود استفاده کنید، یک زبان شوی فلزی ممکن است بهترین گزینه باشد. آنها معمولاً به صورت گرد و به شکل U خم می شوند. با نگه داشتن دو دسته، می توانید ابزار را درست در عقب دهان خود قرار دهید.

آنها می توانند با یک حرکت کل زبان شما را تمیز کنند، و روند کار را سریع و کارآمد کنند. یک زبان شوی از جنس استیل ضد زنگ یا زبان شوی های مسی باید حتماً بسیار با دوام تر از نمونه پلاستیکی هستند، بنابراین گرچه آنها کمی گران تر هستند، اما در دراز مدت ممکن است مقرون به صرفه تر عمل کنند.

زبان شوی های مسی

اگر به دنبال یک زبان شوی هستید که اصول طب سنتی هند را پیروی می کند، یک نمونه مسی معتبرترین است. حتی اگر این یک نکته مهم برای شما نباشد، بسیاری از افراد مس را به دلیل خاصیت ضد میکروبی طبیعی آن انتخاب می کنند.

اگر به درستی از زبان شوی های مسی مراقبت شود، آنها می توانند سال ها دوام داشته باشند. مهم ترین نکته این است که مطمئن شوید که بعد از هر بار استفاده آن را کاملاً خشک می کنید. با این حال، برخی از افراد با وجود دنبال کردن دستورالعمل های مراقبتی، لکه دار شدن زبان شوی فقط بعد از چند ماه را گزارش داده اند.

زبان شوی های استیل ضد زنگ

در صورت انتخاب مدل استیل ضد زنگ، تنوع کمتری خواهید داشت. این نوع زبان شوی ها شکلی شبیه به زبان شوی های مسی دارند که در بالا توضیح داده شد، و از فولاد ضد زنگ با درجه جراحی ساخته شده اند و برخلاف برخی دیگر، هیچ ماده مصنوعی روی دسته ها وجود ندارد، بنابراین ۱۰۰% فلزی هستند. زبان شوی های از جنس فلز ضد زنگ، یکی از توصیه های دندانپزشکان هستند.

برخی از آنها دارای یک لبه فوق العاده صیقلی و عرض بسیار اندک هستند که رفلاکس گگ را به حداقل می رسانند. آنها همچنین از فولاد ضد زنگ با درجه پزشکی ساخته شده اند و یک حلقه سیلیکونی رنگی دارند، بنابراین می دانید که کدامیک مال شماست.

برخی از افراد ترجیح می دهند از یک زبان شوی U شکل استفاده کنند و برخی زبان شوی های یک دسته را ترجیح می دهند. اگر شما هیچ تجربه ای در زمینه شستشوی زبان ندارید، می توانید ابتدا از هر دو نمونه تهیه کنید تا با استفاده از هر دو نمونه بدانید که با کدام یک راحت تر هستید و برای همیشه با همان نوع ادامه دهید.

 

زبان شوی های خانگی

اگر در اینترنت به دنبال زبان شوی های خانگی هستید، متداول ترین توصیه ای که می یابید، استفاده از یک قاشق به جای آن است. این جایگزین بدی نیست، اما ممکن است به نظر شما، شکل یک قاشق به اندازه یک زبان شوی، چندان متناسب با شکل زبان نباشد.

می توان زبان شوی خانگی را در منزل درست کرد. گرچه، ما نمی توانیم در مورد ایمنی یا اثربخشی زبان شوی ها با چنین ابزاری صحبت کنیم، مگر اینکه وقت زیادی داشته باشید، در غیر اینصورت ممکن است تصمیم بگیرید که ارزش دارد تنها مقداری پول برای خرید آن هزینه کنید.

پاک کننده زبان کودک

آیا تمیز کردن زبان یک کودک تازه متولد شده یا یک کودک نوپا ضروری است؟

بر اساس انجمن دندانپزشکی آمریکا، حتی برای سلامت دندانی آنها، تمیز کردن زبان آنها برای افراد بزرگسال کاملاً ضروری نیست. با این حال، اگر می خواهید کودک خود را به مسواک زدن زبان عادت دهید، می توانید از یک گاز نرم برای پاک کردن زبان آنها با انگشت خود استفاده کنید، اما پیدا کردن یک تمیز کننده زبان نوزاد که شبیه مدل های بزرگسالان به نظر می رسد، دشوار خواهد بود. با این حال، زبان شوی هایی برای بچه ها وجود دارند که مانند یک آنبات چوبی به نظر می رسند.

روش های دیگر تمیز کردن زبان

بسیاری از واتر فلاسرها دارای یک سری مخصوص تمیز کردن زبان هستند که برای تمیز کردن زبان، آب را اسپری می کند. افرادی که رفلاکس گگ حساسی دارند ممکن است این روش تمیز کردن زبان برای آنها چالش برانگیز باشد، اما از طرف دیگر، انجام آن می تواند مانند یک روش بهداشتی تر باشد.

به همین ترتیب، برخی از مسواک های برقی، به صورت جایزه دارای یک سری خاص و یک تنظیم خاص برای اسکراب زبان هستند.

نحوه تمیز کردن زبان بدون زبان شوی

اگر ابزاری برای شستشوی زبان ندارید و احساس می کنید نیاز دارید با تمیز کردن زبان خود بوی دهان خود را تازه تر کنید، لبه یک قاشق پلاستیکی یا فلزی نسبتاً به خوبی عمل می کند. آن را از عقب تا نوک زبان خود بکشید و ببینید چه چیزی جمع می کنید.

همانطور که قبلاً نیز اشاره کردیم، شما همچنین می توانید زبان خود را با مسواک تمیز کنید، اما نشان داده شده است که از استفاده از ابزاری که به صورت ویژه برای این منظور طراحی شده است  کمتر مؤثر است.

چگونگی تمیز کردن زبان به طور طبیعی

اگر ترجیح می دهید به صورت فیزیک چیزی را در امتداد زبان خود خراش ندهید، احتمالاً متوجه خواهید شد که شستشوی دهان بهترین راه بعدی برای تمیز کردن زبان و بهبود بوی بد دهان است. دهانشویه های طبیعی زیادی در فروشگاه ها و به صورت آنلاین برای خرید در دسترس هستند، یا می توانید ساخت نمونه مخصوص خود با استفاده از جوش شیرین را امتحان کنید.

استفاده منظم از دهانشویه ها روش خوبی برای تازه نگه داشتن بوی دهان است. همچنین مهم است که از نوشیدن آب کافی اطمینان پیدا کنید، زیرا کمبود آب بدن می تواند انباشته شدن باکتری های روی زبان را تشدید کند.

نتیجه گیری

گرچه استفاده از زبان شوی ها در بسیاری از کشورها به طور گسترده توصیه یا انجام نشده است، و بر اساس گفته دندانپزشکان به احتمال زیاد ضروری نیست، اما مزایای مختلف زبان شوی، از جمله بهبود بوی بد دهان و خلاص شدن از شر باکتری ها، باعث می شود افزودن آن به مراقبت های روتین روزمره دندانی ارزش داشته باشد.

توصیه ما این است که به جای مسواک از یک زبان شوی استفاده کنید، و اگر اولین نمونه ای که استفاده می کنید را دوست ندارید، چند نمونه مختلف دیگر را امتحان کنید. به طور کلی هرچه زبان شوی صاف تر روی زبان شما قرار بگیرد، راحت تر می توانید زبان خود را بدون رفلاکس گگ- به خصوص قسمت عقب زبان خود- تمیز کنید.

فراموش نکنید که اگر می خواهید دهان خود را در شرایط عالی نگه دارید، باید همچنان دو بار در روز مسواک بزنید و روزانه بین دندان های خود تمیز کنید. معاینات منظم توسط دندانپزشک شما به شناسایی مشکلات جدی تر مربوط به زبان، دندان ها یا لثه ها کمک می کند.

تمیز نگه داشتن دندان ها برای حفظ سلامت دهان و دندان ها مهم است. همچنین ممکن است بخواهید دندان های شما تا حد امکان سفید به نظر برسند. گرچه ممکن است کشف یک خمیر دندان خانگی برای تمیز کردن و سفید کردن طبیعی دندان های خود وسوسه انگیز باشد، اما با احتیاط به این ایده فکر کنید.

خمیر دندان های خانگی حاوی مواد خاصی، مانند فلوراید، نیستند، که به شما کمک خواهد کرد حفره های دندانی را کاهش دهید و دیگر مشکلات مربوط به سلامت دهان و دندان ها را برطرف نمایید.

روش های طبیعی بسیاری برای ارتقاء سلامت دهان و دندان ها وجود دارد، اما مطالعات اندکی از برتری استفاده از خمیر دندان های خانگی نسبت به خمیر دندان های تجاری تجاری موجود، حمایت می کنند.

برخی دندانپزشکان در مورد استفاده از خمیر دندان های طبیعی هشدار می دهند و معتقدند آنها در حال کسب شهرت و محبوب هستند، در حالی که مواد تشکیل دهنده آنها طبیعی هستند، به این معنا نیست که آنها برای دندان ها بی خطر هستند.

اگر هنوز هم به تهیه خمیر دندان خانگی خود علاقه مند هستید به خواندن این مطلب ادامه دهید. ما برخی از دستورالعمل ها را ارائه دادیم که می توانید آنها را امتحان کنید، اما وقتی تصمیم می گیرید چه چیزی برای دندان های شما بهتر است، این احتیاط را در نظر بگیرید.

فواید ساخت خمیر دندان خانگی

تهیه خمیر دندان خانگی به دلایلی ممکن است برای شما جذاب باشد. ممکن است بخواهید:

• مواد تشکیل دهنده موجود در خمیر دندان را خودتان کنترل کنید.
• مصرف بسته بندی های پلاستیکی خود را کاهش دهید.
• بافت، طعم یا فرساینده بودن آن را سفارشی می کنید.
• کاهش هزینه ها.

معایب ساخت خمیر دندان خانگی

باید لوازم را خودتان خریداری کنید.

برای تهیه خمیر دندان خودتان، باید لوازم مناسب را جمع آوری کنید، مانند یک ظرف برای نگهداری خمیر دندان، ابزارهای مخلوط کردن و اندازه گیری، و مواد خاص برای ترکیب مورد نظر شما.

برخی از دستور ساخت های آنلاین حاوی مواد مضر هستند.

در مورد دستور العمل های خمیر دندان های طبیعی احتیاط کنید، حتی اگر آنها حاوی موادی باشند که بی ضرر به نظر برسند. همیشه از استفاده از هیدروژن پراکسید یا سرکه در خمیر دندان های خانگی اجتناب کنید. این مواد تشکیل دهنده می توانند باعث تجزیه مینای دندان ها و زرد شدن دندان ها و مشکلات مربوط به لثه ها شوند.

برخی از مواد تشکیل دهنده [دستور العمل های خانگی] اسیدی هستند و ممکن است به مینای دندان ها آسیب وارد کنند، مانند آب لیمو و مواد دیگر که ممکن است ساینده باشند، مانند جوش شیرین. این مواد، اگر به طور منظم استفاده شوند، می توانند برای مینای دندان ها بسیار مضر باشند.

خمیر دندان های خانگی حاوی فلوراید نیستند.

به یاد داشته باشید که خمیر دندان خانگی شما حاوی فلوراید نیست. ثابت شده است که فلوراید مؤثرترین ماده در خمیر دندان برای جلوگیری از حفره های دندانی است.

انجمن دندانپزشکی آمریکا (ADA) تنها خمیر دندان های حاوی فلوراید را تأیید می کند که برای استفاده بی خطر تلقی می شوند. فلوراید با تقویت مینای دندان و مقاوم تر کردن دندان ها در برابر پوسیدگی، می تواند به میزان زیادی به سلامت دندان ها کمک کند.

عمر مفید برای دستور العمل های بر پایه آب چندان طولانی نخواهد بود، بنابراین ما اغلب توصیه می کنیم هر بار تنها مقدار اندکی تهیه کنید که تقریباً یک یا دو هفته طول دوام خواهد داشت. جوش شیرین نوعی نمک است که به تثبیت خمیر دندان کمک می کند و افزودن نمک نیز برخی از ویژگی های نگهدارندگی را به ترکیب می دهد. جوش شیرین و نمک هم اثر سایندگی خفیف دارند، و هم به تمیز کردن دندان ها و روشن شدن لبخند شما کمک می کنند!

خمیر دندان بر پایه روغن می توانند عمر طولانی تری نسبت به دستور العمل های بر پایه آب داشته باشند و به طور متوسط دو تا سه هفته دوام خواهند داشت.

دستور العمل هایی برای خمیر دندان که می توانید آنها را امتحان کنید.

اگر هنوز هم مصمم هستید که خمیر دندان خود را بسازید، در اینجا برخی از پیشنهادات و دستور العمل های طبیعی هستند که می توانید آنها را برای تمیز و سفید کردن دندان های خود امتحان کنید.

به خاطر داشته باشید که این روش ها توسط ADA توصیه نمی شوند.

خمیر دندان جوش شیرین

جوش شیرین ماده ای است که اغلب در خمیر دندان ها یافت می شود. به گفته مجله انجمن دندانپزشکی آمریکا، جوش شیرین:

• بی خطر است.
• میکروب ها را می کشد.
• یک ساینده ملایم است.
• با فلوراید به خوبی عمل می کند (در خمیر دندان های تجاری).

به خاطر داشته باشید که استفاده از بیش از حد از جوش شیرین می تواند باعث فرسایش و از بین رفتن لایه بالایی مینای دندان ها شود، که دوباره رشد نخواهد کرد. همچنین باید در نظر داشته باشید که جوش شیرین یک محصول بر پایه نمک است، در صورتی که مصرف نمک خود را تحت نظر دارید.

دستورالعمل تهیه

• یک قاشق چایخوری جوش شیرین را با مقدار اندکی آب مخلوط کنید (شما می توانید آب را بر اساس بافتی که ترجیح می دهید اضافه کنید).

ممکن است بخواهید با استفاده از روغن های ضروری (مانند نعناع)، یک طعم دهنده را به خمیر دندان خود اضافه کنید، اما برای حمایت از استفاده از روغن های ضروری برای درمان بیماری های دندانی، تحقیقات بیشتری نیاز است.

جوش شیرین یا روغن های ضروری را قورت ندهید.

خمیر دندان روغن نارگیل (روغن کشی)

گرداندن روغن داخل دهان- یک تمرین شناخته شده تحت عنوان روغن کشی است- که ممکن است دارای برخی مزایا برای سلامت دهان و دندان های شما باشد، اما در مورد اثربخشی آن تحقیقات محدودی انجام شده است.

شما می توانید این تکنیک را با گرداندن مقدار اندکی روغن در اطراف دهان خود به مدت ۵ تا ۲۰ دقیقه در هر روز امتحان کنید. در یک مطالعه مشخص شد که روغن کشی با روغن نارگیل پس از هفت روز باعث کاهش پلاک های دندانی می شود.

در طول ماه های گرم، خمیر دندان ساخته شده با روغن نارگیل جامد ممکن است شل و آبکی شود. هنگام تهیه یک دستور بر پایه روغن، روغن نارگیل جامد یا مایع می توانند به جای یکدیگر استفاده شوند، اما بسته به ثبات مورد نظر، ممکن است مقدار آنها تغییر داده شود.

شما می توانید مسواک را به طور مستقیم به داخل خمیر فرو ببرید، اما انجام این کار احتمال ورود باکتری ها به مخلوط را دارد که می تواند باعث شود خمیر شما به سرعت خراب شود. برای به حداکثر رساندن عمر مفید، از یک قاشق تمیز کوچک برای برداشتن خمیر دندان از ظرف آن استفاده کنید.

خمیر دندان یا دهانشویه مریم گلی

مریم گلی ماده ای است که هنگام تهیه خمیر دندان خانگی خود می توانید از آن استفاده کنید. یک مطالعه نشان داد افرادی که از دهانشویه مریم گلی استفاده کرده بودند، پس از شش روز استفاده، ژنژیویت و زخم های دهان آنها کاهش یافته بود.

دستور العمل تهیه دهانشویه

شما می توانید دهانشویه مریم گلی را با مخلوط کردن تعداد انگشت شماری از برگ های مریم گلی و یک قاشق چایخوری نمک در ۳ اونس آب در حال جوش درست کنید.

هنگامی که مخلوط سرد شد، آن را داخل دهان خود بچرخانید، و سپس پس از چند دقیقه آن را تف کنید. این محلول ممکن است دهان شما را به طور طبیعی تمیز کند، اما این یک دستور هنوز به صورت تحقیق شده اثبات نشده است.

دستور العمل تهیه خمیر دندان

در دستور العمل تست نشده خمیر دندان مریم گلی این مواد با هم ترکیب شده اند.

• یک قاشق چایخوری نمک
• دو قاشق چایخوری جوش شیرین
• یک قاشق غذاخوری پودر پوست پرتقال
• دو قاشق چایخوری مریم گلی خشک شده
• چند قطره روغن اسانس نعناع

برای تهیه خمیر دندان، این مواد را با یکدیگر له کنید و با کمی آب مخلوط کنید.

به یاد داشته باشید که استفاده مستقیم از مرکبات یا سایر میوه ها روی دندان ها، به دلیل اسیدهای طبیعی آنها، می تواند بسیار آسیب پذیر باشد. این می تواند منجر به بروز حفره ها و حساسیت دندان شود.

زغال چوب

در سال های اخیر، زغال چوب به عنوان یک محصول برای سلامت و زیبایی، توجه زیادی را به خود جلب کرده است.

گرچه ممکن است بخواهید زغال چوب را به خمیر دندان خانگی خود اضافه کنید، اما در حال حاضر هیچ تحقیقی وجود ندارد که اثربخشی یا بی خطر بودن مواد تشکیل دهنده را برای دندان های شما تضمین کند.

برخی وبسایت ها ادعا می کنند که مسواک زدن دندان ها یا استفاده از دهانشویه با پودر ذغال چوب دارای مزایایی است، اما اگر این روش ها را امتحان می کنید، احتیاط کنید. زغال چوب ممکن است بیش از حد ساینده باشد و اگر مراقب نباشید، در واقع به لایه بالایی مینای دندان های شما آسیب برساند.

راه های دیگر برای درخشان نگهداشتن لبخند

معدنی سازی مجدد

با بالا رفتن سن، دندان های شما مواد معدنی خود را از دست می دهند. به جای تکیه بر یک خمیر دندان طبیعی، سعی کنید عادت های سبک زندگی سالم مانند خوردن میوه ها و سبزیجات و کاهش غذاهای شیرین و اسیدی را برای معدنی سازی مجدد دندان های خود حفظ کنید.

مراقبت های منظم دهان و دندان مانند مسواک زدن با خمیر دندان فلورایده نیز کمک خواهد کرد.

اجتناب از نوشیدنی های تیره رنگ و تنباکو

داشتن یک رژیم غذایی متعادل و اجتناب از نوشیدنی هایی که باعث لک شدن دندان ها می شوند، می تواند به شما کمک کند دندان های خود را سالم و سفید نگه دارید.

نوشیدنی های تیره مانند قهوه، چای، نوشابه و شراب قرمز ممکن است باعث لک شدن دندان های شما شوند، بنابراین دور ماندن از آنها به شما کمک خواهد کرد که لبخند خود را درخشان نگه دارید. محصولات تنباکو نیز می توانند درخشش سفیدی طبیعی را از دندان های شما دور کنند.

خمیر دندان خانگی برای کودکان جوان

قبل از اینکه خمیر دندان خانگی را روی یک کودک یا نوزاد کم سن امتحان کنید، با دندانپزشک یا پزشک خود مشورت کنید. ADA استفاده از خمیر دندان های فلورایده را برای همه افرادی که دندان دارند، صرف نظر از سن آنها، توصیه می کند.

نوزادان و کودکان باید از مقدار مناسب خمیر دندان برای سن خود استفاده کنند.

اطمینان حاصل کنید که بچه های شما یک رژیم غذایی متعادل با میوه هایی مانند سیب، سبزیجات ترد و برگ دار، و پروتئین هایی مانند تخم مرغ و آجیل مصرف می کنند تا به آنها کمک کند دندان های خود را سالم نگه دارند. محدود کردن غذاهای چسبنده و شیرین نیز سلامت دهان و دندان ها را حفظ خواهد کرد.

نکته پایانی

ممکن است ساخت خمیر دندان خانگی برای کاهش مصرف پلاستیک و کنترل مواد تشکیل دهنده خمیر دندان خود وسوسه انگیز باشد. با این حال، دستور العمل های خانگی تهیه خمیر دندان حاوی فلوراید نیستند، که از تشکیل حفره های دندانی جلوگیری می کند. برخی از دستور العمل ها ممکن است به مینای غیر قابل جایگزین دندان های شما آسیب برسانند.

با دندانپزشک خود درباره راه های طبیعی برای حفظ سلامت، پاکیزگی و سفیدی دندان های خود گفتگو کنید و هنگام امتحان کردن دستور العمل های خمیر دندان های خانگی، احتیاط کنید.

حفظ سلامت دهان و دندان های شما، به حفظ سلامت عمومی شما کمک خواهد کرد. این شامل در نظر گرفتن خمیر دندان های فلورایده و مراجعه منظم به دندانپزشک است.

آیا صاف کردن دندان ها با وجود ایمپلنت های دندانی عملی است؟

هر دو فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی و درمان ارتودنسی، شیوه های دندانپزشکی با هدف بهبود لبخند فرد هستند. گاهی اوقات ممکن است هر دو نیاز باشند؛ بسته به ساختار دهان، افراد ممکن است در کنار صاف کردن دندان ها نیاز به جایگزینی دندان ها نیز داشته باشند.

اگر شما هم مدت ها منتظر صاف و یکدست کردن دندان های خود بوده اید، اما مطمئن نیستید که آیا انجام این کار با داشتن ایمپلنت های دندانی سازگار است یا خیر- ما می توانیم کمک کنیم. اگر شما دندان از دست رفته دارید و در حال فکر کردن به این موضوع هستید که آیا ایمپلنت های دندانی، قبل از اقدام به درمان صاف کردن دندان ها یک گزینه مناسب است یا خیر، در اینجا چند عامل وجود دارند که باید در نظر گرفته شوند.

• آیا امکان صاف و یکدست کردن دندان ها با وجود ایمپلنت های دندانی وجود دارد؟
• زمان بندی مهم است، بنابراین مقداری هماهنگی وجود دارد که باید انجام شوند.

ایمپلنت دندانی چیست؟

ایمپلنت های دندانی یک گزینه دائمی برای جایگزینی دندان های طبیعی از دست رفته هستند. آنها پر کاربردترین روش برای جایگزینی دندان ها هستند و با دوام ترین گزینه نیز هستند. آنها می توانند برای جایگزینی دندان های شکسته، ترک خورده، لب پر شده یا از دست رفته استفاده شوند.

ایمپلنت با یک میله یا پیچ فلزی آغاز می شود که داخل استخوان فک قرار می گیرد. هنگامی که جوش خوردن میله با استخوان به پایان رسید، یک اباتمنت متصل می شود. اباتمنت قطعه ای است که روکش را آن قرار می گیرد. روکش بخشی از ایمپلنت دندانی است که شبیه دندان اصلی است. شکل و رنگ این قطعه به گونه ای است که تا حد امکان طبیعی به نظر برسد و با دندان های دیگر هماهنگ باشد.

ایمپلنت های دندانی عملکردی درست شبیه به دندان های طبیعی دارند. دوام و عملکرد آنها بیشتر و بهتر از بریج ها یا پروتز های مصنوعی است. از آنجا که برای کاشت ایمپلنت های دندانی با جراحی یک میلع فلزی داخل استخوان فک قرار می گیرد، آنها به شکلی باور نکردنی دائمی هستند و معمولاً مانند دندان های طبیعی با تکنیک های صاف کردن قابل جابجا شدن نیستند.

صاف کردن دندان در حالی که برخی دندان ها از دست رفته اند

اینکه آیا دندان ها باید قبل از قرار دادن جایگزین برای دندان های از دست رفته صاف شوند یا خیر، به محل دندان های از دست رفته و وضعیت دهان فرد بستگی دارد. در برخی موارد، در صورتی که دندان های موجود در حال حاضر بیش از اندازه فشرده و نامرتب باشند، امکان استفاده از بریس ها برای بستن فضای ایجاد شده با از دست رفتن دندان ها وجود دارد. این یک گزینه صاف کننده خوب را فراهم می آورد که نیاز به گزینه های جایگزینی دندان ها مانند ایمپلنت های دندانی را کاهش می دهد.

اگر دندان های موجود نیاز داشته باشند که به یکدیگر نزدیک تر شوند، ممکن است قبل از صاف کردن دندان ها نیاز باشد، دندان یا دندان های از دست رفته جایگزین شوند. در برخی موارد، صاف کردن را می توان با حفظ فضا برای کاشت ایمپلنت ها در آینده آغاز کرد. در هر صورت، تا جایی که امکان دارد، بریس ها باید قبل از اینکه ایمپلنت های دندانی کاشته شوند روی دندان ها نصب شوند، زیرا ایمپلنت های دندانی در صورتی که در جای خود بگیرند به مانند دندان های طبیعی قادر به حرکت کردن نیستند.

صاف کردن دندان ها با وجود ایمپلنت های دندانی

همانطور که قبلاً اشاره شد، ایمپلنت های دندانی را نمی توان جابجا کرد، اما دندان های اطراف آنها قابل جابجا شدن هستند. یک بریس ثابت یا الاینرهای شفاف، می تواند برای حرکت دادن دندان های مجاور طراحی شوند بدون آنکه تأثیری روی ایمپلنت های دندانی داشته باشند. در برخی موارد، در صورت نیاز، روکش های روی ایمپلنت های دندانی را می توان تعویض کرد تا در زاویه از متفاوت و همراستا با دندان های اصلاح شده قرار بگیرد. در موارد نادر، در صورت نیاز، کل ایمپلنت را می توان تعویض کرد.

نیاز به ایمپلنت های دندانی در طول درمان ارتودنسی

شاید شگفت آور باشد، اما اصلاً بعید نیست افراد در حالی که تحت درمان ارتودنسی قرار دارند، به ایمپلنت های دندانی نیاز داشته باشند. از آنجا که درمان ارتودنسی یک درمان نسبتاً طولانی مدت است، در طول این بازه زمانی درمان اتفاقات زیادی می توانند رخ دهند. خراب شدن یک دندان در نتیجه پوسیدگی و حفره های دندانی و یا حتی آسیب دیدن آن به دلیل تروماهای دهانی اصلاً دور از انتظار نیست، تا حدی که امکان نجات آن با درمان ریشه یا پر کردن ساده دندان وجود نداشته باشد. به همین دلیل ممکن است یک یا چند دندان حتی در طول درمان ارتودنسی نیاز به کشیدن داشته باشند.

قطعاً برای کسی که برای انجام درمان ارتودنسی سرمایه گذاری کرده است، حفظ نتایج از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به همین دلیل ممکن است فرد بخواهد جایگزینی برای دندان یا دندان های از دست رفته خود قرار دهد. اما این پرسش مطرح می شود که آیا امکان کاشت ایمپلنت های دندانی در طول مدتی که بریس ها روی بقیه دندان ها قرار دارند وجود دارد یا خیر.

خوشبختانه، اکثر ارتودنتیست ها و دندانپزشکان موافقند که امکان دریافت ایمپلنت ها در طول درمان ارتودنسی وجود دارد، خواه درمان با بریس های سنتی انجام شود یا با بریس های شفاف. با این حال، ممکن است چند چالش بوجود بیایند، به همین دلیل انجام این فرایند ممکن است همیشه توصیه نشود.

اجتناب از مشکلات در صورت امکان

اکثر ارتودنتیست ها معتقدند که بهتر است برای کاشت ایمپلنت های دندانی تا پس از اتمام درمان ارتودنسی منتظر بمانید. هنگامی که ایمپلنت کاشته می شود، نمی توان آن را جابجا کرد زیرا یک دندان طبیعی نیست. هدف درمان ارتودنسی صاف و یکدست کردن دندان های طبیعی است و اگر ایمپلنت دندانی در طول این فرایند صاف کردن قرار گیرد، دندان های اطراف آن ممکن است حرکت کنند یا تنظیم شوند. این امر می تواند در طول دوره بهبود ایمپلنت باعث بوجود آمدن مشکلاتی شود.

خطرات

اگر یک ایمپلنت دندانی در طول درمان ارتودنسی کاملاً ضروری باشد، بنابراین آگاه بودن از خطرات مهم است. دندان های طبیعی ممکن است به شکلی غیر عادی جابجا شوند، زیرا استخوان فک نیز در حال تطبیق پیدا کردن با ایمپلنت تیتانیومی جدید است که داخل آن جاسازی شده است. به دلیل جایگذاری اخیر این ایمپلنت های تیتانیومی ممکن است صاف و یکدست شدن دندان ها طول بکشد.

خود ایمپلنت نیز ممکن است مشکلاتی مانند تأخیر در بهبودی یا جوش خوردن با استخوان را تجربه کند. تأخیر در بهبودی و جوش خوردن بعلاوه می تواند باعث شود کل دهان بیشتر در معرض خطر عفونت های باکتریایی قرار داشته باشد. هنگامی که ایمپلنت های دندانی جای می گیرند، یک جراح دهان و دندان یک برش در لثه ایجاد می کند تا استخوان فک قابل دسترسی باشد. اگر برش ها به سرعت بهبود پیدا نکنند، بیشتر احتمال دارد که نوعی عفونت وجود داشته باشد.

ناراحتی بیشتر

درمان ارتودنسی عموماً دردناک نیست، اما برخی موارد وجود دارند که ناراحتی احساس می شود، بویژه هنگامی که تنظیمات انجام می شوند. هنگامی که در طول درمان ارتودنسی ایمپلنت های دندانی داخل دهان جای می گیرند، بیماران عموماً ناراحتی کلی را داخل دهان خود تجربه می کنند. ایمپلنت ها نیاز به جراحی دارند، که می تواند باعث بروز سوزش اضافی شود، در حالی که بیمار نیز تحت درمان ارتودنسی قرار دارد.

فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی در حین درمان ارتودنسی امکان پذیر است، اما مهم است که از خطرات و تأثیری که ممکن است روی این فرآیند داشته باشد، اطلاع داشته باشید. برای مطرح کردن پرسش های خود درباره درمان ارتودنسی و ایمپلنت های دندانی، با یک دندانپزشک یا ارتودنتیست مشورت کنید و از یک دندانپزشک متخصص بخواهید تا بیشتر توضیح دهد که آیا امکان دریافت ایمپلنت های دندانی با وجود بریس ها روی دندان ها وجود دارد یا خیر.

کاشت ایمپلنت های دندانی در طول درمان ارتودنسی با الاینرهای شفاف اینویزلاین

اینویزیلاین ها جایگزینی برای بریس های سنتی یا مرسوم هستند که شهرت آنها رو به افزایش است و می توانند دندان ها را صاف و یکدست کنند و انواع مختلفی از مشکلات دندانی مانند فشردگی و نامرتبی بیش از حد، و اوربایت را به شیوه ای تقریباً نامرئی، اصلاح کنند. این کار با استفاده از ریتینرهای شفاف انجام می شود. اینویزیلاین نه تنها به شما لبخند جذابی که همیشه می خواسته اید را می دهد، بلکه عزت نفس، اعتماد به نفس و همچنین سلامت جسمی شما را بهبود می بخشد. اینویزیلاین راحت است و از آنجا که تنها یک بار مراجعه نیاز دارد، دردسر مراجعات گاه به گاه به ارتودنتیست شما را آزار نخواهد داد.

اینویزیلاین پس از ایمپلنت های دندانی

افرادی که در حال بررسی اینویزیلاین هستند، به طور طبیعی پرسش های زیادی دارند. که در اینجا به تعدادی از آنها پاسخ خواهیم داد.

آیا پس از کاشت ایمپلنت های دندان می توان اینویزیلاین استفاده کرد؟

گاهی اوقات ممکن است شما در موقعیتی قرار بگیرید که لازم است ایمپلنت دندانی دریافت کنید، اما در حال حاضر علاقه مند به استفاده از اینویزیلاین خود هستید. بنابراین، آیا استفاده از اینویزیلاین ها پس از ایمپلنت های دندانی امکان پذیر است؟

گرچه هر مورد متفاوت است، اما به طور کلی، پاسخ کوتاه به این پرسش این است که آری، شما هنوز هم می توانید گزینه مناسبی برای استفاده از اینویزیلاین ها باشید. اینویزیلاین همچنین می تواند پس از دریافت بریج ها، روکش ها و پر شدگی های دندان نیز استفاده شود. با این حال، احتمالاً طرح درمان شما اندکی پیچیده خواهد بود، که دلایل آن در زیر توضیح داده خواهند شد.

مطمئناً ترجیح داده می شود ابتدا از ینویزیلاین ها استفاده کنید و پس از آنکه دندان ها در موقعیت نهایی خود قرار گرفتند ایمپلنت دندانی را دریافت کنید. علت این است که ایمپلنت ها را نمی توان به یک موقعیت متفاوت منتقل کرد زیرا آنها داخل استخوان ثابت شده اند- آنها مانند دندان های معمولی نیستند. به طور خلاصه، گرچه معمولاً ایده آل نیست که تا پس از رسیدن به دندانها به موقعیت دلخواه خود یک ایمپلنت دندانی دریافت کرد، اما قطعاً امکان پذیر است. این اتفاق دندان های دیگر شما که در حال جابجا شدن به موقعیت ایده آل خود هستند را تحت تأثیر قرار نخواهد داد. اگر شما در این وضعیت قرار گرفتید، ایده خوبی است که در مورد نتایج مطلوب خود با ارتودنتیست خود گفتگو کنید، زیرا شما باید این واقعیت را در نظر بگیرید که ایمپلنت های دندانی شما قابل جابجایی نخواهند بود.

به خاطر داشته باشید که برخی موارد خاص وجود دارند که در آنها ابتدا دریافت یک ایمپلنت دندانی روی توانایی شما برای دریافت درمان ارتودنسی تأثیر نخواهد داشت. به عنوان مثال، فردی ممکن است یک ایمپلنت دندانی داشته باشند که در واقع جزء دندان هایی که با اینویزیلاین جابجا می شوند نیست (برخی افراد ممکن است ایمپلنت دندانی در پشت دهان خود داشته باشند، در حالی که فرد فقط نگران صاف کردن دندان های جلو خود است).

مورد دیگر زمانی رخ می دهد زمانی که یک ایمپلنت دندانی به عنوان یک تکیه گاه استفاده می شود تا به دندان های دیگر کمک کند تا به موقعیت ایده آل خود منتقل شوند. در واقع، این نسبتاً رایج است.

اگر علاقه مند به صاف و همراستا کردن دندان های خود هستید، مراجعه به یک ارتودنتیست ضروری است. ارتودنتیست با گرفتن تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس می تواند یک معاینه جامع انجام دهد تا بهترین مسیر را تعیین کند.

هنگامی که دندان پس از درمان اولیه ریشه بهبود نمی یابد، درمان مجدد ریشه نیاز است. گاهی اوقات، چند ماه یا حتی چند سال پس از درمان موفق ریشه، دندان می تواند دردناک یا بیمار شود. اگر دندان شما بهبود نیافته و یا مشکلات جدیدی بوجود آمده اند، شما شانس دومی برای نجات دندان خود از طریق درمان مجدد ریشه دارید.

مانند هر فرایند دندانپزشکی یا پزشکی دیگری، گاهی اوقات، ممکن است پس از درمان اولیه به دلایل مختلف دندان درمان نشود: به تعویق افتادن قرار گیری ترمیم نهایی روی دندان، پس از درمان اندودانتیک (جراحی ریشه)؛ عدم درمان کامل کانال های باریک یا منحنی در طول درمان اولیه؛ ناشناخته باقی ماندن آناتومی  پیچیده کانال در درمان اولیه؛ قرار دادن با تأخیر روکش یا ترمیم دیگر روی دندان پس از درمان اندودانتیک؛ عدم جلوگیری از نفوذ آلودگی به داخل دندان توسط ترمیم روی آن (بزاق انسان پر از باکتری هایی است که اگر راه خود را به سیستم کانال ریشه پیدا کنند می تواند باعث بروز بیماری شوند). علاوه بر این، پوسیدگی یا شکستگی جدید در دندان، روکش ناقص و مشکل دار یا تأخیر در نصب آن روی دندان پس از درمان اولیه ریشه می تواند دندان را در معرض عفونت جدید قرار دهد.

پیشرفت ها پیوسته در حال تغییر روش انجام درمان ریشه هستند، بنابراین ما در کنار تخصص خود از فناوری ها و تکنیک های جدید استفاده می کنیم که احتمالاً هنگام درمان ریشه اولیه در دسترس نبوده اند.

چرا باید به یک متخصص مراجعه کرد؟

متخصص اندودنتیست، دندانپزشکی است که در نجات دندان تخصص دارد. اندودنتیست ها پس از دانشکده دندانپزشکی عمومی، سه سال یا بیشتر آموزش پیشرفته در زمینه ریشه دندان دریافت می کنند. در نتیجه آموزش های تخصصی، اندودنتیست ها در یافتن علت دردهای دهان و صورت، درمان آسیب های تروماتیک به دندان، تشخیص ترک خوردگی دندان و انجام سایر فرایندها برای نجات دندان مهارت پیدا می کنند.

اندودنتیست ها با محدود کردن فعالیت خود صرفاً به درمان اندودانتیک، فرایندهای بسیار دشوار و بسیار پیچیده را مانند فرایندهای روتین به راحتی انجام می دهند، از جمله درمان ریشه، درمان مجدد ریشه و اندودانتیک میکروسرجری. آنها از پیشرفته ترین فناوری ها در این زمینه استفاده می کنند، بنابراین کارآمدتر و دقیق تر هستند. این معادل تجربیات مثبت و بهبود سریع تر خواهد بود. آنها انعطاف پذیری فوق العاده ای در درمان، در شرایط اضطراری ارائه می دهند، بنابراین تأخیر در درمان به حداقل می رسد و درد دندانی بیماران می توانند به سرعت التیام پیدا کنند. علاوه بر این، برای پاسخگویی به پرسش ها یا نگرانی های پس از درمان، به راحتی در دسترس هستند.

در طول درمان مجدد ریشه چه اتفاقی می افتد؟

درمان مجدد اندودانتیک ، بسته به شرایط دندان و شرایط شخصی بیمار، معمولاً می تواند در یک جلسه تکمیل شود. غالباً از بیهوشی موضعی در ناحیه دندان استفاده می شود و درمان صرفاً زمانی آغاز می شود که این اطمینان حاصل شود که بیمار به طور کامل بی حس شده است. یک لایه محافظ غیر لاتکس به نام رابر دم دندانپزشکی برای ایزوله کردن دندان به منظور تمیز و خشک نگهداشتن آن در طول این فرایند، و پرهیز از آلودگی بیشتر دور دندان قرار داده می شود. سپس با کمک یک میکروسکوپ دندانپزشکی یک ورودی داخل روکش تعبیه می شود تا به مواد پر کننده ریشه و کانال ها دسترسی پیدا شود. در بسیاری از موارد، مواد ترمیم پیچیده مانند روکش ها و پست ها باید خارج شوند تا اجازه دسترسی به کانال های ریشه را بدهند. پس از تخلیه ماده پر کننده دندان، قبل از پاکسازی، شکل دادن و ضد عفونی کردن دندان، جستجو برای کانال های اضافی، شکستگی پنهان یا آناتومی غیر معمول که نیاز به درمان دارند انجام می شود. سپس کانال ها با مواد سازگار با بدن انسان پر شده و پر شدگی موقت روی مجرای دسترسی قرار می گیرد تا از ریشه های دندان در برابر قرار گرفتن در معرض آلودگی یا آلوده شدن محافظت کند تا زمانی که برای ترمیم نهایی به دندانپزشک عمومی مراجعه کنید.

آیا درمان دردناک خواهد بود؟

بیهوشی موضعی استفاده می شود و دندانپزشک نیز همه اقدامات لازم را برای اطمینان از دردناک و ناراحت کننده نبودن فرایند شما انجام خواهد داد. برای اکثر بیماران، احساس بی حسی معمولاً پس از ۲ ساعت کاهش می یابد. این طبیعی است که دندان ها به مدت چند روز پس از درمان ریشه درد داشته باشند. برخی از دندان ها، بویژه دندان هایی که برای مدتی مشکل ساز بوده اند، ممکن است چند ماه طول بکشد تا به حالت عادی بازگردند. این ناراحتی به طور معمول ناشی از بافت های ملتهب حمایت کننده است.

آیا پس از درمان مجدد ریشه نیاز است به دندانپزشک مراجعه کنیم؟

هنگامی که درمان ریشه شما تکمیل شده است، یک گزارش از درمان شما برای دندانپزشکی که شما را به اندودنتیست ارجاع داده است ارسال می شود. ما توصیه می کنیم که بین دو تا شش هفته بعد که درمان ریشه شما تکمیل شده است به دندانپزشک عمومی خود مراجعه کنید تا ترمیم نهایی روی دندان شما قرار بگیرد، مگر اینکه دندانپزشک شما توصیه ای غیر از این داشته باشد. این مقدار زمان اجازه می دهد بسیاری از حساسیت های شما تا قبل از انجام فرایندهای دیگر روی دندان کاهش یابند. اگر دندان شما تحت درمان مجدد نهایی لازم قرار نگیرند (روکش یا پر کردن) و پر شدگی موقت از بین برود، کانال ریشه آلوده می شود و نیاز به درمان مجدد، میکروسرجری یا کشیدن خواهد داشت.

ترمیم نهایی یا پر کردن دندان است یا قرار دادن یک روکش روی آن تا از دندان در برابر شکستگی و آلودگی بیشتر محافظت کند و دندان عملکرد کامل خود را باز یابد. از آنجا که دندانی که احیاء نشده است مستعد شکستن است، لطفاً روی دندان درمان نشده چیزی گاز نزنید یا نجوید تا زمانی که دندانپزشک آن را احیاء کند.

گاهی اوقات، سلامت دهان و دندان ما همیشه به دندان ها و لثه های ما مربوط نمی شود. برخی از مشکلات ممکن است به نواحی دیگر داخل دهان یا صورت ما مربوط باشند. یکی از مسائلی که می تواند بوجود بیاید، مشکل دائمی گاز گرفتن داخل گونه است. ممکن است این مشکل اندکی عجیب به نظر برسد، با این حال، این می تواند یک مشکل واقعی باشد، بویژه زمانی که گاز گرفتن مکرر یک نقطه نقطه را شامل شود. چند دلیل وجود دارد که چرا ممکن است این اتفاق رخ دهد و بعلاوه چند راهکار برای جلوگیری از بروز یا رفع مشکل وجود دارد.

بسیاری از مردم گاز گرفتن داخل گونه را به عنوان یک عادت “بد” شایع و بی ضرر تلقی می کنند. گرچه ممکن است یک رفتار تکراری به نظر برسد، اما ممکن است نشانگر شرایط روانی شبیه به OCD ناشی از اضطراب و استرس باشد.

گاز گرفتن مزمن داخل گونه یک رفتار تکراری متمرکز بر بدن (BFRB) است که می تواند با اضطراب ارتباط داشته باشد. آنها رفتارهایی هستند که علیرغم تلاش های مستمر برای متوقف ساختن آنها، مدام تکرار می شوند. این نوع رفتارها وقتی در کیفیت زندگی اختلال ایجاد می کنند و باعث بوجود آمدن استرس یا آسیب می شوند، به اختلال تبدیل می شوند. به طور معمول، رفتارهای تکراری متمرکز بر بدن در اواخر دوران کودکی آغاز می شوند و تا بزرگسالی ادامه پیدا می کنند.

علل اصلی گاز گرفتن داخل گونه

گاهی اوقات، گاز گرفتن داخل گونه (یا همان لپ) می تواند یک عادت غیر مستقیم باشد و ممکن است چیزی نباشد که به صورت تصادفی رخ دهد. اغلب این یک عادت عصبی است که برخی افراد بدون آنکه واقعاً بدانند آن را انجام می دهند، تا زمانی که داخل دهان زخم ایجاد شود. این یک عادت بسیار شبیه جویدن ناخن است و اغلب یک عمل غیر مستقیم است. دندان هایی که کج هستند یا به درستی روی هم یا در یک راستا قرار نمی گیرند نیز می توانند باعث گاز گرفتن داخل گونه یا لب ها شوند. بیایید واقع بین باشیم، گاز گرفتن داخل گونه هنگام جویدن می تواند بسیار دردناک باشد، مخصوصاً اگر یک نقطه بارها و بارها گاز گرفته شود. در برخی افراد ممکن است در نهایت منجر به ایجاد بافت اسکار و اسکار ناشی از ناهمراستایی دندان ها شود که در نهایت می تواند به خودی خود یک مشکل باشد، علاوه بر این، این اتفاق واقعاً دردناک است. مشکل برخی افراد ممکن است کوچک بودن بیش از حد دهان باشد. این می تواند باعث شود گونه ها به راحتی به دندان ها نزدیک و فشرده شوند که می تواند باعث گاز گرفته شدن آنها شود.

دلایل دیگر برای گاز گرفتن گونه عبارتند از: واکنش غیر ارادی به استرس یا اضطراب؛ واکنش غیرارادی به بیکاری یا بی حوصلگی؛ روشی غیرارادی برای مقابله با بار عاطفی.

انواع گاز گرفتن داخل گونه

پنج نوع اصلی گاز گرفتن داخل گونه وجود دارد:

• تصادفی دوره ای- گرچه این ممکن است باعث بروز آفت شود، اما گاهگاهی اتفاق می افتد و جای نگرانی وجود ندارد.
• تصادفی معمولی- افرادی که بطور تصادفی به طور مرتب داخل گونه های خود را گاز می گیرند ممکن است دندان های آنها به درستی در یک راستا قرار نگرفته باشند یا بایت آنها مشکل داشته باشد. دندانپزشک در مورد این وضعیت به شما توصیه می کند که به دنبال راه حل مناسب ارتودنتیک باشید.
• گاز گرفتن داخل گونه حین خواب- این رفتار ناخواسته را می توان با استفاده از محافظ نرمی برطرف کرد که توسط دندانپزشک ارائه می شود، و هدف آن جلوگیری از تماس مستقیم بین دندان ها و گونه ها است.
• گاز گرفتن داخل گونه از روی عادت- این یک عادت نیمه آگاهانه است که می تواند با رفتار دیگری جایگزین شود که آسیب کمتری دارد.
• BFRD– این یک رفتار وسواسی است که با وجود تلاش برای متوقف کردن آن ادامه می یابد.

پیامدهای گاز گرفتن داخل گونه

خطر اصلی گاز گرفتن داخل گونه آسیب به بافت های نرم دهان است، که می تواند باعث بروز زخم های دهان شود. بسیاری از افرادی که داخل گونه های خود را گاز می گیرند، یک نقطه “مورد علاقه” دارند که دائماً گاز گرفته می شود. در نتیجه، این ناحیه ممکن است دائماً ناهموار باشد.

اثرات روانی

افرادی که به طور مداوم داخل گونه های خود را گاز می گیرند، اغلب در مورد رفتار آسیب زننده خود احساس شرم و گناه را تجربه می کنند.

سرطان دهان

مطالعه ای که در سال ۲۰۱۷ روی تحریک مکانیکی مزمن ناشی از دندان ها انجام شد، نشان داد که این رفتار نمی تواند باعث بروز سرطان دهان شود. با این حال، اگر سرطان وجود داشته باشد، تروما می تواند با پیشرفت آن ارتباط داشته باشد.

چگونه می توان گاز گرفتن داخل گونه را برطرف کرد؟

اگر با گاز گرفتن تصادفی داخل گونه مواجه هستید، مهم است که با دندانپزشک خود مشورت کنید. مهم است که گاز گرفتن اجباری را از گاز گرفتن همیشگی متمایز کنید.

گاز گرفتن داخل گونه از روی عادت معمولاً با انضباط شخصی، آگاهی، صبر و راهنمایی حل می شود. این امر می تواند شامل جویدن آدامس برای جلوگیری از گاز گرفتن داخل گونه ها و کشیدن نفس های عمیق در صورت تمایل به جویدن گونه ها باشد.

گاز گرفتن اجباری داخل گونه یک مسئله پیچیده تر پزشکی است و درمان باید روی مؤلفه های رفتاری و احساسی تمرکز کند.

اگر عادت دارید گونه های خود را به دلیل عصبی بودن یا دلایل دیگر گاز بگیرید، سعی کنید اصول ترک عادات را به طور کلی رعایت کنید. جویدن آدامس اغلب روشی است که مردم استفاده می کنند، زیرا اگر در حال جویدن آدامس باشید، نمی توانید وسوسه شوید داخل گونه های خود را بجوید. همچنین، کاری مانند جویدن آدامس راهی برای مشغول نگهداشتن شما است یا چیزی برای جویدن به جای گونه ها در اختیار شما قرار می گیرد. این راهکار برای جویدن ناخن نیز کاربرد دارد و برای تعداد زیادی از افراد مؤثر بوده است. علاوه بر این، این عادت می تواند نشانه شرایطی باشد که ممکن است نیاز به مداخله حرفه ای داشته باشد. این چندان متداول نیست، با این حال، اگر مشکل اساسی دارید، حتماً به دندانپزشک مراجعه کنید تا ببینید آیا مشکلی است که برای برطرف کردن، به کمکی فراتر از دستورالعمل های اولیه ترک عادت، نیاز دارید.

اگر از روی عادت یا شرایط دیگری گونه های خود را نمی جوید، ممکن است مشکلات ناهمراستایی دندان ها و بایت را داشته باشید. بایت مشکل دار همچنین می تواند منجر به بروز عواقب جدی دیگری مانند دندان قروچه، اختلال مفصل فک، وضعیت نامناسب و درد در نواحی مختلف (صورت، گردن، گوش، چشم ها، سر، پشت و باسن) شود. اگر قرار گیری دندان ها یا حتی اندازه دهان شما مشکل داشته باشند، دندانپزشک شما را به ارتودنتیست ارجاع خواهد داد تا درمان با استفاده از بریس ها، ریتینر، الاینرهای شفاف و غیره را توصیه کند. این درمان ها مشکل گاز گرفتن تصادفی داخل گونه شما را برطرف می کنند.

مشکل گاز گرفتن داخل گونه، اگر از روی عادت نیست، بهترین راه برای مشخص نمودن علت آن مراجعه به دندانپزشک متخصص است. آنها قادر خواهند بود دهان و ناحیه بایت شما را ارزیابی کنند تا مشخص کنند دقیقاً چه چیزی باعث بروز این مشکل شده است و گزینه هایی برای برطرف نمودن مشکل ارائه دهند. گزینه هایی که پیشنهاد خواهند شد به مشکل زمینه ای و میزان شدت آن بستگی خواهد داشت. توجه به این نکته مهم است که اگر به موقع برای درمان گاز گرفتن داخل گونه اقدام نشود، این مشکل می تواند وخیم تر و منجر به بروز مشکلات بیشتری شود. تردید نکنید و با متخصص دندانپزشک خود تماس بگیرید و از او مشورت بخواهید که آیا این مشکل ناشی از یک عادت است یا از مسئله دیگری نشئت می گیرد. آنها می توانند کمک کنند تا شما در مسیر درست رفع مشکل هدایت کنند.