فشار خون بالا یک نگرانی جهانی است که سالانه حدوداً ۱/۷ میلیون مرگ را می توان به آن نسبت داد (به همین دلیل تحت عنوان قاتل خاموش شناخته می شود) و شیوع آن تقریباً ۱ میلیارد نفر است. در سال ۲۰۰۷، ۷/۵ میلیون نفر شهروند کانادا مبتلا به فشار خون بالا تشخیص داده شدند و بیش از ۵ میلیون نفر از آنها برای درمان فشار خون خود از درمان دارویی استفاده می کردند. هدف هفتمین گزارش کمیته ملی مشترک در خصوص پیشگیری، تشخیص، ارزیابی و درمان فشار خون بالا (JNC7) صدور دستورالعمل هایی برای پیشگیری و مدیریت فشار خون بالا است.

دستورالعمل های پیشین به موفقیت قابل توجهی رسیده اند زیرا آگاهی از فشار خون بالا از ۵۱% در سال های ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۰ به ۷۰% در سال های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۰ افزایش یافته است. این افزایش آگاهی باعث شده است که افراد بیشتری به دنبال درمان فشار خون بالا باشند و در نتیجه تا سال ۱۹۹۱ میانگین فشار خون سیستولیک (SBP) برای افراد ۶۰ تا ۷۰ ساله در مقایسه با گروه مشابه در سال ۱۹۶۰، ۱۶ میلی متر جیوه کمتر بود. تغییرات در میزان شیوع فشار خون بالا در کاهش بیماری ها و مرگ و میر مرتبط با فشار خون بالا منعکس شده است.

بویژه، نرخ مرگ و میر ناشی از سکته مغزی و بیماری عروق کرونر قلب، بر اساس سن، از سال ۱۹۷۲، به ترتیب به میزان ۶۰ درصد و ۵۰ درصد کاهش یافته است. با این حال، این موفقیت را نمی توان برای کل جمعیت اعمال کرد زیرا نرخ کنترل فعلی برای فشار خون در ایالات متحده هنوز بسیار ضعیف است و ۳۰٪ عدم آگاهی از وجود بیماری، هنوز به طور غیرقابل قبولی رقم بالایی است. علاوه بر این، بیش از ۴۰٪ از بیماران مبتلا به فشار خون بالا درمان نمی شوند و دو سوم دیگر از بیمارانی که درمان شده اند، به رقم هدف خود (BP < 140/90 mmHg) نرسیده اند. گرچه کاهش نارسایی احتقانی قلب (CHD) و مرگ و میر ناشی از سکته مغزی کاهش یافته است، اما سرعت نرخ کاهش آن رو به کاهش است.

در مرحله پایانی بیماری کلیوی، فشار خون بالا تنها پس از دیابت در رده دوم قرار می گیرد، بنابراین همچنان بار سنگینی بر سیستم مراقبت های سلامتی است، و تخمین زده شده است که ۱۰ درصد از هزینه های مراقبت های سلامتی را در کشورهای توسعه یافته مانند کانادا به خود اختصاص داده است. ما به عنوان دندانپزشک، فرصت منحصر به فردی برای افزایش آگاهی، کمک به شناسایی و ارجاع بیمارانی داریم که ممکن است در آنها فشار خون بالا وجود داشته باشد یا به خوبی کنترل نشده باشد.

جلوگیری از فشار خون بالا

اگر بتوان از افزایش فشار خون جلوگیری کرد، خطر همزمان نارسایی احتقانی قلب و سکته مغزی کاهش می یابد. خوشبختانه، عوامل مهم معمولی مرتبط با فشار خون بالا شناسایی شده اند و به راحتی قابل پیشگیری هستند. اضافه وزن بدن، مصرف سدیم زیاد در رژیم غذایی، عدم انجام ورزش های بدنی، مصرف ناکافی میوه ها و سبزیجات، پتاسیم و مصرف بیش از حد الکل، برخی از این عوامل هستند. موانع متعدد سیاسی، اقتصادی و اجتماعی برای پیشگیری وجود دارند و کاملاً قابل درک است که غلبه بر این موانع چالش برانگیز است، با این حال، مزایای چنین تغییراتی قابل توجه هستند، زیرا تنها کاهش ۵ میلی متر جیوه در SBP به کاهش ۱۴ درصدی در سکته مغزی و کاهش ۹ درصدی در CHD تعبیر می شود.

تشخیص فشار خون بالا

قبل از تشریح تشخیص مناسب فشار خون، مهم است مروری داشته باشیم روی تعاریف فعلی فشار خون بالا، زیرا این تعاریف از زمان JNC6 دستخوش تغییرات جزئی اما مهمی قرار گرفته اند. به طور خلاصه، مقدار طبیعی فشار خون به ‘کمتر از ۱۲۰/۸۰’ تغییر کرده است، که به معنای دور شدن از مقداری است که به صورت کلاسیک ۱۲۰/۸۰ مشخص شده است، که اکنون به عنوان Prehypertension (پیش فشار خون) در نظر گرفته می شود. مهم است بدانید که پیش فشار خون در دسته بیماری ها قرار نمی گیرد، بلکه به عنوان نشانه ای برای شناسایی بیمارانی عمل می کند که در معرض خطر بالای ابتلا به فشار خون در آینده قرار دارند. دسته های عادی و مرزی قبلی با Prehypertension ادغام شده اند؛ مرحله ۲ و ۳ فشار خون بالا نیز در یک مرحله ترکیب شده اند.

تشخیص فشار خون بالا در مطب، به تجهیزات اندازه گیری فشار خون نیاز دارد، که بررسی و به صورت ایده آل تأیید شده باشند. علاوه بر این، کاربر باید به طور منظم در یک تکنیک اندازه گیری استاندارد آموزش دیده باشد تا بتوان از ثبات و دقت اندازه گیری اطمینان حاصل کرد.

روش بهتر گوش کردن است، به این حالت که بیمار به جای دراز کشیدن روی تخت، به مدت حداقل ۵ دقیقه کاملاً ساکت بنشیند و پاها را روی زمین و بازوها را در سطح قلب خود قرار دهد. برای کمک به پرهیز از قرائت خیلی تصنعی، حداقل ۳۰ دقیقه قبل از اندازه گیری باید از مصرف کافئین، ورزش کردن و سیگار کشیدن خودداری کرد. داشتن بازوبند فشار سنج با اندازه مناسب، با حصول اطمینان از اینکه حداقل ۸۰ درصد بازوبند دور بازوی بیمار را احاطه کرده است، مهم است. دو اندازه گیری باید ثبت شوند و میانگین گرفته شود.

گام نخست، لمس دستی شریان رادیال و باد کردن بازوبند فشارسنج است تا زمانی که نبض رادیال قابل لمس نباشد. سپس بازوبند فشار خون با افزایش آهسته ۲ میلی متر جیوه بر ثانیه تخلیه می شود و فشاری که در آن مجدداً نبض رادیال لمس می شود، فشار خون سیستولیک تخمینی است. با قرار دادن یک گوشی پزشکی در جلوی آرنج، فشار بازوبند ۲۰ تا ۳۰ میلی متر جیوه بالاتر از سطح فشار خون سیستولیک تخمین زده شده افزایش می یابد و در حین گوش دادن به ابتدا و انتهای صداهای کوروتکف، که نشان دهنده فشار خون سیستولیک و دیاستولیک است، مجدداً با سرعت ۲ میلی متر جیوه در ثانیه کاهش می یابد.

ارزیابی

بیماران مبتلا به فشار خون بالا (SBP > 140 mmHg  وDBP > 90 mmHg ) باید برای ارزیابی بیشتر به پزشک ارجاع داده شوند. پس از آن، ارزیابی فشار خون برای رد “سندرم روپوش سفید” و همچنین علل زمینه ای و ارزیابی آسیب احتمالی اندام ها مهم است. بیماران مبتلا به “فشاری خون بالای روپوش سفید” هنگامی که در خانه تحت نظر هستند فشار خون طبیعی دارند و فشار خون اندازه گرفته شده در مطب بالا است. این اغلب با افزایش سطح اضطرابی ارتباط دارد که برخی از بیماران هنگام مراجعه به مطب دندانپزشکی احساس می کنند. شیوع آن ۱۲ تا ۱۸ درصد در جمعیت عمومی گزارش شده است.

اخیراً چندین تحقیق نشان داده اند که اندازه گیری منظم فشار خون در خانه، در پیش بینی خطر قلبی عروقی، نسبت به فشار خون مطب، ارجحیت دارد. بر اساس این داده ها، انجمن قلب آمریکا (AHA) و انجمن فشار خون آمریکا (ASH) دستورالعمل های نظارت روی فشار خون خانگی را ایجاد و تأیید کرده اند، که توصیه می کند قبل از مراجعه به پزشک، از یک دستگاه دقیق کالیبره شده برای اندازه گیری فشار خون در منزل استفاده شود، حداقل دو مرتبه قرائت در صبح و دو مرتبه در عصر، هر روز به مدت یک هفته.

آزمایش های پایه مانند الکتروکاردیوگرام، آنالیز ادرار، قند خون، شمارش کامل خون، الکترولیت ها، کراتینین و همچنین پروفایل لیپیدی توسط JNC7 برای ارزیابی علت، پیشرفت، اثرات و سایر عوارض جانبی موجود این بیماری توصیه می شوند. به عنوان مثال، افزایش کراتینین سرم و فشار خون بالا ممکن است سرنخ هایی در مورد بیماری کلیوی ارائه دهد، در حالی که پتاسیم و فشار خون پایین سرم ممکن است ناشی از سندرم کوشینگ باشد.

درمان فشار خون

با هر مجموعه جدید از دستورالعمل های مشخص شده توسط کمیته ملی مشترک، این شناخت رو به افزایش وجود دارد که آستانه برای درمان فشار خون بالا و درمان دارویی مورد استفاده، نباید صرفاً بر اساس مرحله فشار خون بالا باشد، بلکه از نظر خطر کلی قلبی عروقی، وجود همزمان سایر عوامل خطر زا و بیماری های همراه، و آسیب اندام انباشته نیز باید باشد.

تغییرات در سبک زندگی، مداخلات غیر دارویی مهمی برای کنترل مؤثر فشار خون و همچنین کاهش خطرات قلبی عروقی هستند. این تغییرات شامل افزایش فعالیت بدنی، کاهش مصرف نمک به کمتر از ۶ گرم در روز و محدود کردن مصرف الکل است. تحقیقات نشان می دهند که رژیم غذایی کم سدیم ۲۵ درصد خطر ابتلا به حوادث قلبی عروقی را در آینده کاهش می دهد.

بیمارانی که فشار خون آنها بالاتر از هدف است باید حداقل هر ۲ ماه یک مرتبه تحت نظر باشند. پیگیری در فواصل زمانی کوتاه باعث بهبود پایبندی بیمار می شود و برای افزایش شدت درمان ضروری است.

پایبندی به تغییرات سبک زندگی تجویز شده و دارو درمانی باید در هر مراجعه به پزشک ارزیابی شوند، اما می توان آن را در مطب دندانپزشکی نیز ارزیابی کرد.

تحقیقات نشان می دهند که درمان هارماکولوژیک فشار خون بالا عوارض این بیماری را با استفاده از چندین کلاس دارویی کاهش می دهد. دیورتیک های تیازیدی اساس درمان در اکثر کارآزمایی های بالینی بوده اند و نشان داده اند که بویژه در پیشگیری از عوارض قلبی عروقی موثرتر هستند. بنابراین،JNC7  دیورتیک ها را به عنوان خط مقدم درمان برای مدیریت مرحله ۱ فشار خون بالا توصیه می کند، در حالی که ترکیبی از دو دارو به عنوان درمان اولیه مرحله ۲ فشار خون بالا توصیه می شود که یکی از آنها باید دیورتیک باشد.

چرا فشار خون بالا برای دندانپزشک مهم است؟

یک سوم افراد مبتلا به پرفشاری خون بالینی شناسایی نشده اند. علاوه بر این، تنها یک سوم از این بیماران بر اساس دستورالعمل JNC7 درمان می شوند. مهم است که دندانپزشکان بدانند که بخش قابل توجهی از بیماران آنها ممکن است فشار خون بالای تشخیص داده نشده یا به خوبی کنترل نشده داشته باشند. علاوه بر این، با فشار خون بالایی که به خوبی کنترل نشده است، خطر یک رویداد قلبی عروقی قابل توجه با استرس ناشی از فرایند دندانپزشکی، یا قرار گرفتن در معرض اپی نفرین موجود در بی حس کننده های موضعی یا سایر منابع خارجی تشدید می شود.

بخش مهمی از هر چکاپ دندانپزشکی باید شامل بررسی سابقه پزشکی شما و بروز رسانی اطلاعات در مورد هر گونه تغییر یا داروهای جدیدی باشد که ممکن است مصرف می کنید- بویژه داروهایی که برای درمان فشار خون بالا استفاده می شوند. بسیاری از داروهای ضد فشار خون با داروهای بی حس‌کننده ای که اغلب دندانپزشکان استفاده می کنند تداخل دارند و باید بر اساس آن تنظیم شوند تا شما را از درد دور نگهدارند.

فشار خون بالا همراه با درمان دندانپزشکی چیزی است که باید از آن اجتناب کرد.

گرچه دندانپزشک شما تمام تلاش خود را می کند تا به شما کمک کند در طول ویزیت احساس امنیت و راحتی داشته باشید- مانند ارائه وسایلی برای افزایش راحتی شما، مانند پتوی گرم، بالش دور گردن و اکسید نیتروز (معروف به گاز خنده)- ممکن است همچنان احساس کنید که فشار خون شما بالا می رود.

قبل از درمان، دندانپزشک فشار خون شما را ارزیابی و تعیین می کند که آیا ادامه درمان بی خطر است یا خیر. فشار خون بالا می تواند شما را در معرض خطر یک موقعیت اورژانسی مانند سکته مغزی قرار دهد، و اگر فشار خون قرائت شده برای شما خیلی زیاد باشد، به شما کمک می کند پس از مراجعه به پزشک معالج خود، برای ویزیت مجدد برنامه ریزی کنید.

بی حسی موضعی می تواند بر فشار خون شما تأثیر بگذارد.

ما می‌دانیم که بی‌حس شدن برای یک فرایند، بخشی از ویزیت دندانپزشکی است که کمتر مورد علاقه همه افراد است– اما چیزی که ممکن است ندانید این است که بسیاری از بی حس کننده های مورد استفاده در مطب های دندانپزشکی حاوی اپی نفرین هستند که به طولانی تر شدن اثر بی حسی کمک می‌ کند.

گرچه مطالعات مربوط به تأثیرات قلبی عروقی اپی نفرین روی بیماران دندانپزشکی نسبتاً قدیمی هستند، اما اکثر آنها به این نتیجه رسیده اند که استفاده از اپی نفرین در بی حس کننده های موضعی منجر به بیماری یا مرگ و میر قابل توجهی نشده است. اپی نفرین با انقباض عروق خونی عمل می کند که به شما کمک می کند از درد دور بمانید اما می تواند فشار خون را افزایش دهد. هنگامی که فشار خون بالا با یک عامل بی حس کننده ترکیب می شود، احتمالاً بیماران در فرایندهایی مانند کشیدن دندان، خونریزی بیشتری خواهند داشت. اگر از داروهای ضد فشار خون استفاده می کنید، دوزهای شما تنظیم خواهند شد و ممکن است داروهای بیهوشی دیگری استفاده شوند تا در طول فرایند راحت باشید.

به طور گسترده توصیه می شود که بی حس کننده های موضعی حاوی اپی نفرین باید به یک تا سه کارتریج لیدوکائین ۲ درصد با اپی نفرین ۱:۱۰۰۰۰۰ یا معادل آن محدود شود. علاوه بر این، باید از استفاده کوردهای رترکشن آغشته به اپی نفرین یا وازوپرسین باید اجتناب شود، زیرا جایگزین های کافی برای هموستاز وجود دارند.

غربالگری های منظم می توانند جان شما را نجات دهند.

از آنجا که فشار خون بالا جزئی است، غربالگری های منظم می توانند به تعیین اینکه آیا فشار خون شما را در معرض خطر قرار می دهد کمک کند. بررسی آن در ویزیت دندانپزشکی تنها یک چکاپ دیگر است که می تواند راه های طولانی در جهت بهبود سلامت شما و پرهیز از بیماری های جدی مانند دیابت یا بیماری قلبی کمک کند.

نتیجه گیری

بیماری ها و مرگ و میر مرتبط با فشار خون بالا یک نگرانی عمده مربوط به سلامت هستند، با این حال، فشار خون بالا با درمان مناسب قابل مدیریت است و می توان پیامدهای مرتبط با آن را کاهش داد. کلید کنترل این بیماری به پیشگیری، تشخیص، ارزیابی و درمان مناسب و به موقع بستگی دارد.

در پایان اینکه، دندانپزشکان به عنوان متخصصان بهداشت دندان، باید به سلامت عمومی بیماران خود علاقه جدی داشته باشند و از اقدامات معمول برای کمک به سلامت عمومی آنها استفاده کنند. بنابراین، اگر دفعه بعد که دندانپزشک شما فشار خون شما را اندازه گرفت، این کار برای انجام ایمن درمان بوده است.

آیا دائماً متوجه لکه های خون روی چیزهایی مانند سیب می شوید که گاز می زنید؟ آیا هر بار که مسواک می زنید یا نخ دندان می کشید لکه خون می بینید؟ اگر پاسخ شما به همه این پرسش ها مثبت است، ممکن است شما از شرایط دندانی رنج می برید که تحت عنوان خونریزی لثه ها شناخته می شود.

گاهگاهی خونریزی خفیف از لثه ها حین مراقبت های بهداشتی دهان و دندان ها را می توان ناشی از انجام نادرست کارهای بهداشتی و مسواک زدن محکم دانست. علاوه بر این، لثه ها می توانند حین جلسات پاکسازی های تخصصی دندان ها نیز خونریزی کنند، و این کاملاً طبیعی است. با این حال، اگر شما به طور منظم و برای مدت زمانی طولانی و بدون هیچ علت مشهودی خونریزی از لثه ها را تجربه می کنید، این می تواند نشانه یک بیماری جدی تر باشد.

یکی از متداول ترین علل خونریزی لثه ها بیماری های لثه مانند ژنژیویت و پریودنتیت است. در برخی موارد، خونریزی لثه ها می تواند نشانه یک مشکل خیلی جدی تر باشد و می تواند حاکی از یک بیماری سیستمیک پیچیده باشد. به خواندن این مقاله ادامه دهید تا با یک دسته عواملی آشنا شوید که می توانند باعث خونریزی لثه ها شوند.

چه عواملی می توانند موجب بروز خونریزی لثه ها شوند؟

همانطور که پیش از این اشاره شد، در برخی موقعیت ها، خونریزی لثه ها می تواند نشانه بیماری لثه باشد، و حتی می تواند نشانه ای هشدار دهنده تر باشد.

ژنژیویت

بهداشت روتین نامناسب دهان و دندان می توانند مشکلات متعددی برای شما بوجود بیاورند. مسواک نزدن منظم و نیز تکنیک های نادرست مسواک زدن، نخ دندان نکشیدن، استفاده از مسواک های قدیمی خراب شده، و نیز خمیر دندان های بی کیفیت نمی توانند به صورت کافی دندان های شما را پاکسازی کنند. چنین کارهای نامناسب بهداشتی دهان و دندانی با انباشته شدن پلاک داخل دهان ارتباط دارند. پلاک فیلم چسبناک زرد رنگی است که به سطح دندان ها، نزدیک حاشیه لثه ها می چسبد. پلاک حاوی میکروب ها و ذرات متعددی است. گرچه برخی از این باکتری ها بی ضرر هستند و برای اجتماع دهانی کاملاً طبیعی هستند، اما برخی دیگر می توانند تحت شرایط مناسب موجب بروز بیماری شوند.

به مرور زمان، پلاک ها به انباشته شدن ادامه می دهند و در نهایت کلسیفیه و سفت می شوند و رسوب هایی را تشکیل می دهند که مکانی امن برای رشد باکتری هایی می شوند که باعث بروز بیماری می شوند. این باکتری ها قندها را برای تولید انرژی متابولیزه می کنند و به عنوان محصولات جانبی اسید و مواد سمی تولید می کنند. این محصولات جانبی مسئول بروز التهاب لثه ها هستند که در نهایت باعث بروز ژنژیویت می شوند.

ژنژیویت شکل ابتدایی، خفیف، و غیر مخرب بیماری لثه است. واکنش التهابی منجر به دردناک و متورم شدن لثه ها می شود. خونریزی لثه ها یکی از علائم شناخته شده ژنژیویت و یکی از متداول ترین علل بروز آن است.

پریودنتیت

اگر ژنژیویت درمان نشده رها شود، پیشرفت می کند و به شکل وخیم و مخرب آن، پریودنتیت، تبدیل می شود. وقتی پریودنتیت بروز می یابد، شروع به تخریب لثه ها و استخوان زیرین فک می کند. لثه ها به راحتی، و حتی تحت کوچکترین فشار و آزردگی دچار خونریزی خواهند شد. در نهایت بیماری موجب لق شدن و تکان خوردن دندان ها خواهد شد. این بیماری اگر درمان نشده باقی بماند به مرور زمان پیشرفت خواهد کرد و در نهایت منجر به از دست رفتن دندان ها خواهد شد.

به نظر می رسد پریودنتیت در بیماران دیابتی وخیم تر باشد. اگر شما دندان های لق، لثه های متورم و قرمز رنگ دارید که خونریزی دارند، احتمال اینکه از پریودنتیت رنج می برید زیاد خواهد بود. بهتر است هر چه سریع تر برای ارتقاء سلامت دهان و دندان های خود به دندانپزشک مراجعه کنید.

بیماری های سیستمیک و شرایط همراه با خونریزی لثه ها

برخی شرایط و بیماری های سیستمیک هستند که خونریزی لثه ها از جمله نشانه های شناخته شده آنها است. این نشان می دهد که خونریزی لثه ها می تواند نشانه مشکلی پیچیده تر باشد و باید هر چه سریع تر توسط یک دندانپزشک معتبر چک شود. اجازه دهید نگاهی داشته باشید به شرایط پزشکی و بیماری های مختلف که با خونریزی لثه ها همراه هستند.

کمبود ویتامین C

کمبود ویتامین C با خونریزی لثه ها ارتباط دارد. ویتامین C نقش قابل توجهی در عملکرد صحیح بدن ایفا می کند. این ویتامین کمک می کند بافت ها رشد کنند و مسئول مکانیزم ترمیم بدن است. ویتامین C به بهبود زخم ها کمکمی کند و بعلاوه باعث افزایش استحکام استخوان ها و دندان ها می شود. کمبود مقدارکافی ویتامین C  می تواند موجب بروز خستگی و ایجاد حس تحریک پذیری شود. به مرور زمان، کمبود آن می تواند منجر به بروز خونریزی و تورم در لثه ها شود. کمبود شدید ویتامین C باعث بروز بیماری اسکوروی می شود. تورم، آسیب پذیری، و خونریزی لثه ها از جمله علائم کلاسیک اسکوروی هستند.

کمبود ویتامین K

اگر لثه های شما به راحتی دچار خونریزی می شوند، این اتفاق می تواند به علت کمبود ویتامین K اتفاق بیفتد. ویتامین K نقشی اساسی در مکانیزم ایجاد لخته خون بدن ایفا می کند. کمبود ویتامین K می تواند منجر به بروز مشکلات خونریزی مانند خونریزی لثه ها شود.

بارداری

در بسیاری از مطالعات ارتباط بین بارداری و بروز بیماری لثه نشان داده شده است. مشاهده شده است که تغییرات هورمونی در بدن در طول بارداری زنان را بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری های لثه مانند ژنژیویت قرار می دهد. همانطور که پیش از این اشاره شد، خونریزی لثه ها می تواند یکی از علائم ژنژیویت باشد. باکتری هایی که مسئول ژنژیویت هستند می توانند وارد جریان خون نیز شوند و فاجعه بیافرینند. ژنژیویت بارداری درمان نشده به افزایش احتمال سقط جنین نیز ربط داده شده است. بنابراین، ضرورت دارد که برای جلسات منظم دندانپزشکی در طول بارداری برنامه ریزی کنید و از بهداشت دهانی خود اطمینان حاصل کنید.

تغییرات هورمونی در طول دوران بلوغ

تغییرات هورمونی در طول دوران بلوغ باعث می شوند نوجوانان بیشتر مستعد ژنژیویت باشند که منجر به خونریزی از لثه های آنها می شود. برنامه ریزی منظم برای مراجعه به دندانپزشک، حداقل هر ۶ ماه یک مرتبه به شما کمک خواهد کرد تا در بهترین وضعیت سلامت دهان خود باقی بمانید و از بروز چنین بیماری هایی پیشگیری نمایید.

دیابت

سال ها مطالعه و تحقیق نشان داده است که ارتباطی قوی وجود دارد بین دیابت و پریودنتیت. خونریزی و تورم لثه ها می تواند یکی از نشانه های دیابت های نوع ۱ و ۲ باشد. بیمارانی که دیابت دارند، دو تا سه برابر بیشتر احتمال دارد که از پریودنتیت، بیماری مخرب لثه ها، رنج ببرند. سطوح کنترل نشده قند خون می تواند توانایی بدن در بهبود را مختل سازد و سیستم ایمنی بدن را به چالش بکشد. این باعث می شود بیماران دیابتی خیلی بیشتر مستعد بیماری لثه باشند. علاوه بر این، مشاهده شده است که افرادی که قند خون آنها به خوبی تحت کنترل است، به نظر می رسد کمتر با شکل وخیم بیماری لثه مواجه شوند، و افرادی که بیماری لثه دارند کمتر قند خون آنها تحت کنترل است. در انتها، اگر خونریزی لثه دارید، شاید به دلیل یک بیماری زمینه ای مانند دیابت باشد، بنابراین برای پی بردن به علت آن اقدام کنید.

بیماری های قلبی

بیماری های قلبی مانند فشار خون بالا و تصلب شرایین ارتباط مستقیم با بیماری های لثه مانند پریودنتیت دارند. چنین شرایط قلبی می توانند منجر به بروز خونریزی لثه شوند و نیاز به درمان پزشکی فوری دارند.

لوسمی

پف کردن، تورم، و خونریزی لثه ها می تواند یکی از علائم سرطان خون مانند لوسمی باشد. پلاکت های خون ما مسئول تشکیل لخته خون هستند و به توقف خونریزی کمک می کنند. در فردی که به لوسمی مبتلا است، تعداد پلاک ها بسیار پایین است، که باعث ایجاد اختلال در توانایی بهبود بدن می شود. به این معنا که توقف خونریزی در بخش مختلف بدن، از جمله لثه ها، دشوارتر خواهد شد. افرادی که لوسمی دارند بیشتر مستعد بروز مشکلات برای سیستم ایمنی هستند که باعث می شود آنها بیشتر در معرض خطر بیماری های لثه قرار داشته باشند، که بعداً می تواند منجر به خونریزی لثه ها شود.

ترومبوسیتوپنی

اگر هنگام مسواک زدن، نخ دندان کشیدن، یا غذا خوردن، لثه های شما به راحتی دچار خونریزی می شوند و خونریزی آنها به صورت خود به خود بند نمی آید، ممکن است از شرایط خونی به نام ترومبوسیتوپنی رنج می برید. ترومبوسیتوپنی زمانی اتفاق می افتد که تعداد پلاکت های خون پایین باشد. کمبود پلاک ها توانایی بدن برای تشکیل لخته خود را پایین می آورد که به این معناست که بدن به راحتی دچار خونریزی می شود، و خونریزی به صورت خود به خود بند نخواهد آمد، زیرا مکانیزم ایجاد لخته خون مختل شده است.

هموفیلی و بیماری فون ویلبراند

خونریزی لثه بدون هیچ تروما یا آسیبی اغلب توسط بیماران مبتلا به هموفیلی گزارش می شود. هموفیلی اغلب یک اختلال خونی ارثی است که در آن خون به درستی لخته نمی شود. این باعث بروز خود به خود و اغلب غیر قابل توقف خونریزی، حتی پس از کوچکترین بریدگی یا کبودی می شود. سه نوع هموفیلی وجود دارد که بر اساس پروتئین معیوب و فاکتورهای انعقادی، با نام های هموفیلی A، B ، و C شناخته می شوند. شایع ترین نوع هموفیلی از بین دیگر انواع آن هموفیلی نوع A می باشد. به طور مشابه، بیماری فون ویلبراند فون ویلبراند نیز نوعی اختلال لخته خون است. با وجود چنین شرایطی، پس از شروع بیماری لثه، لثه ها بیشتر تمایل به خونریزی شدیدتر و آسان تر دارند. بیماران مبتلا به این اختلالات خونی نیز بیشتر در معرض خطر خونریزی لثه ها قرار دارند. بنابراین، داشتن روتین عادی بهداشتی دهان و دندان، در کنار مراجعات منظم به دندانپزشک در چنین شرایطی ضروری است.

آنمی

آنمی نوعی شرایط پزشکی است که مشخصه ویژه آن کمبود مقدار کافی گلبول های قرمز خون است. کم خونی پرنیشیوز به دلیل کمبود یا سوء جذب ویتامین B12 ایجاد می شود و می تواند منجر به بروز خونریزی لثه ها شود.

خونریزی لثه ها در نتیجه HIV

HIV سیستم اینی بدن را مورد حمله قرار می دهد و آن را با مشکل مواجه می سازد. حتی کوچکترین و خفیف ترین شکل عفونت تشدید می شود و تمایل به خطرناک شدن دارد. بیماران مبتلا به HIV معمولاً از مشکلات دندانی فراوانی، از جمله خونریزی لثه رنج می برند.

داروها

برخی داروهای خاص، مانند رقیق کننده های خون، ضد افسردگی ها، و غیره هستند که خونریزی لثه ها می تواند یکی از عوارض جانبی آنها باشد. این داروها می توانند باعث شوند بافت های داخل دهان مستعد کبود شدن و بروز خونریزی در لثه ها شوند.

ترمیم ها دندانی مشکل دار

پر شدگی های ناقص دندانی، و پروتزهای مصنوعی لق و نامناسب نیز می توانند باعث انباشته شدن پلاک های دندانی، بیماری لثه، و حتی آسیب به لثه ها شوند. بنابراین، ترمیم های دندانی نامناسب نیز می توانند موجب بروزخونریزی لثه ها شوند.

خونریزی لثه ها چگونه درمان می شود؟

درمان خونریزی لثه ها بسته به میزان گستردگی بیماری و نیز عامل زمینه ای بروز آن متفاوت خواهد بود. در این بخش، نگاهی خواهیم داشت به رویکردهای متفاوتی که برای درمان خونریزی لثه ها اتخاذ می شود.

جرمگیری و پاکسازی عمقی

یکی از شایع ترین و اصلی ترین دلایل خونریزی لثه ها بیماری های دندانی مانند ژنژیویت و پریودنتیت است. همانطور که پیش از این اشاره شد، این بیماری ها بوسیله باکتری هایی بوجود می آیند که در پلاک ها و رسوبات زندگی می کنند. جرمگیری یکی از فرایندهای دندانی است که برای پاکسازی سطوح دندان ها و حواشی لثه ها از پلاک و رسوبات استفاده می شود. وقتی پلاک و رسوبات زدوده می شوند، میزان باکتریایی بودن فضای دهان پایین می آید و به لثه های بیمار و عفونی فرصت مبارزه داده می شود. اگر شما مقداری حرکت پذیری دندان ها را در نتیجه بیماری لثه داشته باشید، اقدام برای فرایند پاکسازی عمقی می تواند فوق العاده مفید باشد.

با کاهش بار باکتریایی، لثه ها روند بهبود را آغاز خواهند کرد؛ به آرامی و به مرور زمان، مشاهده خواهید کرد که دندان هایی که پیش از این تکان می خوردند مقداری سفت و محکم شده اند. اگر لثه های شما از روی دندان ها کنار رفته باشند، مشاهده خواهید کرد که وقتی روند بهبود تکمیل شود، آنها دوباره محکم به دندان ها می چسبند.

با این حال، در صورت تخریب شدید، ممکن است لازم باشد جراحی های پریودنتال انجام شوند تا به بازسازی لثه ها کمک کنند تا لثه ها به میزان درست خود برسند.

اگر تبدیل شدن جرم ها به رسوب زیر خط لثه ها اتفاق افتاده باشد، لثه ها برش داده و کنار زده می شوند تا خانه باکتری ها از بین برده شود.

پاکسازی عمقی یا فرایند جرمگیری به بهبود لثه ها کمک خواهد کرد، بیماری زمینه ای را درمان خواهد کرد، در نتیجه خونریزی لثه ها متوقف خواهد شد. جدای از این، دندانپزشک برای شما دهانشویه های آنتی بیوتیک قوی تجویز خواهد کرد تا درمانی صحیح برای عفونت ها باشد.

آنتی بیوتیک ها

در صورت وخیم و گسترده بودن عفونت لثه ها، فرایندهای جرمگیری و پاکسازی عمقی ممکن است به تنهایی کافی نباشند. در چنین مواردی، دندانپزشک یک دوره آنتی بیوتیک برای شما تجویز خواهد کرد که هر گونه باکتری باقی مانده را از بین خواهد برد، در نتیجه به روند بهبودی کمک خواهد کرد. حتماً باید دوره بهبود خود با داروهای آنتی بیوتیک را تکمیل کنید تا درمان شما کامل صورت گیرد. یک دوره ناکامل آنتی بیوتیک باعث از بین رفتن عفونت نخواهد شد و در نهایت منجر به مقاوم شدن باکتری ها به دارو خواهد شد.

کنترل قند خون

بسیاری از افراد مبتلا به دیابت از بیماری لثه نیز رنج می برند، و سطوح کنترل نشده و بی نظم قند خون آنها اوضاع را بدتر می کند. در چنین مواردی، دندانپزشک ابتدا پروفیلاکسی خوراکی کامل را انجام خواهد داد و سپس به شما توصیه می کند برای کنترل بهینه سطح قند خون با پزشک مشورت کنید. از بهداشت دهان و دندان خود اطمینان حاصل کنید و اگر می خواهید دندان های خود را برای یک عمر نگهدارید، به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید.

درمان علل زمینه ای

اگر یک مشکل زمینه ای عامل خونریزی لثه ها است، پس ارزیابی و درمان درست بیماری زمینه ای ضرورت پیدا می کند.

خونریزی لثه ها می تواند نشان دهنده یک بیماری پیچیده پزشکی باشد و اغلب می تواند به تشخیص چنین اختلالات پیجیده ای کمک کند. وقتی برای مراجعه به دندانپزشک برنامه ریزی می کنید، وی ابتدا دهان شما را به طور دقیق معاینه  خواهد کرد، و اگر به چیز دیگری مشکوک باشد، شما را به یک متخصص مربوط ارجاع خواهد داد. درمان شرایط زمینه ای همراه با پروفیلاکسی، در نهایت به درمان خونریزی لثه ها کمک خواهد کرد.

اگر از خونریزی لثه ها رنج می برید، آن را نادیده نگیرید. همین امروز با متخصصان مربوط مشورت کنید تا بتوانید بدن و دهان و دندان های خود را سالم نگهدارید.

آیا می توان از خونریزی لثه ها پیشگیری کرد؟

پاسخ این پرسش آری است. شما می توانید اقدامات خاصی انجام دهید و برخی از برترین نکات ما را دنبال کنید تا اطمینان حاصل کنید که دیگر با خونریزی لثه ها مواجه نخواهید شد. در ادامه به بیان این نکات خواهیم پرداخت.

اگر می خواهید از خونریزی لثه ها در امان باشید، مهم ترین چیزی که باید به خاطر داشته باشید این است که روتین بهداشتی دهان و دندان های خود را به خوبی رعایت کنید. داشتن بهداشت خوب دهانی به پیشگیری از انباشته شدن پلاک ها کمک می کند، که از ابتلا به بیماری های لثه و خونریزی لثه ها جلوگیری خواهد کرد.

برای خود یک مسواک با فرچه های نرم نایلونی و خمیر دندان فلورایده تهیه کنید. باید حتماً حداقل دو مرتبه در طول روز دندان های خود را مسواک بزنید، یک مرتبه وقتی از خواب بیدار می شوید و یک مرتبه قبل از رفتنبه رختخواب. حین مسواک زدن، اطمینان حاصل کنید که همه سطوح همه دندان ها را پوشش می دهید. توجه زیادی به پشت دندان ها داشته باشید زیرا عموماً آنها نادیده گرفته می شوند.

اگر نخ دندان نمی کشید، حالا زمان درستی برای آغاز این کار است. اگر شما به صورت ایده آل حداقل یکبار در روز این کار را قبل از مسواک زدن انجام دهید، به شما کمک خواهد کرد. نخ دندان کشیدن منظم درست مانند مسواک زدن ضروری است زیرا مسواک نمی تواند به همه فواصل بین دندان ها دسترسی پیدا کند. برای برطرف کردت ذرات غذای بین دندان ها یا پلاک های انباشته شده در آنجا از یک تکه نخ دندان استفاده کنید. همه سطوح دندان ها را پوشش دهید و تا زیر خط لثه ها پیش بروید. نخ دندان کشیدن می تواند شما را پاکسازی صحیح دهان مطمئن سازد و شما از هر گونه بیماری به دور خواهید ماند.

علاوه بر اینها، باید بهداشت دهانی خود را با استفاده روتین از دهانشویه ها تکمیل کنید. شستشوی دهان با کمک دهانشویه به شما کمک خواهد کرد از شر هر ماده آزار دهنده ای داخل دهان خود رها شوید. بعلاوه، موادی که اغلب در دهانشویه ها استفاده می شوند خاصیت آنتی باکتریال دارند، که رشد میکروبی را تحت کنترل در می آورند. نکته مثبت دیگر استفاده از دهانشویه ها این است که بوی تازگی و خوشایندی برای دهان شما بوجود می آورند. پس از هر وعده غذایی دهان خود را بشویید تا مطمئن شوید هیچ ذرات غذایی داخل دهان شما باقی نمانده اند.

اگر دیابت دارید، حتماً همه داروهای تجویزی خود را طبق دستور مصرف کنید. رژیم غذایی متعادلی داشته باشید تا سطح قند خون شما تحت کنترل بماند. با انجام این کار نه تنها به پیشگیری از خونریزی لثه ها کمک می کنید، بلکه به پیشگیری از بروز مشکلات دیابت کنترل نشده نیز کمک خواهد کرد.

اگر به تازگی در لثه ها علائم بیماری لثه مشاهده کرده اید، برای مراجعه به دندانپزشک وقت بگیرید تا قبل از پیشرفت و تبدیل آن به یکی از اشکال کنترل نشده، آن را تحت کنترل درآورید.

رژیم غذایی متعادلی داشته باشید، میوه ها و سبزیجات تازه را به آن بیفزایید، و مقدار کافی ویتامین ها و مواد معدنی را دریافت کنید. داشتن رژیم غذایی متعادل به سالم و فعال ماندن شما کمک خواهد کرد.

سبک زندگی فعالی داشته باشید و زمانی را به ورزش کردن اختصاص دهید، مخصوصاً اگر شغل پشت میز نشینی دارید.

همه ما این جمله را شنیده ایم که پیشگیری بهتر از درمان است و واقعاً صحت دارد! خونریزی لثه ها اگر درمان نشود، می تواند عوارض ویرانگری داشته باشد و ممکن است در نهایت دندان های خود را از دست بدهید. اگر سؤالی دارید تعلل نکنید و هر چه سریع تر برای پی بردن به پاسخ آن به دندانپزشک مراجعه کنید.

شایع ترین دلیل مشاهده فلر شدن یا انحراف رو به جلوی دندان ها در افراد بزرگسال، عدم وجود جای کافی می باشد. وقتی دندان های شما صاف و یکدست و همراستا می شوند و بایت شما اصلاح می شود، در صورتی که فضای کافی داخل دهان/ بایت وجود نداشته باشد، هیچ جایی وجود ندارد که دندان ها به آنجا بروند، بنابراین فلر می شوند.

چه عواملی موجب انحراف رو به جلوی دندان ها پس از درمان ارتودنسی با بریس ها می شوند؟

انحراف رو به جلوی دندان ها پس از برداشتن بریس های ارتودنسی ممکن است به این علت رخ دهد که ارتودنتیست تصمیم گرفته است هیچ دندانی نکشد، یا اینکه به دلیل تداوم عادات بد دهانی یا براکسیسم (دندان قروچه)، یا به دلیل اختلالات ژنتیکی.

آیا بریس ها می توانند انحراف رو به جلوی دندان ها را برطرف کنند؟

خیر. اغلب لازم است حتماً کشیدن دندان انجام شود تا فضای کافی برای قرار گیری همه دندان ها کنار یکدیگر ایجاد شود. در صورتی که بین دندان های فلر شده فاصله وجود داشته باشد، هیچ نیازی به کشیدن دندان نیست، بنابراین، دندان های فلر شده می توانند با بریس ها یا اینویزیلاین اصلاح شوند.

اصلاح دندان های فلر شده چقدر زمان می برد؟

اگر متوجه فلر شدگی دندان های خود شدید و می خواهید برای درمان آن کاری انجام دهید، احتمالاً این پرسش روی ذهن شما سنگینی می کند: چقدر زمان می برد تا فلر شدگی یا انحراف رو به جلوی دندان ها پس از برداشتن براکت های ارتودنسی اصلاح شود؟ پاسخ به این بستگی دارد که کدام درمان برای شما مناسب تر است. این روند، بسته به وخامت فلر شدگی می تواند چند ماه طول بکشد.

چرا دندان ها پس از درمان با بریس ها بزرگ تر به نظر می رسند؟

بریس ها فشار زیادی به دندان های طبیعی وارد می کنند تا آنها را در یک راستا قرار دهند. به همین دلیل، نه تنها این احتمال وجود دارد که حین استفاده از بریس ها دندان ها با یکدیگر جابجا شوند، بلکه ممکن است آنها رو به جلو منحرف شوند. این همان چیزی است که باعث می شود دندان ها به صورت منحرف شده رو به جلو به نظر برسند، اما مراقبت از آنها خیلی از راحت تر از چیزی است که شما فکرش را بکنید.

اگر بعد از برداشته شدن براکت ها دندان های خود را دوست نداشته باشید چه می شود؟

اگر با بالا رفتن سن متوجه شوید که دندان های شما در حال جابجا شدن و بازگشت به محل قبلی خود هستند، شما می توانید با ارتودنتیست خود تماس بگیرید و در مورد مشکل گفتگو کنید. برخی افراد در نهایت مجبور می شوند یک بار دیگر در طول عمر خود از براکت ها یا الاینرها استفاده کنند. این کار هیچ ایرادی ندارد، و اصلاً تقصیر ارتودنسی یا حتی تقصیر خود شما هم نیست که این اتفاق رخ داده است.

آیا بریس ها هر روز دندان ها را حرکت می دهند؟

پاسخ کوتاهی که می توانیم به این پرسش بدهیم که آیا بریس ها هر روز دندان های شما را حرکت می دهند یا خیر، یک آری ساده است. در غیر اینصورت، به دلیل سرعت بالای دندان ها، بریس ها باید برای مدت زمان قابل توجهی و اغلب، مدت زمانی نامطلوب، استفاده شوند.

آیا پس از برداشتن براکت ها دندان های من بزرگ تر به نظر خواهند رسید؟

خیالتان راحت باشد، در واقع این دندان های شما نیستند که واقعاً بزرگ تر شده اند. آری: آنها برای مدت زمان کوتاهی بزرگ تر به نظر می رسند، زیرا شما دیگر روی آنها بریس یا ابزار ارتودنسی ندارید. به مرور زمان آنها طبیعی به نظر خواهند رسید. وقتی بریس ها برداشته می شوند، برای بیماران دندان های با اندازه طبیعی آنها کمی بزرگ تر از قبل از درمان به نظر می رسند، تا اینکه مغز آنها به وضعیت جدید دندان ها عادت کند. به همین دلیل معمولاً باید صبر کرد پس از گذشت مدتی قضاوت کرد آیا دندان ها رو به جلو منحرف شده اند، یا تنها به نظر می رسند که انحراف رو به جلو دارند. پس از آن، در صورت لزوم می توان برای درمان اقدام کرد.

آیا تراش دندان ها برای پیشگیری از فلر شدن آنها بعد از درمان ضروری است؟

بریس ها می توانند به جابجا کردن دندان ها به موقعیت بهتر کمک کنند تا فشردگی یا قرار داشتن دندان ها در وضعیت نامناسب را برطرف کنند. با این حال، برخی افراد تنها جای کمی نیاز دارند تا همه دندان های آنها همراستا شوند و در نهایت به علت کمبود جا دندان های آنها رو به جلو منحرف نشوند. در این صورت، ارتودنتیست از قبل با انجام محاسبات می تواند مشخص نماید آیا با تراشیدن مقداری از مینای دندان ها امکان ایجاد فضای کافی برای قرار گیری صحیح همه دندان ها کنار یکدیگر وجود دارد یا خیر، و در اینصورت با احتیاط کامل این کار را انجام خواهد داد.

چگونه می توان پس از درمان ارتودنسی دندان ها را ثابت نگه داشت؟

خوشبختانه، ما به راحتی می توانیم جابجایی دندان ها پس از برداشتن بریس ها را با استفاده از ریتینرهای متحرک یا ثابت متوقف کنیم. هر دوی آنها به سادگی با نگهداشتن دندان های شما در جای جدید خود عمل می کنند. آنها یک بخش حیاتی از درمان ارتودنسی هستند و لازم است طبق صلاحدید ارتودنتیست تا هر زمانی که لازم باشد آنها را استفاده کنید تا لبخند جدید خود را حفظ کنید

علل شکست درمان ارتودنسی

افراد بسیاری برای کمک به اصلاح نحوه قرار گیری دندان های خود یا مشکل بایت، تحت درمان ارتودنسی قرار می گیرند. درمان می تواند یا جنبه زیبایی داشته باشد تا به بهبود ظاهر فرد کمک کند، اما می تواند عملکردهای دهانی را نیز بهبود دهد. طول درمان ارتودنسی می تواند از نظر رژیم غذایی و فعالیت ها محدود کننده باشد، که به همین دلیل است که اکثر افراد با برداشته شدن بریس ها از روی دندان های آنها احساس راحتی می کنند.

با این حال، برای برخی افراد، شکست درمان ارتودنسی و بازگشت مشکلات ارتودنتیک اتفاق می افتد. در اینجا توضیحاتی در این رابطه به شما ارائه می دهیم.

دندان ها تمایل دارند به محل اصلی قبل از درمان خود بازگردند، حتی زمانی که ارتودنتیست شما اعلام می کند که درمان ارتودنسی شما تکمیل شده است. این جابجایی دندان ها تحت عنوان ریلپس ارتودنتیک شناخته می شود. این اتفاق زمانی رخ می دهد که دندان ها به موقعیت قبل از درمان خود باز می گردند. اکثر اوقات، ریلپس در نتیجه عدم پایبندی بیمار به استفاده مداوم از ریتینری اتفاق می افتد که پس از درمان اولیه ارتودنسی بروز می یابد.

دندانپزشکان توصیه می کنند که بیماران تمام تلاش خود را برای دنبال کردن جلسات پس از درمان ارتودنسی به کار ببندند. آنها در ماه های دوم، ششم، و هجدهم پس از برداشته شدن براکت های ارتودنسی مورد بررسی قرار می گیرند. ریتینر در اختیار بیماران قرار می گیرد که آنها می توانند در طول مدتی که منتظر هستند دندان های آنها در محل خود تثبیت شوند از آن استفاده کنند.

بسته به احتمال ریلپس، ریتینرها می توانند دو هفته یا بیشتر مورد استفاده قرار بگیرند. اکثر ارتودنتیست ها برای دندان هایی که احتمال بازگشت آنها به وضعیت قبل از درمان بیشتر است، از ریتینرهای سیمی دائمی استفاده می کنند. برخی بیماران ممکن است ریتینرهای متحرک داشته باشند که آنها را در طول کل روز یا حین خواب استفاده می کنند.

اصلاح بایت و صاف و همراستا کردن دندان ها یک شبه اتفاق نمی افتد. بسته به وخامت مشکل کجی دندان ها، ممکن است چند سال طول بکشد تا تکمیل شود. به همین علت است که وقتی بیماران چند ماه پس از برداشته شدن براکت ها از روی دندان های خود متوجه جابجا شدن دندان های خود می شوند، نگران و ناامید می شوند.

در اینجا برای شما توضیح می دهیم چرا ممکن است ریلپس درمان ارتودنسی اتفاق بیفتد:

عدم تکمیل درمان ارتودنسی

نخستین دلیل برای اکثر موارد ریلپس درمان ارتودنسی، عدم تکمیل آن است. دلایل متعددی وجود دارند که می توانند باعث شوند بیمار بخواهد درمان را متوقف کند. ممکن است علت این باشد که دندان ها جابجا شده اند، نمی توانند هزینه های درمان ارتودنسی را تقبل کنند، یا تحمل درد آنها پایین است. صرف نظر از دلیل، درمان تکمیل نشده همیشه نتایجی نامطلوب در پی خواهد داشت.

محاسبه نادرست مال اکلوژن دندان ها

مال اکلوژن دندان ها عبارت است از مشکلات نحوه قرار گیری دندان ها که می تواند با بریس ها برطرف شود. با این حال، مال اکلوژن ها می توانند اتفاق بیفتند، مخصوصاً اگر عامل بروز آن برطرف نشده باشد. برای مثال، فرو رفتن یک دندان مولر داخل حفره خود در آینده می تواند نتایج درمان را تحت تأثیر قرار دهد و منجر به جابجا شدن یک دندان شود.

عدم نظارت

اگر می خواهید درمان ارتودنسی شما به نتایج مطلوب برسند، باید نسبت به آن متعهد باشید. ممکن است تغییراتی در دندان ها و لثه بوجود بیاید که می توانند مستقیماً نتایج درمان را تحت تأثیر قرار دهند.

مهم است تمام جلسات پس از اتمام درمان ارتودنسی را دنبال کنید. در صورت عدم نظارت روی موقعیت دندان ها پس از اتمام درمان، ممکن است همه مشکلات به درستی درمان نشوند و منجر به شکست درمان ارتودنسی شود.

عدم تعهد بیمار

برخی بیماران همیشه نسبت به دستور العمل هایی که توسط ارتودنتیست به آنها داده می شود متعهد نیستند. عدم مراجعه در زمان مشخص شده، خوردن غذاهای ممنوع یا بهداشت بد دهانی، ممکن است بیماران ندانند که این کارهای آنها نیمی از نتیجه ای که انتظار مشاهده آن را دارند را به باد می دهد.

برای مشاهده بهترین نتایج، لازم است بایدها و نبایدهای حین استفاده از بریس های ارتودنسی را رعایت کنید. اگر آنها نادیده گرفته شوند، می تواند نتایجی دور از انتظار و در پی داشته باشند یا تکمیل درمان خیلی طولانی شود.

عدم زمان کافی برای تثبیت دندان ها

بسیاری از بیماران نتایج فوری می خواهند. به دلیل فشاری که آنها به ارتودنتیست خود وارد می کنند، ممکن است روند درمان در قالب چند ماه کمتر از زمانی که برای درمان نیاز است فشرده شود.

طی کردن “مسیر سریع تر” دستیابی به بهترین نتایج را تضمین نمی کند. دندان ها برای تنظیم شدن و تثبیت شدن در محل صحیح نیاز به زمان دارند.

ادامه دادن عادات بد

دندان قروچه، مکیدن آبنبات، خوردن غذاهای سفت و چسبناک، سیگار کشیدن، و عدم مراجعه منظم به دندانپزشک برای چکاپ- اکثر این عادت ها ممکن است بی تقصیر به نظر برسند، اما آنها روی درمان ارتودنسی تأثیر منفی می گذارند.

توجه نادرست به سلامت دهان و دندان شما می تواند روی تراز دندان ها نیز تأثیر بگذارند، زیرا مشکلات لثه باعث فرسایش مینای دندان ها و حتی از دست دادن دندان ها شوند.

ریلپس یا بازگشت درمان ارتودنسی از جمله موارد اورژانسی ارتودنسی محسوب نمی شود، اما همچنان دلیلی برای نگرانی است. اگر این مشکل هر چه سریع تر و به درستی مورد رسیدگی قرار گیرد، می تواند برطرف شود. برخی از نکاتی که در مواجهه با جابجا شدن دندان ها می توانند به شما کمک کنند عبارتند از:

• با یک دندانپزشک مشورت کنید. هر چه سریع تر برای معاینه و بررسی وضعیت خود به دندانپزشک مراجعه کنید. هر چه سریع تر برای چکاپ مراجعه کنید، مشکل می تواند زودتر حل شود.
• مراقب وضعیت خود باشید. حتی اگر پیوسته ریتینر استفاده می کنید، ممکن است متوجه جابجایی های جزئی دندان های خود شوید. می توانید آن را به حال خود رها کنید یا برای پیشگیری از جابجایی ها در آینده اقدامات نظارتی انجام دهید. دندانپزشک نیز می تواند به شما در نظارت روی وضعیت دندان ها کمک کند.
• در صورت نیاز ریتینر جدیدی دریافت کنید. وقتی ریتینرهای ارتودنتیکی که استفاده می کنید پس از تکمیل درمان، به دلیل جابجا شدن دندان ها، دیگر متناسب با دندان های شما نیست، نیاز به ریتینر جدیدی خواهید داشت. برای دریافت ریتینر جدید با ارتودنتیست خود مشورت کنید.
• برای درمان مجدد اقدام کنید. اگر ریلپس قابل توجه باشد، جلسه بعد در مورد درمان مجدد با ارتودنتیست خود گفتگو کنید. گزینه های مختلفی هستند که می توانید از بین آنها انتخاب کنید. البته این به معنای یک دوره درمان دیگر با ابزارهای ارتودنسی است اما اغلب بهترین راهکار همین است.

مدتی زمان می برد تا بتوانید به لبخندی که دوست دارید دست یابید. با این حال، اگر دستور العمل های متخصص معتمد خود را انجام دهید، این درمان ارزش زمان و تلاشی که برای آن می گذارید را دارد. در صورت تجربه بازگشت مشکل ارتودنتیک، درباره درمان آن با ارتودنتیست مشورت کنید.

خواه یک دندان تکی یا چند دندان شما نیاز به جایگزین داشته باشد، ایمپلنت های دندانی و All on 4 می توانند لبخندی زیبا و طبیعی برای شما خلق کنند، در عین حال که کیفیت زندیگ شما را نیز ارتقاء می دهند. این فرایند در حقیقت اگر با روشی صحیح انجام شود می تواند موفقیت بی سابقه ای داشته باشد. با این حال، برخی عوامل هستند که می توانند باعث شکست ایمپلنت های دندانی می شوند. و گرچه این نادر است، اما وقتی رخ می دهد، می تواند موجب بروز ناراحتی شدید شود، و حتی منجر به بروز مشکلاتی در آینده شود.

شکست ایمپلنت های دندانی چه علائم و نشانه هایی دارد؟

سه علامت مشترک وجود دارند که نشان می دهند ایمپلنت با شکست مواجه شده است:

• درد یا ناراحتی شدید
• تورم یا التهاب لثه ها
• لق شدن ایمپلنت یا تکان خوردن آن داخل دهان

یک ایمپلنت دندانی می تواند به دلایل مختلفی با شکست مواجه شود، از جمله عوامل سلامت عمومی بیمار، مراقبت های استاندارد پس از فرایند، و مهارت و تعهد دندانپزشک.

در زیر به بیان دلایلی می پردازیمکه ممکن است باعث شکست ایمپلنت های دندانی شوند:

کجی ایمپلنت

یکی از چالش برانگیزترین جنبه های دندانپزشکی ایمپلنت، قرار دادن ایمپلنت به گونه ای است که کاملاً توسط استخوان احاطه شده باشد. گاهی اوقات موقعیت ایده آل در استخوان موقعیت ایده آل برای ایمپلنت نیست. بنابراین ایمپلنت و استخوان در نهایت در یک راستا قرار نمی گیرند. وقتی ایمپلنت با استخوان در یک راستا قرار نمی گیرند، روکش ها می توانند غیر طبیعی به نظر برسند، لثه ها می توانند تحلیل بروند، و فلز خاکستری تیره ایمپلنت از زیر لثه های اطراف قابل مشاهده است.

اصلاح موقعیت ایمپلنت های دندانی که در موقعیت اشتباه قرار گرفته اند می تواند دشوار باشد. فرایند برداشت ایمپلنت می تواند به دندان های مجاور آسیب وارد کند. که به همین دلیل است که انجام درست آن در اولین مرتبه و نیز انتخاب یک دندانپزشک با دانش و تجربه برای ارائه بهترین نتایج مهم است.

قالب گیری نامناسب

دندانپزشک قالب می گیرد و آن را برای ساخت روکش به لابراتوار ارسال می کند. اگر قالب ها دقیق نباشند، دندان جایگزین ممکن است به خوبی قرار نگیرند. فقط یک ناهماهنگی ظریف می تواند باعث ایجاد فاصله بین روکش و لثه شود، به اندازه ای که ظاهر و عملکرد دندان ها را به خطر بیندازد. این می تواند باعث ورود باکتری به داخل لثه ها شود و در نهایت منجر به عفونی شدن آن شود. عفونت می تواند درمان شود، اما ممکن است نیاز باشد ایمپلنت تعویض شود و ضرورتاً هزینه های درمان دو برابر خواهند شد.

عامل دیگر سمانی (چسب) است که روکش دندانی جدید را به پست ایمپلنت می چسباند، که اگر به روی لثه نشت کند می تواند باعث بروز عفونت شود. به هیمن دلیل است که مهارت دندانپزشکی که کاشت ایمپلنت را انجام می دهد اینقدر اهمیت دارد. آنها باید برای انجام صحیح فرایند تحت ذره بین های بزرگ راحت باشند، تا بتواند احتمال بروز شکاف یا اشتباه را کاهش دهد.

پری ایمپلنتایتیس و عفونت های دیگر

پری ایمپلنتایتیس یکی از اصلی ترین دلایل شکست ایمپلنت های دندانی است. هنوز این اطمینان وجود ندارد که آیا باید آن را تحت عنوان یک بیماری دسته بندی کرد یا به عنوان یک مشکل در نتیجه وجود جسم خارجی در حفره دهان. صرف نظر از اینها، گاهی اوقات مدت کوتاهی پس از تکمیل فرایند واکنش التهابی می تواند بروز پیدا کند، که نتیجه تشکیل باکتری داخل دهان است.

پری ایمپلنتایتیس می تواند هم به لثه ها و هم به استخوانی که ایمپلنت را احاطه می کند آسیب وارد کند، و احتمالاً منجر به تحلیل استخوان یا شکست ایمپلنت دندانی شود. گرچه شرایط می تواند درمان شود، اما اغلب ایمپلنت نیاز به تعویض خواهد داشت. افرادی که بیشتر مستعد عفونت های باکتریایی یا پری ایمپلنتایتیس هستند بیشتر بیماران میتلا به دیابت، افراد سیگاری، و افراد با بهداشت دهانی نامناسب هستند.

عدم اسئواینتگریشن

اسئواینتگریشن اصطلاحی است که برای توصیف گسترش ارتباط ساختاری بین استخوان و ایمپینت تیتانیومی استفاده می شود که به تازگی کاشته شده است. اتفاق افتادن این روند عموماً چند هفته تا چند ماه طول می کشد.

گاهگاهی ایمپلنت به طور کامل با استخوان فک جوش نمی خورد. این می تواند باعث شل شدن ایمپلنت، یا حتی در نهایت افتادن آن شود. دلیل اصلی برای این اتفاق عدم وجود استخوان کافی برای قرار گیری ایمپلنت درون آن است.

تراکم استخوان و سلامت عمومی استخوان فرد یک نکته مهم است که در دندانپزشکی کاشت ایمپلنت باید در نظر گرفته شود. ارزیابی سلامت استخوان چیزی است که دندانپزشک جراح ایمپلنت شما قبل از فرایند انجام می دهد. اگر حجم استخوان ناکافی باشد، فرایند پیوند استخوان یا سینوس لیفت گزینه هایی هستند که برای خلق شرایط صحیح برای کاشت ایمپلنت های دندانی انجام می شود.

آسیب به عصب

گرچه آسیب به عصب نادر است، اما وقتی ایمپلنت نزدیک به اعصاب اطراف دهان کاشته می شود می تواند رخ دهد. بروز این اتفاق بیشتر در مواردی شایع است که یک دندانپزشک بی تجربه این کار را انجام دهد، یا زمانی که دندانپزشک از طرح درمان برای انجام کار خود استفاده نکند. طرح درمان چیزی است که به دندانپزشک کمک می کند همه عواملی که می توانند روی فرایند کاشت ایمپلنت تأثیر بگذارند را شناسایی کند، مانند شناسایی محل ایده آل برای کاشت ایمپلنت در ارتباط با ساختارهای حیاتی و اعصاب داخل دهان.

آسیب به عصب عموماً زمانی صورت می گیرد که بی حسی، طولانی شدن درد، یا احساس گزگز اطراف لثه ها، لب ها، گونه ها، یا زبان وجود داشته باشد.

شکست خود ایمپلنت دندانی

گرچه ایمپلنت های دندانی از فلزات محکمی ساخته شده اند، اما این امکان وجود دارد که پست های ایمپلنت های فلزی لق شوند. وقتی پست ایمپلنت شل می شود، حرکت آن می تواند موجب شکسته شدن ایمپلنت دندانی شود.

به لطف پیشرفت هایی که در فناوری ایمپلنت های دندانی صورت گرفته است، این اتفاق امروزه کمتر رخ می دهد، با این حال، شکست هنوز هم می تواند رخ دهد. بویژه در موارد ایمپلنت های ارزان و لابراتوارهای خارج از کشور، که ممکن است از مواد بی کیفیت استفاده کنند، که می تواند منجر به بروز مشکلاتی در اندازه و تناسب قرار گیری ایمپلنت شود، که ثبات ایمپلنت را به خطر خواهد انداخت.

لازم است اطمینان حاصل کنید دندانپزشک شما از موادی استفاده می کند که دارای استانداردهای لازم بی خطر بودن برای مصرف کننده هستند، تا از کیفیت درمان مطمئن شوید و خطر شکست ایمپلنت را به حداقل برسانید.

پس زدن جسم خارجی و واکنش های حساسیتی

انجمن دندانپزشکان استرالیا ابراز داشته است هرگاه یک جسم خارجی داخل بدن قرار می گیرد، احتمال بروز عوارض جانبی وجود دارد. ایمپلنت های دندانی و مواد دیگری که برای فرایند ایمپلنت های دندانی استفاده می شوند ممکن است موجب بروز واکنش های موضعی شوند. برای حصول اطمینان از اینکه بهترین مواد برای درمان شما استفاده می شوند، دندانپزشک باید چک کند ببیند شما هیچ آلرژی دارید یا خیر.

در صورت مشکوک بودن به شکست ایمپلنت های دندانی چه باید کرد؟

در صورت تجربه کردن هر گونه عفونتی مانند پری ایمپلنتایتیس پس از فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی، ابتدا امکان درمان عفونت بدون مجبور بودن به برداشت ایمپلنت وجود دارد. التهاب معمولاً با پاکسازی دقیق درمان می شود. هر چه مشکل زودتر پیدا شود، شانس درمان آن بیشتر خواهد بود.

در صورتی که به استخوان اطراف ایمپلنت آسیب وارد شده باشد، این نیز می تواند درمان شود. اما درمان شامل برداشت استخوان و سپس انجام فرایند پیوند استخوان است تا ایمپلنت بتواند به درستی در جای خود قرار بگیرد.

بسته به میزان آسیب، ممکن است نیاز باشد روکش و ایمپلنت برداشته شوند. اصلاح ایمپلنتی که با شکست مواجه شده است می تواند دشوار باشد. فرایند برداشت ایمپلنت می تواند به استخوان و دندان های اطراف آن آسیب وارد کند. دریافت صحیح آن در نخستین مرتبه، و بنابراین انتخاب یک دندانپزشک متخصص که دارای همه مهارت ها و تجربه کافی برای دستیابی به بهترین نتایج باشد، بسیار مهم است.