جراحی کاشت ایمپلنت های دندانی فرایندی برای جایگزینی ریشه های دندان ها با یک پست فلزی پیچ- مانند و جایگزینی دندان های از دست رفته یا آسیب دیده با دندان های مصنوعی است که عملکرد و ظاهری شبیه دندان های طبیعی خواهند داشت. مانند هر جراحی دیگری، مراقب های پس از کاشت ایمپلنت های دندانی برای بهبود سریع ضروری است.

چگونگی انجام جراحی ایمپلنت های دندانی به نوع ایمپلنت و شرایط استخوان فک شما بستگی دارد. اما همه جراحی های ایمپلنت های دندانی در چند مرحله انجام می شوند و ممکن است شامل چند فرایند شوند. مزیت اصلی ایمپلنت های دندانی حمایت منسجم آنها از دندان های جدید است. از آنجا که این دوره های بهبود نیاز به زمان دارند، ممکن است فرایند چند ماه طول بکشد.

پس از دریافت ایمپلنت های دندانی گام های مهم متعددی وجود دارند که می توانند این اطمینان را بوجود بیاورند که شما مراقبت از ایمپلنت های دندانی خود را به خوبی انجام می دهید و روند بهبود بدون هیچ خطری سپری می شود. در این مطلب سعی داریم به بیان یک دسته مراقبت های پس از کاشت ایمپلنت های دندانی بپردازیم، گرچه لازم است شما در مورد نیازها و شرایط خاص خود با دندانپزشک خود مشورت کنید.

مانند هر جراحی دیگری، در صورت عدم مراقبت، جراحی کاشت ایمپلنت های دندانی می تواند خطراتی برای سلامتی داشته باشد. مشکلات نادر هستند، اما وقتی رخ می دهند اغلب جزئی هستند و به راحتی درمان می شوند. این خطرات عبارتند از:

  • عفونت در محل کاشت ایمپلنت
  • آسیب یا صدمه به ساختارهای پیرامونی، مانند دندان های دیگر یا عروق خونی.
  • آسیب به عصب، که می تواند موجب بروز درد، بی حسی، یا گزگز در دندان های طبیعی، لثه ها، لب ها، یا چانه
  • مشکلات سینوس، وقتی ایمپلنت دندانی در فک بالا کاشته می شود ممکن است به داخل حفره های سینوس فرو برود.

تا زمانی که اثر داروی بی حسی از بین نرفته است چیزی نخورید، زیرا ممکن است لب ها، داخل گونه، یا زبان خود را گاز بگیرید و موجب بروز آسیب شوید.

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت از زخم

در مراقبت از ایمپلنت های دندانی، نخستین گام برای حصول اطمینان از بهبود صحیح پس از جراحی کاشت ایمپلنت دندانی مراقبت های بعدی از زخم است. وقتی بیمار پس از دریافت ایمپلنت مطب را ترک می کند، احتمالاً روی محل جراحی ایمپلنت دندانی خود گاز استریل دارد. بیمار باید بایت خود را محکم روی آن قرار دهد و در صورت لزوم پانسمان را تعویض کند.

مقداری خونریزی جزئی، مانند رگه های صورتی رنگ داخل بزاق، ممکن است طی ۴۸ ساعت نخست پس از جراحی اتفاق بیفتد. پس از جراحی، بقیه روز را از خوردن غذاهای خیلی داغ اجتناب کنید و دهان خود را نشویید، این کارهای باعث طولانی تر شدن خونریزی می شوند. خوراکی های سرد مانند بستنی یا شیک ها برای شما مناسب هستند، البته تا زمانی که برای خوردن آنها از قاشق استفاده کنید. در صورت ادامه پیدا کردن خونریزی، می توانید یک چای کیسه ای خیسانده و سپس چلانده شده را جایگزین گاز استریل کنید و فشار اندکی به آن وارد کنید. آن را ۳۰ دقیقه در جای خود نگهدارید، بدون آنکه آن را بردارید تا ببینید آیا خونریزی متوقف شده است یا خیر. برای پیشگیری یا کاهش خونریزی شدید، به مدت ۲ تا ۳ روز از انجام فعالیت های بدنی شدید اجتناب کنید. اگر خونریزی تا روز دوم ادامه پیدا کرد یا بدتر شد، با مطب دندانپزشک خود تماس بگیرید. (دقت داشته باشید: مقدار اندکی خونریزی، که برای دو روز نخست عادی است، می تواند باعث شود بزاق دهان شما قرمز رنگ به نظر برسد، و باعث نگرانی نیست.)

از دستکاری زخم یا ناحیه جراحی شده با زبان یا انگشت اجتناب کنید، مخصوصاً اگر خطر آسیب رسیدن به لخته خون وجود داشته باشد.

از کشیدن لب یا لپ برای نگاه کردن ناحیه جراحی اجتناب کنید و اجازه ندهید شخص دیگری این کار را انجام دهد. آن را رها کنید تا روند بهبود را ادامه دهد.

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

تورم

تورم پس از هر گونه فرایند جراحی عادی است و تا دو الی سه روز افزایش نیز پیدا خواهد کرد. حتی کبودی و ترک خوردگی لب ها نیز ممکن است اتفاق بیفتد. برای مقابله با تورم روی صورت، سمتی که جراحی کاشت ایمپلنت انجام شده است به مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه کیسه یخ یا کیسه سبزیجات منجمد که داخل یک حوله پیچیده شده است بگذارید، سپس به همان مدت زمان کیسه یخ را بردارید. در صورت امکان، این کار تا ۲۴ ساعت به صورت متوالی انجام دهید. البته این کار به کنترل درد و ناراحتی شما نیز کمک می کند.

بالاتر نگهداشتن سر نسبت به قلب نیز کمک خواهد کرد. یک تا دو روز پس از جراحی، گرمای مرطوب نیز می تواند به کاهش تورم کمک کند. تورم های زیاد با پزشک درمیان گذاشته شوند.

درد و ناراحتی

شما تا ساعت ها پس از رسیدن به منزل بی حس خواهید بود. برای کنترل درد و ناراحتی، باید به محض بازگشت احساسات خود، مصرف داروهای مسکن تجویزی یا بدون نسخه را آغاز کنید. به خاطر داشته باشید: مصرف دارو همراه با غذا می تواند خطر تهوع را کاهش دهد. احتمالاً ناراحتی شما طی پنج روز نخست پس از فرایند بدتر خواهد بود، که پس از آن به تدریج کاهش پیدا خواهد کرد. اگر درد بدتر شود، به دارو پاسخ ندهد، یا بیشتر از مقدار دوز توصیه شده نیاز به داروی مسکن داشته باشد، باید با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

ممکن است پس از جراحی مقداری حساسیت، مخصوصاً به سرما، داشته باشید. حساسیت معمولاً ظرف چند هفته پس از جراحی از بین خواهد رفت و با عاری نگهداشتن محدوده ایمپلنت کاشته شده از پلاک، می تواند آن را به حداقل رساند. در صورتی که حساسیت شدید است، با دندانپزشک تماس بگیرید تا توصیه های مربوطه را به شما بکند یا برای کاهش آن داروهایی به شما معرفی کند.

رژیم غذایی

برای روز نخست پس از فرایند خوردن غذاهای نرم و آبکی توصیه می شوند. از مصرف غذاها یا مایعات خیلی داغ اجتناب کنید. طی ۷۲ ساعت نخست پس از فرایند از استفاده نی پرهیز کنید زیرا عمل مکیدن ممکن است باعث شل شدن یا کنده شدن لخته خون شود (اتفاقی که باعث بروز خشکی حفره دندان می شود و درد زیادی بوجود می آورد). به تدریج به رژیم غذایی معمول خود بازگردید، و جویدن غذا را در سمت مخالفی که ایمپلنت کاشته شده است انجام دهید. از خورده غلات، آجیل، و دیگر خوراکی هایی که می توانند به ذرات ریز و محکم تبدیل شوند اجتناب نمایید زیرا می توانند داخل زخم های شما گیر کنند.

از خوردن خوراکی های چسبناک، سفت (مانند تکه های یخ، آجیل ها، پاپ کورن، چیپس)، خشک، پر ادویه، فوق العاده خشک شده، یا اسیدی در رژیم غذایی خود بپرهیزید. غذاهایی مانند سوپ، پاستا، تخم مرغ آب پز، پوره سیب زمینی، ماکارونی و پنیر بهترین گزینه ها هستند. مطمئن شوید به مقدار کافی مواد مغذی از طریق رژیم غذایی خود دریافت می کنید و مقدار زیادی آب می نوشید.

خوردن ترکیب خوبی از غذاهای سالم و مقوی پس از فرایند توصیه می شود. به خاطر داشته باشید که حتی اگر شما احساس گرسنگی ندارید هم برای سوخت رسانی به منظور بهبود بهتر نیاز است غذا بخورید.

به مدت ۷۲ ساعت پس از فرایند از خوردن الکل (حتی آبجو و شراب) اجتناب کنید.

سیگار کشیدن

سیگار کشیدن می تواند به میزان قابل توجهی خطر شکست را افزایش دهد و مانعی است سر راه مراقبت و بهبود صحیح ایمپلنت های دندانی. ما توصیه می کنیم که برای همیشه سیگار کشیدن را ترک کنید، یا حداقل به مدت ۸ هفته کامل پس از کاشت ایمپلنت سیگار نکشید. از جایگزین های نیکوتین و دیگر فراورده های تنباکو نیز اجتناب کنید.

فعالیت

هر گونه فعالیتی که قلب شما را تحریک کند باعث بروز خونریزی خواهد شد. در روز انجام جراحی ورزش نکنید. روز بعد از آن نیز، اگر احساس می کنید توانایی انجام آن را دارید، می توانید با تمرینات سبک آغاز کنید.

داروها

داروهای خود را طبق تجویز دندانپزشک مصرف کنید. احتمالاً برای پیشگیری یا کاهش عفونت برای شما آنتی بیوتیک تجویز می شود. سعی کنید همه آنتی بیوتیک های خود را طبق تجویز استفاده کنید و مصرف داروهای خود را تا اتمام آنها ادامه دهید.

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

بهداشت دهانی

قبل از رفتن به رختخواب در روز فرایند مسواک بزنید. اطراف ناحیه ایمپلنت کاشته شده را مسواک نزنید. مثل همیشه نخ دندان بکشید، غیر از دندان های کناری محل ایمپلنت کاشته شده. اگر ترمیم قابل مشاهده ای دارید، دندانپزشک مراقبت های لازم برای آن را با جزئیات برای شما توصیح خواهد داد.

به مدت ۲۴ ساعت پس از فرایند از آب کشی دهان اجتناب کنید. پس از آن، می توانید شستشوی دهان با آب نمک (نصف قاشق چایخوری نمک در یک فنجان آب) را آغاز کنید. با شستشوی ملایم شروع کنید- قطعاً شما نمی خواهید به محل جراحی آسیب وارد کنید. پس از سه روز، می توانید مسواک زدن ملایم اطراف موضع جراحی را آغاز کنید. اگر دهانشویه برای شما تجویز شد، دستورالعمل های مصرف آن را دنبال کنید. پس از صرف غذا یا میان وعده، برای شستشوی دهان از آب و نمک استفاده کنید.

دو مرتبه در طول روز دهانشویه استفاده کنید، هر بار دهانشویه را ۳۰ ثانیه داخل دهان بچرخانید.

اگر به شما گفته شده است از استنت های شفاف یا پروتزهای مصنوعی (دنچر) فک بالا استفاده کنید که سقف دهان را پوشش می دهند، آن را به مدت ۲۴ ساعت برندارید، مهم نیست چه اتفاقی می افتد! ممکن است غرق در خون شود، اما آن را از جای خود تکان ندهید و تنها با کلرهگزیدین یا آب ولرم و نمک شستشو دهید. پس از ۲۴ ساعت شما مختارید آن را هر چقدر راحت هستید استفاده کنید، مخصوصاً وقت غذا خوردن.

ابزارهای متحرک

اگر یک ابزار مصنوعی دارید که باید از آن استفاده کنید، دندانپزشک برای شما توضیح خواهد داد چه زمانی و چگونه می توانید از آن استفاده کنید. همیشه این دستورالعمل ها را دنبال کنید، و به خاطر داشته باشید که ابزار خود را طبق دستورالعمل تمیز کنید.

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقبت پس از کاشت ایمپلنت دندانی

مراقب مشکلات و عوارض جانبی باشید!

مشکلات پس از کاشت ایمپلنت های دندانی نادر هستند، اما می توانند رخ دهند.

مراقب موارد زیر باشید:

  • افزایش درد اطراف زخم
  • خونریزی که افزایش پیدا می کند یا متوقف نمی شود.
  • استفراق یا تهوعی که به مصرف داروهای مسکن ربطی ندارد.
  • تب
  • گرم شدن موضعی محل جراحی
  • بو یا مزه چرک یا شبیه سوخت در ناحیه محل جراحی

سعی کنید استراحت کنید و تا جایی که امکان دارد بهداشت دهانی را به خوبی رعایت کنید تا روند بهبود به خوبی پیش برود. دقت داشته باشید که هر جراحی یا هر فرایند تهاجمی خطراتی به همراه دارد. قبل از پیش رفتن، باید به دنبال نظر دومی از یک متخصص معتبر دیگر نیز باشید.

در صورتی که جراحی را انجام دادید و هر یک از اینها را تجربه کردید، یا در صورتی که شرایط شما یک هفته پس از فرایند بهبود پیدا نکرد، برای اطلاعات بیشتر با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

علل شکست درمان ارتودنسی

افراد بسیاری برای کمک به اصلاح نحوه قرار گیری دندان های خود یا مشکل بایت، تحت درمان ارتودنسی قرار می گیرند. درمان می تواند یا جنبه زیبایی داشته باشد تا به بهبود ظاهر فرد کمک کند، اما می تواند عملکردهای دهانی را نیز بهبود دهد. طول درمان ارتودنسی می تواند از نظر رژیم غذایی و فعالیت ها محدود کننده باشد، که به همین دلیل است که اکثر افراد با برداشته شدن بریس ها از روی دندان های آنها احساس راحتی می کنند.

با این حال، برای برخی افراد، شکست درمان ارتودنسی و بازگشت مشکلات ارتودنتیک اتفاق می افتد. در اینجا توضیحاتی در این رابطه به شما ارائه می دهیم.

دندان ها تمایل دارند به محل اصلی قبل از درمان خود بازگردند، حتی زمانی که ارتودنتیست شما اعلام می کند که درمان ارتودنسی شما تکمیل شده است. این جابجایی دندان ها تحت عنوان ریلپس ارتودنتیک شناخته می شود. این اتفاق زمانی رخ می دهد که دندان ها به موقعیت قبل از درمان خود باز می گردند. اکثر اوقات، ریلپس در نتیجه عدم پایبندی بیمار به استفاده مداوم از ریتینری اتفاق می افتد که پس از درمان اولیه ارتودنسی بروز می یابد.

دندانپزشکان توصیه می کنند که بیماران تمام تلاش خود را برای دنبال کردن جلسات پس از درمان ارتودنسی به کار ببندند. آنها در ماه های دوم، ششم، و هجدهم پس از برداشته شدن براکت های ارتودنسی مورد بررسی قرار می گیرند. ریتینر در اختیار بیماران قرار می گیرد که آنها می توانند در طول مدتی که منتظر هستند دندان های آنها در محل خود تثبیت شوند از آن استفاده کنند.

بسته به احتمال ریلپس، ریتینرها می توانند دو هفته یا بیشتر مورد استفاده قرار بگیرند. اکثر ارتودنتیست ها برای دندان هایی که احتمال بازگشت آنها به وضعیت قبل از درمان بیشتر است، از ریتینرهای سیمی دائمی استفاده می کنند. برخی بیماران ممکن است ریتینرهای متحرک داشته باشند که آنها را در طول کل روز یا حین خواب استفاده می کنند.

اصلاح بایت و صاف و همراستا کردن دندان ها یک شبه اتفاق نمی افتد. بسته به وخامت مشکل کجی دندان ها، ممکن است چند سال طول بکشد تا تکمیل شود. به همین علت است که وقتی بیماران چند ماه پس از برداشته شدن براکت ها از روی دندان های خود متوجه جابجا شدن دندان های خود می شوند، نگران و ناامید می شوند.

در اینجا برای شما توضیح می دهیم چرا ممکن است ریلپس درمان ارتودنسی اتفاق بیفتد:

عوامل موثر در برگشت ارتودنسی

عوامل موثر در برگشت ارتودنسی

عدم تکمیل درمان ارتودنسی

نخستین دلیل برای اکثر موارد ریلپس درمان ارتودنسی، عدم تکمیل آن است. دلایل متعددی وجود دارند که می توانند باعث شوند بیمار بخواهد درمان را متوقف کند. ممکن است علت این باشد که دندان ها جابجا شده اند، نمی توانند هزینه های درمان ارتودنسی را تقبل کنند، یا تحمل درد آنها پایین است. صرف نظر از دلیل، درمان تکمیل نشده همیشه نتایجی نامطلوب در پی خواهد داشت.

محاسبه نادرست مال اکلوژن دندان ها

مال اکلوژن دندان ها عبارت است از مشکلات نحوه قرار گیری دندان ها که می تواند با بریس ها برطرف شود. با این حال، مال اکلوژن ها می توانند اتفاق بیفتند، مخصوصاً اگر عامل بروز آن برطرف نشده باشد. برای مثال، فرو رفتن یک دندان مولر داخل حفره خود در آینده می تواند نتایج درمان را تحت تأثیر قرار دهد و منجر به جابجا شدن یک دندان شود.

عدم نظارت

اگر می خواهید درمان ارتودنسی شما به نتایج مطلوب برسند، باید نسبت به آن متعهد باشید. ممکن است تغییراتی در دندان ها و لثه بوجود بیاید که می توانند مستقیماً نتایج درمان را تحت تأثیر قرار دهند.

مهم است تمام جلسات پس از اتمام درمان ارتودنسی را دنبال کنید. در صورت عدم نظارت روی موقعیت دندان ها پس از اتمام درمان، ممکن است همه مشکلات به درستی درمان نشوند و منجر به شکست درمان ارتودنسی شود.

عوامل موثر در برگشت ارتودنسی

عوامل موثر در برگشت ارتودنسی

عدم تعهد بیمار

برخی بیماران همیشه نسبت به دستور العمل هایی که توسط ارتودنتیست به آنها داده می شود متعهد نیستند. عدم مراجعه در زمان مشخص شده، خوردن غذاهای ممنوع یا بهداشت بد دهانی، ممکن است بیماران ندانند که این کارهای آنها نیمی از نتیجه ای که انتظار مشاهده آن را دارند را به باد می دهد.

برای مشاهده بهترین نتایج، لازم است بایدها و نبایدهای حین استفاده از بریس های ارتودنسی را رعایت کنید. اگر آنها نادیده گرفته شوند، می تواند نتایجی دور از انتظار و در پی داشته باشند یا تکمیل درمان خیلی طولانی شود.

عدم زمان کافی برای تثبیت دندان ها

بسیاری از بیماران نتایج فوری می خواهند. به دلیل فشاری که آنها به ارتودنتیست خود وارد می کنند، ممکن است روند درمان در قالب چند ماه کمتر از زمانی که برای درمان نیاز است فشرده شود.

طی کردن “مسیر سریع تر” دستیابی به بهترین نتایج را تضمین نمی کند. دندان ها برای تنظیم شدن و تثبیت شدن در محل صحیح نیاز به زمان دارند.

عوامل موثر در برگشت ارتودنسی

عوامل موثر در برگشت ارتودنسی

ادامه دادن عادات بد

دندان قروچه، مکیدن آبنبات، خوردن غذاهای سفت و چسبناک، سیگار کشیدن، و عدم مراجعه منظم به دندانپزشک برای چکاپ- اکثر این عادت ها ممکن است بی تقصیر به نظر برسند، اما آنها روی درمان ارتودنسی تأثیر منفی می گذارند.

توجه نادرست به سلامت دهان و دندان شما می تواند روی تراز دندان ها نیز تأثیر بگذارند، زیرا مشکلات لثه باعث فرسایش مینای دندان ها و حتی از دست دادن دندان ها شوند.

ریلپس یا بازگشت درمان ارتودنسی از جمله موارد اورژانسی ارتودنسی محسوب نمی شود، اما همچنان دلیلی برای نگرانی است. اگر این مشکل هر چه سریع تر و به درستی مورد رسیدگی قرار گیرد، می تواند برطرف شود. برخی از نکاتی که در مواجهه با جابجا شدن دندان ها می توانند به شما کمک کنند عبارتند از:

  • با یک دندانپزشک مشورت کنید. هر چه سریع تر برای معاینه و بررسی وضعیت خود به دندانپزشک مراجعه کنید. هر چه سریع تر برای چکاپ مراجعه کنید، مشکل می تواند زودتر حل شود.
  • مراقب وضعیت خود باشید. حتی اگر پیوسته ریتینر استفاده می کنید، ممکن است متوجه جابجایی های جزئی دندان های خود شوید. می توانید آن را به حال خود رها کنید یا برای پیشگیری از جابجایی ها در آینده اقدامات نظارتی انجام دهید. دندانپزشک نیز می تواند به شما در نظارت روی وضعیت دندان ها کمک کند.
  • در صورت نیاز ریتینر جدیدی دریافت کنید. وقتی ریتینرهای ارتودنتیکی که استفاده می کنید پس از تکمیل درمان، به دلیل جابجا شدن دندان ها، دیگر متناسب با دندان های شما نیست، نیاز به ریتینر جدیدی خواهید داشت. برای دریافت ریتینر جدید با ارتودنتیست خود مشورت کنید.
  • برای درمان مجدد اقدام کنید. اگر ریلپس قابل توجه باشد، جلسه بعد در مورد درمان مجدد با ارتودنتیست خود گفتگو کنید. گزینه های مختلفی هستند که می توانید از بین آنها انتخاب کنید. البته این به معنای یک دوره درمان دیگر با ابزارهای ارتودنسی است اما اغلب بهترین راهکار همین است.

مدتی زمان می برد تا بتوانید به لبخندی که دوست دارید دست یابید. با این حال، اگر دستور العمل های متخصص معتمد خود را انجام دهید، این درمان ارزش زمان و تلاشی که برای آن می گذارید را دارد. در صورت تجربه بازگشت مشکل ارتودنتیک، درباره درمان آن با ارتودنتیست مشورت کنید.

اهداف زیبایی درمان ارتودنسی

در درمان ارتودنسی به دنبال زیبایی چهره بودن مهم ترین دلیل بیماران برای انجام این درمان است و در اکثر موارد تنها دلیل برای مراجعه افراد به متخصصان ارتودنسی برای مشاوره است. معمولاً نیمرخ یک فاکتور مهم در مشخص نمودن زیبایی و جذابیت چهره است.

در تحقیقات مشاهده می کنیم که نیمرخ بافت نرم در ارزیابی های سفالومتریک و نیز در طراحی درمان در نظر گرفته می شوند زیرا غیر جذاب بودن نیمرخ می تواند به دلیل مشکلات الگوهای اسکلتی یا دندانی باشد.

مشترک ترین هدف درمان ارتودنسی دستیابی به یک اکلوژن فانکشنال یا عملکردی است. با این حال، اصلی ترین انگیزه اکثر بیماران نگرانی های مربوط به عدم هماهنگی در زیبایی همراه با مال اکلوژن است.

از آنجا که تعداد افراد بزرگسالی که به دنبال درمان ارتودنسی هستند رو به افزایش است، دیگر یکدست شدن دندان ها و ثبات اکلوژن تنها اهداف درمان ارتودنسی نیستند. بنابراین اهداف درمان ارتودنسی دیگر به دستیابی به یک اکلوژن فانکشنال محدود نمی شوند، بلکه شامل یافتن تناسب بین اجزاء صورت و نیز تعادل در اجزاء برجسته صورت (پیشانی، بینی، لب ها، و چانه) می باشد.

اکنون پذیرفته شده است که تعادل و توازن اجزاء برجسته صورت ناشی از هماهنگی بین عوامل مختلفی است: مشخصه های اسکلتی، کیفیت بافت نرم، و موقعیت و زاویه دندان های بیمار.

 ارتودنسی بر زیبایی بینی

ارتودنسی بر زیبایی بینی

تأثیر بینی روی زیبایی چهره

بینی برجسته ترین ساختار در نیمرخ چهره می باشد. این عضو صورت به رشد رو به پایین و رو به جلوی خود ادامه می دهد، تا زمانی که روند رشد متوقف شود. هماهنگی بین اجزاء صورت در درمان ارتودنسی از طریق ارتباط بین ساختارهای صورت مانند بینی، لب ها، و چانه مشخص می شود. بینی به دلیل موقعیت آن در مرکز صورت، می تواند تأثیر زیادی روی زیبایی لب ها، چانه، و ظاهر منحصر بفرد هر فرد داشته باشد. رشد بینی در نوجوانی با سرعت نسبتاً بیستری پیش می رود و در دختران تا سن ۱۶ سالگی و در پسران تا سن ۱۸ سالگی کامل می شود.

حتی فرم بینی می تواند مشخص نماید برای درمان ارتودنسی باید از طرح درمان با کشیدن دندان استفاده کرد یا طرح درمان بدون کشیدن دندان، زیرا روی نتیجه نهایی درمان تأثیر خواهد داشت. فرم بینی در مردان برجسته تر از زنان است. حین طراحی درمان ارتودنسی، اغلب ارتودنتیست با موقعیت هایی مواجه می شود که در آنها کشیدن دندان های پرمولر می تواند خطری برای تغییر یک نیمرخ متعادل و متوازن باشد.

 ارتودنسی بر زیبایی بینی

ارتودنسی بر زیبایی بینی

ارتباط درمان ارتودنسی با فرم بینی

هنگام برنامه ریزی برای طرح درمان ارتودنسی، استانداردهای ارتودنتیک باید با درک و هنجارهای زیبایی عمومی مطابقت داشته باشد. از آنجا که زیبایی صورت نقش تعیین کننده ای در درک خود و اجتماع دارد، ارتودنتیست ها انتخاب می کنند که قبل از درمان با مشاهده، عکاسی، ردیابی سفالومتری، یا اندازه گیری مستقیم صورت را تجزیه و تحلیل کند. متخصص ارتودنسی باید سن، و عوامل رشد ذاتی را در مواجهه با افراد در نظر داشته باشد.

همچنین باید به خاطر داشت که این تغییرات باید بدون توجه به درمان ارتودنسی، تا زمان رسیدن به نتیجه مطلوب، با تغییرات زیادی که اتفاق می افتد هماهنگ شود. در طول برنامه ریزی برای درمان، متخصص ارتودنسی باید بینی، پتانسیل رشد، و مهم ترین تغییر شکل آن را در تجزیه و تحلیل نیمرخ صورت در نظر بگیرد، در واقع در طول این فرایند، بینی به عنوان راهنمای اصلی عمل می کند.

مطالعات متعددی توسط محققان مختلف در مورد نقش لب، چانه، و بینی در تعیین زیبایی صورت ارائه شده اند، اما بینی به عنوان یک پارامتر فردی معمولاً نادیده گرفته می شود.

هنگامی که موقعیت دندان های پیشین و میزان حمایت لب مورد ارزیابی قرار می گیرد، باید اندازه و شکل بینی را در نظر گرفت. هر چه بینی بزرگتر باشد، چانه باید متعادل تر باشد و میزان برجستگی لب بیشتر باشد که از نظر زیبایی قابل قبول خواهد بود. بنابراین، عدم تعادل بینی در طول درمان ارتودنسی تشدید می شود. در نهایت، فرد باید از حس قضاوت زیبایی شناختی خود برای ارزیابی هماهنگی کامل صورت استفاده کند.

 ارتودنسی بر زیبایی بینی

ارتودنسی بر زیبایی بینی

مراحل درمان ارتودنسی با در نظر گرفتن فرم بینی

تشخیص، طرح درمان، و انجام درمان گام های مراقبت موفق مال اکلوژن هستند. تشخیص عبارت است از تعریف مشکل. طرح درمان بر اساس تشخیص است و روند طراحی تغییرات مورد نیاز برای حل مشکلات است. درمان عبارت است از به کار گیری طرح. محققان دریافته اند که تجزیه و تحلیل بینی از نظر برطرف نمودن ناهنجاری و شناسایی ریشه آناتومیک، به رضایت و دقت بیشتری رسیده است. اصلاح یک بینی کج چالش برانگیزتر است و مستلزم مداخله شدیدتر از قبل است، زیرا می تواند کل نیمرخ فرد را به هم بریزد.

اگر ارتودنتیست مطمئن باشد که قرار است بیمار در آینده جراحی بینی انجام دهد، با آزادی عمل بیشتری می تواند دندان ها را در بهترین محل خود نسبت به استخوان حمایت کننده قرار دهد. گفتگو در مورد مشکل رشد بینی قبل از آغاز درمان ارتودنسی اجازه می دهد بتوان دسترسی راحت تری به نتایج درمان داشت. تغییرات در بافت نرم حداقل به مدت ۱۲ ماه دیگر پس از مداخلات جراحی ادامه پیدا می کند. ارزیابی های نهایی نتایج جراحی باید تا زمانی که این تطبیق بافت کامل می شود به تعویق بیفتد.

نتیجه گیری

در نهایت، نتیجه گیری که می توان کرد این است که ارتودنتیست ها با ایجاد تعادل در ساختار چهره، نقش کلیدی در مشخص نمودن زیبایی بینی ایفا می کنند. ارتودنتیست ها باید بیشتر در مورد نقش بزرگی که جراح زیبایی بینی می تواند روی زیبایی نهایی چهره بیمار دارای دفورمیتی بینی داشته باشد آگاه باشد.

خواه یک دندان تکی یا چند دندان شما نیاز به جایگزین داشته باشد، ایمپلنت های دندانی و All on 4 می توانند لبخندی زیبا و طبیعی برای شما خلق کنند، در عین حال که کیفیت زندیگ شما را نیز ارتقاء می دهند. این فرایند در حقیقت اگر با روشی صحیح انجام شود می تواند موفقیت بی سابقه ای داشته باشد. با این حال، برخی عوامل هستند که می توانند باعث شکست ایمپلنت های دندانی می شوند. و گرچه این نادر است، اما وقتی رخ می دهد، می تواند موجب بروز ناراحتی شدید شود، و حتی منجر به بروز مشکلاتی در آینده شود.

شکست ایمپلنت های دندانی چه علائم و نشانه هایی دارد؟

سه علامت مشترک وجود دارند که نشان می دهند ایمپلنت با شکست مواجه شده است:

  • درد یا ناراحتی شدید
  • تورم یا التهاب لثه ها
  • لق شدن ایمپلنت یا تکان خوردن آن داخل دهان

یک ایمپلنت دندانی می تواند به دلایل مختلفی با شکست مواجه شود، از جمله عوامل سلامت عمومی بیمار، مراقبت های استاندارد پس از فرایند، و مهارت و تعهد دندانپزشک.

در زیر به بیان دلایلی می پردازیمکه ممکن است باعث شکست ایمپلنت های دندانی شوند:

شکست ایمپلنت دندانی

شکست ایمپلنت دندانی

کجی ایمپلنت

یکی از چالش برانگیزترین جنبه های دندانپزشکی ایمپلنت، قرار دادن ایمپلنت به گونه ای است که کاملاً توسط استخوان احاطه شده باشد. گاهی اوقات موقعیت ایده آل در استخوان موقعیت ایده آل برای ایمپلنت نیست. بنابراین ایمپلنت و استخوان در نهایت در یک راستا قرار نمی گیرند. وقتی ایمپلنت با استخوان در یک راستا قرار نمی گیرند، روکش ها می توانند غیر طبیعی به نظر برسند، لثه ها می توانند تحلیل بروند، و فلز خاکستری تیره ایمپلنت از زیر لثه های اطراف قابل مشاهده است.

اصلاح موقعیت ایمپلنت های دندانی که در موقعیت اشتباه قرار گرفته اند می تواند دشوار باشد. فرایند برداشت ایمپلنت می تواند به دندان های مجاور آسیب وارد کند. که به همین دلیل است که انجام درست آن در اولین مرتبه و نیز انتخاب یک دندانپزشک با دانش و تجربه برای ارائه بهترین نتایج مهم است.

قالب گیری نامناسب

دندانپزشک قالب می گیرد و آن را برای ساخت روکش به لابراتوار ارسال می کند. اگر قالب ها دقیق نباشند، دندان جایگزین ممکن است به خوبی قرار نگیرند. فقط یک ناهماهنگی ظریف می تواند باعث ایجاد فاصله بین روکش و لثه شود، به اندازه ای که ظاهر و عملکرد دندان ها را به خطر بیندازد. این می تواند باعث ورود باکتری به داخل لثه ها شود و در نهایت منجر به عفونی شدن آن شود. عفونت می تواند درمان شود، اما ممکن است نیاز باشد ایمپلنت تعویض شود و ضرورتاً هزینه های درمان دو برابر خواهند شد.

عامل دیگر سمانی (چسب) است که روکش دندانی جدید را به پست ایمپلنت می چسباند، که اگر به روی لثه نشت کند می تواند باعث بروز عفونت شود. به هیمن دلیل است که مهارت دندانپزشکی که کاشت ایمپلنت را انجام می دهد اینقدر اهمیت دارد. آنها باید برای انجام صحیح فرایند تحت ذره بین های بزرگ راحت باشند، تا بتواند احتمال بروز شکاف یا اشتباه را کاهش دهد.

شکست ایمپلنت دندانی

شکست ایمپلنت دندانی

پری ایمپلنتایتیس و عفونت های دیگر

پری ایمپلنتایتیس یکی از اصلی ترین دلایل شکست ایمپلنت های دندانی است. هنوز این اطمینان وجود ندارد که آیا باید آن را تحت عنوان یک بیماری دسته بندی کرد یا به عنوان یک مشکل در نتیجه وجود جسم خارجی در حفره دهان. صرف نظر از اینها، گاهی اوقات مدت کوتاهی پس از تکمیل فرایند واکنش التهابی می تواند بروز پیدا کند، که نتیجه تشکیل باکتری داخل دهان است.

پری ایمپلنتایتیس می تواند هم به لثه ها و هم به استخوانی که ایمپلنت را احاطه می کند آسیب وارد کند، و احتمالاً منجر به تحلیل استخوان یا شکست ایمپلنت دندانی شود. گرچه شرایط می تواند درمان شود، اما اغلب ایمپلنت نیاز به تعویض خواهد داشت. افرادی که بیشتر مستعد عفونت های باکتریایی یا پری ایمپلنتایتیس هستند بیشتر بیماران میتلا به دیابت، افراد سیگاری، و افراد با بهداشت دهانی نامناسب هستند.

عدم اسئواینتگریشن

اسئواینتگریشن اصطلاحی است که برای توصیف گسترش ارتباط ساختاری بین استخوان و ایمپینت تیتانیومی استفاده می شود که به تازگی کاشته شده است. اتفاق افتادن این روند عموماً چند هفته تا چند ماه طول می کشد.

گاهگاهی ایمپلنت به طور کامل با استخوان فک جوش نمی خورد. این می تواند باعث شل شدن ایمپلنت، یا حتی در نهایت افتادن آن شود. دلیل اصلی برای این اتفاق عدم وجود استخوان کافی برای قرار گیری ایمپلنت درون آن است.

تراکم استخوان و سلامت عمومی استخوان فرد یک نکته مهم است که در دندانپزشکی کاشت ایمپلنت باید در نظر گرفته شود. ارزیابی سلامت استخوان چیزی است که دندانپزشک جراح ایمپلنت شما قبل از فرایند انجام می دهد. اگر حجم استخوان ناکافی باشد، فرایند پیوند استخوان یا سینوس لیفت گزینه هایی هستند که برای خلق شرایط صحیح برای کاشت ایمپلنت های دندانی انجام می شود.

آسیب به عصب

گرچه آسیب به عصب نادر است، اما وقتی ایمپلنت نزدیک به اعصاب اطراف دهان کاشته می شود می تواند رخ دهد. بروز این اتفاق بیشتر در مواردی شایع است که یک دندانپزشک بی تجربه این کار را انجام دهد، یا زمانی که دندانپزشک از طرح درمان برای انجام کار خود استفاده نکند. طرح درمان چیزی است که به دندانپزشک کمک می کند همه عواملی که می توانند روی فرایند کاشت ایمپلنت تأثیر بگذارند را شناسایی کند، مانند شناسایی محل ایده آل برای کاشت ایمپلنت در ارتباط با ساختارهای حیاتی و اعصاب داخل دهان.

آسیب به عصب عموماً زمانی صورت می گیرد که بی حسی، طولانی شدن درد، یا احساس گزگز اطراف لثه ها، لب ها، گونه ها، یا زبان وجود داشته باشد.

شکست ایمپلنت دندانی

شکست ایمپلنت دندانی

شکست خود ایمپلنت دندانی

گرچه ایمپلنت های دندانی از فلزات محکمی ساخته شده اند، اما این امکان وجود دارد که پست های ایمپلنت های فلزی لق شوند. وقتی پست ایمپلنت شل می شود، حرکت آن می تواند موجب شکسته شدن ایمپلنت دندانی شود.

به لطف پیشرفت هایی که در فناوری ایمپلنت های دندانی صورت گرفته است، این اتفاق امروزه کمتر رخ می دهد، با این حال، شکست هنوز هم می تواند رخ دهد. بویژه در موارد ایمپلنت های ارزان و لابراتوارهای خارج از کشور، که ممکن است از مواد بی کیفیت استفاده کنند، که می تواند منجر به بروز مشکلاتی در اندازه و تناسب قرار گیری ایمپلنت شود، که ثبات ایمپلنت را به خطر خواهد انداخت.

لازم است اطمینان حاصل کنید دندانپزشک شما از موادی استفاده می کند که دارای استانداردهای لازم بی خطر بودن برای مصرف کننده هستند، تا از کیفیت درمان مطمئن شوید و خطر شکست ایمپلنت را به حداقل برسانید.

پس زدن جسم خارجی و واکنش های حساسیتی

انجمن دندانپزشکان استرالیا ابراز داشته است هرگاه یک جسم خارجی داخل بدن قرار می گیرد، احتمال بروز عوارض جانبی وجود دارد. ایمپلنت های دندانی و مواد دیگری که برای فرایند ایمپلنت های دندانی استفاده می شوند ممکن است موجب بروز واکنش های موضعی شوند. برای حصول اطمینان از اینکه بهترین مواد برای درمان شما استفاده می شوند، دندانپزشک باید چک کند ببیند شما هیچ آلرژی دارید یا خیر.

در صورت مشکوک بودن به شکست ایمپلنت های دندانی چه باید کرد؟

در صورت تجربه کردن هر گونه عفونتی مانند پری ایمپلنتایتیس پس از فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی، ابتدا امکان درمان عفونت بدون مجبور بودن به برداشت ایمپلنت وجود دارد. التهاب معمولاً با پاکسازی دقیق درمان می شود. هر چه مشکل زودتر پیدا شود، شانس درمان آن بیشتر خواهد بود.

در صورتی که به استخوان اطراف ایمپلنت آسیب وارد شده باشد، این نیز می تواند درمان شود. اما درمان شامل برداشت استخوان و سپس انجام فرایند پیوند استخوان است تا ایمپلنت بتواند به درستی در جای خود قرار بگیرد.

بسته به میزان آسیب، ممکن است نیاز باشد روکش و ایمپلنت برداشته شوند. اصلاح ایمپلنتی که با شکست مواجه شده است می تواند دشوار باشد. فرایند برداشت ایمپلنت می تواند به استخوان و دندان های اطراف آن آسیب وارد کند. دریافت صحیح آن در نخستین مرتبه، و بنابراین انتخاب یک دندانپزشک متخصص که دارای همه مهارت ها و تجربه کافی برای دستیابی به بهترین نتایج باشد، بسیار مهم است.

تابستان که از راه می رسد به معنای تعطیلات و رفتن به سفر است! اما مرخصی گرفتن از محل کار و دور شدن از تحصیل به معنای مرخصی گرفتن از درمان ارتودنسی نیست. مهم است در طول مدتی که دور از منزل به سر می برید، به بهترین شکل ممکن از بریس ها، اینویزیلاین، یا دیگر ابزارهای ارتودنسی خود مراقبت کنید. البته گاهی اوقات برخی بیماران این پرسش را مطرح می کنند که آیا با بریس ها می توانند به سفر بروند. البته که می توانید. سفر رفتن با بریس ها یا اینویزیلاین ها کمی برنامه ریزی بیشتر نیاز دارد، و اگر به خوبی آمادگی داشته باشید حتی به طولانی ترین سفرها هم می توانید بروید.

برنامه ریزی قبل از سفر

اگر در طول دوره ای که تحت درمان ارتودنسی با بریس ها یا اینویزیلاین ها هستید برای سفر رفتن برنامه ریزی کنید، قطعاً می خواهید اطمینان حاصل کنید درمان شما مسیر خود را طی می کند، مخصوصاً اگر سفری طولانی در پیش داشته باشید. از قبل به ارتودنتیست خود اطلاع دهید که برای مدت زمانی طولانی دور از شهر خواهید بود. به این ترتیب می تواند نزدیک به سفر شما یک جلسه برای مراجعه شما برنامه ریزی کند. وی دهان شما را بررسی و معاینه خواهد کرد تا روی روند درمان شما نظارت داشته باشد و در صورت لزوم تنظیمات لازم را انجام دهد.

ارتودنسی در سفر

ارتودنسی در سفر

کیت ارتودنسی در سفر خود را بردارید.

خواه با بریس ها یا اینویزیلاین ها برای سفر به نقطه ای دور پرواز می کنید یا در یک جای نزدیک اسکان می کنید، روی هم رفته به همراه داشتن کیت ارتودنسی برای سفر به شما این اطمینان را خواهد داد که همه چیزهایی که برای سالم و تمیز نگهداشتن دهان خود نیاز خواهید داشت را با خود همراه دارید. در اینجا به برخی از ملزومات سفر شما که باید در این کیت باشند اشاره می کنیم:

  • الاینرهای اینویزیلاین جدید، اگر قرار باشد در طول مدتی که دور از منزل هستید آنها را تعویض کنید.
  • محفظه نگهداری اینویزیلاین (قطعاً نمی خواهید آنها را گم کنید).
  • مسواک
  • خمیر دندان
  • دهانشویه
  • نخ دندان، و اگر از بریس ها استفاده می کنید، فلاس تریدر یا نخ دندان های مخصوص ارتودنسی
  • موم ارتودنسی
  • مسکن های بدون نسخه، در صورتی که قبل از عزیمت برای سفر تنظیم بریس ها را انجام داده اید یا استفاده از الاینر جدیدی را به تازگی آغاز کرده اید.
  • آینه کوچک
  • بطری کوچک آب آشامیدنی برای شستن یا مسواک زدن (در صورت اسکان دور از شهر و عدم دسترسی به آب سالم)

محدودیت های غذایی خود را به خاطر داشته باشید.

ممکن است در طول سفر وسوسه شوید برخی غذاهای خاص را امتحان کنید که ممکن است به براکت ها یا سیم های ارتودنسی شما آسیب وارد می کنند. تنها کافی است به خوردن آنها نه بگویید. قطعاً آخرین چیزی که می خواهید در طول سفر برای شما پیش بیاید شکستن بریس ارتودنسی است.

در استفاده از اینویزیلاین خود احمال نکنید.

اینویزیلاین برای جابجا کردن همزمان چند دندان طراحی شده است، اما به این معنا نیست که می توانید یک یا دو هفته برای سفر رفتن آنها را استفاده نکنید. مهم است در طول سفر خود در استفاده از آنها ممارست به خرج دهید و طبق معمول آنها را ۲۰ تا ۲۲ ساعت در روز استفاده کنید، حتی اگر از زندگی روزمره خود دور می شوید. برای وقفه انداختن در استفاده از آنها وسوسه نشوید.

ارتودنسی در سفر

ارتودنسی در سفر

سفر رفتن با ابزارهای دندانی

اگر از ریتینرها یا دیگر ابزارهای متحرک استفاده می کنید، لازم است همیشه محفظه نگهدارنده آن را با خود همراه داشته باشید. این محفظه ابزار شما را وقتی برای صرف غذا یا به هر دلیل دیگری از دهان خارج می کنید سالم نگه می دارد. اگر به هر دلیلی این ابزار را گم کنید و مدتی از آن استفاده نکنید، زحماتی که برای اصلاح دندان های خود کشیده اید به هدر می روند.

پرداختن به موارد اورژانسی بریس ها در طول سفر

در اکثر موارد شما در طول سفر همه برنامه ریزی های لازم را هم که انجام داده باشید، باز هم موارد اورژانسی ارتودنتیک برای شما بروز پیدا می کنند و دور بودن از منزل در این شرایط می تواند اضطراب آور باشد. هیچ ترسی نداشته باشید. شما باید همانطوری با آن برخورد کنید که در زندگی روزمره خود به آن می پردازید. نکات ما را دنبال کنید و در صورت لزوم برای مراجعه به مطب پس از برگشت از سفر وقت بگیرید. در اینجا به برخی از شایع ترین مشکلات مربوط به بریس ها و چگونگی پرداختن به آنها در سفر می پردازیم:

دندان های حساس

اگر درست پس از دریافت بریس های ارتودنسی یا درست پس از تنظیم آنها به سفر می روید، ممکن است با تنها خوردن غذاهای نرم و نوشیدنی های سرد به مدت یک یا دو روز با حساسیت دندان ها مواجه شوید. در صورت لزوم، طبق دستور داروی مسکن بدون نسخه مصرف کنید و دهان خود را به طور منظم با آب و نمک شستشو دهید تا زمانی که هر گونه ناراحتی فروکش کند.

بیرون زدن سیم ارتودنسی

با استفاده از پشت یک قاشق یا پاک کن روی مداد سعی کنید سیم را به آرامی به زیر براکت هدایت کنید و آن را از سر راه بردارید. اگر هنوز بیرون زده است، دندان ها را در آن منطقه با دستمال خشک کنید. سپس مقداری موم ارتودنسی بردارید و آن را به شکل یک توپ کوچک گرد کنید و آن را روی براکت و سیم بچسبانید و آن را به گونه ای تنظیم کنید که دیگر بیرون زدگی آن را احساس نکنید. اگر پس از شکستن یک براکت یک تکه بلند از سیم بیرون مانده باشد، می توانید با دقت آن را با ناخن گیر کوتاه کنید.

براکت شکسته

اگر براکت روی یکی از دندان های جلو یا وسط بشکند، باید همان کاری را انجام دهید که برای بیرون زدگی سیم کمانی انجام می دهید، که عبارت است از خشک کردن دندان ها با دستمال و قرار دادن یک تکه کوچک موم ارتودنسی روی آن، تا شما را اذیت نکند. اگر براکت شکسته روی دندان های عقب دهان استف می توانید به آرامی آن را از سیم جدا و از دهان خارج کنید.

اذیت شدن لب یا گونه

اگر سیم ها یا براکت ها لب ها یا گونه های شما را آزار می دهند، دهان خود را به طور منظم با آب و نمک شستشو دهید. علاوه بر این، می توانید از موم ارتودنسی برای پوشاندن هر براکت یا سیمی استفاده کنید که شما را اذیت می کند.

نتیجه گیری

استفاده از بریس ها یا اینویزیلاین ها مانعی برای ماجراجویی های شما نخواهند بود. تنها از قبل برنامه ریزی های لازم را انجام دهید و لوازم ضروری را با خود بردارید

آیا به فکر درمان ارتودنسی با بریس ها هستید اما نگران احتمال برور درد، ناراحتی یا حساسیت دندان ها هستید؟ درست است که درمان ارتودنسی همیشه گل و بلبل نیست… با این حال، با گزینه های درمانی مدرن مانند اینویزیلاین ها دیگری نیازی به ترسیدن از آنها نیست.

قبل از تصمیم گیری در مورد اینکه کدام گزینه درمان برای شما بهتر است، اجازه دهید برای شما حقایقی بیان کنیم در مورد اینکه چه چیزی موجب حساسیت دندان ها می شود، شما برای پرهیز از آنها قبل از دریافت بریس های فلزی یا اینویزلاین چه کارهایی می توانید انجام دهید.

دندان های حساس- علت بنیادی

اگر شما دندان های حساسی دارید، حتماً می دانید که انجام ساده ترین کارها چقدر می تواند نا امید کننده باشد- مسواک زدن، خوردن بستنی یا تنفس در هوای سرد. این فعالیت های روزانه می توانند ناراحتی زیادی برای مبتلایان ایجاد کنند- بنابراین، جای تعجب نیست که شما نگران بدتر شدن آن با بریس ها باشید.

حساسیت دندان در ارتودنسی

حساسیت دندان در ارتودنسی

اما دقیقاً چه چیزی موجب بروز حساسیت دندان ها می شود؟

حساسیت دندان ها واکنش بدن به آسیب درون بافت لثه ها را منعکس می کند. وقتی بافت لثه ها شروع به تحلیل رفتن می کند، بخش هایی از دندان های شما که به طور عادی پوشش مینای محافظ دندان ها را ندارند بدون پوشش باقی می مانند- که همان چیزی است که باعث بروز درد یا حساسیت عصبی می شود که افراد مبتلا به آن از آن شکایت می کنند. اما در حقیقت در درجه اول چه چیزی باعث بروز این روند می شود؟

دلایل مختلفی برای آسیب دیدن لثه ها و بروز حساسیت وجود دارد. برخی از اصلی ترین دلایل عبارتند از:

  • مسواک زدن دندان ها با نیروی خیلی زیاد یا با مسواکی که فرچه های خیلی سفت دارد (این می تواند باعث فرسایش مینای دندان ها شود)؛
  • تحلیل لثه ها؛
  • نوشیدنی های اسیدی (مانند نوشیدنی های گازدار، نوشیدنی های شیرین، و آبمیوه ها، که موجب فرسایش مینای دندان های می شوند)؛
  • آسیب به اعصاب ریشه یا دیگر آسیب های فیزیکی که موجب از بین رفتن لثه می شوند؛
  • بالا رفتن سن (مینای دندان ها به طور طبیعی با بالا رفتن سن تخریب می شود)؛ و
  • دندان قروچه یا براکسیسم.

چگونه می توان از حساسیت دندان ها پرهیز کرد؟

مسواک زدن بیش از حد، یا مسواک زدن بلافاصله پس از غذا خوردن موجب ساییدگی خط لثه ها خواهد شد، و به مرور زمان تحلیل خواهد رفت، ریشه های متخلخل دندان های شما بدون پوشش خواهند ماند- درست مانند از بین رفتن پوشش اعصاب. اگر دندان های شما به دلیل مسواک زدن بیش از حساس شده باشند، ارتودنتیست یا دندانپزشک شما به شما آموزش خواهند داد که چگونه بهتر بهداشت دهان خود را حفظ کنید بدون آنکه باعث آسیب به آنها شوید- شامل تکنیک های درست مسواک زدن و چگونگی انتخاب صحیح مسواک.

گرچه مسواک زدن بلافاصله پس از وعده های غذایی توصیه نمی شود، اما برای افرادی که بریس دارند، مهم است که روتین های مسواک زدن را به خوبی دنبال کنند. علت این است که غذا می تواند به راحتی بین دندان ها و بریس های شما گیر کند- و باعث بروز آن اتفاق شود، باکتری ها بوجود می آیند و منجر به ایجاد حفره های دندانی می شوند. این باعث می شود شما بیشتر مستعد حساسیت دندان و درد باشید. ارتودنتیست شما ابزارهای مناسب و روش های صحیح استفاده از آنها را به شما آموزش خواهد داد و نیز به شما خواهد گفت چگونه حین مسواک زدن مراقب بریس های خود باشید تا خطر بروز حفره های دندانی یا حساسیت های دیگر ناشی از گیر کردن ذرات غذا را کاهش دهید.

برخی غذاها می تواند بیشتر از سایر غذاها مشکل آفرین شوند، بنابراین از خوردن غذاهای سفت، ترد، خشک، یا چسبناک یا هر چیزی حاوی قند زیاد خودداری کنید- اینها می توانند بیشتر باعث التهاب دندان های شما و مستعد حساسیت شدن آنها شوند (در طول مدتی که از بریس ها استفاده می کنید، بیشتر در مورد غذاهایی که باید از آنها پرهیز کنید یاد بگیرید). علاوه بر این، ممکن است متوجه شوید استفاده از خمیر دندان هایی که به صورت ویژه برای کاهش حساسیت دندان ها طراحی شده اند کمک کننده است.

حساسیت دندان در ارتودنسی

حساسیت دندان در ارتودنسی

آیا براکت ارتودنسی باعث افزایش حساسیت دندان ها می شوند؟

برای افرادی که از بریس ها شکایت دارند، وجود حساسیت قبلی دندان ها می تواند می تواند یک نگرانی وسیع باشد. برای جابجایی مؤثر دندان ها و دستیابی به لبخندی بی نقص، بریس ها به دندان ها و لثه ها فشار وارد می کنند- که ممکن است موجب تشدید هر گونه درد یا حساسیتی شود که از قبل وجود داشته است. با این حال، این عوارض جانبی کوتاه مدت هستند و تنها تا هماهنگ شدن دندان ها و لثه ها با تنظیمات وجود دارند.

اینویزیلاین و حساسیت دندان ها

یک جایگزین عالی برای افرادی که از حساسیت شدید دندان ها رنج می برند اینویزیلاین است. این سیستم از ابزارهای متحرکی تشکیل شده است که یک دسته الاینر پلاستیکی با درجه پزشکی هستند که به تدریج به مرور زمان دندان ها را جابجا مب کنند. بیمارانی که اینویزیلاین استفاده می کنند قادرند بهتر بهداشت دهانی را رعایت کنند، زیرا احتمال تحریک شدن دهان و باکتری هایی که اغلب می توانند با قرار گرفتن در معرض سیم های فلزی، براکت ها، و بندهای بریس های سنتی گسترش پیدا کنند، کمتر است. این در نهایت موجب کاهش احتمال حساسیت دندان ها در نتیجه استفاده از بریس ها خواهد شد.

علاوه بر این، مهم است به خاطر داشته باشید که برای نقائصی مانند فشردگی و همپوشانی شدید دندان ها، کجی دندان ها و اوربایت امکان بروز حساسیت دندان ها وجود دارد. با اصلاح این مشکلات در طول درمان های ارتودنتیکی مانند بریس های سنتی و اینویزیلاین، بسیاری از افراد به مرور زمان متوجه بهبود چشمگیر می شوند. به همین دلیل، داشتن بریس ها می تواند بهترین راهکار دراز مدت برای حساسیت دندان باشد.

حساسیت دندان در ارتودنسی

حساسیت دندان در ارتودنسی

نتایج دراز مدت

داشتن بریس ها دیگر مانعی برای زندگی کردن نیست، مشکلی که قبلاً وجود داشت. ارتودنسی مدرن به فناوری بهتر و گزینه های درمانی جدیدی مانند اینویزیلاین ختم شده است که تأثیری که بریس ها قبلاً روی سبک زندگی یا راحتی داشتند را کاهش می دهد. همیشه مقداری زخم شدگی یا حساسیت در طول دوره استفاده از بریس ها وجود خواهد داشت، اما به خاطر داشته باشید این دوره بسیار کوتاه مدت خواهد بود.

با برطرف شدن مشکلات ارتودنتیک، دندان های شما قوی تر خواهند شد، کمتر مستعد حساسیت خواهند بود، و دلیل بیشتری برای نشان دادن لبخند زیبای خود خواهید داشت. در صورت داشتن هر گونه پرسش دیگر در مورد نحوه عملکرد اینویزیلاین برای دندان های حساس و گزینه های درمانی موجود دیگر که ناراحتی های ناشی از مشکلات ارتودنتیک را به حداقل می رسانند، با ارتودنتیست خود تماس بگیرید.

تخمین زده شده است که ۷ درصد مردان و ۱۴ درصد از زنان حین لبخند زدن مقدار زیادی از بافت لثه آنها قابل مشاهده است که عموماً تحت عنوان “لبخند لثه ای” شناخته می شود. یکی از غیر قابل باورترین و مؤثرترین ابزار زیبایی موجود برای اصلاح لبخند لثه ای لیفت لثه است.

با برداشتن آرام و کانتور کردن بافت اضافی لثه، بهبود چشمگیری در لبخند می تواند ایجاد شود. این فرایند که به سرعت بهبود پیدا می کند، روی ظاهر کلی لبخند شما تأثیر می گذارد. دندانپزشک شما ابتدا بررسی می کند ببیند وقتی لبخند می زنید و حرف می زنید، لثه های شما چگونه قابل مشاهده هستند. سپس دندانپزشک طرحی برای شکل دهی لثه ها ایجاد می کند که برای شما مناسب است. اغلب یک راهنمای پلاستیکی ساخته می شود که مقداری از لثه ها که باید برداشته شود را نشان می دهد. این راهنما طی فرایند برداشت بافت داخل دهان قرار می گیرد.

اغلب افزایش طول تاج دندان توسط دندانپزشک زیبایی طراحی و توسط متخصص لثه که پریودنتیست نامیده می شود انجام می شود. البته همه متخصصان برای انجام هنرمندانه این فرایند آموزش ندیده اند.

با برداشت بافت اضافی، موقعیت صحیح و زیبایی دندان های آنها هویدا می شود.

اغلب لبخند لثه ای به دلایل مختلفی بروز پیدا می کند و بر اساس آن طرح درمان مشخص می شود.

لبخند لثه ای درمان گامی اسمایل

لبخند لثه ای درمان گامی اسمایل

طراحی افزایش طول تاج دندان

روند طراحی همسطح سازی بافت لثه اغلب تنها بخشی از روند طراحی هنرمندانه لبخند است.

دیدگاه جراحی که به او مراجعه می کنید می تواند متفاوت باشد. برخی دندانپزشکان آموزش های زیبایی دیده اند، بدون آنکه از دندانپزشکان معمولی طرحی برای درمان دراز مدت داشته باشند، جراح می تواند تنها حدس بزند نتیجه کار به چه شکل خواهد بود.

وقتی ونیرهای سرامیکی طراحی می شوند یا هرگونه مراقبت اصلاحی برای لبخند طراحی می شود، جرتح و دندانپزشک اصلاحی باید در قالب یک تیم عمل کنند تا شکل و ارتفاع دقیق لثه ها بدست بیاید تا بهترین نتایج حاصل شوند.

روند درمان گامی اسمایل

  • ابتدا تشخیص اولیه برای علل بروز لبخند لثه ای داده می شود و گزینه های جایگزین بر اساس آن مشخص می شوند.
  • دندانپزشک زیبایی یا دندانساز از دهان الگو تهیه می کنند، عکی رادیوگرافی یا اشعه ایکس می گیرند، و از لبخند بیمار در زوایای مختلف و حالت های متفاوت فیلم یا عکس تهیه می کنند. از این فیلم و عکس ها برای ارزیابی حرکات لب و اندازه گیری مقدار دقیق قابل مشاهده بافت لثه در لبخند حین حرف زدن یا لبخند زدن استفاده می شود.
  • در صورتی که این شرایط به راحتی با بریس ها قابل برطرف شدن باشد، یک مشاوره اختیاری ارتودنتیک اغلب توصیه می شود.
  • دندانپزشک شما می تواند طرح درمان را بریزد، خطوطی از نتایج مورد نظر روی عکس های موجود بکشد، و راهنمایی تهیه کند که متناسب با دهان شماست و به جراح کمک می کند. قبل از جلسه درمان، همه اینها با تصاویر راریوگرافی با اشعه ایکس برای جراح لثه ارسال می شوند تا بداند دقیقاً چه مشکلی پیش رو است.
  • جراحی لیفت لثه برای اصلاح لبخند لثه ای معمولاً در مطب دندانپزشک یا پریودنتیست طی یک جلسه انجام می شود و عموماً طی یک هفته بهبود پیدا می کند.
  • معمولاً ونیرهای دندانی پس از اصلاح لبخند لثه ای روی دندان ها اعمال می شوند.
لبخند لثه ای درمان گامی اسمایل

لبخند لثه ای درمان گامی اسمایل

علل بروز لبخند لثه ای

رویش غیر فعال تغییر یافته

دندان ها و استخوان در موقعیت درست و صحیح قرار دارند، اما مقدار زیادی بافت لثه روی آنها را پوشش داده است. این نوع مشکل “رویش غیر فعال تغییر یافته” نامیده می شود. متداول ترین راهکار درمان: لیفت لثه یا افزایش طول تاج می باشد.

رویش فعال تغییر یافته

دندان ها در موقعیت صحیح قرار دارند اما با مقدار زیادی هم استخوان و هم بافت لثه پوشانده شده اند. این نوع مشکل “رویش فعال تغییر بافته” نامیده می شود. متداول ترین راهکار برای این مشکل لیفت لثه است.

رویش بیش از حد دندان های فوقانی به علت براکسیسم

موقعیت دندان ها در طول عمر در حال ایجاد تعادلی پویا می باشد. جابجایی های بسیار ریز به صورت تمام وقت اتفاق می افتند که بر اساس آنچه آنها را هل می دهد یا در جای خود نگه می دارد می باشد. اگر یکی از دندان های روبروی فک پایین به صورت ناگهانی از دست برود یا کوتاه شود، دندان های فک بالا شروع به جابجا شدن رو به پایین خواهند کرد (رشد بیش از حد) تا زمانی که با چیزی برخورد کنند یا ریتینر برای نگهداشتن آنها ساخته شود.

برخی افراد آنقدر دندان های خود را روی یکدیگر فشار می دهند که مقدار زیادی از ارتفاع دندان ها از دست می رود. رشد بیش از حد دندان های در نتیجه پوسیدگی زیاد دندان ها باعث خواهد شد بافت لثه ها که به دندان ها چسبیده هستند همراه با آنها حرکت کنند و مقدار بیشتری از بافت لثه ها قابل مشاهده شود و لبخند لثه ای بوجود بیاید. متداول ترین راهکار لیفت لثه است.

کوتاهی لب بالا

اگر لب بالا خیلی کوتاه باشد، نمی تواند دندان ها و یا لثه ها را به طور کامل پوشش دهد. فاصله از بینی تا لب بالا کوتاه تر از حد طبیعی خواهد بود. متداول ترین راهکار برای این مشکل بالا بردن خط لثه می باشد.

رشد بیش از دندان های قدامی فوقانی به دلیل ناهماهنگی ارتباط بین فکی و عدم ثبات ارتودنتیک

فک بالا بزرگتر از فک پایین است و دندان های فک بالا رو به پایین می لغزند زیرا چیزی برای متوقف کردن آنها وجود ندارد. وقتی این دندان ها رو به پایین می لغزند، لثه ها با آنها پایین می آیند. متداول ترین راهکار برای اصلاح این وضعیت درمان ارتودنسی و گاهی اوقات جراحی برای ایجاد تعادل در تناسب فک ها می باشد. راهکارهای دیگر عبارتند از بالا بردن خط لثه و استفاده ای ریتینر.

لبخند لثه ای درمان گامی اسمایل

لبخند لثه ای درمان گامی اسمایل

حرکت خیلی زیاد لب بالا

لب بالا را مانند پرده ای تصور کنید که دندان های و لثه های زیر آنها را پوشش می دهد یا پنهان می کند. این پرده وقتی لبخند می زنید رو به بالا می رود و مقدار بیشتری از بافت لثه زیر آن را نشان می دهد. برای برخی افراد عضلات لبخند حین لبخند زدن لب بالا را خیلی بالاتر از حد معمول می برند. به این حرکت بیش از حد لب بالا گفته می شود و باعث می شود مقدار بیشتری از بافت لثه قابل مشاهده باشد. متداول ترین راهکار برای این مشکل بوتاکس است. گزینه های جایگزین بالا بردن خط لثه یا تزریق بوتاکس به عضلات فوقانی لبی آلوئولار می باشد.

بلند بودن عمودی فک بالا

فک بالا ابعاد عمودی دارد که بلندتر از مقداری است که باید باشد. فاصله از کف بینی تا سطح جونده دندان ها به طرز غیر عادی بلند است. این موقعیت بلند بودن عمودی فک بالا نامیده می شود. مناسب ترین راهکار جراحی ارتوگناتیک/ ارتودنتیک، جراحی پریو/ پلاستیک یا بالا بردن خط لثه.

کیست های دندانی اغلب نتیجه یک دندان مشکل دار یا بافت آسیب دیده لثه می باشند. این حفره های کوچک پر از مایع، گاهی اوقات می توانند استریل یا ممکن است حاوی مواد عفونی باشند. کیست های دندانی می توانند اطراف ریشه های دندان های از دست رفته یا عفونی، داخل لثه ها، اطراف دندان های عقل نهفته، داخل سینوس های ماگزیلاری، یا داخل استخوان فک وجود بیایند.

اگر متوجه وجود زائده های عجیب داخل دهان و مسائل دیگر مربوط به سلامت دندان های خود شدید، برای صحبت کردن در مورد این تغییرات با دندانپزشک خود تعلل نکنید. درمان های اولیه و زود هنگام می توانند مسائل جدی مربوط به سلامتی را در مراحل اولیه نشان دهند یا از بروز مشکلات دندانی دیگر پیشگیری نمایند. علت بروز و وخامت کیست های دندانی روند درمان را مشخص خواهد نمود.

کیست و عفونت های دندانی

کیست و عفونت های دندانی

کیست دهان چیست؟

کیست دهان نوعی زائده کوچک است که می تواند داخل دهان بوجود بیاید. آنها کیسه های کوچک پر از مایع هستند که احساسی شبیه یک برجستگی کوچک بوجود می آورند. این کیست های دهانی گاهی اوقات تحت عنوان موکوسل mucoceles یا کیست های مخاطی شناخته می شوند. در اکثر موارد، کیست های دهانی ممکن است احساس عجیبی بوجود بیاورند، اما آنها بی ضرر هستند.

کیست های دهانی بیشتر در سمت لبی دندان ها شایع می باشند، اما امکان بروز آنها داخل گونه ها، روی  زبان، روی سقف دهان، کف دهان، و اطراف هر گونه پیرسینگ دهانی نیز وجود دارد.

علل بروز کیست و عفونت های دندانی

معمولاً کیست ها در قسمت نوک ریشه دندان های از دست رفته یا دندان هایی که در حال از دست رفتن هستند شروع به شکل گیری می کنند.

  • برخی از آنها به دلیل نحوه رشد نادرست یک یا چند دندان و نیز قرار گیری نامناسب آنها داخل دهان بروز می یابند، برخی دیگر به علت نحوه رویش غیر عادی یک دندان شکل می گیرند.
  • درمان ریشه ای که به طور طبیعی با شکست مواجه شده است یا در نتیجه فرایندی که به صورت نادرست انجام شده است.
  • به دلیل وجود سندروم های ژنتیکی (سندروم گورلین)، در این صورت علائم و نشانه های دیگری نیز باید وجود داشته باشند.
  • کیست ها می توانند اطراف تاج ها (و ریشه های) دندان های نهفته شکل بگیرند. دندان های عقلی که نهفته هستند، از جمله علل معمول برای تشکیل کیست ها می باشند.
  • از آنجا که دندان هایی که تحت تأثیر کیست قرار می گیرند از دست رفته اند (تروما یا عفونت)، ریشه دندانی که تحت درمان قرار نگرفته است یا درمان اشتباه روی آن انجام شده است.

کیست های دندانی می توانند در ارتباط با هر یک از دندان های شما شکل بگیرند و معمولاً در هر دوره ای به صورت تکی شکل می گیرند، با این حال، برخی افراد بیشتر از سایرین مستعد بروز آنها هستند.

این به وضعیت دندان های آنها بستگی دارد یا اینکه یک بیماری خاص دارند که مشخصه ویژه آن تشکیل کیست های دندانی به عنوان علامت و نشانه می باشد. دندانپزشک شما باید بتواند برای شما با جزئیات، علل بروز کیست های خاص شما را توضیح دهد.

کیست های دندانی چه مشکلاتی می توانند بوجود بیاورند؟

کیست های دندانی ممکن است منجر به بروز مشکلات زیر شوند:

  • درد و یا تورم در نتیجه عفونت
  • تضعیف استخوان فک ناشی از گسترش کیست
  • جابجا شدن دندان هایی که با بزرگ شدن کیست ها به یک سمت فشرده می شوند
  • مشکلات تنفس و خواب ناشی از مشکلات سینوسی

کیست های دندانس بدون علامت می توانند ماه ها یا حتی سال ها تشخیص داده نشده باقی بمانند.

کیست و عفونت های دندانی

کیست و عفونت های دندانی

انواع کیست های دندانی

کیست های پری آپیکال (کیست های ادنتوژنیک یا کیست های رادیکولار)

این شایع ترین نوع کیست ادونتوژنیک (با منشاء دندانی) می باشد و نام های مختلفی دارد، از جمله کیست رادیکولار، کیست پریودنتال آپیکال، کیست انتهای ریشه، و کیست دندانی.

مرگ یا نکروز بافت پالپ داخل دندان، که ناشی از پوسیدگی دندان یا تروما می باشد، موجب بروز این نوع کیست ها خواهد شد. روند نکروز پالپ موجب بروز التهاب و آزاد شدن سموم در اپکس یا انتهای نوک ریشه می شود.

این نوع کیست اغلب با درمان اندودانتیک درمان می شود. در صورتی که درمان اندودانتیک مؤثر نباشد، دندان کشیده می شود، محل کیست پاکسازی می شود، و با مواد استخوان مصنوعی پر می شود.

روش های سنتی به اندازه کافی مؤثر نبودند زیرا کیست ها مجدداً شکل می گرفتند. بر اساس مدرن ترین روش های درمان، برای پرهیز از این مشکل باید پر کردن معکوس ریشه دندان باید انجام شود.

کیست های فولیکولار یا کیست های مولد دندان

این نوع کیست ها که عموماً در ناحیه اطراف دندان های عقل یا دندان های نیش دائمی فک بالا شکل می گیرند، اطراف تاج دندان های نهفته بوجود می آیند. فشار ناشی از دندان در حال رویش روی فولیکول ممکن است موجب بروز کیست های مولد دندان شود. این فشار می تواند جریان خون را خراب کند و موجب انباشته شدن مایع بین بافت غشای مینای دندان و بخش کورورنال دندان شود. کیست های مولد دندان معمولاً به سرعت رشد و توسعه پیدا می کنند.

درمان اغلب شامل کشیدن دندان همراه با کیست و نیز تخلیه کیست با روش جراحی می باشد. درمان اغلب موفقیت آمیز است، و لازم است بیمار برای بررسی بروز مجدد به طور منظم به دندانپزشک مراجعه نماید.

تومورهای ادنتوژنک کراتوسیستیک

تومورهای ادنتوژنیک کراتوسیستیک اساساً بیشتر در منطقه خلفی فک پایین یا مندیبل بوجود می آیند و ویژگی های آنها شبیه به دیگر انواع کیست ها می باشد. تشخیص دقیق تنها با نمونه برداری و تحلیل میکروسکوپی، و تصاویر پانورامیک با اشعه ایکس قابل دستیابی است.

اغلب تورم تنها علامتی است که بیماران تجربه خواهند کرد. نظریه های متعددی در مورد منشاء کراتوسیست وجود دارد. برخی متخصصان بر این باورند که کیست در جایی بوجود می آید که باید دندان وجود داشته باشد. برخی معتقدند که تومورها ناشی از لامینای دندان نهفته می باشند.

برش و خارج کردن کیست با جراحی یا درمان های دیگر استفاده می شود. بیمار در طول زندگی تحت نظر خواهد بود تا شواهر بروز مجدد کیست مورد بررسی قرار بگیرد.

کیست و عفونت های دندانی

کیست و عفونت های دندانی

چگونه می توان متوجه کیست های دندانی شد؟

یک کیست کوچک دندانی که داخل استخوان فک رشد می کند ممکن است با تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس قابل مشاهده باشند. کیست های بزرگتر ممکن است موجب بروز تورم های سفت روی صورت شوند. علاوه بر این، در منطقه ای که کیست بوجود آمده است ممکن است دندان های شما به سرعت جابجا شوند.

تأیید تشخیص وجود کیست با آزمایش نمونه بافتی انجام می شود که طی جراحی از ضایعه برداشته شده است. برخی تومورهای دیگر نیز وجود دارند که ممکن است شبیه کیست باشند، اما درمان کاملاً متفاوتی خواهند داشت. گرفتن تصاویر رادیو گرافی با اشعه ایکس به صورت دوره ای، برای شناسایی کیست های دندان و دیگر ناهنجاری های استخوانی ضروری است.

چه تفاوتی بین کیست و آبسه دندان وجود دارد؟

تفاوت بین کیست و آبسه های دندانی قطعاً شایع ترین دو راهی است که بیماران وقتی یک تورم دردناک داخل دهان خود را تجربه می کنند با آن مواجه می شوند. بنابراین، لازم است که بیماران بدانند که اصلی ترین تفاوت بین کیست ها و آبسه های دندانی عفونت است. اکثر کیست های دندانی عفونی نیستند، اما اگر عفونی شوند، آبسه نامیده می شوند. معمولاً آبسه روی یک کیست دندانی یا نزدیک به آن اتفاق می افتد.

اصلی ترین دلیل بروز آبسه های دندانی وجود باکتری روی لثه است. در اکثر موارد، این اتفاق به دلیل پوسیدگی های دندانی رخ می دهد. اگر بیمار آبسه کوچکی داشته باشد، می تواند آن را با آنتی بیوتیک درمان کند. با این حال، آبسه های بزرگ باید توسط جراح دهان و دندان برداشته شود.

کیست های دندانی چگونه درمان می شوند؟

دو روش برای درمان کیست های دندانی وجود دارد:

  • جراحی: برای برداشتن انواع کیست ها یا تومورها.
  • درمان اندودانتیک: اگر کیست با عفونت ریشه دندان همراه باشد، این درمان در کنار برداشت کیست با جراحی انجام می شود.

برداشت کیست با جراحی

گام اول: شناسایی

کیست های دندانی معمولاً طی یک معاینه روتین شناسایی می شوند، که شامل گرفتن تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس می باشد. بعلاوه، دندانپزشک شما ممکن است دستور گرفتن اسکن سه بعدی CBCT را بدهد که اطلاعات بیشتری در مورد کیست و ارتباط آن با دندان های اطرافو ساختارهای دیگر (اعصاب، سینوس) داخل استخوان ارائه می دهد.

گام دوم: آماده سازی های قبل از جراحی

چند روز قبل، جرمگیری و پولیش کامل و دقیق دندان ها انجام می شود. علاوه بر این، یک پروبیوتیک خوراکی به بیمار داده می شود که تعداد باکتری های مفید داخل بزاق دهان را افزایش می دهد تا بهبود به راحتی صورت گیرد. اگر نیاز به درمان ریشه داشته باشید، این کار قبل از جراحی انجام می شود.

گام سوم: خارج کردن کیست

کیست با انجام جراحی تحت بی حسی موضعی، و از طریق یک مجرا که درون استخوان ایجاد می شود برداشته می شود. علاوه بر این، ممکن است شما بخواهید در طول همه فرایند برای شما آرام بخش نیز استفاده شود تا مطمئن شوید تجربه ای بدون اضطراب خواهید داشت.

اگر درون کیست دندانی نهفته باشد، آن نیز باید کشیده شود. علاوه بر این، برای پر کردن حفره خالی به جا مانده پس از تخلیه کیست، ممکن است از مواد پیوند استخوان استفاده شود. پس از آن روی لثه ها بخیه زده می شود که لازم است چند روز بعد کشیده شوند.

بافت موجود می تواند برای بررسی و شناسایی زیر میکروسکوپ به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال شود. این کار برای شناسایی دیگر انواع تومورهایی که شبیه کیست هستند نیز مهم است.

کیست و عفونت های دندانی

کیست و عفونت های دندانی

درمان کیست های دهانی در منزل

بهترین راه برای پرداختن به یک کیست دهانی این است که به سادگی آن را رها کنید و بهداشت دهانی را به خوبی رعایت کنید، پس از هر وعده غذایی مسواک بزنید و حداقل یک مرتبه شب ها نخ دندان بکشید. این کیست ها بدون هیچ خطری به صورت خود به خود می ترکند، و هیچ مشکل یا عارضه جانبی جدی بوجود نمی آورند.

سعی نکنید خودتان کیست را لمس کنید یا آن را بتراکانید. این کار موجب بوجود بروز صدمات ناخواسته یا حتی عفونت جدی می شود. بهتر است به جای متأسف شدن ایمن بمانید.

چگونه می توان از شکل گیری کیست های دندانی پیشگیری نمود؟

دندان هایی که زنده می مانند، به ندرت کنار آنها کیستی بوجود می آید. اگر اعصاب داخل دندان (در نتیجه یک عفونت یا تروما) بمیرند، برای متوقف کردن روند تبدیل شدن آن به منبع عفونت، باید هرچه سریع تر تحت درمان تخصصی قرار بگیرد. اگر این کار موفقیت آمیز باشد، بافت های نزدیک ریشه برای تشکیل یک کیست (یا یک آبسه) تحریک نخواهند شد. به همین دلیل است که چرا مراجعات منظم به دندانپزشک بسیار مهم هستند.

گاهی اوقات، دندانپزشک شما نگران این موضوع خواهد بود که آیا هیچ یک از دندان های شما نهفته شده اند یا خیر. گرفتن عکس توموگرافی با کامپیوتر برای چنین مواردی توصیه می شود زیرا بواسطه آنها احتمال بررسی موقعیت دندان ها و وضعیت سلامت دهان وجود خواهد داشت. این هم می تواند به یافتن کیست ها وقتی آنها کوچک هستند کمک کند، و هم با برداشتن نقطه آغاز احتمالی می توان از تشکیل کیست پیشگیری نمود.

درمان ارتودنسی چیزی فراتر از صرفاً صاف و همراستا کردن دندان ها است. بلکه، شامل بهبود ارتباط بین قوس های دندانی بالا و پایین نیز می باشد، به گونه ای که دندان ها بتوانند به درستی روی یکدیگر قرار بگیرند. بریس ها و اینویزیلاین ها با قرار دادن دندان ها و فک ها در راستای صحیح، می توانند تأثیر مثبتی روی شکل و ویژگی های چهره داشته باشند. برای موارد خفیف مانند فواصل متوسط بین دندان ها و فشردگی و نامرتبی آنها، اصلاح لبخند ممکن است تنها بهبود قابل توجه چهره شما باشد. با این حال، در موارد وخیم تر، مانند آندربایت یا اوربایت، عدم تعادل فک می تواند تأثیر منفی روی ظاهر چهره داشته باشد. وقتی دندان ها و فک ها صاف و همراستا می شوند، بهبود چهره و لبخند باور نکردنی تر خواهد بود. ارتودنتیست ها در ایجاد تعادل بین عملکرد و زیبایی تخصص دارند.، به این معنا که آنها دانش کافی برای اصلاح نحوه قرار گیری دندان ها و فک ها را دارند به گونه ای که سلامت و ظاهر دهان شما را ارتقاء بخشد.

اگر شما نگاهی به چهره افراد قبل و بعد از درمان با بریس ها بندازید، آنها هنوز هم شبیه خودشان به نظر می رسند اما هدف دستیابی به بهترین نتایج در لبخند و ویژگی های چهره است. این امر نیاز به برنامه ریزی و دقت زیادی دارد، به همین دلیل است که شما برای درمان خود باید به یک ارتودنتیست متخصص مراجعه کنید، مخصوصاً متخصصانی که از راهکاری با فناوری جدید استفاده می کنند. برخی ارتودنتیست ها با استفاده از فناوری رایانه ای قادرند مدل سه بعدی شبیه سازی شده از دهان شما را دستکاری کنند تا برنامه ریزی کنند تک تک دندان ها چه زمانی و به کجا باید جابجا شوند تا زمانی که به موقعیت مناسب دندان ها نسبت به لبخند و بایت دست پیدا کنند و مطمئن شوند موقعیت فک ها نیز درست است. آنها لبخندی فوق العاده برای چهره شما با ویژگی های دندانی و آناتومی منحصر بفرد طراحی می کنند.

تاثیر ارتودنسی بر صورت و چهره

تاثیر ارتودنسی بر صورت و چهره

تغییرات چهره پس از استفاده از بریس ها یا اینویزیلاین ها

بسیار نادر است که چهره فرد کاملاً متقارن باشد و اغلب به ندرت قابل توجه است. با این حال، گاهگاهی، ممکن است اختلافات قابل توجهی در فک ها وجود داشته باشند. در این موارد، بریس ها و اینویزیلاین ها می توانند به میزان زیادی یک چهره نامتقارن را بهبود دهند. مقدار زیادی از تقارن و شکل چهره ای که ما متوجه آن می شویم به زوایای چهره مربوط می شوند.

از جمله اینکه، همواره این پرسش مطرح می شود که آیا بریس ها فرم بینی را هم تغییر می دهند؟ پاسخ این است که نه مستقیماً. با این حال، با جابجا شدن دندان ها و فک ها، زوایای بین لب ها و بینی نیز تغییر می کند، که می تواند باعث شود بینی مقداری متفاوت به نظر برسد. ارتودنتیست ها مفتخر هستند که به همه جزئیات دقت می کنند و عواملی مانند چگونگی تغییرات شکل چهره با بالا رفتن سن را مد نظر قرار می دهند، بنابراین می توانند لبخند و نیمرخ چهره را خیره کننده خلق کنند که تا پایان عمر با شما همراه باشند.

تاثیر ارتودنسی بر صورت و چهره

تاثیر ارتودنسی بر صورت و چهره

با انجام درمان ارتودنسی برای چه مشکلاتی چهره تغییر می کند؟

  • وقتی فک بالا روی فک پایین همپوشانی داشته باشد، دندان های فک بالا مقداری جلوتر خواهند بود. این شرایط، که اوربایت نامیده می شود، به صورت ناخوشایندی شکل لب ها و دهان را تغییر می دهد و از زیبایی لبخند و نیمرخ چهره می کاهد. شناسایی و تشخیص علت اوربایت می تواند به ارتودنتیست کمک کند بهترین درمان را انتخاب کند.
  • در آندربایت، دندان های فک پایین جلوی دندان های فک بالا قرار می گیرند. این باعث می شود فک پایین جلو بیاید. در این صورت، پس از درمان ارتودنسی، تصاویر قبل و بعد از درمان شما تفاوت های چشمگیری با یکدیگر خواهند داشت. با اصلاح این عدم تعادل بین فک بالا و پایین و اصلاح نحوه قرار گیری دندان ها و فک ها روی یکدیگر، نیمه پایینی صورت شما متناسب تر به نظر خواهد رسید. ویژگی های چهره شما نرم تر و زیباتر به نظر خواهند رسید.
  • وقتی اپن بایت وجود داشته باشد، تعدادی از دندان ها با یکدیگر تماس ندارند. وقتی سعی می کنید لب های خود را ببندید، لازم است آنها را بکشید تا روی دندان ها را بپوشانند. این باعث درازتز شدن صورت می شود و برای حرف زدن و غذا خوردن مشکل ایجاد می کند. اینویزیلاین و بریس ها امکان رسیدن دندان ها به یکدیگر را فراهم می کنند، لبخند و عملکرد دندان ها بهبود پیدا می کند، و گونه ها و زاویه فک شما به شکلی در خواهد آمد که همیشه آرزوی آن را داشته اید.

آیا تأثیرات ارتودنسی روی زیبایی لبخند با سن محدود می شوند؟

نکته ای که باید هنگام حرف زدن در مورد تغییرات چهره پس از استفاده از بریس ها یا اینویزیلاین مد نظر قرار داد این است که سن یک عامل مهم است. گرچه درمان ارتودنسی می تواند روی زیبایی لبخند افراد در تمام گروه های سنی تأثیر مثبت داشته باشد؛ با این حال، در بیماران کم سن تری که هنوز در حال رشد هستند، خیلی راحت تر می توان ساختار فک و صورت آنها را دستکاری کرد. در حقیقت، گاهی اوقات، اصلی ترین هدف ارتودنسی مداخله گر ایجاد تعادل در ویژگی های چهره کودک با هدایت رشد اجزاء چهره وی می باشد.

ابزارهای ارتوپدی مانند هربست یا وسیع کننده های پالاتال می توانند به شکلی باور نکردنی در انجام این کار کمک کننده باشند. البته باید متذکر شد، که شما هر زمانی که با طرح لبخند خود مشکل داشته باشید می توانید برای انجام درمان ارتودنسی اقدام کنید. به همین دلیل، برای افراد بزرگسالی که رشد آنها به پایان رسیده است، درمان ارتودنسی هنوز هم می تواند برای تلاش به منظور بهبود عدم تعادل و ناهماهنگی های شدید چهره فوق العاده باشد.

بهترین سن برای آغاز درمان ارتودنسی قبل از بلوغ است و بهترین سن برای مراجعه به ارتودنتیست برای معاینات دهان و فک و صورت سن ۸ سالگی می باشد.

آیا زیبا سازی لبخند با ارتودنسی روی جوان سازی هم تأثیر دارد؟

درمان ارتودنسی نه تنها زیبایی لبخند را بهبود می دهد، بلکه باعث جوان تر شدن چهره نیز می شود. این درمان تغییرات چشمگیری در چهره و لبخند بوجود می آورد و باعث می شود چهره جوانتر به نظر برسد.

تأثیر ارتودنسی روی زیبایی لبخند باعث می شود ظاهر فرد نیز جذاب تر شود و قطعاً شما از نتایج درمان خود رضایت خواهید داشت.

آیا آلرژی به مواد غذایی به سلامت دهان و دندان ها آسیب می رساند؟

با افزایش قابل توجه آلرژی به مواد غذایی در دهه های اخیر، دانستن اینکه شما یا نزدیکان شما که مبتلا به آلرژی به مواد غذایی هستید چگونه می توانید سلامت دهان و دندان های خود را حفظ کنید بیش از پیش اهمیت دارد. علت این است که آلرژی هلی غذایی نه تنها می توانند خطرناک باشند، بلکه برای سلامت دهان شما نیز پیامدهایی دارند.

نقش تغذیه بر سلامت دهان و دندان

نقش تغذیه بر سلامت دهان و دندان

تعداد اندکی از غذاها موجب بروز اکثر آلرژی ها می شوند.

آلرژی به مواد غذایی یک واکنش غیر عادی توسط سیستم ایمنی بدن شما به غذاهای خاص است. گرچه برخی واکنش های آلرژیک می توانند خفیف باشند، اما برخی دیگر می توانند زندگی افراد را به خطر بیندازند.

گزارش شده است که، بیش از ۱۷۰ نوع غذا موجب بروز واکنش های آلرژیک می شوند. با این حال، تنها تعداد انگشت شماری از غذاها عامل بروز اکثر آلرژی ها هستند، از جمله ماهی، صدف، بادام زمینی، تخم مرغ، و شیر گاو.

افرادی که به گرده گیاهان توس، پیرگیاه، یا چمن ها حساسیت دارند، ممکن است به برخی از غذاها نیز واکنش نشان دهند که معمولاً پاسخ های خفیف و کوتاه تری ایجاد می کنند. مانند احساس خارش داخل دهان. این شرایط سندروم آلرژی دهانی (OSA) یا سندروم آلرژی غذایی- گرده نیز نامیده می شود. OSA ممکن است در افراد حساس به گرده با خوردن مقداری آجیل، ادویه، و میوه ها، و سبزیجات خام دوستدار دندان فعال شود. به این دلیل که پروتئین های موجود در این خوراکی ها شبیه پروتئین های عامل آلرژی موجود در گرده ها می باشند.

اگر فکر می کنید شما یا کودکتان آلرژی دارید، حتماً آن را با پزشک درمیان بگذارید. حتماً راجع به چگونگی تأثیر آلرژی به گرده ها روی تأثیر واکنش ها به مواد غذایی نیز صحبت کنید.

شرایط دیگری نیز وجود دارند که می توانند موجب بروز علائم مشابه آلرژی شوند، بنابراین پزشک شما علل احتمالی را مد نظر قرار خواهد داد، آزمایشات مناسب را برای رسیدن به تشخیص درست انجام خواهد داد و طرحی برای چگونگی مدیریت واکنش ها ارائه خواهد داد.

نقش تغذیه بر سلامت دهان و دندان

نقش تغذیه بر سلامت دهان و دندان

آلرژی به مواد غذایی می تواند منجر به بروز مشکلات دهان و دندان شود.

واکنش های وخیم با شناسایی به موقع علائم و نشانه ها و با استفاده از دارویی به نام اپی نفرین به سرعت و بهتر قابل کنترل و مدیریت می باشند، بعلاوه باید در اطرع وقت به پزشک یا اورژانس مراجعه کرد. برای علائم خفیف، گاهی اوقات آنتی هیستامین ها می توانند استفاده شوند. استفاده از آنتی هیستامین ها می تواند موجب خشکی دهان شود، که ممکن است منجر به پوسیدگی دندان شود. حتماً هنگامی که آنتی هیستامین ها را مصرف می کنید مقدار زیادی آب بنوشید.

علائم و نشانه های دهانی آلرژی به مواد غذایی

برخی از علائم و نشانه های آلرژی به مواد غذایی که عموماً داخل دهان بروز میابند، عبارتند از:

  • خارش و سوزن سوزن شدن
  • تورم لب ها، صورت، و زبان
  • تورم حلق که می تواند تنفس را محدود کند
  • دشواری در تنفس
  • احساس سوختگی
  • مزه فلز داخل دهان
  • سوزش و خراش گلو
نقش تغذیه بر سلامت دهان و دندان

نقش تغذیه بر سلامت دهان و دندان

جایگزین سازی ویتامین ها و مواد معدنی کلیدی مهم است.

افرادی که به مواد غذایی آلرژی دارند، وقتی غذاهای خاصی را از رژیم غذایی خود حذف می کنند، ممکن است بدن آنها از برخی ویتامین ها و مواد معدنی که برای سلامت لبخند آنها حیاتی است محروم بماند.

بهترین راه برای پیشگیری از واکنش های آلرژیک توقف خوردن غذاهایی است که موجب بروز واکنش می شوند. گرچه به راحتی می توان از مصرف برخی غذاها صرف نظر کرد بدون آنکه هیچ پیامدی برای سلامت دهان داشته باشند، اما غذاهای دیگر برای ارزش تغذیه ای آنها نیاز به جایگزین دارد.

آلرژی به شیر گاو

افرادی که به شیر گاو آلرژی دارند لازم است منابع دیگری برای کلسیم و ویتامین D پیدا کنند که استحکام دندان های آنها حفظ شود. شما برای کمک به این زمینه می توانید شیر گاو را با خوراکی های زیر جایگزین کنید:

  • سبزیجات دارای برگ هایی به رنگ سبز تیره مانند کلم بروکلی و اسفناج.
  • سویا، برنج، شیر بادام غنی شده با کلسیم
  • سایر فراورده های سویا

ویتامین D در ماهی های چرب، زرده تخم مرغ، آب پرتقال غنی شده با ویتامین D، و صبحانه تشکیل شده از غلات یافت می شود.

آلرژی به ماهی، صدف، بادام زمینی، و تخم مرغ

افرادی که به ماهی، صدف، بادام زمینی، و تخم مرغ حساسیت دارند، ممکن است فسفر کافی در رژیم غذایی خود نداشته باشند. فسفر مانند کلسیم برای دندان های شما مهم است زیرا از مینای دندان ها محافظت می کند.

شما فسفری که نیاز دارید را می توانید از گوشت گاو و مرغ بدون چربی، لوبیا، عدس، سویا، و غلات کامل دریافت کنید.

نقش تغذیه بر سلامت دهان و دندان

نقش تغذیه بر سلامت دهان و دندان

سندروم آلرژی دهانی (OAS)

با پزشک خود گفتگو کنید تا بفهمید چه غذاهایی ممکن است باعث بروز یک واکنش شوند. اگر شما میوه ها و سبزیجات خام را از رژیم غذایی خود حذف کنید، ممکن است با کمبود مواد غذایی مهمی مانند ویتامین C مواجه شوید که به سالم نگهداشتن دندان ها و لثه های شما کمک می کنند.

می توانید از این راهکارهای کمک بگیرید:

  • پختن این خوراکی ها در صورت امکان، برای کمک به تخریب پروتئین هایی که باعث بروز OAS می شوند، اما از آب پز کردن آنها اجتناب کنید، زیرا مقدار زیادی از ویتامین C آنها کاهش پیدا می کند.
  • پوست کندن میوه ها، زیرا اکثر پروتئین های عامل آلرژی در پوست میوه ها هستند.
  • خوردن میوه ها و سبزیجات دیگر که باعث بروز واکنش نمی شوند. سبزیجات دارای برگ هایی به رنگ سبز تیره، توت فرنگی ها، و کیوی انتخاب های خوبی برای تأمین ویتامین C هستند، البته اگر به آنها حساسیت ندارید.

حتماً راجع به هر گونه آلرژی که دارید، عوارض جانبی آنها، یا هر دارویی که مصرف می کنید با دندانپزشک خود صحبت کنید.