طراحی دیجیتالی لبخند چیست؟ آیا این درمان می تواند در دستیابی به یک لبخند جوان تر و سالم تر به شما کمک کند؟

آری! طراحی دیجیتالی لبخند فرایندی است که در آن یک دندانپزشک زیبایی با استفاده از فناوری دیجیتال و نسبت طلایی برای خلق بهترین لبخند برای بیمار استفاده می کند. دندانپزشک هنگام طراحی دیجیتالی لبخند، همه جنبه های لبخند شما را در نظر می گیرد.

در این طراحی، رابطه بین تمام جنبه های دهان و صورت فرد، از جمله لثه ها، لب ها و دندان ها در نظر گرفته می شوند. برای خلق لبخند جدید شما، از هر تعداد درمان می توان استفاده کرد مانند ونیر، سفید کردن و ایمپلنت. اما چیزهای بیشتری در پشت فرایند طراحی لبخند وجود دارند، و مقداری از علم آن می تواند پیچیده باشد.

بنابراین دندانپزشک برای کمک به شما در تشخیص اینکه آیا این روش برای شما مناسب است، جنبه های مختلف طراحی لبخند را تجزیه و تحلیل می کند:

  • طراحی لبخند چیست؟
  • دندانپزشکان لبخند شما را چگونه طراحی می کنند؟
  • نسبت طلایی دندان چیست؟
  • چه کسی واجد شرایط درمان است؟
  • همه اینها چقدر هزینه دارند؟

ما امیدواریم که این اطلاعات به شما کمک کنند گام بعدی را به سوی لبخند کامل و سالم خود بردارید.

طراحی لبخند چیست؟

طراحی لبخند عبارت است از فرآیند برنامه ریزی برای فرایندهای زیبایی و ارتودنتیک که لبخند ارزشمندی را برای شما خلق خواهد کرد. دندانپزشکان زیبایی، زیبایی را روی دهان و صورت بیمار پایه گذاری می کنند. این فرایند می تواند شامل کاشت ایمپلنت، روکش ها، ونیرها، سفید کردن دندان ها، لیفت لب و تغییرات لثه باشد. ممکن است برای لبخند شما فواید فیزیکی نیز وجود داشته باشد، مانند تقویت مینای دندان با ونیرهای دندانی یا روکش ها برای پوشش دادن مناطق حساس.

طراحی دیجیتالی لبخند

طراحی دیجیتالی لبخند

چرا باید طراحی لبخند را انجام داد؟

دلایل مختلفی وجود دارند که یک بیمار ممکن است به دنبال یک درمان طراحی زیبایی لبخند باشد، از جمله تمایل به:

  • جوان تر به نظر رسیدن
  • داشتن اعتماد به نفس بیشتر
  • افزایش شانس پیشرفت شغلی
  • داشتن احساس جذابیت بیشتر

پیدا کردن یک مرکز طراحی لبخند

کلینیک های دندانپزشکی طراحی لبخند زیادی در سراسر کشور و جهان وجود دارند که خدمات طراحی لبخند را ارائه می دهند. با یک جستجوی سریع در اینترنت می توانید مؤسسات طراحی لبخند و دندانپزشکان زیادی در منطقه خود را پیدا کنید. به احتمال زیاد باید با چند دندانپزشک مشورت کنید تا یکی از بهترین خدمات را برای خود پیدا کنید که متناسب با سبک زندگی و بودجه دندانپزشکی شما باشد.

هزینه طراحی لبخند چقدر است؟

بسته به کلینیکی که مراجعه می کنید و خدماتی که دریافت می کنید، طراحی لبخند شما می تواند در هر جایی متفاوت باشد. به عنوان مثال، اگر دهان شما به کاشت کامل ایمپلنت های دندانی و جراحی پلاستیک روی لب ها نیاز داشته باشد، هزینه شما خیلی بیش از زمانی خواهد شد که تنها به ونیرها نیاز دارید.

طراحی دیجیتالی لبخند

طراحی دیجیتالی لبخند

دندانپزشکان هنگام طراحی لبخند شما چه چیزهایی را مد نظر قرار می دهند؟

دندانپزشکان طراحی لبخند دو دسته را در نظر می گیرند: ویژگی های چهره و دندان ها. جنبه های چهره روی بافت های نرم و سخت که در لبخند نقش دارند، تمرکز دارند. مؤلفه های دندانی بیشتر روی دندان ها و ارتباط آنها با بافت نرم در حفره دهان مانند لثه ها تمرکز دارد.

بیایید نگاهی دقیق تر به ویژگی های خاص صورت و دندان ها داشته باشیم که دندانپزشک شما برای طراحی لبخند جدید شما استفاده خواهد کرد.

ترکیب صورت

یک دندانپزشک طراحی لبخند باید تقارن، تراز و تناسب صورت را برای طراحی لبخند در نظر بگیرد و با تیمی از متخصصان کار کند. این تیم، شامل ارتودنتیست ها، جراحان ارتوگناتیک (فک و صورت)، پریودنتیست ها (متخصصان لثه و کاشت ایمپلنت) و جراحان پلاستیک، برای هر تخصص، باید یک تجزیه و تحلیل انجام دهند. پس از اتمام کار، آنها یافته های خود را در یک طرح جامع ترکیب می کنند.

خط بین دو چشم

این یک خط خیالی است که بین مرکز مردمک چشم ها ترسیم می شود. این خط باید موازی پلان اکلوزال باشد، یک سطح خیالی که با لبه های سطوح جونده دندان های پیشین مرکزی (چهار دندان جلو) و سطوح جونده دندان های عقب تماس دارد.

لب ها

لب ها نقش مهمی در طراحی لبخند ایفا می کنند زیرا آنها مانند یک مرز برای دندان ها هستند. شکل، حرکت و انعطاف پذیری لب ها می تواند ظاهر لبخند را تعیین کند.

هنگام طراحی لب ها، یک دندانپزشک موارد زیر را مد نظر قرار خواهد داد:

طول لب: طراح، از نقطه زیر بینی تا مرز پایینی لب بالا در حالت استراحت آن را اندازه گیری می کند. لب بالا تمایل دارد با بالا رفتن سن افزایش یابد، بنابراین این فاصله کاهش می یابد، یا حداقل ظاهر این فاصله می تواند به یک بیمار کمک کند جوان تر به نظر برسد.

تحرک لب: در اینجا، فاصله بین لب بالا در حالت استراحت تا بالاترین وضعیت آن در حالت لبخند را اندازه گیری می کند. در برخی از بیماران لب ها هنگام لبخند زدن تحرک زیادی دارند که باعث ایجاد لبخند لثه ای می شود.

این اندازه گیری ها به دندانپزشک شما کمک می کند بهترین لبخند را برای شما خلق کند.

ابعاد

صورت را می توان به دو بعد تقسیم کرد: افقی و عمودی.

اجزاء بعد افقی شامل موارد زیر هستند:

  • عرض صورت: باید پنج برابر عرض چشم ها باشد.
  • عرض بینی: باید برابر با فاصله داخلی گوشه های چشم ها یا فاصله بین گوشه های داخلی پلک ها باشد.
  • عرض دهان: باید برابر با فاصله بین مرکز مردمک چشم ها باشد.

بعد عمودی را می توان به سه قسمت مساوی تقسیم کرد:

  • یک سوم فوقانی: پایین ترین نقطه خط مو بین ابروها تا خط ابرو
  • یک سوم میانی: خط ابرو تا پایه بینی
  • یک سوم پایینی: پایه بینی تا پایه چانه

شکل صورت

شش شکل صورت وجود دارند که می توانید با نگاه کردن به قسمت جلوی صورت آن را مشاهده کنید- قلبی- شکل، کشیده، بیضی- شکل، مثلثی- شکل، مربعی- شکل و گرد. با نگاه به چهره از نیمرخ، می توانید یکی از سه نوع نیمرخ را مشاهده کنید- محدب، صاف و مقعر.

تمام این اندازه گیری های صورت هنگام طراحی لبخند بیمار ضروری است.

طراحی دیجیتالی لبخند

طراحی دیجیتالی لبخند

ترکیب دندانی

هنگامی که دندانپزشک شما لبخند شما را طراحی می کند، عوامل دندانی زیر را در نظر خواهد گرفت:

دندان ها

  • میدلاین دندان ها (خط بین دو دندان جلوی فک بالا و دو جلوی فک پایین پایین)
  • ارتفاع دندان های پیشین (ارتفاع چهار دندان جلو)
  • ابعاد دندان ها
  • نقاط رأس دندان ها (بالاترین نقاط قوس خط لثه روی هر دندان)
  • انحراف محوری (زاویه ای که بین محور طولی دندان و استخوانی که از آن بیرون می آید ایجاد می شود)
  • منطقه تماس بین دندانی (ICA؛ منطقه ای که دو دندان مجاور با یکدیگر تماس پیدا می کنند)
  • نقطه تماس بین دندانی (IPA؛ منطقه تماس بین دو دندان)
  • فضای مثلثی بین دو دندان جلو (فضای بین دو انتهای دندان های مجاور جلو)
  • جنسیت ، شخصیت و سن
  • تقارن و تعادل

بافت نرم

دندانپزشک شما همچنین جنبه های زیر را در مورد بافت نرم در نظر خواهد گرفت:

  • سلامت لثه ها
  • خط لثه
  • فضای مثلثی بین دندانی (فضای بین دندان های مجاور)
  • خط لبخند

نسبت طلایی دندان

هنگامی که لبخند فرد در حالی که سر رو به بالا است مشاهده می شود، پهنای هر دندان جلو که در مرکز آغاز می شود و رو به بیرون می رود، به اندازه ۶۰% از پهنای دندان مجاور است، با نسبت ۶/۰: ۱: ۶/۱. از آنجا که بیماران مختلف شکل قوس دندانی، آناتومی لب و نسبت صورت متفاوتی دارند، بازتولید دقیق قانون نسبت طلایی غیرممکن است، اما دندانپزشکان از آن به عنوان یک راهنمای نسبی استفاده خواهند کرد.

طراحی دیجیتالی لبخند

طراحی دیجیتالی لبخند

طراحی دیجیتالی لبخند (DSD)

در این فناوری جدید از نرم افزار رایانه ای برای طراحی دیجیتالی لبخندهای بیماران استفاده می شود. اکنون این روش جایگزین روش قدیمی تر طراحی دستی در اکثر مطب های دندانپزشکان می شود، اما از همان پارامترها برای طراحی و بهینه سازی لبخند استفاده می شود.

یکی از بزرگترین مزایای طراحی دیجیتالی لبخند این است که بیماران می توانند پیش نمایش لبخند را قبل از آغاز فرایندها مشاهده کنند. آنها می توانند با دندانپزشک همکاری کنند تا رنگ، شکل و ارتفاع دندان ها را اصلاح کنند تا لبخند ایده آل خود را خلق کنند.

طراحی دیجیتالی لبخند همچنین به دقیق تر شدن نتیجه نهایی کمک می کند، زیرا با یک اسکنر دهان و دندان و چاپگر سه بعدی انجام می شود.

چه کسی واجد شرایط انجام طراحی لبخند است؟

بیماران برای اینکه گزینه مناسبی برای تحول دندانی طراحی لبخند باشند، باید شرایط زیر را داشته باشند:

  • ابتدا، قبل از فرایند طراحی لبخند خود باید پوسیدگی دندان یا بیماری لثه خود را درمان کنید، که ممکن است شامل جراحی LANAP باشد.
  • قبل از فرایند، دندان قروچه یا فشردن و ساییدن دندان ها روی یکدیگر باید برطرف شوند، زیرا این عادت می تواند طول عمر لبخند جدید شما را کوتاه کند.
  • باید مینای دندان کافی برای ونیرها یا سفید کردن دندان ها داشته باشید.
  • از سلامت و بهداشت خوب دهان و دندان برخوردار باشید.

نتیجه گیری

یک دندانپزشک برای اصلاح طرح لبخند دندانی، چندین جنبه از دندانپزشکی زیبایی را برای کمک به بهینه سازی لبخند بیماران خود ترکیب می کند. این فرایند می تواند شامل سفید کردن دندان ها، ونیرها، روکش ها، لیفت لب و تغییرات لثه باشد.

ممکن است فواید فیزیکی نیز برای لبخند شما وجود داشته باشد. به عنوان مثال، روکش ها یا پر شدگی ها، مناطقی را پوشش می دهند که دچار افزایش حساسیت شده اند. ایمپلنت های دندانی بعلاوه گاهی اوقات بخشی از طراحی لبخند هستند و بهترین راه برای جایگزینی دندان های از دست رفته محسوب می شوند.

فناوری طراحی لبخند مسیری طولانی را طی کرده است و امروزه دندانپزشکان از طراحی دیجیتالی لبخند برای دستیابی به نتایج دقیق تر برای بیماران خود استفاده می کنند. بیماران حتی می توانند قبل از شروع فرایند، پیش نمایش لبخند را ببینند.

پرسش های متداول در مورد طراحی دیجیتالی لبخند

خط لبخند بالا چیست؟

یک خط لبخند بالا زمانی اتفاق می افتد که وقتی فرد لبخند می زند، مقدار زیادی از بافت لثه در معرض دید قرار می گیرد. به نظر دندانپزشکان زیبایی، لبخند ایده آل لبخندی است که در آن لب ها قسمت بالای دندان های جلوی فک بالا را پوشش می دهند.

طراحی دیجیتالی لبخند چیست؟

طراحی دیجیتالی لبخند جدیدترین فناوری طراحی لبخند است که اکثر دندانپزشکان طراحی لبخند از آن استفاده می کنند. این فناوری این امکان را برای بیماران فراهم می آورد که قبل از آغاز فرایند، لبخند جدید خود را ببینند. دندانپزشکان و بیماران می توانند برای خلق بهترین لبخند با هم کار کنند. فناوری دیجیتال دقیق تر نیز است و نسبت به روش های قدیمی تر، نتایج بهتری به دست می دهد.

هزینه طراحی لبخند چقدر است؟

طراحی لبخند دندانی می تواند از ۱۰۰۰ دلار تا ۵۰،۰۰۰ دلار هزینه داشته باشد. روش های مختلفی وجود دارند که ممکن است شما به آنها احتیاج داشته باشید. به عنوان مثال، برخی از افراد فقط ممکن است به سفید کردن دندان ها نیاز داشته باشند. برخی دیگر ممکن است به شکل دهی دندان، کاشت ایمپلنت ها یا جراحی پلاستیک نیاز داشته باشند.

همه ما می دانیم که لثه ها باید رنگ صورتی داشته باشند و محکم به دندان ها چسبیده باشند، یا احتمالاً در صورت تحریک یا ملتهب شدن به رنگ قرمز در می آیند. چه اتفاقی می افتد اگر لثه های شما به رنگ دیگری درآیند؟ اگر متوجه لکه های تیره روی لثه های خود شدید، ممکن است پرسش های زیادی داشته باشید.

خبر خوب این است که اکثر نقاط تیره دلیلی برای نگرانی نیستند. اگر اخیراً رنگ لثه های شما تغییر کرده است، ممکن است یک تغییر هورمونی طبیعی یا عوارض جانبی بی ضرر فرایندهای دهانی مقصر باشند. با این حال، گاهی اوقات لکه های تیره روی لثه های شما می توانند جدی باشند. ممکن است یک بیماری زمینه ای داشته باشید. برای اطمینان، نیاز به تشخیص دندانپزشک یا پزشک خود دارید. سپس، در صورت لزوم، می توانید درمان را آغاز کنید. در ضمن، در اینجا برخی از دلایل احتمالی تغییر رنگ لثه های شما آورده شده اند.

این مقاله کمک می کند تا توضیحات معمول و علائم مرتبط با آن را بشناسید تا بدانید دفعه بعد که در آینه نگاه می کنید چگونه واکنش نشان دهید و بپرسید “چرا رنگ لثه های من تغییر کرده است؟”

تغییرات طبیعی در رنگ لثه

درست همانطور که همه ما مو، بینی و دندان های منحصر به فرد داریم، لثه های ما به طور طبیعی از نظر رنگ هستند. گرچه ما تمایل داریم فکر کنیم که لثه ها باید صورتی رنگ باشند، اما آنها می توانند به چندین سایه قهوه ای یا حتی سیاه رنگ باشند. توجه به رنگ طبیعی لثه های خود مهم است تا بتوانید هر زمینه ای از نگرانی را شناسایی کنید.

لثه های قرمز

این کاملاً عادی است که لثه های قرمز، متورم و تحریک پذیر شوند و هنگام نخ دندان کشیدن خونریزی کنند. آنها همچنین ممکن است از روی دندان های شما کنار بروند و پاکت هایی ایجاد شوند که ذرات مواد غذایی و باکتری ها داخل آنها پنهان شوند. علائم و نشانه های دیگر عبارتند از آفت، زخم های دهان، بوی بد دهان، یا مزه بد مداوم داخل دهان.

اگر این توصیف وضعیت شما است، ممکن است در مراحل اولیه بیماری لثه یا بیماری پریودنتال باشید. این بیماری در صورت داشتن بهداشت دهان و دندان ضعیف بروز پیدا می کند، زیرا به پلاک اجازه می دهید به صورت یک فیلم روی دندان های شما تشکیل شود. این فیلم چسبناک حاوی باکتری هایی است که سموم تحریک کننده ای آزاد می کنند، که باعث قرمز و ملتهب شدن لثه های شما می شوند. اگر به دندانپزشک مراجعه نکنید و درمان پریودنتال را آغاز نکنید، خطر آسیب به استخوان و بافت های حمایت کننده از دندان ها وجود خواهد داشت، و احتمالاً منجر به از دست رفتن دندان ها خواهد شد.

در حالی که بیماری لثه یکی از دلایل احتمالی لثه های قرمز است، اما تنها امکان نیست. تغییرات هورمونی می توانند باعث قرمز شدن لثه ها شوند، اما فقط به طور موقت. به عنوان مثال، در دوران بلوغ، پسران و دختران ممکن است متوجه تغییرات رنگ در لثه های خود شوند. سپس، زنان در دوران بارداری، در دوران یائسگی و در حالی که داروهای ضد بارداری مصرف می کنند، یا حتی در طول دوران قاعدگی حساسیت، ممکن است تورم و قرمزی لثه های خود را تجربه کنند. ویزیت های معمولی دندانپزشک، و بهداشت خوب دهان و دندان در منزل، برای محافظت از دهان شما در تمام مراحل زندگی مهم هستند.

لثه های کم رنگ یا سفید

معمولاً رنگ پریده بودن لثه ها نشان دهنده یک بیماری زمینه ای است. ممکن است انواع مختلفی از مشکلات دخیل باشند، بنابراین اگر لثه های سفید دارید، باید با دندانپزشک و به دنبال آن با پزشک خود صحبت کنید تا در مشخص کردن علت به شما کمک کنند. در اینجا به بیان برخی از دلایل احتمالی می پردازیم که ممکن است باعث تغییر رنگ لثه های شما شده باشند:

  • ژنژیویت، عفونت باکتریایی لثه ها که می تواند باعث سفید شدن یا تحلیل رفتن آنها شود.
  • آفت های دهانی، که می توانند در پایه لثه های شما ایجاد شوند و باعث سفید به نظر رسیدن آنها شود.
  • کاندیدیازیس دهانی و یا برفک، یک عفونت مخمر دهان که سفید یا قرمز به نظر می رسد.
  • لکوپلاکیا، یا کراتوزیس سیگاری، تکه های سفید ضخیم که روی لثه ها، داخل گونه ها و کف دهان تشکیل می شوند.
  • کم خونی، شرایط پزشکی که باعث کاهش تعداد گلبول های قرمز خون می شود که می تواند باعث شود پوست و لثه های شما رنگ پریده به نظر برسند.
  • سرطان دهان، که ممکن است باعث ایجاد برآمدگی های کوچک سفید، قرمز یا همرنگ گوشت روی لثه ها، زبان و سقف دهان شما شود.

علاوه بر این نگرانی هایی که ممکن است برای سلامت شما بوجود بیایند، سفیدی لثه ها بعلاوه می تواند نتیجه فرایندهای دندانپزشکی باشد. اگر یکی از دندان خود را کشیده باشید، لثه های نزدیک محل آن دندان، ممکن است در نتیجه تروما برای مدتی کمرنگ شوند. بعد از چند روز، رنگ لثه ها باید به حالت عادی برگردد. همچنین، بعد از سفید کردن دندان ها در مطب، لثه ها ممکن است به طور موقت کم رنگ شوند. پس از چند ساعت آنها باید به رنگ معمول خود برگردند.

علل تغییر رنگ لثه

علل تغییر رنگ لثه

لثه های سیاه

مانند سایر تغییرات رنگ در لثه ها، تیره یا سیاه شدن لثه ها ممکن است کاملاً بی ضرر باشد، یا ممکن است دلیلی برای نگرانی باشد. چرا لثه ها سیاه می شوند؟ شرایط متعددی وجود دارند که می توانند باعث تغییر در رنگ لثه، از جمله مشکلات پزشکی و انتخاب سبک زندگی شود. اگر متوجه تغییرات غیر قابل توضیح شدید، این توضیحات به شما کمک می کنند تا بتوانید علل احتمالی خود را غربالگری کنید و به علل مهم تر رسیدگی کنید.

ملانین

چرا لثه های من تیره است؟ لثه های شما ممکن است به طور طبیعی تیره باشند زیرا بدن شما ملانین بیشتری تولید می کند. اگر با لثه های تیره متولد شده اید، برای بدن شما کاملاً طبیعی است و هیچ دلیلی برای نگرانی وجود ندارد. از طرف دیگر، اگر با گذشت زمان رنگ لثه های شما تغییر کردند، ممکن است به یکی از دلایل دیگر موجود در این لیست مربوط باشد.

کبودی

آیا لثه های شما بنفش رنگ هستند؟ شاید گفتن این مورد دشوار باشد، اما تغییر رنگ لثه های شما می تواند یک کبودی باشد. درست مانند هر قسمت دیگر از بدن، لثه ها می توانند کبود شوند و برای بهبودی به زمان نیاز دارند.

هماتوم رویشی

این گزینه مختص کودکان است. والدین، ​​اگر فرزند خردسال شما لثه های بنفش یا سیاه دارد نگران نشوند، زیرا ممکن است نشانه رویش یک دندان جدید باشد. این یک اتفاق شایع برای کودکانی است که دندان های شیری خود را از دست می دهند. کیست های پر از مایع زمانی شکل می گیرند که دندان های دائمی شروع به رویش می کنند، اما اگر مایع درون این کیست ها خون باشد، هماتوم رویشی هستند. پس از بیرون آمدن دندان، آنها به صورت خود به خود برطرف می شوند.

خال گوشتی آبی رنگ

گرچه کمی ترسناک به نظر می رسد، اما خال های گوشتی مادرزادی بسیار شایع هستند. آنها که معمولاً تحت عنوان خال شناخته می شوند، می توانند مانند یک لکه روی لثه ها به نظر برسند و رنگ آبی یا سیاه داشته باشند. به طور کلی آنها بی ضرر هستند مگر اینکه شکل یا رنگ شروع به تغییر کند. دندانپزشک شما ممکن است مراقب این لکه باشد تا بتواند روی تغییراتی نظارت داشته باشد که می توانند نشانه شرایط دیگری باشند.

لک ناشی از آمالگام

آیا در دهان خود دندان پر شده یا روکش دارید؟ این امکان وجود دارد که آمالگام استفاده شده برای آن درمان سست شود و زیر لثه های شما گیر کند. وقتی این اتفاق رخ می دهد، لکه می تواند آبی، خاکستری یا سیاه رنگ باشد. این اتفاق مضر نیست و نیازی به درمان ندارد.

مصرف برخی از دارو ها

برخی از داروهای متداول، از جمله برخی از داروهای تجویز شده برای آکنه و عفونت، می توانند روی رنگدانه های لثه ها تأثیر بگذارند. این یک واکنش غیرمعمول به دارو است و باید در مورد آن با پزشک خود صحبت کنید تا ببینید آیا می توانید داروهای تجویزی را تغییر دهید یا خیر.

سیگار کشیدن

چرا لثه های شما با سیگار کشیدن سیاه می شوند؟ همراه با چندین مسئله دیگر مربوط به سیگار کشیدن، این یک دلیل شایع برای تغییر رنگ لثه ها است. این شرایط که تحت عنوان ملانوز melanosis شناخته می شود، واکنشی به نیکوتین استفاده شده در دخانیات است.

مصرف دخانیات باعث می شود بدن شما ملانین بیشتری تولید کند، که می تواند باعث شود لثه های شما قهوه ای یا سیاه شوند. این تغییرات به طور کلی به شکل تکه ای شروع می شوند و می توانند روی بافت داخلی گونه ها و لب پایین شما تأثیر بگذارند.

شرایط پزشکی

برخی از شرایط پزشکی می توانند باعث ایجاد تغییراتی در دهان و دندان ها شوند از جمله سیاه شدن لثه ها. فقط یک پزشک متخصص می تواند این شرایط را از طریق آزمایش مناسب تشخیص دهد.

  • ژنژیویت زخمی نکروزان حاد، نوعی عفونت شدید لثه است که می تواند باعث سیاه یا خاکستری رنگ شدن لثه ها شود.
  • بیماری آدیسون اختلالی است که غدد آدرنال را تحت تأثیر قرار می دهد و می تواند باعث ایجاد لکه های تیره روی لثه ها و لب ها شود.
  • سرطان دهان می تواند رنگ لثه های شما را تغییر دهد، گرچه به طور کلی، به جای تغییر رنگ کلی، به شکل یک نقطه سیاه ظاهر می شود.
  • سندروم پوتز جگرز Peutz-Jeghers یک وضعیت ژنتیکی، که به صورت لکه های آبی تیره یا قهوه ای رنگ ظاهر می شود که معمولاً در دوران کودکی ظاهر می شوند. این لک ها به طور کلی با گذشت زمان محو می شوند، اما افراد مبتلا به پوتز جگرز می توانند بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان باشند.
علل تغییر رنگ لثه

علل تغییر رنگ لثه

درمان لثه های سیاه

بیشتر لکه های سیاه روی لثه ها نباید باعث ناراحتی شما شوند، گرچه اگر شما را آزار می دهند می توانید به دنبال درمان های زیبایی برای آنها باشید. مهم است که در مورد گزینه های خود با دندانپزشک خود گفتگو کنید تا به بهترین راه حل برای سلامت دهان و دندان خود برسید.

  • برداشتن لکه های تیره با تیغ جراحی به خوبی عمل می کند، اما بسته به علت زمینه ای، ممکن است موقتی باشد.
  • کرایو سرجری Cryosurgery، یا انجماد لثه ها، احتمال عود را کاهش می دهد.
  • پیوند لثه شامل برداشتن بافت بدون لک از سقف دهان و اعمال آن روی لثه هایی که تحت تأثیر قرار گرفته اند.

همانطور که در بالا اشاره شد، همه تغییر رنگ ها نیاز به درمان ندارند، اما این ایده خوبی است که تغییر رنگ لثه های خود را تحت نظر داشته باشید. ادامه دادن مراجعات منظم به دندانپزشک خود راهی عالی برای اطمینان از از دست ندادن چیزی است. به خاطر داشته باشید، آنها دور از دیدرس ترین نقاط دهان شما را به مراتب بهتر از آنچه شما می توانید، می توانند ببینند!

آیا شما در بازار به دنبال یک زبان شوی هستید؟ آیا می خواهید بهترین راه برای خلاص شدن از شر بوی بد دهان و تمیز کردن باکتری ها را بدانید؟ یا تنها فکر می کنید که در وهله اول آیا زبان شوی بخش ضروری از روتین بهداشتی دهان و دندان شما است؟

ما اینجا هستیم تا به همه این پرسش ها پاسخ دهیم و در این راهنمای جامع خود موارد بیشتری را برای تمیز کردن زبان برای سلامت دهان و دندان شما. برای کسب اطلاعات در مورد موارد زیر به خواندن این مطلب ادامه دهید:

  • مزایای آن برای سلامتی شما
  • بهترین تکنیک شستشوی زبان
  • چگونه می توان عقب زبان را بدون ایجاد حالت تهوع تمیز کرد؟
  • راه های دیگر برای حفظ سلامتی زبان
  • چه موقع باید به دندانپزشک مراجعه کرد

هدف ما این است که به شما کمک کنیم با گرفتن تصمیمات بهتر در مورد نحوه مراقبت از دهان خود، سلامت دهان و دندان خود را بهبود دهید.

آیا باید زبان خود را تمیز کنید؟

مفهوم خراش دادن زبان برای برخی کشورها نسبتاً جدید است، اما قرن هاست که در بسیاری از فرهنگ ها انجام می شده است، و ۳۹% از مردم در سراسر دنیا از قبل زبان خود را به طور مرتب مسواک می زده اند.

اسکراب یا ساییدن روی زبان کمی با مسواک زدن تفاوت دارد، و احتمالاً چیزی است که دندانپزشک شما آن را توصیه نمی کند؛ احتمالاً نخ دندان کشیدن و دو بار مسواک زدن در روز بیشتر در دستور کار آنها قرار دارد. با این حال، اسکراب و تمیز کردن زبان خود را در برنامه روزمره بهداشت دهان و دندان خود قرار دهید و ممکن است متوجه مزایای بسیار زیادی شوید.

هدف این ابزار، خراش دادن باقی مانده های روی زبان، باکتری های تشکیل شده، رسوبات و سلول های مرده است که دائماً انباشته می شوند، و به طور کلی برای سلامتی شما بد هستند و حتی می توانند روی حس چشایی شما تأثیر بگذارند. تعدادی عوامل هستند که باعث تشدید این پوشش روی زبان می شوند، از جمله:

  • سیگار کشیدن
  • داروهای خاص
  • خشکی دهان
  • برفک دهان
  • مراقبت ناکافی از دهان و دندان ها

باکتری هایی که روی زبان ایجاد می شوند می توانند باعث تشکیل پلاک شوند، که به نوبه خود با بوی بد دهان، پوسیدگی دندان، بیماری لثه و کاهش سلامت عمومی بدن ارتباط دارد. براساس مطالعه ای که در سال ۲۰۱۴ انجام شد، مشخص شد که اسکراب زبان باعث کاهش تعداد باکتری های موجود در پوشش روی زبان می شود، گرچه مانع تشکیل پلاک های دندانی نمی شود. بنابراین، این مطالعه نتیجه گیری کرد، اسکراب زبان باید در کنار مسواک زدن انجام شود تا تعداد باکتری های موجود داخل دهان کاهش یابد.

پاکسازی زبان

پاکسازی زبان

مزایای اسکراب یا شستشوی زبان با خراشیدن آن

تحقیقات در مورد مزایای اسکراب زبان هنوز کاملاً محدود است، اما حداقل دو مرتبه در طول روز اسکراب می تواند به بهبود هر یک از موارد زیر کمک کند:

  • بوی بد دهان: باکتری ها و ذرات غذایی پنهان شده در شکاف ها، یکی از دلایل اصلی بوی بد دهان هستند. باکتری ها و ذرات غذا را تمیز کنید و دهان شما احساس بسیار تازه تری خواهد داشت.
  • ظاهر: وجود یک توده سفید پر رنگ روی زبان شما ظاهر و احساس ناخوشایندی ایجاد خواهد کرد. از یک اسکرابر زبان یا زبان شوی استفاده کنید و مطمئن شوید که به اندازه کافی آب می نوشید.
  • حس چشایی: یک پوشش فیزیکی روی جوانه های چشایی شما ممکن است باعث شود شما طعم غذاها را به طور کامل تجربه نکنید.
  • سلامت کلی بهتر دهان و دندان: یک زبان تمیز به معنای باکتری کمتر داخل دهان شما است، که می تواند به کند شدن پیشرفت پوسیدگی دندان و بیماری لثه کمک کند.

اگر فکر می کنید که از بوی بد دهان مزمن (هالیتوزیس) رنج می برید یا زبان شما درد دارد یا تغییر رنگ داده است، باید برای چکاپ به دندانپزشک خود مراجعه کنید و دریابید که چگونه می توانید آن را بهبود دهید.

آیا می توانید زبان را مانند مسواک زدن دندان ها مسواک زد؟

مسواک ها برای اسکراب و ساییدن مینای دندان ها عالی هستند، اما برای زبان شما خیر. به این معنا که آنها در زدودن ترکیبات گوگرد فرار (VSCها)- یکی از عوامل بوی بد دهان- کمتر از زبان شوی ها مؤثر هستند. مطالعه ۲۰۰۴ تنها ۱۰ نفر را تحت نظر داشت اما نشان داد که یک زبان شوی، در از بین بردن VSCها ۶۷% بیشتر مؤثر است.

ثانیاً، وقتی سعی می کنید قسمت عقب زبان خود را تمیز کنید، سر بزرگ مسواک می تواند به راحتی رفلاکس تهوع شما را تحریک کند. آنها برای استفاده در آن قسمت از دهان شما طراحی نشده اند.

مسواک هایی که با زبان شوی طراحی شده اند چطور؟

شاید شما سعی کرده اید زبان خود را با استفاده از مسواکی تمیز کنید که با یک زبان شوی طراحی شده است. این ممکن است برای زدودن باکتری ها و رها شدن از شر بوی بد دهان، تنها اندکی از مسواک زدن زبان با فرچه های استاندارد مؤثرتر باشد، اما مشکل حالت تهوع (رفلاکس گگ) باقی مانده است. بعلاوه، دشوار است بدانید که آیا کل سطح زبان خود را به طور مؤثر تمیز کرده اید یا خیر.

اگر در این روش چندان موفق نبوده اید و می خواهید بدانید که چگونه بدون ایجاد حالت تهوع زبان خود را مسواک بزنید، راه حل می تواند خرید یک اسکرابر زبان یا زبان شوی باشد. این ابزارها نه تنها بسیار نازک تر از یک مسواک استاندارد هستند، بلکه باعث می شوند که اسکراب ساده تر و سریع تر انجام شود.

پاکسازی زبان

پاکسازی زبان

نحوه استفاده از زبان شوی

بهترین راه برای تمیز کردن زبان خود به منظور خلاص شدن از شر باکتری ها و بهبود بوی بد دهان، تمیز کردن زبان با دنبال کردن این مراحل ساده است:

  • تا جایی که انجام آن برای شما راحت است، زبان خود را از داخل دهان بیرون بیاورید.
  • تا جایی که می توانید، بدون اینکه رفلاکس گگ شما تحریک شود،زبان شوی را در عقب ترین بخش زبان خود قرار دهید.
  • نیروی کافی تا حدی اعمال کنید که زبان شوی صاف روی برابر زبان شما قرار بگیرد (اما نه آنقدر که زبان درد بگیرد).
  • به آرامی آن را به سمت نوک زبان خود بکشید.
  • بزاق و رسوباتی که روی زبان شما انباشته شده اند را تف کنید و هر گونه ماده روی زبان شوی را آب بکشید یا پاک کنید.
  • این مراحل را چندین بار تکرار کنید، اطمینان حاصل کنید که کل سطح را پاک کرده اید.
  • زبان شوی خود را زیر آب روان بشویید و بگذارید تا خشک شود.

تمیز کردن زبان یک دقیقه طول می کشد.

تمیز کردن زبان خود را به بخشی از مراقبت های روزانه دهان خود تبدیل کنید.

اکنون که می دانید با استفاده از یک زبان شوی چگونه بوی بد دهان را بهبود بخشید و از شر باکتری ها خلاص

شوید، به راحتی می توانید این کار را به روتین بهداشتی روزانه خود اضافه کنید. کل روند باید کمتر از یک دقیقه طول بکشد. وقتی دندان های خود را مسواک می زنید، می توانید دو بار در روز زبان خود را تمیز کنید. اما در حقیقت، شما می توانید بیشتر از این زبان خود را اسکراب کنید. به عنوان مثال، به خصوص افرادی که در مورد باکتری هایی که بوی بد ایجاد می کنند آگاه هستند، ممکن است پس از نوشیدن قهوه، سیگار کشیدن یا خوردن غذاهای دارای بوی شدید، زبان خود را تمیز کنند.

توجه داشته باشید که اگر همین حالا دندان های خود را مسواک زده اید، نباید دهان خود را با آب یا دهانشویه بشویید. این کار باعث شسته شدن مواد مفید موجود در خمیر دندان شما می شود. اگر ترجیح می دهید بعد از اسکراب زبان دهان خود را بشویید، پس کار پاکسازی زبان را قبل از مسواک زدن دندان های خود را انجام دهید، نه بعد از آن.

اگر هنگام تمیز کردن قسمت عقب زبان خود با مشکل مواجه هستید، شما تنها نیستید. بعد از اینکه به احساس تمیز کردن زبان خود عادت کردید، ممکن است متوجه شوید که قرار دادن زبان شوی در قسمت عقب دهان، بدون اینکه دچار تهوع شوید، راحت تر شده است. برخی افراد متوجه می شوند که یک زبان شوی سنگین تر در مقایسه با زبان شوی های سبک تر پلاستیکی، کمتر احتمال دارد که رفلاکس گگ را تحریک کنند.

انتخاب بهترین زبان شوی

زبان شوی ها در اشکال و با مواد مختلف وجود دارند، تفاوت اصلی بین مدل های پلاستیکی و فلزی است. اگر به صورت آنلاین جستجو کنید، می توانید بهترین پاک کننده زبان را برای اسکراب زبان پیدا کنید. در زیر نگاهی می اندازیم به برخی از گزینه های محبوب و توضیح می دهیم که چگونه می توانید در مورد انتخاب بهترین مدل برای خود تصمیم بگیرید.

پاکسازی زبان

پاکسازی زبان

زبان شوی های پلاستیکی

بیایید با نوع پلاستیکی زبان شوی ها شروع کنیم. آنها معمولاً یک دسته بلند شبیه به دسته مسواک دارند و یک نوک با یک یا چند برجستگی که در امتداد زبان کشیده می شوند. آنها همچنین ممکن است دارای فرچه های کوچکی برای کمک به سست کردن ذرات از سطح باشند.

زبان شوی های پلاستیکی از این نوع برای تمیز کردن همزمان کل زبان بسیار کوچک هستند، بنابراین برای اسکراب مؤثر به چندین ضربه در امتداد هر منطقه نیاز دارید. دقیقاً مانند سر یک مسواک معمولی، آنها هر ۳ تا ۴ ماه یکبار- یا زودتر، در صورت آسیب دیدن یا بوضوح آلوده بودن- باید تعویض شوند.

برخی از زبان شوی ها، به این دلیل که از پلاستیک سازگار با محیط زیست ساخته می  شوند، و ساختاری کاملاً متناسب با شکل طبیعی زبان دارند، و رفلاکس گگ را کاهش می دهند، و باعث می شوند تمیز کردن انتهای زبان با آنها راحت تر باشد، بیشتر مورد علاقه افرادی هستند که شستشوی زبان را به بخشی از روتین بهداشتی دهان و دندان خود تبدیل کرده اند.

زبان شوی های فلزی

اگر می خواهید زباله های پلاستیکی را کاهش دهید یا یک رویکرد طبیعی تر برای اسکراب زبان خود استفاده کنید، یک زبان شوی فلزی ممکن است بهترین گزینه باشد. آنها معمولاً به صورت گرد و به شکل U خم می شوند. با نگه داشتن دو دسته، می توانید ابزار را درست در عقب دهان خود قرار دهید.

آنها می توانند با یک حرکت کل زبان شما را تمیز کنند، و روند کار را سریع و کارآمد کنند. یک زبان شوی از جنس استیل ضد زنگ یا زبان شوی های مسی باید حتماً بسیار با دوام تر از نمونه پلاستیکی هستند، بنابراین گرچه آنها کمی گران تر هستند، اما در دراز مدت ممکن است مقرون به صرفه تر عمل کنند.

پاکسازی زبان

پاکسازی زبان

زبان شوی های مسی

اگر به دنبال یک زبان شوی هستید که اصول طب سنتی هند را پیروی می کند، یک نمونه مسی معتبرترین است. حتی اگر این یک نکته مهم برای شما نباشد، بسیاری از افراد مس را به دلیل خاصیت ضد میکروبی طبیعی آن انتخاب می کنند.

اگر به درستی از زبان شوی های مسی مراقبت شود، آنها می توانند سال ها دوام داشته باشند. مهم ترین نکته این است که مطمئن شوید که بعد از هر بار استفاده آن را کاملاً خشک می کنید. با این حال، برخی از افراد با وجود دنبال کردن دستورالعمل های مراقبتی، لکه دار شدن زبان شوی فقط بعد از چند ماه را گزارش داده اند.

پاکسازی زبان

پاکسازی زبان

زبان شوی های استیل ضد زنگ

در صورت انتخاب مدل استیل ضد زنگ، تنوع کمتری خواهید داشت. این نوع زبان شوی ها شکلی شبیه به زبان شوی های مسی دارند که در بالا توضیح داده شد، و از فولاد ضد زنگ با درجه جراحی ساخته شده اند و برخلاف برخی دیگر، هیچ ماده مصنوعی روی دسته ها وجود ندارد، بنابراین ۱۰۰% فلزی هستند. زبان شوی های از جنس فلز ضد زنگ، یکی از توصیه های دندانپزشکان هستند.

برخی از آنها دارای یک لبه فوق العاده صیقلی و عرض بسیار اندک هستند که رفلاکس گگ را به حداقل می رسانند. آنها همچنین از فولاد ضد زنگ با درجه پزشکی ساخته شده اند و یک حلقه سیلیکونی رنگی دارند، بنابراین می دانید که کدامیک مال شماست.

برخی از افراد ترجیح می دهند از یک زبان شوی U شکل استفاده کنند و برخی زبان شوی های یک دسته را ترجیح می دهند. اگر شما هیچ تجربه ای در زمینه شستشوی زبان ندارید، می توانید ابتدا از هر دو نمونه تهیه کنید تا با استفاده از هر دو نمونه بدانید که با کدام یک راحت تر هستید و برای همیشه با همان نوع ادامه دهید.

 

زبان شوی های خانگی

اگر در اینترنت به دنبال زبان شوی های خانگی هستید، متداول ترین توصیه ای که می یابید، استفاده از یک قاشق به جای آن است. این جایگزین بدی نیست، اما ممکن است به نظر شما، شکل یک قاشق به اندازه یک زبان شوی، چندان متناسب با شکل زبان نباشد.

می توان زبان شوی خانگی را در منزل درست کرد. گرچه، ما نمی توانیم در مورد ایمنی یا اثربخشی زبان شوی ها با چنین ابزاری صحبت کنیم، مگر اینکه وقت زیادی داشته باشید، در غیر اینصورت ممکن است تصمیم بگیرید که ارزش دارد تنها مقداری پول برای خرید آن هزینه کنید.

پاک کننده زبان کودک

آیا تمیز کردن زبان یک کودک تازه متولد شده یا یک کودک نوپا ضروری است؟

بر اساس انجمن دندانپزشکی آمریکا، حتی برای سلامت دندانی آنها، تمیز کردن زبان آنها برای افراد بزرگسال کاملاً ضروری نیست. با این حال، اگر می خواهید کودک خود را به مسواک زدن زبان عادت دهید، می توانید از یک گاز نرم برای پاک کردن زبان آنها با انگشت خود استفاده کنید، اما پیدا کردن یک تمیز کننده زبان نوزاد که شبیه مدل های بزرگسالان به نظر می رسد، دشوار خواهد بود. با این حال، زبان شوی هایی برای بچه ها وجود دارند که مانند یک آنبات چوبی به نظر می رسند.

روش های دیگر تمیز کردن زبان

بسیاری از واتر فلاسرها دارای یک سری مخصوص تمیز کردن زبان هستند که برای تمیز کردن زبان، آب را اسپری می کند. افرادی که رفلاکس گگ حساسی دارند ممکن است این روش تمیز کردن زبان برای آنها چالش برانگیز باشد، اما از طرف دیگر، انجام آن می تواند مانند یک روش بهداشتی تر باشد.

به همین ترتیب، برخی از مسواک های برقی، به صورت جایزه دارای یک سری خاص و یک تنظیم خاص برای اسکراب زبان هستند.

نحوه تمیز کردن زبان بدون زبان شوی

اگر ابزاری برای شستشوی زبان ندارید و احساس می کنید نیاز دارید با تمیز کردن زبان خود بوی دهان خود را تازه تر کنید، لبه یک قاشق پلاستیکی یا فلزی نسبتاً به خوبی عمل می کند. آن را از عقب تا نوک زبان خود بکشید و ببینید چه چیزی جمع می کنید.

همانطور که قبلاً نیز اشاره کردیم، شما همچنین می توانید زبان خود را با مسواک تمیز کنید، اما نشان داده شده است که از استفاده از ابزاری که به صورت ویژه برای این منظور طراحی شده است  کمتر مؤثر است.

پاکسازی زبان

پاکسازی زبان

چگونگی تمیز کردن زبان به طور طبیعی

اگر ترجیح می دهید به صورت فیزیک چیزی را در امتداد زبان خود خراش ندهید، احتمالاً متوجه خواهید شد که شستشوی دهان بهترین راه بعدی برای تمیز کردن زبان و بهبود بوی بد دهان است. دهانشویه های طبیعی زیادی در فروشگاه ها و به صورت آنلاین برای خرید در دسترس هستند، یا می توانید ساخت نمونه مخصوص خود با استفاده از جوش شیرین را امتحان کنید.

استفاده منظم از دهانشویه ها روش خوبی برای تازه نگه داشتن بوی دهان است. همچنین مهم است که از نوشیدن آب کافی اطمینان پیدا کنید، زیرا کمبود آب بدن می تواند انباشته شدن باکتری های روی زبان را تشدید کند.

نتیجه گیری

گرچه استفاده از زبان شوی ها در بسیاری از کشورها به طور گسترده توصیه یا انجام نشده است، و بر اساس گفته دندانپزشکان به احتمال زیاد ضروری نیست، اما مزایای مختلف زبان شوی، از جمله بهبود بوی بد دهان و خلاص شدن از شر باکتری ها، باعث می شود افزودن آن به مراقبت های روتین روزمره دندانی ارزش داشته باشد.

توصیه ما این است که به جای مسواک از یک زبان شوی استفاده کنید، و اگر اولین نمونه ای که استفاده می کنید را دوست ندارید، چند نمونه مختلف دیگر را امتحان کنید. به طور کلی هرچه زبان شوی صاف تر روی زبان شما قرار بگیرد، راحت تر می توانید زبان خود را بدون رفلاکس گگ- به خصوص قسمت عقب زبان خود- تمیز کنید.

فراموش نکنید که اگر می خواهید دهان خود را در شرایط عالی نگه دارید، باید همچنان دو بار در روز مسواک بزنید و روزانه بین دندان های خود تمیز کنید. معاینات منظم توسط دندانپزشک شما به شناسایی مشکلات جدی تر مربوط به زبان، دندان ها یا لثه ها کمک می کند.

داشتن پالپیت یا بافت ملتهب پالپ دندان می تواند دندان های شما را بسیار دردناک کند. خوشبختانه، درمان و معکوس کردن پالپیت چندان دشوار نیست، مخصوصاً اگر خیلی زود شناسایی و درمان آن آغاز شود. اگر پالپیت برای شما تشخیص داده شده باشد یا اگر نگران هستید که ممکن است آن را داشته باشید، این راهنما به شما کمک خواهد کرد تا درک بیشتری در مورد این وضعیت سلامت دهان پیدا کنید.

شاید شما در مورد اصطلاحات مختلفی که شنیده اید سردرگم شده باشید؟ مانند پالپیت مزمن و حاد. و چه تفاوتی بین پالپیت برگشت ناپذیر و پالپیت برگشت پذیر وجود دارد؟

در این مقاله ما قصد داریم در مورد مفاهیم زیر توضیح دهیم:

  • انواع مختلف پالپیت
  • چه چیزی باعث بروز آن می شود
  • چگونه تشخیص داده می شود
  • گزینه های درمان پالپیت

پالپیت تنها یکی از مشکلاتی است که می تواند باعث بروز دندان درد شود. اگر دندان شما درد داشته باشد، علت آن هرچه فکر کنید ممکن است باشد، توصیه می کنیم قبل از اینکه بدتر شود، برای چکاپ دندانپزشکی مراجعه کنید. اما در حال حاضر، در اینجا همه آنچه باید در مورد درد و درمان پالپیت بدانید را برای شما توضیح داده ایم.

پالپیت دندان چیست؟

زمانی که پوسیدگی به لایه داخلی پالپ می رسد، التهاب می تواند رخ دهد. پالپیت در نتیجه عفونی یا ملتهب شدن دندان های شما بروز می یابد.

دندان های شما سه لایه دارند:

  • مینا- پوشش بیرونی سختی که از دندان های شما محافظت می کند.
  • عاج- لایه میانی که از مینای دندان حمایت می کند.
  • پالپ- داخلی ترین لایه حاوی اعصاب دندان و عروق خون رسان

هنگامی که لایه داخلی پالپ بدون پوشش می ماند و در معرض محیط دهان قرار می گیرد یا تحریک می شود، این اتفاق می تواند منجر به بروز پالپیت شود. کمی جلوتر در مورد این موضوع توضیح خواهیم داد که چرا این اتفاق رخ می دهد.

دو نوع اصلی التهاب پالپ دندان وجود دارد: پالپیت برگشت ناپذیر و پالپیت برگشت پذیر. پالپیت برگشت ناپذیر به این معنی است که عفونت یا التهاب آنقدر پیشرفت کرده است که نمی توان پالپ دندان را به طور کامل نجات داد. در مقایسه، پالپیت برگشت پذیر اگر زود تشخیص داده شود می تواند درمان و اصلاح شود.

روش دیگری که می توان این مشکل را طبقه بندی کرد، پالپیت حاد در مقابل پالپیت مزمن است. تفاوت بین پالپیت حاد و مزمن در این است که در پالپیت حاد درد به طور ناگهانی به وجود می آید و می تواند بسیار شدید باشد، در حالی که مشخصه ویژه پالپیت مزمن درد مبهم اما طولانی تر است.

پالپیت دندان

پالپیت دندان

علائم و نشانه های پالپیت

در اغلب موارد، درد نخستین نشانه پالپیت در دندان است. این جدول یک راهنمای سریع از علائم مختلفی است که شما ممکن است بر اساس نوع التهابی که دارید تجربه کنید:

علائم پالپیت برگشت پذیر پالپیت برگشت ناپذیر پالپیت مزمن پالپیت حاد
درد کلی متوسط شدید، ضربان دار اندک، درد مبهم بسیار دردناک
حساسیت دندان کوتاه و سریع بیش از ۳۰ ثانیه طول می کشد کوتاه و سریع بسیار دردناک
تورم اطراف دندان به ندرت آری به ندرت آری
تب بعید است آری بعید است آری
بوی بد دهان خیر آری احتمالاً احتمالاً
افزایش درد هنگام دراز کشیدن خیر آری خیر آری

در صورت تجربه کردن هر یک از این علائم زیر، باید هر چه سریع تر به دندانپزشک مراجعه کنید. علائم ناشی از پالپیت برگشت ناپذیر شامل درد شدید است و گاهی اوقات حتی داروهای ضد درد بدون نسخه هم هیچ کمکی به تسکین درد پالپیت نمی کنند. اگر درد پالپیت شما غیر قابل تحمل شود، باید به یک دندانپزشک اورژانس مراجعه کنید.

علل التهاب و عفونت پالپ چه چیزهایی هستند؟

تقریباً چند دلیل مختلف برای ملتهب شدن پالپ دندان وجود دارد. شایع ترین علت، حفره های عمیق است که پالپ را در معرض باکتری ها قرار می دهند. پالپیت دندان زمانی رخ می دهد که پالپ تحریک می شود یا عفونت گسترش می یابد.

دیگر راه هایی که ممکن است باعث ملتهب یا عفونی شدن پالپ دندان شوند عبارتند از:

  • آسیب یا ضربه به اطراف سر یا دهان
  • دندان شکسته، ترک خورده، یا لب پر شده که لایه محافظ پالپ را از بین می برد.
  • محکم مسواک زدن با خمیر دندان ساینده.
  • دندان قروچه (براکسیسم) باعث ترک خوردن دندان ها و نیز ساییدگی و از بین رفتن مینا و عاج دندان ها می شود.
  • یک بایت مشکل دار یا مال اکلوژن، که می تواند باعث پوسیدگی بیشتر برخی دندان های خاص شود

گرچه غیر معمول است، اما التهاب پالپ دندان ممکن است ناشی از ویزیت های روتین دندانپزشکی باشد. برای مثال:

  • پس از پر کردن ممکن است پالپیت اتفاق بیفتد. علت آن می تواند قرار گرفتن دندان در معرض گرمای شدید هنگام قرار دادن مواد باشد.
  • گرمای ناشی از پولیش دندان ممکن است باعث بروز التهاب شود.
  • حین پر کردن دندان، پالپ دندان ممکن است در معرض باکتری ها قرار بگیرد.
  • پالپیت پس از دریافت روکش؛ این فرآیند می تواند پالپ را تحریک کند و عصب را به خطر بیندازد.

اگر باور دارید که در نتیجه درمان دندانپزشکی پالپ دندان شما ملتهب شده است، برای ارزیابی و درمان بیشتر باید به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

پالپیت دندان

پالپیت دندان

تشخیص پالپیت

این نوع تشخیص برای دندانپزشکان نسبتاً ساده است. چهار نوع تست می توان انجام داد تا مشخص کرد که آیا شما این بیماری را دارید و آیا برگشت پذیر یا برگشت ناپذیر است.

  • عکس های رادیوگرافی با اشعه ایکس می توانند میزان پوسیدگی دندان و اینکه آیا معکوس کردن آسیب امکان پذیر است را به دندانپزشک شما نشان دهند.
  • قرار گرفتن در معرض گرما، سرما و چیزهای شیرین به دندانپزشک کمک خواهد کرد که بداند آیا عصب دندان شما هنوز دست نخورده است.
  • تست ضربه به دندان به این منظور انجام می شود که به دندانپزشک شما بگوید دندان شم چقدر ملتهب است.
  • تست الکتریکی شامل عبور یک جریان الکتریکی کوچک از دندان است. اگر بتوانید برق را احساس کنید، به این معنی است که دندان شما هنوز زنده است و مشکل برگشت پذیر است.

گزینه های درمانی پالپیت

از آنجا که چند نوع مختلف پالپیت وجود دارد، ممکن درمان های مختلفی نیز وجود داشته باشد. دندانپزشک شما برخی از تست ها را کامل خواهد کرد تا ببینید که آیا دندان شما با درمان پالپیت برگشت پذیر هنوز هم قابل نجات دادن است، یا اینکه آیا برای درمان پالپیت برگشت ناپذیر به درمان ریشه یا کشیدن دندان نیاز دارید.

درمان پالپیت برگشت پذیر

اگر برای پالپیت برگشت پذیر به دنبال درمان زود هنگام هستید، می توانید دندان خود را نجات دهید. در طول درمان پالپیت برگشت پذیر، دندانپزشک شما هرگونه پوسیدگی را تخلیه خواهد کرد و برای توقف روند از بین رفتن لایه محافظ پالپ، حفره را پر می کند. به طور ترتیب، پالپیت دندان ناشی از وجود ترک در دندان نیز می تواند با یک روکش درمان شود.

درمان پالپیت برگشت ناپذیر

زمانی که پالپ موجود در یک دندان از بین رفته است، نمی تواند بازسازی یا احیاء یابد. با این حال، هنوز هم امکان نجات دندان آسیب دیده وجود دارد. با تشخیص پالپیت برگشت ناپذیر، دندانپزشکان می توانند فرایند درمان ریشه را برای تخلیه بافت پالپ انجام دهند. سپس دندان پر شده و اغلب با یک روکش مهر و موم (پلمپ) می شود، و در نهایت باید دوباره ظاهر و احساسی طبیعی داشته باشد.

در صورتی که درمان ریشه انجام شدنی نباشد، معمولاً به این دلیل که آسیب بیش از حد گسترش یافته است، تنها گزینه درمان باقی مانده کشیدن دندان است. پس از آن، تعدادی از راه برای جایگزینی دندان از دست رفته وجود دارند، از جمله پروتز مصنوعی، بریج یا ایمپلنت.

اگر متوجه شدید که پالپیت شما برگشت ناپذیر است، نگران نباشید؛ با یک درمان ریشه، یا کشیدن دندان و کاشت ایمپلنت، لبخند شما ظاهر و احساسی بسیار عالی خواهد داشت.

شما احتمالاً به تسکین درد برای پالپیت برگشت ناپذیر نیز فکر می کنید. بهترین تسکین درد، انجام درمان مناسب توسط دندانپزشک شما خواهد بود، زیرا به محض از بین رفتن پالپیت، درد شروع به دور شدن خواهد کرد. دندانپزشک شما ممکن است تصمیم بگیرد برای شما داروی مسکن تجویز کند، اما داروهای ضد درد بدون نسخه نیز ممکن است کمک کنند. در هر صورت، حتماً از دندانپزشک خود بپرسید که در طول درمان چه توصیه ای دارد.

پالپیت و آنتی بیوتیک ها

برخی از دندانپزشکان برای تسکین درد و کاهش التهاب در موارد پالپیت برگشت ناپذیر ممکن است آنتی بیوتیک ها را تجویز کنند. شواهد زیادی وجود ندارد که نشان دهند آنتی بیوتیک ها به تسکین درد کمک می کنند، بنابراین اگر نگران مصرف آنتی بیوتیک برای پالپیت هستید، با دندانپزشک خود صحبت کنید.

در صورت عدم درمان، ممکن است آبسه ایجاد شود، که یک پاکت پر از عفونت در پایه دندان در اطراف لثه است. در این مورد، برای حذف عفونت، به احتمال زیاد آنتی بیوتیک ها به عنوان بخشی از یک دوره طولانی تر از درمان استفاده می شوند و یا دندانی که باعث بروز مشکلات شده است کشیده می شود.

پالپیت دندان

پالپیت دندان

پرسش های متداول در مورد پالپیت دندان

چگونه می توانم از پالپیت جلوگیری کنم؟

این بسیار آسان است که حتی از مجبور بودن به مقابله با آن اجتناب کنید. از آنجا که شایع ترین علت التهاب پالپ حفره و پوسیدگی دندانی است، شما برای محافظت از مینای دندان خود می توانید از خوردن غذاهای حاوی مقدار زیاد شکر و اسید اجتناب کنید. داشتن یک روتین خوب بهداشت دهان و دندان، قطعاً کمک خواهد کرد؛ مسواک زدن، نخ دندان کشیدن، و استفاده از دهانشویه به طور منظم، همگی به جلوگیری از پوسیدگی دندان ها کمک می کنند.

همچنین، باید به طور منظم برای چکاپ به دندانپزشک مراجعه کنید. حفره ای که زودتر تشخیص داده می شود، قبل از آنکه به نزدیکی پالپ برسد و موجب بروز مشکلات دردناک شود، می تواند پر شود.

پالپیت دندان

پالپیت دندان

پالپیت برگشت پذیر چه مدت ادامه خواهد داشت؟

اگر شما پالپیت برگشت پذیر دارید، حتماً می خواهید بدانید که چه مدت طول می کشد تا بهبود یابد. خوب، به محضی که پوسیدگی را تخلیه کنید، درد و التهاب شما متوقف خواهد شد. واقعاً مهم است که در صورت تجربه کردن هر نوع دندان دردی، در اسرع وقت به دندانپزشک مراجعه کنید. رسیدگی زود هنگام به این مشکل می تواند به معنای تفاوت بین یک پر کردن ساده و یک درمان ریشه طولانی، و یا حتی از دست دادن کامل دندان باشد.

تفاوت بین پالپیت برگشت پذیر و غیر قابل برگشت چیست؟

پالپیت برگشت پذیر به این معنی است که دندان های شما هنوز هم قابل نجات دادن هستند. دندانپزشک شما مشخص می کند که منشاء مشکل کجاست- معمولاً یک حفره- و هرگونه پوسیدگی را تخلیه می کند. پالپیت برگشت ناپذیر زمانی است که نمی توان پالپ داخل دندان را نجات داد. با این حال، ممکن است شما هنوز هم بخواهید دندان را نگه دارید. دندانپزشک برای تخلیه ریشه پوسیده ممکن است درمان ریشه را انجام دهد. اگر دندان قابل نجات دادن نباشد، کشیدن دندان ضروری خواهد بود. علائم پالپیت برگشت ناپذیر عبارتند از درد، حساسیت دندان ها، التهاب، تب، تورم غدد لنفاوی، و بوی بد دهان است. علائم پالپیت برگشت پذیر نیز شامل درد، حساسیت و التهاب هستند.

آیا پالپیت از بین می رود؟

با درمان مناسب دندانپزشکی، این وضعیت واقعا برطرف خواهد شد. نوع درمان مورد نیاز بسته به نوع آن (غیر قابل برگشت یا برگشت پذیر) ممکن است متفاوت باشد.

پالپیت دندان

پالپیت دندان

آیا می توان پالپیت را در منزل درمان کرد؟

متأسفانه، این یک وضعیت جدی است که نیاز به رسیدگی تخصصی دارد. برای درمان پالپیت باید به دندانپزشک مراجعه کنید. حتی اگر پالپیت شما برگشت پذیر است، باز هم به درمان توسط دندانپزشک نیاز دارد. اگر سعی کنید پالپیت خود در منزل درمان کنید، ممکن است به یک عفونت بالقوه مرگبار ختم شود.

بهترین تسکین درد پالپیت چیست؟

اگر در حال انتظار رسیدن وقت مراجعه خود به دندانپزشک یا پس از دریافت درمان پالپیت، برای درد پالپیت خود تسکین نیاز دارید، داروهای ضد درد بدون نسخه مانند ایبوپروفن و استامینوفن ممکن است کمک کنند.

هیچ درمان تسکین دردی نباید به عنوان جایگزینی برای درمان توسط دندانپزشک استفاده شود، و در طول درمان، باید از دندانپزشک خود در مورد توصیه های او برای گزینه های تسکین درد سؤال کنید.

 

نتیجه گیری

دو نوع اصلی پالپیت وجود دارند: برگشت پذیر و برگشت ناپذیر. هر دو زمانی رخ می دهند که درونی ترین لایه دندان، پالپ که محل نگهداری اعصاب و عروق خونی است، ملتهب می شود. در موارد پالپیت حاد، درد می تواند شدید باشد، یا در موارد پالپیت مزمن می تواند ضعیف تر باشد.

پالپیت برگشت پذیر اگر زود درمان شود، می تواند با یک پر کردن ساده اصلاح شود. بدون مداخله زود هنگام، پالپ می تواند از دست برود و مشکل جبران ناپذیر خواهد شد. در این مرحله، تنها گزینه ها درمان ریشه یا کشیدن دندان هستند.

مشکلات این چنین شلامت دهان و دندان، به طور کلی با بهداشت خوب دهان و دندان و مراجعه منظم به دندانپزشک قابل اجتناب هستند. این مشکل خوبی نیست که دندان شما با آن مواجه شود، بنابراین پیشگیری قطعاً بهتر از درمان است.

تمیز نگه داشتن دندان ها برای حفظ سلامت دهان و دندان ها مهم است. همچنین ممکن است بخواهید دندان های شما تا حد امکان سفید به نظر برسند. گرچه ممکن است کشف یک خمیر دندان خانگی برای تمیز کردن و سفید کردن طبیعی دندان های خود وسوسه انگیز باشد، اما با احتیاط به این ایده فکر کنید.

خمیر دندان های خانگی حاوی مواد خاصی، مانند فلوراید، نیستند، که به شما کمک خواهد کرد حفره های دندانی را کاهش دهید و دیگر مشکلات مربوط به سلامت دهان و دندان ها را برطرف نمایید.

روش های طبیعی بسیاری برای ارتقاء سلامت دهان و دندان ها وجود دارد، اما مطالعات اندکی از برتری استفاده از خمیر دندان های خانگی نسبت به خمیر دندان های تجاری تجاری موجود، حمایت می کنند.

برخی دندانپزشکان در مورد استفاده از خمیر دندان های طبیعی هشدار می دهند و معتقدند آنها در حال کسب شهرت و محبوب هستند، در حالی که مواد تشکیل دهنده آنها طبیعی هستند، به این معنا نیست که آنها برای دندان ها بی خطر هستند.

اگر هنوز هم به تهیه خمیر دندان خانگی خود علاقه مند هستید به خواندن این مطلب ادامه دهید. ما برخی از دستورالعمل ها را ارائه دادیم که می توانید آنها را امتحان کنید، اما وقتی تصمیم می گیرید چه چیزی برای دندان های شما بهتر است، این احتیاط را در نظر بگیرید.

فواید ساخت خمیر دندان خانگی

تهیه خمیر دندان خانگی به دلایلی ممکن است برای شما جذاب باشد. ممکن است بخواهید:

  • مواد تشکیل دهنده موجود در خمیر دندان را خودتان کنترل کنید.
  • مصرف بسته بندی های پلاستیکی خود را کاهش دهید.
  • بافت، طعم یا فرساینده بودن آن را سفارشی می کنید.
  • کاهش هزینه ها.

معایب ساخت خمیر دندان خانگی

باید لوازم را خودتان خریداری کنید.

برای تهیه خمیر دندان خودتان، باید لوازم مناسب را جمع آوری کنید، مانند یک ظرف برای نگهداری خمیر دندان، ابزارهای مخلوط کردن و اندازه گیری، و مواد خاص برای ترکیب مورد نظر شما.

برخی از دستور ساخت های آنلاین حاوی مواد مضر هستند.

در مورد دستور العمل های خمیر دندان های طبیعی احتیاط کنید، حتی اگر آنها حاوی موادی باشند که بی ضرر به نظر برسند. همیشه از استفاده از هیدروژن پراکسید یا سرکه در خمیر دندان های خانگی اجتناب کنید. این مواد تشکیل دهنده می توانند باعث تجزیه مینای دندان ها و زرد شدن دندان ها و مشکلات مربوط به لثه ها شوند.

برخی از مواد تشکیل دهنده [دستور العمل های خانگی] اسیدی هستند و ممکن است به مینای دندان ها آسیب وارد کنند، مانند آب لیمو و مواد دیگر که ممکن است ساینده باشند، مانند جوش شیرین. این مواد، اگر به طور منظم استفاده شوند، می توانند برای مینای دندان ها بسیار مضر باشند.

خمیر دندان های خانگی حاوی فلوراید نیستند.

به یاد داشته باشید که خمیر دندان خانگی شما حاوی فلوراید نیست. ثابت شده است که فلوراید مؤثرترین ماده در خمیر دندان برای جلوگیری از حفره های دندانی است.

انجمن دندانپزشکی آمریکا (ADA) تنها خمیر دندان های حاوی فلوراید را تأیید می کند که برای استفاده بی خطر تلقی می شوند. فلوراید با تقویت مینای دندان و مقاوم تر کردن دندان ها در برابر پوسیدگی، می تواند به میزان زیادی به سلامت دندان ها کمک کند.

عمر مفید برای دستور العمل های بر پایه آب چندان طولانی نخواهد بود، بنابراین ما اغلب توصیه می کنیم هر بار تنها مقدار اندکی تهیه کنید که تقریباً یک یا دو هفته طول دوام خواهد داشت. جوش شیرین نوعی نمک است که به تثبیت خمیر دندان کمک می کند و افزودن نمک نیز برخی از ویژگی های نگهدارندگی را به ترکیب می دهد. جوش شیرین و نمک هم اثر سایندگی خفیف دارند، و هم به تمیز کردن دندان ها و روشن شدن لبخند شما کمک می کنند!

خمیر دندان بر پایه روغن می توانند عمر طولانی تری نسبت به دستور العمل های بر پایه آب داشته باشند و به طور متوسط دو تا سه هفته دوام خواهند داشت.

دستور العمل هایی برای خمیر دندان که می توانید آنها را امتحان کنید.

اگر هنوز هم مصمم هستید که خمیر دندان خود را بسازید، در اینجا برخی از پیشنهادات و دستور العمل های طبیعی هستند که می توانید آنها را برای تمیز و سفید کردن دندان های خود امتحان کنید.

به خاطر داشته باشید که این روش ها توسط ADA توصیه نمی شوند.

آیا می توان در منزل خمیر دندان ساخت؟

آیا می توان در منزل خمیر دندان ساخت؟

خمیر دندان جوش شیرین

جوش شیرین ماده ای است که اغلب در خمیر دندان ها یافت می شود. به گفته مجله انجمن دندانپزشکی آمریکا، جوش شیرین:

  • بی خطر است.
  • میکروب ها را می کشد.
  • یک ساینده ملایم است.
  • با فلوراید به خوبی عمل می کند (در خمیر دندان های تجاری).

به خاطر داشته باشید که استفاده از بیش از حد از جوش شیرین می تواند باعث فرسایش و از بین رفتن لایه بالایی مینای دندان ها شود، که دوباره رشد نخواهد کرد. همچنین باید در نظر داشته باشید که جوش شیرین یک محصول بر پایه نمک است، در صورتی که مصرف نمک خود را تحت نظر دارید.

دستورالعمل تهیه

  • یک قاشق چایخوری جوش شیرین را با مقدار اندکی آب مخلوط کنید (شما می توانید آب را بر اساس بافتی که ترجیح می دهید اضافه کنید).

ممکن است بخواهید با استفاده از روغن های ضروری (مانند نعناع)، یک طعم دهنده را به خمیر دندان خود اضافه کنید، اما برای حمایت از استفاده از روغن های ضروری برای درمان بیماری های دندانی، تحقیقات بیشتری نیاز است.

جوش شیرین یا روغن های ضروری را قورت ندهید.

آیا می توان در منزل خمیر دندان ساخت؟

آیا می توان در منزل خمیر دندان ساخت؟

خمیر دندان روغن نارگیل (روغن کشی)

گرداندن روغن داخل دهان- یک تمرین شناخته شده تحت عنوان روغن کشی است- که ممکن است دارای برخی مزایا برای سلامت دهان و دندان های شما باشد، اما در مورد اثربخشی آن تحقیقات محدودی انجام شده است.

شما می توانید این تکنیک را با گرداندن مقدار اندکی روغن در اطراف دهان خود به مدت ۵ تا ۲۰ دقیقه در هر روز امتحان کنید. در یک مطالعه مشخص شد که روغن کشی با روغن نارگیل پس از هفت روز باعث کاهش پلاک های دندانی می شود.

در طول ماه های گرم، خمیر دندان ساخته شده با روغن نارگیل جامد ممکن است شل و آبکی شود. هنگام تهیه یک دستور بر پایه روغن، روغن نارگیل جامد یا مایع می توانند به جای یکدیگر استفاده شوند، اما بسته به ثبات مورد نظر، ممکن است مقدار آنها تغییر داده شود.

شما می توانید مسواک را به طور مستقیم به داخل خمیر فرو ببرید، اما انجام این کار احتمال ورود باکتری ها به مخلوط را دارد که می تواند باعث شود خمیر شما به سرعت خراب شود. برای به حداکثر رساندن عمر مفید، از یک قاشق تمیز کوچک برای برداشتن خمیر دندان از ظرف آن استفاده کنید.

خمیر دندان یا دهانشویه مریم گلی

مریم گلی ماده ای است که هنگام تهیه خمیر دندان خانگی خود می توانید از آن استفاده کنید. یک مطالعه نشان داد افرادی که از دهانشویه مریم گلی استفاده کرده بودند، پس از شش روز استفاده، ژنژیویت و زخم های دهان آنها کاهش یافته بود.

دستور العمل تهیه دهانشویه

شما می توانید دهانشویه مریم گلی را با مخلوط کردن تعداد انگشت شماری از برگ های مریم گلی و یک قاشق چایخوری نمک در ۳ اونس آب در حال جوش درست کنید.

هنگامی که مخلوط سرد شد، آن را داخل دهان خود بچرخانید، و سپس پس از چند دقیقه آن را تف کنید. این محلول ممکن است دهان شما را به طور طبیعی تمیز کند، اما این یک دستور هنوز به صورت تحقیق شده اثبات نشده است.

آیا می توان در منزل خمیر دندان ساخت؟

آیا می توان در منزل خمیر دندان ساخت؟

دستور العمل تهیه خمیر دندان

در دستور العمل تست نشده خمیر دندان مریم گلی این مواد با هم ترکیب شده اند.

  • یک قاشق چایخوری نمک
  • دو قاشق چایخوری جوش شیرین
  • یک قاشق غذاخوری پودر پوست پرتقال
  • دو قاشق چایخوری مریم گلی خشک شده
  • چند قطره روغن اسانس نعناع

برای تهیه خمیر دندان، این مواد را با یکدیگر له کنید و با کمی آب مخلوط کنید.

به یاد داشته باشید که استفاده مستقیم از مرکبات یا سایر میوه ها روی دندان ها، به دلیل اسیدهای طبیعی آنها، می تواند بسیار آسیب پذیر باشد. این می تواند منجر به بروز حفره ها و حساسیت دندان شود.

زغال چوب

در سال های اخیر، زغال چوب به عنوان یک محصول برای سلامت و زیبایی، توجه زیادی را به خود جلب کرده است.

گرچه ممکن است بخواهید زغال چوب را به خمیر دندان خانگی خود اضافه کنید، اما در حال حاضر هیچ تحقیقی وجود ندارد که اثربخشی یا بی خطر بودن مواد تشکیل دهنده را برای دندان های شما تضمین کند.

برخی وبسایت ها ادعا می کنند که مسواک زدن دندان ها یا استفاده از دهانشویه با پودر ذغال چوب دارای مزایایی است، اما اگر این روش ها را امتحان می کنید، احتیاط کنید. زغال چوب ممکن است بیش از حد ساینده باشد و اگر مراقب نباشید، در واقع به لایه بالایی مینای دندان های شما آسیب برساند.

آیا می توان در منزل خمیر دندان ساخت؟

آیا می توان در منزل خمیر دندان ساخت؟

راه های دیگر برای درخشان نگهداشتن لبخند

معدنی سازی مجدد

با بالا رفتن سن، دندان های شما مواد معدنی خود را از دست می دهند. به جای تکیه بر یک خمیر دندان طبیعی، سعی کنید عادت های سبک زندگی سالم مانند خوردن میوه ها و سبزیجات و کاهش غذاهای شیرین و اسیدی را برای معدنی سازی مجدد دندان های خود حفظ کنید.

مراقبت های منظم دهان و دندان مانند مسواک زدن با خمیر دندان فلورایده نیز کمک خواهد کرد.

اجتناب از نوشیدنی های تیره رنگ و تنباکو

داشتن یک رژیم غذایی متعادل و اجتناب از نوشیدنی هایی که باعث لک شدن دندان ها می شوند، می تواند به شما کمک کند دندان های خود را سالم و سفید نگه دارید.

نوشیدنی های تیره مانند قهوه، چای، نوشابه و شراب قرمز ممکن است باعث لک شدن دندان های شما شوند، بنابراین دور ماندن از آنها به شما کمک خواهد کرد که لبخند خود را درخشان نگه دارید. محصولات تنباکو نیز می توانند درخشش سفیدی طبیعی را از دندان های شما دور کنند.

خمیر دندان خانگی برای کودکان جوان

قبل از اینکه خمیر دندان خانگی را روی یک کودک یا نوزاد کم سن امتحان کنید، با دندانپزشک یا پزشک خود مشورت کنید. ADA استفاده از خمیر دندان های فلورایده را برای همه افرادی که دندان دارند، صرف نظر از سن آنها، توصیه می کند.

نوزادان و کودکان باید از مقدار مناسب خمیر دندان برای سن خود استفاده کنند.

اطمینان حاصل کنید که بچه های شما یک رژیم غذایی متعادل با میوه هایی مانند سیب، سبزیجات ترد و برگ دار، و پروتئین هایی مانند تخم مرغ و آجیل مصرف می کنند تا به آنها کمک کند دندان های خود را سالم نگه دارند. محدود کردن غذاهای چسبنده و شیرین نیز سلامت دهان و دندان ها را حفظ خواهد کرد.

نکته پایانی

ممکن است ساخت خمیر دندان خانگی برای کاهش مصرف پلاستیک و کنترل مواد تشکیل دهنده خمیر دندان خود وسوسه انگیز باشد. با این حال، دستور العمل های خانگی تهیه خمیر دندان حاوی فلوراید نیستند، که از تشکیل حفره های دندانی جلوگیری می کند. برخی از دستور العمل ها ممکن است به مینای غیر قابل جایگزین دندان های شما آسیب برسانند.

با دندانپزشک خود درباره راه های طبیعی برای حفظ سلامت، پاکیزگی و سفیدی دندان های خود گفتگو کنید و هنگام امتحان کردن دستور العمل های خمیر دندان های خانگی، احتیاط کنید.

حفظ سلامت دهان و دندان های شما، به حفظ سلامت عمومی شما کمک خواهد کرد. این شامل در نظر گرفتن خمیر دندان های فلورایده و مراجعه منظم به دندانپزشک است.

به طور شگفت انگیزی، یکی از متداول ترین پرسش های بیماران که ما باید به آن پاسخ دهیم این است: آیا می توانم با بریس ها شنا کنم؟

آری، شما می توانید با بریس ها شنا کنید! ما تعداد زیادی بیمار داریم که شناگر حرفه ای هستند.

دریافت بریس ها ممکن است ترسناک به نظر برسد، اما در واقع، آنقدری که شما فکر می کنید بد نیست! ما درک می کنیم که دریافت بریس ها یک گام بزرگ در زندگی فردی است که نیاز به برخی تنظیمات (نسبتاً کوچک) در کارهایی که انجام می دهد و نحوه زندگی دارد. بریس ها به این معنی هستند که شما نمی توانید کارهایی مانند خوردن ذرت روی بلال یا آبنبات واقعاً چسبناک را انجام دهید؛ آنها به این معنی هستند که شما باید کارهایی مانند مراجعه منظم به ارتودنتیست را انجام دهید و نخ دندان کشیدن دشوارتری در پیش خواهید داشت.

غیر از این، زندگی تقریباً به صورت طبیعی ادامه خواهد داشت- شما می توانید برقصید، می توانید آواز بخوانید و شنا کنید!

شنا برای بدن، ذهن و روح عالی و خوب است. اما ما نگرانی را درک می کنیم. مردم می ترسند که شنا کردن به نحوی به بریس ها یا دندان ها آسیب برساند، یا به نحوی باعث طولانی شدن دوره درمان با بریس ها شوند.

بیایید نگاهی به برخی از نکات مربوط به ایده شنا کردن با بریس ها بیندازیم، به گونه ای که وقتی نوبت شنا کردن می رسد، بدانید چکار می توانید انجام دهید و کجا می خواهید از شنا کردن اجتناب کنید.

شنا کردن در طول ارتودنسی

شنا کردن در طول ارتودنسی

شنا با بریس ها

این ایده همواره وجود داشته است که اگر فرد بیش از حد زیر آب باقی بماند بریس ها ممکن است شروع به زنگ زدن کنند. اگر این نگرانی برای شما نیز وجود دارد، اطمینان داشته باشید که نیاز نیست نگران باشید. قسمت فلزی بریس ها از آلیاژ تیتانیوم ساخته شده و در برابر زنگ زدن بسیار مقاوم است. از سوی دیگر، اگر شما بریس های سرامیکی یا اینویزیلاین داشته باشید، حتی باید کمتر نگران باشید؛ سرامیک و پلاستیک نمی توانند زنگ بزنند!

این در مورد آب کلر دار استخر، آب تازه دریاچه و آب شور اقیانوس به یک میزان صدق می کند. مهم نیست که در چه نوع آبی شنا می کنید، بریس ها قادر به مقاومت در برابر آن خواهند بود.

ورزش های آبی با بریس ها

اینجا جایی است که برخی چیزها اندکی از مشهود بودن خود از دست می دهند. بازی کردن ورزش های آبی، یا هر ورزش به آن صورت، به این معنی است که فرد هنگامی که بریس دارد باید اقدامات احتیاطی را انجام دهد و احتمالاً برخی از محدودیت ها را اعمال کند.

واتر پلو

واتر پولو یک مثال خوب است، که به عنوان والیبال فوق العاده دشوار آبی نیز شناخته می شود، واتر پولو شامل ضربه به یک توپ از بالای یک تور به سمت تیم مخالف است، در حالی که همگی در یک استخر آب غوطه ور هستند. و بسیار شبیه به والیبال معمولی، احتمال برخورد توپ به صورت تا حدودی بالا است.

اگر شما روی دندان های خود بریس دارید، ممکن است بهتر باشد برای این ورزش بیرون بنشینید یا از محافظ دندان استفاده استفاده کند. برخورد یک توپ به صورت این احتمال را دارد که باعث شکستن یا آسیب رساندن به بریس ها یا دندان های شما شود. مطمئناً، این همیشه می تواند برطرف شود، اما به احتمال زیاد برای شما هزینه در بر خواهد داشت و احتمالاً به این معنی است که شما مجبور به استفاده از بریس ها برای حتی مدتی طولانی تر از آنچه پیش بینی شده است خواهید بود. و ما می دانیم که هیچ کس این را نمی خواهد.

اسکی روی آب و موج سواری

در اینجا به معرفی یکی دیگر از ورزش های مشکل آفرین آبی می پردازیم. گرچه هر دو ورزش اسکی روی آب و موج سواری ورزش های تأثیر گذاری هستند، اما مطمئناً احتمال افزایش تروما به سر و صورت در طول این فعالیت های شدید وجود دارد. در حال حاضر، ما با تعداد زیادی از افراد مشتاق موج سواری و اسکی روی آب ملاقات می کنیم، و می دانیم که شور و شوق آنها اغلب فراتر از نگرانی آنها می رود. در این مورد، ما دوباره برای مواجه شدن با یک لغزش، افتادن، یا ضربه به صورت یک محافظ دندان را توصیه می کنیم.

شنا کردن در طول ارتودنسی

شنا کردن در طول ارتودنسی

چه کاری باید انجام دهید اگر …

شاید شما تصمیم گرفتید که در برخی از فعالیت های آبی شیرجه بزنید و به رغم بهترین تلاش های خود برای بازی بی خطر، شما به بریس ها یا دندان های خود آسیب رسانده اید. شاید یک سیم شکسته یا دندان لب پر شده باشد. در ادامه چه کاری انجام می دهید؟

اگر شما در حال موج سواری یا اسکی روی آب هستید، به احتمال زیاد شما در نزدیکی ارتودنتیست خود نیستید. شما به احتمال بیشتر در اقیانوس یا در دریاچه ای هستید که از هر گونه کمک فوری چند کیلومتر فاصله دارید. خبر خوب این است که خیلی زود به اندازه کافی خوب خواهید بود، پس سعی کنید نگران نباشید.

اما در اینجا به بیان برخی از کارهایی می پردازیم که می توانید در صورت بروز موارد اورژانسی ارتودنسی انجام دهید:

  • شماره ارتودنتیست خود را ذخیره کنید و بلافاصله برای مشاوره بیشتر تماس بگیرید.
  • اگر مسافرت می کنید، قبل از ترک، از ارتودنتیست خود بپرسید که آیا می تواند یکی از همکاران خود در شهر مقصد را به شما توصیه کند. اگر نه، به سادگی به صورت آنلاین از قبل چک کنید. اگر شما یک مورد اورژانسی دارید، خوشحال خواهید شد که قبلاً به این موضوع رسیدگی کرده اید.
  • یک محافظ دندان تهیه و از آن استفاده کنید! شما می توانید یک محافظ دندان سفارشی دریافت کنید یا یک نمونه آماده آن را از فروشگاه خریداری کنید. یک محافظ دندان سفارشی محفاظت بهتری ارائه می دهد، اما در این مورد هر چیزی بهتر از هیچ چیز است.

شنا کردن با بریس ها: پس چه؟

در انتها، فعالیت های آبی به احتمال زیاد به بریس های شما آسیب نمی رسانند. با این حال، هر چه ورزش شدیدتر باشد، خطر بیشتر خواهد بود، بنابراین با احتیاط ادامه دهید. ما نمی خواهیم کسی را از انجام کارهایی که دوست داری منع کنیم و آنها را سالم و شاد نگه داریم. اما ما توصیه می کنیم که افراد به خوبی از خود محافظت کنند، بویژه اگر احتمال آسیب دیدن افزایش یافته باشد.

مثل همیشه، در صورتی که در حال مسافرت هستید و موج سواری در صدر فهرست کارهایی قرار دارد که قصد دارید انجام دهید، برخی از اقدامات احتیاطی هستند که باید انجام دهید. برخورد یک تخته موج سواری به سر یکی از اتفاقات شایع است و اگر شما از قبل بدانید که چه کاری باید انجام دهید، همه چیز بسیار ساده تر خواهد شد. بویژه هنگامی که با سیم های خم شده یا دندان های لب پر شده مواجه می شوید.

اما زندگی خود را داشته باشید و از آن لذت ببرید و قطعاً به شنا بروید.

و اگر هنوز هم فکر می کنید که آیا بریس ها برای شما مناسب هستند یا خیر، با ما مشورت کنید. ما می خواهیم به شما کمک کنیم تا تصمیم بگیرید که کدام گزینه ها برای شما مناسب هستند، و چگونه می توانند در سبک زندگی فعال شما جای بگیرند. برای همه افراد گزینه هایی وجود دارند، حتی اگر شما بهترین اسکی باز روی آب جهان باشید (یا تمرین می کنید که باشید!).

آیا صاف کردن دندان ها با وجود ایمپلنت های دندانی عملی است؟

هر دو فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی و درمان ارتودنسی، شیوه های دندانپزشکی با هدف بهبود لبخند فرد هستند. گاهی اوقات ممکن است هر دو نیاز باشند؛ بسته به ساختار دهان، افراد ممکن است در کنار صاف کردن دندان ها نیاز به جایگزینی دندان ها نیز داشته باشند.

اگر شما هم مدت ها منتظر صاف و یکدست کردن دندان های خود بوده اید، اما مطمئن نیستید که آیا انجام این کار با داشتن ایمپلنت های دندانی سازگار است یا خیر- ما می توانیم کمک کنیم. اگر شما دندان از دست رفته دارید و در حال فکر کردن به این موضوع هستید که آیا ایمپلنت های دندانی، قبل از اقدام به درمان صاف کردن دندان ها یک گزینه مناسب است یا خیر، در اینجا چند عامل وجود دارند که باید در نظر گرفته شوند.

  • آیا امکان صاف و یکدست کردن دندان ها با وجود ایمپلنت های دندانی وجود دارد؟
  • زمان بندی مهم است، بنابراین مقداری هماهنگی وجود دارد که باید انجام شوند.

ایمپلنت دندانی چیست؟

ایمپلنت های دندانی یک گزینه دائمی برای جایگزینی دندان های طبیعی از دست رفته هستند. آنها پر کاربردترین روش برای جایگزینی دندان ها هستند و با دوام ترین گزینه نیز هستند. آنها می توانند برای جایگزینی دندان های شکسته، ترک خورده، لب پر شده یا از دست رفته استفاده شوند.

ایمپلنت با یک میله یا پیچ فلزی آغاز می شود که داخل استخوان فک قرار می گیرد. هنگامی که جوش خوردن میله با استخوان به پایان رسید، یک اباتمنت متصل می شود. اباتمنت قطعه ای است که روکش را آن قرار می گیرد. روکش بخشی از ایمپلنت دندانی است که شبیه دندان اصلی است. شکل و رنگ این قطعه به گونه ای است که تا حد امکان طبیعی به نظر برسد و با دندان های دیگر هماهنگ باشد.

ایمپلنت های دندانی عملکردی درست شبیه به دندان های طبیعی دارند. دوام و عملکرد آنها بیشتر و بهتر از بریج ها یا پروتز های مصنوعی است. از آنجا که برای کاشت ایمپلنت های دندانی با جراحی یک میلع فلزی داخل استخوان فک قرار می گیرد، آنها به شکلی باور نکردنی دائمی هستند و معمولاً مانند دندان های طبیعی با تکنیک های صاف کردن قابل جابجا شدن نیستند.

ارتباط ایمپلنت دندانی و درمان ارتودنسی

ارتباط ایمپلنت دندانی و درمان ارتودنسی

صاف کردن دندان در حالی که برخی دندان ها از دست رفته اند

اینکه آیا دندان ها باید قبل از قرار دادن جایگزین برای دندان های از دست رفته صاف شوند یا خیر، به محل دندان های از دست رفته و وضعیت دهان فرد بستگی دارد. در برخی موارد، در صورتی که دندان های موجود در حال حاضر بیش از اندازه فشرده و نامرتب باشند، امکان استفاده از بریس ها برای بستن فضای ایجاد شده با از دست رفتن دندان ها وجود دارد. این یک گزینه صاف کننده خوب را فراهم می آورد که نیاز به گزینه های جایگزینی دندان ها مانند ایمپلنت های دندانی را کاهش می دهد.

اگر دندان های موجود نیاز داشته باشند که به یکدیگر نزدیک تر شوند، ممکن است قبل از صاف کردن دندان ها نیاز باشد، دندان یا دندان های از دست رفته جایگزین شوند. در برخی موارد، صاف کردن را می توان با حفظ فضا برای کاشت ایمپلنت ها در آینده آغاز کرد. در هر صورت، تا جایی که امکان دارد، بریس ها باید قبل از اینکه ایمپلنت های دندانی کاشته شوند روی دندان ها نصب شوند، زیرا ایمپلنت های دندانی در صورتی که در جای خود بگیرند به مانند دندان های طبیعی قادر به حرکت کردن نیستند.

صاف کردن دندان ها با وجود ایمپلنت های دندانی

همانطور که قبلاً اشاره شد، ایمپلنت های دندانی را نمی توان جابجا کرد، اما دندان های اطراف آنها قابل جابجا شدن هستند. یک بریس ثابت یا الاینرهای شفاف، می تواند برای حرکت دادن دندان های مجاور طراحی شوند بدون آنکه تأثیری روی ایمپلنت های دندانی داشته باشند. در برخی موارد، در صورت نیاز، روکش های روی ایمپلنت های دندانی را می توان تعویض کرد تا در زاویه از متفاوت و همراستا با دندان های اصلاح شده قرار بگیرد. در موارد نادر، در صورت نیاز، کل ایمپلنت را می توان تعویض کرد.

نیاز به ایمپلنت های دندانی در طول درمان ارتودنسی

شاید شگفت آور باشد، اما اصلاً بعید نیست افراد در حالی که تحت درمان ارتودنسی قرار دارند، به ایمپلنت های دندانی نیاز داشته باشند. از آنجا که درمان ارتودنسی یک درمان نسبتاً طولانی مدت است، در طول این بازه زمانی درمان اتفاقات زیادی می توانند رخ دهند. خراب شدن یک دندان در نتیجه پوسیدگی و حفره های دندانی و یا حتی آسیب دیدن آن به دلیل تروماهای دهانی اصلاً دور از انتظار نیست، تا حدی که امکان نجات آن با درمان ریشه یا پر کردن ساده دندان وجود نداشته باشد. به همین دلیل ممکن است یک یا چند دندان حتی در طول درمان ارتودنسی نیاز به کشیدن داشته باشند.

قطعاً برای کسی که برای انجام درمان ارتودنسی سرمایه گذاری کرده است، حفظ نتایج از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به همین دلیل ممکن است فرد بخواهد جایگزینی برای دندان یا دندان های از دست رفته خود قرار دهد. اما این پرسش مطرح می شود که آیا امکان کاشت ایمپلنت های دندانی در طول مدتی که بریس ها روی بقیه دندان ها قرار دارند وجود دارد یا خیر.

خوشبختانه، اکثر ارتودنتیست ها و دندانپزشکان موافقند که امکان دریافت ایمپلنت ها در طول درمان ارتودنسی وجود دارد، خواه درمان با بریس های سنتی انجام شود یا با بریس های شفاف. با این حال، ممکن است چند چالش بوجود بیایند، به همین دلیل انجام این فرایند ممکن است همیشه توصیه نشود.

ارتباط ایمپلنت دندانی و درمان ارتودنسی

ارتباط ایمپلنت دندانی و درمان ارتودنسی

اجتناب از مشکلات در صورت امکان

اکثر ارتودنتیست ها معتقدند که بهتر است برای کاشت ایمپلنت های دندانی تا پس از اتمام درمان ارتودنسی منتظر بمانید. هنگامی که ایمپلنت کاشته می شود، نمی توان آن را جابجا کرد زیرا یک دندان طبیعی نیست. هدف درمان ارتودنسی صاف و یکدست کردن دندان های طبیعی است و اگر ایمپلنت دندانی در طول این فرایند صاف کردن قرار گیرد، دندان های اطراف آن ممکن است حرکت کنند یا تنظیم شوند. این امر می تواند در طول دوره بهبود ایمپلنت باعث بوجود آمدن مشکلاتی شود.

خطرات

اگر یک ایمپلنت دندانی در طول درمان ارتودنسی کاملاً ضروری باشد، بنابراین آگاه بودن از خطرات مهم است. دندان های طبیعی ممکن است به شکلی غیر عادی جابجا شوند، زیرا استخوان فک نیز در حال تطبیق پیدا کردن با ایمپلنت تیتانیومی جدید است که داخل آن جاسازی شده است. به دلیل جایگذاری اخیر این ایمپلنت های تیتانیومی ممکن است صاف و یکدست شدن دندان ها طول بکشد.

خود ایمپلنت نیز ممکن است مشکلاتی مانند تأخیر در بهبودی یا جوش خوردن با استخوان را تجربه کند. تأخیر در بهبودی و جوش خوردن بعلاوه می تواند باعث شود کل دهان بیشتر در معرض خطر عفونت های باکتریایی قرار داشته باشد. هنگامی که ایمپلنت های دندانی جای می گیرند، یک جراح دهان و دندان یک برش در لثه ایجاد می کند تا استخوان فک قابل دسترسی باشد. اگر برش ها به سرعت بهبود پیدا نکنند، بیشتر احتمال دارد که نوعی عفونت وجود داشته باشد.

ناراحتی بیشتر

درمان ارتودنسی عموماً دردناک نیست، اما برخی موارد وجود دارند که ناراحتی احساس می شود، بویژه هنگامی که تنظیمات انجام می شوند. هنگامی که در طول درمان ارتودنسی ایمپلنت های دندانی داخل دهان جای می گیرند، بیماران عموماً ناراحتی کلی را داخل دهان خود تجربه می کنند. ایمپلنت ها نیاز به جراحی دارند، که می تواند باعث بروز سوزش اضافی شود، در حالی که بیمار نیز تحت درمان ارتودنسی قرار دارد.

فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی در حین درمان ارتودنسی امکان پذیر است، اما مهم است که از خطرات و تأثیری که ممکن است روی این فرآیند داشته باشد، اطلاع داشته باشید. برای مطرح کردن پرسش های خود درباره درمان ارتودنسی و ایمپلنت های دندانی، با یک دندانپزشک یا ارتودنتیست مشورت کنید و از یک دندانپزشک متخصص بخواهید تا بیشتر توضیح دهد که آیا امکان دریافت ایمپلنت های دندانی با وجود بریس ها روی دندان ها وجود دارد یا خیر.

ارتباط ایمپلنت دندانی و درمان ارتودنسی

ارتباط ایمپلنت دندانی و درمان ارتودنسی

کاشت ایمپلنت های دندانی در طول درمان ارتودنسی با الاینرهای شفاف اینویزلاین

اینویزیلاین ها جایگزینی برای بریس های سنتی یا مرسوم هستند که شهرت آنها رو به افزایش است و می توانند دندان ها را صاف و یکدست کنند و انواع مختلفی از مشکلات دندانی مانند فشردگی و نامرتبی بیش از حد، و اوربایت را به شیوه ای تقریباً نامرئی، اصلاح کنند. این کار با استفاده از ریتینرهای شفاف انجام می شود. اینویزیلاین نه تنها به شما لبخند جذابی که همیشه می خواسته اید را می دهد، بلکه عزت نفس، اعتماد به نفس و همچنین سلامت جسمی شما را بهبود می بخشد. اینویزیلاین راحت است و از آنجا که تنها یک بار مراجعه نیاز دارد، دردسر مراجعات گاه به گاه به ارتودنتیست شما را آزار نخواهد داد.

اینویزیلاین پس از ایمپلنت های دندانی

افرادی که در حال بررسی اینویزیلاین هستند، به طور طبیعی پرسش های زیادی دارند. که در اینجا به تعدادی از آنها پاسخ خواهیم داد.

آیا پس از کاشت ایمپلنت های دندان می توان اینویزیلاین استفاده کرد؟

گاهی اوقات ممکن است شما در موقعیتی قرار بگیرید که لازم است ایمپلنت دندانی دریافت کنید، اما در حال حاضر علاقه مند به استفاده از اینویزیلاین خود هستید. بنابراین، آیا استفاده از اینویزیلاین ها پس از ایمپلنت های دندانی امکان پذیر است؟

گرچه هر مورد متفاوت است، اما به طور کلی، پاسخ کوتاه به این پرسش این است که آری، شما هنوز هم می توانید گزینه مناسبی برای استفاده از اینویزیلاین ها باشید. اینویزیلاین همچنین می تواند پس از دریافت بریج ها، روکش ها و پر شدگی های دندان نیز استفاده شود. با این حال، احتمالاً طرح درمان شما اندکی پیچیده خواهد بود، که دلایل آن در زیر توضیح داده خواهند شد.

مطمئناً ترجیح داده می شود ابتدا از ینویزیلاین ها استفاده کنید و پس از آنکه دندان ها در موقعیت نهایی خود قرار گرفتند ایمپلنت دندانی را دریافت کنید. علت این است که ایمپلنت ها را نمی توان به یک موقعیت متفاوت منتقل کرد زیرا آنها داخل استخوان ثابت شده اند- آنها مانند دندان های معمولی نیستند. به طور خلاصه، گرچه معمولاً ایده آل نیست که تا پس از رسیدن به دندانها به موقعیت دلخواه خود یک ایمپلنت دندانی دریافت کرد، اما قطعاً امکان پذیر است. این اتفاق دندان های دیگر شما که در حال جابجا شدن به موقعیت ایده آل خود هستند را تحت تأثیر قرار نخواهد داد. اگر شما در این وضعیت قرار گرفتید، ایده خوبی است که در مورد نتایج مطلوب خود با ارتودنتیست خود گفتگو کنید، زیرا شما باید این واقعیت را در نظر بگیرید که ایمپلنت های دندانی شما قابل جابجایی نخواهند بود.

به خاطر داشته باشید که برخی موارد خاص وجود دارند که در آنها ابتدا دریافت یک ایمپلنت دندانی روی توانایی شما برای دریافت درمان ارتودنسی تأثیر نخواهد داشت. به عنوان مثال، فردی ممکن است یک ایمپلنت دندانی داشته باشند که در واقع جزء دندان هایی که با اینویزیلاین جابجا می شوند نیست (برخی افراد ممکن است ایمپلنت دندانی در پشت دهان خود داشته باشند، در حالی که فرد فقط نگران صاف کردن دندان های جلو خود است).

مورد دیگر زمانی رخ می دهد زمانی که یک ایمپلنت دندانی به عنوان یک تکیه گاه استفاده می شود تا به دندان های دیگر کمک کند تا به موقعیت ایده آل خود منتقل شوند. در واقع، این نسبتاً رایج است.

اگر علاقه مند به صاف و همراستا کردن دندان های خود هستید، مراجعه به یک ارتودنتیست ضروری است. ارتودنتیست با گرفتن تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس می تواند یک معاینه جامع انجام دهد تا بهترین مسیر را تعیین کند.

هنگامی که شما یک روکش دندان دریافت می کنید، ممکن است فکر کنید که مشکل دندان شما برای همیشه برطرف شده است. متأسفانه، همیشه اینطور نیست. روکش ها می توانند مشکلاتی داشته باشند که ممکن است نیاز به کار دندانپزشکی بیشتری داشته باشند.

هنگامی که یک دندان نیاز به بازسازی دارد، اغلب روکش دندان بهترین راه حل است. روکش دندان، دندان آسیب دیده را در بر می گیرد، و باعث می شود آن دندان ظاهر و عملکردی شبیه دنادن اصلی داشته باشد. متداول ترین کاربرد روکش دندان این است که پس از یک فرایند درمان ریشه، مانند کلاهی روی دندان پوسیده قرار می گیرد. اما یک دندان همیشه به درمان ریشه نیاز ندارد تا روکش را دریافت کند. روکش های دندانی، علاوه بر برطرف کردن مشکل پوسیدگی دندان، می توانند به حمایت از یک دندان ضعیف کمک کنند، دندانی که باید یک پر شدگی بزرگ را نگه دارد، یا دندانی یک بریج دندان را نگه خواهد داشت. روکش ها بعلاوه می توانند برای دلایل زیبایی روی یک دندان شکسته، بد شکل شده، یا بد رنگ شده قرار بگیرند.

مشکلات روکش دندانی

مشکلات روکش دندانی

روکش دندان چیست؟

فرایند قرار گیری روکش روی دندان با آماده سازی دندان و با حذف قسمت های پوسیده و پر شدگی های قدیمی آغاز می شود. ممکن است ضروری باشد برای پاکسازی بافت عفونی ریشه یک فرایند درمان ریشه انجام شود. ممکن است یک روکش موقت روی دندان قرار گیرد تا زمانی که روکش دائمی در یک لابراتوار دندانپزشکی ساخته شود.

روکش های دندانی از رزین کامپوزیت، پرسلن، فلز یا ترکیبی از پرسلن و فلز ساخته می شوند. با استفاده از قالبی که دندان های بیمار گرفته می شود، آنها به گونه ای ساخته می شوند که ظاهر و احساسی درست شبیه به یک دندان طبیعی ایجاد کنند. هنگامی که لابراتوار کار ساخت روکش را به پایان می رساند و آن را برای دندانپزشک ارسال می کند، دندانپزشک روکش موقت را بر می دارد و تناسب روکش دائمی روی دندان را بررسی می کند و آن را با استفاده از چسب مخصوص دندانپزشکی روی دندان می چسباند.

روکش ها مادام العمر نیستند و یک عمر دوام ندارند. به طور متوسط، یک روکش دندان بین ۵ تا ۱۵ سال دوام دارد. اگر روکش آسیب ببینند یا اگر پوسیدگی مجدداً باعث عفونی شدن دندان شود، روکش باید تعویض شود. فرسایش و ساییدگی و پوسیدگی ساده نیز به مرور زمان می توانند وضعیت یک روکش را با مشکل مواجه سازند.

در حقیقت، بهترین راه برای جلوگیری از بروز مشکلات برای روکش های دندان رعایت یک روتین مؤثر بهداشت دهان و دندان است. با این حال، برخی موارد وجود دارند که ممکن است یک درمان ریشه به درستی انجام نشده باشد یا مشکلات دیگری بروز پیدا کرده باشند. در چنین مواردی، مشکلات معمولاً خیلی زودتر از نشان پنج ساله ظاهر می شوند. درمان ریشه ای که به خوبی انجام نشده باشد می تواند منجر به نیاز به تعویض روکش دندان شود.

آیا روکش دندان من مشکل دارد؟

هنگامی که شما یک روکش دارید، چندین نشانه وجود دارند که می توانند به شما بگویند که آیا ممکن است روکش شما به توجه دندانپزشک نیاز داشته باشد. تجربه کردن این مشکلات می تواند نشان دهنده این موضوع باشد که روکش شما کاری که انتظار می رود را انجام نمی دهد و ممکن است نیاز باشد آن را تعویض کنید.

درد و حساسیت

هنگامی که صحبت از مشکلات مربوط به روکش های دندانی به میان می آید، این خود روکش نیست که باید نگران آن باشید، بلکه منطقه ای است که روکش به دندان متصل می شود (که حاشیه نامیده می شود). در این منطقه هنوز هم حفره می تواند تشکیل شود. در حالی که محل اتصال روکش نیز می تواند یک نقطه آسیب پذیر در برابر تشکیل و گسترش پلاک و باکتری باشد.

هنگامی که روی یک دندان یک روکش قرار داده اید، طبیعی است که مقداری درد و حساسیت را تجربه کنید، بویژه حساسیت به گرما و سرما. داروهای مسکن درد بدون نسخه، ضد دردهای موضعی یا خمیر دندان برای دندان های حساس می توانند کمک کننده باشند.

این ناراحتی معمولاً ظرفمدت یک یا دو روز کاهش می یابد. اگر بیشتر طولا بکشد یا بدتر شود، وقت آن است که با دندانپزشک تماس بگیرید. ممکن است این احتمال وجود داشته باشد که روکش بخشی از دندان که در اثر پوسیدگی از بین رفته است را به طور کامل پوشش ندهد. یک روکش جدید، که بهتر روی دندان قرار می گیرد می تواند مشکل را حل کند.

یا اینکه ممکن است دندان بیشتر از آنچه که در ابتدا فکر می کرده اید پوسیده شده است و نیاز به یک فرایند درمان ریشه داشته باشد. در هر صورت، هیچ دلیلی برای تحمل ناراحتی طولانی مدت یا افزایش درد وجود ندارد. دندانپزشک شما قادر خواهد بود به شما کمک کند.

مشکلات روکش دندانی

مشکلات روکش دندانی

مشکلات بایت

هنگامی که پس از دریافت روکش بی حسی از بین می رود ممکن است چند روز طول بکشد تا به احساسی که از روی هم گذاشتن بایت و جویدن پیدا می کنید عادت کنید. با این حال، گاهی اوقات، احساس ناراحت کننده همچنان ادامه خواهد داشت- مانند مناسب نبودن دندان.

ممکن است لابراتوار هنگام ساخت روکش شکل دندان را درست و دقیق نساخته باشد. نه تنها مشکلات مربوط به بایت ناراحت کننده هستند، بلکه می توانند مشکلات جدی برای دندان ها و فک ها بوجود بیاورند. اگر همچنان احساس بدی دارید، باید با دندانپزشک تماس بگیرید.

ممکن است دندانپزشک بتواند شکل سطح جونده را بدون نیاز به تعویض روکش تغییر دهد. اگر روکش واقعاً مناسب نباشد، آنها می توانند یک روکش جدید بسازند.

روکش های دندانی آسیب دیده

روکش های دندانی ساخته شده از رزین و پرسلن قوی هستند، اما آنها تخریب ناپذیر نیستند. این امکان وجود دارد که آنها لب پر شوند یا ترک بخورند. این اتفاق می تواند به دلیل هر گونه آسیب به صورت یا گاهی اوقات حتی با خوردن چیزهای سفت رخ دهد. روکش می تواند به مرور زمان نیز ساییدهو فرسوده و ضعیف شود.

در برخی موارد، ممکن است بتوانید آسیب را ببینید یا آن را با زبان خود احساس کنید. اما در صورت فرسایش یا ترک ها و لب پر شدگی های کوچک، آنها ممکن است تنها در تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس مشخص شوند. اگر هنگام گاز زدن چیزی متوجه ترک خوردن شدید، یا اگر به دهان شما ضربه ای وارد شده است، ممکن است بخواهید به دندانپزشک مراجعه کنید تا آن را بررسی کند.

روکش های آسیب دیده باید در اسرع وقت تعمیر شوند. هدف آنها محفاظت از دندان است، بنابراین هر گونه ترک یا شکستگی در روکش دندان می تواند اجازه دهد باکتری هایی که باعث پوسیدگی دندان می شوند به دندان ورود پیدا کنند. باکتری ها نه تنها می توانند در منطقه اطراف روکش توسعه یابند، بلکه می توانند به سرعت به مناطق دیگر دهان گسترش یابند، به این معنی که حفظ بهداشت دهان و دندان همیشه ضروری است.

وجود حفره در روکش دندان

گرچه شما نمی توانید در روکش خود یک حفره ایجاد کنید، اما دندانی که روی آن روکش نصب شده است هنوز مستعد ایجاد حفره است. روی هم رفته، این دندان یک بار آسیب دیده است و احتمالاً هنوز هم می تواند مستعد مشکلات دندانی باشد.

اگر پایه دندان آسیب دیده باشد یا حفره ای درون آن ایجاد شود، شما باید روکش جدیدی دریافت کنید، بنابراین مهم است به محض مشاهده هر گونه درد یا مشکل در روکش خود، به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

مشکلات روکش دندانی

مشکلات روکش دندانی

جدا شدن روکش دندان

هر گونه آسیب یا گاز زدن یک چیز سفت می تواند باعث لق یا کنده شدن کامل روکش دندان نیز شود. بر خلاف یک شکستگی یا لب پر شدگی کوچک، متوجه این مشکل شدن چندان دشوار نیست.

هنگامی که دندان ها برای دریافت روکش آماده می شوند، معمولاً برای خلاص شدن از شر پوسیدگی های دندان مقداری از مینای آن حذف می شود. به این معنی که دندان باقی مانده ضعیف شده و در معرض محیط دهان قرار دارد که مملو از باکتری است. یک روکش لق یا کنده شده باید توسط یک دندانپزشک ویزیت شود. دندان زیر روکش که هیچ چیز آن را پوشش نداده است، در برابر عفونت های احتمالی محافظت نمی شود.

اگر ریشه سالم باشد، یک روکش جدید می تواند مشکل را حل کند. اگر پوسیدگی به داخل نفوذ کرده باشد، ابتدا یک فرایند درمان ریشه نیاز خواهد بود.

واکنش های آلرژیک

روکش های دندانی ایمن و غیر سمی هستند، اما مواد به کار رفته در برخی از روکش ها می توانند باعث بروز واکنش های آلرژیک در برخی بیماران شوند. این مشکل بیشتر در روکش های بر پایه فلز شایع است که ممکن است از پلاتین، طلا، نیکل یا فولاد ضد زنگ در ساخت آنها استفاده شده باشد.

آلرژی به فلز که شناخته شده است، واقعاً مسئله ای نیست که بتوان تنها شاهد آن بود، بلکه چیزی است که هنگام بحث با یک دندانپزشک در مورد دریافت یک روکش باید مطرح شود. اگر یک بیمار به یکی از این آلیاژها آلرژی داشته باشد، یک روکش سرامیکی یا پرسلن گزینه بهتری است. البته، اگر نمی دانید آلرژی دارید و بعداً یک واکنش داشته باشید، لازم خواهد بود روکش فلزی را تعویض کنید.

نگرانی های دیگر مربوط به فلز

مسئله دیگری که قبل از دریافت یک روکش فلزی باید در نظر گرفته شود، ناسازگاری آنها با تصاویر MRI است. روکش های فلزی می توانند اثربخشی MRI را کاهش دهند. بدتر از همه، گرفتن یکی از این تصاویر با وجود داشتن روکش، ایمپلنت، بریس یا هر فلز دیگری، می تواند خطرناک باشد.

گرچه ممکن است انتخاب مواد برای روکش دندان خود بر اساس احتمال اینکه ممکن است شما روزی در آینده به یک  MRIنیاز داشته باشید عجیب و غریب به نظر برسد، اما باید از نگرانی ها مطلع باشید. اگر بیماری یا وضعیت پزشکی خاصی دارید که به اسکن مکرر MRI نیاز دارد، بهتر است روکش های غیر فلزی را انتخاب کنید. شما نمی خواهید کار دندانپزشکی که انجام داده اید سر راه نیازهای پزشکی شما قرار بگیرند، بویژه زمانی که گزینه دیگری وجود دارد.

مشکلات زیبایی

به مرور زمان، بیماران ممکن است متوجه برخی تغییرات زیبایی در روکش خود شوند. بسته به شدت، آنها ممکن است انتخاب کنند که آنها را تعویض کنند.

روکش ها به گونه ای طراحی و ساخته شده اند که کاملاً شبیه دندان های طبیعی به نظر برسند، اما آنها ممکن است به همان اندازه سایه سفید رنگ نداشته باشند. اگر دندان ها تغییر رنگ داشته باشند، ممکن است روکش بیش از حد روشن تر به نظر برسد. از سوی دیگر، درمان های سفید کننده دندان ها را روشن تر می کند، اما هیچ تأثیری روی ترمیم های دندانپزشکی ندارد. در نتیجه، در مقایسه روکش ممکن است تیره تر به نظر برسد.

گاهی اوقات یکی دیگر از مشکلات زیبایی با روکش های دندانی بوجود می آید مربوط به روکش های ساخته شده از ترکیب پرسلن به فلز است. گاهی اوقات یک خط تیره در امتداد خط لثه ظاهر خواهد شد. این ناشی از تیره تر بودن فلز زیر پرسلن است که به تدریج از زیر پوشش پرسلن قابل مشاهده می شود. این مسئله به سلامت دندان ها مربوط نمی شود، اما برخی از بیماران از آن ناراحت هستند، بویژه اگر روی یکی از دندان های جلویی قرار داشته باشد. تعویض آن با یک روکش پرسلن مشکل را حل خواهد کرد.

مشکلات روکش دندانی

مشکلات روکش دندانی

مراقبت از روکش

با مراقبت صحیح و مناسب، یک روکش می تواند مدت زمان طولانی دوام داشته باشد، و همچنان طبیعی به نظر برسد. درست مثل بقیه دهان، باید به طور منظم مسواک بزنید و نخ دندان بکشید. تمیز نگه داشتن روکش می تواند از پوسیدگی و آسیب بیشتر باکتری ها به دندان ها جلوگیری کند.

چکاپ های روتین دندانپزشکی این اطمینان را بوجود خواهند آورد که روکش ها و ترمیم دندانپزشکی به درستی مناسب هستند و در وضعیت خوبی قرار دارند. اگر شما روکش دارید و هر یک از این مشکلات را تجربه کردید، بلافاصله برای یک قرار ملاقات با دندانپزشک خود برنامه ریزی کنید.

انتظار می رود یک روکش چه مدت دوام داشته باشد؟

با رعایت بهداشت خوب دهان و دندان و چکاپ های منظم دندانپزشکی، یک روکش می تواند یک دهه یا بیشتر دوام داشته باشد. چکاپ های منظم بویژه از اهمیت خاصی برخوردار هستند، زیرا دندانپزشک شما قادر خواهد بود دهان و لثه های شما را بررسی کند تا بتواند هر گونه مشکل احتمالی را شناسایی کند. شما همچنین ممکن است نیاز به عکس رادیو گرافی با اشعه ایکس داشته باشید تا مشکلات شما را بررسی کنند. مهم است آگاه باشید که مراجعات منظم به دندانپزشک مقرون به صرفه تر از آن است که مشکلات و خطر نیاز به یک روکش جایگزین را به حال خود رها کنید.

هنگامی که دندان پس از درمان اولیه ریشه بهبود نمی یابد، درمان مجدد ریشه نیاز است. گاهی اوقات، چند ماه یا حتی چند سال پس از درمان موفق ریشه، دندان می تواند دردناک یا بیمار شود. اگر دندان شما بهبود نیافته و یا مشکلات جدیدی بوجود آمده اند، شما شانس دومی برای نجات دندان خود از طریق درمان مجدد ریشه دارید.

مانند هر فرایند دندانپزشکی یا پزشکی دیگری، گاهی اوقات، ممکن است پس از درمان اولیه به دلایل مختلف دندان درمان نشود: به تعویق افتادن قرار گیری ترمیم نهایی روی دندان، پس از درمان اندودانتیک (جراحی ریشه)؛ عدم درمان کامل کانال های باریک یا منحنی در طول درمان اولیه؛ ناشناخته باقی ماندن آناتومی  پیچیده کانال در درمان اولیه؛ قرار دادن با تأخیر روکش یا ترمیم دیگر روی دندان پس از درمان اندودانتیک؛ عدم جلوگیری از نفوذ آلودگی به داخل دندان توسط ترمیم روی آن (بزاق انسان پر از باکتری هایی است که اگر راه خود را به سیستم کانال ریشه پیدا کنند می تواند باعث بروز بیماری شوند). علاوه بر این، پوسیدگی یا شکستگی جدید در دندان، روکش ناقص و مشکل دار یا تأخیر در نصب آن روی دندان پس از درمان اولیه ریشه می تواند دندان را در معرض عفونت جدید قرار دهد.

پیشرفت ها پیوسته در حال تغییر روش انجام درمان ریشه هستند، بنابراین ما در کنار تخصص خود از فناوری ها و تکنیک های جدید استفاده می کنیم که احتمالاً هنگام درمان ریشه اولیه در دسترس نبوده اند.

عصبکشی مجدد دندان

عصبکشی مجدد دندان

چرا باید به یک متخصص مراجعه کرد؟

متخصص اندودنتیست، دندانپزشکی است که در نجات دندان تخصص دارد. اندودنتیست ها پس از دانشکده دندانپزشکی عمومی، سه سال یا بیشتر آموزش پیشرفته در زمینه ریشه دندان دریافت می کنند. در نتیجه آموزش های تخصصی، اندودنتیست ها در یافتن علت دردهای دهان و صورت، درمان آسیب های تروماتیک به دندان، تشخیص ترک خوردگی دندان و انجام سایر فرایندها برای نجات دندان مهارت پیدا می کنند.

اندودنتیست ها با محدود کردن فعالیت خود صرفاً به درمان اندودانتیک، فرایندهای بسیار دشوار و بسیار پیچیده را مانند فرایندهای روتین به راحتی انجام می دهند، از جمله درمان ریشه، درمان مجدد ریشه و اندودانتیک میکروسرجری. آنها از پیشرفته ترین فناوری ها در این زمینه استفاده می کنند، بنابراین کارآمدتر و دقیق تر هستند. این معادل تجربیات مثبت و بهبود سریع تر خواهد بود. آنها انعطاف پذیری فوق العاده ای در درمان، در شرایط اضطراری ارائه می دهند، بنابراین تأخیر در درمان به حداقل می رسد و درد دندانی بیماران می توانند به سرعت التیام پیدا کنند. علاوه بر این، برای پاسخگویی به پرسش ها یا نگرانی های پس از درمان، به راحتی در دسترس هستند.

عصبکشی مجدد دندان

عصبکشی مجدد دندان

در طول درمان مجدد ریشه چه اتفاقی می افتد؟

درمان مجدد اندودانتیک ، بسته به شرایط دندان و شرایط شخصی بیمار، معمولاً می تواند در یک جلسه تکمیل شود. غالباً از بیهوشی موضعی در ناحیه دندان استفاده می شود و درمان صرفاً زمانی آغاز می شود که این اطمینان حاصل شود که بیمار به طور کامل بی حس شده است. یک لایه محافظ غیر لاتکس به نام رابر دم دندانپزشکی برای ایزوله کردن دندان به منظور تمیز و خشک نگهداشتن آن در طول این فرایند، و پرهیز از آلودگی بیشتر دور دندان قرار داده می شود. سپس با کمک یک میکروسکوپ دندانپزشکی یک ورودی داخل روکش تعبیه می شود تا به مواد پر کننده ریشه و کانال ها دسترسی پیدا شود. در بسیاری از موارد، مواد ترمیم پیچیده مانند روکش ها و پست ها باید خارج شوند تا اجازه دسترسی به کانال های ریشه را بدهند. پس از تخلیه ماده پر کننده دندان، قبل از پاکسازی، شکل دادن و ضد عفونی کردن دندان، جستجو برای کانال های اضافی، شکستگی پنهان یا آناتومی غیر معمول که نیاز به درمان دارند انجام می شود. سپس کانال ها با مواد سازگار با بدن انسان پر شده و پر شدگی موقت روی مجرای دسترسی قرار می گیرد تا از ریشه های دندان در برابر قرار گرفتن در معرض آلودگی یا آلوده شدن محافظت کند تا زمانی که برای ترمیم نهایی به دندانپزشک عمومی مراجعه کنید.

عصبکشی مجدد دندان

عصبکشی مجدد دندان

آیا درمان دردناک خواهد بود؟

بیهوشی موضعی استفاده می شود و دندانپزشک نیز همه اقدامات لازم را برای اطمینان از دردناک و ناراحت کننده نبودن فرایند شما انجام خواهد داد. برای اکثر بیماران، احساس بی حسی معمولاً پس از ۲ ساعت کاهش می یابد. این طبیعی است که دندان ها به مدت چند روز پس از درمان ریشه درد داشته باشند. برخی از دندان ها، بویژه دندان هایی که برای مدتی مشکل ساز بوده اند، ممکن است چند ماه طول بکشد تا به حالت عادی بازگردند. این ناراحتی به طور معمول ناشی از بافت های ملتهب حمایت کننده است.

عصبکشی مجدد دندان

عصبکشی مجدد دندان

آیا پس از درمان مجدد ریشه نیاز است به دندانپزشک مراجعه کنیم؟

هنگامی که درمان ریشه شما تکمیل شده است، یک گزارش از درمان شما برای دندانپزشکی که شما را به اندودنتیست ارجاع داده است ارسال می شود. ما توصیه می کنیم که بین دو تا شش هفته بعد که درمان ریشه شما تکمیل شده است به دندانپزشک عمومی خود مراجعه کنید تا ترمیم نهایی روی دندان شما قرار بگیرد، مگر اینکه دندانپزشک شما توصیه ای غیر از این داشته باشد. این مقدار زمان اجازه می دهد بسیاری از حساسیت های شما تا قبل از انجام فرایندهای دیگر روی دندان کاهش یابند. اگر دندان شما تحت درمان مجدد نهایی لازم قرار نگیرند (روکش یا پر کردن) و پر شدگی موقت از بین برود، کانال ریشه آلوده می شود و نیاز به درمان مجدد، میکروسرجری یا کشیدن خواهد داشت.

ترمیم نهایی یا پر کردن دندان است یا قرار دادن یک روکش روی آن تا از دندان در برابر شکستگی و آلودگی بیشتر محافظت کند و دندان عملکرد کامل خود را باز یابد. از آنجا که دندانی که احیاء نشده است مستعد شکستن است، لطفاً روی دندان درمان نشده چیزی گاز نزنید یا نجوید تا زمانی که دندانپزشک آن را احیاء کند.

اگر برای حمایت از ایمپلنت دندان، استخوان کافی در فک خود ندارید، پیوند استخوان می تواند کمک کند!

تشخیص اینکه آیا به پیوند استخوان نیاز دارید یا خیر به دندانپزشک متخصص شما بستگی دارد. اگر علاقه مند به کاشت یک یا چند ایمپلنت دندانی داخل دهان خود هستید، باید بدانید که داشتن استخوان کافی در فک برای حمایت از این ایمپلنت ها ضروری است. در غیر اینصورت، باید برای انجام فرایند پیوند استخوان، که نوعی جراحی دهان است، تأیید شوید.

ایمپلنت های دندانی به دلیل مزایای متعددی که برای بیمارانی دارد که یک یا چند دندان از دست داده اند، گزینه ای محبوب برای جایگزینی دندان هستند. دندان های جایگزینی که تحت حمایت ایمپلنت های دندانی هستند بسیار خوب عمل می کنند و دوام زیادی دارند، زیرا مانند دندان های طبیعی، برای ایجاد حداکثر پشتیبانی، به طور ایمن داخل استخوان فک جای می گیرند. ایمپلنت ها با جراحی داخل استخوان فک قرار می گیرند، که به آنها اجازه می دهد درست مانند ریشه های دندان های طبیعی عمل کنند. به همین دلیل است که داشتن مقدار کافی استخوان فک برای بیماران بسیار مهم است، زیرا ایمپلنت ها باید دقیقاً در جایی که قرار داده شده اند باقی بمانند تا بتوان انتظار نتایج ایده آل داشت.

متأسفانه، بعد از دست دادن دندان، استخوان اطراف تقریباً برای همیشه تخریب می شود- از عرض، ارتفاع و تراکم آن کاسته می شود- و این روند بلافاصله آغاز می شود. هر چه مدت زمان طولانی تری دندان درون استخوان وجود نداشته باشد، استخوانی که قبلاً آن را احاطه کرده بود بیشتر جذب می شود (ذوب می شود یا اصطلاحاً تحلیل می رود). در نتیجه ساختار . اگر می خواهید ایمپلنت دندانی داشته باشید اما استخوان کافی برای حمایت از آن ندارید، آیا می توان کاری انجام داد؟ آری. به لطف فرایندهای معمول پیوند استخوان، اغلب می توانید دندان جایگزینی را که می خواهید را داشته باشید.

بیمارانی که قصد کاشت ایمپلنت های دندانی برای جایگزینی دندان های از دست رفته را دارند، ممکن است چند ماه به فرآیند کلی تعویض دندان آنها اضافه زیرا مجبور خواهند بود صبر کنند تا فرایند پیوند استخوان آنها کامل شود، نتیجه نهایی ارزش انتظار را دارد زیرا ایمپلنت های دندانی مزایای بسیاری ارائه می دهند. بیشتر این زمان شامل بهبودی است، زیرا لازم است پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت داخل دهان بیمار به طور کامل بهبود یابد.

مراحل لازم برای انجام فرآیند ایمپلنت دندان عبارتند از: کشیدن دندان های آسیب دیده، انجام پیوند استخوان در صورت لزوم، کاشت ایمپلنت های دندانی، سپری کردن دوره بهبودی، قرار دادن اباتمنت و سپس قرار دادن دندان مصنوعی روی ایمپلنت دندان.

پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت دندان

پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت دندان

پیوند استخوان چگونه انجام می شود؟

پیوند استخوان، معمولاً یک فرایند جراحی جزئی است که در مطب دندانپزشکی انجام می شود، و هدف آن ایجاد استخوان جدید در قسمتی از فک است که قبلاً دندان ها را نگه می داشته است. برای انجام این فرایند، یک برش کوچک در لثه ایجاد می شود تا استخوان زیر آن قابل مشاهده شود و سپس مواد پیوند اضافه می شود. اغلب، ماده پیوند استخوان فرآوری شده است که به عنوان یک چارچوب عمل می کند، که بدن شما در واقع سلول های استخوانی جدید را در اطراف آن رسوب می کند. مواد پیوند در نهایت توسط بدن جذب شده و با استخوان جدید شما جایگزین خواهند شد. مواد پیوند مورد نیاز می تواند از منابع مختلفی تهیه شوند. گاهی اوقات از بدن خود بیمار گرفته می شوند. با این حال، اغلب اوقات، این استخوان از یک اهداء کننده حیوان یا انسان است که توسط لابراتوار فراوری می شود تا آن را استریل و ایمن کند. مواد پیوندی حتی می توانند مصنوعی باشند. آنها در اشکال مختلفی وجود دارند: پودر، گرانول، بتونه یا حتی ژل که می تواند از طریق سرنگ تزریق شود.

انواع پیوند استخوان

منابع مختلفی از مواد پیوند استخوان وجود دارند که برای حفظ یا تقویت استخوان برای کاشت ایمپلنت های دندانی استفاده می شوند. همه این مواد پیوند استخوان تحت پشتیبانی تحقیقات قابل توجهی قرار دارند. آنها فراوری می شوند (به جز اتوگرافت ها که نیازی به فرواوری ندارند) به گونه ای که استفاده از آنها بی خطر باشد و احتمال پس زده شدن یا انتقال بیماری از بین برود.

  • اتوگرافت: اگر قبلاً با مفهوم پیوند استخوان آشنا هستید، اتوگرافت احتمالاً همان چیزی است که به آن فکر می کنید: برداشتن استخوان از یک محل در بدن و انتقال آن به محل دیگر. این تنها نوع پیوند استخوانی است که نیاز به ایجاد دو محل جراحی دارد: یکی که استخوان از آن برداشته می شود و دیگری که در آن استخوان جای داده می شود.
  • آلوگرافت: به استخوان انسانی فراوری شده در آزمایشگاه اشاره دارد که از یک اهدا کننده متوفی و موجود در بانک بافت می آید.
  • زانو گرافت: این ماده پیوند استخوان از یک حیوان- معمولاً یک گاو- می آید.
  • آلوپلاست: در این نوع پیوند از مواد مصنوعی (ساخت انسان) استفاده می شود.
پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت دندان

پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت دندان

فرایند جایگذاری استخوان پیوند

فرایند قرار دادن پیوند استخوان معمولاً فقط به بی حسی موضعی نیاز دارد، گرچه آرام بخش های خوراکی یا داخل وریدی نیز می توانند برای رسیدن به آرامش بیشتر استفاده شوند. از آنجا که برای دسترسی به استخوان زیرینی که پیوند را دریافت می کند، باید یک برش کوچک در بافت لثه ایجاد شود، ممکن است پس از جراحی مقداری درد در آن قسمت تجربه کنید. این درد و ناراحتی را معمولاً می توان با داروهای ضد التهاب و یا مسکن های بدون نسخه و همچنین کمپرس سرد پس از فرایند مدیریت کرد. گرچه به زودی احساس خواهید کرد که کاملاً به حالت عادی باز گشته اید، ممکن است هفت ماه طول بکشد تا استخوان برای دریافت ایمپلنت دندانی کاملاً آماده باشد. زمان انتظار به روند بهبود زمان کافی می دهد تا نتایج دلخواه حاصل شوند: پشتیبانی ایده آل برای دندان های جایگزین که عالی به نظر می رسند و یک عمر دوام خواهند داشت.

پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت دندان

پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت دندان

آیا پیوند استخوان خطراتی همراه است؟

مانند هر جراحی دیگری، پیوند استخوان با اندکی خطر عفونت و سایر عوارض همراه است. با این حال، جراح دهان شما اقداماتی را انجام خواهد داد تا اطمینان حاصل نماید که شما بیشترین شانس ممکن را برای انجام تمام فرایند ایمپلنت، بدون مشکل داشته باشید. علاوه بر این، باید در محافظت از خود در برابر مشکلات نقش داشته باشید؛ مهم است که دستورالعمل های جراح خود بعد از پیوند استخوان را دنبال کنید تا هر چه سریع تر و با کمترین ناراحتی بهبود پیدا کنید.