ارتودنسی، قدیمی ترین رشته تخصصی دندانپزشکی با درمان مال اکلوژن های دندانی و اسکلتی مرتبط است. گرچه مال اکلوژن چند عاملی است و اغلب به دلیل تداخل نامطلوب بین ژنتیکی و عوامل محیطی رخ می دهند اما ژن ها علاوه بر نقش در مکانیسم حرکت دندان ها و پیامدهای ناخواسته مانند تحلیل خارجی ریشه متعاقب درمان ارتودنسی، بر این عارضه تأثیر نیز دارند. الگوی رشد و مورفولوژی دندان- صورت از نظر ژنتیکی تعیین می شود، اما تا حدودی می تواند تحت تأثیر عوامل محیطی قرار گیرد.

درمان ارتودنسی به عنوان یک عامل محیطی عمل می کند که می تواند رشد جمجمه- صورت را برای اصلاح مال اکلوژن و دستیابی به زیبایی و یک اکلوژن هماهنگ با تعادل خوب صورت تحت تأثیر قرار دهد. این مقاله به بررسی عوامل ژنتیکی مؤثر روی انواع مال اکلوژن ها می پردازد. با این حال، تأثیر عوامل محیطی باید همیشه در نظر گرفته شوند.

پروژه ژنوم انسانی و پیشرفت های آینده در پزشکی ژنومی به ما کمک می کند تا شرایطی که باعث جهش می شوند و معمای زیگزاگی حل نشده تعامل مولکولی را حل کنیم.

واژه ارتودنسی از واژه یونانی ortho به معنای درست یا صحیح و dons به معنای دندان شکل گرفته است. مال اکلوژن به معنای دقیق هیچ بیماری را نشان نمی دهد؛ بلکه تغییر از چیزی است که نرمال یا ایده آل تلقی می شود. ارتودنسی “علم تغییرات نامتناهی” است. علت مال اکلوژن چند عاملی است؛ داشتن علل خاص یعنی هر گونه اختلال در دوران جنینی، قالب گیری جنین و ضربه هنگام تولد، هرگونه شکستگی فک در دوران کودکی، اختلال عملکرد عضلانی، آکرومگالی، هیپرپلازی همی فکی و اختلالات رشدی دندانی. علاوه بر این، یک نفوذ قوی وراثت/ ژن در علت مال اکلوژن یافت شده اند. “فک هاپسبورگ” معروف (جلو آمدگی فک پایین)، که فنوتیپ کلاسیک اجداد سلطنتی اروپایی بود، بهترین نمونه شناخته شده تأثیر ژنتیک بر مال اکلوژن است. دانش معاصر در عرصه ارتودنسی نشان می دهد که چندین ژن با علت مال اکلوژن، حرکت دندان به دنبال درمان ارتودنسی و عوارض جانبی پس از درمان ارتودنسی مرتبط هستند. هدف این مقاله برجسته کردن نقش ژنتیک دخیل در شرایط بالینی جدید است که منجر به ناهنجاری های اسکلتی و دندانی شدید می شوند و از این رو تأثیر زیادی بر رشته ارتودنسی دارد.

مال اکلوژن مرتبط با سندرم های ژنتیکی

درک مؤلفه ژنتیکی اکثر مال اکلوژن ها دشوار است زیرا ویژگی های جمجمه-صورت ماهیت چند ژنی دارند. پروژه ژنوم انسان راه های جدیدی را برای درک بهتر این موضوع باز کرده است. ناهماهنگی های شدید فک و مال اکلوژن می توانند در نتیجه سندرم های ناشی از انحراف، جابجایی، نقائص، حذف و شکستگی در سطح کروموزومی در قوس شاخه ای اول ایجاد شوند.

استعداد ژنتیکی برای مشکلات رویش دندان و بی دندانی

هر گونه انحراف از رویش طبیعی دندان ها روی اکلوژن مناسب و همچنین بعد عمودی استخوان آلوئولار حمایت کننده تأثیر خواهد گذاشت.

عوارض جانبی ممکن است شامل فشردگی، نهفتگی و اپن بایت موضعی، برای مثال، انکیلوز دندان مولر شیری باشد.

شکست اولیه رویش دندان (PFE)

از سوی دیگر، شکست اولیه رویش دندان (PFE)، شرایطی را توصیف می کند که در آن دندان های غیر انکیلوز شده نمی توانند برویند، حتی اگر هیچ مانع فیزیکی برای رویش آن وجود نداشته باشد. این وضعیت معمولاً دندان های خلفی را تحت تأثیر قرار می دهد به گونه ای که به مرور زمان باعث بوجود آمدن اپن بایت خلفی می شود. ممکن است با سندرم هایی مانند دیسپلازی کلیدوکرانیال، دیسپلازی اکتودرمال، سندرم داون و سندرم آپرت همراه باشد. اعتقاد بر این است که PFE یک اختلال ژنتیکی با “نفوذ بالا” است که به این معنا است که ویژگی که بوجود می آورد تقریباً همیشه در فرد حامل ژن آشکار خواهد بود. جهش در گیرنده هورمون پاراتیروئید ۱ (PTH1R) با PFE مرتبط است که این ژن را به یک ژن کاندید با اولویت برای تأیید تشخیص PFE تبدیل می کند. یک سابقه خانوادگی جامع می تواند به تشخیص زود هنگام این وضعیت کمک کند و بنابراین برنامه ریزی برای طرح درمان بهتر را تسهیل می کند. با این حال، اغلب هیچ درمان ارتودنتیک مؤثری برای PFE وجود ندارد زیرا دندان ها به نیروهای ارتودنتیک پاسخ نمی دهند.

آژنزیس دندانی: هیپودنشیا، اولیگودنشیا، آنودنشیا

فقدان مادرزادی پنج دندان یا تعداد کمتری از دندان ها، تحت عنوان هیپودنشیا تعریف می شود و در دندان های دائمی شایع تر از دندان های شیری است. علت آژنزیس انتخابی دندان ها در انسان یک جهش نادرست است که در همودومین MSX-1 رخ داده است. دندان های لترال فک بالا، دندان های مولر فک پایین و دندان های پرمولر فک پایین به استثناء دندان های مولر سوم، بیشترین دندان هایی هستند که نمی رویند، و با نقص در ژن های MSX-1 و MSX-2 مرتبط هستند. یک جهش در ژن MSX-1 در کروموزوم ۴ به عنوان عامل ایجاد الیگودنشیا (فقدان ۶ دندان یا بیشتر) شناسایی شده است، که شامل عدم وجود همه دندان های پرمولر دوم و مولر سوم است. جهش فاکتورهای رونویسی PAX-9 در بی دندانی فامیلی و همچنین در عدم وجود دندان های پرمولر دوم فک پایین و دندان های پیشین مرکزی مشاهده شده است. همچنین، عدم وجود دندان و کاهش اندازه دندان ارتباط تنگاتنگی داشته اند و توسط همان جایگاه ژن ۱۱ هدایت می شوند.

در حین مطالعه سوابق خانوادگی یک خانواده فنلاندی با الیگودنشیا شدید خانوادگی به دلیل جهش در AXIN2 (پروتئین مهاری محور ۲)، سابقه پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی کشف شد. چنین مطالعاتی در مورد تنظیم ژنتیکی آژنزیس دندانی به شناسایی مارکرهای بالینی دندان برای سرطان کمک می کند.

آنودنشیا فقدان کامل دندان ها است که در دیسپلازی اکتودرمال هیپوهیدروتیک، یک بیماری ارثی که در آن بافت ها یا مشتقات اکتودرمال وجود ندارند، رخ می دهد. این یک صفت مغلوب وابسته به جنسیت است، گرچه شجره نامه های اتوزومال مغلوب نیز گزارش شده اند. افراد مبتلا به آنودنشیا مادرزادی نسبی معمولاً دندان های کوچک تری دارند.

دندان های نیش نابجا و جابجا شده

دندان نیش نهفته کامی و نابجا نیز ممکن است نشان دهنده یک صفت ارثی باشند که می تواند به صورت ژنتیکی توضیح داده شود. ژنتیک همچنین از ارتباط بین دندان های نیش نهفته کامی و سایر ناهنجاری های دندانی، مانند آژنزیس دندان های پرمولر فک پایین، دندان های پیشین لترال فک بالا، دندان های لترال میخی شکل، زیر خارج بودن دندان های مولر شیری از اکلوژن، هیپوپلازی مینای دندان و جابجایی دندان های پرمولر فک پایین به صورت دیستال حمایت می کند. جابجایی دندان های نیش فک بالا/ اولین دندان پرمولر با آژنزیس دندان های پیشین لترال فک بالا همراه بوده است. به طور مشابه، ارتباط بین دندان های نیش نهفته، دندان های پیشین لترال فک پایین و جابجایی دندان های نیش و عدم وجود دندان های مولر سوم به طور مادرزادی گزارش شده است. شرایطی مانند آژنزیس دندان، اندازه دندان و ناهنجاری های موقعیتی که اغلب با هم مشاهده می شوند، معمولاً نشان دهنده وجود یک وضعیت پیچیده ژنتیکی دندانی هستند.

دندان های اضافی

دندان های اضافی منفرد در دندان های دائمی شایع تر هستند و بیشتر در قسمت قدامی فک بالا و سپس در نواحی خلفی فک بالا شایع هستند. چندین دندان اضافی بیشتر در ناحیه پرمولر فک پایین ایجاد می شود. وجود آنها ممکن است منجر به عوارضی مانند فشردگی، فاصله، نهفتگی، جابجایی یا چرخش، تشکیل کیستیک و تحلیل دندان های مجاور شود. دندان اضافی شرایطی است که در خانواده ها وجود دارد، تنوع نژادی را نشان می دهد و دوشکلی جنسیتی را نشان می دهد. این واقعیت که دندان های اضافی می توانند یکی از ویژگی های بارز بسیاری از اختلالات رشدی باشند، قانع کننده ترین شواهد برای یک مبنای ژنتیکی است.

استعداد ژنتیکی برای مال اکلوژن های اسکلتی

مدت ها تصور می شد که الگوهای اسکلتی مال اکلوژن های کلاس ۲ و ۳ دارای پایه و اساس ژنتیکی هستند. وراثت “فک هاپسبورگ” (چلو آمدگی فک پایین که توسط چندین نسل از سلطنت اتریش نشان داده شده است) یک مثال کلاسیک است. با این حال، مال اکلوژن کلاس ۳ ممکن است ناشی از نقص رشد فک بالا، رشد بیش از حد فک پایین، یا ترکیبی از هر دو باشد.

پیش بینی سفالومتریک رشد جمجمه- صورت فرض می کند که نوع صورت در یک کودک در حال رشد پبرای یش بینی رشد آینده کافی است. با این حال، این مسئله، اساس ژنتیکی احتمالی رشد را نادیده می گیرد. این پیش بینی تنها در صورتی معتبر است که ساختار جمجمه- صورت والدین در نظر گرفته شود. در صورتی که یک بیمار دارای مال اکلوژن کلاس ۲ متوسط ​​باشد، در صورتی که اعضای خانواده وی مال اکلوژن کلاس ۲ داشته باشند بیشتر احتمال دارد که دچار مال اکلوژن اسکلتی کلاس ۲ شدید شود. در یک تحقیق در سال ۱۹۹۲، در یک مطالعه تجزیه و تحلیل بالینی سفالومتریک ۴۸ جفت دوقلو نشان داد که مال اکلوژن های کلاس ۲ گروه ۱ و ۲ یک همبستگی ژنتیکی دارند که ماهیت چند ژنی دارد.

والدین بیمارانی که مال اکلوژن کلاس ۲ دارند، تمایل بیشتری به داشتن نیمرخ محدب با دیستواکلوژن دارند، در حالی که والدین بیمارانی که مال اکلوژن کلاس ۳ دارند، تمایل بیشتری به داشتن نیمرخ مقعر با مزیواکلوژن دارند. این نشان می دهد که هر دو مال اکلوژن های کلاس ۲ و کلاس ۳ یک پایه ژنتیکی دارند.

 همراه با تأثیر ژنتیکی، تأثیر محیطی بر موقعیت قدامی خلفی فک بالا و استخوان آلوئولار فک بالا نیز وجود دارد. عاداتی مانند تنفس دهانی و مکیدن انگشت می توانند باعث پیشرفت فرآیند آلوئولار فک بالا شوند، در حالی که رابطه متقاطع بایت قدامی در بیماران کلاس ۳ می تواند مانع رشد طبیعی فک بالا جلو شود. موقعیت عمودی پروسه فک بالا و آلوئولار فک بالا نیز می تواند تحت تأثیر عوامل محیطی باشد. بنابراین این عوامل محیطی ممکن است اندازه و موقعیت ارثی فک بالا را در بیمارانی که مال اکلوژن کلاس ۲ و ۳ دارند افزایش یا کاهش دهند. رشد فک پایین بسیار کمتر تحت تأثیر عوامل محیطی در صفحه قدامی- خلفی قرار می گیرد؛ با این حال تنفس دهانی، موقعیت و عملکرد زبان می توانند تا حدی روی جهت عمودی فک پایین تاثیر بگذارند.

به طور کلی، بر اساس مطالعه رشد طولی بولتون- براش، ویژگی های اسکلتی اسکلت صورت ارثی هستند، در حالی که فقط ویژگی های اکلوزال وراثت پذیری اندکی وجود دارند. به عنوان مثال، ارتفاع، عرض و طول کام مؤلفه قابل توجهی از تنوع ارثی را نشان می دهند و ژنتیک عامل مهمی برای مال اکلوژن است که بعد کام را شامل می شود. از سوی دیگر، تغییرات دندانی که منجر به بروز مال اکلوژن می شوند تا حد زیادی تحت تأثیر عوامل محیطی هستند.

آپنه انسدادی خواب

سندرم آپنه انسدادی خواب (OSAS)، یک وضعیت بالقوه ناتوان کننده است که ممکن است روی توانایی شناختی فرد تأثیر بگذارد، مشخصه ویژه آن خواب آلودگی بیش از حد در طول روز، خر و پف، دوره های مکرر آپنه (بدون جریان هوا) یا هیپوپنه (مسدود شدن جریان هوا تا حدی) و هیپوکسمی شبانه است. به نظر می رسد ناهنجاری های ارثی ساختار جمجمه- صورت، مانند فک پایین، حداقل بخشی از خوشه بندی خانوادگی OSAS را توضیح می دهند، و تعدادی از درگیری های ژنتیکی توسط مطالعات دو قلوها و خانواده ها شناسایی شده اند.

ژنتیک و تحلیل ریشه دندان

در حالی که درمان ارتودنسی می تواند باعث تحلیل ریشه شود، یک مبنای ژنتیکی زیربنایی گزارش شده است. چندین ژن مانند ژن اینترلوکین-۱b (IL-1B)، فعال کننده گیرنده لیگاند کاپا- فاکتور هسته ای (RANKL) و گیرنده TNF ابرخانواده دخیل هستند. با این حال، به دلیل ماهیت چند عاملی تحلیل ریشه دندان، پیش بینی تحلیل ریشه در بیماران خاص ارتودنسی دشوار بوده است. تحقیقات برای شناسایی بیومارکرهای تحلیل ریشه ارتودنتیک در حال انجام هستند و این امکان را برای پزشکان فراهم می سازد تا مستعد بودن بیمار را پیش بینی کنند و بنابراین احتمالاً درمان انجام شده را تغییر دهند.

نتیجه گیری

مال اکلوژن به دلیل ترکیبی از تأثیرات ژنتیکی و محیطی ایجاد می شود. ارتودنسی با شناسایی چنین تأثیرات محیطی و دستکاری موفق آنها برای کار به نفع بیمار تکامل یافته است. تأثیر ژنتیک بر مال اکلوژن به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است و اطلاعات جدید به سرعت در حال آشکار شدن هستند. با پیشرفت پروژه ژنوم انسانی، امکان بومی سازی ژن معیوب برای هر مشکل ارتودنسی امیدوار کننده به نظر می رسد، گرچه به دلیل ماهیت چند ژنی هر ویژگی جمجمه- صورت پیچیده است.

دانش ارتقاء یافته ژنتیک در ارتودنسی، راه را برای اصلاح ژنتیکی برخی از ناهنجاری های دندان- صورت هموار خواهد کرد. پزشک از امضاهای ژنتیکی منحصر به فرد بیماران ارتودنسی آگاه تر خواهد بود و پزشک را قادر می سازد تا روش های درمانی بهتری را با توجه به رشد و نمو، نیازها، پاسخ ها و اهداف فعلی و آینده فرد طراحی کند.

اختلالات خوردن مانند بی اشتهایی و پرخوری عصبی مسئول چندین بیماری تهدید کننده سلامتی هستند، اما آیا می دانسته اید که به سلامت دهان و دندان های فرد نیز آسیب وارد می کنند؟

بر اساس یک مطالعه در سنگاپور، ۴/۷ درصد از زنان (۱۲ تا ۲۶ ساله) در برابر اختلالات شدید خوردن مانند بی اشتهایی (شرایطی که معمولاً شامل گرسنگی دادن به خود به دلیل ترس از افزایش وزن است) و بولیمیا (شرایطی که معمولاً شامل پرخوری و پاکسازی مقدار زیادی غذا به دلیل استرس شدید است) آسیب پذیر هستند.

هر دو شرایط علائم شایع مشکلات تصور شخص از بدن خود هستند، که به عنوان وضعیت ناراضی بودن فرد از ظاهر فیزیکی خود شناخته می شود. این می تواند ناشی از فشار فزاینده ای باشد که از طریق رسانه ها به افراد، بویژه زنان، برای مطابقت با استانداردهای غیر واقعی زیبایی منتقل می شود.

اختلالات خوردن شرایطی تهدید کننده زندگی هستند که برای عزت نفس، عملکرد تحصیلی و مهارت های اجتماعی فرد مضر هستند. آنها معمولاً با اختلالات شدید سلامت روان مانند افسردگی و اضطراب مرتبط هستند، اما آیا می دانسته اید که اختلالات خوردن می توانند روی سلامت دندان ها نیز تأثیر منفی بگذارند؟

وجه مشترک بین انواع اختلالات خوردن این است که افراد را از مواد مغذی مورد نیاز برای تغذیه بدن آنها برای عملکردهای روزانه محروم می کند. به این ترتیب، کمبود مواد مغذی، ناگزیر منجر به ایجاد حساسیت لثه ها می شود که مستعد خونریزی هستند و استفراغ مکرر منجر به تماس حجم بالایی از اسید معده با دندان ها می شود که مینای دندان ها را فرسوده می کند و منجر به تغییر منفی در اندازه، رنگ، و طول دندان ها می شود.

مشکلات دندانی ناشی از اختلالات خوردن

جویدن

آرتریت دژنراتیو Degenerative arthritis مفصل فکی گیجگاهی (TMJ) در فک یک عارضه دندانی است که اغلب با اختلالات خوردن ارتباط دارد. این مفصل در نقطه اتصال فک پایین به جمجمه واقع شده است. هنگامی که در این مفصل آرتریت ایجاد می شود، می تواند باعث درد مفاصل، سردرد شدید و مشکل در جویدن شود.

افرادی که این مشکل را دارند، باز و بسته کردن دهان برایشان دشوار است. بنابراین، مصرف غذاهای مغذی با بافت سخت تر مانند سبزیجات، میوه ها و گوشت برای آنها دشوار است. و این ممکن است آنها را وادار به اتخاذ یک رژیم غذایی نرم تر و محدود کننده کند که اغلب فاقد مواد مغذی مناسب است.

آسیب های دهانی

پاکسازی می تواند باعث تورم، زخم ها، و بریدگی های داخل دهان، بویژه روی سطح بالایی شود که تحت عنوان “نرم کام” شناخته می شود. چنین آسیبی برای دندانپزشکان یک پرچم قرمز است زیرا عادات عادی روزانه به ندرت به این ناحیه آسیب می رسانند.

یکی دیگر از نشانه های پاکسازی، کبودی روی بند انگشتان است زیرا افراد تمایل دارند پوست خود را گاز بگیرند تا پاکسازی کنند. یک چرخه منظم پرخوری و پاکسازی می تواند منجر به بزرگ شدن غدد بزاقی شود. بزرگ شدن غدد می تواند آسیب زا باشد و معمولاً برای دیگران قابل مشاهده است، که با ناراحتی عاطفی بیشتر و اعتماد به نفس پایین ارتباط دارد.

بیماری های لثه

رژیم غذایی نامناسب اغلب منجر به کمبود مواد مغذی می شود. کلسیم، آهن و ویتامین های گروه B همگی مواد مغذی هستند که سلامت دندان ها را تقویت می کنند. کلسیم ناکافی نه تنها بیماری های لثه بلکه پوسیدگی دندان را نیز افزایش می دهد؛ حتی اگر یک فرد بی اشتها کلسیم کافی مصرف کند، بدن برای جذب آن به ویتامین D کافی نیاز دارد. آهن ناکافی می تواند باعث ایجاد زخم های دهان شود.

شایع ترین مشکل لثه، ژنژیویت است، که تحت عنوان التهاب لثه تعریف می شود. علائم التهاب لثه عبارتند از خونریزی در حین مسواک زدن، لثه هایی که متورم به نظر می رسند، و قرمزی لثه ها.

بوی بد دهان، خشکی دهان و لب های ترک خورده

سطوح ناکافی ویتامین B3 (که همچنین تحت عنوان نیاسین تعریف می شود) می تواند با بوی بد دهان و ایجاد آفت ارتباط داشته باشد. همانطور که قبلاً اشاره شد، در نتیجه بیماری های لثه، لثه ها می توانند قرمز و متورم شوند و تقریباً براق به نظر برسند، که می تواند به دلیل کم آبی شدید باشد. به این ترتیب، دهان می تواند به طور باور نکردنی خشک شود و لب ها ممکن است تاول بزنند و ترک بخورند.

راه هایی برای جلوگیری از آسیب بیشتر

به دنبال حمایت از عزیزان خود باشید.

همه ما موجودات ارتباطی هستیم که در زمان های سخت برای حمایت به یکدیگر متکی هستیم. افرادی که با اختلالات خوردن دست و پنجه نرم می کنند نباید اجازه دهند افکارشان در انزوا تبخیر شود، در عوض باید از حمایت عاطفی عزیزان خود بهره مند شوند.

سفر به سمت بهبودی از یک اختلال خوردن مسئله آسانی نیست، زیرا هم یک نبرد فیزیکی و هم روانی است. افرادی که در مسیر بهبودی قرار دارند سزاوار محبت و تشویق فراوان از سوی افرادی هستند که به آنها اهمیت می دهند.

به دنبال کمک تخصصی باشید.

همانطور که قبلاً اشاره شد، اختلالات خوردن معمولاً با اختلالات روانی همراه هستند. بنابراین، برای افرادی که با اختلال خوردن دست و پنجه نرم می کنند، به شدت توصیه می شود که از یک درمانگر یا روانپزشک کمک تخصصی بگیرند.

متخصصان بهداشت روان ممکن است بیماران را تشویق کنند که یک دفترچه یادداشت تغذیه ای داشته باشند که در طول هر جلسه مشاوره مرور شود. هدف یک دفترچه یادداشت تغذیه ای شناسایی عواملی است که باعث رفتارهای ناسالم غذایی می شود و چگونگی اصلاح آنها با ابزارهای مناسب.

طرح درمان خود را از دندانپزشک بخواهید.

افرادی که از اختلالات خوردن رنج می برند، به دلیل مشکلاتی که داخل دهان و دندان های آنها وجود دارد، اغلب از دندانپزشک خود کمک تخصصی می گیرند. به دندانپزشک آموزش داده می شود که علائم دهانی یک اختلال شدید خوردن را شناسایی کند. آنها ابتدا در مورد آسیب های دهانی و بدنی ناشی از یک اختلال خوردن به بیمار خود آموزش می دهند، و یک طرح درمانی ایجاد می کنند که به رفع این عوارض دهانی کمک می کند.

دندانپزشک همیشه باید به بیماران خود اطمینان دهد که رابطه آنها محرمانه است و مطب آنها فضای امنی برای آنها است تا بتوانند مبارزات و پیشرفت خود را به سمت بهبودی به اشتراک بگذارند.

دندانپزشکان در فراز و نشیب های یک اختلال خوردن نقش مهمی در حمایت از بیماران ایفا می کنند، زیرا آنها باید همیشه باید به بیماران خود که به دنبال کمک های دندانپزشکی هستند شفقت، درک و صبر خود نسبت به آنها را منتقل کنند.

همانطور که مشاهده می کنید، اختلالات خوردن تأثیرات مهمی روی سلامت دهان و دندان های فرد دارند. با این حال، زمانی که همدلی وجود داشته باشد قابل درمان است. وجه مشترک بین سه نقش ذکر شده در بالا که به عنوان کمکی برای افرادی که دارای اختلالات خوردن هستند این است که هر فرد می تواند حمایت عاطفی و روانی ارائه دهد. سلامت دندان های شما برای سلامت عمومی شما ضروری است.

برای درمان شیارهای عمیق، حفره ها و شکاف های روی سطوح جونده دندان های پرمولر و دندان های مولر می توان یک سیلانت دندانی یا پوشش پلاستیکی نازک را اعمال کرد. هدف این درمان دندانپزشکی این است که با اعمال پوشش های نازک رزین کامپوزیت، دندان ها در برابر باکتری های مضر پوشانده شوند.

اگر تا به حال از مشکلات مربوط به سطح جونده یا حفره های رنج برده باشید، حتماً همین نام را شنیده اید. گرچه سیلانت ها عمدتاً برای کودکان استفاده می شوند، اما دندانپزشکان می توانند در موارد خاص آنها را به بزرگسالان نیز توصیه کنند. اینها تجهیزات دندانپزشکی بسیار بادوام هستند.

سطح بالایی دندان ها جایی است که هفتاد و پنج درصد از پوسیدگی های دندانی در آنجا مشاهده می شود. تمیز کردن دندان ها، با داشتن این شرایط، دشوار می شود و در نتیجه راحت تر پوسیده می شوند. با استفاده از سیلانت ها از دندان ها در برابر پوسیدگی محافظت می شود.

هنگامی که دندانپزشک شما سیلانت های دندانی را توصیه می کند، مهم است که بدانید آنها چقدر دوام خواهند داشت و چگونه می توان طول عمر آنها را افزایش داد و از آنها بهترین استفاده را برد!

هدف از سیلانت های دندانی برای افراد مختلف چیست؟

• کودکان و نوجوانان- در سنین ۶ تا ۱۶ سالگی که احتمال ایجاد پوسیدگی بیشتر است، بویژه زمانی که نخستین دندان های دائمی ظاهر می شوند.
• افراد بزرگسال- سطوح دندانی که فرو رفتگی یا شیارهای عمیق ندارند و شواهد پوسیدگی را نشان نمی دهند.
• دندان های شیری- اگر کودکی مستعد پوسیدگی باشد، یا فرورفتگی ها یا شیارهای عمیقی در دندان های شیری او وجود داشته باشند، می توان از سیلانت ها روی آنها استفاده کرد.

سیلانت های دندان چقدر دوام دارند؟

ماندگاری آنها به فرد و وضعیت دندان های او بستگی دارد. اما با احتیاط مناسب، می توانند تا ۸-۹ سال دوام بیاورند.

سیلانت های دندانی علیرغم سادگی آنها، برای ماندگار بودن طراحی شده اند که ممکن است باعث شک در دوام آنها شود. همانطور که در بالا ذکر شد، مواد خوب می توانند ۱۰ سال یا بیشتر دوام بیاورند. مانند بریس ها یا سایر درمان های دندانی به برداشتن آنها نیاز نیست.

آنها با ساییده و فرسوده شدن به مرور زمان، در نهایت ناپدید خواهند شد. در صورت پیشنهاد دندانپزشک، می توان موارد جدید را جایگزین آنها کرد. این ابزارهای دندانپزشکی به این معروف هستند گه اگر دندان ها بیش از حد تحت فشار نباشند، سال ها دوام می آورند. تا زمانی که آنها خیلی آسیب نبینند، لازم نیست نگران چیزی باشید.

مینای دندان های طبیعی و سیلانت های دندانی هر دو هنگام جویدن غذاهای سفت مانند یخ و دانه های ذرت بو داده در معرض فرسایش قرار می گیرند. بنابراین، شما باید به این موضوع توجه داشته باشید.

علاوه بر این، هنگامی که دندانپزشک شما از سیلانت ها استفاده می کند، باید برای چکاپهای منظم به کلینیک مراجعه کنید تا مطمئن شوید که آنها به درستی در جای خود قرار گرفته اند. و دندانپزشک شما در صورتی که احساس کند سیلانت شما فرسوده شده است ممکن است آن را با سیلانت های دندانی جدیدی جایگزین کند.

اکنون که از طول عمر سیلانت ها اطلاع دارید، بیایید مروری داشته باشیم بر نحوه قرار گرفتن آنها روی دندان ها!

فرایند قرار گرفتن سیلانت های دندانی چگونه است؟

فرایند قرار گرفتن سیلانت روی دندان فقط چند دقیقه طول می کشد. دندانپزشک می تواند این کار را انجام دهد. به منظور سیل (مهر و موم) شدن دندان ها، در اطراف آن پنبه قرار داده می شود. به این ترتیب پس از تمیز شدن کامل، خشک باقی خواهد ماند.

مینای دندان با یک محلول مخصوص آغشته می شود تا به چسبندگی سیلانت به دندان کمک کند. در مرحله بعد، شما دندان های خود را آبکشی و خشک خواهید کرد. این ماده مانند رنگ روی شیارهای عمیق و فرو رفتگی های روی سطح مینای دندان زده می شود.

بسته به نوع سیلانت دندانی مورد استفاده، دو روش برای سخت شدن این مواد وجود دارد: نور مصنوعی و ابزارهای طبیعی.

در نهایت، بایت بیمار چک می شود و هر گونه سیلانت اضافی پاک می شود.

در نهایت، یک روتین خوب بهداشت دهان و دندان، یک رژیم غذایی متعادل، و مشاوره منظم با دندانپزشک، همگی کلید حفظ اثربخشی سیلانت های جدید شما هستند.

بعد از فرایند دریافت فیشورسیلانت دندان چه انتظاری باید داشت؟

شما باید طبق معمول دندان های خود را تمیز کنید و بهداشت دهان و دندان های خود را به خوبی رعایت کنید. دندان های شما راحت تر تمیز می شوند زیرا مسواک به تمام سطوح می رسد.

گاهی اوقات سیلانت می افتد- این معمولاً در عرض ۶ ماه اتفاق می افتد. ایده خوبی است که به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید تا بتواند از سالم بودن سیلانت به عنوان بخشی از معاینه معمول دندانپزشکی شما مطمئن شود. سیلانت ها می توانند در طول سال ها فرسوده شوند و پس از آن باید دوباره استفاده شوند.

فیشورسیلانت چه فواید و خطراتی دارد؟

سیلانت ها ابزاری ساده و مؤثر برای کاهش پوسیدگی دندان ها هستند. آنها حتی برای افرادی که آب فلورایده می نوشند و با خمیر دندان های فلورایده مسواک می زنند، محافظت بیشتری در برابر پوسیدگی ایجاد می کنند. فلوراید موجود در آب و خمیر دندان به راحتی به شیارها یا حفره های عمیق نمی رسد. حتی فرچه مسواک هم ممکن است به این اندازه نرسد.

عوارض نادر هستند، اما ممکن است شامل واکنش آلرژیک به سیلانت یا، در صورت ضخیم بودن لایه سیلانت، تغییر در بایت شما باشد.

جایگزین های فیشورسیلانت کدامند؟

دندانپزشک می تواند وارنیش فلوراید را روی دندان ها اعمال کند. با این حال، وارنیش های فلوراید بیشتر در کودکان خردسالی استفاده می شوند که در معرض خطر بالای ایجاد حفره قرار دارند. وارنیش فلوراید باید ۲ تا ۴ مرتبه در سال اعمال شود.

آیا روکش ها می توانند باعث بوی بد دهان شوند؟ شاید این را باور نمی کنید، زیرا بعد از پاکسازی دندان ها، شایع ترین علل بوی بد دهان را درمان می کنند. اما حتی پس از دریافت روکش، علائم بوی بد دهان می تواند باز گردند. در اینجا برای شما توضیح می دهیم چرا

.

کمک کنید! دهان من بوی بدی دارد که بعد از دریافت روکش از بین نمی رود!

منطقی است که فرض کنیم پس از دریافت روکش، بوی بد دهان ناشی از پوسیدگی دندان از بین خواهد رفت. به هر حال، روکش یک پر شدگی معمولی دندان است که:

• از دندان شکسته یا ضعیف شده محافظت می کند.
• جایگزین یک دندان شکسته می شود.
• دندانی که تغییر شکل یا تغییر رنگ داده است را از نظر زیبایی ترمیم می کند.
• از یک دندان ضعیف دارای یک پر شدگی بزرگ حمایت می کند.

اکثر بیماری های فوق ناشی از پوسیدگی دندان هستند، و همه می دانند که پوسیدگی دندان می تواند منجر به ایجاد بوی بد دهان شود. متأسفانه همه روکش ها مانند یکدیگر ساخته نمی شوند. گاهی اوقات یک روکش می تواند باعث بوی بد دهان شود. اغلب این به دلیل باز بودن حاشیه های روکش است.

چه تفاوتی بین روکش خوب و روکش است؟

دریافت روکش یک کار دندانپزشکی نسبتاً معمولی است. دندانپزشک شما سطح دندان طبیعی شما را با ساییدن یکنواخت آن آماده می کند. آنها از دندان های شما قالب می گیرند و در حالی که روکش دائمی را آماده می کنند، یک روکش موقت روی دندان قرار می دهند. وقتی روکش دائمی آماده شد، قبل از چسباندن روکش دائمی با سمان دندانپزشکی، دوباره سطح دندان را صاف و صیقلی می کنند. این ترمیم دندانی زمانی عالی عمل می کند که همه چیز طبق برنامه پیش برود. یک روکش خوب درست مانند یک دندان طبیعی دست نخورده عمل می کند و از دندان طبیعی باقی مانده در برابر پوسیدگی بیشتر محافظت می کند.

گرچه اکثر بیماران روکش خوبی دریافت می کنند و هیچ مشکل دیگری ندارند، اما در برخی موارد بین روکش و سطح دندان طبیعی فاصله ای وجود دارد. به این حالت لبه باز در روکش گفته می شود. لبه یا ناحیه ای که روکش با دندان طبیعی برخورد می کند سیل (مهر و موم) نشده است. این امکان ورود ذرات غذا و باکتری ها به فضای بین روکش و دندان را فراهم می کند.

چه چیزی باعث ایجاد حاشیه باز کنار روکش ها می شود؟

چرا این شکاف ظاهر می شود؟ لبه باز می تواند ناشی از موارد زیر باشد:

• یک سطح زبر
• اعمال غیر دقیق سمان دندانپزشکی
• سایر خطاهای اعمال یا ساخت روکش

در حالی که دو علت اول کاملاً قابل پیشگیری هستند، خود روکش می تواند مقصر باشد و هرگز به درستی قرار نگیرد. قضاوت در این مورد فقط با نگاه کردن می تواند دشوار باشد. با این حال، کار کردن با یک دندانپزشک کاملاً با تجربه می تواند در پیشگیری از بروز این خطرات به شما کمک کند. در حالی که روکشی که به خوبی قرار داده شده می تواند چندین دهه دوام بیاورد، روکش ها در طول زمان می توانند از دندان طبیعی جدا شوند. این نیز یکی از دلایل شایع لبه های باز در روکش است.

چرا یک روکش بد باعث بوی بد دهان می شود؟

یک لبه باز در کنار روکش، باعث گیر کردن ذرات غذا و باکتری بین روکش و سطح دندان های طبیعی می شود. درست همانطور که پوسیدگی قدیمی بوی بدی می دهد، باکتری های به دام افتاده نیز بوی بدی می دهند.

بوی بد دهان تنها نشانه خوب نچسبیدن روکش دندان نیست. گرچه ممکن است زمان ببرد تا آنها ایجاد شوند، علائم شایع زیر نیز ممکن است رخ دهند:

• لثه ها و دندان های حساس: پوسیدگی دندان ناشی از باز بودن لبه روکش می تواند منجر به حساسیت به گرما و سرما و حساسیت به غذاهای شیرین شود.
• خونریزی لثه هنگام مسواک زدن و نخ دندان کشیدن: گاهگاهی، ممکن است علائم ژنژیویت (التهاب لثه) ظاهر شوند، مانند: خونریزی هنگام مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن. این ممکن است به مرور زمان از بین برود یا نرود.
• درد: هنگامی که سمانی که روکش را در جای خود نگه می دارد شروع به حل شدن روی سطح باکتری هایی می کند که زیر ترمیم دندان مستقر شده اند، ریشه های دندان تحت تأثیر قرار می گیرند. درد ممکن است در ابتدا خفیف باشد، اما با پیشرفت پوسیدگی، می تواند به طور چشمگیری افزایش یابد.

این علائم در پوسیدگی دندان نیز بسیار شایع هستند. بسیاری از بیمارانی که برای درمان پوسیدگی به دندانپزشک مراجعه می کنند، وقتی متوجه می شوند که زیر روکش حفره ایجاد شده است (گاهی اوقات تحت عنوان پوسیدگی مکرر به آن اشاره می شود) شوکه می شوند.

چگونه از شر بوی بد دهان خلاص شویم؟

بوی بد دهان می تواند به شدت زندگی روزمره شما (و اعتماد به نفس شما) را تحت تأثیر قرار دهد. اگر بوی بد دهان (به نام هالیتوزیس) دارید، در اینجا پنج مرحله وجود دارند که می توانید آنها را انجام دهید.

روکش های خود را بررسی کنید.

اگر پر شدگی دندانی دارید و علائم حاشیه باز روکش (از جمله بوی بد دهان) را دارید، با دندانپزشک خود صحبت کنید. آنها ممکن است از عکس های رادیوگرافی با اشعه ایکس عکس استفاده کنند تا ببینند که آیا شکاف قابل مشاهده ای بین روکش و دندان طبیعی وجود دارد یا خیر. اگر اینطور باشد و پوسیدگی وجود داشته باشد، دندانپزشک شما تمام پوسیدگی ها را از بین خواهد برد، دندان را پر می کند و روکش شما را تعویض می کند. اگر پوسیدگی غیر قابل ترمیم باشد، دندانپزشک شما ممکن است یک درمان ریشه یا کشیدن و سپس ترمیم دندان (مانند ایمپلنت دندانی) را انتخاب کند.

به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید

وقتی صحبت از پوسیدگی دندان و بوی بد دهان به میان می آید، یک ذره پیشگیری ارزش یک دنیا درمان را دارد. دو مرتبه در سال برای تمیز کردن و معاینه منظم به دندانپزشک خود مراجعه کنید تا از بروز مشکلات جلوگیری کنید (و مشکلات کوچک را قبل از اینکه به مشکلات بزرگی تبدیل شوند برطرف کنید!).

بهداشت دهان و دندان را به درستی رعایت کنید

مانند بوی بد غذای فاسد داخل سطل زباله، حدس بزنید دندان های شما چه بویی دارند؟ این خوب نیست. دو مرتبه صحیح مسواک زدن در طول روز و حداقل یک مرتبه نخ دندان کشیدن باقی مانده های شام را از بین دندان های شما خارج می کند. طبق دستور دندانپزشک خود از دهانشویه فاقد الکل برای تمیزی دندان های درخشان خود استفاده کنید!

آب زیاد بنوشید.

خشکی دهان یکی از دلایل شایع بوی بد دهان و بسیاری از بیماری های دیگر دندان است. نوشیدن آب زیاد با از بین بردن باکتری هایی که باعث بوی بد دهان می شوند، کل بدن (و دهان) را سالم نگه می دارد.

اگر سیگار می کشید، آن را ترک کنید.

به زبان ساده، سیگار باعث بوی بد دهان و انواع مختلف سرطان می شود. همچنین باعث لک شدن دندان ها و دست ها می شود، خاصیت ارتجاعی پوست را کاهش می دهد و طول عمر را کوتاه می کند. از این فرصت برای ترک آن برای همیشه استفاده کنید!

آیا روکش های پرسلن باعث بوی بد دهان می شوند؟

روکش های دندانی ساخته شده از پرسلن، شما را با دندان های درخشان و زیبایی آراسته می کنند. با این حال، پشت این درخشش، یک نگرانی در مورد بوی بدی وجود دارد که می تواند پس از قرار گرفتن روکش ایجاد شود. اینکه با روکش های دندان دچار بوی بد دهان می شوید یا نه، تا حد زیادی به عوامل زیادی از جمله تکنیک های روکش، مواد و بهداشت دهان و دندان و غیره بستگی دارد.

علل بوی بد دهان بعد از دریافت روکش های دندانی پرسلن

تکنیک های نادرست قرار دادن روکش روی دندان ها می توانند منجر به ایجاد ظاهری نامطلوب برای دندان ها و ایجاد بوی بد دهان شوند. در بسیاری از موارد، عدم رعایت بهداشت دهان و دندان پس از قرار دادن روکش های پرسلن می تواند بوی بد دهان را تشدید کند.

• تکنیک های نادرست قرار دادن روکش: اگر دندانپزشک شما در طول فرآیند ساخت ترمیم در محاسبه نسبت ها اشتباه کند، احتمالاً بین روکش و دندان یک فاصله ایجاد می شود. اگر روکش محکم نباشد، خیلی شل باشد، یا روی دندان زاویه مناسبی نداشته باشد، غذا در وسط دندان گیر می کند. به مرور زمان، دچار بوی بد دهان می شوید که روی بر کیفیت زندگی روزمره شما تأثیر می گذارد.
• کیفیت پایین مواد: اگر مواد مورد استفاده برای ساخت روکش های پرسلن، بویژه روکش های پرسلن ذوب شده روی فلز، کیفیت پایینی داشته باشند، به مرور زمان خراب می شوند. این مواد تحت تأثیر اسیدها و باکتری های دهان اکسید می شوند و باعث ایجاد بوی نامطبوع می شوند.
• عدم رعایت بهداشت دهان و دندان: اگر اغلب بهداشت دهان و دندان را رعایت نکنید، غذا در فاصله بین دو دندان بخصوص در ناحیه ای که روکش های پرسلن وجود دارند گیر می کند و منجر به بروز بوی بد دهان می شود.

علاوه بر این، شما همچنین باید در نظر داشته باشید که بوی بد دهان شما می تواند شرایطی باشد که از قبل موجود داشته است. دریافت روکش های دندانی به شما کمک می کند متوجه شوید که بوی بد دهان دارید، به جای آنکه باعث ایجاد بوی بد دهان شود. در برخی موارد، علت بوی بد دهان در واقع عفونت دهان یا بیماری معده است.

درمان بوی بد دهان پس از نصب روکش های پرسلن

برای رها شدن از شر بوی بد دهان پس از دریافت روکش، اساسی ترین گام این است که علت دقیق آن را پیدا کنید. در اینجا چند راه حل برای هر مشکل وجود دارد:

کیفیت روکش پرسلن

دندان های پرسلن- فلز از داخل به طور کامل با پرسلن پوشانده شده و با ۱ لایه فلز پوشش داده شده اند. دندان های پرسلن- فلز ارزان هستند اما به راحتی می توانند واکنش های بدی نشان دهند زیرا قسمت فلزی آنها در طولانی مدت اکسید می شود و باعث سیاه شدن و شکستن ریشه ها می شود. در دراز مدت دندان ها به صورت عمقی پوسیده می شوند و بوی بد دهان را به دنبال خواهد داشت. باید آن را با نوع دیگری از مواد پرسلن که سازگاری بیشتری با بدن شما دارد، تعویض کنید، مانند دندان پرسلن، دندان پرسلن- تیتانیومی.

روکش پرسلن- تیتانیوم دارای یک چارچوب داخلی ساخته شده از آلیاژ تیتانیوم، و قسمت بیرونی آن تماماً از پرسلن ساخته شده است. تیتانیوم برای بدن ماده ای بی خطر است و باعث بروز هیچ واکنشی نمی شود. با این حال، پس از سال ها استفاده از روکش های پرسلن- تیتانیومی، لکه های تیره روی لثه ها باقی می ماند. برای جلوگیری از پوسیدگی دندان و ایجاد بوی بد دهان، باید دندان های خود را تمیز نگه دارید و آنها را تعویض کنید. اگر به زیبایی شناسی اهمیت می دهید، باید روکش های دندانی تمام پرسلن را انتخاب کنید زیرا روکش های تمام پرسلن دارای رنگ طبیعی مشابه دندان های واقعی، استحکام خوب و دوام طولانی مدت هستند و سلامت و ایمنی دهان را تضمین می کنند.

به دلیل خطای فنی

فرآیند تهیه و ساخت روکش پرسلن بسیار مهم است. متأسفانه هنگامی که پوشش محافظ روی حفره دندان شما در معرض دید قرار می گیرد و حفره های کوچکی ظاهر می شود، این فرصتی است که پلاک باکتریایی نفوذ کرده و باعث بوی بد دهان و پوسیدگی دندان شود. در این صورت، دندانپزشک برای اطمینان از ایمن بودن روکش، روکش را بر خواهد داشت و آن را مجدداً قرار خواهد داد. در موارد شدیدتر، دندانپزشک مجبور خواهد بود قالب گیری از دندان را تکرار کند و روکش جدیدی بسازد.

به دلیل بیماری های دهان و دندان

برای درمان کامل بیماری های دهان، دندانپزشکان باید روکش ها را خارج کنند. برای جلوگیری از بوی بد دهان بعد از قرار دادن روکش روی دندان ها، فراموش نکنید که بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید. در اینجا چند نکته وجود دارند که می توانید از آنها برای مدیریت این وضعیت استفاده کنید:

• آب زیاد بنوشید: آب ذرات غذا و باکتری هایی که در شکاف ها ته نشین شده اند را از بین می برد.
• آدامس فاقد قند بجوید: آدامس های بدون قند یا حاوی زایلیتول می توانند تولید بزاق را تحریک کنند و بنابراین به طور طبیعی حفره دهان را تمیز می کنند.
• لیموناد بنوشید: لیمو حاوی اسیدهای زیادی است که برای از بین بردن بوی بد دهان مفید است. می توانید آب لیمو را با عسل مخلوط کنید تا لیموناد درست کنید یا می توانید یک دهانشویه روزانه با آب لیمو و نمک درست کنید تا بوی دهان شما تازه بماند.
• کمتر خوراکی های دارای بوی تند مصرف کنید: مصرف مواد غذایی دارای بوی تند مانند پیاز، سیر، قهوه، تنباکو، الکل و … باید تا حد امکان محدود شود.
• چک کردن دهان: اگر درمان های خانگی در از بین بردن بوی بد دهان به شما کمک نمی کنند، باید به دندانپزشک خود مراجعه کنید تا روکش های شما را بررسی کند. اگر مشکلی وجود داشته باشد، دندانپزشک شما روکش های شما را تنظیم می کند یا روکش های جدیدی می سازد تا معایب روکش های قبلی را بهبود بخشد.

نکاتی برای جلوگیری از بوی بد دهان پس از دریافت روکش

روکش دندان یک تکنیک بی خطر با عوارض اندک است. شما می توانید به طور پیشگیرانه از بوی بد دهان جلوگیری کنید و اطمینان حاصل کنید که روکش های دندانی شما در اوج باقی می مانند.

بهداشت دهان و دندان را به درستی رعایت کنید.

برای تمیز نگه داشتن دندان ها و حفره دهان باید روزی سه مرتبه مسواک بزنید و دهان خود را خوب شستشو دهید. بعد از صرف غذا، نخ دندان بکشید تا ذرات غذایی که در اعماق فضاهای بین دندانی، بخصوص در ناحیه اطراف روکش ها گیر کرده اند، جدا شوند.

معاینات منظم دندانپزشکی

چکاپ های دندانی هر ۳ تا ۶ ماه یک مرتبه به دندانپزشکان کمک خواهند کرد تا مشکلات دهان و دندان را پیدا کنند و در صورت نیاز، به موقع با روکش های پرسلن مشکلات مربوط را درمان کنند.

یک کلینیک دندانپزشکی معتبر را انتخاب کنید.

در دندانپزشکی، بویژه هنگام ترمیم دندان با روکش های پرسلن، همواره تکنولوژی و عامل انسانی بیشترین نقش را ایفا می کند. بنابراین باید به دنبال یک مرکز دندانپزشکی با پیشرفته ترین تکنولوژی و تیمی متشکل از دندانپزشکان مجرب باشید تا مشاوره داشته باشید و از ایمن ترین و با کیفیت ترین روش روکش دندان بهره مند شوید.

اگر نمی توانید نگران بوی بد دهان بعد از دریافت روکش های خود نباشید، با انجام کار در یک کلینیک دندانپزشکی معتبر، اجازه دهید استرس شما را از بین ببرند تا نه تنها ماندگاری روکش دندان شما را تضمین کنند، بلکه از بروز مشکل بوی بد دهان که اغلب پس از دریافت روکش دندان سنتی بوجود می آید جلوگیری کنند، تا بتوانید از خوب بودن مهارت آنها مطمئن باشید.

پیرسینگ دهان در بین نوجوانان محبوب است و به طرز شگفت آوری متداول است. نظرسنجی از نوجوانان و بزرگسالان جوان (۱۳ تا ۲۹ ساله) گزارش داده است که ۲۵ تا ۳۵ درصد از آنها به پیرسینگ در محلی غیر از لاله گوش علاقه مند هستند. علیرغم مرسوم بودن هنرهای زینتی روی بدن، پیرسینگ دهان می تواند پیامدهای جدی مختلفی در بر داشته باشد که نوجوانان و والدین باید آنها را درک کنند.

به گفته دندانپزشکان عمومی، پیرسینگ دهان در واقع می تواند برای سلامتی شما خطرناک باشد. شما به سبک شخصی خود، خود را به دیگران نمایش می دهید و ممکن است پیرسینگ دهان را بخشی از این موضوع در نظر گرفته باشید. با این حال، ممکن است متوجه نباشید که این زیورآلات می توانند به لثه ها و دهان شما آسیب وارد کنند. این شامل دندان های شما نیز می شود.

مشکلات پیرسینگ های دهانی

در حالی که هیچ پیرسینگی کاملاً ایمن نیست، پیرسینگ های دهانی بویژه خطرناک هستند. بیماران ممکن است واکنش آلرژیک داشته باشند یا ناحیه مورد نظر عفونی شود. مشکلات متعددی وجود دارند که پیرسینگ های دهانی می توانند برای افراد ایجاد کنند که می توانند شامل موارد زیر باشند:

 

پیرسینگ دهانی خطر آسیب را افزایش می دهد

پیرسینگ های دهانی، بویژه سوراخ کردن لب ها، زبان و گونه ها، خطر آسیب به دندان های مجاور زیور آلات آنها را به شدت افزایش می دهد. مطالعات نشان داده اند که در ۲۵% از نوجوانانی که حلقه لب داشته اند آسیب دائمی دندان رخ داده است و نزدیک به ۵۰% از نوجوانان با سوراخ کردن زبان دچار آسیب دائمی دندان شده اند. علاوه بر آسیب دندان، افرادی که پیرسینگ دهان دارند، بیشتر در معرض انواع خطرات و آسیب های دهانی قرار دارند، از جمله:

آسیب بی قراری

مقاومت در برابر بازی کردن با پیرسینگ داخل دهان می تواند دشوار باشد. این می تواند باعث ترک خوردن یا لب پر شدن دندان ها شود. پرشدگی ها ممکن است آسیب ببینند و بافت های نرم نیز آسیب ببینند.

آسیب عصب

اگر پیرسینگ دهانی در زبان باشد، می تواند به اعصاب آن آسیب برساند.

آسیب لثه

وقتی پیرسینگ دهان به لثه ها ساییده می شود، می تواند باعث ساییدگی بافت شود. این امر می تواند باعث شود ریشه های دندان ها نمایان شوند و بدون پوشش محافظ باقی بمانند.

پیرسینگ دهان می تواند منجر به بروز بیماری شود.

علاوه بر افزایش خطر آسیب های دهانی، نوجوانانی که پیرسینگ دهانی دارند، بیشتر با احتمال ابتلا به یک بیماری مواجه هستند. مطالعات متعدد نشان داده اند که پیرسینگ دهان می تواند منجر به ژنژیویت یا التهاب لثه، افزایش پلاک، تحلیل لثه، ایجاد حفره ها و حساسیت به فلز شود. بر اساس یک مطالعه، پیرسینگ لب و زبان با تحلیل لثه ارتباط قوی دارد.

مطالعات نشان داده اند که محلی که در آن پیرسینگ انجام شده است یکی دیگر از عوامل کلیدی مؤثر در انتقال بیماری های دهان است. سالن ها و تکنیک های انجام پیرسینگ، احتمال ابتلا به بیماری های دهان و دندان و انتقال بیماری های دیگر مانند سل، هپاتیت و کزاز را تا حد زیادی افزایش می دهند. یک پیرسینگ می تواند امکان ورود باکتری های موجود در دهان به جریان خون را ایجاد کند.

پیرسینگ می تواند خوردن آن دشوار کند

سوراخ کردن دهان می تواند در عملکرد منظم دهان اختلال ایجاد کند و جویدن و بلعیدن را دشوار کند. بسته به محلی که پیرسینگ ایجاد می شود، جواهرآلات آن می تواند مانع غذا خوردن شود و در معرض خطر قرار گرفتن زیر بایت قرار داشته باشد. علاوه بر این، غذا می تواند در سوراخ های پیرسینگ ها گیر کند و منجر به بروز عفونت و سایر بیماری ها شود. بعلاوه یک شیء مانند جواهرآلات پیرسینگ بیشتر می تواند باعث تحریک غدد بزاقی شود، بنابراین کسانی که پیرسینگ دهانی دارند آبریزش بیشتری از دهان دارند.

عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس

از آنجا که جواهرات پیرسینگ در تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس به صورت اجسام روشن ظاهر می شوند، پیرسینگ ها می توانند سایر قسمت های دهان را مبهم کنند.

مشکلات مربوط به پیرسینگ و بریس های دندانی

برای بیمارانی که بریس دارند، پیرسینگ دهانی می تواند مشکل ساز باشد. پیرسینگ می تواند به راحتی به ابزار ارتودنسی کند و به براکت ها آسیب وارد کند. این همچنین می تواند باعث آسیب به ناحیه اطراف پیرسینگ شود. دندانپزشکان عمومی توصیه می کنند که بیماران قبل از انتخاب پیرسینگ دهانی تا بعد از بریس های دندانی صبر کنند.

روش صحیح مراقبت از پیرسینگ دهانی

پیرسینگ دهانی می تواند باعث آسیب به دهان و دندان ها شود. با این حال، برای بیمارانی که برای انجام پیرسینگ دهانی تصمیم گرفته اند، مراقبت صحیح از آن مهم است. یکی از مهم ترین بخش های مراقبت از پیرسینگ دهانی، بهداشت صحیح دهان است.

بیماران باید بعد از هر وعده غذایی، میان وعده یا نوشیدنی، ناحیه سوراخ شده را تمیز کنند. این می تواند از گیر کردن ذرات غذا در آن منطقه جلوگیری کند. بیماران همچنین باید قبل از انجام فعالیت های بدنی، زیورآلات پیرسینگ را خارج کنند، تا خطر آسیب یا حوادث را کاهش دهند. برای پیشگیری از آسیب وارد شدن به دندان ها توسط پیرسینگ، بیماران باید در مقابل تمایل به بازی در حالی که زیورآلات پیرسینگ داخل دهان است، مقاومت کنند. این می تواند باعث ترک خوردن دندان ها شود.

اگر بیمار علائم عفونت را مشاهده کرد، باید فوراً به دندانپزشک مراجعه کند. علائم عفونت می توانند شامل درد، تورم، قرمزی، تب یا لرز باشند.

امروز به دندانپزشک عمومی مراجعه کنید

در حالی که انجام پیرسینگ دهان ممکن است وضعیت ایده آلی نباشد، مراقبت صحیح از پیرسینگ می تواند به کاهش آسیب کمک کند. رعایت بهداشت دهان و دندان برای هر کسی که پیرسینگ دهان دارد ضروری است. این شامل تمیز کردن مناسب بعد از هر وعده غذایی یا میان وعده است. اگر به فکر انجام یک پیرسینگ دهان هستید، باید با یک دندانپزشک عمومی قرار ملاقات بگذارید تا گزینه های خود را بررسی کنید.

پیرسینگ دهان ارزش ریسک را ندارد

خطرات ناشی از پیرسینگ های دهانی بسیار بیشتر از فواید مد روز آنها هستند. در واقع، آکادمی دندانپزشکی کودکان آمریکا به شدت با عمل پیرسینگ دهانی برای کودکان مخالف است. با فرزندان خود در مورد خطرات احتمالی ناشی از پیرسینگ دهانی قبل از انجام آن صحبت کنید. اگر کودک شما قبلاً پیرسینگ دهان انجام داده است، مطمئن شوید که آن را تمیز و ضدعفونی می کند و قبل از شرکت در هر ورزش یا فعالیتی که پر برخورد است، آن را بیرون می آورد تا از آسیب جدی به دهان جلوگیری شود.