آشنایی با کشیدن دندان عقل

کشیدن دندان عقل یک فرایند معمول دندانپزشکی است که شامل برداشتن یک یا چند دندان مولر سوم شما می شود که به عنوان دندان عقل نیز شناخته می شود. این دندان ها معمولاً در اواخر نوجوانی یا اوایل دهه بیست سالگی شما ظاهر می شوند و در بسیاری از موارد می توانند باعث بروز مشکلات سلامت دهان و دندان شوند. این عمل معمولاً توسط دندانپزشک یا جراح دهان و دندان تحت بی حسی موضعی، بیهوشی آرام بخش یا بیهوشی عمومی انجام می شود.

چرا کشیدن دندان انجام می شود

دلایل مختلفی وجود دارند که چرا ممکن است کشیدن دندان عقل نیاز باشد، از جمله:

• فشردگی: دندان عقل می تواند باعث فشردگی بیش از حد دندان ها شود که می تواند منجر به نامرتبی دندان ها و مشکلات بایت شود.
• دندان های نهفته: گاهی اوقات دندان عقل به طور کامل از لثه بیرون نمی آید که می تواند باعث درد، تورم و عفونت شود.
• پوسیدگی: دندان های عقل بیشتر از سایر دندان ها مستعد پوسیده شدن هستند زیرا در پشت دهان قرار دارند و این باعث می شود تمیز کردن آنها دشوار شود.
• بیماری لثه: دندان های عقل شما همچنین می توانند با بیماری لثه ارتباط داشته باشند، که می تواند منجر به از دست رفتن دندان و سایر مشکلات سلامت دهان شود.

اگر دندانپزشک یا جراح دهان شما کشیدن دندان های عقل را توصیه می کند، مهم است که دستورالعمل های آنها را به دقت دنبال کنید تا از بهبود موفقیت آمیز اطمینان حاصل کنید.

اگر اخیراً دندان های عقل خود را کشیده اید، ممکن است به این فکر کنید که چه زمانی باید استفاده از گاز استریل را متوقف کنید. گاز استریل برای کمک به کنترل خونریزی و بهبود پس از جراحی کشیدن دندان استفاده می شود. برای اطمینان از بهبود موفقیت آمیز، مهم است که دستورالعمل های دندانپزشک خود را به دقت دنبال کنید.

به یاد داشته باشید که به طور معمول، شما باید گاز استریل را حداقل ۳۰ تا ۴۵ دقیقه پس از عمل در جای خود نگه دارید و به گاز زدن روی آن ادامه دهید. این به جلوگیری از خونریزی کمک می کند و امکان ایجاد لخته خون درون حفره را فراهم می کند. بعد از این مدت، می توانید برای مدت کوتاهی شروع به برداشتن گاز استریل کنید. اگر هنوز خونریزی دارید، آن را با یک قطعه گاز جدید جایگزین کنید و به مدت ۳۰ دقیقه دیگر می توانید یک قطعه گاز استریل جدید را مستقیماً روی محل دندان برداشته شده قرار دهید. اکثر افراد حداقل ۲۴ ساعت پس از کشیدن دندان عقل خود به استفاده از گاز استریل نیاز دارند. پس از آن، می توانید به آرامی و به مدت ۳۰ دقیقه در هر بار برداشتن گاز استریل را شروع کنید. اگر هنوز خونریزی یا ترشح وجود دارد، استفاده از گاز استریل را تا زمانی که فروکش کند ادامه دهید.

مراقبت های بعد از جراحی

بعد از کشیدن دندان عقل، مراقبت از خود برای اطمینان از بهبودی روان و سریع ضروری است. در این بخش، مراقبت های پس از جراحی که باید دنبال کنید، شامل ۲۴ ساعت اولیه و چند روز اول پس از جراحی را مورد بحث قرار می دهیم.

۲۴ ساعت نخست

در طول ۲۴ ساعت نخست پس از کشیدن دندان های عقل، برای کنترل خونریزی، گاز زدن روی گاز استریل ضروری است. اگر خونریزی ادامه داشت گاز استریل را با یک قطعه جدید جایگزین کنید. بهتر است گاز استریل اول را بعد از ۴۵ دقیقه بردارید.

برای به حداقل رساندن تورم، کیسه یخ را به مدت ۲۰ دقیقه روی ناحیه دندان کشیده شده قرار دهید و سپس ۲۰ دقیقه استراحت کنید. این روند را در ۲۴ ساعت نخست تکرار کنید. از شستشوی دهان، تف کردن یا استفاده از نی خودداری کنید، زیرا این کار می تواند لخته خون روی حفره دندان کشیده شده را جدا کند و بهبود را به تأخیر بیندازد.

همچنین اجتناب از سیگار کشیدن، نوشیدن الکل یا نوشیدنی های گرم در ۲۴ ساعت اول ضروری است. این فعالیت ها می توانند خونریزی را افزایش داده و روند بهبودی را به تأخیر بیندازند.

چند روز نخست

بعد از ۲۴ ساعت نخست، می توانید به استفاده از رژیم غذایی نرم و شستشوی دهان با آب نمک برای افزایش بهبودی روی بیاورید. از خوردن غذاهای سفت، ترد یا تند که می توانند محل دندان کشیده شده را تحریک کنند، خودداری کنید. برای به حداقل رساندن تورم، در چند روز اول به استفاده از کیسه یخ روی ناحیه دندان کشیده شده ادامه دهید. همچنین می توانید از مسکن های بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن برای کاهش درد و ناراحتی استفاده کنید.

رعایت بهداشت دهان و دندان در طول دوره نقاهت بسیار مهم است. دندان های خود را به آرامی مسواک بزنید و از نزدیک شدن به محل کشیدن دندان خودداری کنید و بعد از غذا دهان خود را با آب نمک بشویید. از دهانشویه یا خمیردندان حاوی الکل استفاده نکنید، زیرا ممکن است محل کشیدن دندان را تحریک کنند.

در نتیجه، دنبال کردن این دستورالعمل های مراقبت بعد از جراحی می تواند به سرعت بخشیدن به بهبودی شما و به حداقل رساندن خطر عوارض کمک کند. اگر دچار درد شدید، خونریزی یا تورم شدید، فوراً با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

چه زمانی استفاده از گاز استریل را متوقف کنیم؟

بعد از کشیدن دندان عقل، استفاده از گاز استریل برای کنترل خونریزی و بهبودی بسیار مهم است. با این حال، مهم است که بدانید چه زمانی استفاده از گاز استریل را متوقف کنید تا از تأخیر در روند بهبودی و افزایش خطر عوارض جلوگیری شود.

نشانه های بهبودی

مهم ترین علامتی که نشان می دهد زخم شما در حال بهبود است زمانی است که خونریزی قطع شده است. اگر زخم شما هنوز به طور فعال خونریزی می کند، هنوز آماده نیست که آن را بدون پوشش رها کنید. هنگامی که خونریزی متوقف شد، گاز استریل را بردارید و آن را دور بیندازید.

یکی دیگر از نشانه هایی که نشان می دهد زخم شما در حال بهبود است زمانی است که لبه های زخم شروع به جمع شدن می کنند. این نشان می دهد که لخته در حال شکل گیری است و روند بهبودی در حال انجام است. اگر متوجه هر گونه تورم، درد یا ترشح چرک غیر عادی شدید، فوراً با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

خطر خشکی حفره دندان

خشکی حفره یک وضعیت دردناک است که زمانی رخ می دهد که لخته خونی که بعد از کشیدن دندان ایجاد می شود، از جای خود خارج شود یا قبل از بهبود زخم حل شود. هنگامی که این اتفاق رخ می دهد، استخوان و اعصاب درون حفره در معرض محیط دهان قرار می گیرند و باعث بروز درد شدید و افزایش خطر عفونت می شوند.

برای کاهش خطر خشکی حفره دندان، مهم است که دستورالعمل های دندانپزشک خود را به دقت دنبال کنید. حداقل تا ۲۴ ساعت پس از کشیدن دندان از کشیدن سیگار، استفاده از نی یا تف کردن خودداری کنید، زیرا این فعالیت ها می توانند لخته خون را از جای خود جدا کنند. همچنین هنگام مسواک زدن ملایم باشید و از لمس محل کشیدن دندان با زبان یا انگشتان خود اجتناب کنید.

به طور کلی، شما باید بعد از حدود ۴۵ دقیقه تا یک ساعت یا زمانی که خونریزی قطع شد، استفاده از گاز استریل را متوقف کنید. با این حال، اگر علائم یا عوارض غیرمعمولی را تجربه کردید، بلافاصله با دندانپزشک خود تماس بگیرید. آنها می توانند راهنمایی های بیشتری در مورد زمان توقف استفاده از گاز پانسمان و نحوه بهبودی بعد از کشیدن دندان عقل ارائه دهند.

آیا گاز را باید بعد از جراحی خیس یا خشک نگه داشت؟

اکثر جراحان دهان و دندان توصیه می کنند که بعد از جراحی کشیدن دندان عقل، هر ۳۰ تا ۴۵ دقیقه گاز استریلی که روی موضع قرار می دهید را تعویض کنید. طولانی تر ماندن آنها باعث می شود که خون خشک و بزاق به حفره بچسبند. این امر مانع بهبودی می شود و خطر بروز عفونت را افزایش می دهد. به همین دلیل است که پس از جراحی توصیه می شود که گاز استریل را به طور مکرر تعویض کنید.

اما آیا پدهای گاز استریل تازه باید خیس باشند یا خشک؟

معمولاً پس از کشیدن دندان عقل توصیه می شود گاز استریلی که روی محل دندان کشیده شده قرار داده می شود مرطوب نگه داشته شود. کمی آب یا بزاق به گاز استریل کمک می کنند مانند گاز استریل خشک به محل لخته شدن خون نچسبد. گاز استریل مرطوب روی زخم های حساس تسکین دهنده نیز است.

با این حال، گاز اسریل نباید خیس باشد. مرطوب بودن بیش از حد آن می تواند مانع ایجاد لخته خون شود و اجزاء محافظ خون را از درون حفره پاک کند. سطح رطوبت ایده آل در حد مرطوب بودن است نه خیس شدن کامل.

در زیر خلاصه ای از اینکه بعد از کشیدن دندان عقل چرا گاز استریل مرطوب بهتر از گاز استریل خشک کار می کند، آورده شده است:

• رطوبت به چسبیدن گاز به زخم چسبنده کمک می کند. گاز استریا خشک اغلب بیشتر به خود می چسبد تا ناحیه جراحی.
• گاز استریل مرطوب لخته های جدید را مختل نمی کند. یک ماده خشک ممکن است به لخته خون در حال تشکیل چسبیده و آن را از جای خود خارج کند.
• بزاق زخم ها را تمیز نگه می دارد. اگر اجازه دهید مقداری بزاق گاز استریل را خیس کند به تخلیه ذرات از درون حفره کمک می کند.
• آب بافت های تحریک شده را تسکین می دهد. گاز استریل خشک می تواند به آنها چسبیده و باعث ناراحتی بیشتر شود.
• حداقل رطوبت، بهبود را سرعت می بخشد. کمی رطوبت، محل دندان کشیده شده را هیدراته نگه می دارد اما نه خیلی مرطوب.

بنابراین بعد از کشیدن دندان عقل، استفاده از گاز استریل اندکی مرطوب بهتر از چسبیدن گاز استریل خشک به تنهایی، به بهبودی کمک می کند.

طرز تهیه پدهای گاز استریل مرطوب

گاز استریل هایی که در داروخانه ها و مراکز جراحی به فروش می رسند معمولاً به صورت خشک بسته بندی می شوند. اما خیس کردن گاز قبل از قرار دادن آن روی حفره دندان عقل آسان است:

• یک تکه گاز استریل خشک را زیر آب خنک شیر قرار دهید. آن را برای چند ثانیه در آنجا نگه دارید تا مرطوب شود اما نه آنقدر مرطوب که چکه کند.
• همچنین می توانید با استفاده از نرمال سالین آن را مرطوب کنید. بسته بندی را باز کرده و مقدار کمی نرمال سالین را روی گاز استریل بریزید.
• اجازه دادن به گاز برای جذب بزاق نیز مأثر است. یک تکه گاز استریل خشک را در دهان خود قرار دهید تا کمی خیس شود سپس روی زخم ها بمالید.

هدف این است که گاز استریل به طور یکنواخت مرطوب شود اما خیس نشود. مایع بیش از حد می تواند لخته خون تازه را جابجا کند. برای بهترین نتیجه، حداقل رطوبت کنترل شده را حفظ کنید.

نکاتی برای مراقبت از زخم ها با گاز استریل مرطوب

دنبال کردن پروتکل مناسب گاز استریل بعد از کشیدن دندان عقل، از بهبودی سریع و بدون عارضه پشتیبانی می کند. در اینجا چند نکته مفید برای مراقبت وجود دارند:

• گاز استریل را هر ۳۰ تا ۴۵ دقیقه عوض کنید. پدهای قدیمی را به دلیل اشباع شدن از خون دور بیندازید.
• بررسی کنید که گاز تازه در جای خود چسبیده باشد. در صورت نیاز تنظیماتی را انجام دهید تا فشار روی حفره ها حفظ شود.
• از صحبت کردن یا حرکت غیر ضروری دهان خودداری کنید. این می تواند گاز استریل را جابجا کند و لخته های تشکیل شده را مختل کند.
• به مدت ۲۴ ساعت محل جراحی را شستشو ندهید. هنگام مسواک زدن از نزدیک شدن به ناحیه دندان عقل خودداری کنید.
• ترشحات جزئی را با چای کیسه ای کنترل کنید. تانن ها به انقباض عروق خونی کمک می کنند.
• برای چند شب طاق باز بخوابید. بالا نگه داشتن سر باعث کاهش درد ضربان دار و تورم می شود.
• داروهای مسکن تجویز شده را طبق دستور مصرف کنید. از دوز توصیه شده تجاوز نکنید.
• غذاهای نرم بخورید تا زمانی که بتوانید راحت بجوید. مایعات خنک، اسموتی ها، ماست و غیره بیشتر مصرف کنید.
• در صورت تشدید خونریزی یا درد به دندانپزشک خود مراجعه کنید. خونریزی بیش از حد یا درد شدید ممکن است نشان دهنده عوارض باشند.

معمولاً بیماران در ۲۴ ساعت نخست بعد از جراحی فقط به گاز استریل نیاز دارند. اما همیشه دستورالعمل های مخصوص بعد از جراحی خود را دنبال کنید. با مراقبت های بعدی مناسب، محل های کشیدن دندان به سرعت بهبود می یابند.

جایگزین های گازاستریل

اگر به دنبال جایگزینی برای گاز استریل بعد از کشیدن دندان عقل هستید، چند گزینه وجود دارند که می توانید آنها را در نظر بگیرید. در اینجا برخی از متداول ترین جایگزین های گاز پانسمان آورده شده اند:

کیسه های چای

بعد از کشیدن دندان عقل می توان از چای کیسه ای به عنوان جایگزینی برای گاز استریل استفاده کرد. به سادگی یک چای کیسه ای را برای چند دقیقه داخل آب داغ خیس کنید، اجازه دهید خنک شود و سپس آن را روی محل دندان کشیده شده قرار دهید. اسید تانیک موجود در چای می تواند به کاهش خونریزی و تورم کمک کند.

گلوله پنبه استریل

از گلوله های پنبه استریل نیز می توان به عنوان جایگزینی برای گاز استریل استفاده کرد. به سادگی پنبه را با آب خیس کنید و آن را روی محل دندان کشیده شده قرار دهید. پنبه هر گونه خون یا بزاق را جذب می کند و به کاهش خونریزی کمک می کند.

بسته های یخ

از کیسه های یخ می توان برای کاهش تورم و بی حس کردن ناحیه اطراف محل دندان کشیده شده استفاده کرد. به سادگی یک کیسه یخ را داخل یک حوله بپیچید و هر بار به مدت ۲۰ دقیقه روی گونه خود قرار دهید. حتماً بین هر بار قرار دادن کیسه یخ استراحت کنید تا از سرمازدگی جلوگیری کنید.

با آب نمک دهان خود را شستشو دهید.

شستشوی دهان با آب نمک می تواند به کاهش تورم و جلوگیری ناشی از عفونت بعد از کشیدن دندان عقل کمک کند. یک قاشق چایخوری نمک را با یک فنجان آب گرم مخلوط کنید و قبل از تف کردن، آن را به مدت ۳۰ ثانیه در دهان خود بچرخانید.

مسکن های بدون نسخه

مسکن های بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن می توانند به کاهش درد و تورم بعد از کشیدن دندان عقل کمک کنند. حتماً دستورالعمل های روی برچسب را دنبال کنید و فقط دوز توصیه شده را مصرف کنید.

به خاطر داشته باشید، اگر مطمئن نیستید که کدام جایگزین برای گاز استریل برای شما مناسب است، حتماً با دندانپزشک یا جراح دهان خود مشورت کنید.

جدول زمانی بهبود مورد انتظار پس از کشیدن دندان عقل

حفره هایی که پس از کشیدن دندان عقل باقی می مانند، به تدریج طی چند هفته آینده بهبود می یابند. در اینجا پیشرفت معمول بهبودی برای شما شرح داده شده است.

روز ۱

در روز جراحی، روی کنترل خونریزی و به حداقل رساندن تورم تمرکز کنید. طبق دستور از کمپرس یخ و گاز استریل مرطوب استفاده کنید. درد و ناراحتی شایع هستند. یک رژیم غذایی مایع در پیش بگیرید.

روز ۲-۳

خونریزی باید ظرف یک یا دو روز متوقف شود. تورم اطراف گونه ها و فک اغلب در روزهای ۲-۳ به اوج خود می رسد. از گاز استریل مرطوب به سراغ قرار دادن بایت فقط روی یک گاز تمیز بروید. غذاهای نرم مانند ماست، بلغور جو دوسر و تخم مرغ را به رژیم غذایی خود اضافه کنید.

روز ۴

تورم از روز ۴ شروع به بهبود می کند. با از بین رفتن بی حسی، ناراحتی ممکن است بین روزهای ۳-۵ افزایش یابد. بعد از ۲۴ ساعت، شستشوی دهان با آب نمک را امتحان کنید. داروها می توانند به مدیریت درد کمک کنند.

روز ۵-۷

کاهش تورم ادامه دارد. بافت نرم معمولاً در این مدت روی محل های دندان کشیده شده بسته می شود. دندان های نزدیک زخم ها را به آرامی مسواک بزنید. رژیم غذایی را به غذاهای نرم و ولرم که به جویدن کمی نیاز دارند افزایش دهید.

هفته ۲-۴

تورم بیشتر از بین می رود. سفتی و درد کاهش می یابد. یک پلاک سفید ممکن است روی حفره های بهبود یافته ایجاد شود- آن را به حال خود رها کنید. در حدود هفته چهارم به آرامی به یک رژیم غذایی عادی بازگردید.

هفته ۴-۶

هر گونه تورم باقیمانده باید ظرف یک یا دو ماه برطرف شود. با بازسازی اعصاب، بی حسی از بین می رود. لبه های صاف حفره به صاف شدن ادامه می دهند. بهبودی در ۴-۶ هفته کامل می شود.

با رعایت بهداشت دهان و دندان و مراقبت از زخم، محل های دندان عقل کشیده شده به سرعت و بدون هیچ گونه حادثه ای بهبود می یابند. استفاده از گاز استریل مرطوب در ابتدا در حالی که بافت جدید تشکیل می شود، ناحیه را تمیز نگه می دارد. فقط از استفاده ازگاز استریل های بیش از حد خیس خودداری کنید و برای شرایط بهبودی ایده آل، پدها را مرتباً عوض کنید.

چه زمانی باید به دنبال مراقبت پزشکی بود؟

بعد از کشیدن دندان عقل، احساس خونریزی و ناراحتی طبیعی است. با این حال، در صورت مشاهده علائم غیر عادی، مهم است که فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. در اینجا چند نشانه وجود دارند که باید مراقب آنها باشید:

خونریزی مداوم

تجربه مقدار کمی خونریزی بعد از کشیدن دندان عقل طبیعی است. با این حال، اگر خونریزی بیشتر از ۲۴ ساعت ادامه داشته باشد، می تواند نشانه مشکل جدی تری باشد. در چنین مواردی باید فوراً با دندانپزشک یا جراح دهان خود تماس بگیرید.

درد یا ناراحتی غیرمعمول

معمولاً بعد از کشیدن دندان عقل کمی درد و ناراحتی احساس می شود. با این حال، اگر درد یا ناراحتی غیرمعمولی را تجربه کردید، می تواند نشانه ای از عوارضی مانند خشکی حفره یا عفونت باشد. برخی از علائمی که باید به آنها توجه کرد عبارتند از:

• درد شدیدی که با داروی مسکن کاهش نمی یابد.
• تورمی که با گذشت زمان بدتر می شود.
• تب یا لرز شدید.
• مشکل در تنفس یا بلع.

اگر هر یک از این علائم را تجربه کردید، باید بلافاصله با دندانپزشک یا جراح دهان خود تماس بگیرید. آنها قادر خواهند بود وضعیت شما را ارزیابی کنند و درمان مناسب را ارائه دهند.

به خاطر داشته باشید، همیشه بهتر است در مورد سلامت دهان و دندان های خود احتیاط کنید. در صورت داشتن هر گونه نگرانی یا پرسش درباره بهبودی خود بعد از کشیدن دندان عقل، در تماس با دندانپزشک یا جراح دهان خود تردید نکنید.

خطرات و عوارض مرتبط با کشیدن دندان عقل

در حالی که کشیدن دندان عقل یک فرایند معمول است، برخی از خطرات و عوارض احتمالی وجود دارند که باید از آنها آگاه بود:

خشکی حفره

خشکی حفره زمانی رخ می دهد که لخته خون در محل جراحی خیلی زود پس از جراحی از جای خود خارج شود. این امر باعث می شود قبل از بهبودی استخوان و اعصاب در معرض محیط دهان قرار بگیرند. بسیار دردناک است و یک “حفره خشک” خالی به جای می گذارد. سیگار کشیدن، نوشیدن با نی، و ایجاد مزاحمت برای زخم ها می توانند منجر به بروز این مشکل شوند. حفره خشک با تمیز کردن توسط دندانپزشک و پانسمان حفره با گاز دارویی برای تسکین سوزش درمان می شود.

آسیب عصبی

ریشه های دندان های عقل اغلب به اعصاب حسی نزدیک تر هستند. کشیدن دندان های نهفته گاهی باعث آسیب های عصبی می شود که منجر به بی حسی، درد یا گزگز لب می شود. با این حال، این آسیب معمولاً در عرض چند هفته یا چند ماه بهبود می یابد. جراحی فوری برای تغییر موقعیت عصب، ممکن است به بهبودی سریع تر کمک کند.

خونریزی

ترشحات بعد از کشیدن دندان طبیعی هستند، اما برخی از بیماران خونریزی بیش از حد را تجربه می کنند. اعمال فشار محکم با گاز استریل یا چای کیسه ای به کنترل خونریزی جزئی کمک می کند. اما خونریزی کنترل نشده ممکن است به مراقبت های اورژانسی برای سوزاندن یا بخیه زدن زخم نیاز داشته باشد.

عفونت

باکتری ها می توانند وارد محل دندان کشیده شده و باعث بروز عفونت شوند. مشخصه ویژه این اتفاق درد شدید، تورم، طعم یا بوی بد، تب و ترشح چرک است. برای از بین بردن عفونت های دندان عقل آنتی بیوتیک ها نیاز هستند. در موارد شدید، ممکن است تخلیه آبسه با جراحی ضروری باشد. بهداشت خوب دهان خطر عفونت را کاهش می دهد.

درگیری سینوس

نوک های ریشه های دندان های عقل فک بالا اغلب به سینوس های ماگزیلاری نزدیک هستند. کشیدن این دندان ها گاهی اوقات می تواند یک حفره از حفره به داخل فضای سینوسی ایجاد کند. این فیستول اورانترال برای بسته شدن به جراحی دیگری نیاز دارد تا غذا و باکتری وارد سینوس نشوند.

پرسش های متداول

در اینجا به برخی از سؤالات متداول در مورد مراقبت از محل کشیدن دندان عقل پاسخ داده شده است:

چگونه می توان فهمید که چه زمانی استفاده از گاز استریل بعد از کشیدن دندان را متوقف کنیم؟

بعد از اتمام خونریزی، بعد از کشیدن دندان باید استفاده از گاز استریل را متوقف کنید. این معمولاً حدود ۳۰ تا ۴۵ دقیقه طول می کشد، اما بسته به فرد می تواند متفاوت باشد. اگر خونریزی ادامه پیدا کرد، باید استفاده از گاز استریل را تا زمان قطع شدن ادامه دهید.

آیا گاز استریل را یک شب بعد از کشیدن دندان باید نگه داشت؟

خیر، نباید گاز استریل را یک شب بعد از کشیدن دندان نگه دارشت. توصیه می شود که گاز استرل را هر ۳۰ تا ۴۵ دقیقه یکبار تعویض کنید تا خونریزی متوقف شود. هنگامی که خونریزی متوقف شد، می توانید گاز استریل را بردارید و آن را دور بیدازید.

چه زمانی بعد از کشیدن دندان عقل می توان آب نوشید؟

به محضی که احساس راحتی کردید می توانید بعد از کشیدن دندان عقل آب بنوشید. مهم است که هیدراته بمانید، اما باید در چند روز اول از نی استفاده نکنید زیرا مکش می تواند لخته خون را از بین ببرد و باعث خشکی حفره شود.

بعد از کشیدن دندان عقل چه باید کرد؟

بعد از کشیدن دندان عقل، استراحت و پرهیز از فعالیت های شدید در روزهای اول بسیار مهم است. همچنین باید از سیگار کشیدن و نوشیدن الکل خودداری کنید، زیرا اینها می توانند روند بهبودی را کاهش دهند. دنبال کردن دستورالعمل های دندانپزشک برای مراقبت های بعد از عمل و شرکت در هر قرار ملاقات بعدی بسیار مهم است.

گرما یا یخ بعد از کشیدن دندان؟

می توانید بعد از کشیدن دندان از گرما و یخ برای مدیریت درد و تورم استفاده کنید. برای کاهش تورم باید در ۲۴ تا ۴۸ ساعت اول از یخ استفاده کرد، در حالی که بعد از آن می توان از گرما برای کمک به درد و بهبودی استفاده کرد.

اگر گاز استریل در دسترس نبود چه باید کرد؟

اگر بعد از کشیدن دندان عقل گاز استریل در دسترس نداشتید، می توانید به جای آن از پارچه تمیز و مرطوب یا چای کیسه ای استفاده کنید. اطمینان حاصل کنید که برای کمک به تقویت لخته شدن و توقف خونریزی، به محل دندان کشیده شده فشار ملایم وارد کنید.

چه مدت بعد از کشیدن دندان عقل باید از گاز استریل استفاده کرد؟

توصیه می شود در ۲۴ ساعت نخست بعد از جراحی به طور مکرر از گازهای استریل استفاده کنید. از گذاشتن همان گاز استریل در محل بیشتر از ۳۰ تا ۴۵ دقیقه خودداری کنید. پس از ۲۴ ساعت، می توانید پانسمان کردن با گاز استریل را به طور کامل متوقف کنید.

اگر گاز استریل من بعد از جراحی غرق در خون زیادی شده باشد چه؟

ترشح کمی خون طبیعی است، اما خونریزی بیش از حد به توجه نیاز دارد. ابتدا یک چای کیسه ای مرطوب را امتحان کنید، سپس اگر ظرف یک ساعت چندین گاز استریل را خیس کردید، با جراح دهان خود تماس بگیرید.

بعد از کشیدن دندان عقل چه زمانی می توان استفاده از کیسه یخ را متوقف کرد؟

کیسه یخ در ۳۶ ساعت اول پس از عمل بسیار مهم است. اما می توانید برای چند روز دیگر پس از آن، از کمپرس یخ برای کاهش تورم یا تسکین درد استفاده کنید.

چگونه بفهمم که حفره دندان عقل من عفونی شده است؟

علائم عفونت عبارتند از درد شدید، تورم، بو یا طعم بد، تب و ترشح. در صورت مشاهده این علائم بلافاصله به دندانپزشک خود مراجعه کنید. ممکن است به آنتی بیوتیک نیاز داشته باشید.

بعد از جراحی چه زمانی می توان مسواک زدن به طور معمول را شروع کرد؟

در ۲۴ ساعت نخست، هنگام مسواک زدن از نزدیک شدن به محل جراحی خودداری کنید. پس از آن، می توانید به آرامی مسواک بزنید و از اطراف حفره های در حال بهبود مراقبت کنید. مسواک زدن با نیروی کامل ممکن است طی ۷ تا ۱۰ روز از سر گرفته شود.

نتیجه گیری

کشیدن دندان عقل، با مراقبت های بعدی مناسب، نباید تجربه ای بیش از حد دردناک یا استرس زا باشد. استفاده از گاز استریل مرطوب در ۲۴ ساعت اولیه پس از جراحی بهتر از گاز استریل خشک به تنهایی، باعث بهبود می شود. فقط قبل از استفاده از پدهای تازه هر ۳۰ تا ۴۵ دقیقه یا در صورت نیاز، رطوبت اضافی را بگیرید. مراقبت مناسب از زخم، یک رژیم غذایی نرم و دارو به شما کمک می کنند تا در چند هفته به راحتی بهبود پیدا کنید. حتماً دستورالعمل های خاص دندانپزشک خود پس از عمل را برای نتایج مطلوب دنبال کنید. با کمی صبر، محل دندان کشیده شده شما به زودی بهبود یافته و راحت می شود.

ارتودنسی، قدیمی ترین رشته تخصصی دندانپزشکی با درمان مال اکلوژن های دندانی و اسکلتی مرتبط است. گرچه مال اکلوژن چند عاملی است و اغلب به دلیل تداخل نامطلوب بین ژنتیکی و عوامل محیطی رخ می دهند اما ژن ها علاوه بر نقش در مکانیسم حرکت دندان ها و پیامدهای ناخواسته مانند تحلیل خارجی ریشه متعاقب درمان ارتودنسی، بر این عارضه تأثیر نیز دارند. الگوی رشد و مورفولوژی دندان- صورت از نظر ژنتیکی تعیین می شود، اما تا حدودی می تواند تحت تأثیر عوامل محیطی قرار گیرد.

درمان ارتودنسی به عنوان یک عامل محیطی عمل می کند که می تواند رشد جمجمه- صورت را برای اصلاح مال اکلوژن و دستیابی به زیبایی و یک اکلوژن هماهنگ با تعادل خوب صورت تحت تأثیر قرار دهد. این مقاله به بررسی عوامل ژنتیکی مؤثر روی انواع مال اکلوژن ها می پردازد. با این حال، تأثیر عوامل محیطی باید همیشه در نظر گرفته شوند.

پروژه ژنوم انسانی و پیشرفت های آینده در پزشکی ژنومی به ما کمک می کند تا شرایطی که باعث جهش می شوند و معمای زیگزاگی حل نشده تعامل مولکولی را حل کنیم.

واژه ارتودنسی از واژه یونانی ortho به معنای درست یا صحیح و dons به معنای دندان شکل گرفته است. مال اکلوژن به معنای دقیق هیچ بیماری را نشان نمی دهد؛ بلکه تغییر از چیزی است که نرمال یا ایده آل تلقی می شود. ارتودنسی “علم تغییرات نامتناهی” است. علت مال اکلوژن چند عاملی است؛ داشتن علل خاص یعنی هر گونه اختلال در دوران جنینی، قالب گیری جنین و ضربه هنگام تولد، هرگونه شکستگی فک در دوران کودکی، اختلال عملکرد عضلانی، آکرومگالی، هیپرپلازی همی فکی و اختلالات رشدی دندانی. علاوه بر این، یک نفوذ قوی وراثت/ ژن در علت مال اکلوژن یافت شده اند. “فک هاپسبورگ” معروف (جلو آمدگی فک پایین)، که فنوتیپ کلاسیک اجداد سلطنتی اروپایی بود، بهترین نمونه شناخته شده تأثیر ژنتیک بر مال اکلوژن است. دانش معاصر در عرصه ارتودنسی نشان می دهد که چندین ژن با علت مال اکلوژن، حرکت دندان به دنبال درمان ارتودنسی و عوارض جانبی پس از درمان ارتودنسی مرتبط هستند. هدف این مقاله برجسته کردن نقش ژنتیک دخیل در شرایط بالینی جدید است که منجر به ناهنجاری های اسکلتی و دندانی شدید می شوند و از این رو تأثیر زیادی بر رشته ارتودنسی دارد.

مال اکلوژن مرتبط با سندرم های ژنتیکی

درک مؤلفه ژنتیکی اکثر مال اکلوژن ها دشوار است زیرا ویژگی های جمجمه-صورت ماهیت چند ژنی دارند. پروژه ژنوم انسان راه های جدیدی را برای درک بهتر این موضوع باز کرده است. ناهماهنگی های شدید فک و مال اکلوژن می توانند در نتیجه سندرم های ناشی از انحراف، جابجایی، نقائص، حذف و شکستگی در سطح کروموزومی در قوس شاخه ای اول ایجاد شوند.

استعداد ژنتیکی برای مشکلات رویش دندان و بی دندانی

هر گونه انحراف از رویش طبیعی دندان ها روی اکلوژن مناسب و همچنین بعد عمودی استخوان آلوئولار حمایت کننده تأثیر خواهد گذاشت.

عوارض جانبی ممکن است شامل فشردگی، نهفتگی و اپن بایت موضعی، برای مثال، انکیلوز دندان مولر شیری باشد.

شکست اولیه رویش دندان (PFE)

از سوی دیگر، شکست اولیه رویش دندان (PFE)، شرایطی را توصیف می کند که در آن دندان های غیر انکیلوز شده نمی توانند برویند، حتی اگر هیچ مانع فیزیکی برای رویش آن وجود نداشته باشد. این وضعیت معمولاً دندان های خلفی را تحت تأثیر قرار می دهد به گونه ای که به مرور زمان باعث بوجود آمدن اپن بایت خلفی می شود. ممکن است با سندرم هایی مانند دیسپلازی کلیدوکرانیال، دیسپلازی اکتودرمال، سندرم داون و سندرم آپرت همراه باشد. اعتقاد بر این است که PFE یک اختلال ژنتیکی با “نفوذ بالا” است که به این معنا است که ویژگی که بوجود می آورد تقریباً همیشه در فرد حامل ژن آشکار خواهد بود. جهش در گیرنده هورمون پاراتیروئید ۱ (PTH1R) با PFE مرتبط است که این ژن را به یک ژن کاندید با اولویت برای تأیید تشخیص PFE تبدیل می کند. یک سابقه خانوادگی جامع می تواند به تشخیص زود هنگام این وضعیت کمک کند و بنابراین برنامه ریزی برای طرح درمان بهتر را تسهیل می کند. با این حال، اغلب هیچ درمان ارتودنتیک مؤثری برای PFE وجود ندارد زیرا دندان ها به نیروهای ارتودنتیک پاسخ نمی دهند.

آژنزیس دندانی: هیپودنشیا، اولیگودنشیا، آنودنشیا

فقدان مادرزادی پنج دندان یا تعداد کمتری از دندان ها، تحت عنوان هیپودنشیا تعریف می شود و در دندان های دائمی شایع تر از دندان های شیری است. علت آژنزیس انتخابی دندان ها در انسان یک جهش نادرست است که در همودومین MSX-1 رخ داده است. دندان های لترال فک بالا، دندان های مولر فک پایین و دندان های پرمولر فک پایین به استثناء دندان های مولر سوم، بیشترین دندان هایی هستند که نمی رویند، و با نقص در ژن های MSX-1 و MSX-2 مرتبط هستند. یک جهش در ژن MSX-1 در کروموزوم ۴ به عنوان عامل ایجاد الیگودنشیا (فقدان ۶ دندان یا بیشتر) شناسایی شده است، که شامل عدم وجود همه دندان های پرمولر دوم و مولر سوم است. جهش فاکتورهای رونویسی PAX-9 در بی دندانی فامیلی و همچنین در عدم وجود دندان های پرمولر دوم فک پایین و دندان های پیشین مرکزی مشاهده شده است. همچنین، عدم وجود دندان و کاهش اندازه دندان ارتباط تنگاتنگی داشته اند و توسط همان جایگاه ژن ۱۱ هدایت می شوند.

در حین مطالعه سوابق خانوادگی یک خانواده فنلاندی با الیگودنشیا شدید خانوادگی به دلیل جهش در AXIN2 (پروتئین مهاری محور ۲)، سابقه پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی کشف شد. چنین مطالعاتی در مورد تنظیم ژنتیکی آژنزیس دندانی به شناسایی مارکرهای بالینی دندان برای سرطان کمک می کند.

آنودنشیا فقدان کامل دندان ها است که در دیسپلازی اکتودرمال هیپوهیدروتیک، یک بیماری ارثی که در آن بافت ها یا مشتقات اکتودرمال وجود ندارند، رخ می دهد. این یک صفت مغلوب وابسته به جنسیت است، گرچه شجره نامه های اتوزومال مغلوب نیز گزارش شده اند. افراد مبتلا به آنودنشیا مادرزادی نسبی معمولاً دندان های کوچک تری دارند.

دندان های نیش نابجا و جابجا شده

دندان نیش نهفته کامی و نابجا نیز ممکن است نشان دهنده یک صفت ارثی باشند که می تواند به صورت ژنتیکی توضیح داده شود. ژنتیک همچنین از ارتباط بین دندان های نیش نهفته کامی و سایر ناهنجاری های دندانی، مانند آژنزیس دندان های پرمولر فک پایین، دندان های پیشین لترال فک بالا، دندان های لترال میخی شکل، زیر خارج بودن دندان های مولر شیری از اکلوژن، هیپوپلازی مینای دندان و جابجایی دندان های پرمولر فک پایین به صورت دیستال حمایت می کند. جابجایی دندان های نیش فک بالا/ اولین دندان پرمولر با آژنزیس دندان های پیشین لترال فک بالا همراه بوده است. به طور مشابه، ارتباط بین دندان های نیش نهفته، دندان های پیشین لترال فک پایین و جابجایی دندان های نیش و عدم وجود دندان های مولر سوم به طور مادرزادی گزارش شده است. شرایطی مانند آژنزیس دندان، اندازه دندان و ناهنجاری های موقعیتی که اغلب با هم مشاهده می شوند، معمولاً نشان دهنده وجود یک وضعیت پیچیده ژنتیکی دندانی هستند.

دندان های اضافی

دندان های اضافی منفرد در دندان های دائمی شایع تر هستند و بیشتر در قسمت قدامی فک بالا و سپس در نواحی خلفی فک بالا شایع هستند. چندین دندان اضافی بیشتر در ناحیه پرمولر فک پایین ایجاد می شود. وجود آنها ممکن است منجر به عوارضی مانند فشردگی، فاصله، نهفتگی، جابجایی یا چرخش، تشکیل کیستیک و تحلیل دندان های مجاور شود. دندان اضافی شرایطی است که در خانواده ها وجود دارد، تنوع نژادی را نشان می دهد و دوشکلی جنسیتی را نشان می دهد. این واقعیت که دندان های اضافی می توانند یکی از ویژگی های بارز بسیاری از اختلالات رشدی باشند، قانع کننده ترین شواهد برای یک مبنای ژنتیکی است.

استعداد ژنتیکی برای مال اکلوژن های اسکلتی

مدت ها تصور می شد که الگوهای اسکلتی مال اکلوژن های کلاس ۲ و ۳ دارای پایه و اساس ژنتیکی هستند. وراثت “فک هاپسبورگ” (چلو آمدگی فک پایین که توسط چندین نسل از سلطنت اتریش نشان داده شده است) یک مثال کلاسیک است. با این حال، مال اکلوژن کلاس ۳ ممکن است ناشی از نقص رشد فک بالا، رشد بیش از حد فک پایین، یا ترکیبی از هر دو باشد.

پیش بینی سفالومتریک رشد جمجمه- صورت فرض می کند که نوع صورت در یک کودک در حال رشد پبرای یش بینی رشد آینده کافی است. با این حال، این مسئله، اساس ژنتیکی احتمالی رشد را نادیده می گیرد. این پیش بینی تنها در صورتی معتبر است که ساختار جمجمه- صورت والدین در نظر گرفته شود. در صورتی که یک بیمار دارای مال اکلوژن کلاس ۲ متوسط ​​باشد، در صورتی که اعضای خانواده وی مال اکلوژن کلاس ۲ داشته باشند بیشتر احتمال دارد که دچار مال اکلوژن اسکلتی کلاس ۲ شدید شود. در یک تحقیق در سال ۱۹۹۲، در یک مطالعه تجزیه و تحلیل بالینی سفالومتریک ۴۸ جفت دوقلو نشان داد که مال اکلوژن های کلاس ۲ گروه ۱ و ۲ یک همبستگی ژنتیکی دارند که ماهیت چند ژنی دارد.

والدین بیمارانی که مال اکلوژن کلاس ۲ دارند، تمایل بیشتری به داشتن نیمرخ محدب با دیستواکلوژن دارند، در حالی که والدین بیمارانی که مال اکلوژن کلاس ۳ دارند، تمایل بیشتری به داشتن نیمرخ مقعر با مزیواکلوژن دارند. این نشان می دهد که هر دو مال اکلوژن های کلاس ۲ و کلاس ۳ یک پایه ژنتیکی دارند.

 همراه با تأثیر ژنتیکی، تأثیر محیطی بر موقعیت قدامی خلفی فک بالا و استخوان آلوئولار فک بالا نیز وجود دارد. عاداتی مانند تنفس دهانی و مکیدن انگشت می توانند باعث پیشرفت فرآیند آلوئولار فک بالا شوند، در حالی که رابطه متقاطع بایت قدامی در بیماران کلاس ۳ می تواند مانع رشد طبیعی فک بالا جلو شود. موقعیت عمودی پروسه فک بالا و آلوئولار فک بالا نیز می تواند تحت تأثیر عوامل محیطی باشد. بنابراین این عوامل محیطی ممکن است اندازه و موقعیت ارثی فک بالا را در بیمارانی که مال اکلوژن کلاس ۲ و ۳ دارند افزایش یا کاهش دهند. رشد فک پایین بسیار کمتر تحت تأثیر عوامل محیطی در صفحه قدامی- خلفی قرار می گیرد؛ با این حال تنفس دهانی، موقعیت و عملکرد زبان می توانند تا حدی روی جهت عمودی فک پایین تاثیر بگذارند.

به طور کلی، بر اساس مطالعه رشد طولی بولتون- براش، ویژگی های اسکلتی اسکلت صورت ارثی هستند، در حالی که فقط ویژگی های اکلوزال وراثت پذیری اندکی وجود دارند. به عنوان مثال، ارتفاع، عرض و طول کام مؤلفه قابل توجهی از تنوع ارثی را نشان می دهند و ژنتیک عامل مهمی برای مال اکلوژن است که بعد کام را شامل می شود. از سوی دیگر، تغییرات دندانی که منجر به بروز مال اکلوژن می شوند تا حد زیادی تحت تأثیر عوامل محیطی هستند.

آپنه انسدادی خواب

سندرم آپنه انسدادی خواب (OSAS)، یک وضعیت بالقوه ناتوان کننده است که ممکن است روی توانایی شناختی فرد تأثیر بگذارد، مشخصه ویژه آن خواب آلودگی بیش از حد در طول روز، خر و پف، دوره های مکرر آپنه (بدون جریان هوا) یا هیپوپنه (مسدود شدن جریان هوا تا حدی) و هیپوکسمی شبانه است. به نظر می رسد ناهنجاری های ارثی ساختار جمجمه- صورت، مانند فک پایین، حداقل بخشی از خوشه بندی خانوادگی OSAS را توضیح می دهند، و تعدادی از درگیری های ژنتیکی توسط مطالعات دو قلوها و خانواده ها شناسایی شده اند.

ژنتیک و تحلیل ریشه دندان

در حالی که درمان ارتودنسی می تواند باعث تحلیل ریشه شود، یک مبنای ژنتیکی زیربنایی گزارش شده است. چندین ژن مانند ژن اینترلوکین-۱b (IL-1B)، فعال کننده گیرنده لیگاند کاپا- فاکتور هسته ای (RANKL) و گیرنده TNF ابرخانواده دخیل هستند. با این حال، به دلیل ماهیت چند عاملی تحلیل ریشه دندان، پیش بینی تحلیل ریشه در بیماران خاص ارتودنسی دشوار بوده است. تحقیقات برای شناسایی بیومارکرهای تحلیل ریشه ارتودنتیک در حال انجام هستند و این امکان را برای پزشکان فراهم می سازد تا مستعد بودن بیمار را پیش بینی کنند و بنابراین احتمالاً درمان انجام شده را تغییر دهند.

نتیجه گیری

مال اکلوژن به دلیل ترکیبی از تأثیرات ژنتیکی و محیطی ایجاد می شود. ارتودنسی با شناسایی چنین تأثیرات محیطی و دستکاری موفق آنها برای کار به نفع بیمار تکامل یافته است. تأثیر ژنتیک بر مال اکلوژن به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است و اطلاعات جدید به سرعت در حال آشکار شدن هستند. با پیشرفت پروژه ژنوم انسانی، امکان بومی سازی ژن معیوب برای هر مشکل ارتودنسی امیدوار کننده به نظر می رسد، گرچه به دلیل ماهیت چند ژنی هر ویژگی جمجمه- صورت پیچیده است.

دانش ارتقاء یافته ژنتیک در ارتودنسی، راه را برای اصلاح ژنتیکی برخی از ناهنجاری های دندان- صورت هموار خواهد کرد. پزشک از امضاهای ژنتیکی منحصر به فرد بیماران ارتودنسی آگاه تر خواهد بود و پزشک را قادر می سازد تا روش های درمانی بهتری را با توجه به رشد و نمو، نیازها، پاسخ ها و اهداف فعلی و آینده فرد طراحی کند.

اختلالات خوردن مانند بی اشتهایی و پرخوری عصبی مسئول چندین بیماری تهدید کننده سلامتی هستند، اما آیا می دانسته اید که به سلامت دهان و دندان های فرد نیز آسیب وارد می کنند؟

بر اساس یک مطالعه در سنگاپور، ۴/۷ درصد از زنان (۱۲ تا ۲۶ ساله) در برابر اختلالات شدید خوردن مانند بی اشتهایی (شرایطی که معمولاً شامل گرسنگی دادن به خود به دلیل ترس از افزایش وزن است) و بولیمیا (شرایطی که معمولاً شامل پرخوری و پاکسازی مقدار زیادی غذا به دلیل استرس شدید است) آسیب پذیر هستند.

هر دو شرایط علائم شایع مشکلات تصور شخص از بدن خود هستند، که به عنوان وضعیت ناراضی بودن فرد از ظاهر فیزیکی خود شناخته می شود. این می تواند ناشی از فشار فزاینده ای باشد که از طریق رسانه ها به افراد، بویژه زنان، برای مطابقت با استانداردهای غیر واقعی زیبایی منتقل می شود.

اختلالات خوردن شرایطی تهدید کننده زندگی هستند که برای عزت نفس، عملکرد تحصیلی و مهارت های اجتماعی فرد مضر هستند. آنها معمولاً با اختلالات شدید سلامت روان مانند افسردگی و اضطراب مرتبط هستند، اما آیا می دانسته اید که اختلالات خوردن می توانند روی سلامت دندان ها نیز تأثیر منفی بگذارند؟

وجه مشترک بین انواع اختلالات خوردن این است که افراد را از مواد مغذی مورد نیاز برای تغذیه بدن آنها برای عملکردهای روزانه محروم می کند. به این ترتیب، کمبود مواد مغذی، ناگزیر منجر به ایجاد حساسیت لثه ها می شود که مستعد خونریزی هستند و استفراغ مکرر منجر به تماس حجم بالایی از اسید معده با دندان ها می شود که مینای دندان ها را فرسوده می کند و منجر به تغییر منفی در اندازه، رنگ، و طول دندان ها می شود.

مشکلات دندانی ناشی از اختلالات خوردن

جویدن

آرتریت دژنراتیو Degenerative arthritis مفصل فکی گیجگاهی (TMJ) در فک یک عارضه دندانی است که اغلب با اختلالات خوردن ارتباط دارد. این مفصل در نقطه اتصال فک پایین به جمجمه واقع شده است. هنگامی که در این مفصل آرتریت ایجاد می شود، می تواند باعث درد مفاصل، سردرد شدید و مشکل در جویدن شود.

افرادی که این مشکل را دارند، باز و بسته کردن دهان برایشان دشوار است. بنابراین، مصرف غذاهای مغذی با بافت سخت تر مانند سبزیجات، میوه ها و گوشت برای آنها دشوار است. و این ممکن است آنها را وادار به اتخاذ یک رژیم غذایی نرم تر و محدود کننده کند که اغلب فاقد مواد مغذی مناسب است.

آسیب های دهانی

پاکسازی می تواند باعث تورم، زخم ها، و بریدگی های داخل دهان، بویژه روی سطح بالایی شود که تحت عنوان “نرم کام” شناخته می شود. چنین آسیبی برای دندانپزشکان یک پرچم قرمز است زیرا عادات عادی روزانه به ندرت به این ناحیه آسیب می رسانند.

یکی دیگر از نشانه های پاکسازی، کبودی روی بند انگشتان است زیرا افراد تمایل دارند پوست خود را گاز بگیرند تا پاکسازی کنند. یک چرخه منظم پرخوری و پاکسازی می تواند منجر به بزرگ شدن غدد بزاقی شود. بزرگ شدن غدد می تواند آسیب زا باشد و معمولاً برای دیگران قابل مشاهده است، که با ناراحتی عاطفی بیشتر و اعتماد به نفس پایین ارتباط دارد.

بیماری های لثه

رژیم غذایی نامناسب اغلب منجر به کمبود مواد مغذی می شود. کلسیم، آهن و ویتامین های گروه B همگی مواد مغذی هستند که سلامت دندان ها را تقویت می کنند. کلسیم ناکافی نه تنها بیماری های لثه بلکه پوسیدگی دندان را نیز افزایش می دهد؛ حتی اگر یک فرد بی اشتها کلسیم کافی مصرف کند، بدن برای جذب آن به ویتامین D کافی نیاز دارد. آهن ناکافی می تواند باعث ایجاد زخم های دهان شود.

شایع ترین مشکل لثه، ژنژیویت است، که تحت عنوان التهاب لثه تعریف می شود. علائم التهاب لثه عبارتند از خونریزی در حین مسواک زدن، لثه هایی که متورم به نظر می رسند، و قرمزی لثه ها.

بوی بد دهان، خشکی دهان و لب های ترک خورده

سطوح ناکافی ویتامین B3 (که همچنین تحت عنوان نیاسین تعریف می شود) می تواند با بوی بد دهان و ایجاد آفت ارتباط داشته باشد. همانطور که قبلاً اشاره شد، در نتیجه بیماری های لثه، لثه ها می توانند قرمز و متورم شوند و تقریباً براق به نظر برسند، که می تواند به دلیل کم آبی شدید باشد. به این ترتیب، دهان می تواند به طور باور نکردنی خشک شود و لب ها ممکن است تاول بزنند و ترک بخورند.

راه هایی برای جلوگیری از آسیب بیشتر

به دنبال حمایت از عزیزان خود باشید.

همه ما موجودات ارتباطی هستیم که در زمان های سخت برای حمایت به یکدیگر متکی هستیم. افرادی که با اختلالات خوردن دست و پنجه نرم می کنند نباید اجازه دهند افکارشان در انزوا تبخیر شود، در عوض باید از حمایت عاطفی عزیزان خود بهره مند شوند.

سفر به سمت بهبودی از یک اختلال خوردن مسئله آسانی نیست، زیرا هم یک نبرد فیزیکی و هم روانی است. افرادی که در مسیر بهبودی قرار دارند سزاوار محبت و تشویق فراوان از سوی افرادی هستند که به آنها اهمیت می دهند.

به دنبال کمک تخصصی باشید.

همانطور که قبلاً اشاره شد، اختلالات خوردن معمولاً با اختلالات روانی همراه هستند. بنابراین، برای افرادی که با اختلال خوردن دست و پنجه نرم می کنند، به شدت توصیه می شود که از یک درمانگر یا روانپزشک کمک تخصصی بگیرند.

متخصصان بهداشت روان ممکن است بیماران را تشویق کنند که یک دفترچه یادداشت تغذیه ای داشته باشند که در طول هر جلسه مشاوره مرور شود. هدف یک دفترچه یادداشت تغذیه ای شناسایی عواملی است که باعث رفتارهای ناسالم غذایی می شود و چگونگی اصلاح آنها با ابزارهای مناسب.

طرح درمان خود را از دندانپزشک بخواهید.

افرادی که از اختلالات خوردن رنج می برند، به دلیل مشکلاتی که داخل دهان و دندان های آنها وجود دارد، اغلب از دندانپزشک خود کمک تخصصی می گیرند. به دندانپزشک آموزش داده می شود که علائم دهانی یک اختلال شدید خوردن را شناسایی کند. آنها ابتدا در مورد آسیب های دهانی و بدنی ناشی از یک اختلال خوردن به بیمار خود آموزش می دهند، و یک طرح درمانی ایجاد می کنند که به رفع این عوارض دهانی کمک می کند.

دندانپزشک همیشه باید به بیماران خود اطمینان دهد که رابطه آنها محرمانه است و مطب آنها فضای امنی برای آنها است تا بتوانند مبارزات و پیشرفت خود را به سمت بهبودی به اشتراک بگذارند.

دندانپزشکان در فراز و نشیب های یک اختلال خوردن نقش مهمی در حمایت از بیماران ایفا می کنند، زیرا آنها باید همیشه باید به بیماران خود که به دنبال کمک های دندانپزشکی هستند شفقت، درک و صبر خود نسبت به آنها را منتقل کنند.

همانطور که مشاهده می کنید، اختلالات خوردن تأثیرات مهمی روی سلامت دهان و دندان های فرد دارند. با این حال، زمانی که همدلی وجود داشته باشد قابل درمان است. وجه مشترک بین سه نقش ذکر شده در بالا که به عنوان کمکی برای افرادی که دارای اختلالات خوردن هستند این است که هر فرد می تواند حمایت عاطفی و روانی ارائه دهد. سلامت دندان های شما برای سلامت عمومی شما ضروری است.

برای درمان شیارهای عمیق، حفره ها و شکاف های روی سطوح جونده دندان های پرمولر و دندان های مولر می توان یک سیلانت دندانی یا پوشش پلاستیکی نازک را اعمال کرد. هدف این درمان دندانپزشکی این است که با اعمال پوشش های نازک رزین کامپوزیت، دندان ها در برابر باکتری های مضر پوشانده شوند.

اگر تا به حال از مشکلات مربوط به سطح جونده یا حفره های رنج برده باشید، حتماً همین نام را شنیده اید. گرچه سیلانت ها عمدتاً برای کودکان استفاده می شوند، اما دندانپزشکان می توانند در موارد خاص آنها را به بزرگسالان نیز توصیه کنند. اینها تجهیزات دندانپزشکی بسیار بادوام هستند.

سطح بالایی دندان ها جایی است که هفتاد و پنج درصد از پوسیدگی های دندانی در آنجا مشاهده می شود. تمیز کردن دندان ها، با داشتن این شرایط، دشوار می شود و در نتیجه راحت تر پوسیده می شوند. با استفاده از سیلانت ها از دندان ها در برابر پوسیدگی محافظت می شود.

هنگامی که دندانپزشک شما سیلانت های دندانی را توصیه می کند، مهم است که بدانید آنها چقدر دوام خواهند داشت و چگونه می توان طول عمر آنها را افزایش داد و از آنها بهترین استفاده را برد!

هدف از سیلانت های دندانی برای افراد مختلف چیست؟

• کودکان و نوجوانان- در سنین ۶ تا ۱۶ سالگی که احتمال ایجاد پوسیدگی بیشتر است، بویژه زمانی که نخستین دندان های دائمی ظاهر می شوند.
• افراد بزرگسال- سطوح دندانی که فرو رفتگی یا شیارهای عمیق ندارند و شواهد پوسیدگی را نشان نمی دهند.
• دندان های شیری- اگر کودکی مستعد پوسیدگی باشد، یا فرورفتگی ها یا شیارهای عمیقی در دندان های شیری او وجود داشته باشند، می توان از سیلانت ها روی آنها استفاده کرد.

سیلانت های دندان چقدر دوام دارند؟

ماندگاری آنها به فرد و وضعیت دندان های او بستگی دارد. اما با احتیاط مناسب، می توانند تا ۸-۹ سال دوام بیاورند.

سیلانت های دندانی علیرغم سادگی آنها، برای ماندگار بودن طراحی شده اند که ممکن است باعث شک در دوام آنها شود. همانطور که در بالا ذکر شد، مواد خوب می توانند ۱۰ سال یا بیشتر دوام بیاورند. مانند بریس ها یا سایر درمان های دندانی به برداشتن آنها نیاز نیست.

آنها با ساییده و فرسوده شدن به مرور زمان، در نهایت ناپدید خواهند شد. در صورت پیشنهاد دندانپزشک، می توان موارد جدید را جایگزین آنها کرد. این ابزارهای دندانپزشکی به این معروف هستند گه اگر دندان ها بیش از حد تحت فشار نباشند، سال ها دوام می آورند. تا زمانی که آنها خیلی آسیب نبینند، لازم نیست نگران چیزی باشید.

مینای دندان های طبیعی و سیلانت های دندانی هر دو هنگام جویدن غذاهای سفت مانند یخ و دانه های ذرت بو داده در معرض فرسایش قرار می گیرند. بنابراین، شما باید به این موضوع توجه داشته باشید.

علاوه بر این، هنگامی که دندانپزشک شما از سیلانت ها استفاده می کند، باید برای چکاپهای منظم به کلینیک مراجعه کنید تا مطمئن شوید که آنها به درستی در جای خود قرار گرفته اند. و دندانپزشک شما در صورتی که احساس کند سیلانت شما فرسوده شده است ممکن است آن را با سیلانت های دندانی جدیدی جایگزین کند.

اکنون که از طول عمر سیلانت ها اطلاع دارید، بیایید مروری داشته باشیم بر نحوه قرار گرفتن آنها روی دندان ها!

فرایند قرار گرفتن سیلانت های دندانی چگونه است؟

فرایند قرار گرفتن سیلانت روی دندان فقط چند دقیقه طول می کشد. دندانپزشک می تواند این کار را انجام دهد. به منظور سیل (مهر و موم) شدن دندان ها، در اطراف آن پنبه قرار داده می شود. به این ترتیب پس از تمیز شدن کامل، خشک باقی خواهد ماند.

مینای دندان با یک محلول مخصوص آغشته می شود تا به چسبندگی سیلانت به دندان کمک کند. در مرحله بعد، شما دندان های خود را آبکشی و خشک خواهید کرد. این ماده مانند رنگ روی شیارهای عمیق و فرو رفتگی های روی سطح مینای دندان زده می شود.

بسته به نوع سیلانت دندانی مورد استفاده، دو روش برای سخت شدن این مواد وجود دارد: نور مصنوعی و ابزارهای طبیعی.

در نهایت، بایت بیمار چک می شود و هر گونه سیلانت اضافی پاک می شود.

در نهایت، یک روتین خوب بهداشت دهان و دندان، یک رژیم غذایی متعادل، و مشاوره منظم با دندانپزشک، همگی کلید حفظ اثربخشی سیلانت های جدید شما هستند.

بعد از فرایند دریافت فیشورسیلانت دندان چه انتظاری باید داشت؟

شما باید طبق معمول دندان های خود را تمیز کنید و بهداشت دهان و دندان های خود را به خوبی رعایت کنید. دندان های شما راحت تر تمیز می شوند زیرا مسواک به تمام سطوح می رسد.

گاهی اوقات سیلانت می افتد- این معمولاً در عرض ۶ ماه اتفاق می افتد. ایده خوبی است که به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید تا بتواند از سالم بودن سیلانت به عنوان بخشی از معاینه معمول دندانپزشکی شما مطمئن شود. سیلانت ها می توانند در طول سال ها فرسوده شوند و پس از آن باید دوباره استفاده شوند.

فیشورسیلانت چه فواید و خطراتی دارد؟

سیلانت ها ابزاری ساده و مؤثر برای کاهش پوسیدگی دندان ها هستند. آنها حتی برای افرادی که آب فلورایده می نوشند و با خمیر دندان های فلورایده مسواک می زنند، محافظت بیشتری در برابر پوسیدگی ایجاد می کنند. فلوراید موجود در آب و خمیر دندان به راحتی به شیارها یا حفره های عمیق نمی رسد. حتی فرچه مسواک هم ممکن است به این اندازه نرسد.

عوارض نادر هستند، اما ممکن است شامل واکنش آلرژیک به سیلانت یا، در صورت ضخیم بودن لایه سیلانت، تغییر در بایت شما باشد.

جایگزین های فیشورسیلانت کدامند؟

دندانپزشک می تواند وارنیش فلوراید را روی دندان ها اعمال کند. با این حال، وارنیش های فلوراید بیشتر در کودکان خردسالی استفاده می شوند که در معرض خطر بالای ایجاد حفره قرار دارند. وارنیش فلوراید باید ۲ تا ۴ مرتبه در سال اعمال شود.