وقتی در طول شب از نایت گارد دندان استفاده می کنید، می خواهید مطمئن شوید که به درستی روی دندان های شما قرار گرفته است یا خیر. اگر محافظ دندان شبانه شما مدام بیرون می آید یا نمی توانید دهان خود را با وجود آن روی دندان های خود ببندید، این یک نشانه هشدار است که محافظ دندان شبانه شما به درستی قرار نگرفته است.

اگر نایت گارد شما به درستی نصب نشده باشد، به درستی از دندان ها و فک شما در برابر دندان قروچه، TMJ، آپنه خواب یا سایر اختلالات خواب محافظت نمی کند. به محضی که متوجه شدید نایت گارد شما به درستی روی دندان های شما قرار نمی گیرد، با دندانپزشک خود صحبت کنید و یک نایت گارد مناسب که مخصوص دندان های شما طراحی شده است دریافت کنید.

آیا هنگام استفاده از محافظ دندان شبانه، دهان باید بسته شود؟

هنگام استفاده از محافظ دندان شبانه، باید بتوانید به راحتی دهان خود را ببندید. در حالی که ابزار روی دندان های شما قرار دارد لب های شما باید با یکدیگر تماس داشته باشند. از آنجا که محافظ دندان شبانه بین دندان های دو فک بالا و پایین شما یک فاصله ایجاد می کند، ممکن است متوجه شوید که فک شما به اندازه زمانی که ابزار داخل دهان وجود ندارد بسته نمی شود، اما همچنان باید بتوانید دهان خود را در اطراف ابزار ببندید.

برای اینکه نایت گارد شما کار خود را به درستی انجام دهد، باید به درستی جای بگیرد و به درستی داخل دهان شما قرار بگیرد. تلاش برای بستن دهان در حین استفاده از محافظ دندان شبانه، نشانه دهنده این است که از نظر تناسب ابزار مشکلی وجود دارد و نایت گارد شما به درستی از دندان های شما محافظت نمی کند.

نحوه قرار گیری محافظ دندان شبانه

یک نایت گارد دارای اندازه های مناسب، باید به خوبی روی دندان های شما قرار بگیرد. محافظ های دندان شبانه سفارشی به گونه ای طراحی شده اند تا کاملاً مناسب باشند. حتی ممکن است وقتی محافظ دندان شبانه خود را در جای خود قرار می دهید، متوجه صدای کلیک شوید. اگر مدتی است که از محافظ دندان شبانه خود استفاده کرده اید و با اولین باری که آن را استفاده کرده اید متفاوت است، با دندانپزشک خود در مورد تناسب محافظ خود صحبت کنید.

هنگام استفاده از محافظ دندان شبانه، باید بتوانید دهان خود را ببندید، و معمولاً تمام دندان های فک بالا یا پایین شما را می پوشاند، گرچه برخی از گاردها یا اسپلینت های خاص ممکن است فقط دندان های جلوی شما را پوشش دهند. علاوه بر این، نباید آنقدر شل باشد که لازم باشد از زبان خود برای نگه داشتن محافظ دندان شبانه در جای خود استفاده کنید و در هنگام خواب نیز نباید خارج شود.

اگر از محافظ دندان شبانه استفاده می کنید، احتمالاً متوجه می شوید که به اندازه یک محافظ دندان سفارشی یه خوبی با دندان های شما تناسب ندارد. این محافظ های دندان که در داروخانه ها یا فروشگاه های ورزشی فروخته می شوند، احتمالاً نامناسب هستند، زیرا به صورت تک سایز برای همه افراد تولید می شوند. آنها امکان سفارشی سازی را فراهم نمی کنند یا تنها اندکی متناسب هستند و برای محافظت از دندان ها و فک شما در برابر دندان قروچه ساخته نشده اند. بلکه هدف آنها جذب ضربه و محافظت از دندان ها در حین ورزش است.

نایت گاردهای بدون نسخه برای دندان قروچه یا TMJ در زمینه دندانی توصیه نمی شوند زیرا محافظت کافی را ارائه نمی دهند و معمولاً حجیم تر از محافظ های دارای اندازه مناسب هستند. این حجم اضافی ممکن است باعث شود بستن دهان دشوار شود.

اگر نگران تناسب محافظ دندان شبانه خود هستید، یک قرار ملاقات با دندانپزشک خود بگذارید و از او بخواهید که تناسب ابزار شما را ارزیابی کند.

اگر محافظ دهان من به خوبی قرار نگیرد چه اتفاقی می افتد؟

در صورتی که محافظ دندان شما اندازه مناسبی ندارد، نخستین کاری که باید انجام دهید این است که یک محافظ دندان شبانه مناسب سفارشی تهیه کنید. در بیشتر موارد، این گام ساده با ایجاد محافظت و راحتی بیشتر، مشکل را حل می کند.

محققان دریافته اند، افرادی که از محافظ های شبانه بدون نسخه استفاده می کنند در مقایسه با افرادی که از یک محافظ دندان شبانه کاملاً اندازه استفاده می کنند، برای ایجاد یک تناسب بالینی قابل قبول اوقات دشوارتری دارند.

برای افرادی که نایت گارد سفارشی دارند که به درستی جای نمی گیرد، نخستین گام باید مراجعه به دندانپزشک باشد. دندانپزشک ممکن است بتواند تناسب محافظ دندان شما را بررسی کند، یا ممکن است به شما توصیه کنند که برای محافظ دندان شبانه جدید از دندان های شما قالب جدیدی گرفته شود.

صرف نظر از علت عدم قرار گیری درست نایت گارد شما، داشتن تناسب دقیق بسیار مهم است. محافظ دهان باید برای محافظت از دندان های شما در برابر ساییدن و فشردن فک به دلیل دندان قروچه و اختلال مفصل فکی- گیجگاهی مناسب باشد. نایت گارد نامتناسب ممکن است اثرات ناخواسته ای روی بایت شما داشته باشد. علاوه بر این، ممکن است عوارض جانبی و درد TMJ از بین نروند. این عوارض جانبی ممکن است شامل درد فک، درد صورت، درد عضلات فک و آسیب دندان باشند. یک محافظ دندان شبانه که به درستی جای نمی گیرد، حتی می تواند باعث بروز مشکلات بیشتری برای سلامت دهان و دندان ها شود.

اگر نتوان دهان خود را با محافظ دندان شبانه خود بست، چه باید کرد؟

فشردن و ساییدن دندان ها به دلیل دندان قروچه و اختلال عملکرد مفصل فکی- گیجگاهی اغلب با علائم دردناک زیادی همراه است، اما نایت گارد می تواند از دندان های بالا و پایین و همچنین فک محافظت کند. محافظ دندان یا ابزار ارتودنسی که به درستی نصب شده باشد به خوبی روی دندان های شما قرار می گیرد، و در حین استفاده از ابزار باید بتوانید دهان خود را ببندید. اگر نایت گارد شما به درستی جای نمی گیرد، به سراغ یک محافظ دندان شبانه مناسب بروید یا برای یافتن راه حل از دندانپزشک خود وقت بگیرید.

اگر از محافظ دندان شبانه استفاده می کنید و در حین استفاده از اسپلینت نمی توانید دهان خود را ببندید، به خرید یک محافظ دندان شبانه سفارشی کاملاً متناسب با دندان های خود فکر کنید. این کار از دندان های شما در برابر دندان قروچه بهتر محافظت می کند و احساس راحتی بیشتری ایجاد می کند.

زمانی که جوانه های چشایی شما ملتهب است، لذت بردن از غذای مورد علاقه تان بسیار سخت تر است. جوانه چشایی متورم می تواند نتیجه سوختن زبان، خوردن غذاهای تند یا داشتن شرایطی مانند آلرژی یا خشکی دهان باشد. حتی استرس هم می تواند باعث بروز آن شود. تورم جوانه های چشایی جدی نیست و معمولاً در عرض چند روز خود به خود بهبود می یابد. شستشو با آب نمک و دهانشویه های ضد عفونی کننده می تواند به کاهش علائم شما کمک کند.

تورم جوانه چشایی چیست؟

جوانه چشایی متورم جوانه چشایی است که به دلایلی ملتهب یا تحریک شده است. هزاران جوانه چشایی زبان شما را پوشش می دهند. این اندام های حسی کوچک به شما کمک می کنند تا تفاوت بین طعم های شیرین، شور، ترش و تلخ را تشخیص دهید. اما مانند سایر قسمت های بدن، جوانه های چشایی شما می توانند ملتهب شوند. جوانه های چشایی متورم می تواند منجر به بروز درد و حساسیت شوند، بویژه هنگام خوردن یا نوشیدن.

افراد ممکن است چندین یا فقط یک جوانه چشایی متورم داشته باشند. آنها به طور کلی بی خطر هستند و معمولاً ظرف مدت چند روز به صورت خود به خود از بین می روند. کمتر شایع است، اما متورم شدن جوانه های چشایی ممکن است نشان دهنده بیماری زمینه ای دیگری مانند رفلاکس اسید، خشکی دهان یا آلرژی باشد.

نام های دیگر جوانه های چشایی متورم عبارتند از برجستگی های دروغین، و پاپیلای زبانی گذرا.

تورم جوانه های چشایی چقدر شایع است؟

تورم جوانه های چشایی شایع است. کارشناسان تخمین می زنند که بیش از ۵۰ درصد از افراد در یک زمان یا زمانی دیگر دچار آنها می شوند.

تورم جوانه چشایی چه علائمی دارد؟

علائم جوانه های چشایی متورم ممکن است شامل لکه هایی روی زبان شما باشد که عبارتند از:

• قرمز روشن.
• سفید.
• پر از مایع.

چه چیزی باعث تورم جوانه های چشایی می شود؟

عوامل متعددی وجود دارند که می توانند منجر به تورم جوانه های چشایی شود، از جمله:

• بهداشت ضعیف دهان. اگر به طور منظم مسواک نزنید و نخ دندان نکشید، پلاک و باکتری های روی دندان های شما می توانند باعث بروز التهاب در دهان، از جمله تورم جوانه های چشایی شوند.
• تحریک ناشی از ابزارهای دندانپزشکی. بریس ها، پروتزهای مصنوعی دندانی و دیگر ابزارهای دندانی می توانند به زبان شما ساییده شوند، و باعث التهاب و تورم جوانه های چشایی شوند.
• سیگار کشیدن. محصولات تنباکو حاوی مواد شیمیایی هستند که می توانند باعث تحریک بافت های داخل دهان از جمله جوانه های چشایی شوند.
• خشکی دهان (زروستومیا). اگر دهان شما بزاق کافی تولید نکند، می تواند باعث بروز تعدادی از مشکلات برای سلامت دهان، از جمله بروز حفره های دندانی، بیماری لثه و التهاب در دهان شود.
• سوختن دهان. اگر روی زبان خود را با چیزی بسوزانید، مانند غذای خیلی داغ، می تواند منجر به متورم شدن جوانه های چشایی روی زبان شما شود.
• خوردن برخی غذاهای خاص. غذاهایی که بخصوص ترش یا تند هستند می توانند باعث درد و التهاب بافت های داخل دهان شوند.
• رفلاکس مزمن اسید (GERD). رفلاکس اسید باعث می شود اسید از معده شما رو به بالا باز گردد و وارد مری شما شود. گاهی اوقات، اسید می تواند راه خود را به سمت دهان پیدا کند. اگر این اتفاق مکرراً رخ دهد، می تواند منجر به متورم شدن جوانه های چشایی شود.
• آلرژی ها. برخی از غذاها، داروها و سایر مواد شیمیایی با برخورد با زبان شما می توانند واکنش ایجاد کنند.

جوانه های چشایی متورم چگونه تشخیص داده می شوند؟

یک دندانپزشک با یک معاینه چشمی دهان می تواند جوانه های چشایی متورم را تشخیص دهد. اما احتمالاً به مراجعه به پزشک نیازی ندارید، مگر اینکه لکه های روی زبان شما بیشتر از دو هفته طول بکشند یا دردی داشته باشند که در کیفیت زندگی شما اختلال ایجاد کند.

چگونه می توان از شر جوانه های چشایی متورم خلاص شد؟

هنگامی که جوانه های چشایی متورم با بیماری زمینه ای دیگری ارتباط ندارند، علائم شما باید ظرف مدت چند روز خود به خود از بین بروند. اما اگر بیماری دیگری باعث تورم جوانه های چشایی شود،  با درمان مشکل زمینه ای می توانید از شر آنها خلاص شوید.

به عنوان مثال، اگر آلرژی ها باعث متورم شدن جوانه های چشایی می شوند، از خوردن غذا یا دارویی که باعث تحریک علائم شما می شوند اجتناب کنید. اگر جوانه های چشایی شما در هنگام رفلاکس اسید متورم می شوند، برای کاهش ناراحتی از آنتی اسیدها، مهارکننده های پمپ پروتون یا مسدود کننده های گیرنده H2 استفاده کنید.

اگر تورم جوانه های چشایی بیشتر از دو هفته طول بکشد و مطمئن نیستید که چه چیزی باعث التهاب شده است، با یک پزشک یا دندانپزشک صحبت کنید. ممکن است به درمان نیاز داشته باشید.

چگونه می توان علائم خود را کاهش داد؟

در حالی که منتظر کاهش التهاب هستید، کارهایی وجود دارند که می توانید برای تسکین تورم جوانه های چشایی خود انجام دهید:

• یک تکه یخ را روی زبان خود فشار دهید. وقتی جوانه های چشایی شما ملتهب هستند، کمی یخ با خنک کردن آنها می تواند کمک کننده باشد. یک تکه یخ را داخل دهان خود قرار دهید و در حالی که آب می شود آن را روی زبان خود نگه دارید. اگر خیلی سرد است می توانید آن را تف کنید؛ در غیر این صورت، آن را در آنجا نگه دارید تا زمانی که آب شود. می توانید ۲ تا ۳ مرتبه در روز یک تکه یخ را بمکید، تا زمانی که جوانه های چشایی شما بهتر شوند.
• دو مرتبه در روز از دهانشویه آب نمک استفاده کنید. آب گرم و ۱ قاشق غذاخوری (۱۴ گرم) نمک را در یک لیوان کوچک مخلوط کنید. یک جرعه بزرگ از آب را تا زمانی که می توانید آن را دور دهان خود بچرخانید نگهدارید، سپس آن را تف کنید. این کار را تا زمانی تکرار کنید که مزه دهان شما کمی بهتر شود. نمک دارای اثرات ضد التهاب است، بنابراین می تواند به تسکین جوانه های چشایی شما کمک کند.
• مسکن مصرف کنید. داروهای ضد التهاب مانند ایبوپروفن و پاراستامول می توانند به تسکین درد جوانه های چشایی متورم شما و کاهش سریع تر تورم آنها کمک کنند. دستورالعمل های دوز موجود روی بسته داروی مسکن خود را دنبال کنید تا کمی تسکین پیدا کنید. می توانید این مسکن ها را بدون نسخه از اکثر داروخانه ها تهیه کنید.
• زبان خود را با یک مسواک نرم مسواک بزنید. اگر جوانه های چشایی شما ملتهب هستند، باز هم ممکن است توسط چیزی در دهان یا روی زبان شما تحریک شوند. از مسواک نرم و خمیر دندان برای مسواک زدن دندان های خود استفاده کنید، سپس آن را به آرامی روی زبان خود نیز بکشید. مسواک ها معمولاً دارای فرچه های سخت یا نرم هستند. سعی کنید مسواکی را تهیه کنید که فرچه آن نرم است، نه سفت و سخت، تا آسیب بیشتری به زبان شما وارد نکند.
• نوشیدنی های خنک را با نی بنوشید. برای تسکین زبان ملتهب خود، یک لیوان آب خنک (بدون یخ!) بریزید و یک نی بردارید. آهسته جرعه جرعه بنوشید و مطمئن شوید که زبان شما را پوشش می دهد تا با خنکی خود آن را آرام کند. نی به هدایت سردی نوشیدنی شما روی جوانه های چشایی شما کمک می کند.
• به جای الکل یا نوشیدنی های شیرین، از آب استفاده کنید. الکل و نوشیدنی های حاوی قند زیاد، مانند نوشابه و آبمیوه، می توانند جوانه های چشایی شما را بیشتر ملتهب کنند. سعی کنید هنگام بهبود زبان خود به نوشیدن آب آشامیدنی پایبند باشید تا آن را آرام کنید و ورم را سریع تر از بین ببرید. هیدراته ماندن بعلاوه می تواند به جلوگیری از التهاب جوانه های چشایی در آینده کمک کند.
• غذاهای نرم و آرام بخش مانند ماست بخورید. زمانی که جوانه های چشایی شما ملتهب هستند، خوردن غذاهای ترد یا سفت ممکن است دشوار باشد. به سراغ خوراکی های خنک و خامه ای مانند ماست، اسموتی یا پودینگ بروید تا زمانی که زبان شما بهبود یابد. ماست معمولاً طعم ملایمی نیز دارد که آن را برای زبان ملتهب عالی می کند.
• روغن گردانی داخل دهان با روغن نارگیل را امتحان کنید. چرخاندن روغن داخل دهان می تواند به تسکین درد ناشی از زخم های دهان کمک کند. ۱ قاشق غذاخوری (۱۵ میلی لیتر) روغن نارگیل را اول صبح قبل از غذا داخل دهان خود بریزید. به مدت ۲۰ دقیقه، روغن نارگیل را به آرامی بین دندان های خود بچرخانید. وقتی کارتان تمام شد، روغن را درون سطل زباله خود تف کنید. اگر فک شما درد می کند، ممکن است به این معنی باشد که بیش از حد از روغن استفاده می کنید. همچنین اگر فک شما واقعاً درد می کند، می توانید زمان را به ۵ تا ۱۰ دقیقه کاهش دهید.
• از غذاهای تند و اسیدی خودداری کنید. غذاهای تند و اسیدی در واقع ممکن است عامل تورم جوانه های چشایی شما باشند، بنابراین باید به هر قیمتی از مصرف آنها اجتناب کنید. سس تند، فلفل چیلی، آب مرکبات و ادویه های سنگین همگی می توانند التهاب جوانه های چشایی شما را تشدید کنند. اگر جوانه های چشایی شما بسیار متورم شده اند، ممکن است لازم باشد تعداد غذاهای تند یا اسیدی که می خورید را کاهش دهید.

چگونه می توان خطر تورم جوانه های چشایی را کاهش داد و از بروز آن جلوگیری کرد؟

گرچه همیشه نمی توانید از تورم جوانه های چشایی جلوگیری کنید، اما کارهایی وجود دارند که می توانید برای کاهش خطر انجام دهید:

• دندان های خود را مسواک بزنید و دو مرتبه در روز نخ دندان بکشید. سالم و تمیز نگه داشتن دهان به بهبود سریع جوانه های چشایی و جلوگیری از تورم کمک می کند. برای داشتن احساس پاکیزگی، حتی می توانید از دهانشویه نیز بیشتر استفاده کنید. اگر در بهداشت دهان و دندان مشکل دارید، با دندانپزشک صحبت کنید که چه چیزی ممکن است باعث بروز مشکل شما شود.
• با نوشیدن آب زیاد بدن خود را هیدراته نگهدارید. خشکی دهان می تواند عامل التهاب جوانه های چشایی باشد، بنابراین مهم است که دهان شما لغزنده باقی بماند. مطمئن شوید که مقدار زیادی آب می نوشید و اگر دهان شما دائماً خشک است، با پزشک خود صحبت کنید. برخی از داروها می توانند باعث خشکی دهان شوند، بنابراین می توانید در مورد علائم و عوارض جانبی خود با پزشک خود مشورت کنید.
• از غذاهای خیلی داغ یا خیلی سرد اجتناب کنید. یک جرعه قهوه داغ یا یک قاشق بستنی سرد می تواند جوانه های چشایی شما را ملتهب کند یا آنها را واقعاً دردناک کند. اگر جوانه های چشایی شما ملتهب شدند، سعی کنید از دمای خیلی بالا یا خیلی پایین دوری کنید و بیشتر به سمت غذا در دمای اتاق بروید. دوری از غذاهای سرد یا داغ بعلاوه می تواند به بهبود سریع تر جوانه های چشایی ملتهب شما کمک کند.
• در صورت نیاز، رفلاکس اسید خود را با دارو درمان کنید. اگر رفلاکس اسید معده دارید (زمانی که اسید معده از طریق مری به سمت بالا حرکت می کند) و اسید راه خود را به داخل دهان شما باز می کند، می تواند باعث التهاب جوانه های چشایی شود. اگر به طور مداوم این اتفاق می افتد، یک داروی بدون نسخه را امتحان کنید یا با پزشک خود در مورد نسخه ای برای کمک به آرام کردن معده خود بعد از غذا صحبت کنید. همچنین بعد از صرف غذا به جای دراز کشیدن، می توانید سعی کنید ایستاده بمانید. این می تواند به آرام شدن معده شما کمک کند تا رفلاکس اسید زیادی نداشته باشید.
• در صورت سیگاری بودن، آن را ترک کنید. مواد شیمیایی موجود در سیگار می توانند جوانه های چشایی شما را تحریک کنند و احتمال ملتهب شدن آنها را افزایش دهند. اگر جوانه های چشایی شما بسیار ملتهب هستند، سعی کنید سیگار را ترک کنید تا ببینید آیا این کار کمکی می کند. سیگار نکشیدن فواید زیادی برای سلامتی نیز دارد، بنابراین می تواند به طور کلی شما را سالم تر کند.

آیا تورم جوانه چشایی از بین خواهد رفت؟

آری، تورم جوانه های چشایی شما باید ظرف مدت چند روز از بین برود. برخی از افراد حتی ممکن است برای مدت یک هفته یا بیشتر التهاب داشته باشند. اما اگر متوجه علائم طولانی تری شدید، می تواند نشان دهنده بیماری زمینه ای دیگری باشد. در این موارد، شما باید به یک پزشک یا دندانپزشک مراجعه کنید.

چه زمانی باید به پزشک معالج خود مراجعه کرد؟

اگر بعد از دو هفته هنوز تورم جوانه های چشایی بهبود نیافته است، برای یک قرار ملاقات با پزشک خود وقت بگیرید. آنها می توانند کمک کنند مشخص شود که آیا یک بیماری زمینه ای باعث التهاب شده است یا خیر.

همچنین در صورت داشتن هر گونه درد یا ناراحتی که شما را از روتین عادی خود باز می دارد، باید با پزشک خود تماس بگیرید.

از پزشک باید چه پرسش هایی پرسید؟

اگر یک یا چند جوانه چشایی متورم دارید، در اینجا چند پرسش وجود دارند که ممکن است بخواهید از پزشک خود بپرسید:

• چه چیزی باعث التهاب شده است؟
• آیا من یک بیماری زمینه ای دارم که به درمان نیاز دارد؟
• آیا تغییراتی وجود دارند که بتوانم برای کاهش خطر تورم جوانه های چشایی در آینده ایجاد کنم؟

پرسش های پرتکرار در مورد تورم جوانه های چشایی

چرا فقط یک جوانه چشایی متورم است؟

متورم شدن یک جوانه چشایی عادی است. این می تواند نتیجه گاز گرفتن زبان یا حتی لایه برداری طبیعی سلول های زبان شما باشد.

چرا جوانه های چشایی سفید می شوند و درد دارند؟

ظاهر سفید رنگ می تواند نشان دهنده تورم جوانه چشایی باشد. عوامل زیادی می توانند باعث این امر شوند، از جمله استرس، کمبود ویتامین یا برخی غذاهای خاص.

سخن پایانی

جوانه های چشایی متورم در بهترین حالت ناخوشایند هستند. آنها خطرناک نیستند، اما می توانند منجر به بروز درد و تحریک شوند. در بیشتر مواقع، درمان های خانگی، مانند مکیدن یخ یا شستشو با آب نمک گرم، می تواند علائم شما را کاهش دهد. اما اگر جوانه های چشایی متورم دارید که دو هفته یا بیشتر طول کشیده است، با پزشک معالج یا دندانپزشک خود صحبت کنید.

آیا در کودکی مشتاقانه منتظر آمدن پری دندان بودید، حتی گاهی اوقات یک دندان لق را تکان می دادید به این امید که زودتر بیفتد؟

دندان هایی که در دوران کودکی ما می رویند موقتی هستند اما برای حفظ فضا برای دندان های دائمی ما ضروری هستند.

برای اکثر کودکان، همه دندان های شیری- که تحت عنوان دندان های اولیه نیز شناخته می شوند – در سنین نوجوانی می افتند و دندان های دائمی یا بالغ جایگزین آنها می شوند. با این حال، گاهی اوقات، برخی از دندان های شیری هرگز نمی افتند. در حقیقت، برخی از افراد بزرگسال چندین دهه را سپری می کنند بدون آنکه متوجه شوند که دندان های شیری همچنان داخل دهان آنها قرار دارد. اگر شما یکی از این افراد هستید، ممکن است به این فکر کنید که آیا باید نگران این موضوع باشید که شما یک فرد بزرگسال با دندان های شیری هستید؟ باید به این موضوع پی ببرید که چه چیزی باعث می شود دندان های شیری در افراد بزرگسال نیفتند و چه زمانی باید به دنبال کمک دندانپزشکی باشید.

علت ماندگاری دندان های شیری چیست؟

MouthHealthy توسط انجمن دندانپزشکی آمریکا اشاره می کند که کودکان معمولاً ۲۰ دندان شیری (اولیه) دارند که در حدود ۶ ماهگی شروع به بیرون آمدن یا رویش می کنند و رویش تا سن ۳ سالگی ادامه می یابد. این دندان ها معمولاً در زمان های مختلف در طول دوره کودکی می افتند. به جای آنها، قرار است دندان های دائمی برویند. تا سن ۲۱ سالگی، ممکن است ۳۲ دندان دائمی روییده باشند. در اصل، ۳۲ دندان دائمی باید جایگزین ۲۰ دندان شیری شوند. با این حال، دندان های شیری برخی از افراد نمی افتند. این دندان ها تحت عنوان دندان های شیری باقی مانده شناخته می شوند.

پس چرا در برخی از افراد بزرگسال دندان های شیری نمی افتند؟ گاهی اوقات، ممکن است به این دلیل باشد که دندان های دائمی که باید جایگزین دندان های شیری می شدند، اصلاً وجود نداشته اند. وضعیتی که در آن دندان ها وجود ندارند- معمولاً دندان های دائمی- تحت عنوان “فقدان دندان” شناخته می شود. در موارد دیگر، صدمات یا عفونت های دندانی در طول دوران کودکی ممکن است از رویش دندان ها آنطور که باید، جلوگیری کند.

شایع ترین اختلالات دندانی که منجر به عدم رشد برخی از دندان های دائمی می شوند عبارتند از:

• هیپودنشیا: یک تا پنج دندان دائمی وجود ندارند.
• الیگودونشیا: شش یا بیشتر دندان دائمی وجود ندارند.
• آنودنشیا: بیشتر دندان های دائمی وجود ندارند.

از سوی دیگر، عوامل مختلفی مانند ژنتیک و اختلالات با این وضعیت مرتبط هستند. چند نمونه از این دسته از مشکلات عبارتند از:

• عفونت یا آسیب درمان نشده دندان شیری
• دیسپلازی اکتودرمی: نوعی اختلال رشد دندان. افرادی که از این عارضه رنج می برند چندین دندان ندارند یا دندان های بد شکلی دارند.
• اختلالات غدد درون ریز: این یک اختلال متابولیک است و باعث می شود مینای دندان های فرد مبتلا نازک تری باشد، رویش با تأخیر داشته باشد و چندین دندان نروییده داشته باشد.
• انکیلوز: وضعیت مشکل سازی که شامل چسبندگی غیر طبیعی استخوان ها می شود. دندان های افرادی که از این اختلال رنج می برند به استخوان می چسبند و رویش آنها متوقف می شود.

مشکلات افراد بزرگسالی که دندان شیری دارند

پس، اگر دندان های شیری شما نیفتاده اند، باید نگران باشید؟ پاسخ این است که بستگی دارد. یک دندان شیری باقی مانده در برخی ممکن است موارد دارای تاج، ریشه ها و استخوان آلوئولار پشتیبان سالمی باشد. در این موارد، دندان های شیری باقی مانده شما، بدون ایجاد هیچ مشکلی می توانند سال ها به شما خدمت ارائه دهند. در واقع، یک مطالعه مروری سیستماتیک در مجله اروپایی پروتز و دندانپزشکی ترمیمی گزارش داده است که دندان های شیری باقی مانده بقای معقولی برای دو دهه دارند. عدم وجود مطالعات روی بیشتر از دهه سوم بقا وجود دارد.

دندان های شیری بالغ مشکل آفرین، از نظر عملکردی، ساختاری و زیبایی روی دندان های دائمی تأثیر می گذارند. این مشکل نیز بسته به دندان های پیشین یا مولر موجود متفاوت است.

گفته می شود، ممکن است باقی ماندن دندان های شیری با مشکلات دهان و دندان همراه باشد. این موارد عبارتند از: درجه ای از تحلیل ریشه، وجود اینفرا اکلوژن (دندان هایی که سطح اکلوزال آنها پایین تر از دندان های مجاور است)، پوسیدگی دندان و تحلیل پریودنتال استخوان.

این دندان ها می توانند ناهماهنگی دندان ها را نیز در پی داشته باشند. نامرتبی دندان های شیری باقی مانده باعث کج یا فشرده شدن دندان های دائمی، فاصله بین دندان ها و ترومای اکلوزالی می شود که درمان ارتودنسی برای آن ضروری است.

هنگامی که یک دندان دائمی فضای کافی در جلوی دهان نداشته باشد، از آنجا که دندان شیری در آن محل وجود دارد، از نظر زیبایی ظاهری خوشایندی نخواهد داشت.

درمان دندان های شیری باقی مانده

آیا لازم است دندان های شیری باقی مانده کشیده شوند؟ باز هم، بستگی دارد! کشیدن دندان شیری در افراد بزرگسال کاملاً به این بستگی دارد که آیا دندان باعث بروزهیچ مشکلی برای شما شده است یا خیر. اگر این دندان ها به خوبی قرار گرفته باشند و ساختار استخوان و بافت دهان شما را حفظ کند، هیچ دلیلی برای قرار گرفتن تحت درمان ارتودنسی یا کشیدن آنها وجود ندارد. این اغلب در صورتی صدق می کند که شما به فقدان دندان مبتلا باشید و همه دندان های دائمی شما نروییده باشند.

دو دلیل اصلی برای کشیدن دندان های شیری باقی مانده وجود دارد. اول، در مواردی که فشردگی شدید است که مانع صاف شدن دندان ها می شود. مورد دیگر زمانی اتفاق می افتد که دندان شیری آنقدر ضعیف است که نمی تواند در جای خود بماند، به همین دلیل کشیدن آن توصیه می شود.

بر اساس مجله open Dentistry، در مواردی که دندان دائمی نهفته است (زمانی که دندان موفق نشده است از خط لثه عبور کند)، دندان شیری باقی مانده باید کشیده شود تا امکان رویش خود به خود جایگزین دائمی آن فراهم شود.

به نظر می رسد که ایمپلنت های دندانی یک درمان طولانی مدت بسیار موفق برای دندان یا دندان های شیری باقی مانده باشند که کشیده می شوند. برای درمان کوتاه مدت یا میان مدت، بریج های متصل با رزین یک گزینه ممکن در نظر گرفته می شوند. گاهی اوقات پروتزهای پارسیل گزینه بهتری هستند.

تصمیم گیری در مورد اینکه آیا دندان شما می تواند کشیده شود یا خیر می تواند تصمیم بزرگی باشد. برای صحبت کردن با دندانپزشک خود و پرسیدن هر گونه پرسشی که ممکن است داشته باشید تردید نکنید. دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی شما همیشه بهترین فردی است که می توان در مورد نحوه درمان دندان های شیری باقی مانده خود با آنها مشورت کنید.

ارتودنسی و جراحی

برای حفظ یکپارچگی دندان شیری و جلوگیری از مشکلات اضافی به دلیل رویش دندان های دیگر در اطراف آن، ممکن است نوعی اصلاح لازم باشد. ارتودنسی و پروتزهای ترمیمی، مانند روکش های اصلاح شده روی دندان، اغلب موفقیت آمیز هستند.

شاید زمانی که متوجه شوید همیشه یک دندان شیری داخل دهان شما قرار داشته است تعجب کنید، اما اگر خوش شانس باشید، می تواند سال های بیشتری به شما خدمت کند. و اگر نتواند، نگران نباشید! دندانپزشک می تواند به شما کمک کند تا تصمیم بگیرید که آیا کشیدن دندان شیری برای شما مناسب است یا خیر.

آیا نگران این هستید که ممکن است دندان شما یا شاید دندان کودک شما آبسه کرده باشد؟ و شما احتمالاً در این فکر هستید که چگونه آبسه دندان را درمان کنید. آبسه داخل دهان یک مشکل پزشکی جدی است که باید به سرعت مورد توجه قرار گیرد. و شما می خواهید آن را به سرعت حل کنید زیرا درد آبسه دندان می تواند نسبتاً شدید باشد.

خوشبختانه، دندانپزشک شما قادر خواهد بود در درمان سریع آبسه دندان، از جمله با آنتی بیوتیک های آبسه دندان، اگر عفونت دهان شدید باشد، به شما کمک کند.

برای کمک به شما در تلاش برای یادگیری بیشتر در مورد آبسه دهان، در این مقاله به پرسش های زیر پاسخ خواهیم داد:

• آبسه دندان چیست؟
• چه چیزی باعث آبسه دندان می شود؟
• به کدام علائم آبسه دندان باید توجه کرد؟
• درمان آبسه دندان شامل چه مواردی است؟
• بهترین آنتی بیوتیک ها برای آبسه دندان دندان کدامند؟
• چگونه متوجه شد که عفونت دندان گسترش یافته است؟

ما همچنین نکاتی برای جلوگیری از بروز عفونت های دهان و دندان و حفظ سلامت دهان ارائه خواهیم داد.

آبسه دندان چیست؟

آبسه دندان، حفره ای پر از چرک است که زمانی پر می شود که یک عفونت باکتریایی باعث تجزیه بافت می شود. به طور معمول این آبسه دهان به صورت مشهودی به شکل یک آبسه روی لثه ظاهر می شود. آبسه می تواند در بخش های مختلف بدن ایجاد شود. آنها یک مکانیسم دفاعی طبیعی هستند، و هدف آنها جلوگیری از رسیدن عفونت به بخش های دیگر بدن است. نتیجه انباشته شدن چرک معمولاً بسیار دردناک است.

وقتی صحبت از آبسه دهان به میان می آید، هم لثه ها و هم خود دندان ها در معرض خطر قرار دارند. آبسه دندانی داخل دهان می تواند باعث فرسایش ساختار پریودنتال (که از دندان ها حمایت می کند) و استخوان فک و وارد آمدن آسیب های جبران ناپذیر شود. در برخی موارد ممکن است به کشیدن دندان نیاز داشته باشید.

با درک علائم آبسه دندان و جستجوی درمان تخصصی، به محض نگران شدن در مورد عفونت دندان، می توانید احتمال عفونت بیشتر و بروز عوارض را کاهش دهید.

انواع آبسه دندان

سه نوع اصلی آبسه دهان وجود دارد: لثه ای، پریودنتال و پری اپیکال. عامل متمایز کننده برای هر یک از آنها محل تشکیل آبسه است.

آبسه لثه ای

آبسه لثه یا آبسه لثه ای، آبسه ای درون لثه است که روی سطح بافت در خط لثه دندان ها (لثه) تشکیل می شود. برای برخی افراد، آبسه لثه تا حدودی شبیه یک جوش روی لثه است. این آبسه دهان روی لثه اغلب نتیجه آسیب خارجی به لثه است، به عنوان مثال ناشی از ورود غذا به زیر خط لثه. همچنین در نتیجه آسیب هایی مانند فرو رفتن یک خلال دندان به داخل لثه، ممکن است آبسه لثه را تجربه کنید.

اگر آبسه دهان روی لثه زود تشخیص داده شود، درمان و بهبودی آن نسبتاً آسان است. با این حال، در صورت عدم درمان، آبسه های لثه می توانند پیشرفت کنند و به آبسه پریودنتال تبدیل شوند و باعث وارد آمدن آسیب بیشتر به دهان شوند.

آبسه پریودنتال

برخلاف آبسه لثه، این نوع آبسه دندان در جاهای عمیق تر درون پاکت های لثه ایجاد می شود. از آنجا که جایی برای تخلیه چرک وجود ندارد، آبسه دهان به بافت اطراف و استخوان فک گسترش می یابد.

آبسه پری آپیکال

این نوع آبسه دهان از داخل پالپ نرم دندان آغاز می شود، که معمولاً نتیجه پوسیدگی داخل عمق دندان است. هنگامی که پوسیدگی دندان، باعث فرسایش مینا و عاج محافظ دندان می شود، باکتری ها می توانند به اعصاب و پالپ دندان حمله کنند.

چرک ناشی از این عفونت ممکن است در خط لثه دندان ها ظاهر شود، شبیه به یک لثه آبسه کرده، اما معمولاً با گسترش به بافت اطراف ختم می شود که ملتهب می شود.

آبسه دندان عقل

آبسه های دندان عقل نوع خاصی از آبسه های پری آپیکال هستند، زیرا تمیز کردن دندان های عقبی سخت تر است. علاوه بر این، تشخیص حفره های روی این دندان ها و درمان زود هنگام آنها برای دندانپزشک دشوارتر است.

مراحل آبسه دندان

مراحل مختلف آبسه دندان را می توان در سه بخش خلاصه کرد:

• پوسیدگی دندان: این نخستین مرحله آبسه دندان است. تجمع باکتری روی سطح دندان باعث ایجاد پلاک می شود. پلاک مینای دندان را می خورد و باعث ایجاد حفره می شود. باکتری به کار خود ادامه می دهد و راه خود را به داخل دندان و به لایه عاج باز می کند. هنگامی که باکتری ها از عاج عبور می کنند و وارد پالپ می شوند، شروع آبسه دندان را خواهید داشت.
• پالپ عفونی: دومین مرحله از مراحل آبسه دندان، عفونت پالپ (پالپیت) است. اکنون باکتری درون پالپ دندان است، و باعث عفونی شدن پالپ می شود. اعصاب شروع به از بین رفتن می کنند، سیستم ایمنی بدن به دنبال عفونت می رود و التهاب بیشتری ایجاد می شود. چرک در اطراف ریشه دندان در حال از دست رفتن ایجاد می شود، و باعث بروز آبسه دندان می شود.
• گسترش عفونت دهان: اگر آبسه دندان به سومین مرحله خود برسد، می تواند شروع به گسترش عفونت به سایر قسمت های دهان شما کند. آبسه های دندان ممکن است در کنار بافت استخوانی پاره شوند و در امتداد استخوان فک پخش شوند. اگر هرگز درمان نشوند، حتی می توانند کشنده باشند.

علل آبسه های داخل دهان

دهان شما به طور طبیعی حاوی باکتری است و وقتی به خوبی تمیز نشود، این باکتری روی دندان ها و لثه های شما پلاک ایجاد می کند. زمانی که اسید تولید شده توسط پلاک شروع به پوسیدگی دندان یا لثه کند، عفونت دندان ایجاد می شود.

همانطور که در بالا ذکر شد، آبسه ها معمولا زمانی اتفاق می افتند که پوسیدگی دندان بدون درمان باقی بماند تا گسترش یابد. سایر دلایل احتمالی عفونت عبارتند از:

• بیماری لثه (ژنژیویت)
• یک دندان ترک خورده
• تروما
• عوارض جراحی دندان مانند ایمپلنت ها، درمان ریشه و کشیدن دندان
• محکم مسواک زدن
• گیر کردن غذا بین دندان ها و لثه ها

افرادی که بهداشت دهان و دندان ضعیفی دارند، به دلیل افزایش پلاک، بیشتر مستعد ابتلا به آبسه های دهان هستند. هر گونه آسیب به دندان ها و لثه ها یا جراحی آنها می تواند احتمال بروز عفونت را افزایش دهد زیرا قسمت های ظریف دهان در معرض باکتری قرار می گیرند.

علاوه بر این، افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، بیشتر در معرض خطر گسترش عفونت های دندانی قرار دارند که منجر به آبسه دهان می شوند. سیستم ایمنی بدن تحت تأثیر برخی بیماری های زمینه ای خاص مانند دیابت ها قرار می گیرد. برخی از درمان های پزشکی مانند شیمی درمانی نیز ایمنی طبیعی بیمار را کاهش می دهند.

گرچه هیچ یک از این موارد به صورت خودکار منجر به بروز آبسه های دندان یا لثه نمی شوند، اما همه آنها عواملی هستند که خطر عفونت دهان را افزایش می دهند.

علائم آبسه دندان

در بیشتر موارد، علائم یک دندان عفونی غیرقابل تحمل هستند. در عوض، علائم آبسه دندان شما احتمالاً شامل درد شدید و مشکل در خوردن است. به طور خاص، علائم آبسه دندان عبارتند از:

• درد مداوم و ضربان دار
• درد هنگام ضربه زدن به دندان
• افزایش درد هنگام خوردن غذاها یا نوشیدنی های سرد یا داغ
• ناراحتی بیشتر هنگام قرار دادن دندان ها روی یکدیگر یا جویدن غذا
• طعم بد تلخ یا سوخت مانند داخل دهان ناشی از تخلیه چرک
• بوی بد دهان ناشی از عفونت
• تورم و قرمزی صورت یا لثه ها
• خونریزی لثه ها
• دندانی که لق شده و یا تغییر رنگ داده است
• یک برآمدگی به اندازه نخود روی لثه ها یا جوش داخل دهان
• دندان ممکن است در اثر آبسه تغییر رنگ دهد

علائم جدی تر آبسه دندان که ممکن است نشان دهنده عوارض آبسه دندان باشند عبارتند از:

• تب
• سردرد
• حالت تهوع
• اسهال
• تورم غدد لنفاوی
• گسترش درد به فک، گوش یا گردن در همان سمت دندان عفونی
• مشکل در باز کردن دهان (تریسموس)
• مشکل در تنفس یا بلع (دیسفاژی)
• خستگی عمومی

این علائم دندان عفونی معمولاً به صورت کاملاً ناگهانی ظاهر می شوند. و در عرض چند ساعت ممکن است درد طاقت فرسایی به سراغ شما بیاید.

توجه داشته باشید که بیماران می توانند یک دندان درد اولیه را به عنوان بخشی از علائم آبسه دندان خود تجربه کنند، که سپس از بین می رود. به راحتی می توان تصور کرد که مشکل برطرف شده است، اما اینطور نیست. پالپ دندان شما نمی تواند خودش را بهبود دهد، اما زمانی که عصب تخریب شده است، هیچ دردی را تجربه نخواهید کرد. تنها زمانی که عفونت از طریق دندان از دست رفته به لثه ها و بافت اطراف گسترش یابد، علائم آبسه دندان دوباره ظاهر خواهند شد. در این مرحله، آسیب های بسیار گسترده تری وارد شده اند.

برای پرهیز از عوارض و مشکلات آبسه دندان، به محضی که متوجه علائم عفونت دندان می شوید، حتی اگر به صورت خود به خود ناپدید شوند، باید به دندانپزشک مراجعه کنید.

اگر مطمئن نیستید که علائم شما به چه معنا هستند، همین الان می توانید با یک دندانپزشک صحبت کنید. در حال حاضر پزشکان زیادی در سراسر کشور به صورت آنلاین مشاوره های پزشکی ارائه می دهند. آنها می توانند علائم آبسه دندان شما را ارزیابی کرده و بهترین اقدام را به شما توصیه کنند. اگر درد شدید دارید یا نگران عفونت هستید، اما نمی توانید همین حالا به دندانپزشک مراجعه کنید، مشاوره آنلاین می تواند گزینه خوبی باشد.

آبسه حاد دهان در مقایسه با آبسه مزمن دهان

آبسه دندانی در دهان ممکن است به صورت توده ای به اندازه نخود یا پاکت چرکی روی لثه ظاهر شود.

علائم آبسه دندانی فوق همگی مشخصه ویژه چیزی هستند که تحت عنوان آبسه دندان حاد نامیده می شود. این نوع آبسه به سرعت گسترش می یابد و معمولاً باعث بروز ناراحتی و درد شدید برای بیمار می شود.

از طرف دیگر، آبسه مزمن دندانی به کندی رشد می کند و ممکن است باعث بروز هیچ دردی نشود. بنابراین بیمار از وجود آبسه بی اطلاع است و تنها با عکس رادیوگرافی دندانی با اشعه ایکس می توان آن را شناسایی کرد. این معمولاً یک آبسه پری آپیکال است، که به تدریج از طریق ریشه دندان و به بافت اطراف گسترش می یابد.

در نهایت، چرک ممکن است باعث ایجاد یک تونل داخل استخوان و بافت شود، که تحت عنوان “فیستول” یا “مسیر سینوسی” شناخته می شود. این به چرک اجازه تخلیه شدن می دهد و مانند یک جوش داخل دهان به نظر می رسد. اگر چیزی شبیه این را داخل دهان خود مشاهده یا احساس کردید، حتی در صورت تجربه نکردن دیگر علائم آبسه دندان، باید با دندانپزشک خود مشورت کنید. اگر چرک شروع به تخلیه شدن از فیستول کند، از طعم بد داخل دهان خود متوجه آن خواهید شد.

آبسه دندان شده چگونه به نظر می رسد؟

اگر فکر می کنید ممکن است آبسه دندانی داشته باشید، ممکن است به دنبال تصاویر آبسه دندان باشید تا بفهمید آبسه داخل دهان چگونه به نظر می رسد. به خاطر داشته باشید که همه آبسه ها در خارج قابل مشاهده نیستند، بنابراین مراجعه به دندانپزشک را تنها به این دلیل که نمی توانید علائم بیرونی عفونت را مشاهده کنید، به تعویق نیندازید.

گرچه برخی از آبسه های دهان ممکن است به شکل یک برآمدگی کوچک داخل دهان ظاهر شوند (مانند تصویر بالا)، برخی از علائم دندان عفونی به صورت تورم بسیار بیشتر یا داخل دهان یا روی صورت ظاهر می شوند.

عکس های آبسه دندان

این تصاویر آبسه دندان جنبه های مختلفی از ظاهر آبسه دهان را نشان می دهند:

علائم خارجی

تورم صورت

تورم غدد لنفاوی

علائم داخلی

تورم در اطراف دندان آسیاب

سوراخ در سقف دهان

آری، برخی از این تصاویر آبسه های دندان کاملاً هشدار دهنده هستند، اما اگر این علائم آبسه دندانی را تشخیص دادید، نفس عمیق بکشید، آرام باشید و با دندانپزشک خود تماس بگیرید، که با مهارت کامل در روند درمان به شما کمک خواهد کرد. مطمئن شوید که در اسرع وقت مراقبت های تخصصی را دریافت می کنید تا از منجر شدن آن به بستری در بیمارستان جلوگیری کنید، اتفاقی که هر ساله به دلیل آبسه های دندانی برای هزاران نفر رخ می دهد.

درمان آبسه دندان

درد آبسه دندان می تواند شدید باشد و مانع درست غذا خوردن بیمار شود. در این مورد، ممکن است بهتر باشد تحت درمان اورژانسی دندانپزشکی قرار بگیرید. حتی اگر درد آبسه دندان قابل تحمل باشد، در اسرع وقت باید به دندانپزشک مراجعه کنید تا از بروز آسیب و عوارض بیشتر جلوگیری کنید.

اگر در تنفس یا بلع مشکل دارید، یا تب یا تورم صورت دارید، با اورژانس تماس بگیرید یا مستقیماً به اورژانس مراجعه کنید. اینها علائمی از گسترش بیشتر عفونت دندان به فک و احتمالاً جریان خون هستند، بنابراین شما نیاز به درمان فوری آبسه دندان دارید.

ممکن است در حال فکر کردن به این موضوع باشید که چگونه می توان بدون مراجعه به دندانپزشک از شر آبسه دندان خلاص شد. خوب، به زبان ساده، هیچ راه بی خطری وجود ندارد. از آنجا که آبسه ها بوسیله باکتری های مضر ایجاد می شوند، درمان بدون ابزارها و آموزش مناسب می تواند بسیار خطرناک باشد.

برای یک متخصص، درمان آبسه لثه نسبتاً ساده است. دندانپزشک شما ممکن است با گرفتن عکس رادیوگرافی دندانی با اشعه ایکس برای تعیین میزان گستردگی آبسه و نوع درمان مورد نیاز شروع کند. سپس، اولین اولویت در درمان هر گونه آبسه دندان، تخلیه چرک ایجاد شده و حذف منبع عفونت است.

تخلیه آبسه لثه

روش انجام این کار به نوع آبسه دهان بستگی خواهد داشت. این کار با اعمال فشار ملایم و تخلیه چرک، درست مانند جوش روی پوست، امکان پذیر است. (این درمان را در منزل امتحان نکنید، دندانپزشک شما می داند که آبسه لثه را چگونه به طور ایمن و مؤثر تخلیه کند.) دندانپزشک سپس از یک پروب کوچک برای خراش دادن مواد عفونی باقی مانده از داخل آبسه استفاده می کند.

در موارد دیگر، دندانپزشک ممکن است مجبور شود یک برش کوچک در بافت لثه ایجاد کند تا به ناحیه عفونی دسترسی پیدا کند.

دیگر به درمان آبسه دندان نیاز نخواهد بود، به شرطی که عفونت به ساختار پریودنتال گسترش نیافته باشد، گرچه مصرف آنتی بیوتیک ها برای عفونت دندان ممکن است به بهبودی کمک کنند.

اگر آبسه لثه داشته اید که به صورت خود به خود پاره شده است، ممکن است متوجه شده باشید که با آزاد شدن فشار، درد به طور قابل توجهی کاهش یافته است. با این حال، به این معنا نیست که عفونت دهان از بین رفته است. همچنان باید به دندانپزشک خود مراجعه کنید تا ناحیه را به درستی پاکسازی کند.

در جایی که به دلیل آبسه پریودنتال فیستول روی لثه ایجاد شده است، دندانپزشک یک پروب نازک درون سوراخ قرار می دهد. آنها سپس یک تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس می گیرند (در حالی که پروب هنوز در جای خود قرار دارد)، و از این طریق می توانند منبع اصلی عفونت را مشاهده کنند.

باز هم، اگر می پرسید چگونه آبسه دندان را در منزل تخلیه کنید، نباید این را بپرسید. دندانپزشک بهترین فرد برای انجام این فرایند است.

درمان ریشه دندان برای آبسه

آبسه های پری آپیکال را اغلب می توان با درمان ریشه درمان کرد. این شامل ایجاد یک حفره درون تاج دندان برای دسترسی به محفظه پالپ عفونی است. دندانپزشک چرک را از داخل آبسه تخلیه می کند، حفره را پاکسازی و ضد عفونی می کند و آن را با مواد پرکننده پر می کند. اگر دندان ضعیف شده باشد، روکش دندان می تواند به افزایش طول عمر آن کمک کند.

عوارض آبسه دندان

اگر آبسه شما درمان نشود، برخی از عوارض جدی آبسه وجود دارند که می تواند منجر به لزوم کشیدن دندان شوند. در مورد درمان آبسه پری اپیکال و پریودنتال، اگر عفونت گسترش یافته و استخوان فک یا الیاف پریودنتال لیگامان را درگیر کرده باشد، ممکن است کشیدن یک یا چند دندان نیاز باشند. با این حال، کشیدن دندان آخرین راه حل است، و تنها در صورتی انجام خواهد شد که دندانپزشک تشخیص دهد که استخوان بیش از حد فرسوده شده است و دیگر نتواند دندان ها را پشتیبانی کند.

برای درمان آبسه پریودنتال، دندانپزشک ابتدا پاکسازی عمیق پاکت لثه را انجام خواهد داد. سپس می تواند مقدار عفونت را ارزیابی کند. تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس دهان نیز نشان خواهند داد که عفونت تا چه اندازه گسترش یافته است.

آبسه ممکن است باعث لق شدن دندان شده باشد، و در این صورت، کشیدن دندان ممکن است تنها راه حل باشد. همچنین در مواردی که عفونت مجدد پس از تخلیه آبسه رخ می دهد، یا زمانی که عفونت در دندانی بوجود می آید که قبلاً تحت درمان ریشه قرار گرفته است، ممکن است کشیدن دندان ضروری باشد.

دارو برای درمان آبسه دندان

پس از درمان آبسه دندان، هر گونه درد باقیمانده را می توان با مسکن های متداول بدون نسخه مانند ایبوپروفن و تیلنول کنترل کرد. مگر اینکه داروی دیگری غیر از اینها تجویز شده باشد، افراد بزرگسال می توانند ۲۰۰ – ۴۰۰ میلی گرم ایبوپروفن را هر ۶ – ۸ ساعت، تا حداکثر ۱۲۰۰ میلی گرم هر ۲۴ ساعت مصرف کنند. برای استامینوفن (تیلنول/ پاراستامول) دوز توصیه شده ۳۲۵- ۱۰۰۰ میلی گرم هر ۴- ۶ ساعت، حداکثر تا ۴۰۰۰ میلی گرم (هشت قرص ۵۰۰ میلی گرم) در ۲۴ ساعت است.

همراه با مسکن های OTC، دندانپزشک شما استراحت کافی و محدود کردن جویدن تا زمان بهبودی کامل صرفاً به غذاهای نرم را توصیه خواهد کرد.

درمان با آنتی بیوتیک های آبسه دندان

اگر فکر می کنید آبسه دارید، شاید از خود بپرسید که چگونه آبسه دندان را درمان کنید. بسته به وخامت آبسه، دندانپزشک ممکن است یک آنتی بیوتیک برای عفونت دندان تجویز کند. آنتی بیوتیک های آبسه دندان معمولاً تنها زمانی تجویز می شوند که بیمار تب داشته باشد یا عفونت به صورت خاص گسترش یافته باشد. برخی از متداول ترین آنتی بیوتیک های آبسه دندان عبارتند از:

• پنی سیلین: پنی سیلین یکی از متداول ترین آنتی بیوتیک ها برای دندان عفونی است.
• آموکسی سیلین: آموکسی سیلین هم در گروه پنی سیلین ها قرار می گیرد و یکی دیگر از آنتی بیوتیک های متداول برای آبسه دندان است.
• مترونیدازول: دندانپزشک شما ممکن است مترونیدازول را همراه با پنی سیلین برای پوشش گونه های مختلف باکتری برای شما تجویز کند.
• کلیندامایسین: اگر به پنی سیلین حساسیت دارید، ممکن است بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت دندان شما باشد.
• اریترومایسین: این نیز نمونه دیگری از آنتی بیوتیک ها برای آبسه دندان است که اگر به آنتی بیوتیک های متداول تر مانند پنی سیلین حساسیت داشته باشید، ممکن است برای شما تجویز شود.

اگر دندانپزشک شما برای آبسه لثه آنتی بیوتیک تجویز کند، در مورد دوز و مدت زمان اثربخشی آنتی بیوتیک آبسه دندان برای شما توضیح خواهد داد. در صورت داشتن هر گونه حساسیت یا مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های خاص، آن را به دندانپزشک خود متذکر شوید.

نکاتی برای مصرف صحیح آنتی بیوتیک ها

مهم است که دستورالعمل های دندانپزشک خود را برای مصرف آنتی بیوتیک ها برای عفونت دهان دنبال کنید. همیشه دوره کامل درمان را به پایان برسانید، حتی اگر قبل از اتمام دارو احساس بهبودی می کنید. اگر پس از اتمام درمان آنتی بیوتیک خود همچنان احساس ناخوشایندی دارید، با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

اگر یک نوبت را فراموش کردید، به محض یادآوری آن را مصرف کنید، مگر اینکه تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی نزدیک باشد. در این صورت، نوبت فراموش شده را نادیده بگیرید و برنامه تجویز شده خود را ادامه دهید. برای جبران نوبت فراموش شده، دوز مصرف را دو برابر نکنید.

کپسول ها را با یک لیوان پر آب مصرف کنید تا دارو باعث تحریک گلو نشود.

هزینه درمان آبسه های داخل دهان چقدر است؟

هیچ هزینه ثابتی برای درمان آبسه دهان وجود ندارد. نه تنها هزینه های درمان عفونت دندان از دندانپزشکی به دندانپزشک دیگر و در مناطق مختلف متفاوت است، بلکه نوع درمان مورد نیاز برای عفونت دندان برای هر بیمار متفاوت است. بسیاری از بیمه نامه های دندانپزشکی بخشی یا تمام هزینه های درمان عفونت دندان را تقبل می کنند.

در مورد آبسه دندان چه چیزی باید از دندانپزشک خود بپرسید؟

اگر مشکوک به داشتن آبسه دهان هستید، در اینجا چند پرسش وجود دارند که ممکن است بخواهید در زمان مراجعه از دندانپزشک خود بپرسید:

• علائم عفونت دندان چیست؟
• کدام نوع آبسه دهانی را دارم؟
• چه درمان آبسه دندانی را توصیه می کنید؟
• آیا گزینه دیگری برای درمان عفونت دندان وجود دارد؟
• درمان آبسه دندان چقدر طول می کشد و به چند ویزیت نیاز دارم؟
• آیا برای بهبودی نیاز به مرخصی از کار نیاز دارم؟
• در آینده چند وقت یکبار باید برای معاینه مراجعه کنم؟
• چه محصولات مراقبت از دهانی را پیشنهاد می کنید؟

در برخی موارد، دندان های آسیب دیده به مرور زمان تغییر رنگ می دهند. ممکن است بخواهید از دندانپزشک خود بپرسید که احتمال این امر در مورد دندان شما چقدر است و در صورت تغییر رنگ دندان ممکن است چه گزینه هایی برای سفید کردن دندان در دسترس باشند.

نحوه درمان آبسه دندان در خانه

در صورت داشتن آبسه دردناک دندان و صورت متورم، احتمالاً به دنبال یک درمان خانگی فوری خواهید بود. گرچه تنها راه برای حصول اطمینان از اثربخشی درمان آبسه دهان مراجعه به دندانپزشک است، اما برخی از درمان های خانگی برای آبسه دندان و لثه وجود دارند که در طول مدتی که منتظر رسیدن زمان قرار ملاقات خود با دندانپزشک هستید، می توانند به کاهش درد و جلوگیری از گسترش بیشتر عفونت کمک کنند.

بهترین شکل تسکین درد آبسه دندان ایبوپروفن است، اما استامینوفن (تیلنول) در رتبه دوم قرار دارد. اگر به نظر شما فقط یکی از این موارد بی اثر است، می توانید هم ایبوپروفن و هم استامینوفن را تا حداکثر دوز نشان داده شده روی بسته ها مصرف کنید.

راه های دیگر برای تسکین درد عفونت دندان عبارتند از:

• شستشو و غرغره کردن با آب گرم و نمک
• پرهیز از غذاها و نوشیدنی های سرد یا داغ
• فقط خوردن غذاهای نرم
• اجتناب از کشیدن نخ دندان در اطراف ناحیه ای که تحت تأثیر قرار گرفته است
• استفاده از مسواک نرم

آنتی بیوتیک برای درد عفونت دندان باید توسط دندانپزشک تجویز شود. اگر به دنبال درمان تخصصی آبسه دندان نباشید، به احتمال زیاد عفونت همچنان به گسترش خود ادامه خواهد داد. این می تواند منجر به بروز آسیب جدی به دندان ها، الیاف لیگامان پریودنتال و استخوان فک شود. اگر عفونت به مدت کافی باقی بماند، ممکن است به سایر نقاط بدن شما سرایت کند.

اگر نمی توانید برای ملاقات با دندانپزشک خود فوراً وقت بگیرید، توصیه می کنیم مشاوره آنلاین دریافت کنید. دندانپزشک پس از ارزیابی باید بتواند داروهای مسکن و آنتی بیوتیک های قوی تری را برای شما تجویز کند. در زمانی که منتظر درمان هستید، این کار باید تا حدودی تسکین فوری درد آبسه دندان شما را فراهم کند.

به خاطر داشته باشید که فقط به این دلیل که آبسه تخلیه شده و درد کاهش یافته است، به این معنی نیست که عفونت از بین رفته است. برای درمان آبسه دندان همچنان باید به دندانپزشک مراجعه کنید.

چگونه از آبسه دندان و لثه جلوگیری کنیم؟

حفظ سلامت دهان و دندان ها احتمال بروزآبسه لثه یا آبسه دندان را به حداقل می رساند. چندین گام وجود دارند که برای حفظ سلامت دندان ها و لثه های خود تا حد امکان می توانید آنها را انجام دهید:

• دو بار در روز با خمیر دندان فلورایده مسواک بزنید و نخ دندان بکشید یا حداقل یک بار در روز از مسواک بین دندانی استفاده کند.
• از مصرف نوشیدنی ها و غذاهای شیرین به عنوان میان وعده بین وعده های غذایی یا درست قبل از رفتن به رختخواب اجتناب کنید.
• در صورت امکان، بلافاصله پس از مصرف غذاها و نوشیدنی های حاوی قند یا نشاسته زیاد، مسواک بزنید.
• به طور منظم برای معاینه دهان به دندانپزشک خود مراجعه کنید. معاینات منظم دندانپزشکی خطر ابتلا به آبسه دندان را در دهان کاهش می دهند.

حتی اگر به دلیل پوسیدگی دندان دچار حفره های دندانی شدید، قبل از عفونی شدن پالپ دندان و منتهی شدن آن به آبسه دندان، می توان دندان یا دندان هایی که تحت تأثیر قرار گرفته اند را با پر کردن درمان کرد. این به مراتب بهتر از انجام درمان ریشه یا کشیدن دندانی است که آبسه کرده است، بنابراین مراجعات منظم به دندانپزشک بسیار اهمیت دارند.

چگونه از عفونت دندان عقل پیشگیری کنیم؟

اگر هنوز دندان عقل خود را دارید، به خصوص اگر به درستی بیرون نیامده است، با دندانپزشک خود در مورد نگرانی های خود درباره داشتن آبسه دندان صحبت کنید، و اینکه آیا کشیدن آنها عاقلانه است یا خیر. از آنجا که آبسه دندان عقل نسبتاً شایع است، کشیدن دندان اغلب بهترین راه برای پیشگیری از بروز عفونت ها، آبسه کردن دندان و عوارض دیگر است.

در نهایت، در صورت وارد شدن هر گونه آسیبی به دندان های خود، از جمله لب پر شدگی یا ترک خوردن، باید به دنبال مراقبت های دندانی باشید. حتی اگر هیچ درد فوری وجود نداشته باشد، باکتری ها می توانند بلافاصله دندان را مورد حمله قرار دهند و ممکن است در عرض چند روز عفونت دندانی مانند آبسه دندان ایجاد شود.

نتیجه گیری

اکنون می دانید که آبسه دندان چیست، و اطلاعاتی در مورد علائمی که باید به دنبال آنها باشید و اینکه آیا عفونت دهان گسترش یافته است یا خیر کسب کرده اید. شما همچنین اطلاعاتی در مورد گزینه های درمان آبسه دندان و اهمیت مراجعه به دندانپزشک دارید تا آنها بتوانند بافت عفونی را پاکسازی کند و در صورت نیاز آنتی بیوتیک تجویز کنند.

بنابراین، اگر متوجه جوش دردناک روی لثه، پاکت های چرکی روی لثه یا عر گونه علائم دیگر عفونت دندان شدید، باید حتماً به دندانپزشک خود مراجعه کنید. یک آبسه دندان جدی است و اغلب از مشکلی مانند پوسیدگی دندان نشأت می گیرد. علاوه بر این، اگر درد آبسه دندان شما آنقدر شدید است که نمی توانید غذا بخورید، باید آن را یک موقعیت اورژانسی دندانی تلقی کنید.

پرسش های متداول در مورد آبسه دندان

چگونه می توان آبسه دندان را در منزل تخلیه کرد؟

یکی از علائم آبسه دندان وجود چرک روی لثه است، که ممکن است شبیه جوش روی لثه شما به نظر برسد. دندانپزشک به عنوان بخشی از درمان آبسه دندان، آن را تخلیه می کند. گرچه ممکن است درمان نسبتاً ساده به نظر برسد، اما نباید سعی کنید آبسه خود را در منزل تخلیه کنید! فقط یک دندانپزشک می داند که چگونه آبسه لثه را به روشی ایمن و مؤثر تخلیه کند.

آیا آبسه دندان با آنتی بیوتیک از بین می رود؟

گرچه آبسه دندان ممکن است نیاز به درمان اضافی داشته باشد، دندانپزشک شما ممکن است یک آنتی بیوتیک برای دندان عفونی شما تجویز کند. برخی از آنتی بیوتیک های متداول برای آبسه دندان شامل پنی سیلین و آموکسی سیلین هستند. دندانپزشک شما قادر خواهد بود مشخص کند که دقیقاً چه چیزی برای درمان آبسه در فک شما لازم است.

آبسه لثه چگونه به نظر می رسد؟

علائم قابل مشاهده آبسه لثه می توانند شامل کیسه های چرک روی لثه و تورم داخل دهان یا روی صورت باشد. همچنین ممکن است به صورت برآمدگی ظاهر شود که شبیه جوش روی لثه به نظر می رسد.

آیا می توان بدون درد آبسه لثه داشت؟

گر چه یکی از قابل توجه ترین علائم آبسه دندان درد است، اما گاهی اوقات آبسه لثه می تواند درد کمی ایجاد کند.حتی اگر دردی را تجربه نمی کنید، باید به دنبال درمان باشید. آبسه دهان به صورت خود به خود درمان نخواهد شد.

علائم گسترش عفونت دندان به بدن چیست؟

علائم گسترش عفونت دندان، علاوه بر درد موضعی شامل احساس ناخوشی عمومی، سردرد، تب، تورم، افزایش ضربان قلب، کم آبی بدن و درد معده هستند. اگر علائم آبسه دندان شما بدتر شده اند، باید به دنبال مراقبت های پزشکی اورژانسی باشید.

بهترین آنتی بیوتیک ها برای دندان عفونی کدامند؟

بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت دندان آنتی بیوتیکی خواهد بود که توسط دندانپزشک برای شما تجویز شود. همانطور که گفته شد، آنتی بیوتیک های آبسه دندان شامل پنی سیلین، آموکسی سیلین، کلیندامایسین و اریترومایسین هستند.

آیا آنتی بیوتیک های بدون نسخه برای دندان عفونی وجود دارند؟

خیر، هیچ آنتی بیوتیک بدون نسخه و هیچ درمان خانگی برای آبسه دندان وجود ندارد. در صورت لزوم، دندانپزشک شما برای دندان عفونی شما آنتی بیوتیک تجویز خواهد کرد. پس از گرفتن وقت ملاقات از دندانپزشک خود برای درمان آبسه دندان، می توانید از مسکن هایی مانند ایبوپروفن یا تیلنول برای کاهش درد آبسه دندان استفاده کنید.

اگر به دلایلی نمی توانید به کلینیک دندانپزشکی مراجعه کنید، برای دریافت نسخه مورد نیاز خود می توانید یک مشاوره آنلاین داشته باشید.

چه مدت طول می کشد تا آموکسی سیلین برای عفونت دندان عمل کند؟

مدت زمانی که طول می کشد تا آنتی بیوتیک هایی مانند آموکسی سیلین اثر کنند، در هر بیمار متفاوت است، گرچه علائم معمولاً پس از چند دوز فروکش می کنند. با این حال، بسیار مهم است که تمام دوره آنتی بیوتیک را به پایان برسانید. اتمام کل دوره (معمولاً ۳- ۱۰ روز) از بازگشت قوی تر عفونت جلوگیری خواهد کرد. پس از فروکش کردن علائم آبسه، تشخیص چگونگی بهبودی آن آسان نیست، اما اگر علائم دوباره بازگشتند، می دانید که بهبود نیافته است.

آیا می توان بدون آنتی بیوتیک از شر عفونت دندان خلاص شد؟

در صورت وجود عفونت جدی دندان، دندانپزشک ممکن است به شما بگوید که برای درمان آن باید آنتی بیوتیک مصرف کنید. در این صورت، مهم است طبق دستورالعمل دندانپزشک خود عمل کنید. با این حال، مواردی وجود دارند که اگر عفونت شما شدید نباشد، دندانپزشک شما ممکن است به سادگی کیسه چرک لثه شما را تخلیه کند و نیازی به تجویز آنتی بیوتیک برای عفونت دندان نباشد.