دندان های صاف و منظم برای سلامت دهان و دندان و اعتماد به نفس مهم هستند. پس از ماه ها یا سال ها استفاده از بریس ها برای رسیدن به لبخندی بی نقص، آخرین چیزی که می خواهید این است که دندان های شما از موقعیت خود خارج شوند. گرچه نگهدارنده ها برای ثابت نگه داشتن دندان ها پس از درمان ارتودنسی طراحی شده اند، اما اگر با وجود استفاده منظم از ریتینر دندان های شما حرکت کنند، ممکن است ناامید و گیج شوید. دلایل متعددی وجود دارند که چرا دندان ها ممکن است در طول زمان حتی با استفاده سخت گیرانه از نگهدارنده های از ردیف خود خارج شوند.

اهمیت تراز دندان ها و نگهدارنده دندانی بعد از بریس ها

دندان هایی که به درستی تراز شده اند راحت تر تمیز نگه داشته می شوند و کمتر دچار سایش، شکستگی و سایر مشکلات می شوند. درمان ارتودنسی دندان های کج، فشرده یا شکاف بین آنها را با استفاده از ابزارهایی مانند بریس ها یا الاینرهای نامرئی صاف می کند. با این حال، پس از برداشتن ابزارها، دندان ها تمایل دارند به موقعیت اصلی خود برگردند. به همین دلیل است که نگهدارنده ها بخش مهمی از درمان ارتودنسی هستند.

نگهدارنده ها ابزارهای سفارشی هستند که بعد از بریس ها یا الاینرهای شفاف استفاده می شوند تا در حالی که دندان ها درون بافت های اطراف لثه تثبیت می شوند آنها را در موقعیت های اصلاح شده جدید خود نگه دارند. ریتینرها با خاصیت ارتجاعی طبیعی فیبرهای پریودنتال اطراف دندان ها مقابله می کنند که سعی می کنند دندان ها را به حالت کج برگردانند. استفاده تمام وقت از نگهدارنده ها طبق دستور اولیه و به دنبال آن استفاده طولانی مدت پاره وقت از آنها از جابجایی دندان ها جلوگیری می کند و نتایج و سرمایه درمان ارتودنسی را حفظ می کند.

چرا با وجود استفاده منظم از نگهدارنده، دندان ها ممکن است جابجا شوند؟

در حالی که نگهدارنده ها برای نگهداشتن دندان ها در تراز بعد از بریس ها بسیار ارزشمند هستند، اگر با وجود استفاده منظم از نگهدارنده متوجه حرکت دندان شوید، ممکن است گیج و نگران شوید. چندین دلیل احتمالی وجود دارند که دندان ها می توانند در طول زمان با استفاده از نگهدارنده ها جابجا شوند:

مدت زمان استفاده از نگهدارنده تمام وقت و کافی نیست.

در حالت ایده آل، طی ۶ تا ۱۲ ماه اول پس از برداشتن بریس ها، نگهدارنده ها باید به صورت تمام وقت (به استثناء زمان غذا خوردن و مسواک زدن) استفاده شوند. این استفاده تمام وقت این امکان را برای استخوان ها و بافت های پریودنتال فراهم می کند تا دندان ها را در موقعیت های جدید تثبیت کنند. تغییر خیلی زود برنامه برای استفاده پاره وقت از ریتینرها، زمان کافی برای نگه داشتن دندان ها در هر روز را فراهم نمی کند. این باعث می شود آنها زودتر مستعد جابجایی شوند.

استفاده پاره وقت نادرست از نگهدارنده

پس از استفاده تمام وقت، نگهدارنده ها معمولاً در شب هنگام خواب استفاده می شوند. اما حتی یک شب بدون نگهدارنده امکان جابجایی جزئی را فراهم می کند. استفاده نادرست از نگهدارنده یا شب های مکرر عدم استفاده از ریتینر، امکان حرکت مداوم را برای دندان ها فراهم می کند. وقفه های دوره ای ماه به ماه در استفاده از نگهدارنده باعث حرکت تدریجی دندان ها می شود.

نگهدارنده های مخدوش، آسیب دیده یا نامناسب

نگهدارنده ها باید به خوبی روی دندان ها قرار گیرند تا آنها را در جای خود نگه دارند. اگر ریتینرها به مرور زمان شل یا خم شوند یا تاب بردارند، نمی توانند دندان ها را به درستی بگیرند. این نگه داشتن ناکافی دندان ها منجر به جابجایی به موقعیت های نامطلوب می شود. نگهدارنده های نامناسب باید به سرعت تعویض شوند.

فشار تشخیص داده نشده زبان یا گونه

فشار دادن غیرطبیعی زبان (تانگ تراست) یا قرار گرفتن دندان ها در مقابل گونه ها می تواند فشارهای تدریجی را اعمال کند که در طول ماه ها بر زاویه و تراز دندان تأثیر می گذارد. نگهدارنده ها به تنهایی لزوماً این حرکات معمولی را اصلاح نمی کنند.

تغییرات ناشی از بلوغ طبیعی

درمان ارتودنسی تا سن خاصی دندان ها را صاف می کند. اما فرآیندهای بلوغ طبیعی در دهان هرگز به طور کامل متوقف نمی شوند. استخوان ها، الیاف پریودنتال، قوس های دندانی و سایر ساختارها همچنان دستخوش تغییرات تدریجی می شوند که می تواند روی موقعیت دندان در طول زندگی تأثیر بگذارد.

موارد پیچیده که به نگهداری اضافی نیاز دارند

برخی از موارد پیچیده ارتودنتیک بیشتر مستعد عود هستند و ممکن است به روش های نگهداری خاص یا ماندگاری مادام العمر نیاز داشته باشند. مثال ها عبارتند از:

• فشردگی، فاصله، یا مال اکلوژن شدید قبل از درمان
• دندان های چرخیده
• دندان های جلویی متمایل با اورجت افزایش یافته
• دندان هایی که به لحاظ پریودنتال آسیب دیده اند
• دندان های از دست رفته ای که نیاز است جای خالی آنها حفظ شود
• دندان هایی که با جراحی جای آنها تغییر داده شده است
• عادات غیرعادی مانند تانگ تراست

نمونه هایی از جابجایی دندان ها با وجود استفاده از نگهدارنده

برای درک اینکه با استفاده از نگهدارنده دندان ها در طول زمان چگونه می توانند حرکت کنند، در اینجا چند مثال فرضی آورده شده اند:

آماندا هر شب با وفاداری از ریتینر خود استفاده می کند، اما متوجه فشردگی تدریجی دندان های فک پایین خود می شود که ۱ سال پس از برداشتن بریس ها شروع می شود.

• عوامل احتمالی: آماندا ممکن است خیلی سریع به استفاده پاره وقت روی آورده باشد. فشردگی شدید اولیه او باعث شد که مورد او بیشتر مستعد عود باشد. استفاده شبانه جابجایی های عمده را کنترل می کند، اما تغییرات بلوغ در فک پایین او احتمالاً به فشردگی آهسته کمک می کند.

جکسون پس از ۶ ماه استفاده مداوم، نگهدارنده فک بالای خود را کنار می گذارد. دو سال بعد او متوجه چرخش جزئی یک دندان نیش فک بالا شد.

• دلایل احتمالی: استفاده نامناسب از نگهدارنده دوره های حرکت دندان را مجاز می کند. دندان نیش چرخیده بیشتر از سایر دندان ها مستعد لغزیدن بود. برای این مورد پیچیده، در ابتدا ماه ها استفاده تمام وقت از نگهدارنده فک بالا نیاز بود.

اولیویا هر شب مراقب است که نگهدارنده پلاستیکی شفاف خود را استفاده کند. بعد از ۳ سال او متوجه فاصله های جزئی بین چند دندان جلوی فک بالا می شود.

• عوامل مؤثر: به دلیل تداوم تغییرات بلوغ در فک بالا، فاصله جزئی طبیعی به تدریج بوجود می آید. استفاده شبانه از نگهدارنده، میزان عود را به حداقل می رساند اما نمی تواند به طور کامل از جابجایی دندان ها در نتیجه بلوغ جلوگیری کند.

مارکوس یک روز صبح متوجه می شود که نگهدارنده فک پایین او شل شده است. چند ماه بعد متوجه می شود که دندان های جلوی فک پایین او دوباره کج شده اند.

• توضیح: نگهدارنده فک پایین که به درستی قرار نگرفته است، چسبندگی خود را روی دندان ها از دست داده است و امکان حرکت برگشتی را فراهم کرده است. پس از مشاهده شلی باید یک نگهدارنده جدید تهیه می شد.

نکاتی برای جلوگیری از حرکت دندان با نگهدارنده ها

در حالی که ممکن است برخی از جابجایی های جزئی دندان های طبیعی هنوز به تدریج رخ دهند، نکاتی برای بدست آوردن حداکثر پایداری از نگهدارنده های خود وجود دارد:

طبق دستور اولیه از ریتینر استفاده کنید.

پروتکل نگهداری خاص خود را با متخصص ارتودنسی خود در میان بگذارید. میانگین زمان توصیه شده اولیه ۶ تا ۱۲ ماه استفاده تمام وقت (به استثناء برداشتن ابزار هنگام غذا خوردن و مسواک زدن) است و سپس استفاده در شب. این روند استفاده این امکان را بوجود می آورد تا قبل از کاهش تعداد دفعات استفاده از ریتینر، بافت ها پایدار شوند.

استفاده پاره وقت را به دقت حفظ کنید.

پس از آغاز استفاده پاره وقت از نگهدارنده، در مورد استفاده از ریتینر دقیقاً همانطور که تجویز شده است، منضبط باشید. استفاده از ریتینر در شب برای جلوگیری از لغزش جزئی که ممکن است در طول زمان افزایش یابد، حیاتی است. استفاده از نگهدارنده را در اولویت قرار دهید.

تناسب و وضعیت را تحت نظر داشته باشید.

به طور دوره ای بررسی کنید که نگهدارنده شما هنوز به خوبی روی دندان ها قرار می گیرد. اگر هر گونه شلی، تاب خوردگی یا آسیبی ایجاد شد که کارایی نگه داشتن را کاهش می دهد، جایگزینی دریافت کنید. برای ارزیابی سلامت نگهدارنده حداقل سالیانه به دندانپزشک یا ارتودنتیست خود مراجعه کنید.

عادات را گزارش کنید.

در مورد هر گونه فشار دادن مداوم زبان، تنفس دهانی، دندان قروچه یا سایر عادت هایی که می توانند به مرور زمان بر تناسب دندان ها یا نگهدارنده شما تأثیر بگذارند، به ارتودنتیست خود اطلاع دهید. ممکن است برای رفتارهای معمول با اعمال نیروهای ناخواسته به نظارت نیاز داشته باشید.

نگهداری ثابت را در نظر بگیرید.

در برخی از موارد خاص خطر عود، ممکن است نگهدارنده های ثابتی برای تثبیت طولانی مدت توصیه شوند که به طور دائم در پشت دندان های جلو چسبانده می شوند. استفاده از نگهدارنده های متحرک سنتی در طولانی مدت سخت تر است.

برخی تغییرات طبیعی جزئی را بپذیرید.

علیرغم بهترین تلاش ها برای حفظ، به احتمال زیاد حرکت تدریجی جزئی دندان به دلیل بلوغ ثابت دهان در طول دهه ها اجتناب ناپذیر است. اما استفاده دقیق از نگهدارنده، عود عمده را به حداقل می رساند. هر گونه بدتر شدن موقعیت دندان باید به سرعت توسط متخصص ارتودنسی شما بررسی شود.

نتیجه گیری

نگهدارنده ها برای ثبات دندان ها پس از درمان ارتودنسی مانند بریس ها یا الاینرهای شفاف حیاتی هستند. اما عوامل متعددی، از تغییرات بلوغ گرفته تا عادات استفاده، همچنان می توانند باعث کندی جابجایی دندان ها در طول ماه ها و سال ها شوند. رعایت نظم و انضباط در مورد استفاده از نگهدارنده سفارشی خود طبق دستور، امری کلیدی است. به طور منظم به متخصص ارتودنسی و دندانپزشک خود مراجعه کنید تا بتوانند اثربخشی دندان ها و نگهدارنده های شما را بررسی کنند. برای حفظ و تراز بهینه دندان، هر مشکل تناسب را به سرعت برطرف کنید. استفاده مداوم و پیگیری طولانی مدت از نگهدارنده به حفظ سرمایه لبخند شما کمک می کند.

پرسش های پر تکرار در مورد نگهدارنده ها و حرکت دندان ها

اگر من هر شب از نگهدارنده خود استفاده کنم، آیا دندان ها همچنان جابجا می شوند؟

بله، حتی اگر هر شب مرتباً از نگهدارنده استفاده کنید، ممکن است کمی حرکت دندان ها در طول زمان اتفاق بیفتد. ریتینرها نمی توانند تغییرات بلوغ طبیعی در دهان را که به اعمال فشارهای کوچک به دندان ها ادامه می دهند، متوقف کنند. اما استفاده مداوم شبانه از نگهدارنده از جابجایی عمده جلوگیری می کند.

چقدر طول می کشد تا دندان ها بدون نگهدارنده شروع به جابجایی کنند؟

همه افراد متفاوت هستند، اما اگر نگهدارنده ها به طور مداوم استفاده نشوند، ممکن است دندان ها به تدریج در عرض چند هفته یا چند ماه از تراز خود خارج شوند. هر چه فرد مدت زمان بیشتری از نگهدارنده تجویز شده خود استفاده نکند، دندان ها فرصت بیشتری برای حرکت دارند.

آیا نگهدارنده من باید سفت باشد یا شل؟

برای بهترین نتیجه، نگهدارنده ها باید به خوبی روی دندان ها قرار گیرند. نگهدارنده ای که احساس شل شدن می کند، باعث تکان خوردن دندان ها می شود، یا اگر بتوان به راحتی آن را بیرون آورد، خیلی شل است و نمی تواند به طور مؤثر عمل کند. نگهدارنده باید به آرامی دندان ها را در موقعیت خود بگیرد. نگهدارنده بیش از حد سفت می تواند به مرور زمان منجر به فشار ناخواسته روی دندان ها شود.

آیا می توان دندان های جابجا شده را با نگهدارنده به عقب برد؟

اگر دندان ها فقط اندکی از جای خود جابجا شوند و نگهدارنده همچنان به خوبی جا بیفتد، استفاده ثابت از نگهدارنده ممکن است دندان ها را به تراز مناسب بازگرداند. حرکت عمده دندان به درمان یا نگهدارنده ارتودنسی جدید نیاز دارد. تلاش برای بازگرداندن دندان هایی که به طور قابل توجهی از موقعیت خود جابجا شده اند با نگهدارنده قدیمی، می تواند به دندان ها آسیب برساند.

هر چند وقت یک بار باید نگهدارنده جدید تهیه کنم؟

نگهدارنده ها باید هر چند سال یک مرتبه یا طبق دستور متخصص ارتودنسی بسته به ساییدگی و فرسایش تعویض شوند. اگر ریتینرها شل شدند، آسیب دیدند، گم شدند یا به نظر فرسوده شدند، زودتر به متخصص ارتودنسی مراجعه کنید. نگهدارنده های نامناسب برای نگهداری مناسب به تعویض نیاز دارند.

این مقاله دلایل احتمالی جابجایی دندان ها با وجود استفاده از نگهدارنده را توضیح می دهد، مانند استفاده نامناسب، تغییرات بلوغ، و عادات دهانی. نمونه هایی از سناریوهای استفاده از نگهدارنده همراه با نکاتی برای بهینه سازی کارایی نگهدارنده ارائه شده اند. بخش سؤالات متداول سؤالات پر تکرار در مورد نگهدارنده ها و حرکت ناخواسته دندان را پوشش می دهد.

نخ دندان کشیدن بخش مهمی از بهداشت دهان و دندان و جلوگیری از پوسیدگی دندان و بیماری لثه است. پلاک و بقایای غذایی را بین دندان ها و زیر خط لثه از بین می برد که مسواک زدن نمی تواند به آنها برسد. با این حال، بسیاری از افراد نخ دندان کشیدن را دشوار می دانند و از انجام منظم آن اجتناب می کنند. این می تواند بر سلامت دهان و دندان در دراز مدت تأثیر منفی بگذارد. چندین دلیل کلیدی وجود دارند که استفاده از نخ دندان می تواند چالش برانگیز باشد.

 

آناتومی و ساختار دندان

اجزای یک دندان

دندان های انسان ساختار تشریحی پیچیده ای دارند که برای بارهای سنگین جویدن و آسیاب کردن غذا طراحی شده است. دندان ها از چندین لایه، بافت و مواد تشکیل شده اند:

 

مینای دندان قسمت بیرونی سفید قابل مشاهده تاج است. در زیر آن مواد عاج نرم تری قرار دارد که بخش عمده دندان را تشکیل می دهد. پالپ مرکزی حاوی اعصاب و عروق خونی است که حس ایجاد می کند و دندان را زنده نگه می دارد. سمنتوم سطح ریشه را می پوشاند و الیاف پریودنتال را که دندان را در استخوان فک قرار می دهند، می چسباند.

آناتومی دندان

دندان ها دارای قسمت های آناتومیکال مشخص هستند. تاج قسمت قابل مشاهده داخل دهان است که با مینا پوشیده شده است. گردن باریک تر در خط لثه واقع شده است. در زیر ریشه ای است که دندان را از طریق رباط پریودنتال درون استخوان فک محکم می کند.

تعداد و نوع ریشه ها به دندان بستگی دارد. دندان های پیشین، نیش و پرمولر تک ریشه هستند. دندان های مولر چندین ریشه دارند – تا سه ریشه برای دندان های مولر فک پایین. ریشه ها منشعب می شوند و از نظر طول و ضخامت متفاوت هستند.

 

سلامت لثه

لثه های سالم به خوبی اطراف هر دندان را تا ریشه ها احاطه کرده اند. لثه ها متشکل از بافت صورتی سفت ساخته شده از الیاف همبند متراکم است. یک فضای طبیعی به نام شیار لثه بین مینای دندان و خط لثه قرار دارد. در وضعیت سلامت، عمق شیار به طور متوسط ۱ تا ۳ میلی متر در اطراف هر دندان است.

شیار امکان مقداری حرکت لثه بر روی سطح دندان در حین جویدن و مسواک زدن را فراهم می کند. در هنگام التهاب لثه و علامت بیماری پریودنتال، پاکت های عمیق تر می توانند ایجاد شوند.

تعیین موقعیت دندان

دندان ها در یک قوس نعل اسبی با خمیدگی ملایم در فک بالا و پایین قرار دارند. موقعیت و زاویه آنها ردپایی منحصر به فرد در دهان هر فرد ایجاد می کند. برخی از دندان ها بسیار نزدیک به یکدیگر قرار می گیرند، در حالی که شکاف هایی با اندازه های مختلف به نام امبراژور embrasures  به طور طبیعی بین دندان های دیگر ایجاد می شوند.

به عنوان مثال، دندان های پیشین فک بالا و پایین اغلب نقاط تماس تنگی بین لبه های خود دارند. شیار بین دندان های پرمولر و برخی از دندان های مولر ممکن است کاملاً باریک باشد. دندان های عقب مانند مولر و پرمولر دارای شیارها، انحناها و زوایای چند ریشه هستند. همه اینها در دسترسی با نخ دندان تداخل ایجاد می کنند.

 

چالش های نخ دندان کشیدن بین دندان ها

با توجه به آناتومی و ساختار دندان ها و لثه ها، نخ دندان کشیدن به دلایل مختلفی می تواند دشوار باشد:

 

تماس های بین دندانی تنگ

دندان های مجاور اغلب نقاط تماس تنگی دارند که در آنها هیچ فاصله ای بین آنها وجود ندارد. این امر بویژه در امتداد لبه های دندان های جلوی فک های بالا و پایین رخ می دهد. مینای دندان به معنای واقعی کلمه با هم ترکیب شده است که از سر خوردن نرم نخ دندان جلوگیری می کند. تلاش برای گرفتن یا چسباندن نخ دندان به زور فقط باعث پاره شدن لثه ها می شود.

شیار باریک

برخی از فضاهای طبیعی بین دندان های عقب که به نام امبراژور یا شیار شناخته می شوند بسیار باریک هستند. دندان های مولر اول و دندان های پرمولر دوم اغلب دارای امبراژورهای تنگ هستند که به ندرت برای نخ دندان به اندازه کافی باز هستند. تلاش برای مانور دادن حتی با نخ دندان نازک از میان این منافذ، به صبر و مهارت نیاز دارد.

دسترسی محدود به دندان های عقب

دسترسی به دندان های مولر و پرمولر عقب دهان در هنگام استفاده از نخ دندان سخت ترین کار است. موقعیت دور و زاویه آنها باعث می شود دیدن آنها دشوار باشد. بافت حجیم گونه نیز می تواند مانع رسیدن انگشتان به نواحی عقب شود.

برخی از دندان های عقب ممکن است نامرتب باشند یا فشردگی داشته باشند که عدم امکان دسترسی راحت به شیار بین آنها را بیشتر می کند. ریشه های خمیده و انشعاب های متعدد ریشه روی دندان های مولر نیز مانع نفوذ نخ دندان به سمت پایین بین خطوط لثه می شود.

 

چالش های مهارت دست

نخ دندان کشیدن صحیح بین تمام دندان ها به مهارت پیچیده انگشتان و دست ها نیاز دارد. بسیاری از افراد به طور طبیعی مهارت های حرکتی ظریفی را در دستان خود ندارند تا نخ دندان را بین نقاط تماس تنگ و از میان شکاف های باریک عبور دهند.

شرایط پزشکی مانند آرتریت، آسیب عصبی، صدمات و سکته مغزی به میزان قابل توجهی می توانند چابکی انگشتان را برای افرادی کاهش دهند که زمانی به خوبی نخ دندان می کشیده اند. حتی افراد کاملاً سالم نیز به دلیل مهارت ظریف مورد نیاز، می توانند تلاش های ناشیانه نخ دندان کشیدن را تجربه کنند.

 

ساختار فک و دهان

ویژگی های فیزیکی مانند شکل فک، درجه باز شدن و اندازه زبان بر توانایی نخ دندان کشیدن تأثیر می گذارند. افرادی که فک بالای جلو آمده ای دارند ممکن است در دسترسی به دندان های فک پایین دچار مشکل شوند. دهانه باریک دهان باعث محدود شدن حرکت دست در حین استفاده از نخ دندان می شود. زبان بیش از حد بزرگ راه را مسدود می کند.

 

مسائل مربوط به نخ دندان

برخی از نخ دندان های خاص مستعد نخ کش شدن، پاره شدن و ساییدگی هستند که باعث می شود کنترل آنها در طول نخ دندان کشیدن دشوار شود. نخ دندان های موم زده به راحتی در فضاهای وسیع تر می لغزند، اما در نقاط تماس تنگ می توانند پاره شوند. نخ دندان های موم نزده بهتر بین دندان های سفت می لغزند اما راحت تر نخ کش می شوند.

نخ دندان های ارزان قیمت اغلب در حیدن کار در یک فضا پاره می شوند. نخ ندان های مخصوص ضخیم تر می توانند برای برخی از دندان ها بسیار حجیم باشند. نخ دندان ناکارآمد به سادگی تلاش های بیشتر برای نخ دندان کشیدن را ناکام می کند.

 

مهارت ناکافی نخ دندان کشیدن

نخ دندان کشیدن موفق بین تمام دندان ها به تمرین و مهارت نیاز دارد. افرادی که تکنیک مناسب نخ دندان کشیدن ندارند در نهایت با برداشت ضعیف پلاک مواجه می شوند. عجله در استفاده از نخ دندان مانع تمیز کردن کافی بین دندان ها می شود.

اشتباهات رایج عبارتند از: استفاده از نخ بسیار کم، قرار دادن نامناسب انگشتان، و اره کردن سریع به جلو و عقب به جای کار روشمند نخ دندان در زیر خط لثه. مهارت ناکافی مانع کشیدن نخ دندان در نواحی تنگ می شود.

راهکارهایی برای استفاده مؤثرتر از نخ دندان

علیرغم مشکلات، نخ دندان کشیدن را می توان با راهبردهای مفیدی ساده تر کرد:

از ابزارهای دندانپزشکی استفاده کنید.

ابزارهای تخصصی امکان دسترسی بهتر به دندان های عقب و سایر نقاط را فراهم می کنند که دسترسی به آنها دشوار است. گزینه ها عبارتند از فلاس تریدر برای عبور دادن نخ دندان از داخل نقاط تماس تنگ، مسواک های بین دندانی برای امبراژورهای پهن، یا خلال دندان های کوچک برای تمیز کردن بین بریس های ارتودنسی. دندانپزشکان می توانند ابزارهای مناسب را بر اساس ساختار منحصر به فرد دهان بیمار توصیه کنند.

نوع مناسب نخ دندان را انتخاب کنید.

انتخاب نخ دندان مناسب برای بهترین نتایج کلیدی است. نخ ابریشمی و مقاوم در برابر نخ کش شدن به آرامی بین دندان های تنگ می لغزد. نخ دندان های موم زده در فضاهای وسیع تری که مستعد نخ کش شدن هستند بهتر می ماند. نخ دندان های پهن و مسطح در نقاط تماس تنگ نفوذ می کنند. فلاس تریدرها امکان لغزیدن نخ دندان در کوچکترین فضاها را فراهم می کند. نخ دندان دسته دار برای راحت فائق آمدن بر مسائل مهارتی، یک دسته فراهم می کند.

 

از تکنیک مناسب نخ دندان کشیدن استفاده کنید.

روش صحیح نخ دندان کشیدن به تمرین نیاز دارد اما برای تمیز کردن بین دندان ها ضروری است. با استفاده از یک حرکت رفت و برگشتی به جای فشار دادن، نخ دندان را به آرامی بین نقاط تماس هدایت کنید. نخ دندان را در اطراف هر دندان و زیر خط لثه خم کنید. قبل از رفتن به فضای بعدی، چندین بار نخ دندان بکشید.

از حرکات اره مانند جلو و عقب سریع که می توانند به بافت لثه آسیب وارد کنند، خودداری کنید. هنگام حرکت بین دندان ها از قسمت های تمیز نخ دندان استفاده کنید. ویدیوهای یوتیوب می توانند تکنیک مناسب را نشان دهند. دندانپزشکان می توانند روی تمیز کردن با نخ دندان نظارت کنند.

قبل از مسواک زدن نخ دندان بکشید.

بهتر است قبل از مسواک زدن بین دندان ها نخ دندان بکشید. نخ دندان باعث سست شدن پلاک های دندانی می شود بنابراین مسواک زدن می تواند مواد زائد را از سطوح دندان پاک کند. اگر ابتدا مسواک بزنید و سپس نخ دندان بکشید، ذرات غذا به قسمت های تمیزی که به تازگی مسواک زده اید رانده می شوند.

ابتدا نخ دندان کشیدن، تشکیل پلاک را مختل می کند بنابراین فرچه های مسواک می توانند به شکاف ها نفوذ کنند. همچنین امکان بهتر رسیدن خمیر دندان فلورایده بعد از نخ دندان به بین دندان ها را فراهم می کند.

ابتدا روی مناطق دشوار تمرکز کنید.

وقتی نخ دندان می کشید، ابتدا از سخت ترین نقاط شروع کنید، جایی که احتمالاً بیشترین مقدار تشکیل پلاک اتفاق می افتد. ابتدا به دندان های مولر و پرمولر عقب رسیدگی کنید زیرا رسیدگی به آنها از بقیه سخت تر است و در عین حال بیشترین پلاک را دارند. با دندان های جلوی راحت تر کار خود را به پایان برسانید. این امر از عجله کردن در نخ دندان کشیدن و از دست دادن مناطقی جلوگیری می کند که دسترسی به آنها سخت و مورد نیاز است.

 

به دنبال کمک تخصصی باشید.

از دندانپزشک خود بخواهید تکنیک مناسب نخ دندان کشیدن را نشان دهد تا بدانید که آن را به درستی انجام می دهید. برخی از مطب های دندانپزشکی نخ دندان کشیدن تخصصی را به عنوان یک سرویس پاکسازی مستقل ارائه می دهند که صرفاً بر حذف پلاک بین دندان ها تا ریشه تمرکز دارد. متخصصان بهداشت دهان می توانند به طور ماهرانه نقاط تماس تنگی را نخ دندان بکشند که ممکن است شما آنها را از دست بدهید.

 

اهمیت استفاده از نخ دندان برای سلامت دهان

تلاش برای نخ دندان کشیدن به طور کامل گرچه در ابتدا یک چالش است، مزایای زیادی برای سلامت دهان و دندان دارد:

·       پلاک های چسبناک بین دندان هایی را از بین می برد که با مسواک زدن از بین نمی روند.

·       پوسیدگی و حفره های دندان را تا حد زیادی کاهش می دهد.

·       به جلوگیری از التهاب و بیماری لثه کمک می کند.

·       تغییر رنگ دندان و بوی بد دهان را کاهش می دهد.

·       ممکن است خطر بیماری قلبی و سایر مشکلات سیستمیک را کاهش دهد.

نخ دندان کشیدن به مهارت نیاز دارد، اما با تمرین سریع و آسان می شود. پاداش ها ارزش ناامیدی های اولیه را دارند. صبور باشید و انواع مختلف نخ دندان و ابزارها را امتحان کنید تا بفهمید چه چیزی برای ساختار منحصر به فرد دهان شما بهترین کارایی را دارد. نخ دندان کشیدن را به عنوان بخشی از برنامه روزانه بهداشت دهان و دندان خود حفظ کنید.

سؤالات متداول

در اینجا به سؤالات رایج در مورد مشکلات نخ دندان کشیدن پاسخ داده شده است:

چرا نمی توان بین دو دندان با نقاط تماس تنگ را نخ دندان کشید؟

معمولاً بین دندان هایی که نقاط تماس تنگی دارند، فضای خالی وجود ندارد. به زور کشیدن نخ دندان می تواند به لثه ها آسیب وارد کند. سعی کنید از نخ های دندانی استفاده کنید که به آرامی در فضاهای تنگ حرکت می کنند. دندانپزشک همچنین می تواند به طور انتخابی نقاط تماس را بتراشد تا فضایی برای نخ دندان کشیدن ایجاد کند.

 

چه نخ دندانی برای دندان های عقبی بهتر عمل می کند که دسترسی به آنها سخت است؟

نخ دندان دسته دار امکان دید بهتر و دسترسی بهتر به دندان های عقب را فراهم می کند. طراحی شبیه به خلال دندان آنها به تمیز کردن دندان های مولر عقب و اطراف ابزار ارتودنسی را فراهم می کند. مسواک های بین دندانی همچنین برای امبراژورهای پهن تر دندان های عقب که مستعد پاره کردن نخ دندان هستند به خوبی عمل می کنند.

 

من آرتریت دارم که باعث می شود گرفتن نخ دندان سخت باشند. چه چیزی می تواند کمک کند؟

هر ابزار نخ دندان با دسته، از جمله نخ دندان دسته دار و مسواک های بین دندانی، به گرفتن راحت تر نخ دندان کمک می کند. فلاس تریدرها دارای انتهای سفتی هستند که کنترل راحت را فراهم می کنند. فلاسرهای برقی تنها با فشار دادن دکمه کار را برای شما انجام می دهند. از دندانپزشک خود در مورد گزینه های متناسب با نیازهای خود بپرسید.

 

آیا استفاده خشن از نخ دندان می تواند مشکلاتی ایجاد کند؟

بله، استفاده از نخ دندان با شدت زیاد می تواند به لثه ها و حتی مینای دندان آسیب وارد کند. به جای فشار دادن نخ دندان بین دندان ها، از حرکات عمودی ملایم استفاده کنید. در صورت خونریزی لثه ها فوراً آن را متوقف کنید و قبل از استفاده مجدد از نخ دندان در آن ناحیه اجازه دهید تا بهبود یابد. با تمرین، نخ دندان کشیدن بدون فشار بیش از حد، سریع و آسان می شود.

 

اگر هنگام نخ دندان کشیدن لثه هایم خونریزی کرد، آیا باید متوقف شود؟

خونریزی لثه های تحریک شده نشان دهنده تجمع پلاک بین دندان ها است. نخ دندان کشیدن را متوقف نکنید! روزانه به آرامی نخ دندان بکشید تا لثه ها زمان لازم را برای بهبود و تقویت داشته باشند. خونریزی باید ظرف یک هفته کاهش یابد. اگر ادامه داشت به دندانپزشک خود مراجعه کنید تا لثه های ملتهب را قبل از بدتر شدن درمان کند.

 

برداشتن بریس ها یک نقطه عطف هیجان انگیز است. شما ماه ها یا حتی سال ها سیم سفت کردن، درد دندان ها، فرو رفتن سیم در بافت نرم و محدودیت های غذایی را تحمل کرده اید. بالأخره کار شما تمام شده است! براکت ها جدا می شوند و شما آن نگاهی که مدت ها انتظارش را می کشید به دندان های مستقیم جدید خود خواهید داشت. اما برای برخی افراد، اولین نگاه در آینه یک شگفتی ناخوشایند را نشان می دهد – دندان های شما هنوز هم به نوعی کج و غیر یکدست به نظر می رسند. اوه پس از آن همه زمان و ناراحتی با بریس ها، چرا دندان های شما هنوز عجیب به نظر می رسند؟

علل شایع ناهمواری دندان ها بعد از بریس ها

چند دلیل اصلی وجود دارند که چرا ممکن است بعد از بریس ها دندان ها کاملاً صاف و یکدست به نظر نرسند:

طبق دستورالعمل از نگهدارنده ها استفاده نشده است

پس از برداشتن بریس های شما، ارتودنتیست ها نگهدارنده هایی را برای نگه داشتن دندان ها در موقعیت های جدید خود ارائه می دهند. نگهدارنده ها برای جلوگیری از برگشت دندان ها به سمت موقعیت های کج اولیه خود حیاتی هستند. متأسفانه، بسیاری از بیماران از نگهدارنده های خود به دفعات تجویز شده استفاده نمی کنند. دندان ها می توانند به طرز شگفت آوری سریع از هم ترازی خارج شوند. فقط سپری کردن چند روز بدون نگهدارنده می تواند ماه ها پیشرفت درمان را خنثی کند. برای دستیابی به بهترین نتایج با نگهدارنده ها:

• در ۶ تا ۱۲ ماه نخست به صورت تمام وقت از نگهدارنده های خود استفاده کنید و بعد از آن هر شب به این کار ادامه دهید. هر چه مدت زمان بیشتری از نگهدارنده ها به صورت تمام وقت استفاده کنید، دندان های شما موقعیت جدید خود را بهتر حفظ خواهند کرد.
• برای اولین سال پس از بریس ها، هر ۳ تا ۶ ماه یک مرتبه برای معاینات ریتینر توسط متخصص ارتودنسی خود برنامه ریزی کنید. این تضمین می کند که نگهدارنده ها همچنان به درستی نصب می شوند و حداکثر نگهداری را فراهم می کنند.
• فوراً نگهدارنده های گم شده، شکسته یا نامناسب را تعویض کنید تا از لغزش دندان ها به عقب جلوگیری کنید.

مسائل حل نشده بایت

بریس ها عمدتاً روی صاف کردن ۶ دندان جلوی هر دو فک بالا و پایین تمرکز می کنند. آنها همیشه تراز دندان های مولر عقب یا مشکلات بین دو فک بالا و پایین را به طور کامل برطرف نمی کنند. اگر درمان ارتودنسی مشکلاتی مانند اوربایت، آندربایت، کراس بایت و اپن بایت را به طور کامل اصلاح نکرده باشد، این مشکلات بایت همچنان می توانند ظاهر لبخند شما پس از بریس ها را تحت تأثیر قرار دهند. مشکلات باقی مانده بایت را با متخصص ارتودنسی خود در میان بگذارید. ممکن است بعداً بعد از بریس ها، برای داشتن بایت ایده آل، به درمان اضافی با بایت پلیت ها، الاستیک ها یا حتی جراحی فک نیاز باشد.

فاصله طبیعی

فاصله طبیعی بین دندان های هر فردی متفاوت است. برخی از افراد به طور طبیعی دندان های فشرده ای دارند، در حالی که برخی دیگر بین دندان های خود فاصله بیشتری دارند. هدف متخصصین ارتودنسی یک تراز ایده آل است، اما برخی از فاصله های ناهموار یا فاصله های کوچک بین دندان ها ممکن است پس از بریس ها در محدوده طبیعی باقی بمانند. شکاف های جزئی اغلب به طور طبیعی طی ۶ تا ۱۲ ماه بسته می شوند زیرا دندان ها به فضای موجود پس از بریس ها جابجا می شوند. اگر نگران ادامه مشکلات فاصله قابل توجه هستید، با متخصص ارتودنسی خود صحبت کنید. آنها می توانند ارزیابی کنند که آیا تنظیمات ارتودنسی اضافی، الاینرهای اصلاحی یا گزینه های حفظ نتایج نیاز هستند یا خیر.

تفاوت های فردی در ساختار صورت

دهان هیچ دو فردی دقیقاً یکسان نیست. تفاوت های ظریف فردی در اندازه های دندان ها، کانتور لثه ها، شکل فک و تقارن صورت به این معنا است که دستیابی به تراز “عالی” یک هدف غیر واقعی است. بریس ها به میزان زیادی هم ترازی را بهبود می بخشند، اما برخی تفاوت های جزئی مانند چرخش های جزئی یا همپوشانی ها، بخصوص بین دندان های عقب، قابل انتظار است. این مسائل جزئی از نظر عملکردی مشکل ساز نیستند یا از نظر زیبایی شناختی برای دیگران قابل توجه نیستند. سعی کنید برای جزئیات ناچیز که به سختی برای کسی جز خودتان قابل مشاهده هستند وسواس نداشته باشید.

مشکلات اصلاح نشده رشد فک

در برخی موارد، کجی شدید دندان ها به دلیل ناهماهنگی رشد فک ایجاد می شود. مشکلاتی مانند سقف باریک دهان، فک پایین کوچک یا رشد بیش از حد یا کمتر از حد معمول استخوان های صورت را تنها با بریس ها نمی توان به طور کامل اصلاح کرد. آنها به مداخله زود هنگام با ابزارهای اصلاح رشد در کودکی یا حتی جراحی اصلاحی فک بعداً در نوجوانی یا بزرگسالی نیاز دارند تا فک ها را دوباره مرتب کنند. بیمارانی که این مشکلات رشد کنترل نشده فک را دارند، حتی پس از ماه ها یا سال ها درمان با بریس ها، محدودیت هایی در نحوه صاف کردن دندان های آنها وجود خواهد داشت.

آیا بعد از بریس ها باید اصلاح شود یا دوباره درمان شود؟

اگر دندان های شما پس از اتمام اولین دوره درمان ارتودنسی دچار عود قابل توجه یا مشکلات ظاهری زیبایی شدند، در مورد راه حل های احتمالی با ارتودنتیست خود مشورت کنید. گزینه های تراز اضافی عبارتند از:

اصلاح الاینرهای شفاف

الاینرهای شفاف مانند اینویزیلاین یک انتخاب عالی برای اصلاح لبخند شما پس از بریس ها هستند. تری های تراز کننده شفاف سفارشی برای تمرکز روی چرخاندن یا صاف کردن فقط دندان های مشکل دار ایجاد می شوند که به تنظیم بیشتری نیاز دارند. اصلاح الاینرها معمولاً بسته به میزان حرکت مورد نیاز، برای دوره های زمانی کوتاه تر از ۱۰ تا ۳۰ هفته استفاده می شوند. آنها یک راه راحت تر و بی دردسرتر برای پولیش کردن و نهایی کردن نتایج درمان هستند.

نگهدارنده ثابت سیمی

یک سیم نازک که به طور دائم به پشت ۴ تا ۶ دندان جلویی چسبانده می شود می تواند به جلوگیری از عود ناخواسته یا باز شدن مجدد فاصله کمک کند. این ابزار دندان های مهم لبخند را محکم در موقعیت خود قفل می کند تا صاف ترین تراز ممکن را حفظ کنند. سیم ثابت ممکن است به مدت ۱ تا ۵ سال پس از بریس ها توصیه شود تا زمانی که دندان ها پایدار شوند. نگهدارنده های ثابت پارسیل فقط روی دندان های جلوی فک پایین نیز یک گزینه هستند.

درمان ارتودنسی اضافی

برای برخی از موارد عود یا حرکت بزرگ دندانی پس از دور اول ارتودنسی، ممکن است بریس های سنتی یا الاینرهای شفاف دوباره توصیه شوند تا دندان ها به موقعیت خود بازگردند. این می تواند شامل موارد زیر باشد:

• تغییر موقعیت دندان های به شدت جابجا شده با بریس ها و الاستیک ها
• وسیع کردن یا کانتور کردن عرض قوس دندانی خود با بریس ها یا ابزارها برای اصلاح عود فشردگی
• استفاده از هدگیر، رمپ های بایت، الاستیک ها یا بایت پلیت های سفارشی برای بهبود بایت خود
• نظارت دقیق بر رشد و تکامل بیماران جوان پس از مرحله اول درمان برای تعیین اینکه آیا جراحی فک نیاز است یا خیر.

با ارتودنتیست خود همکاری نزدیکی داشته باشید تا مزایا و معایب دورهای اضافی درمان را بسنجید. در حالی که ارتودنسی بیشتر بسته به شدت مشکل ممکن است ۶ تا ۲۴ ماه طول بکشد، اما مزایای طولانی مدتی را برای زیباتر نشان دادن لبخند شما فراهم می کند.

عادت هایی برای حفظ لبخند جدید بعد از بریس ها

تنظیم عادات روزانه می تواند به دندان ها کمک کند ظاهر صاف و یکدست خود بعد از برداشتن بریس ها را حفظ کنند:

• طبق دستور از نگهدارنده ها استفاده کنید. این مهم ترین عادت برای حفظ نتایج ارتودنسی شما است. عدم استفاده از نگهدارنده حتی برای ۱ تا ۲ روز می تواند باعث حرکت سریع و عود دندان ها شود.
• هر۳ تا ۶ ماه یک مرتبه برای پاکسازی به دندانپزشک خود مراجعه کنید. ویزیت های منظم دندانپزشکی امکان تشخیص زود هنگام حفره ها، سایش غیر طبیعی یا سایر مسائلی که می توانند نتایج ارتودنسی شما را تضعیف کنند، را فراهم می کند.
• از دندان های خود در برابر آسیب محافظت کنید. برای ورزش کردن از محافظ دهان سفارشی استفاده کنید و از جویدن خودکار، ناخن، یخ یا سایر اجسام سخت که می تواند به دندان ها آسیب وارد کرده و باعث ایجاد مشکل در تراز دندان ها شود، خودداری کنید.
• میان وعده های خود را هوشمندانه انتخاب کنید. از غذاهای بیش از حد چسبناک، سفت یا جویدنی که در طول درمان می توانند باعث خم یا شل سیم ها شوند یا بعد از بریس ها می توانند دندان ها را جابجا کنند، خودداری کنید. هسته های گیلاس، کارامل، اسمارتیز، تکه های یخ، هویج خام یا آدامس خطراتی را به همراه دارند.
• بهداشت دهان و دندان را به خوبی رعایت کنید. برای جلوگیری از پوسیدگی دندان ها، تحلیل لثه ها یا بیماری پریودنتال، دندان ها را دو مرتبه در روز به طور کامل مسواک بزنید و از نخ دندان استفاده کنید. حذف ذرات مواد غذایی به دام افتاده کنار دندان ها، از ایجاد خطوط کلسیفیکاسیون روی دندان ها جلوگیری می کند.
• عادت هایی که همسویی را تضعیف می کنند را کنار بگذارید. فشردن، ساییدن دندان ها، مکیدن انگشت شست، تانگ تراست یا فشار دادن زبان و سایر رفتارهای مضر به مرور زمان می توانند باعث از بین رفتن مزایای بریس ها شوند. اگر این مشکلات همچنان ادامه داشتند، از متخصص ارتودنسی خود در مورد ابزارها یا عادت یا راه حل های دیگر سؤال کنید.
• استعمال سیگار و سایر دخانیات را ترک کنید. سیگار کشیدن باعث زرد شدن دندان ها می شود و خطر ابتلا به سرطان دهان، بیماری های لثه، از دست دادن دندان و سایر مشکلات سلامت دهان را به طور تصاعدی افزایش می دهد.

عادت	تأثیر روی دندان ها
عدم استفاده از نگهدارنده	دندان ها به سمت موقعیت های قدیمی بازمی گردند.
عدم مراجعه به دندانپزشک	مشکلات کوچک به مشکلات بزرگ تبدیل می شوند.
انجام ورزش بدون محافظ دهان	خطر شکستگی یا آسیب دندان وجود دارد.
جویدن یخ یا اجسام سخت	می تواند باعث ترک خوردن، لق شدن یا جابجایی دندان ها شود.
پاکسازی ضعیف دندان ها	پوسیدگی بیشتر و تغییر رنگ دندان ها.
فشردن یا ساییدن	باعث افزایش سایش ناهموار دندان ها و مشکلات بایت می شود.
فشار دادن زبان	دندان های جلو به تدریج به جلو فشار وارد می کنند.
سیگار کشیدن	زرد شدن دندان ها، خطر ابتلا به سرطان دهان.

نتیجه گیری

در حالی که بریس ها همیشه نمی توانند به مدل دندان های ایده آل برای هر بیمار دست یابند، اما همچنان لبخند اکثر افراد را بهبود می بخشند. سعی کنید به جای تأکید روی عیوب جزئی باقی مانده، روی تفاوت باورنکردنی بین دندان های خود قبل و بعد از بریس ها تمرکز کنید. مسائلی مانند فضاهای کوچک یا همپوشانی بعد از بریس ها شایع هستند و اغلب با کمی مراقبت های ارتودنتیک اضافی قابل اصلاح هستند. با همکاری خوب در استفاده از نگهدارنده ها و عادات دهانی هوشمندانه پس از درمان، می توانید اطمینان حاصل کنید که لبخند جدید و درخشان شما برای تمام عمر زیبا می ماند.

آیا به این موضوع فکر کرده اید که دندان های عقب شما کجا قرار دارند؟ دندان های عقب که به عنوان دندان های مولر و پرمولر نیز شناخته می شوند، در عقب دهان شما قرار دارند. آنها از دندان های جلوی شما بزرگ تر و صاف تر هستند و عمدتاً برای آسیاب کردن غذا در هنگام جویدن استفاده می شوند.

افراد بزرگسال معمولاً ۱۲ دندان مولر و پرمولر دارند، که شش دندان در فک بالا و شش دندان در فک پایین هستند. چهار دندان مولر عقب دهان شما گاهی اوقات تحت عنوان دندان عقل نامیده می شوند و معمولاً در اواخر سال های نوجوانی یا اوایل بزرگسالی ظاهر می شوند. با این حال، در همه افراد دندان های عقل رشد نمی کنند و برخی از افراد ممکن است به دلیل مسائلی مانند نهفتگی یا فشردگی بیش از حد به کشیدن آن نیاز داشته باشند.

از دست دادن دندان های عقب می تواند تأثیر قابل توجهی روی سلامت کلی شما داشته باشد و بر توانایی شما در جویدن صحیح غذا تأثیر بگذارد و منجر به آتروفی عضلانی و درد مفصل فک شود. اگر با دندان های عقب خود مشکل دارید، برای جلوگیری از بروز عوارض بیشتر باید به دنبال مراقبت از دندان باشید. در این مقاله، مکان و عملکرد دندان های عقب شما را بررسی خواهیم کرد و اهمیت حفظ بهداشت خوب دندان برای حفظ سلامت آنها را مورد بحث قرار می دهیم.

آشنایی با دندان های عقب

دندان های عقب شما که به عنوان دندان های خلفی نیز شناخته می شوند، در عقب دهان شما قرار دارند. آنها مسئول آسیاب کردن و خرد کردن غذا هستند و بلع و هضم آن را آسان تر می کنند. دندان های عقب بزرگ ترین و قوی ترین دندان های دهان شما هستند و به گونه ای طراحی شده اند که در برابر فشار جویدن و ساییدن مقاومت کنند.

دو نوع دندان عقب وجود دارد: پرمولر و مولر. دندان های پرمولر بین دندان های نیش و دندان های مولر شما قرار دارند و سطحی صاف با یک یا دو کاسپ دارند. از سوی دیگر مولرها بزرگ ترین دندان ها هستند و دارای سطح صاف با چهار تا پنج کاسپ هستند.

دندان های عقب شما برای سلامت دهان و دندان و سلامت کلی شما بسیار مهم هستند. آنها به شما کمک می کنند تا غذای خود را به درستی بجوید، که به هضم کمک می کند و تضمین می کند که بدن شما مواد مغذی مورد نیاز خود را دریافت می کند. علاوه بر این، دندان های عقب شما نقش مهمی در حفظ ساختار صورت و خط فک شما ایفا می کنند.

مراقبت از دندان های عقب برای جلوگیری از پوسیدگی، ایجاد حفره و سایر مشکلات دندانی ضروری است. مسواک زدن و نخ دندان کشیدن دو مرتبه در روز بهترین راه برای تمیز و سالم نگه داشتن دندان های عقب است. همچنین باید به طور منظم برای معاینه و پاکسازی دندان های خود به دندانپزشک مراجعه کنید تا مطمئن شوید که دندان های عقب شما در وضعیت خوبی قرار دارند.

در نتیجه، دندان های عقب شما بخش مهمی از سلامت دهان و دندان و سلامت کلی شما هستند. درک عملکرد آنها و مراقبت مناسب برای تمام عمر می تواند در حفظ سلامت دندان ها و لثه ها به شما کمک کند.

انواع دندان های عقب

وقتی صحبت از دندان های عقب به میان می آید، دو نوع وجود دارد: مولر و پرمولر. هر نوع دارای ویژگی ها و عملکردهای منحصر به فرد خود است.

دندان های مولر

دندان های مولر بزرگ ترین دندان های دهان شما هستند که در عقب دهان شما قرار دارند. آنها دارای یک سطح بزرگ و صاف با کاسپ های متعدد هستند که برای آسیاب و خرد کردن غذا طراحی شده اند. شما در مجموع هشت دندان مولر دارید، چهار دندان در بالا و چهار دندان در پایین.

دندان های مولر اول معمولاً در شش سالگی بیرون می آیند و دندان های مولر دوم در حدود ۱۲ سالگی می آیند.

دندان های پرمولر

دندان های پرمولر، که به آن دو لخت نیز می گویند، بین دندان نیش و دندان های مولر شما قرار دارند. آنها دارای یک سطح صاف با دو کاسه هستند که برای پاره کردن و خرد کردن غذا طراحی شده اند. شما در مجموع هشت دندان پرمولر دارید، چهار دندان در بالا و چهار دندان در پایین.

دندان های پرمولر اول معمولاً در حدود ۱۰ سالگی بیرون می آیند و دندان های پرمولر دوم در حدود ۱۲ سالگی ظاهر می شوند. آنها در جویدن و آسیاب کردن غذا قبل از رسیدن به دندان های مولر نقش اساسی دارند. به طور کلی، دندان های عقب نقش مهمی در جویدن و آسیاب کردن غذا دارند و بلع و هضم آن را برای شما آسان تر می کنند. مراقبت از دندان های عقب با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم و مراجعه به دندانپزشک برای معاینات منظم ضروری است.

عملکرد دندان های عقب

دندان های عقب که تحت عنوان دندان های خلفی نیز شناخته می شوند، در عقب دهان شما قرار دارند و برای جویدن صحیح و حفظ ساختار صورت ضروری هستند. دو نوع دندان عقب وجود دارد: پرمولر و مولر. در این قسمت به عملکرد دندان های عقب می پردازیم.

آسیاب و خرد کردن غذا

یکی از وظایف اصلی دندان های عقب، آسیاب کردن و له کردن غذا است. دندان های پرمولر و دندان های مولر دارای سطح صاف و پهنی هستند که به تجزیه مواد غذایی به قطعات کوچک تر کمک می کنند. دندان های مولر دارای سطح کاسپ دار هستند که به آسیاب کردن و خرد کردن غذا کمک می کند، در حالی که دندان های مولر سطح بزرگ تری دارند که به آسیاب کردن و له کردن غذا کمک می کنند.

حفظ ساختار صورت

دندان های عقب همچنین نقش مهمی در حفظ ساختار صورت ایفا می کنند. هنگامی که دندان های عقب خود را از دست می دهید، استخوان فک شروع به از دست دادن تراکم خود می کند که می تواند باعث افتادگی و پیرتر شدن صورت شما شود. دندان های عقب به حفظ ارتفاع صورت شما کمک می کنند و از فرو ریختن آن جلوگیری می کنند.

علاوه بر این، دندان های عقب به حفظ تراز مناسب دندان های شما کمک می کنند. وقتی دندان پشتی را از دست می دهید، دندان های دیگر می توانند موقعیت خود را تغییر دهند و باعث ایجاد شکاف و ناهماهنگی شوند. این می تواند منجر به بروز مشکل در جویدن و صحبت کردن شود و همچنین می تواند بر ظاهر شما تأثیر بگذارد.

به طور کلی، دندان های عقب برای جویدن صحیح و حفظ ساختار صورت ضروری هستند. مراقبت از دندان های عقب خود با رعایت بهداشت دهان و دندان و مراجعه منظم به دندانپزشک بسیار مهم است.

مشکلات شایع دندان های عقب

دندان های عقب که به عنوان دندان های مولر نیز شناخته می شوند، وظیفه ساییدن و جویدن غذا را بر عهده دارند. آنها در عقب دهان شما واقع شده اند و برای عملکرد مناسب دهان ضروری هستند. با این حال، دندان های پشتی مستعد ابتلا به مشکلات مختلف دندانی هستند که می تواند روی سلامت دهان و دندان شما تأثیر بگذارد. در این بخش به برخی از مشکلات شایع مرتبط با دندان های پشتی می پردازیم.

پوسیدگی دندان

پوسیدگی دندان یک مشکل شایع دندانی است که افراد در هر سنی را تحت تأثیر قرار می دهد. زمانی اتفاق می افتد که باکتری ها در دهان اسیدی تولید می کنند که مینای دندان را فرسوده می کند. دندان های پشتی بویژه در برابر پوسیدگی آسیب پذیر هستند زیرا شیارها و شکاف های عمیقی دارند که می توانند ذرات غذا و باکتری ها را به دام بیندازند. اگر پوسیدگی دندان درمان نشود، می تواند منجر به پوسیدگی، عفونت و حتی از دست دادن دندان شود.

برای جلوگیری از پوسیدگی دندان ها، باید آنها را دو مرتبه در روز با خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک بزنید، روزانه از نخ دندان استفاده کنید و به طور مرتب برای معاینه و پاکسازی دندان به دندانپزشک خود مراجعه کنید. دندانپزشک شما همچنین ممکن است سیلانت های دندانی را توصیه کند، که پوشش های پلاستیکی نازکی هستند که از سطوح دندان های پشتی شما در برابر پوسیدگی محافظت می کنند.

بیماری لثه

بیماری لثه که به عنوان بیماری پریودنتال نیز شناخته می شود، یک عفونت باکتریایی است که لثه ها و بافت های نگهدارنده دندان های شما را تحت تأثیر قرار می دهد. این به دلیل تجمع پلاک روی دندان ها ایجاد می شود و می تواند منجر به تحلیل رفتن لثه، از دست دادن دندان و سایر مشکلات جدی سلامتی شود. دندان های پشتی بویژه در برابر بیماری های لثه آسیب پذیر هستند زیرا تمیز کردن آنها سخت تر از دندان های جلویی است.

برای جلوگیری از بروز بیماری لثه، باید دندان های خود را دو مرتبه در روز مسواک بزنید، روزانه از نخ دندان استفاده کنید و به طور منظم برای معاینه و پاکسازی به دندانپزشک خود مراجعه کنید. دندانپزشک شما همچنین ممکن است جرمگیری و روت پلنینگ را توصیه کند، که روش های پاکسازی عمقی هستند که پلاک و جرم را از زیر خط لثه پاک می کنند.

دندان عقل نهفته

دندان های عقل که به عنوان دندان های مولر سوم نیز شناخته می شوند، آخرین دندان هایی هستند که در دهان شما بیرون می آیند. آنها معمولاً در سنین ۱۷ تا ۲۵ سالگی ظاهر می شوند و در صورت نهفته شدن می توانند مشکلاتی ایجاد کنند، به این معنا که نمی توانند به درستی ظاهر شوند. دندان عقل نهفته می تواند باعث بروز درد، تورم، عفونت و حتی آسیب به دندان ها و استخوان های اطراف شود.

در صورت تجربه هر گونه علائم دندان عقل نهفته مانند درد یا تورم در عقب دهان خود، باید در اسرع وقت به دندانپزشک خود مراجعه کنید. دندانپزشک شما برای جلوگیری از عوارض بیشتر، ممکن است کشیدن دندان عقل را توصیه کند.

به طور خلاصه، دندان های عقب برای عملکرد مناسب دهان ضروری هستند، اما مستعد ابتلا به مشکلات مختلف دندانی هستند. برای حفظ سلامت دهان و دندان، باید به طور مرتب مسواک بزنید و نخ دندان بکشید، برای معاینه و پاکسازی دندان به دندانپزشک خود مراجعه کنید و در اسرع وقت برای درمان مشکلات دندانی خود اقدام کنید.

مراقبت از دندان های عقب

دندان های عقب شما که تحت عنوان دندان های مولر نیز شناخته می شوند، در عقب دهان شما قرار دارند و وظیفه ساییدن و جویدن غذا را بر عهده دارند. آنها برای سلامت دهان و دندان ضروری هستند، اما مراقبت از آنها می تواند چالش برانگیزتر از دندان های جلوی شما باشد. در اینجا چند نکته در مورد نحوه مراقبت صحیح از دندان های پشتی آورده شده است:

تکنیک های صحیح مسواک زدن

مسواک زدن دندان ها برای حفظ سلامت دهان و دندان ضروری است. برای پاکسازی صحیح دندان های عقب، از مسواک نرم و خمیر دندان فلورایده استفاده کنید. دندان های خود را حداقل دو مرتبه در روز و هر مرتبه به مدت دو دقیقه مسواک بزنید. هنگام مسواک زدن دندان های عقب، مسواک خود را با زاویه ۴۵ درجه به سمت خط لثه کج کنید و از حرکات دایره ای برای مسواک زدن دندان ها و لثه ها استفاده کنید. حتماً سطوح جونده دندان های مولر خود را نیز مسواک بزنید.

نخ دندان کشیدن

نخ دندان کشیدن یکی دیگر از بخش های ضروری بهداشت دهان و دندان شما است. این به حذف ذرات غذا و پلاک از بین دندان های شما از جمله دندان های عقب کمک می کند. برای استفاده صحیح از نخ دندان از یک نخ دندان به طول حدود ۱۸ اینچ استفاده کنید. نخ را دور انگشتان میانی خود بپیچید و از انگشتان اشاره خود برای هدایت نخ دندان بین دندان ها استفاده کنید. نخ را به آرامی بین دندان های خود بالا و پایین ببرید و مطمئن شوید که آن را در اطراف هر دندان به شکل C خمیده کنید.

معاینه منظم دندانپزشکی

معاینات منظم دندانپزشکی برای حفظ سلامت دهان و دندان از جمله سلامت دندان های عقب بسیار مهم هستند. دندانپزشک شما می تواند هر گونه مشکل دندانی را زود تشخیص دهد و قبل از اینکه جدی تر شود، درمان را انجام دهد. در طول معاینه، دندانپزشک دندان ها، لثه ها و دهان شما را از نظر هر گونه علائم پوسیدگی، بیماری لثه یا سایر مشکلات دندانی معاینه می کند. آنها همچنین ممکن است برای بررسی هر گونه مشکلی که ممکن است از دید پنهان مانده باشد، عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس بگیرد.

در نتیجه، رعایت بهداشت دهان و دندان و معاینات منظم دندانپزشکی برای حفظ سلامت دندان های عقب شما بسیار مهم است. با پیروی از این نکات، می توانید اطمینان حاصل کنید که دندان های عقب شما برای سال های آینده سالم و محکم باقی می مانند.

چه زمانی به دندانپزشک مراجعه کنیم؟

در صورتی که در دندان های عقب خود احساس درد یا ناراحتی می کنید، ممکن است زمان مراجعه به دندانپزشک فرا رسیده باشد. در اینجا چند نشانه وجود دارند که نشان می دهند باید یک قرار ملاقات بگذارید:

درد یا ناراحتی

اگر در دندان های عقب خود درد یا ناراحتی احساس می کنید، می تواند نشانه ای از مشکل باشد. این می تواند ناشی از حفره، عفونت یا حتی ترک خوردگی دندان باشد. دندانپزشک شما می تواند دندان های شما را معاینه کند و علت درد شما را مشخص نماید. سپس آنها می توانند درمان مناسب را برای کاهش ناراحتی شما توصیه کنند.

حساسیت به گرما یا سرما

اگر به غذاها و نوشیدنی های سرد یا گرم حساسیت دارید، می تواند نشانه ای از مشکل در دندان های عقب شما باشد. این می تواند ناشی از ایجاد حفره، بیماری لثه یا حتی ترک خوردگی دندان باشد. دندانپزشک شما می تواند دندان های شما را معاینه کند و علت حساسیت شما را مشخص کند. سپس آنها می توانند درمان مناسب را برای کاهش ناراحتی شما توصیه کنند.

تورم یا قرمزی

اگر تورم یا قرمزی لثه های خود در اطراف دندان های پشتی خود را تجربه می کنید، می تواند نشانه ای از عفونت باشد. این می تواند ناشی از یک حفره یا بیماری لثه باشد. دندانپزشک شما می تواند دندان ها و لثه های شما را معاینه کند و علت تورم یا قرمزی شما را مشخص کند. سپس آنها برای کاهش ناراحتی شما و جلوگیری از گسترش عفونت می توانند درمان مناسب را توصیه کنند.

به طور کلی، مراجعه منظم به دندانپزشک برای معاینه و پاکسازی بسیار مهم است. این در وهله اول می تواند به جلوگیری از ایجاد مشکلات مربوط به دندان های عقب شما کمک کند. در صورت داشتن هر یک از این علائم، منتظر نمانید تا با دندانپزشک خود ملاقاتی داشته باشید. آنها می توانند به شما کمک کنند تا درمان لازم برای سالم و بدون درد نگه داشتن دندان های عقب را دریافت کنید.

سؤالات متداول

دندان مولر چیست و در کجا قرار دارد؟

مولرها دندان های بزرگ و صافی هستند که در عقب دهان شما قرار دارند. افراد بزرگسال ۱۲ دندان مولر از جمله چهار دندان عقل دارند که به عنوان دندان های مولر سوم نیز شناخته می شوند. هشت دندان مولر باقی مانده به چهار دندان پرمولر و چهار دندان مولر دائمی تقسیم می شوند.

وظیفه دندان های مولر چیست؟

وظیفه اصلی دندان های مولر آسیاب کردن و جویدن غذا است. آنها سطح بزرگ تری دارند و برای تحمل نیروی مورد نیاز برای خرد کردن غذاهای سفت مانند گوشت و سبزیجات طراحی شده اند.

انواع دندان ها کدامند و در کجا قرار دارند؟

چهار نوع دندان در دهان انسان وجود دارند: دندان های پیشین، دندان های نیش، دندان های پرمولر و مولر. دندان های پیشین در جلوی دهان قرار دارند و برای گاز گرفتن و بریدن غذا استفاده می شود. دندان های نیش در کنار دندان های پیشین قرار دارند و برای پاره کردن غذا استفاده می شوند. دندان های پرمولر بین دندان های نیش و دندان های مولر قرار دارند و برای آسیاب و خرد کردن غذا استفاده می شوند. دندان های مولر در عقب دهان قرار دارند و برای آسیاب کردن و جویدن غذا استفاده می شوند.

آیا انسان ها دندان نیش دارند؟

آری، انسان ها دندان نیش دارند. آنها بین دندان های پیشین و دندان های پرمولر قرار دارند و برای پاره کردن غذا استفاده می شوند.

آیا با بالا رفتن سن دندان های مولر خود را از دست می دهیم؟

خیر، با بالا رفتن سن، دندان های مولر خود را از دست نمی دهیم. دندان های مولر دائمی ما در حدود ۶ سالگی و دندان های عقل ما بین ۱۷ تا ۲۵ سالگی در می آیند. با این حال، برخی از افراد در صورت ایجاد مشکل ممکن است به کشیدن دندان عقل خود نیاز داشته باشند.

هدف از دندان عقل چیست؟

اعتقاد بر این است که دندان های عقل برای اجداد ما که فک های بزرگ تری داشته اند و برای جویدن غذاهای سفت به دندان های مولر اضافی نیاز داشتند مفید بوده اند. با این حال، در انسان های امروزی، دندان های عقل اغلب کشیده می شوند، زیرا می توانند باعث درد، عفونت یا سایر مشکلات دندانی شوند.

وقتی صحبت از سلامت دهان و دندان به میان می آید، باید عوامل زیادی را در نظر گرفت. یکی از جنبه های مهم این است که دندان های شما در هنگام بستن بایت چگونه به نظر می رسند و چگونه عمل می کنند. نحوه تراز و تناسب دندان های شما با یکدیگر می تواند تأثیر قابل توجهی روی سلامت کلی دهان و راحتی شما داشته باشد.

در حالت ایده آل، زمانی که بایت خود را می بندید، دندان های شما باید به صورت یکپارچه با یکدیگر تماس داشته باشند و دندان های فک بالا کمی روی دندان های فک پایین همپوشانی داشته باشند. این به عنوان یک بایت یا اکلوژن طبیعی شناخته می شود. با این حال، همه افراد بایت طبیعی ندارند و انواع مختلفی از ناهماهنگی ها ممکن است رخ دهند. این ناهماهنگی ها می توانند منجر به طیف وسیعی از مشکلات شوند، از ناراحتی و مشکل در جویدن گرفته تا مشکلات جدی تری مانند پوسیدگی دندان و بیماری لثه.

بایت ایده آل

وقتی صحبت از داشتن یک لبخند سالم و جذاب می شود، داشتن یک بایت ایده آل بسیار مهم است. یک بایت ایده آل به این معنا است که دندان های شما به درستی در یک راستا قرار گرفته اند و به گونه ای روی هم قرار می گیرند که امکان جویدن و صحبت کردن راحت ، بدون هیچ درد یا ناراحتی را برای شما فراهم می کنند.

بایت ایده آل با موارد زیر مشخص می شود:

• دندان های فک بالا باید کمی روی دندان های فک پایین و برجستگی های دندان های مولر باید داخل فرو رفتگی های دندان های مولر مقابل قرار بگیرند.
• از نمای قوس، هر دندان باید با دندان مجاور خود تماس داشته باشد، بدون فاصله در میان.
• با بسته شدن دندان ها، حدود نیم تا دو سوم طول دندان های فک پایین باید قابل مشاهده باشند.

اگر بایت شما ایده آل نباشد، می تواند منجر به بروز انواع مشکلات دندانی شود، از جمله:

• پوسیدگی دندان
• بیماری لثه
• اختلال TMJ
• سر درد
• مشکلات گفتاری

خوشبختانه، چندین گزینه برای اصلاح بایت مشکل دار وجود دارند، از جمله بریس ها، الاینرهای شفاف و سایر درمان های ارتودنسی.

در صورت داشتن نگرانی در مورد ظاهر یا عملکرد بایت خود، مهم است که با یک متخصص دندانپزشک واجد شرایط مشورت کنید. آنها می توانند بایت شما را ارزیابی کنند و بهترین روش درمان را برای کمک به شما در دستیابی به لبخندی سالم و زیبا توصیه کنند.

درک مال اکلوژن

مال اکلوژن یک عارضه دندانی است که در آن هنگام بستن بایت، دندان های شما به درستی روی هم قرار نمی گیرند. این امر در صورت عدم درمان می تواند منجر به بروز عوارض مختلف سلامت دهان شود. همچنین می تواند روی گفتار، توانایی جویدن صحیح و حتی باعث درد فک شما شود. در اینجا نگاهی دقیق تر خواهیم داشت به انواع و علل مال اکلوژن.

انواع مال اکلوژن

انواع مختلفی از مال اکلوژن ها وجود دارند که بر اساس نحوه قرارگیری دندان های شما روی یکدیگر طبقه بندی می شوند. در اینجا برخی از متداول ترین انواع آنها آورده شده اند:

• اوربایت: زمانی که دندان های فک بالا بیش از حد روی دندان های فک پایین. همپوشانی دارند
• آندربایت: زمانی که دندان های فک پایین از روی دندان های فک بالا بیرون زده اند.
• کراس بایت: زمانی که تعدادی از دندان های فک بالا در داخل دندان های فک پایین قرار می گیرند.
• اپن بایت: زمانی که تعدادی از دندان ها هنگام بستن بایت با یکدیگر تماس ندارند.
• دندان های فشرده: زمانی که در فک فضای کافی وجود ندارد تا دندان ها به درستی روی یکدیگر قرار گیرند.

علل مال اکلوژن

عوامل مختلفی می توانند منجر به بروز مال اکلوژن شوند، از جمله:

• ژنتیک: مال اکلوژن می تواند ارثی باشد و اگر در خانواده شما مشاهده شده باشد، احتمال ابتلا به آن بیشتر است.
• مکیدن شست: مکیدن انگشت شست یا استفاده از پستانک برای مدت طولانی می تواند باعث شود که دندان ها از تراز خارج شوند.
• تانگ تراست: اگر هنگام بلع، زبان خود را به پشت دندان های خود فشار دهید، می تواند منجر به بروز مال اکلوژن شود.
• آسیب های فک: ضربه به فک شما می تواند باعث مال اکلوژن شود.
• از دست دادن دندان: اگر دندانی را از دست بدهید، می تواند باعث جابجایی دندان های دیگر و نامرتب شدن آنها شود.

برای جلوگیری از بروز عوارض بیشتر، ضروری است که مال اکلوژن توسط یک ارتودنتیست درمان شود. متخصص ارتودنسی می تواند بهترین گزینه های درمانی را به شما توصیه کند که ممکن است شامل بریس ها، الاینرها یا سایر ابزارهای ارتودنسی باشد.

به خاطر داشته باشید که برای حفظ سلامت دندان ها و جلوگیری از بروز هر گونه مشکلات دندانی بیشتر، عادات بهداشت دهان و دندان مانند مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم را رعایت کنید.

نقش همراستایی دندان ها در بستن بایت

هنگامی که بایت خود را می بندید، دندان های شما باید به گونه ای در یک راستا قرار گیرند که امکان کار کردن مؤثر آنها با یکدیگر را فراهم کند. تراز مناسب دندان ها به شما کمک می کند تا مطمئن شوید که بایت شما پایدار، راحت و کاربردی است. در اینجا چند روش وجود دارند که تراز کردن دندان ها در بستن بایت نقش دارد:

• محافظت از زبان و گونه ها: هنگامی که دندان های شما به درستی در یک راستا قرار گرفته اند، هنگام بستن بایت، دندان های فک پایین شما باید به خوبی پشت دندان های فک بالای شما قرار بگیرند. این به جلوگیری از گاز گرفتن تصادفی زبان یا گونه شما کمک می کند.
• توزیع فشار به طور یکنواخت: دندان های شما باید به گونه ای کنار یکدیگر قرار بگیرند که امکان توزیع مساوی فشار بایت روی همه دندان ها فراهم شود. این به جلوگیری از ساییدگی و فرسایش بیش از حد هر یک از دندان ها کمک می کند.
• بریدن و آسیاب کردن غذا به طور مؤثر: دندان های جلوی شما مسئول گاز زدن غذا هستند، در حالی که دندان های عقب شما (مولر ها) برای جویدن و آسیاب کردن طراحی شده اند. تراز مناسب دندان ها تضمین می کند که هر دندان به طور مؤثر کار خود را انجام می دهد.
• اجتناب از بروز درد و ناراحتی: دندان های نامرتب هنگام بستن بایت می توانند باعث بروز درد و ناراحتی شوند. این می تواند منجر به سر درد، درد فک و سایر مشکلات شود.

به طور کلی، تراز مناسب دندان ها عامل مهمی برای اطمینان از راحت، کاربردی و سالم بودن بایت است. در صورتی که هنگام بستن بایت احساس درد یا ناراحتی می کنید، ممکن است نشانه ای از نامرتب بودن دندان های شما باشد و باید با متخصص ارتودنسی مشورت کنید.

اهمیت بایت صحیح

داشتن بایت مناسب برای حفظ سلامت دهان و دندان ها بسیار مهم است. بایت شما به نحوه قرار گرفتن دندان های فک های بالا و پایین هنگام بستن دهان اشاره دارد. اگر بایت شما به درستی در یک راستا قرار نگیرد، می تواند باعث ایجاد طیف وسیعی از مشکلات دندانی شود، از جمله:

• سایش دندان
• حساسیت دندان
• تحلیل لثه
• درد فک
• سر درد
• دندان های لب پر شده یا ترک خورده
• مشکلات گفتاری

یک بایت مناسب امکان جویدن مؤثر و راحت غذا را فراهم می کند، که برای هضم خوب ضروری است. همچنین به توزیع یکنواخت نیروی بایت روی تمام دندان ها کمک می کند و از ساییدگی بیش از حد روی برخی از دندان ها جلوگیری می کند.

اگر بایت مناسبی نداشته باشید، می تواند فشار بیشتری روی برخی از دندان ها وارد کند و باعث شود آنها سریع تر از سایرین فرسوده شوند. این می تواند منجر به حساسیت دندان شود که می تواند باعث شود خوردن و نوشیدن غذاها و نوشیدنی های سرد یا گرم دشوار شود. به مرور زمان، این امر همچنین می تواند منجر به تحلیل رفتن لثه ها شود که می تواند ریشه دندان های شما را در معرض محیط دهان قرار دهد و آنها را در برابر پوسیدگی آسیب پذیرتر کند.

بایت نامناسب علاوه بر مشکلات دندانی، می تواند باعث درد فک و سردرد نیز شود. به این دلیل که یک بایت ناهموار می تواند به عضلات فک فشار اضافی وارد کند و منجر به تنش و ناراحتی شود. در صورتی که این مشکل درمان نشود، در نهایت می تواند منجر به بروز اختلال مفصل فکی – گیجگاهی (TMJ) شود که می تواند باعث درد مزمن و مشکل در باز و بسته کردن دهان شود.

به طور کلی، داشتن یک بایت مناسب برای حفظ سلامت دهان و دندان و جلوگیری از بروز طیف وسیعی از مشکلات دندانی ضروری است. اگر شک دارید که بایت نامناسبی دارید، مهم است که برای ارزیابی به دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی مراجعه کنید. آنها می توانند بهترین روش درمانی را برای اصلاح بایت و جلوگیری از بروز مشکلات بیشتر سلامت دهان توصیه کنند.

شناسایی مشکلات بایت

اگر نمی دانید که دندان های شما هنگام بستن بایت باید چگونه باشند، مهم است که بدانید یک بایت خوب چگونه است. یک بایت خوب به این معنا است که دندان های شما به درستی روی یکدیگر قرار می گیرند و فک شما به درستی تراز شده است. با این حال، برخی از افراد ممکن است مشکلات بایت را تجربه کنند که می تواند باعث ناراحتی یا حتی آسیب به دندان ها و فک آنها شود.

علائم بایت مشکل دار

در اینجا برخی از علائم شایع بایت مشکل دار آمده اند:

• دندان های کج یا فشرده
• دندان هایی که خیلی از هم دور یا خیلی نزدیک به هم هستند
• درد یا ناراحتی هنگام گاز زدن یا جویدن
• ساییدن یا فشردن دندان ها
• سر درد یا درد فک
• سایش ناهموار روی دندان ها
• کلیک کردن یا در رفتن فک

در صورتی که هر یک از این علائم را تجربه کردید، ممکن است نشانه ای از مشکل بایت باشد. مراجعه به دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی برای تشخیص مهم است.

تشخیص مشکلات بایت

برای تشخیص مشکل بایت، دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی شما معمولاً یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و از دندان ها و فک شما عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس یا تصاویر دیگری می گیرد. آنها همچنین ممکن است در مورد علائم و سابقه پزشکی شما سؤالاتی بپرسند.

انواع مختلفی از مشکلات بایت وجود دارند که دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی شما ممکن است آنها را تشخیص دهد، از جمله:

• کراس بایت: زمانی که تعدادی از دندان های فک بالا داخل دندان های فک پایین قرار می گیرند
• اوربایت: زمانی که دندان های فک بالایی مقدار زیادی روی دندان های فک پایین همپوشانی دارند
• آندربایت: زمانی که دندان های فک بالا داخل دندان های فک پایین قرار می گیرند
• اپن بایت: زمانی که دندان های دو فک بالا و پایین هنگام بستن بایت با هم تماس ندارند
• فشردگی: زمانی که فضای کافی برای همه دندان ها وجود ندارد
• فاصله: زمانی که بین دندان ها فضای زیادی وجود دارد
• فک نامرتب: زمانی که فک به درستی تراز نشده باشد

هنگامی که دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی مشکل بایت شما را تشخیص داد، یک طرح درمان را توصیه می کند. گزینه های درمانی ممکن است شامل بریس ها، الاینرها یا سایر ابزارهای ارتودنسی و همچنین در برخی موارد جراحی باشد.

به خاطر داشته باشید، شناسایی و درمان زود هنگام مشکل بایت می تواند به جلوگیری از آسیب بیشتر به دندان ها و فک شما کمک کند. بنابراین در صورت تجربه کردن علائمی از بایت مشکل دار، برای مراجعه به دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی خود تردید نکنید.

گزینه های درمانی برای اصلاح بایت

اگر مال اکلوژن یا بایت نامرتب دارید، چندین گزینه درمانی برای کمک به اصلاح آن وجود دارند. دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی بسته به شدت بیماری شما، ممکن است یک یا چند گزینه زیر را توصیه کند:

درمان ارتودنسی

درمان ارتودنسی متداول ترین و مؤثرترین روش برای اصلاح ناهماهنگی بایت است. این شامل استفاده از بریس ها، الاینرها یا سایر ابزارهای ارتودنسی است تا به تدریج دندان های شما را در موقعیت صحیح قرار دهند. طول درمان به شدت بیماری شما بستگی دارد، اما بیشتر افراد برای یک تا سه سال از بریس ها یا الاینرها استفاده می کنند.

در طول درمان ارتودنسی، باید به طور مرتب به دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی خود مراجعه کنید تا تنظیمات و معاینات انجام شوند. همچنین برای حفظ سلامت دندان ها و لثه ها باید یک روتین بهداشت دهان و دندان را دنبال کنید.

جراحی برای اصلاح بایت

در برخی موارد، ممکن است درمان ارتودنسی به تنهایی برای اصلاح ناهماهنگی بایت کافی نباشد. اگر وضعیت شما شدید باشد، ارتودنتیست شما ممکن است جراحی را برای تغییر موقعیت فک شما توصیه کند. این به عنوان جراحی ارتوگناتیک شناخته می شود.

طی جراحی ارتوگناتیک، مکان فک شما برای بهبود بایت و ظاهر صورت شما تغییر می کند. این روش معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام می شود و ممکن است یک تا دو روز در بیمارستان بستری شوید.

جراحی ارتوگناتیک یک فرایند اصلی است و تنها باید به عنوان آخرین راه حل در نظر گرفته شود. متخصص ارتودنسی شما تنها در صورتی آن را توصیه می کند که سایر گزینه های درمانی ناموفق بوده باشند یا در صورتی که وضعیت شما به اندازه ای شدید باشد که به جراحی نیاز داشته باشد.

به طور خلاصه، درمان ارتودنسی و جراحی دو گزینه مؤثر برای اصلاح ناهماهنگی بایت هستند. متخصص ارتودنسی با شما همکاری خواهد کرد تا بهترین روش درمانی را بر اساس شدت بیماری و نیازهای فردی شما تعیین کند.

اقدامات پیشگیرانه برای مشکلات بایت

در صورتی که مشکلات مکرر بایت را تجربه می کنید، چندین اقدامات پیشگیرانه وجود دارند که می توانید برای کاهش احتمال این مشکلات انجام دهید. در اینجا چند نکته برای کمک به جلوگیری از مشکلات بایت وجود دارند:

بهداشت دهان و دندان را به خوبی رعایت کنید.

بهداشت خوب دهان برای جلوگیری از مشکلات بایت ضروری است. دندان های خود را دو مرتبه در روز مسواک بزنید، روزانه نخ دندان بکشید و از دهانشویه استفاده کنید تا دهان خود را تمیز و سالم نگه دارید. این به جلوگیری از بروز بیماری لثه کمک می کند، که می تواند باعث بروز مشکلات بایت شود.

از عادت های بد اجتناب کنید.

عادات بد مانند جویدن ناخن، جویدن مداد و دندان قروچه می توانند باعث بروز مشکلات بایت شوند. سعی کنید تا حد امکان از این عادات اجتناب کنید تا از آسیب به دندان ها و فک خود جلوگیری کنید.

محافظ دهان استفاده کنید.

در صورتی که ورزش می کنید یا در شب دندان قروچه می کنید، استفاده از محافظ دهان می تواند به جلوگیری از بروز مشکلات بایت کمک کند. محافظ دهان از دندان های شما محافظت می کند و از آسیب به فک شما جلوگیری می کند.

معاینه منظم دندانپزشکی را انجام دهید.

معاینات منظم دندانپزشکی با شناسایی و درمان زود هنگام مشکلات دندانی می توانند به پیشگیری از مشکلات بایت کمک کنند. دندانپزشک شما همچنین می تواند در مورد چگونگی حفظ سلامت دهان و دندان ها و جلوگیری از مشکلات بایت توصیه هایی ارائه دهد.

به مسائل اساسی رسیدگی کنید.

اگر در صورتی که طور مکرر با مشکلات بایت مواجه می شوید، ممکن است یک مشکل اساسی وجود داشته باشد که باید برطرف شود. مال اکلوژن، نامرتبی دندان ها یا بایت، یا تشنج، همگی می توانند باعث مشکلات بایت شوند. اگر مشکوک به یک مشکل اساسی هستید، برای ارزیابی و درمان بیشتر با دندانپزشک یا پزشک خود صحبت کنید.

با دنبال کردن این اقدامات پیشگیرانه، می توانید احتمال بروز مشکلات بایت را کاهش دهید و سلامت دهان و دندان را حفظ کنید.

پرسش های متداول

بهترین راه برای تراز شدن دندان ها هنگام گاز زدن چیست؟

روش ایده آل برای تراز شدن دندان ها هنگام گاز گرفتن این است که دندان های فک بالا کمی روی دندان های فک پایین همپوشانی داشته باشند. این به عنوان یک اکلوژن طبیعی بایت شناخته می شود. جویدن مناسب را امکان پذیر می کند و به جلوگیری از بروز درد فک و سایر مشکلات دندانی کمک می کند.

دندان های در حال استراحت چگونه باید باشند؟

زمانی که دندان های شما در حال استراحت هستند، باید کمی از هم فاصله داشته باشند و دندان های فک بالا روی دندان های فک پایین قرار گیرند. این به جلوگیری از ساییدگی و فرسایش غیرضروری دندان ها کمک می کند و خطر درد فک را کاهش می دهد.

چرا هنگام بستن بایت دندان هایم روی هم قرار نمی گیرند؟

دلایل متعددی وجود دارند که باعث می شوند دندان های شما هنگام بستن بایت در یک راستا قرار نگیرند. ممکن است به دلیل ژنتیک، از دست دادن دندان ها یا مشکلات دندانی مانند نامرتبی فک یا دندان های کج باشد. اگر نگران بایت خود هستید، بهتر است با دندانپزشک یا ارتودنتیست مشورت کنید.

روش مناسب برای لمس دندان های دو فک بالا و پایین چیست؟

روش مناسب برای تماس دندان های دوفک بالا و پایین این است که دندان های فک بالا کمی روی دندان های فک پایین همپوشانی داشته باشند. این کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که بایت شما به درستی تراز شده است و خطر مشکلات دندانی را کاهش می دهد.

تراز ایده آل دندان های بایت چگونه است؟

تراز ایده آل دندان های بایت زمانی است که دندان های فک بالا کمی روی دندان های فک پایین همپوشانی داشته باشند که جویدن مناسب را امکان پذیر می کند و خطر درد فک و سایر مشکلات دندانی را کاهش می دهد.

آیا هنگام لبخند زدن باید دندان ها با یکدیگر تماس داشته باشند؟

هنگامی که لبخند می زنید، دندان های شما باید کمی با هم تماس داشته باشند، اما نه بیش از حد. اگر هنگام لبخند زدن دندان های شما بیش از حد با یکدیگر تماس داشته باشند، می تواند لبخند شما را غیر طبیعی جلوه دهد. با این حال، اگر هنگام لبخند زدن دندان های شما اصلاً با هم تماس نداشته باشند، می تواند باعث شود که لبخند شما ناخوشایند به نظر برسد. بهتر است با دندانپزشک مشورت کنید تا میزان ایده آل تماس دندان ها هنگام لبخند را تعیین کنید.