اختلالات خوردن مانند بی اشتهایی و پرخوری عصبی مسئول چندین بیماری تهدید کننده سلامتی هستند، اما آیا می دانسته اید که به سلامت دهان و دندان های فرد نیز آسیب وارد می کنند؟

بر اساس یک مطالعه در سنگاپور، ۴/۷ درصد از زنان (۱۲ تا ۲۶ ساله) در برابر اختلالات شدید خوردن مانند بی اشتهایی (شرایطی که معمولاً شامل گرسنگی دادن به خود به دلیل ترس از افزایش وزن است) و بولیمیا (شرایطی که معمولاً شامل پرخوری و پاکسازی مقدار زیادی غذا به دلیل استرس شدید است) آسیب پذیر هستند.

هر دو شرایط علائم شایع مشکلات تصور شخص از بدن خود هستند، که به عنوان وضعیت ناراضی بودن فرد از ظاهر فیزیکی خود شناخته می شود. این می تواند ناشی از فشار فزاینده ای باشد که از طریق رسانه ها به افراد، بویژه زنان، برای مطابقت با استانداردهای غیر واقعی زیبایی منتقل می شود.

اختلالات خوردن شرایطی تهدید کننده زندگی هستند که برای عزت نفس، عملکرد تحصیلی و مهارت های اجتماعی فرد مضر هستند. آنها معمولاً با اختلالات شدید سلامت روان مانند افسردگی و اضطراب مرتبط هستند، اما آیا می دانسته اید که اختلالات خوردن می توانند روی سلامت دندان ها نیز تأثیر منفی بگذارند؟

وجه مشترک بین انواع اختلالات خوردن این است که افراد را از مواد مغذی مورد نیاز برای تغذیه بدن آنها برای عملکردهای روزانه محروم می کند. به این ترتیب، کمبود مواد مغذی، ناگزیر منجر به ایجاد حساسیت لثه ها می شود که مستعد خونریزی هستند و استفراغ مکرر منجر به تماس حجم بالایی از اسید معده با دندان ها می شود که مینای دندان ها را فرسوده می کند و منجر به تغییر منفی در اندازه، رنگ، و طول دندان ها می شود.

اختلالات خوردن و مشکلات دهان و دندان

مشکلات دندانی ناشی از اختلالات خوردن

جویدن

آرتریت دژنراتیو Degenerative arthritis مفصل فکی گیجگاهی (TMJ) در فک یک عارضه دندانی است که اغلب با اختلالات خوردن ارتباط دارد. این مفصل در نقطه اتصال فک پایین به جمجمه واقع شده است. هنگامی که در این مفصل آرتریت ایجاد می شود، می تواند باعث درد مفاصل، سردرد شدید و مشکل در جویدن شود.

افرادی که این مشکل را دارند، باز و بسته کردن دهان برایشان دشوار است. بنابراین، مصرف غذاهای مغذی با بافت سخت تر مانند سبزیجات، میوه ها و گوشت برای آنها دشوار است. و این ممکن است آنها را وادار به اتخاذ یک رژیم غذایی نرم تر و محدود کننده کند که اغلب فاقد مواد مغذی مناسب است.

آسیب های دهانی

پاکسازی می تواند باعث تورم، زخم ها، و بریدگی های داخل دهان، بویژه روی سطح بالایی شود که تحت عنوان “نرم کام” شناخته می شود. چنین آسیبی برای دندانپزشکان یک پرچم قرمز است زیرا عادات عادی روزانه به ندرت به این ناحیه آسیب می رسانند.

یکی دیگر از نشانه های پاکسازی، کبودی روی بند انگشتان است زیرا افراد تمایل دارند پوست خود را گاز بگیرند تا پاکسازی کنند. یک چرخه منظم پرخوری و پاکسازی می تواند منجر به بزرگ شدن غدد بزاقی شود. بزرگ شدن غدد می تواند آسیب زا باشد و معمولاً برای دیگران قابل مشاهده است، که با ناراحتی عاطفی بیشتر و اعتماد به نفس پایین ارتباط دارد.

بیماری های لثه

رژیم غذایی نامناسب اغلب منجر به کمبود مواد مغذی می شود. کلسیم، آهن و ویتامین های گروه B همگی مواد مغذی هستند که سلامت دندان ها را تقویت می کنند. کلسیم ناکافی نه تنها بیماری های لثه بلکه پوسیدگی دندان را نیز افزایش می دهد؛ حتی اگر یک فرد بی اشتها کلسیم کافی مصرف کند، بدن برای جذب آن به ویتامین D کافی نیاز دارد. آهن ناکافی می تواند باعث ایجاد زخم های دهان شود.

شایع ترین مشکل لثه، ژنژیویت است، که تحت عنوان التهاب لثه تعریف می شود. علائم التهاب لثه عبارتند از خونریزی در حین مسواک زدن، لثه هایی که متورم به نظر می رسند، و قرمزی لثه ها.

بوی بد دهان، خشکی دهان و لب های ترک خورده

سطوح ناکافی ویتامین B3 (که همچنین تحت عنوان نیاسین تعریف می شود) می تواند با بوی بد دهان و ایجاد آفت ارتباط داشته باشد. همانطور که قبلاً اشاره شد، در نتیجه بیماری های لثه، لثه ها می توانند قرمز و متورم شوند و تقریباً براق به نظر برسند، که می تواند به دلیل کم آبی شدید باشد. به این ترتیب، دهان می تواند به طور باور نکردنی خشک شود و لب ها ممکن است تاول بزنند و ترک بخورند.

راه هایی برای جلوگیری از آسیب بیشتر

به دنبال حمایت از عزیزان خود باشید.

همه ما موجودات ارتباطی هستیم که در زمان های سخت برای حمایت به یکدیگر متکی هستیم. افرادی که با اختلالات خوردن دست و پنجه نرم می کنند نباید اجازه دهند افکارشان در انزوا تبخیر شود، در عوض باید از حمایت عاطفی عزیزان خود بهره مند شوند.

سفر به سمت بهبودی از یک اختلال خوردن مسئله آسانی نیست، زیرا هم یک نبرد فیزیکی و هم روانی است. افرادی که در مسیر بهبودی قرار دارند سزاوار محبت و تشویق فراوان از سوی افرادی هستند که به آنها اهمیت می دهند.

اختلالات خوردن و مشکلات دهان و دندان

به دنبال کمک تخصصی باشید.

همانطور که قبلاً اشاره شد، اختلالات خوردن معمولاً با اختلالات روانی همراه هستند. بنابراین، برای افرادی که با اختلال خوردن دست و پنجه نرم می کنند، به شدت توصیه می شود که از یک درمانگر یا روانپزشک کمک تخصصی بگیرند.

متخصصان بهداشت روان ممکن است بیماران را تشویق کنند که یک دفترچه یادداشت تغذیه ای داشته باشند که در طول هر جلسه مشاوره مرور شود. هدف یک دفترچه یادداشت تغذیه ای شناسایی عواملی است که باعث رفتارهای ناسالم غذایی می شود و چگونگی اصلاح آنها با ابزارهای مناسب.

طرح درمان خود را از دندانپزشک بخواهید.

افرادی که از اختلالات خوردن رنج می برند، به دلیل مشکلاتی که داخل دهان و دندان های آنها وجود دارد، اغلب از دندانپزشک خود کمک تخصصی می گیرند. به دندانپزشک آموزش داده می شود که علائم دهانی یک اختلال شدید خوردن را شناسایی کند. آنها ابتدا در مورد آسیب های دهانی و بدنی ناشی از یک اختلال خوردن به بیمار خود آموزش می دهند، و یک طرح درمانی ایجاد می کنند که به رفع این عوارض دهانی کمک می کند.

دندانپزشک همیشه باید به بیماران خود اطمینان دهد که رابطه آنها محرمانه است و مطب آنها فضای امنی برای آنها است تا بتوانند مبارزات و پیشرفت خود را به سمت بهبودی به اشتراک بگذارند.

دندانپزشکان در فراز و نشیب های یک اختلال خوردن نقش مهمی در حمایت از بیماران ایفا می کنند، زیرا آنها باید همیشه باید به بیماران خود که به دنبال کمک های دندانپزشکی هستند شفقت، درک و صبر خود نسبت به آنها را منتقل کنند.

همانطور که مشاهده می کنید، اختلالات خوردن تأثیرات مهمی روی سلامت دهان و دندان های فرد دارند. با این حال، زمانی که همدلی وجود داشته باشد قابل درمان است. وجه مشترک بین سه نقش ذکر شده در بالا که به عنوان کمکی برای افرادی که دارای اختلالات خوردن هستند این است که هر فرد می تواند حمایت عاطفی و روانی ارائه دهد. سلامت دندان های شما برای سلامت عمومی شما ضروری است.

برای درمان شیارهای عمیق، حفره ها و شکاف های روی سطوح جونده دندان های پرمولر و دندان های مولر می توان یک سیلانت دندانی یا پوشش پلاستیکی نازک را اعمال کرد. هدف این درمان دندانپزشکی این است که با اعمال پوشش های نازک رزین کامپوزیت، دندان ها در برابر باکتری های مضر پوشانده شوند.

اگر تا به حال از مشکلات مربوط به سطح جونده یا حفره های رنج برده باشید، حتماً همین نام را شنیده اید. گرچه سیلانت ها عمدتاً برای کودکان استفاده می شوند، اما دندانپزشکان می توانند در موارد خاص آنها را به بزرگسالان نیز توصیه کنند. اینها تجهیزات دندانپزشکی بسیار بادوام هستند.

سطح بالایی دندان ها جایی است که هفتاد و پنج درصد از پوسیدگی های دندانی در آنجا مشاهده می شود. تمیز کردن دندان ها، با داشتن این شرایط، دشوار می شود و در نتیجه راحت تر پوسیده می شوند. با استفاده از سیلانت ها از دندان ها در برابر پوسیدگی محافظت می شود.

هنگامی که دندانپزشک شما سیلانت های دندانی را توصیه می کند، مهم است که بدانید آنها چقدر دوام خواهند داشت و چگونه می توان طول عمر آنها را افزایش داد و از آنها بهترین استفاده را برد!

هدف از سیلانت های دندانی برای افراد مختلف چیست؟

• کودکان و نوجوانان- در سنین ۶ تا ۱۶ سالگی که احتمال ایجاد پوسیدگی بیشتر است، بویژه زمانی که نخستین دندان های دائمی ظاهر می شوند.
• افراد بزرگسال- سطوح دندانی که فرو رفتگی یا شیارهای عمیق ندارند و شواهد پوسیدگی را نشان نمی دهند.
• دندان های شیری- اگر کودکی مستعد پوسیدگی باشد، یا فرورفتگی ها یا شیارهای عمیقی در دندان های شیری او وجود داشته باشند، می توان از سیلانت ها روی آنها استفاده کرد.

سیلانت دندانی

سیلانت های دندان چقدر دوام دارند؟

ماندگاری آنها به فرد و وضعیت دندان های او بستگی دارد. اما با احتیاط مناسب، می توانند تا ۸-۹ سال دوام بیاورند.

سیلانت های دندانی علیرغم سادگی آنها، برای ماندگار بودن طراحی شده اند که ممکن است باعث شک در دوام آنها شود. همانطور که در بالا ذکر شد، مواد خوب می توانند ۱۰ سال یا بیشتر دوام بیاورند. مانند بریس ها یا سایر درمان های دندانی به برداشتن آنها نیاز نیست.

آنها با ساییده و فرسوده شدن به مرور زمان، در نهایت ناپدید خواهند شد. در صورت پیشنهاد دندانپزشک، می توان موارد جدید را جایگزین آنها کرد. این ابزارهای دندانپزشکی به این معروف هستند گه اگر دندان ها بیش از حد تحت فشار نباشند، سال ها دوام می آورند. تا زمانی که آنها خیلی آسیب نبینند، لازم نیست نگران چیزی باشید.

مینای دندان های طبیعی و سیلانت های دندانی هر دو هنگام جویدن غذاهای سفت مانند یخ و دانه های ذرت بو داده در معرض فرسایش قرار می گیرند. بنابراین، شما باید به این موضوع توجه داشته باشید.

علاوه بر این، هنگامی که دندانپزشک شما از سیلانت ها استفاده می کند، باید برای چکاپهای منظم به کلینیک مراجعه کنید تا مطمئن شوید که آنها به درستی در جای خود قرار گرفته اند. و دندانپزشک شما در صورتی که احساس کند سیلانت شما فرسوده شده است ممکن است آن را با سیلانت های دندانی جدیدی جایگزین کند.

اکنون که از طول عمر سیلانت ها اطلاع دارید، بیایید مروری داشته باشیم بر نحوه قرار گرفتن آنها روی دندان ها!

فرایند قرار گرفتن سیلانت های دندانی چگونه است؟

فرایند قرار گرفتن سیلانت روی دندان فقط چند دقیقه طول می کشد. دندانپزشک می تواند این کار را انجام دهد. به منظور سیل (مهر و موم) شدن دندان ها، در اطراف آن پنبه قرار داده می شود. به این ترتیب پس از تمیز شدن کامل، خشک باقی خواهد ماند.

مینای دندان با یک محلول مخصوص آغشته می شود تا به چسبندگی سیلانت به دندان کمک کند. در مرحله بعد، شما دندان های خود را آبکشی و خشک خواهید کرد. این ماده مانند رنگ روی شیارهای عمیق و فرو رفتگی های روی سطح مینای دندان زده می شود.

بسته به نوع سیلانت دندانی مورد استفاده، دو روش برای سخت شدن این مواد وجود دارد: نور مصنوعی و ابزارهای طبیعی.

در نهایت، بایت بیمار چک می شود و هر گونه سیلانت اضافی پاک می شود.

در نهایت، یک روتین خوب بهداشت دهان و دندان، یک رژیم غذایی متعادل، و مشاوره منظم با دندانپزشک، همگی کلید حفظ اثربخشی سیلانت های جدید شما هستند.

سیلانت دندانی

بعد از فرایند دریافت فیشورسیلانت دندان چه انتظاری باید داشت؟

شما باید طبق معمول دندان های خود را تمیز کنید و بهداشت دهان و دندان های خود را به خوبی رعایت کنید. دندان های شما راحت تر تمیز می شوند زیرا مسواک به تمام سطوح می رسد.

گاهی اوقات سیلانت می افتد- این معمولاً در عرض ۶ ماه اتفاق می افتد. ایده خوبی است که به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید تا بتواند از سالم بودن سیلانت به عنوان بخشی از معاینه معمول دندانپزشکی شما مطمئن شود. سیلانت ها می توانند در طول سال ها فرسوده شوند و پس از آن باید دوباره استفاده شوند.

فیشورسیلانت چه فواید و خطراتی دارد؟

سیلانت ها ابزاری ساده و مؤثر برای کاهش پوسیدگی دندان ها هستند. آنها حتی برای افرادی که آب فلورایده می نوشند و با خمیر دندان های فلورایده مسواک می زنند، محافظت بیشتری در برابر پوسیدگی ایجاد می کنند. فلوراید موجود در آب و خمیر دندان به راحتی به شیارها یا حفره های عمیق نمی رسد. حتی فرچه مسواک هم ممکن است به این اندازه نرسد.

عوارض نادر هستند، اما ممکن است شامل واکنش آلرژیک به سیلانت یا، در صورت ضخیم بودن لایه سیلانت، تغییر در بایت شما باشد.

جایگزین های فیشورسیلانت کدامند؟

دندانپزشک می تواند وارنیش فلوراید را روی دندان ها اعمال کند. با این حال، وارنیش های فلوراید بیشتر در کودکان خردسالی استفاده می شوند که در معرض خطر بالای ایجاد حفره قرار دارند. وارنیش فلوراید باید ۲ تا ۴ مرتبه در سال اعمال شود.

آیا روکش ها می توانند باعث بوی بد دهان شوند؟ شاید این را باور نمی کنید، زیرا بعد از پاکسازی دندان ها، شایع ترین علل بوی بد دهان را درمان می کنند. اما حتی پس از دریافت روکش، علائم بوی بد دهان می تواند باز گردند. در اینجا برای شما توضیح می دهیم چرا

.

کمک کنید! دهان من بوی بدی دارد که بعد از دریافت روکش از بین نمی رود!

منطقی است که فرض کنیم پس از دریافت روکش، بوی بد دهان ناشی از پوسیدگی دندان از بین خواهد رفت. به هر حال، روکش یک پر شدگی معمولی دندان است که:

• از دندان شکسته یا ضعیف شده محافظت می کند.
• جایگزین یک دندان شکسته می شود.
• دندانی که تغییر شکل یا تغییر رنگ داده است را از نظر زیبایی ترمیم می کند.
• از یک دندان ضعیف دارای یک پر شدگی بزرگ حمایت می کند.

اکثر بیماری های فوق ناشی از پوسیدگی دندان هستند، و همه می دانند که پوسیدگی دندان می تواند منجر به ایجاد بوی بد دهان شود. متأسفانه همه روکش ها مانند یکدیگر ساخته نمی شوند. گاهی اوقات یک روکش می تواند باعث بوی بد دهان شود. اغلب این به دلیل باز بودن حاشیه های روکش است.

چه تفاوتی بین روکش خوب و روکش است؟

دریافت روکش یک کار دندانپزشکی نسبتاً معمولی است. دندانپزشک شما سطح دندان طبیعی شما را با ساییدن یکنواخت آن آماده می کند. آنها از دندان های شما قالب می گیرند و در حالی که روکش دائمی را آماده می کنند، یک روکش موقت روی دندان قرار می دهند. وقتی روکش دائمی آماده شد، قبل از چسباندن روکش دائمی با سمان دندانپزشکی، دوباره سطح دندان را صاف و صیقلی می کنند. این ترمیم دندانی زمانی عالی عمل می کند که همه چیز طبق برنامه پیش برود. یک روکش خوب درست مانند یک دندان طبیعی دست نخورده عمل می کند و از دندان طبیعی باقی مانده در برابر پوسیدگی بیشتر محافظت می کند.

گرچه اکثر بیماران روکش خوبی دریافت می کنند و هیچ مشکل دیگری ندارند، اما در برخی موارد بین روکش و سطح دندان طبیعی فاصله ای وجود دارد. به این حالت لبه باز در روکش گفته می شود. لبه یا ناحیه ای که روکش با دندان طبیعی برخورد می کند سیل (مهر و موم) نشده است. این امکان ورود ذرات غذا و باکتری ها به فضای بین روکش و دندان را فراهم می کند.

چه چیزی باعث ایجاد حاشیه باز کنار روکش ها می شود؟

چرا این شکاف ظاهر می شود؟ لبه باز می تواند ناشی از موارد زیر باشد:

• یک سطح زبر
• اعمال غیر دقیق سمان دندانپزشکی
• سایر خطاهای اعمال یا ساخت روکش

در حالی که دو علت اول کاملاً قابل پیشگیری هستند، خود روکش می تواند مقصر باشد و هرگز به درستی قرار نگیرد. قضاوت در این مورد فقط با نگاه کردن می تواند دشوار باشد. با این حال، کار کردن با یک دندانپزشک کاملاً با تجربه می تواند در پیشگیری از بروز این خطرات به شما کمک کند. در حالی که روکشی که به خوبی قرار داده شده می تواند چندین دهه دوام بیاورد، روکش ها در طول زمان می توانند از دندان طبیعی جدا شوند. این نیز یکی از دلایل شایع لبه های باز در روکش است.

ارتباط بوی بد دهان و روکش دندان

چرا یک روکش بد باعث بوی بد دهان می شود؟

یک لبه باز در کنار روکش، باعث گیر کردن ذرات غذا و باکتری بین روکش و سطح دندان های طبیعی می شود. درست همانطور که پوسیدگی قدیمی بوی بدی می دهد، باکتری های به دام افتاده نیز بوی بدی می دهند.

بوی بد دهان تنها نشانه خوب نچسبیدن روکش دندان نیست. گرچه ممکن است زمان ببرد تا آنها ایجاد شوند، علائم شایع زیر نیز ممکن است رخ دهند:

• لثه ها و دندان های حساس: پوسیدگی دندان ناشی از باز بودن لبه روکش می تواند منجر به حساسیت به گرما و سرما و حساسیت به غذاهای شیرین شود.
• خونریزی لثه هنگام مسواک زدن و نخ دندان کشیدن: گاهگاهی، ممکن است علائم ژنژیویت (التهاب لثه) ظاهر شوند، مانند: خونریزی هنگام مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن. این ممکن است به مرور زمان از بین برود یا نرود.
• درد: هنگامی که سمانی که روکش را در جای خود نگه می دارد شروع به حل شدن روی سطح باکتری هایی می کند که زیر ترمیم دندان مستقر شده اند، ریشه های دندان تحت تأثیر قرار می گیرند. درد ممکن است در ابتدا خفیف باشد، اما با پیشرفت پوسیدگی، می تواند به طور چشمگیری افزایش یابد.

این علائم در پوسیدگی دندان نیز بسیار شایع هستند. بسیاری از بیمارانی که برای درمان پوسیدگی به دندانپزشک مراجعه می کنند، وقتی متوجه می شوند که زیر روکش حفره ایجاد شده است (گاهی اوقات تحت عنوان پوسیدگی مکرر به آن اشاره می شود) شوکه می شوند.

ارتباط بوی بد دهان و روکش دندان

چگونه از شر بوی بد دهان خلاص شویم؟

بوی بد دهان می تواند به شدت زندگی روزمره شما (و اعتماد به نفس شما) را تحت تأثیر قرار دهد. اگر بوی بد دهان (به نام هالیتوزیس) دارید، در اینجا پنج مرحله وجود دارند که می توانید آنها را انجام دهید.

روکش های خود را بررسی کنید.

اگر پر شدگی دندانی دارید و علائم حاشیه باز روکش (از جمله بوی بد دهان) را دارید، با دندانپزشک خود صحبت کنید. آنها ممکن است از عکس های رادیوگرافی با اشعه ایکس عکس استفاده کنند تا ببینند که آیا شکاف قابل مشاهده ای بین روکش و دندان طبیعی وجود دارد یا خیر. اگر اینطور باشد و پوسیدگی وجود داشته باشد، دندانپزشک شما تمام پوسیدگی ها را از بین خواهد برد، دندان را پر می کند و روکش شما را تعویض می کند. اگر پوسیدگی غیر قابل ترمیم باشد، دندانپزشک شما ممکن است یک درمان ریشه یا کشیدن و سپس ترمیم دندان (مانند ایمپلنت دندانی) را انتخاب کند.

به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید

وقتی صحبت از پوسیدگی دندان و بوی بد دهان به میان می آید، یک ذره پیشگیری ارزش یک دنیا درمان را دارد. دو مرتبه در سال برای تمیز کردن و معاینه منظم به دندانپزشک خود مراجعه کنید تا از بروز مشکلات جلوگیری کنید (و مشکلات کوچک را قبل از اینکه به مشکلات بزرگی تبدیل شوند برطرف کنید!).

بهداشت دهان و دندان را به درستی رعایت کنید

مانند بوی بد غذای فاسد داخل سطل زباله، حدس بزنید دندان های شما چه بویی دارند؟ این خوب نیست. دو مرتبه صحیح مسواک زدن در طول روز و حداقل یک مرتبه نخ دندان کشیدن باقی مانده های شام را از بین دندان های شما خارج می کند. طبق دستور دندانپزشک خود از دهانشویه فاقد الکل برای تمیزی دندان های درخشان خود استفاده کنید!

آب زیاد بنوشید.

خشکی دهان یکی از دلایل شایع بوی بد دهان و بسیاری از بیماری های دیگر دندان است. نوشیدن آب زیاد با از بین بردن باکتری هایی که باعث بوی بد دهان می شوند، کل بدن (و دهان) را سالم نگه می دارد.

اگر سیگار می کشید، آن را ترک کنید.

به زبان ساده، سیگار باعث بوی بد دهان و انواع مختلف سرطان می شود. همچنین باعث لک شدن دندان ها و دست ها می شود، خاصیت ارتجاعی پوست را کاهش می دهد و طول عمر را کوتاه می کند. از این فرصت برای ترک آن برای همیشه استفاده کنید!

آیا روکش های پرسلن باعث بوی بد دهان می شوند؟

روکش های دندانی ساخته شده از پرسلن، شما را با دندان های درخشان و زیبایی آراسته می کنند. با این حال، پشت این درخشش، یک نگرانی در مورد بوی بدی وجود دارد که می تواند پس از قرار گرفتن روکش ایجاد شود. اینکه با روکش های دندان دچار بوی بد دهان می شوید یا نه، تا حد زیادی به عوامل زیادی از جمله تکنیک های روکش، مواد و بهداشت دهان و دندان و غیره بستگی دارد.

ارتباط بوی بد دهان و روکش دندان

علل بوی بد دهان بعد از دریافت روکش های دندانی پرسلن

تکنیک های نادرست قرار دادن روکش روی دندان ها می توانند منجر به ایجاد ظاهری نامطلوب برای دندان ها و ایجاد بوی بد دهان شوند. در بسیاری از موارد، عدم رعایت بهداشت دهان و دندان پس از قرار دادن روکش های پرسلن می تواند بوی بد دهان را تشدید کند.

• تکنیک های نادرست قرار دادن روکش: اگر دندانپزشک شما در طول فرآیند ساخت ترمیم در محاسبه نسبت ها اشتباه کند، احتمالاً بین روکش و دندان یک فاصله ایجاد می شود. اگر روکش محکم نباشد، خیلی شل باشد، یا روی دندان زاویه مناسبی نداشته باشد، غذا در وسط دندان گیر می کند. به مرور زمان، دچار بوی بد دهان می شوید که روی بر کیفیت زندگی روزمره شما تأثیر می گذارد.
• کیفیت پایین مواد: اگر مواد مورد استفاده برای ساخت روکش های پرسلن، بویژه روکش های پرسلن ذوب شده روی فلز، کیفیت پایینی داشته باشند، به مرور زمان خراب می شوند. این مواد تحت تأثیر اسیدها و باکتری های دهان اکسید می شوند و باعث ایجاد بوی نامطبوع می شوند.
• عدم رعایت بهداشت دهان و دندان: اگر اغلب بهداشت دهان و دندان را رعایت نکنید، غذا در فاصله بین دو دندان بخصوص در ناحیه ای که روکش های پرسلن وجود دارند گیر می کند و منجر به بروز بوی بد دهان می شود.

علاوه بر این، شما همچنین باید در نظر داشته باشید که بوی بد دهان شما می تواند شرایطی باشد که از قبل موجود داشته است. دریافت روکش های دندانی به شما کمک می کند متوجه شوید که بوی بد دهان دارید، به جای آنکه باعث ایجاد بوی بد دهان شود. در برخی موارد، علت بوی بد دهان در واقع عفونت دهان یا بیماری معده است.

درمان بوی بد دهان پس از نصب روکش های پرسلن

برای رها شدن از شر بوی بد دهان پس از دریافت روکش، اساسی ترین گام این است که علت دقیق آن را پیدا کنید. در اینجا چند راه حل برای هر مشکل وجود دارد:

ارتباط بوی بد دهان و روکش دندان

کیفیت روکش پرسلن

دندان های پرسلن- فلز از داخل به طور کامل با پرسلن پوشانده شده و با ۱ لایه فلز پوشش داده شده اند. دندان های پرسلن- فلز ارزان هستند اما به راحتی می توانند واکنش های بدی نشان دهند زیرا قسمت فلزی آنها در طولانی مدت اکسید می شود و باعث سیاه شدن و شکستن ریشه ها می شود. در دراز مدت دندان ها به صورت عمقی پوسیده می شوند و بوی بد دهان را به دنبال خواهد داشت. باید آن را با نوع دیگری از مواد پرسلن که سازگاری بیشتری با بدن شما دارد، تعویض کنید، مانند دندان پرسلن، دندان پرسلن- تیتانیومی.

روکش پرسلن- تیتانیوم دارای یک چارچوب داخلی ساخته شده از آلیاژ تیتانیوم، و قسمت بیرونی آن تماماً از پرسلن ساخته شده است. تیتانیوم برای بدن ماده ای بی خطر است و باعث بروز هیچ واکنشی نمی شود. با این حال، پس از سال ها استفاده از روکش های پرسلن- تیتانیومی، لکه های تیره روی لثه ها باقی می ماند. برای جلوگیری از پوسیدگی دندان و ایجاد بوی بد دهان، باید دندان های خود را تمیز نگه دارید و آنها را تعویض کنید. اگر به زیبایی شناسی اهمیت می دهید، باید روکش های دندانی تمام پرسلن را انتخاب کنید زیرا روکش های تمام پرسلن دارای رنگ طبیعی مشابه دندان های واقعی، استحکام خوب و دوام طولانی مدت هستند و سلامت و ایمنی دهان را تضمین می کنند.

به دلیل خطای فنی

فرآیند تهیه و ساخت روکش پرسلن بسیار مهم است. متأسفانه هنگامی که پوشش محافظ روی حفره دندان شما در معرض دید قرار می گیرد و حفره های کوچکی ظاهر می شود، این فرصتی است که پلاک باکتریایی نفوذ کرده و باعث بوی بد دهان و پوسیدگی دندان شود. در این صورت، دندانپزشک برای اطمینان از ایمن بودن روکش، روکش را بر خواهد داشت و آن را مجدداً قرار خواهد داد. در موارد شدیدتر، دندانپزشک مجبور خواهد بود قالب گیری از دندان را تکرار کند و روکش جدیدی بسازد.

به دلیل بیماری های دهان و دندان

برای درمان کامل بیماری های دهان، دندانپزشکان باید روکش ها را خارج کنند. برای جلوگیری از بوی بد دهان بعد از قرار دادن روکش روی دندان ها، فراموش نکنید که بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید. در اینجا چند نکته وجود دارند که می توانید از آنها برای مدیریت این وضعیت استفاده کنید:

• آب زیاد بنوشید: آب ذرات غذا و باکتری هایی که در شکاف ها ته نشین شده اند را از بین می برد.
• آدامس فاقد قند بجوید: آدامس های بدون قند یا حاوی زایلیتول می توانند تولید بزاق را تحریک کنند و بنابراین به طور طبیعی حفره دهان را تمیز می کنند.
• لیموناد بنوشید: لیمو حاوی اسیدهای زیادی است که برای از بین بردن بوی بد دهان مفید است. می توانید آب لیمو را با عسل مخلوط کنید تا لیموناد درست کنید یا می توانید یک دهانشویه روزانه با آب لیمو و نمک درست کنید تا بوی دهان شما تازه بماند.
• کمتر خوراکی های دارای بوی تند مصرف کنید: مصرف مواد غذایی دارای بوی تند مانند پیاز، سیر، قهوه، تنباکو، الکل و … باید تا حد امکان محدود شود.
• چک کردن دهان: اگر درمان های خانگی در از بین بردن بوی بد دهان به شما کمک نمی کنند، باید به دندانپزشک خود مراجعه کنید تا روکش های شما را بررسی کند. اگر مشکلی وجود داشته باشد، دندانپزشک شما روکش های شما را تنظیم می کند یا روکش های جدیدی می سازد تا معایب روکش های قبلی را بهبود بخشد.

نکاتی برای جلوگیری از بوی بد دهان پس از دریافت روکش

روکش دندان یک تکنیک بی خطر با عوارض اندک است. شما می توانید به طور پیشگیرانه از بوی بد دهان جلوگیری کنید و اطمینان حاصل کنید که روکش های دندانی شما در اوج باقی می مانند.

بهداشت دهان و دندان را به درستی رعایت کنید.

برای تمیز نگه داشتن دندان ها و حفره دهان باید روزی سه مرتبه مسواک بزنید و دهان خود را خوب شستشو دهید. بعد از صرف غذا، نخ دندان بکشید تا ذرات غذایی که در اعماق فضاهای بین دندانی، بخصوص در ناحیه اطراف روکش ها گیر کرده اند، جدا شوند.

معاینات منظم دندانپزشکی

چکاپ های دندانی هر ۳ تا ۶ ماه یک مرتبه به دندانپزشکان کمک خواهند کرد تا مشکلات دهان و دندان را پیدا کنند و در صورت نیاز، به موقع با روکش های پرسلن مشکلات مربوط را درمان کنند.

ارتباط بوی بد دهان و روکش دندان

یک کلینیک دندانپزشکی معتبر را انتخاب کنید.

در دندانپزشکی، بویژه هنگام ترمیم دندان با روکش های پرسلن، همواره تکنولوژی و عامل انسانی بیشترین نقش را ایفا می کند. بنابراین باید به دنبال یک مرکز دندانپزشکی با پیشرفته ترین تکنولوژی و تیمی متشکل از دندانپزشکان مجرب باشید تا مشاوره داشته باشید و از ایمن ترین و با کیفیت ترین روش روکش دندان بهره مند شوید.

اگر نمی توانید نگران بوی بد دهان بعد از دریافت روکش های خود نباشید، با انجام کار در یک کلینیک دندانپزشکی معتبر، اجازه دهید استرس شما را از بین ببرند تا نه تنها ماندگاری روکش دندان شما را تضمین کنند، بلکه از بروز مشکل بوی بد دهان که اغلب پس از دریافت روکش دندان سنتی بوجود می آید جلوگیری کنند، تا بتوانید از خوب بودن مهارت آنها مطمئن باشید.

پیرسینگ دهان در بین نوجوانان محبوب است و به طرز شگفت آوری متداول است. نظرسنجی از نوجوانان و بزرگسالان جوان (۱۳ تا ۲۹ ساله) گزارش داده است که ۲۵ تا ۳۵ درصد از آنها به پیرسینگ در محلی غیر از لاله گوش علاقه مند هستند. علیرغم مرسوم بودن هنرهای زینتی روی بدن، پیرسینگ دهان می تواند پیامدهای جدی مختلفی در بر داشته باشد که نوجوانان و والدین باید آنها را درک کنند.

به گفته دندانپزشکان عمومی، پیرسینگ دهان در واقع می تواند برای سلامتی شما خطرناک باشد. شما به سبک شخصی خود، خود را به دیگران نمایش می دهید و ممکن است پیرسینگ دهان را بخشی از این موضوع در نظر گرفته باشید. با این حال، ممکن است متوجه نباشید که این زیورآلات می توانند به لثه ها و دهان شما آسیب وارد کنند. این شامل دندان های شما نیز می شود.

مشکلات پیرسینگ های دهانی

در حالی که هیچ پیرسینگی کاملاً ایمن نیست، پیرسینگ های دهانی بویژه خطرناک هستند. بیماران ممکن است واکنش آلرژیک داشته باشند یا ناحیه مورد نظر عفونی شود. مشکلات متعددی وجود دارند که پیرسینگ های دهانی می توانند برای افراد ایجاد کنند که می توانند شامل موارد زیر باشند:

مضرات پیرسینگ دهانی

پیرسینگ دهانی خطر آسیب را افزایش می دهد

پیرسینگ های دهانی، بویژه سوراخ کردن لب ها، زبان و گونه ها، خطر آسیب به دندان های مجاور زیور آلات آنها را به شدت افزایش می دهد. مطالعات نشان داده اند که در ۲۵% از نوجوانانی که حلقه لب داشته اند آسیب دائمی دندان رخ داده است و نزدیک به ۵۰% از نوجوانان با سوراخ کردن زبان دچار آسیب دائمی دندان شده اند. علاوه بر آسیب دندان، افرادی که پیرسینگ دهان دارند، بیشتر در معرض انواع خطرات و آسیب های دهانی قرار دارند، از جمله:

آسیب بی قراری

مقاومت در برابر بازی کردن با پیرسینگ داخل دهان می تواند دشوار باشد. این می تواند باعث ترک خوردن یا لب پر شدن دندان ها شود. پرشدگی ها ممکن است آسیب ببینند و بافت های نرم نیز آسیب ببینند.

آسیب عصب

اگر پیرسینگ دهانی در زبان باشد، می تواند به اعصاب آن آسیب برساند.

آسیب لثه

وقتی پیرسینگ دهان به لثه ها ساییده می شود، می تواند باعث ساییدگی بافت شود. این امر می تواند باعث شود ریشه های دندان ها نمایان شوند و بدون پوشش محافظ باقی بمانند.

مضرات پیرسینگ دهانی

پیرسینگ دهان می تواند منجر به بروز بیماری شود.

علاوه بر افزایش خطر آسیب های دهانی، نوجوانانی که پیرسینگ دهانی دارند، بیشتر با احتمال ابتلا به یک بیماری مواجه هستند. مطالعات متعدد نشان داده اند که پیرسینگ دهان می تواند منجر به ژنژیویت یا التهاب لثه، افزایش پلاک، تحلیل لثه، ایجاد حفره ها و حساسیت به فلز شود. بر اساس یک مطالعه، پیرسینگ لب و زبان با تحلیل لثه ارتباط قوی دارد.

مطالعات نشان داده اند که محلی که در آن پیرسینگ انجام شده است یکی دیگر از عوامل کلیدی مؤثر در انتقال بیماری های دهان است. سالن ها و تکنیک های انجام پیرسینگ، احتمال ابتلا به بیماری های دهان و دندان و انتقال بیماری های دیگر مانند سل، هپاتیت و کزاز را تا حد زیادی افزایش می دهند. یک پیرسینگ می تواند امکان ورود باکتری های موجود در دهان به جریان خون را ایجاد کند.

پیرسینگ می تواند خوردن آن دشوار کند

سوراخ کردن دهان می تواند در عملکرد منظم دهان اختلال ایجاد کند و جویدن و بلعیدن را دشوار کند. بسته به محلی که پیرسینگ ایجاد می شود، جواهرآلات آن می تواند مانع غذا خوردن شود و در معرض خطر قرار گرفتن زیر بایت قرار داشته باشد. علاوه بر این، غذا می تواند در سوراخ های پیرسینگ ها گیر کند و منجر به بروز عفونت و سایر بیماری ها شود. بعلاوه یک شیء مانند جواهرآلات پیرسینگ بیشتر می تواند باعث تحریک غدد بزاقی شود، بنابراین کسانی که پیرسینگ دهانی دارند آبریزش بیشتری از دهان دارند.

عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس

از آنجا که جواهرات پیرسینگ در تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس به صورت اجسام روشن ظاهر می شوند، پیرسینگ ها می توانند سایر قسمت های دهان را مبهم کنند.

مشکلات مربوط به پیرسینگ و بریس های دندانی

برای بیمارانی که بریس دارند، پیرسینگ دهانی می تواند مشکل ساز باشد. پیرسینگ می تواند به راحتی به ابزار ارتودنسی کند و به براکت ها آسیب وارد کند. این همچنین می تواند باعث آسیب به ناحیه اطراف پیرسینگ شود. دندانپزشکان عمومی توصیه می کنند که بیماران قبل از انتخاب پیرسینگ دهانی تا بعد از بریس های دندانی صبر کنند.

روش صحیح مراقبت از پیرسینگ دهانی

پیرسینگ دهانی می تواند باعث آسیب به دهان و دندان ها شود. با این حال، برای بیمارانی که برای انجام پیرسینگ دهانی تصمیم گرفته اند، مراقبت صحیح از آن مهم است. یکی از مهم ترین بخش های مراقبت از پیرسینگ دهانی، بهداشت صحیح دهان است.

بیماران باید بعد از هر وعده غذایی، میان وعده یا نوشیدنی، ناحیه سوراخ شده را تمیز کنند. این می تواند از گیر کردن ذرات غذا در آن منطقه جلوگیری کند. بیماران همچنین باید قبل از انجام فعالیت های بدنی، زیورآلات پیرسینگ را خارج کنند، تا خطر آسیب یا حوادث را کاهش دهند. برای پیشگیری از آسیب وارد شدن به دندان ها توسط پیرسینگ، بیماران باید در مقابل تمایل به بازی در حالی که زیورآلات پیرسینگ داخل دهان است، مقاومت کنند. این می تواند باعث ترک خوردن دندان ها شود.

اگر بیمار علائم عفونت را مشاهده کرد، باید فوراً به دندانپزشک مراجعه کند. علائم عفونت می توانند شامل درد، تورم، قرمزی، تب یا لرز باشند.

امروز به دندانپزشک عمومی مراجعه کنید

در حالی که انجام پیرسینگ دهان ممکن است وضعیت ایده آلی نباشد، مراقبت صحیح از پیرسینگ می تواند به کاهش آسیب کمک کند. رعایت بهداشت دهان و دندان برای هر کسی که پیرسینگ دهان دارد ضروری است. این شامل تمیز کردن مناسب بعد از هر وعده غذایی یا میان وعده است. اگر به فکر انجام یک پیرسینگ دهان هستید، باید با یک دندانپزشک عمومی قرار ملاقات بگذارید تا گزینه های خود را بررسی کنید.

پیرسینگ دهان ارزش ریسک را ندارد

خطرات ناشی از پیرسینگ های دهانی بسیار بیشتر از فواید مد روز آنها هستند. در واقع، آکادمی دندانپزشکی کودکان آمریکا به شدت با عمل پیرسینگ دهانی برای کودکان مخالف است. با فرزندان خود در مورد خطرات احتمالی ناشی از پیرسینگ دهانی قبل از انجام آن صحبت کنید. اگر کودک شما قبلاً پیرسینگ دهان انجام داده است، مطمئن شوید که آن را تمیز و ضدعفونی می کند و قبل از شرکت در هر ورزش یا فعالیتی که پر برخورد است، آن را بیرون می آورد تا از آسیب جدی به دهان جلوگیری شود.

آیا تا به حال یک از دندان های شما دچار شگستگی شده است؟ یا اینکه لب پر شود، یا حتی ترک بردارد؟ در این صورت شاید به این فکر کرده باشید که آیا این شرایط واقعا به درمان نیاز دارند یا می توانند به حال خود رها شوند.

دلایل زیادی برای شکستن، ترک خوردن یا لب پر شدن دندان های شما وجود دارد. چه درد داشته باشید یا نه، خبر خوب این است که آسیب های دندانی اغلب می توانند ترمیم شوند.

در این مقاله می توانید در مورد تفاوت بین دندان های لب پر شده، ترک خورده، و شکسته مطالبی بخوانید. اینکه کدام یک از آنها به درمان نیاز دارند، و همچنین گزینه های درمان این مشکلات از جمله ترمیم دندان لب پر شده را نیز توضیح می دهیم. برای دندان های ترک خورده جلو چه باید کرد؟ و آیا امکان ترمیم دندان شکسته وجود دارد؟ برای پی بردن به همه اینها به خواندن این مقاله ادامه دهید.

انواع مختلف آسیب دندان

آیا می دانسته اید که مینای دندان شما قوی ترین بافت بدن شما است- حتی از استخوان های شما نیز سخت تر؟ با این حال، چیزهایی هستند که می توانند باعث شکستن، لب پر شدن و ترک خوردن دندان های شما شوند، از جمله:

• جویدن چیزی سخت مانند یخ، آجیل یا آبنبات
• گاز زدن به یک خوراکی سخت به طور غیرمنتظره، مانند هسته زیتون
• استفاده از دندان برای کارهایی که نباید انجام دهید (مثلاً باز کردن درب بطری یا خرد کردن نخ)
• ضربه وارد شدن به صورت یا دهان
• زمین خوردن و حوادث دیگر
• پوسیدگی زمینه ای که دندان ها را تضعیف می کند
• فرسایش مینای دندان ناشی از خوراکی ها و نوشیدنی های اسیدی
• پرکردگی های قدیمی دندان که دیگر از دندان باقی مانده حمایت نمی کنند، یا پرکردگی هایی که می افتند.

در جایی که مینای دندان از قبل ضعیف شده باشد یا دندان در زیر سطح خود پوسیدگی داشته باشد، بیشتر مستعد آسیب ناشی از منابع دیگر خواهد بود.

گزینه های درمانی برای دندان های آسیب دیده شما، به میزان جدی بودن آسیب آنها بستگی دارد. درمان یک دندان با یک لب پر شدگی کوچک معمولاً با پولیش کردن یا پر کردن آن آسان است. با این حال، یک دندان که به صورت جدی شکسته یا ترک خورده است، ممکن است لازم باشد کشیده شود.

هر نوع آسیب دندانی که دارید، مهم است که هر چه سریع تر به دندانپزشک خود مراجعه کنید، حتی اگر هیچ دردی احساس نمی کنید. علت این است که بدون درمان مناسب، ممکن است دندان بیشتر آسیب ببیند.

ترمیم دندان ترک خورده و شکسته

دندان های لب پر شده

لب پر شدگی ها اغلب از نظر زیبایی ظاهری اهمیت دارند. حتی یک لب پر شدگی کوچک نیز می تواند هنگام لبخند زدن قابل توجه باشد.

لب پر شدگی ها نسبتاً شایع هستند. آنها می توانند از یک لب پر شدگی کوچک در مینای دندان تا از دست رفتن بخش قابل توجهی از دندان را شامل شوند. وقتی فقط مینای دندان لب پر شده است، نباید هیچ دردی وجود داشته باشد. با این حال، اگر لب پر شدگی باعث شده باشد عصب داخل دندان بدون پوشش محافظ باقی مانده باشد و در معرض محیط دهان قرار گرفته باشد، احتمالاً بسیار دردناک است.

چهار دلیل اصلی برای ترمیم دندانی که لب پر شده است وجود دارد:

• باعث بروز درد می شود.
• از آن یک سطح تیز به جا مانده است که ممکن است به بافت نرم داخل دهان آسیب وارد کند.
• لایه عاج داخل دندان که نرم تر است، در معرض خطر پوسیدگی قرار دارد.
• بیمار می خواهد لبخند خود را اصلاح کند.

برای ترمیم دندان لب پر شده چه باید کرد؟

اگر یک تکه از دندان شما کنده شده است و هنوز آن تکه را دارید، آن را داخل یک لیوان شیر نگهداری کنید و هر چه سریع تر به دندانپزشک مراجعه کنید. آنها ممکن است بتوانند قطعه را با چسب دندان در جای خود متصل کنند.

اگر نمی توانید قطعه را پیدا کنید نگران نباشید، زیرا راه های دیگری برای ترمیم دندان لب پر شده وجود دارند.

از دندانپزشک بپرسید: آیا لب پر شدن دندان یک مورد اورژانسی است؟

مشخص نمودن اینکه آیا لب پر شدن یا ترک خوردن دندان یک مورد اورژانسی است یا خیر به این بستگی دارد که آیا شکستگی بسیار دردناک است یا اینکه آیا قطعات تیزی بر جای گذاشته است که منجر به بروز تروماهای دهانی شوند. اگر دندان ترک خورده است اما دردناک نیست، برای مراجعه به دندانپزشک خود می توانید منتظر بمانید. اگر آسیب آنقدر جدی نباشد که امکان صبر کردن وجود داشته باشد تا دندانپزشک شما بتواند در چند روز آینده شما را ببیند، معمولاً به عنوان یک موررد “اورژانس دندانپزشکی” تعریف نمی شود.

در این فاصله، دندان لب پر شده خود را با تمیز کردن دهان خود با شستشو با آب گرم درمان کنید. در صورت بروز تورم یا درد، می توان از کمپرس سرد روی قسمت بیرونی صورت و روی ناحیه آسیب دیده استفاده کرد. قبل از مصرف مسکن یا استفاده از ژل بی حس کننده با دندانپزشک خود صحبت کنید زیرا می تواند به لثه های شما آسیب برساند.

ترمیم دندان لب پر شده

در مورد لب پر شدگی های بسیار کوچک، ممکن است از نظر بالینی درمان ضروری نباشد. اگر سطح تیزی روی دندان باقی مانده وجود داشته باشد، دندانپزشک شما احتمالاً دندان را پولیش خواهد کرد تا آن را صاف و صیقلی کند و از بریدگی داخل دهان شما جلوگیری کند.

برای لب پر شدگی های بزرگتر، ممکن است بتوان دندان را با نوعی پرکردن به شکل اولیه خود بازگرداند- فرآیندی که تحت عنوان باندینگ دندانی شناخته می شود. این کار را می توان با استفاده از مواد کامپوزیتی همرنگ دندان یا آمالگام نقره ای انجام داد.

در صورتی که هیچ پوسیدگی در دندان وجود نداشته باشد که تراشیدن و زدودن آن لازم نباشد، باندینگ به هیچ بی حسی نیاز ندارد. دندانپزشک سطح دندان را با استفاده از ژل زبر می کند و سپس چسب را اضافه می کند. پس از آن، ماده باندینگ را اعمال می کند و آن را به شکل دلخواه در می آورد. سپس با استفاده از نور ماوراء بنفش آن را سخت می کند.

اگر یکی از دندان های جلوی شما لب پر شده باشد، ممکن است صرفاً به دلایل زیبایی بخواهید آن را ترمیم کنید. در صورتی که لب پر شدگی ها آنقدر بزرگ باشند که چسباندن آنها توصیه نشود یا انجام آن امکان پذیر نباشد، گزینه ونیرهای پرسلن یا ونیرهای کامپوزیتی یا روکش ها را خواهید داشت. از گزینه های ونیرهای کم هزینه تر مانند ونیرهای snap- on خودداری کنید، زیرا همانطور که از بررسی های انجام شده روی آنها می توانید ببینید، بیشتر از اینکه مفید باشند، می توانند ضرر داشته باشند.

دندان مولر یا آسیاب (دندان عقب) لب پر شده اگر هیچ دردی نداشته باشد، ممکن است به راحتی فراموش شود. با این حال، همچنان برای بررسی آن باید به دندانپزشک مراجعه کنید تا ببینید چه مقدار از دندان داخلی بدون پوشش و در معرض محیط دهان قرار گرفته است. عاج راحت تر از مینای دندان پوسیده می شود و اگر عفونی شود ممکن است بعداً به درمان پیچیده تری نیاز داشته باشید.

ترمیم دندان ترک خورده و شکسته

دندان های ترک خورده

ترک دندان اگر درمان نشود می تواند عمیق تر شود.

درجات مختلفی از ترک خوردگی یا شکستگی دندان ها وجود دارند:

• خطوط ریز: این ترک های جزئی فقط مینای خارجی دندان را تحت تأثیر قرار می دهد و نباید باعث ایجاد درد شوند. دندانپزشک ممکن است سطح آن را صیقل دهد تا نواحی ناهموار را صاف کند، اما معمولاً هیچ درمان دیگری نیاز نیست.
• دندان ترک خورده: ترک به تدریج از سطح جونده دندان به سمت ریشه گسترش می یابد.
• دندان دو نیم شده: وقتی دندان به صورت عمودی ترک خورده و دو نیم شده باشد، معمولاً بسیار دردناک است. یک دندان مولر ترک خورده با بیش از یک ریشه ممکن است تا حدی قابل نجات باشد.
• شکستگی عمودی ریشه: این ترک ها از ریشه شروع می شوند و به سطح خارجی دندان گسترش می یابند. آنها اغلب باعث ایجاد التهاب و عفونت دردناک اطراف دندان می شوند.

ترمیم دندان ترک خورده

اگر ترک به موقع و خیلی زود تشخیص داده شود، اغلب نجات دندان امکان پذیر است. گرچه ترک را می توان پر کرد، اما اگر دندان با روکش یا کلاهک دندان محکم نشود، به راحتی می تواند بیشتر گسترش یابد.

اگر پالپ دندان در نتیجه شکستگی آسیب دیده باشد، ممکن است قبل از پر شدن ترک به درمان ریشه دندان نیاز داشته باشید. این درمان شامل تخلیه ریشه دندان و جایگزینی آن با مواد پر کننده ریشه است.

ترک دندان در صورت عدم درمان، پیشرفت می کند و دندان را دو نیم می کند. حداقل یک قسمت از دندان باید برداشته شود. اگر یک ریشه سالم باقی بماند، ممکن است درمان ریشه انجام شود و روکش دندان روی ریشه باقی مانده اعمال شود. در غیر این صورت کل دندان کشیده خواهد شد.

کشیدن دندان معمولاً تنها راه پرداختن به شکستگی عمودی ریشه است.

دندان شکسته

هنگامی که قسمت بزرگی از دندان می شکند، اغلب بسیار دردناک است، زیرا شکستگی می تواند اعصاب پالپ دندان را آشکار کند. ممکن است ببینید که داخل دندان شما در حال خونریزی است. دندان های شکسته نیاز به ترمیم دارند، برخی از آسیب های دندان برای مخاطی بسیار آشکار هستند.

اگر دندانی شکسته ای دارید که درد ندارد، به این معنا نیست که هیچ مشکلی وجود ندارد. این امکان وجود دارد که دندان از قبل آنقدر به شدت پوسیده شده باشد که اعصاب آن از بین رفته باشند. در صورت عدم درمان، عفونت می تواند از طریق ریشه دندان گسترش یابد و باعث بروز آبسه شود.

شکستگی های ناشی از پوسیدگی اغلب برای دندان عقل و دندان های عقب اتفاق می افتند که تمیز کردن آنها دشوارتر است. اگر دندان عقل یا دندان آسیاب عقب شکسته شده باشد، دندانپزشک آسیب را ارزیابی خواهد کرد و درمان را توصیه می کند- خواه کار ترمیمی باشد یا کشیدن آن.

در صورت شکستن دندان چه باید کرد؟

مانند دندانی که لب پر شده است، در صورت امکان باید قطعه شکسته را داخل شیر نگه داشت. دندانپزشک ممکن است بتواند آن را دوباره در جای خود ثابت کند، گرچه اگر پوسیدگی زمینه ای وجود داشته باشد، درمان دیگری نیاز خواهد بود.

شما واقعاً نمی توانید دندان شکسته را در منزل ترمیم کنید، اما تا زمانی که به دندانپزشک مراجعه کنید، کارهایی وجود دارند که می توانید انجام دهید. در صورت امکان از خوردن اجتناب کنید، یا به غذاهای نرم پایبند باشید و با دندان شکسته به چیزی گاز نزنید. اگر نگران بریده شدن زبان یا دهان خود با لبه های تیز هستید، آن را با موم دندانپزشکی یا آدامس فاقد قند بپوشانید تا زمانی که بتوانید به دندانپزشک مراجعه کنید.

ترمیم دندان ترک خورده و شکسته

ترمیم و درمان شکستگی دندان

همانطور که قبلاً اشاره شد، شما نمی توانید دندان شکسته را در منزل ترمیم کنید، باید به دندانپزشک مراجعه کنید. شکستگی دندان های جلو اغلب با کامپوزیت باندینگ (که در بالا توضیح داده شد) یا ونیرهای دندانی ترمیم می شوند. آنها پوشش های نازکی هستند که در جلوی دندان اعمال می شوند تا ظاهر زیبای آن را احیاء کنند. در جایی که آسیب گسترده است، یک روکش ممکن است مناسب تر باشد.

دندان های عقب شما ممکن است دچار شکستگی کاسپ شده باشند، حالتی که در آن بخشی از سطح جونده دندان کنده می شود. در این صورت، احتمالاً دندان درد زیادی وجود نخواهد داشت زیرا پالپ هنوز به خوبی محافظت می شود. دندانپزشک ممکن است بتواند ناحیه شکسته را پر کند، یا ممکن است اینله یا آنله نیاز داشته باشند. آنله می تواند سرامیکی باشد و بخش زیادی از دندان مولر را بپوشاند، اما یک پوشش کامل نیست. اینله کمی از آنله کوچکتر است اما هر دوی آنها از پر شدگی های دندانی بزرگ تر هستند. این ترمیم ها نوعی نقطه میانی بین پرکردن ها و روکش ها هستند. آنها فقط بخشی از سطح دندان را می پوشانند، مانند یک پر کننده، اما در آزمایشگاه ساخته می شوند تا دقیقاً برای دندان شما مناسب باشند، مانند روکش.

اغلب برای ترمیم دندان های عقب که به شدت شکسته اند روکش ها نیاز هستند، زیرا ساختار اصلی دندان به اندازه کافی قوی نیست که بتواند فشار ناشی از گاز زدن را تحمل کند.

در مواردی که آسیب گسترده ای وجود دارد- بویژه در اثر پوسیدگی- و نمی توان دندان را نجات داد، کشیدن دندان تنها گزینه است. کشیدن دندان شکسته می تواند پیچیده تر از کشیدن دندان معمولی باشد. علت این است که، زمانی که دندانپزشک در حال تلاش برای بیرون آوردن آن است، دندان می تواند بیشتر خرد شود یا بشکند.

دریافت درمان دندانپزشکی

اگر دندان شما شکسته باشد یا ترک برداشته باشد و باعث ایجاد درد شدیدی شده می شود، باید یک نوبت اورژانسی از دندانپزشک خود بگیرید. در این فاصله، برای تسکین درد، یک مسکن بدون نسخه مانند استامینوفن مصرف کنید.

اگر دندان لب پر شده، ترک خورده یا شکسته ای دارید که درد ندارد، همچنان باید خیلی زود به دندانپزشک مراجعه کنید. برای محافظت از دندان در برابر عفونت ممکن است به درمان نیاز داشته باشید.

لبه های تیز را می توان با آدامس فاقد قند یا موم دندانپزشکی پوشاند تا از آسیب به داخل دهان جلوگیری شود. شما باید فقط غذاهای نرم بخورید، و تا زمانی که به دندانپزشک مراجعه نکرده اید از دندان آسیب دیده استفاده نکنید.

هزینه ترمیم دندان

هزینه ترمیم دندان می تواند متفاوت باشد و به نوع درمان بستگی دارد. اگر بیمه دندانپزشکی داشته باشید، ممکن است بتوانید بخشی یا تمام هزینه های مربوط به درمان را مطالبه کنید. برای جزئیات بیشتر، طرح بیمه خود را بررسی کنید و در صورت شک از دندانپزشک خود بپرسید. آنها در جلسه مشاوره شما در مورد نیازها و گزینه های درمانی شما صحبت خواهند کرد و حتی ممکن است یک طرح پرداخت ارائه کنند.

ترمیم دندان ترک خورده و شکسته

جلوگیری از آسیب های دندانی

اگر شما یا فرزندتان ورزش های پر برخوردی مانند هاکی یا راگبی انجام می دهید، بهتر است از محافظ دهان استفاده کنید. محافظ های دهانی به سبک “بویل اند بایت” در داروخانه ها و فروشگاه های لوازم ورزشی موجود هستند اما محافظت محدودی را ارائه می دهند.

یک محافظ دهانی که دندانپزشک شما آن را به صورت سفارشی تهیه کرده و نصب کرده است، تناسب و محافظت بهتری را ارائه می دهد. با این حال، آنها هزینه بیشتری دارند و برای کودکان در حال رشد باید به طور مرتب تعویض شوند.

گرچه نمی توانید از بروز حوادث جلوگیری کنید، اما می توانید از دندان های خود مراقبت کنید تا به محکم نگه داشتن مینای دندان های خود کمک کنید. راه های حفظ سلامت دندان ها عبارتند از:

• یک روتین بهداشتی دندانی روزانه خوب را دنبال کنید.
• بعد از مسواک زدن دهان خود را با آب نشویید (زیرا فلوراید که باعث تقویت مینای دندان می شود را از بین می برد)
• میان وعده های شیرین بین وعده های غذایی خود را محدود کنید- سبزیجات یا آجیل های خام بدون نمک میان وعده های خوبی برای تمیز نگه داشتن دندان ها هستند.
• نوشابه را با نی بنوشید تا قند و اسید را از روی دندان های خود دور نگه دارید (یا اصلاً آنها را ننوشید).
• بعد از خوردن و آشامیدن، آدامس فاقد قند بجوید تا اسید مضر داخل دهان شما خنثی شود.

در صورتی که به دندان های خود آسیب وارد کرده باشید، این گام ها ممکن است به معنای تفاوت بین یک لب پر شدگی کوچک و یک شکستگی بزرگ باشند.

ترمیم دندان ترک خورده و شکسته

جایگزینی دندان آسیب دیده

اگر مجبور هستید دندان خود را به دلیل آسیب بکشید، ناامید نشوید. روش های مختلفی برای جایگزینی دندان های شکسته و آسیب دیده وجود دارند.

پروتزهای مصنوعی دندانی (که تحت عنوان دندان مصنوعی نیز شناخته می شوند) مقرون به صرفه ترین نوع دندان مصنوعی هستند. آنها به یک صفحه آکریلیک متصل می شوند که در اطراف دندان های موجود شما قرار می گیرد.

بریج دندان راه دائمی تری برای پر کردن شکاف بین دو دندان سالم است. دندان مصنوعی با استفاده از روکش روی دو دندان مجاور ثابت می شود. بریج های دندانی معمولاً پنج تا ده سال عمر می کنند.

در نهایت، ممکن است به فکر کاشت ایمپلنت های دندانی باشید. آنها درون استخوان فک جای می گیرند و این ویژگی آنها را به یک راه قوی و با دوام برای جایگزینی دندان های طبیعی تبدیل می کند. آنها گران ترین گزینه برای جایگزینی دندان های از دست رفته هستند.

اگر بخواهید می توانید برای جایگزینی دندان های آسیب دیده ایمپلنت دریافت کنید. به خاطر داشته باشید که انجام معاینات منظم دندانپزشکی واقعاً بهترین راه برای شناسایی و درمان زود هنگام هرگونه مشکل هستند و در نتیجه، نیاز به کشیدن و قرار دادن جایگزین برای دندان ها را کاهش می دهند.